เราก็ยังอยู่ในซีรี่ส์การบรรยายชุด

“จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” และวันนี้เป็นตอนที่ 4

และเป็นตอนจบของชื่อตอน “โลกนี้คือละคร”

เนื้อหาหลักของตอนนี้ ก็คือโลกนี้เปรียบเหมือนโรงละคร

โรงใหญ่ ที่มีมนุษย์ทุกคนเป็นนักแสดงและมีพระเจ้าเป็นผู้กำกับ

และพระเจ้าก็วางบทให้บางคนเป็นตัวเด่น บางคนเป็นตัวสำรอง

บางคนเป็นพระเอก บางคนเป็นนางเอก บางคนเป็นคนดี

บางคนเป็นคนร้าย โหดร้าย แต่ไม่ว่าจะแสดงบทไหนก็ตาม

ภายใต้การควบคุมของผู้กำกับผู้นี้ ที่มีชื่อว่าพระเจ้า

พระบิดาของพระเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอดของเราทั้งสิ้น

ไม่มีใครสามารถที่จะแสดงนอกบทที่พระองค์ทรงวางไว้ให้ได้เลย

ฉะนั้น ใครที่รู้เรื่องนี้ แล้วพยายามทำตามพระองค์

ก็คือทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ ก็จะมีสันติสุข มีความสุข

เท่าที่เป็นไปได้ในโลกนี้ และโลกหน้ามากที่สุด

ทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ได้มาก ก็มีสันติสุขมาก

ทำตามได้น้อยก็ได้น้อยตาม เราถึงเรียกว่าน้ำพระทัย

เมื่อรู้จักพระเจ้าแล้ว จงทำตามน้ำพระทัย เพื่อชีวิตของเราเอง

แม้คนไม่รู้จักพระเยซู เรายังอยากให้เขาทำตามน้ำพระทัย

เพราะเขาทำ เขาจะได้ แม้เขาไม่รู้จักพระเยซู

แม้เขาจะได้ในสิ่งที่เขาควรจะได้ตรงนั้น

ซึ่งไม่เกี่ยวกับโลกฝ่ายวิญญาณ ไม่ได้เกี่ยวกับความรอดนะ

เกี่ยวกับผลประโยชน์มันเกิดขึ้นเอง โดยธรรมชาติ ถ้าเราไปฝืนมัน

ไม่ทำตามกฎ ซึ่งเราเรียกกันว่ากฎธรรมชาตินั่นเอง

ไม่ทำตามบทบาทที่พระเจ้าวางไว้ให้กับเขา ก็ทุกข์ระทม

พระเจ้าวางเป็นตัวสำรอง

เรายังอยากจะเป็นพระเอกอยู่นั่นแหละ อยากๆ

ไปอิจฉาริษยาชาวบ้านเขา ทะเยอทะยาน ใฝ่สูง ในที่สุดก็ทุกข์

นี่ยังไม่ได้พูดถึงเชื่อพระเจ้าหรือไม่เชื่อ ก็เป็นอย่างนี้ทั้งนั้น

นี่คือความจริง

ยังจำได้ไหมครับ เพลงประกอบเรื่องนี้ โลกนี้คือละคร

ตอนจบเขาว่าอย่างไร?

โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย

หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน

เปิดฉากเรืองรอง ผุดผ่องตระการ

ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ

นี่คือเพลงโลกนี้คือละคร สำหรับคนทั่วๆ ไป

ที่อาจจะยังไม่รู้จักพระเยซู ยังไม่รู้จักพระเจ้า คือเปิดฉากด้วยความ

สวยงาม ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านความทุกข์

ความสุขวนเวียนกันไป ตามบทบาทของแต่ละคน

แต่สุดท้ายทุกคนต้องจบลงที่เดียวกัน คือความตาย

ทุกคนเจอเหมือนกันหมด สำหรับผู้ที่ยังไม่รู้จักพระเจ้า

เมื่อละครปิดม่านลง ก็ตามบทเพลงนี้

เกิดความเศร้าโศกอย่างแน่นอน เพราะเขาไม่รู้ว่าตายไปแล้ว

จะไปอยู่ไหน? ถึงแม้บางคนอาจจะรู้บ้าง

แต่ไม่แน่ใจว่ามันใช่ไหม? ไม่มีการคอนเฟิร์มในหัวใจของเขา

ในวิญญาณของเขา

มันจึงเหมือนละครเศร้า สำหรับมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้

คลอดออกมา ทุกคนเปล่งปลั่ง ผิวพรรณเจริญเติบโต เลี้ยงฉลอง

แล้ววันหนึ่ง มารวมตัวกันอีกทีที่เชิงตะกอน ที่เขาจะไปเผา

ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกไหม? มานั่งร้องห่มร้องไห้ตรงนั้น

นี่คือเรื่องราวของทั่วๆ ไปในสังคมมนุษย์บนโลกใบนี้

แต่สำหรับเราคริสเตียน หรือผู้ที่เชื่อพระเจ้าแล้ว พอผู้กำกับสั่งจบ

หรือเขาเรียกว่า “คัท” จบ บอกว่า …

“บทบาทการแสดงละครบนโลกนี้”

สำหรับตัวแสดงคนนี้ จบลงแล้ว หมดหน้าที่บนโลกใบนี้

คือตายนั่นเอง เรารู้ทันทีว่าเราจะไปไหน?

เพราะเรามีพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระเจ้ายืนยันกับเราในหัวใจ

แน่ใจ มั่นใจ 100% เลย ว่าหลังจากจบละครบนโลกใบนี้แล้ว

เราจะไปไหน เราจะพบกับอะไร?

เรามั่นใจว่าจะเป็นตอนที่แฮปปี้เอ็นดิ่ง เป็นตอนที่พระเอกชนะ

จบปุ๊บ เราก็ร้องเพลงนี้

มีสถานอันงดงามเลิศนักหนา ถ้าเราเชื่อ

จึงจะเห็นได้แก่ตา

พระบิดาประทับคอยทุกเวลา

และเดี๋ยวนี้ยังเตรียมที่ไว้คอยท่า

ในเวลา ไม่ช้านาน จะได้ไปถึงที่พักอันสำราญ X2

ลมหายใจสุดท้าย ออกจากตัว น่าจะเป็นอย่างนั้น

ทุกคนควรจะร้องเพลงนี้ได้ ไม่ใช่ลมหายใจสุดท้าย ก็คือ

ปิดม่านด้วยความเศร้าใจ อย่างนี้ไม่ใช่แล้ว

แสดงว่าไม่ค่อยมาโบสถ์ วันอาทิตย์ไปเที่ยวหรือเปล่า?

