คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม 2018
เรื่อง “พระเยซูทำสำเร็จแล้วที่ไม้กางเขน”
โดย นคร เวชสุภาพร
สวัสดีครับ อาทิตย์นี้เป็นสัปดาห์แรกของคริสตจักรในปีที่ 26 เขาเรียกว่า Time fly when we have fun. เวลามันผ่านไปรวดเร็ว 10 ปีๆ แป๊บเดียว ตอนอยู่ รู้สึกมันนาน แต่พอเลยไปแล้ว หันกลับไปดู แป๊บเดียวนะ พระคัมภีร์บอกว่า 1,000 ปี เท่ากับ 1 วันของพระเจ้า นี่มันผ่านไปเสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง แป๊บเดียว เป็นไปตามพระคัมภีร์บอก อะไรที่เรามองเห็นบนโลกใบนี้ ที่ดำเนินอยู่บนโลกใบนี้ มันอยู่เพียงชั่วคราว และมันอยู่แค่แป๊บเดียวเอง เมื่อเทียบกับชีวิตนิรันดร์ในสวรรค์สถาน ที่พระเยซูคริสต์จัดเตรียมให้กับเรา ผู้เชื่อทั้งหลาย ตรงนั้นอยู่นิรันดร์ อะไรที่อยู่ที่นั่นอยู่นิรันดร์ แต่อะไรที่อยู่บนโลกนี้ มันอยู่แป๊บเดียว ไปแล้ว
ใครเคยดูหนังเรื่องนี้บ้าง? จะได้รู้ว่าอายุเท่าไร? “เรื่องอภินิหารขนแกะทองคำ” หลายคน รุ่นเดียวกัน แต่เขาเอามาทำใหม่นะ อภินิหารขนแกะทองคำ และอีกเรื่องหนึ่ง “ซินแบต” ใครเคยดูซินแบต ดูหมด คือหนังเหล่านี้ คืออะไรบางอย่างที่มนุษย์ทุกคนทั่วโลก ไม่ว่ารุ่นไหนก็ชอบนะ ปัจจุบันเขาเอามาทำใหม่ ผมชอบฉากหนึ่งมาก ผมเชื่อว่าหลายๆ คนก็ประทับตรา ประทับใจอยู่นี้ คือฉากที่พระเอก หนังประเภทนี้มันต้องลงเรือเนอะ แล้วก็ไปติดเกาะไหนสักอัน เกาะแรกไปถึงปุ๊บ ถูกจับ ใครจับไป? ยักษ์ตาเดียว ยักษ์จับมาใส่กรง จะมากินพรุ่งนี้ ในที่สุด พระเอกก็หลุดออกจากกรงได้ แล้วทำอะไร? ทำอาวุธ ขณะที่ยักษ์นอนหลับอยู่ ยักษ์ตาเดียว ไปแทงที่ตรงตา ตาบอด แต่มันไม่ตาย มันตาบอด มันก็โกรธ แต่มันจับพวกพระเอกไม่เจอ พวกพระเอกก็หลุดออกจากกรงหนีออกไป หนีไปไหน? ก็ต้องไปลงเรือ รีบออกจากเกาะไป พอลงเรือปุ๊บ เรือก็เคลื่อนออกจากเกาะไปปุ๊บ
ยักษ์พอรู้ว่าเรือออกปุ๊บ มันโมโหใหญ่ มันก็คลำ เจอหินก้อนหนึ่ง ก็ยกขึ้นมา กะจะทุ่มเรือไง มันก็ทุ่มไป โดนเรือไหม? ไม่โดน ถ้าโดนพระเอกก็ตายสิ แต่ถ้าไม่โดน แล้วมันอยู่ห่างๆ เรือ มันไม่สนุกนะ ในหนัง ทุ่มไปไม่โดนเรือ แต่มันลงที่ท้ายเรือ เรือเลยพุ่งไปใหญ่เลย กำลังพายๆ อยู่ ใครมา (ถีบ) เรือมันไปเร็วขึ้นอีก หนีได้เร็วขึ้นอีก ยักษ์มันโกรธมาก คลำๆ ทุ่มไป รู้ว่าพระเอกยังไม่โดนเรือ ก็คลำอีก คราวนี้ ก้อนหินใหญ่ขึ้นอีก คราวนี้เสร็จแน่ ทุ่มไป ใช่กำลังเต็มที่เลย สูงที่สุด โดนเรือไหม? ไม่โดน โดนตรงไหน? ตรงท้ายเรือ คราวนี้ก้อนมันใหญ่ขึ้น เกิดการผลักดันแรงขึ้น คราวนี้พุ่งไปไกลกว่าเดิม รอดพ้นเลย
