วารสาร Holy News ฉบับที่ 1327

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  29  สิงหาคม  2021

 เรื่อง “หนังสือเอเฟซัส” ตอน 2

โดย วราพร  คงล้วน

 

วันนี้เรามาต่อ  ในหนังสือเอเฟซัส  คราวที่แล้วเราจบลงข้อที่ 4 ที่บอกว่า …

เอเฟซัส 1:4 “เพราะพระองค์ได้ทรงเลือกเราไว้ในพระคริสต์   ตั้งแต่ก่อนทรงสร้างโลกให้บริสุทธิ์ปราศจากที่ติ  ในสายพระเนตรพระองค์ ด้วยความรัก”

 

ก็คือพระเจ้าทรงเลือกชาวยิวไว้ก่อน ชาวยิวจะเป็นผู้รักษากฎระเบียบของพระเจ้า เพื่อเป็นแบบอย่างแห่งความชอบธรรม ตั้งแต่สมัยของอับราฮัม ซึ่งเราคุยกันแล้ว  เรื่องของอับราฮัมว่าอับราฮัมเชื่อก่อนที่จะมีการประพฤติ พระเจ้าเลยถือว่าเขาเป็นผู้ชอบธรรม วันนี้เรามาต่อข้อที่ 5

เอเฟซัส 1:5 “พระองค์ทรงกำหนดไว้ล่วงหน้า  ที่จะรับเราเป็นบุตรของพระองค์  ผ่านทางพระเยซูคริสต์  ตามพระประสงค์อันดีของพระองค์”

 

พระเจ้าได้ทรงกำหนดล่วงหน้า กำหนดตั้งแต่สมัยที่มนุษย์เริ่มล้มลงในความบาป  แล้วพระเจ้าก็กำหนดพระเยซูคริสต์ไว้ว่าวันหนึ่งข้างหน้า พระองค์จะประทานความรอดให้กับมนุษยชาติ เพื่อให้เขาหลุดพ้นจากการเป็นคนบาป  เพื่อให้เขาได้มีโอกาสคืนดีกับพระเจ้าอีกครั้งหนึ่ง คือพระเจ้ากำหนดไว้แล้ว แล้วพระองค์ก็เลือกชาวยิวมาก่อน เพื่อที่จะรักษากฎตรงนี้  ฉะนั้น การกำหนดตรงนี้ มันจะมาจากในพระธรรมยอห์น 3:16 ที่บอกว่า … “เพราะพระเจ้าทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อผู้ที่วางใจในพระบุตรนั้นจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์”

แปลว่าขบวนการ คือพระเจ้าได้เตรียมพระเยซูคริสต์ไว้แล้ว เพื่อที่จะรับเรา ผู้เป็นชาวยิวตั้งแต่เริ่มต้น คือชาวยิวต้องมาก่อน  ให้มาเป็นบุตรของพระองค์ หมายความว่าเมื่อถึงเวลากำหนด ที่พระเยซูคริสต์ได้มาเกิดบนโลกใบนี้  ได้มาสิ้นพระชนม์ เพื่อเราบนไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาจากความตาย ก็คือข่าวประเสริฐของพระเจ้า จะได้ถูกประกาศให้กับชาวยิวก่อน เมื่อใครก็ตามที่เปิดใจต้อนรับในสิ่งที่พระเยซูคริสต์กระทำ เพื่อเขาบนไม้กางเขน เขาก็มีสิทธิ์ได้เป็นลูกของพระเจ้า แปลว่าไม่ใช่ชาวยิวทุกคน หรือชนชาติอิสราเอลทุกคนจะได้รับการเป็นบุตรของพระเจ้า  โดยปริยาย แม้ว่าพระเจ้าจะเลือกเขาก่อนล่วงหน้าแล้ว แต่เขายังจำเป็นที่จะต้องเปิดใจยอมรับพระเยซูคริสต์ ผู้ที่พระเจ้าส่งมาให้เขา เขาถึงมีสิทธิ์เข้ามาเป็นลูกของพระเจ้า ผ่านทางความเชื่อในพระเยซูคริสต์

เพราะฉะนั้น ตรงนี้แหละเป็นพระคุณซ้อนพระคุณ ที่พระเจ้าทรงโปรดประทานให้กับชาวยิว ที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย  แค่เชื่อในสิ่งที่พระเยซูคริสต์กระทำเพื่อเขาบนไม้กางเขน เขาก็จะได้รับความรอดเลย เขาได้เป็นบุตรของพระเจ้าเลย ซึ่งตรงนี้เราคุยกันบ่อยมากว่าชาวยิวส่วนหนึ่ง หรือส่วนใหญ่ เขาจะรับตรงนี้ไม่ได้ เพราะชาวยิวถูกกำหนดมาตั้งแต่เริ่มต้น ให้รักษากฎบัญญัติของพระเจ้า ผ่านทางโมเสส แล้วคนอิสราเอลเขาก็คิดว่าเขารักษาบัญญัติตรงนี้ เขาสมควรที่จะได้เป็นลูกของพระเจ้า  เป็นประชากรของพระเจ้า โดยปริยาย ผ่านการประพฤติปฏิบัติของเขามาตลอด อย่างสัตย์ซื่อ

ซึ่งพอถึงยุคของพระเยซูคริสต์ พระเยซูบอกว่าอันนั้น คือพระคุณที่พระเจ้าให้เปล่าๆ โดยกฎบัญญัติที่ชาวยิวเคยยึดถือมาทั้งหมด  เมื่อพระเยซูคริสต์มา เป็นโมฆะหมดเลย เพราะว่าไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถประพฤติตามกฎบัญญัติ โดยทำให้ตัวเองเป็นผู้ชอบธรรม ที่พระเจ้าทรงรับได้  ไม่มีเลย ฉะนั้น จำเป็นที่ทุกคนจะต้องกลับใจใหม่ หมายความว่ามาเชื่อในสิ่งที่พระเยซูกระทำ แล้วบังเกิดใหม่เท่านั้น  ถึงจะสามารถได้รับความรอด  และได้รับสิ่งดีที่พระเจ้าประทานให้กับเขา อันนั้น คือแผนการที่พระเจ้าวางไว้ยาวนานมาก ตั้งแต่มนุษย์ล้มลงในความบาป

เอเฟซัส 1:6 “เพื่อเป็นการสรรเสริญพระคุณสูงส่ง  ซึ่งพระองค์ประทานให้เราเปล่าๆ อย่างเหลือล้นในพระองค์  ผู้ทรงเป็นที่รักของพระเจ้า”

 

เป็นพระคุณ คำว่า “พระคุณ” เล็งถึงสิ่งที่เราไม่สมควรได้รับ แต่พระเจ้าเมตตาให้กับพวกเรา อะไรที่เราไม่สมควรได้รับ? อาจารย์เปาโลยังพูดถึงคนยิว อยู่นะ  ยังไม่มาถึงพวกเรา ที่เป็นคนต่างชาติ   พระคุณตรงนี้ คือมนุษย์เป็นคนบาป ไม่สมควรที่จะได้รับการอภัยโทษ แต่เพราะพระเมตตาของพระเจ้า พระเจ้าได้ส่งพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ แผนการนี้ถูกเตรียมไว้ ตั้งแต่ปฐมกาลแล้ว ที่พระเจ้าบอกไว้ว่าจะประทานพระผู้ช่วยให้รอดมาให้กับมนุษยชาติ แต่เริ่มต้นที่ยิวก่อน หลังจากนั้น จะรวมคนต่างชาติ ให้มาเป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสต์

ฉะนั้น พระคุณตรงนี้ เป็นพระคุณที่ยิ่งใหญ่มาก  ซึ่งมนุษย์คิดไม่ถึงว่าพระเจ้าจะรักมนุษย์ได้ขนาดนี้ เป็นพระคุณที่ในพระคัมภีร์บอกว่าในขณะที่เราเป็นคนบาปอยู่นั้น พระเยซูคริสต์ได้ทรงสิ้นพระชนม์ เพื่อเรา แปลว่าพระเยซูคริสต์ไม่ได้มาสิ้นพระชนม์ เพื่อมนุษย์ที่ดีพร้อม หรือเป็นคนดีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ใช่ เพราะว่าไม่มีมนุษย์คนไหนบนโลกใบนี้ สามารถดีพร้อม จนพระเจ้ารับเขาได้ ฉะนั้น พระคุณตรงนี้แหละ ที่พระเจ้าให้กับชนชาติอิสราเอล ก็คือขณะที่เขายังเป็นคนบาปอยู่ ขณะทีเขากำลังดิ้นรนพยายามทำตามกฎบัญญัติของโมเสส ที่พระเจ้าให้ไว้ เพื่อให้เขาหลุดพ้นจากความบาป เพื่อให้เขาเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้าได้

ดังนั้น คนยิวในยุคสมัยของโมเสส หรือในยุคที่พระเยซูคริสต์ยังทรงพระชนม์อยู่ เขายังต้องดิ้นรนต่อสู้ เพื่อที่จะชำระบาปของตัวเอง ในแต่ละปี ตามที่พระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้ พิธีกรรมตรงนี้ ชาวยิวจะรู้ดีที่สุดเลย  ที่พระเจ้าบอกให้ทุกปีคนยิวต้องเอาแกะ เอาแพะมาถวายเป็นเครื่องบูชา ให้กับพระเจ้า โดยผ่านทางมหาปุโรหิตที่จะทำพิธีกรรมนี้ให้ โดยการวางมือบนหัวของแพะ เพื่อเอาบาปของคนๆ นั้นไว้ที่ตัวแพะ แล้วก็ปล่อยไป แล้วก็เอาแกะอีกตัวหนึ่งมาฆ่า เอาเลือดมาประพรมที่แท่นบูชาของพระเจ้า แล้วคนๆ นั้นที่เอาแกะมาถวายให้กับพระเจ้า เขาก็จะสบายใจ ปีนี้เรารอดแล้ว คือพระเจ้าได้รับเครื่องบูชาตรงนี้ แล้วความบาปของเขาได้ถูกลบไปแล้ว 1 ปีเองนะ แล้วปีหน้าเขาก็ต้องเริ่มต้นทำใหม่ คนอิสราเอลเขาทำอย่างนี้เป็นประจำทุกปีๆ จนถึงวันที่พระเยซูคริสต์เสด็จมา พระเยซูบอกว่าพระองค์ทรงเป็นแกะที่จะเดินไปที่แดนประหาร แล้วโดยโลหิตของพระเยซูคริสต์ที่ชำระมนุษยชาติครั้งเดียวพอ พระเยซูคริสต์ไม่ต้องมาทุกปีๆ เสด็จมาเกิด แล้วก็สิ้นพระชนม์ เป็นขึ้นมาจากความตาย มาเกิด มาตาย อะไรอย่างนี้ ไม่ต้อง

ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์เพียงครั้งเดียว พอ พระโลหิตของพระเยซูคริสต์ได้ชำระล้างบาปของมนุษยชาติทั้งหมด … “ทั้งหมด” ตรงนี้ หมายถึงตั้งแต่อดีต ก่อนที่คนนั้นจะมารู้จักกับพระเจ้า จนถึงปัจจุบัน ที่คนนั้นได้ตัดสินใจ เปิดใจต้อนรับพระเจ้าเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเขาแล้ว แล้วยังเล็งถึงบาปในอนาคตข้างหน้า ที่คนๆ นั้นจะทำอีก หมายความว่าพอเรามาเชื่อพระเจ้า ไม่ได้เป็นโดยปริยายที่ผู้เชื่อ จากวันที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด และบังเกิดใหม่ แล้วเราจะไม่ทำบาปอีกเลย  มันเป็นไปไม่ได้ ในขณะที่ร่างกายเรายังอยู่ภายใต้ความบาปและความตาย  เรายังมีโอกาสที่จะไปทำบาปอีก แต่พระเยซูบอกว่าการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ที่หลั่งพระโลหิต เพื่อมนุษยชาติ หมายความว่าบาปในอดีต จบไปแล้ว บาปในปัจจุบัน พระเจ้าก็ยกให้ บาปในอนาคตที่เรายังไม่ได้ทำเลย แต่จะทำนั่นแหละพระเจ้าก็ยกให้หมดเรียบร้อยไปแล้ว แปลว่าคนที่มาเชื่อพระเจ้าแล้ว ก็คือพระเจ้ายกโทษให้หมดเลย เป็นลูกของพระเจ้าเลย เมื่อเขาบังเกิดใหม่ ตรงนี้แหละ คือพระคุณซ้อนพระคุณอย่างมากมายที่พระเจ้าได้ให้กับมนุษยชาติ เริ่มต้นที่ชนชาติยิวก่อน ให้ฟรีๆ ให้เปล่าๆ โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่เชื่อเท่านั้น

ฉะนั้น คนยิวทุกคนจำเป็นที่จะต้องยอมรับสิ่งนี้ แล้วก็ตัดสินใจเชื่อว่าพระเยซู คือผู้นั้นแหละ เป็นพระมาซีฮาห์ที่พระเจ้าส่งมา เพื่อช่วยเขาให้รอดพ้นจากบาป และช่วยเขาให้สามารถกลับคืนดีกับพระเจ้าได้ ถ้าคนยิวไม่ยอมรับตรงนี้ ก็เท่ากับเขาปฏิเสธการงานของพระเยซูคริสต์ เมื่อปฏิเสธ ไม่รับเอาความช่วยเหลือจากพระเจ้า  เขาก็ยังอยู่ที่เดิม คืออยู่ในบาป อยู่ในคำสาปแช่ง อยู่ในการพิพากษา ซึ่งวันหนึ่งข้างหน้าคนกลุ่มนี้แหละ เมื่อลมหายใจออกจากร่างกายนี้ คือตาย เขาก็จะไปเจอความตายอีกครั้งหนึ่ง คือความตายครั้งที่ 2 ตอนนั้นแหละ จะมีการพิพากษา ครั้งสุดท้าย

มนุษย์ทุกคน เมื่อเกิดมา อยู่ในบาป ถูกพิพากษาเรียบร้อยไปแล้ว เดินทางไปสู่ความตายทุกวัน แต่ว่าเมื่อวันที่ลมหายใจเราออกจากร่าง ใครที่ยังไม่ได้ตัดสินใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ตอนนั้นแหละ หมดสิทธิ์ที่จะทำอะไรเลย  ก็คือรอวันที่ขึ้นไปปุ๊บ ไปยืนอยู่ต่อหน้าบัลลังก์สีขาว ที่พระเจ้าจะพิพากษา แล้วคนกลุ่มนี้จะถูกทิ้งไปที่บึงไฟนรกนิรันดร์กาล ไม่ว่าคนกลุ่มนี้จะเป็นชนชาติยิว หรือเป็นคนต่างชาติ เป็นเชื้อชาติไหนก็ตาม  ถ้าไม่เปลี่ยนจากการอยู่ในที่เดิม มาพึ่งในพระเยซูคริสต์ ก็อยู่ในกลุ่มเดียวกันหมด คือรอวันถูกพิพากษาครั้งสุดท้าย หลังความตายจากโลกนี้

เอเฟซัส 1:7 “ในพระเยซู เราได้รับการไถ่บาป  โดยพระโลหิตของพระองค์ คือได้รับการอภัยโทษบาป  ตามพระคุณอันอุดมของพระเจ้า”

 

พูดถึง “พระคุณ” อีกแล้ว ในพระเยซู เราได้รับการไถ่บาป อันแรกเลย คือได้รับการไถ่บาป โดยพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ เมื่อพระเยซูคริสต์ถูกตรึงบนไม้กางเขน พระโลหิตของพระองค์หลั่งออก คือพระเจ้าได้ซื้อชีวิตของมนุษยชาติทุกคน ไม่มีข้อยกเว้น ซื้อด้วยชีวิตของพระองค์เอง  ด้วยเลือดของพระองค์เอง  ซื้อเขาออกจากอำนาจของความมืด คืออำนาจของความบาปและความตาย  ที่มนุษย์ทุกคนกำลังเผชิญอยู่ ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิด มาสิ้นพระชนม์ มาถูกฝัง และเป็นขึ้นมาจากความตาย  มนุษย์ทุกคนอยู่ใต้อำนาจของความมืด อำนาจของบาป และอำนาจของความตาย อำนาจของมาร มนุษย์ทุกคนอยู่ตรงจุดนั้น  พอพระเยซูคริสต์มาสิ้นพระชนม์ พระโลหิตของพระองค์อันดับแรก มาไถ่เรา คือซื้อ พี่น้องนึกถึงคำว่า “ไถ่” เหมือนเราเอาของไปจำนำ ถ้าเราไม่อยากสูญเสียของอันนี้ไป เราก็ต้องไปจ่ายดอกเบี้ยทุกปีๆ เหมือนเป๊ะเลย คือเหมือนคนยิวในยุคนั้น  ต้องไปจ่ายดอกเบี้ยทุกปีๆ  เอาแพะเอาแกะไปถวายให้กับพระเจ้า เพื่อจ่ายดอกเบี้ย เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไว้ แต่พอถึงวันที่พระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน พระโลหิตของพระเยซูคริสต์ คือไม่ได้ไปจ่ายดอกเบี้ยนะ ไปไถ่ออกมาเลย  คือซื้อชีวิตของเราออกมาเลย  จากมือของผีมารซาตาน คือตอนนี้ไม่ต้องจ่ายดอกเบี้ยแล้ว ซื้อมาเลย

ฉะนั้น มนุษย์ทุกคน เมื่อถูกซื้อจากพระเยซูคริสต์ โดยพระโลหติของพระองค์ปุ๊บ ได้รับการไถ่ เขาก็จะหลุดพ้นจากอำนาจของความมืด อำนาจของผีมารซาตาน หลุดจากการอยู่ในขบวนการของความมืด เข้ามาสู่ฝั่งของความสว่างของพระเยซูคริสต์ ถ้าคนนั้นเปิดใจต้อนรับในสิ่งที่พระเยซูคริสต์กระทำ คนๆ นั้น จากเดิมอยู่ในอาดัม อยู่ในคำสาปแช่ง อยู่ในความตาย ก็จะถูกย้ายมาอยู่ในพระคริสต์ จากเดิมเป็นทาสของมาร จะถูกย้ายมาเป็นลูกของพระเจ้า เป็นผู้ชอบธรรมเลย การไถ่ของพระเยซูคริสต์ตรงนี้แหละ ทำให้มนุษย์หลุดพ้นจากการเป็นทาสของมาร โดยพระโลหิตของพระองค์

และโดยพระโลหิตตรงนี้  มนุษย์ได้รับการอภัยโทษบาป ไถ่เสร็จ อภัยโทษ … อภัยโทษบาป ที่เราคุยกันแล้ว ก็คือพระเยซูคริสต์หลั่งพระโลหิต ก็อภัยโทษให้กับพวกเรา ที่พระคัมภีร์บอกครั้งเดียวพอ พระเยซูคริสต์ไม่ต้องมาหลั่งพระโลหิตทุกครั้งๆ เพื่อยกโทษให้กับพวกเรา แต่ครั้งเดียวเสร็จ งานของพระองค์ ใครที่เดินเข้ามารับสิ่งนี้ จากพระเจ้า เขาก็จะได้รับการอภัยโทษบาป อดีต ปัจจุบัน และในอนาคตข้างหน้า จบเลย จะไม่มีการลงโทษใดๆ สำหรับผู้ที่เชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ตามในหนังสือโรมบอก ไม่มีการลงโทษ สำหรับคนที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ เพราะกฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต ทำให้เราพ้นจากกฎของความบาปและความตาย

ฉะนั้น ตอนที่เราตัดสินใจมาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ เราหลุดพ้นจากกฎของความบาปและความตาย  เราได้เข้ามาอยู่ในกฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต ในพระเยซูคริสต์ ก็คือเราได้เปลี่ยนวิญญาณจากเดิม เป็นวิญญาณบาป มาเป็นวิญญาณชอบธรรม เหมือนพระเจ้าไม่มีผิดเลย  เหมือนเป๊ะเลย

เมื่อเราได้รับการยกโทษ การไถ่เสร็จ  มีอีกอันหนึ่ง มันเป็นขบวนการเดียวกัน ในเรื่องของการบังเกิดใหม่ หรือที่เราคุยกันว่าในเรื่องของการบัพติศมา เมื่อเราบัพติศมา คือถูกตรึงบนไม้กางเขน  ถูกฝังไปพร้อมกับพระองค์ ได้รับมา 2 สิ่งแล้วนะ ได้รับการไถ่ถอน ออกจากมือของผีมารซาตาน ได้รับการยกโทษความผิดบาป อีกอันหนึ่งที่สำคัญที่สุดเลย คือการที่พระเยซูคริสต์ได้เป็นขึ้นมาจากความตาย  แล้วพวกเราที่อยู่ในพระคริสต์ ก็เป็นขึ้นมาพร้อมกับพระองค์ด้วย  ได้รับการบังเกิดใหม่  คือมีวิญญาณใหม่เอี่ยมเลย เหมือนกับพระเยซูคริสต์ไม่มีผิด แล้วเป็นวิญญาณนิรันดร์ เมื่อเราเป็นขึ้นมาจากความตาย ด้วยฤทธิ์เดชอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์  ที่พระเจ้าทรงใช้ฤทธิ์เดชอันเดียวกันกับที่ชุบพระเยซูคริสต์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย

ตอนที่พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นมาจากความตาย เต็มไปด้วยพระสิริของพระเจ้า แล้วพระเยซูคริสต์ก็แบ่งพระสิริตรงนั้นของพระองค์ให้กับพวกเราผู้เชื่อ พวกเราผู้เชื่อทุกคนจะได้รับตรงนั้น เหมือนพระเยซูคริสต์เลย ดังนั้น การบังเกิดใหม่  การได้ชีวิตนิรันดร์จากพระเจ้า ก็คืออีกอันหนึ่งที่พระเจ้าได้ให้กับพวกเรา เราสะอาด เราหมดจดเหมือนพระเจ้าเลย พอเราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ปุ๊บ ของขวัญทั้ง 3 ชิ้น เป็นของเราเลย แยกไม่ได้ ก็คือมาเป็นแพ๊คเลย มาทั้งชุดเลย  เราได้รับการไถ่บาป หลุดจากมือของผีมารซาตาน  เราได้รับการยกโทษความผิดบาป  โดยที่เราไม่มีโทษของบาปอีกต่อไป เราได้รับการบังเกิดใหม่ ได้รับชีวิตนิรันดร์ เหมือนพระเจ้าเป๊ะเลย ก็คือ 3 สิ่งนี้ พระเจ้าให้เราหมด

ฉะนั้น การเป็นขึ้นมาจากความตาย  เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด  ชีวิตนิรันดร์ที่เป็นเหมือนพระเจ้า เมื่อเปิดใจต้อนรับพระเจ้าปุ๊บ  เขาจะได้ตามนี้เลย  ก็คือจากนี้ต่อไป คนยิวคนนั้น  ไม่ต้องไปถวายเครื่องบูชาอีก  ตอน ณ เวลานั้น คนยิวยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม คืออยู่ในกฎบัญญัติ เขายังต้องไปถวายเครื่องบูชาในแต่ละปี  ไม่ใช่แค่แต่ละปี ถ้าพี่น้องไปอ่านกฎบัญญัติในเลวีนิติ จะเห็นว่ามีการถวายเยอะแยะ เบี้ยใบ้รายทาง ตลอดทั้งปีเลย ทำอะไรนิดหนึ่งผิด ก็ต้องจัดการ แล้วพระเจ้ามีกฎทุกอย่างเขียนไว้ชัดเจน  ถ้าพี่น้องไปทำอย่างนี้ ต้องไปเอาอย่างนี้ มาถวายเป็นเครื่องบูชา  พอถวายเสร็จ บางคนต้องถูกกักตัว มาในพระวิหารของพระเจ้าไม่ได้กี่วันๆ  คือกฎเยอะมาก

ฉะนั้น ในช่วงเวลาที่คนยิว แม้จะถูกเลือก โดยพระเจ้าตั้งแต่เริ่มต้น  แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งที่ยังคงรักษากฎบัญญัติอยู่ คือเขาไม่เชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระบุตรของพระเจ้า ที่ถูกส่งมา ไม่เชื่อด้วยซ้ำไปว่าพระเยซู คือพระมาซีฮาห์ คือผู้นั้นแหละ ที่พระเจ้าส่งมาให้กับพวกเขา แล้วเขาก็ปฏิเสธ คือไม่ยอมรับพระเยซู เป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก สำหรับคนยิว ถ้าเขาปฏิเสธผู้ช่วยให้รอด ที่ถูกส่งมา เขาก็ไม่มีโอกาสได้รับความรอด  นึกภาพตามนะ ปฏิเสธคนที่มาช่วยเขาให้รอด ยังไงเขาก็ไม่ได้รับความรอดแน่นอน อันนี้ คือจุดสำคัญ

เขาเห็นตอนที่พระเยซูคริสต์มาเกิดบนโลกใบนี้  ในช่วงเวลา 3 ปีกว่า ที่พระองค์ทรงประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้า พระองค์ทำหมายสำคัญการอัศจรรย์เยอะแยะมากมาย  เพื่อจะให้คนยิวรับรู้ว่าพระองค์คือผู้นั้น เป็นพระเจ้าจริงๆ  เป็นผู้ที่พระเจ้าส่งมา เป็นพระมาซีฮาห์  แล้วก็สามารถช่วยเขาได้ ฉะนั้น หมายสำคัญการอัศจรรย์ต่างๆ เหล่านั้น ถูกทำขึ้น  เพื่อยืนยันความเป็นพระเจ้าของพระเยซูคริสต์ และในขณะเดียวกัน ก็ยังยืนยันว่าพระองค์ทรงเป็นบุตรมนุษย์ด้วย  ก็คือเป็นทั้งบุตรมนุษย์และเป็นทั้งบุตรพระเจ้า  ถ้าพระเยซูคริสต์ไม่มาเกิดเป็นมนุษย์ พระเยซูก็ไม่สามารถทำภารกิจตรงนี้ได้ คือถ้าเป็นพระเจ้า ตายไม่เป็นนะพี่น้อง ต้องมาเป็นมนุษย์ถึงมีสิทธิ์ตายได้  ฉะนั้น เมื่อพระเยซูมาเป็นมนุษย์ พระเยซูเลยมีสิทธิ์เดินไป ที่ไม้กางเขน เพื่อสิ้นพระชนม์ เพื่อมนุษยชาติทั้งหมด บนโลกใบนี้  พระโลหิตของพระองค์หลั่งออก เพื่อชำระบาปของมนุษยชาติ แล้วพระเยซูตายจริงๆ  เพราะพระองค์เป็นมนุษย์ไง ในขณะนั้น ถูกฝังจริงๆ  การฝังของพระเยซูคริสต์ เพื่อยืนยัน ทำไมพระคัมภีร์ต้องเขียนตรงนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำไมพระเยซูต้องถูกตรึง ถูกฝัง และเป็นขึ้นมาจากความตาย เขียนวนอยู่ตรงนี้ เพื่อยืนยันให้มนุษยชาติตั้งแต่สมัยโน้น จนถึงสมัยปัจจุบัน  หรืออนาคตข้างหน้า ได้รับรู้ว่าพระเยซูเป็นมนุษย์จริงๆ ตายจริงๆ ถูกฝังจริงๆ และเป็นขึ้นมาใหม่จริงๆ ด้วย เป็นพระเจ้าที่เป็นขึ้นมาใหม่ ในวันที่ 3 ทรงฤทธานุภาพ และเป็นพระเจ้าที่สามารถช่วยเหลือมนุษยชาติได้ด้วย

ฉะนั้น คนยิวในยุคนั้น  เมื่อได้ยินได้ฟัง ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่เขาจะต้องยอมรับและเปิดใจรับเอาพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเขา  เขาถึงจะสามารถรับความรอดได้ รับความช่วยเหลือนี้ได้

เอเฟซัส 1:8 “7ข ตามพระคุณอันอุดมของพระเจ้า 8 ซึ่งพระองค์ได้ประทานแก่เราอย่างเหลือล้น   ด้วยสติปัญญา  และความเข้าใจทั้งปวง”

 

พระคุณตรงนี้ พระเจ้าให้กับผู้คน ให้กับมนุษยชาติ ให้กับคนยิว ในอนาคตข้างหน้า  ก็ให้กับคนต่างชาติด้วยอย่างมากมาย เหลือล้นมาก ด้วยสติปัญญาและความเข้าใจทั้งปวง คือพระเจ้าเตรียมแผนการไว้ล่วงหน้า ตั้งหลายพันปี เพื่อให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในยุคที่พระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ มาสิ้นพระชนม์ ถูกฝัง และเป็นขึ้นมาจากความตาย

เอเฟซัส 1:9 “และพระองค์ทรงให้เรารู้ความลี้ลับ  แห่งพระดำริของพระองค์ ตามที่พอพระทัย  ซึ่งทรงมุ่งหมายไว้ในพระคริสต์”

 

“ความลี้ลับ” … ความลี้ลับที่พระองค์ปิดซ่อนเร้นไว้ คือพระเจ้าจะรวบรวมคนยิวกับคนต่างชาติ ให้เป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสต์ ผ่านทางความเชื่อ ซึ่งพระองค์ทรงเปิดเผย สำแดงให้กับคริสตจักรของพระองค์ให้รับรู้ ความลี้ลับนี้ คือความรอดที่พระเจ้าได้เตรียมพระเยซูคริสต์มา เพื่อเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อสิ้นพระชนม์ แทนเราบนไม้กางเขน  เพื่อถูกฝังไว้ในอุโมงค์ และเป็นขึ้นมาจากความตาย พระเจ้าได้เปิดให้คริสตจักร ก็คือให้ผู้เชื่อได้รับรู้ คือข่าวประเสริฐของพระเจ้านั่นแหละ คือความลี้ลับที่พระเจ้าเตรียมไว้ ตั้งแต่สมัยเริ่มต้นที่มนุษย์ล้มลงในความบาป แล้วความลี้ลับนี้ พระเจ้าเตรียมการมาตลอด แล้วไม่เปิดเผยให้มนุษย์ได้รับรู้ด้วย แค่บอกว่าวันหนึ่งพระเจ้าจะส่งพระผู้ช่วยให้มาเกิด แล้วตอนที่พระเจ้าส่งแต่ละคนมา จากที่พระเจ้าส่งผู้เผยพระวจนะต่างๆ ส่งโมเสสมา ส่งโยชูวามา ส่งกษัตริย์ดาวิดมา อิสยาห์ เอลียาห์ เนหะมีย์ ทั้งหมด เป็นเงาของพระเยซูคริสต์ในอนาคตข้างหน้า  ที่พระเจ้าบอกว่าจะมาช่วยมนุษยชาติให้รอด

แล้วเราจะเห็นผู้เผยพระวจนะในอดีต พระเจ้าให้มาช่วยคนอิสราเอล ในเวลาที่เขายากลำบาก พระเจ้าก็ส่งมา เป็นเงาที่จะบอกให้เห็นว่าอนาคตข้างหน้า พระผู้ช่วยให้รอดจะถูกส่งมาให้กับมนุษยชาติ  คือเล็งถึงพระเยซูคริสต์ แล้วเราเห็นผู้เผยพระวจนะเยอะแยะมากมายในอดีต เวลาพระเจ้าจะคุยกับคนอิสราเอล ตอนนั้นคุยกับคนอิสราเอลพวกเดียวเลยนะ ไม่ได้คุยกับพวกเราเลย คือพวกเราไม่ได้อยู่ในระดับที่พระเจ้าจะคุยด้วย พระองค์ก็จะคุยกับคนอิสราเอลผ่านทางผู้เผยพระวจนะ ผ่านทางโมเสส พระเจ้าตรัสกับโมเสส … โมเสสก็มาบอกต่อ แล้วคนอิสราเอลก็จะเชื่อฟังโมเสส แล้วก็จะทำตาม มีคนที่ไม่เชื่อฟัง ไม่ทำตาม ก็รับผลของการไม่เชื่อฟัง มันเป็นขบวนการที่พระเจ้าทำเป็นเงาให้เราเห็นว่าอนาคตข้างหน้า พระองค์จะส่งตัวจริงๆ คือคนเหล่านี้เป็นแค่เงาเท่านั้น ที่พระเจ้าส่งมา

ยอห์น บัพติศโต ถูกเขียนไว้ในพระคัมภีร์ใหม่ ซึ่งเป็นผู้เผยพระวจนะคนสุดท้าย ที่พระเจ้าส่งมากรุยทางให้พระเยซู ที่จะมาประกาศว่า …

“มาแล้วๆ คนที่พระเจ้าเตรียมไว้ได้มาถึงแล้วนะ คือท่านผู้นี้แหละ”

แล้วทุกคนก็โห้ ใช่ไหม? หลายคนก็ตามพระเยซูไป หลายคนก็ไม่เชื่อ ก็ไม่เอาเหมือนกัน

ฉะนั้น พอถึงยุคของพระเยซูคริสต์ คำสั่งสุดท้ายที่พระเจ้าได้ตรัสกับมนุษยชาติ ก็คือให้เชื่อฟังพระเยซูคริสต์ ตอนนี้ผู้เผยพระวจนะ ไม่มีแล้วนะ หลังจากยอห์นไม่มีแล้ว พระเยซูคริสต์เป็นผู้เดียวเท่านั้น ที่พระเจ้าให้เราเชื่อฟัง แล้วถ้ามนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเยซูคริสต์ ก็คือจบเลย พระเยซูคริสต์เป็นผู้เดียวเท่านั้น ที่ถูกส่งมา เพื่อช่วยมนุษยชาติให้รอด ถ้ามนุษยชาติไม่เชื่อ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร? ก็อยู่ที่เดิมนั่นแหละ

เอเฟซัส 1:10 “พระดำริของพระองค์  ก็คือเมื่อถึงกำหนดเวลา  พระองค์จะทรงรวมสิ่งสารพัดทั้งในสวรรค์ และบนแผ่นดินโลกไว้ภายใต้พระคริสต์  ผู้ทรงเป็นศีรษะ”

 

ข้อที่ 10 ตรงนี้ “พระดำริของพระองค์” ก็คือเมื่อถึงกำหนดเวลา ก่อนหน้านั้น พระเจ้าทรงกำหนดเฉพาะคนอิสราเอล ตอนที่พระเยซูมาประกาศ พระเยซูบอกว่าเราถูกใช้มา เพื่อค้นหาแกะหลงของวงศ์วานอิสราเอล ก็คือเอาอิสราเอลอย่างเดียวเลย พอหลังจากที่พระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  ก่อนที่พระเยซูจะสิ้นพระชนม์ ยอห์น บทที่ 17 ที่พระเยซูทรงอธิษฐาน พระองค์บอกว่าพระองค์ไม่ได้อธิษฐานเผื่อผู้คนเหล่านี้เท่านั้น คือพวกยิว แต่พระองค์อธิษฐานเผื่อคนทั้งหมดเลย ที่ไม่ใช่ยิวด้วย เพื่อวันหนึ่งข้างหน้า คนเหล่านั้น จะได้มารับความรอดร่วมกับคนยิว ก็คือมารวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสต์  ดังนั้น ในข้อที่ 10 ตรงนี้บอกว่าพระดำริพระองค์ ก็คือเมื่อถึงเวลากำหนด พระองค์จะทรงรวมชนชาติยิว รวมคนต่างชาติ ให้มารวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน

เราจะเป็นหนึ่งเดียวกันได้อย่างไร?  หนึ่งเดียวกัน คือเมื่อทันที ที่ใครก็ตามบนโลกใบนี้ เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด เราทุกคนจะถูกนำไปบัพติศมา และหลอมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ แล้วร่างกายเราถูกชำระ ร่างกายเก่านี้นะ ถูกชำระให้เรียกว่าพระเจ้าพอรับได้  ประมาณหนึ่ง เพื่อพระองค์ จะให้ร่างกายของเราเป็นวิหารของพระเจ้า เป็นที่สถิตของพระเจ้าทั้ง 3 พระภาคได้

แล้วใครที่เชื่อพระเยซูคริสต์ ทุกคนจะเข้าขบวนการนี้หมด แปลว่าทุกคนกับพระเยซูคริสต์หลอมกันเป็นหนึ่งเดียว เมื่อหลอมกันเป็นหนึ่งเดียวปุ๊บ ผู้เชื่อทุกคน ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นยิวหรือคนต่างชาติ เขาก็จะถูกหลอมเป็นหนึ่งเดียวกัน นี่คือแผนการความลี้ลับของพระเจ้าที่วางไว้ ตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อถึงเวลา พระเจ้าก็ให้ข่าวประเสริฐของพระองค์ประกาศไปถึงคนต่างชาติ แล้วก็ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเราทุกคนที่เป็นคนต่างชาติ ก็ได้มีโอกาสมาต้อนรับพระเจ้า มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด มีโอกาสมาเป็นลูกของพระองค์ เป็นผู้ชอบธรรม ร่วมกับพระเยซูคริสต์ สะอาดบริสุทธิ์ หมดจด แล้วสามารถเป็นวิหารของพระเจ้า ได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าในสวรรค์สถานร่วมกับพระเยซูคริสต์ ก็คือทุกคนที่เชื่อ จะได้รับสิทธิ์ตรงนี้เท่ากันหมด

ตรงที่พระเจ้าบอกว่ารวมทั้งหมด สิ่งสารพัดในสวรรค์ บนแผ่นดินโลกไว้ภายใต้พระคริสต์ คือไม่ใช่รวมเฉพาะผู้คน แต่รวมทั้งสรรพสิ่งทั้งหมด ที่ถูกสร้างมาบนโลกใบนี้ รวมไปจนถึงในอนาคตข้างหน้า  ที่พระเจ้าจะให้พวกเราได้ไปโลกใหม่ ที่พระเจ้าจะสร้างใหม่ ในพระคัมภีร์บอกว่าโลกนี้ถูกทำให้เสียหายไปแล้ว วันหนึ่งข้างหน้า จะต้องถูกทำลายไป  จะสูญสลายไป แล้วเราผู้เชื่อทุกคน ก็รอคอยโลกใหม่ที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้กับพวกเราเรียบร้อยไปแล้ว รอคอยร่างกายใหม่ ร่างกายที่ขณะนี้ที่เราเป็นอยู่ในเนื้อหนังนี้ เป็นร่างกายเดิม เป็นร่างกายเก่า ที่ยังอยู่ใต้กฎของความบาปและความตาย เราจึงมีความทุกข์ยากลำบาก ในแต่ละวัน ที่เราดำเนินชีวิต แม้ว่าเราเชื่อพระเจ้าแล้วก็ตาม เราก็ยังต้องรับความทุกข์ยากลำบากตรงนี้ เรายังต้องต่อสู้ในการใช้ชีวิตในแต่ละวันว่าเราจะทำตามพระเจ้า หรือจะไม่ทำตาม ก็คือจะดื้อกับพระเจ้า ยังมีโอกาสอย่างนี้ทุกวัน เผลอๆ ต้องบอกว่าทุกเวลาด้วย แต่ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ในเรา จะให้กำลังเราในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน เมื่อเรารับรู้ถ้อยคำของพระเจ้า รับรู้ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า รับรู้ว่าเราเป็นใครในพระเยซูคริสต์ รับรู้ว่าตอนนี้เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้วนะ เราสะอาดบริสุทธิ์หมดจด รับรู้ว่าวิญญาณเก่าเราตายไปแล้ว รับรู้ว่าตอนนี้เรามีวิญญาณใหม่ ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เลย สะอาด บริสุทธิ์หมดจด ไม่มีที่ติเลย ในสายพระเนตรของพระเจ้า

พอเรารับรู้มากเท่าไร? เราก็จะสำแดงธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าให้กับเราออกมาให้ผู้คนได้เห็นมากขึ้น  ตรงนี้หลายคนคิดว่าเราต้องพยายามทำ ความเป็นจริง คือไม่ต้อง ต่อให้เราพยายามทำแค่ไหน? เราก็ทำไม่ได้หรอก คือเราไม่ต้องพยายามทำ เราแค่รับรู้ว่าเราเป็นใคร? เมื่อเรารับรู้มากขึ้น พระเจ้าก็จะผลักดันสิ่งที่เรารับรู้ เป็นผลออกมา ให้คนอื่นได้เห็น โดยที่เราอยู่เฉยๆ เหมือนที่ดิฉันเคยยกตัวอย่าง ต้นไม้ ดอกไม้ … ดอกไม้ไม่ต้องทำอะไรเลย รอเวลาเท่านั้น คนที่ปลูกต้นไม้ ปลูกดอกไม้จะเป็นผู้ดูแล เป็นผู้ใส่ปุ๋ย พรวนดิน รดน้ำ คอยเก็บวัชพืช คอยเล็มใบที่ไม่สวยออกไป แล้วก็คอยป้องกันว่ามีแมลง หรือมีหอยทากมาแทะกินไหม? เขาจะป้องกันสุดชีวิต แล้วต้นไม้ต้นนั้น ถ้าสมมติเป็นดอกกุหลาบ เขาก็รอเวลา รอด้วยความอดทน