ฉะนั้นอย่าไปเที่ยวเยอะ ฟังบ้าง ถึงไม่ได้ไปเที่ยว ก็ไปเปิดในยูทูป

ไปเปิดใน Facebook ที่เขาถ่ายทอดสดฟังบ่อยๆ บ้าง ลมหายใจสุดท้าย

มันจะได้จบลงที่ว่าในสวรรค์

เพราะฉะนั้น เพลงประกอบโลกนี้คือละคร เวอร์ชั่น

สำหรับคริสเตียน ก็จะเป็นเพลงแบบนั้น

และเพลงจบสุดท้ายจะไม่ใช่เพลงแบบโลกคือละคร

แต่มีอีกเพลงหนึ่ง ซึ่งสมควรมากที่เราจะต้องจำไว้ บรรยายจบ

จะร้องเพลงนั้นให้ฟัง

กลับมาที่เรื่องราวของพระคัมภีร์

เรากำลังเรียนรู้ชีวิตของดาเนียล

ซึ่งได้เป็นตัวอย่างของนักแสดงที่ดี

ที่เชื่อฟังและยอมทำตามผู้กำกับทุกอย่าง ดาเนียล บทที่ 2

เป็นช่วงที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ฝัน แล้วก็ให้พวกนักปราชญ์

และโหราจารย์ในวัง ถามว่าพระองค์ฝันอะไร?

แล้วค่อยทำนายฝันนั้น แต่ไม่มีใครทำได้

กษัตริย์จึงสั่งให้เอานักปราชญ์ทั้งหมด พวกเฉลียวฉลาดทั้งหมด

เอาไปฆ่าให้หมด เจ็บใจนัก เลี้ยงเสียข้าวสุก

ซึ่งรวมทั้งดาเนียลด้วย

กษัตริย์สั่งให้เขาบอกว่าตัวเองฝันอะไร?

ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องของสติปัญญาหรือวิชาการ

ที่จะสามารถทำอย่างนี้ได้ มาเรียนรู้ว่าคนนี้ฝันว่าอะไร?

ถ้าใช้วิชาการ หรือความรู้แบบมนุษย์

อาจจะสามารถบอกความฝันมา แล้วฉันจะไปทายดู ถ้าฝันว่างู

มันเกี่ยวกับคู่รัก อย่างนี้ พอที่จะใช้สติปัญญามนุษย์ได้ แต่บอกว่า

…

“เมื่อวานฉันฝันอะไร?”

“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร?”

เขาเรียกว่าเป็นเรื่องล้ำลึก ที่มีเพียงพระเจ้าเท่านั้น

ที่สามารถล่วงรู้หรือทำได้นั่นเอง ดาเนียลรู้เรื่องนี้ดี

จึงได้ไปทูลขอให้พระเจ้าเมตตาช่วยสำแดงเรื่องนี้

ให้รู้ทีว่าเรื่องล้ำลึกตรงนี้ หมายความว่าอะไร? กษัตริย์ฝันว่าอะไร?

แล้วพระเจ้าทรงสำแดงความล้ำลึกให้แก่ดาเนียล ในนิมิต

ครั้งที่แล้วเราเน้นกันตรงนี้ว่าสิ่งที่มนุษย์สามารถรู้ได้ด้วยสติปัญญา

ใช้คำว่าการเรียนรู้ แต่สำหรับเรื่องที่ล้ำลึกอย่างนี้

เกินกว่าสติปัญญามนุษย์จะเข้าใจได้ พระคัมภีร์ใช้คำว่า

“การสำแดง” “การเปิดเผย” “การเปิดตาฝ่ายวิญญาณ” “การเปิดตา”

พระคัมภีร์จะใช้คำเหล่านี้ ตลอดเสมอมา ทั้งพระคัมภีร์ใหม่ด้วย

การเปิดเผย การสำแดงโดยพระเจ้า

ที่ลึกซึ้งเข้าไปในโลกฝ่ายวิญญาณอย่างนี้ได้

จนกว่าพระเจ้าจะเปิดตาฝ่ายวิญญาณ

สำแดงให้เขาได้เห็นว่ามันคืออะไร? ซึ่งคราวที่แล้ว

เราได้ยกตัวอย่าง เปรียบเทียบให้เห็น

อย่างเช่นเรื่องของข่าวประเสริฐ เรื่องข่าวดีของพระเยซูคริสต์

ก็คืออันเดียวกันนั่นเอง

การที่รู้ว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ไถ่ ต่อให้เรียนอย่างไร

ก็ไม่มีวันเข้าใจ เราไปสอนอย่างไร ก็ไม่เข้าใจ

แต่ไม่ใช่ไม่ให้สอนนะ สอน

แต่อย่าไปนึกว่าสอนแล้วเขาจะเข้าใจ เขาแค่รับรู้

แต่เขาไม่เข้าใจ เขาไม่ได้ถูกชักจูง เขาแค่ เหรอๆ

รอจนกว่าสิ่งที่เราสอนไป

จะได้รับการสำแดงเปิดเผยความจริงจากพระเจ้า

ผ่านทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ เขาจะ …

“อ๋อ! เข้าใจแล้ว”

เพราะฉะนั้น การที่เราจะไปประกาศข่าวประเสริฐให้กับใคร

ให้ใจเย็นๆ อย่าใช้ความรู้สึก

“ควรจะเชื่อแล้วๆ”

ไม่ควรมีคำว่า “ควร” ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า

เน้นไปที่การสำแดง เหมือนดาเนียล อธิษฐาน ขอพระเจ้า

“พระเจ้าเมตตาคนนี้ที เมตตาคนนั้นที

เปิดตาฝ่ายวิญญาณให้เขาได้รู้ถึงเรื่องพระเยซูคริสต์ที่ลูกเล่าให้เข

าฟังแล้ว ขอเมตตา ทรงดลใจ

เปิดตาฝ่ายวิญญาณให้เขาเชื่อในสิ่งที่ลูกได้พูดเรื่องข่าวดีของพระ

เยซูคริสต์ เปิดเผยความจริงนี้ ให้เขาได้รู้ สำแดงเรื่องนี้กับเขาได้รู้”

อย่างนี้เขาเรียกว่าอธิษฐาน ถูกต้องเลย เอเมน

ภารกิจที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ มอบหมายให้ทำ

เป็นสิ่งที่ล้ำลึก เกินกว่ามนุษย์คนไหนที่จะสามารถหยั่งรู้ได้

ไม่มีตำรา ไม่มีศาสตร์ใด ไม่มีการสอน ไม่มีการทำนายฝันแบบนี้

และพระเจ้าก็ได้สำแดงสิ่งนี้ให้กับดาเนียล

ครั้งที่แล้วเราได้ ทิ้งท้ายไว้ที่ดาเนียล 2:23

ดาเนียล 2:23 “ข้าแต่พระเจ้าของบรรพบุรุษของข้าพระองค์

ข้าพระองค์ขอบพระคุณ และสรรเสริญพระองค์

พระองค์ประทานสติปัญญา และฤทธิ์อำนาจแก่ข้าพระองค์

พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ ทราบสิ่งที่ทูลขอจากพระองค์

ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลาย ทราบความฝันของกษัตริย์”

พระเจ้าประทานสติปัญญาให้กับดาเนียล

ตอนอยู่ในสำนักราชวัง เขาเรียนเก่งกว่าคนอื่น 10 เท่า

แต่ขณะที่มีสติปัญญาอย่างนั้น ก็ไม่สามารถที่จะทายฝันอย่างนี้ได้

ในนี้จึงบอกว่าพระองค์ประทานสติปัญญาและฤทธิ์อำนาจ

ตรงนี้แหละ เขาเรียกฤทธิ์อำนาจ

เราเรียนรู้อะไรจากเรื่องราวของดาเนียล

ตั้งแต่ตอนที่ถูกกวาดต้อนจากเยรูซาเล็ม มาเป็นเชลยที่บาบิโลน

ดาเนียลต้องเผชิญกับการทดสอบมากมาย

ต้องไปอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ตรงกันข้ามกับเรื่องทางพระเจ้า

