คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 15 กันยายน 2019
เรื่อง “การต่อสู้ของโลกวิญญาณ ทางความคิด” ตอน 1
โดย นคร เวชสุภาพร
วันนี้จะเริ่มหัวข้อเรื่อง “การต่อสู้ของโลกวิญญาณ ทางความคิด” ยังจำได้ไหมครับ ที่ผมเคยตั้งคำถามครั้งที่แล้วว่าชีวิตคนเรา ที่มีความทุกข์ เพราะอะไร? ต้นเหตุที่แท้จริงของความทุกข์ทั้งหลาย ทั้งปวงของมนุษยชาติ ไม่ได้อยู่ที่ปัญหานั้น ไม่ได้อยู่ที่ความเจ็บป่วย ไม่ได้อยู่ที่ความยากจน แต่อยู่ที่ความคิด ความท้อใจ ความกังวล ความกลัว เหล่านี้มาจากความคิดทั้งนั้น ไม่มีเงิน ก็ทุกข์ เพราะว่าคิด กลัวจะไม่มีกิน มีเงินเยอะ ก็ทุกข์ เพราะกลัวเงินหมด แล้วไม่พอใช้ เจ็บป่วยก็ทุกข์แน่นอน เพราะกลัวว่าตาย หรือไม่ก็เจ็บทนไม่ไหว นี่คิดทั้งนั้นนะ แข็งแรงก็ทุกข์ เพราะกลัวจะไม่แข็งแรงในอนาคต คือจะป่วย แม้แต่เด็ก ก็ยังทุกข์ เพราะอยากจะเป็นผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็ทุกข์ เพราะอยากจะเป็นเด็ก ดูหน้าทุกวัน ไปซื้ออาหารเสริม เพื่อให้ดูเป็นเด็ก เด็กก็กลุ้มใจ เมื่อไรจะโตสักที อยากเป็นผู้ใหญ่สักที คิดทั้งนั้น คิดให้มันทุกข์
สรุป ก็คือความคิดแบบโลกนี้ ทำให้เราทุกข์ ซึ่งพระคัมภีร์บอกว่าเป็นผลของการที่เราไปจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เป็นของโลก คือเป็นวัตถุสิ่งของที่จับต้องมองเห็นได้บนโลกใบนี้ เราเรียกกันว่าโลกวัตถุ เราไปจดจ่อ จับจ้อง เอาจริงเอาจังกับมันเยอะมากในชีวิต คือสิ่งที่ตามองเห็น จับต้องได้ ซึ่งจะทำให้เราเป็นทุกข์แน่นอน เพราะมันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง แต่ถ้าใครไปจับ ยิ่งจับมันเยอะเท่าไร ก็ยิ่งทุกข์มากเท่านั้น ถ้อยคำพระเจ้าจึงบอกให้เราจดจ่อ เอาจริงเอาจัง มองไปที่เบื้องบน มองไปที่มิติทางวิญญาณ ซึ่งมันเหนือกว่า มันสูงกว่า
“เบื้องบน” หมายถึงมองทะลุเข้าไปในมิติที่เป็นวิญญาณ หรือเราเรียกกันว่าโลกวิญญาณ หรือเรียกว่าอาณาจักรวิญญาณ หรือภาษาอังกฤษเรียกว่า Spirit world เป็นมิติอะไรบางอย่าง ซึ่งมีอยู่จริงๆ ซึ่งเป็นสถานที่ที่อยู่แท้จริงของเรา ที่เราเรียกกันว่าสวรรค์นั่นเอง
สวรรค์อยู่ในอาณาจักรทางวิญญาณ เพราะฉะนั้น มองอาณาจักรโลกวัตถุนี้ มองไม่เห็นสวรรค์หรอก การไปจดจ่ออยู่กับสิ่งเบื้องบนตามพระคัมภีร์บอก คือไปจดจ่ออยู่ที่โลกวิญญาณ ไม่ใช่โลกวัตถุบนโลกใบนี้ จะทำให้เราเห็นชัด ในความเป็นจริงว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณนั้น มันเป็นอย่างไร? เพราะพระเจ้าเป็นผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เป็นผู้บอกเราว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง? และก็อธิบายให้ฟังเลย เรียบร้อยเลยว่าถ้าเป็นโลกวัตถุนะ มันไม่เที่ยง มันหลอกเรา แต่ถ้าเป็นอาณาจักรวิญญาณ มันเรื่องจริง เป็นอย่างนี้ๆ ให้เราเชื่อฟัง พระเจ้าสอนเรา เพื่อเราจะได้ไปในทางที่ดีๆ พูดง่ายๆ
เพราะฉะนั้น การตั้งความคิด จดจ่อไปที่เบื้องบน ก็คือจดจ่อไปที่ความจริงในโลกวิญญาณ หรืออาณาจักรวิญญาณ ที่พระเจ้ากำลังบอก สอนเรานั่นเอง เพราะว่าความจริงในโลกวิญญาณ เราไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร? เพราะมองไม่เห็น เราก็จะรู้เฉพาะสิ่งที่พระเจ้าอธิบายให้เราฟัง บอกเรา สอนเราว่าโลกวิญญาณมันคืออะไร? มันเป็นอย่างไร? ถ้าไม่บอกเรา ไม่สอนเรา เราไม่รู้เรื่องหรอก ถ้าไม่รู้ คือเราไม่เชื่อด้วยว่ามีโลกวิญญาณ หรืออาจจะเชื่อบ้าง ไม่เชื่อบ้าง มั่วไปหมดเลย ก็คือตาวิญญาณเราตาบอด มองไม่เห็นทางโลกวิญญาณ เพราะฉะนั้น ก็มาสอนเราให้เรารับรู้ และที่พระเจ้ามาบอกเราอยู่ที่ถ้อยคำพระเจ้า ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล และผู้ที่จะสอนเราจริงๆ ไม่ใช่ศิษยาภิบาล แต่เป็นพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่สอนเรา ตัวจริงๆ ค่อยๆ สอนเรา จากข้างในออกมาข้างนอก ศิษยาภิบาลมีหน้าที่สอน จากข้างนอกไปข้างใน คือพูดให้ท่านฟัง เป็นเหมือนเครื่องมืออันหนึ่ง แต่ผู้ที่จะยืนยันกับท่านว่ามันเป็นจริงอย่างไรในโลกวิญญาณ ท่านจะรู้ ท่านจะร้องอ๋อเมื่อไร นั่นเป็นหน้าที่ของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ซึ่งสถิตในท่าน และกระทำการงานอยู่บนโลกใบนี้ 2,000 ปีมาแล้ว
เพราะฉะนั้น การจดจ่อไปยังโลกวิญญาณ ที่อยู่เบื้องบน อาณาจักรทางวิญญาณ ที่เรียกว่าเบื้องบนนั้น ก็คือจดจ่อในถ้อยคำพระเจ้า ผมเคยบอกอยู่เสมอๆ สิ่งที่เราเรียนรู้กัน สิ่งที่เป็นอาวุธประจำตัวเรา คือพระคัมภีร์เล่มนี้ ทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับโลกวัตถุ … วัตถุต้องไปหาอย่างอื่นเรียนเอา เอ็นไซโคบีเดีย ไปดู Google เยอะแยะไปหมดเลย วิชาความรู้ของโลกใบนี้ แต่หยิบพระคัมภีร์ขึ้นมา จงนึกถึงเลยว่าเรากำลังเรียนรู้สิ่งที่พระเจ้ากำลังสอนเรา เกี่ยวกับโลกวิญญาณ เพราะฉะนั้น การจดจ่อที่ถ้อยคำพระเจ้า ที่พระองค์เปิดเผย สอนเราเกี่ยวกับโลกวิญญาณ มันจึงเป็นสิ่งสำคัญว่าในโลกวิญญาณมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง มีลักษณะเป็นอย่างไร? มันสีขาว สีดำ สีเหลือง สีแดง เดินซ้าย เดินขวา หน้าหลังเป็นอย่างไร? เดินอย่างนี้ไม่ดี เดินอย่างนั้น ดีอย่างไร? พระเจ้าเป็นผู้สอนเราทางโลกวิญญาณทั้งสิ้น อยู่ในพระคัมภีร์ เราจึงต้องจดจ่อ ให้ความสนใจกับถ้อยคำของพระเจ้า