เหมือนกับคริสเตียน เมื่อเรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว เราก็รอ เราอยู่ในการดูแลของพระเจ้า พระเจ้าจะเป็นผู้ประคบประหงมชีวิตของเรา พระเจ้าจะคอยรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ป้องกันวัชพืช โดยวิธีไหน? โดยที่เราจดจ่อไปที่ถ้อยคำของพระเจ้า รับรู้ความจริงว่าเราเป็นใครในพระเยซูคริสต์ ตอนนี้ธรรมชาติใหม่ของเราเป็นอย่างไร? รับรู้ไปเรื่อยๆ ก็เท่ากับว่าอดทน รอคอย พอถึงเวลากำหนดของการออกดอกของต้นไม้ต้นนั้น  ก็คือการเกิดผลของคริสเตียนนั่นแหละ เกิดผลของผู้เชื่อนั่นแหละ อดทน รอคอย พอถึงเวลาที่จะออกผล พระเจ้าก็จะสำแดง แล้วการออกผลตรงนี้ ในพระคัมภีร์บอกว่ามันผ่านความทุกข์ยากลำบาก ทำให้ผลมันออกมา

ทำไมถึงบอกว่า “ผ่านความทุกข์ยากลำบาก” พี่น้องลองคิดดู ถ้าต้นไม้ ดอกไม้มีชีวิต เขาก็คงบอกว่าทุกข์ยากลำบากนะ รอน๊านนาน เมื่อไรจะออกสักที ดอกไม้ออกมาเป็นดอกตูม ตูมตั้งนาน เป็นเดือนเลย ยังไม่บานสักที เขาทุกข์นะ จริงๆ ถ้าเป็นต้นไม้หรือดอกไม้ เขาคงคิดว่าน่าจะตูมปุ๊บ พรุ่งนี้บานเลย คนอื่นจะได้มาชื่นชม แต่มันไม่ได้ มันเป็นขบวนการ ที่พระเจ้าจะค่อยๆ ทำทุกอย่าง ทุกเรื่องเลยนะ ในโลกใบนี้  พระเจ้าให้เราเห็นขบวนการ  เหมือนกับคนเหมือนกัน มีทารกเกิดมา ไม่ใช่ว่าวันนี้เกิดมาปุ๊บ พรุ่งนี้จะโตวิ่งได้เลย แล้วก็มีความคิดอ่าน ทำโน่นทำนี่ได้ ไม่ใช่ ก็ต้องค่อยๆ เข้าสู่ขบวนการการเจริญเติบโต ต้องผ่านประสบการณ์เยอะแยะมากมายกว่าเด็กคนหนึ่งจะเจริญเติบโต เด็กคนหนึ่งเรียนรู้ที่จะคลาน หรือเรียนรู้ที่จะพลิกตัว เขาใช้ความพยายามสุดชีวิตเลยนะ ถ้าพี่น้องไปดูเด็กกำลังพลิกตัว เขาจะพยายามหงายตัว ฝึกคว่ำตัว เขาจะใช้แรงอึดทุกอย่างเลย พยายามกระดื๊บๆ ให้ตัวเองสามารถพลิกได้ หรือช่วงที่เขากำลังตั้งไข่ จะยืน เขาก็จะล้มลุกคุกคลาน หัวทิ่มหัวตำ หรือแม้แต่เดิน ก็จะล้มตลอดเวลากว่าขาเขาจะแข็งแรง ที่จะเดินปกติได้ หรือวิ่งได้ ผ่านขบวนการทุกข์ยากลำบากทั้งหมดแหละ เพียงแต่ว่าเราไม่รู้ว่านั่นคือความทุกข์ยากลำบาก เราผู้ใหญ่ก็มอง คอยลุ้นตลอดเวลา เวลาลูกหลานเรากำลังตั้งไข่ เราจะคอยทำมือ เมื่อไรเขาจะล้ม จะไปช่วย พระเจ้าเหมือนกัน พระเจ้าก็ดูแลเราแบบนี้ จนวันหนึ่ง เราก็จะสำแดงความเป็นเหมือนพระเจ้าออกมาให้ผู้คนรอบข้างได้เห็น เหมือนในพระคัมภีร์บอกว่าจงฉายแสงออกไป เพราะเราเป็นแสงสว่าง จงฉายความดีออกไป จงฉายความเมตตา ความปราณี ความรักที่สำแดงออกมา ความรักตรงนี้ คือพระเจ้าให้เราแล้ว เมื่อเราเปิดใจต้อนรับพระเจ้า เรามีอยู่แล้ว  ไม่ต้องไปขวนขวาย ไม่ต้องไปพยายามทำ ไม่ต้อง มันมีอยู่แล้ว พอถึงเวลาที่เหมาะสมพระเจ้าจะให้ความรักนี้ออกไป โดยอัตโนมัติ โดยที่เราไม่ต้องฝืนเลย เราแค่อดทน รอคอยพระเจ้าบากบั่น เรียนรู้ตามถ้อยคำของพระองค์ ที่พระเจ้าบอกว่าเราเป็นใครในพระเยซูคริสต์แล้ว ณ เวลานี้  พระเจ้าอวยพรทุกท่านค่ะ

 

********************

 

จากใจคณะศิษยาภิบาล

“แต่พวกท่าน (ผู้เชื่อพระเยซู)  เป็นพงศ์พันธุ์ที่ทรงได้เลือกสรร (ได้ย้ายแล้ว)  เป็นพวกปุโรหิตหลวง เป็นชนชาติบริสุทธิ์ เป็นประชากรอันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระเจ้า เพื่อให้พวกท่านประกาศพระเกียรติคุณ (ความยิ่งใหญ่แห่งพระสิริบารมีและพระคุณ) ของพระองค์ ผู้ได้ทรงเรียกพวกท่าน (ย้ายพวกท่าน) ให้ออกมาจากความมืด เข้าไปสู่ความสว่างอันมหัศจรรย์ของพระองค์”  1 เปโตร 2:9

 

ย้ายหรือไม่ย้าย ขึ้นอยู่กับท่าน

พระเจ้ากำลังขอร้องท่านให้ยอมย้ายออกจากความมืด เข้าไปสู่ความสว่าง อันมหัศจรรย์ของพระองค์

ไม่มีครึ่งๆ กลางๆ

 

บังเกิดใหม่เป็นลูกพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน

“พระเยซูตรัสตอบโดยประกาศว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าไม่มีใครเห็นอาณาจักรของพระเจ้าได้ ถ้าเขาไม่บังเกิดใหม่” นิโคเดมัสทูลถามว่า “คนจะเกิดใหม่ได้อย่างไร เมื่อเขาแก่แล้ว? แน่นอน เขาไม่อาจเข้าไปในครรภ์มารดาเป็นครั้งที่สองเพื่อเกิดออกมาใหม่!” พระเยซูตรัสตอบว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ไม่มีใครสามารถเข้าอาณาจักรของพระเจ้าได้ถ้าเขาไม่ได้เกิดจากน้ำ (ในครรภ์ คือเป็นมนุษย์) และ (เกิดใหม่ทางวิญญาณ) พระวิญญาณ มนุษย์ให้กำเนิดมนุษย์ แต่พระวิญญาณให้กำเนิดวิญญาณ ท่านไม่ควรแปลกใจที่เราบอกว่าท่านต้องเกิดใหม่ ลมพัดไปที่ไหนก็ได้ตามใจชอบ ท่านได้ยินเสียงลม แต่ท่านไม่อาจบอกว่าลมมาจากไหนหรือจะไปที่ไหน ทุกคนที่เกิดจากพระวิญญาณก็เช่นกัน”  ยอห์น 3:3-8

 

“นี่ลูกทำตัวให้เหมือนมนุษย์มนากับเขาบ้างไม่ได้หรือไงนะ”

ลูกมนุษย์จะประพฤติตัวอย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงเป็นมนุษย์  เพราะเขาเป็นลูกมนุษย์ โดยกำเนิด   เขาเกิดมาเป็นมนุษย์

 

พระเจ้าอวยพรครับ

 

 

 

 

วารสาร Holy News ฉบับที่ 1326

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  22  สิงหาคม  2021

 เรื่อง “เกิดอะไรขึ้น เมื่อวิญญาณออกจากร่าง” ตอน 2

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

วันนี้จะต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว … “เกิดอะไรขึ้น เมื่อวิญญาณออกจากร่าง” ตอนที่ 2 ครั้งที่แล้วเราเรียนรู้กันไปแล้วว่าเมื่อวันที่กายฝ่ายโลกของเราดับลง ตายลง วิญญาณออกจากร่างเกิดอะไรขึ้นบ้าง? ซึ่งสิ่งที่เราเรียนรู้ไป สัปดาห์ที่แล้ว เป็นกรณีของผู้ที่เป็น คริสเตียนตายลง หรือล่วงหลับก่อนที่พระเยซูคริสต์จะเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง ในวันพิพากษา

วันนี้ตอนที่ 2 เราจะมาดูกันว่าแล้วเมื่อถึงเวลา ที่พระเยซูคริสต์กลับมาครั้งที่ 2 ซึ่งในพระคัมภีร์ก็บอกแล้วว่าเมื่อไรไม่รู้ และไม่มีใครรู้ เหมือนขโมยย่องมาตอนกลางคืน  พระคัมภีร์ไม่ได้บันทึกว่าจะเกิดขึ้นเมื่อใด? วันใด? เวลาใด?  เพราะฉะนั้น ไม่ต้องไปเดา แต่ให้รู้ว่ามันเกิดขึ้นแน่นอน แต่พระคัมภีร์ได้บันทึกเอาไว้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในวันนั้น วันที่พิพากษา ซึ่งตรงนี้  ต้องเรียนรู้ จะได้สบายใจ  หรือไม่สบายใจ สำหรับคนที่ยังไม่ได้เชื่อในพระเยซูคริสต์ คนที่เชื่อแล้ว จะได้สบายใจขึ้น  เราจะมาเรียนรู้กันในวันนี้แหละว่ามีอะไรเกิดขึ้นในวันพิพากษา

เราได้เรียนรู้จักถ้อยคำพระเจ้าไปหลายๆ ปีแล้ว  ช่วงท้ายๆ ยิ่งชัดใหญ่  เราได้รับรู้แล้วว่าถ้อยคำพระเจ้าบอกว่าความรอดจากการถูกพิพากษาลงโทษ สามารถเข้าไปอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าได้ ความรอดนี้ไม่ได้มาจากการกระทำของเรา เป็นของประทาน เป็นของขวัญผ่านทางพระเยซูคริสต์ ให้กับมนุษย์ทุกคนที่เชื่อ ให้มาเปล่าๆ ฟรีๆ ที่เรียกว่าพระเยซูเป็นของขวัญ ทางสู่สวรรค์ จากพระเจ้ามาสู่มนุษย์ทุกคน

เพราะฉะนั้น ใครที่เชื่อในข่าวดี ผ่านข่าวดีของพระเจ้า ก็ได้เข้าสู่สวรรค์ คือรอดพ้นจากการถูกพิพาษาลงโทษ โดยไม่ได้พึ่งพาการกระทำของตนเองเลย แม้แต่นิดเดียว คือพึ่งในการกระทำของพระเยซูเพียงผู้เดียว

ความรอดเริ่มต้นในโลกวิญญาณเลย เมื่อตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ บนโลกใบนี้ กำลังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้เลย ความรอดตรงนี้ รอดจากการถูกพิพากษา รอดจากความพินาศ  เข้าไปอยู่ในสวรรค์ได้เริ่มต้นทันทีเลย  ขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  โดยผ่านทางการเชื่อ คือเมื่อรับเชื่อในข่าวดี ในพระเยซูคริสต์ ก็ได้บังเกิดใหม่ เป็นผู้ชอบธรรม ได้เป็นลูกของพระเจ้าทันทีเลยที่รับเชื่อ  ขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ ได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า ร่วมกับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถานเรียบร้อยแล้ว ในโลกวิญญาณทันทีหลังรับเชื่อเลย สิ่งเหล่านี้เราได้เรียนรู้มาเยอะว่ามันเกิดขึ้นแล้ว บนโลกใบนี้ ขณะนี้ ในโลกฝ่ายวิญญาณ แล้วก็ดำเนินชีวิตโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ต่อไป ซึ่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ ก็คือพระวิญญาณของพระเยซูคริสต์สถิตอยู่ในผู้เชื่อนั่นเอง

พอเกิดขึ้นในโลกฝ่ายวิญญาณ เรายังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  พระเยซูก็สถิตอยู่กับเราแล้ว นำพาชีวิตเราบนโลกใบนี้ ในขณะที่เราเป็นลูกพระเจ้า ได้บังเกิดใหม่ ได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า ในสวรรค์สถานแล้ว พระเยซูก็นำพาชีวิตเราบนโลกใบนี้ มีเป้าหมายเดียว คือไปสู่หลักชัย

หลักชัย คือชีวิตนิรันดร์ ที่ครบถ้วนบริบูรณ์  สมบูรณ์ครบถ้วน  เราได้รับชีวิตนิรันดร์เริ่มต้นแล้ว อย่างที่ตะกี้นี้บอกไว้  การไปสู่หลักชัย คือการได้รับชีวิตนิรันดร์อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ คือตั้งเป้าวิ่งไปสู่ การได้รับร่างกายใหม่ สวมร่างกายใหม่  ที่เป็นร่างกายจากสวรรค์ เป็นร่างกายที่เหมือนพระเยซูคริสต์ ตอนเป็นขึ้นจากความตาย  เหมือนพระองค์ไม่มีผิดเลย และนั่นคือเป้าหมาย ก็คือหลักชัย คือรางวัลสุดท้าย ผู้เชื่อทั้งหลาย ผู้ที่รับความรอดเรียบร้อยไปแล้ว  เริ่มต้นเมื่อเชื่อแล้ว กำลังวิ่งไปสู่หลักชัยนี้  โดยพระเยซูเป็นผู้จูงมือ นำพาเราเดิน ทรงสถิตอยู่กับเรา

เพราะฉะนั้น หลังจากวิญญาณของผู้เชื่อทั้งหลายออกจากร่าง คือตาย  หรือเรียกว่าล่วงหลับ ไป เราได้เรียนรู้กันเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ในชั่วพริบตา เท่ากับเปิดประตู ผลักประตูเข้าไปสู่มิติโลกฝ่ายวิญญาณ  ก็อยู่ที่เดิม ก็คือเข้าไปอยู่ในอาณาจักรสวรรค์ ที่สถิตของพระเจ้า แล้วคราวนี้ เห็นพระเจ้าแบบหน้าต่อหน้า เห็นพระเยซูหน้าต่อหน้า เพราะว่าได้รับร่างกายใหม่ไปด้วย ไม่มีอะไรขวางกั้น ในการมอง ตาฝ่ายร่างกายใหม่ที่ได้รับนั่น  สามารถมองในโลกฝ่ายวิญญาณ เห็นพระเจ้า เห็นพระเยซูแบบหน้าต่อหน้าทันที เปาโลก็ได้แต่หนุนใจเรา ให้เราร้อนรนในสิ่งเหล่านี้ แล้วบอกให้เราทั้งหลายจดจ่อ ตื่นเต้นไปกับการรอคอยวันแห่งชัยชนะนี้ รอวันที่จะได้รับร่างกายใหม่

เปาโลจะพูดสิ่งเหล่านี้ตลอด เป็นระยะ ในหนังสือจดหมายฝากเกือบทุกเล่มที่ท่านเขียน เดี๋ยวตรงนั้นก็บอก เดี๋ยวตรงนี้ก็บอก จงอดทน รอคอยวันนั้นแหละ วันที่เราจะได้ไปพักผ่อน  วันที่เรารอคอย คือวันแห่งพระสิริของพระคริสต์ ที่จะเต็มครบถ้วนบริบูรณ์ในเรา  คือวันที่เราจะได้รับร่างกายใหม่ เห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า  ก่อนที่เราจะออกจากร่าง ไปรับร่างกายใหม่  วันที่เราจะได้สวมร่างกายใหม่  ได้รับประสบการณ์ เห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า ในโลกฝ่ายวิญญาณ  ในอาณาจักรสวรรค์ทันที ให้เราตื่นเต้นกับสิ่งเหล่านี้ เปาโลก็หนุนใจเรากับสิ่งเหล่านี้

เพราะฉะนั้น เราก็ควรจะเชื่อฟังพระคัมภีร์ พระคัมภีร์ก็ให้เราหนุนใจตรงนี้แหละ  ตรงนี้เป็นเป้าหมายเดียวที่เราวิ่งไปสู่หลักชัยของเรา ในชีวิตนี้ ไม่มีอะไรสำคัญกว่านี้อีกแล้ว ได้รับแล้วตอนนี้  ได้รับทางวิญญาณเรียบร้อยแล้ว รออีกนิดเดียว  วิ่ง โถมตัวสุดท้ายเลย  ไปที่ร่างกายใหม่ ร่างกายที่เหมือนพระเยซูคริสต์ ตอนที่วิญญาณออกจากร่าง

ในตอนที่พระเยซูตระเวนสอน  ตระเวนประกาศข่าวดี ตอนที่อยู่บนโลกใบนี้ 3 ปี  ก่อนที่จะถูกตรึงที่ไม้กางเขน  ตอนที่จะสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  เพื่อไถ่บาปให้มนุษย์  มีชายคนหนึ่งในพวกฟาริสี ชื่อนิโคเดมัส เขาเป็นขุนนางของยิว  แอบมาหาพระเยซู ตอนกลางคืน ได้รับรู้เรื่องนี้ไปแล้ว แล้วก็จะมาถามการเข้าสวรรค์ที่พระเยซูคริสต์ พูดถึง …

“สวรรค์มาแล้ว สวรรค์กำลังมาถึงในเร็วนี้ จะเข้าสวรรค์ได้อย่างไร?”

แล้วพระเยซูก็เล่าให้เขาฟัง บอกให้เขาฟังว่าคนที่เข้าสวรรค์ได้ ต้องบังเกิดใหม่

นิโคเดมัสก็ไม่เข้าใจ … “เกิดใหม่ ต้องกลับเข้าไปอยู่ในครรภ์มารดาอีกทีหนึ่งหรือ?”

พระเยซูบอก … “ไม่ใช่อย่างนั้น”

สรุป ก็คือกลับใจใหม่ แล้วท่านจะได้บังเกิดใหม่  บังเกิดใหม่เข้าสวรรค์ บังเกิดทางวิญญาณ ไม่ใช่บังเกิดทางเนื้อหนัง  เข้าไปสู่ครรภ์มารดา ไม่ใช่อย่างนั้น บังเกิดโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์  บังเกิดในวิญญาณ วิญญาณได้เกิดใหม่ จึงเข้าสวรรค์ได้

นิโคเดมัส ฟังเสร็จปุ๊บ ก็ถามต่อว่า … “แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร?”

มันก็น่าถามนะ  เราก็คงคิดเหมือนกัน ตอนนี้เราก็คงคิดว่า … “มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? จะบังเกิดใหม่ได้อย่างไร?”

พระเยซูก็ตอบว่าบังเกิดใหม่เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์บังเกิดขึ้นได้อย่างไร? และมันเกิดขึ้นทันทีบนโลกใบนี้ด้วย เกิดขึ้นได้อย่างไร? ด้วยความเชื่อในพระองค์ วางใจในพระองค์ ในสิ่งที่พระองค์พูด และพระองค์ทรงกระทำให้กับเราแล้ว ให้เราบังเกิดใหม่ ได้รับชีวิตนิรันดร์

“บังเกิดใหม่เป็นอย่างไร?” … นิโคเดมัสถาม  ในยอห์น 3:14-18 พระเยซูก็ตอบให้อย่างนี้ ชัดเจนเลยนะ เราลองมาดูกันว่าพระเยซูตอบว่าอย่างไร? …

ยอห์น 3:14-15  “14 โมเสสยกงูขึ้นในถิ่นกันดารอย่างไร บุตรมนุษย์ก็ต้องถูกยกขึ้น อย่างนั้น 15 เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระองค์จะมีชีวิตนิรันดร์ (ได้เกิดใหม่ มีชีวิตจิตวิญญาณเหมือนพระองค์ทันที)”

 

พระเยซูก็บอกว่า … “ก็เหมือนโมเสสยกงูขึ้นในถิ่นทุรกันดาร” ซึ่งเป็นเงาของเรื่องนี้ ก็คือ ในช่วงนั้น คนอิสราเอลมีเชื้อโรคมาทำให้ป่วย รักษาไม่หาย  แล้วพระเจ้าให้โมเสสเอาไม้เท้า สัญลักษณ์งู แล้วก็ยกไม้ขึ้น ในนี้จึงบอกว่าโมเสสยกงูขึ้น ใครก็ตามที่เชื่อโมเสส มาหาโมเสส แล้วมองไปที่ไม้เท้า  เชื่อในนั้นว่าจะรักษาเขาได้  เขาก็หายจากโรค เหมือนกันพระเยซูกำลังพูดถึงว่าเมื่อพระเยซูถูกยกขึ้น  ก็คือถูกตรึงบนไม้กางเขน ใครที่เชื่อว่าพระองค์ทรงถูกตรึงที่ไม้กางเขน ตายเพื่อชำระบาปให้กับผู้นั้น ผู้นั้นก็จะพ้นโทษจากความบาป สามารถบังเกิดใหม่ มีชีวิตวิญญาณที่ไม่ตายต่อไป จากตาย กลายมาเป็นมีชีวิต หมายถึงอย่างนั้น  แล้วมีเมื่อไร? มีทันที เมื่อเชื่อในพระองค์ว่าพระองค์ทรงตายที่ไม้กางเขน หลังจากพูดนี้ อีกไม่นาน  พระองค์ก็ทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน เพื่อยกบาป เพื่อชำระบาปให้กับมวลมนุษย์ แล้วทำให้เราได้มีชีวิตนิรันดร์เกิดขึ้นทันที เมื่อเราเชื่อ หมายถึงอย่างนั้น ข้อ 16 พระเยซูก็อธิบายต่อว่า …

ยอห์น 3:16-18  “16 เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระบุตรนั้น จะไม่พินาศ (วิญญาณตายอยู่ในบาป)  แต่มีชีวิตนิรันดร์ 17 เพราะพระเจ้าไม่ได้ทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาในโลก เพื่อพิพากษาลงโทษโลก (มนุษย์ที่ตายอยู่ในบาป) แต่เพื่อช่วยโลกให้รอด โดยทางพระบุตรนั้น 18 ผู้ใดที่เชื่อในพระองค์ ก็ไม่ถูกพิพากษา (ลงโทษในวันสุดท้าย) แต่ผู้ใดที่ไม่เชื่อ ก็ถูกพิพากษาอยู่แล้ว เพราะเขาไม่เชื่อในพระนามของพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า”

 

ในข้อ 16 บอกว่าเพราะพระเจ้าทรงรักโลก รวมทั้งมนุษยชาติบนโลกยิ่งนัก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียว คือพระเยซูคริสต์ เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระบุตรนั้น จะไม่พินาศ ประทานให้พระบุตรนั้นถูกยกขึ้น  ถูกตรึงบนไม้กางเขน  เพื่อว่าคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ว่าตายที่ไม้กางเขน  เพื่อเขา คนที่เชื่ออย่างนี้ เขาจะไม่พินาศ ตั้งใจฟังตรงนี้ให้ดีๆ  คือไม่ต้องพินาศอยู่ในบึงไฟนรก ไม่ต้องพินาศอยู่ในนรก เพราะว่าวิญญาณตายอยู่ หรืออยู่ในบาป  เขาจะได้ไม่อยู่ในบาป ไม่อยู่ในความตาย ทางวิญญาณ แต่กลับมีชีวิตนิรันดร์  เพราะความเชื่อตรงนี้ กลับมีชีวิตนิรันดร์ เขาจะมีชีวิตนิรันดร์

คำว่า “ชีวิตนิรันดร์” คือชีวิตที่เหมือนพระเยซู ชีวิตที่เป็นของพระเจ้า  ถ้าเขาเชื่อ เขาจะไม่ต้องอยู่ในความตาย  แต่กลับมีชีวิต  พูดง่ายๆ  เมื่อไร? เมื่อตอนที่เขาดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้แหละ

ข้อ 17 บอกว่าเพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาบนโลก เพื่อพิพากษาโลก พระเจ้าไม่ได้ส่งพระเยซูคริสต์มาในครั้งแรกนั้น  เพื่อทำการสำเร็จโทษ หรือพิพากษามนุษย์ ที่ตายอยู่ในบึงไฟนรก ไม่ได้มาทำการพิพากษา  แต่เพื่อช่วยให้มนุษย์นั้น รอดจากการถูกพิพากษาว่าพินาศ  อยู่นรก คือมาช่วยให้เขารอดจากนรก รอดจากความพินาศ รอดจากความตายฝ่ายวิญญาณนั่นเอง

ข้อ 18 ผู้ใดที่เชื่อในพระองค์ คือเชื่อในพระเยซู ก็ไม่ถูกพิพากษาลงโทษในวันสุดท้าย  เห็นหรือยังครับ  ผู้ใดที่เชื่อในการกระทำของพระเยซู จากวิญญาณที่ตาย  ก็กลับมามีชีวิต จากการถูกพิพากษาอยู่ ก็กลายเป็นรอดจากการถูกพิพากษา พอถึงวันสุดท้าย  ก็ไม่ต้องถูกสำเร็จโทษ  ไม่ต้องถูกพิพากษารับโทษ เพราะถูกช่วยให้รอดแล้ว

แต่ผู้ใดไม่เชื่อ คือไม่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ไม่เชื่อในการตายของพระเยซูคริสต์ที่ไม้กางเขนนั้น  ไม่เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระผู้ไถ่บาป ผู้ใดที่ไม่เชื่อ ก็ถูกพิพากษาอยู่แล้ว อันนี้แหละสำคัญ ก็แสดงว่ามนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ถูกพิพากษาให้อยู่ในนรกเรียบร้อยไปแล้ว  ยกเว้นว่าคนนั้นเชื่อในพระเยซูคริสต์ว่าเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  และต้อนรับพระเยซู เชื่อในพระเยซู เขาก็จะได้รับการอภัยโทษ ที่ถูกพิพากษาไปแล้วนั้น ให้เป็นอิสระ และได้รับความรอด  จากโทษนั้น ก็ไม่ได้เข้าสู่การพิพากษาลงโทษในวันสุดท้าย ในนี้จึงบอกว่าผู้ใดไม่เชื่อ ก็ถูกพิพากษาอยู่แล้ว เพราะเขาไม่เชื่อ ในพระนามของพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า คือไม่เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ มาตายที่ไม้กางเขน  หลั่งพระโลหิตชำระบาป  ปลดปล่อยให้ท่านเป็นอิสรภาพจากการพิพากษาลงโทษ จากความพินาศในนรก มามีชีวิตนิรันดร์ บังเกิดใหม่ มาเป็นลูกของพระเจ้าได้นั่นเอง

ความรอด จึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทันที บนโลกใบนี้ ขึ้นอยู่กับท่านว่าจะตัดสินใจเชื่อหรือไม่เชื่อ? รอดหรือไม่รอด เกิดขึ้นทันทีบนโลกใบนี้ การตัดสินใจ ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ มีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้  เป็นสิ่งสำคัญที่จะเป็นตัวกำหนดว่าท่านจะอยู่ในความพินาศในนรก หรือได้รับความรอด มีชีวิตนิรันดร์ ขึ้นอยู่กับบนโลกใบนี้เลย ต้องตัดสินใจเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็คือย้ายออกจากความพินาศ มาสู่ความรอดนิรันดร์ หรือย้ายออกจากอาดัม มาอยู่ในพระเยซูคริสต์ หรือย้ายออกจากอาณาจักรของความมืด เข้ามาสู่อาณาจักรของความสว่าง สรุป ก็คือย้ายจากนรก มาอยู่สวรรค์ ท่านตัดสินใจเลือกข้างตั้งแต่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เรียบร้อยแล้วนั่นเอง  มีพระเยซูเป็นผู้บอกเรา สอนเราอย่างชัดเจน ก่อนที่พระองค์จะทรงกระทำการงานเหล่านี้สำเร็จบนไม้กางเขน

ในสัปดาห์ที่แล้ว เราเรียนรู้แล้วว่าใครก็ตาม ที่เป็นผู้เชื่อ  แล้วก็ตายลง  ก่อนที่พระเยซูจะเสด็จกลับมา  ครั้งที่ 2 ในวันพิพากษา พระองค์ก็จะมารับไปทันที ไปอยู่ในสวรรค์กับพระองค์ทันทีเลย  แค่พริบตาเดียว ไม่ว่าจะพึ่งตาย หรือตายไปนานแล้ว ก็ตาม พวกเขาเหล่านั้น ถูกรับไปอยู่ในสวรรค์เรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้าเรา แล้ววันที่ตายขึ้นมา ถ้าพระเยซูยังไม่เสด็จมา  เราก็ตามเขาไปอยู่ที่เมืองบรมสุขเกษม เขาที่ก่อนหน้าเรา ก็ไปรออยู่ที่เมืองบรมสุขเกษมเรียบร้อยแล้ว แต่ถึงวันที่พระเยซูเสด็จกลับมา ครั้งที่ 2 มาพิพากษาโลก ถึงวันนั้น ถ้าเรามีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย จะเกิดอะไรขึ้น? มันน่าตื่นเต้นไหมครับ? ร่างกายเราก็จะได้รับการเปลี่ยนแปลงในพริบตา แล้วเราก็จะไปพบกับพระเยซู และบรรดาพี่น้อง ที่อยู่ในเมืองบรมสุขเกษมเช่นนั้นแหละ นี่คือความตื่นเต้นในสายตาของผู้ที่เชื่อแล้ว

พอเชื่อแล้ว รับรู้ความจริงเหล่านี้ ก็จะไม่มีความกลัว ในวันพิพากษาโลก อย่างที่บางคนกลัวอยู่ ทุกวันนี้ก็มีคริสเตียนหลายคน ที่ยังมีความกลัวเกี่ยวกับการกลับมาพิพากษาของพระเยซูคริสต์ ครั้งที่ 2 ยังมีความกังวล วิตกว่าเมื่อวันพิพากษาโลกมาถึงจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้น  จะรอดพ้นจากการพิพากษาหรือไม่? มีคริสเตียนบางคนคิดอย่างนี้เหมือนกัน ก็เลยกลัวๆ กล้าๆ บางคนกลัวจริงๆ เลย

ผมก็มีหลายท่านที่เป็นลูกแกะได้มาถามอยู่เรื่อยๆ รู้ว่าเขาเกิดความกังวล กลัวมากในเรื่องเหล่านี้  แต่ก็พยายามอธิบายให้เขาฟังด้วยถ้อยคำพระเจ้าเหล่านี้ ก็ช่วยได้เยอะเลย  จนกระทั่งบัดนี้ ความกลัวนั้น หายไปแล้ว ก่อนหน้านี้เขากลัวจริงๆ  ไม่น่าเชื่อนะ จะมีคริสเตียนที่เชื่อแล้ว กลัวเรื่องนี้จริงๆ เพราะความจริง จะทำให้เราเป็นไท ความจริงไปไม่ถึง ก็เลยไม่เป็นไท

วันนี้ เราจึงมาคุยกันเรื่องนี้ว่าคริสเตียน เมื่อถึงวันพิพากษาโลก จำเป็นต้องกลัวไหม?  วันนี้เราจะมาค้นหาความจริง  จากพระคัมภีร์กันต่อจากครั้งที่แล้ว ที่พูดถึงวันพิพากษาโลกไว้อย่างไร? น่ากลัวอย่างที่เราคิดจริงหรือเปล่า? ความจริงที่ท่านจะได้พบประโยชน์วันนี้ ก็คือความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท เป็นอิสระ จะได้ไม่กลัว แถมตื่นเต้นและยินดีด้วยซ้ำไป แถมยิ่งอยากเชียร์ ร้อนรนให้มันถึงเร็วๆ  ไม่ใช่ถึงแบบเซ็งโลก ไม่ใช่อารมณ์แบบนั้น  ไม่ใช่อารมณ์กลัว หรือดีเพรสชั่น  ซึมเศร้า อยากจะไป อะไรแบบนั้น  มันตื่นเต้นที่จะได้พบกับวันนั้น  วันแห่งการพักผ่อนนิรันดร์

พระคัมภีร์บอกพระเยซูคริสต์จะเสด็จกลับมา อีกครั้งหนึ่ง มาพิพากษาโลก เป็นครั้งที่ 2  ในวันพิพากษาโลก ก็คือรวมทั้งมนุษย์ด้วย ทั้งโลกเลย ที่เรียกว่าการตัดสินพิพากษา หน้าบัลลังก์สีขาวของพระคริสต์  การกลับมาครั้งที่ 2 คืออันเดียวกัน  คือการตัดสินพิพากษา หน้าบัลลังก์สีขาวของพระคริสต์ บันทึกไว้ในหนังสือวิวรณ์

หนังสือวิวรณ์บรรยายไว้ว่าในวันพิพากษาโลกจะมีการแบ่งแยกมนุษย์ออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 อยู่ที่วิวรณ์ บทที่ 20 กลุ่มที่ 2 อยู่ในวิวรณ์ บทที่ 21 เราจะมาเรียนรู้กัน และท่านคิดตามด้วยว่าท่านอยู่ในวิวรณ์บทที่ 20 หรือ 21 มาเริ่มอ่านกัน วิวรณ์ 20:10-12 ก่อน …

วิวรณ์ 20:11-12 “11 ข้าพเจ้าเห็นพระที่นั่งใหญ่สีขาว พร้อมทั้งผู้ที่ประทับบนพระที่นั่งนั้น เมื่อพระองค์ทรงปรากฏ แผ่นดินโลกและท้องฟ้าก็หายไป ไม่มีที่สำหรับทั้งสองสิ่งนี้แล้ว 12 และข้าพเจ้าเห็นบรรดาผู้ตาย (ไม่เชื่อ ไม่มีชีวิต) ทั้งผู้ใหญ่ ผู้น้อย ยืนอยู่หน้าพระที่นั่ง หนังสือเล่มต่างๆ เปิดออก หนังสืออีกเล่มหนึ่งก็เปิดออกด้วย คือหนังสือแห่งชีวิต และผู้ที่ตายแล้วทั้งหมด ก็ถูกพิพากษา ตามการกระทำของตน ตามที่บันทึกไว้ในหนังสือเหล่านั้น (ผู้ที่พึ่งพาการกระทำดีของตนเอง ไม่เชื่อวางใจในการกระทำของพระเยซู)”

 

อ่านตรงนี้ สรุปว่าใครคือผู้ที่ถูกพิพากษา คิดตามนะ  ผู้ที่ตายแล้วทั้งหมด  ก็ถูกพิพากษาตามการกระทำของตน ผู้ที่ตายแล้ว หมายถึงใคร?  เราลองมาสำรวจข้อความนี้กัน …

“ข้าพเจ้าเห็นพระที่นั่งสีขาว พร้อมทั้งผู้ที่ประทับบนพระที่นั่งนั้น  เมื่อพระองค์ทรงปรากฏ แผ่นดินโลกและท้องฟ้าก็หายไป  ก็คือวันสิ้นโลกนั่นแหละ ไม่มีที่สำหรับทั้งสองสิ่งนี้แล้ว  และข้าพเจ้าเห็นบรรดาผู้ตาย ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อยยืนอยู่ต่อหน้าพระที่นั่ง”

“ข้าพเจ้าเห็นบรรดาผู้ตาย” คือใคร? ใช่ท่านหรือเปล่า? ผู้เชื่อหรือไม่?  ตะกี้นี้เราเรียนรู้จากพระคัมภีร์แล้ว พระเยซูตรัสเองบอกว่าใครเชื่อในพระองค์ เขาจะได้รับหรือมีชีวิตนิรันดร์ เราไม่ได้ตาย เรามีชีวิตอยู่ เห็นหรือยังครับ?

“ข้าพเจ้าได้เห็นบรรดาผู้ตาย” เราไม่ได้เป็นคนตาย  เราเป็นคนมีชีวิต พอเรารับเชื่อในพระเยซู เราได้รับการบังเกิดใหม่แล้ว เห็นหรือยัง?

