คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม 2016 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอัครทูต” ตอน 5 “ข้าเชื่อวางใจในพระวิญญาณบริสุท ธิ์และความรอด” โดย นคร เวชสุภาพร

วันนี้จะเป็นการสรุปจบของหัวข้อการบรรยายชุด

“หลักข้อเชื่อของอัครทูต” หรือ Apostle’s Creed หัวข้อเรื่องก็คือ “ข้าเชื่อ

ตอนที่ 5 “ข้าเชื่อวางใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์และความรอด”

ทบทวนสั้นๆ ก่อน หลักข้อเชื่อของอัครทูต ที่เราเรียนกันมา 4

ตอนแล้ว มีอยู่ 12 ข้อ สามารถจัดเป็นกลุ่มได้ 4 กลุ่มหลัก คือ …

กลุ่ม 1 เกี่ยวกับพระเจ้า พระบิดา มี 1 ข้อ

กลุ่ม 2 เกี่ยวกับพระเยซูคริสต์ มี 6 ข้อ

กลุ่ม 3 เกี่ยวกับพระวิญญาณบริสุทธิ์

และสากลคริสตจักร มี 2 ข้อ

กลุ่ม 4 เกี่ยวกับความรอด หรือผลจากความเชื่อ

ที่เราได้รับ มี 3 ข้อ

ทั้งหมดรวมกันจะครบ 12 ข้อ เราได้เรียนกันไปแล้ว ก็คือ กลุ่ม

1 และกลุ่ม 2 คือความเชื่อในเรื่องเกี่ยวกับพระเจ้า พระบิดา

ความเชื่อในเรื่องพระเยซูคริสต์ พระบุตร 2 อันรวมกัน

เรียนไปแล้ว 7 ข้อ

วันนี้เราจะมาสรุปจบในเรื่องกลุ่มที่ 3 และ 4

รวมกันเลยนะครับ ก็คือความเชื่อในเรื่องของพระวิญญาณบริสุทธิ์

และความเชื่อจากผลของความเชื่อ มีอยู่ 5 ข้อ

รวมกันแล้วจะได้ครบ 12 ข้อ คือตั้งแต่ข้อที่ 8

ข้อที่ 8 ข้าเชื่อวางใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์

ข้อที่ 9 ข้าเชื่อวางใจในสากลคริสตจักรและการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน

ข้อที่ 10 ข้าเชื่อวางใจในการอภัยโทษบาป

ข้อที่ 11 ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในร่างกายที่เป็นขึ้นมาจากความตาย

ข้อที่ 12 ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในชีวิตนิรันดร์

วันนี้เราจะย้ำอีกว่าเวลาเราพูดว่าความเชื่อๆ

หรือหลักข้อเชื่อของอัครทูต หรือเรียกว่า Apostle’s Creed

เรากำลังพูดถึงความเชื่อที่มีลักษณะเรียกว่าความเชื่อศรัทธา

ไว้วางใจ ไม่ใช่เชื่อเฉยๆ แต่เชื่อถึงขนาดวางใจ

และเต็มไปด้วยความศรัทธา กล้าที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อสิ่งเหล่านี้ได้เลย

ไม่สามารถให้ความเชื่อนี้กับใครได้อีกแล้วบนโลกใบนี้

หรือในมหาจักรวาลนี้

ไม่ใช่ความเชื่อที่เกิดจากการสัมผัสด้วยร่างกาย ด้วยผิวหนัง

ความเชื่อที่เรากำลังพูดนี้ เป็นความเชื่อศรัทธา

ที่จับต้องมองเห็นไม่ได้ หรือเชื่อในสิ่งที่พิสูจน์หรือมีหลักฐาน

ไม่ใช่อย่างนั้น เราเชื่อแม้ไม่มีสิ่งที่พิสูจน์ได้ แล้วไม่มีหลักฐาน

นี่ความเชื่อของเรา ที่กำลังพูดถึงตรงนี้ ถ้าเผื่อมันสัมผัสได้

ถ้าเผื่อมันมีเหตุมีผล ในสิ่งที่เราเข้าใจ ตามความคิดของมนุษย์

เราก็ไม่ต้องใช้ความเชื่อศรัทธานี้แล้ว

ดังนั้น ความเชื่อศรัทธาตรงนี้

มันหมายถึงความเชื่อที่เกินกว่าเหตุผล สัมผัสไม่ได้ด้วยตา

สัมผัสไม่ได้ด้วยร่างกาย ด้วยมือ แต่ความเชื่อศรัทธานี้

หมายถึงความเชื่อศรัทธาตามถ้อยคำพระเจ้า …

ถ้อยคำพระเจ้าเขียนไว้อย่างนั้น เราเชื่อแล้ว เชื่อศรัทธาในผู้พูด

วางใจในผู้บอก ผู้พูด ก็คือพระเจ้า

เจ้าของถ้อยคำในพระคัมภีร์นั่นเอง

เมื่อถ้อยคำพระเจ้าพูดอย่างนั้น เราก็เชื่อว่าอย่างนั้น ไม่ต้องพิสูจน์

ไม่ต้องจับต้องมองเห็น นั่นคือเรากำลังพูดถึงความเชื่ออย่างนี้

เรามาเริ่มข้อที่ 1 เลยนะครับ

“ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์”

ความหมายของการเชื่อและวางใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์

ก็คือเราเชื่อในสิ่งที่พระเจ้าทรงสัญญาเชื่อในข่าวประเสริฐขององค์

พระเยซูคริสต์ คือเชื่อในการเป็นพระเจ้าของพระเยซูคริสต์

มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน เพื่อไถ่บาปเรา

หรือเรียกว่าเป็นแพะรับบาปให้กับเรา

และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม

ถ้าเราเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ ตามที่พูดมา

พระเจ้าบอกว่าพระองค์จะประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ให้มาสถิตอ

ยู่กับเรา นี่คือพระสัญญา

ถามว่า

“ท่านรู้ได้อย่างไรว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่กับท่าน?”

ขนลุก ตอนนี้ขนลุกไหม? ไม่ ร้อนวูบวาบๆ ในตัวหรือเปล่า?

เปล่า! แต่เราเชื่อ เพราะบอกไว้ เพราะพระเจ้าพูดไว้อย่างนั้น

พระเจ้าสัญญาไว้อย่างนั้น กิจการ 2:17 บันทึกไว้อย่างนี้

กิจการ 2:17 “พระเจ้าตรัสว่าในวาระสุดท้าย

เราจะเทพระวิญญาณของเราลงเหนือประชากรทั้งปวง”

“ในวาระสุดท้าย” ก็คือวาระที่พระเยซูคริสต์

พระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ตายที่ไม้กางเขน

หลั่งพระโลหิตของพระองค์ เพื่อชำระบาปให้กับมนุษย์ทั้งหลาย

“ในวาระนี้ ใครเชื่อพระเยซู เชื่อในข่าวดีนี้

เราจะเทพระวิญญาณของเราลงมาอยู่เหนือประชากรทั้งปวง”

ประชากรทั้งปวง ก็คือมนุษย์บนโลกใบนี้ ใครก็ได้ที่เชื่อ

ก็ได้รับตรงนั้น

พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่าพระเจ้าทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ขอ

งพระองค์ ก็คือพระวิญญาณบริสุทธิ์ลงมาอยู่เหนือประชากร

ก็คือผู้เชื่อทั้งหลาย เงื่อนไขมีอยู่นิดเดียวเท่านั้นเอง ก็คือ …

(1) คนนั้นต้องเป็นประชากรของพระเจ้า …

ประชากรของพระเจ้า ก็คือมนุษย์ จะเป็นต้นไม้ก็ไม่ได้

จะเป็นสัตว์ก็ไม่ได้ ต้องเป็นมนุษย์

(2) มนุษย์คนนั้น ต้องเชื่อในพระเยซูคริสต์

เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์

เชื่อในการกระทำของพระเยซูคริสต์

เชื่อในสถานะของพระเยซูคริสต์ ที่พระองค์บอกเป็นพระเจ้า

มาเกิดเป็นมนุษย์

ถ้าทำตามเงื่อนไข 2 ข้อนี้แล้ว

คนนั้นก็จะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์มาสถิตอยู่กับเขา ในอดีต

ก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจริง

ได้เผยพระวจนะไว้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นในยุคของพระเยซูคริสต์

คือยุคปลาย ยุควาระสุดท้ายนั่นเอง ลองมาดูยอห์น 7:37-39

ยอห์น 7:37-39 “ 37 ในวันสุดท้าย

ซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุดของเทศกาล

พระเยซูทรงยืนขึ้นและตรัสเสียงดังว่า “ถ้าผู้ใดกระหาย

ให้เขามาหาเรา 38 และดื่มเถิด ดังที่พระคัมภีร์เขียนไว้

ผู้ใดก็ตามที่เชื่อในเรา สายธารซึ่งมีน้ำที่ให้ชีวิต

จะไหลออกมาจากภายในผู้นั้น” 39 ที่ตรัสดังนี้

พระองค์ทรงหมายถึงพระวิญญาณซึ่งผู้ที่เชื่อในพระองค์

จะได้รับในภายหลัง”

พระเยซูตรัสเอง

ตอนที่พระองค์มาบังเกิดเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้

เราเชื่อมั่นว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์มาสถิตอยู่กับเราแล้ว

ก็เพราะว่าถ้อยคำของพระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น เราอาจจะไม่เข้าใจ

เราอาจจะนึกภาพไม่ออก เราอาจจะสัมผัสไม่ได้ด้วย

เราอาจจะไม่รู้สึกมีอะไรเกิดขึ้นในร่างกายนี้ แต่เรามีความเชื่อมั่น

เชื่อศรัทธา 100% ตามถ้อยคำพระเจ้าว่ามันเป็นไปตามนั้นจริงๆ

นี่แหละเรียกว่าความเชื่อศรัทธา ไว้วางใจ

เพราะฉะนั้น ข้อนี้ก็คือเราเชื่อศรัทธา

และมั่นใจว่าเมื่อเราอ่านถ้อยคำพระเจ้าอย่างนี้แล้ว

ไม่ว่าเราจะรู้สึกทุกข์ รู้สึกหงุดหงิด

หรือรู้สึกกำลังโมโหใครก็ตาม ขณะนั้น

พระวิญญาณสถิตอยู่กับเรา

บางคนบอก “อยู่ได้อย่างไร ไม่เห็นบริสุทธิ์เลย

บริสุทธิ์ต้องนิ่งๆ ไม่ทำอะไรเลยสิ แต่นี้บริสุทธิ์ได้อย่างไร?

ยังด่าคน ยังดุคนแบบเกรี้ยวกราดอยู่เลย”

ที่คริสเตียนกำลังเกรี้ยวกราดนั้น

พระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่กับเขาไหม? อยู่สิ ก็ไม่ใช่เงื่อนไขนั้น

เงื่อนไขบอกว่าคนที่เกรี้ยวกราดอยู่นั้น

เขาเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์อยู่หรือเปล่า? ถ้าเขายังเชื่ออยู่

เขาจะหงุดหงิดบ้าง เขาจะทำอะไรบ้าง มันเรื่องของเขา

แต่ว่าเขาเชื่อในพระเยซูคริสต์ หรือว่าใครเชื่อในพระเยซูคริสต์

แล้วไม่หงุดหงิดอีกต่อไปเลย

“อะไร คุณยังนิสัยเป็นอย่างนี้อยู่ คุณยังกินเหล้าอยู่เลย

พระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่กับคุณได้อย่างไร?

เป็นไปได้อย่างไร?”

เราบอกเขาว่าพระองค์ทรงสถิตอยู่

เพราะว่าพระคัมภีร์ได้พูดไว้อย่างนั้น

นี่ไม่ได้พูดให้เราไปกินเหล้านะ

กำลังบอกท่านว่าคนอื่นเขาจะคิดอีกอย่างหนึ่งว่าพระเจ้าบริสุทธิ์สะ

อาดมาก เราสกปรกขนาดนี้ พระเจ้าจะอยู่กับเราได้อย่างไร?

เราบอกเขาว่าเราสะอาดหมดจด ไม่ใช่ด้วยการกระทำของเราเอง

แต่เพราะเราเชื่อในการไถ่บาป ในการชำระบาปจากพระเยซูคริสต์

เอเมน เราไม่ต้องทำด้วยตัวเราเอง

เพราะพระคัมภีร์บอกว่าเป็นพระคุณๆ เป็นอะเมชิ่งเกรซ

เกรซ แปลว่าอะไรก็ตามที่เราได้รับ

โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย ให้ฟรีๆ ให้เปล่าๆ แม้ว่าเราไม่สมควร

ก็จะให้ เขาเรียกว่าโปรดปรานพิเศษ เอเมน แล้วเราทุกคน

ก็ได้รับตรงนั้น

มีใครไหมครับที่บอกว่า

“ตอนนี้พระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่กับฉันแล้ว เพราะฉะนั้น

ฉันสามารถสัมผัสได้ ขนลุกซู่เลย ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเลย”

เคยได้ยินไหม? เคย ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดา ถามว่ามีไหม?

มีโอกาสเป็นไปได้เหมือนกัน แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น

จึงมีพระวิญญาณบริสุทธิ์

แต่ถ้ามีพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ในตัวเราแล้ว มีพระเจ้าสถิตอยู่แล้ว

บางครั้งมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็โอเคไป

แต่มันไม่ได้เป็นสาระสำคัญ เราต้องไปเอาหลักฐานตรงนั้น

มาบอกว่าเรามีพระวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่ใช่

หลักฐานของการมีพระวิญญาณบริสุทธิ์ของใครคนใดคนหนึ่

ง อยู่ที่ความเชื่อในถ้อยคำพระเจ้า

ถ้อยคำพระเจ้าบอกถ้าท่านเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์

พระวิญญาณสถิตอยู่กับท่าน นั่นแหละ คือหลักฐานชัดเจน

เพราะฉะนั้น อย่าตัดสินใคร ในขณะที่แต่ละคนเต้นโลด

พระวิญญาณสถิตอยู่กับเขา คนนี้นั่งนิ่งๆ

แล้วบอกว่าพระวิญญาณไม่สถิตอยู่กับเขา อย่าไปตัดสินอย่างนั้น

มันอาจจะตรงกันข้ามก็ได้นะ เราก็ไม่รู้

ฉะนั้นให้เรารู้ว่าสาระสำคัญมันอยู่ตรงไหน?

แล้วท่านรู้ไหมว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์มาสถิตกับท่าน

จะมาคอยช่วยเหลือ คอยสอน ให้เรารู้จักพระเจ้า ตามพันธสัญญา

มาเป็นพี่เลี้ยงเรา ในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้

ให้เราได้สามารถดำเนินชีวิตให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า

เชื่อไหม? เชื่อ

แล้วทำไมไม่เห็นทำตามน้ำพระทัยพระเจ้าหลายอย่างเลย

ก็เคยบอกแล้วใช่ไหม? พอเราเชื่อพระเยซูปุ๊บ

พระเยซูประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ให้มาอยู่กับเราใช่ไหม?

ขณะเดียวกัน พระเยซูก็ปักป้ายอยู่ที่หลังเรา เขียนว่า

“อยู่ในการก่อสร้าง ขออภัยในความไม่สะดวก”

ชีวิตเราทุกคนก็อย่างนี้ มันก็ไม่สะดวก ยังไม่เสร็จ เพราะฉะนั้น

อาจจะมีตกหล่น บกพร่องไป พระเยซูบอก “อภัยด้วยค่ะ/ครับ

คนนี้อยู่ในระหว่างการก่อสร้าง” ถ้าท่านไม่เชื่อ

ท่านลองเอาป้ายติดตัวเองก็ได้ ต่อไปนี้เกิดอะไรขึ้น หงุดหงิดไป

พูดจาเลอะเทอะไป กรุณาอภัยด้วย

เพราะว่าพระเยซูบอกว่าอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง

ขออภัยล่วงหน้า เอเมน ลองมาอ่านดูในโรม 8:26-27

โรม 8:26-27 “ 26 ในทำนองเดียวกัน พระวิญญาณก็ทรงช่วยเรา

เมื่อเราอ่อนกำลังด้วย เพราะเราไม่รู้ว่าเราควรจะอธิษฐานขอสิ่งใด

อย่างไร แต่พระวิญญาณทรงช่วยขอแทนเรา

ในเมื่อเราคร่ำครวญอธิษฐานไม่เป็นคำ 27

และพระองค์ผู้ทรงชันสูตรใจมนุษย์

ก็ทรงทราบความหมายของพระวิญญาณ

เพราะว่าพระวิญญาณทรงอธิษฐานขอ เพื่อธรรมิกชน

ตามที่ชอบพระทัยพระเจ้า”

บางครั้งเราไม่รู้จะอธิษฐานอย่างไร? เราเซ็งตัวเองเหลือเกิน

ทำไมโลภอีกแล้ว ทำไมหงุดหงิดอีกแล้ว ทำไมโมโหอีกแล้ว

ทำไมอีกหลายๆ อย่าง ไม่ทำตามน้ำพระทัยพระเจ้าอีกแล้ว

เคยไหม? เคย มันก็เป็นอย่างนี้แหละ

แล้วพระวิญญาณก็จะช่วยเราทีละนิดทีละหน่อย ก่ออิฐไปทีละก้อน

โบกปูนไปทีละนิด ค่อยๆ แกร่งขึ้นๆ สร้างไปเรื่อยๆ เสร็จเมื่อไร?

โน่น อยู่ในสวรรค์จึงจะเสร็จ บนโลกนี้ไม่เสร็จ

ตอนที่ท่านล่วงหลับไป ร่างกายบนโลกใบนี้หยุดทำงาน

ตอนนั้นก็ยังไม่เสร็จ แต่วิญญาณออกไป เมื่อรับร่างกายใหม่

จากพระเจ้าแล้ว เสร็จเรียบร้อย เอเมน เพราะไม่มีเชื้อบาปแล้ว

เมื่อเราเชื่อว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่กับเราอย่างนี้แล้ว

พระเจ้าสถิตอยู่กับเราจริงๆ

เราก็พร้อมแล้วที่จะเชื่อวางใจในหลักข้อเชื่อต่อไป

ที่เรากำลังจะเรียนต่อไป ก็คือ …

“ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในสากลคริสตจักร

และในการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน”

คำว่า “สากลคริสตจักร” ภาษาอังกฤษใช้คำว่า “Catholic Church”

คาทอริค ที่เขาเรียกกันว่าโบสถ์คาทอริค

คำว่า “Catholic” เป็นภาษาดั้งเดิม แปลว่าสากล

หรือเป็นหนึ่งเดียวกัน หรือภาษาอังกฤษ คือคำว่า Oneness

แปลว่าหนึ่งเดียว

คำว่า “Catholic Church”

จึงมีความหมายว่าคริสตจักรที่เป็นหนึ่งเดียว พวกเราส่วนใหญ่

เวลาพูดถึงคริสตจักร ก็มักจะนึกถึงสถานที่ คริสตจักรโน้น

คริสตจักรนี้ โบสถ์โน้น โบสถ์นี้ วิหารโน้น วิหารนี้

ที่คริสเตียนไปรวมกัน ผู้ที่รู้จักพระเจ้าแล้ว มาร่วมกันนมัสการ

มาร่วมกันศึกษาพระคัมภีร์ ฟังคำบรรยาย มารู้จักกันอะไรต่างๆ

เหล่านั้น

แต่จริงๆ แล้ว คำว่า “คริสตจักร” หรือ “Church”

ไม่ได้หมายถึงเป็นแค่สถานที่ หรือแค่ตัวอาคารเท่านั้น

แต่คริสตจักรจริงๆ หมายถึงครอบครัวที่ประกอบไปด้วยกลุ่มคน

ผู้ซึ่งเป็นประชากรของพระเจ้า ที่เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์

เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ นี่แหละเรียกว่าคริสตจักร

คริสตจักร ก็คืออาณาจักรของพระคริสต์นั่นเอง หรือ Kingdom of

Christ

เมื่อเราเชื่อพระเยซู

เราถูกนำเข้าไปอยู่ในราชอาณาจักรของพระเยซูคริสต์

เหมือนประเทศ ประเทศหนึ่งของพระเจ้า ใหญ่มาก

เพราะว่าพระคัมภีร์บอกแล้วว่าอาณาจักรของพระองค์

จะไม่มีวันสิ้นสุด ยิ่งใหญ่สูงสุดในมหาจักรวาล ทุกยุคทุกสมัย

ก็คืออาณาจักรของพระเยซูคริสต์

ที่ตั้งต้นตั้งแต่วันที่พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นมาจากความตาย

จนถึงวันนี้ ก็ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ครอบครองไปทุกๆ ปี

ในอนาคตตลอดไป

พอเราเชื่อพระเยซู เชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซู

เราได้ถูกจับใส่เข้ามา โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย ทางวิญญาณ

เข้าไปอยู่ในอาณาจักรหนึ่ง ที่เรียกว่าอาณาจักรของพระเยซูคริสต์

เรียกว่าคริสตจักร

เพราะฉะนั้น ใครก็ตามบนโลกใบนี้ ถูกจับเข้าไปในอาณาจักร

ท่านเห็นไหม? ประเทศเดียว เรียกว่าประเทศพระคริสต์

ประเทศพระเยซู เรียกว่าอาณาจักรของพระเยซู

เราทั้งหลายอยู่ในนั้นแหละ

อธิบายอย่างนี้ ท่านพอจะมองเห็นภาพไหม? มีหนึ่งเดียว

มีประเทศเดียว ก็คือประเทศพระเยซู ไม่ว่าอยู่แห่งไหน?

กาลาเทีย 3:26

“เพราะว่าท่านทั้งหลายเป็นบุตรของพระเจ้าร่วมกันในพระเยซูคริส

ต์ โดยความเชื่อ”

ท่านทั้งหลาย หมายถึงทั้งหมดบนโลกใบนี้

เป็นบุตรของพระเจ้าร่วมกัน ก็คือเป็นครอบครัวเดียวกัน

เอเฟซัส 2:19 “เหตุฉะนั้น บัดนี้

ท่านจึงไม่ใช่คนต่างด้าวต่างแดนอีกต่อไป

แต่ว่าเป็นพลเมืองเดียวกันกับวิสุทธิชน

และเป็นครอบครัวของพระเจ้า”

ความหมายของการเชื่อและวางใจในสากลคริสตจักร

หรือ Catholic Church

ก็คือข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าข้าพเจ้าเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของ

พระเจ้า ในราชอาณาจักรของพระเยซูคริสต์

ที่มีพระเจ้าเป็นพระบิดา หรือมีพระเจ้าเป็นพ่อ

และมีพระเยซูเป็นเสมือนพี่ชาย …

พี่ชายพาพวกเราทั้งหมดมาหาพ่อ และคืนดีกับพ่อ ไถ่บาปให้กับเรา

แล้วก็กลับเข้ามาอยู่ในอาณาจักรที่พ่อประทานให้พวกเรา

โดยให้พระเยซูเป็นหัวหน้าครอบครัว เราก็เหมือนน้องๆ เข้ามา

อย่างนี้ ต้องใช้ความเชื่อศรัทธา

ใครถามท่านตอนนี้ว่าสำมะโนครัวของท่านอยู่ที่ไหน?

ใครเป็นหัวหน้าครอบครัว ท่านอาจจะนึกในใจ

“หัวหน้าครอบครัวผม ก็คือพระเยซู”

นี่เรื่องจริง พระคัมภีร์บันทึกไว้ เข้าใจอย่างไร?

คุณอยู่บนโลกใบนี้ คุณนามสกุลนี้ พ่อคุณ ปู่คุณอยู่ตรงนี้

อยู่ประเทศไทยนี้ คุณบอกว่าตอนนี้

คุณอยู่ในอาณาจักรพระเยซูคริสต์

มีพระเยซูคริสต์เป็นหัวหน้าครอบครัว พูดแล้วคนไม่เข้าใจเราเลย

ไม่มีเหตุผลเลย มันจึงต้องใช้ความเชื่อศรัทธาไง

พยายามเน้นความเชื่อศรัทธาท่านว่ามันแปลว่าอย่างนี้

ความเชื่อศรัทธา เชื่อ วางใจ เชื่อศรัทธา คือไม่ต้องสงสัย

พระคัมภีร์พูดอย่างไร? ก็เอาอย่างนั้น ไม่ต้องเข้าใจ

ไม่ต้องมาอธิบายว่ามันเป็นไปได้อย่างไร?

ไม่ต้องพยายามค้นหาว่าหลักฐานตรงไหนที่เขียนบอกไว้ …

“เอาหลักฐานมาให้ฉันดูหน่อยว่าเธอเป็นประชากรของอาณาจักรข

องพระเยซูคริสต์ ตั้งอยู่ตรงไหน?

ไม่ต้อง พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น

“เธอเป็นญาติกับพระเยซูตอนไหน? อยู่ดีๆ

พระเยซูไปเป็นพี่ชายเธอ เพราะอะไร? ปู่ชื่อโยเซฟเหรอ”

อะไรอย่างนี้ ไม่ต้อง มันเป็นเรื่องโลกฝ่ายวิญญาณ

ตอบได้อย่างเดียว คือตอบตามพระคัมภีร์

พระคัมภีร์พูดไว้อย่างนั้น จบ เอเมน ไปแล้ว ขอบคุณพระเจ้า

ไม่ต้องรอให้เขาถาม อธิบายอย่างนั้นอย่างนี้

นี่คือความเชื่อศรัทธาแปลว่าอย่างนี้ ในเรื่องนี้ก็ต้องเป็นอย่างนั้น

ไม่ต้องมานั่งคิดว่า

“แล้วความเชื่อศรัทธาสายของเธอมาจากฮาม ยาเฟท

หรือตั้งแต่สมัยโนอาห์”

พระคัมภีร์บอกผู้เชื่อทุกคนเป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัวของพ

ระเจ้า ทุกคนเป็นพี่น้อง มีความสัมพันธ์

ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเนื้อหนัง

แต่เป็นความสัมพันธ์ทางฝ่ายวิญญาณ ผูกพันกัน

ในฐานะที่ต่างฝ่าย ต่างก็เป็นลูกของพระเจ้า

มีพระเยซูเป็นพี่ชายคนโต เหมือนกัน

ได้รับการไถ่บาปจากพี่ชายคนโต คือพระเยซูเหมือนกัน

ซึ่งทั้งหมดนี้ได้รับโดยผ่านทางความเชื่อ

โดยทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า

ที่ทรงประทานให้กับเราด้วยความรัก สำแดงสิ่งต่างๆ ค่อยๆ

สอนเราทีละนิดทีละหน่อย

ตั้งแต่เริ่มต้นวันแรกที่พระวิญญาณสถิตอยู่กับเรา

ก็จะสอนเราในเรื่องพระเจ้านี่แหละ

มีคำกล่าวไว้ว่าอย่างนี้ …

“ครอบครัวของพระเจ้า เป็นสิ่งเดียวเท่านั้น”

นึกถึงครอบครัวของพระเจ้า ก็คือ Catholic Church นั้น

ครอบครัวของพระเจ้า เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่เกิดขึ้นบนโลกนี้

และจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ เป็นครอบครัวเดียวเท่านั้น ครอบครัวอื่นๆ

เกิดแล้วก็ดับๆ แต่ใครที่เข้ามาเกิดในครอบครัวของพระเจ้านี้แล้ว

ในคริสตจักรสากลนี้แล้ว ใน Catholic Church นี่แล้ว

เขาจะคงอยู่ในครอบครัวนี้ นิรันดร์ คือทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้

ต้องมีวันเสื่อมสลาย สูญสิ้นไป

แต่ครอบครัวของพระเจ้าจะคงอยู่ตลอดไป แม้จนวันหนึ่ง

ร่างกายเรา ที่เราเห็นกันอยู่นี้ ล่วงหลับไป หยุดทำงาน

หัวใจหยุดเต้น วิญญาณเราออกจากร่าง

เราก็ยังคงสถานะอยู่ในครอบครัว เป็นสมาชิกนี้

อยู่ในครอบครัวนี้เหมือนเดิม และอยู่ไปตลอดเลย เอเมน

และจากความเชื่อทั้งหมดนี้ ที่เราเรียนรู้มาทั้งหมดนี้ 9 ข้อแล้ว

คราวนี้เราก็มาเรียนรู้กันต่อ และเชื่อไม่ยาก ในข้อต่อไป

ง่ายขึ้นเยอะเลย เพราะมันต่อกันมา

เรามาติดตามหัวข้อนี้กันต่อ

“ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในการอภัยโทษบาป

ในร่างกายที่เป็นขึ้นจากความตาย ที่พระเจ้าสัญญาไว้

และชีวิตนิรันดร์ที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้”

ข้าพเจ้าเชื่อทั้งหมดนี้เลย

ย้ำกันอีกครั้งหนึ่งว่าทั้งหลายทั้งปวง

ที่เราพูดกันในเรื่องหลักข้อเชื่อ เป็นความเชื่อ

ที่เกินกว่าความคิดจะเข้าใจ ไม่ต้องใช้ความเข้าใจเลย

ไม่ต้องใช้ความรู้สึก ไม่ต้องใช้การสัมผัส

แต่ใช้ความเชื่อง่ายๆ สั้นๆ แต่ก็คือเชื่อศรัทธา

ถ้อยคำพระเจ้าบอกไว้อย่างไร ก็เชื่อตามนั้น

หลักข้อเชื่อทั้ง 12 ข้อนี้ ที่มีการรวบรวมกันมาตั้งแต่ยุคแรกๆ

ยุคอัครทูตเดิมๆ ที่เดินกับพระเยซู ยุคเริ่มต้น

รวบรวมสาระสำคัญและแก่นแท้ของเรื่องข่าวประเสริฐของพระเยซู

คริสต์ว่ามันเป็นเรื่องสำคัญมาก จากพระคัมภีร์มารวมกัน

ขมวดเป็นข้อที่สำคัญๆ มากๆ อยู่ใน 12 ข้อนี้นั่นเอง

เพราะฉะนั้น เมื่อเราเชื่อมา 9 ข้อแล้ว ในอีก 3 ข้อนี้

มันไม่ยากแล้ว เพราะมันต่อเนื่องกัน

เราสามารถเชื่อวางใจในเรื่องเกี่ยวกับการอภัยโทษบาป

ในร่างกายที่เป็นขึ้นจากความตายและชีวิตนิรันดร์นี้ไม่ยาก

เราเชื่อในสิ่งเหล่านี้ได้ ก็เพราะว่าพระคัมภีร์ได้มีการบันทึกไว้

ท่านมีความรู้สึกไหมว่าท่านได้รับการอภัยโทษ ไม่มี แต่ท่านรู้ได้

เพราะท่านเชื่อ ไม่ใช่รู้สึก รู้สึกไม่ได้ ถ้ารู้สึก

เกิดวันหนึ่งท่านไม่รู้สึก จะทำอย่างไร? ท่านเคยรู้สึกไหมว่า …

“ฉันไม่ได้รับการอภัยโทษบาป”

“ฉันทำแย่มาก ฉันทำผิดบาปมาก ฉันแย่มากๆ”

เคยไหม? มีความรู้สึกนี้ เคยใช่ไหม? ตัดมันทิ้งไปซะ

เริ่มต้นใหม่ ท่านไม่ต้องรับผิด ท่านก็ไม่ต้องรับชอบ

ท่านไม่ต้องมีความรู้สึกว่า …

“ตอนนี้ฉันได้รับการอภัย เพราะฉันทำดี”

ไม่ต้อง

“ฉันจะดีหรือเลว ในสายตาของใครก็ตาม

หรือตามศีลธรรมก็ตาม”

พูดอย่างนี้ เดี๋ยวคนก็จะเข้าใจผิด ไม่รู้ล่ะ ยกตัวอย่าง

รู้สึกกำลังโกรธใคร หรือรู้สึกว่า …

“ฉันเลวมากเลย”

ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกว่าท่านรู้สึกอย่างนั้น

ท่านต้องขึ้นตรงต่อถ้อยคำพระเจ้า ท่านได้รับการอภัยโทษบาป

เพราะท่านเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเจ้า

ท่านต้องยืนกรานตรงนี้ ตราบใดที่ท่านบอกความรู้สึก ผิดหมดเลย

ต้องไม่ใช้ความรู้สึก ต้องใช้ความเชื่อความศรัทธาเพียงอย่างเดียว

พระเยซูก็รู้ว่าเราจะเป็นอย่างนี้

พระเยซูยกตัวอย่างในหนังสือลูกา บทที่ 15

เรื่องเกี่ยวกับบุตรน้อยหลงหาย ตอนหลงหายไปแล้ว

เขารู้ว่าเขาทำอะไร? ผิดต่อใคร? เขารู้สึกว่าเขาผิดต่อพ่อเขา …

เขาคิดเอง พ่อเขาพูดหรือเปล่า? พระเยซูพูดไหมว่าเขาผิด

พระเยซูบอกว่าเขาเอง นั่นแหละ รู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองแย่

เพราะฉะนั้น ขอแค่กลับไปหาพ่อ แล้วขอเป็นแค่ทาส เป็นลูกจ้าง

ขอแค่ไปกินเศษข้าวของพ่อก็ยังดี นี่คือความคิดผิดหมดเลย

นี่คือความคิดในทางติดลบ ขณะนั้น

พ่อไม่ได้คิดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เห็นลูกเดินมาแต่ไกล โน่น

มาแล้ว จะจัดการให้ เดี๋ยวลงโทษให้สาสมเลย

คิดอย่างนี้หรือเปล่า? พ่อเห็นมาแต่ไกลเลย ลูกมาถึงบอกคนรับใช้

ไปเอาเสื้อ เอาเสื้อคลุมมา เอาแหวนมา เอารองเท้ามา

จัดงานเลี้ยงเลย ไม่ได้คิดถึงว่าทำผิดอะไร? แม้แต่นิดเดียว

ความแตกต่าง พระเยซูให้เห็นว่าพระเจ้าเมตตา พระคุณ

ตรงนี้เป็นหัวใจของข่าวประเสริฐ ตรงนี้เป็นหัวใจความรอด

หัวใจของคำว่าเชื่อศรัทธา ไม่เอาความรู้สึกเกี่ยวข้องเด็ดขาด

เอเมน โคโลสี 1:13-14

โคโลสี 1:13-14 “ 13

เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากอาณาจักรของความ

มืด

และทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระอ

งค์ 14 ในพระบุตรนี้ เราได้รับการไถ่บาป

คือการอภัยโทษบาปของเรา”

“ฉันได้รับการไถ่บาป เพราะฉันเชื่อในพระบุตรแล้ว”

ไม่ต้องใช้ความรู้สึก อ่าน แล้วเชื่อ

การอภัยโทษบาปของเรา

ตรงนี้ก็คือเราได้เป็นอิสระจากกฎแห่งบาปและความตาย

อย่างครบถ้วนถาวรแล้ว โลหิตของพระเยซูคริสต์

หรือเลือดของพระเยซูคริสต์ที่หลั่งจากไม้กางเขนนั้น

ได้ชำระล้างบาปให้กับเรา บาปที่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด

ที่เรียกว่าเชื้อบาปของมนุษยชาติ บาปที่เราเคยทำในอดีต

ตอนที่เกิดเป็นมนุษย์แล้ว บาปในปัจจุบันที่กำลังทำอยู่

และบาปในอนาคตที่อาจจะทำ ถามว่ามีทางทำไหม?