บาบิโลนกับเยรูซาเล็มคนละเรื่องเลย แต่ดาเนียลก็ยังยืนหยัด

และมั่นคงในความเชื่อ ยังมั่นใจในความรัก

ความเมตตาของพระเจ้าในชีวิตของเขา

แต่สังเกตให้ดี คำว่า “ยืนหยัดมั่นคงในความเชื่อ”

ของดาเนียลตรงนี้ ไม่ได้แปลว่าดาเนียลจะต้องยืนกราน

ทำตามสติปัญญา หรือความคิดของตัวเองเสมอไป

อย่างตอนที่ดาเนียลถูกคัดเลือก

ให้ไปเรียนรู้วิชาอาคมหรือไสยศาสตร์ จากชาวบาบิโลน

คนละเรื่องกับทางพระเจ้า ถ้าคิดตามหลักมนุษย์

เป็นเราก็จะต้องบอกว่า …

“จะไปเรียนได้อย่างไร? ไม่ถูกต้อง ไม่ใช่ทางของพระเจ้า

หัวเด็ด ตีนขาด ก็ไม่ไปเรียน”

ต้องไม่ยอม ตายเป็นตาย อย่างนี้ ใช่ไหมที่เราสอนๆ กันมา

ถ้าดาเนียลทำแบบนั้น จะเกิดอะไรขึ้น

หัวถูกเด็ดแน่ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ซึ่งฆ่าคนสบายๆ ง่ายๆ

ก็คงเอาไปตัดคอเลย ได้เด็ดหัวจริงๆ

แล้วมันเป็นไปตามน้ำพระทัยไหม? ไม่ได้เป็น แต่สิ่งที่ดาเนียลทำ

คือทุกครั้ง ไม่ว่าต้องเผชิญกับอะไรก็ตาม สถานการณ์ใดก็ตาม

ดาเนียลจะทำตัวเป็นนักแสดงที่ดีของโลกนี้

เขาจะเข้าไปถามผู้กำกับก่อนว่า …

“พระเจ้า … องก์นี้ จะให้เล่นบทอะไร? แสดงอย่างไร?”

ภาษาละครเขาเรียก “องก์” ก็คือในแต่ละฉาก

หรือแต่ละตอนของละคร เขาจะใช้คำว่า “องก์” จะทำอย่างไรดี?

จะเล่นแบบไหนดี?

พอกษัตริย์สั่งว่าให้ไปเรียนวิชาวิทยาคมกับชาวบาบิโลน

ดาเนียลก็ไปถามผู้กำกับว่าองก์นี้ จะให้แสดงแบบไหน?

ผู้กำกับบอกว่าให้ไปเรียนได้ ดาเนียลก็ไปเรียน

ตามน้ำพระทัยพระเจ้า ก็คือตามคำสั่งของผู้กำกับเอก ซึ่งเขารู้จักดี

ก็คือพระเจ้า เชื่อแล้ว ทำเลย

มาถึงองก์ที่กษัตริย์บังคับให้ทานอาหารที่ถูกส่งมาจากในวัง

ดาเนียลก็หันไปถามผู้กำกับ คือพระเจ้าว่าจะให้ทานไหม?

ซึ่งมันก็เรียกว่าทำลายสนธิสัญญากับพระเจ้า ทานอาหารมีมลทิน

จะทานไหม? คราวนี้ผู้กำกับพระเจ้าบอกว่า …

“ไม่ต้องทาน”

เห็นไหม? ตรงกันข้ามกับเมื่อตะกี้ ให้เรียนวิทยาคมได้

แต่ทำไมทานไม่ได้ มนุษย์ไม่เข้าใจ ถ้าให้ไปเรียนได้

มันก็ทานอะไรก็ได้สิ เราต้องคิดอย่างนั้น แต่นี่ผู้กำกับบอกองก์นี้

เล่นตัวหน่อย ไม่ต้องทำตามเขา ดาเนียลก็ทำตาม ยืนยันว่าไม่เอา

จะขอทานผักกับน้ำอย่างเดียว

ถามว่าดาเนียลรู้ล่วงหน้าไหมว่าถ้าปฏิเสธอย่างนี้

เดี๋ยวพระเจ้าจะดลใจเอง ให้ทหารที่คุมอยู่ ใจอ่อน เขาจะชอบพอ

แล้วเขาจะยอม ไม่รู้ เขาทำเลย เสร็จแล้วพระเจ้าจึงทำตาม

พอเขาทำอย่างนั้น แผนการพระเจ้าจึงให้ผู้คุมนั้นใจอ่อน ยอม

แม้กระทั่งเสี่ยงชีวิตของตัวเขาเอง หมายถึงตัวทหารที่คุมเองก็ตาม

มาถึงองก์ต่อไป ฉากต่อไป อยากให้ท่านเห็นอะไรบางอย่าง

เพื่อเอามาใช้ในชีวิตของเราได้ด้วย อีกฉากหนึ่ง

คือกำลังจะถูกจับไปประหาร

เพราะไม่มีนักปราชญ์คนไหนสามารถทำนายฝันของกษัตริย์ได้

ตอนที่ดาเนียลขอเวลาทหารว่าจะอาสาไปทำนายฝันให้

ตอนนั้นดาเนียลก็ไม่ทราบว่าพระเจ้าจะประทานคำตอบให้

เพียงแค่ขอเวลาไปถามผู้กำกับก่อนเท่านั้นเอง เขาไม่มั่นใจ

รู้ได้อย่างไรว่าไม่มั่นใจ ก็เขายังบอกเพื่อนเขา 3

คนช่วยกันอธิษฐานหน่อย

ท่านพอจะเห็นไหมครับ?