และหนังสือต่างๆ ก็ได้ถูกเปิดออก และแล้วหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ก็ได้ถูกเปิดออกด้วย เป็นหนังสือแห่งชีวิต หนังสือสำหรับจดชื่อคนที่มีชีวิตนิรันดร์ ที่อยู่ในหนังสือนี้  อีกหลายเล่มที่เปิดออกนั้น  ไม่มีชีวิต คือตาย และผู้ที่ตายแล้วทั้งหมด ก็ถูกพิพากษา คนที่ไม่เชื่อเหล่านั้น  ก็ถูกพิพากษา ตามการกระทำของเขา พูดง่ายๆ ว่าผู้ที่พึ่งพาการกระทำของตนเอง ไม่เชื่อ วางใจในการกระทำของพระเยซูคริสต์ที่ไม้กางเขน ก็ช่วยตัวเองไม่ได้  ถูกพิพากษา เป็นไปตามการกระทำของตัวเอง ไม่สามารถช่วยตัวเองได้

สรุปแล้ว ก็คือผู้ที่ถูกพิพากษา คือผู้ที่พึ่งพาการกระทำของของตนเอง ไม่เชื่อ ไม่วางใจในการกระทำของพระเยซูนั่นเอง เรามาอ่านวิวรณ์ 20:13 …

วิวรณ์ 20:13  “ทะเลคืนคนตายที่อยู่ในทะเล ความตายและแดนมรณา ก็คืนคนตายที่อยู่ในนั้น และแต่ละคนถูกพิพากษาตามการกระทำของตน”

 

“ผู้ที่ตายแล้ว” หมายถึงใคร? คำว่า “คนตาย” ตรงนี้ไม่ได้หมายความรวมถึงผู้เชื่อเลย  แต่หมายถึงผู้ที่พึ่งพาการกระทำดีของตนเอง  ผู้ที่ไม่เชื่อนั่นเอง  ไม่เชื่อวางใจในการกระทำของพระเยซู คนเหล่านั้นที่พึ่งพาการกระทำของตนเอง  จะต้องถูกพิพากษา ตามการกระทำของตน  ซึ่งตัดสินตั้งแต่ตอนมีชีวิต อยู่บนโลกใบนี้แล้ว  เขาต้องพึ่งพาการกระทำของตนเอง เพราะเขาตัดสินใจจะพึ่งตนเอง แต่คนที่เชื่อในพระเยซู เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พึ่งตนเอง พึ่งในการกระทำของพระเยซู เพื่อจะได้พ้นจากบาป  แต่คนที่ไม่เชื่อ คือเขากะจะทำดีด้วยตนเอง เพื่อจะรักษาความดี ชนะความบาปให้ได้ หมายถึงอย่างนั้น

พูดให้เข้าใจง่ายๆ ตรรกะ ก็คืออย่างนี้ คนที่พึ่งตนเอง ก็ได้รับผลจากการกระทำของตนเอง  คนที่พึ่งพระเยซู ก็ได้รับผลจากการกระทำของพระเยซู ง่ายนิดเดียว และความจริง คือไม่มีมนุษย์คนใดในโลกนี้ไม่เคยทำบาป  ก็เกิดมาเป็นบาปอยู่แล้ว  พระคัมภีร์บอกไว้เช่นนั้น เพราะฉะนั้น คนที่พึ่งตนเอง ทุกคนก็ต้องรับผลจากการกระทำของตนเอง คือรับโทษของความบาปนั่นเอง  มันหนีไม่พ้น  ไม่เคยทำบาปเลยแม้แต่ครั้งหนึ่ง เหรอ! ส่วนคนที่พึ่งพระเยซู ก็ได้รับผลจากการกระทำของพระเยซู คือพระเยซูลบล้างบาปทั้งหมดสิ้น ให้กับเขาเรียบร้อยแล้ว  ไม่มีการลงโทษใดๆ อีกแล้ว สำหรับผู้ที่อยู่ในพระคริสต์ เพราะพระเยซูได้เอาบาปออกไปหมดสิ้นแล้ว  แล้วพระเจ้าบอกจะไม่จดจำบาปนั้นอีกต่อไป ไม่ว่าบาปในอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคตตลอดไปเลย ตลอดกาล เขาได้บังเกิดใหม่ เป็นผู้บริสุทธิ์ สะอาด ไร้ตำหนิ โดยการกระทำของพระเยซูคริสต์ ที่ไม้กางเขน ด้วยความเชื่อของเขา นั่นเอง โรม 8:1-2  ได้บันทึกไว้แล้วว่าไม่มีการลงโทษใดๆ สำหรับผู้ที่อยู่ในพระคริสต์ เพราะกฎแห่งวิญญาณแห่งชีวิตในองค์พระเยซูคริสต์ ได้ทำให้เขา เป็นอิสระจากกฎของความบาปและความตาย หลุดจากการพินาศ หลุดจากการลงโทษพิพากษาเรียบร้อยไปแล้ว

เพราะฉะนั้น  การตัดสินใจตั้งแต่มีชีวิตอยู่ ในขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ไม่ใช่รอให้จากโลกนี้ไปก่อน แล้วค่อยตัดสินใจ มันสายไปเสียแล้ว มันเป็นวันสำเร็จโทษแล้ว มันไม่ใช่วันแห่งการอภัยโทษ เหมือนในยุคปัจจุบัน  ก่อนพระเยซูคริสต์มาในขณะนี้นั้น เป็นยุคแห่งการอภัยโทษจากพระเจ้า  รับการอภัยโทษไว้เรียบร้อย รีบรับไว้เสียเถิด ก่อนที่จะสายเกินไป เรามาดูวิวรณ์ 20:14-15 ว่าอะไรเกิดขึ้น? …

วิวรณ์ 20:14-15  “14 แล้วความตายและแดนมรณา ก็ถูกโยนลงในบึงไฟ บึงไฟนี่แหละ คือความตายครั้งที่สอง 15 ถ้าผู้ใดไม่ได้มีชื่อจดไว้ในหนังสือแห่งชีวิต ผู้นั้นต้องถูกทิ้งลงในบึงไฟ”

 

ชัดเจน ผู้ที่ไม่มีชื่อจดไว้ในหนังสือแห่งชีวิต ก็คือผู้ที่ไม่ได้เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ แต่พึ่งในการกระทำของตนเองนั่นเอง และผู้ที่ไม่มีชื่อจดไว้ในหนังสือแห่งชีวิต ก็ต้องเข้าสู่การพิพากษา ตามการกระทำของตนเอง  ซึ่งถูกพิพากษา อยู่ในความพินาศนี้อยู่แล้ว ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้  ซึ่งแน่นอน เป็นคนบาป ต้องทำบาปไม่มากก็น้อย อย่างแน่นอน ผลของการพิพากษา ก็คือถูกโยนลงไปในบึงไฟนรก  ก็คือนรกนั่นเอง

พูดง่ายๆ ว่าเมื่อเขาตัดสินใจจะพึ่งพาการกระทำของตนเอง  จะทำดีด้วยตนเอง เพื่อให้บริสุทธิ์สะอาดเข้าสู่สวรรค์ได้ ในวันสุดท้าย ปรากฏว่าถึงวันสุดท้ายจริงๆ แล้ว เขาสอบไม่ผ่าน และก็ไม่มีใครสอบผ่านเลยสักคน พระเจ้ารักมนุษย์ยิ่งนัก  พระเจ้าจึงส่งพระบุตรมาช่วย ให้มนุษย์สามารถสอบผ่านเกณฑ์ที่เข้าสู่สวรรค์ได้  ถ้าเขาไม่เชื่อ  ไม่มีตัวช่วย คือพระเยซูคริสต์  เขาจะต้องอยู่ที่เดิม  คือเป็นคนบาป อยู่ในความพินาศ  หรือไม่ เขาก็ต้องทำดีด้วยตัวเอง จนครบถ้วนบริบูรณ์ ไม่มีที่ติเลยแม้แต่นิดเดียว ซึ่งทำไม่ได้อยู่แล้ว

พระคัมภีร์บอกไว้ชัดเจนว่าถ้ามีชื่ออยู่ในหนังสือแห่งชีวิต ก็ไม่ต้องถูกพิพากษา ถ้าไม่มีชื่ออยู่ในหนังสือ ก็ต้องเข้าสู่ขบวนการพิพากษาลงโทษ หน้าบัลลังก์  ก็คือต้องถูกสำเร็จโทษ  เพราะมีโทษติดอยู่แล้ว พูดอย่างชัดเจนเลย  ไม่มีตรงกลาง ไม่มีเทาๆ ไม่ขาว ก็ดำ มีแค่ 2 อย่าง มีชื่ออยู่ในหนังสือสมุดแห่งชีวิต  หรือไม่มีชื่ออยู่ในนั้น อยู่ในพระคริสต์ หรืออยู่ในอาดัม ไม่ใช่อยู่ตรงกลางๆ  เชื่อหรือไม่เชื่อ  ไม่ใช่ว่าเชื่อครึ่งหนึ่ง หรือไม่เชื่อครึ่งหนึ่ง ไม่มี คนนั้นอยู่บนโลกใบนี้ ตอนที่มีลมหายใจอยู่ได้บังเกิดใหม่หรือเปล่า?  ไม่มีเกิดใหม่นิดหนึ่ง แล้วก็กลับมาตายนิดหนึ่ง เกิดๆ ตายๆ ไม่มี มีแต่เกิดก็เกิดเลย ไม่เกิด ก็คือตาย ในโลกฝ่ายวิญญาณเป็นเช่นนั้น  ไม่มีตรงกลาง

เรามาดูกันต่อว่าแล้วกลุ่มที่ 2 ที่พึ่งในการกระทำของพระเยซู ไม่เข้าข่ายที่ต้องถูกพิพากษา แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน?  อยู่อย่างไร? มีอะไรเกิดขึ้น ในวันพิพากษาโลก มีอะไรเกิดขึ้นกับคนที่เชื่อว่าเขาจะได้รับอะไรบ้าง?  วิวรณ์ 21:1-2 จำไว้นะ สำหรับผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว นี่เป็นของคุณ …

วิวรณ์ 21:1-2  “1 และ (ต่อมา) ข้าพเจ้าได้เห็นฟ้าใหม่และโลกใหม่ เพราะฟ้าเดิมและโลกเดิมได้ดับสูญไปแล้ว ทะเลก็ไม่มีอีกแล้ว 2 และข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่ ที่พระเจ้าทรงให้เลื่อนลอยลงมาจากสวรรค์นครนี้ ได้รับการตระเตรียมไว้เหมือนเจ้าสาว แต่งกายงดงาม รอรับผู้เป็นสามี”

 

หลังจากในบทที่ 20 เมื่อตะกี้นี้  เราได้พูดถึงบรรดาผู้ที่พึ่งตนเอง  ที่ต้องเข้าสู่การพิพากษาเรียบร้อยแล้ว ในบทที่ 21ก็มาพูดถึงผู้ที่เชื่อวางใจในพระเยซู

ในข้อ 2 “และข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่” หมายถึงอะไร?

ในข้อที่ 1 บอกว่าต่อมา ข้าพเจ้าได้เห็นฟ้าใหม่ โลกใหม่  เพราะฟ้าเดิมและโลกเดิมได้ดับสูญไปแล้ว ทะเลก็ไม่มีอีก ก็หมายถึงโลกใหม่ที่พระเจ้าจะให้แก่ผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ได้อยู่อาศัย โลกใหม่ ฟ้าใหม่  โลกเก่าที่อยู่ปัจจุบัน  มีแต่ความทุกข์ยากลำบาก มีแต่คำสาปแช่ง ดับสูญไป นี่คือของท่าน ท่าน คือผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ที่มีชื่อจดอยู่ในหนังสือแห่งชีวิต ที่เป็นของท่าน

และข้อ 2 มีอะไรอีก “และข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่ ที่พระเจ้าทรงให้เลื่อนลอยลงมาจากสวรรค์” ข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ เยรูซาเล็มใหม่  คือตัวท่านนั่นแหละ คือกลุ่มผู้เชื่อ กลุ่มธรรมิกชนทั้งหลาย  ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ รวมทั้งเราด้วย เพราะเราเป็นผู้เชื่อ ถ้าท่านเชื่อในพระเยซูคริสต์ ในวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลก วันนั้น ท่าน คือนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่  ที่พระเจ้าทรงให้เลื่อนลอยลงมาจากสวรรค์ เห็นไหมครับ?  ตรงกันข้ามกับวิวรณ์ บทที่ 20 สำหรับคนที่ไม่เชื่อ  ทะเลส่งเอาความตาย  พวกที่ตายอยู่ในนรก เอามาถูกพิพากษาตัดสิน แต่ตอนนี้ คนเชื่อในพระเยซูคริสต์ เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ เรียกว่าธรรมิกชน เรียกว่าผู้ชอบธรรมของพระเจ้า เรียกว่าเจ้าสาวของพระเจ้า  เจ้าสาวของพระเยซู พระเจ้าให้ลอยลงมาจากสวรรค์ เพราะว่าอยู่สวรรค์อยู่แล้ว ตอนดำเนินชีวิตอยู่บนโลกนี้ ตอนเริ่มต้นเชื่อ ท่านอยู่ในสวรรค์แล้ว ตอนนี้ลอยลงมาจากสวรรค์ มาพบกับใคร?

นครนี้ได้รับการตระเตรียมไว้ เหมือนเจ้าสาว เห็นหรือยัง?  นครนี้ คือผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ ตอนที่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตัดสินใจเชื่อในพระเยซูคริสต์ ก็เป็นนครอันบริสุทธิ์แล้ว  ได้รับการตระเตรียมไว้ เหมือนเจ้าสาว เจ้าสาวของเจ้าบ่าว เจ้าบ่าว คือพระเยซูคริสต์นั่นเอง เหมือนเจ้าสาวที่แต่งกายงดงาม  รอรับผู้เป็นสามี คือเหมือนเจ้าสาวที่บริสุทธิ์ สะอาด ปราศจากตำหนิใดๆ เลย แล้วใครเป็นผู้คนเหล่านั้น? ก็คือผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่ตอนที่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ในพระคัมภีร์ก็บอกไว้อย่างนั้นว่าพอเราเชื่อพระเยซูคริสต์ พระโลหิตพระเยซูคริสต์ได้ชำระเราจนสะอาดหมดจด บริสุทธิ์ สะอาดหมดจดตั้งแต่วินาทีนั้น ที่เรารับเชื่อแล้ว และในข้อ 3-4 ได้บอกไว้อย่างนี้อีกว่า …

วิวรณ์ 21:3-4  “3 และข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังมาจากพระที่นั่งว่า “บัดนี้ ที่ประทับของพระเจ้ามาอยู่กับมนุษย์แล้ว พระองค์จะสถิตกับพวกเขา เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของพระองค์ และพระเจ้าเองจะทรงอยู่กับพวกเขา และเป็นพระเจ้าของพวกเขา 4 และพระองค์จะทรงซับน้ำตาทุกๆ หยดของพวกเขา จะไม่มีความตาย หรือการคร่ำครวญ หรือการร่ำไห้ หรือความเจ็บปวดรวดร้าว อีกต่อไป เพราะระบบเก่าได้ผ่านพ้นไปแล้ว”

 

ในข้อ 4 บอกว่า “และพระองค์จะทรงซับน้ำตาทุกๆ หยดของพวกเขา” พวกเขา คือผู้ที่เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ จะไม่มีความตาย หรือการคร่ำครวญ หรือการร่ำไห้ หรือความเจ็บปวดรวดร้าวอีกต่อไป  ไม่มีความทุกข์อีกต่อไป เพราะว่าระบบเก่าได้ผ่านพ้นไปแล้ว

ระบบเก่า คือระบบของกฎความบาปและความตาย  ที่ปกคลุมอยู่เหนือโลกใบนี้อยู่ คำสาปแช่งที่อยู่เหนือโลกใบนี้ ในขณะนี้  มันไม่มีอีกต่อไปแล้ว  จบ ในโลกใหม่ ที่ผู้เชื่อจะไปอยู่นั้น เป็นโลกใหม่ที่ไม่มีระบบเก่านี้เหลืออยู่เลย ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความบาป ไม่มีความสาปแช่งอีกต่อไป ไม่มีความชั่วร้ายอีกต่อไป ท่านลองคิดดูสิ ไม่มีน้ำตา ความเศร้าโศก  ไม่มีความตาย ไม่มีการคร่ำครวญ ไม่มีการร่ำไห้  ไม่มีการปวดร้าวระบม ไม่มีการอิจฉาริษยา ความชั่วร้ายต่างๆ  ไม่มีอีกต่อไปแล้ว  ถึงนิรันดร์

นี่คือถ้อยคำที่พระเจ้าปลอบโยนจิตใจ และเสริมกำลังให้กับบรรดาลูกๆ ของพระองค์ทั้งหลาย ให้มีความหวังว่าวันหนึ่งข้างหน้า พวกเราทั้งหลายที่เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ จะได้รับสิ่งนี้อย่างแน่นอน  เขาจึงมีเพลงนี้ไง …

“ร้องสรรเสริญว่าฮาเลลูยา              ร้องสรรเสริญว่าฮาเลลูยา

ร้องสรรเสรญว่าฮาเลลูยา                ผู้ชอบธรรมเดินขบวนเข้ามา”

วันนี้แหละ เดินเข้ามา ไม่สรรเสริญหรือ?  ได้รับอะไรเยอะขนาดนั้น ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  ก็ได้รับเรียบร้อยไปแล้ว  ทางโลกวิญญาณได้รับความรอด พอพระเยซูคริสต์กลับมาครั้งที่ 2 คราวนี้ได้รับความรอดอย่างครบถ้วนบริบูรณ์  รวมทั้งโลกใหม่ ร่างกายใหม่อีกต่างหาก อย่างนี้ไม่ร้องหรือ? ใช่ไหม?

เราจะตระเวนไปดูเรื่องนี้กันต่อ ในหนังสือมัทธิว บทที่ 25 มีตัวอย่าง แยกให้เห็นถึงความแตกต่างของคน 2 กลุ่มเหมือนกัน ในลักษณะนี้ โดยใช้ตัวอย่างในการแยกแกะกับแพะ เช่นเดียวกัน มีแค่ 2 พวกเด็ดขาด ไม่แกะก็แพะนะ ไม่มีลูกผสม เพราะฉะนั้น ไม่มีชีวิตที่ 3 ไม่มีแกะผสมแพะ และไม่มีแพะผสมแกะ แพะก็คือแพะ แกะก็คือแกะ จะเป็นแกะหัวแพะ ก็ไม่มี เป็นแพะหัวแกะก็ไม่มี ถ้าเป็นแกะก็เป็นแกะเลย เป็นแพะก็เป็นแพะเลย มี 2 อันให้เลือกเท่านั้น มัทธิว 25:31-34 พระเยซูตรัสไว้อย่างนี้ …

มัทธิว 25:31-34 “31 เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมาด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์ พร้อมด้วยทูตสวรรค์ทั้งหมด พระองค์จะประทับบนบัลลังก์ของพระองค์ ด้วยพระเกียรติสิริแห่งฟ้าสวรรค์ 32 มวลประชาชาติจะมาชุมนุมกันต่อหน้าพระองค์ และพระองค์จะทรงแยกประชากรออกจากกัน เหมือนคนเลี้ยง แยกแกะออกจากแพะ 33 แกะนั้น จะทรงให้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ ส่วนแพะ อยู่เบื้องซ้าย 34 “แล้วองค์ราชันจะตรัสกับบรรดาผู้ที่อยู่เบื้องขวาของพระองค์ว่า ‘ท่านผู้ได้รับพรจากพระบิดาของเรา มารับมรดกของท่านเถิด คืออาณาจักรที่เตรียมไว้สำหรับท่าน ตั้งแต่ทรงสร้างโลก”

 

ข้อ 31 “เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จกลับมาด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์ พร้อมด้วยทูตสวรรค์ทั้งหมด” ก็คือกลับมาพิพากษาโลก  “พระองค์จะมาประทับบนบัลลังก์ของพระองค์  ด้วยพระเกียรติสิริแห่งฟ้าสวรรค์ มวลประชาชาติจะมาชุมนุมกัน” คือมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ทั้งแพะและแกะ “ต่อหน้าพระองค์ และพระอค์จะทรงแยกมนุษย์ทั้งหมดออกจากกัน” เป็นสองพวก “แยกเป็นพวกแกะและพวกแพะ แยกเป็น 2 พวก” ไม่มีพวกที่ 3 ไม่มีพวกไฮท์บิดส์ แยกเป็น 2 พวกเท่านั้น

“แกะนั้นจะทรงให้อยู่ที่เบื้องขวาของพระองค์ ส่วนแพะ อยู่เบื้องซ้าย” ท่านจำอะไรได้บ้าง?  ตอนพระเยซูดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  ใครที่เชื่อในพระเยซู คือวางใจในพระเยซู พระเยซูบอกว่าเขาทั้งหลาย เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้า ที่พระบิดามอบให้กับเรา

พระคัมภีร์บอกพระบิดามอบแกะเหล่านั้นให้กับข้าพระองค์ คือให้กับพระเยซู เพราะฉะนั้น ของพระเยซูน่าจะเป็นแกะใช่ไหม?  และไม่ใช่แค่นั้นอย่างเดียว พระคัมภีร์ใหม่ ได้บอกว่าเมื่อเราเชื่อในพระเยซูคริสต์ เราได้บังเกิดใหม่ในวิญญาณ บังเกิดใหม่อยู่ที่ไหน? ในหนังสือเอเฟซัส ครั้งที่แล้ว เราก็ได้ยกตัวอย่างอันนี้ขึ้นมา เราได้รับความรอด  ได้รับการบังเกิดใหม่  ได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถาน ร่วมกับพระเยซูคริสต์ เอเฟซัส บทที่ 2 เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า มันตรงกันนะ แกะนั้นจะทรงให้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ อยู่แล้วยัง?  อยู่แล้ว ส่วนแพะอยู่เบื้องซ้าย

ข้อ 34 บอก “แล้วองค์ราชันจะตรัสกับบรรดาผู้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ว่า …”

ผู้พิพากษาก็จะหันมาพูดกับแกะ พูดกับผู้เชื่อ พูดกับฉัน ผู้ที่เชื่อแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องขวาของพระองค์ว่า “ท่านผู้ได้รับพรจากพระบิดาของเรา” ใครได้รับพร เราผู้เชื่อ  “มารับมรดกของท่านเถิด คืออาณาจักรที่เตรียมไว้สำหรับท่าน ตั้งแต่ทรงสร้างโลก”

ตั้งแต่ก่อนสร้างโลก เป๊ะเลย เป็นมรดก ในพระคัมภีร์ใหม่ หนังสือจดหมายฝาก หลายข้อที่ได้บันทึกไว้ตรงนี้ว่าเราผู้ที่เชื่อแล้ว เป็นทายาทร่วมมรดกกับพระเยซูคริสต์ ใน 1 เปโตร 1:3-4 ที่ตะกี้นี้บอกไว้ อยากจะให้อ่าน เมื่อเราเชื่อในพระเยซู ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ กำลังมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้  ในโลกฝ่ายวิญญาณ เราได้รับอะไรไปเรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทันตายเลยนะ  ยังไม่ทันจากโลกนี้ไป  วิญญาณยังไม่ออกจากร่างเลย เราได้รับอะไรไปแล้ว …

1 เปโตร 1:3-4 “3 สรรเสริญพระเจ้าพระบิดาขององค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเรา! ด้วยพระเมตตายิ่งใหญ่ พระองค์ทรงให้เราทั้งหลายบังเกิดใหม่ เข้าในความหวังอันยืนยง โดยการเป็นขึ้นจากตายของพระเยซูคริสต์ 4 และเข้าในมรดกอันไม่มีวันเสื่อมสลาย เน่าเสียหรือเลือนหายไป ซึ่งทรงเตรียมไว้ในสวรรค์ เพื่อพวกท่าน”

 

นี่มันเกิดขึ้นแล้ว  ตอนที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกนี้  เป็นผู้เชื่อ ก็ได้รับตรงนี้แล้ว ท่านพอเห็นภาพไหมครับ?  เพราะฉะนั้น ในวันพิพากษา ก็ได้รับเหมือนเดิม มัทธิว 25:35-40 …

มัทธิว 25:35-40   “35 เพราะเมื่อเราหิว ท่านก็ให้เรากิน เรากระหาย ท่านก็ให้เราดื่ม เราเป็นคนแปลกหน้า ท่านก็ต้อนรับเราไว้ 36 เราต้องการเครื่องนุ่งห่ม ท่านก็ให้เรา เราเจ็บป่วย ท่านก็ดูแล เราอยู่ในคุก ท่านก็มาเยี่ยม’ 37 “แล้วผู้ชอบธรรมจะทูลพระองค์ว่าพระองค์เจ้าข้า เมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ทรงหิว และได้เลี้ยงดูพระองค์ หรือเห็นพระองค์ทรงกระหาย และได้ให้พระองค์ทรงดื่ม 38 เมื่อใดกัน ที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ เป็นคนแปลกหน้า และได้ต้อนรับไว้ หรือถวายฉลองพระองค์ เมื่อทรงประสงค์? 39 เมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ประชวร หรืออยู่ในคุก และได้ไปเยี่ยมพระองค์?’ 40 “องค์ราชันจะตรัสตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่ท่านว่าสิ่งใดที่ท่านทำให้แก่ผู้เล็กน้อยที่สุดคนหนึ่ง ในพวกพี่น้องของเรา ท่านก็ได้ทำให้เราด้วย”

 

“สิ่งใดที่ท่านทำให้คนที่เล็กน้อย” ก็หมายถึงว่าสิ่งที่ทำเล็กนิดเดียว มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนเยอะแยะมากมายที่ท่านทำ ตอนนี้กำลังพูด ยกตัวอย่างถึงการทำดี การทำดีแค่เล็กน้อยนิดเดียว  แต่ทำดีออกจากธรรมชาติ ที่เป็นผู้เชื่อ ที่ได้บังเกิดใหม่ข้างใน มันสำคัญกว่าการกระทำมากมาย เยอะแยะ ดูเหมือนดีหมดเลย ทำด้วยการพึ่งพาตนเอง มันต่างกัน พระเยซูกำลังบอกผู้ที่เชื่อ บอกว่าถ้าท่านทำตามธรรมชาติที่ได้บังเกิดใหม่  อยู่ในครอบครัว ในพระคริสต์แล้ว ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว แม้เพียงนิดเดียว แม้น้ำแก้วเดียวเท่านั้น ท่านก็ไม่ขาดบำเหน็จ เพราะท่านได้เป็นพวกเราแล้ว ธรรมชาติของผู้เชื่อเป็นอย่างนี้  การเกิดใหม่ แล้วเราเป็นพวกเดียวกัน  ใครที่ไม่ต่อต้านเรา เขาก็เป็นพวกเรา จำที่พระเยซูพูดได้ใช่ไหม? ท่านเป็นสาวกของเรา ท่านก็จะรักสาวกของเราด้วย เพราะว่าท่านอยู่ในเรา เราอยู่ในเขา และเราร่วมกัน ก็อยู่เป็นหนึ่งเดียวกัน  ผู้เชื่อทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน

เพราะฉะนั้น เราลองคิดดูง่ายๆ ว่าความดีงามเหล่านี้ ก็คือผลของการที่เราอยู่ในพระเยซูคริสต์ ออกมาจากข้างใน เป็นธรรมชาติของผู้เชื่อ ยกตัวอย่างง่ายๆ ธรรมชาติของเราที่เชื่อแล้ว ไม่ว่าเราจะไปสุดปลายแผ่นดินโลก ไปที่ไหนก็ตาม พอรู้ว่าคนนี้เป็นคริสเตียน ไม่รู้จักเลย เป็นชนชาติอะไรก็ไม่รู้ พูดกันก็ไม่เข้าใจ พอรู้ว่าเขาเป็นคริสเตียน เชื่อในพระเยซูคริสต์แล้ว มันเกิดความรักขึ้นมาทันที ไม่ได้เป็นศัตรู ข้างในเป็นพวกเดียวกัน  พวกพระเยซู พระเยซูสถิตอยู่ในเรา แล้วเราสถิตอยู่ในเขา เป็นศูนย์กลาง การรวมความเป็นหนึ่งเดียวกันนั่นเอง พูดง่ายๆ ว่าพวกท่านได้บังเกิดใหม่ อยู่ในครอบครัว ในพระคริสต์แล้ว ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้ พอถึงวันพิพากษา ท่านก็อยู่ที่เดิม ท่านก็ได้ตรงนี้แหละ คราวนี้ พระเยซูก็หันไปหาคนที่อยู่ทางซ้าย ข้อที่ 41 …

มัทธิว 25:41 “แล้วพระองค์จะตรัสกับบรรดาผู้ที่อยู่เบื้องซ้ายของพระองค์ว่า ‘จงไปเสียจากเรา เจ้าทั้งหลายผู้ถูกสาปแช่ง จงไปยังไฟนิรันดร์ที่เตรียมไว้สำหรับมารร้ายกับสมุนของมัน”

 

“จงไปเสียจากเรา เจ้าทั้งหลายผู้ถูกสาปแช่ง” ดูแล้วเหมือนพระเยซูเกรี้ยวกราดมาก  ถ้าท่านเติมลงไปอีกนิดหนึ่ง ก็จะรู้สึกว่าพระองค์ไม่ได้เกรี้ยวกราดเลย “จงไปเสียจากเรา เจ้าทั้งหลายผู้ถูกสาปแช่งอยู่แล้ว” ถ้าเอาคำว่า “จง” ออกไป ท่านไปเสียจากเราเถิด เพราะท่านถูกอยู่ในสถานที่ที่ถูกสาปแช่ง อยู่ในความตาย อยู่ในความพินาศอยู่แล้ว เพราะว่าไม่ได้เชื่อในเรา ไม่ได้วางใจในเรา  ไม่ได้เกิดใหม่  ตามที่เราบอกแล้วว่าท่านต้องเกิดใหม่  จึงจะเข้าสู่สวรรค์ได้  ท่านไม่ยอมเกิดใหม่ ท่านไม่ยอมเชื่อเรา เราประกาศให้ท่านฟัง  มัทธิว 25:42-45 …

มัทธิว 25:42-45  “42 เพราะเมื่อเราหิว  เจ้าก็ไม่ได้ให้เรากิน เรากระหาย เจ้าก็ไม่ได้ให้เราดื่ม 43 เราเป็นคนแปลกหน้ามา เจ้าก็ไม่ได้ต้อนรับ เราต้องการเครื่องนุ่งห่ม เจ้าก็ไม่ได้ให้เราเจ็บป่วยและอยู่ในคุก เจ้าก็ไม่ได้ดูแล’ 44 “พวกเขาก็ทูลเช่นกันว่า ‘พระองค์เจ้าข้าเมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ทรงหิวหรือกระหาย หรือเป็นคนแปลกหน้า หรือต้องการฉลองพระองค์ หรือประชวร หรืออยู่ในคุก แล้วข้าพระองค์ไม่ได้ช่วยเหลือ?’ 45 “พระองค์จะตรัสตอบว่าเราบอกความจริงแก่เจ้าว่าสิ่งใดที่เจ้าไม่ได้ทำ ให้แก่ผู้เล็กน้อยที่สุดคนหนึ่งในคนเหล่านี้ เจ้าก็ไม่ได้ทำให้เราด้วย”

 

ตรงกันข้ามกับเมื่อสักครู่ ผู้ที่ไม่เชื่อ ตอนดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ไม่ได้เชื่อ และไม่ได้เกิดใหม่ในวิญญาณ ก็ไม่ได้อยู่ในครอบครัวของพระคริสต์ ในพระคริสต์ ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว เพราะฉะนั้น ในวิญญาณ เมื่อไม่ได้อยู่ในครอบครัว โดยธรรมชาติ ก็เป็นศัตรูกับพระคริสต์ ในวิญญาณ ธรรมชาติในวิญญาณ ก็จะรู้สึกต่อต้าน ไม่ชอบ อะไรก็ตาม ที่เกี่ยวกับพระคริสต์ โดยธรรมชาติ  ไม่ว่าจะไปไหน? ที่ไหน? ในโลกใบนี้  ถ้าได้ยินพูดถึงพระคริสต์ รู้สึกต่อต้าน รู้สึกไม่ชอบ โดยไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มันอยู่คนละขั้วกัน ในวิญญาณ มัทธิว 25:46 …

มัทธิว 25:46 “แล้วคนเหล่านี้ ก็ต้องออกไปรับโทษนิรันดร์ แต่ผู้ชอบธรรมจะเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์”

 

“แล้วคนเหล่านี้ ก็ต้องออกไปรับโทษนิรันดร์ ในบึงไฟนรก” คนเหล่านี้ คือคนที่ไม่ชอบธรรม คนที่ไม่เชื่อ  คนที่ไม่ได้บังเกิดใหม่  แต่ผู้ชอบธรรมจะเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ ก็คือผู้ที่เชื่อ ผู้เชื่อพระเยซูคริสต์ พระเยซูคริสต์ได้ทำให้เขาเป็นผู้ชอบธรรม ตั้งแต่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เรียบร้อยแล้ว โดยการตายของพระองค์ที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย เข้าสู่ชีวิตนิรันดร์นั่นเอง พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างชัดเจนว่าเมื่อถึงวันที่พระเยซูคริสต์เสด็จกลับมาครั้งที่ 2 พิพากษาโลกนั้น สิ่งที่จะเกิดขึ้น ในวันนั้น ก็คือผู้คนทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นคนที่มีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว ก่อนหน้านั้น จะถูกแบ่งแยกออกเป็น 2 กลุ่มเท่านั้น  คือกลุ่มที่พึ่งตนเอง และกลุ่มที่พึ่งพระเยซู ตอนที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  ซึ่งเป็นไปตามที่เขียนไว้ในหนังสือวิวรณ์ บทที่ 20 กับ 21 กับหนังสือมัทธิว บทที่ 25 เรื่องแกะกับแพะ และเราก็เห็นแล้วว่าอะไรเกิดขึ้นกับกลุ่มที่ 1 กลุ่มที่ 2 อะไรเกิดขึ้นกับแกะ และอะไรเกิดขึ้นกับแพะ และก็ไม่มีตรงกลางๆ  ต้องเลือกข้างใดข้างหนึ่งเท่านั้น

เพราะฉะนั้น ถ้าเราสามารถมั่นใจได้ว่าเราอยู่ในกลุ่มที่พึ่งพระเยซูแน่ๆ เป็นแกะ ไม่ใช่แพะ มั่นใจเดี๋ยวนี้เลย ในขณะที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ในขณะนี้  นั่งฟังอยู่ตอนนี้ ท่านมั่นใจว่าท่านเป็นแกะหรือเป็นแพะ ผมว่าถ้าท่านฟังมาตั้งแต่ต้น ท่านแน่ใจว่าท่านเป็นแกะแน่นอน เพราะฉะนั้น ถ้าท่านเป็นแกะ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรือกังวลอีกแล้ว  เพราะท่านเริ่มต้นอยู่ในความรอด นิรันดร์แล้ว และกำลังเดินทางไปสู่ความรอดนิรันดร์ อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ในพระเยซูคริสต์ วันหนึ่งข้างหน้านั่นเอง เพราะทั้งหมดนี้ ท่านรู้แล้วว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาตัดสินพิพากษาโลกนี้ และมนุษย์ทั้งปวงบนโลกใบนี้ คือวันสุดท้าย บนโลกใบนี้นั่นเอง มันเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ท่านเป็นแกะหรือเป็นแพะ ท่านเป็นเจ้าของวิวรณ์ บทที่ 20 หรือบทที่ 21 ผมภาวนาวิงวอนด้วยน้ำตา อยากให้ท่านเป็นแกะ อยากให้เป็นเจ้าของวิวรณ์ บทที่ 21 จึงวิงวอนอธิษฐานขอต่อพระเจ้าให้กับท่าน ให้ท่านเปลี่ยนจากแพะมาเป็นแกะ เปลี่ยนจากวิวรณ์บทที่ 20 มาเป็นบทที่ 21 ขอบคุณพระเจ้า พระเจ้าอวยพรทุกท่านครับ

 

***********************

 

จากใจคณะศิษยาภิบาล

ย้ายถิ่นที่อยู่ทางวิญญาณ! เอเฟซัส 2:4-6 “4 แต่เนื่องด้วยความรักใหญ่หลวงที่ทรงมีต่อเรา พระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระเมตตาอันอุดม 5 จึงได้ทรงกระทำให้วิญญาณของเรากลับมีชีวิต (บังเกิดใหม่) อยู่กับพระคริสต์ แม้ในขณะที่วิญญาณเราได้ตายแล้วในบาป (ในอาดัม) คือท่านทั้งหลายได้รับความรอดจากความพินาศ (จากการลงโทษ จากคำสาปแช่ง) โดยพระคุณ (เป็นของขวัญจากพระเจ้า) 6 และพระองค์ได้ทรงให้ วิญญาณของเราเป็นขึ้นมากับพระคริสต์ และในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าได้ทรงให้เรานั่งในสวรรคสถานกับพระคริสต์ ได้นั่งในสวรรค์แล้ว ไม่มีครึ่งครึ่งกลางกลาง”

 

ไม่มีครึ่งๆ กลางๆ

ตายอยู่ในอาดัม  พินาศกับอาดัม

หรือบังเกิดใหม่อยู่ในพระคริสต์  นั่งในสวรรค์กับพระคริสต์

 

โคโลสี 1:13-14 “13 เพราะพระองค์ ได้ทรงช่วยเรา ให้พ้นจากอาณาจักรของความมืด และทรงนำเราย้ายเรา เข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตร(พระเยซูคริสต์) ที่รักของพระองค์ 14 ในพระบุตร(พระคริสต์)นี้ เราได้รับการไถ่บาป คือ การอภัยโทษบาปของเรา”

 

การผ่าตัดของพระเจ้า ก็คือการย้ายวิญญาณของผู้ที่เชื่อในข่าวดี ออกจากในอาดัมสู่ในพระคริสต์ จากตายมาเกิดใหม่ จากทาสมาเป็นลูก ออกจากอาณาจักรมืด มาสู่ อาณาจักรสว่างของพระบุตร พระเยซูคริสต์ที่รักของพระองค์ ก็คือ อาณาจักรสวรรค์

 

ไม่มืด  ก็สว่าง

ไม่บาป ก็บริสุทธิ์

ไม่มีครึ่งๆ กลางๆ

มนุษย์ทุกคนบนโลกนี้  ต้องอยู่ในที่ใดที่หนึ่งในโลกวิญญาณ คือในอาดัมหรือในพระคริสต์

 

พระเจ้าอวยพรครับ

 

 

 

วารสาร Holy News ฉบับที่ 1325

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  15  สิงหาคม  2021

 เรื่อง “เกิดอะไรขึ้น เมื่อวิญญาณออกจากร่าง” ตอน 1

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

หลังจากที่เราได้เรียนรู้เยอะมากแล้ว เรื่องพระเจ้า เรื่องเกี่ยวกับพระเยซู เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น เราได้รับรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณของเรา ทันทีที่เรามาเชื่อข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ขณะที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ พูดง่ายๆ ว่ามาเชื่อเป็นคริสเตียน ทันทีทันใดนั้น  เกิดอะไรขึ้นในวิญญาณของเรา  เราเรียนมาเยอะมากแล้ว มาถึงวันนี้ เรามั่นใจแล้วว่าความรอดในชีวิตนิรันดร์หลังความตาย  เราได้รับมาเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ขณะที่เรายังมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ ขณะที่ยังดำเนินชีวิตในขณะนี้ พร้อมๆ กัน เราได้อยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถานแล้ว ในมิติโลกวิญญาณ  มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ยังเป็นความหวังของเราอยู่ และเป็นเป้าหมายสุดท้ายของเราด้วย ก็คือการที่จะไปรับร่างกายใหม่  ร่างกายที่เป็นขึ้นจากความตาย  ร่างกายที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ หลังจากทิ้งร่างเดิมนี้ไปแล้ว  ก็คือหลังจากตาย  นี่คือความหวังของเราทั้งหลาย  ผู้ที่เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ผู้ที่เรียกตัวเองว่าคริสเตียน ผู้เชื่อ

ยังจำกันได้ไหมครับว่าที่เราเรียนไป 2-3 สัปดาห์ที่แล้วก่อนหน้านี้ ที่บอกว่าสิ่งที่ทำให้คริสเตียนทุกยุคทุกสมัย  สามารถเผชิญกับความตาย เผชิญกับความทุกข์ยากลำบากอย่างแสนสาหัส เขาทนทุกข์ จากการถูกข่มเหงรังแกขนาดหนักอย่างนั้น ได้ด้วยวิธีใด? ก็คือวิธีการจดจ่อไปที่ความหวังสุดท้ายของเขา ก็คือการเป็นขึ้นจากความตาย เมื่อวิญญาณออกจากร่าง เขาจะได้รับร่างกายใหม่ ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ เขาเรียกการรับร่างกายใหม่นี้ว่าการรับชีวิตนิรันดร์ แบบครบถ้วนบริบูรณ์ ที่ผมใช้คำว่าชีวิตนิรันดร์ แบบ Full Option ซึ่งจะรับกันเมื่อวิญญาณออกจากร่าง หลังความตาย ของร่างกายเดิมนี้  ก็คือรอวันเวลา แห่งการรับร่างใหม่ ไปอยู่ในสวรรค์แบบครบถ้วนบริบูรณ์ ทุกวันนี้ก็อยู่ในสวรรค์แล้ว แต่รออีกนิดหนึ่ง เพราะอยู่ในสวรรค์ในร่างเดิมนี้ ซึ่งอ่อนแอ เสื่อมโทรมไปทุกวัน และยังอยู่บนโลกใบนี้ ที่เต็มไปด้วยความบาป เต็มไปด้วยความชั่วร้ายนั่นเอง

วันนี้เราจะมาเรียนรู้กันต่อว่าเมื่อถึงวันที่กายฝ่ายโลกของเรานี้ เสื่อมลง สลายลง ตาย จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ที่บอกว่าเราจะได้รับร่างกายใหม่นั้น จะได้รับเมื่อไร? หัวข้อการบรรยายในวันนี้ ผมจึงให้ชื่อว่า “เกิดอะไรขึ้น เมื่อวิญญาณออกจากร่าง”  ตอนที่ 1 ก็คือตายนั่นเอง พูดกันตอนนี้ เป็นที่หนุนจิตชูใจมาก สำหรับเรา ที่เราจะได้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเราไปถึงชีวิตนิรันดร์?  อะไรเกิดขึ้น เมื่อถึงเวลา วิญญาณเราออกจากร่าง คือตายจากโลกนี้?

เมื่อความตายมาถึง วิญญาณออกจากร่าง ซึ่งทุกคนก็รู้ว่าเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิต ตอนที่วิญญาณออกจากร่าง  เกิดอะไรขึ้นบ้าง ใครๆ ก็อยากจะรู้ และใครๆ ก็ให้ความสำคัญมากเลย ถึงเรื่องนี้ แต่ก่อนที่จะไปถึงเวลาที่วิญญาณออกจากร่าง อยากถามว่า …

“ถ้าท่านรู้ตัวว่าใกล้จะถึงเวลาตาย กำลังจะถึงเวลาวิญญาณออกจากร่าง สมมติว่ากำลังป่วยหนัก หมอบอกว่าอยู่ได้อีกไม่กี่วัน ไม่กี่เดือน ท่านจะคิดถึงความตายอย่างไรบ้าง?”

หรือแม้แต่ ไม่ต้องหมอบอกเลย บางคนอายุมากแล้ว แน่นอน อีกไม่ถึงเท่าไร เราก็ต้องจากโลกนี้ไป ก็คือตาย เรามีความหวังอะไรหลังความตายบ้าง? เราคิดถึงอะไรตอนที่เรากำลังจะจากโลกนี้ไป? เรามีความหวังอะไรตอนที่เรากำลังจะจากโลกนี้ไป ก็จะมีความหวังมากมาย บนโลกใบนี้ สำหรับมนุษย์ทุกคน เพราะอย่างที่บอกว่ามนุษย์ทุกคน ก็คิดเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อถึงวันเวลาจริงๆ ใกล้เข้ามาปุ๊บ ทุกคนก็มีความหวัง มีความเชื่อ เตรียมตัวต่างๆ นานามากมายบนโลกใบนี้ ก็แล้วแต่ เชื่อโน่นเชื่อนี่ ก็ว่าไป  แต่สำหรับคริสเตียนที่เชื่อในพระเจ้า  เชื่อในพระเยซูคริสต์  ลองถามท่านเองว่าความหวังใจของท่านคืออะไร? ท่านคิดถึงอะไร? ท่านคิดถึงความดีงามต่างๆ ที่ได้ทำไว้ก่อนหน้านี้ เคยรับใช้พระเจ้ามาอย่างไร? เยอะแยะมากมาย ขณะที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  หรือท่านจะคิดถึงสิ่งที่พระเยซูบอกว่าพระเยซูได้กระทำอะไรให้กับท่านบนไม้กางเขนบ้าง? ท่านจะคิดถึงข่าวดีของพระเยซูคริสต์ไหม?