หรือจะไม่ทำอีกแล้ว ทำแน่นอน เยอะหรือน้อยเท่านั้นเอง

บาปเหล่านี้ ได้ถูกอภัยเรียบร้อยแล้ว ล่วงหน้าเลย

ตามที่พระคัมภีร์ได้บอกไว้ในยอห์น 8:36 พระเยซูตรัสเอง

“เราทำให้ท่านเป็นอิสระ ท่านก็เป็นอิสระอย่างแท้จริง”

พระบุตรช่วยให้ท่านเป็นไท เรียกว่าอิสรภาพ

ท่านก็จะเป็นไทอย่างแท้จริง ก็คือเป็นไทอย่างจริงๆ เลย

ไม่มีใครปรับโทษท่านอีกแล้ว มีผู้เดียวที่ปรับโทษท่านได้

คือตัวท่านเอง พระเยซูตายที่ไม้กางเขน เพื่อท่าน พระคัมภีร์บอก

ไม่ได้ทำอะไรอีกแล้ว รักท่านอย่างมาก มีผู้เดียวที่ทำท่านได้

คือตัวท่านเอง เพราะท่านรู้สึกอย่างนั้น

และผลต่อเนื่องจากการอภัยโทษบาป

ก็คือรับร่างกายใหม่ และชีวิตนิรันดร์

ตามพันธสัญญาที่พระเจ้าสัญญาไว้ว่าทรงจัดเตรียมให้กับปร

ะชากรของพระองค์ คือคนเหล่านั้น

ที่เชื่อในข่าวประเสริฐขององค์พระเยซูคริสต์

คำว่า “ชีวิตนิรันดร์” มีความหมายอยู่ 2 มุม นี่ภาษาไทยนะครับ

คำว่า “นิรันดร์” ที่แปลเป็นระยะทาง ก็คือตลอดกาล

เรียกว่านิรันดร์

และอีกอย่างหนึ่ง “นิรันดร์” แบบมีคุณภาพ

ในมุมมองเรื่องระยะเวลา หมายถึงชีวิตที่ไม่มีสูญสิ้น

ซึ่งเรื่องของระยะเวลาที่ไม่มีการสูญสิ้น

พระเจ้าให้กับเราทุกคนไปเรียบร้อยแล้ว

ตั้งแต่วันที่สร้างมนุษย์คู่แรก

มนุษย์ทุกคนมีวิญญาณที่มาจากพระเจ้า

ที่เป็นนิรันดร์แบบไม่สูญสิ้น อยู่แบบตลอดไป

แม้กายภายนอกจะสูญสิ้นไป คือหมดลมหายใจ หัวใจหยุดเต้น

แต่กายทางวิญญาณจะคงอยู่ตลอดไป

ตรงนี้เรียกว่านิรันดร์เหมือนกัน ซึ่งเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า

ที่ต้องการสร้างมนุษย์ให้เป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรกๆ

ระบายลมหายใจของพระองค์เข้าไปอยู่ในมนุษย์

มนุษย์ก็เป็นอย่างนั้นแล้ว ไม่สูญสิ้น เป็นนิรันดร์อยู่แล้ว

พระองค์ต้องการให้มนุษย์ทุกคนเป็นนิรันดร์ ที่คงอยู่ตลอดไป

ไม่สูญสิ้น เหมือนที่พระองค์ทรงเป็น แต่มนุษย์ทำบาป

มนุษย์ต้องตายทางฝ่ายวิญญาณ คนละเรื่องกัน

ตายทางฝ่ายวิญญาณเหมือนกัน คือไม่สูญสิ้นเหมือนกัน

แต่ไม่สูญสิ้นแบบตาย ตายแปลว่าตายในวิญญาณ

ถ้าตายในร่างกาย พระคัมภีร์ใช้คำว่า “หลับ” “ล่วงหลับ”

ตายในวิญญาณ ก็คือถูกตัดขาดจากพระเจ้า

การเป็นกบฏต่อพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า

อยู่คนละข้างกับพระเจ้า นี่แหละตายทางฝ่ายวิญญาณ

ไม่รู้จักพระเจ้า

ความหมายของ “ชีวิตนิรันดร์” ในมุมของคุณภาพ

คือเรามีชีวิตนิรันดร์ ที่ไม่มีวันสูญสิ้นเหมือนกัน

แต่เป็นความไม่สูญสิ้น ที่มีคุณภาพ

มีลักษณะเป็นเหมือนพระเจ้า รู้จักพระเจ้า เข้ากับพระเจ้าได้

กลับไปคืนดีกับพระเจ้า เป็นลูกของพระเจ้า

อยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าได้ เห็นพระเจ้า

ได้ยินเสียงพระเจ้าตลอดไป นี่เขาเรียกว่าคุณภาพ มีพระสิริ

สง่าราศี สติปัญญาเหมือนพ่อ เหมือนพระเจ้า พูดง่ายๆ

เป็นวิญญาณที่เป็นขึ้นมาใหม่แล้ว ไม่ได้ตายแล้ว ตรงนี้

เขาเรียกว่าชีวิตนิรันดร์

ซึ่งเป็นความหมายหลักของพระคัมภีร์ที่บอกว่าพระองค์ทรงสัญญา

ว่าเราจะได้รับชีวิตนิรันดร์

คือเราจะได้รับชีวิตที่ไม่ต้องตายอีกต่อไป

คือไม่ต้องถูกตัดขาดจากพระเจ้าอีกต่อไป

เราจะอยู่กับพระเจ้าเป็นนิตย์ ตลอดไปเลย

เราจะได้ไปอยู่ในสถานที่ที่พระเจ้าปกครอง ควบคุมอยู่ คือสวรรค์

เราไม่ต้องไปอยู่ในที่อบาย ที่ที่ไม่มีพระเจ้า

ชีวิตนิรันดร์แบบคุณภาพตรงนี้ ที่เป็นมรดกจากพระเจ้า

ที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้ให้กับเรา

ก็คือชีวิตนิรันดร์ที่เราจะได้ไปอยู่กับพระเจ้า

คือชีวิตที่มีวิญญาณที่เป็นเหมือนพระเจ้าเลย ไม่บาปนั่นเอง บริสุทธิ์

ถ้าวิญญาณตายอยู่ ก็คือวิญญาณที่บาปอยู่ บาป

ก็คือเป็นกบฏต่อพระเจ้า เป็นศัตรูต่อพระเจ้า

อยู่ตรงกันข้ามกับพระเจ้า ไม่รู้จักพระเจ้า

แล้วจะอยู่ในสวรรค์ได้อย่างไร? อยู่ในสวรรค์ไม่ได้อยู่แล้ว

ต้องไปอยู่ในที่ที่ไม่มีพระเจ้าอยู่

นี่คือสิ่งที่พระคัมภีร์สัญญาว่า “ชีวิตนิรันดร์” ตรงนี้คืออะไร?

และบวกกับที่ตะกี้นี้เราบอก ร่างกายใหม่ที่เราเชื่อในร่างกายใหม่

เป็นขึ้นจากความตาย ก็คือร่างกายที่เราหมดลมหายใจไปแล้ว

พระเจ้าสัญญาว่าเมื่อถึงวันนั้น

พระเจ้าจะประทานร่างกายที่เห็นอยู่นี้ เป็นร่างกายใหม่

ที่เต็มไปด้วย พระสิริของพระเจ้า ให้กับเรา ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องปวด

ไม่ต้องป่วยอีกต่อไปแล้ว ไม่ต้องมีเชื้อบาป

ไม่ต้องต่อสู้กับความโลภ ความโกรธ ความหลง

ความหงุดหงิดอะไรต่างๆ อีกแล้ว สบายเลย นั่นแหละ

คือสัญญาที่พระเจ้าสัญญากับเราไว้ว่าเมื่อเราเชื่อในพระเยซูคริสต์

เราจะได้รับสิ่งนี้ และสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถใช้ความรู้สึกได้ว่า …

“ฉันได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์แล้ว ฉันได้รับแล้ว

ฉันรู้สึกว่าฉันเชื่ออย่างนี้”

ไม่ใช่รู้สึก

“ฉันเชื่อ เพราะว่าพระคัมภีร์บันทึกเอาไว้อย่างนั้น

เป็นพันธสัญญาของพระเจ้า”

เรียกว่าความหวังนั่นเอง

จบแล้วนะ ในหลักข้อเชื่อของอัครทูต ซึ่งเป็นแก่น

เป็นสาระสำคัญของข่าวประเสริฐของพระเจ้า เกี่ยวกับความรอด

รวมกันมาจากพระคัมภีร์ 12 ข้อ ขาดข้อใดข้อหนึ่งไม่ได้เลย

เราจะมาร่วมกันอ่านตรงนี้ชัดๆ อีกครั้งหนึ่ง

1. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด

ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก

2. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์

พระบุตรองค์เดียวของพระบิดาเจ้า

3. พระเยซูคริสต์ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์

ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารี

4. ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง

ทรงถูกตรึงที่กางเขน จนถึงมรณา

ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์

5. ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา และในวันที่สาม

ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย

6. พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์ ประทับ ณ

เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด

7. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจว่าจากที่นั่น พระองค์จะเสด็จมา

พิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย

8. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจ

ในพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่สถิตอยู่ด้วยตลอดเวลา

9. และเชื่อมั่นในสากลคริสตจักรบริสุทธิ์

ในการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน

10. ข้าพเจ้าเชื่อในการอภัยโทษบาปทั้งสิ้น

11. ข้าพเจ้าเชื่อในร่างกายที่เป็นขึ้นมาจากความตาย

12. ข้าพเจ้าเชื่อในชีวิตนิรันดร์ … อาเมน

ขอพระเจ้าอวยพรครับ

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 24 กรกฎาคม 2016 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอัครทูต” ตอน 4 “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตร” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  24  กรกฎาคม  2016

 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอัครทูต”

ตอน 4 “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตร”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            เรายังอยู่ในหัวข้อคำบรรยายเรื่องหลักข้อเชื่อของอัครทูตอยู่นะครับ ครั้งนี้เป็นตอนที่ 4 มีชื่อเรื่องว่า “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตร” ต่อจากครั้งที่แล้ว

ก่อนที่จะเข้าเรื่องของวันนี้ ให้เรามาทบทวน หลักข้อเชื่อของอัครทูต ซึ่งเป็นแก่น เป็นสาระสำคัญของข่าวประเสริฐ ของข่าวดีของพระเจ้า พระคัมภีร์ทั้งเล่มเลย รวบรวมมาเป็น 12 ข้อ มีอะไรบ้าง?

  1. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก
  2. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระบิดาเจ้า
  3. พระเยซูคริสต์ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารี
  4. ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์
  5. ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา (นรก)  และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย
  6. พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์  ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด
  7. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจว่าจากที่นั่น (สวรรค์)  พระองค์จะเสด็จมา  พิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย
  8. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจ ในพระวิญญาณบริสุทธิ์
  9. และเชื่อมั่นในสากลคริสตจักรบริสุทธิ์ (Holy Church) ในการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน (คือผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ทั้งหลายทั่วโลก)
  10. ข้าพเจ้าเชื่อในการอภัยโทษบาปทั้งสิ้น (มั่นใจในการอภัยโทษจากบาปทั้งหลาย)
  11. ข้าพเจ้าเชื่อในร่างกายที่เป็นขึ้นมาจากความตาย (ร่างกายใหม่)
  12. ข้าพเจ้าเชื่อในชีวิตนิรันดร์ … อาเมน

 

และสัปดาห์ที่แล้ว ผมก็ได้สรุปไว้ว่าในหลักข้อเชื่อทั้ง 12 ข้อนี้ ถ้าเรามาจัดเป็นกลุ่มๆ สามารถจัดได้เป็นทั้งหมด 4 กลุ่มด้วยกัน คือ …

กลุ่ม 1 เกี่ยวกับพระเจ้า พระบิดา

กลุ่ม 2 เกี่ยวกับพระเยซูคริสต์

กลุ่ม 3 เกี่ยวกับพระวิญญาณบริสุทธิ์ และสากลคริสตจักร

กลุ่ม 4 เกี่ยวกับความรอด หรือผลจากความเชื่อ ที่เราได้รับ

ใน 4 กลุ่มนี้ เรื่องความเชื่อในพระเยซูคริสต์มีมากที่สุด ซึ่งมีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 6 ข้อ คือ …

  1. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระบิดาเจ้า
  2. พระเยซูคริสต์ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารี
  3. ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์
  4. ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา (นรก)  และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย
  5. พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์  ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด
  6. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจว่าจากที่นั่น (สวรรค์)  พระองค์จะเสด็จมา  พิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย

 

วันนี้เราจะมาดูในแต่ละหัวข้อว่าพระคัมภีร์มีกล่าวถึงหลักข้อเชื่อเหล่านี้ไว้ตรงไหนบ้าง? เราไม่สามารถบอกได้ว่า …

“ผมเชื่อไปแล้วจริงๆ 5 ข้อ อีกข้อไม่เชื่อ”

ทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะมันโยงกันหมด ถ้าท่านไม่เชื่อข้อหนึ่ง แปลว่าท่านไม่ได้เชื่อจริง

เรามาเริ่มจากข้อแรก … ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระบิดา

“เชื่อไหมว่าพระเยซู เป็นพระบุตรองค์เดียวของพระบิดา พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด”

แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีการถกเถียงกันมากที่สุด จะเชื่อหรือไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า ก็เถียงกันอยู่แค่นี้ว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้าจริงหรือเปล่า? ถ้าผ่านตรงไป ตรงอื่นง่ายขึ้นแล้ว เชื่อว่าพระเยซู เป็นพระเจ้าจริงไหม?

นึกถึงภาพ 2,000 ปีย้อนกลับไป ยุคสมัยไม่มีคอมพิวเตอร์ นึกถึงรถราก็ไม่มี มีบุคคลหนึ่ง เป็นชาวยิวลุกขึ้นยืนท่ามกลางชนชาวยิวด้วยกัน ประกาศว่า …

“เรา คือพระเจ้า”

ท่านลองนึกภาพสิว่าจะเกิดอะไรขึ้น? บุคคลผู้นี้ คือพระเยซู ทรงตะโกนออกไปว่า …

“เรากับพระบิดา เป็นหนึ่งเดียวกัน”

คำว่า “พระบิดา” ตรงนี้ ก็หมายถึงพระเจ้านั่นเอง ซึ่งพระเจ้าของชาวยิว เป็นที่เทิดทูนของเขามาก แค่พูดชื่อ ก็ไม่ได้แล้ว นี่ยังมาบอกว่าเป็นลูกของพระเจ้าอีก พระเยซูกำลังประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า ก็แปลว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า นั่นเอง พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างนี้  ยอห์น 10:36-38

ยอห์น 10:36-38 “36 เราเป็นบุตรของพระเจ้า ในเมื่อพระบิดาเป็นผู้เลือก และส่งเราเข้ามาในโลกนี้? 37 ถ้าเราไม่ได้ทำ สิ่งที่พระบิดาของเราทรงกระทำ ก็อย่าเชื่อเราเลย 38 แต่ถ้าเราทำสิ่งนั้น แม้ท่านไม่เชื่อเรา ก็จงเชื่อสิ่งที่เราทำเถิด เพื่อท่านจะได้รู้ และเข้าใจว่าพระบิดาทรงอยู่ในเรา และเราอยู่ในพระบิดา”

 

คำว่า “พระเจ้า พระบิดา” หมายถึงผู้ที่เขาเทิดทูนสูงมาก แล้วมนุษย์ คือพวกเขา ต่ำต้อยมากเลย ตอนนี้มีมนุษย์คนหนึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา เป็นพี่น้อง มีฐานะเป็นลูกของพ่อที่ชื่อโยเซฟ เป็นช่างไม้ และแม่ชื่อแมรี่ อายุประมาณ 30 กว่า แล้วมาพูดอย่างนี้ ท่านลองนึกถึงภาพ 2,000 ปีแล้ว เป็นอย่างนี้ ถ้าเรื่องนี้โกหก เป็นเรื่องไม่จริง จะมีคนเชื่อ หรือจนถึงทุกวันนี้ 2,000 กว่าปี คนเชื่อเยอะมาก

หลักข้อเชื่อที่บอกว่าพระเยซูทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า และเป็นพระเจ้าเป็นความเชื่อที่ถือเป็นพื้นฐานสำคัญข้อแรกเลย ในเรื่องเกี่ยวกับพระเยซู เพราะถ้าท่านจะเชื่อเรื่องพระเยซูทั้งหมด 6 ข้อที่เป็นสาระสำคัญ ท่านต้องมีความเชื่อและวางใจ ในข้อนี้ก่อน แล้วข้ออื่นๆ ถึงตามมาได้ เป็นเหมือนออโต้เลย มันจะมาเอง

การประกาศข่าวประเสริฐ ข้อมูลแรกๆ ต้องบอกเขาเลยว่าพระเยซู คือพระเจ้า

ถามว่า “คริสตมาส คือวันอะไร?”

“วันที่พระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์”

และนี่คือเหตุผลที่บอกว่าหลักข้อเชื่อข้อนี้ เป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุด ก็เพราะมันสำคัญที่สุด เพราะพวกที่อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า ไม่อยากให้มนุษย์รู้จักพระเจ้า ไม่อยากให้มนุษย์กลับไปสู่อ้อมกอดของพ่อของเขา คือพระเจ้า ไม่อยากให้มนุษย์กลับคืนดีกับพ่อผู้ให้กำเนิดเขา คือพระเจ้า พวกที่อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า ก็คือมารซาตาน มันรู้ดีเรื่องนี้ มันพยายามให้คนรู้เรื่องนี้น้อยที่สุด ป้องกันเรื่องนี้ มากที่สุด ไม่อยากให้คนรู้ว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้ามากที่สุด เพราะรู้ว่าถ้าใครหลุดตรงนี้ไป รู้ตรงนี้ทันที เชื่อตรงนี้ทันที อย่างอื่นไม่ยากแล้ว จะตามมาเอง

เพราะฉะนั้น มันจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะหาข้อโต้แย้งว่าพระเยซูไม่ได้เป็นพระเจ้า เรามาเชื่อพระเจ้า เพราะพระเจ้าช่วยให้เราเชื่อ ไม่ใช่เราเชื่อเอง หรือคนนี้สอนดีมาก จนเราเชื่อ ไม่ใช่ บางคนฟังคำบรรยายตั้งเยอะ ค้นคว้าตั้งเยอะ ก็ยังไม่เชื่อสักที บางคนยังไม่ทันฟังคำบรรยายเลย แค่ได้ยินเพื่อนพูด 2-3 คำ รุ่งขึ้นเชื่อแล้ว

ถามว่าทำไมไม่เหมือนกัน ก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่กำความรอดของมนุษย์ไว้ ก็คือพระเจ้า พระบิดา ความรอดเป็นของพระองค์ พระคัมภีร์บอก พระเจ้าทรงเปิดตาใจฝ่ายวิญญาณ ให้เรา เราถึงได้เห็น  ใช่จริงๆ พระองค์เป็นพระเจ้า เชื่อตรงนั้น จนเรายอมคุกเข่าลง ไม่ได้หมายถึงคุกเข่าจริงๆ นะ หมายถึงยอมถ่อมใจลง ยอมรับว่าเราเป็นคนบาป  และต้องการความช่วยเหลือ ต้อนรับพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา เชื่อว่าพระองค์เป็นพระเจ้า ช่วยเราได้

สรุปแล้ว ก็คือพระเจ้าเปิดตาฝ่ายวิญญาณ เราจึงสามารถเชื่อและวางใจในพระองค์ได้ คือเราเชื่อ แม้จะไม่เข้าใจก็ตาม ไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์

การมีหลักฐานพิสูจน์ ก็เป็นเพียงแค่การเพิ่มพูนความรู้ เพิ่มพูนสติปัญญา เพื่อเราจะได้มีความลึกซึ้งในพระคุณของพระเจ้า ที่มอบให้กับเราทั้งหลาย รู้จักพระองค์มากขึ้นนั่นเอง และสามารถมีความรู้ที่จะไปประกาศข่าวประเสริฐได้มากขึ้น ได้มันขึ้น  มันก็ตื่นเต้นขึ้นนิดหน่อย แต่ไม่ได้เป็นสาระสำคัญที่ท่านต้องพยายามพิสูจน์ให้เขาเห็น โดยการหาหลักฐานมาให้เขาดู ไม่ต้องถึงขนาดนั้น อธิษฐานให้เขาดีกว่า

หลักข้อเชื่อข้อที่ 2 เกี่ยวกับพระเยซู คือ “ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากแมรี่ หญิงสาวพรหมจารี”

ทำไมต้องใส่ตรงนี้ เป็นข้อที่ 2 ทำไมตรงนี้เป็นสาระสำคัญ เป็นคริสเตียนต้องเชื่อตรงนี้ เมื่อกี้ เราบอกว่าพระเยซูเป็นพระบุตรของพระเจ้า และเป็นพระเจ้าใช่ไหม? มาข้อนี้ ก็ขยายความขึ้นไปอีกว่าที่พระองค์เป็นพระเจ้า และมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็เพราะพระองค์ปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และทรงกำเนิดจากแมรี่ หญิงสาวพรหมจารีไง  เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ว่าพระองค์ไม่ใช่มนุษย์ ที่เกิดแบบพวกเรา มาดูในลูกา 1:31-35

ลูกา 1:31-35 “31 เธอจะตั้งครรภ์และคลอดบุตรชาย จงตั้งชื่อบุตรนั้นว่าเยซู  32 พระองค์จะทรงยิ่งใหญ่ และได้ชื่อว่าพระบุตรของพระเจ้าสูงสุด พระเจ้าจะประทานบัลลังก์ของดาวิด บรรพบุรุษของพระองค์แก่พระองค์ 33 และพระองค์จะทรงครอบครองพงศ์พันธุ์ของยาโคบตลอดไป อาณาจักรของพระองค์จะไม่มีวันสิ้นสุดเลย” 34 มารีย์ถามทูตสวรรค์นั้นว่า “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร ในเมื่อข้าพเจ้าเป็นสาวพรหมจารี?” 35 ทูตนั้นตอบว่า “พระวิญญาณบริสุทธิ์จะเสด็จลงมาเหนือเธอ และฤทธิ์อำนาจขององค์ผู้สูงสุดจะปกคลุมเธอ ดังนั้น องค์บริสุทธิ์ที่ประสูติมา จะได้ชื่อว่าพระบุตรของพระเจ้า”

 

พระคัมภีร์จดไว้อย่างนี้ ทูตสวรรค์ตอบว่าอย่างไร?

“พระวิญญาณบริสุทธิ์จะเสด็จลงมาเหนือเธอ แมรี่ และฤทธิ์อำนาจขององค์ผู้สูงสุดจะปกคลุมอยู่เหนือเธอ ดังนั้น องค์บริสุทธิ์ที่ประสูติมา จะได้ชื่อว่าพระบุตรของพระเจ้า”

นี่แหละเหตุผล แต่สมัยนั้น ไม่มีใครรู้เรื่อง อะไร? งง เพราะเทคโนโลยียังไปไม่ถึง ได้แต่เชื่อเฉยๆ ว่านั่นแหละ พระคัมภีร์บอกอย่างนี้ องค์บริสุทธิ์มาบังเกิด หลายคนเชื่อ หลายคนไม่เชื่อ มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ที่ผู้หญิงไม่แต่งงาน แล้วจะมีท้อง จะตั้งครรภ์

นึกถึงภาพตอนนั้น 2,000 กว่าปี นานมาก การที่หญิงสาวพรหมจารีจะตั้งครรภ์ และคลอดลูก เรียกว่ายิ่งกว่าอัศจรรย์อีก เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้เลย พูดง่ายๆ ถ้าไปพูดกับใคร เขาจะบอกว่าบ้าหรือเปล่า? มันเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเป็นสมัยนี้  ผ่านมา 2,000 กว่าปี ด้วยเทคโนโลยี และวิวัฒนาการทางการแพทย์ในปัจจุบัน การที่หญิงสาวพรหมจารีจะตั้งครรภ์และให้กำเนิดทารกได้ หนังสือพิมพ์ลงเยอะแยะ เสีย 300,000 … 400, 000 … 500,000 … 600,000 เป็นไปได้ ไม่ยากด้วย ถ้ามีเงิน ชาวบ้านเรียกว่าอุ้มบุญ

ข้อต่อไป “พระองค์ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์”

ต้องเชื่อตรงนี้  นี่คือข้อที่ 3  เกี่ยวกับเรื่องข่าวประเสริฐของพระเยซู หลักข้อเชื่อข้อนี้ ไม่ต้องพูดเยอะนะ เพราะศุกร์ประเสริฐก็พูด อีสเตอร์ก็ต้องพูดตรงนี้ ดวงใจของข่าวประเสริฐ ก็คือตรงนี้แหละ คือมนุษย์จะได้รับความรอด จะต้องเชื่อตรงนี้ คือเชื่อว่าพระเยซูที่เป็นพระบุตรของพระเจ้า องค์เดียว ได้มาเกิดเป็นมนุษย์ โดยกำเนิดจากหญิงพรหมจารี ทรงต้องทนทุกข์ทรมาน ถูกตรึงที่กางเขน และสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขน เพื่อไถ่บาปให้กับเรา และมวลมนุษยชาติ คือต้องเชื่อว่าพระเยซูตายจริงๆ ไม่ตายจริง เขาไม่เอาไปใส่ในอุโมงค์ฝังศพ เห็นไหม? มันต่อเนื่องกันหมดเลย ที่พระเยซูต้องอยู่ในอุโมงค์นั้นจริง ตายจริงๆ หมดลมจริงๆ เริ่มเน่านิดหนึ่งแล้ว มีกลิ่นแล้ว ผมคิดว่า 3 วันต้องมีกลิ่นบ้างแหละ

ถามว่าทำไมต้องเขียนไว้ว่าถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์ ก็เป็นการพิสูจน์ว่าถ้าเราเชื่อว่าพระองค์บรรจุไว้ในอุโมงค์จริงๆ แสดงว่าพระองค์เป็นขึ้นมาใหม่จริงๆ ไม่ได้แกล้งตาย ไม่ใช่ไม่ตาย … ตายจริงๆ และถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์จริงๆ

ข้อที่ 4 “พระองค์ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย

เรื่องการเป็นขึ้นจากความตาย ในวันที่ 3 เป็นเรื่องที่เราฟังมาจนคุ้นหู แต่เรื่องที่บอกว่าพระองค์เสด็จลงสู่แดนมรณา อาจยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับเราบางคน เพราะไม่ค่อยได้พูดถึงเรื่องนี้กัน ผมจะพยายามสรุปให้เข้าใจง่ายๆ

ในช่วงหลังจากสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และก่อนที่จะเป็นขึ้นจากตาย  ในวันที่สาม คือช่วงหลังวันศุกร์ประเสริฐ ก่อนวันอีสเตอร์

พระคัมภีร์บอกว่าพระเยซูเสด็จลงสู่แดนมรณา คำว่า “ตาย” ตรงนี้ ไม่ได้หมายถึงร่างกายตาย เพียงอย่างเดียว แต่หมายถึงวิญญาณของพระองค์ตายด้วย วิญญาณของพระเยซูถูกทอดทิ้ง ตายทางวิญญาณ คือถูกทอดทิ้ง เป็นกบฏต่อพระเจ้า อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า ถูกตัดขาดออกจากพระเจ้า ซึ่งมีผู้ค้นคว้าหลายท่านเชื่อว่าจากพระคัมภีร์ที่บันทึกไว้ ในเรื่องเกี่ยวกับความตายของพระเยซู … พระเยซูตายฝ่ายวิญญาณ ไม่ใช่ตายที่ไม้กางเขน เมื่อวันศุกร์หรอก แต่เริ่มจากคืนวันพฤหัสฯ แล้ว ตอนที่พระเยซูสอนสาวกครั้งสุดท้ายว่า …

“พระบิดาอยู่ในเรา … เราอยู่กับพระบิดา เราเป็นหนึ่งเดียวกัน สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราพูด เราไม่ได้ทำ เราไม่ได้พูดเอง พระบิดาเป็นผู้บอกเรา บอกที่ไหน จากในเรา คุยกันตลอด”

แต่อีกไม่กี่ชั่วโมง ต่อมาที่สวนเกเสมนี พระเยซูบอกว่า …

“เรากลัว … กลัวจนแทบจะขาดใจ”

เกิดมา พระองค์ไม่เคยพูดคำนี้เลย อยู่ดีๆ พระองค์บอกพระองค์กลัวจนแทบจะขาดใจ ต้องเดินไปหาสาวก บอกมาเป็นเพื่อนเราหน่อยได้ไหม? พระเจ้าอยู่ด้วย แล้วจะมาเรียกให้มาเป็นเพื่อน เคยไหม ครั้งก่อนๆ เคยเรียกเปโตร ยอห์น ยากอบไปเป็นเพื่อนไหม? ไม่มี ตอนนี้บอก

“มาเป็นเพื่อนเราหน่อย”

มิหนำซ้ำ ไปอธิษฐาน พระเจ้า พระบิดาให้จอกนี้ คือหน้าที่นี้ คือการถูกตรึงตาย ที่ไม้กางเขน เลื่อนไปได้ไหม? คือไม่ทำได้ไหม?  ไม่เข้าไปได้ไหม?

อธิษฐานถึง 3 ครั้ง แสดงว่าไม่ได้ยินอะไร? คุยกันไม่ได้แล้ว แสดงว่าพระองค์ทรงถูกทอดทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เพราะเริ่มจะรับบาปแทนมนุษยชาติ มาเป็นคนบาปเหมือนเรา เมื่อพระองค์ทรงอธิษฐาน 3 ครั้ง ทรุดตัวลงไป ไม่มีกำลัง เหมือนเราทั้งหลายที่เจอความทุกข์ยากลำบาก บางครั้ง เราไม่ไหวแล้ว ช่วยด้วยพระเจ้า เหมือนกันเลย ครั้งที่สาม เมื่อพระองค์ทรงอธิษฐานบอกว่า …

“ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ถ้าเผื่อไม่มีทางอื่นให้เลือก”

ในพระคัมภีร์เขียนว่าทูตสวรรค์มาเสริมกำลังให้กับพระองค์ พระบุตรของพระเจ้า ต้องมีทูตสวรรค์มาเสริมกำลังเหรอ ไม่ใช่บุตรของพระเจ้าแล้วตอนนั้น แต่เป็นคนบาป เหมือนพวกเราทั้งหลาย ทูตสวรรค์ต้องมาเสริมกำลัง เพื่อให้ไปทำภารกิจในวันรุ่งขึ้น คือต้องถูกทุบตี ถูกเฆี่ยนตี ทรมาน เพื่อให้น้ำพระทัยพระเจ้าสำเร็จ เขาจึงเชื่อกันว่าพระเยซูตายทางฝ่ายวิญญาณ ตั้งแต่ก่อนไปไม้กางเขน คือถูกตัดขาดจากพระเจ้า ถูกทอดทิ้งจากพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า เป็นกบฏต่อพระเจ้า เป็นอะไรก็ตามที่อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้าทุกอย่างเลย ก่อนที่พระองค์จะล่วงหลับที่ไม้กางเขนนั้น ร่างกายของพระองค์หมดลมหายใจ หัวใจจะหยุดเต้น สมองหยุดทำงาน พระองค์ตะโกนว่า …

“พระเจ้าอยู่ไหน? พระเจ้าอยู่ไหน? ทำไมถึงทอดทิ้ง”

ก็คือตาย … ตายทางวิญญาณ พระเจ้าอยู่ไหน?