พระคัมภีร์ไบเบิ้ล ก็คือลายแทงในโลกฝ่ายวิญญาณ ที่พระองค์ทรงสอนเราว่าระบบของโลกทางฝ่ายวิญญาณเป็นอย่างไร? มันทำงานอย่างไร? พระเจ้าสอน ผ่านทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ และผ่านทางการอ่านพระคัมภีร์เอง ผ่านทางการฟังศิษยาภิบาลพูด ฟังครูอื่นๆ สอน ฟังคำพยานของพี่น้องที่รู้เรื่องนี้ มีชีวิตอยู่ในเรื่องนี้ แล้วเขาเล่าให้ฟัง แล้วพระวิญญาณบริสุทธิ์ก็จะคอนเฟิร์ม ก็คือเป็นพยานยืนยันว่าถูกต้อง ค่อยๆ สอนเราในตัวของเราเองนั่นแหละ
นี่คือวิธีการเรียนรู้ในการจดจ่อในถ้อยคำของพระเจ้า ก็คือโลกฝ่ายวิญญาณ เพราะบ้านของเราอยู่ที่นั่น ถ้าไม่ใช่บ้านของเรา เราก็ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน บ้านเราไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ แม้ว่าเราจะมีบ้านอยู่บนโลกใบนี้ แต่มันเป็นบ้านสมมติ มันอยู่แค่เพียงชั่วคราว อีกไม่นาน ก็ไปแล้ว แต่บ้านจริงๆ ของเราอยู่ที่สวรรค์ … สวรรค์ อยู่ที่อาณาจักรโลกฝ่ายวิญญาณ
แล้วทำไมเราต้องจดจ่ออยู่ตลอดเวลาด้วย ก็เพราะว่ามันเป็นโลกวิญญาณ ซึ่งตาฝ่ายเนื้อหนังเรามองไม่เห็น หูก็ไม่ได้ยิน จับต้องก็ไม่ได้ ซึ่งว่ากันในอดีต ตอนที่พระเจ้าสร้างมนุษย์ใหม่ๆ ตอนที่วิญญาณเรายังไม่ตกลงไปในความบาป ยังไม่ถูกตัดขาดออกจากพระเจ้า ยังไม่เป็นวิญญาณที่ตาย เรายังมีความสามารถมองไปในมิติทางวิญญาณสบายๆ มองเห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า แต่เนื่องจากมนุษย์คู่แรก ตกลงไปในความบาป ถูกตัดขาดจากพระเจ้า เผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งสิ้น มนุษยชาติทั้งหมดจึงถูกตัดขาดออกจากพระเจ้า ไม่สามารถเห็นพระเจ้าได้ ตาบอด ความสามารถลดลงมากเลย ขนาดเราเป็นมนุษย์ เรายังรู้เลยนะ พอเราอายุแก่ขึ้นมากๆ ความสามารถในสายตาเรายังด้อยลง บางทีอยู่ไกลๆ เรามองไม่เห็นแล้ว เห็นไม่ค่อยชัด อ่านไม่ได้เลย ยังด้อยลง แต่เรื่องความบาปของมนุษย์นั้น ร้ายแรงมาก จากตาที่มองเห็น ทางโลกวิญญาณ มองไม่เห็นแล้ว ไม่มีพระเจ้าแล้ว สำหรับเขา เพราะว่าเขามองไม่เห็น ที่บอกว่าไม่มี อย่างนี้เป็นต้น เพราะฉะนั้น การให้ความสำคัญในเรื่องของการมารู้จักพระเจ้าผ่านทางถ้อยคำพระเจ้า ที่อธิบายและสอนเราเรื่องโลกวิญญาณนี้ มันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเป็น คริสเตียนหรือไม่ก็ตาม ที่จะเรียนรู้เลย เป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่าตาวิญญาณจะไม่ถูกเปิดออก ตาฝ่ายวิญญาณจะถูกเปิดออก เมื่อรับเชื่อ ก็คือใช้สิทธิของเขา ที่พระเยซูทำให้เขาที่ไม้กางเขน ปลดปล่อยเขาให้เป็นอิสระ จากความบาป เมื่อเขาเป็นอิสระจากความบาปแล้ว เมื่อบังเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์ การบังเกิดใหม่นั้น วิญญาณเขาอุแว้ขึ้นมา เขาก็เริ่มต้นมอง และสัมผัสในโลกฝ่ายวิญญาณได้บ้าง จะ เหมือนสมัยก่อนโน้นที่ไม่ได้ทำบาปเลย ยังไม่ได้ เพราะยังอยู่ในเนื้อหนังร่างกายนี้อยู่ แต่วิญญาณข้างในเริ่มต้นรับรู้แล้ว มนุษย์ทำบาป มนุษย์ก็ต้องตกลงไปในความเสียหาย ตาบอดทางฝ่ายวิญญาณ มองไม่เห็น เลยจับต้องมองไม่ได้ ในสิ่งที่เป็นโลกฝ่ายวิญญาณ เพราะฉะนั้น พอไม่มีพระเจ้า ไม่รู้เรื่องราวของพระเจ้า พระเจ้าจึงต้องเตรียมให้กับมนุษย์ ที่ตาบอดฝ่ายวิญญาณ
วิธีการเตรียม ก็คือเตรียมลายแทง แผนที่ทางโลกวิญญาณไว้ให้ คือในพระคัมภีร์นี้นั่นเอง จึงต้องมีแผนที่ทางฝ่ายวิญญาณให้ เราที่เป็นมนุษย์ที่อยู่ในร่างกายนี้อยู่ จึงจำเป็นต้องดำเนินชีวิตตามที่พระเจ้าบอกไว้ในโลกฝ่ายวิญญาณ เพราะเรามองไม่เห็น เราจึงต้องพึ่งในแผนที่ คือถ้อยคำของพระเจ้า ที่เราสามารถเชื่อถือได้ เพราะว่าเป็นถ้อยคำของพระเจ้า ที่พระองค์บอกว่าเป็นความจริง และเรารู้ได้อย่างไร? เพราะพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ข้างในเรา และพระเจ้าผู้นี้เป็นผู้ให้กำเนิดเรา เป็นพ่อเรา รักเรามาก สัตย์ซื่อ เที่ยงตรง เที่ยงธรรม เราจึงไว้ใจได้ว่าแผนที่นี้ดีสำหรับเราแน่นอน เราจึงเดินตามพ่อเราไปตามถ้อยคำ เราที่อยู่บนโลกใบนี้ หมายถึงโลกวัตถุ ตอนนี้อยู่ เราทุกคนต้องมีพ่อแม่อยู่แล้ว ในโลกวิญญาณ พระเจ้าก็บอกแล้วว่าเราเป็นลูกพระเจ้า ถ้อยคำพระเจ้าบอกเรา
ให้เราเอาความจริงในโลกวิญญาณเหล่านี้ มาจดจ่อ วิธีการจดจ่อ ก็คือใส่ถ้อยคำพระเจ้าเหล่านี้ เข้าไปอยู่ในความคิด ให้มันจดจำได้ แล้วก็ใคร่ครวญ ให้หลับตา แล้วนึกถึงภาพ ไม่เหมือนสิงโตกินเนื้อ แต่มันเหมือนวัวกินหญ้า ค่อยๆ เคี้ยวเอื้องไปเรื่อยๆ เอาถ้อยคำพระเจ้าเหล่านี้มาใคร่ครวญ ให้มันชัดเข้าไปเรื่อยๆ เอาสารอาหารเข้าไปเรื่อยๆ ให้มันย่อยเข้าไปเรื่อยๆ ย่อยถ้อยคำ ย่อยความจริงเหล่านี้ไปเรื่อยๆ เข้าไปเลี้ยงดูตัวตนฝ่ายวิญญาณของเราข้างในนั้น จนกระทั่งสิ่งที่มองไม่เห็น มันเริ่มต้องมองเห็น ตาทางฝ่ายวิญญาณ เริ่มโตขึ้น เพราะวิญญาณข้างในโตขึ้น เริ่มมองเห็นรางๆ แล้ว สิ่งที่ตะกี้บอก จับต้องมองไม่ได้ เริ่มจับต้องมองเห็นได้ขึ้นมาทันที ค่อยๆ ทีละนิดทีละหน่อย ก่อนมาเชื่อพระเจ้า ไม่เคยกล้า หรือบอกว่า