ข่าวดี คือมนุษย์เป็นคนบาป แล้วช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พระเจ้าจึงส่งพระบุตร คือพระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน เพื่อมนุษย์ที่เป็นคนบาปจะได้รับการช่วยให้รอด จะได้รับการรักษาให้หายจากโรคบาป มาเป็นผู้ชอบธรรม ได้กลับมาเป็นลูกของพระเจ้า  นี่คือข่าวดีของพระเยซูคริสต์

ตรงนี้หรือเปล่าที่ท่านคิดอยู่ ขณะที่เรารอคอยวันเวลา ที่จะจากโลกนี้ไปวิญญาณจะออกจากร่าง เราคิดถึงข่าวดีนี้ไหม? เราคิดถึงพระเยซูคริสต์ที่ตาย เพื่อเราที่ไม้กางเขนหรือเปล่า? เราคิดถึงบาปของเราทั้งหมด ที่เราเคยทำอะไรต่างๆ เหล่านั้น  หรือเราคิดถึงพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ที่หลั่งที่ไม้กางเขน เพื่อชำระบาปของเราทั้งหมด ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เกลี้ยงเลย สะอาดหมดจด ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว  ตั้งแต่เราเริ่มต้นรับเชื่อแล้ว  ตามพระคัมภีร์ได้บันทึกเอาไว้ เป็นความจริงหรือไม่? เรากำลังไปสู่ความรอดนิรันดร์หรือเปล่า? เราคิดอย่างนี้ โดยความเชื่อในพระเยซู

เพราะฉะนั้น คนที่ไม่เชื่อในพระเยซูคริสต์ เขาก็ต้องคิดถึงสิ่งที่เคยทำมาแล้ว ที่ดีๆ ที่เขาจะพูดกันเสมอว่าก่อนจะสิ้นลม ให้คิดแต่เรื่องดีๆ นะ แล้วเราลองคิดดูว่าเราจะคิดดีๆ ตลอดเวลาได้ไหม? ยิ่งตอนจะสิ้นลม ถ้ารู้ตัวก่อน ยิ่งมีสติอยู่ด้วย ยิ่งจะคิดถึงเรื่องอะไร? ท่านลองคิดดู คิดถึงเรื่องไปทำบุญทำกุศล หรือไปคิดถึงเรื่องไปยิงนก ตกปลา  หรือคิดถึงเรื่องไปทำบาปมากมาย สมมติให้ฟัง จะเห็นชัดเจนเลยว่าอะไรเป็นตัวดึงดูดให้เราไปคิดมากกว่ากัน

สำหรับคริสเตียน ผู้ที่เชื่อในข่าวดี เป็นผู้เชื่อ ต้องรู้สิ่งนี้ก่อนเลยว่าความจริง คือเราได้รับความรอด จากบาป ได้รับการชำระบาป ได้ถูกช่วยให้รอดจากการพินาศในนรกแล้ว ตั้งแต่เราเริ่มต้นเชื่อในข่าวดี ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ตอนที่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ แล้วได้ยินเรื่องของพระเยซูคริสต์ ได้ยินข่าวดีของพระเยซูคริสต์ แล้วเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  ตั้งแต่วินาทีนั้น เราได้ถูกย้ายออกจากความพินาศมาสู่สวรรค์แล้วในโลกวิญญาณ ในขณะที่กำลังดำเนินชีวิตอยู่ในร่างกายเดิมนี้ บนโลกใบนี้ เราก็ได้รับความรอดแล้ว เงื่อนไขแค่นี้ ก็คือเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ เชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของท่านที่พระเจ้าได้ส่งมาช่วยนั่นเอง พอเชื่อแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าก็จะเข้ามา ในวิญญาณของท่าน ในขณะนั้น แล้วก็มาย้ายท่านออกจากอาณาจักรของความมืด มาสู่อาณาจักรความสว่าง ออกจากความพินาศ มาสู่สวรรค์ในพระเยซูคริสต์เลยทันที ย้ายท่านออกมาอยู่ในสวรรค์เลยทันที ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

พระคัมภีร์บันทึกเอาไว้ ในเอเฟซัส 2:6-9 ขณะที่ท่านอยู่บนโลกใบนี้ เมื่อท่านรับเชื่อในพระเยซูคริสต์แล้ว จะเกิดสิ่งนี้ขึ้น คือท่านจะถูกย้ายเข้ามาอยู่ในสวรรค์ และนั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถานร่วมกับพระเยซูคริสต์เลยทันที ยังไม่ได้ตายเลยนะ ทันทีเลย เราลองอ่านดูนะ …

เอเฟซัส 2:6-9 “6 และพระองค์ทรงให้วิญญาณของเราเป็นขึ้นมา (บังเกิดใหม่) กับพระคริสต์ และในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าได้ทรงให้เรานั่งในสวรรคสถานกับพระเยซูคริสต์ 7 เพื่อว่าในยุคต่อๆ ไป พระองค์จะได้ทรงสำแดงความอุดมแห่งพระคุณ อันหาใดเปรียบ ซึ่งได้ทรงแสดงด้วยพระกรุณาที่มีต่อเราในพระเยซูคริสต์ 8 เพราะโดยพระคุณความเมตตาและความโปรดปรานของพระเจ้า ที่ได้นำท่านเข้ามาอยู่ในพระคริสต์ ท่านทั้งหลายจึงได้รับความรอดพ้น จากการถูกตัดสินลงโทษ เนื่องจากบาป และได้รับชีวิตนิรันดร์ผ่านทางความเชื่อ 9 ความรอดนี้ ไม่ได้เป็นผลจากการพยายามทำด้วยตัวท่านเอง แต่เป็นพระคุณของพระเจ้าที่ได้ประทานให้ ไม่ใช่ความรอด โดยการประพฤติ หรือความพยายามที่จะรักษาบทบัญญัติของพระเจ้า เพื่อจะไม่มีใครโอ้อวดและแอบอ้างความดีตัวเองในความรอดของตนได้”

 

“และพระองค์ทรงให้วิญญาณของเราเป็นขึ้นมา คือบังเกิดใหม่” วิญญาณบังเกิดใหม่เลยนะ เมื่อเราต้อนรับข่าวดี เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ที่มาถึงเรา ตอนดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  พอเชื่อปั๊บ วิญญาณของเราเป็นขึ้นใหม่ บังเกิดใหม่เลย กับพระคริสต์  และในพระคริสต์ พระเจ้าได้ทรงให้เราได้นั่งอยู่ในสวรรค์สถานกับพระคริสต์ ก็คือได้นั่งเลยเดี๋ยวนี้  บังเกิดใหม่เลย วิญญาณและจิตใจที่บังเกิดใหม่ได้นั่งอยู่กับพระคริสต์ ที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถาน เบื้องขวาก็หมายถึงสำเร็จราชการ  ได้มีสิทธิอำนาจ ครบถ้วนบริบูรณ์ทั้งหมด เป็นเหมือนรัชทายาทของพระเจ้า ผู้สืบทอดบัลลังก์จากพระเจ้า ได้นั่ง หมายถึงได้พักผ่อน ไม่ต้องทำงาน  นั่งเฉยๆ รอวันรับมรดก มันหมายถึงอย่างนั้น

เสร็จแล้ว ก็มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ได้รับความรอด จากความพินาศ ได้อยู่ในสวรรค์แล้ว เพียงแต่รอคอยด้วยความอดทน ด้วยความหวังในชีวิตนิรันดร์แบบครบถ้วนบริบูรณ์อีกครั้งหนึ่ง คือการได้รับร่างกายใหม่ที่เต็มด้วยพระสิริของพระคริสต์ ในวันหนึ่งที่จากโลกนี้ไป เมื่อเสร็จสิ้นการงาน  ไปครอบครองร่วมกับพระคริสต์นิรันดร์กาลในสวรรค์สถานอย่างครบถ้วนบริบูรณ์ และเมื่อถึงเวลา หมดหน้าที่การงานบนโลกใบนี้ ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเราทำ หมดหน้าที่การงาน

ถามว่า … “หน้าที่การงาน คืออะไร?”

คือขณะที่เราเกิดใหม่ วิญญาณเราเป็นใหม่ อยู่ภายในร่างกายเดิมนี้ เรามอบถวายร่างกายเดิมนี้ ให้เป็นวิหารของพระเจ้า  พระเจ้าเข้ามาสถิตอยู่ด้วย  แล้วพระเจ้าใช้ร่างกายของเรา ตา หู จมูก ลิ้น กาย สมอง ความคิดในร่างกายนี้ ใช้ให้เป็นประโยชน์ตามน้ำพระทัยของพระองค์ ก็ดำเนินชีวิตไป พอเสร็จการงานเรียบร้อยปุ๊บ  เรียกว่าวิญญาณออกจากร่าง คือตายเราก็จะไปรับร่างกายใหม่

พอตายปุ๊บ เกิดอะไรขึ้น? ชั่วพริบตา ทันที เราก็เข้าไปสู่มิติโลกฝ่ายวิญญาณ นึกภาพตามเลยนะ พอวิญญาณออกจากร่างปุ๊บ เราก็รู้กันอยู่แล้ว ถึงไม่เชื่อพระเจ้า ก็รู้ วิญญาณออกจากร่างปั๊บ เราก็เข้าไปสู่มิติทางวิญญาณ  ที่เรียกกันว่าสวรรค์ หรือมิติทางวิญญาณที่เรียกว่าแดนมรณา ไม่ใช่สวรรค์ ถ้าเป็นสวรรค์ ก็คือที่สถิตของพระเจ้านิรันดร์  แต่เรากำลังพูดถึงคริสเตียน ผู้เชื่อ ในพระคัมภีร์บอกว่าเมื่อเราเสร็จสิ้นการงานบนโลกใบนี้แล้ว วิญญาณออกจากร่างชั่วพริบตา เราก็เข้าสู่มิติทางฝ่ายวิญญาณ เราก็อยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถาน  เหมือนกับที่เราอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถานก่อนหน้านี้แล้ว เข้าไปสู่สวรรค์สถานทางมิติ ทางโลกฝ่ายวิญญาณ รับร่างกายใหม่  ซึ่งในโลกวิญญาณของพระเจ้า พระคัมภีร์บอกเป็นนิรันดร์ เมื่อเป็นนิรันดร์ ก็ไม่มีกาลเวลา ไม่มีปีโน้น ปีนี้  พ.ศ.โน้น พ.ศ.นี้  เป็นอยู่ คือเป็นอยู่ เหมือนพระเยซูเป็นอยู่ วานนี้ วันนี้ และสืบๆ ไปเป็นนิตย์

พอเราเข้าไปอยู่ในมิติวิญญาณแล้ว ได้รับร่างกายใหม่ ที่สมบูรณ์ ครบถ้วน เต็มด้วยสง่าราศี เหมือนพระเยซูคริสต์ ตอนที่เป็นขึ้นจากความตายเลย  เราก็จะได้รับร่างกายใหม่ เหมือนพระเยซูอย่างนั้นแหละ เปลี่ยนมิติเข้าไปทางโลกวิญญาณปุ๊บ  พูดง่ายๆ พระเยซูก็มารับเรา  พร้อมกับร่างกายใหม่ สำหรับเรา  เราก็เข้าไปอยู่ในร่างกายใหม่  และพบพระเยซู อยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าทันที

ในโลกวิญญาณ ไม่ใช่ไปถึงแล้ว นั่งรออยู่ 2 ปี 3 ปี 5 ปี 10 ปี 1000 ปี เพราะในโลกวิญญาณเป็นนิรันดร์ ไม่มีปี ท่านลองคิดดูง่ายๆ ว่าไม่มีปี ไม่เหมือนโลกใบนี้ ที่พระเจ้าสร้างให้ มีดวงจันทร์ มีดวงอาทิตย์ นับวัน นับเดือน นับปีได้ แต่ในโลกวิญญาณ ในสวรรค์ของพระเจ้าไม่มี ในมิติในโลกวิญญาณ ไม่มีกาลเวลา  ไม่เหมือนบนโลกใบนี้ที่เรานับกันได้

สำหรับผู้ที่เชื่อ เป็นคริสเตียนแล้ว ท่านจงดีใจ พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่าเมื่อวิญญาณออกจากร่าง ท่านก็จะสวมร่างกายใหม่ ที่เหมือนพระเยซู ที่เรียกว่ากายสวรรค์ทันที สู่อ้อมกอดของพระเยซูคริสต์ ได้เห็นหน้าพระเยซูหน้าต่อหน้า ทันทีเลย ชั่วพริบตาเดียว

เพราะฉะนั้น การอดทนรอคอย เพียงแค่บนโลกใบนี้ ที่เรานับกันอยู่นี้ว่าอีกกี่วัน? หมอบอกอยู่ได้กี่วัน? อายุเราน่าจะเหลือได้อีกไม่กี่วัน? จะจากโลกนี้ไป นี่เรารอคอย แต่ ณ วันนั้นมาถึง วันที่วิญญาณออกจากร่าง คือวันที่เราตายจริงๆ พริบตาเดียว ทันที เราจะได้รับในสิ่งที่เราหวังไว้ทั้งหมดตามที่พระคัมภีร์ สัญญากับเราไว้

ในตอนที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน  นี่คือตัวอย่างว่าทันทีอย่างไร? ตอนที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน พร้อมกับโจร 2 คน ปรากฏว่ามีโจรอยู่คนหนึ่งเชื่อในพระเยซู เชื่อว่าพระเยซูเป็นผู้ช่วยให้รอด  ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นผู้ช่วยให้รอด ตอนอยู่บนไม้กางเขนเลย แล้วพระเยซูคริสต์ตอบว่าอย่างไร? โจรคนนั้น ได้กล่าวกับพระเยซูว่า …

“ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ เมื่อพระองค์เข้าสู่ราชอาณาจักรของพระองค์”

พูดง่ายๆ ว่าเชื่อพระเยซูแล้ว วางใจ มอบชีวิตให้กับพระเยซูแล้ว มาดูสิว่าพระเยซูตอบโจรคนนั้นว่าอย่างไร? ในลูกา 23:43

ลูกา 23:43 “พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าวันนี้ท่านจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม”

 

พระเยซูบอกว่า … “วันนี้ท่านจะไปอยู่กับเราในสวรรค์ ที่มีชื่อว่าเมืองบรมสุขเกษม”

ถูกตรึงพร้อมกัน เมื่อตอน 9 โมงเช้าวันนี้ เดี๋ยวอีกสักครู่หนึ่ง บ่ายแก่ๆ โจรคนนี้ก็ต้องตายแล้ว  พระเยซูกำลังบอก ตายเมื่อไร ก็ไปอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษมในสวรรค์ วันนี้? ก็คือทันทีนั่นเอง ไม่ได้บอกว่า …

“โอเค เราจะไปเจอกันอีกทีหนึ่ง เมื่อตอนอีกสักร้อยปี พันปี รอก่อน” … ไม่ใช่

พูดง่ายๆ พระเยซูบอก ตายปั๊บ ก็พบกันทันที  พบกับเราทันที ที่เมืองบรมสุขเกษม ก็คือสวรรค์นั่นเอง

ใน 2 โครินธ์ อาจารย์เปาโลก็บอกในลักษณะนี้ ให้เราเห็นว่ามันทันทีทันใดจริงๆ อาจารย์เปาโลพูดถึงเรื่องของการได้รับกายใหม่  ความหวังใจของคริสเตียนและของท่าน ท่านได้หนุนใจ และท่านก็บอกว่าในความคิดของท่าน ท่านมีความเชื่อและมั่นใจเรื่องของการเป็นขึ้นจากความตาย อย่างมากมาย และมีความหวังว่าเมื่อเสร็จการงานแล้ว จากโลกนี้แล้วไปอยู่กับพระเจ้าทันที ท่านมีความเชื่อตรงนี้มากเลย ท่านจึงพูดถ้อยคำตรงนี้ขึ้นมา ในลักษณะของการสำแดงความเชื่อ ท่านต้องการหนุนใจให้กับผู้เชื่อคนอื่น ไม่ใช่เป็นการพูดแบบท้อแท้ กำลังซึมเศร้า

“โอ๊ย! เบื่อชีวิตเหลือเกิน อยากจะไปอยู่กับพระเจ้า” ไม่ใช่ ความรู้สึกอย่างนั้น

เป็นความรู้สึกที่เขาเรียกว่าเป็นความชื่นชมยินดี ตื่นเต้น และมั่นใจในความเชื่อว่าเราอดทนอีกนิดหนึ่ง การไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ มันรอแป๊บเดียวเอง และถ้าได้ไปอยู่ มันคุ้มกว่าเยอะ ดีกว่าอยู่บนโลกใบนี้มากมาย เป็นการหนุนใจ และสำแดงความเชื่อ  ไม่ใช่สำแดงความท้อแท้ใจ หรือความกลัว 2 โครินธ์ 5:8 ดูสิว่าอาจารย์เปาโลพูดอย่างไร? …

2 โครินธ์ 5:8 “เรามั่นใจและอยากออกจากร่างกายนี้ แล้วไปอยู่กับพระเยซูทันทีมากกว่า”

 

“เรามั่นใจและอยากออกจากร่างกายนี้ แล้วไปอยู่กับพระเยซูทันทีมากกว่า” อย่างที่ผมบอกไม่ได้พูดในท่าทีของการซึมเศร้า หรือการวิตกกังวล หรือการเบื่อหน่ายความทุกข์ยากลำบากบนโลกใบนี้ ไม่ใช่ลักษณะอย่างนั้น  แต่ในลักษณะที่บอกว่า …

“โอ้โห! ไปอยู่กับพระเจ้ามันดีกว่ามหาศาล ไปอยู่บ้านใหม่ โอ้โห ดีกว่าบ้านเก่าทรุดโทรม ไปอยู่ที่นั่นดีกว่าเทียบกันไม่ติดเลย” … อะไรประมาณนั้น

อาจารย์เปาโลบอกเราอยากจะออกจากร่าง วิญญาณเราออกจากร่างกายนี้ “เรา” ตัวนี้ หมายถึงตัวของเปาโล และเราทั้งหลายด้วยเช่นเดียวกัน ผู้ที่เชื่อในพระเจ้า วิญญาณออกจากร่างนี้  แล้วไปอยู่กับพระเจ้าทันทีเลย ที่ผมใส่คำว่า “ทันที”  เพราะว่าในภาษาเดิม คำพูดตรงนี้ มีกาลเวลาบอกให้เห็นถึง ออกไปเลย เหมือนกับว่ากำลังออกเดินทางไปเยี่ยมแม่ที่เชียงใหม่ พอไปถึงเชียงใหม่ ก็ไปเยี่ยมแม่ ไม่ใช่ ไปถึงเชียงใหม่ แล้วก็รอไปเยี่ยมแม่ ไม่ใช่  หมายถึงอย่างนั้น ก็คือทันทีนั่นเอง

ใน 1 เธสะโลนิกา 4:15 ผมต้องการเน้นตรงนี้  ลองอ่านดูว่าทันทีอย่างไร?

1 เธสะโลนิกา 4:15 “ในข้อนี้ เราขอบอกให้ท่านทราบ ตามพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าว่าเราผู้ยังดำเนินชีวิตอยู่ จนถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมา จะล่วงหน้าไปก่อนคนเหล่านั้นที่ล่วงหลับไปแล้ว ก็หามิได้”

 

“เราผู้ยังดำเนินชีวิตอยู่ จนถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมา” ก็คือเมื่อถึงวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาเป็นทางการ เพื่อพิพากษาโลกนี้ เมื่อถึงวันนั้นแล้ว เราผู้เชื่อที่มีชีวิตอยู่ ยังไม่ได้ตาย มันหมายถึงอย่างนั้น บอกว่าจะล่วงหน้าไปก่อนคนเหล่านั้น  ที่ล่วงหลับไปก่อน ก็หามิได้

จะล่วงหน้าไปรับร่างกายใหม่ อยู่กับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์ก่อนคนเหล่านั้น ที่ได้ล่วงหลับไป ก็คือตายไปก่อนหน้านั้นแล้วก็หาไม่? คือเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่อย่างนั้น หมายถึงคนที่ตายไปแล้ว ก่อนหน้าที่พระเยซูคริสต์จะมาพิพากษาโลก วิญญาณออกจากร่างไป ก่อนพระเยซูคริสต์มาพิพากษาโลก บรรดาคนเหล่านั้น ได้รับร่างกายใหม่ ไปอยู่กับพระเยซูคริสต์ก่อนแล้ว ล่วงหน้าในที่นี้ ก็คือได้รับร่างกายใหม่แล้ว โดยพระเยซูคริสต์ มารับไปอยู่ในสวรรค์ก่อนเรียบร้อยแล้ว

ถามว่าก่อนใคร?  ก็ก่อนคนที่มีชีวิตอยู่ในวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลก  ก็คือก่อนคนที่ยังไม่ตาย จนกระทั่งพระเยซูคริสต์ มาเป็นทางการ เพื่อพิพากษาโลกนั่นเอง นั่นหมายถึงว่าใครก็ตามที่เป็นผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ ที่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ เกิดตายลง หรือวิญญาณออกจากร่าง ก่อนที่พระเยซูจะกลับมาพิพากษาโลกเป็นทางการนั้น พระเยซูจะมาส่วนตัว พูดอย่างนั้น ก็ได้พระเยซูมาส่วนตัว ก็คือพระเยซูจะมารับเขาทันที ไปอยู่ในอ้อมกอดของพระองค์ ในสวรรค์ ในเมืองบรมสุขเกษมทันทีเลย ไม่ว่าจะตายเมื่อวานนี้  เมื่อตะกี้นี้  เดือนที่แล้ว  ปีที่แล้ว พันปีที่แล้วก็ตาม พวกเขาเหล่านั้น ถูกรับไปอยู่ในสวรรค์เรียบร้อยแล้ว ได้รับร่างกายใหม่ เรียบร้อยแล้ว และกำลังอยู่กับพระเยซูคริสต์ ในเมืองบรมสุขเกษมเรียบร้อยแล้ว และกำลังรอเราทั้งหลายอยู่ที่นั่น มองลงมาจากตรงนั้น  มองลงมาเห็นเรา  รอเราอยู่ที่นั่น  และถ้าวันไหนที่เรากำลังดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  เกิดตาย วิญญาณออกจากร่าง เจอโควิด รักษาไม่หาย พยายามรักษา รักษาไม่ได้ เกิดตายขึ้นมา ไปไหน? ก็ไปพบพวกเขานั่นแหละ ที่เขาไปอยู่กับพระเจ้ากับพระเยซูก่อนหน้าเรานั่นแหละ มันเป็นอย่างนั้น

เพราะฉะนั้น สิ่งที่ได้รับรู้ในวันนี้ ความจริงในวันนี้  มันทำให้เราเกิดความตื่นเต้น ที่ผมบอก ตื่นเต้น ยินดี  คุ้มค่าแห่งการรอคอยและอดทนกับความทุกข์ยากลำบาก ที่อยู่บนโลกใบนี้ ถูกไหม?  คุ้มค่าแห่งการอดทน เนื่องจากผลกระทบจากโควิด ทำให้การงานไม่ดี ค้าขายไม่ได้  ทำให้เจ็บป่วย ทำให้ทุกข์กาย ทุกข์ใจ ทำอะไรไม่ได้ ไม่สะดวกหลายอย่าง เกิดขึ้นในชีวิต อดทนรอคอย ถ้าถึงวันเวลาที่จากโลกนี้ไป เราสบายแล้ว อีกนิดเดียวเอง ใช่ไหมครับ คุ้มค่าแก่การอดทน ก็คือรอคอยแล้วว่าจะได้รับร่างกายใหม่ จะได้พบพระเยซูคริสต์หน้าต่อหน้า ทันทีที่ออกจากร่างนี้ แค่นั้นไม่พอ ยังตื่นเต้น เราจะได้พบกับผู้ที่เรารัก ที่จากไปก่อนหน้าเราแล้ว พบกับปู่ ย่า ตา ยาย พ่อแม่ ลูก  พี่น้อง ใครก็ตามที่เราคิดถึง ไปก่อนเราแล้ว ผู้เชื่อ คริสเตียนที่ไปก่อนเราแล้ว เราก็จะไปเจอพวกเขาแหละ เขากำลังเชียร์เราอยู่ เราไปเมื่อไร? พวกเขาก็มาต้อนรับเราหมดเลยนะ ถามว่าซึ่งตอนนี้ เขาอยู่ที่ไหน? เขาอยู่กับพระเยซูเรียบร้อยแล้ว ในเมืองบรมสุขเกษม และกำลังมองเรา ลุ้นอยู่ตลอดเวลา สู้นะ อัดซ้ายขวา สู้ ออกหมัดสู้ด้วยความเชื่อ หรือเขากำลังเป็นห่วง เป็นใย พยายามเชียร์ให้คนที่เขารัก ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง หรือใครก็ตามที่เขารู้จัก มนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ที่ยังไม่เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ยังไม่ได้บังเกิดใหม่ เขาเชียร์อยู่ เขาลุ้นให้เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  เพื่อจะได้เจอกับเขาอีกครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่วิญญาณออกจากร่าง คือตายบนโลกใบนี้นั่นเอง เขารอเราอยู่ วันข้างหน้า เราก็จะได้เจอเขาอีกที ถ้าเราเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ถ้าเราได้เป็นผู้เชื่อ และได้บังเกิดใหม่ ขณะที่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ และความหวังของเราและเขา ก็คือจะได้พบกับคนที่เรารักอีกครั้งหนึ่ง หลังจากวิญญาณออกจากร่างแว๊บเดียว พริบตาเดียว  อย่างนี้ไม่ตื่นเต้นหรือ? ไม่ฮาเลลูยาหรือ? อีกนิดเดียว

เปาโลถึงบอกว่าเพราะเช่นนั้น ข้าพเจ้าจึงวิ่งแบบไม่คิดชีวิต คือไม่มองอะไรแล้ว มองแค่เป้าหมายนี้อย่างเดียว คืออีกไม่นานเราจะถึงเส้นชัยแล้ว

เส้นชัย คือวิญญาณออกจากร่าง ไปรับร่างกายใหม่  พบพระเยซูหน้าต่อหน้า อยู่ในสวรรค์นิรันดร์ ทันทีๆ

เปาโลก็เลยพูดเรื่องนี้ ใช้เรื่องนี้หนุนจิตชูใจบรรดาพี่น้องที่เป็นผู้เชื่อคริสเตียนใหม่ๆ ที่รับเชื่อในสมัยโน้น ในพระคัมภีร์เกือบทุกเล่มในพระคัมภีร์ใหม่ ได้บันทึกเรื่องนี้ไว้ ความหวังใจของคริสเตียนในการจากโลกนี้ไป เราจะมาดูในหนังสือ 1 เธสะโลนิกา 4:13-14 ซึ่งก็คุยถึงเรื่องนี้ไว้อย่างนี้ว่า …

1 เธสะโลนิกา 4:13-14 “13 แต่พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่อยากให้ท่าน ไม่ทราบถึงเรื่องคนเหล่านั้นที่ล่วงหลับไปแล้ว เพื่อท่านจะไม่เป็นทุกข์โศกเศร้า อย่างคนอื่นๆ ที่ไม่มีความหวัง 14 เพราะถ้าเราเชื่อว่าพระเยซูทรงสิ้นพระชนม์ และทรงคืนพระชนม์แล้ว เช่นเดียวกัน บรรดาคนที่ล่วงหลับไปในพระเยซู (ก่อนหน้า) นั้น พระเจ้าจะทรงนำคนเหล่านั้น (ที่อยู่ในสวรรค์กับพระเยซู) มากับพระองค์ (ในวันพิพากษาโลก) ด้วย”

 

“แต่พี่น้องทั้งหลาย” ก็คือผู้เชื่อ คริสเตียนทั้งหลาย “ข้าพเจ้าไม่อยากให้ท่านไม่ทราบถึงเรื่องคนเหล่านั้นที่ล่วงหลับไปแล้ว” พระคัมภีร์ใช้คำว่า “ล่วงหลับ” แทนคำว่า “ตาย” เพราะว่าสำหรับผู้เชื่อที่เป็นคริสเตียนแล้ว ไม่มีการตาย ตั้งแต่วันที่เขารับเชื่อในพระเจ้า รับเชื่อในพระเยซูคริสต์ ตอนดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ เพราะความตาย คือโทษของความบาป  เมื่อคริสเตียนรอดจากโทษของความบาปแล้ว คริสเตียนก็ไม่มีการตายอีกต่อไป เราจึงล่วงหลับ

“ไม่อยากให้ไม่ทราบ” ก็แปลว่าอยากให้ทราบนั่นเอง อยากให้ทราบเรื่องคนเหล่านั้น ที่ล่วงหลับไปแล้ว วิญญาณออกจากร่างไปแล้ว สิ้นลมแล้ว เขาได้ไปอยู่ในอ้อมกอดของพระเยซูคริสต์ที่สวรรค์เรียบร้อยแล้ว ทันทีที่วิญญาณเขาออกจากร่าง วันหนึ่งข้างหน้า เราจะได้ตามไปพบกับพวกเขา  ได้รับสิ่งเดียวกันนี่แหละ เพราะฉะนั้น เมื่อท่านรับทราบความจริงเหล่านี้ อย่างนี้แล้ว ท่านก็จะได้ไม่เป็นทุกข์เศร้าโศกเหมือนอย่างคนอื่นๆ ที่ไม่เชื่อ ในข่าวดีในพระเจ้า ที่เขาไม่มีความหวังแบบนี้  แต่ถ้าเขารู้ว่านี่เป็นจริง และถ้าเราได้มีชีวิตอยู่จนถึงวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลกอีกครั้งหนึ่งนั้น บรรดาคนเหล่านั้น ที่ได้ล่วงหลับไปก่อนหน้าเราแล้วนั้น ที่ได้ไปอยู่กับพระเยซูแล้ว คนเหล่านั้น ก็จะมาพร้อมกับพระเยซูด้วย พระเยซูมา คนเหล่านั้น ที่อยู่กับพระเยซูก็มาด้วย วันที่พระเยซูกลับมาพิพากษาโลกอีกครั้งหนึ่ง ธรรมิกชนที่ล่วงหลับไปก่อนหน้านั้น ก็จะมาด้วย พระคัมภีร์ตรงนี้หมายถึงอย่างนั้น

พระเจ้าจะทรงนำคนเหล่านั้น “คนเหล่านั้น” คือคนที่อยู่ในสวรรค์กับพระเยซูแล้ว มากับพระองค์ด้วย คือมาในวันพิพากษาด้วย แสดงว่าคนเหล่านั้นที่ล่วงหลับไปก่อนหน้าเรานั้น เขาอยู่กับพระเยซูแล้ว เราทั้งหลายที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราไม่ล่วงหน้าไปก่อนเขาหรอก เขาอยู่ก่อนหน้าเราแล้ว เปาโลกำลังหนุนใจพี่น้องอย่างนี้ เพื่อว่าพี่น้องคริสเตียนชาวเธสะโลนิกา หรือที่ไหนก็ตามได้ยินได้ฟังเรื่องนี้ จะได้ไม่ทนทุกข์โศกเศร้าเหมือนกับคนอื่นที่ไม่เชื่อ  โศกเศร้าเรื่องว่าคนรักจากไปแล้ว แล้วไปอยู่ไหน? แล้วไปเป็นอย่างไรบ้าง? คิดถึงเขาจังเลย อะไรประมาณนั้น

พระคัมภีร์บรรยายไว้อย่างน่าตื่นเต้นว่าเมื่อถึงวันที่พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลก จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง? นี่หมายถึงตอนที่พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลกนี้นะ  จะมีอะไรเกิดขึ้น?  …

1 เธสะโลนิกา 4:15-16 “15 ในข้อนี้ เราขอบอกให้ท่านทราบตามพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าว่าเราผู้ยังมีชีวิตอยู่ จนถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมา จะล่วงหน้าไป (รับร่างกายใหม่ อยู่กับพระเยซูในสวรรค์) ก่อนคนเหล่านั้น ที่ล่วงหลับไป (ก่อนหน้า) แล้ว ก็หามิได้ 16 ด้วยว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าเอง จะเสด็จมาจากสวรรค์ ด้วยเสียงกู่ก้อง ด้วยสำเนียงของเทพบดี และด้วยเสียงแตรของพระเจ้า และคนทั้งปวงที่ตายแล้วในพระคริสต์ จะเป็นขึ้นมาก่อน (รับร่างกายใหม่ พบพระเยซูในสวรรค์)”

 

เราผู้ยังมีชีวิตอยู่ จนถึงองค์พระเยซูคริสต์เสด็จกลับมาพิพากษาโลกนี้อีกครั้งหนึ่ง จะล่วงหน้าไปรับร่างกายใหม่ อยู่กับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถาน ก่อนคนเหล่านั้น ที่ล่วงหลับไปก่อนหน้าเราแล้ว มันเป็นไปไม่ได้

ข้อ 16 บอกว่าด้วยว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าเองจะเสด็จมาจากสวรรค์ ด้วยเสียงกู่ก้อง ด้วยสำเนียงของเทพบดี และด้วยเสียงแตรของพระเจ้า คนทั้งปวงที่ตายแล้วในพระคริสต์ คนที่เชื่อและล่วงหลับไปก่อน ในพระคริสต์ จะเป็นขึ้นมาก่อน รับร่างกายใหม่ พบพระเยซูคริสต์ในสวรรค์ก่อน

หมายถึงว่าก่อนที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาพิพากษาโลก เป็นทางการ และรับคนที่ยังไม่ตายไปอยู่กับพระองค์ นั่นหมายถึงไปทีหลัง ดังนั้น คนที่ล่วงหลับไปก่อนนั้น เขาก็ไปอยู่กับพระเยซูคริสต์ก่อน และเขาก็จะได้รับประสบการณ์เดียวกัน ก็คือมีเสียงแตร พระเยซูคริสต์เสด็จมารับเขา

ผมเชื่อเป็นการส่วนตัว เสียงแตรและเพลงสรรเสริญพระเจ้า ในนี้ที่บอกไว้ว่าเสด็จจากสวรรค์ด้วยเสียงกู่ก้อง และสำเนียงของเทพบดี ด้วยเสียงแตรอะไรต่างๆ เหล่านี้ โดยส่วนตัว ผมเชื่อว่าเป็นอย่างนี้ พระเยซูมีตำแหน่ง มีฐานะ เป็นราชาจอมราชา King of kings ลองนึกภาพว่าราชาที่เป็นมนุษย์อยู่บนโลกใบนี้  ก็คือกษัตริย์ในประเทศต่างๆ สมัยไหนๆ แล้วแต่ ราชา กษัตริย์บนโลกใบนี้ จะเสด็จไปไหน? ตอนลุก จะเสด็จปุ๊บ ยังมีเพลงนำ เสียงแตรนำ นึกภาพออกใช่ไหม? เพราะฉะนั้น พระเยซูคริสต์ ราชาจอมราชา จะไปไหน? จะมีเพลงสรรเสริญที่ดังกว่านั้น เพราะว่ามนุษย์ก็เลียนแบบพระเจ้าทั้งสิ้น เชื่อไหม? พระเยซูคริสต์กลับมารับคนที่จากไปก่อนหน้านี้ ไปอยู่บนสวรรค์กับพระองค์ ก็จะมาด้วยเสียงแตร เหมือนกัน 1 โครินธ์ 15:52

1 โครินธ์ 15:52 “ชั่วแวบเดียว ในพริบตาเดียว เมื่อเป่าแตรครั้งสุดท้าย เพราะเสียงแตรจะดังขึ้น คนตายจะถูกทำให้เป็นขึ้น แบบไม่เสื่อมสลาย และเราจะได้รับการเปลี่ยนแปลง”

 

ชั่วแวบเดียว  ในพริบตาเดียว สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เชื่อ ที่ตายไปก่อนหน้านี้  เป็นร้อยปี พันปี กี่ปีก็ตาม หรือผู้เชื่อที่พึ่งตายไปไม่นานก็ตาม หรือพวกเราผู้เชื่อ ที่จะต้องตายลงในวันหนึ่งข้างหน้า ทุกคนก็จะมีประสบการณ์นี้ คือชั่วแวบเดียว เข้าสู่มิติฝ่ายวิญญาณทันที เหมือนหลับไปแล้ว ตื่นขึ้นมาเจอทันที ถามว่าเจออะไร?  เจอเหตุการณ์เดียวกัน ก็คือพระเยซูเสด็จมารับพร้อมร่างกายใหม่ให้กับเขา และพระองค์มาด้วยเสียงแตรก้องเวหา เพื่อมารับข้า มั่นใจว่าเป็นอย่างนั้น ตามถ้อยคำนี้  ใน 1 เธสะโลนิกา 4:17 บันทึกไว้อย่างนี้ว่า …

1 เธสะโลนิกา 4:17 “หลังจากนั้น เราทั้งหลายซึ่งยังเป็นอยู่ และเหลืออยู่ จะถูกรับขึ้นไปในเมฆพร้อมกับคนเหล่านั้น เพื่อจะได้พบองค์พระผู้เป็นเจ้า ในฟ้าอากาศอย่างนั้นแหละ เราก็จะอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นนิตย์”

 

หลังจากนั้น คือภายหลัง พูดง่ายๆ “ภายหลัง เราทั้งหลายซึ่งยังเป็นอยู่ ก็คือภายหลังจากคนที่ล่วงหลับไปก่อนหน้านี้ ไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว ภายหลังเราทั้งหลายที่เป็นอยู่ เหลืออยู่จะถูกรับขึ้นไปในเมฆ พร้อมคนเหล่านั้น  “คนเหล่านั้น” หมายถึงธรรมิกชนที่จากไปอยู่กับพระเยซูคริสต์ก่อนหน้าเรา เพื่อจะได้พบองค์พระผู้เป็นเจ้าในฟ้าอากาศ อย่างนั้นแหละ เราก็จะอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นนิตย์ตลอดกาล

“คนเหล่านั้น” คือผู้ที่ไปอยู่กับพระเจ้าก่อนหน้าเรา เป็นลูกเรา เป็นพ่อเรา เป็นแม่เรา เป็นปู่ เป็นย่า เป็นตา เป็นยาย คนที่เรารัก เป็นเพื่อนเรา  เป็นคนที่เรารู้จัก ที่เชื่อพระเจ้า ที่ไปก่อนหน้าเรา  เราก็จะไปเจอเขา ในวันนั้นแหละ เจอกันแน่นอน ใน 1 เธสะโลกา 4:18 เปาโลจึงบอกว่า …

1 เธสะโลนิกา 4:18 “เหตุฉะนั้น จงปลอบใจกันและกัน ด้วยถ้อยคำเหล่านี้เถิด”

 

ให้เราปลอบใจกันด้วยถ้อยคำเหล่านี้  อย่างเช่นตอนนี้ ช่วงโควิดกำลังระบาด เขาหนุนใจกันได้ไหม? ปลอบใจกันอย่างนี้ได้ไหมว่าไม่ต้องกลัวเลย แย่สุด ก็คือวิญญาณออกจากร่าง นี่แย่สุดแล้วนะ  เรายังมีความหวังที่ชัดเจน เลือกไม่ถูกเลย จะอยู่หรือจะไป จะไป ก็เจอคนที่เรารักเยอะแยะมากมาย  อยู่ในสวรรค์กับพระเยซูแล้ว เราก็ไปเจอเขา แต่ถ้ายังไม่ไป เจอโควิด ยังทุกข์ลำบากอยู่ แต่เราก็อยู่กับคนที่เรารัก ครอบครัวที่เรารัก  ยังอยู่กันอยู่  ยังมีโอกาสทำงานให้พระเจ้า  มีโอกาสประกาศข่าวประเสริฐอยู่ มันก็ดีเหมือนกัน มี 2 ทาง ไม่รู้จะเลือกทางไหนดี ประมาณนั้น นี่แหละ คือความรู้สึกของคนที่เชื่อในข่าวประเสริฐ เชื่อในพระเยซูคริสต์ เกิดใหม่จริงๆ แล้ว เช่นนี้แหละ ใน 1 เธสะโลนิกา 5:1-3 จึงได้บันทึกไว้อย่างนี้ …

1 เธสะโลนิกา 5:1-3 “1 แต่พี่น้องทั้งหลาย เรื่องวันและเวลาที่ทรงกำหนดไว้นั้น ไม่จำเป็นจะต้องเขียนบอกให้ท่านรู้ 2 เพราะท่านเองก็รู้ดีแล้วว่าวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า จะมาเหมือนอย่างขโมย ที่มาในเวลากลางคืน 3 เมื่อเขาพูดว่า “สงบสุขและปลอดภัยแล้ว” เมื่อนั้นแหละ ความพินาศก็จะมาถึงเขาทันที  เหมือนกับความเจ็บปวดมาถึงหญิงที่มีครรภ์ เขาจะหนีก็ไม่พ้น”

 

นี่ก็กำลังพูดถึงความแตกต่างระหว่างคนที่เชื่อในข่าวประเสริฐของพระเจ้า ได้บังเกิดใหม่แล้ว ได้รับความรอดเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ครบถ้วนบริบูรณ์ ตอนที่วิญญาณออกจากร่าง ไปอยู่กับพระเจ้า แตกต่างกับคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า ไม่มีความหวังอะไรเลย เขาจึงอยู่ในความหวาดกลัว เขาจะอยู่ในความประมาท เมื่อไรที่ออกจากร่าง คือวันที่พระเยซูกลับมา เขาจะทุกข์ใจ ทุกข์ทรมาน  เขาเรียกว่าไปสู่ความพินาศนิรันดร์ ในโลกวิญญาณ ไม่ได้ไปอยู่กับพระเจ้า อยู่กับความพินาศ  เปาโลกำลังเตือนคนที่ยังไม่ได้เชื่อในข่าวดี ยังไม่ได้เป็นคริสเตียน อ่านต่อไปในข้อ 4 และข้อ 5

1 เธสะโลนิกา 5:4-5 “4 แต่พี่น้องทั้งหลาย ท่านไม่ได้อยู่ในความมืดแล้ว เพื่อวันนั้นจะไม่มาถึงท่านอย่างขโมยมา 5 ท่านทั้งหลายเป็นบุตรของความสว่าง และเป็นบุตรของกลางวัน เราทั้งหลายไม่ได้เป็นของกลางคืน หรือของความมืด”

 

“แต่พี่น้องทั้งหลาย” คือใคร? พี่น้องทั้งหลายที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ เหมือนกับเรา พี่น้องทั้งหลายที่ได้บังเกิดใหม่แล้ว ด้วยความเชื่อ  ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  พี่น้องทั้งหลาย ที่ได้บังเกิดใหม่เหล่านี้  ท่านไม่ได้อยู่ในความมืดแล้ว

พี่น้องเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ไหม? ยังไม่ตายจากร่างกายนี้ออกไป ไม่ตาย  ท่านไม่ได้อยู่ในความมืดแล้ว  ในหนังสือโคโลสี 1:13 ได้บันทึกไว้อย่างนี้ว่า “ท่านทั้งหลายได้ถูกช่วยให้รอดพ้นจากอาณาจักรของความมืด มาสู่อาณาจักรของความสว่างในพระบุตร เมื่อท่านเชื่อปุ๊บ  พระเจ้าได้ย้ายท่านออกจากอาณาจักรของความมืด มาสู่อาณาจักรของความสว่าง”

ข้อ 5 บอกท่านทั้งหลายเป็นบุตรของความสว่างและเป็นบุตรของกลางวัน เราทั้งหลายไม่ได้เป็นของกลางคืน  หรือของความมืด … ชัดเจนนะ ในหนังสือ 1 ยอห์น 4:17 ได้บอกว่าเพราะความเชื่อในพระเยซูคริสต์ ท่านได้บังเกิดใหม่ เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซูแล้ว วิญญาณของท่านในขณะนั้น รับเชื่อแล้ว เกิดใหม่แล้ว วิญญาณของท่านเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ ตอนดำเนินบนโลกใบนี้เลย บันทึกอย่างนี้เลย เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เลย  และได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า  ได้พักผ่อนอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า  พักผ่อน เป็นทายาทที่รับสิทธิอำนาจจากพระเจ้า นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ในสวรรค์สถาน เรียบร้อยไปแล้ว

1 เธสะโลนิกา 5:6-10 “6 เหตุฉะนั้นอย่าให้เราหลับ เหมือนอย่างคนอื่น 7 แต่ให้เราเฝ้าระวังและไม่เมามาย เพราะว่าคนนอนหลับ ก็ย่อมหลับในเวลากลางคืน และคนเมา ก็ย่อมเมาในเวลากลางคืน 8 แต่เมื่อเราเป็นของกลางวันแล้ว ก็อย่าให้เราเมามาย จงสวมความเชื่อกับความรัก เป็นเกราะป้องกันอก และสวมความหวังที่จะให้ความรอด (ที่ครบถ้วนบริบูรณ์) เป็นหมวกเหล็ก 9 เพราะว่าพระเจ้ามิได้ทรงกำหนดเราไว้ สำหรับพระอาชญา แต่สำหรับให้ได้รับความรอด โดยพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา 10 ผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา เพื่อว่าถึงเราจะตื่นอยู่ หรือจะหลับ เราจะได้มีชีวิตกับพระองค์”

 

อาจารย์เปาโลจึงถือโอกาสหนุนจิตชูใจผู้เชื่อทั้งหลาย ขณะเดียวกันก็เตือนและประกาศให้กับคนที่ยังไม่เชื่อ ให้รู้ว่ามันแตกต่างกันอย่างไร?