คือพระเจ้าต้องละพระองค์ เพราะพระองค์เป็นบาปแล้ว  รับบาป ซึ่งการรับโทษบาปเหล่านี้ของพระเยซู เพื่อเรา มันเป็นผลของความบาป

พระคัมภีร์บันทึกว่าผลของความบาป คือความตายและตาย … ตาย 2 อย่างเลย ตายทางร่างกาย ตายอยู่แล้ว ตายทางวิญญาณด้วย

ผลของความบาป คือความตาย

ผลของความบาป คือการอยู่ตรงกันข้ามกับพระเจ้า

ผลของความบาป คือเข้ากับพระเจ้าไม่ได้

ผลของความบาป คือเป็นศัตรูกับพระเจ้า

ผลของความบาป คือเป็นกบฏกับพระเจ้า

ผลของความบาปเหล่านี้ โทษ ก็คือตายและตาย  เพราะพระองค์มารับบาปแทนเรา พระองค์ก็เลยได้รับผล

เมื่อถูกตัดขาดจากพระเจ้า หมดลมหายใจแล้ว วิญญาณออกจากร่าง วิญญาณพระองค์ไม่รู้จักพระเจ้า ก็ต้องไปอยู่ที่ที่เรียกว่า “แดนมรณา” หรือ “นรก” พระคัมภีร์ก็อธิบายว่าเป็นที่แห้งแล้ง เป็นที่พระเจ้าไม่อยู่ พระเจ้าทอดทิ้ง เป็นที่ที่มีการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เป็นที่ที่แย่

สำหรับคนที่ล่วงหลับไป หรือวิญญาณออกจากร่าง โดยที่ยังเป็นคนบาปอยู่ ยังไม่รู้จักพระเจ้า ก็ต้องไปอยู่ในที่ที่เรียกว่า “แดนมรณา” แต่สำหรับผู้ที่รู้จักพระเจ้า ก็จะไปอยู่ในที่ที่พระเจ้าสถิตอยู่ เพราะรู้จักกัน เป็นลูกเจ้าของสวรรค์ เราก็เลยพลอยไปอยู่ในสวรรค์ด้วย

พระคัมภีร์บอกว่าพระเยซูเสด็จไปที่แดนมรณา เพื่อช่วยคนเหล่านั้น ที่ถูกกักกัน เหมือนประกาศข่าวดีให้กับบรรดาผู้ที่ตายไปก่อนหน้าที่พระเยซูจะเกิด ไม่มีโอกาสได้รับความรอด ไม่มีโอกาสได้เจอพระเยซู พระเยซูก็เลยถือโอกาสไปพูดเรื่องข่าวประเสริฐด้วย เราขอบคุณพระเจ้า บางทีเราบอกว่า …

“เธอไม่เชื่อพระเยซู เธอจะต้องลงไปในนรก”

มีความรู้สึก รับไม่ได้ แต่นี่ง่ายๆ เอง ไม่ต้องพูดถึงเชื่อพระเยซู หรือไม่เชื่อพระเยซู ถ้าท่านรู้จักเจ้าของสวรรค์ ท่านก็ไปอยู่ในสวรรค์ได้ สมมติว่ามีเจ้าของสวรรค์จริงๆ  แล้วเราไม่รู้จัก เราออกจากร่างไป ก็ไปอยู่ในที่ไม่รู้จักพระเจ้าสิ มันก็ธรรมดา เรียกว่าบึงไฟนรก ที่ที่มีพระเจ้าอยู่ เรียกว่าสวรรค์

ถ้าพระเจ้าผู้นี้ ที่เราเชื่อตั้งแต่ข้อแรก บอกว่าพระองค์มีผู้เดียวเท่านั้น ที่สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ทรงฤทธานุภาพและอำนาจที่ยิ่งใหญ่สูงสุด ที่มีชื่อว่าพระเจ้าจริงๆ แท้ๆ ที่มีอยู่เพียงผู้เดียว และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ตามที่เราเชื่อ แล้วคนไม่เชื่อตามนี้ เขาก็ต้องไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ที่ไม่มีพระเจ้าอยู่ นึกภาพน่ากลัวนะ โหดร้ายไหม?

ข้อที่ 5 พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์  ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด”

อันนี้ท่านก็ต้องเชื่อ กิจการ 1:8-9

กิจการ 1:8-9 “8 ท่านทั้งหลายจะได้รับพระราชทานฤทธิ์เดช เมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์จะเสด็จมาเหนือท่าน และท่านทั้งหลายจะเป็นพยานฝ่ายเรา ในกรุงเยรูซาเล็ม ทั่วแคว้นยูเดีย แคว้นสะมาเรีย และจนถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก 9 เมื่อพระองค์ตรัสเช่นนั้นแล้ว พระเจ้าก็ทรงรับพระองค์ขึ้นไป  ต่อหน้าต่อตาเขา และมีเมฆคลุมพระองค์ให้พ้นสายตาของเขา”

 

บันทึกไว้อย่างชัดเจน ให้เราเชื่อตามนั้น ขึ้นไปต่อหน้าต่อตาผู้คนมากหลาย ลอยขึ้นไปเลย พระเจ้าทรงรับพระเยซูขึ้นไป ชัดๆ เลย อยู่ที่เบื้องขวา โคโลสี 3:1 บันทึกไว้

โคโลสี 3:1 “ในเมื่อทรงให้ท่านทั้งหลาย  เป็นขึ้นกับพระคริสต์แล้ว  ก็จงให้ใจของท่านจดจ่อกับสิ่งที่อยู่เบื้องบน ที่ซึ่งพระคริสต์ประทับอยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า”

 

อยู่ที่พระหัตถ์ขวาของพระเจ้า แล้วในนั้นยังบอกต่อไปอีกว่าอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ไม่ได้อยู่เฉยๆ แต่อยู่เพื่อครอบครองทั้งหมดเลย ในมหาจักรวาล ทรงฤทธิ์อำนาจสูงสุดเลย เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระเจ้าไปเลย  และพระองค์เป็นพี่ชายของเรา  รับโทษบาปแทนเรา สำแดงความรักให้กับเราถึงขนาดยอมตาย ยอมทุกข์ทรมาน ยอมเป็นคนบาป ลงไปนรกแทนเราเลย  สนิทกันอย่างนี้เลย ไม่น่าเชื่อ แต่มันเป็นไปแล้วจริงๆ พอคนมาเชื่อพระเจ้าจริงๆ ต้องรู้สิ่งเหล่านี้ แล้วต้องเชื่อสิ่งเหล่านี้ ทำให้เกิดความลึกซึ้งในพระคุณความเมตตาของพระเจ้า ในนี้บอกว่าให้ท่านทั้งหลายจดจ่ออยู่กับสิ่งเบื้องบน ให้ท่านคิดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียว เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง คิดแล้วสบายใจ คิดแล้วสนุกสนาน คิดแล้วมีกำลังใจในชีวิต คิดแล้วสามารถต่อสู้กับทุกอย่างในชีวิตได้ ยืนหยัดอยู่ในทุกเหตุการณ์ได้ เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้าได้ มีสันติสุขได้ มีความสงบสุข เพราะรู้ว่าเรามาถูกทางแล้ว ตอนนี้เหมือนนั่งรถไฟ หรือนั่งรถเมล์ แล้วรู้ปลายทางแล้ว จะหลับ น้ำลายยืดก็ได้ เพราะพระเยซูจะนำพาเราไปเอง ให้ใจจดจ่ออยู่ตรงนี้ ที่เบื้องบน

ข้อที่ 6 “จากที่นั่น (ที่ประทับเบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ในสวรรค์สถาน)  พระองค์จะเสด็จมา  พิพากษาทั้งคนเป็นและคนตาย”

เพราะว่าพระองค์ทรงฤทธิ์อำนาจยิ่งใหญ่สูงสุด พระเจ้าให้เป็นผู้สำเร็จราชการแล้ว พระองค์ก็เลยมาพิพากษาได้ไง

ถามว่า “คนเป็นและคนตาย” คือใคร? คนตาย คือคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า ไม่รู้จักพระเจ้า กบฏต่อพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า เกลียดพระเจ้า อยู่ตรงกันข้ามกับพระเจ้า

คนเป็น ก็คือคนที่เป็นขึ้นมาใหม่ ร่วมกับพระเยซูคริสต์ เชื่อในการกระทำของพระเยซูคริสต์บนไม้กางเขน  เชื่อในการเป็นขึ้นมาใหม่ของพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์เป็นตัวแทนเรา เมื่อพระองค์ทำ เราทำด้วย เมื่อพระองค์ตาย รับบาปที่ไม้กางเขน บาปของเราถูกรับไปแล้ว เมื่อพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ เราเป็นขึ้นมาใหม่ด้วย  เมื่อพระองค์นั่งที่เบื้องขวา เราก็นั่งอยู่ที่เบื้องขวาด้วยกับพระองค์

เพราะฉะนั้น คนเป็น ก็คือคนที่รู้จักพระเจ้า วันหนึ่งข้างหน้า พระองค์จะเสด็จกลับมา แล้วก็มาดูว่าใครอยู่ซ้าย? ใครอยู่ขวา? ใครรู้จักพระเจ้า ก็ว่ากันไป รู้จักพระเจ้า รู้จักสวรรค์ รู้จักพระเยซู ผ่านทางพระเยซู บาปก็ไม่มีแล้ว สมมติเรียกคนหนึ่งออกมา นาย ก. แล้วถามว่า …

“มีบาปไหม?”

“มีครับ แต่พระโลหิตพระเยซูชำระสะอาดหมดจด เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณพระเจ้า”

อ้าว! ไป

เพราะรู้จักพระเจ้า อีกคนหนึ่งมา

“ฉันทำอันโน้นดี ฉันทำอันนี้ดี ฉันไปบริจาค ฉันช่วยคนนั้น ช่วยคนนี้”

ไม่ได้ถามว่าไปทำอะไรมา? ถามว่าบาปหรือเปล่า? ไม่ได้ถามว่าทำดีตรงไหน?  ถามว่าทำบาปหรือเปล่า? มีใครสักคนหนึ่งสามารถยืนกับพระเจ้า แล้วบอกได้ว่า …

“ผมเป็นผู้บริสุทธิ์”

มีใครกล้าพูด นอกจากคนนั้นเชื่อในการไถ่บาปของพระเยซูคริสต์เท่านั้น เอเมน สมัยก่อนเรายังไม่กล้า พูดอย่างนี้เลย เดี๋ยวนี้ยังพูด

“ข้าแต่พระเจ้า ลูกขอบคุณพระองค์ ลูกบริสุทธิ์ เพราะพระเยซูคริสต์ เพราะพระโลหิต พระเยซูชำระข้าพระองค์ ไม่ใช่ตัวเราเอง”

พระคัมภีร์ยังมีเขียนไว้ว่าวันที่พระเยซูกลับมา มีบัญชีจดเอาไว้ เป็นหนังสือสำหรับผู้ที่จะได้รับชีวิตนิรันดร์ คือได้รับความรอดจากบาป ผู้ที่จะได้เข้าไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถาน เป็นบุตรของพระเจ้าได้ หนังสือจดไว้ เรียกว่าหนังสือชีวิตนิรันดร์ “The book of life” จดว่ามีชื่อคนๆ นี้อยู่หรือเปล่า? นอกจากจะถามเมื่อตะกี้ คนนั้นอาจจะบอกว่า …

“ฉันทำโน่น ฉันทำนี่”

“ไม่มีนะ ในหนังสือไม่มีชื่อเธอ”

แล้วหนังสือพวกนี้ ไม่ใช่คนเขียน เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะตกหล่น หรือใช้เส้น จ่าย สตังค์ แล้วก็เขียนชื่อเราเข้าไป พระเจ้าให้ทูตสวรรค์บันทึกเอาไว้ วันที่ 18 มิถุนายน 1988 ได้บันทึกไว้แล้วว่าคนนี้ได้ขึ้นทะเบียนไว้แล้วว่าเป็นคนของพระเจ้า เป็นลูกของพระเจ้า ได้รับการชำระบาปแล้ว วิญญาณเขาได้เป็นขึ้นมาใหม่ เกิดขึ้นมาใหม่ ณ วันนั้น ขณะที่เขาเดินอยู่บนโลกนี้ อยู่เมืองไทย อยู่ในกรุงเทพนี้ แต่วิญญาณเขาเกิดใหม่แล้ว เขาเป็นลูกของพระเจ้า เขาพ้นจากบาป สะอาดหมดจดแล้ว จดเข้าไปเลยในหนังสือ คนๆ นั้นมีชื่อว่า …. (ใส่ชื่อท่านลงไป ใส่วันที่ที่ท่านเชื่อลงไปเลย) ท่านไปคิดดูวันไหนไม่รู้ ถูกจดไว้แล้วในหนังสือแห่งชีวิต วันหนึ่งข้างหน้า หนังสือนี้มีความหมาย พระคัมภีร์บันทึกไว้แล้ว  จะถูกเปิดออกมา จะถูกอ่าน ชื่อของเราจะถูกเรียกว่าเราสมควรไปอยู่ในสวรรค์หรือไม่? เอเมน

นี่คือความหมายของคำว่า “เชื่อ” ในข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ แก่นสาร สาระสำคัญในข่าวประเสริฐนี้ คือเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูใน 6 ข้อนี้ จำให้แม่น แล้วเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

********************

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 17 กรกฎาคม 2016 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอัครทูต” ตอน 3 “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  17  กรกฎาคม  2016

 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอัครทูต”

ตอน 3 “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

วันนี้เรามาคุยกันต่อในเรื่องหลักข้อเชื่อของอัครทูต หรือ Apostle’s Creed ครั้งนี้เป็นตอนที่ 3

ชื่อตอนว่า “ข้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตร” ขอทบทวนนิดหนึ่งก่อนนะครับ หลักข้อเชื่อที่เราเรียนรู้กันอยู่นี้ เป็นแก่นแท้ หรือความเชื่อศรัทธาตามหลักพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ตามหลักของคริสเตียน ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของความรอดจากบาป ที่เราได้รับจากพระเยซูคริสต์ โดยความเชื่อนี้ มันเป็นแก่นแท้ เป็นสาระ ซึ่งเอามาจากพระคัมภีร์ทั้งเล่ม และเหตุผลที่เราควรจะมาเรียนรู้ และทำความเข้าใจกับหลักข้อเชื่อของอัครทูตนี้ ก็คือ …

(1) เพื่อหล่อหลอมประชากรของพระเจ้าให้มีหลักความเชื่อ ที่ถูกต้อง ตรงกัน คริสเตียนทั่วโลก ไม่ว่ายุคสมัยไหน?

(2) เพื่อให้เกิดความเข้าใจ กระจ่างในหลักการ และความเชื่อทั้งหมด ในเรื่องของคริสเตียน

(3) เพื่อให้เกิดความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรสากล หรือสากลคริสตจักร หรือเรียกกันว่า Holy Church ทั่วโลก ทุกยุคทุกสมัย เป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน? เป็นใครก็ตาม?  เมื่อเป็นคริสเตียนแล้ว เราเป็นพี่น้องกัน เราเป็นหนึ่งเดียวกัน เราเป็นคริสตจักรเดียวกัน เวลาเราใส่ชื่อคริสตจักร เราใส่เพื่อที่จะได้เรียก เหมือนเรียกหมู่บ้าน ให้รู้ว่าคริสตจักรเราอยู่ที่ไหน?

สมมติว่าคริสตจักรเราที่นี่ ชื่อคริสตจักรอภิสุทธิสถาน พอฟังชื่อ ก็รู้แล้วว่าอยู่ที่ประเทศไทย ลงในหนังสือโทรศัพท์ ก็จะรู้ว่าอยู่ตำแหน่งไหน? แต่ไม่ว่าอยู่ที่นี่ หรืออยู่แถบไหนในโลกนี้ ก็เป็นหนึ่งเดียว คล้ายๆ เราเป็นสาขาหนึ่ง อะไรประมาณนี้

หลักข้อเชื่อ มี 12 ข้อ …

  1. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก
  2. ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระบิดาเจ้า
  3. ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารี
  4. ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์
  5. ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา (นรก) และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย
  6. พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์ ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด
  7. จากที่นั่น (สวรรค์) พระองค์จะเสด็จมา  พิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย
  8. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจ ในพระวิญญาณบริสุทธิ์
  9. และเชื่อมั่นในสากลคริสตจักรบริสุทธิ์ (Holy Church) ในการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน (คือผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ทั้งหลายทั่วโลก)
  10. ข้าพเจ้าเชื่อในการอภัยโทษบาปทั้งสิ้น (มั่นใจในการอภัยโทษจากบาปทั้งหลาย)
  11. ข้าพเจ้าเชื่อในร่างกายที่เป็นขึ้นมาจากความตาย
  12. ข้าพเจ้าเชื่อในชีวิตนิรันดร์ … อาเมน

 

ชีวิตนิรันดร์ มิได้หมายถึงความยาวอย่างเดียว แต่หมายถึงคุณภาพ คำนิรันดร์ แปลได้ 2 อย่าง

–    แปลว่าจำนวน ก็คือมันยาว ไม่มีที่สิ้นสุด

–  คุณภาพของชีวิตนิรันดร์ คือชีวิตที่เหมือนพระเจ้า วิญญาณที่เหมือนพระเจ้า ก็คือเป็นลูกของพระเจ้านั่นเอง

ตอนที่แล้ว เราได้เริ่มในหลักข้อเชื่อข้อแรก คือ “ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้า พระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก”

และครั้งที่แล้ว ผมได้ยกตัวอย่างความหมายของคำว่า “เชื่อวางใจในพระเจ้า” ที่มาติน ลูเธอร์ได้เขียนไว้ มาติน ลูเธอร์ คือบิดาของคริสเตียน โปรแตสแตนท์ ทุกวันนี้ ท่านเขียนไว้ละเอียดลึกซึ้งว่าถ้าใครสามารถมีความเชื่อ ตามที่มาติน ลูเธอร์ได้บรรยายไว้ รับรองว่าชีวิตของผู้นั้น จะเต็มล้นไปด้วยสันติสุข และความสงบสุขอย่างแน่นอน มาติน ลูเธอร์ได้ให้ความหมายของคำว่า “เชื่อวางใจในพระเจ้า” ไว้อย่างนี้ว่าการเชื่อวางใจในพระเจ้า คือไม่เพียงแค่ว่าสิ่งที่มีการกล่าวถึงพระเจ้า เป็นเรื่องจริงเท่านั้น แต่เป็นความเชื่อ ที่ทำให้เราสามารถวางทุกสิ่ง ทุกอย่างในชีวิตของเรา  ไว้ที่พระองค์ได้ เป็นความเชื่อที่ทำให้เราสามารถยอมรับความเสี่ยง และสามารถเผชิญกับทุกสถานการณ์ได้

เป็นความเชื่อที่อยู่เหนือความสงสัยใดๆ เป็นความเชื่อที่มั่นใจว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ที่พระเจ้าพระบิดา ทรงมีแผนการ สำหรับเรา หรือสำหรับฉัน หรืออนุญาตให้เกิดขึ้นกับฉันหรือกับเรานั้น จะต้องเป็นไปตามพระสัญญาของพระองค์ในพระคัมภีร์ทุกประการ ท่านเชื่ออย่างนั้นหรือเปล่า?

และเราไม่สามารถมอบความเชื่อ และความวางใจในลักษณะอย่างนี้ ให้กับใครได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์คนใด หรือสิ่งอื่นใด ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น  มีเพียงพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด และผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกเท่านั้น  ที่เรามอบความเชื่อศรัทธานี้ไว้ให้กับเขา ถ้าท่านมีอย่างอื่น วางใจเท่าๆ กัน เขาเรียกว่าท่านกำลังมีรูปเคารพ ก็คือท่านไม่ได้เชื่อนั่นเอง

พระเจ้าต้องการให้เราเชื่อในพระองค์จริงๆ  เราจะได้สิ่งที่พระองค์ทรงสัญญา แต่ถ้าเราไม่เชื่อจริงๆ มันก็ไม่ได้ เพราะสิ่งที่พระองค์ทรงสัญญา ถ้าเราเชื่อ 12 ข้อนี้ทั้งหมด เราจะได้สิ่งที่พระองค์ทรงสัญญาเต็มไปหมดเลย ตั้งแต่ชีวิตนี้ จนถึงชีวิตหน้า จนถึงชีวิตนิรันดร์ ทั้งหมดฟรีๆ ด้วยความเชื่อเท่านั้นเอง ไม่ต้องปฏิบัติอะไรเลย

ด้วยความเชื่อและวางใจนี้ เราจะไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดๆ อีกเลย เพราะเราเชื่อมั่นว่าพระเจ้าผู้ทรงเป็นพ่อของเรา มีฤทธิ์อำนาจสูงสุดเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง ความเชื่อและวางใจของเราจะไม่มีวันน้อยลงเลย  ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับภัยอันตราย หรืออุปสรรค ปัญหาใดๆ ก็ตาม ความเชื่อวางใจในพระเจ้าพ่อของเราจะไม่มีวันน้อยลงเลย ไม่ว่าจะในยามสุขหรือยามทุกข์ ในยามมั่งมี หรือยากจน ไม่ว่าพระองค์จะตอบคำอธิษฐาน ให้เป็นไปตามใจเราต้องการหรือไม่ก็ตาม?

ตอนนี้เราอาจจะยังทำไม่ได้ครบ 100 ฉันกำลังเดินทางไปตรงนั้นแหละ

และจากมาติน ลูเธอร์ได้บรรยายไว้ เราจะมองเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน ระหว่างคำว่า “เชื่อ” กับคำว่า “เชื่อวางใจ”

“เชื่อ” เฉยๆ ก็คือเชื่อว่าสิ่งนั้นเป็นจริง แต่ไม่ได้มีผลอะไรต่อชีวิตเราหรอก เชื่อไปลอยๆ นั่นแหละ ให้ทำตามความเชื่อนั่น ไม่เอา ถ้าต้องเสี่ยง

แต่คำว่า “เชื่อและวางใจ” “เชื่อศรัทธา” เป็นความเชื่อที่มีผลกระทบต่อชีวิตของคนๆ นั้นจริงๆ เป็นความเชื่อที่สามารถขับเคลื่อนเป็นการกระทำของคนนั้น หรือของเรา หรือของฉันได้จริงๆ กล้าเสี่ยงจริงๆ ไม่ใช่เชื่อด้วยปาก แล้วไม่ทำอะไรเลย  เป็นความเชื่อที่ออกมาจากใจจริงๆ ทั้งเชื่อ ทั้งวางใจ พร้อมที่จะทุ่มเท หรือพร้อมที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่าง ให้กับความเชื่อตรงนี้ คือยอมเสี่ยงทุกอย่าง เพื่อความเชื่อตรงนี้  อะไรจะเกิดขึ้น ก็พร้อมที่จะเชื่อและวางใจต่อไป

นี่คือสิ่งที่คริสเตียนทั้งหลาย ต้องเชื่อ … เชื่อเหมือนกับเวลาเขาลงบัพติศมาในน้ำ ตอนที่เชื่อพระเจ้าใหม่ๆ เขาให้ท่านร้องเพลง …

“ข้าตัดสินใจแล้ว จะตามพระเยซู  ข้าตัดสินใจแล้ว จะตามพระเยซู

ไม่หันกลับเลย ไม่หันกลับเลย”

คำสุดท้ายนี้ บอกถึงความเชื่อเราขนาดไหน? ไม่หันกลับจริงนะ กลับไปบ้าน ถูกไล่ออกจากบ้าน อะไรประมาณนั้น ยังจะเชื่อไหม?  มันก็ต้องมีบททดสอบว่าเชื่อจริงไหม?

ในหลักข้อเชื่อทั้ง 12 ข้อ จัดได้เป็น 4 กลุ่มความเชื่อ

  1. ความเชื่อในเรื่อง พระเจ้า   
  2. ความเชื่อในเรื่อง พระเยซูคริสต์
  3. ความเชื่อในเรื่อง พระวิญญาณบริสุทธิ์และ สากลคริสตจักร
  4. ความเชื่อในเรื่อง ผลจากความเชื่อ

หลักข้อเชื่อในเรื่องพระเจ้า มีแค่ข้อเดียว คือเชื่อและวางใจในพระเจ้าพระบิดา ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก คือต้องเชื่อว่ามีพระเจ้า และพระเจ้าเป็นผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ผู้ทรงครอบครอง ควบคุมสรรพสิ่งทั้งหลาย  และเป็นพ่อของเรา

กลุ่มที่ 2 เป็นหลักข้อเชื่อในเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์

ข้อ 2  บอกว่า “ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระบิดา”

ข้อ 3 “ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารีย์”

ข้อ 4 “ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง  ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์”

ข้อ 5 “ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา (นรก)  และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย”

ข้อ 6 “พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์  ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด”

ข้อ 7 ข้อสุดท้าย “จากที่นั่น (สวรรค์)  พระองค์จะเสด็จมาพิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย”

นี่เรื่องเกี่ยวกับพระเยซูทั้งหมดเลย ทั้งหมด 6 ข้อ

หลักข้อเชื่อเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์มีถึง 6 ข้อ ในขณะที่หลักข้อเชื่ออื่นๆ มีแค่ 1 หรือ 2 ข้อเท่านั้น

          การที่หลักข้อเชื่อในเรื่องเกี่ยวกับความเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ ต้องมีเนื้อหาและรายละเอียดมากกว่าเรื่องอื่นๆ ก็เพราะเรื่องราวและประวัติของพระเยซู ที่ถูกบันทึกไว้ในพระคัมภีร์ได้เป็นที่ถกเถียงกันเยอะมาก ในทุกยุคทุกสมัย จนถึงทุกวันนี้ และต่อไปในอนาคตอีก รวมทั้งคำสอนเทียมเท็จเกี่ยวกับพระเยซูก็มีเยอะด้วย เพราะว่าพระเยซูเป็นหลัก เป็นหัวใจ เป็นสาระแก่น ของแก่นอีกทีหนึ่ง ในเรื่องเกี่ยวกับความรอดจากบาป อย่างเช่น คำสอนเทียมเท็จที่มาตั้งแต่สมัยโบราณ จนถึงทุกวันนี้  และจะมีต่อไป

 

ยกตัวอย่างให้ท่านฟัง เพื่อท่านจะได้รู้คร่าวๆ  เวลาไปเปิดในอินเตอร์เนต หาดูจะได้สบายใจ  มีมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่สมัยไม่มีอินเตอร์เนต หรือสมัยไม่มีหนังสือ ก็พูดแบบนี้  ตัวอย่างเหล่านี้ คือคำสอนเทียมเท็จเกี่ยวกับเรื่องพระเยซู

“พระเยซูไม่ได้เป็นพระเจ้าจริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้เป็นมนุษย์จริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้กำเนิดจากหญิงพรหมจารีย์จริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้สิ้นพระชนม์จริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้ถูกฝังไว้ที่อุโมงค์จริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้เป็นขึ้นมาจากความตายจริงๆ”

“พระเยซูไม่ได้เสด็จไปที่แดนมรณา (หรือนรก) จริงๆ”

ก็คือไม่ได้ตายจริงๆ ตายในที่นี้หมายถึงตายในวิญญาณ ถูกตัดขาดจากพระเจ้า ก็ต้องไปที่ไม่มีพระเจ้าอยู่ เราเรียกกันว่า “นรก” เป็นที่อยู่ของคนตาย หมายถึงวิญญาณมันตายแล้ว วิญญาณที่ถูกตัดขาดจากพระเจ้า ยังมีชีวิตอยู่นั่นแหละ แต่ไปอยู่ในที่ที่ไม่มีพระเจ้าอยู่ ซึ่งคนไทยเรียกกันว่า “นรก” ภาษาอังกฤษเรียกว่า “Hell”

และอะไรอีกเยอะแยะมากมาย ที่ถกเถียงกันตลอดมาในเรื่องเกี่ยวกับพระเยซู พระคัมภีร์บอกว่าจริง เขาก็พยายามหาข้อมูลมาหักล้างความจริงเกี่ยวกับพระเยซูในพระคัมภีร์ เพราะว่าความเชื่อในเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูเป็นหัวใจหลัก เป็นแกนสำคัญ เป็นสาระที่สำคัญที่สุด ที่จะนำมนุษย์ทั้งหลายมาสู่ความรอด หรือหลุดพ้นจากโทษของความบาป คือความตาย คือต้องลงนรก ก็คือที่ที่ไม่มีพระเจ้านิรันดร์

ฉะนั้นท่านก็รู้แล้วว่าใครเป็นผู้ที่พยายามจะบิดเบือนเหล่านี้  ก็คือผู้ที่ไม่หวังดีต่อมนุษย์ ไม่อยากให้มนุษย์กลับไปหาพระเจ้า ไม่อยากให้มนุษย์รู้ความจริงว่าไปอยู่กับพระเจ้า มันไม่ยากเลย ง่ายนิดเดียว ไม่อยากให้มนุษย์รู้เลยว่าพระเจ้าเตรียมทางไว้เรียบร้อยแล้ว ผ่านพระเยซู เมื่อไม่อยาก ก็พยายามให้มนุษย์ทำๆ ทำด้วยตัวเอง

“เธอต้องทำๆ ถ้าเธอไม่ทำ เธอจะได้ ได้อย่างไร? เธอต้องทำสิ เธอต้องทำด้วยตัวเอง คนทำถึงจะได้ คนไม่ทำไม่ได้หรอก ใช้ความเชื่อ มันจะได้อะไรเหล่า?”

ฟังดู เหมือนมีเหตุผลนะ แต่เป็นเหตุผลที่ตรงกันข้ามกับพระคัมภีร์ พระคัมภีร์บอก …

“เพราะเธอทำไม่ได้ ฉัน (พระเจ้า) จึงส่งพระเยซูคริสต์มาช่วยเธอฟรีๆ ไง”

เราก็อยากจะทำนั่นแหละ อย่างนี้แหละ เขาเรียกว่าสอนเทียมเท็จ ซึ่งท่านจะรู้ว่ามาจากใคร? ใครที่ไม่หวังดีต่อมนุษย์ ก็คือไม่ใช่มนุษย์ ง่ายนิดเดียว

เพราะฉะนั้น ความรอด ก็คือเชื่อและวางใจในพระเยซู เรื่องพระเยซู หัวใจสำคัญ ก็คือที่เราบอกกันว่าต้องมาเชื่อในข่าวดีของพระเยซู … พระเยซูพอเสร็จสิ้นการงาน พระองค์ไม่ได้บอกว่าให้พวกเราไปสอนอะไรมากมาย แค่ให้เราไปประกาศข่าวดี

ข่าวดีเกี่ยวกับเรื่องพระเยซูคริสต์ ก็คือ …

“ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า ทรงปฏิสนธิโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์ หญิงสาวพรหมจารีย์ ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง  ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์ ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา และในวันที่สามพระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตาย เสด็จขึ้นสวรรค์ ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด จากที่นั่น พระองค์จะเสด็จมาพิพากษาทั้งคนเป็นและคนตาย”

จบข่าวดี  นี่คือหลัก แกนสำคัญที่สุด ใน 12 ข้อนี้ ความเชื่อศรัทธาของคริสเตียน ต้องตรงหมด ไม่ใช่ มี 6 ข้อ เกี่ยวกับพระเยซู ปรากฏว่าคนนี้เชื่อไป 5 อีกอันหนึ่งไม่เชื่อ ไม่ได้ เพราะมันโยงกันหมด

ทำไมท่านถึงได้ชีวิตนิรันดร์ เพราะพระเยซูเป็นพระเจ้าไง ยกตัวอย่าง ทำไมท่านเชื่อว่าพระเยซูเป็นมนุษย์จริง  มนุษย์เท่านั้น ถึงจะเป็นตัวแทนมนุษย์ได้ไง  ถ้าไม่เป็นมนุษย์ แล้วจะเป็นตัวแทนเราได้อย่างไร? เมื่อไม่เป็นตัวแทนเรา แล้วเราจะพ้นจากบาปได้อย่างไร? เห็นไหม? มันไม่มีทางหนีเลย ยกเว้นอันเดียว ได้ไหม? ไม่เกิดจากหญิงพรหมจารีได้ไหม? ไม่ได้ ถ้าไม่เกิดจากหญิงพรหมจารี แล้วจะเป็นมนุษย์ได้อย่างไร?