“ฉันบริสุทธิ์สะอาด สามารถอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ได้ ฉันเป็นลูกพระเจ้า”
แต่ก่อนนี้ ไม่กล้าพูดเลย แต่เดี๋ยวนี้บางคนอธิษฐาน น่าอิจฉามากเลย บางคนที่เขาไม่รู้จักพระเจ้า แล้วมาแอบฟังเรา อยู่ในห้องส่วนตัว
“พระบิดาเจ้าข้า ลูกรักพระองค์เหลือเกิน”
เป็นจริงเป็นจังมากเลย ไม่ใช่แค่นั้น ไม่ใช่ห้องส่วนตัวด้วย บางคนส่วนรวมเลย อยู่โต๊ะอาหารใหญ่ ร้านอาหารใหญ่โตมาก
“ข้าแต่พระเจ้า ลูกขอบคุณพระองค์ สำหรับอาหารมื้อนี้”
ใครจ่าย เราก็จ่าย แล้วทำไมเขาขอบคุณพระเจ้า เพราะว่าเขาเห็นพระเจ้าแล้วไง ถึงแม้จะไม่เห็นชัดๆ หน้าต่อหน้า แต่เขาเห็นรางๆ เห็นไหม? ตรงนั้นเขาเรียกความเชื่อ … เชื่อว่าวิญญาณที่มองไม่เห็นนั้น เป็นจริง ความเชื่อไม่ได้หมายถึงเชื่อว่าอธิษฐานแล้ว คนตายจะเป็นขึ้นมาใหม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ความเชื่อ คือการรู้ว่าโลกวิญญาณที่มองไม่เห็น มันมีอยู่จริงๆ
ในหนังสือฮีบรู บทที่ 11 อธิบายไว้ว่าพระเจ้าสร้างสิ่งต่างๆ ที่มองไม่เห็น แล้วเราก็มองไม่เห็นเหมือนกัน แต่ด้วยความเชื่อ สิ่งที่มองไม่เห็นนั้น จะเกิดร่องรอยหลักฐาน จับต้องมองเห็นได้ทันที ใส่ความเชื่อปุ๊บ มองเห็นทันที และความเชื่อนั้น เกิดขึ้นได้จากตาดู หูฟัง ปากพูด ใคร่ครวญถ้อยคำพระเจ้า มันกลับไป กลับมาอยู่นั่นแหละ นี่คือวิธีการ หลักการที่พระเจ้าจะนำพาเราให้อยู่ในเส้นทางของพระองค์ ที่ไปดี พูดง่ายๆ ก็คือเอาข้อมูลความจริงที่พระเจ้าบอกในเรื่องเกี่ยวกับโลกฝ่ายวิญญาณใส่เข้าไปในสมองนี้ ไปล้างสมอง เอาของไม่ดีออกไป เอาของดีเข้ามา ล้างสมอง โดยการใส่ความจริงเข้ามา ซ้ำๆ กัน จนกระทั่งสิ่งที่เรามองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ มันกลายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ มีอยู่จริงๆ เพราะความเชื่อมันเกิดขึ้นในความคิดของเรานั่นเอง นี่คือวิธีการและความหมายที่บอกว่าให้เราจดจ่อ ตั้งความคิด ใคร่ครวญไปที่สิ่งที่อยู่เบื้องบน คือโลกฝ่ายวิญญาณ ก็คือสวรรค์ ก็คือถ้อยคำพระเจ้าที่อธิบายให้เราฟัง ซึ่งสิ่งเหล่านี้สำคัญมาก
แต่ในขณะที่เรายังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ อยู่ในเนื้อหนังร่างกายนี้ ร่างกายที่เป็นวัตถุ ที่เราเห็นอยู่นี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่เราจะบังคับความคิด ให้จดจ่ออยู่ที่เบื้องบน ในโลกฝ่ายวิญญาณ มันไม่ใช่ง่ายๆ เลย เพราะมันแย้งกัน มันเห็นอยู่ สิ่งที่มองไม่เห็น มีอยู่จริง แต่สิ่งที่มองเห็นมันชัดมากกว่า อะไรอย่างนี้ มันก็ไขว้เขวได้ง่ายๆ มันเกิดความแย้งกัน เห็นเป็นอย่างนี้ แต่ไม่เห็นมันเป็นจริง มันทารุณนะ มันยากนะ แต่มันไม่ยากตรงที่พระเจ้าเริ่มสอนเราบอกว่าให้เราเริ่มทำทีละนิด เพราะในขณะที่เราพยายามที่จะเชื่อฟังถ้อยคำพระเจ้า ว่าแผนที่ทางโลกฝ่ายวิญญาณพระเจ้าเป็นอย่างไร? พยายามที่จะทำตามถ้อยคำพระเจ้า พยายามที่จะรับรู้ความจริงที่พระเจ้าบอก ในเรื่องโลกฝ่ายวิญญาณว่ามันเป็นอย่างไร? ในขณะเดียวกัน พวกมารที่ทำงานอยู่บนโลกใบนี้ มันก็พยายามทำหน้าที่ของมันอยู่เหมือนกัน คือทำทุกสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความจริง เอาความจริงออกไปจากเราให้หมดเลย ทุกสิ่งที่ตรงกันข้ามกับโลกวิญญาณ ที่พระเจ้าสอนเรา มารก็จะมาเอาความจริงออกไป แล้วเอาความโกหกมาใส่ ถ้ามันสามารถเอาความจริงออกไปหมด 100% ได้ มันเอาไปเลย ถ้ามันเอาออกไปไม่ได้ สมมติว่ามันเอาออกไปได้ 10% มันก็จะเอาออกไป 10% ถ้ามันเอาออกไปได้ 50 มันก็จะเอาออก 50 แล้วก็ผสมอันอื่นเข้าไป เพื่อให้ความจริงนั้น จริงไม่ค่อย 100% เหมือนอย่างบางคนมาเชื่อพระเจ้า เชื่อว่าความรอด โดยพระเยซูคริสต์
“ฉันรอดแล้ว”
แต่ในพระคัมภีร์ รอดในพระเยซูคริสต์ มันหมายถึงรอดทางฝ่ายวิญญาณ วิญญาณเราได้บังเกิดใหม่ ได้เป็นลูกของพระเจ้า การรักษาของพระองค์ รักษาความบาปของเรา โรคภัยร้ายแรง ที่แย่ที่สุดของมนุษย์ทุกคน ก็คือความบาป พระเยซูรักษาโรคภัยไข้เจ็บของเราหายแล้ว คือบาปนั้นหายแล้ว บาปนั้นหลุดไปแล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า พ้นจากบาปแล้ว เป็นลูกของพระเจ้า ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในโลกฝ่ายวิญญาณเท่านั้น มันก็หลอก แล้วก็ยัดเหยียดใส่ไป รวมถึงโรคภัยไข้เจ็บของเธอต้องหายด้วยนะ คนนั้น ก็งงสิ
“อ้าว! วิญญาณฉันไปอยู่กับพระเจ้า ฉันเป็นมะเร็งอยู่ ฉันก็ต้องหายด้วยสิ”
ก็พยายามจะเอามะเร็งให้หาย มันหายได้อย่างไร? ก็ไม่ได้เป็นพันธสัญญาของพระเจ้า มันไม่เกี่ยวกับโลกวิญญาณ พอไม่หาย เริ่มไม่แน่ใจว่า …
“ตกลงที่ฉันรอดแล้ว ทางวิญญาณที่บอกว่าฉันเป็นลูกพระเจ้า ที่เกิดจริงๆ แล้ว ตามพระคัมภีร์ มันเป็นจริงไหม”
ท่านพอมองเห็นภาพไหม? มันก็เลยไม่มั่นใจสักอย่าง ที่ควรจะได้ ก็ไม่ได้ ที่ไม่ควรจะได้ ก็อยากจะได้ มันก็เลยเละ นี่แหละ คือการขโมยไป 50% นี่สมมติ แต่ถ้ามันขโมยไปได้หมดเลย ก็คือใครมาพูดถึงเรื่องพระเยซูไถ่บาป ฉันไม่เชื่ออยู่แล้ว แล้วจะเป็นลูกพระเจ้า ตายไปแล้วจะได้ไปอยู่ในสวรรค์ ไม่ต้องตกนรก ฉันไม่เชื่ออยู่แล้ว อย่างนี้เขาเรียกว่ามันขโมยไปหมดเลย แต่ถ้าขโมยไปครึ่งเดียว คือตอนแรกๆ ที่บอก เชื่อ แต่ทำไมทำอย่างนี้ หวังอะไรแปลกๆ เพราะความจริงได้ถูกขโมยไป