ในข้อที่ 8 สำหรับคนที่เชื่อแล้ว  เป็นคริสเตียนแล้ว บอกว่าแต่เมื่อเราเป็นของกลางวันแล้ว ก็อย่าให้เราเมามาย  ก็หมายถึงอย่าให้เรางง เพราะคนไม่เชื่อก็งง ไม่รู้จะทำอย่างไรในชีวิต แต่คนที่เชื่อแล้ว เรารู้เป้าหมายของเราแล้ว เราอยู่ในกลางวัน ก็คืออยู่ในอาณาจักรแห่งแสงสว่าง เรารู้เป้าหมายของเราแล้ว ชัดเจน จดจ่อไปที่เป้าหมายนั้น  จงสวมความเชื่อกับความรัก เป็นเกราะป้องกันตน จงสวมความเชื่อ ก็คือเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซู มั่นใจในความรอดที่ได้รับไปแล้ว  ได้บังเกิดใหม่แล้ว และดำเนินชีวิตในความรัก  ที่เราได้บังเกิดใหม่แล้ว และเป็นความรักในพระเจ้า โดยภายใน และสวมความหวัง เห็นไหมครับ? ก็คือให้มีความหวังเต็มเปี่ยม ในการเป็นขึ้นจากความตาย หลังความตายนั่นเอง ให้สวมความหวังที่จะได้รับความรอด หมายถึงความรอดที่ครบถ้วนสมบูรณ์ บริบูรณ์ ก็คือได้รับร่างกายใหม่ ไปอยู่ในสวรรค์นิรันดร์นั่นเอง คือรอร่างกายใหม่นั่นเอง

ข้อ 9 บอกว่าเพราะว่าพระเจ้ามิได้ทรงกำหนดเรา สำหรับพระอาชญา หมายถึงพระเยซูคริสต์จะกลับมาพิพากษาโลกแล้ว พระเจ้าไม่ได้เตรียมให้เราถูกการพิพากษา เราไม่ถูกการพิพากษาอยู่แล้ว เพราะเราเป็นลูกของพระเจ้า ได้รับความรอดแล้ว ไม่มีการลงโทษใดๆ สำหรับผู้ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ เราได้ถูกย้ายออกมาจากนรก จากความพินาศ มาอยู่ในพระเยซูคริสต์แล้ว ตั้งแต่เราเริ่มต้นรับเชื่อบนโลกใบนี้ เราเป็นของพระเจ้า เราเป็นแกะของพระเจ้า ในทุ่งหญ้าของพระเจ้า เราไม่ได้เป็นแพะ เราไม่ได้เป็นคนไม่เชื่อ ไม่ได้อยู่ในความพินาศ เพราะฉะนั้น เราถูกกำหนดให้เป็นลูกของพระเจ้าในความสว่าง  ได้รับความรอด  ไปอยู่กับพระเจ้านิรันดร์

การมาพิพากษาของพระเยซูคริสต์ในครั้งที่ 2  เป็นทางการ มาเพื่อคนที่พินาศอยู่แล้ว  คนที่ไม่ได้รับเชื่อในพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ไม่ได้ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ก็อยู่ในความพินาศอยู่แล้ว  เมื่ออยู่ในความพินาศ พระเยซูคริสต์กลับมาพิพากษาโลกนั้น ก็คือมาสำเร็จโทษนั่นเอง โทษที่ผู้คนเหล่านั้นได้ถูกพิพากษาอยู่แล้ว แต่สำหรับเราทั้งหลาย ที่พระเจ้าให้เรารับเชื่อเรียบร้อยแล้ว บนโลกใบนี้นั้น พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเรา ก็คือรับความรอดอย่างครบถ้วนบริบูรณ์ ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา

ข้อ 10 สำคัญมาก ผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา ก็คือพระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อเรา ไม่ใช่โดยการกระทำของเราเอง ที่ทำให้เรารอด ครบถ้วนบริบูรณ์อย่างนี้ แต่เป็นเพราะพระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์ เพื่อเรา ถึงเราจะตื่นอยู่หรือจะหลับอยู่ เราก็จะได้มีชีวิตอยู่กับพระองค์ หมายถึงไม่ว่าจะตื่น คือยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ หรือก่อนพระเยซูคริสต์จะกลับมาพิพากษาโลก เราจะตายออกจากร่างไปก็ตาม  เราก็มีชีวิตอยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่กับพระคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว เป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์ พระคริสต์อยู่ในเรา เราอยู่ในพระคริสต์ อย่างนั้นตลอดเวลา  ไม่ว่าวิญญาณจะออกจากร่างหรือไม่? พระคริสต์ก็อยู่ในเรา และเราก็อยู่ในพระคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกัน

การบังเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์ เป็นประโยชน์ขนาดไหน? พอเชื่อปั๊บ พระเยซูคริสต์เข้ามาสถิตอยู่กับเรา เราอยู่กับพระเยซูคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกันทันที ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ วันหนึ่งที่ตาย วิญญาณออกจากร่าง ก็ไปอยู่กับพระเยซูคริสต์เหมือนเดิม เพราะไม่ว่าอยู่หรือตาย ก็อยู่กับพระเยซูคริสต์นั่นเอง  มีชีวิตอยู่กับพระเยซูคริสต์ นี่เป็นอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าได้ทำกับมนุษยชาติทั้งโลกใบนี้ เป็นพระคุณยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าทำให้กับเราทั้งหลายบนโลกใบนี้ เมื่อเราต้อนรับพระเยซูคริสต์เข้ามาอยู่ในชีวิตของเราบนโลกใบนี้  มันเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ดีๆ ทั้งหมด เพียงแค่นั้นเอง ถึงเรียกว่าพระคุณไงครับ คือเราไม่ต้องทำอะไรเลย แค่เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดเท่านั้นเอง จุดเดียวเท่านั้นที่เราต้องทำ แค่นั้นเอง คือเชื่อในข่าวดีและเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด จบ แค่นั้น แล้วไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว ไปจนถึงนิรันดร์ พระองค์ทรงกระทำให้สำเร็จเรียบร้อยไปแล้ว ที่ไม้กางเขน และที่ไม้กางเขนพระองค์บอกว่าสำเร็จแล้ว มาเชื่อพระองค์เท่านั้น  พอเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ปุ๊บ พระองค์ก็เข้ามาสถิตอยู่กับเรา แล้วพระองค์ทรงสัญญาว่าจะอยู่กับเราไปจนถึงสิ้นยุค จะอยู่กับเราตลอดเวลา จะไม่ทอดทิ้งเรา จะไม่ละเรา ให้เป็นเหมือนลูกกำพร้า จะไม่ทอดทิ้งเราให้อยู่ตามลำพัง จะอยู่กับเราตลอดเวลา แม้กระทั่งเราหลับ พระองค์ก็อยู่ด้วย จะจูงมือเราเดิน เดินไปจนกระทั่งวิญญาณออกจากร่าง และก็เดินกับเราต่อไป จนถึงนิรันดร์ในสวรรค์สถานของพระองค์

นี่เป็นความอัศจรรย์อันยิ่งใหญ่ และเมื่อวันหนึ่ง ขณะที่พระเยซูจะกลับมาพิพากษาโลก ถ้าเราอยู่ถึงวันนั้น เราก็จะได้รับการเปลี่ยนแปลงร่างกาย ได้รับร่างกายใหม่ โดยการที่พระเยซูกลับมารับเรา แต่ถ้าเราไม่ได้อยู่ถึงวันนั้น วันที่เราจากไปก่อน วันที่วิญญาณเราออกจากร่าง เราตายก่อน เราก็กลับไปอยู่ในสวรรค์ทันทีทันใด เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะไปสวรรค์ก่อนหรือหลัง ได้ทั้งหมด  ถ้าพูดเป็นภาษาปัจจุบัน ก็จะบอกว่าได้ทั้งหมด ถ้าสดชื่น อันนี้สดชื่นตลอดเวลาเลย จะไปวันนี้ ก็ได้เหมือนกัน จะไปพรุ่งนี้ ถ้าพระเยซูกลับมาพิพากษาโลก ก็ได้เช่นกัน ไม่ว่าจะได้แบบไหน ก็ได้เหมือนๆ กัน  ก็แล้วแต่พระเจ้าจะทรงเลือกให้เราก็แล้วกัน ดีสำหรับเราก็แล้วกัน ดีทั้งสองอย่าง เลือกไม่ถูกเลย

อย่างนี้คือความเชื่อของคริสเตียน ที่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  ที่พระคัมภีร์ได้บันทึกไว้ เพื่อหนุนจิตชูใจ แล้วท่านมีความคิดอย่างนี้หรือไม่? ท่านคิดอย่างนี้หรือเปล่า?

ย้อนกลับมาอีกที วันที่วิญญาณเราออกจากร่าง เราตื่นเต้นไหม? เราจะได้พบพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย เพื่อนๆ ญาติพี่น้องที่จากไปก่อนหน้านี้แล้ว เร็วๆ นี้เอง แปลว่าอะไร? ถ้าพูดถึงว่าพระเยซูคริสต์จะกลับมาเมื่อไร เราไม่รู้ พระคัมภีร์ก็บอกว่าเหมือนดั่งขโมยมา เราไม่รู้ ไม่มีใครรู้ พระบุตรก็ยังไม่รู้ พระเยซูยังไม่รู้เลย แต่ที่เรารู้แน่ๆ คือวันที่เราจากโลกนี้ไป เห็นชัดกว่าเยอะ คือวันที่เราตายจากโลกใบนี้ อายุสักเท่าไรดี ให้ 100 ปี จากนี้ไปอีกกี่ปีดี หรือโรคภัยไข้เจ็บ โควิด อุบัติเหตุ หรืออะไรต่างๆ ทำให้วิญญาณเราต้องออกจากร่าง เราก็ได้รับเหมือนกันเลย  คือได้รับร่างกายใหม่ แล้วไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถาน พบกับพี่น้องของเรา ที่เรารัก ที่เราคิดถึง อย่างนี้ มันคือความหวังใจที่มีแต่ได้กับได้ คุ้มค่าไหมครับ  ตื่นเต้นไหมครับที่จะรอคอยวันนั้น  และคุ้มค่า สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  คุ้มค่าไหมที่จะเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์วันนี้  ณ วินาทีนี้ ในขณะที่สถานการณ์โลกยังเป็นอย่างนี้  ผมยังตื่นเต้นอยู่ ผมยังอยากพบกับคุณพ่อ คุณแม่ เพราะคิดถึงท่านและมั่นใจแล้วว่าวันอันใกล้นี้ ผมก็จะไปพบกับท่าน ท่านก็กำลังเชียร์ผมอยู่ตอนนี้  แล้วยังมีพี่น้องอีกหลายท่านที่คิดถึงกัน อยากจะไปเจอเขาอีกหลายท่าน ที่ร่วมรับใช้ด้วยกันมาอีกหลายท่าน ก็อยากจะไปพบกับท่าน วันนั้นคงจะสนุกสนาน อยากจะไปคุยกับโมเสส อยากจะไปคุยกับอับราฮัม อยากจะไปคุยกับกษัตริย์ดาวิด  อยากจะไปคุยกับเปาโล เราจะไปเจอกันหมดเลย แล้วถามว่าจะไปเจอเมื่อไร? เร็วๆ นี้ เมื่อไร? ก็ไม่รู้ล่ะ เมื่อไรวิญญาณเราออกจากร่าง เมื่อไรเราจะตายจากโลกใบนี้ พอตายปุ๊บ หลับตาปั๊บ เปลี่ยนเข้าสู่มิติทางฝ่ายวิญญาณ หลับตา วิญญาณออกจากร่าง ท่านลองดูก็ได้  แค่พริบตาเดียว หลับตา เทียบกับลมหายใจสุดท้ายที่ออกจากร่างอันไหนเร็วกว่ากัน ผมว่าพอกัน หายใจเข้า หายใจออก  หมดลม เจอหน้าพระเยซูทันที เจอหน้าพี่น้องที่จากเราไปก่อนทันที ที่เรารัก ที่เราคิดถึงทันที มันง่ายอย่างนี้จริงๆ พระคัมภีร์พูดไว้อย่างนี้จริงๆ ผมพยายามที่จะอธิบายแบบชาวบ้านๆ ให้ลึกซึ้ง ให้เห็นภาพตามด้วย ท่านจะมีกำลังใจ เป็นความหวังใจให้กับท่าน ด้วยถ้อยคำที่แท้ ด้วยสิ่งที่พระเจ้าสัญญาไว้อย่างแท้จริง ในการดำเนินชีวิตต่อไป  หายใจเข้าเมื่อไร? หายใจออก ลมหายใจสุดท้าย วิญญาณออกจากร่าง พร้อมกับกระพริบตาปั๊บ เจอพระเยซู พระองค์มารับ อยู่ในสวรรค์ ได้ยินเสียงแตรดังก้องเวหา พระองค์มารับข้า กลับไปอยู่ในเมืองฟ้าทันที เพราะชื่อข้าจดอยู่ในสมุดแห่งชีวิต ในสวรรค์สถานเรียบร้อยไปแล้ว ตั้งแต่วันที่เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด วันแรก วินาทีแรก บนโลกใบนี้นั่นเอง   พระเจ้าอวยพรครับ

 

**********************

 

จากใจคณะศิษยาภิบาล

 

พระเยซูได้กระทำเพียงครั้งเดียว เราก็ได้รับการชำระ จนสะอาดหมดจด และสะอาดอย่างนั้น ถาวรวนิรันดร์

ฮีบรู 10:14  “โดยการถวายบูชาเพียงครั้งเดียว พระองค์ก็ทรงทำให้คนทั้งหลาย ที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้วนั้น ถึงความสมบูรณ์ตลอดไป”

 

แต่ที่บอกว่าค่อยเป็นค่อยไป หมายถึงการเจริญเติบโตของชีวิตคริสเตียน หมายถึงความรู้ในเรื่องพระเจ้าในเรื่องวิญญาณ ในการดำเนินชีวิตที่ได้รับการบังเกิดใหม่แล้ว ที่จะค่อยๆ เรียนรู้ไป

 

วันที่เราได้รับการบังเกิดใหม่ วิญญาณเราได้รับการชำระล้างให้บริสุทธิ์ สะอาดหมดจด แล้วก็จริง แต่สติปัญญา และความรู้ในทางพระเจ้า เรายังมีไม่มาก นี่คือสิ่งที่บอกว่า ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ  เรียนรู้ ค่อยๆ ฝึกฝน  แต่ไม่ใช่ค่อยๆ ทำให้สะอาดบริสุทธิ์

 

ไม่มีคำว่าค่อยๆ ชำระล้างเราให้สะอาดบริสุทธิ์

ไม่มีคำว่าค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป หรือค่อยๆ ชำระล้างให้สะอาดทีละนิด

พระเยซูได้กระทำเพียงครั้งเดียว เราก็ได้รับการชำระ จนสะอาดหมดจด และสะอาดอย่างนั้น ถาวรนิรันดร์

 

เอเฟซัส 2:1-3  “1 “ส่วนท่านทั้งหลายได้ตายแล้วในวิญญาณ  จากการล่วงละเมิดและในบาป (ในอาดัม) ถูกตัดขาดจากความสัมพันธ์กับพระเจ้าจากความบริสุทธิ์ของพระเจ้า 2 ซึ่งท่านเคยดำเนินชีวิตตามวิถีของบาปของโลกนี้ และตามการครอบงำของเจ้าแห่งย่านฟ้าอากาศ (มาร) ซึ่งเป็นวิญญาณที่บัดนี้ทำการอยู่ในบรรดาผู้ที่ไม่เชื่อ (ไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาปของพระเยซู) 3 ครั้งหนึ่งเราเคยมีชีวิต เหมือนกับผู้คนเหล่านั้น (ไม่เชื่อ ไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาปของพระเยซู) ทำตามตัณหาของวิสัยบาปของเรา) ที่สนองความอยากกับความคิดของมันตามธรรมชาติบาปของวิญญาณที่ตายของเรา (ในอาดัม เป็นศัตรูกับพระเจ้า ไม่บริสุทธิ์ ไม่มีพระลักษณะของพระเจ้า) เราจึงควรแก่การถูกลงโทษสาปแช่งเหมือนคนอื่นๆ ที่ไม่เชื่อไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาปที่พระเยซูได้กระทำให้”

 

ไม่มีครึ่งๆ กลางๆ

วิญญาณ คือตัวตนแท้จริงของมนุษย์  อยู่ที่ไหน?

ในอาดัม ในบาป ในความมืด ในสถานที่ที่ไม่มีพระเจ้า ในความพินาศนิรันดร์ หรือในความสว่างในพระคริสต์

 

พระเจ้าอวยพรครับ

 

 

 

 

วารสาร Holy News ฉบับที่ 1324

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  8  สิงหาคม  2021

เรื่อง “หนังสือเอเฟซัส”  ตอน 1

โดย  วราพร  คงล้วน

 

วันนี้เรามาเรียนหนังสือเอเฟซัส บอกประวัติคร่าวๆ นิดหนึ่ง  เอเฟซัสเป็นจดหมายที่อาจารย์เปาโลเขียนถึงผู้เชื่อที่อยู่ในเอเฟซัส ทั้งพวกยิวและคนต่างชาติ เมืองเอเฟซัส ปัจจุบันอยู่ที่ตุรกี ตอนที่อาจารย์เปาโลประกาศอยู่ที่เอเฟซัส อาจารย์เปาโลก็อยู่ที่นั่นประมาณ 2 ปี ในการประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้า แต่จดหมายฉบับนี้ อาจารย์เปาโลเขียน ตอนติดคุกอยู่ที่กรุงโรม เขียนเมื่อ ค.ศ.60 เหตุผลที่เขียนหนังสือมาถึงชาวเอเฟซัส ก็เพราะว่าตอนที่อาจารย์เปาโล ไปประกาศข่าวประเสริฐให้ผู้คนมารับเชื่อ เมืองเอเฟซัส มีเรื่องความเชื่อเยอะแยะมากมาย และมีพวกรูปเคารพ ที่ช่างเงิน ช่างทองเขาทำขึ้นมา มีรายได้ดี พอคนมาต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดปุ๊บ เขาก็เลิกไปอุดหนุน พวกรูปต่างๆ ของเจ้าแม่ต่างๆ ที่เขานับถือกัน เช่น เจ้าแม่อาราเทมิส เท่ากับว่าตัดทางทำมาหากิน ของพวกช่างเงิน ก็เลยทำให้รู้สึกขัดใจ อาจารย์เปาโลมาประกาศพระเยซูคริสต์ ทำให้รายรับของตัวเองขาดหายไป

และในขณะเดียวกัน ก็จะมีพวกที่เชื่อทางวิทยาคม มีหนังสือเยอะแยะมากมาย ที่เขาเก็บสะสม หนังสือพวกนี้มีค่ามากเลย แต่พอมาเชื่อพระเยซูคริสต์ปุ๊บ เขาก็ขนหนังสือมาเผาทิ้งหมดเลย นี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เกิดความวุ่นวายมากในคริสตจักรเอเฟซัส เมื่อเป็นอย่างนี้ อาจารย์เปาโลก็เลยเขียนจดหมายมา เพื่อยืนยันความรอดที่พระเจ้าให้กับพวกเขาผ่านทางความเชื่อในพระบุตรองค์เดียว คือพระเยซูคริสต์

ตรงนี้เป็นสิ่งที่อาจารย์เปาโลเน้นความสำคัญมากๆ คือผู้เชื่อทุกคน ไม่ว่าในยุคไหนก็ตาม ทั้งในยุคตอนอาจารย์เปาโลยังมีชีวิตอยู่ หรือหลังจากที่อาจารย์เปาโลจากไปแล้ว ก็มีผู้รับใช้ของพระเจ้ามาประกาศข่าวดีของพระองค์ไปเรื่อยๆ จนถึงยุคของเราที่เป็นคนต่างชาติ คนต่างชาติที่ไม่ได้เป็นเชื้อสายยิว พระเจ้าก็เรียกมาด้วย ให้มาเชื่อวางใจในพระเจ้า โดยวิธีง่ายๆ เลย อาจารย์เปาโลบอกมาเชื่อพระเจ้า เป็นของประทาน เป็นของขวัญที่ให้ฟรีๆ ไม่ต้องลงทุนลงแรง ไม่ต้องมีการประพฤติ ดิ้นรน ตะเกียกตะกาย ทำโน่นทำนี่  เพื่อให้ได้รับความรอด แค่มาเชื่อเท่านั้น เขาก็จะได้รับความรอดเลย ซึ่งเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่พวกยิวรับไม่ได้  เรามาดูในหนังสือเอเฟซัส 1:1 อาจารย์เปาโลเขียนไว้ว่าอย่างไร? …

เอเฟซัส 1:1 “จดหมายฉบับนี้จากข้าพเจ้าเปาโล ผู้เป็นอัครทูตของพระเยซูคริสต์ ตามพระประสงค์ของพระเจ้า ถึงประชากรของพระเจ้าที่เมืองเอเฟซัส ผู้สัตย์ซื่อในพระเยซูคริสต์”

 

อาจารย์เปาโลได้พูดถึงตัวเอง ในลักษณะเหมือนกับแนะนำตัวเองว่าเป็นอัครทูต คำว่า “อัครทูต” ในสมัยโน้น จนถึงยุคนี้ อัครทูตของพระเยซูคริสต์ มีทั้งหมดแค่ 13 คน พี่น้องจำได้ใช่ไหมค่ะ ตอนที่พระเยซูมาประกาศแผ่นดินของพระเจ้า  พระเยซูก็เลือกสาวกของพระองค์ 12 คนมาติดตามพระองค์ แล้วสาวกเหล่านี้ เดินกับพระองค์ ได้ยิน ได้ฟังเรื่องราวของพระองค์ แล้วถือว่ากลุ่มนี้  คือได้ใช้ชีวิตกับพระเยซูมาตลอด ตรงนี้ เขาถึงเรียกว่าเป็นอัครทูต  อัครทูต 12 คน มีคนหนึ่งที่กบฏ หรือทรยศพระเยซู คือยูดาส อิสคาริโอด ที่ขายพระเยซูด้วยเงิน 30 แผ่น แล้วพอยูดาสขายพระเยซูเสร็จ ก็ไปฆ่าตัวตาย สาวก 12 คนก็หายไปคนหนึ่ง

หลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ และเป็นขึ้นมาจากความตาย พวกสาวก เขาก็คุยกันว่า …

“เรามี 12 คน ขาดไปคนหนึ่ง เรามาจับฉลากกันแล้วกัน”

เขาก็เลือกคน 2 คน ปรากฏว่าได้มัทธีอัส เขาก็เห็นพ้องต้องกันว่าเอาคนนี้เข้ามาเป็นอีกคนหนึ่งของอัครทูต ก็เท่ากับครบ 12 คน

กิจการ 1:23-26 “23 ดังนั้นพวกเขาจึงเสนอชื่อชายสองคนคือ โยเซฟที่เรียกกันว่าบารซับบาส (และอีกชื่อหนึ่ง คือยุสทัส) กับมัทธีอัส 24 จากนั้นพวกเขาอธิษฐานว่า “พระองค์เจ้าข้า พระองค์ทรงทราบจิตใจของทุกคน ขอทรงสำแดงว่าทรงเลือกคนไหนในสองคนนี้ 25 ให้รับพันธกิจแห่งอัครทูตแทนยูดาสผู้ได้ละทิ้งไปสู่ที่ของตน” 26 แล้วพวกเขาจับฉลากได้มัทธีอัส ดังนั้นจึงรวมเขาเข้ากับอัครทูตสิบเอ็ดคน”

 

หลังจากนั้น อาจารย์เปาโลไปข่มเหงคริสตจักร เนื่องจากเรื่องราวของพระเยซูคริสต์ ที่พระเยซูมาประกาศว่าใครก็ตามที่เชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ก็จะได้รับความรอด ได้เป็นลูกของพระเจ้า  ไม่ต้องทำอะไรเลย อาจารย์เปาโลก็รับไม่ได้ เพราะอาจารย์เปาโลเป็นยิว เป็นผู้ที่รักษากฎบัญญัติมาก เป็นพวกฟาริสี  เป็นพวกเคร่งครัด  เขาก็มีความรู้สึกว่าพระเยซูมาทำลายความเชื่อของพวกเขา พวกฟาริสี พวกยิวเขาเชื่อมาตั้งนานแล้ว  กฎบัญญัติต่างๆ ที่พระเจ้าให้มา  แล้วอยู่ดีๆ ก็มาทำให้กฎบัญญัตินี้หายไปเลย มาเชื่อ ก็รอด อาจารย์เปาโลก็ไม่โอเค พอเป็นอย่างนั้นปุ๊บ ก็เลยไปตามฆ่าผู้เชื่อ

ซึ่งผู้เชื่อในสมัยนั้น เขาก็ยังไม่ได้เรียกว่าเป็นคริสเตียน เรียกว่าผู้เชื่อพระเยซูคริสต์ ระหว่างที่เดินทางไปดามัสกัส ก็เจอพระเยซูเลย คืออาจารย์เปาโลก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เจอพระเยซู หลังจากที่พระเยซูได้เป็นขึ้นมาจากความตาย แล้วเขาก็นับอาจารย์เปาโลเข้ามาเป็นอีกหนึ่งคนของอัครทูต ซึ่งอัครทูตทั้งหมด ที่พระเยซูคริสต์เรียก ก็แบ่งหน้าที่ให้ทำงานที่แตกต่างกัน

อย่างเปโตร ถูกเรียกให้ไปประกาศกับคนยิว  แต่เปาโล ถูกเรียกให้ไปประกาศกับคนต่างชาติ  ก็คือคนที่ไม่ใช่ยิว เป็นประมาณพวกเรา พวกประเทศต่างๆ ที่ได้รับความรอดผ่านทางข่าวประเสริฐของพระเจ้า

พออาจารย์เปาโลถูกเรียกปุ๊บ ก็หันเข็มทิศของตัวเองเลย จากการที่เป็นคนที่ได้รับการนับหน้าถือตา ตอนนี้อาจารย์เปาโลก็ทิ้งหมดเลย คือไม่สนใจแล้ว เรื่องชื่อเสียงเกียรติยศ หรือตำแหน่งหน้าที่ ความรู้อะไรต่างๆ ที่สะสมกันมาทั้งชีวิต อาจารย์เปาโลก็ทิ้งไปเลย แล้วก็หันมาประกาศพระคริสต์ พอหันมาประกาศพระคริสต์ปุ๊บ เปลี่ยนขั้ว จากหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากคนที่เคยได้รับการยกย่อง กลายเป็นคนที่ถูกไล่ล่า ฆ่า พี่น้องนึกภาพออกไหม? จากการที่เปาโลเดินไปไหน? มีคนชื่นชมยินดี ยกย่อง สรรเสริญ …

“เปาโลสุดยอดเลย เป็นผู้รับใช้ที่เข้มแข็งมาก แล้วก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงด้วย ร่ำรวยอีกต่างหาก”

แต่ปรากฏว่าพอมาเชื่อพระเยซูคริสต์ปุ๊บ อาจารย์เปาโลทิ้งทุกอย่าง ก็มาประกาศพระคริสต์  พอประกาศเรื่องของพระเยซูคริสต์ปุ๊บ คนยิวรับไม่ได้ แปรพักตร์แล้ว อยู่ดีๆ เชื่อบทบัญญัติของพระเจ้า แล้วไปเปลี่ยนเป็นเชื่อพระเยซูได้อย่างไร? แล้วยังมาประกาศว่าคนต่างชาติสามารถเข้ามาร่วมวงศาคณาญาติอีก คนยิวเขามีความรู้สึกภาคภูมิใจในการทรงเรียกของพระเจ้ามาก

“ฉันเป็นกลุ่มคนพิเศษของพระเจ้า ที่พระเจ้าเรียกมาตั้งแต่โน้น สมัยอับราฮัม  สมัยโมเสส ตอนช่วงโมเสส พระเจ้าก็ให้ธรรมบัญญัติกับคนยิว คนอิสราเอล”

ซึ่งเขาคิดว่าเขาเป็นประชากรที่พิเศษกว่าคนอื่น ซึ่งคนต่างชาติ คนที่ไม่ใช่อิสราเอล  เขาก็ดูถูกเหยียดหยาม เหมือนพวกไม่มีสกุลรุนชาติอะไรอย่างนี้ แล้วอยู่ดีๆ อาจารย์เปาโลบอกว่าคนต่างชาติสามารถเข้ามาร่วมเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นลูกหลานของอับราฮัมได้ โดยผ่านทางความเชื่อ แบบเรียกว่ามันไม่ได้ อย่างไรก็ไม่ได้ ก็เลยต่อต้านเปาโล ไล่ล่า อาจารย์เปาโลไปประกาศที่ไหน? เขาก็จะไปเลย บางทีไปจับอาจารย์เปาโลติดคุกบ้าง! โบยตีบ้าง! คือทำทุกอย่าง แต่ไม่ว่าคนกลุ่มนี้ พวกยิวจะจับอาจารย์เปาโลไปทรมานขนาดไหน? เอาไปติดคุกด้วยซ้ำไป อาจารย์เปาโล ก็เฉยๆ ติดคุกก็ติดคุกสิ ติดคุกแค่ร่างกาย คุกตารางไม่สามารถจะขวางกั้นข่าวประเสริฐของพระเจ้าได้ อาจารย์เปาโลอยู่ในคุก ก็ยังเขียนจดหมายออกมาหนุนใจคนนอกคุกอีก ยืนยันให้ผู้เชื่อตั้งมั่นคงอยู่ในข่าวประเสริฐของพระเจ้าว่าสิ่งที่อาจารย์เปาโลประกาศ เป็นเรื่องจริง ข่าวประเสริฐเป็นเรื่องจริง  พระเยซูเป็นพระเจ้าจริง พระเยซูได้เป็นขึ้นมาจากความตายจริง แล้วสิ่งที่พระเยซูได้ทรงสัญญาไว้กับผู้เชื่อ มันเป็นเรื่องจริง แล้วเราได้รับแล้วด้วย

นี่คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลได้กระทำ ในช่วงชีวิตของท่าน ที่อยู่บนโลกใบนี้ อย่างไม่ลดละ ก็คือใครจะเป็นอย่างไร? เจอความทุกข์ยากลำบากขนาดไหน ก็ไม่สามารถทำให้อาจารย์เปาโลท้อถอยในการประกาศข่าวประเสริฐได้เลย ไม่มีทาง

ดังนั้น ในจดหมาย ข้อที่ 1 ที่อาจารย์เปาโลบอกว่าอาจารย์เปาโลเป็นอัครทูต ที่เป็นอัครทูต เพราะว่าสิ่งที่อาจารย์เปาโลทำ ยืนยันการรับใช้ของท่าน เป็นการยืนยัน แบบชัดเจนมากเลยว่าพระเจ้า เรียกท่านมา เพื่อประกาศกับคนต่างชาติ แล้วผลมันเกิดขึ้น เห็นชัดเจน คนต่างชาติเยอะแยะมากมายเปิดใจมาเชื่อพระเจ้า และก็เข้มแข็ง  เจริญเติบโต ถูกวางรากอย่างมั่นคง ในพระเยซูคริสต์ ถูกก่อร่างสร้างขึ้นมาอย่างมั่นคง ในพระเยซูคริสต์ แล้วมีความเชื่อที่หนักแน่น  ขนาดว่าถูกข่มเหงอย่างไร เขาก็ไม่ทิ้งความเชื่อนี้  เพราะเขามีความหวังใจ  และมีความเชื่อมั่นคงในสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมให้กับเขาเรียบร้อยไปแล้ว บนไม้กางเขน ซึ่งเป็นสิ่งที่สุดยอด ที่สุด เป็นข่าวประเสริฐแท้ๆ ที่ใครก็ตามได้ยินได้ฟัง ได้ฝังรากลงไปในวิญญาณจิต และก็เชื่อตามที่พระเจ้าได้บอกไว้ คนเหล่านั้นจะเข้มแข็ง เจริญเติบโต ไม่ว่าเขาจะเจอกับความทุกข์ยากลำบากขนาดไหน? เขาก็ไม่ทิ้งพระเจ้า  เพราะว่าความทุกข์ยากไม่ได้เป็นปัญหาเลย สำหรับผู้เชื่อในยุคก่อนๆ หน้านั้น แล้วมันก็ไม่ควรเป็นปัญหา สำหรับพวกเราผู้เชื่อในยุคปัจจุบันด้วย ถ้าเราถูกก่อขึ้นบนรากฐานที่ถูกต้อง

ฉะนั้น พอเราถูกวางรากฐานและก่อขึ้นอย่างถูกต้องปุ๊บ สายตาเราไม่ได้จ้องอยู่ที่สิ่งที่เกิดขึ้น บนโลกใบนี้ เพราะพระคัมภีร์บอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ มันชั่วคราว มันมีวันจบ ชีวิตของเราสั้น แต่ละคนอยู่ได้เต็มที่เลย 80 กว่า 90 กว่า ร้อยหนึ่ง ให้ร้อยยี่สิบด้วย ถ้าอายุยาวมาก แต่ว่า ณ ปัจจุบัน ไม่ค่อยเจอหรอกอายุ 120 ส่วนใหญ่ 80 กว่าก็เริ่มแล้ว เริ่มเตรียมตัวจากโลกนี้แล้ว

ฉะนั้น คนที่เชื่อพระเจ้า เขาตั้งตารอคอยพระสัญญาที่พระเจ้าได้ให้กับพวกเขา ซึ่งตรงนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมาก สำหรับผู้เชื่อ ถ้าเราคอยความหวังที่ผิด เราก็จะได้รับความทุกข์ทรมานบนโลกใบนี้ ถ้าเราหวังว่าพอมาเชื่อพระเจ้าแล้ว เราน่าจะร่ำรวย เพราะพระเจ้าบอกว่าจะให้เราสูงขึ้นทางเดียว ความเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่ง พระเจ้าจะให้กับพวกเรา พระเยซูยอมยากจน เพื่อให้เราร่ำรวย แต่สิ่งที่ถ้อยคำของพระเจ้าบอกทั้งหมด พูดถึงเรื่องของโลกวิญญาณ ที่มันเกิดขึ้นแล้ว ในอาณาจักรของพระเจ้า ในตัวผู้เชื่อ คือพวกเราทุกๆ คน ทันทีที่เราเชื่อ สิ่งต่างๆ เหล่านี้ มันได้บังเกิดขึ้นแล้วในโลกวิญญาณ แล้วเราจะรับสิ่งต่างๆ เหล่านี้ได้ โดยผ่านทางความเชื่อเท่านั้น เพราะว่าสิ่งที่พระเจ้าสัญญากับเราในโลกวิญญาณ มือเราสัมผัสไม่ได้ ตาเรามองไม่เห็น หูเราไม่ได้ยินด้วยว่าพระเจ้าคุยอะไรกับเรา ฉะนั้น อาจารย์เปาโลจึงต้องอธิษฐานขอเปิดหูตาฝ่ายวิญญาณให้กับพวกเรา เพื่อเราจะได้สามารถเห็นและได้ยินถ้อยคำของพระเจ้าอย่างชัดๆ

ตอนที่พระเยซูยังอยู่บนโลกใบนี้ พระเยซูจะพูดบ่อยเลย … “ใครมีหูจงฟังเถิด”

ไม่ใช่เราไม่มีหูนะ ทุกคนมีหูหมดแหละ แต่ว่าที่พระเยซูพูด คือหูฝ่ายวิญญาณที่จะฟังสิ่งที่โลกวิญญาณคุยกับเรา สิ่งที่พระเจ้าคุยกับเรา ในโลกวิญญาณว่าพระองค์ได้เตรียมอะไรไว้สำหรับผู้เชื่อ เรียบร้อยไปแล้ว ในโลกวิญญาณ แล้วเราทุกคนที่เปิดใจต้อนรับพระเจ้า บังเกิดใหม่ เราต้องใช้ความเชื่ออย่างเดียวเลย ถ้าเราจะใช้ตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัสแตะต้องสิ่งที่พระเจ้าบอกว่าพระองค์ให้เราเรียบร้อยไปแล้ว ด้วยทั้งหมดในอวัยวะของเรา เราไม่ได้หรอก เราก็จะท้อใจ …