เพราะฉะนั้นต้องเชื่อทั้งหมด ถึงเรียกว่าหลักข้อเชื่อของอัครทูต ที่เป็นต้นกำเนิดตั้งแต่สมัยโน่นเลย เพราะว่าอัครทูตเหล่านี้ก็ได้รับคำกำชับจากพระเยซูให้ไปประกาศข่าวดีของเรา (พระเยซู)

ตอนที่พระเยซูขึ้นไปอยู่ในสวรรค์ใหม่ๆ แล้วประกาศข่าวประเสริฐคนรุ่นนั้น ถูกข่มเหงรังแกอย่างมากมาย เราได้ยินได้ฟังประวัติศาสตร์เยอะแยะ จะถูกเผาทั้งเป็นเขาบอกว่า …

“ถ้าเพียงแต่คุณบอกว่า “คุณไม่เชื่อพระเยซูแล้ว” เราจะละคุณ ปล่อยคุณเป็นอิสระ คุณไม่ต้องถูกเผา”

เขาบอก “ไม่ใช่ ฉันเชื่อในพระเยซูคริสต์จริงๆ”

ไม่ใช่คนเหล่านั้นไม่มีทางไปนะ บางคนเป็นถึงขุนนาง บางคนเป็นถึงเศรษฐี แต่ยังพูดว่า …

“ตายเป็นตาย ฉันเชื่อในพระเยซู … พระเยซูมีชีวิตอยู่จริงๆ”

แล้วเขาก็ถูกเผาไฟ แล้วก็ตายในไม้ที่เสียบไว้ เผาจริงๆ แต่สิ่งที่พระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้นนั้น กลายเป็นอะไรบางอย่าง ที่หนุนความเชื่อคนที่มีชีวิตอยู่แสดงให้เห็นว่าพระเยซูมีจริงแน่ กลับกลายเป็นอย่างนั้นอีก พระเจ้าสามารถทำให้สิ่งที่มนุษย์คิดว่าไม่ดี แต่กลับเป็นสิ่งที่ดีขึ้นกว่าเก่าตั้งเยอะเลย เอเมน

นี่แหละคือพระเจ้าของเรา ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด สามารถทำได้ทุกอย่าง เรานึกว่าอย่างนี้ก็แย่สิ ตาเราบอกแย่ แต่พระเจ้าสามารถแก้ที่เราบอกแย่ให้กลายเป็นดี (มากเกินกว่าที่เราจะคิด) พระคัมภีร์จึงบอกว่าเราไม่สามารถขอพระเจ้าในสิ่งที่เราอยากได้มากที่สุดได้หรอก เพราะเราไม่สามารถขอในสิ่งที่เรารู้ว่าพระเจ้าทำได้ ท่านเข้าใจไหม?

ถ้าเป็นคนเล่นหมากรุกจะรู้ เราขอพระเจ้าแค่ชนะตาเดียว หมากรุกตานี้ แต่พระเจ้ามองให้เราโน่น 10 ตาล่วงหน้า อีก 10 ก้าวล่วงหน้า ตานี้อาจจะแพ้ๆ โน่นแค่ตาที่ 10 พระเจ้าเดินหมาก ชนะ แต่เราบอกเอาชนะเลยได้ไหม? ขอชนะก่อนได้หรือเปล่า? เอาชัวร์ๆ เราคิดอย่างนี้ แต่เอาชัวร์ๆ นั้น มันอาจจะได้ผลมานิดเดียวเอง 10% เท่านั้น แต่พระเจ้าบอกรอก่อน ใจเย็นๆ ตาที่ 10 พระเจ้าเดินให้ได้ผล 100% ยกตัวอย่างให้ฟัง พระเจ้าจะอย่างนี้เสมอ

เพราะฉะนั้น ความเชื่อมั่นในพระเจ้า จะต้องเป็นอย่างที่บอกไว้เสมอ เมื่อตะกี้นี้ว่าเป็นการเชื่อพระเจ้า แบบวางชีวิตลง ยอมเสี่ยง เป็นไงเป็นกัน ให้มันรู้ไปสิ ตายเป็นตาย พาให้ท่านไปเห็นว่าเมื่อมันเชื่อจริงๆ ตายก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องเรื่องพระเยซู แม้แต่เรื่องธรรมดา เมื่อมีความเชื่อมากๆ ตายไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญ แล้วมากกว่านั้นสักเท่าไร? ที่เราเชื่อพระเจ้าพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงกำชีวิต และกำทุกสิ่งทุกอย่างในพระหัตถ์ของพระองค์ มากกว่านั้นสักเท่าไร เมื่อถึงสถานการณ์นั้น ท่านไม่ต้องกลัว ตอนนี้ท่านคิดไปล่วงหน้า มันก็หวาดเสียว แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ พระเจ้าให้ท่านได้แน่นอน เอเมน

นี่คือความเชื่อศรัทธาในพระเยซูคริสต์ คือเชื่อว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า เสด็จมาบนโลกใบนี้ ในฐานะของมนุษย์ พระองค์ทรงดำรงชีวิตในสภาพมนุษย์จริงๆ เป็นมนุษย์จริงๆ และตามประวัติศาสตร์มีบันทึกไว้ พระองค์ทรงถูกกล่าวหา ทรงถูกตรึงที่ไม้กางเขน และในวันที่ 3 ทรงเป็นขึ้นจากความตาย  นี่เป็นประวัติศาสตร์ เพื่อช่วยมนุษย์ ให้หลุดรอดพ้นจากการถูกลงโทษ เพราะความบาปของเขา และจนถึงวันนี้ พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ และผู้ที่เชื่อในพระองค์ วางใจในพระองค์แบบนี้ ก็มีความหวังใจ จนถึงทุกวันนี้ อย่างแน่วแน่และมั่นใจว่าพระองค์จะเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่งอย่างแน่นอน เพียงแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร? อย่าไปใส่เอง พระองค์เองยังไม่ทราบเลย พระองค์ตรัสไว้ว่าพระองค์ก็ยังไม่ทราบว่าพระองค์จะมาเมื่อไร? สิ่งนี้รู้เพียงผู้เดียว คือพระบิดา คือพระเจ้า และความเชื่อศรัทธาอย่างนี้ มันเป็นสิ่งที่พวกเราทั้งหลายต้องยึดเอาไว้ เมื่อเรามาเป็นคริสเตียน เราอาจจะเรียนรู้ตอนนี้ แล้วเราอาจจะเช็ค list ในจิตใจของเรา รู้สึกมันยังไม่ครบ แต่ท่านไม่ต้องห่วง เพราะท่านกำลังอยู่ในระหว่างการเดินทาง พระเจ้ากำลังพาท่าน สอนท่านทีละนิดทีละหน่อย แต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ แต่ละเดือน ท่านมีความรู้สึกไหมว่าวิญญาณท่านโตขึ้น

“ฉันร้องเพลงพระเจ้า รู้สึกซาบซึ้งขึ้น  บางครั้งมันตื้นตัน ฉันอธิษฐาน รู้สึกไม่เหมือนแต่ก่อนนี้ แม้ว่าจะพูดยังไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนเดิม แต่ฉันรู้ว่ามีคนฟังฉันแล้ว ทั้งที่แต่ก่อนนี้ ฉันพูดคนเดียว”

มีความรู้สึกอย่างนี้ไหม?   “มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก”

ไม่สามารถวัดซึ่งกันและกันได้  คนนี้มากกว่าคนนี้ คนนี้น้อยกว่าคนนี้ ไม่ได้หรอก ตอนที่ท่านอยู่คนเดียวกับพระเจ้า ท่านจะรู้ว่าท่านโตขึ้นหรือไม่? ท่านจะรู้ว่าเพราะเชื่อมาเรื่อยๆ ไม่เห็นมีอะไรแปลกใหม่ธรรมดา แต่ทำไมวันนี้ รู้สึกไม่ติดยึดอะไรกับบนโลกใบนี้แล้วกิเลสมันน้อยลง ยังไม่ได้ทำอะไรกับตัวเองเลย เรารู้สึก กลัวตายไหม? ก็ยังกลัวๆ อยู่ แต่ก็ไม่กลัวมากแล้ว แต่ก่อนรับเรื่องนี้ไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้ พอรับได้อะไรอย่างนี้  คือภาพในเรื่องเกี่ยวกับความตาย  ชีวิตหลังความตาย มันชัดเจนยิ่งขึ้น แต่ก่อนนี้มองไม่เห็น ทั้งๆ ที่มาเชื่อพระเจ้าเหมือนกัน นี่แหละ คือการเดินทางที่พระเจ้านำพาเราค่อยๆ เจริญเติบโต นิ่งขึ้นทุกวันๆ จนในที่สุด นิ่งได้จริงๆ คือไม่หายใจเลย บางทีสุขภาพเราดี ไปไหนมาไหนได้ แต่ใจมันจะนิ่งขึ้นทุกวัน จะเข้าใจชีวิตได้มากขึ้นทุกวัน เพิ่มพูนขึ้นทุกวัน ไปสู่น้ำพระทัยพระเจ้า เอเมน

และผลของความเชื่อศรัทธาในพระเยซูคริสต์แบบนี้ ว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า และเป็นผู้ช่วยให้รอดของเรา เป็นพระผู้ไถ่บาปให้กับเรา ก็จะนำให้เราไปสู่ความเชื่อมั่นได้ว่าเรามีส่วนได้กลายเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราได้มีส่วนอยู่ในพระเยซูคริสต์ เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ พระองค์เป็นพระบิดาของพระเยซูคริสต์ และยังเป็นพ่อของเราด้วย นี่แหละ คือความเชื่อศรัทธา เมื่อเจริญเติบโตขึ้น มันจะต้องเป็นอย่างนี้ มันไม่เป็นอื่น นี่คือความจริงในพระคัมภีร์ ที่บันทึกเอาไว้อย่างนี้  ซึ่งตอนมาเชื่อใหม่ๆ หรือไม่เชื่อเลย อ่านไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเราเชื่อ แล้วเริ่มอ่าน ก็ยังมีประโยชน์ เริ่มนิดหนึ่ง แต่ถ้าอ่านไปเรื่อยๆ ฟังไปเรื่อยๆ ปีแล้วปีเล่า ข้อความเดิมนั่นแหละ แต่ความรู้ข้างใน ความเชื่อข้างใน เกิดเป็นผลที่มันน้ำหูน้ำตาไหล มันเป็นจริงเป็นจังในชีวิตของเราแล้ว คือเราเป็นลูกของพระเจ้าจริงๆ  เทียบกับเดือนแรกที่เรามาเชื่อ ในเรื่องพระเยซูคริสต์ เขาบอกเราเป็นลูกพระเจ้า เราเอเมนๆ ไปอย่างนั้น แต่ในใจ ยังไม่ค่อยเป็นไปด้วยกันกับปากของเราเลย

กาลาเทีย 3:26-28 บันทึกไว้อย่างนี้

กาลาเทีย 3:26-28 “26 ท่านทั้งหลาย ล้วนเป็นบุตรของพระเจ้า โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ 27 เพราะพวกท่านทั้งปวง ผู้ได้รับบัพติศมา เข้าส่วนในพระคริสต์แล้ว ได้คลุมกายของท่านด้วยพระคริสต์ 28 ไม่มียิวหรือกรีก ทาสหรือไท ชายหรือหญิง เพราะพวกท่านทั้งปวง เป็นหนึ่งเดียวในพระเยซูคริสต์”

 

รู้สึกเปลี่ยนแปลงไหม?  เปลี่ยนกว่าเมื่อแต่ก่อนที่อ่านไหม?  ไม่ได้อ่านข้อนี้ หรือไม่ได้ยินข้อนี้มานานเท่าไรแล้ว เห็นไหมพออ่านอีกที มันใช่ เขาถึงบอกว่าต้องเชื่อใน Holy Church หรือคริสตจักรสากล เพราะว่าไม่มียิว ไม่มีกรีก ไม่มีประเทศโน่น ไม่มีคนไทย ไม่มีคนลาว ไม่มีคนเขมร ไม่มีคนพม่า ไม่มีคนอเมริกัน ทั้งหมดเป็นคริสเตียน เป็นลูกพระเจ้าในพระเยซูคริสต์ เหมือนกัน นี่แหละต้องเชื่อตรงนี้ ต้องเป็นมาตรงนี้

พระเจ้านำพาเราทั้งหลายกลับมาสู่ครอบครัวเดียวกัน เราทั้งหลายเป็นชนชาติของพระองค์ เป็นครอบครัวใหญ่ๆ ครอบครัวหนึ่งที่มีพระเจ้า พระบิดาเป็นพ่อของเรา และพระเยซูเป็นเสมือนพี่ชายคนโตของเรา และเราก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่เรียกว่ามีชีวิตนิรันดร์เหมือนพระองค์ มีความสุขไหม?

สิ่งสำคัญที่สุด และเงื่อนไขเดียวที่เราอ่านเมื่อตะกี้ ที่ทำให้เรารับสภาพในพระคริสต์ หรือพระบุตรของพระเจ้า และได้มีส่วนในพระเยซูคริสต์ทั้งหมดเลย  โดยเฉพาะในฐานะที่เป็นบุตรองค์เดียว ที่เราเชื่อใช่ไหม? พอเราเชื่อในพระเยซูคริสต์ เราได้มีส่วนเข้าไปอยู่ในพระองค์ พระองค์เป็นอะไร? เราเป็นด้วย เพราะฉะนั้นพระองค์เป็นบุตรของพระเจ้า เราเลยเป็นบุตรของพระเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน ซึ่งแรกๆ เราอ่าน แล้วตะขิดตะขวางใจ แต่เดี๋ยวนี้ยิ่งอ่านสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ความเชื่อเพิ่มพูนขึ้น เราก็เห็นว่ามันใช่แล้ว ในเรื่องโลกฝ่ายวิญญาณ ในตาฝ่ายวิญญาณเปิดออก เราเห็นชัดเจนเลยว่าเป็นลูกของพระเจ้าจริงๆ และสิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ เราจะได้รับ มีสิ่งสำคัญอยู่อย่างเดียวที่เราต้องกระทำ คือเชื่อศรัทธา วางใจแบบที่ตะกี้นี้บอก เสี่ยง ตายเป็นตาย ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไรแล้ว เชื่อจริงๆ ไม่ใช่เชื่อด้วยปาก แต่มันเกิดขึ้นในใจ มันเกิดขึ้นในวิญญาณ มันปิ๊งอยู่ในนั้น มันบอกไม่ได้ มันเกิดขึ้น เมื่อไรของใคร ก็ของคนๆ นั้น วันไหนก็ไม่รู้ แต่ละวัน แต่ละคนเอาไปคิดเอาเอง

ทุกคนจะมีวันหนึ่งของท่าน ที่ท่านเกิดใหม่ ข้างในท่าน นั่นแหละความเชื่อมันลงมาอยู่ในตัวของท่าน ความเชื่อมันเกิดขึ้นมา อย่างนั้นแหละ ความเชื่อมันมีลักษณะเป็นอย่างนี้ ตายเป็นตาย ยอมทุกสิ่ง ไม่มีอะไรมาเทียบกับความเชื่อนี้ได้ และไม่สามารถให้ความเชื่อนี้กับใคร? กับที่ไหน? กับอะไรได้อีกแล้ว นอกจากพระเจ้าพระบิดา และพระเยซูคริสต์เท่านั้น เอเมน

นี่คือหัวใจของข่าวประเสริฐ ของข่าวดีที่จะทำให้คนนั้น ได้รับสิทธิ ที่พระเจ้าได้ทำให้กับเขาแล้ว ที่ไม้กางเขน เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว ผ่านทางพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ คือพระเยซูคริสต์ ที่ถูกเรียกว่าแพะรับบาป หรือผู้ไถ่บาปให้กับเรา

มาถึงทุกวันนี้ คนเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ยังเป็นเรื่องจริงอยู่ ทุกคนรู้ดีว่าพระเยซูคริสต์ คือพระผู้ไถ่ ไม่มีใครไม่รู้เรื่องนี้ แม้จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็รู้ความจริงนี้

พระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ไถ่ และเมื่อผู้คนนั้น เชื่อในพระผู้ไถ่บาปองค์นี้ ก็คือเขาเชื่อในสิทธิของเขาว่าพระเจ้าประทานสิ่งนี้ให้เขา เขาก็ได้สิ่งนี้ไป โดยไม่ต้องทำอะไรเลย

ถ้าคนที่อายุเกิน 60 ปีแล้ว ไปที่อำเภอ จะไปเอาเงิน 600 บาทค่าครองชีพ ตามสิทธิที่รัฐบาลประกาศ และทางอำเภอบอกว่าคุณต้องอย่างโน้น ต้องจ่ายให้เขา 20% ไม่ต้องเลย เพราะคุณไม่ต้องให้อะไรเลย  คุณไปยื่น และไปเขียนเฉยๆ คุณไม่ต้องไปกวาดถนนให้เขา ไม่ต้องไปกวาดลานอำเภอให้เขา ไปยกน้ำให้เขา ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้นเลย เขาบอกฟรี คุณเข้าใจไหม? คุณมีสิทธิฟรี สำหรับประชาชนชาวไทยที่อายุเกิน 60 ปี ได้ฟรี

เหมือนกัน ข่าวประเสริฐ มาถึงมนุษย์ทุกคน … ทุกคนมีสิทธิ์รอดพ้นจากโทษของความบาปของเขา โดยที่ไปรับสิทธิที่พระเยซูคริสต์ ไม่ต้องถวายทรัพย์ ไม่ต้องอะไรเลยทั้งสิ้น ไม่ต้องบำเพ็ญเพียรทุกอย่างเลย เขาได้ฟรีๆ โดยใช้ความเชื่อศรัทธาวางใจจริงๆ

ยอห์น 20:31 พระเยซูตรัสไว้อย่างนี้ครับ …

ยอห์น 20:31 “แต่ที่บันทึกเรื่องเหล่านี้ไว้ ก็เพื่อท่านทั้งหลาย จะได้เชื่อว่าพระเยซูทรงเป็นพระคริสต์ พระบุตรของพระเจ้า และโดยความเชื่อ ท่านจะได้มีชีวิต ในพระนามของพระองค์”

 

โดยความดีใช่หรือไม่? โดยการกระทำ? โดยการบริจาคทรัพย์ ฯลฯ ในนี้บอกโดยความเชื่อ ไม่ต้องทำอะไรเลย

จำเรื่องหนึ่งที่พระเยซูเล่าให้ฟัง เรื่องบุตรน้อยหลงหาย คือคนที่รู้ตัวเองว่าบาป แล้วก็ไม่ไหวแล้ว จะกลับมาหาพระเจ้า จะให้เป็นทาสก็ตาม เป็นคนรับใช้ที่บ้านก็ได้ รู้สึกแย่เหลือเกิน ตัวเองลำบากลำบน ตัวเองสกปรก แย่ ไม่มีทาง เขาจะรับเราเหรอ แต่ไปหาพระเจ้า พระเจ้าบอกว่าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว จัดงานเลี้ยงอย่างเดียว เอาเสื้อคลุมมาให้ เอาแหวนมาให้ ฉลองอย่างเดียว ฟรีหมด แต่คนที่เป็นบาปอยู่เกิดคิดแย่ ลำบากลำบนมากเลย ไม่กล้ากลับไป กลัวด้วย

นี่แหละ การที่จะไปเป็นทาส ก็คืออยากจะไปทำอะไรแลกกับพระเจ้า พระเจ้าบอก …

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น  เธอเป็นลูกของฉัน ที่หลงหายไปเท่านั้นเอง ยังเป็นลูกฉันเหมือนเดิม ก็มาเชื่อเท่านั้นเอง”

นี่คือข่าวประเสริฐ สาระสำคัญและแก่นแท้ ย้ำอีกครั้งว่าด้วยความเชื่อศรัทธาในพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระผู้ไถ่บาปเท่านั้น ไม่ต้องทำอะไรเลย ท่านก็สามารถได้รับความรอดพ้นจากโทษของความบาป ที่เป็นผลทำให้ท่านเกิดความตายและตาย ตายในฝ่ายร่างกายและตายทางฝ่ายวิญญาณ คือไปอยู่ในสถานที่ที่เรียกว่านรก คือที่ที่ไม่มีพระเจ้าอยู่ตลอดนิรันดร์ แต่ถ้าท่านเชื่อ ท่านได้รอดพ้นจากความตายนั้น ท่านจะไปมีชีวิตอยู่เรียกว่าเป็นผู้ชอบธรรม รอดพ้นจากบาป และท่านจะอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถานนิรันดร์กาล เช่นเดียวกัน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

******************

 

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 29 พฤษภาคม 2016 เรื่อง “ข้าเชื่อ … หลักข้อเชื่อของอ้ครทูตร” ตอน 2 “ข้าเชื่อวางใจในพระเจ้า พระบิดา” โดย นคร เวชสุภาพร

วันนี้เรามาทบทวนของครั้งที่แล้ว วัตถุประสงค์หลักที่มีการรวบรวมหลักข้อเชื่อนี้ เพื่อให้เป็นบรรทัดฐาน หรือเป็นมาตรฐาน ในการหล่อหลอมความเชื่อศรัทธาของรุ่นต่อๆ มา จนกระทั่งถึงปัจจุบัน ให้มีความเข้าใจที่ถูกต้อง และตรงกันตามพระคัมภีร์ไบเบิ้ล เหตุผลที่ผมตั้งใจสอนให้ละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็คือ …

เหตุผลที่ 1 เพื่อจะหล่อหลอมความเชื่อของคริสเตียนทั้งหลาย ในการร่วมเป็นประชากรของพระเจ้า  ร่วมเป็นลูกของพระเจ้าด้วยกัน มีความเชื่อตรงกัน

เหตุผลที่ 2 เพื่อให้เกิดความกระจ่าง และเกิดความมั่นคงในเรื่องของความเชื่อ ที่เป็นสาระสำคัญ หรือเป็นแก่นแท้ของพระคัมภีร์ไบเบิ้ล แก่นแท้ของข่าวประเสริฐนั่นเอง

 

การตีความหมายพระคัมภีร์ที่หลากหลาย ถ้าเป็นเรื่องที่สำคัญน้อยๆ  ก็ไม่เป็นอะไรมากนัก   ไม่ใช่แก่น  แต่ถ้าเป็นสาระสำคัญที่เกี่ยวข้องกับพระคุณของพระเจ้า เกี่ยวข้องกับความรอดจากบาป การที่ได้กลับมาคืนสู่ความดีของพระเจ้า กลับมาคืนดีกับพระเจ้า กลับมาเป็นลูกของพระเจ้าได้นั้น อันนี้เป็นหลัก เป็นแก่นเลย ผิดไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว ยกตัวอย่าง …

–  กินหมูหรือไม่กินหมู อย่างนี้น้อย ไม่ได้เป็นหลัก ไม่ได้เป็นแก่น

–  วันสะบาโตต้องหยุดทำงานไหม?    หรือทำได้หรือไม่ได้?    บางแห่งก็ทำได้   บางแห่งก็ทำไม่ได้

อย่างนี้ ไม่ได้เป็นสาระสำคัญ แตกต่างกันได้ บางนิกาย บางคริสตจักรอาจจะมีขนบธรรมเนียม ประเพณีปฏิบัติ ในเรื่องต่างๆ ที่ไม่ค่อยสำคัญเหล่านี้แตกต่างกันไป ยกตัวอย่าง ที่อเมริกาคงไม่มีเช็งเม้ง แต่ประเทศไทยมี นี่คือสาระไม่สำคัญ

“จะร่วมก็ร่วมไปเถอะ ไม่ร่วม ก็ไม่เห็นเป็นไร?”

ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญ มันเกี่ยวกับประเพณี วัฒนธรรมของเราที่นี่ เรามีเช็งเม้ง ถ้าเทียบกับประเพณีของอเมริกา เขาเรียก Memory day หรืออะไรสักอย่าง คือวันแห่งการระลึกถึงคนที่จากไปแล้ว  เขาก็จะเอาดอกไม้ช่อหนึ่ง หรืออะไรต่างๆ ไปที่หลุมศพ ไปคำนับ ไปให้เกียรติ ไประลึกถึงใครก็ตามที่เรารัก ที่เขาจากไป ถามว่าพอเรามาเป็นคริสเตียน เราไปเช็งเม้งได้ไหม? ถ้าเรารู้ความจริง ความจริงจะทำให้เราเป็นไท

นี่ยกตัวอย่างให้อันเดียว ท่านก็เอาเรื่องนี้ไปใช้กับทุกเรื่องได้หมดเลย  แต่ท่านต้องเรียนรู้ หลักข้อเชื่อเสียก่อน จะอเมริกาหรือเมืองไทยจะต้องเชื่อเหมือนกันว่าพระเยซูเป็นพระบุตรของพระเจ้า ขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ต้องเชื่อเหมือนกันว่าพระเยซูเกิดจากแมรี่หรือมารีย์ ที่เป็นหญิงพรหมจารีย์ เห็นประโยชน์หรือยัง? แทบไม่ต้องไปถามใคร? …

“ฉันไปงานนี้ได้ไหม?  ฉันไปงานศพ ฉันควรจะทำอะไร?”

ท่านเอาไปวิเคราะห์เองได้  ท่านเป็นอิสระ นี่คือสิ่งที่พระเยซูอยากบอกให้เรารู้ว่าเราควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร? ความจริงจะทำให้เราเป็นไทได้อย่างไร? แต่ถ้าเมื่อไรที่มีความเชื่อที่แตกต่างจากหลักข้อเชื่อ 12 ข้อนี้ ต้องตอบว่าคริสเตียนรับไม่ได้ ผิดแน่นอน ถ้าผิดจากหลักข้อเชื่อนี้ ก็ถือว่าเป็นลัทธิเทียมเท็จทันที

เหตุผลที่ 3 เพื่อให้เรามีความเข้าใจในเรื่องของคริสตจักรสากล และเห็นถึงความสำคัญของการร่วมสามัคคีธรรมกัน ร่วมดองกัน เป็นหนึ่งเดียวกันในวิญญาณกับพี่น้องในความเชื่อ ในพระเยซูคริสต์ เหมือนเพลงที่ร้องว่า …

“เราเป็นหนึ่งในความรักพระคริสต์”

เราเป็นหนึ่งในความรักพระคริสต์ แปลว่าเราเป็นยูไนเตด คือดองกัน  เป็นครอบครัวเดียวกัน ของใครก็ตามที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ทั่วโลกเลย ที่ไหนก็ตาม ที่เขาเชื่อเหมือนเรา 12 ข้อนี้ มันหมายถึงอย่างนั้น เราเป็นส่วนหนึ่งของคริสตจักรสากล เราเป็นหนึ่งในจำนวนผู้เชื่อ 2,300 กว่าล้านคน

 

ท่านได้ยินคำว่า “คริสตจักรบริสุทธิ์” เมื่อไร? จงจำไว้ หมายถึงผู้เชื่อ 1 คน และผู้เชื่ออีกเหมือนๆ กันอย่างนี้ในพระเยซูคริสต์อีกหลายๆ คนทั่วโลกเลย เป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นคริสตจักรเดียว

สรุปง่ายๆ เหตุผลที่เราควรเรียนรู้หลักข้อเชื่อ มีอยู่ 3 ประการ ก็คือ …

(1) เพื่อให้มีหลักและความเชื่อที่ถูกต้องตรงกันทั่วโลก

(2) เพื่อให้เกิดความเข้าใจ อย่างกระจ่างในหลักข้อเชื่อ ในพระคัมภีร์ใหม่

(3) เพื่อให้เกิดความเป็นหนึ่งเดียวกันของ     Holy Church    คือของคริสตจักรสากล   หรือคริสตจักรที่เรียกว่าคริสตจักรบริสุทธิ์ของพระเยซูคริสต์เอเมน

 

ถามว่าคริสตจักรของพระเยซูคริสต์ ทำไมบริสุทธิ์ เพราะที่นั่นอธิษฐานเยอะ เพราะที่นั่นอดอาหาร ไม่ใช่แต่เพราะพระเยซูคริสต์ผู้เดียว ไถ่บาปให้กับเขาทุกคน  ตั้งแต่คนที่มาเชื่อเมื่อตะกี้นี้ กับคนที่รับเชื่อไปเมื่อ 80 ปีที่แล้ว บริสุทธิ์เท่ากันไม่มีผิด ตั้งแต่คนที่อธิษฐาน แค่ 3 คำ กับอีกคนหนึ่งอธิษฐานมา 30 ปีแล้ว ก็บริสุทธิ์เท่ากัน นี่แหละความจริงจะทำให้เราเป็นไท

วันนี้เรามาดูข้อแรกก่อน

“ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก”

เราย้ำเรื่องความแตกต่างของคำว่า “เชื่อ” กับคำว่า “เชื่อศรัทธา” หรือเชื่อวางใจ ที่ผมได้ยกตัวอย่างคนไต่ลวด ที่เขาท้าทายคนดูให้ขี่คอ และไต่ไปพร้อมกัน แต่ไม่มีใครกล้าขึ้นไป มีเพียงเด็กชายเล็กๆ ปีนขึ้นไปเท่านั้น

แล้วผมก็ยกตัวอย่างว่ามันต่างกันอย่างไร? เด็กคนนี้เขาเชื่อ คนดูก็เชื่อ ซึ่งเป็นคำยกตัวอย่างที่ดีที่สุดของคำว่า “เชื่อศรัทธาในพระเจ้า ในพระบิดา” เพราะมันเรื่องเกี่ยวกับพ่อเหมือนกัน เด็กคนนี้ เขารู้จักคนที่ไต่ลวดคนนั้น เพราะเป็นพ่อของเขา ไม่ใช่รู้จักธรรมดา รู้จักสนิท รู้จักเขาถึงไส้ ถึงพุงเลย วางใจคนนี้แน่นอนเลย  เพราะเป็นพ่อเขา แต่คนอื่นเชื่อ เพราะได้ยินความสามารถ ความเก่งกาจของคนๆ นี้ จากคนอื่นเล่ามา เคยเห็นคนนี้ทำ เชื่อเฉยๆ แต่พอให้ไปเสี่ยงชีวิต ไม่เอาแล้ว เพราะไม่ได้รู้จักเขาจริงๆ ไม่ได้เชื่อวางใจในความสามารถของเขาจริงๆ ซึ่งตรงนี้ ผมใช้คำว่า “เชื่อศรัทธา”

อยากให้เราเห็นว่าความเชื่อศรัทธา วางใจสุดชีวิตกับความเชื่อเฉยๆ มันแตกต่างกันอย่างไร? แล้วพระเจ้าต้องการอะไรจากเรา เมื่อมาเป็นคริสเตียน คนจะเกิดใหม่ได้ เป็นลูกของพระเจ้าได้ รับความรอดในพระเยซูคริสต์ได้ จะต้องมีความเชื่อศรัทธาวางใจตรงนี้ เกิดผล ถ้าไม่ใช่ตรงนี้ มันไม่เกิดผล เหมือนที่ยกตัวอย่างในหนังสือโรม 10:9

โรม 10:9 “นั่นคือถ้าท่านยอมรับด้วยปากของท่านว่า “พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า” และเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าทรงให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย ท่านก็จะได้รับความรอด”

 

ในหลักข้อเชื่อ ข้อแรกนี้  ที่ขึ้นต้นว่า “ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก” พระเยซูกำลังบอกว่าให้เราเชื่อในพระเจ้า แบบศรัทธาวางใจ วางชีวิตเราลงเลย ไม่ได้บอกว่า “ข้าพเจ้าเชื่อว่าพระเจ้าพระบิดา ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุดเฉยๆ” เพราะฉะนั้น ใน Apostle’s Creed จึงใช้คำว่าเชื่อ เป็น “ข้าพเจ้าเชื่อวางใจและศรัทธาในพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพยิ่งใหญ่สูงสุด” เอเมน

เวลาท่านบอกว่าท่านเชื่อในพระบิดาเจ้า จงมีความรู้สึกในใจว่าเราเชื่ออย่างนี้จริงๆ เชื่อศรัทธาวางใจ เสี่ยงชีวิตกับพระองค์ได้เลย

คำว่า “เชื่อ” เฉยๆ ก็คือแค่การเชื่อว่าสิ่งนั้นเป็นจริง แต่ไม่ได้มีผลอะไรต่อชีวิตของเรา แต่คำว่าเชื่อศรัทธาวางใจ ที่ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Believe by faith เป็นความเชื่อที่มีผลกระทบต่อชีวิตของเราจริงๆ เป็นความเชื่อที่สามารถขับเคลื่อนการกระทำในชีวิตของเรา ง่ายๆ เลย เป็นความเชื่อ ที่เปลี่ยนชีวิตเรา กลับมาเป็นลูกของพระเจ้าจริงๆ เป็นความเชื่อที่ออกมาจากใจลึกๆ ของเราจริงๆ ทั้งเชื่อ ทั้งวางใจ พร้อมที่จะทุ่มเท หรือพร้อมที่จะกระทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับความเชื่อนี้ได้ ไม่ใช่บางอย่าง อะไรจะเกิดขึ้น ก็พร้อมที่จะเชื่อและวางใจ

เชื่อว่าพระเจ้าเป็นพ่อของเรา ดูแลเราได้ คนอื่นๆ ที่ไม่ใช่คริสเตียน ก็อาจจะมีหลายคน ที่เชื่อเหมือนกันว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่ ผู้สร้างฟ้าสวรรค์แผ่นดินโลก แต่ความเชื่อแค่นี้ ไม่ได้มีผลต่อการดำเนินชีวิตของเขาเลย แม้แต่นิดเดียว ถ้าเขาเชื่อแค่นี้  เหมือนคนดูที่เชื่อในการเดินข้ามอีกครั้งหนึ่งของนักไต่ลวด ไม่มีประโยชน์กับเขาเลย เพราะว่าเขาเชื่อแค่นั้น แต่พอบอกให้ไปเสี่ยง เชื่อจริงๆ ก็ขึ้นไปสิ เขาไม่ขึ้น ก็เพราะเขาไม่ได้เชื่อจริง

หลายคนในโลกนี้ ที่ยังไม่ได้เป็นคริสเตียน ก็เป็นอย่างนี้แหละ ดูอยู่ห่างๆ แล้วก็เชื่อ แต่เอาไหม? ไม่เอา เพราะยังห่วงประเพณี ห่วงญาติพี่น้อง ห่วงคนโน้นว่า ห่วงคนนี้ว่า ไม่ใช่ศาสนาเรา ไม่ใช่ประเพณีเรา ก็เลยเชื่อเฉยๆ แต่พวกเราที่นั่งอยู่ที่นี่ ทั้งหมดที่นี้ เดินก้าวออกมาใช่ไหม?  โดนด่าไปแล้ว ใช่หรือเปล่า? โดนต่อต้านไปแล้ว แต่เราก็มั่นใจ

“แม้ใครไม่ไปด้วย ฉันก็จะตามไป”

นั่งร้องไห้อยู่นั่นแหละ “ฉันก็จะตามไป”

คิดถึงที่บ้านเขากำลังโกรธ ที่เรามารับบัพติศมาในน้ำ มันต้องมีแน่นอน เพราะว่ามันต้องเปลี่ยน แต่ที่เราเปลี่ยนได้ ไม่ใช่ตัวเราเอง แต่เพราะฤทธิ์เดชอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่เข้ามาอยู่ในจิตใจเรา  ทำให้เราบังเกิดใหม่ เราได้เห็นความจริง … ความจริงทำให้เราเป็นไท เราหลุดออกมาจากกรอบเดิม เราหลุดออกมาจากประเพณีเดิม ที่มนุษย์สร้างไว้เป็นกรอบ บอกว่าอันนี้ดี แต่ไม่ใช่ ตอนนี้ดีที่สุดของเรา คือพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา … เรามีความเชื่อศรัทธาในพระองค์ … พระองค์ทรงนำพาเราไปสวรรค์ได้อย่างแน่นอน เราพ้นจากบาปแล้ว เราเดินไปด้วยความเชื่อ (ศรัทธาและวางใจพระองค์)

“แม้ใครไม่ไปด้วย  ข้าก็จะตามไป แม้ใครไม่ไปด้วย  ข้าก็จะตามไป

แม้ใครไม่ไปด้วย  ข้าก็จะตามไป ไม่หันกลับเลย ไม่หันกลับเลย”

ทุกวันนี้ มีอยู่ 2 อย่าง มีโปแตสแตนต์กับคาทอริค เอาง่ายๆ ก่อน มาติน ลูเธอร์เป็นเหมือนบิดา เป็นผู้เริ่มต้น เป็นผู้รวบรวม แล้วให้กำเนิดโปแตสแตนต์

มาติน ลูเธอร์ให้คำนิยามความหมายของคำว่า “เชื่อ ศรัทธา วางใจในพระเจ้า” ไว้อย่างนี้ นี่ 500 กว่าปี นี่คือสิ่งที่เขาเขียนไว้ เขาไปพบความจริง เขาอยากให้ผู้คนได้รู้ เขาเลยเขียนรวบรวมความเป็นจริง เหล่านี้ขึ้นมาว่า Apostle’s Creed หรือหลักข้อเชื่อในนี้ ต้องเชื่อและวางใจ

คำว่า “เชื่อและวางใจในพระเจ้า”  คือไม่ใช่เพียงแค่ว่าสิ่งที่มีการกล่าวถึงพระเจ้า เป็นเรื่องจริง แต่เป็นความเชื่อที่ทำให้เราสามารถวางทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราไว้ที่พระองค์ได้  เป็นความเชื่อศรัทธาวางใจ ที่ทำให้เราสามารถยอมรับความเสี่ยงและสามารถเผชิญกับทุกสถานการณ์ได้  เป็นความเชื่อที่อยู่เหนือความสงสัยใดๆ ที่เรียกกันว่า “Beyond Understanding” เกินกว่าความคิดของมนุษย์ที่จะเข้าใจ เป็นความเชื่อศรัทธา ที่มั่นใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเจ้าพระบิดาทรงมีแผนการ สำหรับเรานั้น หรืออนุญาตให้เกิดขึ้นกับเรานั้น จะต้องเป็นไปตามพระสัญญาของพระองค์ทุกประการ คือดีแน่นอน และเราไม่สามารถมอบความเชื่อวางใจในลักษณะนี้ให้กับใครได้อีกแล้ว  จะต้องเป็นความเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์คนใด สิ่งใด ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น มีเพียงพระเจ้าพระบิดา ผู้สูงสุด และผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก พระองค์ผู้เดียวเท่านั้น  เพราะถ้าท่านรู้ตรงนี้ ท่านจะเป็นอิสระ

ท่านจะรู้ว่าอันนี้ทำได้ไหม? อันนั้นทำได้ไหม?  ใจท่าน มีพระองค์สูงสุดไหม?  บางคนบอกว่ากำลังโลภใช่ไหม? ท่านกำลังอธิษฐานกับพระบิดาในใจว่าอะไร? เป็นของพระองค์ ข้างนอกใครจะทำอะไร ไม่มีใครรู้หรอก ใช่ไหม?