ที่พยายามจะโยงความคิดของดาเนียลกับคำว่าโลกนี้

คือละคร เพราะต้องย้ำประเด็นที่สำคัญว่าละครแต่ละเรื่อง

ผู้กำกับไม่ได้ให้บทที่เหมือนกันกับนักแสดงทุกคน

ในละครทุกเรื่อง มีแต่คนดีทั้งหมด ไม่มีคนร้ายเลย

ทุกคนหล่อหมดเลย ไม่มี ทุกคนสวยหมด ไม่มีนางเอก

ฉันใดก็ฉันนั้น นักแสดงทุกคนบนเวทีโลกนี้ ก็คือมนุษย์ทุกคน

ผู้กำกับใหญ่ คือพระเจ้า ก็ไม่ได้ให้บทบาทที่เหมือนกันแก่ทุกคน

เช่นเดียวกัน อันนี้ส่งไปถึงคนที่ไม่ใช่คริสเตียนอย่างเดียว

แต่ส่งไปถึงมนุษย์ทั้งหลาย บนโลกใบนี้ จงรู้เถิดว่าพระเจ้าควบคุม

เป็นผู้กำกับอยู่ แล้วพระองค์ทรงให้บททุกคน ไม่เหมือนกัน

เราไม่ได้มาเรียนรู้เรื่องดาเนียล

เพื่อที่จะบอกว่าทุกคนต้องกินผัก หรือทำทุกอย่างเหมือนดาเนียล

แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำเหมือนดาเนียล

คือให้หันไปถามผู้กำกับก่อนในทุกๆ เรื่อง

ให้พระเจ้าเป็นใหญ่ที่สุดในชีวิตของเรา

ให้พระเจ้าเป็นผู้กำหนดชีวิตเรามากที่สุด

แสวงหาพระองค์มากที่สุด ในทุกๆ สถานการณ์ ในทุกๆ เรื่อง

งานยิ่งใหญ่เท่าไร

ยิ่งต้องพึ่งในการทรงนำของพระองค์มากขึ้นเท่านั้น

อย่าแสดงละครตามความคิด ความเข้าใจ

หรือตามเหตุผลของตัวเอง อย่าทำอย่างนั้นเด็ดขาด

ทุกคนบนโลกใบนี้ ชอบทำอย่างนี้แหละ

พ่อและแม่บอกให้เราเรียนอย่างนี้

อาจารย์บอกเราควรจะเป็นอย่างนี้ สังคมบอกเราควรเป็นอย่างนี้

เราไม่เคยดูตัวเราเองว่าเราควรเป็นใคร? โทษทีนะ

ร้องเพลงเพี้ยนจะมากๆ แต่พยายามจะเป็นนักร้อง สมมตินะ

อันนี้มันเห็นชัด อยากจะเป็นนางเอกมาก จนไปผ่าตัดเปลี่ยนหน้า

เพื่อจะได้สวยๆ และเป็นนางเอก แล้วมันไปรอดไหม? คลอดลูกมา

ไม่รู้ลูกใคร ทำไมหน้าไม่เหมือนเรา ลืมไปว่าเราไปทำหน้ามา

อันนี้อธิบายให้ฟัง จะอธิบายให้เราฟังว่าพระเจ้าให้แสดงบทอะไร

นี่ไม่ได้หมายถึงให้เราไปทำหน้าทำตาไม่ได้ ทำได้

แต่พยายามอย่าเป็นนางเอกเท่านั้นเอง

เป็นนางเอกในบ้านคนเดียวพอแล้ว

ท่านจะทำอะไรมาถามศิษยาภิบาล เพื่อหาคำปรึกษา

ได้รับข้อมูลไป แล้วเอาไปไตร่ตรอง

ผู้สุดท้ายที่จะบอกว่าเราควรทำหรือไม่? คือพระเจ้า ใจเย็นๆ

คอยมองให้ดีๆ แสวงหาพระเจ้า คือแสวงหาให้บ่อยๆ

พระคัมภีร์ทั้งเก่าและใหม่ แปลว่าแสวงหาเสมอ ต่อๆ ไปเรื่อยๆ

บางทีเราแปลกันมาสั้นๆ ว่าจงแสวงหาพระเจ้า แต่จริงๆ

มันหมายถึงจงแสวงหาพระเจ้า อย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ

แล้วพระองค์จะตอบ

แสวงหา ไม่ใช่ในห้องอธิษฐาน แล้วก็จบแค่นั้น ขอโทษทีนะ

ท่านเคยแสวงหาความร่ำรวยไหม? ทุกคนเป็นหมด ตั้งแต่หนุ่มๆ

พอหาเงินได้ ก็อยากจะรวย แล้วท่านทำอย่างไร? เฉพาะที่ทำงาน

คิดแค่นั้นเหรอ คนที่คิดแสวงหาความร่ำรวย ทั้งวันทั้งคืน

เขาคิดแต่ว่าจะหารายได้อย่างไร? เหมือนกัน

แสวงหาพระเจ้าทั้งวันทั้งคืน

คือไม่ใช่เข้าไปอธิษฐานมาโบสถ์แค่วันอาทิตย์

วันธรรมดาอธิษฐาน จบ ออกจากห้องอธิษฐานเขาคิด

ไม่ใช่หมายถึงไม่ทำอะไรนะ ครุ่นคิดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลา

“พระเจ้าเรื่องนี้ที่อธิษฐานฝากไว้ที่พระองค์

ตกลงเราจะทำอย่างไร?”

ทำอะไรไป ก็คิดแต่เรื่องนี้ทั้งหมด

เดี๋ยวพระเจ้าจะประทานนิมิตผ่านทางอะไรบางอย่าง

ขึ้นรถเมล์เห็นตรงนี้ อ๋อ! พระเจ้าเริ่มตอบ เข้าใจแล้ว

จะรู้เรื่องมากขึ้นไปเรื่อยๆ รู้ว่าน้ำพระทัยพระเจ้า คืออะไร?

ไม่ใช่น้ำพระทัยพระเจ้าจะบอกเดี๋ยวนี้เลย

สมมติจะให้ไปต่างประเทศ บอกอธิษฐาน ออกมาถึง บอกแล้วเนี้ย

ไม่ใช่อย่างนั้น ใจเย็นๆ ค่อยๆ มองไปเรื่อยๆ จะซื้อรถดีไม่ดี

จะซื้อคันละ 5 แสน หรือ 2 แสน

เยอะแยะไปหมดที่จะสามารถเข้าไปปรึกษาพระเจ้าได้ ค่อยๆ มอง

ใจเย็นๆ อัศจรรย์ที่พระเจ้าอาจจะทำให้เกิดขึ้นกับใครคนหนึ่ง

ก็ไม่ได้หมายความว่าพระองค์จะทำให้เกิดอย่างนั้นกับทุกคน

ไม่ใช่ว่ากินแต่ผักกับน้ำ แล้วพระเจ้าทำให้เขามีสุขภาพแข็งแรง

สวย หล่อ ฉลาดกว่าคนอื่น 10 เท่า แล้วคนอื่น ก็กินผักกับน้ำ

พระเจ้าก็จะทำให้เขาแข็งแรงด้วย ไม่ใช่ ลองทำตาม

อาจจะตายเลย จริงๆ ไม่ได้พูดเล่น

เหมือนที่ผมเคยย้ำอยู่บ่อยๆ ว่ามีคริสเตียน 2

คนป่วยเหมือนกัน อาการเท่าๆ กัน เป็นโรคเดียวกัน

แม้จะอธิษฐานทูลขอพระเจ้าในสิ่งเดียวกัน

แล้วทำทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกัน

พระเจ้าก็อาจตอบคำอธิษฐานไม่เหมือนกัน คนหนึ่งอาจจะหายป่วย

ส่วนอีกคนหนึ่ง พระเจ้าอาจจะให้ป่วยต่อไป เพื่ออะไรบางอย่าง

เราไม่รู้ แต่เรารู้แค่ว่าเป็นน้ำพระทัยของพระองค์

ที่จะให้แผนการของพระองค์สำเร็จ ซึ่งมันจะดีต่อทุกสิ่ง

ไม่ใช่กับเราคนเดียว แต่ดีต่อทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้