“อ้าว! ไหนพระเจ้าบอกพระพรนานัปการ พระเจ้าให้กับเราแล้วไง ทำไมเราไม่เห็นเลย”

แต่ว่าสิ่งที่พระเจ้าบอกเรา พระเยซูบอกเรา คือเรื่องในโลกวิญญาณ ส่วนโลกนี้ พระเจ้าบอกเมื่อเราเชื่อวางใจในพระเจ้าแล้ว เราเป็นลูกของพระองค์แล้ว แม้ว่าเราต้องอยู่บนโลกใบนี้ ดำเนินชีวิตอยู่กับร่างกายเก่านี้ ที่ต้องเดินทางไปสู่ความตาย พระเจ้าก็ยังคงดูแลเราอยู่ และพระเจ้าให้กำลังกับกายที่กำลังเดินทางไปสู่ความตาย ก็ให้เราสามารถที่จะเดินอยู่บนโลกนี้ ไปได้ตลอดรอดฝั่ง นี่คือพระสัญญา

แต่พระเจ้าไม่เคยสัญญาว่าเมื่อเรามาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ พระเจ้าจะอวยพรให้เราร่ำรวย พระเจ้าไม่เคยสัญญาว่ามาเชื่อพระเจ้า พระเจ้าจะอวยพรให้ทุกคนสุขภาพร่างกายแข็งแรง หรืออวยพรให้ทุกบ้านเลยอยู่ดีมีสุข รักกัน หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มือ หู ตา จมูก ลิ้น กายเราสัมผัสจับต้องได้ สิ่งเหล่านี้ พระเจ้าไม่เคยสัญญาที่จะอวยพรเรา แต่ว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้ พระเจ้าให้เราได้ตามชอบพระทัยของพระองค์ แล้วแต่พระเจ้า พระเจ้าจะอวยพรใครให้ร่ำรวย มันก็เป็นสิทธิอำนาจของพระองค์ เราเห็นคริสเตียนร่ำรวยก็มี คริสเตียนยากจน ก็มี คริสเตียนแข็งแรง ก็มี คริสเตียนที่เจ็บออดๆ แอดๆ ตลอดชีวิต ก็มี เราเห็นคริสเตียนที่ครอบครัวน่ารักมาก รักกันจนจากไปอยู่กับพระเจ้า เขาก็ยังรักกันอยู่ แล้วคริสเตียนที่ทะเลาะกันทั้งวัน อยู่ในบ้าน เราก็เห็น  แต่ไม่ว่าพฤติกรรมอะไรของแต่ละชีวิต มันก็เป็นเรื่องของโลกใบนี้  ไม่เกี่ยวกับโลกวิญญาณ  เมื่อเราเชื่อพระเจ้าแล้ว เรารอดแล้ว วิญญาณเรารอด เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราสะอาดบริสุทธิ์แล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้าแล้ว เราถูกย้ายจากความมืด เข้าไปสู่ความสว่างเรียบร้อยไปแล้ว นี่คือสิ่งที่พระเจ้า พระเยซูคริสต์ในถ้อยคำของพระเจ้าที่อาจารย์เปาโลพูดบ่อยๆ ว่า …

“พระพรนานัปการ ที่พระเจ้าได้เตรียมไว้ให้กับพวกเรา  สำเร็จเรียบร้อยตั้งแต่วันที่พระเยซูคริสต์ถูกตรึงบนไม้กางเขน ถูกฝังไว้ในอุโมงค์ และเป็นขึ้นมาจากความตาย ฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่สูงสุด ที่พระเจ้าได้ชุบพระเยซูคริสต์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย ด้วยพระสิริ เป็นฤทธิ์อำนาจอันเดียวกันที่พระเจ้าประทานให้กับพวกเรา ผู้ที่เชื่อวางใจในสิ่งที่พระเยซูคริสต์กระทำ เพื่อเราบนไม้กางเขน ไม่เชื่อวางใจในการกระทำของตัวเอง ในความดีของตัวเอง แต่วางใจในพระเจ้า ทันที พระพรเหล่านี้ เป็นของเรา”

แล้วพระเจ้าบอกว่าทันทีที่เราได้ต้อนรับพระเจ้า เป็นพระผู้ช่วยให้รอด บังเกิดใหม่ปุ๊บ พระเจ้าเปลี่ยนวิญญาณของเรา จากการที่เป็นวิญญาณบาป ที่อยู่ในอาดัมมาเป็นวิญญาณใหม่ ซึ่งสะอาดบริสุทธิ์ เป็นผู้ชอบธรรม ย้ายฝั่งมาอยู่ที่พระเจ้า  แล้วเป็นวิญญาณเดียวกับพระเยซูคริสต์ด้วย แล้วได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่เราตัวเป็นๆ เลย สิ่งเหลานี้เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ

ตรงนี้แหละ คือสิ่งที่มนุษย์เข้าใจยาก ถ้าเราไม่อธิษฐานขอพระเจ้าทรงเปิดตาใจฝ่ายวิญญาณ ให้เราสามารถรับรู้ความจริงตรงนี้ เราจะรับรู้ด้วยสติปัญญาของเราเอง อย่างไรเราก็ไม่เข้าใจ เราไม่สามารถรับรู้ได้ นอกจากพระเจ้าเปิดตาใจให้เราสามารถรับรู้ นี่คือเรื่องจริง ใช่ พระเจ้าบอกเราอย่างนี้แหละ เป็นเรื่องจริง ตาเราก็จะจ้องไปที่สิ่งที่พระเจ้าได้สัญญากับเราในโลกหน้า อย่างที่เราได้เรียนรู้มา ส่วนหนึ่งเราได้รับแล้ว ณ เวลานี้ คริสเตียนผู้เชื่อทุกคนจ้องอยู่ที่ไหน? เราจ้องอยู่ที่อีกนิดเดียว  ที่เรายังไม่ได้ คือร่างกายใหม่ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เลย ร่างกายที่เต็มด้วยสง่าราศี เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เลย ซึ่งร่างกายนี้พระเจ้าได้เตรียมไว้ให้กับผู้เชื่อทุกคนเรียบร้อยไปแล้ว แต่รอเวลา คือพวกเราแต่ละคนมีกำหนดเวลาของแต่ละคน ที่ไม่เท่ากันที่จะอยู่บนโลกใบนี้ เมื่อเราจบหน้าที่การงานบนโลกใบนี้ เราทิ้งร่างกายเก่านี้ ไว้ที่โลกใบนี้ คือเปื่อยเน่าไป วิญญาณ เราก็ไปสวมร่างกายใหม่ที่เต็มด้วยสง่าราศี  ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเราเรียบร้อยไปแล้ว ทันทีเลย

ที่เราบอกว่า “ทันที” ก็คือในโลกวิญญาณ ไม่มีเวลา เราอยู่ที่เดิม พี่น้องนึกภาพออกไหมค่ะว่า ณ เวลานี้ในโลกวิญญาณ  พวกเราผู้เชื่อทุกคนอยู่ในสวรรค์สถาน ร่วมกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว เมื่อถึงเวลากำหนด ที่พระเจ้าบอกว่าการงานบนโลกใบนี้ จบแล้วล่ะ เหมือนกับ 5 โมงเย็นแล้ว เตรียมตัวแพ็คกระเป๋ากลับบ้านได้เลย ถึงเวลาไปพักผ่อน เมื่อเป็นอย่างนั้นปุ๊บ คนนั้น ก็ลมหายใจออกจากร่าง ทิ้งร่างกายเก่านี้ ซึ่งอยู่ในความบาปและความตาย ทิ้งให้เปื่อยเน่าไป  พอทิ้งร่างกายเก่านี้ปุ๊บ  วิญญาณเราก็ไปสวมร่างกายใหม่ทันทีเลย นี่คือสิ่งที่พระเจ้าสัญญากับพวกเรา

ฉะนั้น ผู้เชื่อ รอคอยตรงนี้แหละ ร่างกายใหม่ที่วันหนึ่งข้างหน้า  เมื่อจบงานบนโลกใบนี้ เราจะได้ไปสวมร่างกายใหม่ แล้วพระเจ้าก็ยังบอกเราอีกว่าโลกนี้ โลกเก่าที่มันเสียหายไปหมดแล้ว เนื่องจากมนุษย์ล้มลงในความบาป ทำให้โลกนี้เสียหายไป ทุกอย่างเสียหายไปหมด มีแต่ความวุ่นวายสับสน วันหนึ่งโลกนี้ก็จะสูญสลายไปด้วย แต่พระเจ้าทรงเตรียมโลกใหม่ไว้ให้กับพวกเรา ผู้เชื่อเรียบร้อยไปแล้วเช่นเดียวกัน ฉะนั้น มี 2 สิ่งเท่านั้น ที่ผู้เชื่อยังไม่ได้  และเรามีความหวังใจใน 2 สิ่งนั้น คือขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราก็เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไรเราจะได้กลับบ้านสักที เราจะได้ไปครอบครองร่างกายใหม่ ที่เต็มไปด้วยสง่าราศี และโลกใหม่ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับพวกเรา ซึ่งสิ่งนี้นี่แหละ เป็นแรงผลักดัน หรือเป็นกำลังใจ ทำให้เราสามารถที่จะยืนหยัด และสู้ต่อไป ในโลกใบนี้ ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากลำบาก แต่เรามีความหวังใจ

พอมีความหวังใจ และหวังตรงนี้ ไม่ได้หวังลมๆ แล้งๆ ด้วย เป็นความหวังที่หนักแน่น มั่นคง ที่พระเจ้าสัญญากับเราแล้ว เราจึงมีความอดทน รอคอย ไม่ว่าเราจะเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากขนาดไหน? ซึ่งปัจจุบัน ง่ายๆ เลย เรื่องของโรคระบาด โควิดทำให้ทุกอย่างรวนไปหมดเลย แต่ว่าไม่ว่าเราจะเผชิญหนักขนาดไหน? เราก็ยังมีความหวังใจ เราก็ไม่เป็นไร เราก็อยู่ตามอัตภาพ ที่ตอนนี้เราออกไปข้างนอก อย่างอิสระเสรีไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร เราก็พยายามออกให้น้อยลง เราไม่สามารถไปเที่ยวเตร่ได้ ก็ไม่เป็นไร เราอยู่บ้านก็ได้ เราก็หาความสุขในบ้านได้ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่สามารถช่วยเรา ให้ผ่านไปได้ ในสถานการณ์ที่ทุกข์ยากลำบาก ยุ่งยากขนาดนี้ ซึ่งพระเจ้าจะเป็นกำลังใจให้กับพวกเรา พระเจ้าไม่ทิ้งเรา ให้เผชิญกับปัญหาต่างๆ บนโลกใบนี้แต่ลำพัง แต่พระเจ้าคอยช่วยเหลือเรา ทำไมเรารู้ว่าพระเจ้าคอยช่วยเหลือเรา เพราะพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระเยซูคริสต์ พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ในเรา ไปไหนไปด้วย ทุกข์ พระองค์ก็ทุกข์กับเราด้วย สุข พระองค์ก็สุขกับเราด้วย ไม่ว่าเราจะทำอะไร ทำดี ทำไม่ดี พระเจ้าอยู่กับเราด้วยหมดเลย พระองค์ไม่เคยหนีเราไปไหน เพราะว่าพระเจ้ากับเรา เป็นหนึ่งเดียวกัน หลอมกันเป็นหนึ่งเดียวกัน ซึ่งแยกกันไม่ได้

ตรงนี้ชัดเจนมาก พี่น้องอาจจะกลัวว่าถ้าเราสอนผู้เชื่อว่าความเชื่ออย่างเดียวทำให้เรารอด  ความประพฤติไม่สำคัญเลย นี่เป็นการชี้ช่องทางให้คนทำชั่วไหม? พี่น้องคิดดูดีๆ ถ้าเรารู้ว่าพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ สะอาด ผู้รักเรามาก ขนาดสิ้นพระชนม์ ยอมตายแทนเรา อยู่ในเรา ถ้าเรารู้ว่าพระองค์อยู่ในเรา มันจะทำให้เรารู้สึกอยากทำชั่วอีกไหม? เราไม่อยาก แต่ถ้าเราเผลอไปทำ ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อย่างที่ถ้อยคำของพระเจ้าบอก ล้ม แล้วก็ลุกขึ้นมาใหม่ ปัดฝุ่น  แล้วเราก็เดินต่อ ไม่ต้องมาสำนึกเสียใจ …

“แย่จังเลย พระเจ้ายกโทษให้ลูกด้วย”

ไม่ต้องนะ เพราะว่าเราไม่มีโทษแล้ว ไม่ต้องมาขอการยกโทษ จากพระเจ้า ในหนังสือโรมบอกว่าไม่มีการลงโทษ สำหรับผู้ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ เพราะว่ากฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต ได้ทำให้เราพ้นจากกฎของบาปและความตาย เราไม่ได้อยู่ใต้กฎแล้ว เราไม่มีโทษแล้ว วิญญาณเราสะอาดบริสุทธิ์แล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ไม่มีโทษอะไรจะให้พระเยซูมายกแล้ว

พอเราเข้าใจตรงนี้ปุ๊บ ชีวิตเราจะเปลี่ยน เราจะเปลี่ยนจริงๆ โดยธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าอยู่ในเรา เป็นธรรมชาติแบบเหมือนพระเยซูคริสต์เลย แล้วเมื่อเรารับรู้ธรรมชาติใหม่มากขึ้นเท่าไร? เราเจริญเติบโตมากขึ้นเท่าไร เราก็จะสำแดงธรรมชาติ แบบพระเจ้าออกไปมากเท่านั้น นี่แหละ คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลพยายามบอกกับผู้เชื่อ

เอเฟซัส 1:2 “พระคุณของพระเจ้าไม่มีขีดจำกัด  ที่ท่านได้รับไปแล้ว  และสันติสุขในทางวิญญาณ ที่ท่านได้เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าแล้ว โดยผ่านทางพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา”

 

เป็นคำทักทายเหมือนกับพอเราเจอหน้า เราก็จะบอกกันว่า … “เธอรู้ไหม ตอนนี้พระคุณของพระเจ้าที่ไม่มีขีดจำกัด อยู่ในเธอนะ”

ทำไมเราถึงบอกว่าไม่มีขีดจำกัด เพราะพระคุณตรงนี้ ที่พระเจ้าให้ความรอด เราเปล่าๆ จากที่เราเป็นคนบาป เราไม่ต้องทำอะไรเลย เข้ามาเชื่อพระเจ้า เราก็ได้รับความรอดเลย อันนั้น คือพระคุณ พระคุณซ้อนพระคุณที่พระเจ้าให้กับเรา เรียบร้อยไปแล้ว แล้วเราก็ได้รับไปแล้วด้วย เมื่อเราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  เรารับพระคุณตรงนี้  ก็คือได้บังเกิดใหม่ ได้มาเป็นลูกของพระเจ้า ได้เป็นผู้ชอบธรรม สะอาด บริสุทธิ์ หมดจดเหมือนพระเจ้าเลย  พระเจ้าทรงสถิตอยู่ในเรา ทั้ง 3 พระภาค เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว  ในโลกวิญญาณ ณ เวลานี้ ร่างกายเราอยู่บนโลกใบนี้ แต่ในโลกวิญญาณ ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ มันเป็นของเราเรียบร้อยไปแล้ว  เรานั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์แล้ว เราไม่ต้องไปรอจนเราตาย แล้วค่อยไปนั่ง ตอนนี้เรานั่งอยู่แล้ว นี่คือความจริงที่อาจารย์เปาโลต้องย้ำ ให้ผู้เชื่อรับรู้ พอเราเจอกัน  เราก็พูดอย่างนี้ เหมือนที่อาจารย์เปาโลบอกว่า …

“ท่านไม่รู้หรือว่าร่างกายของท่านเป็นวิหารของพระเจ้า เป็นที่สถิตของพระวิญญาณบริสุทธิ์ แปลว่ามันเป็นแล้ว ท่านไม่รู้หรือ?”

ท่านควรจะรู้ เมื่อเราเป็นลูกพระเจ้า ความรู้ต่างๆ เหล่านี้ พระเจ้าได้เขียนไว้ในถ้อยคำของพระองค์  ทำไมอาจารย์เปาโลต้องบอกให้จดจ่อ จดจำ มุ่งไปที่เบื้องบน ก็คือพุ่งเป้าไปที่ที่พระเจ้าทรงสถิตอยู่ ที่เบื้องบน เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าว่าอะไรที่พระเจ้าทรงสัญญากับเรา ในพระเยซูคริสต์ ที่เราได้รับแล้วในโลกวิญญาณ  พอเราจดจ่อตรงนี้ปุ๊บ เรารับรู้ความจริงว่าตอนนี้เราเป็นอย่างนี้แล้ว   ตอนนี้เราเป็นชาวสวรรค์แล้ว เราไม่ใช่ชาวโลกแล้ว เมื่อก่อนเราเป็นชาวโลก เป็นพวกของมาร ตอนนี้เราไม่ใช่แล้วนะ ตอนนี้เรากลับใจใหม่แล้ว เราบังเกิดใหม่แล้ว เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เรามาอยู่ฝ่ายพระเจ้าแล้ว  เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว เราสะอาดบริสุทธิ์แล้ว ตัวตนจริงๆ เราเป็นอย่างนี้เลย เราเป็นราชบุตร ราชธิดาของพระเจ้าแล้ว

พอเราเป็นราชบุตร ราชธิดาของพระเจ้า เราก็สวมตัวตนใหม่ ที่ตอนนี้เราเป็นอยู่ ซึ่งเราก็จะเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ว่าตัวตนใหม่เราเป็นอย่างไร? ที่เราต้องเรียนรู้ เพราะว่าถ้าเรารู้มากเท่าไร? เราก็จะสำแดงตัวตนใหม่ได้มากเท่านั้น ถ้าเรารู้ว่าตอนนี้เราเป็นความรัก “เป็น” นะ ไม่ใช่ “มี” พระเจ้าเป็นความรัก พระเจ้าเข้ามาอยู่ในเรา เป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา เราก็เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ เราเป็นความรัก เราเป็นความสะอาดบริสุทธิ์ เราเป็นความชื่นชมยินดี เราเป็นความดี เมื่อเราเป็น แปลว่าไม่ต้องไปหาที่ไหน? มันอยู่ข้างในเราแล้ว แค่ว่าเอามันออกมาใช้ เท่านั้นเอง รู้ว่าเป็น รู้ว่ามี รู้ว่าสิ่งเหล่านี้พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเราแล้ว เปรียบเทียบเหมือนกับใส่เสื้อใหม่ ถอดเสื้อเก่า เสื้อใหม่ของเรา คือเสื้อใหม่แห่งความชื่นชมยินดี เสื้อใหม่แห่งความบริสุทธิ์ เสื้อใหม่แห่งความรัก เสื้อใหม่ที่สะอาด เป็นผู้ชอบธรรม นั่นคือเสื้อใหม่หมด ที่พระเจ้าแขวนไว้ในตู้ให้เราเป็นแถวเลย วันๆ เราก็ไปหาดูว่าวันนี้ พระเจ้าจะให้เราใส่เสื้อตัวไหนดี ออกไปข้างนอก เจอสถานการณ์อย่างนี้ เราควรจะใส่เสื้อตัวไหนดี? อะไรอย่างนี้ พระเจ้าก็จะให้สติปัญญาเรา แล้วพอวันไหนเราเผลอ ไปหยิบเสื้อเก่ามา ซึ่งเสื้อเก่ามันก็ยังอยู่อีกตู้หนึ่ง มันยังไม่ได้ถูกโละทิ้ง เนื่องจากร่างกายเรา ยังเป็นร่างกายเก่า คือความคิดเก่าๆ โปรแกรมเก่าๆ ที่มันฝังอยู่ในร่างกายเก่าของเรา ซึ่งวันดี คืนดี ก็แอบเข้ามา โน้มน้าวจิตใจ ชักชวน ยั่วยวนให้เราทำตามมัน มันก็จะนำเสนอ …

“วันนี้ เธอใส่เสื้อตัวนี้ดีกว่า”

เป็นเสื้อที่เก่า ขาดกระรุ่งกระหริ่ง น่าเกลียด น่าชังมาก แต่เขาก็โน้มน้าวจิตใจ จนเรารู้สึก เราใส่เสื้อใหม่มาเยอะแล้ว ลองใส่เสื้อเก่าสักทีดีไหม? พอเราใส่เสื้อเก่า แล้วเราทำออกไป ความอิจฉาริษยา หรืออะไรต่างๆ ที่เป็นวิถีชีวิตเดิม ที่เราเคยเป็น แต่ตอนนี้เราไม่เป็นแล้ว พอเราทำออกไปปุ๊บ เราจะรับรู้ว่าเสื้อตัวนี้ เราใส่แล้ว มันไม่เหมาะกับเรา  ออกไป แล้วมันไม่สวย พอไม่สวย ทำอย่างไร? ไม่เห็นมีอะไรยากเลย กลับเข้าบ้าน ถอดเสื้อเก่าทิ้ง เอาเสื้อใหม่มาใส่ แค่นั้นเอง นั่นคือชีวิตคริสเตียน ระหว่างที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราจะเป็นอย่างนี้แหละ ใส่เสื้อใหม่ ถอดเสื้อเก่า เผลอใส่เสื้อเก่า ก็ถอดทิ้งไป เอาเสื้อใหม่มาใส่ มันจะเป็นขบวนการอย่างนี้ตลอด ช่วงเวลาที่เรายังอยู่บนโลกใบนี้

แต่ว่าถ้าเรายิ่งรับรู้ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้ามากเท่าไร? เรารู้ว่าเสื้อใหม่เรามีเยอะมาก เราก็จะหยิบเสื้อเก่ามาใช้น้อยลง นานๆ ที เผลอก็หยิบมาที ถ้าเผลอหยิบมาทีหนึ่ง ก็ไม่ต้องรู้สึก … “แย่จังเลย ทำไมวันนี้เราถึงหลวมตัวไปใส่เสื้อเก่า น่าเกลียดมาก” … แล้วไปนั่งตำหนิตัวเอง ไม่ต้องเลยนะ ก็แค่ อ้าว! ใส่ผิด ถอดทิ้ง เอาตัวใหม่มาใส่ แค่นั้นเอง ชีวิตคริสเตียน

ดังนั้น ไม่มีโทษใดๆ สำหรับผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ต่อให้พฤติกรรมเราไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่ธรรมชาติ ที่เราเป็นอยู่ในพระคริสต์ ก็ไม่เป็นไร? เพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ดูที่ผลของการกระทำ หรือพฤติกรรมของเรา ทำให้เราได้รับความรอด ความรอด เรามาจากความเชื่อในพระเยซูคริสต์ล้วนๆ เพียวๆ เท่านั้น

ตรงนี้บอกว่า … “พระคุณ ที่ไม่มีขีดจำกัด และสันติสุขในทางวิญญาณ”  สันติสุข ที่พระเจ้าให้กับเราเรียบร้อยแล้ว สันติสุขที่ในวิญญาณของเรา ที่เราจะรับรู้ว่าตอนนี้สันติสุขอยู่ในเราแล้ว ให้เราสำแดงสันติสุขออกมา “สันติสุขที่ท่านได้เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้า” รับรู้ว่าตอนนี้ เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าแล้ว แยกจากกันไม่ได้เลย ไม่ว่าเราจะทำอะไรบนโลกใบนี้ กิน นอน เดิน ขึ้นรถ ลงเรือ ทำไม่ดี ทำดี เราก็ยังเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า พระเจ้าสถิตอยู่ในเรา ไม่หนีไปไหน? ฉะนั้น พอเรารับรู้ตรงนี้ ผ่านทางพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา คือผ่านทางความเชื่อนั่นแหละ เราได้รับตรงนี้มา ฉะนั้น พอเรารับรู้ตรงนี้ รับรู้มากเท่าไร? ข้างในเราจะรับรู้เลยว่าพระเจ้าอยู่ในเรา เราก็จะทำตัวให้เหมาะสมกับการที่พระเจ้าอยู่ในเรา พฤติกรรมเราก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

เอเฟซัส 1:3 “สรรเสริญพระเจ้าพระบิดาของพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา    ผู้ประทานพระพรฝ่ายจิตวิญญาณนานัปการ ในพระคริสต์แก่เราทั้งหลายในสวรรค์สถาน”

 

ก็คือพระพรฝ่ายวิญญาณในพระคริสต์ ในสวรรค์สถานที่พระเจ้าได้ประทานให้กับพวกเราเรียบร้อยไปแล้ว ที่คุยกันตั้งแต่ต้น พระพรเหล่านั้นเราได้รับเรียบร้อยไปแล้ว ไม่ต้องไปวิ่งหาอีกต่อไป

เอเฟซัส 1:4 “เพราะพระองค์ได้ทรงเลือกเราไว้ในพระคริสต์   ตั้งแต่ก่อนทรงสร้างโลกให้บริสุทธิ์  ปราศจากที่ติในสายพระเนตรพระองค์ ด้วยความรัก”

 

ในข้อที่ 4 ตรงนี้ คำว่า “พระองค์ทรงเลือกเรา” … “เรา” ในที่นี้ ตรงนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคนต่างชาติ แต่ “เรา” ตรงนี้ คือพวกยิว … ยิวเป็นชนชาติแรกที่พระเจ้าได้เลือกไว้ก่อน ยิวถึงรู้สึกภาคภูมิใจว่า …

“ฉันเป็นบุคคลพิเศษ ที่พระเจ้าเลือกฉันไว้ ฉันต้องดีกว่าพวกเธอที่เป็นคนต่างชาติ”

แต่มันเป็นแผนการ ที่พระเจ้าทรงเลือกชาวยิวมา  เพื่อเป็นคนรักษากฎ ระเบียบของพระเจ้า เพื่อเป็นแบบอย่างของความชอบธรรม ที่มาโดยอับราฮัม  … อับราฮัม คนยิวเขาถือว่าเป็นบิดาแห่งความเชื่อ แล้วพระเจ้าถือว่าอับราฮัมเป็นผู้ชอบธรรม เพราะความเชื่อ ไม่ใช่การประพฤติ

ตั้งแต่สมัยอดีต พระคัมภีร์เดิมก็บอกเราชัดเจนเลยว่าที่อับราฮัมเป็นผู้ชอบธรรม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการประพฤติ แต่เกี่ยวกับความเชื่อ เมื่อพระเจ้าสั่งอับราฮัมทำอะไร อับราฮัมทำทันที คือเชื่อก่อน แล้วก็ทำ ทำไมเรารู้ว่าเชื่อก่อนถึงทำ  เพราะตอนที่พระเจ้าเรียกอับราฮัม พระเจ้าทรงสัญญากับอับราฮัมว่าจะประทานบุตรคนหนึ่ง ตามพระสัญญา ที่จะเป็นต้นพันธุ์ ให้เผ่าพันธุ์ของอับราฮัมกระจายไปทั่วโลกเลย ตอนนั้น อับราฮัมอายุ 75 คนสมัยก่อนอายุยืนเนอะ อับราฮัมก็เชื่อเลย แต่ในระหว่างที่เชื่อ ตามธรรมชาติของมนุษย์ เชื่อ มันไม่เกี่ยวกับการประพฤติ ถ้าพี่น้องแยกให้ชัดเจน  ความเชื่อไม่เกี่ยวกับการประพฤติ อับราฮัมเชื่อๆ จนถึงวันหนึ่ง เมื่อผ่านไปประมาณ 10 ปี นางซาราห์ก็ยังไม่มีลูกเลย ยังไม่ตั้งท้องด้วยซ้ำไป นางซาราห์ก็เลยไปช่วยพระเจ้า ยกคนใช้ นางฮาการ์ มาให้อับราฮัม แล้วก็คลอดลูกคนหนึ่ง ชื่ออิชมาเอล แต่พระเจ้าก็ยังไม่ถือว่าเชื้อสายของอิชมาเอลเป็นลูกแห่งพันธสัญญา เพราะพระเจ้าบอกว่าลูกแห่งพันธสัญญาจะมาทางสายนางซาราห์เท่านั้น

ฉะนั้น ด้วยความเป็นมนุษย์ ก็ทำผิดพลาดไปใช่ไหม? แต่พระเจ้าก็ไม่ได้ถือว่าความผิดพลาดตรงนี้ ทำให้อับราฮัมสูญเสียความชอบธรรม  เห็นไหม? อับราฮัมไม่ได้สูญเสียความชอบธรรม พระเจ้าก็ยังรักเขาอยู่ เพราะว่าตั้งแต่เริ่มต้น เขาเชื่อ แม้พฤติกรรม การประพฤติอาจจะออกนอกลู่นอกทาง จากที่พระเจ้าบอก ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับความเชื่อของเขา

พอหลังจากที่อับราฮัมรอคอย ต่อมาอีก 10 กว่าปี ตอนอับราฮัมอายุ 99 ปี พระเจ้ามาเจอเขาอีก  แล้วก็บอกกับเขาว่าวันนี้ ปีหน้า นางซาราห์จะคลอดบุตร  ฉะนั้น บุตรตรงนี้ ที่พระเจ้าบอก  ก็คือบุตรแห่งพันธสัญญา ที่พระเจ้าบอกบุตรคนนี้แหละ จะเป็นต้นพันธุ์ที่พระเจ้าจะอวยพร พอพระเจ้ามาสัญญาปุ๊บ พระเจ้าก็ตั้งชื่อให้เลยว่า “อิสอัค” ลูกยังไม่ทันคลอดออกมาเลย พระเจ้าตั้งชื่อแล้ว อับราฮัมก็ยังเชื่อ คือแม้จะรู้สึกว่ามันทะแม่งๆ แต่เขาก็ยังเชื่ออยู่ดี แล้วนางซาราห์ก็ตั้งครรภ์จริงๆ คลอดบุตร

หลังจากคลอดบุตร บุตรได้โตประมาณหนึ่ง  พระเจ้าก็สั่งอีก ให้อับราฮัมเอาบุตรไปถวายให้พระเจ้า การถวายบุตรในยุคของอับราฮัม  คือไปฆ่าให้ตายเลยนะ  เหมือนถวายเครื่องบูชา  อับราฮัมก็เชื่ออีก นี่แหละ ความเชื่อ ทำให้อับราฮัมเป็นผู้ชอบธรรม เชื่อแบบไม่มีการต่อล้อต่อเถียง ความเชื่อ คือเชื่อจริงๆ ไม่ว่าพระเจ้าสั่งอะไร เราเชื่อตามนั้น แม้เราจะไม่เข้าใจเหตุผลของพระเจ้าว่าเพื่ออะไร? เพราะอะไร? พระเจ้าอุตส่าห์ให้มา ฉันรอตั้ง 25 ปี ทำไมพระเจ้าถึงทำอย่างนี้ ไม่มี

อับราฮัมก็ยังคงเชื่อเหมือนเดิม พาอิสอัคไปถวาย นั่นแหละ ความเชื่อตรงนี้ พระเจ้าถือว่าเป็นความชอบธรรมของอับราฮัม หลังจากเชื่อ อับราฮัมก็พาอิสอัคไปถวาย เห็นไหม? ความเชื่อมาก่อนการประพฤติ

ฉะนั้น ความเชื่อเท่านั้นที่พระเจ้าถือว่าเป็นความชอบธรรม พอถึงยุคปัจจุบันของเรา  พระเจ้าก็ดูที่ความเชื่อ พอเราเชื่อพระเจ้าปุ๊บ เราย้ายจากเผ่าพันธุ์เดิม เผ่าพันธุ์ของอาดัม คือความบาป อยู่ในความสาปแช่ง ตายกับตาย ตายแรก คือวิญญาณตาย ไม่สามารถติดต่อกับพระเจ้าได้  ตายที่สอง คือร่างกาย กำลังรอวันตายไปสู่ดิน นั่นคืออันเดิมของเรา ที่ยังไม่เชื่อพระเจ้า แล้วไม่มีตัวเลือกด้วยนะ พอเราโตๆ จนถึงพระเยซูคริสต์ได้มาเกิดเป็นมนุษย์ มาสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ถูกฝัง และเป็นขึ้นมาจากความตายปุ๊บ พระเยซูบอกว่ามีทางเลือกใหม่ คือใครที่เห็นว่าตัวเองไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ คืออยู่ในความตายกับตาย แต่อยากได้ชีวิต ให้ตัดสินใจ ย้ายจากต้นไม้แห่งความตาย ต้นไม้แห่งความสาปแช่ง ต้นไม้แห่งความมืด ความบาปของอาดัม ย้ายมาอยู่ที่ต้นไม้ใหม่ คือต้นไม้แห่งชีวิต คือพระเยซูคริสต์  ดังนั้น ใครที่ได้ยิน ได้ฟังข่าวประเสริฐตรงนี้ แล้วตัดสินใจต้อนรับพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอดปุ๊บ เขาก็ถูกย้ายมา แล้วการย้ายตรงนี้ ไม่ใช่การกระทำของเรา พอเราตัดสินใจปุ๊บ พระเจ้าเป็นคนย้าย พระเจ้าก็เริ่มขบวนการการย้าย โดยผ่านทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ ที่นำเราฝังเข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์ ไปบัพติศมาด้วยกัน ไปตรึงด้วยกัน  ฝังด้วยกัน แล้วเป็นขึ้นมาใหม่ด้วยกัน พอผ่านการย้ายปุ๊บ วิญญาณเราตอนนี้  ไม่ได้เป็นวิญญาณเก่าแล้วนะ  ไม่ได้เป็นวิญญาณแห่งความตาย วิญญาณแห่งความตาย เราตายไปแล้ว เรามีวิญญาณใหม่ คือวิญญาณแห่งชีวิต วิญญาณที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ไม่มีผิด วิญญาณที่ไม่มีบาปเลย

พอไม่มีบาปปุ๊บ เราก็ไม่ต้องสารภาพบาป ใช่ไหม? เราไม่มีบาป แล้วเราจะไปเอาบาปที่ไหนมาสารภาพล่ะ ก็ไม่ต้อง ฉะนั้น มีการสารภาพบาป เฉพาะคนที่อยู่ในความตาย อยู่ในบาป แล้วสารภาพครั้งเดียวด้วย เมื่อวันที่เขาตัดสินใจ ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด คือสารภาพว่าเราเป็นคนบาป เราไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เราอยากขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า สารภาพครั้งนั้น ครั้งเดียว แล้วพระองค์สัตย์ซื่อ พระองค์ชำระเราเลย ให้พ้นจากบาปทั้งสิ้น

“บาปทั้งสิ้น” ตรงนี้หมายถึงบาปทั้งในอดีต ก่อนที่เรามาเชื่อพระเจ้า และบาปปัจจุบัน  วันที่เรามาเชื่อพระเจ้า และยังเป็นบาปในอนาคต หลังจากที่เราเชื่อพระเจ้าแล้ว เราคงจะทำบาปอยู่ ดังนั้น พระเยซูบอกว่าชำระหมดสิ้น ก็คือหมดเลย ไม่ต้องมานั่งสารภาพบาปอีก สำหรับผู้เชื่อ ฉะนั้น พอเราพูดอย่างนี้ปุ๊บ หลายคนก็ ได้อย่างไร? แต่ความจริงในถ้อยคำพระเจ้าบอกเราอย่างนั้น มันเป็นความจริง เรามีวิญญาณใหม่ที่สะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีบาป พอไม่มีบาป  เราทำบาปไม่เป็น ใช่ไหม? วิญญาณเดิมเราตายไปแล้ว เรามีวิญญาณใหม่ เราทำบาปไม่เป็น แต่ทำไมคริสเตียนยังทำบาป เราคุยกันเรื่องนี้ หลายคนไม่เข้าใจ เราต้องอธิษฐานขอพระเจ้าเปิดตาใจ ฝ่ายวิญญาณ ให้สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้ พอเราเข้าใจเรื่องนี้ปุ๊บ เราเป็นอิสระเลย ความจริงจะทำให้เราเป็นไทเลย เหตุที่คริสเตียนยังคงทำบาปอยู่ เพราะเรายังอยู่ในร่างกายเดิม ที่กำลังเดินทางไปสู่ความตาย แล้วโปรแกรมเดิม ที่เป็นโปรแกรมบาป ที่ยังฝังอยู่ในสมองของเรา มันยังคงอยู่  พอคงอยู่ปุ๊บ มันก็มีโอกาสที่อิทธิพลของโลกใบนี้ ของบาป ของผีมารซาตาน ส่งจากข้างนอกเข้ามาชักชวน หว่านล้อมด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ แต่เรามีสิทธิ์ เราผู้เชื่อ ตอนนี้เรามีสิทธิ์ในการเลือกที่จะเชื่อมัน คือถูกการหว่านล้อมจนใจแตก แล้วก็ไปทำตามมัน ก็เรียกว่าล้มลงในความบาป ใช่ไหม? คริสเตียนล้มลงในความบาป

แต่ไม่ว่าเราจะทำอะไร? เชื่อมัน ล้มลงในความบาป ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับความรอดของเรา เพราะวิญญาณเราสะอาดบริสุทธิ์ พฤติกรรม หรือการกระทำ ไม่สามารถส่งผล ทำให้ผู้เชื่อ ต้องไปยืนอยู่ต่อหน้าบัลลังก์ของพระเจ้า เพื่อพิพากษาอีกต่อไป ไม่สามารถ เพราะขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราเป็นผู้เชื่อแล้ว เราเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เป๊ะเลย วิญญาณใหม่สะอาดบริสุทธิ์ หมดจด พอถึงวันที่ลมหายใจเราออกจากร่าง วันสุดท้ายที่พระเยซูคริสต์เสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง จะมีการพิพากษา ฉะนั้นการพิพากษาตรงนี้ มีไว้สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้าเท่านั้น ผู้ที่ไม่ยอมหันจากความบาป หรือต้นไม้เดิม ต้นไม้ของอาดัม ยังคงพึ่งความสามารถ พฤติกรรม การกระทำของตัวเอง เพื่อที่จะสร้างความชอบธรรมให้กับตัวเอง ซึ่งรู้อยู่แล้วว่ามันสร้างอย่างไร? ก็ไม่ได้ ก็คือต่อให้ทำขนาดไหน? วิญญาณเขาก็ยังอยู่ในความบาปและความตาย ฉะนั้น เมื่อวันสุดท้ายของชีวิต เมื่อเขาไปยืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้า ในพระคัมภีร์ใช้คำว่าวิญญาณของผู้ตาย  แต่เราผู้เชื่อ เราไม่ตาย เราผู้เชื่อ เรามีวิญญาณใหม่ วิญญาณนิรันดร์ที่เหมือนพระเยซูคริสต์ ดังนั้น ในพระคัมภีร์จะไม่ใช้คำว่า “ตาย” กับผู้เชื่อ พระคัมภีร์จะใช้คำว่า “ล่วงหลับ” เราหลังจากโลกนี้ ทิ้งร่างกายนี้ ถ้าเป็นชาวบ้าน เขาก็เรียกว่าตาย ร่างกายตาย วิญญาณไม่ตาย วิญญาณเราก็ไปอยู่ที่เดิม คือที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า แค่สวมร่างกายใหม่ อันนี้ชัดเจนมากเลย

ฉะนั้น คนที่ตาย ไปยืนอยู่ต่อหน้าบัลลังก์แห่งการพิพากษาของพระเจ้า คือคนที่ตายทั้งวิญญาณ ตายตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้ และร่างกายก็เดินทางไปสู่ความตาย เมื่อทิ้งร่างกายนี้ ที่ต้องลงดิน วิญญาณก็ยังตายเหมือนเดิม แล้วก็ต้องไปยืนอยู่ตรงหน้าบัลลังก์แห่งการพิพากษาของพระเจ้า แล้วถึงวันนั้น ก็เรียกว่าตัดสินเด็ดขาด หมายความว่ามันจบแล้ว ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้ ถูกตัดสินไปแล้วใช่ไหม? แต่พระเจ้าชะลอเวลา เพื่อเปิดโอกาสให้คนกลุ่มนี้ ได้กลับใจใหม่ คือ …

“ฉันเปิดโอกาสให้เธอนะ เธอสามารถเปลี่ยนขั้วได้ เธอสามารถที่จะย้ายจากต้นไม้แห่งความตาย มาสู่ต้นไม้แห่งชีวิตได้นะ”

แต่พอถึงวันสุดท้ายจริงๆ คนที่ยังคงไม่ยอมย้าย ยังคงอยู่ที่เดิม ยังคงพึ่งความชอบธรรมของตัวเอง พึ่งการประพฤติของตัวเอง วันนั้นแหละ ของจริง  คือการพิพากษาจริงๆ วิญญาณตาย ร่างกายตาย ไปยืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้า และนั่นแหละ พระเจ้าก็จะพิพากษาครั้งสุดท้าย วิญญาณของผู้คนเหล่านั้น ก็จะถูกทิ้งไปที่บึงไฟนรกนิรันดร์กาล

นี่คือความจริงทั้งหมดในถ้อยคำของพระเจ้า ฉะนั้น หลายคนอาจจะคิดว่าเราผู้เชื่อ เราตายไปแล้ว เรายังต้องไปยืน ถูกพิพากษาอีกหรือ? ไม่มี ไม่สามารถไปยืนอยู่ได้ หรือไม่ต้องยืนด้วย เราไม่ได้ถูกพิพากษาเลย เพราะว่าวิญญาณเราสะอาดบริสุทธิ์  หมดจดแล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรม เรามีวิญญาณใหม่ เรามีชีวิตนิรันดร์ตั้งแต่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่มีคำว่าพิพากษา สำหรับผู้เชื่อเลย อันนี้พี่น้องจำให้ดีๆ อย่าให้ใครมาพูดให้เราสั่นคลอน หรือหวั่นไหว พอทำอะไรไม่ถูกต้อง ตกลง …

“ถ้าฉันตาย ฉันยังต้องไปถูกพิพากษาไหม?” หรือว่า “ถ้าฉันตาย ความรอดจะหายไปไหม?”