และด้วยความเชื่อและวางใจนี้ เราจะไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดๆ อีกเลย เพราะเราเชื่อมั่นและวางใจในพระเจ้า ผู้เป็นพ่อของเรา  มีฤทธิ์อำนาจสูงสุด เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง  ความเชื่อและวางใจของเราจะไม่มีวันน้อยลงเลย ไม่ว่าเราจะต้องเผชิญกับภัยอันตราย หรืออุปสรรคปัญหาใดๆ ก็ตาม ความเชื่อศรัทธาในพ่อของเรา จะไม่มีวันน้อยลงเลย ไม่ว่าจะในยามสุข หรือทุกข์ ในยามมั่งมีหรือยากจน ความเชื่อวางใจในพระเจ้า  ในลักษณะนี้  ที่เราให้กับพระเจ้านี้ จะไม่วันน้อยลงเลย ไม่ว่าพระองค์จะตอบคำอธิษฐาน ตามใจปรารถนาของเราหรือไม่ก็ตาม

นี่คือบทสรุป ที่มาติน ลูเธอร์บอกไว้ ความเชื่อศรัทธาต้องเป็นอย่างนี้ เหมือนตัวอย่างพระเยซูบนไม้กางเขน พระเยซูไถ่บาปให้กับมนุษย์ ต้องรับโทษทั้งหมดของมวลมนุษยชาติไว้ที่พระองค์ บนไม้กางเขน ทุกข์ทรมาน พระองค์อธิษฐานว่าขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัย ก่อนที่พระองค์จะสิ้นใจ พระองค์ตรัสว่า …

“พระเจ้า พระบิดา ลูกมอบวิญญาณให้กับพระองค์”

ก็คือเอาไงเอากัน แล้วแต่พระองค์ ไม่เคยตายมาก่อน ไม่เคยแยกจากพระองค์ หมายความว่า ณ วันนี้ต้องทำ พระเจ้าพระบิดา แล้วแต่พระองค์ เราก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ นี่คือความเชื่อศรัทธา วันหนึ่งเราก็ต้องตัดสินใจ แล้วแต่พระองค์ ในใจลูกวางใจในพระองค์ อยากถามพวกเราทุกคนในที่นี้ว่าความเชื่อและวางใจในพระบิดา ผู้เป็นพ่อของเรา ณ วันนี้ ในขณะนี้ ที่นั่งอยู่ตรงนี้  เป็นเหมือนที่มาติน ลูเธอร์ได้อธิบายไว้หรือเปล่า?

ในหลักข้อเชื่อข้อแรกนี้ “ข้าพเจ้าเชื่อและวางใจในพระเจ้า พระบิดาผู้สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก” มีหัวใจสำคัญอยู่ 2 อย่างเท่านั้นเอง ในข้อนี้ คือ …

(1) เชื่อและวางใจหรือศรัทธาว่าพระเจ้า พระบิดา เป็นพ่อของเรา

(2) เชื่อและวางใจหรือศรัทธาว่าพระเจ้า พระบิดา ผู้เป็นพ่อของเรา เป็นผู้มีฤทธิ์อำนาจสูงสุด เป็นผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก พูดง่ายๆ เราต้องเชื่อว่าพระองค์เป็นพระเจ้าผู้ครอบครองทั้งหลายทั้งหมดทั้งปวง ยิ่งใหญ่สูงสุด ขณะเดียวกันเชื่อว่าพระองค์เป็นพ่อจริงๆ พ่อที่รักเรามาก พ่อที่ดูแลทุกก้าวในชีวิตของเรา นิดๆ หน่อยๆ ก็ดูตลอด

เราต้องเชื่อตรงนี้ให้ได้ นี่แหละคือคริสเตียน และขอเพียงท่านมีความเชื่อและวางใจใน 2 สิ่งนี้ ความเชื่อของท่านก็จะเป็นแบบมาติน ลูเธอร์ พูดเมื่อสักครู่นี้ ท่านเชื่อไหมว่าพระเจ้าเป็นพ่อของท่าน จริงๆ เลย เหมือนที่เด็กคนนั้น ขึ้นไปขี่หลังพ่อเขา แล้วก็เดินไต่ลวดข้ามเหว โดยไม่มีตาข่ายรองรับ  และเชื่อไหมว่าพระองค์มีฤทธิ์อำนาจยิ่งใหญ่สูงสุด ปัญหาของท่านขี้ประติ๋วสำหรับพระเจ้า แค่นั้นเอง และสิ่งที่มาติน ลูเธอร์ อธิษฐานไว้ ทั้งหมด ก็มาจากพระคัมภีร์

มาติน ลูเธอร์ไม่ได้คิดขึ้นมาเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำอธิษฐานที่พระเยซูคริสต์สอนเรา ให้อธิษฐานอย่างนี้  พระองค์ทรงเริ่มต้นการงาน โดยการประกาศข่าวประเสริฐของพระองค์ พระองค์ประกาศคำแรกว่า …

“อาณาจักรสวรรค์มาแล้ว”

พอเริ่มสอนไปนิดหนึ่ง มีคนถามว่าแล้วเราจะอธิษฐานกับพระบิดาอย่างไร? พระเยซูก็สอนให้เขาอธิษฐานอย่างนี้  ซึ่งเป็นคำอธิษฐานที่ดังที่สุด อยู่ในหนังสือมัทธิว  เรียกว่า The Lord prayer คือคำอธิษฐานของพระเยซู มัทธิว 6:9-13

มัทธิว 6:9-13 “9 ท่านทั้งหลาย จงอธิษฐานตามอย่างนี้ว่าข้าแต่พระบิดา แห่งข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้ทรงสถิตในสวรรค์ ขอให้พระนามของพระองค์ เป็นที่เคารพสักการะ 10 ขอให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่ ขอให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์ ในสวรรค์เป็นอย่างไร ก็ให้เป็นไปอย่างนั้นในแผ่นดินโลก 11 ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวัน แก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย ในกาลวันนี้ 12 และขอทรงโปรดยกบาปผิดของข้าพระองค์ เหมือนข้าพระองค์ยกโทษผู้ที่ทำผิด ต่อข้าพระองค์นั้น 13 และขออย่านำข้าพระองค์ เข้าไปในการทดลอง แต่ขอให้พ้นจากซึ่งชั่วร้าย เหตุว่าราชอำนาจและฤทธิ์เดช และพระสิริเป็นของพระองค์สืบๆ ไปเป็นนิตย์ อาเมน”

 

นี่คือตัวอย่างคำอธิษฐานที่พระเยซูสอนบรรดาผู้ที่เชื่อในพระองค์ว่าท่านทั้งหลายจงอธิษฐานตามอย่างนี้  ขึ้นต้นว่า …

“ข้าแต่พระบิดาแห่งข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้ทรงสถิตในสวรรค์ พระเยซูกำลังสอนเราให้เชื่อว่าพระเจ้า ไม่ใช่พ่อของโลก ไม่ใช่พ่อของมหาจักรวาล แต่เป็นพ่อของเรา ส่วนตัว แล้วพระองค์ทรงมีฤทธิ์เดชอำนาจยิ่งใหญ่สูงสุด พระองค์สามารถดูแลเราทุกสถานการณ์ได้ ตามคำอธิษฐานทั้งหมดนั้นแหละ

ตอนที่พระองค์ทรงสอนอยู่นั้น อีกไม่นาน พระองค์จะทรงตายที่ไม้กางเขน รับโทษบาปแทนมนุษยชาติทั้งปวง และวันที่สามพระองค์จะทรงเป็นขึ้นมาใหม่ และจะเสด็จสู่สวรรค์ ประทับที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถาน เปิดทางสว่างให้กับมนุษย์ทั้งหลายบนโลกใบนี้ สามารถเข้ามาหาพระเจ้า กลับคืนดีกับพระเจ้า กลับมาเป็นลูกของพระองค์ได้ สอนล่วงหน้าไว้เลยว่ากำลังจะเกิดสิ่งนี้ขึ้น พระองค์ทรงทราบดีว่าภารกิจของพระองค์บนโลกใบนี้ คืออะไร? พระองค์เลยสอนล่วงหน้าว่าจากนี้ต่อไป ให้อธิษฐานอย่างนี้นะ จากนี้ต่อไปไม่ได้หมายถึงจากนี้ไปอีก 1 ปี จากนี้ไปอีก 3 วัน จากนี้ไปอีก 1 อาทิตย์ จากนี้ไปจนกระทั่งพระองค์จะกลับมาใหม่ แล้วเราไม่ต้องใช้ความเชื่ออีกเลย

เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว จนมาถึงคริสตจักรอภิสุทธิสถาน พระเยซูสอนเราให้อธิษฐานลักษณะอย่างนี้ จงเชื่ออย่างนี้ และจากนี้ต่อไปอีกกี่ปีไม่รู้ จนกว่าพระองค์จะเสด็จกลับมาใหม่ เปลี่ยนแปลงหมดทุกอย่างแล้ว เราไม่ต้องอธิษฐานกับพระองค์แล้ว เพราะเราจะเห็นหน้าพระเจ้าพระบิดาหน้าต่อหน้าเลย เอเมน เมื่อนั้นสวรรค์ก็ลงมาตั้งอยู่อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ ทุกวันนี้สวรรค์มาตั้งอยู่แล้วก็จริง แต่ยังไม่ครบบริบูรณ์

คราวหน้าเราจะมาต่อในรายละเอียดของความหมายของคำว่า “พระบิดา” หรือ “พ่อ” “อับบา” ขอพระเจ้าอวยพรครับ

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม 2016 เรื่อง “ข้าเชื่อ” ตอน 1 “หลักข้อเชื่อของอัครทูต” โดย นคร เวชสุภาพร

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เราเพิ่งจะฉลองวันเพ็นเทคอสต์ ต่อด้วยฉลองวันครบรอบ 23 ปีของคริสตจักรโฮลี่ ออฟ โฮลี่ส์ของเรา  ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ร่วมอยู่ในงานนี้ แต่ผมก็ได้ร่วมนมัสการร่วมฉลองไปกับพี่น้องด้วย ผ่านการถ่ายทอดสดทางอินเตอร์เนต

ที่เล่าให้ฟัง เพราะอยากให้ท่านทราบว่าเทคโนโลยีช่วยเราได้มาก ถ้าเราใช้ให้เป็นประโยชน์ ถ้าไม่ได้อยู่วันอาทิตย์ในโบสถ์ ก็สามารถฟังได้ที่บ้าน เปิดยูทูป แล้วก็หาลิ้งค์ของโฮลี่ ออฟ โฮลี่ส์ฟังนะครับ มันช่วยได้เยอะมาก

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมได้ส่งคลิปมานำท่านชมวิหารเซนต์พอล ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและเป็นโบสถ์เก่าแก่ที่เมลเบิร์นครับ ผมได้มีโอกาสนมัสการกับเขาที่โน้นด้วย และหนึ่งในจำนวนการนมัสการ มีการให้ที่ประชุมยืนขึ้น ร่วมกันกล่าวหลักข้อเชื่อของอัครทูต หรือที่ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Apostle’s Creed ผมก็เลยตั้งใจว่ากลับมาแล้ว จะมาคุยเรื่องนี้ให้ท่านฟัง เพราะผมเห็นว่ามีประโยชน์มากๆ เลย ท่านจะได้รู้อะไรหลายๆ อย่างของโลกนี้ที่กว้างออกไปกว่าที่เคยเป็น

หลักข้อเชื่อของอัครทูต หรือบางแห่งเรียกว่าสัญลักษณ์ของอัครทูต ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Apostle’s Creed ก็คือคำแถลงเกี่ยวกับความเชื่อของคริสตศาสนา ที่มีมาตั้งแต่ยุคแรกเลย

คำว่า Apostle ก็คือสาวกของพระเยซูรุ่นแรกๆ

ส่วนคำว่า Creed หมายถึงหลักข้อเชื่อ

รวมกัน ก็คือหลักข้อเชื่อของอัครทูต  คำแถลงเกี่ยวกับความเชื่อของอัครทูต ก็คือคริสเตียนทุกคน เราเรียกตัวเองว่า “เป็นผู้เชื่อ”  เชื่อใน Good News หรือข่าวประเสริฐ

ข่าวดี ก็มาจากพระคัมภีร์ ทุกคนเชื่อพระคัมภีร์หมด แต่พอถามว่าเชื่ออะไร? ขึ้นอยู่กับว่าคนนั้น อ่านพระคัมภีร์เยอะไหม? ศึกษาละเอียดขนาดไหน?  ถ้าศึกษาน้อย ก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอย่างไร? ถ้าศึกษามาก ก็อาจจะตอบได้เยอะ ก็อาศัยพูดกันต่อๆ มาว่าเชื่อว่าอะไร? เขาบอกมาว่าอย่างนี้ ความเชื่อของคริสเตียนในยุคแรก ก็เริ่มหลากหลาย  แตกต่างออกไปเรื่อยๆ กระจัดกระจาย ถูกบ้างผิดบ้าง ตรงตามพระคัมภีร์บ้าง ไม่ตรงตามพระคัมภีร์บ้าง

อย่างเช่น กินอาหารที่เขาเอาไปบูชารูปปั้นได้ไหม?  อย่างนี้เป็นต้น วันสะบาโต คือวันอะไร?  วันสะบาโตจำเป็นไหม? ต้องไปโบสถ์ ทำงานได้ไหม? อะไรประมาณนั้น นี่เป็นส่วนเล็กๆ ที่ผมยกตัวอย่างให้ท่านเห็นว่ามันกระจัดกระจาย เชื่อว่าวันสะบาโตต้องไม่ทำงาน หรือเป็นคริสเตียนแล้ว เชื่อว่าอาหารบางอย่างทานไม่ได้

คริสตจักรในยุคแรกๆ จึงรวบรวมสาระสำคัญที่เป็นแก่นแท้ของพระคัมภีร์ขึ้นมา เพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้องตรงกัน ในเรื่องของความเชื่อและตามหลักพระคัมภีร์ด้วย โดยรวบรวมจากความเชื่อและคำสอนของบรรดาเหล่าสาวก หรืออัครทูตของพระเยซูคริสต์ในพระคัมภีร์ใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่เดินกับพระเยซู แล้วก็เรียกสรุปสาระสำคัญเหล่านี้ว่าหลักข้อเชื่อของอัครทูต

คริสตจักรในยุคแรกๆ ก็ใช้หลักข้อเชื่อนี้ เป็นส่วนหนึ่งของพิธีต่างๆ ในโบสถ์ เช่น ในการประชุม ก็จะอ่านหลักข้อเชื่อนี้ร่วมกัน เพื่อจะไม่ลืม หรือผู้เชื่อใหม่ ที่จะรับบัพติศมาในน้ำ ก็ต้องกล่าวหลักข้อเชื่อนี้ก่อนบัพติศมา ซึ่งพิธีการต่างๆ เหล่านี้ ก็ยังมีการทำอยู่ในทุกวันนี้ ในคริสตจักรหลายๆ แห่ง โดยเฉพาะคริสตจักรในนิกายเก่าแก่ ตั้งแต่รุ่นเมื่อ 500 – 600 ปีก่อน ยังคงทำอยู่ อย่างเช่น ลูเธอร์แลนด์  แองทีคั้น (ก็คือโบสถ์เซนต์พอลที่ผมไปมา) เพรสไบทีเรียล  เบสท์ทอดิส เป็นต้น ก็มีอย่างอื่นอีก

คือก่อนที่จะเข้าพิธีรับบัพติศมาในน้ำ ผู้เชื่อจะประกาศความเชื่อของตัวเอง ด้วยการกล่าวว่า …

“ข้าเชื่อ” แล้วก็ตามด้วยหลักข้อเชื่อของอัครทูต ก่อนลงน้ำ

เพราะฉะนั้น หัวข้อในการบรรยายวันนี้ จึงใช้ชื่อเรื่องว่า “ข้าเชื่อ” ตอนที่ 1

ท่านต้องติดตามทุกตอน ท่านจะได้ขอบคุณพระเจ้ารู้ว่าเราเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น ขอบคุณพระเจ้า ใหญ่โตขนาดนี้เหรอ ขอบคุณพระเจ้า ท่านจะมีความมั่นใจในสิ่งที่ท่านกำลังเชื่ออยู่ในตอนนี้ แข็งแกร่งมั่นคง ภูมิใจมากยิ่งขึ้น เรามาดูกันก่อนว่าที่มาของ Apostle’s Creed มาจากที่ไหน?

หลักข้อเชื่อของอัครทูต Apostle’s Creed เป็นหลักข้อเชื่อตามพันธสัญญาใหม่ ก็คือพระคัมภีร์ใหม่ หมายถึงพระคัมภีร์สมัยที่พระเยซูคริสต์บังเกิดเป็นมนุษย์แล้ว จนกระทั่งพระเยซูขึ้นไปอยู่บนสวรรค์บันทึกไว้จนกระทั่งถึงพระองค์จะกลับมาใหม่

พันธสัญญาใหม่ เริ่มจากการประสูติของพระเยซูคริสต์ในวันคริสตมาส มาถึงวันศุกร์ประเสริฐ ที่ทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน เพื่อไถ่บาปให้กับมวลมนุษย์ การเสด็จไปแดนมรณาหรือนรก หรือแดนคนตาย ในช่วงที่พระองค์ทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  จนถึงการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์ในวันที่สาม คือวันอีสเตอร์ ต่อมาถึงการปรากฏพระองค์กับบรรดาเหล่าสาวก เป็นเวลา 40 วัน เพื่อยืนยันการเป็นขึ้นมาจากความตายของพระองค์ และเมื่อครบ 40 วัน ทรงถูกรับขึ้นไปบนสวรรค์ ประทับที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า หลังจากนั้น 10 วัน เมื่อครบ 50 วัน คือวันเพนเตคอสต์ ที่พระองค์ทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ให้มาอยู่กับมนุษย์ทั้งปวง

 

พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ มีพูดถึงเรื่องการก่อตั้งคริสตจักรสาวก การกำเนิดคริสตจักรสากล การพิพากษาในยุคสุดท้าย การได้รับร่างกายใหม่ของผู้เชื่อทั้งหลาย วันหนึ่งข้างหน้า และการได้รับชีวิตนิรันดร์กับพระเจ้า ที่จะอยู่กับพระเจ้าตลอดไปในสวรรค์สถาน นี่แหละคือสาระสำคัญในพันธสัญญาใหม่ ในหลักข้อเชื่อของอัครทูตนี้

เรามาดูกันว่าหลักข้อเชื่อของอัครทูต หรือ Apostle’s Creed มีอะไรบ้าง?

  1. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลก
  2. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์  พระบุตรองค์เดียวของพระบิดา
  3. ทรงปฏิสนธิ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกำเนิดจากมารีย์  หญิงสาวพรหมจารี
  4. ทรงทนทุกข์ทรมาน ในสมัยที่ปอนทิอัส ปิลาต ปกครอง  ทรงถูกตรึงที่กางเขน  จนถึงมรณา  ทรงถูกบรรจุไว้ในอุโมงค์
  5. ทรงเสด็จลงสู่แดนมรณา  และในวันที่สาม ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย
  6. พระองค์เสด็จขึ้นสวรรค์  ประทับ ณ เบื้องขวาของพระเจ้า ผู้ทรงฤทธิ์สูงสุด
  7. จากที่นั่น  พระองค์จะเสด็จมา  พิพากษา ทั้งคนเป็นและคนตาย
  8. ข้าพเจ้าเชื่อวางใจ ในพระวิญญาณบริสุทธิ์
  9. และเชื่อมั่นในสากลคริสตจักรบริสุทธิ์ ในการร่วมสมานฉันท์ระหว่างธรรมิกชน (คือผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ทั้งหลายทั่วโลก)
  10. ข้าพเจ้าเชื่อในการอภัยโทษบาปทั้งสิ้น
  11. ข้าพเจ้าเชื่อในร่างกายที่เป็นขึ้นมาจากความตาย
  12. ข้าพเจ้าเชื่อในชีวิตนิรันดร์ … อาเมน

 

อาเมน แปลว่าใช่ ฉันเชื่ออย่างนั้นแหละ มันเป็นไปตามนั้น

เวลาเราได้ยินคำเทศน์ หรือคำบรรยาย หรือถ้อยคำพระเจ้าอะไรต่างๆ หรือข้อความอะไรบางอย่างเข้ามา แล้วเป็นไปด้วยกันกับถ้อยคำพระเจ้า เป็นที่สรรเสริญพระเจ้า  เราสามารถตะโกนดังลั่นว่า “เอเมน” มันเป็นอย่างนั้นแหละ บางคนบอกว่าสรรเสริญพระเจ้า เรารีบบอกเลยว่าอาเมน อย่างนี้เป็นต้น ท่านควรทราบ และเอาไปใช้ให้ถูกต้องนะ

Apostle’s Creed หรือหลักข้อเชื่อของอัครทูตนี้  ไม่ได้เป็นอะไรที่ศักดิ์สิทธิ์ หรือว่ามีสิทธิอำนาจอะไร? อย่าเข้าใจผิด เพียงแต่ เป็นการรวบรวมความเชื่อ ตามหลักข้อพระคัมภีร์ ที่บรรดาอัครสาวกของพระเยซูคริสต์ได้บันทึกเอาไว้ แล้วพระคัมภีร์ทุกฉบับ ไม่ว่าอัครทูตคนไหนก็ตาม ใครเป็นคนเขียนก็ตาม ในพระคัมภีร์นั้น  เป็นถ้อยคำของพระเจ้าทั้งหมด ได้รับการดลใจจากพระเจ้า  ซึ่งเราเรียกกันว่าพระวจนะของพระเจ้า หรือถ้อยคำพระเจ้านั่นเอง 2 ทิโมธี 3:14-16 ได้บันทึกไว้

2 ทิโมธี 3:14-16 “14 แต่ส่วนท่านจงดำเนินต่อไป ในสิ่งที่ท่านได้เรียนรู้ และได้เชื่อมั่น เพราะท่านรู้จักคนเหล่านั้น ที่ท่านเรียนรู้จากเขา 15 และรู้ว่าตั้งแต่เด็กมาแล้ว ท่านก็ได้รู้พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งสามารถทำให้ท่านมีปัญญา ที่จะมาถึงความรอดได้ โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ 16 พระคัมภีร์ทุกตอน ได้รับการดลใจจากพระเจ้า และเป็นประโยชน์ในการสั่งสอน การว่ากล่าวตักเตือน การแก้ไขข้อบกพร่อง และการฝึกฝนในความชอบธรรม”

 

สรุปหลักข้อเชื่อ ที่เรากำลังคุยกันอยู่นี้ เป็นหลักความเชื่อตามพระวจนะ หรือถ้อยคำพระเจ้าในพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ บางคนถามว่าทำไมเราต้องมาเรียนรู้เรื่องนี้ด้วย? ทำไมเราต้องให้ความสนใจกับหลักข้อเชื่อนี้? ที่เราควรจะสนใจ ก็เพราะเขาสรุปมาให้เป็นแก่น เป็นสาระสำคัญเหมือนที่บอกมาโบสถ์สำคัญ ก็สำคัญ แล้วไม่มาโบสถ์ได้ไหม? ได้รับความรอดไหม? ก็ได้รับ ไม่ใช่เอามาบังคับว่าจะต้องมา ท่านถึงได้รับความรอด อย่างนี้เป็นต้น

การเรียนรู้และเข้าใจในเรื่องหลักข้อเชื่อต่างๆ ตรงนี้ ก็จะช่วยให้ท่านมีความเข้าใจที่ดีขึ้น กระจ่างขึ้น ถูกต้องมากขึ้น ในเรื่องเกี่ยวกับความเชื่อในองค์พระเยซูคริสต์ ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของความรอด หรือพระคุณของพระเจ้า และสามารถดำเนินชีวิตคริสเตียนบนโลกใบนี้ ได้ถูกต้อง เป็นที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า และเป็นอิสระจากระบบพิธีการของมนุษย์ที่คิดขึ้นมาเอง เป็นอิสระจากสิ่งเหล่านั้น ไม่ได้อยู่ในกรอบที่มนุษย์คิดขึ้นมา ต้องเป็นอย่างนั้น ต้องเป็นอย่างนี้  แล้วท่านจะรู้ว่าเราควรจะทำอะไรตามที่พระคัมภีร์ไบเบิ้ลสอนเรา บอกเราว่าเมื่อเราเป็นลูกของพระองค์ เป็นคริสเตียน เราควรดำเนินชีวิตอย่างไร?  ทำอย่างไรถึงเรียกว่าเป็นที่พอพระทัย ถึงเรียกว่าถูกต้อง เอเมน

สาเหตุที่ต้องมีหลักข้อเชื่อนี้ ก็เพราะว่าที่ผ่านมา ตั้งแต่สมัยคริสตจักรแรกๆ มีหลายคนที่เข้าใจเนื้อหาในพระคัมภีร์ไม่ถูกต้อง แล้วก็มีการสอนกันแบบผิดๆ จนมาถึงทุกวันนี้ ก็ยังมีผิดอยู่ และการผิดนี้ มีสองอย่างเท่านั้นเอง คือ …

มาจากผิดแบบบริสุทธิ์ใจ คือไม่รู้จริงๆ เขาสอนมาอย่างนี้ เราก็เชื่อมาอย่างนี้ ก็ว่าไป พ่อแม่ปู่ย่าตายาย เขาเชื่อมาอย่างนี้ เขาบอกมาอย่างนี้ ก็เชื่อไป

แต่มีบางอย่าง ที่ผิดแบบไม่บริสุทธิ์ใจ คือตั้งใจสอนแบบผิดๆ เพื่อแสวงหาลาภ ยศ และสรรเสริญ อันนี้ก็น่ากลัวด้วย มีมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยโน่นแล้ว เพื่อปากท้องของคนสอน เพื่อปากท้องของคนเล่าให้ฟัง ก็ต้องระวัง เพราะฉะนั้น หลักข้อเชื่อนี้จึงมีประโยชน์ ที่เราต้องยึดถือ เราก็เอาตรงนี้เป็นหลักเกณฑ์ไว้ ยึดตรงนี้  เรื่องอื่นๆ นอกจาก 12 ข้อนี้ อาจจะมีความสำคัญเหมือนกัน แต่มันน้อยหน่อย ซึ่งเราต้องมีความเข้าใจ แต่ในเรื่องของความสำคัญที่สุด ก็คือความเชื่อเรื่องเกี่ยวกับพระคุณของพระเจ้า และเรื่องเกี่ยวกับความรอดในองค์พระเยซูคริสต์ นี่สำคัญที่สุด นี่คือหัวใจของพระคัมภีร์ รอดเพราะอะไร? ทำอย่างไรถึงรอด เชื่ออย่างไรถึงรอด ซึ่งมีแก่นอยู่ 12 ข้อ เลยจากนั้น มันไม่ได้เกี่ยวกับความรอด ไม่ว่าท่านจะถวายหรือไม่ถวาย มันก็ไม่เกี่ยวกับความรอด ไม่ว่าท่านจะมาโบสถ์วันอาทิตย์หรือไม่มา ก็ไม่เกี่ยวกับความรอด แต่ถามว่าทั้งสองอย่างนั้นดีไหม? ถ้าท่านปฏิบัติ ดี บางคนสอนผิด เพื่อเอาลาภ ยศ สรรเสริญ ก็บอกให้ท่านมาถวายๆ มาโบสถ์สิ เพื่อจะได้ถวาย อย่างนี้ก็มี ไม่ใช่มีทุกแห่ง

เพราะฉะนั้น เราจำเป็นต้องเรียนรู้และเข้าใจให้ถูกต้อง จึงมีการรวบรวมหลักข้อเชื่อขึ้นมา เพื่อเป็นบรรทัดฐาน  เป็นแบบฉบับในการหล่อหลอมความเชื่อของมวลคริสตจักรทั้งปวง ที่จะติดตามพระเยซูคริสต์ให้ถูกต้อง ไม่ถูกหลอก และไม่เข้าใจผิดด้วย

เรากลับมาที่ความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับพระคุณความรอดจากบาป อยู่ในหนังสือโรม 10:8-10

โรม 10:8-10 “8 ความชอบธรรมนั้นว่าอย่างไร? “ถ้อยคำนี้อยู่ใกล้ตัวท่าน อยู่ในปาก และอยู่ในใจของท่าน” คือถ้อยคำแห่งความเชื่อ ที่เรากำลังประกาศอยู่ 9 นั่นคือถ้าท่านยอมรับด้วยปากของท่านว่า “พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า” และเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าทรงให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย ท่านก็จะได้รับความรอด 10 เพราะท่านเชื่อด้วยใจ จึงทรงให้ท่านเป็นผู้ชอบธรรม และเพราะท่านยอมรับด้วยปาก จึงทรงให้ท่านรอด” เอเมน

 