เพราะฉะนั้น นี่คือการต่อสู้ที่เรียกว่าสงครามทางวิญญาณ หรือสงครามฝ่ายวิญญาณ หรือสงครามทางความคิดนั่นเอง เห็นไหม? แล้วก็ถูกหลอกอีก พระเจ้าก็บอกว่าสงครามมันเกิดขึ้นทางความคิด ที่โลกวิญญาณ พอได้ยินอย่างนี้ มารก็มาหลอกเราอีก พระเจ้าสอนอย่างไร? สงครามฝ่ายวิญญาณ ต้องไล่ผี ไปที่ไหนต้องไล่ผี ต้องผูกมัด ต้องอะไรต่างๆ เหล่านั้น ไม่ใช่เลย วิญญาณเราเกิดใหม่ พระเจ้าบอกเราเกิดจากพระเจ้า พอเราเกิดจากพระเจ้า เราอยู่ในพระหัตถ์พระเจ้า ไม่มีใครมาทำร้ายเราได้แล้ว นี่เราไปที่ไหน ก็ต้องไปไล่ผี ไปกลัวผี บางคนไล่ 30 ครั้ง 40 ครั้ง ผีที่ไหนจะมาอยู่ ในเมื่อพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาแล้ว เชื่อแล้ว บางคนไล่วันนี้ อาทิตย์หน้าอาจารย์คนนี้มา ต้องไปไล่ที่โน่น อาจารย์บอกไล่ไป ยังเหลืออีก 30 ตัว อาทิตย์หน้ามาไล่ต่อ นี่เรื่องจริงนะ ไม่ใช่พูดเล่นๆ สรุปแล้ว ก็ทำเหมือนกับคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า ไม่ต่างอะไรกันเลย ใช่ไหม? ยกตัวอย่างให้ฟัง วันนี้ไม่ได้มาสอนเรื่องนี้ เพราะฉะนั้น ถ้ามันทำได้หมด มันก็เอาหมด
และนี่คือหัวข้อของการบรรยายในวันนี้ การต่อสู้ทางโลกฝ่ายวิญญาณ ทางความคิด สงครามฝ่ายวิญญาณ คือสงครามทางความคิด พระคัมภีร์บอกว่าสงครามโลกวิญญาณ ที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้ กำลังดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ เราไม่ได้สู้รบแบบที่โลกนี้เขาทำกัน อาวุธที่ใช้ในการทำสงคราม ก็ไม่เหมือนกัน 2 โครินธ์ 10:3-5 บอกว่า …
2 โครินธ์ 10:3-5 “3 เพราะแม้เราอยู่ในโลก เราก็ไม่ได้สู้รบตบมืออย่างที่โลกทำ 4 อาวุธที่เราใช้ต่อสู้ไม่ใช่อาวุธของโลก แต่เป็นอาวุธที่เปี่ยมด้วยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า สามารถทำลายล้างที่มั่นต่างๆ ได้ 5 เราทำลายล้างประเด็นโต้แย้ง และคำแอบอ้างทั้งปวง ที่ตั้งตัวขัดขวางความรู้ของพระเจ้า และเราสยบทุกความคิด ให้ยอมจำนนเชื่อฟังพระคริสต์”
แม้เราอยู่ในโลก เราก็ไม่ได้สู้รบปรบมืออย่างที่โลกทำ อาวุธที่เราใช้ต่อสู้ ไม่ใช่อาวุธของโลก แต่เป็นอาวุธที่เปี่ยมด้วยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ก็คือถ้อยคำพระเจ้า สามารถทำลายล้างที่มั่นต่างๆ ได้ ท่านคิดว่ามันหมายถึงอะไร? มันเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น ถูกต้อง ถึงแม้ว่าเรากำลังดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ในร่างกายที่เราเห็นอยู่นี้ เขาเรียกว่าเนื้อหนังที่มองเห็น จับต้องได้ เขาไม่ทำแบบใช้ความคิดแบบมนุษย์ แต่ต้องทำแบบโลกฝ่ายวิญญาณ ซึ่งตรงนี้หมายถึงพื้นเพ ชาวโครินธ์ในขณะนั้น เขาต่อสู้สงครามนี้ แบบมนุษย์ ก็คือคิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่เราทำ มันพิเศษกว่าคนอื่นเขา อาจารย์เปาโลเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อจะเตือนชาวโครินธ์ว่าท่านไม่ใช่มาเชื่อพระเจ้า เพราะเป็นคนยิว แล้วคุณดีกว่าเขา ไม่ใช่ แล้วคนที่มาเชื่อพระเจ้า แล้วไม่ใช่ยิว ก็กลัว ไม่มั่นใจว่าเราเป็นลูกพระเจ้า หรือเป็นลูกเมียน้อย ไม่แน่ใจว่าเราสะอาด หมดจดแล้ว หรือเรายังประพฤติไม่ได้ เหมือนกับคนที่เป็นยิวเลย เราเป็นคนต่างชาติ เราถือศีลกินเจ ยังสู้ฟาริสี สู้คนยิวไม่ได้เลย คนยิวก็อยู่ในบัญญัติของพระเจ้า มาตั้งนานแล้ว แต่เราทำอะไรไม่ได้เหมือนเขาเลย ไม่ได้ถวายสิบลดเลย เพราะฉะนั้น เราเชื่อพระเยซูแล้ว เป็นผู้ชอบธรรม เป็นลูกของพระเจ้าครึ่งเดียว สู้พวกชาวยิวไม่ได้หรอก ชาวโครินธ์ที่ไม่ใช่ยิว ก็คิดอย่างนี้ ชาวยิวเองก็คิดอย่างนี้
“ฉันเป็นคนยิว ฉันเป็นเผ่าพันธุ์พิเศษ ติดสนิทกับพระเจ้า มีอภิสิทธิ์มากกว่า เป็นคนที่รักษาบัญญัติของพระเจ้ามาตั้งนานแล้ว ปฏิบัติพระเจ้ามาตั้งนานแล้ว อยู่ใกล้พระเจ้าด้วย ทำมากกว่าคนอื่นๆ พระเจ้ารักมากกว่าคนอื่นเขา”
และชอบคิดว่า “พระเจ้าเตรียมความรอดในพระเยซูคริสต์ไว้ให้กับชนชาติอิสราเอลเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับคนต่างชาติ”
คนเหล่านี้ เชื่อแล้วนะ เป็นคริสเตียนนะ อาจารย์เปาโลเขียนไป พวกนายยังเป็นอย่างนี้เหรอ อาจารย์เปาโลชี้ให้เห็นอย่างนี้ คือสงคราม ถ้าเปรียบกับผู้เชื่อหรือคริสเตียนในยุคนี้ ก็คงคล้ายๆ กับว่าคนที่คิดว่าตัวเองติดสนิทกับพระเจ้า อธิษฐานเยอะกว่าคนอื่น รับใช้เยอะกว่าคนอื่นๆ ถวายก็เยอะกว่าคนอื่นๆ แล้วก็คิดว่าพระเจ้ารัก มากกว่าคนอื่น ต้องได้พระพรมากกว่าคนอื่น คือยกระดับตัวเองว่าเป็นผู้เชื่อที่มีมาตรฐานสูงกว่าคนอื่น มีไหม? มี เยอะไหม? เยอะ
แล้วด้วยระบบของโลกนี้ ก็ส่งเสริมให้ผู้เชื่อมีความคิดแบบนี้ด้วย ซึ่งอย่างที่บอก เป็นผลของมารนั่นแหละ เป็นการงานของมาร ลองยกตัวอย่าง สังคมคริสเตียน เจอกัน ไม่ว่าจะไปงานไว้อาลัย งานฉลอง งานขึ้นโบสถ์ใหม่ เขาจะถามอะไร? เขาจะคุยอะไร?
“อ๋อ! เป็นคริสเตียนเหรอ? เชื่อมากี่ปีแล้ว?” ถามทำไม?
“รับใช้บ้างหรือเปล่า?”
“ออกไปประกาศบ้างไหม?”
“อธิษฐานเป็นประจำหรือเปล่า?” ถ้าเราบอกว่าอธิษฐานเป็นประจำ “นานเท่าไร?”
“อดอาหารหรือเปล่า?”
“ไปโบสถ์ทุกอาทิตย์ไหม?” ไม่ไป หรือไม่ตอบ
ผมไป แล้วผมรำคาญตรงนี้มาก ตั้งแต่ไหน? แต่ไร? คือคำถามอะไรรู้ไหม?