ชีวิตคริสเตียนก็เป็นอย่างนี้ มารมันยังไม่ตาย เพียงแต่มันตาบอด และพระเจ้าคุ้มครองเรา ทุกครั้ง เราจะเห็นว่าถ้าปัญหามันมา ถ้าก้อนเล็กๆ เรือชีวิตเรา ที่มีพระเยซูอยู่ มันก็จะไปได้ พุ่งขึ้นไปเป็นธรรมดา แต่เร็วแบบธรรมดา ถ้าจะให้พุ่งเร็วๆ ไปกับพระเจ้าไกลๆ ต้องทำไม? ต้องหินก้อนใหญ่ๆ ยิ่งใหญ่ยิ่งไปไกลใหญ่เลย มองกลับมาตายแน่ ลูกนี้ลูกเบ้อเริ่มเลย รัศมีมันลงกลางลำเลย แต่มันจะเฉี่ยวนิดเดียว ยิ่งเฉี่ยวมากเท่าไร? ใกล้เรือมากเท่าไร? ใกล้ท้ายเรือมากเท่าไร? ก้อนใหญ่เท่าไร? ก็ทำให้เรือมันไปไกลเท่านั้น ความเชื่อเรากับพระเจ้าเดินไปด้วยกัน สนิทกันมากขึ้นเท่านั้น
แล้วเขามีคำกล่าวว่าเมื่อชีวิตเราดำเนินกับพระเจ้า ไม่ว่าจะ 26 ปีเหมือนคริสตจักรเรา หรือกี่ปีก็ตาม ในตลอด 26 ปีหรือกี่ปีก็ตาม พระเจ้าจะนำพาชีวิตเราอย่างนี้ คือวนเวียนอยู่กับวงแหวนอย่างนี้ คือพระองค์จะพาเราไปที่หน้าผาสูงชัน ไปที่หุบผาสูงชัน พอไปถึงหุบผา จะมี 2 อย่างเกิดขึ้น ที่พระองค์จะสอนเราว่าความยิ่งใหญ่ของพระองค์ยิ่งใหญ่ขนาดไหน? ทุกวงจรความเชื่อของคริสเตียน ไม่ว่าจะปีไหนก็ตาม ก็จะมีอยู่เรื่อยๆ พระเจ้าก็จะพาเราไปที่หุบผาเขาชัน พอไปถึงหุบผาสูงปุ๊บ เตรียมไว้เลย จะมี 2 สิ่งที่พระเจ้าจะสอนเราว่าพระองค์ยิ่งใหญ่อย่างไร?
อันดับแรก พระองค์จะสอนเราอย่างนี้ พอพาเราไปปุ๊บ จะให้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระองค์ พระองค์ก็พาเราเกาะปีกของพระองค์ แล้วพระองค์ก็บินไปเลย เรามองไปเสียวมาก แต่นี้บินไป อยู่บนหลังปีกของพระเจ้า เราก็จะตะโกนว่าฮาเลลูยา แล้วเราก็ร้องเพลง บินไปกับพระองค์
“I saw with you ลูกบินไปกับพระองค์ ไม่ว่าคลื่นลมแรงขนาดไหน ลูกไม่กลัวอยู่แล้ว ลูกบินไปกับพระองค์ บินไปกับพระเจ้า พระเจ้ายิ่งใหญ่มาก สรรเสริญพระเจ้า ลูกบินไปกับพระองค์”
อันดับที่สอง และแล้วมันก็จะมีวันหนึ่งที่พระเจ้าพาเราขึ้นมาที่เดิมนั้นแหละ เราก็คิดว่าเที่ยวนี้จะบินไปกับพระองค์อย่างนี้อีกแล้ว พระเจ้ายิ่งใหญ่ ปรากฏว่าพระเจ้าเขี่ยเราลงมา เข้าใจไหม? เรากำลังจะรอขึ้นปีก พระเจ้าเอาขาเขี่ย เราตกจากหน้าผาลงมา แล้วเราก็ทำอะไร? จะพยายามด้วยตัวเอง จะบิน มันก็ร่วงลงมาเรื่อยๆ เพราะเราไม่เคยบิน มันลงมาเรื่อยๆ เราก็ตะโกนแหกปากสุดเสียงว่า …