บอกไว้ชัดเจนว่าถ้อยคำแห่งความเชื่อที่เราประกาศอยู่นั้น คือถ้าท่านยอมรับด้วยปากของท่านว่าพระเยซู เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าทรงให้พระองค์ เป็นขึ้นจากความตาย ท่านจะได้รับความรอด ไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำอย่างอื่นเลย เพราะฉะนั้น ความรอด ขึ้นอยู่กับความเชื่ออย่างเดียว

มาโบสถ์เป็นประจำ แล้วลุกขึ้นยืนตามพ่อแม่ แล้วให้ศิษยาภิบาลทำพิธีให้ ประกาศว่าเราเป็นผู้เชื่อ ผู้ได้รับความรอดแล้ว ไม่ได้ เพราะในนี้บอกว่าประกาศความเชื่อด้วยปาก และยอมรับความเชื่อนั้น ด้วยใจ การเป็นคริสเตียนที่แท้จริง ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถที่จะพูดหรือท่องถ้อยคำพระเจ้าได้ ต่อให้เราท่องถ้อยคำพระเจ้าได้หมดทั้งเล่มเลย ก็ไม่ได้แปลว่าเราเป็นคริสเตียน

ตรงนี้  ที่บอกว่าเชื่อด้วยใจ ไม่ได้หมายความว่าเชื่อว่ามันเป็นจริงเท่านั้น  แต่ต้องวางใจด้วย

หลักข้อเชื่อใช้คำว่าข้าพเจ้าเชื่อและวางใจว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระเจ้า มีชีวิตอยู่ ข้าพระองค์วางใจในพระองค์เลย ภาษาอังกฤษใช้คำว่า “Believe by faith” คือเป็นความเชื่อที่ออกมาจากข้างในใจจริงๆ ทั้งเชื่อ ทั้งวางใจ

“ทั้งเชื่อ ทั้งวางใจ” พร้อมที่จะทุ่มเท หรือมอบถวายทุกสิ่งทุกอย่างให้กับความเชื่อนี้ หรือพูดง่ายๆ ยอมเสี่ยงทุกอย่าง เพื่อความเชื่อนี้ เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย ต่อให้ใครไม่ไป ฉันก็จะไป เพราะฉันเชื่อวางใจในพระองค์ มันต่างกับความเชื่อเฉยๆ

“ผมไม่ได้เชื่อพระเยซูคริสต์เฉยๆ แต่ผมเชื่อศรัทธาเลย ก็คือผมเชื่อและวางใจ วางชีวิตไว้แล้ว ทุกอย่าง เพื่อพระองค์ทั้งสิ้น ยอมทุกอย่าง  เอเมน”

มีนักไต่ลวดคนหนึ่ง ตระเวนแสดงการไต่ลวดไปตามสถานที่ต่างๆ

มีอยู่ครั้งหนึ่งชายคนนี้ ก็เปิดการแสดงไต่ลวด คราวนี้ก็เป็นการแสดงแบบท้าทายมาก เป็นการขึงลวดระหว่างภูเขา 2 ลูกข้างผาชัน แล้วสำคัญที่สุด คือไม่มีตะข่ายรองรับ เรียกว่าถ้าพลาด ชีวิตไม่รอด การแสดงครั้งนี้ มีคนดูเยอะมากเลย เงยดูกัน ก่อนเริ่มการแสดงนักไต่ลวดคนนี้ ก็ตะโกนถามคนดูที่อยู่ข้างล่างว่า …

“ท่านผู้ชมเชื่อไหมครับว่าผมสามารถไต่ลวด เดินข้ามไปได้”

คนดู ก็ตะโกนตอบด้วยความมั่นคงมั่นใจว่า …

“เชื่อ แน่นอน”

เพราะว่าเขาเคยดูคนนี้ ไปเล่นมาทั่วโลกแล้ว ประเทศไทยก็เคยมา คนนี้ดังมาก ดูในยูทูปมาตลอด ยังไงก็เดินได้ รับรอง 100% แค่นี้ง่ายสำหรับเขามาก  นักไต่ลวดคนนี้ ก็เริ่มการแสดงของเขา จนในที่สุด ก็สำเร็จ เดินข้ามไปได้

การแสดงก็จบลง ท่ามกลางความระทึกตื่นเต้นของผู้ชมมากมาย และเพิ่มความเชื่อให้กับผู้ชมมากมายว่าคนนี้ทำได้ จากนั้น คนนี้ก็ประกาศว่า …

“คราวนี้จะเป็นชุดฟินาเล่ ตอนจบ คือชุดการแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผมจะเดินข้ามเส้นลวดนี้กลับไปที่เดิม โดยที่จะแบกคนหนึ่งคนไว้ที่ข้างหลัง แล้วข้ามไปพร้อมกับผมด้วย ท่านเชื่อไหมครับว่าผมสามารถทำได้”

คนดูก็เชียร์กันใหญ่เลยว่า … “เชื่อ”

แล้วนักไต่ลวดคนนี้ ก็ตะโกนว่า …

“เอาล่ะครับ ผมขออาสาสมัคร 1 คนที่จะเกาะหลัง แล้วเดินข้ามลวดนี้ไปกับผมด้วย”

ปรากฏว่าคนดูทั้งหมด เงียบกริบเลย สักพักก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งยกมือขึ้น ขอเป็นอาสาสมัคร ว่าแล้วเด็กชายคนนี้ ก็ค่อยๆ ปีนบันได ขึ้นไปขี่หลังนักไต่ลวดคนนี้ แล้วก็เริ่มต้นข้ามเส้นลวดนี้ไปพร้อมๆ กับชายคนที่ไต่ลวดคนนี้ ด้วยความหวาดเสียว ในที่สุด ก็ข้ามไปได้ด้วยดี ทุกคนปรบมือกันใหญ่เลย การแสดงจบลง ก็มีคนรีบเข้าไปถามเด็กคนนี้ว่า …

“เมื่อกี้ ทำไมหนูถึงใจกล้าจัง ไม่กลัวบ้างหรือ?”

เด็กคนนี้ก็ตอบว่า …

“ผมไม่กลัวหรอกครับ เพราะผู้ชายที่ผมกำลังเกาะหลังอยู่นั้น ก็คือพ่อของผมเอง ผมมั่นใจว่ายังไงๆ พ่อก็ต้องพาผมผ่านข้ามไปได้อย่างปลอดภัยแน่นอนเลยทีเดียว”

อย่างนี้เรียกว่าเชื่อศรัทธา

นี่คือตัวอย่างของความหมายที่บอกว่าไม่ใช่แค่เชื่อเท่านั้น แต่เป็นการเชื่อและวางใจ ยอมทุ่มเท ยอมเสียสละทุกอย่าง แม้กระทั่งชีวิตของตน ยอมเสี่ยง เพื่อความเชื่อ (ศรัทธา) นั้น มันจึงพิสูจน์ความเชื่อศรัทธานี้ได้ ถ้าไม่ยอมเสี่ยง ก็ยังไม่รู้

เพราะฉะนั้นหลายครั้ง พระเจ้าต้องพาเราผ่านพายุ ให้เราไปพบกับอุปสรรค ปัญหา จึงได้รู้ว่าจริงหรือเปล่า?

“นี่ เชื่อฉันจริงไหม?” หรือว่าเชื่อแค่อยากหายโรค หรือเชื่อแค่ อยากได้พระพรทางการงานการเงิน หรือเชื่อแค่ชีวิตสบายใจ ไม่ต้องลงนรก แค่นั้น ตอนความทุกข์ยากลำบากเข้ามา เหมือนพระเจ้าไม่อยู่กับเราแล้ว ยังเชื่ออีกไหม?  

ถ้าท่านตอบตรงนี้ได้ว่ายังเชื่ออยู่ ท่านกำลังเชื่อศรัทธาอยู่ ขณะที่ท่านนอนบนเตียง หายใจ ดูน่าเกลียด เอาอะไรครอบ จะไปหรือไม่ไป ทุกข์ทรมาน ท่านยังเชื่อศรัทธาในพระเจ้าอยู่ไหม? ท่านยังสามารถเอเมนไหม เวลาศิษยาภิบาลหรือใครไปอธิษฐานที่ที่นอน  ท่านพูดไม่ออก ท่านยังพยักหน้า เอเมน หรือท่านบอกว่าไม่เอาแล้ว ไม่ไหว พระเจ้าช่วยด้วย ท่านลองคิดดูแล้วกันว่าท่านอยู่ในสถานะตรงไหน? ความเชื่อนี้ ต้องบวกกับความศรัทธา  เชื่อและวางใจในลักษณะนี้เท่านั้น  ถึงเรียกว่า Apostle’s Creed ได้ ความเชื่อที่ท่านพูด 12 อย่าง

“ฉันเชื่อวางใจว่าพระเจ้ามีอยู่จริงๆ พระองค์เป็นพระบิดาผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก”

มันหมายถึงท่านวางใจในพระองค์ได้ ท่านเชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระบุตรของพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ ท่านเชื่อว่า ไว้วางใจว่า ศรัทธาว่าพระองค์ เป็นอย่างนั้นๆ ไม่ใช่พูดลอยๆ ว่าพระองค์เป็นอย่างนั้น ได้ยินได้ฟัง มั่นใจในข้อมูล ไม่ใช่ มันต้องอยู่ข้างใน เชื่อศรัทธาด้วยใจข้างใน แล้วปากพูดออกมานั่นแหละของแท้  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 1 พฤษภาคม 2016 เรื่อง “พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย” ตอน 2 โดย นคร เวชสุภาพร

เรายังเกาะติดสถานการณ์ หลังการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซู ตามที่พระคัมภีร์ได้บันทึกไว้ หลังจากที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตายแล้ว พระเยซูได้ปรากฏพระองค์ 40 วัน หลังจาก 40 วัน พระองค์ก็ทรงถูกรับขึ้นสู่สวรรค์ ไปประทับที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างนั้น จากอีสเตอร์ที่ผ่านมา วันนี้เป็นวันที่ 36 แล้ว วันพฤหัสฯ ที่จะถึงนี้ ก็ครบ 40 วันพอดี เป็นวันที่พระเยซูจะถูกรับขึ้นไปบนสวรรค์ไปอยู่กับพระเจ้า นี่พูดถึง 2,000 ปีที่ผ่านมา

พระเยซูต้องทนทุกข์ทรมาน และยอมตายที่ไม้กางเขน เพื่อไถ่บาป เพื่อรับบาปของมนุษย์ไว้ เพื่อเป็นแพะรับบาป  และพระเจ้าให้พระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันว่าพระเยซูเป็นพระเจ้า และทุกสิ่งที่พระองค์ทรงพูดไว้  เป็นความจริง  และที่สำคัญ  ก็คือให้เราทุกคนที่เชื่อในพระเยซู  มีส่วนในการเป็นขึ้นจากความตาย  เหมือนพระเยซูด้วย ตรงนี้สำคัญที่สุด

 

พระเยซูต้องปรากฏพระองค์เอง เดินอยู่กับมนุษย์ 40 วันเท่านั้นเอง เพื่อยืนยันว่าพระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตายจริงๆ ทรงพระชนม์อยู่จริงๆ มากินข้าวกินปลา พูดคุย จับมือ ถือแขนกับพวกสาวกมากมาย เพื่อประกาศข่าวดีของพระองค์ ที่เคยประกาศก่อนจะสิ้นพระชนม์ และเพื่อส่งสาวกของพระองค์ออกไปเป็นพยานว่าพระองค์ เป็นอยู่ ทรงพระชนม์อยู่ เป็นขึ้นจากความตายแล้ว

“จริงๆ ฉันเห็นมากับตา ฉันจับมากับมือจริงๆ”

ตัวนี้สำคัญ ทุกเหตุการณ์มีที่มาที่ไป มีเหตุผล ซึ่งพระคัมภีร์มีบันทึกไว้ทั้งหมด

ยอห์น 16:7 “เราบอกความจริงแก่พวกท่านว่าการที่เราจะจากพวกท่านไป ก็เพื่อผลดีของพวกท่าน ถ้าเราไม่ไป องค์ที่ปรึกษา ก็จะไม่มาหาพวกท่าน แต่ถ้าเราไป เราจะส่งพระองค์มาหาพวกท่าน”

 

ที่พระเยซูต้องถูกรับขึ้นไปอยู่ในสวรรค์ ก็เพราะว่าถ้าพระองค์ไม่เสด็จไปอยู่ในสวรรค์ พระวิญญาณบริสุทธิ์ ก็จะไม่เสด็จลงมา พระเยซูจึงบอกว่าการที่พระองค์จะจากพวกเราไป เข้าไปอยู่ในโลกวิญญาณ อยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถานนั้น ก็เพื่อผลดีของพวกเราเอง พระวิญญาณบริสุทธิ์จะได้ลงมาสถิตอยู่ในตัวเราเลย เพื่อมาช่วยเราในระหว่างยังดำเนินชีวิตอยู่ในโลกใบนี้

ถ้าพระเยซูเดินอยู่กับเราตลอดอย่างนี้   ก็แค่อยู่ข้างนอกตัวเรา   แต่ถ้าพระเยซูเสด็จไป พระองค์จะประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ลงมา พระวิญญาณจะอยู่ในใจของเรา ในวิญญาณของเรา ต่างกันเยอะ เห็นหรือยังว่าพระเจ้าวางแผนอะไรไว้ พระเจ้าสามารถมาสถิตกับเราได้ อยู่กับมนุษย์ได้

ในยอห์น 14:26-27 พระองค์พูดถึงเรื่องพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่สัญญาว่าจะให้มาช่วยเรา

ยอห์น 14:26-27  “26  องค์ที่ปรึกษา  คือพระวิญญาณบริสุทธิ์  ซึ่งพระบิดาจะทรงส่งมา ในนามของเรา จะทรงสอนสิ่งทั้งปวงแก่พวกท่าน และจะให้พวกท่านระลึกถึงทุกสิ่งที่เราได้กล่าวกับพวกท่าน 27 เรามอบสันติสุขแก่พวกท่าน สันติสุขที่เราให้ ไม่เหมือนที่โลกให้ อย่าให้ใจของท่านทุกข์ร้อน  และอย่ากลัวเลย” เอเมน

 

พระวิญญาณบริสุทธิ์ คือพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเยซู และพระเจ้าพระวิญญาณ    ทั้ง 3 พระองค์นี้    ในพระคัมภีร์บอกเป็นหนึ่งเดียวกันเราอาจจะไม่เข้าใจในเรื่องสภาพของวิญญาณ แต่พระคัมภีร์บอกเป็นหนึ่งเดียวกัน พระวิญญาณอยู่ในเรา ก็คือพระเจ้าพระบิดาอยู่ในเราด้วย พระเยซูก็สถิตอยู่กับเราด้วย

“อ้าว! แล้วพระเยซู ในพระคัมภีร์บอกสถิตอยู่ที่เบื้องขวาพระเจ้าในสวรรค์”

ใช่พระองค์ สถิตอยู่ทุกหนทุกแห่งได้ ในขณะเดียวกัน เราเป็นมนุษย์ เราคิดไม่ถึง เหมือนเราไปบอกมดว่า …

“เดี๋ยวเราจะเดินไปหน้าโบสถ์ ใช้เวลา 1 นาที”

มดมันบอกว่า “จะบ้าหรือ! ทำไปได้อย่างไร ใช้เวลา 1 นาที เขาต้องเดินกันเป็นเดือนๆ”

สมมติให้ฟัง มดมองไปไม่มีภูเขา มองทางราบอย่างเดียว แต่เรามองไป โอ้โห! มีเก้าอี้ขวางอยู่ ประตูสูง  เขาบอกเขามองราบอย่างเดียว ไม่เห็นมีอะไรเลย เข้าใจใช่ไหมครับว่าสายตาไม่เหมือนกัน ความเชื่อไม่เหมือนกัน นี่คือใจความสำคัญที่บอกว่าพระวิญญาณมาอยู่กับเราดีกว่าอย่างไร?  ก็คือพระเจ้าพระเยซูสถิตอยู่ข้างในตัวเราเลย

หลังจากที่พระเยซูเสด็จขึ้นสวรรค์ 10 วัน  พระวิญญาณบริสุทธิ์ถึงลงมา 10 วัน   บวกกับอีก  40  วันหลังวันอีสเตอร์ ก็คือ 50 วัน วันที่ 50 หลังจากวันอีสเตอร์นั่นเอง

วันที่ 50 ภาษาฮีบรูเขาเรียกว่า เพ็นต้า … เพ็นต้า ก็คือ 5 … เพนเทคอสต์เดย์ วันที่ 50 นับจากวันอีสเตอร์ ที่พระคัมภีร์เรียกว่าวันเพนเทคอสต์ และปีนี้ตรงกับวันที่ 15 เดือนนี้

แล้วเมื่อถึงวันเพนเทคอสต์ ทุกคนก็รู้ โดยเฉพาะที่นี่ ต้องรู้เลย เพราะเป็นวันพิเศษอีกวันหนึ่ง  คริสตจักรแห่งนี้ก่อกำเนิดขึ้น ในวันเพนเทคอสต์ เมื่อ 23 ปีที่แล้ว

วันศุกร์ประเสริฐ คือวันที่พระเจ้าไถ่บาปให้กับเรา

วันอีสเตอร์ คือวันที่พระเจ้าเป็นขึ้นจากความตาย เพื่อเราจะได้เป็นขึ้นจากความตายเหมือนพระองค์

และวันเพนเทคอสต์ คือวันที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ลงมาสถิตอยู่กับเรา

 

ครั้งที่แล้ว เราได้สรุปว่าผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์มีความมั่นใจอยู่ 2 สิ่ง คือ …

(1) มั่นใจในชีวิตนิรันดร์ และมั่นใจในร่างกายใหม่ ที่พระเจ้าจะประทานให้กับเรา แทนร่างกายที่เราเห็นทุกวันนี้ ก็คือผลของวันศุกร์ประเสริฐ และวันอีสเตอร์นั่นเอง  พระเยซูไถ่เราที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย  เพื่อเป็นตัวอย่างให้เรารู้ว่าเราจะเป็นขึ้นจากความตายเหมือนพระองค์

(2) มั่นใจว่าพระเยซูทรงสถิตอยู่กับเราด้วยทุกหนทุกแห่ง ก็คือผลจากวันเพนเทคอสต์นั่นเอง

ครั้งที่แล้ว เราได้ยกตัวอย่างชีวิตของโยเซฟ บุตรชายคนโปรดของยาโคบ ที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมาน จากการถูกพวกพี่ชายกลั่นแกล้งและขายให้ไปเป็นทาสที่เมืองอียิปต์ ถูกใส่ร้ายจนติดคุก จนกระทั่งได้มีโอกาสทำนายฝันให้กับกษัตริย์ฟาโรห์ และได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่ง มีอำนาจใหญ่โตในอียิปต์

จนวันหนึ่ง เกิดกันดารอาหาร  และพวกพี่ชายของโยเซฟ   ต้องพากันมา ขอซื้อข้าวที่อียิปต์ และได้พบกับโยเซฟ ซึ่งตอนนั้น โยเซฟได้กลายเป็นผู้สำเร็จราชการไปแล้ว แทนที่โยเซฟจะโกรธพวกพี่ชายที่ได้เคยจะฆ่าตัวเอง โยเซฟกลับบอกพวกพี่ชายว่า …

“เหตุการณ์ที่ผ่านมานั้น ไม่ใช่เพราะพวกพี่คิดเองหรอก แต่เป็นเพราะพระประสงค์ของพระเจ้า ที่ทำให้สิ่งเหล่านั้น เกิดขึ้นต่างหาก”

ให้อภัยหมดเลย  เกินกว่าคำว่าให้อภัยอีก เพราะไม่ได้คิดเลยว่าเขาทำอะไร? คิดว่าเป็นพระเจ้าผู้เดียวที่เป็นผู้กระทำสิ่งเหล่านี้

ทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องราวที่เราได้เรียนรู้กันไปแล้ว ที่บอกว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเราทุกหนทุกแห่ง เหมือนพระเจ้าสถิตอยู่กับโยเซฟ ไม่มีต่างกันเลย  แต่ชีวิตของโยเซฟก็ไม่ได้ราบรื่นตลอดเวลา  เพราะฉะนั้น ชีวิตของเราทั้งหลาย ก็เหมือนกัน โยเซฟยังต้องเจออุปสรรคปัญหา และเจอความทุกข์ยากลำบากมากมาย ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ในขณะที่พระเจ้ายังคงสถิตอยู่กับโยเซฟ เห็นไหม?

เมื่อพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา ไม่ได้หมายความว่าเราอยากจะได้อะไร? ก็ได้ตามใจ ไม่ใช่เป็นคนพิเศษ แต่มันหมายถึงพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา พระองค์จะทำงานในชีวิตเราจากนี้ต่อไป จะใช้เรา … เราเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งในภาพใหญ่ๆ แผนงานใหญ่ของพระเจ้า เราเป็นแค่จิ๊กซอเล็กๆ ชิ้นหนึ่งในภาพใหญ่ๆ

วันนี้มาดูกันต่อว่าโยเซฟ เมื่อรู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาด้วย มีคุณลักษณะอย่างไร? และเขารับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นอย่างไร? พระคัมภีร์บอกว่าโยเซฟมีชีวิตที่ติดสนิทอยู่กับพระเจ้าตลอดเวลา ในทุกสถานการณ์ของชีวิต และการกระทำของโยเซฟ ก็ทำให้คนรอบข้างเห็นถึงการทรงสถิตอยู่ด้วยของพระเจ้าในชีวิตของเขา นี่คือแบบอย่างที่ดี ที่เราควรเรียนรู้

ตอนที่คนอิชมาเอลซื้อโยเซฟมาจากพวกพี่ชาย ไปเป็นทาส แล้วเขาก็ขายต่อให้กับโปทิฟาร์ พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างนี้ สังเกตดูว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับโยเซฟอย่างไร? ดูปฐมกาล 39:2-6

ปฐมกาล 39:2-6 “2 องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับโยเซฟ และทรงอวยพรให้เขาเจริญรุ่งเรืองขึ้น  ในบ้านของเจ้านายชาวอียิปต์ 3 เมื่อนายเห็นว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับเขา และองค์พระผู้เป็นเจ้า  ประทานความสำเร็จในทุกสิ่งที่เขาทำ 4 โยเซฟจึงเป็นที่โปรดปราน และกลายเป็นคนสนิทของนาย  โปทิฟาร์จึงตั้งให้โยเซฟดูแลครัวเรือนของเขา และมอบทุกสิ่งที่เขามีอยู่ ไว้ในมือของโยเซฟ 5 ตั้งแต่นายมอบหมายให้ โยเซฟดูแลทุกสิ่งในครัวเรือน และทุกสิ่งที่เขามี องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรครอบครัวของคนอียิปต์นั้น เพราะเห็นแก่โยเซฟ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรทุกสิ่งของโปทิฟาร์  ทั้งในบ้านและในทุ่งนา 6 ดังนั้น โปทิฟาร์จึงไว้ใจให้โยเซฟดูแลทุกสิ่งที่เขามี เมื่อมีโยเซฟเป็นผู้ดูแล  เขาไม่ต้องรับรู้เรื่องใดเลย เว้นแต่อาหารที่จะรับประทาน”

 

คิดดูสิจากการเป็นทาส เขาทำ จนกระทั่งเจ้านาย เจ้าของบ้าน ยกให้เป็นเหมือนบ้านของเขาเลย แค่ถามว่าวันนี้มีอะไรกิน?  องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานความสำเร็จในทุกสิ่ง ที่เขาทำ เห็นชัดไหม?

นี่หมายถึงคนอื่นเห็นนะ ไม่ใช่เราพูด นี่คือคุณลักษณะพิเศษของผู้ที่เชื่อมั่นว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาด้วย โยเซฟก็เชื่อมั่นว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขา … เขาจึงมีความมั่นใจมาก เขารู้เลยว่าเขาไปเป็นทาส เดินเข้าไป ถึงแม้จะไม่ชอบ แต่เขารู้ว่าเขาไปเป็นพระพร สำหรับบ้านหลังนี้ เขาจะทำให้ดีที่สุด

จำได้ไหมที่ผมเคยยกตัวอย่างให้ท่านทราบ ถึงเรื่องที่เราไปสมัครงาน เวลาไปสมัครงาน เราไม่ได้ไปของานเขาทำ แต่เรากำลังจะไปดูว่าพระเจ้าจะพาเราไปอวยพรบริษัทนี้ไหม?   ถ้าสัมภาษณ์เสร็จแล้ว    เขาไม่เอา    แสดงว่าพระเจ้ายังไม่อวยพรบริษัทนี้ ต้องมั่นใจอย่างนี้ ถึงเดินไปอย่างกล้าหาญ ไม่ใช่เดินไปจ๋องๆ ไปของานเขาทำ พอเขาไม่ให้งาน เสียใจมากเลย ไม่ใช่ มันต้องเป็นอย่างนี้ ถ้าท่านมั่นใจว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับท่าน

นี่คือคุณสมบัติพิเศษของผู้เชื่อว่า “พระเจ้าสถิตอยู่กับฉันจริงๆ”

จะเป็นอย่างนี้ ถึงแม้ชีวิตจะต้องเปลี่ยนจากลูกเศรษฐี กลายมาเป็นทาสรับใช้ในเรือนเจ้านาย แทนที่โยเซฟจะตีโพยตีพาย ร้อง ถามหา …

“พระเจ้าอยู่ไหน? ทำไมทิ้งเราเป็นอย่างนี้? ทำไมกลายเป็นตกต่ำอย่างนี้? ทำไมเสียฟอร์มอย่างนี้? ทำไมแย่อย่างนี้?”

หลายคนไม่เข้าใจ …

“พระเจ้าอยู่ด้วย แล้วให้เป็นทาสทำไม? ไหนพระเจ้าสถิตอยู่กับเธอ อวยพรให้เธอเป็นคริสเตียน  ทำไมจนอย่างนี้”

เคยได้ยินคนพูดไหม? เคย ไม่ต้องแคร์เขา ถ้าพระเจ้าให้ท่านอยู่อย่างนั้น มันมีอะไรบางอย่างที่ท่านอาจจะไม่เข้าใจ ทำตรงนั้นให้ดีที่สุด เอเมน

และเมื่อตอนที่โยเซฟถูกภรรยาของเจ้านายใส่ร้าย กล่าวหาว่าโยเซฟเข้าไปลวนลาม จนกระทั่งโยเซฟถูกจับไปขังคุก มาดูว่าโยเซฟตอบสนองต่อเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นนี้อย่างไร? ปฐมกาล 39:20-23

ปฐมกาล 39:20-23 “20 และเจ้านายนำโยเซฟมาขังไว้ในคุกหลวง 21 แต่ขณะที่โยเซฟถูกขังอยู่ในคุกนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับโยเซฟ ทรงกรุณาเขา และทำให้โยเซฟเป็นที่โปรดปรานในสายตาของพัศดี  22 ดังนั้น พัศดีจึงตั้งให้โยเซฟเป็นผู้ดูแลนักโทษทุกคน และให้เขารับผิดชอบงานทุกอย่างในคุก 23 พัศดีผู้นั้น ไม่ต้องใส่ใจต่อสิ่งใดๆ ที่อยู่ภายใต้การดูแลของโยเซฟ เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับโยเซฟ และประทานความสำเร็จในทุกสิ่งที่เขาทำ” เอเมน

 

ดีใจที่เขาอยู่ในคุกหรือ? ไม่ใช่ … ดีใจ เพราะเขาสำแดงว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาอีกแล้ว จนกระทั่งหัวหน้าดูแลคุก คือพัศดีได้เห็น ทั้งๆ ที่ตอนเข้าไปเขากลุ้มใจ เขาวิตกกังวล เดินคอตกเข้าไปในคุก เดินเข้าไปในการทดลอง แน่นอน ใครอยาก ก็เป็นมนุษย์  อยากสบายๆ ไปเจออย่างนี้ ทุกคนก็ต้องตกใจ แต่ขณะตกใจกลัว เขามีความเชื่อมั่นว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาด้วย  ในนี้บันทึกไว้ …

“องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับโยเซฟ ทรงกรุณาเขา ทำให้โยเซฟเป็นที่โปรดปรานในสายตาของพัสดีคนดูแล”

คนไม่รู้เรื่อง เขาจะถามว่า “ถ้าเผื่อพระเจ้ายิ่งใหญ่ขนาดนั้น ไม่อยู่ในคุก ไม่ดีกว่าเหรอ”

ถูกหรือเปล่า?  นี่คือความคิดของมนุษย์อีกแล้ว

มาถึงตอนที่โยเซฟ มีโอกาสทำนายฝัน ให้กับคนเชิญจอกเหล้าองุ่นของกษัตริย์ฟาโรห์ หลังจากที่ทำนายฝันให้แล้ว พูดอะไร? ปฐมกาล 40:14-15

ปฐมกาล 40:14-15 “14 เมื่อท่านได้ดีแล้ว โปรดระลึกถึงข้าและเมตตาสงสารข้าด้วย โปรดช่วยทูลฟาโรห์ เรื่องของข้า และช่วยข้าออกจากคุกนี้ 15 เพราะข้าถูกลากตัวมาจากดินแดนของชาวฮีบรู และบัดนี้ ต้องมาอยู่ในคุก ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำผิดอะไร”

 

เมื่อตอนต้นบอกว่าแม้จะอยู่ในคุก พระเจ้าก็ยังสถิตอยู่ด้วย และโยเซฟ ก็รู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาด้วย และพระเจ้าอนุญาตให้เขาเข้ามาอยู่ในคุก รู้อย่างนี้แล้ว ทำไมยังต้องดิ้นรนหาทางออกจากคุกด้วย ทำไมมันแย้งกัน ฟังคำพูดเมื่อตะกี้ทรมานไหม? ทรมาน เขาอยากอยู่ในคุกไหม? ไม่อยาก เขาวิงวอนไหม? วิงวอน

แค่คำพูดว่า “ขอเมตตาสงสารข้าด้วยเถิด ข้าถูกใส่ร้าย”

แสดงว่าเขามีความคิดอย่างนี้ตลอดเวลา ขณะที่เขาดำเนินชีวิตอยู่ในคุกนั้น ถูกไหม?  เขาไม่ได้มานั่งคิดตอนนี้ แต่เขาคงคิดตลอด  ขณะที่เขาคิดอย่างนี้ตลอดเวลา แต่การดำเนินชีวิตเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นคงแข็งแรง ถูกต้องตามน้ำพระทัยพระเจ้าตลอดเวลา จนผู้คนรอบข้างเห็นว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาจริงๆ แต่เมื่อเขาอยู่คนเดียว ขณะที่เขาอธิษฐาน เขาอาจจะบอกพระเจ้าว่า …

“พระเจ้าไม่ไหวแล้ว อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว”

แต่พอเขาเดินออกไปทำงาน  เขาก็ทำอย่างดีที่สุด  คริสเตียนเราเป็นอย่างนี้ ผู้คนมองเข้ามาเข้มแข็ง พอถึงวิญญาณ เราก็อ่อนแอ เราก็ขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า ขอความเมตตาจากพระเจ้า  ไม่มีมนุษย์คนไหนหรอกที่ซาดิสต์ อยากทุกข์ทรมานมากๆ เขาก็อยากจะหลุดพ้นจากความทุกข์ใจ ทุกข์กาย เพราะกายนี้ มันเป็นกายเก่าที่มีเชื้อบาปอยู่ มันมีเจ็บปวด อ่อนแอมาก  ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้  เราก็อยากที่จะสบาย  พูดง่ายๆ เพราะพระเจ้าสร้างมนุษย์มาให้ดีงามทั้งหมด ไม่มีทุกข์ทรมานอย่างนี้ นี่มันมาจากบาป แต่ต้องอดทน เพราะการไถ่นั้นสำเร็จแล้ว แต่รอขบวนการครบถ้วนบริบูรณ์ก่อน ที่โยเซฟเป็นอย่างนี้ เพราะโยเซฟก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดา มีเนื้อหนัง ไม่ใช่คนวิเศษ แตกต่างอะไรกับเราเลย ยังมีความกลัว มีความวิตกกังวล เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อต้องเผชิญกับความทุกข์ยากลำบาก ไม่เคยมีใครในโลกนี้ที่ชอบนะครับ แม้จะรู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย

“แต่ถ้าเลือกได้  ก็ขอให้ความทุกข์นี้ ออกไปจากข้าพระองค์เถิด”

ถูกไหม?  มันเป็นความคิดปกติของมนุษย์ทั้งหลายทั่วไป  แม้กระทั่งพระเยซู ก็เป็นเช่นเดียวกัน  จนมาถึงตอนที่โยเซฟมีโอกาสทำนายฝันให้กับฟาโรห์ โยเซฟก็แสดงออกถึงคุณลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งของผู้ที่เชื่อมั่นว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขา นั่นก็คือเต็มไปด้วยความกล้าหาญ ไม่เกรงกลัว ที่จะพูดในสิ่งที่มั่นใจว่าพระเจ้าอนุญาตให้เขาพูด พระเจ้าบอกเขาอย่างนั้นจริงๆ

ตอนที่คนเชิญจอกออกจากคุกแล้ว ก็ลืมโยเซฟไป 2 ปี แล้วมีอยู่วันหนึ่ง พระเจ้าประทานความฝันให้กับฟาโรห์ ไม่สามารถมีใครมาทำนายฝันได้ คนเชิญจอกคนนี้ นึกขึ้นได้ ยังมีคนรู้จักคนหนึ่ง ชื่อโยเซฟ พระเจ้าสถิตอยู่กับเขา ฟาโรห์ก็บอกให้เรียกมา โยเซฟก็ได้มีโอกาสมาพบฟาโรห์ โยเซฟได้ทำนายฝันให้ฟาโรห์ว่าจะมีการเก็บเกี่ยวผลอย่างมากมาย 7 ปี หลังจากนั้นอีก 7 ปีจะเกิดการกันดารอาหาร และฝันที่ฟาโรห์เห็นนั้น เป็นสิ่งที่พระเจ้าจะทรงกระทำให้เกิดขึ้น

โยเซฟได้แสดงความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญที่จะพูดออกไป เมื่อเขามีความมั่นใจว่านี่พระเจ้าจะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น   แล้วก็เกิดขึ้นจริงๆ    ถ้าเกิดขึ้นไม่จริงโยเซฟก็คอขาดพอดี  กล้าหาญขนาดไหน? นอกจากมีความกล้าหาญแล้ว ในความมั่นใจว่าพระเจ้าสถิตอยู่  ทำให้เขาได้แสดงออกถึงความมีเมตตาและอภัยด้วย  จากเหตุการณ์การกันดารอาหาร ทำให้พวกพี่ชายมาซื้อข้าวที่อียิปต์ โยเซฟแทนที่จะโกรธพี่ชาย  เพราะเขารู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขา พระเจ้าควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ชีวิตเขาอย่างเดียว ทุกคนทุกชีวิต มั่นใจมากเลย

ปฐมกาล 45:5-8 “5 บัดนี้ อย่าเสียใจไปเลย อย่าโกรธตัวเอง ที่ขายเรามาที่นี่ เพราะว่าพระเจ้าทรงใช้เราให้มาก่อนหน้าพี่ เพื่อจะได้ช่วยชีวิต 6 เพราะมีการกันดารอาหารในแผ่นดิน สองปีแล้ว ยังอีกห้าปี จะไถนาหรือเกี่ยวข้าวไม่ได้เลย 7 พระเจ้าทรงใช้เรามาก่อนพี่ เพื่อสงวนคนที่เหลือส่วนหนึ่งบนแผ่นดินไว้ให้พี่ และช่วยชีวิตของพี่ไว้ ด้วยการช่วยกู้อันใหญ่หลวง 8 ฉะนั้น  มิใช่พี่ เป็นผู้ให้เรามาที่นี่ แต่พระเจ้าทรงให้มา”

 

ถ้าเราจะทำเหมือนกับโยเซฟ วันนี้เราจะต้องคิดให้ดีๆ เราอาจจะต้องไปขอบคุณผู้คนที่ครั้งหนึ่ง เคยทำไม่ดีกับเรา  ซึ่งตอนนั้นเราคิดว่ามันไม่ดี แต่เพราะเหตุการณ์นั้น  มันทำให้เรามาเชื่อพระเจ้าได้ทุกวันนี้ … วันนี้เราต้องคิดใหม่ ไม่ใช่ไม่โกรธเขาไม่พอนะ ต้องหาทางเอากระเช้าดอกไม้ไปขอบคุณเขา  …  เขาคงงง ทำอะไร?