ที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นมาหมด ตามน้ำพระทัย

ตามแผนการของพระองค์ และมันจะดีสำหรับเราที่พระองค์ทรงใช้

แน่นอน

พระคัมภีร์สัญญาไว้ แล้วบอกด้วยว่าทั้งหมดที่ดีนั้น

เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า

หมายถึงเพื่อความรักและความดีงามของพระเจ้า

จะได้สำแดงออกมา ทั่วโลกว่านี่พระเจ้าผู้นี้

เป็นพระเจ้าแห่งความยุติธรรม พระเจ้าแห่งความดีงาม

พระเจ้าแห่งความยิ่งใหญ่สูงสุด มันแปลว่าอย่างนี้

แล้วใครได้สิ่งเหล่านี้ไป

คนนั้นจะได้เป็นไปตามทางที่พระเจ้าวางไว้ คือสิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับเขา

ไปจนถึงนิรันดร์

ประเด็นสำคัญ คือถ้าเราถามผู้กำกับแล้ว

คืออธิษฐานแล้ว ได้รับคำตอบอย่างไร

ก็ให้ทำหน้าที่ของการเป็นนักแสดงที่ดีอย่างนั้น

คือเชื่อฟังและทำตามอย่างนั้นเลย ไม่ต้องเข้าใจ ก็ทำตาม

และมั่นใจได้เลยว่าจะเป็นผลดีสำหรับชีวิตของเราเองอย่างแ

น่นอน แล้วมันจะเป็นผลดีต่อคนอื่น รอบข้างหมด

และจะเป็นผลดีต่อต้นไม้ใบหญ้า สัตว์ทั้งหลายที่เรารัก

โลกใบนี้ทั้งใบ เป็นไปตามแผนการของพระองค์ และเป็นผลดี

ไม่ใช่แค่ที่ตามองเห็น เราตายไปแล้ว สิ่งที่เราทำนั้น

มันยังดีต่อไปเรื่อยๆ ไม่ใช่คนเดียว ทุกคน มันจะมีผลไปเรื่อยๆ

อยู่ในแผนการใหญ่ของพระเจ้านั่นเอง

เรามาอ่านต่อเรื่องราวของดาเนียล

ในพระคัมภีร์ว่าหลังจากที่พระเจ้าได้ทรงสำแดงให้กับดาเนียลในนิ

มิต ให้สามารถหยั่งรู้ความฝันของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แล้ว

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป

ดาเนียล 2:24-30 “ 24 แล้วดาเนียลไปพบอารีโอค

ซึ่งกษัตริย์ทรงใช้ให้ไปประหารชีวิตเหล่านักปราชญ์ของบาบิโลน

ดาเนียลกล่าวกับเขาว่าอย่าประหารเหล่านักปราชญ์ของบาบิโลนเ

ลย โปรดนำข้าพเจ้าไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ เพื่อทำนายฝันถวาย 25

อารีโอคจึงพาดาเนียลไปเข้าเฝ้าทันที

และทูลว่าข้าพระบาทพบชายผู้หนึ่ง ในหมู่เชลย ที่มาจากยูดาห์

ซึ่งสามารถกราบทูลว่าความฝันนั้นหมายความว่าอะไร” 26

กษัตริย์ตรัสถามดาเนียล (หรือที่เรียกกันว่าเบลเทชัสซาร์)

‘ว่าเจ้าสามารถเล่าสิ่งที่เราฝัน และแก้ฝันให้ได้หรือ’ 27

ดาเนียลทูลตอบว่า ‘ไม่มีปราชญ์ นักเวทมนตร์ นักเล่นคาถา

อาคมและโหรคนใดสามารถทูลความล้ำลึก

ที่ฝ่าพระบาทตรัสถามนั้นได้ 28

แต่มีพระเจ้าองค์หนึ่งในฟ้าสวรรค์ ผู้ทรงเปิดเผยสิ่งล้ำลึก

และได้ทรงสำแดงให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์

เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ความฝันและนิมิต

ซึ่งผ่านเข้ามาในพระดำริ ขณะฝ่าพระบาทบรรทมอยู่บนพระแท่น

มีดังนี้ 29 ข้าแต่กษัตริย์ ขณะฝ่าพระบาทบรรทมอยู่

และทรงดำริถึงสิ่งต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น

พระเจ้าผู้ทรงเปิดเผยความล้ำลึก

ก็ทรงแสดงให้ฝ่าพระบาททราบถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น 30

ที่พระเจ้าทรงโปรด ให้ความล้ำลึกนี้ ประจักษ์แจ้งแก่ข้าพระบาท

ไม่ใช่เพราะข้าพระบาทมีสติปัญญามากกว่าคนอื่นๆ

แต่เพื่อฝ่าพระบาทจะทรงทราบความหมายและเข้าใจสิ่งที่เข้ามาใ

นพระดำริ”

“พระดำริ” หมายถึงความนึกคิด … คิดตลอดเวลา ฝันได้เรื่อยๆ

ตลอด ดาเนียลทูลขอการสำแดงจากพระเจ้า

ที่จะสามารถทายฝันของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้

แล้วพระเจ้าก็ทรงประทานให้ แล้วดาเนียลก็เข้ามาเฝ้ากษัตริย์

เพื่อทำนายฝัน ตื่นเต้น … ตื่นเต้นไหม? และความฝันนี้

มันรวมไปถึงตั้งแต่วันที่พูด 600 ปีก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิด

จนมาถึงเราทุกวันนี้ 2,000 ปี แล้วเกี่ยวข้องจากนี้ ต่อไป

ที่เราอาจจะตาย พรุ่งนี้ มะรืนนี้ แล้วก็ไปอีก ความฝันนี้

บอกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันพิสูจน์มาแล้ว 2,600 ปี

มันตรงเป๊ะหมดเลย เพราะฉะนั้น หลังจากนี้ไป มันก็ต้องตรงแน่ๆ

เลย

สังเกตคำตอบของดาเนียล มีอยู่ 2 ประเด็นที่สำคัญ

1. ที่บอกว่า “ไม่มีปราชญ์ นักเวทย์มนต์ นักเล่นคาถาอาคม

และโหรคนไหน สามารถทูลความล้ำลึก

ที่ฝ่าพระบาทตรัสถามนั้นได้”

คิดดูสิ กษัตริย์กำลังโมโหมากเลย มีเด็กคนหนึ่งบอกว่า …

“ผมทำได้ ขอเวลาหน่อย”

พอมาถึงกลับตอบว่า “ไม่มีใครทำได้หรอก”

ตอบคำแรก สมควรฆ่าตาย

ขึ้นต้นมาอย่างนี้เลย ทำไมเขากล้าพูดอย่างนี้

เพราะเขารู้แล้วว่ามันคืออะไร?

สิ่งที่พระเจ้าบอกเขาเกี่ยวกับความฝัน เขามั่นใจ 100%

ว่าพระเจ้ามีชีวิตอยู่ เพราะพระเจ้าบอกมาเป็นฉากๆ เลย

จะเกิดอะไรขึ้น นิมิตเป็นอย่างนี้ พระองค์ฝันว่าอย่างนี้ ถ้าพูดไปปุ๊บ

กษัตริย์ต้องคุกเข่าแน่ เพราะมันอัศจรรย์มากเลย รู้ได้อย่างไร?