“ตอนนี้โบสถ์มีกี่คนแล้ว?”
ถามทำไม? ผมไม่ได้หมายถึงตอนนี้ ตั้งแต่สมัยโฮลี่เป็นแชมป์เรื่องเพิ่มพูนคริสตจักรนะ ไม่กี่เดือนมีสมาชิก 4-5 ร้อยคนในสมัยนั้นนะ ทุกคนแวะมาดู ผมไม่เคยไปไหน แล้วถามใครเลยว่าคริสตจักรมีกี่คนแล้ว? ตัวผมเองยังไม่รู้เลยว่ามีกี่คน? หมายถึงคริสตจักรเราเอง เรายังไม่รู้ว่ามีกี่คน? ชอบถามกันอย่างนี้ ไม่รู้อะไรอยู่ในใจ คุ้นๆ ไหม? นี่ยกตัวอย่างแค่นี้ แล้วท่านไปคิดเอา ถามอะไรแปลกๆ ซึ่งคำถามพวกนี้ พวกเราเองก็เคยถูกเขาตั้งคำถาม แล้วก็เคยถามเขาไหม? แต่คิดว่าน้อย เพราะว่าด้วยระบบของโลกนี้ ระบบแบบมนุษย์คิด แทนที่จะใช้อาวุธ ที่เป็นศาตราวุธ ที่เป็นของพระเจ้าในโลกวิญญาณ มาใช้อาวุธ ที่คิดแบบสติปัญญาแบบเนื้อหนัง รักพระเจ้ามากๆ ก็ต้องอดอาหาร ต้องอธิษฐานเยอะๆ ไม่ใช่ว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ดี ผมกำลังพูดคนละมุมกันนะ มักจะใช้ระบบของโลก หรือมาตรฐานของโลก เป็นตัวคิด เป็นตัววัด ซึ่งก็คือวัดการกระทำของเราและของเขา แล้วก็เอามาคำนวณ แบบมนุษย์ว่าใครทำมาก ก็ได้มาก
ซึ่งในทางพระเจ้า มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย พระคัมภีร์บอกไว้ชัดเจนว่าในทางพระเจ้า มีเพียงขาวกับดำ ไม่มีเทา ไม่มีสีเนื้อ เชื่อก็คือเชื่อ ไม่เชื่อ ก็ไม่เชื่อ ไม่มีเชื่อเยอะกว่า หรือเชื่อน้อยกว่า ลูกพระเจ้าทุกคน พระเจ้าก็รักเท่ากันหมด ไม่มีรักใครมากกว่า ไม่มีใครมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าใคร? รอดจากบาป ก็คือรอด ไม่ใช่รอด 80% ไม่มี เป็นผู้ชอบธรรมในพระเยซูคริสต์แล้ว ด้วยความเชื่อ ก็เป็นผู้ชอบธรรม 100% ชอบธรรมก็คือชอบธรรม ไม่ใช่ชอบธรรมแค่ 90 ไม่มี ถ้าไม่ชอบธรรม ก็คือยังคงเป็นคนบาปอยู่ ก็คือบาป 100% ต่อให้เข้ามาโบสถ์ แล้วบอกเชื่อพระเจ้า ก็ยังเป็นคนบาป 100% เป็นคริสเตียน มาเชื่อพระเจ้าแล้ว ก็เป็นผู้เชื่อพระเจ้า 100% แม้ว่าเพิ่งมาเชื่อพระเจ้า 3-4 วัน เมื่อวานนี้ยังทะเลาะกับเขาอยู่เลย เมื่อวานนี้ยังโลภอยู่เลย เมื่อวานนี้ยังด่าเขาอยู่เลย เขาเชื่อวันนี้แล้ว เขาเป็นผู้ชอบธรรม 100% แล้วเขากลับไปที่บ้าน เขายังกินเหล้าเมายา เหมือนกับเมื่อวานที่เขายังไม่เชื่อ เพื่อนมาชวนไปกินเหล้า ก็ยังไปอยู่ หรือเพื่อนมาที่บ้าน เขาก็ยังกินอยู่ สมมติ แล้วตอนที่เขากินอยู่นั้น ถามว่าเขาเป็นคริสเตียนเชื่อใหม่ 1 วัน เขาเป็นผู้ชอบธรรมกี่เปอร์เซ็นต์? 100% แน่นอน
ทีอย่างนี้ทำไมท่านเห็นชัด แต่พอผ่านไปนานๆ เป็นผู้เชื่อมา 10 ปีแล้ว ไม่เห็นท่านคิดอย่างนี้ ท่านคำนวณใหญ่เลยว่าอันนี้ 10 ปีทำอันนี้ สมควรจะเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น รอดแค่ 20% ท่านคำนวณใหญ่เลย เพราะมันยาวใช่ไหม? แต่พอบอกแค่วันเดียว ท่านเริ่มเห็นชัด วันเดียวไม่ต้องคำนวณแล้ว 100 เหมือนกัน ไม่อย่างนั้น พระเจ้าจะมีคำพยานเหรอ? โจรบนไม้กางเขน หันมาหาพระเยซู แล้วเชื่อพระเยซู บอกฝากชีวิตเขาไว้กับพระเยซูด้วย เอาผมไปสวรรค์ด้วย ท่านเป็นพระเมสิยาห์แน่นอน พระเยซูบอกว่าเดี๋ยวเจอกันที่สวรรค์ นั่นโจรจริงๆ นะ ทำชั่วมาจนกระทั่งถูกประหารชีวิต ไม่ถึง 1 วันเลย แต่เขาได้ไปสวรรค์ แล้วอย่างนี้ ความคิดแบบมนุษย์รับได้ไหม? รับไม่ได้ ความคิดนั้น ไม่มีทางรับได้เลย ถ้าตราบใดยังใช้อาวุธแบบมนุษย์ ไม่มีทางที่จะชนะเลย แพ้มันเด็ดขาด ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะชนะ มันต้องใช้ถ้อยคำพระเจ้า ที่ชนะสงครามนี้
“ถ้อยคำพระเจ้าบอกอย่างไร? ฉันเชื่อตามนั้น ฉันไม่รู้ล่ะ ถ้าถ้อยคำพระเจ้าบอกว่าไม่ใช่ด้วยการกระทำ แต่เป็นพระคุณของพระเจ้า ใครมาเชื่อพระเยซู เขาได้รับความรอด เอเมน” จบ
เหมือนนักเลงสมัยนี้ถาม “จบไหม?”
“ครับ จบครับจบ”
ถ้อยคำพระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น จบก็คือจบ ใครจะรับใช้แค่ไหน? อธิษฐานมากขนาดไหน? ถวายแค่ไหน? หรือแม้กระทั่งมีตำแหน่งหน้าที่ในการงาน เป็นศิษยาภิบาล เป็นอาจารย์สอน เป็นผู้นำ โดยตามนุษย์เกิดผลเยอะแยะในทางพระเจ้า แต่ในทางโลกฝ่ายวิญญาณ ความเป็นจริงที่พระเจ้าสอน ไม่มีการเปรียบเทียบสิ่งเหล่านี้กับโลกวิญญาณเลยแม้แต่นิดเดียว มีแต่บอกเครดิตทั้งหมดยกให้พระเจ้า พระวิญญาณ เราไม่มีส่วนเลย แล้วจริงๆ มันก็เป็นอย่างนั้นแหละ
ซึ่งการทำสงคราม เอาชนะความคิดเหล่านี้ได้ ต้องใช้ถ้อยคำพระเจ้า ซึ่งเป็นความจริงเท่านั้น ไม่ใช่พยายามเอาตำแหน่งหน้าที่การงาน เอาการกระทำของตนเองไปเปรียบเทียบหาคุณค่าของเราในพระเยซูคริสต์ คุณค่าของเราในพระเยซูคริสต์อยู่ที่ถ้อยคำ พระคัมภีร์ไม่ได้บอกว่าในพระเยซูคริสต์ ท่านเชื่อแล้ว ท่านทำอะไรบ้าง? เคยทำอะไรบ้างไหม? ฟ้องผิดตลอด มานั่งตรงนี้ ถามว่าตั้งแต่เชื่อพระเจ้ามา คุณทำอะไรบ้าง? แค่นี้ก็ตายแล้ว เป็นประโยคที่ทับถม ไม่ใช่ พระวิญญาณมาอยู่กับมนุษย์ พระคัมภีร์บอกเหรอ พระวิญญาณไม่ได้มาเพื่อทับถม แต่มาเพื่อนำพา เพื่อเป็นผู้นำ เป็นพี่เลี้ยง ค่อยๆ สอนว่าเราเป็นใคร?