พระเจ้าบอกเราชัดเจน ในถ้อยคำของพระองค์บอกว่าเมื่อเราเชื่อพระเจ้า เราเป็นแกะของพระองค์ แกะของพระเยซูคริสต์ อยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า ไม่มีใครสามารถแย่งชิงแกะนั้น ไปจากมือของเราได้ แล้วเราก็จะดูแลแกะนั้น ตั้งแต่อยู่บนโลกใบนี้ ไปจนถึงโลกหน้า แล้วเราก็จะเป็นหนึ่งเดียวกันกับเขา เราไม่ทิ้งเขา เราอยู่กับเขาตลอดเวลา จนถึงในอนาคตข้างหน้า  ที่วิญญาณของคนเหล่านี้ผู้เชื่อ ออกจากร่าง เขาก็ไปอยู่ที่เดิม ก็คือที่ที่พระเยซูคริสต์สถิตอยู่ ณ เวลานี้ เรารับรู้ในโลกวิญญาณ แต่ถ้าถึงวันนั้น เราไม่ต้องใช้ความเชื่อแล้ว เราก็ไปเจอพระเจ้าหน้าต่อหน้า ถึงวันนั้น เราไม่ต้องใช้ความหวัง ที่จะรอร่างกายใหม่ ก็คือเราได้รับร่างกายใหม่ จากพระเจ้าเลย

นี่คือสิ่งที่เป็นความจริง ที่พระเยซูจะย้ำตลอด … “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า …” แล้วถ้าใครรู้ความจริง  ความจริงจะทำให้ผู้นั้นเป็นไท ฉะนั้น เราเป็นคริสเตียน เราจำเป็นจะต้องรู้ความจริง ถ้า คริสเตียนที่ไม่รู้ความจริง หรือรู้ครึ่งๆ กลางๆ ก็จะถูกหลอกได้ แล้วชีวิตเราก็ไม่สามารถที่จะมีสันติสุขในพระเจ้าได้อย่างเต็มที่ มันน่าเสียดาย ที่พระเจ้าทำให้เราเสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว ทำไมเราต้องไปตะเกียกตะกายทำ เพื่อที่จะได้รับความชอบธรรมจากพระเจ้า ตะเกียกตะกายทำ เพื่อว่าวันสุดท้าย เราไปยืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้า เราจะได้รับความรอด

พระเยซูบอก … “เธอรอดแล้ว รอดเลย เธอเป็นลูกฉันแล้ว เธอจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้ว”

ก็คือความจริง ฉะนั้น ขอพระคุณพระเจ้า ทรงเมตตาเรา ให้ความจริงนี้ ได้ถูกฝังรากลึกลงไปในวิญญาณของผู้เชื่อทุกคนที่ได้ยินได้ฟังเรื่องความจริงนี้ ที่จะปลดปล่อยให้เขาเป็นไท

พระเจ้าอวยพรค่ะ

 

*******************

 

จากใจคณะศิษยาภิบาล

 

โรม 8:8-9  “8 บรรดาผู้ที่ธรรมชาติวิสัยบาปควบคุมอยู่ (ยังไม่ได้บังเกิดใหม่) ไม่อาจเป็นที่ชอบพระทัยของพระเจ้าได้ 9 อย่างไรก็ตาม ถ้าพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตในท่าน (บังเกิดใหม่แล้ว) ท่านก็ไม่ได้ถูกควบคุมโดยวิสัยบาป แต่โดยพระวิญญาณ”

 

เชื่อพระเจ้า อย่าหลงไปเชื่อใคร  พระองค์ทรงห่วงใย  รักแท้และแน่จริง

คริสเตียนบังเกิดใหม่ ก็เป็นอิสระจากการควบคุมของอำนาจบาป

ไม่ใช่เป็นอิสระที่จะทำบาป ซึ่งตามธรรมชาติเป็นไปไม่ได้ด้วย เพราะบังเกิดใหม่  เป็นลูกพระเจ้าแล้ว นอกจากถูกล่อลวงให้หลงเชื่อศัตรู

 

ในตอนเริ่มต้นการทรงสร้างของพระเจ้า โลกวัตถุเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-อยู่ตลอดไป (นิรันดร์)  เพราะเหตุมนุษย์หลงเชื่อคำหลอกลวงจากซาตาน  จึงดื้อรั้น ไม่เชื่อฟังต่อพระเจ้า และผลคือความตาย กลายเป็นเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับศูนย์ไป ทุกสิ่งบนโลกนี้ที่เป็นวัตถุสิ่งของจับต้องมองเห็นได้ รวมทั้งร่างกายภายนอกนี้อยู่ในขบวนการมุ่งไปสู่การดับศูนย์ทั้งสิ้น

 

ส่วนฝ่ายวิญญาณ ผลของความบาปที่เกิดขึ้น กับวิญญาณมนุษย์ คือเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-อยู่ตลอดไป แต่ ตายจากความสัมพันธ์กับพระเจ้าตายจากธรรมชาติของพระเจ้าซึ่งเรียกว่าพระสิริ ไม่สามารถอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าได้

 

ขบวนการชั่วร้ายทำลายล้าง มนุษยชาติและสิ่งที่ พระเจ้าทรงสร้างทั้งสิ้นนี้พระคัมภีร์เรียกขบวนการนี้ว่าคำสาปแช่ง (ถูกพิพากษาให้รับโทษ)

 

“พระคริสต์ได้ทรงไถ่เรา พ้นจากคำสาปแช่งของบทบัญญัติ  โดยทรงรับคำสาปแช่งแทนเรา” เนื่องจากมีเขียนไว้ว่า “ผู้ใดถูกแขวนบนต้นไม้ ก็ถูกแช่งสาปแล้ว”  กาลาเทีย 3:13

 

พระเจ้าอวยพรครับ

 

 

 

 

วารสาร Holy News ฉบับที่ 1323

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  1  สิงหาคม  2021

เรื่อง “เรารอดโดยความเชื่อ ไม่ใช่การประพฤติ”

โดย  วราพร  คงล้วน

 

วันนี้เรามาดูในหนังสือฟีลิปปี บทที่ 3 เป็นถ้อยคำอีกอันหนึ่งที่จะบ่งบอกถึงความจริงในพระวจนะของพระเจ้า ในการที่เรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว พระเยซูคริสต์บอกว่าเราอยู่ในสถานะแบบไหนอย่างไร? และเราควรจะใช้ชีวิตบนโลกนี้อย่างไร?  เพื่อเป็นอิสรภาพ เพื่อจะฉายแสงของพระองค์ออกไป และความหวังที่เรามีอยู่ในพระเยซูคริสต์ คืออะไร? ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้ เราจำเป็นจะต้องรับรู้ เพื่อว่าเราจะไม่ถูกหลอก ไม่ว่าจะด้วยคำสอน หรือคำพูด หรืออะไรก็ตามที่ฟังดูแล้วเหมือนกับมันน่าจะเป็นไปได้  เราน่าจะทำแบบนี้นะ เราถึงจะเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า ซึ่งความเป็นจริงแล้วถ้อยคำของพระเจ้าบอกอะไรเราบ้าง?

ฟีลิปปี 3:1 “สุดท้ายนี้พี่น้องทั้งหลาย จงชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้า! ไม่ลำบากสำหรับข้าพเจ้าเลย ที่จะเขียนเรื่องเดียวกันถึงท่านอีก ทั้งสิ่งนี้ยังเป็นการป้องกันท่านด้วย”

 

อาจารย์เปาโลเริ่มต้นบทที่ 3 ด้วยคำว่า “ให้พี่น้องชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้า” แล้วก็บอกพี่น้องชาวฟีลิปปีว่าไม่ได้ลำบากเลย ที่อาจารย์เปาโลจะเขียนจดหมายเรื่องเดิมๆ

ในจดหมายฝาก พี่น้องจะเห็นเป็นเรื่องเดิมๆ เลย ที่อาจารย์เปาโลเขียน อาจจะมีความแตกต่างในแง่มุมต่างๆ นิดหนึ่ง แต่เนื้อหาสำคัญที่อาจารย์เปาโลเขียน จะพุ่งไปที่ความรอดในพระเยซูคริสต์เท่านั้น เท่านั้นจริงๆ

ฉะนั้น อาจารย์เปาโลบอกไม่ได้ลำบากลำบนอะไรเลย สำหรับท่าน ที่จะเขียนเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อจะได้ป้องกันเราไว้ จะได้ไม่ถูกหลอกด้วยเล่ห์กลต่างๆ ตามลมปากของคนโน้นคนนี้ สอนเราว่าเราควรจะทำอย่างนั้น เราควรจะทำอย่างนี้ เมื่อเรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว

ในพระคัมภีร์เรื่องที่พระเจ้าบอกเราว่าเราได้รับเรียบร้อยแล้ว คือความรอด โดยพระคุณ … ความรอด โดยพระคุณตรงนี้ เราเรียนรู้กันมาเยอะมากเลย ก่อนที่เราจะเปิดใจต้อนรับพระเจ้า เราอาจจะได้ยินได้ฟังเรื่องราวของพระเจ้าผ่านคนโน้นคนนี้ ที่บอกเราว่า …

“มาเชื่อพระเยซูสิ เชื่อแล้วเราจะได้รับเยอะแยะมากมาย เราไม่ต้องทำอะไร เราจะได้รับความรอด เราไม่ต้องตะเกียกตะกาย เราสามารถที่จะไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ หลังความตาย”

แต่ความเป็นจริง คือเมื่อเราได้ยินได้ฟังเรื่องราวของพระเจ้า แล้วเราเปิดใจ บอกกับพระเจ้าว่าเราเชื่อตามนั้นแหละ เรารับรู้ว่าเราเป็นคนบาป เราต้องการความช่วยเหลือจากพระเจ้า พอเรามาบอกพระเยซูคริสต์ปุ๊บ ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าได้บัพติศมาเรา เข้าส่วนในพระเยซูคริสต์

คำว่า “บัพติศมา” คือการเอาวิญญาณของเราเข้ามามีส่วนร่วมกับพระเยซูคริสต์ ก็คือเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ วิญญาณเก่าที่เราอยู่ในบาป อยู่ในที่เดิม ที่เราเกิดมาปุ๊บ เราเป็นคนบาปเลย  วิญญาณตรงนั้น เมื่อเราตัดสินใจบอกกับพระเจ้าว่าเราเป็นคนบาปนะ เราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เราอยากจะขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าปุ๊บ พระเจ้า พระวิญญาณบริสุทธิ์ก็จะนำเราบัพติศมา เข้าไปในพระเยซูคริสต์ และไปตายพร้อมกับพระองค์ ฝังพร้อมกับพระองค์ และเป็นขึ้นมาใหม่พร้อมกับพระองค์ ด้วยฤทธิ์เดชอำนาจแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ ที่เราจะได้บังเกิดใหม่ พอเราบังเกิดใหม่ เราจะมีชีวิตเหมือนกับพระเยซูเป๊ะเลย  วิญญาณเราจะเป็นวิญญาณใหม่ ซึ่งตรงวิญญาณใหม่ตรงนี้ คือวิญญาณเก่าเราได้ตายพร้อมกับพระเยซูแล้ว

ใหม่ๆ เราอาจจะไม่เข้าใจ พระเยซูตายตั้ง 2,000 กว่าปีแล้ว  แล้วเราอยู่ในยุคปัจจุบัน เราจะไปตายพร้อมได้อย่างไร? เหตุผล ก็คือในโลกวิญญาณไม่มีเวลา อันนี้เรื่องจริงในโลกวิญญาณไม่มีเวลา พระเจ้าบอกพระองค์ทรงเป็นอัลฟาและโอเมก้า เป็นเบื้องต้นและเบื้องปลาย ไม่มีเวลา พอไม่มีเวลา เมื่อเราเปิดใจต้อนรับปุ๊บ มันเดี๋ยวนี้ ทันที ที่เราได้ไปตายพร้อมกับพระเยซู ถูกฝังพร้อมกับพระเยซู และเป็นขึ้นมาใหม่พร้อมกับพระเยซู

พอเราเป็นขึ้นใหม่พร้อมกับพระเยซูปุ๊บ เรามีธรรมชาติใหม่ ที่เป็นเหมือนพระเยซูเป๊ะเลย คือทันทีที่เราเชื่อ ทันทีที่เราบังเกิดใหม่ เราได้เป็นลูกของพระเจ้า เราได้เป็นผู้ชอบธรรม วิญญาณเราสะอาด บริสุทธิ์ หมดจด วิญญาณเก่าที่เป็นบาป เราตายไปแล้ว  เรามีวิญญาณใหม่ เราได้เป็นทายาทของพระเยซูคริสต์ เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์ คือ ณ เวลานี้ วิญญาณของผู้เชื่อทุกคน เป็นวิญญาณใหม่ และอยู่ที่สวรรค์สถานร่วมกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยแล้ว ในโลกวิญญาณ

เรามาดูในท้ายบทที่ 2 ของฟีลิปปี อาจารย์เปาโลบอกว่าถ้าความชอบธรรมสามารถมาโดยบทบัญญัติ หรือการประพฤติของมนุษย์แล้ว พระเยซูก็สิ้นพระชนม์ โดยเปล่าประโยชน์

ก็คือถ้ามนุษย์สามารถใช้การกระทำของตัวเอง เพื่อที่จะทำให้ตัวเองเป็นผู้ชอบธรรมได้ สิ่งที่พระเยซูคริสต์มาทำ เพื่อเราบนไม้กางเขน ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ก็มนุษย์ทำได้แล้ว แต่ความเป็นจริง คือไม่มีมนุษย์คนไหน บนโลกใบนี้ สามารถสร้างความชอบธรรม ด้วยการประพฤติของตัวเอง  ด้วยบทบัญญัติต่างๆ ที่พระเจ้าตั้งขึ้นมา แล้วมนุษย์พยายามที่จะดิ้นรน ตะเกียกตะกายทำ

บทบัญญัติเหล่านี้ ตั้งแต่เริ่มแรกที่พระเจ้าให้กับชาวยิว คือคนอิสราเอลเป็นกลุ่มคนกลุ่มแรก ที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ เพื่อจะเป็นผลแรก ในการให้พระเยซูคริสต์มาเกิด ที่ชาวยิว คนอิสราเอล ฉะนั้น คนยิว เขาก็จะยึดถือบทบัญญัติ พยายามทำบัญญัติให้ดีที่สุด เพราะเขาคิดว่าเขาเป็นประชากร ที่พระเจ้าเลือกสรรมา เขามีระดับที่สูงกว่าคนอื่นๆ ที่เป็นชนต่างชาติ ที่ไม่ใช่อิสราเอล แล้วเขาคิดว่าเขาเป็นกลุ่มชนที่พิเศษกว่าคนอื่น ภาคภูมิใจในความเป็นอิสราเอล  ความเป็นลูกของพระเจ้า  ความเป็นลูกของอับราฮัม  เรามีบทบัญญัติของพระเจ้า เรายึดถืออย่างหนักแน่นมั่นคง แล้วก็คิดว่ายังไงๆ เราก็ได้ไปอยู่กับพระเจ้าบนสวรรค์แน่นอน ความเป็นจริง คือมันไม่ใช่

ดังนั้น บทบัญญัติ พระเจ้าได้ตั้งไว้ เป็นเหมือนเงาในอนาคตข้างหน้า ที่พระเจ้าจะส่งพระเยซูคริสต์มา เพื่อให้ครบถ้วนสมบูรณ์ แล้วบัดนี้ พระเยซูคริสต์ก็มาทำให้ครบถ้วนสมบูรณ์เรียบร้อยไปแล้ว

ฉะนั้น เมื่อคนยิวได้รับรู้ความจริงตรงนี้ว่าพระผู้ช่วยให้รอดได้มาแล้ว คนยิวทุกคนจำเป็นต้องกลับใจใหม่ เหมือนคนต่างชาติ เขาจำเป็นจะต้องไม่พึ่งพากำลัง ความสามารถ  หรือการประพฤติของเขาที่จะพยายามทำตามกฎบัญญัติเยอะแยะมากมาย เพื่อทำให้เขาเป็นผู้ชอบธรรม แต่พระเจ้าบอกว่าความชอบธรรมมาจากพระเจ้า เป็นความรอด โดยผ่านทางพระเยซูคริสต์ มีทางเดียวเท่านั้น ที่เราจะสามารถรับความชอบธรรมนี้ หรือความรอด การเป็นลูกของพระเจ้า การเป็นผู้สะอาดบริสุทธิ์ มีทางเดียว คือผ่านทางความเชื่อเท่านั้น

ตรงนี้ อาจารย์เปาโลเลยบอกว่าไม่ได้เป็นเรื่องลำบาก สำหรับเราเลย เราจำเป็นต้องพูดเรื่องนี้บ่อยๆ ซ้ำไปซ้ำมา เพื่อว่าเราจะได้ป้องกันพวกท่าน ก็คือป้องกันผู้เชื่อทั้งหลาย ไม่เพียงแต่ในอดีต คือในฟีลิปปีเท่านั้น การป้องกันมาถึงพวกเราด้วย  เพราะว่ามันเป็นความจริงไง  ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า ทำให้เราเป็นอิสรภาพ

ดังนั้น ความจริงตรงนี้ คือวิญญาณเราสะอาดแล้ว เรื่องของพระเยซูคริสต์เป็นความจริง เมื่อเราเป็นอิสระแล้ว เราก็จะไม่ตกเป็นทาสอีกต่อไป คือทาสที่เราต้องทำเอง  เชื่อแล้ว ยังต้องทำเองอีก ถ้าอย่างนั้น พระเยซูก็ไม่ต้องมาตายแทนเรา เราก็ยังคงต้องทำเองเหมือนเดิม ดังนั้น พระเจ้าบอกว่าเมื่อเราเชื่อแล้ว เราได้รับความรอดแล้ว เราพึ่งในพระเยซูคริสต์แล้ว เราไม่ต้องทำเองเลย พระเจ้าทำให้เราเสร็จ ครบถ้วนสมบูรณ์ เรียบร้อยไปแล้ว ตั้งแต่วันที่พระเยซูคริสต์ถูกตรึง ถูกฝัง และเป็นขึ้นมาจากความตาย ทุกอย่างได้ถูกทำให้ครบถ้วนสมบูรณ์ เรียบร้อยไปแล้ว  และเราผู้เชื่อ ก็ได้รับสิ่งนี้ในโลกวิญญาณเรียบร้อยไปแล้ว

ฟีลิปปี 3:2 “จงระวังพวกสุนัข จงระวังพวกคนทำชั่ว จงระวังพวกเชือดเนื้อเถือหนัง”

 

ทำไมอาจารย์เปาโลบอกผู้คนในฟีลิปปีให้ระวัง? ทำไมต้องระวัง? จากอันดับแรก อาจารย์เปาโลพยายามเอาความจริงเข้าไป …

“ตอนนี้น๊า พวกเธอเชื่อแล้วน๊า พวกเธอรอดแล้วน๊า พวกเธอเป็นผู้ชอบธรรมแล้วน๊า พวกเธอสะอาดบริสุทธิ์แล้วน๊า พระเยซูคริสต์ทำให้พวกเธอเรียบร้อยไปแล้วน๊า ตอนนี้พวกเธอเป็นลูกของพระเจ้าแล้วน๊า แล้วเธอได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ร่วมกับพระเยซูคริสต์แล้วน๊า ตอนนี้พระเยซูทำให้ครบถ้วนสมบูรณ์ไปเรียบร้อยแล้วน๊า พวกเธอไม่ต้องทำอะไรเลย เธอแค่เชื่อ เธอก็ได้เป็นลูกของพระเจ้า เธอแค่เชื่อ เธอก็ได้ไปอยู่ที่เดียวกันกับพระเยซูคริสต์แล้ว”

อาจารย์เปาโลย้ำ เพื่อป้องกัน พอข้อที่ 2 บอกว่า “จงระวัง” แปลว่าในขณะที่เรายังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ จะมีคำสอนเยอะแยะมากมาย ที่พยายามเข้ามาบอกเราว่า …

“เชื่อพระเยซูอย่างเดียวไม่พอ  เธอยังต้องทำอย่างนี้ เธอยังต้องทำอย่างนั้น เพื่อว่าจะทำให้พระเยซูรักเธอมากขึ้น เธอจะได้รักษาความรอดตรงนี้ไปได้ เธอจะได้รักษาว่าหลังความตาย เธอจะไม่หลุดออกจากทางของพระเจ้า”

นั่นคือการล่อลวงทุกรูปแบบเลยที่ส่งเข้ามา

ฉะนั้น พระเจ้าบอกว่า … “รอดแล้วรอดเลย เมื่อเธอเป็นลูกของพระเจ้า  เธอก็เป็นลูกของพระเจ้าเลย  เธอไม่ต้องกลัวว่าเธอจะถูกแยกไปจากมือของพระเจ้า”

ในพระธรรมยอห์นบอกว่า .. “ไม่มีใครสามารถแย่งแกะของพระเจ้า ไปจากพระหัตถ์ของพระองค์ได้เลย”

แต่มีคนบอกว่า … “ถ้าเธอทำอย่างนี้ นิสัยไม่ดี เดี๋ยวเธอจะหลุดจากทางของพระเจ้า เดี๋ยวตายไป เธอไม่รอดหรอก”

อ้าว! กลายเป็นอย่างนั้นไป

ฉะนั้น อาจารย์เปาโลเลยต้องมาย้ำว่าอย่าไปเชื่อคนเหล่านี้ คือให้ระวังไว้ คนเหล่านี้ ในสมัยของอาจารย์เปาโลจะมีคริสเตียน 2 กลุ่ม คริสเตียนที่มาเชื่อพระเจ้า ที่เป็นคนยิว  กับคริสเตียนที่มาเชื่อพระเจ้า ที่เป็นคนต่างชาติ

พอคริสเตียนที่มาเชื่อพระเจ้าเป็นคนยิว บางครั้งเขาก็ยังผสมผเสเอากฎบัญญัติของโมเสสเดิมมาปฏิบัติอยู่ บางคนยังไปบอกคนต่างชาติว่า …

“เธอมาเชื่อพระเยซูอย่างเดียวไม่พอนะ เธอยังต้องมาทำพิธีเข้าสุหนัตด้วย เพราะพวกฉัน พวกยิวเราทำพิธีเข้าสุหนัต เพื่อเป็นประชากรของพระเจ้า  ฉะนั้น พวกเธอเป็นคนต่างชาติ มาเชื่อพระเจ้าอย่างเดียวไม่พอ  เธอยังต้องมาเข้าสุหนัตเหมือนพวกฉัน หรือเธอมาเชื่อพระเจ้าแล้ว เธอยังต้องมารักษากฎบัญญัติของโมเสส 1, 2, 3, 4 เธอยังต้องมารักษากฎวันสะบาโต 1, 2, 3, 4 กฎอะไรเยอะแยะมากมาย”

เชื่อแล้วนะ ฉะนั้น อาจารย์เปาโลบอกอย่าไปโดนหลอก เราเชื่อแล้ว เราไม่ได้อยู่ใต้กฎบัญญัติ  แต่เราอยู่ใต้พระคุณ เมื่อเราอยู่ใต้พระคุณปุ๊บ กฎบัญญัติไม่มีผลอะไร สำหรับชีวิตของผู้เชื่อเลย ไม่มีผลอะไรเลย ฉะนั้น ถ้าเราเชื่ออย่างนั้น แล้วเราพยายามไปทำตามกฎบัญญัติ ก็คือมาเชื่อพระเจ้าแล้วนะ เราต้องอ่านพระคัมภีร์เยอะๆ เพื่อให้พระเจ้ารักเรามากขึ้น แต่ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้ารักเราถึงที่สุดแล้ว ที่สุดตรงไหน? ตรงที่พระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อเราบนไม้กางเขน แค่นั้นจบแล้ว

พระเยซูคริสต์ไม่ได้เรียกร้องว่า … “เธอมาเชื่อพระเจ้า เธอต้องมาอ่านพระคัมภีร์เยอะๆ เธอมาเชื่อพระเจ้าแล้ว เธอต้องอธิษฐานเยอะๆ เธอเชื่อพระเจ้า เธอต้องมาโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวพระเจ้าไม่เอาเธอ”

ไม่มีเลย พระเยซูบอกว่าเชื่อ เป็นลูกพระเจ้าแล้ว เป็นแล้วเป็นเลย ไม่ว่าเราจะอ่านพระคัมภีร์ ไม่อ่านพระคัมภีร์ อธิษฐาน ไม่อธิษฐาน  มาโบสถ์ ไม่มาโบสถ์ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานะของเรา จากการเป็นลูกของพระเจ้าได้เลย เปลี่ยนไม่ได้ เราก็ยังคงเป็นลูกพระเจ้าอยู่ แต่ไม่ใช่ว่าพอพูดอย่างนี้ จากนี้ต่อไป พี่น้องไม่ต้องอ่านพระคัมภีร์แล้ว พี่น้องไม่ต้องอธิษฐานแล้ว พี่น้องไม่ต้องมาโบสถ์แล้ว แต่จริงๆ ณ ทุกวันนี้ ถูกบังคับโดยปริยาย อยากมา ก็มาไม่ได้อยู่ดี มาโบสถ์ไม่ได้  ก็ต้องออนไลน์  แล้วถ้าเป็นอย่างนี้ ตามที่คนบอกเราว่าถ้าไม่มาโบสถ์ เราจะไม่ได้รับพระพรจากพระเจ้า  ตอนนี้คริสเตียนทั้งโลกเลย ไม่ได้รับพระพรจากพระเจ้าหรอก เพราะเรามาโบสถ์ไม่ได้ไง ใช่หรือไม่? ดังนั้น มันไม่เกี่ยวกัน

เป็นลูกของพระเจ้า  พระเยซูบอกว่าเราเป็นอิสระแล้ว พระเจ้าไม่ได้ให้เราอยู่ภายใต้กฎบัญญัติ แต่การอธิษฐานดีไหม? ดี เป็นสิ่งที่เราควรทำ เราทำ  เราทำ เพราะเราเห็นว่ามันเป็นสิ่งทีดี แต่เราไม่ได้ทำ เพราะว่าเราต้องทำ ถ้าเราไม่ทำ พระเจ้าจะไม่รักเรา ไม่เกี่ยว

หรือการอ่านพระคัมภีร์เป็นสิ่งที่ดีไหม? ดี เราควรจะอ่าน มันเป็นประโยชน์สำหรับชีวิตของเรา แต่ไม่ใช่ต้องอ่าน ถ้า “ต้อง” เธอไม่อ่าน พระเจ้าก็จะไม่รักเธอ ไม่เกี่ยวกัน

หรือการมาโบสถ์ เธอต้องมานะ ถ้าสมมติว่าไม่ได้เจอโควิดอย่างนี้ เธอต้องมา เกิดวันไหนเราติดขัด ขัดข้อง พ่อแม่เราป่วยหนัก เราต้องดูแลพ่อแม่ แล้วถูกสั่งว่าเธอต้องมา ถ้าเธอไม่มา พระเจ้าไม่รักเธอ แล้วยังไงล่ะ มันไม่ใช่ไง

ฉะนั้น พระเยซูคริสต์บอกว่าอะไรที่ดี ให้เราทำ เพราะว่ามันสมควรทำ เมื่อเราเป็นลูกพระเจ้า  การมาโบสถ์เป็นสิ่งที่ดี เราสมควรทำ เราก็ทำ แต่ไม่ใช่เป็นกฎข้อบังคับว่าต้องมานะ ไม่มา พระเจ้าไม่เอาเธอแล้ว เธอไม่ได้เป็นคริสเตียนที่ดี ไม่เกี่ยวกัน

หรือแม้แต่หลายๆ อย่าง ที่คนพยายามจะเอามาใส่ในชีวิตของคริสเตียน  ผู้เชื่อว่าต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ ต้องทำทุกอย่างเลย ฉะนั้น แม้แต่เรื่องต้องถวายทรัพย์ ถ้าไม่ถวายทรัพย์พระเจ้าไม่รักเธอ หรือเธอจะไม่ได้รับพระพร มันก็ไม่ใช่ ในพระคัมภีร์ใหม่บอกว่าทุกคนจงให้ ตามที่คิดหมายไว้ในใจ ไม่ใช่ให้เพราะเสียดาย หรือไม่ใช่ให้ เพราะว่าถูกบังคับ หรืออะไร? เรามีพระเจ้าแห่งการให้อยู่ในวิญญาณของเราแล้วตอนนี้ วิญญาณเราเป็นวิญญาณแห่งการให้ วิญญาณแห่งความรัก วิญญาณแห่งความดีงาม ทั้งหมดที่พระเจ้าเป็น มันเป็นของเราอยู่แล้ว ฉะนั้น การถวายทรัพย์ก็เป็นส่วนหนึ่งในวิญญาณของเรา ที่ให้ออกไป หรือแม้แต่ไม่ใช่การถวายทรัพย์ด้วยซ้ำไป การที่เราไปช่วยเหลือคนอื่น อธิษฐานเผื่อคนอื่น หรือแม้แต่เห็นคนยากจน แล้วเราช่วยเหลือจุนเจือเขา มันก็เป็นส่วนหนึ่งในธรรมชาติใหม่ของเรา  ที่พระเจ้าให้เราเรียบร้อยไปแล้ว แล้วเราก็ทำตามธรรมชาติใหม่ของเราออกไป โดยที่เราไม่ได้รู้สึกว่า …

“ถ้าฉันทำดีกับคนนี้ ฉันจะได้รับกลับมา 100 เท่านะ หรือฉันถวายทรัพย์ ฉันจะต้องได้รับกลับมา 100 เท่า”

ไม่ใช่ ถ้าเราคิดอย่างนี้ มันไม่ใช่การทำ เพื่อถวายเกียรติ แด่พระเจ้า แต่เป็นการลงทุน พี่น้องนึกการลงทุนได้ไหม? เราไปลงทุนอะไรอย่างหนึ่ง เราวางเงินลงไปตรงนี้ ที่ทุกวันนี้ คนถูกหลอกเยอะแยะมากมาย  ไปเล่นหุ้น เล่นแชร์ อะไรต่างๆ เขาก็จะหลอกเรา ลงตรงนี้ แล้วอีกกี่วันเราจะได้กำไรเท่านี้ กี่เท่าตัว กำไรเยอะแยะมากมาย ที่คนถูกหลอก ทำลงไป เพราะว่าข้างในมีเป้าหมาย ก็คือเป็นการลงทุน เพราะเราเห็นผลประโยชน์ ที่จะตามมา ที่เขาบอกเรา ผลประโยชน์ใหม่ๆ อาจจะมี ไปๆ มาๆ ทั้งผลประโยชน์ ทั้งเงินต้นเราสูญหายไปเลย

ฉะนั้น พอเรามาเชื่อพระเจ้า เราไม่ใช่ใช้วิธีนี้กับพระเจ้า วิธีนี้ ไม่สมควรที่เราจะทำกับพระเจ้าเลย เพราะว่าพระเจ้าให้ทุกอย่างกับเราแล้ว ให้เราทำทุกอย่าง เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า เพราะว่าข้างในเราเป็นเหมือนพระเจ้าแล้วไง พระเจ้าทำอย่างไร? เราก็อยากทำอย่างนั้น พระเจ้าเป็นความรัก เราก็อยากให้ความรักออกไป พระเจ้าเป็นการให้  เราก็อยากให้ออกไป ไม่ว่าเป็นการให้คำอธิษฐาน ให้เงินทอง ให้ทรัพย์สิ่งของ หรือให้คำหนุนใจ ให้อะไรก็แล้วแต่ เพราะว่าพระเจ้าที่อยู่ในเรา  จากข้างในผลักดันออกมา แล้วเราก็ทำ โดยการนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ตรงนี้แหละ คือสิ่งที่สำคัญ สำหรับพวกเรา ที่ได้รับความรอดแล้ว ที่ควรจะทำ ไม่ใช่ต้องทำ

ฟีลิปปี 3:3 “เพราะว่าพวกเรา คือผู้เข้าสุหนัตแท้ เรารับใช้พระเจ้าด้วยพระวิญญาณของพระองค์ เราอวดอ้างพระเยซูคริสต์ และเราไม่มั่นใจในเนื้อหนังร่างกาย”

 

อาจารย์เปาโลย้ำนะ เราเป็นผู้เข้าสุหนัตแท้ คือเข้าสุหนัตฝ่ายวิญญาณ วิญญาณเราได้รวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว โดยที่เราไม่จำเป็นต้องมาพึ่งพาเนื้อหนังอีกต่อไป วิญญาณเราได้รับความรอดเรียบร้อยไปแล้ว พอเราได้รับชีวิตใหม่ ได้บังเกิดใหม่ปุ๊บ ณ เวลานี้ สิ่งที่เราจะอวดอ้าง คืออวดอ้างเรื่องของพระเยซูคริสต์เท่านั้น เราจะไม่อวดอ้างหรือเชื่อใจในเนื้อหนังของเรา หรือการกระทำของเรา อวดอ้างความดีงามของเราว่าเราไปทำอะไรมาเยอะแยะมากมาย วันนี้เราได้ทำอย่างนี้ เมื่อวานเราได้ทำอย่างนี้ ทำๆ จนเสร็จ อวดจนเสร็จ มีคนมาชม ยิ่งยืดใหญ่เลย มีคนมาชมว่า …

“เราทำอันนี้ สุดยอดเลย ไปประกาศ คนมาเชื่อเยอะแยะเลย สุดยอดเลย”

เราภาคภูมิใจ ความเย่อหยิ่งเริ่มตามมา เพราะฉะนั้น ถ้าอะไรก็ตามที่เราทำ อยู่ในพื้นฐานที่ผิดปุ๊บ เราก็จะเฉไป ชีวิตของเราก็จะไขว้เขว ไม่ตรงตามที่พระเจ้าต้องการให้เราเป็น

ฉะนั้น ผู้ที่เชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์แล้วเท่านั้น ที่จะอวดอ้างพระเยซูคริสต์ เราไม่มีอะไรอวด เราอ่านจดหมายของอาจารย์เปาโล ไม่เคยคุยเรื่องอะไรเยอะแยะมากมาย  จริงๆ อาจารย์เปาโลทำหมายสำคัญ อัศจรรย์เยอะมากเลย แต่อาจารย์เปาโลแค่เล่าให้ฟัง แล้วจากนั้น จดหมายฝากต่างๆ อาจารย์เปาโลไม่ได้อวดอะไรเลย อวดแต่พระเยซูคริสต์เท่านั้น พูดแต่เรื่องของพระเยซูคริสต์เท่านั้น พระเยซูเป็นใคร? มาทำอะไรเพื่อเรา? แล้วตอนนี้เราเป็นใคร? เรามีตำแหน่งอะไร? ในพระเยซูคริสต์ นี่คือสิ่งที่คริสเตียนทุกคนจำเป็นจะต้องรับรู้

ฟีลิปปี 3:4-7 “4 แม้ข้าพเจ้ามีเหตุผลหลายประการที่มั่นใจเช่นนั้น ถ้าคนใดคิดว่าเขามีเหตุผลที่จะมั่นใจในเนื้อหนังร่างกาย ข้าพเจ้าก็มีมากยิ่งกว่า คือ 5 ข้าพเจ้าเกิดมาได้แปดวันก็เข้าสุหนัต ข้าพเจ้าเป็นคนอิสราเอลตระกูลเบนยามิน เป็นชาวฮีบรูแท้ ในด้านบทบัญญัติข้าพเจ้าเป็นฟาริสี 6 ในด้านความเคร่งศาสนา    ข้าพเจ้าเคยข่มเหงคริสตจักร  ในด้านความชอบธรรมตามบทบัญญัติ  ข้าพเจ้าก็ไม่มีที่ติ 7 แต่สิ่งใดๆ ที่เคยเป็นกำไรของข้าพเจ้า บัดนี้ข้าพเจ้าถือว่าขาดทุน  เพื่อเห็นแก่พระคริสต์”

 

ตรงนี้แหละ อาจารย์เปาโลบอกว่าจริงๆ ถ้าพวกเธออวดอ้างว่าเธอทำอะไรเยอะแยะมากมาย รักพระเจ้ามาก ทำตามกฎบัญญัติ อาจารย์เปาโลบอกว่าถ้าจะอวด ฉันมีเรื่องอวดเยอะกว่านั้นอีก เรื่องอวดของอาจารย์เปาโล คืออะไร? ไล่มาเลยว่าเมื่อข้าพเจ้าได้ 8 วันก็เข้าสุหนัต

คืออาจารย์เปาโลเป็นคนยิวแท้ สมัยก่อน พระเจ้าตั้งกฎบอกว่าเด็กผู้ชาย เมื่ออายุได้ 8 วัน ต้องมาที่พระวิหาร แล้วก็ทำพิธีเข้าสุหนัต เป็นเครื่องหมายที่แสดงว่าเราเป็นของพระเจ้า เสร็จ อาจารย์เปาโลบอกว่าเห็นไหม? 8 วัน ฉันก็เข้าสุหนัตแล้ว แล้วฉันก็เป็นคนอิสราเอลแท้ อยู่ในตระกูลของเบนยามินอีก เห็นไหม? มีชาติตระกูลด้วยนะ แล้วฉันก็เป็นชาวฮีบรูแท้อีก ไม่ใช่เทียมๆ มาหลอกเล่น แต่โดยชาติกำเนิด อาจารย์เปาโลเป็นแบบนั้นด้วย ในด้านบทบัญญัติ ฉันเป็นพวกฟาริสี คือพวกที่รู้บทบัญญัติเยอะมาก ไม่ใช่รู้อย่างเดียว เคร่งครัดตามบทบัญญัติ แทบจะเอาไม้บรรทัดมาวัดเลยว่าต้องเป๊ะๆ อาจารย์เปาโลก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย แล้วในด้านความเคร่งศาสนา ข้าพเจ้าก็เคยข่มเหงคริสตจักร

ก่อนที่อาจารย์เปาโลมาเชื่อพระเยซูคริสต์ อาจารย์เปาโลคิดว่าตัวเองรักพระเจ้ามาก ที่ต้องขอทหารไปไล่ล่าคริสเตียน เพราะว่าเขารักพระเจ้า เขาทำเพื่อพระเจ้า คนกลุ่มนี้ เป็นใคร? อยู่ดีๆ คนที่ชื่อเยซู มาประกาศความเชื่อใหม่ให้กับเรา เราเชื่อมาตั้งนานแล้ว บทบัญญัติของโมเสส เราทำกันแทบจะเป็นจะตาย เพื่อรักษากฎบัญญัติเหล่านี้ไว้ แต่พอคนหนึ่ง ชื่อเยซู มาถึงบอกว่า …

“กฎบัญญัติทั้งหมดไม่ต้องทำแล้ว มาเชื่อฉัน ได้รับความรอดเลย”

อาจารย์เปาโลก็รับไม่ได้ เหมือนกับพวกฟาริสีอื่นๆ ที่รับไม่ได้เหมือนกัน อาจารย์เปาโลถึงขนาดว่าขอทหารไป เพื่อไล่ล่าฆ่าผู้เชื่อ แล้วก่อนที่ขอทหาร ก็ไปทำร้ายผู้เชื่อเยอะแยะมากมาย  ที่ไหนที่มีการรวมกลุ่มของผู้เชื่อ ในพระเยซูคริสต์ อาจารย์เปาโลจะไปรังครวญหมดเลย ที่อาจารย์เปาโลคิดว่าที่ทำไป ก็เพื่อพระเจ้า ไปข่มเหงคริสเตียน ก็เพื่อพระเจ้า รักษากฎบัญญัติ ก็เพื่อพระเจ้า อดอาหาร ก็เพื่อพระเจ้า ตอนที่อาจารย์เปาโลเอาทหารไปไล่ล่าผู้เชื่อ ระหว่างเดินทางไปดามัสกัสเจอพระเยซู พออาจารย์เปาโลเจอพระเยซูปุ๊บ ตาใจฝ่ายวิญญาณถูกเปิดออก รับรู้ว่าที่เราทำมา มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย มันสูญค่า สิ่งที่เราคิดว่าเราทำเพื่อพระเจ้า แท้ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย มันไม่มีประโยชน์ มันเหมือนขยะที่อวดอ้างว่า …

“ฉันดีมากเลย ฉันเป็นคนรักษากฎบัญญัติเยอะแยะมากมาย ฉันทำโน่น ทำนี่ เพื่อพระเจ้า”

ก็คือมันจบเลย  สำหรับอาจารย์เปาโล เมื่อก่อนคิดว่าได้กำไร แต่ตอนนี้ขาดทุนย่อยยับเลย สิ่งที่ทำทั้งหมด มันสูญเปล่า  เพราะว่าไม่ได้เป็นความเป็นจริงที่เขาได้รู้จักกับพระเจ้าจริงๆ พอถึงข้อที่ 8 …

ฟีลิปปี 3:8 “ยิ่งกว่านั้นอีก  ข้าพเจ้าเห็นว่าทุกสิ่งไร้ค่า  เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ล้ำเลิศ  ในการที่ได้รู้จักพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า เพื่อพระองค์ข้าพเจ้าได้สละทุกสิ่งข้าพเจ้าถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเศษขยะ  เพื่อข้าพเจ้าจะได้พระคริสต์”

 

คือเมื่อก่อนอาจารย์เปาโลพึ่งในการกระทำดีของตัวเอง  โอ้อวดในความดีทั้งหมดเลย คิดว่า …

“ฉันดีนะ ฉันเป็นฟาริสี ฉันรักพระเจ้ามากๆ ขนาดฉันไม่ยอมเลยนะ คนที่ชื่อเยซูมาลบหลู่นามของพระเจ้าที่ฉันรัก ที่ฉันนับถือ มาทำอย่างนั้นได้อย่างไร?”