ในข้อนี้ที่บอกว่า “ไม่มีนักปราชญ์ เวทมนต์ใดๆ คาถาคนใด

โหรคนใด สามารถทูลความล้ำลึกของฝ่าพระบาท

ตามคำถามนี้ได้”

หยุดนิดหนึ่ง ก่อนจะเอาไปตัดหัว

“แต่ว่าอย่าเพิ่งโกรธ มีพระเจ้าองค์หนึ่ง ในฟ้าสวรรค์

ผู้ทรงเปิดเผยสิ่งล้ำลึกนี้

และได้ทรงแสดงให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ให้เห็นถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น

ในอนาคต”

คราวนี้ตื่นเต้น

คือดาเนียลกำลังถวายเกียรติแด่พระเจ้านั่นเองว่าพระองค์ทรงยิ่งใ

หญ่สูงสุด

“พระเจ้าของฉัน ที่ฉันกำลังจะพูดถึงยิ่งใหญ่มาก

เรื่องที่กำลังจะบอกเป็นเรื่องลี้ลับ ที่ถามมานั้น

ไม่มีมนุษย์คนไหนรู้เรื่องหรอก”

กล้าพูดอย่างนี้

“ไม่มีวิชาการใดที่จะสามารถล่วงรู้ได้หรอก

มีเพียงพระเจ้าของฉันองค์เดียวเท่านั้นที่จะสามารถทำได้”

และอันที่สองที่น่าสังเกต คือที่บอกว่า …

“ที่พระเจ้าทรงโปรดให้ความล้ำลึกนี้

ประจักษ์แจ้งแก่ข้าพระบาท (ดาเนียล) ไม่ใช่

เพราะข้าพระบาทมีสติปัญญามากกว่าคนอื่นๆ

แต่เพื่อฝ่าพระบาทจะทรงทราบความหมายและเข้าใจสิ่งที่เข้ามาใ

นความคิดในความฝัน”

พูดง่ายๆ จะได้เข้าใจว่าความฝันนั้นคืออะไร?

เป็นการถ่อมตัวอย่างมากของดาเนียล

ที่กำลังบอกว่าที่พระเจ้าบอกความล้ำลึกนี้ให้

ไม่ใช่เพราะว่าตัวเองดี หรือเก่งกว่าคนอื่น

แต่เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าเอง

ที่จะให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์รู้เรื่องนี้

กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ก็เป็นตัวแสดงตัวหนึ่ง

ที่อยู่ในบทบาทหนึ่ง ในแผนการนี้ ซึ่งเกี่ยวถึงเรื่องพระเยซูด้วย

เกี่ยวถึงเราที่นั่งอยู่ที่นี่ด้วย ดาเนียลได้ถวายเกียรติแด่พระเจ้า

โดยบอกว่าเขาเป็นส่วนประกอบเล็กๆ

คนหนึ่งในแผนการของพระเจ้า ในน้ำพระทัยของพระเจ้า

ในเรื่องของพระเจ้า พระเจ้าทรงเป็นผู้กำกับโรงละครนี้อยู่

นี่ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ทำให้เราเลียนแบบเขา ก็คือต้องถ่อมใจ

ไม่ว่าเราจะเก่งอะไรก็ตาม เราต้องถ่อมใจ

ไม่มีอะไรที่เราเก่งสักอย่างเลย

พระองค์อยากให้ทำอะไร พระองค์ก็ใส่สิ่งนั้นมา เราก็ทำได้

บางคนบอกว่า …

“ฉันร้องเพลงเก่ง”

“ฉันเล่นดนตรีเก่ง”

บางคนบอก “ฉันเรียนหนังสือเก่ง”

“ฉันเป็นอะไรเก่งๆ”

อันตรายมากเลย

เอาอันนี้ออกไปจากริมฝีปากของเราว่าเราเก่ง

เขาจึงสอนให้เราทำอะไรก็ตาม จงถวายเกียรติแด่พระเจ้า

จงมอบให้พระเยซูคริสต์ ถามว่าพระเยซูอยากได้เกียรติเหรอ

ไม่ใช่ ป้องกันเรา ไม่ให้เราเย่อหยิ่ง

เพราะความเย่อหยิ่งจะทำให้เราถูกดึงลงมา

ความเย่อหยิ่งจะทำให้เราพินาศ พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น

ความเย่อหยิ่งทำให้เราไปในทางที่แย่ ความเย่อหยิ่ง

คือไม่เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า ไม่เป็นไปตามผู้กำกับ ก็เสร็จสิ

เดี๋ยวก็โดน ยินยอมตามผู้กำกับ ก็คือถ่อมใจ

“ไม่ใช่ฉันเลย เขาสั่งมา”

สมมติตอนนี้ผู้กำกับเขาเขียนบทให้เรา เป็นผู้มั่งมี ร่ำรวย

อย่าซ่าส์ๆ หรือตอนนี้เขาเขียนบทให้เราเป็นคนจน

มันก็แค่การแสดงบทหนึ่ง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าไปยึดว่ามันจริง

มันใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้น ตอนนี้เป็นบทป่วย ก็ป่วย บทแข็งแรง

ก็ไม่ต้องซ่าส์ว่าแข็งแรง บางคนคิด ถ้าหายโรคอย่างอัศจรรย์

เรียกว่าพระพร ไม่ใช่

ผมไม่ได้หมายถึงใช่หรือไม่ใช่? คำว่า “ไม่ใช่”

อย่าไปกำหนดว่าอย่างนั้น มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ เข้าใจใช่ไหม?

อย่าไปยึดตรงนั้น มันเป็นเพียงแค่ฉากหนึ่ง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว

ถ้าท่านไม่ยึดตรงนั้น วันที่ท่านป่วย ท่านจะทรมานใจมากเลย

ถ้าท่านบอกว่าท่านแข็งแรงได้รับพระพร ถ้าท่านป่วย

เขาเรียกว่าอะไรล่ะ ตรงกันข้ามกัน

ท่านคงไม่ว่าตอนนี้ถูกพระเจ้าสาปแช่ง ไม่เป็นไปตามพระคัมภีร์ …

พระคัมภีร์บอกพระเจ้ายุติธรรม พระเจ้าทรงรักเราอย่างมากมาย

ถึงขนาดประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์

คือพระเยซูคริสต์มาตายที่ไม้กางเขน เพื่อเรา

ขณะที่เราเป็นคนบาป เรายังรักลูกของเรา มากกว่านั้นสักเท่าไร

พระเจ้าผู้ทรงบริสุทธิ์สะอาด รักเรามากกว่านั้นอีกตั้งเยอะเลย

แต่เราไม่เข้าใจว่าเพื่ออะไร? ไม่ต้องเข้าใจ แค่รู้ว่าดีก็แล้วกัน

ต้องฝึกไว้ตรงนี้ว่าจงถ่อมใจตลอดเวลา อะไรเข้ามา

จงขอบคุณพระเจ้า การขอบคุณพระเจ้า

คือการถ่อมใจนั่นเอง ยอมเป็นไปตามการกำกับของพระเจ้า

สรุป

ก็คือดาเนียลกำลังตอบกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ว่าผู้กำกับใหญ่

ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด ก็คือพระเจ้า

ตั้งแต่ดลใจให้กษัตริย์ฝัน สั่งให้นักปราชญ์มาทำนายฝัน

โดยไม่บอกว่าฝันอะไร? พอทำไม่ได้ ก็สั่งให้เอาไปฆ่า

แล้วก็ประทานนิมิตให้กับดาเนียล เพื่อมาทำนายฝัน

ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของพระเจ้าทั้งสิ้น

แล้วทุกคนที่เกี่ยวข้องก็เป็นเพียงแค่นักแสดงที่ได้รับบทมา

ตามที่พระเจ้ากำหนดไว้ทั้งสิ้น เฉพาะเรื่องนี้ พระเจ้ากำลังทำองก์นี้

หรือฉากนี้ หรือตอนนี้ สร้างให้ดาเนียลเป็นฮีโร่ ที่บอกไว้ไง

สถานการณ์สร้างฮีโร่ และใครเป็นผู้สร้างสถานการณ์ พระเจ้า

เพราะฉะนั้น พระเจ้าเป็นผู้สร้างฮีโร่ ถ้าเมื่อไรท่านเป็นฮีโร่

อย่านึกว่าท่านเก่งเป็นฮีโร่ พระเจ้าสร้างมา ถ่อมใจไว้

ในหนังสือฮีบรู บทที่ 11 จึงบอกว่าผู้ที่จะมาเชื่อพระเจ้า

ต้องมีความเชื่อว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่จริงๆ ฮีบรู 11:1-3, 6

ฮีบรู 11:1-3, 6 “ 1 ความเชื่อ คือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้

และมั่นใจในสิ่งที่เรามองไม่เห็น 2 เพราะความเชื่อนี้เอง

ที่คนในสมัยก่อน ได้รับการทรงชมเชย 3 โดยความเชื่อ

เราจึงเข้าใจว่าจักรวาลมีขึ้น โดยพระบัญชาของพระเจ้า ดังนั้น

สิ่งที่มองเห็นอยู่ จึงไม่ได้เกิดจากสิ่งที่เราเห็นได้ด้วยตา 6

ถ้าไม่มีความเชื่อ ก็เป็นไปไม่ได้ ที่จะทำให้พระเจ้าพอพระทัย

เพราะผู้ที่จะมาหาพระเจ้า ต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงอยู่

และประทานบำเหน็จแก่คนเหล่านั้น

ที่แสวงหาพระองค์อย่างจริงจัง” เอเมน

เพราะพระเจ้าทรงดำรงอยู่ เพราะฉะนั้น ผู้ที่จะมาหาพระเจ้า

ต้องเชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ ถูกกำหนดโดยอะไรบางอย่าง

ที่อยู่ในโลก ที่มองไม่เห็น หลายครั้งที่เหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น

ซึ่งเราไม่สามารถคิดได้ว่ามันจะดีได้อย่างไร? คิดตามภาษามนุษย์

พูดง่ายๆ นะ เหมือนพระเจ้าไม่ยุติธรรม อันนี้เป็นเรื่องปกติ

เมื่อไรก็ตามที่เราคิดนอกกรอบที่พระเจ้าสอนเรา

คิดตามภาษามนุษย์ เรามักจะพูดอย่างนี้เสมอว่าพระเจ้าโหดร้าย

พระเจ้าไม่ยุติธรรม

ซึ่งถ้อยคำพระเจ้าไม่เคยมีเขียนไว้ตรงไหนเลย

ไม่ว่าพระคัมภีร์ใหม่หรือเก่า มีแต่บอกพระเจ้าดีงาม พระเจ้าดีที่สุด

พระเจ้าแสนดี พระเจ้าเป็นความยุติธรรม พระเจ้าเป็นความรัก

ไม่เคยเกลียดใคร

“พระเจ้าเกลียดฉันคนเดียว”

มันจะเป็นอย่างนี้เสมอ ถ้าเราเข้าในหนทางที่ผิด

เพราะมันเกินกว่าความคิดของเรา ที่จะเข้าใจ

เพราะพระคัมภีร์บอกพระเจ้ายุติธรรม

แต่เราคิดของเราเองว่าที่เห็นๆ เกิดขึ้น มันยุติธรรมที่ไหน?

พระคัมภีร์จึงบอกว่าความคิดของเรากับพระเจ้ามันห่างไกลมาก

ฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกเท่าไร? ความคิดของเรากับพระเจ้า

ก็ต่างกันเท่านั้น ทางของเรากับทางของพระเจ้า ก็ต่างกันเท่านั้น

เราไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่าเหตุการณ์นั้น ที่เกิดขึ้น

ทำไมต้องเกิดขึ้นอย่างนั้น เราไม่มีทางเข้าใจหรอก

ทำไมคนชั่วได้ดี หรือคนทำดีแล้ว ไม่ได้ดี อะไรประมาณนี้

อันนี้ชัดเลย

บางครั้งเราพูดอย่างนี้บ่อยๆ ตอนที่เราไม่รู้จักพระเจ้า

ยังไม่รับเชื่อ แต่หลายครั้งที่เรามาเชื่อแล้ว เราก็ยังอดคิดไม่ได้

เหมือนความคิดเก่าๆ เผลอๆ พูดออกมาด้วย

“พระเจ้าไม่ยุติธรรม”

เรากำลังบอกว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรม

แต่พระเจ้าบอกเสมอในพระคัมภีร์ว่าพระองค์เป็นพระเจ้ายุติธรรม

พระองค์ทรงทำงานทุกสิ่งตามแผนการของพระองค์

เพื่อพระสิริของพระองค์ และสิ่งดีๆ ที่จะเกิดขึ้นกับผู้ที่รักพระองค์

และทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ที่พระองค์ทรงสร้าง

แต่ไม่ได้หมายความว่าพระองค์จะทำให้เรารู้สึกสบาย

มีความสุขบนโลกใบนี้ แต่หมายถึงสิ่งต่างๆ

เหล่านี้ที่เกิดขึ้นทางวิญญาณนั้น มันจะเกิดผลเป็นสิ่งที่ดี

สำหรับชีวิตของเราอย่างแน่นอน เราจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม เอเมน

ดาเนียลกับเพื่อนที่ถูกต้อนไปเป็นเชลย เขาก็ไม่รู้สึกท้อแท้

ตามที่เขียนนะ แต่แน่นอนผมมั่นใจว่าที่เขาไม่ได้เขียนไว้

หลายครั้งเขาคงท้อแท้แหละ ที่เขาไม่ท้อแท้ เพราะเขาเชื่อ

ในโลกฝ่ายวิญญาณว่ามีพระเจ้าผู้ควบคุมอยู่จริงๆ

พระเจ้าสูงสุดอยู่เบื้องหลังทุกสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะดาเนียลรู้