ถ้อยคำพระเจ้า ก็คือความจริงในโลกวิญญาณ ที่พระเจ้าได้บอกว่าเมื่อท่านเชื่อ ในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ท่านได้เกิดใหม่ เข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์ … ในพระเยซูคริสต์ ท่านทั้งหลาย หรือเราทั้งหลายผู้ที่เชื่อนั้น ได้รับการชำระ จนสะอาด หมดจด ครบถ้วน บริบูรณ์เรียบร้อยไปแล้ว ได้เป็นประชากรของพระเจ้า เป็นลูกของพระเจ้า ในฐานะลูกของพระเจ้าที่เป็นทายาท รับมรดกร่วมกับพระเยซูคริสต์ ครอบครองอาณาจักรสวรรค์ร่วมกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว ไม่ใช่โดยการกระทำของท่านเลย ไม่ใช่โดยชาติตระกูลด้วย ไม่ใช่โดยเชื้อสาย เผ่าพันธุ์ด้วย แต่ด้วยความเชื่อในพระเยซูเท่านั้น นี่คือพระคัมภีร์ นี่แหละคืออาวุธ ไม่ใช่การโต้เถียงกับความโกหกหลอกลวง ที่อยู่ในความคิดของเรา ไม่ต้องไปบอกใครเลย ภาวนาอยู่คนเดียวนั้นแหละ ทำสงครามอยู่คนเดียวนั่นแหละ ในความคิด
เพราะฉะนั้น นี่คือความจริง … ความจริงจะทำให้เราเป็นไท เราจึงไม่จำเป็นต้องแสวงหาความชอบธรรมด้วยตัวของเราเอง แสวงหาความสมบูรณ์ครบถ้วนในการเป็นลูกของพระเจ้า ด้วยตัวเราเอง เราไม่จำเป็นต้องแสวงหาความชอบธรรม ด้วยการกระทำใดๆ เพิ่มเติมอีก นอกจากที่พระเยซูทำให้เรียบร้อยไปแล้ว พระเยซูบอกสมบูรณ์ ก็สมบูรณ์แล้ว เราไม่ต้องทำ เอเมน
ทั้งหมดนี้ คือความจริง และเป็นความจริงที่ถาวรนิรันดร์ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงหรือลบล้างได้ คือถ้อยคำพระเจ้าที่บอกมนุษยชาติทั้งปวงว่าอะไรเกิดขึ้นในโลกฝ่ายวิญญาณบ้าง และท่านเชื่อพระเยซูคริสต์ เชื่อในการไถ่บาปของพระเยซู เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดที่พระเจ้าส่งมาช่วยมนุษยชาติ ที่เกิดขึ้นแล้วในโลกฝ่ายวิญญาณ ท่านจะได้รับสิทธินี้ทันทีในโลกฝ่ายวิญญาณ แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ก็คือความจริงเหล่านี้ เป็นสิ่งที่มารมันทนไม่ได้ มันเหลืออยู่สิ่งเดียวที่มันทำได้ คือโกหก หลอกลวง เพราะหน้าที่ของมาร ก็คือโกหก ทำลายความจริงเหล่านี้ เพราะฉะนั้น มันก็พยายามที่จะส่งข้อมูลความคิดที่ตรงกันข้ามกับความจริงเหล่านี้ ให้กับเรา เช่นให้เรามีความภาคภูมิใจกับบางสิ่งบางอย่างที่เราทำ เมื่อเราเชื่อพระเจ้าแล้ว ทำบางสิ่งบางอย่างที่ดีๆ เราก็ภูมิใจ มันก็เชียร์ใหญ่เลย ภูมิใจสิๆ อย่างนี้ พระเจ้าชอบ พระเจ้าพอพระทัย ใช่ไหม? มันก็จะให้เรามีความภาคภูมิใจกับบางสิ่งบางอย่างที่เราทำ เช่น …
เราถวายสิบลดเป็นประจำ มันก็จะบอก ภูมิใจสิๆ เดี๋ยวเราก็อดไม่ได้
เราอธิษฐานอยู่เสมอ มันก็บอกภูมิใจสิๆ อธิษฐานเสมอ
เราออกไปประกาศบ่อยๆ มันก็บอกภูมิใจๆ
เราพาคนมาเชื่อพระเจ้าเยอะๆ มันก็บอกตัวเธอเป็นพระพรๆ
ซึ่งแน่นอนสิ่งเหล่านี้ เป็นการกระทำที่ดี ไม่ได้ต่อต้านนะ แต่มันเชียร์ให้เรารู้สึก ฉันทำอะไรบางอย่าง พอมากๆ ไป มันก็เกิดการพึ่งในการกระทำของตนเอง ดีไหม? ดีทั้งนั้นแหละ อธิษฐานอยู่เสมอดีไหม? ดี … ถวายสิบลดเสมอดีไหม? ดี … ประกาศดีไหม? ดี … พาคนมารับเชื่อดีไหม? ดี แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ดีพอ ที่จะทำให้เราเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า ในสายพระเนตรของพระเจ้า ในมาตรฐานของพระเจ้าได้เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเราทำไม่ได้ พระเจ้าจึงต้องส่งพระเยซูมา แต่พวกมารก็จะคอยส่งข้อมูลให้เราเกิดความภาคภูมิใจในสิ่งเหล่านี้ และอาวุธที่อันตรายที่สุดของพวกมัน ก็คือข้อมูลส่งเสริมให้เราเปรียบเทียบกับคนอื่น พอเราภูมิใจมากๆ เราก็จะเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าเราทำได้มากกว่า เช่น ถวายมากกว่าคนอื่น อธิษฐานมากกว่าคนอื่น รับใช้มากกว่าคนอื่น ช่วยเหลือพี่น้องมากกว่าคนอื่น ทำดีกับพี่น้องมากกว่าคนอื่นอีก เพราะฉะนั้น พระเจ้ารักเรามากกว่าคนอื่น เราสมควรจะได้รับฐานะเป็นลูกของพระเจ้ามากกว่าคนอื่น ไปแหละ ไปโลดแล้ว รางวัลที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ให้กับเราจะต้องมีมากกว่าคนอื่นด้วยเช่นเดียวกัน ไปไกลเกิน มารก็จะทำหน้าที่อย่างนี้
นี่คือ Spiritual warfare สงครามฝ่ายวิญญาณ ซึ่งถ้าเราไม่ระวัง และติดกับดักแห่งความภาคภูมิใจเหล่านี้ เมื่อถึงวันที่เราผิดพลาดอะไรขึ้นมาในการดำเนินชีวิต ไม่ว่าจะเป็นโน่นนิดนี่หน่อย ซึ่งมันผิดพลาดแน่นอน คนๆ นั้น หรือเราก็จะไม่มีความมั่นใจในความรอดในพระเยซูคริสต์อีกต่อไป แม้เราเชื่อในพระเจ้าแล้วก็ตาม เรายังคงพึ่งความสำคัญในการกระทำของตนเอง เพื่อที่จะได้รับความรอด แทนที่จะพึ่งในพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว ท่านพอมองเห็นไหม?