เพราะเรารู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเราแล้ว เรามองไปทุกอย่างสบายๆ แล้ว คือคำว่า “สบายๆ” ก็ต้องผ่านเนื้อหนังอีก ถึงต้องมาสอนกัน เพื่อให้รู้ว่าเราเป็นมนุษย์ต้องทำอย่างนั้น แต่ให้รู้ว่าข้างในเรา จะทำอย่างไร?  และถ้าเราทำได้ เราเองนั่นแหละ จะได้พรคนแรกเลย คือหายเหนื่อยและเป็นสุข  เอเมน

“ขอบคุณพระเจ้ามากๆ วันนั้นโกงผมไป ผมเลยมีงานใหม่ที่ดีกว่า ถ้าไม่โกง ผมไม่เจ๊ง ผมไม่มีทางมาทำงานนี้หรอก งานนั้นมันก็ดีอยู่แล้ว ข้อสำคัญที่สุด      คือผมไม่มีทางมาหาพระเจ้าหรอก     ผมเย่อหยิ่งมาตั้งนานแล้ว    แต่เนื่องจากเจอวันนั้น ไปไหนไม่รอด ผมจึงเชื่อ ได้รู้จักพระเจ้าจริงๆวันนี้ ชีวิตของผมเปลี่ยนไปหมดเลย  ทุกอย่างก็ดีกลับมาหมดเลย ขอบคุณมากๆ”

นี่คือความจริง มนุษย์รับยาก แต่เราต้องเรียนรู้กันไป

เรื่องราวของโยเซฟที่เราได้เรียนรู้กันมา ก็คือคุณลักษณะพิเศษของผู้ที่มีความเชื่อมั่นว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย  ซึ่งจะต้องตอบสนองต่อสถานการณ์ต่างๆ รอบข้างแบบนี้ และเป็นสิ่งที่พวกเราทั้งหลายที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ และเชื่อในการทรงสถิตของพระเจ้าที่อยู่กับเราตลอดเวลา ควรเอาเป็นแบบอย่าง ในการดำเนินชีวิต

 

เมื่อพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา ไม่ได้หมายความว่าเราอยากได้อะไร? ก็ได้ทุกอย่าง ต้องจำตรงนี้ไว้ให้ดีๆ ตรงนี้เป็นหัวใจเลย

พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา พระองค์จะทำงานในชีวิตเราจากนี้ต่อไป เรียกว่ารับใช้

ตอนนั้น อียิปต์ เป็นเหมือนกับประเทศมหาอำนาจ ร่ำรวยมาก โยเซฟเหมือนนายกรัฐมนตรี ผู้สำเร็จราชการ ใหญ่มาก เป็นคนฮีบรู เป็นยิว คนยิวก็แห่กันมา ย้ายจากที่ลำบากลำบนมาที่นี่  เส้นใหญ่ครับ เพราะผู้สำเร็จราชการเป็นชาวยิว ก็เลยเอื้ออำนวยให้คนยิวอยู่ดี กินดี เป็นเวลาหลายร้อยปี ผู้คนเหล่านั้น คือพี่น้องของโยเซฟ เป็นชาวยิวทั้งนั้น มีลูกมีเต้าเยอะแยะ ลูกก็แข็งแรง เพราะกินดีอยู่ดี  ฟาโรห์คนเก่า ที่รู้จักโยเซฟตายไป รุ่นของโยเซฟหมดไป ฟาโรห์คนใหม่ไม่รู้จักโยเซฟ มองไป คนยิวน่ากลัว เพราะแข็งแรง คนเยอะแยะมากมาย เกิดคิดกบฏขึ้นมาแย่เลย เพราะฉะนั้นต้องจัดการให้มันน้อยลง ก็กลั่นแกล้งต่างๆ นานา จนกระทั่งโมเสสก็เกิดในช่วงที่ถูกฟาโรห์คนใหม่ข่มเหง โมเสสเกิดที่นี่ได้อย่างไร? ก็เพราะว่าโยเซฟได้รับพระพร ทำให้ชาวยิวมาที่นี่ ครอบครัวของโมเสสก็อยู่ที่นี่ โมเสสก็คลอดออกมา แล้วเกิดอะไรต่างๆ ที่ไม่ดี  พระเจ้าก็อนุญาตให้เกิดขึ้น  เพื่อเป็นไปตามแผนการที่พระเจ้าวางไว้ทั้งหมด

เพราะฉะนั้น โยเซฟก็เป็นแค่จิ๊กซอตัวหนึ่งที่ทำให้โมเสสมาเกิด แล้วโมเสสกระทบไปถึงคนโน้นคนนี้ จนกระทั่งพระเยซูมาเกิด และตายที่ไม้กางเขน  และหลั่งพระโลหิตชำระบาปให้กับเรา และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ทำให้พวกเราทั้งหลาย นั่งอยู่ที่นี่ได้ รู้จักพระเจ้าได้ การไถ่ถอนของพระเจ้าสำเร็จ เรากลับคืนดีกับพระเจ้าได้ พระเจ้ามาสถิตอยู่กับเราได้ ก็เพราะส่วนหนึ่ง ก็คือโยเซฟที่ตกลงไปในบ่อน้ำ

ถ้าคิดมาย้อนปัจจุบัน ผมนึกถึงปู่ผม  … ปู่ผมมีครอบครัวที่ดีมากอยู่ที่ประเทศจีน ในสมัยนั้น เกิดสงครามกลางเมือง จำเป็นต้องอพยพออกมา เป็นคริสเตียนทั้งครอบครัว ก็อธิษฐานกับพระเจ้า …  พระเจ้าก็นำพาโดยอัศจรรย์ มาเมืองไทย อยู่ที่นั่นเป็นครอบครัวที่มีฐานะที่ดี ไม่อย่างนั้นผมคงเกิดที่โน่น พระเจ้านำหมดเลย ตอนที่ปู่ผมตาย ผมยังไม่เชื่อพระเจ้าเลย ไม่เห็นมีอะไรเลย มาลำบากลำบนเปล่า?

ปู่ผมไปอยู่กับพระเจ้าไม่กี่ปีต่อมา   ผมมาเชื่อพระเจ้า    …    พระเจ้ามองหมดแล้ว มันจะต้องเกิดวันนี้ คริสตจักรโฮลี่ ออฟ โฮลี่ส์ มีอายุครบ 23 ปี ก็ต้องมีคนๆ หนึ่ง มาช่วยกันกับอีกหลายๆ คน ทุกคนถูกเตรียมไว้ทั้งหมดแล้ว ให้มาทำอะไร? มันต้องมีคริสตจักรที่นี่ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรวันหนึ่งข้างหน้า ผมตายจากโลกนี้ไป ผมจะเห็นภาพอนาคตข้างหน้าว่าเพราะปู่ย้ายมาที่นี่ ผมมาเป็น คริสเตียน ผมมาร่วมกันก่อตั้งโบสถ์ที่นี่  มาประกาศข่าวประเสริฐ คนนี้ก็เชื่อจากการประกาศของผมออกไป ไม่ใช่ผมดีนะ ผมกำลังจะเล่าให้ท่านฟัง ผมไปประกาศ คนนี้เชื่อ แล้วเขาก็ไปทำงานของเขาเกิดผล ท่านพอจะเข้าใจอะไรไหม?

ผมกำลังพยายามให้ท่านเห็นภาพว่าเราเป็นแค่ส่วนหนึ่งเล็กๆ ของการงานของพระเจ้าเท่านั้น พระเจ้าใช้เราอย่างนี้ๆ เราไม่รู้เรื่อง เราก็ว่าของเราไปเรื่อยๆ ตายไป เรายังไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เราทำวันนี้  มันกระทบสู่ผลดีอะไร ภาพใหญ่ๆ ของพระเจ้า อีกมากมายขนาดไหนเราไม่รู้ แต่เรารู้แน่ๆ ว่ากระทบแน่นอน เพราะว่ามันเป็นแผนการใหญ่ของครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง ที่มีชื่อว่าครอบครัวของพระเจ้า เอเมน

ชีวิตผมเหมือนกัน ถ้าไม่มีวันนั้นลำบากลำบน ผมก็ไม่มาเชื่อพระเจ้า ต้องกลับไปขอบคุณอีกหลายคน ที่ทำให้ผมลำบากลำบนวันนั้น แล้วได้มาเชื่อพระเจ้า เพราะไม่ใช่เขา แต่เป็นพระเจ้าจัดเตรียมแผนการให้เราเล็ดลอด ค่อยๆ เข้ามาสู่ทางของพระองค์ได้ ชีวิตเราก็ควรจะเป็นแบบโยเซฟ ให้เรารู้ตัวอยู่เสมอว่าเราเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งของภาพใหญ่ของแผนการของพระเจ้า และในทุกสิ่ง ให้เราคิดเหมือนกับที่โยเซฟคิดว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วยทุกหนทุกแห่งตลอดเวลา และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตของเราก็ตาม จงเชื่อมั่นว่าพระเจ้าเป็นผู้อนุญาตให้มันเกิดขึ้น เพื่อผลดีเสมอ ในขณะที่เกิดขึ้น ยังไม่รู้ ไม่เป็นไร ไม่ต้องสนใจ รู้แต่ว่าเมื่อพระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้น  เดี๋ยวมันต้องเป็นสิ่งที่ดีแน่นอน สำหรับเราและผู้คนเยอะแยะมากมาย   ที่จะกระทบเรื่องนี้ต่อไปในอนาคต   และจงทำหน้าที่เป็นผู้รับใช้ให้ดีที่สุด และยึดมั่นไว้อย่างมั่นคงว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเราทุกหนทุกแห่งตลอดเวลา ไม่ว่าจะนอนหลับ หรือตื่นอยู่ พระเจ้าอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่ในคุกหรืออยู่ในวัง จะมีกินหรืออดอยาก หรือจะเจ็บป่วย หรือจะแข็งแรง พระเจ้าก็อยู่กับเราตลอดเวลา ไม่ว่าจะถูกเขาดูถูกหรือถูกเขาสรรเสริญ พระเจ้าก็อยู่กับเราตลอดเวลา ท่านก็ไปใส่ทุกอย่าง พระเจ้าอยู่ด้วยตลอดเวลา มันหมายถึงอย่างนี้ และเมื่อรู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเราตลอดเวลา เราเป็นแผนการส่วนหนึ่งเล็กๆ ชิ้นหนึ่งในภาพใหญ่ๆ ของพระเจ้า ก็ให้เราทำให้พระเจ้าพอพระทัย ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ก็จงดีใจ ไม่ใช่ดีใจ เพราะอยากมีชีวิตอยู่นะ

ตราบใด ท่านมีลมหายใจอยู่ ท่านมีคุณค่าที่จะมีชีวิตต่อไป ถ้าท่านรู้ว่าขณะที่ท่านมีลมหายใจ นั่นคือพระเจ้ากำลังใช้ท่านอยู่ มันมีอะไรบางอย่างกระทบต่อไป ท่านอาจจะบอก …

“ก็นอนอยู่ในห้อง ICU ไม่ไปสักที”

พระเจ้ากำลังใช้ท่านอยู่ ไม่ต้องคิดว่าใช้อย่างไร? แต่ถ้าหมดลมหายใจ ก็จบงาน พักผ่อนแล้ว ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน? ท่านรับใช้ได้ตลอด ไม่ว่าเจ็บป่วย หรือแข็งแรง ท่านก็รับใช้ได้ตลอด คือคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ คุณค่าที่รู้ว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ และพระเจ้าสถิตอยู่กับเราเสมอตลอดเวลา และนำพาชีวิตเรา ให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ คือแผนการใหญ่ของพระองค์ที่ดีงาม ทุกสิ่งทุกอย่างจะออกมาดี ไม่ใช่สำหรับเราคนเดียว แต่ดีสำหรับภาพรวมทุกคน เอเมน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน 2016 เรื่อง “พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย” ตอน 1 โดย นคร เวชสุภาพร

สัปดาห์นี้ เราก็อยู่ในช่วงเวลา 40 วัน หลังวันอีสเตอร์นะครับ ตามที่พระคัมภีร์ได้บันทึกว่า

“ภายหลังการฟื้นคืนพระชนม์ พระเยซูได้ปรากฏพระองค์ และอยู่กับเหล่าสาวกเป็นเวลา 40 วัน ก่อนที่จะถูกรับไปบนสวรรค์ สถิตอยู่กับพระเจ้านิรันดร์”

นับจากอีสเตอร์ นับจาก 27 มีนาคม ถึงวันนี้ 24 เมษายน  รวมเป็น 28 วัน หลังวันอีสเตอร์ปีนี้ เพราะเหตุการณ์เป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูคริสต์ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์บนไม้กางเขนที่ไถ่บาปเรา  ทำให้พระเจ้าสามารถสถิตอยู่กับมนุษย์ได้แล้ว หัวข้อเรื่องวันนี้จึงใช้ชื่อเรื่องว่า “พระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย”

เรามาทบทวนพระคัมภีร์ที่เราได้อ่านกันไป เมื่อครั้งที่แล้ว ยอห์น 6:39-40

ยอห์น 6:39-40 “39 พระประสงค์ของพระบิดา ผู้ทรงใช้เรามานั้น ก็คือให้เรารักษาบรรดาผู้ที่พระองค์ได้ทรงมอบไว้กับเรา มิให้หายไปสักคนเดียว แต่ให้ฟื้นขึ้นมา ในวันที่สุด 40 เพราะนี่แหละ เป็นพระประสงค์ของผู้ที่ทรงใช้เรามานั้น ที่จะให้ทุกคนที่เห็นพระบุตร และเชื่อในพระบุตรได้มีชีวิตนิรันดร์ และเราจะให้ผู้นั้นฟื้นขึ้นมาในวันสุดท้าย”

 

1 เธสะโลนิกา 5:9-10 ที่เราจบท้ายกัน ครั้งที่แล้ว

1 เธสะโลนิกา 5:9-10 “9 เพราะพระเจ้าไม่ได้เลือกพวกเรา ให้มาถูกพระองค์ลงโทษ แต่ให้มารับความรอด ผ่านทางพระเยซูคริสต์เจ้าของพวกเรา 10 พระเยซูตายเพื่อพวกเรา ดังนั้น เมื่อพระองค์มา ไม่ว่าพวกเราจะตื่นอยู่หรือล่วงหลับไปแล้ว พวกเราก็จะมีชีวิตอยู่กับพระองค์” เอเมน

 

สรุปกันอีกครั้งหนึ่ง  เมื่อเราเชื่อในพระเยซูคริสต์   เชื่อในวันศุกร์ประเสริฐ   เชื่อในวันอีสเตอร์ เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ เราก็ควรจะมีความมั่นใจใน 2 สิ่งนี้ คือ …

(1) มั่นใจในชีวิตนิรันดร์ และมั่นใจในร่างกายใหม่ ที่เราจะได้รับ

(2) มั่นใจว่าพระเยซูทรงสถิตอยู่กับเราด้วย ทุกหนทุกแห่ง ทั้งในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ คือเดินอยู่บนโลกใบนี้ หรือแม้วันที่เราจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม ตามที่พระคัมภีร์บอกไว้ว่าไม่ว่าพวกเราจะตื่นอยู่ หรือล่วงหลับไปแล้ว พวกเราก็จะมีชีวิตอยู่กับพระเยซู เอเมน นี่คือความหวังใจยอดเยี่ยม สูงสุดเลย

 

ผมเชื่อว่ามาถึงวันนี้ เรามั่นใจแล้วว่าเชื่อพระเยซู ตายไปได้รับชีวิตนิรันดร์ วิญญาณได้รับความรอด เชื่อไม่ยาก ว่า …

“ตาย แล้วเราได้รับชีวิตนิรันดร์ จะได้รับร่างกายใหม่ แล้วจะอยู่กับพระเยซูนิรันดร์”

นี่เป็นความเชื่อทั่วๆ ไป ที่ใครๆ ก็มีความหวังใจอย่างนั้น สำหรับคริสเตียน คนที่เชื่อในข่าวประเสริฐนี้  คือมั่นใจ 100% เลยว่าเมื่อถึงวันที่เราจากโลกนี้ไป วิญญาณเราจะไปอยู่กับพระเจ้า อยู่กับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถานนิรันดร์ เราไม่กลัวตายอีกต่อไปแล้ว

ประเด็นที่สอง เรามั่นใจว่าพระเยซูคริสต์ทรงสถิตอยู่กับเราด้วยทุกหนทุกแห่ง อันนี้เป็นความมั่นใจ 100% ไหม? ถ้าเป็น ท่านต้องไม่กลัววิธีตายด้วย ถ้าเรามีความเชื่อ แล้วมั่นใจในถ้อยคำพระเจ้าอย่างนี้ รู้ตลอดเวลาว่าพระเยซูสถิตอยู่กับเรา เดี๋ยวนี้เลย ตลอดเวลา เหมือนกับที่จะสถิตอยู่กับเราในสวรรค์ เมื่อเราจากโลกนี้ไป  สวรรค์อยู่บนโลกใบนี้  ทันทีแล้ว เดี๋ยวนี้เราก็อยู่ในสวรรค์แล้ว เพียงแต่อยู่ในสวรรค์ที่แคบหน่อย เพราะถูกบีบบังคับมาอยู่ในร่างกายอันเก่าเท่านั้นเอง  ถ้ารู้อย่างนี้ได้ มันก็เผชิญได้ทุกอย่าง แม้ความตาย หรือวิธีตายจากโลกนี้  

ในยามที่เรามีความสุข ชีวิตสะดวกสบาย รอบด้าน นั่งแอร์เย็นๆ ฟังคำเทศนาวันอาทิตย์ มีความสุข ฮาเลลูยา สดชื่นจริง มีข้าวฟรีตอนเที่ยงอีกต่างหาก พระเยซูสถิตอยู่ด้วย  แน่ๆ ถูกหรือเปล่า? ไม่ยากเลย ที่จะเชื่ออย่างนี้  เพราะเป็นชีวิตที่อยู่ในความสะดวกสบาย สนุก เขาเรียกว่าสุขสบายรอบด้าน ตะโกนร้องเพลงกัน ตะโกน เอเมนๆ เดินเข้ามาในโบสถ์ด้วยสุขภาพแข็งแรง กระฉับกระเฉงทุกคน ครอบครัวก็อบอุ่นดี เศรษฐกิจการเงินมั่งคั่ง ตื่นมาไม่มีใครทวงหนี้  อันนี้มันก็มั่นใจได้แน่นอนว่าพระเจ้า พระเยซูคริสต์ทรงสถิตอยู่กับเราในทุกหนทุกแห่ง

“อาจารย์นครจะพูดอะไร เอเมน ใช่ พระเยซูสถิตอยู่ด้วย ใช่เลย  ถูกต้อง เอเมน”

ตะโกนดังลั่น

“โอ้! พระเจ้าทรงอยู่ใกล้เหลือเกิน พระเยซูอยู่ใกล้เหลือเกิน”

ทุกครั้งที่เราเข้าไปหาพระเจ้า ในขณะนั้น เราสามารถสัมผัสถึงความรักของพระเจ้า พระเจ้าอยู่ข้างๆ ตลอด คอยอวยพรเรา ทุกพื้นที่ชีวิตเราได้รับพระพรจากพระองค์ ดูเหมือนว่าพระเจ้าเปิดประตูรอรับ รอการสวมกอดเราตลอดเวลาเลย

“โอ้โห! พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย”

มากกว่านี้อีกนะ นี่ยกตัวอย่างให้ฟังเท่านั้นเอง

คราวนี้ ถามว่าแล้วในยามที่เราต้องอยู่ท่ามกลางความทุกข์ยากลำบาก ปัญหารุมล้อมรอบด้าน หนทางมืดมิด หันไปทางไหนก็เจอแต่อุปสรรคปัญหา เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ใบทวงหนี้ ก็นอนอยู่ข้างๆ เตียง ก็ยังเหมือนเดิม แถมโทรศัพท์มาข่มขู่อีกว่าต้องให้วันนี้ ตะกี้นี้ อาจารย์นครบอก “เอเมน” ปากก็เงียบ ทั้งๆ ที่ก็เชื่อว่า “พระเจ้าอยู่ด้วย” แต่ …

“ทำไมฉันเป็นอย่างนี้” นี่นึกในใจ

ผมรู้หลายคนต้องคิดอย่างนี้ บางครั้งมันไม่รู้จะทำอย่างไร?  ถามว่าตอนนี้ ช่วงอย่างนี้ พระเจ้าอยู่ข้างๆ ไหม? ยังอยู่ด้วยไหม? ทำไมเบาล่ะ? นี่ขนาดพูดกันเล่นๆ ยังเบาลงเลย อยู่ไหม? อยู่ ต้องพูดดังๆ เหมือนตะกี้นี้ หัวเราะเหมือนตะกี้นี้ ขณะที่เขามาทวงหนี้นะ ขณะที่ตื่นขึ้นมา มาไม่ได้ เขาต้องหามมาโบสถ์นะ อาทิตย์ที่แล้วเดินมาได้ วันนี้เดินกระโผกกระเผลกมา ยังอยู่ไหม? อยู่ จริงอ่ะ จริง

ตอนที่เจ็บป่วย หมอบอกเป็นโรคร้าย รักษาไม่หาย พระเยซูอยู่ด้วย  ตอนที่หมอบอกข่าวดีของหมอ เพราะหมอจะได้ตังค์

“ตรวจมาแล้ว คุณ …..”

พระเยซูอยู่ด้วยไหม? อยู่ แต่ไม่เห็นมีใครฮาเลลูยา ตอนนั้นเลย

“โอ! ฮาเลลูยา มะเร็งเหรอ”

ตอนที่การเงินฝืดเคือง ชักหน้าไม่ถึงหลัง เป็นหนี้เป็นสินมากมาย ยังเชื่อไหมว่าพระเจ้าอยู่ด้วย? อยู่ ทำไมไฟฟ้ามันถูกตัดไปได้ แล้วตอนที่ครอบครัวแตกแยก ปัญหาลูกไม่เชื่อฟัง ลูกมีปัญหา เชื่อไหมว่าพระเยซูยังอยู่ด้วย ก็พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น ผมไม่ได้แย้งกับท่านนะ ถ้าท่านบอกไม่อยู่ ผมก็บอกรอแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวไปคุยกัน แต่ในนี้บอกอยู่ เพราะเรากำลังบรรยายถึงความเป็นจริงของพระเจ้า พระคัมภีร์บอกเราว่าอยู่ตลอดเวลา

ผมเชื่อว่าหลายคนผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ หลายคนในขณะนี้ ก็ยังเผชิญกับความรู้สึกแบบนี้ ในยามสบายดี สัมผัสพระเจ้าได้ง่ายๆ เลย แล้วก็บอกว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วยตลอดเวลา ทุกหนทุกแห่ง ฮาเลลูยา แต่ในยามที่ต้องการเจอพระเจ้ามากๆ ที่ต้องการขอความช่วยเหลือจากพระเจ้ามากๆ ในยามที่เจอปัญหาหนัก พระเจ้าช่วยที ทำไมหาพระเจ้าลำบากขนาดนี้ พระองค์อยู่ไหน? ยิ่งแสวงหายิ่งไม่พบมากเท่านั้น  เป็นอย่างนั้นจริงๆ

นี่แหละสิ่งที่เราจะเรียนรู้กันในวันนี้ เมื่อเราเจอสภาวะแบบนี้ แน่นอนที่สุด เนื้อหนังของมนุษย์ทุกคนเป็นแบบนี้แหละ เราก็ต้องหวั่นไหวในความเชื่อของเรา เพราะเราเป็นมนุษย์ แล้วก็จะเริ่มตั้งคำถาม เป็นคำถามยอดฮิตของคริสเตียน คือผู้เชื่อในพระเยซูคริสต์ทุกคนว่า …

“พระเจ้าอยู่ที่ไหน?”

“พระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยกับเราจริงหรือไม่?”

“ถ้าพระเจ้าอยู่ด้วย ทำไมเกิดเรื่องนี้ขึ้น?”

พระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์เหมือนเรา  ยังพูดคำนี้บนไม้กางเขนเลย

“พระเจ้าอยู่ไหน?”

เพราะตอนนั้น พระองค์ทรงรับบาปแทนพวกเรา เป็นคนบาปเหมือนเราเลย แยกออกจากพระเจ้าเหมือนกัน แต่นี่เรามีพระเจ้าอยู่ข้างในแล้ว พระเจ้าอยู่กับเราจริงๆ แต่เนื่องจากร่างกายเรา เป็นร่างกายเก่าอยู่ มันจึงต่อสู้กัน ต่อต้านกัน เจอเหตุการณ์ไม่ดี มันก็จะเป็นอย่างนั้นแหละ ถามว่าขณะที่เราตะโกนว่า …

“พระเจ้าอยู่ไหน?ๆ”

ในใจลึกๆ เรารู้ เราเชื่อไหมว่าพระเจ้าอยู่กับเรา  อยู่นั่นแหละ 2 ความคิด 2 อารมณ์อยู่ในคนๆ เดียวกันตลอดเวลา ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้  จริงๆ แล้วคำถามเหล่านี้ มีคำตอบชัดเจนอยู่ในพระคัมภีร์ ย้ำไปย้ำมาทั้งเล่มเลย บอกแล้วบอกอีกว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วยทุกหนทุกแห่ง ทุกเวลา ก็ต้องแปลว่าทุกสถานการณ์ ทุกเหตุการณ์ ไม่ใช่เฉพาะยามสุขสบายเท่านั้น ที่อยู่ด้วย

เหตุที่ยังต้องเกิดคำถามขึ้นกับมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ก็เพราะร่างกายเป็นร่างกายเก่า สภาพแวดล้อมเก่าๆ อยู่ ทนทุกข์อะไร? มันเจ็บอะไรต่างๆ มันก็เจ็บ มันก็ปวด มันก็ทนไม่ไหว ก็ต้อง แสดงความต้องการอะไรออกมาบางอย่าง แต่ลึกๆ ก็ไม่ได้ต้องการอย่างนั้น ทั้งหมดเลย  นี่คือความเป็นธรรมชาติของบรรดามนุษย์บนโลกใบนี้

วันนี้ผมจะหยิบยกเรื่องราวตอนหนึ่งในพระคัมภีร์ เพื่อมาหนุนใจท่าน เพื่อว่าท่านจะได้รู้ว่าท่านไม่ได้มีอะไรพิเศษหรือแปลกกว่าคนอื่นเขาเลย พระเจ้าสถิตอยู่กับท่านจริงๆ แม้เหตุการณ์ที่ท่านผ่านมา หรือกำลังผ่านอยู่ หรือกำลังเผชิญอยู่ขณะนี้  จะเป็นอย่างนั้น ก็ตาม หรือว่าเมื่อเช้าท่านพูดกับพระเจ้าอย่างนี้ ก็ตาม

“พระเจ้าอยู่ไหน?  ไหนบอกว่ามีพระเจ้าอยู่ด้วย ไหนบอกจะอวยพร ทำไมเป็นอย่างนี้”

ไม่แปลกเลย  มันเป็นอย่างนี้ มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนพระเยซูคริสต์มาเกิดบนโลกใบนี้ด้วยซ้ำไป  มันเป็นธรรมดา ท่านจะได้รู้ท่านไม่ได้แปลก และท่านจะได้มั่นใจว่าท่านมีความเชื่อ 100% เต็มๆ ว่าพระเจ้า พระเยซูคริสต์สถิตอยู่กับท่านจริงๆ  อยู่ในท่านจริงๆ

ผมจะนำเรื่องราวของบุคคลคนหนึ่ง ที่ชื่อว่าโยเซฟ มาเป็นตัวอย่าง โยเซฟเป็นบุตรชายของยาโคบ ที่มีบันทึกไว้ในหนังสือปฐมกาล ซึ่งเป็นตัวอย่างที่จะทำให้ท่านเห็นภาพชัดเจนที่สุดว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยทุกหนทุกแห่ง ทุกเวลา

ส่วนใหญ่เขาจะยกเรื่องโยเซฟ สำหรับการอธิบาย หรือบรรยายเกี่ยวกับเรื่องราวการทรงสถิตของพระเจ้า คือเป็นหลักการที่ชัดเจนมาก ในหนังสือพระคัมภีร์

โยเซฟเกิดในครอบครัวของยาโคบ มีฐานะมั่นคงและมั่งคั่ง เป็นลูกโปรดของพ่อ เพราะเกิดจากภรรยาที่พ่อรักที่สุด ตั้งแต่เด็กๆ โยเซฟมีของประทานในการหยั่งรู้เรื่องอนาคต พระเจ้าบอกเรื่องต่างๆ เหล่านี้ คือเป็นเด็กช่างฝัน และมักทำนายฝันของตัวเอง แต่ปัญหาของโยเซฟ คือพอเขาฝันอะไร? เก็บเป็นความลับไม่ได้ เที่ยวไปบอกพี่ๆ หมด ไม่ว่าดีหรือเลว ก็เลยทำให้พี่ๆ ฟัง แล้วหมั่นไส้ ไม่พอใจบ้าง นี่คือปัญหาที่ทำให้เกิดขึ้นกับโยเซฟเอง อีกอย่างหนึ่ง โยเซฟเป็นลูกคนโปรดของพ่อ จึงทำให้บรรดาพวกพี่น้องทั้งหมด รวมกันเป็นเอกฉันท์ไม่ชอบโยเซฟ ซึ่งรวมทั้งนิสัยอื่นๆ ของโยเซฟอีก อย่างเช่น ไปอยู่กับพี่ๆ … พี่ๆ ทำอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องบ้าง ก็เอามาฟ้องพ่อ พวกพี่ๆ รู้แล้ว ในที่สุด เลยอยากจะกำจัดโยเซฟซะ คือขายโยเซฟให้แก่คนอิชมาเอล ซึ่งต่อมา ก็ขายต่อ ไปเป็นทาสรับใช้ของโปติฟา ผู้บัญชาการทหารของอียิปต์

พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่าในทุกสิ่ง ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโยเซฟนั้น พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย และทรงนำชีวิตของโยเซฟตลอดเวลา และโยเซฟเอง ก็รู้ตัวว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย และเขาก็เชื่อฟังพระเจ้าตลอดเวลาเช่นเดียวกัน ท่านลองคิดภาพดูนะครับ ขณะที่บอกว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับโยเซฟตลอดเวลา พระคัมภีร์บันทึกอย่างนั้นเลย  แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้างในชีวิตของเขา

โยเซฟผู้ซึ่งเป็นลูกชายคนโปรดของพ่อ ที่มีฐานะร่ำรวย ถูกพวกพี่ชายอิจฉา ถึงขนาดถูกทำร้าย ผลักตกลงไปในบ่อ แล้วก็ถูกขายให้เป็นทาสของคนอิชมาเอล ถูกขายต่อไปเป็นทาสในเรือนของโปทิฟาห์ อุตส่าห์ทำงานอย่างดี ถูกใส่ร้ายว่าพยายามไล่ปล้ำนายหญิง เสร็จแล้วถูกเขาลงโทษไปจำคุก หนักกว่านั้นอีก ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลย อยู่ในคุก ก็พยายามทำความดี แต่ถูกขังลืม

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ พระคัมภีร์เขียนไว้อย่างนี้เลยว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยกับโยเซฟ และโยเซฟก็ทราบดีว่าพระเจ้าอยู่ด้วยตลอดเวลา โยเซฟตระหนักเสมอว่าพระเจ้าอยู่กับเขาด้วยตลอดเวลา แต่ทำไมต้องเกิดขึ้นอย่างนี้  ตอนอยู่ในคุกเขาสบายดีเหรอ? ไม่สบาย เขารู้ไหมว่าพระเจ้าอยู่กับเขา? รู้ แต่เขาอยากออกจากคุกไหม? อยาก อ้าว! ถ้ารู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย ก็เป็นไปตามน้ำพระทัยก็ได้ ทำไมเขาอยากออกจากคุกล่ะ ก็มันไม่อยากอยู่ มันไม่สุข มันลำบาก เห็นอะไรบางอย่างไหม?