“พระเจ้าช่วยด้วย ครั้งที่แล้วก็บินอย่างนี้ ตายแล้วๆ”
แล้วพระเจ้าก็จะปล่อยเราตะโกนไป อดอาหาร 40 วัน แล้วก็ตะโกนสุดเสียงไป ก็ยังไม่มา จนกระทั่งร่างเราร่วงลงไปเรื่อยๆ เห็นพื้นดินอยู่อีกไม่ไกล เรารู้ว่ามันใกล้ขนาดไหน? มันลงมาทุกวันๆ ทุกทีๆ พระเจ้าก็ยังไม่มา ในที่สุด ร่างเราก็จะอีกประมาณ 1 มิลฯ จะกระแทกถูกพื้น พอถึง 1 มิลฯ ปุ๊บ พระเจ้าเอาขาเหยียบจับเราขึ้นมา แล้วก็บินไปกับพระองค์ต่อ แล้วก็โยนเราขึ้นไป แล้วก็ช้อนเรา ให้เราไปนั่งที่ปีกของพระองค์เหมือนเดิม คราวนี้เราก็จะตะโกนว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่จริงๆ ตะกี้นี้ไม่มีจริง ตอนแรกๆ พระเจ้ายิ่งใหญ่เฉยๆ แต่ตอนนี้บอกพระเจ้ายิ่งใหญ่จริงๆ เลย เชื่อสิ ตอนที่บิน พระองค์ตอนแรก ไม่เห็นพูดอย่างนี้เลย พูดพระเจ้ายิ่งใหญ่เฉยๆ แต่ตอนนี้ใส่คำว่าจริงๆ เชื่อเถอะ ไปเจอใครก็ …
“จริงๆ ฉันจะเล่าให้ฟัง เล่าถึงตอนบินกับพระองค์ เล่าตอนที่เกือบจะกระแทกนั้นแหละ มันตื่นเต้นมาก”
นี่แหละ ชีวิตคริสเตียนมันเป็นอย่างนี้ไม่ว่าจะ 26 ปีหรือกี่ปี มันก็เป็นอย่างนี้ มันก็จะวนอยู่อย่างนี้ เอเมนไหม?
เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่มีปัญหา จงรู้ไว้ว่าเรากำลังเจริญเติบโตไปกับพระองค์ เห็นความยิ่งใหญ่ของพระองค์ ไม่ใช่เพื่อเราหรอก เพื่อผู้คนรอบข้างจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าในชีวิตของเราด้วยต่างหาก เรานึกว่าเพื่อเรา ไม่ใช่เพื่อเรา เพื่อคนรอบข้างมากกว่า เพื่อแผนการของพระองค์จะได้สำเร็จ
แผนการของพระองค์มีอันเดียว คือมนุษย์รอด โดยผ่านทางพระเยซูคริสต์ที่ตายที่ไม้กางเขนไปแล้ว 2,000 ปีแล้ว ช่วยมนุษย์ไปแล้ว ข่าวประเสริฐนี้ต้องไปถึงมนุษย์ทุกคน และช่วยเขาให้รอด ด้วยข่าวประเสริฐนี้ นี่คือแผนการ เพราะฉะนั้น ชีวิตเราจะดิ่งลงเหว ขึ้นไป ทั้งหมดนั้น เพื่อคำว่าสำเร็จแล้วของพระเยซูที่ประกาศบนไม้กางเขนเท่านั้น สำเร็จแล้วๆ นี่ส่วนประกอบส่วนหนึ่งในชีวิตเรา คือสำเร็จแล้ว ที่เราเกือบกระแทกนั้น เพราะพระเยซูทำสำเร็จแล้วที่ไม้กางเขน ที่ยักษ์ไม่สามารถทุ่มเรือชีวิตเราได้ ก็เพราะว่าพระเยซูทำสำเร็จแล้วที่ไม้กางเขน เอเมน
*********************