และวิธีที่เราจะสามารถระวัง ไม่ให้ติดกับดักการล่อลวงของมารอย่างนี้ได้ ก็คือต้องใช้อาวุธป้องกันตัว ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเราแล้ว ซึ่งก็คือถ้อยคำพระเจ้านั่นเอง ก็คือความจริงของพระเจ้าที่บอกเรา สอนเรา พระคัมภีร์บอกว่าถ้อยคำพระเจ้าเปรียบเหมือนดาบสองคม ดูสิว่ามันแรงขนาดไหน? ฮีบรู 4:12 บอกไว้
ฮีบรู 4:12 “เพราะว่าพระดำรัสของพระเจ้านั้น มีชีวิตและทรงอานุภาพ คมยิ่งกว่าดาบสองคมใดๆ แทงทะลุแม้กระทั่งจิตและวิญญาณ ข้อต่อและไขกระดูก วินิจฉัยความคิดและท่าทีในใจ”
ในสมัยนั้น ดาบสองคมถือว่าร้ายแรงที่สุด 2,000 ปีโน้น แต่คำว่า “ดาบสองคม” ในข้อนี้ หมายถึงมีดสั้นนะ ที่มีความคมทั้งสองด้าน ชาวยิวรู้จักดี เพราะชาวยิวโบราณจะใช้มีดสั้น 2 คมนี้ไว้เชือดคอแกะหรือแพะให้มันตายเร็วๆ จะได้ไม่ทรมาน และง่าย
ประเด็นสำคัญของคำว่า “ดาบสองคม” ความหมายก็คือเป็นมีดที่คมที่สุด ที่มนุษย์สามารถจะทำได้ในสมัยนั้น และพระวจนะหรือถ้อยคำพระเจ้า ก็จะมีพลังอำนาจคมที่สุด สามารถแทงทะลุทุกส่วนในชีวิตของมนุษย์ สามารถอ่านวิถีทางความคิดของมนุษย์ได้นั่นเอง มันหมายถึงอย่างนั้น คือเอามาเป็นสงคราม สู้กับข้อมูลคำพูดของมาร ที่ส่งข้อมูลเข้ามาในความคิดของเรา ทำอย่างนี้เป็นลูกพระเจ้าได้อย่างไร? ทำอย่างนี้ เป็นผู้ชอบธรรมได้อย่างไร? ไม่ใช่เป็นยิวสักหน่อยเลย แล้วจะมาบอกว่าเป็นลูกพระเจ้าได้อย่างไร? เป็นคนต่างชาตินะ เมื่อมารส่งผ่านข้อมูล วิถีทางของโลกวัตถุนี้เข้ามาในความคิดของเราว่าพฤติกรรมนิสัยของเราในโลกนี้ ยังเทียบคนอื่นเขาไม่ได้เลย ยังไม่สมควร คนเขาไม่เชื่อพระเจ้า อยู่ข้างบ้าน เขายังมีศีลธรรมดีกว่าท่านเลย เขายังไม่หงุดหงิดเลย เขาดูดีไปหมดเลย เพียงแต่เขาไม่เชื่อพระเจ้าเท่านั้นเอง ท่านเชื่อพระเยซู แค่นี้เอง แล้วยังสู้เขาไม่ได้ แล้วยังจะไปบอกว่าได้รับความรอด ไปอยู่ในสวรรค์ คนข้างบ้านเขายังไม่บอกว่าเขาอยู่ในสวรรค์เลย เขายังสั่งสมบารมีต่อไป ถูกไหม? แล้วท่านจะว่าอย่างไร? ท่านจะสู้เขาอย่างไร? นี่แหละคือสงคราม เราก็ต้องสู้ด้วย สงครามโลกฝ่ายวิญญาณ เอาถ้อยคำพระเจ้าสู้ เราก็ต้องส่งดาบสองคมเข้าไป ที่ป้อมปราการที่มันยึดเอาไว้ ป้อมปราการ ก็คือความคิดของเรา ในสมองของเรา ใส่เข้าไปเลย ถ้อยคำพระเจ้าที่บอกว่าเราเป็นผู้ชอบธรรม ถ้อยคำพระเจ้าที่เราเรียนอยู่เรื่อยๆ ที่มันอยู่ที่สมองเรา
มันบอกเราเมื่อตะกี้นี้ว่า “เราไม่สมควรที่จะเป็นผู้ชอบธรรม ลองเปรียบเทียบดูสิ คนข้างบ้าน หรือเพื่อนคนนี้เขายังดีกว่านายเลย”
เราก็บอกว่า “ถ้อยคำพระเจ้าบอกว่าเราเป็นผู้สะอาดบริสุทธิ์ และสามารถอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถานได้ ด้วยพระคุณของพระเจ้า ที่กระทำผ่านทางพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระองค์ที่ตายที่ไม้กางเขน และชำระบาปให้กับฉัน ฉันไม่ได้เป็นผู้ชอบธรรม ด้วยการกระทำของฉันเอง ถ้อยคำพระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น”
พูดกับตัวเอง ไม่ใช่ไปพูดกับคนอื่นนะ 2 โครินธ์ 10:4-6 บอกไว้อย่างนี้ ให้ทำสงคราม โดยเอาถ้อยคำพระเจ้า เอาข้อมูลของพระเจ้าเข้าไปจัดการ แล้วก็นำเอาความไม่เชื่อฟังพระเจ้า สิ่งที่มารใส่เข้าไป ปัดมันทิ้งไป ทำให้มันเป็นศูนย์ไป คือฆ่ามันตาย พูดง่ายๆ เอาให้มันราบพนาสูญไปเลย แล้วเอาถ้อยคำพระเจ้าเข้าไปแทนที่
ความเชื่อและไว้วางใจในพระเจ้านี้ บวกกับการจดจ่อในถ้อยคำพระเจ้า โดยการใส่ถ้อยคำพระเจ้า ใส่ความจริงของพระเจ้า ในเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณนี้ เข้าไปในความคิดจิตใจของเรา มันคือการตั้งความคิดไว้ที่เบื้องบน โลกฝ่ายวิญญาณนั้นเอง ที่เราเรียกกันว่าใคร่ครวญถ้อยคำพระเจ้า ภาวนาถ้อยคำพระเจ้า
การภาวนาถ้อยคำพระเจ้า การใคร่ครวญ ใส่ความจริงของพระเจ้าเข้าไปในโลกวิญญาณ ในความคิดจิตใจของเรา คือการเตรียมพร้อม การอยู่บนโลกใบนี้ อย่างผู้มีชัยชนะมากที่สุด ภาวนาถ้อยคำพระเจ้า หมายถึงพูดสิ่งที่เป็นความจริง ในเรื่องโลกฝ่ายวิญญาณซ้ำๆ กัน มากๆ ในความคิดจิตใจของเรา ให้มันจดจำให้ได้ เราต้องเอาความจริงใส่เข้าไปบ่อยๆ ให้มันเป็นป้อมปราการที่ฝ่ายเรายึดครองอยู่ ถ้อยคำของพระองค์ยึดครองอยู่ ฤทธิ์อำนาจของถ้อยคำพระเจ้าเต็มอยู่ในความคิดจิตใจ ในสมองเราเลย
เพราะฉะนั้น การต่อต้านของมาร ที่มาจากข้างนอกส่งเข้ามา มันเข้ามาไม่ได้ นั่นแหละ คือชัยชนะ เมื่อมารพยายามส่งข้อความที่เป็นความไม่ถูกต้อง เป็นข้อมูลเท็จ ส่งข้อมูลที่ผิดเข้ามา ผ่านทางโลกนี้ ผ่านทางวัตถุสิ่งของ ตามองเห็น หูได้ยิน จับต้องได้ เข้ามาทางเนื้อหนัง ฝ่ายร่างกาย เข้ามาในความคิดจิตใจของเรา เราก็จะเอาถ้อยคำเหล่านี้ที่เราเตรียมไว้เรียบร้อย ในการสู้รบต่อต้านทันที เราก็จะไม่กลัว เราก็จะเต็มไปด้วยสันติสุข
นี่คือสิ่งเดียวที่เป็นวิธีการที่พระเจ้าสอนเรา ในการทำสงครามฝ่ายวิญญาณ คือภาวนาถ้อยคำพระเจ้า เคยบ่นพึมพำอะไรไหม? เขาเรียกว่าบ่นพึมพำแบบดีนะ เขาเรียกว่าใคร่ครวญ ไตร่ตรอง ตรึกตรองข้อความอะไรบางอย่าง แบบพึมพำอย่างดี
ยกตัวอย่างเช่น สมมติว่าเป็นตัวเลขแล้วกัน 7+5+4 ได้เท่าไร? เราก็คิด พึมพำๆ โอเคๆ คล้ายๆ อย่างนั้นแหละ คือใส่ใจตรึกตรองสิ่งเหล่านั้น