ก็พยายามต่อต้านทุกรูปแบบเลย ซึ่งคิดว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ ณ เวลานี้ เมื่อเจอพระเจ้า อาจารย์เปาโลเลิกเลย เลิกโอ้อวด ผลงานของตัวเอง  เพราะสิ่งที่ทำมาทั้งหมด  ก็เป็นเศษขยะ เพื่ออาจารย์เปาโลจะได้อยู่ในพระคริสต์ เมื่ออาจารย์เปาโลได้พระคริสต์ปุ๊บ อย่างอื่น มันไม่มีค่าสำหรับอาจารย์เปาโลเลย เหมือนเราทุกวันนี้ เราได้พระคริสต์ อะไรก็ตามที่ดูเหมือนดี เราไม่ได้เอามาใส่ใจเลย ถ้าเรายังคงใส่ใจว่าวันนี้เราทำอย่างนี้ เราดี เราวิเศษกว่าคนอื่น ก็แปลว่าเราพยายามพึ่งพากำลังของตัวเราเอง  ไม่ได้พึ่งพากำลังของพระเจ้าเลย

ฟีลิปปี 3:9 “และอยู่ในพระองค์ ตัวข้าพเจ้าเองไม่มีความชอบธรรมที่ได้มา  โดยบทบัญญัติ มีแต่ความชอบธรรมที่ได้มา โดยความเชื่อในพระคริสต์ เป็นความชอบธรรม ซึ่งมาจากพระเจ้า  และได้มาโดยความเชื่อ”

 

อันนี้ชัดเจนเลยนะ สิ่งที่อาจารย์เปาโลทำมาทั้งหมดไม่ใช่เป็นความชอบธรรม และไม่สามารถทำให้ตัวเองเป็นคนชอบธรรมได้ด้วย ตอนนี้ความจริงได้ปรากฏ อาจารย์เปาโลได้รับรู้แล้วว่าความชอบธรรม มาได้ทางเดียว  คือทางความเชื่อผ่านทางพระเยซูคริสต์เท่านั้น นี่คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลกำลังบอกพวกเรา แล้วพวกเราก็เหมือนกัน เราจำเป็นจะต้องรับรู้ตรงนี้ ไม่มีความชอบธรรม โดยผ่านการกระทำของเราแม้แต่นิดเดียว  เมื่อเรามาเชื่อพระเจ้า ไม่ว่าเราทำอะไรทั้งหมด ก็คือเกิดจากข้างใน ที่พระเจ้านำเราไปทำ ทำเสร็จ เราขอบคุณพระเจ้า จบ ไม่ได้เป็นความดีงามอะไรของเราเลย มันเป็นเรื่องของพระเจ้า ที่พระเจ้าจะใช้เราทำงาน ฉะนั้น ความชอบธรรมต่างๆ การอวดอ้าง การกระทำของเราที่อยู่บนโลกใบนี้ทั้งหมด มันไม่ได้อยู่ในสมองของอาจารย์เปาโล ณ เวลานี้ แล้วมันก็ไม่ควรอยู่ในสมองของพวกเราด้วย เพราะเรารู้ว่าทุกอย่างพระเจ้าทำให้เราเสร็จเรียบร้อยแล้ว หน้าที่ที่เราอยู่บนโลกใบนี้ ก็คือทำชีวิตของเราให้สำแดงพระเยซูคริสต์ให้กับผู้คนได้รับรู้ จากข้างในออกมาข้างนอก

ฟีลิปปี 3:10 “ข้าพเจ้าต้องการรู้จักพระคริสต์  และมีประสบการณ์ในฤทธิ์อำนาจแห่งการคืนพระชนม์ของพระองค์  และร่วมสามัคคีธรรมในการทนทุกข์ของพระองค์   เป็นเหมือนพระองค์ในการสิ้นพระชนม์”

 

ตรงนี้จริงๆ อาจารย์เปาโลรู้จักพระเยซูคริสต์แล้วล่ะ เหมือนกับพวกเรา เราทุกคนก็รู้จักพระเยซูคริสต์แล้ว แต่ที่อาจารย์เปาโลพูด ก็คือรู้จักแล้ว เราก็อยากจะรู้จักเพิ่มขึ้น อยากจะรับรู้เรื่องราวของพระองค์มากขึ้น เหมือนกับที่ว่าพอเรารู้จักกับพระเจ้าให้เราจดจ่อ จดจำในถ้อยคำของพระเจ้า สิ่งที่พระเยซูบอกเราว่าเป็นอย่างไร? เราได้รับอะไรไปแล้ว? โดยฤทธิ์เดชอำนาจแห่งการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูคริสต์ เราได้รับอะไรไปแล้ว เราได้เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าแล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว เราไม่มีบาปแล้ว วิญญาณเราสะอาดบริสุทธิ์หมดจด เราไม่ต้องไปกลัวว่าพอทำอะไรพลาด เราต้องไปตกนรกอีก ไม่มีแล้ว เพราะพระเจ้าบอกว่านี่คือความจริง

ฉะนั้น อาจารย์เปาโลบอกอยากจะรู้จักมากขึ้น มีความรู้เพิ่มขึ้น เกี่ยวกับประสบการณ์ในแต่ละวันกับพระเจ้าให้เพิ่มขึ้น ประสบการณ์ในเรื่องของการเป็นขึ้นมาจากความตาย คือความสำเร็จ ที่พระเยซูคริสต์ได้ทำเรียบร้อยแล้ว บนไม้กางเขน แต่ในขณะเดียวกัน ขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราจะต้องร่วมสามัคคีธรรมกับพระเจ้า ในการทนทุกข์ด้วย เราต้องทนทุกข์ร่วมกับพระเยซู เป็นการทนทุกข์จริงๆ เราดูภาพนะ พระเยซูบอกว่าโลกนี้ จะข่มเหงเรา คือข่มเหงพระเยซู โลกกับพระเยซูคริสต์เป็นคนละฝั่งกัน พระเจ้ากับมารเป็นศัตรูกัน ความสว่างกับความมืดเป็นศัตรูกัน อยู่คนละฝ่าย ความดีกับความชั่วอยู่กันคนละฝ่าย ฉะนั้น เมื่อก่อนเราอยู่ในความชั่ว เราก็เป็นพวกเดียวกัน เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร? แต่พอเรามาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ ตอนนี้อยู่คนละพวกแล้วนะ พวกมารที่ข่มเหงผู้เชื่อ คืออยู่คนละพวก เมื่อเขาข่มเหงพระเยซู เขาก็จะข่มเหงเราด้วย

เมื่อเรารับสิ่งดีจากพระเจ้า ทางโลกวิญญาณเรียบร้อยแล้ว ในร่างกายนี้ เราก็อยากจะมีประสบการณ์ในการทนทุกข์ ร่วมกับพระองค์ด้วย บางคนอาจจะถูกต่อต้านอย่างหนัก แต่บางคนอาจจะไม่ถูกต่อต้าน แต่ว่าชีวิตในการดำเนินอยู่บนโลกใบนี้ มันก็จะเผชิญกับอะไรมากมาย ที่เราจำเป็นจะต้องทนทุกข์ร่วมกับพระเยซูคริสต์ นั่นคือประสบการณ์ในชีวิตของเรา ในโลกใบนี้

ฟีลิปปี 3:11 “เพื่อจะได้เป็นขึ้นจากตาย  โดยทางใดทางหนึ่ง”

 

ก็คือเมื่อพระเยซูทนทุกข์ เราทุกข์ด้วย ทำไมเราทุกข์ เพราะว่าพระเยซูอยู่ในเรา เรากับพระเยซูเป็นหนึ่งเดียวกัน คนเขาต่อต้านพระเยซู เขาก็ต่อต้านเราด้วย คนเขาอยากจะข่มเหงพระเยซู เขาก็จะข่มเหงเราด้วย แล้วถ้าพระเยซูได้ดี เราก็ได้ดีกับพระเยซูด้วย ตอนนี้ ในโลกวิญญาณ เราได้ดีกับพระเยซูเลย คือทุกอย่างพระเจ้าทำให้เราเสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าในขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ ที่เรายังอยู่ในร่างกายเดิมอยู่ เราก็ทนทุกข์ มีประสบการณ์ร่วมกับพระเยซูคริสต์ด้วย

ฟีลิปปี 3:12 “ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้าได้ทั้งหมดนี้แล้ว หรือได้รับการปรับปรุงให้เป็นคนดีพร้อมแล้ว แต่ข้าพเจ้ารุดหน้าไป  เพื่อฉวยเอาสิ่งที่พระเยซูคริสต์ทรงตั้งไว้สำหรับข้าพเจ้า  เมื่อทรงฉวยข้าพเจ้ามาเป็นของพระองค์”

 

วันที่พระเยซูคริสต์ได้ฉวยเราเป็นของพระองค์ ก็คือวันที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ และได้บังเกิดใหม่ในโลกวิญญาณ เราได้อยู่กับพระเจ้าเรียบร้อยแล้ว เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้า แต่ในขณะที่ร่างกายยังเป็นร่างกายเก่า ที่อยู่บนโลกใบนี้ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก ถ้ามีใครบอกว่า …

“ฉันมาเชื่อพระเจ้า ฉันดีเลิศประเสริฐศรี ฉันเป็นคนดี ไม่เคยทำผิดอะไรเลย” … อย่างนั้น โกหก มันไม่ใช่

ในขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ อยู่ในร่างกายเดิม นิสัย หรือความประพฤติต่างๆ ก็ยังไม่ดีพร้อม พอเป็นคริสเตียน เราค่อยๆ พัฒนาบุคลิกลักษณะของเรา ให้เป็นเหมือนพระเจ้ามากขึ้น เป็นการพัฒนา ไม่ว่าเราจะทำดีขนาดไหน? หรือทำสิ่งที่ออกนอกลู่นอกทางของพระเจ้าขนาดไหน? เราก็ไม่ได้สนใจ เพราะว่าความประพฤติไม่เกี่ยวกับการเป็นลูกของพระเจ้า ดังนั้น ความเชื่อกับความประพฤติต้องแยกกัน

คริสเตียนที่ทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง มันไม่มีผลกระทบกับวิญญาณของเราเลย ไม่มีผลกระทบเลยนะ อย่าให้ใครหลอกเราว่าเราทำไม่ดีปุ๊บ พระเจ้าจะตัดเราทิ้งจากกองมรดกของพระองค์ ไม่มี พระเจ้าบอกเมื่อเราเข้ามาอยู่ในพระเจ้า เข้าแล้วเข้าเลย เป็นลูกแล้ว เป็นลูกเลย ก็คือไม่มีใครสามารถจะเปลี่ยนแปลงสถานะในการเป็นบุตรของพระเจ้า หรือผู้ชอบธรรม สะอาด บริสุทธิ์ของเราได้อีกเลย ไม่มีทาง

โลกใบนี้เปรียบง่ายๆ เลย ถ้าเราเป็นลูกของพ่อแม่ ต่อให้เราทำดีหรือไม่ดี ไม่สามารถเปลี่ยนสถานะเราจากการเป็นลูกของพ่อแม่ได้เลย ถ้าเราทำดี พ่อแม่ชื่นใจ ถ้าเราทำไม่ดี พ่อแม่เสียใจ เพราะว่าพอเราทำไม่ดีเราก็จะกินผลของมัน พ่อแม่ก็จะเสียใจ แต่ไม่ว่าจะชื่นใจหรือเสียใจ เราก็ยังเป็นลูกของพ่อแม่เราอยู่ดี คริสเตียนที่มาเชื่อพระเจ้า ลักษณะเดียวกัน เมื่อเราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เป็นแล้วเป็นเลย ต่อให้พฤติกรรมเราเป็นอย่างไร? ก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานะของเรา จากการเป็นลูกของพระเจ้าวิ่งกลับไปเป็นลูกของมาร มันเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าเราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราสะอาดบริสุทธิ์ หมดจด เราอยู่ในพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว ฉะนั้น อย่าให้ใครมาหลอกเราว่า …

“เธอทำอย่างนี้ เธอตกนรกแน่ๆ”

อย่าเด็ดขาด ฉะนั้น ไม่ว่าพฤติกรรมของอาจารย์เปาโลจะเป็นอย่างไรก็ตาม อาจารย์เปาโลไม่สนใจ ทำดี คนชมก็เฉยๆ ทำไม่ดี ก็เฉยๆ ถ้าเราเอาตามตรง ในพระเยซูคริสต์ การกระทำมันไม่สำคัญเลย คนอาจจะคิดว่าเชื่ออย่างนี้ คนที่เป็นคริสเตียน ก็ไปทำบาปได้ตามสบายสิ แต่ว่าความเป็นจริงแล้ว ถ้าเราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว  เราไม่อยากทำบาปหรอก จะว่ากันตามตรง คือเราทำบาปไม่เป็น เพราะว่าวิญญาณเก่าที่เป็นบาปเราตายไปแล้ว แต่เนื้อหนังที่อยู่บนโลกใบนี้ อาจจะสามารถถูกล่อลวงด้วยระบบของโลกใบนี้ ที่ส่งผ่านเข้ามา ทางความคิดของเรา แล้วก็ทำให้เราคล้อยตาม ที่จะไปทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่พระเจ้าบอก แต่ว่าเราก็จะทำน้อยลงแหละ พี่น้องสังเกตตัวเองนะ เมื่อเรามาเชื่อพระเจ้า รับรู้ความจริงของพระเจ้ามากขึ้นเท่าไร? เราก็จะเลียนแบบเหมือนพระเจ้ามากขึ้นเท่านั้น เพราะเราเป็นลูกพระเจ้าไง ลูกคนก็เป็นเหมือนคน ลูกพระเจ้าก็เป็นเหมือนพระเจ้า มันก็จบตรงนี้ มันจะเป็นมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่สมบูรณ์แบบแน่นอน จนกว่าวันหนึ่ง เราทิ้งร่างกายนี้ เป็นร่างกายที่จะต้องตาย อย่างไรก็ต้องตาย แล้วเราไปรับร่างกายใหม่ จากพระเจ้า ณ วันนั้นแหละ เราไม่ต้องมานั่งพะวงว่าวันนี้เราจะพลาดไหม? หรือพรุ่งนี้เราจะพลาดไหม?  ตอนนั้นไม่มีแล้ว ไปอยู่บนสวรรค์กับพระเจ้าครบถ้วนบริบูรณ์ ได้รับร่างกายใหม่ ไม่ต้องลุ้นแล้ว  ก็คือได้เลย แต่ขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราต้องลุ้นอยู่ในแต่ละวัน

ดังนั้น ในถ้อยคำของพระเจ้าจึงบอกเราว่าให้เราจดจ่อกับสิ่งที่อยู่เบื้องบน ให้เรารับรู้ว่าตอนนี้เราเป็นใคร? เราเป็นลูกของพระเจ้า ลักษณะ คุณภาพชีวิต หรือธรรมชาติของพระเจ้าเป็นอย่างไร? ให้เราสำแดงธรรมชาตินั้นออกไป ธรรมชาติของพระเจ้า พระองค์เป็นความรัก สำแดงความรักออกไป พระองค์เป็นความบริสุทธิ์ สำแดงความบริสุทธิ์ออกไป พระองค์เป็นความชื่นชมยินดี  สำแดงความชื่นชมยินดีออกไป แต่คำว่า “สำแดง” ไม่ใช่เราต้องไปบีบตัวเองให้ทำ ไม่ต้อง ทำตัวสบายๆ พระเจ้าจะเป็นคนทำเอง อย่างที่บอก เหมือนกับเราปลูกต้นไม้ ต้นไม้ไม่ต้องดิ้นรนทำอะไรเลย เขาอยู่เฉยๆ แต่คนที่ปลูกจะคอยดูแล รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย เก็บพวกวัชพืช หนอน แมลงต่างๆ ที่จะมากิน พอถึงฤดูกาลของมัน ต้นไม้มันก็งอกออกมาให้เราเห็น เห็นดอก เห็นผล มันมีฤดูกาลของมัน มันจะออกมาโดยธรรมชาติ

ชีวิตคริสเตียนเหมือนกัน เราไม่ต้องพยายามดิ้นรน เราต้องทำอย่างนี้นะ เพื่อสำแดงคุณลักษณะของพระเจ้า ไม่ต้อง อยู่เฉยๆ เมื่อถึงเวลา พระเจ้าก็จะให้สิ่งเหล่านี้สำแดงออกมาเป็นธรรมชาติ เมื่อเราเจริญเติบโตมากขึ้น รับรู้เรื่องราวของพระเจ้ามากขึ้น โตขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับเด็ก เด็กตอนเล็กๆ ทำอะไรไม่เป็น กินนม พอโตขึ้นอีกหน่อย รู้จักกินอย่างอื่น พอโตอีกหน่อย มีฟัน รู้จักเคี้ยวของที่เคี้ยวได้ พอฟันแข็งแรง ตอนนี้กินเนื้อก็ได้ หรือโตขึ้นจากคลานเป็นตั้งไข่ จากตั้งไข่เป็นเดิน จากเดินเป็นวิ่ง แล้วโตขึ้น ความฉลาดมันจะมาเอง จากสิ่งที่เขาเรียนรู้จากคุณพ่อคุณแม่ สิ่งที่เขาได้ยินได้ฟังคุณพ่อคุณแม่คุยกัน ความฉลาดมันจะมา แล้วเขาจะรู้ว่า …

“อย่างนี้นี่เอง เวลาเราจะกินข้าว ถือช้อน ถืออย่างไร?”

ใหม่ๆ เด็กถือช้อน ถือไม่เป็นนะ ถือแบบกำเอาไว้ แล้วเวลากิน ไม่ได้เข้าปาก บางทีไปที่จมูก ไปที่คาง แต่พอเริ่มโตขึ้น พ่อแม่ก็จะสอน …

“ถือช้อนอย่างนี้ เวลากิน เล็งดีๆ ตรงนี้คือปาก ก็ใส่เข้าไป”

แล้วเขาก็จะเรียนรู้ พัฒนา สามารถทำได้มากขึ้นๆ ลูกของพระเจ้าเหมือนกัน เราไม่ต้องพยายาม ให้เราเรียนรู้ว่าพระเจ้าเป็นอย่างไร? พอถึงเวลา ที่เราโตเต็มที่ พระเจ้าจะดันสิ่งที่เป็นตัวตนจริงๆ ของเราออกไปให้คนอื่นได้เห็น ได้รับรู้ว่านี่ลูกพระเจ้าจริงๆ นี่คือขบวนการที่อาจารย์เปาโลบอกว่าไม่ว่าพฤติกรรมเป็นอย่างไร? เรียกว่าทำดี คนมาชม ก็ไม่ได้ชื่นชมยินดีด้วย แบบฉันสุดยอดเลย ไม่ได้สนใจ สิ่งที่อาจารย์เปาโลสนใจ คือพุ่งไปข้างหน้า เพื่อที่จะรับอะไรบางอย่างที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเขา

ฟีลิปปี 3:13 “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ถือว่าตนเองฉวยสิ่งนี้มาได้แล้ว แต่ข้าพเจ้าทำอย่างหนึ่ง คือลืมสิ่งที่ผ่านมา  และโน้มตัวไปหาสิ่งที่อยู่ข้างหน้า”

 

ไม่ว่าบนโลกใบนี้ เราทำอะไรก็แล้วแต่ ไม่ต้องไปปักใจเยอะแยะมากมาย พุ่งไปข้างหน้า มองทะลุไปเลย สิ่งที่พระเจ้าได้เตรียมสำหรับพวกเรา

ฟีลิปปี 3:14 “ข้าพเจ้ารุดหน้าไปสู่หลักชัย  เพื่อคว้ารางวัล  ซึ่งพระเจ้าได้ทรงเรียกข้าพเจ้าจากสวรรค์ผ่านทางพระเยซูคริสต์ให้ไปรับ”

 

คว้ารางวัล คนอาจจะถามว่า …

“อ้าว! ไหนว่าทุกสิ่งได้รับหมดแล้วไง ความรอด ก็ได้รับแล้ว การเป็นผู้ชอบธรรม ก็ได้รับแล้ว คนของพระเจ้าก็เป็นแล้ว แล้วยังจะไปหาอะไรอีก”

หรือบางคนอาจจะคิดว่ารางวัลที่พูดถึง ก็คือสิ่งที่เราทำบนโลกใบนี้ แล้วเราจะไปเก็บเกี่ยวรางวัลที่โลกหน้า มันไม่เกี่ยวกันเลย  สิ่งที่เราทำบนโลกใบนี้ เราก็จะเก็บเกี่ยวรางวัลบนโลกใบนี้ เพราะว่าบนโลกหน้า หลังความตาย พระเจ้าทำให้เราเสร็จหมดเรียบร้อย ทุกคนได้เท่ากัน ไม่มีใครได้ดีกว่าใคร? ไม่ว่าเราจะทำอะไรเยอะแยะมากมายบนโลกใบนี้ ก็ไม่มีผลอะไรกับโลกหน้า ที่เราได้รับเรียบร้อยไปแล้ว โดยผ่านทางความเชื่อในพระเยซูคริสต์

แต่รางวัลที่อาจารย์เปาโลพูดถึงตรงนี้ คือร่างกายใหม่ ในโลกวิญญาณ ความรอด เราได้แล้วใช่ไหม? วิญญาณเราเกิดใหม่แล้วใช่ไหม? เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าแล้ว เราได้เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์แล้ว พระเจ้าทั้ง 3 พระภาคเข้ามาอยู่ในเราเรียบร้อยไปแล้ว แต่สิ่งที่เรายังไม่ได้ แต่เป็นรางวัลที่พระเจ้าเตรียมให้เราเรียบร้อยไปแล้ว ในโลกหน้า หลังจากเราทิ้งร่างเก่านี้ ก็คือร่างกายที่จะต้องเปื่อยเน่าไป พอทิ้งร่างเก่านี้ปุ๊บ วิญญาณเราออกจากร่าง เราไปสวมร่างใหม่เลย เป็นร่างกายใหม่ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ เป็นร่างกายใหม่ที่ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องป่วย ไม่ต้องตาย ไม่ต้องทุกข์ทรมาน เป็นร่างกายที่ครบถ้วนสมบูรณ์ ที่พวกเราผู้เชื่อทุกคนหวังไว้ หวังในสิ่งที่พระเจ้าเตรียมไว้ แต่ที่ตอนนี้บอกว่าหวัง เพราะว่าเรายังไม่ได้รับ เราต้องรอรับหลังจากที่วิญญาณเราออกจากร่าง แล้วเราไปสวมร่างกายใหม่ ดังนั้น มันจะแยกเป็น 2 ส่วน

ฟีลิปปี 3:15 “พวกเราทุกคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว  ควรมีทัศนะเช่นนี้ และถ้าท่านคิดเห็นแตกต่างไปในบางประเด็น พระเจ้าจะทรงให้ท่านเข้าใจเรื่องนั้นอย่างแจ่มแจ้งด้วย”

 

พอคนที่เป็นผู้ใหญ่ เราไม่ต้องมาพูดเรื่องความรอด การกลับใจใหม่ พูดเรื่องการสารภาพบาป ก็คือเรารู้หมดแล้ว ฉะนั้น อาจารย์เปาโลก็บอกว่าถ้าโตเป็นผู้ใหญ่เต็มที่แล้ว ไม่ต้องมาคุยเรื่องนี้ซ้ำอีกแล้ว แต่ที่อาจารย์เปาโลเอามาคุย เพราะว่ามันมีเหตุ เหตุที่มีคนถูกล่อลวงให้เฉไป ก็เลยต้องมาคุย

ฟีลิปปี 3:16 “ขอแต่เพียงให้เราดำเนินชีวิต  ให้สมกับสิ่งที่เราได้รับมาแล้ว”

 

ก็คือเมื่อเราเชื่อวางใจในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ สิ่งที่เราได้รับมาแล้ว คือเราเป็นใคร? เราเป็นความดีงาม เป็นความสว่าง เป็นสันติสุข เป็นความชื่นชมยินดี เป็นความบริสุทธิ์ เป็นความชอบธรรม ก็คือเราได้รับมาแล้ว ฉะนั้น สิ่งที่เราทำได้ ก็คือเมื่อเชื่อแล้ว ให้เราดำเนินชีวิตให้สมกับที่เราเป็น แล้วเราเป็นตรงนี้ คือพระเจ้าให้เราเรียบร้อยไปแล้ว

ในพระคัมภีร์ตรงนี้ หลายคนอาจจะไม่เข้าใจถึงลักษณะการทำงานของพระเจ้า แต่ว่าเราสามารถทำได้ โดยความเชื่อ นึกออกไหม ตอนนี้ทุกอย่าง เราต้องใช้ความเชื่อหมดเลย อาจารย์เปาโลพูดไว้ใน 1 โครินธ์ 13:13 … “ดังนั้น ยังตั้งอยู่ 3 สิ่ง คือความเชื่อ ความหวัง และความรัก” แล้วอาจารย์เปาโลก็จบท้ายลงที่ว่า … “ความรักใหญ่ที่สุด”

ความเชื่อ ณ เวลานี้ ที่เรายังอยู่บนโลกใบนี้ สิ่งที่พระเจ้าสัญญากับเรา มันเป็นเรื่องของโลกวิญญาณ  เรามองไม่เห็น เราจึงต้องใช้ความเชื่อเอา แต่วันหนึ่ง วิญญาณเราออกจากร่าง เราก็จะไปเจอพระเจ้าหน้าต่อหน้า ถึงวันนั้น คริสเตียนไม่ต้องใช้ความเชื่อแล้ว เราเห็นพระเจ้าชัดๆ แล้ว

อีกอันหนึ่ง คือความหวัง ความหวังตอนนี้ เราก็ยังต้องหวังอยู่ เพราะว่าสิ่งที่พระเจ้าสัญญากับเรา ร่างกายใหม่ เรายังไม่ได้ พอเราไม่ได้ เราก็ยังหวังอยู่ วันหนึ่งเมื่อเราออกจากร่างนี้ไป เราก็ไปสวมร่างกายใหม่ ถึงตอนนั้น ไม่ต้องหวังอีกแล้ว ก็คือจบ

แต่เรื่องของความรัก มันจะคงอยู่กับเราทั้งบนโลกนี้ และโลกหน้าด้วย เพราะว่าพระเจ้าเป็นความรัก ทันทีที่เราเชื่อพระเจ้าปุ๊บ ความรักของพระเจ้าเข้ามา เป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา เราเป็นความรัก ฉะนั้น พอเราจากโลกนี้ไป ความรักตรงนี้ คือพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา ก็อยู่กับเราด้วย ฉะนั้น ที่อาจารย์เปาโลบอกว่าความรักใหญ่ที่สุด  ก็คืออย่างนี้แหละ คือไม่หายไปไหน? หลังความตาย ความรักก็ยังอยู่กับเรา

ฟีลิปปี 3:17 “พี่น้องทั้งหลาย  จงร่วมกันทำตามแบบอย่างของข้าพเจ้า  และเลียนแบบผู้ที่ดำเนินชีวิตตามแบบอย่างที่เราได้ให้ท่านไว้”

 

เลียนแบบข้าพเจ้า ก็เพราะว่าข้าพเจ้าเลียนแบบพระคริสต์

สรุปจบ ก็คือให้เราทำตามแบบของพระคริสต์ แต่ว่าพระเยซูคริสต์เรามองไม่เห็น พอเรามองไม่เห็น เราก็ต้องดูจากผู้รับใช้ของพระเจ้า จากเปาโล หรือจากผู้รับใช้อื่นๆ ตอนที่ทำงานรับใช้พระเจ้าร่วมกับเปาโล ที่เห็นความเชื่อของเขา สิ่งที่เขากระทำออกมา ดังนั้น อาจารย์เปาโลบอกว่าให้เราเลียนแบบคนเหล่านั้น แล้วก็ดำเนินชีวิต ตามแบบอย่างที่คนเหล่านั้นทำ คือดำเนินชีวิตด้วยความรัก ความเชื่อ อะไรก็แล้วแต่ ที่พระเจ้าบอกให้เราทำ

ฟีลิปปี 3:18-19 “18 เพราะว่าดังที่ข้าพเจ้าเคยพร่ำเตือนท่าน  และบัดนี้  ก็เตือนอีกด้วยน้ำตาว่ามีหลายคนที่ใช้ชีวิตอย่างเป็นศัตรูต่อไม้กางเขนของพระคริสต์ 19 ปลายทางของพวกเขา  คือความพินาศ พระของเขา คือกระเพาะ เขาภูมิใจในสิ่งที่ควรอับอาย ปักใจอยู่แต่กับสิ่งฝ่ายโลก”

 

ในข้อที่ 18 กับ 19 อาจารย์เปาโลกำลังพูดถึงพี่น้องอีกหลายๆ คน ที่อาจารย์เปาโลไปประกาศแล้วว่าให้เขาหันใจตัวเอง จากการพึ่งพาตัวเอง  ให้มาพึ่งพระเจ้าดีกว่า คือพูดแล้ว ก็ยังไม่สนใจ พระคุณที่พระเจ้าให้ ก็ยังคงอยากจะพึ่งพาในตัวเอง  ซึ่งอาจารย์เปาโลบอกว่าเสียใจนะ เหมือนพี่น้องร่วมชาติ ก็อยากให้เขาได้รับความรอด แต่เขาไม่เอาพระเจ้า พระผู้ช่วยให้รอด ที่มาช่วยเขา เมื่อเขาไม่เอา ก็อยู่ที่เดิม … ที่เดิม ก็คือบึงไฟนรก  ก็คืออยู่ในอาดัม อยู่ในความบาป อยู่ในคำสาปแช่ง เมื่อสิ้นสุดชีวิตของเขา เขาก็ต้องไปสู่ความตาย ความพินาศ นี่คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลพูดนะ ในตรงนี้

ฟีลิปปี 3:20 “แต่เราเป็นพลเมืองสวรรค์  และเราเฝ้ารอคอยพระผู้ช่วยให้รอดจากสวรรค์  คือองค์พระเยซูคริสต์เจ้า”

 

“แต่เรา” คือพูดถึงพี่น้องที่เชื่อ ตามเปาโลเชื่อตามอัครทูตในสมัยเดิมที่เชื่อวางใจในพระเจ้า ไม่พึ่งการกระทำของตัวเอง เราเป็นพลเมืองสวรรค์แล้ว เราเชื่อพระเจ้าแล้ว เราเป็นคนของพระเจ้าแล้ว เราก็เฝ้ารอคอยพระเจ้าของเรา

ฟีลิปปี 3:21 “พระองค์จะทรงเปลี่ยนกายอันต่ำต้อยของเรา  ให้เหมือนพระกายอันทรงพระเกียรติสิริของพระองค์  โดยฤทธานุภาพที่สยบทุกสิ่งไว้ใต้อำนาจของพระองค์”

 

ข้อ 21 อาจารย์เปาโลย้ำให้ฟังอีกครั้งหนึ่งว่าเมื่อถึงวันหนึ่งข้างหน้า พระเจ้าจะเปลี่ยนกายอันต่ำต้อย คือกายเนื้อของเรา ที่อยู่ในความสาปแช่ง เมื่อเราจากโลกนี้ไป วิญญาณเราออกจากร่างปุ๊บ เราจะไปสวมกายใหม่ ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ ที่เต็มไปด้วยสง่าราศี ที่เป็นเหมือนตอนที่พระเยซูคริสต์ได้เป็นขึ้นมาจากความตาย แล้วก็มาปรากฏกับสาวกของพระองค์ ก็คือสามารถจำกันได้ สามารถที่จะกินข้าวด้วยกันได้ พูดคุยกันได้ แล้วก็สามารถเดินทะลุประตูได้ ไม่ต้องเปิดประตู เดินทะลุได้ อันนั้นแหละ คือกายใหม่ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับพวกเราผู้เชื่อ เมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว เราไปสวมกายตรงนั้น นั่นแหละ เราจะได้รับความรอด ครบถ้วนบริบูรณ์ คือชีวิตนิรันดร์ที่ครบถ้วนบริบูรณ์ ที่พระเจ้าได้ให้กับพวกเราผู้เชื่อทุกคน  พระเจ้าอวยพรค่ะ

 

***********************

 

จากใจคณะศิษยาภิบาล

 

คริสเตียนที่บังเกิดใหม่ ได้รับตัวตนใหม่แล้ว แต่ยังคงทำบาปอยู่ เหตุ คือมาจากสิ่งที่เรียกว่า เนื้อหนัง

ที่ผ่านมา การแปลพระคัมภีร์ ในเรื่องเกี่ยวกับการทำบาปของคริสเตียน เรามักจะคุ้นเคยกับคำว่า “วิสัยบาป” หมายถึง “ธรรมชาติบาป” ซึ่งมีปรากฏอยู่เยอะเลย ในพระคัมภีร์ใหม่

ตัวอย่าง เช่น โรม 8:5 “ผู้ที่ดำเนินชีวิต ตามธรรมชาติวิสัยบาป ก็ปักใจในสิ่งที่วิสัยบาปต้องการ แต่ผู้ที่ดำเนินชีวิตตามธรรมชาติของพระวิญญาณ ก็ปักใจในสิ่งที่พระวิญญาณทรงประสงค์”

ผู้ที่ดำเนินชีวิตตามธรรมชาติวิสัยบาป ก็ปักใจในสิ่งที่ธรรมชาติวิสัยบาปต้องการ

พอใช้คำว่า “วิสัยบาป” ก็กลายเป็นความเข้าใจแบบเดิมๆ ที่บอกว่า มี 2 ตัวอยู่ในเรา เป็น 2 ธรรมชาติวิสัย  อันหนึ่ง คือธรรมชาติเดิม (คือตัวดำ) ที่เป็นวิสัยบาป อีกอันหนึ่ง คือธรรมชาติใหม่ (คือ ตัวขาว) ที่เป็นเหมือนพระเจ้า

เวลาที่เราไปทำบาป ก็บอกว่า เป็นเพราะทำตามธรรมชาติเดิม ตอนไหนที่ทำดี ก็บอกว่าตอนนั้น ทำตามธรรมชาติใหม่

คิดตามนะครับ “ธรรมชาติ” ก็แปลว่าธรรมชาติ มีได้แค่ธรรมชาติเดียวเท่านั้น เหมือนตัวอย่าง ที่ผมพูดบ่อยๆ ว่าธรรมชาติของทาร์ซาน คือมนุษย์  ต่อให้ไปอยู่กับลิงนานแค่ไหน ใช้ชีวิตแบบลิง พูดภาษาลิง กินอาหารลิง  แต่ธรรมชาติหรือตัวตนที่แท้จริง ก็ยังคงเป็นมนุษย์ อยู่วันยังค่ำ

ฉันใด ก็ฉันนั้น พระคัมภีร์บอกว่าเมื่อเรามาเชื่อพระเจ้า และได้รับการบังเกิดใหม่แล้ว มาเป็นลูกพระเจ้าแล้ว  ฤทธิ์เดชอำนาจของพระเจ้าได้เปลี่ยนแปลงธรรมชาติของตัวตนที่แท้จริงของเรา จากธรรมชาติแห่งวิสัยบาป (หรือ Sinful Nature) มาเป็นธรรมชาติที่เหมือนพระเจ้า (หรือ Divine Nature)   และเมื่อพระเจ้า ได้เปลี่ยนธรรมชาติของเราแล้ว   ก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว  ที่จะสามารถเปลี่ยนได้อีก

สรุปว่าคริสเตียนมีกี่ธรรมชาติ? … คำตอบ คือมีแค่ 1 ธรรมชาติเท่านั้น คือธรรมชาติของวิญญาณ ที่เป็นเหมือนพระเจ้า  ไม่มีอีกแล้ว ธรรมชาติวิสัยบาป

ถามว่าคริสเตียนที่มีแต่ธรรมชาติวิญญาณ เป็นลูกพระเจ้าเหมือนพระเจ้าแล้ว ยังทำบาปไหม?  คำตอบ  คือทำ แต่เป็นการทำบาป ที่ไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติวิสัย

โรม 6:6 “เรารู้แล้วว่าคนเก่าของเรานั้น ถูกตรึงไว้กับพระองค์แล้ว เพื่อตัวที่บาปนั้น จะถูกทำลายให้สิ้นไป และเราจะไม่เป็นทาสของบาปอีกต่อไป”

คนเก่าของเรานั้น ถูกตรึงไว้กับพระองค์แล้ว เพื่อตัวที่บาปนั้น จะถูกทำลายให้สิ้นไป คนเก่าของเรา ก็คือตัวตนเก่า ที่เป็นธรรมชาติวิสัยบาป ถูกตรึงไว้กับพระเยซูคริสต์แล้ว ถูกทำลายจนหมดสิ้นไปแล้ว เราได้เปลี่ยนธรรมชาติวิสัย มาเป็นลูกพระเจ้าแล้ว

ธรรมชาติวิสัยของลูกพระเจ้า คือสะอาด บริสุทธิ์ ไม่มีบาป และไม่ทำบาป เพราะฉะนั้น เมื่อไหร่ที่เราทำบาป ก็แปลว่า เรากำลังฝืนธรรมชาติวิสัยของเรา เหมือนที่ทาร์ซาน ยังคงชินกับการทำตัวแบบลิง ก็คือการฝืนธรรมชาติ

ซึ่งจริงๆ แล้วคำว่า “เนื้อหนัง” มาจากรากศัพท์ ในภาษากรีก คำว่า “SARX” ที่แปลว่า “Fresh” หรือ “เนื้อหนัง”  ซึ่งมีความหมายต่างกับคำว่า “ธรรมชาติวิสัยบาป” (Sinful Nature)

คริสเตียนมีธรรมชาติวิสัยเดียว คือธรรมชาติวิสัยที่เหมือนพระเจ้า  แต่ยังคงทำบาปอยู่  เพราะยังมี SARX หรือ FRESH หรือเนื้อหนัง ซึ่ง SARX หรือ Flesh หรือเนื้อหนังนี้ ไม่ใช่ธรรมชาติลักษณะของเรา  แต่เป็นปรสิต หรือกาฝาก ที่แอบซ่อนอยู่

ในโรม 8:5 ถ้าจะแปลให้ได้ความหมายที่ถูกต้อง ตามภาษาเดิม ก็จะเป็น “ผู้ที่ดำเนินชีวิตตามเนื้อหนัง ก็ปักใจในสิ่งที่เนื้อหนังต้องการ แต่ผู้ที่ดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณ ก็ปักใจในสิ่งที่ พระวิญญาณทรงประสงค์”

ถึงตรงนี้ เราสรุปได้แล้วนะครับว่าเมื่อเราได้รับการบังเกิดใหม่ เป็นลูกพระเจ้าแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของเรา คือวิญญาณ มีธรรมชาติวิสัยที่เป็นเหมือนพระเจ้า และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้อีก เป็นสิ่งยืนยันว่าเราได้รับความรอด ได้ไปสวรรค์แล้ว แน่นอน 100 %

 

พระเจ้าอวยพรครับ