ว่าพระเจ้าคอยควบคุมทุกอย่าง เป็นผู้ทรงนำพาให้เขาและเพื่อนๆ

และชาวยิวมาเป็นเชลย เขาจึงเขียนคำแรก

ในหนังสือบทนี้เลยว่าพระเจ้ามอบอิสราเอลมาเป็นเชลยให้กับกษัต

ริย์เนบูคัดเนสซาร์ เขาเขียนคำนี้เลย ให้มาเป็นเชลย

พระองค์ทรงทำทุกอย่างได้ แม้แต่สิ่งนี้ ดูตามสายตาแล้ว

พระองค์ทรงโหดร้ายกับลูกของพระองค์นัก อิสราเอลหรือยิว

คือลูกรักของพระเจ้าที่ทรงหวงแหนมาก

ดูแลประคบประหงมตลอดเวลา เป็นประชากรของพระเจ้า

แล้วพระองค์ทรงทำอย่างนี้กับประชากรของพระเจ้าเหรอ

ก็เปรียบเทียบเหมือนพระเจ้าทำอย่างนี้กับลูกของพระองค์เหรอ

พระเจ้าทำอย่างนี้กับ คริสเตียนเหรอ แต่สิ่งนี้มันจะเกิดขึ้น

มาเป็นผลดี อย่างที่ผมบอก

นี่คือหนึ่งในแผนการที่ทำให้อนาคตเกิดขึ้น เลยมา 600

ปี จึงมีพระเยซูคริสต์มาประสูติ และตายที่ไม้กางเขนได้

อันนี้พูดสั้นๆ แค่นี้ก่อน เดี๋ยวค่อยต่อๆ กันไปเรื่อยๆ

พอเข้าใจไหมว่าพระเจ้าทำเพื่อแผนการใหญ่มาก แต่ถ้าเราดูเล็กๆ

เราก็จะว่า …

“พระเจ้าไม่ยุติธรรมเลย ทำไมเอาประชากรของพระองค์

ชาวยิวไปเป็นทาส บ้านแตกสาแหรกขาด ลูกก็ต้องไปเป็นทาสเขา

ลูกสาวก็ต้องไปเป็นนางบำเรอเขา พ่อก็ถูกฆ่าตาย

บ้านแตกสาแหรกขาด”

พระเจ้าบอก 70 ปี คุณคิดว่าคนที่ไปเป็นเชลย

หลายคนคงจะไปอยู่อีกไม่กี่ปีก็ตายแล้ว

เขาตายไปด้วยความทุกข์ใจว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรม ใช่ไหม?

นอกจากบางคนที่อยู่เลยกว่า 70 ปี อย่างดาเนียลถึงได้เห็น

ใช่จริงๆ หลายครั้งบางทีเราหรือคนข้างเคียงเรา

สิ้นชีวิตไปก่อนแล้ว ซึ่งสิ่งดีๆ จะเกิดขึ้น แต่เราได้เห็นจริงๆ

เพราะปู่เรา เพราะทวดเรา เพราะซุปเปอร์ก๋งเรา ทำอย่างนี้ไว้ มิน่า

เราเห็นแค่นิดๆ บางอย่างเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้เราไม่เห็น

เราก็บ่นไปเรื่อย อาก๋งเราอาจจะบ่นก็ได้ แต่ไม่ว่าจะบ่นหรือไม่บ่น

มันต้องเป็นอย่างนั้น เพราะผู้กำกับสั่งไว้แล้ว

เพียงแต่คนที่ไม่มีความสุข คือคนๆ นั้น ที่บ่น เปลี่ยนอะไรก็ไม่ได้

บ่น เสียความสุขในชีวิตที่อยู่บนโลกใบนี้ เสียดายเวลา

เพราะอย่างนี้ ดาเนียลและพวกเพื่อนๆ

เขาจึงสามารถอยู่บาบิโลนได้ ด้วยความอดทน

เพราะเขารู้ว่าพระเจ้ากำกับทุกอย่าง พระเจ้าเป็นผู้นำเขามา

เพราะฉะนั้น พระเจ้าก็จะพาเขาต่อไป ตายเป็นตาย

เขาจึงมุ่งมั่นขอความช่วยเหลือจากผู้เดียว คือพระเจ้า

ผู้ทรงควบคุมทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเผชิญกับอุปสรรค ปัญหาใดๆ ก็ตาม

คอยเงี่ยหูฟังผู้กำกับว่าจะให้เล่นบทอะไร? บทนี้จะเล่นอย่างไรดี

ซึ่งถ้านักแสดงคนไหนสามารถทำได้แบบนี้ อย่างที่ผมบอกตอนต้น

มนุษย์คนใดบนโลกใบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่เป็นคริสเตียน

ทำได้แบบนี้ ชีวิตก็จะเต็มไปด้วยสันติสุข ไม่ทุกข์ร้อนอะไรมากนัก

ทำได้มาก ก็สันติสุขมาก เผลอๆ เป็นสุขมากขึ้น

สามารถแสดงตามบทบาทของตัวเองตามที่พระเจ้ากำกับมาให้

จนจบเรื่อง จบทุกฉาก จบทุกตอน แฮปปี้เอ็นดิ้ง เอเมน

แล้วที่สำคัญที่สุด ฉากจบสุดท้ายของนักแสดงทุกคน

ที่มีพระเจ้าพระเยซูเป็นผู้กำกับ ตอนปิดม่าน

ต้องเป็นฉากที่เรียกว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งอย่างแน่นอน

เพราะพระคัมภีร์ได้บันทึกไว้อย่างนั้น พระเจ้าบอกล่วงหน้าไว้แล้ว

โดยผ่านทางข่าวประเสริฐของพระเยซูว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร?

เห็นไหม? ใครเชื่อพระเยซู คนนั้นก็สบาย

เพราะเป็นลูกของพระองค์แล้ว

เพราะฉะนั้น

ฉากจบของคนที่เป็นนักแสดงที่มีพระเจ้าพระเยซูเป็นผู้กำกับ

มันแฮปปี้เอ็นดิ้ง แฮปปี้จริงๆ เพราะฉะนั้น อย่างที่ผมบอกตอนต้น

เพราะฉะนั้น เพลงประกอบฉากสุดท้ายของเรื่องโลกนี้คือละคร

สำหรับคริสเตียนแล้ว หรือเรียกว่าลูกของพระเจ้า

ที่พระองค์ทรงเลือกมาผ่านทางความเชื่อในพระเยซูคริสต์

ควรจะเป็นเพลงนี้ …

(1) โลกคือละคร ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป

อย่าอาลัย ยิ้มกันสู้ไป จะได้สบาย

(2) สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม อย่ามัวอาลัย

คิดร้อนใจ ไปเปล่า

เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา อย่ามัวซมเซา

ทุกคน เรา ทนมัน

(3) โลกคือละคร อย่าอาวรณ์เลย สุขทุกข์อย่างเคย

รักแล้วเป็นเช่นกัน

ปล่อยไปตามพระ-เยซูบันดาล อย่ามัวโศกศัลย์

ยิ้มสู้มันเป็นไร

เชิญ สำราญร่วมเบิกบาน ดวงใจ ลืม ทุกข์ไป ทำให้ใจ

เริงรื่น

(4) สุขกันเถอะดี อย่ามัวรีรอ อย่าทำหน้างอ

ยิ้มนิดพอใจชื่น

ชีพจะดำรง อยู่ยงคงคืน ต่ออายุยืน

ยิ้มนิดเดียวให้ชื่นใจ

(5) โลกคือละคร ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป

อย่าอาลัย ยิ้มกันสู้ไป จะได้สบาย

ขอพระเจ้าอวยพรครับ