“เชื่อพระเยซูคริสต์ ถ้อยคำพระเจ้าบอกว่าฉันเกิดใหม่แล้ว ในพระเยซูคริสต์พระเจ้าบอกว่าฉันเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์แล้ว ฉันมาเชื่อพระเจ้า ถ้อยคำพระเจ้าในพระคัมภีร์บอกว่า … เมื่อฉันมาเชื่อพระเจ้า พระเจ้าให้ฉันได้บังเกิดใหม่แล้ว ฉันได้บังเกิดใหม่แล้ว ฉันเป็นวิญญาณ ชีวิตฉันเป็นวิญญาณ พระคัมภีร์บอกว่าชีวิตของฉันเป็นวิญญาณ ที่ฉันเห็นในร่างกายนี้ มันไม่ได้อยู่ตลอดไป มันอยู่ชั่วคราว อีก 70 ปี 80 ปี มันก็ต้องตายไป แต่วิญญาณของฉันถาวรนิรันดร์ ทุกวันนี้ มันเจริญเติบโตใหม่ขึ้นทุกวันๆ”
พูดมันทุกวันๆ มันจะอ๋อไปเรื่อยๆ มันจะอย่างที่ตะกี้บอก …
“อ๋อ! เข้าใจแล้ว”
มาที่โบสถ์ได้ยินศิษยาภิบาล หรือใครสอน เรื่องเกี่ยวกับถ้อยคำพระเจ้า มันก็จะเสริมเข้าไป
“อ๋อ! ฉันเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า เพราะความเชื่อ พระเยซูตายที่ไม้กางเขนเพื่อฉัน”
มันก็จะเสริมเข้าไปเรื่อยๆ ป้อมปราการก็จะใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีใครมาทำร้ายท่านได้เลย มันจะทำร้ายท่านได้แค่อันเดียว คือเอาความจริงออกไปจากความคิดของท่าน และมันเอาเข้าไม่ได้เลย ถ้าท่านเอาความจริงใส่เข้าไปเรื่อยๆ และไม่ยอมใส่ของปลอมเข้ามา คือง่ายๆ สมองเราไม่มีวันว่าง เหมือนขวดน้ำเปล่า สมองก็เป็นอย่างนั้น ขวดน้ำเปล่า ที่ท่านเห็นอยู่ มันไม่เคยว่างนะ มันไม่เคยเป็นสูญญากาศ มันมีอากาศหรือมีน้ำ ถ้าท่านอยากเอาอากาศออกไป ต้องเอาน้ำใส่เข้าไป อากาศมันก็หายไป
ในทำนองเดียวกัน สมมติว่าน้ำคือถ้อยคำพระเจ้า ถ้ามันมีของโกหกอยู่ครึ่งสมอง ท่านบอกอยากเอามันออกไป ต้องใส่ถ้อยคำพระเจ้าลงไป จนครบ อันนั้นมันไปเอง มันพูดถึงเรื่องอะไร เราเอาเรื่องเหล่านั้นในพระคัมภีร์พูดกับมัน มันพูดถึงความชอบธรรม เราเอาความชอบธรรมพูดกับมัน มันพูดถึงความเจ็บป่วย เราเอาความเจ็บป่วยพูดกับมัน
ครั้งที่แล้วเราก็ได้เรียนรู้กัน มันพูดถึงความเจ็บป่วย ทุกข์ทรมาน ไหนบอกเชื่อพระเจ้า ไม่ทุกข์ทรมานไง บอกมันเลย 2 โครินธ์ 4:16 พูดกับตัวเอง แต่ก็พูดกับมารนั่นแหละ ไม่ต้องเอาตรงๆ เอาแค่ข้อมูลเรื่องราวก็ได้
2 โครินธ์ 4:16 “เหตุฉะนั้น ฉันจะไม่ย่อท้อ ฉันจะไม่ท้อแท้ ฉันจะไม่กลัว ฉันจะไม่วิตกกังวล แม้ว่าร่างกายภายนอกจะทรุดโทรมลงไปทุกวัน จะแก่ลงไปทุกวัน จะเจ็บปวด และจะต้องตายในวันหนึ่งในที่สุด เพราะว่ามันเป็นร่างกายบาป แต่วิญญาณข้างในฉันเจริญเติบโตขึ้นทุกวัน เข้าไปสู่ความไพบูลย์ในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าเตรียมร่างกายใหม่ให้ฉันเรียบร้อยแล้ว วันนหนึ่ง ฉันจะทิ้งร่างกายนี้ ไปรับร่างกายใหม่ และร่างกายใหม่นั้น เป็นร่างกายที่สะอาดหมดจดบริสุทธิ์ ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความทุกข์ทรมาน เป็นร่างกายที่เหมือนพระเยซูคริสต์ 100%”
พูดบ่อยๆ ก็จะชิน ถามว่าชินกับใคร? ชินกับตัวเอง คล้ายๆ อย่างนี้ แล้วทำไมตะกี้นี้ผมต้องหลับตา เพราะหลับตา มันจะเห็นชัดไง
นี่แหละเขาเรียกว่าสงคราม และสงครามนี้ทำให้เราชนะอยู่ตลอดเวลา
วันนี้เราลองฝึกเลย ฝึกตามผม ผมจะเอาพื้นฐานจาก 2 โครินธ์ 5:17 พื้นฐานมันต้องมาจากความรู้ของจริงที่พระเจ้าสอนเราเกี่ยวกับโลกวิญญาณ เอาตรงนั้นมาภาวนา มาจดจำ พูดไปเรื่อยๆ ยิ่งสำคัญมากๆ เกี่ยวกับความรอด พูดมันไป ไตร่ตรองมันไปตลอดชีวิต ก็ได้ 2 โครินธ์ 5:17 เดี๋ยวท่านพูดตามผม แล้วท่านจะได้ไปฝึกด้วย แล้วต่อไปนี้ ทำเมื่อไรก็ได้ ทำในรถ อยู่ในห้องน้ำ ก่อนนอน ตื่นนอน อยู่ห้องประชุม ถ้าเขายังไม่ประชุม อยู่ว่างๆ เราก็หลับตาคิด หรือพูดไป ในหัวเราคิดเองก็ได้ ฝึกไปมากๆ แล้วเราคิดเอง ไม่ต้องพูด ยังสามารถทำได้อยู่
2 โครินธ์ 5:17 “เหตุฉะนั้น ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ การทรงสร้างใหม่ได้เกิดขึ้นแล้ว สิ่งเก่าได้ล่วงไป สิ่งใหม่ได้เข้ามา!”
พูดตามผมนะ “ฉันเป็นวิญญาณที่ได้บังเกิดใหม่แล้วในพระคริสต์ วิญญาณฉันเกิดใหม่ โดยฤทธิ์อำนาจจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระเจ้าชุบฉันให้เป็นขึ้นมาใหม่พร้อมกับพระเยซู และประทานใจใหม่ให้กับฉันด้วย ที่บริสุทธิ์ ไร้ที่ติ ปราศจากบาป เป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า ตัวเก่า วิญญาณเก่าที่เป็นวิญญาณบาปได้ตายไปแล้ว และมองให้เห็นเถิด
ตอนนี้วิญญาณฉันที่เกิดใหม่แล้ว สะอาดหมดจด ไร้ที่ติ บริสุทธิ์ เป็นลูกของพระเจ้า เหมือนพระเยซู เป็นวิญญาณแห่งความรัก วิญญาณแห่งความสว่าง เต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี เต็มไปด้วยความชอบธรรม ไร้เดียงสาต่อบาปทุกชนิด ฉันเป็นวิญญาณที่เป็นลูกของพระเจ้า เป็นทายาทของพระเจ้า ครอบครองสวรรค์ร่วมกับพระเยซูคริสต์ อยู่ในอาณาจักรสวรรค์ ในฐานะเป็นลูกของพระเจ้า ร่วมกับพระเยซู และฉันจะอยู่กับพระเจ้าอย่างนี้ตลอดไป
ขอบคุณพระเจ้า ตัวใหม่ฉัน วิญญาณฉันบริสุทธิ์สะอาด เป็นลูกของพระเจ้า โดยความเชื่อ ไม่ใช่การกระทำของฉัน แต่เป็นการกระทำของพระเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอด ที่พระเจ้าได้ประทานให้กับมนุษยชาติ ซึ่งรวมทั้งฉันด้วย ฉันจึงเป็นผู้ชอบธรรม สะอาดหมดจดพ้นจากบาป ด้วยความเชื่อ ในพระเยซูคริสต์นี้ ขอบคุณพระเจ้า ที่ได้ให้ความจริงนี้ กระจ่างอยู่ในใจตลอดเวลา เอเมน”
นี่ประมาณสัก 2 นาที ทำอย่างนี้ นี่คือถ้อยคำพระเจ้า ใน 2 โครินธ์ 5:17 ท่านก็เอาข้ออื่น ยังมีอีกเยอะแยะ แล้วท่านก็พูดให้ตัวเองฟังทุกวันๆ ขอบคุณพระเจ้า ขอพระเจ้าอวยพรครับ
*******************