วันหนึ่งโยเซฟได้มีโอกาสทำนายฝันให้กับกษัตริย์ฟาโรห์ ทำให้ได้ออกจากคุก และได้มีชีวิต ความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ได้รับใช้และเป็นที่โปรดปรานของกษัตริย์ฟาโรห์ จนกระทั่งได้รับการแต่งตั้งให้มีฐานะใหญ่โต มั่งคั่งในอียิปต์ บางคนบอก …

“โอ้โห! โยเซฟสบายไปเลยต่อไปนี้”

ไม่ได้สบายเลย ออกมามีชีวิตอยู่ที่ดีขึ้น ตามสายตาจริง แต่งานหนัก (หนักมหาศาลมากๆๆๆ เลย) เพราะคนเดียวต้องดูทั้งหมด บริหารงานทุกอย่าง พลาดก็ไม่ได้ พระเจ้าอยู่ด้วยไหม? อยู่ด้วย

ต่อมาเมื่อเกิดภาวะกันดารอาหาร ที่แคว้นคานาอัน  ที่ครอบครัวเดิมของยาโคบอยู่ พวกพี่ชายของโยเซฟ ต้องพากันมาขอซื้อข้าวจากอียิปต์ และได้พบกับโยเซฟ ซึ่งตอนนั้น โยเซฟกลายเป็นผู้สำเร็จราชการของอียิปต์ไปแล้ว

โยเซฟซึ่งถูกพวกพี่ๆ หมายจะเอาชีวิต ทำกับโยเซฟร้ายแรงถึงขนาดนั้น  แต่แทนที่โยเซฟจะโกรธกับสิ่งที่พี่ชายได้เคยทำให้กับตัวเอง ทำร้ายตัวเอง โยเซฟกลับบอกพวกพี่ชายของเขาว่า …

“เหตุการณ์ที่ผ่านมานั้น ไม่ใช่เป็นเพราะพวกพี่ๆ คิดเอง ทำเองหรอก แต่เป็นพระประสงค์ของพระเจ้า ที่ทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น”

โยเซฟตระหนักอยู่ตลอดเวลาว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขาด้วย

ปฐมกาล 45:3-8 “3 โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า ‘เราคือโยเซฟ บิดาเรายังมีชีวิตอยู่หรือ’ ฝ่ายพวกพี่น้องไม่รู้ที่จะตอบประการใด เพราะตกใจกลัวที่เผชิญหน้ากับโยเซฟ 4 โยเซฟจึงบอกพี่ชายว่า ‘เชิญเข้ามาใกล้เราเถิด’ เขาก็เข้ามาใกล้ แล้วโยเซฟว่า ‘เราคือโยเซฟ น้องที่พี่ขายมายังอียิปต์ 5 แต่บัดนี้ อย่าเสียใจไปเลย อย่าโกรธตัวเองที่ขายเรามาที่นี่ เพราะว่าพระเจ้าทรงใช้เรา ให้มาก่อนหน้าพี่ เพื่อจะได้ช่วยชีวิต 6 เพราะมีการกันดารอาหาร ในแผ่นดินสองปีแล้ว ยังอีกห้าปี จะไถนาหรือเกี่ยวข้าวไม่ได้เลย 7 พระเจ้าทรงใช้เรามาก่อนพี่ เพื่อสงวนคนที่เหลือส่วนหนึ่งบนแผ่นดิน ไว้ให้พี่ และช่วยชีวิตของพี่ไว้ ด้วยการช่วยกู้อันใหญ่หลวง 8 ฉะนั้น มิใช่พี่ เป็นผู้ให้เรามาที่นี่ แต่พระเจ้าทรงให้มา  พระองค์ทรงโปรดให้เราเป็นเหมือนตัวบิดาฟาโรห์ เป็นเจ้าในราชวังทั้งสิ้น และเป็นผู้ครอบครองประเทศอียิปต์ทั้งหมด”

 

“แต่บัดนี้ อย่าเสียใจ อย่าโกรธตัวเองที่ขายเรามาที่นี่ เพราะว่าพระเจ้าทรงใช้เรา ให้มาก่อนหน้าพี่ เพื่อจะได้ช่วยชีวิต”

ถ้ามีใครตอนนี้ หักหลังเรา สมมติ เรามีอยู่ล้านหนึ่ง โกงเราไปสองล้านเลย เอาเงินสดไปหมดเลย แถมเรายังติดหนี้ชาวบ้านเขา  เป็นบุคคลล้มละลาย อีกหนี่งปีต่อมา มาเจอเขาอีกที เราจะพูดอย่างนี้ไหม?

“เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้น ที่ท่านโกงผมไป ไม่ใช่ตัวท่านหรอก เป็นพระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้น ผมอภัยให้ท่านครับ ไม่มีอะไรกันนะ”

มันยากมากนะ ขนาดแค่สองล้าน นี่ทั้งชีวิตเลย

ถ้าย้อนกลับไปดูเมื่อวันที่โยเซฟถูกพวกพี่กลั่นแกล้ง และขายเขาให้กับพวกชาวอิชมาเอล ตอนนั้นโยเซฟมีอายุเพียง 17 ปีเท่านั้น ตอนที่ตกลงไปในบ่อ ในช่วงเวลานั้น เขาต้องคิดว่าเป็นความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสที่ต้องถูกขายและถูกพลัดพรากจากครอบครัวที่มั่งคั่ง ที่เขาอยู่อย่างสบายดี เขาคงตกใจ หวาดกลัวมาก พระคัมภีร์ก็บันทึกไว้ ถึงตอนที่พวกพี่ชายคุยกันตอนนั้น พวกพี่ชายรู้ว่าโยเซฟรู้สึกอย่างไร? ทุกข์ใจขนาดไหน?  เพราะโยเซฟวิงวอนขอพี่ชายอย่าทำกับเขาอย่างนี้เลย โยเซฟสำแดงความกลัว วิตกกังวลออกมาอย่างมากมาย ซึ่งปฐมกาล บทที่ 42 บันทึกไว้ว่าพวกพี่ชายก็ได้ยินว่าเป็นอย่างนี้ ปฐมกาล 42:21

ปฐมกาล 42:21 “พวกพี่ชายจึงพูดกันว่า ‘ที่จริงเรามีความผิดเรื่องน้องเรา เพราะเราได้เห็นความทุกข์ใจของน้อง เมื่อเขาอ้อนวอนเรา แต่แล้วมิได้ฟัง เพราะฉะนั้น ความทุกข์ใจครั้งนี้ จึงบังเกิดแก่เรา”

 

ตอนที่โยเซฟถูกพี่ชายกลั่นแกล้งและกำลังจะถูกขายให้คนอิชมาเอล โยเซฟรู้ตัวไหมว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเขารู้หรือไม่รู้? รู้ แล้วโยเซฟเป็นทุกข์ไหม? เป็น ที่เราอ่านไปเมื่อตะกี้ เป็นทุกข์มาก กลัวไหม? กลัว คุ้นๆ ไหม?  คุ้นเลยนะ ถามว่ารู้ไหมว่าพระเจ้าอยู่ด้วย? รู้ แล้วทำไมต้องทุกข์ ทำไมต้องกลัว?

ถามว่าเมื่อเช้ายังทุกข์อยู่หรือเปล่า? เมื่อวานทุกข์ไหม? ทุกข์ แล้วรู้ไหมว่าพระเจ้าอยู่ด้วย? รู้ แล้วทำไมอยู่ในคนๆ เดียวกันได้ ไม่รู้สึกแปลกเหรอ ให้ตอบพร้อมกันทุกคนเลย เพราะเรายังเป็นมนุษย์

โยเซฟก็เป็นมนุษย์ ไม่ใช่เทวดา ไม่ใช่ทูตสวรรค์ เราก็เป็นมนุษย์ ไม่ใช่เทวดา ไม่ใช่ทูตสวรรค์ เรารู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ เราเชื่อว่าพระเยซูสถิตอยู่กับเรา … เราเชื่อเต็มร้อย จับเราไปฆ่า เราก็เชื่อ ตายในวันพรุ่งนี้ วินาทีนี้  ทันทีทันใด เราก็เชื่อว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา  แต่ถึงวินาทีนั้น  ความทุกข์ยากลำบากมา เราก็ต้องกลัว เป็นเรื่องธรรมดา เพราะเราเป็นมนุษย์  … มนุษย์ก็ได้แค่คิดแบบมนุษย์ มนุษย์ก็เจ็บปวด แบบมนุษย์ มนุษย์อ่อนแอเหลือเกิน ช่วยตัวเองไม่ได้ พระเยซูจึงมาช่วยเราไง และถ้าไม่จำเป็นต้องใช้เราต่อไป พระองค์ก็พาเราไปพักผ่อนแล้ว แต่ที่ยังให้เราอยู่ในร่างกายนี้ เป็นมนุษย์อยู่เหมือนเดิมตอนนี้ ก็เพื่อจะใช้ฐานะที่เราเป็นมนุษย์นั้น ให้เกิดประโยชน์ในแผนการของพระเจ้า แต่เมื่อเราเป็นมนุษย์ เรายังไม่สามารถรับรู้ถึงแผนการใหญ่ของพระเจ้าได้เลย วันหนึ่งที่เราออกจากร่างกายนี้ เราเป็นวิญญาณออกไปแล้ว เราจะเห็นภาพรวม แล้วเราจะ …

“อ๋อ! เข้าใจแล้ว”

แต่ ณ วันนี้ พระคัมภีร์บอก อาจารย์เปาโลบอก เราเห็นแค่รางๆ เข้าใจคำว่า “รางๆ” ไหม? ตอนนี้เรามองเห็นแผนการของพระเจ้าแค่รางๆ  ไม่ใช่ไม่ชัดนะ รางๆ มันเหมือนกับ …

เหมือนคนอายุมากๆ ตาไม่ค่อยดี ต้อไม่ได้ลอกอะไรแบบนี้

“เอ๊ะ! ใช่หรือเปล่าเนี้ย?”

“กี่โมงแล้ว?”

คือไม่เห็น

“ตอนนี้ เลขอะไรเนี้ย ใกล้เที่ยงหรือยัง? ไม่รู้เลขอะไร?”

นั่นแหละ คำว่า “รางๆ” คือไม่เห็น เราไม่เห็นแผนการของพระเจ้าว่าพระเจ้าทำสิ่งเหล่านี้ เพื่ออะไร? ทำไมต้องทำอย่างนี้? ทำให้เราทุกข์ทรมานทำไม? เพราะอะไร?  เราไม่รู้ไง เพราะเรายังเป็นมนุษย์

ด้วยสติปัญญาของมนุษย์ โยเซฟก็มองเห็นแค่ความทุกข์ที่อยู่ตรงหน้า ตามประสาของมนุษย์ทั่วๆ ไปว่าความทุกข์นี้ กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาอย่างไร? เช่น เขากำลังจะถูกขายเป็นทาส ไปอยู่ต่างถิ่นทรมาน ต้องเจอกับความทุกข์ทรมานในคุก เจอความยากลำบากขนาดไหนก็ไม่รู้? ก็ต้องกลัวอย่างนี้แหละ เหมือนเราทั้งหลาย  ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเราตอนนี้ เราไม่รู้จริงๆ หมอก็บอกรักษาไม่หาย เงินก็ไม่รู้จะไปหามาจากไหนให้เขา? แล้วทำไมต้องเป็นอย่างนี้? แล้วรู้ไหมว่าพระเจ้าอยู่ด้วย? ก็รู้ ทิ้งพระเจ้าไหม? ไม่ทิ้ง อย่างไรก็ไม่ทิ้งแน่นอน แต่ทำไมเหตุการณ์เกิดขึ้นกับเราอย่างนี้ เราก็ดิ้นรนไปเรื่อยๆ เหมือนโยเซฟที่กำลังกลัว

จนกระทั่งเวลาผ่านไป นี่สำหรับโยเซฟนะ โยเซฟเริ่มเห็นคำตอบ เริ่มเข้าใจแผนการของพระเจ้า เหมือนที่โยเซฟได้พูดกับพี่ชายว่า …

“มิใช่พี่ ที่เป็นผู้ให้เรามาที่นี่ แต่พระเจ้าทรงให้เรามา เพื่อที่ว่าเราจะสามารถช่วยครอบครัวและบ้านเมืองของเราได้ในวันนี้”

พูดง่ายๆ โยเซฟรู้ว่าพวกพี่ชายเป็นเพียงแค่เครื่องมือ ที่พระเจ้าใช้ให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ตามแผนการที่พระองค์ได้จัดเตรียมไว้ทั้งสิ้น ถามว่าเชื่อเพราะอะไร? เพราะมันเกิดขึ้นแล้วไง มันอ๋อ! แล้วไง วันที่เราเกิดปัญหา เราคิดไม่ออกเลย เราก็คิดแต่พระเจ้าอยู่ไหน?ๆ แต่พอพระเจ้าทรงตอบ ทรงนำ พาไป แผนการค่อยๆ เปิดขึ้นเรื่อยๆ เราจะเห็น

“อ๋อ! เมื่อวานนี้ หรือเมื่อปีที่แล้ว หรือเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ที่เขาโกงเราจนหมดตัว เพื่อเราจะได้เปลี่ยนอาชีพ และมาเป็นอาชีพนี้ แล้วมันดีกว่าเก่าเยอะแยะมากมายไปหมดเลย  ขอบคุณพระเจ้า เมื่อ 2 ปีที่แล้ว”

เจ๊งไปหมดทุกอย่าง  แต่ตอน 2 ปีที่แล้ว เราทำไม?

“เชื่อพระเจ้า ทำทุกสิ่งทุกอย่างตามพระเจ้าหมด ทำไมมันเป็นอย่างนี้”

สามปีผ่านไป ยี่สิบปีผ่านไป โอ้โห! ขอบคุณพระเจ้า ใน 20 ปีที่แล้ว ถ้าเผื่อไม่เป็นอย่างนั้น ป่านนี้ เราไม่เป็นอย่างนี้ ถูกหรือไม่ถูก? เหมือนไหม? เหมือน

เรื่องราวของโยเซฟ เป็นตัวอย่างให้เราเข้าใจความหมายที่แท้จริงของการที่บอกว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเราทุกหนทุกแห่ง เหมือนกับที่พระเจ้าสถิตอยู่กับโยเซฟตลอดเวลา และโยเซฟก็รู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย แต่ชีวิตของโยเซฟก็ไม่ได้ราบรื่น หรือโรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดเวลา เพราะฉะนั้น เราก็เหมือนกัน เมื่อพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย ก็ไม่ได้หมายความว่าเราอยากได้อะไร? ก็ได้ตามที่เราชอบ บางคนคิดอย่างนั้น พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย อยากได้อะไรก็สบายสิครับ อยากมาเป็นคริสเตียนจัง เข้าใจผิด แต่มันหมายถึงว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา พระองค์จะทำงานในชีวิตของเรา จากนี้ต่อไป เราเป็นเพียงแค่จิ๊กซอตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของภาพแผนงานใหญ่ของพระเจ้า ที่เราไม่เห็นเบ่อเริ่มเทิ่มนั่น แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ซึ่งภาพที่มองนั้น  แตกต่างจากที่พระเจ้ามองอย่างสิ้นเชิง แผนการของเรา ความต้องการของเรา กับแผนการของพระเจ้า ความต้องการของพระเจ้า ต่างกันอย่างสิ้นเชิง เหมือนฟ้ากับเหว

หลายครั้งเราต้องการให้เป็นไปตามความต้องการของเราเอง เพราะเราคิดล่วงหน้า แค่ไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง อาจจะครึ่งชั่วโมงหน้า หรือไม่ก็พรุ่งนี้ หรือเดือนนี้  เพราะเราอยากจะสบายกว่านี้ เดี่ยวนี้ เร็วๆ เลย คิดสั้นๆ พูดง่ายๆ แต่แผนการพระเจ้าบางสิ่งบางอย่างที่พระองค์อนุญาตให้เกิดขึ้นกับเรานั้น พระองค์มองไปถึงโน่น เป็นนิรันดร์ปี และไม่ได้เกี่ยวข้องกับชีวิตเราคนเดียว มันไปเกี่ยวพันกันหมดเลยทุกอย่าง ไม่ใช่โยเซฟทุกข์ทรมาน เพื่อจะช่วยเหลือครอบครัวเขาเท่านั้น แผนการของพระเจ้าเยอะแยะ

โยเซฟก็เป็นหนึ่งในจำนวนที่ทำให้พระเยซูคริสต์มาเกิดในกรุงเยรูซาเล็ม มาตายที่กรุงเยรูซาเล็ม มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ทั้งโลก จนมาถึงทุกวันนี้ด้วย ก็คือหนึ่งในจำนวนแผนการของพระเจ้า ที่จะทำให้พระเยซูคริสต์มาเกิด เห็นภาพไหม?  โยเซฟไม่รู้เลยว่าถูกใช้ขนาดไหน? แค่โยเซฟรู้บ้างตอนท้ายๆ ว่ามาให้ทนทุกข์ตอนนั้น เพื่อที่จะมาวันนี้ เกิดกันดารอาหาร จะได้ช่วยคนอิสราเอลได้ ก็อาจจะคิดอยู่แค่นั้นเอง แต่พระเจ้ามองไปที่ภาพรวม แล้วเราอ่านเรื่องราวย้อนหลังกลับไปในประวัติศาสตร์ เราเห็น โอ้โห! นึกว่าช่วยแค่นั้น เปล่า เกี่ยวกับที่พระเยซูจะมาเกิดด้วย ภาพใหญ่มหาศาล

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราตอนนี้ ไม่ว่าจะดีหรือร้ายในสายตาเราก็ตาม จงระลึกไว้เสมอว่าแผนการของพระเจ้า จะเป็นแผนการที่ดีเสมอ เพื่อสวัสดิภาพ และสิ่งที่ดีสำหรับผู้ที่รักพระองค์ และสำหรับสรรพสิ่งทั้งหลายที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นทั้งหมด ที่ทรงใช้เราขนาดนี้ มันเกี่ยวพันกันทั้งหมดเลย  มองไม่เห็น แต่พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น สรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างทั้งหมด รอคอยวันแห่งการไถ่ถอน รอคอยวันแห่งการช่วยเหลือของพระเจ้าทั้งสิ้น มันก็ผ่านทางมนุษย์เรา ช่วยเรา บางทีเราอาจทนทุกข์อะไรบางอย่าง เพื่อไม่ให้คนเขาตัดต้นไม้ทำลายป่า เพื่ออะไรบางอย่าง เต็มไปหมด เข้าใจใช่ไหมครับว่าแผนการของพระเจ้าใหญ่ยิ่งขนาดไหน? บางทีเราคิดว่าเป็นผลดีสำหรับคนเดียว ไม่ใช่ เป็นผลดีสำหรับเราด้วย และในขณะเดียวกัน เป็นผลดีสำหรับแผนการของพระเจ้า เกี่ยวข้องกับส่วนรวมทุกอย่างบนโลกใบนี้ ในมหาจักรวาลนี้ทั้งหมด นี่แหละคือการรับใช้พระเจ้าที่แท้จริง ต้องคิดอย่างนี้

ถ้าคิดว่ามารับใช้พระเจ้า คือมาโบสถ์ มาทำงานโบสถ์ มาเทศนา ไปประกาศข่าวประเสริฐ มันไม่ใช่แค่นั้น นั่นมันส่วนเดียว นิดเดียว รับใช้พระเจ้า คือทุกลมหายใจ ที่คุณเข้าออกตอนนี้ กำลังใช้อยู่นั่นแหละ เพราะว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับคุณไง? เอเมน ถ้าพระเจ้าไม่สถิตอยู่กับคุณ ก็อีกเรื่องหนึ่ง พระเจ้าก็ยังทรงใช้อยู่  พระเจ้าใช้คนที่ไม่รู้จักพระเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน

การรับใช้พระเจ้า ก็คือการเป็นจิ๊กซอตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง ที่นิ่งๆ แล้วก็เชื่อฟังพระเจ้า นิ่งในตำแหน่งที่พระเจ้าวางไว้ แค่นั่นเอง ถ้าคุณไม่นิ่ง พระเจ้าก็ทำได้เหมือนเดิม แต่คุณเองนั่นแหละจะเหนื่อย และเจ็บเปล่าๆ ภาษาพระคัมภีร์เขาเรียกว่าถีบประตักมันเจ็บตัวเอง

เปาโลก่อนที่จะมาเชื่อพระเจ้า ทำตรงข้ามกับน้ำพระทัยพระเจ้า พระเยซูบอกว่าอย่าถีบประตักเลย   เจ็บตัวเปล่าๆ ประตักก็เหมือนหอก  แหลมๆ ไปถีบมัน   เราก็เจ็บเอง   อย่าลืมว่าเราเป็นจิ๊กซอตัวเล็กตัวหนึ่ง ในภาพใหญ่ๆ ของมหาจักรวาลนี้ ที่พระเจ้าต้องการให้เป็น ที่พระเจ้าต้องการให้มาเกิดขึ้น หรือวาดแผนงานไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งเราทั้งหลายรวมเรียกกันว่าน้ำพระทัยของพระเจ้า เอเมน

เวลาเราอธิษฐาน “ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัย”

จงจำไว้ว่ามันใหญ่เกินมากกว่าที่เราจะคิด ยกตัวอย่างว่าถ้าเราจะทำคริสตจักรนี้ ทำหอประชุมนี้ใหม่ อีกไม่กี่ปี? เราจะย้ายไปอยู่ที่ไหน? เราอธิษฐาน จบลงด้วยว่า …

“ที่นี่ก็ดี ที่นี่น่าไปอยู่มากเลย เราไปดูมาแล้ว สถานที่ดีมาก เหมาะทุกอย่าง ที่ดินเขาก็ให้เราฟรีด้วย ดีหมดเลย”

แต่สุดท้าย ก็คือมันใช่น้ำพระทัยพระเจ้าไหม? ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ก็คือเป็นไปตามแผนการของพระองค์ เพราะว่าโบสถ์นี้ เป็นแค่ฝุ่นเล็กๆ เมื่อเข้าไปอยู่ในแผนการรวมของพระเจ้าทั้งหมด ในมหาจักรวาล เอเมนไหม? อย่างนี้มันก็ยิ้มแย้มแจ่มใสใช่ไหมว่าเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ที่เหลือก็ให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้าก็แล้วกัน

ในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ถ้าเรามั่นคงในความเชื่อได้แบบนี้ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากขนาดไหน?  ยึดมั่นในถ้อยคำพระเจ้า ในหนังสือโรม 8:28 บอกไว้ชัดเจนมากเลย

โรม 8:28 “และเรารู้ว่าในทุกๆ สิ่ง พระเจ้าทรงทำให้เกิดผลดี แก่บรรดาผู้ที่รักพระองค์ คือผู้ที่ได้ทรงเรียก ตามพระประสงค์ของพระองค์”

 

“บรรดาผู้ที่รักพระองค์” ไม่ได้หมายถึงคนนั้น  คนเดียว สมัยก่อนผมก็นึกว่าข้อนี้หมายถึงว่าพระองค์จะทรงทำให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลดี สำหรับผมคนเดียว ไม่ใช่ อย่าเข้าใจผิด พระองค์ไม่มีความลำเอียงถึงขนาดนั้นหรอก รักเราที่สุด และรักทุกคนที่สุดเหมือนกัน รักสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง ความสวยงามที่พระองค์ทรงสร้างมาที่สุดเหมือนกัน และพระองค์ทรงทำให้มันสวยงามอย่างนั้นได้แน่นอน เอเมน ถ้าเราไม่ให้พระองค์ใช้ พระองค์ก็ไม่ใช้เราหรอก แล้วคุณจะหนีไปไหน? หนีไปไหวเหรอ หนีไปได้ไหม?

ตรงนี้หมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น  ผ่านทางชีวิตของเรา ไม่ใช่ดีอย่างเดียว ดีสำหรับส่วนรวมทั้งหมดเลย เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์ พระประสงค์ของพระองค์ ก็คือน้ำพระทัยของพระองค์ … น้ำพระทัยของพระองค์ คือเป็นไปตามแผนการใหญ่ของพระองค์ในจักรวาล ที่เราไม่รู้ ภาพนั้นใหญ่ขนาดไหน? วันหนึ่งเราจะเห็นด้วยตาฝ่ายวิญญาณของเรา

ถ้าเราสามารถเชื่อมั่น 2 สิ่งนี้ได้ คือ …

(1) พระเจ้าสถิตอยู่กับเราด้วย ทุกหนทุกแห่ง ทุกเวลา

(2) ในทุกสิ่งที่เกิดขึ้น พระเจ้าทรงกระทำให้เกิดผลดี สำหรับทุกๆ อย่าง อย่างแน่นอน ไม่ใช่ดีสำหรับเราอย่างเดียว แต่ดีสำหรับผู้คนรอบข้างด้วย

ถ้าเราเชื่อมั่นได้แบบนี้ ทั้ง 2 อย่างนี้ รับรองว่าเราจะผ่านเหตุการณ์ทุกอย่าง ทุกสถานการณ์บนโลกใบนี้ได้อย่างสบาย

คำว่า “สบาย” อย่างที่ผมบอก ก็ว่ากันไปตามสถานการณ์ ลุ่มๆ ดอนๆ  นี่แหละเขาเรียกว่ารับใช้ เกิดอะไรขึ้น ก็ไม่เป็นไร? พระเจ้าสถิตอยู่ด้วย และพระองค์เป็นผู้อนุญาตให้สิ่งนี้เกิดขึ้น และเมื่อพระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้น พระองค์ทรงมีพระประสงค์ของพระองค์ ตามแผนการของพระองค์อย่างแน่นอน แล้วพระประสงค์ของพระองค์ ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราและทุกคน  ทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น  เราจึงสามารถเอเมน ขอบคุณพระเจ้าได้ในทุกกรณี

เห็นไหม? มันมีเหตุผลของมัน ตามถ้อยคำพระเจ้า มีตัวอย่างของมันตามถ้อยคำพระเจ้า พอมีตัวอย่าง มีเหตุผลของพระเจ้ามายืนยันอย่างนี้  เราก็รู้สึกมาถูกทางแล้ว ทำให้ถูกต้องแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะทำได้อย่างนี้เสมอไปนะครับ พอความทุกข์เข้ามา ถ้อยคำที่เคยท่องได้อยู่ตลอดเวลา มันก็หายไป คำบรรยายที่ฟังวันนี้ มันก็หายออกไปจากสมอง กลายเป็นคำเดิมออกมา เหมือนเดิม ก็ไม่แปลก

จึงมีคำกล่าวว่า “ความทุกข์ยากลำบาก จะทำให้เกิดผลได้ 2 ทาง”

ทางที่ 1 คือบั่นทอนความเชื่อของเรา

ทางที่ 2 คือทำให้ความเชื่อของเรา มีจิตวิญญาณที่เติบโตเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น เอเมน

ใครอยากได้อันที่หนึ่งบ้าง? ไม่อยาก เราอยากได้อันที่สอง พระเจ้าสถิตอยู่กับท่าน พระเจ้าจะพาท่านไปอันที่สองแน่นอน ท่านจะมีความเชื่อมั่นคงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เหมือนที่โยเซฟมี ขึ้นไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งสามารถคุยกับคนที่ทรยศคุณได้ว่า …

“วันนั้น เธอทำฉันอย่างนี้ 20 ปีผ่านมาแล้ว ฉันจำไม่ผิดเลยจนทุกวันนี้ ฉันอภัยให้เธอ”

พูดอย่างนี้เหรอ ไม่ใช่แล้ว

“ฉันจำได้นะวันนั้น แต่ไม่ใช่ท่านหรอก ท่านไม่ต้องมาขออภัยฉันเลย พระเจ้าอนุญาตให้สิ่งนี้เกิดขึ้น เพื่อสิ่งที่ดีจะเกิดขึ้นในวันนี้”

เปลี่ยนไปไหม? แต่ต้องรอหน่อยนะ มันไม่ได้วันนี้หรอก มันต้องค่อยๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทีละนิดทีละหน่อย ให้จิตวิญญาณเราเข้มแข็งขึ้นด้วยการเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ที่สนุกสนาน พระเจ้าพาเราผ่านเข้าไปในนั้น โดยที่พระองค์ทรงอยู่กับเราด้วย พระเยซูพาเราขึ้นโรลคอสเตอร์ หรือรถไฟเหาะ ที่เด็กๆ เล่น ไม่ใช่เด็กแล้ว โตแล้ว ที่มันหมุนได้  เสียวน่าดู แต่พระเยซูนั่งอยู่กับเรา ไปไหม?  ไม่อยากไป ก็ต้องไป เพราะคนซื้อตั๋ว ไม่ใช่ท่าน พระองค์เป็นผู้ซื้อตั๋ว ท่านไม่ไป ท่านก็ต้องไปอยู่ดี มันเหมือนอย่างนั้นแหละ มันจะมีโค้งต่อไปไหม  ผมเคยขึ้นครั้งหนึ่ง ขนาดตอนนั้น ก็อายุน้อยกว่านี้ไม่เท่าไร? จะลงแล้ว ตอนขึ้นสบายยิ้มแย้มแจ่มใส สนุกจัง สบาย พอกำลังลง เอาจริงเหรอ อ๊ากกกกก มีใครไม่ตะโกนบ้าง ผมว่าไม่มี กล้าอย่างไร? ก็ตะโกนเหมือนกันล่ะ

“พระเจ้าอยู่ไหน? ไหนบอกว่า … (แล้วก็ใส่ไปเอง อยากจะใส่อะไร ก็เชิญ)”

ส่วนจะไปทางไหน?  ขึ้นอยู่กับเราว่าเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากอย่างไร? แบบไหน? หรือ ตอบสนองเหตุการณ์ทุกข์ยากนั้นอย่างไรบ้าง? ตอบสนองให้ดีๆ มันก็ช่วยให้เรามีความเชื่อเพิ่มขึ้น ตอบสนองไม่ดี ก็ทำให้เราความเชื่อท้อแท้เหี่ยว จะเอาอย่างไร? อดทนหน่อย ให้มันขึ้นไปดีกว่า ถึงแม้ท่านเหี่ยวอย่างไร? เดี๋ยวพระเจ้าก็ต้องหนุนท่าน ในที่สุดท่านก็ขึ้นไปได้อยู่ดี

ในพระคัมภีร์เดิม เมื่อบอกว่าพระเจ้าสถิตอยู่กับคนนี้ สถิตอยู่กับดาวิด สถิตอยู่กับโยเซฟ พระเจ้าสถิตอยู่รอบๆ ตัวเขา อาจจะเป็นทูตสวรรค์มาเป็นบางครั้ง ผมก็ไม่รู้ แต่ก็สถิตอยู่ด้วย  แต่ในพระคัมภีร์ใหม่ เมื่อพระเยซูตายที่ไม้กางเขน  เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม แล้วให้พระวิญญาณมาสถิตอยู่กับเรานั้น แปลว่าสถิตอยู่ในเรา พระคัมภีร์บอกพระเยซูคริสต์อยู่ในเรา พระเจ้าอยู่ในเราแล้ว ไม่ใช่อยู่ด้วยกับเรา แต่อยู่ในเราเลย ข้างในนี้เลย ยิ่งชัดใหญ่เลย เราพิเศษกว่าตั้งเยอะ ขอบคุณพระเจ้า พระคริสต์ พระองค์ทรงอยู่ในเรา

สมัยก่อนนี้ เขาแสวงหาคนพิเศษที่พระเจ้าจะสถิตอยู่ด้วย โยเซฟพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย แต่ตอนนี้ พอเชื่อพระเยซู เราเป็นคนพิเศษมากเลย ไม่ใช่สถิตอยู่ด้วยกับเรา แต่สถิตในเรา เข้ามาอยู่ในเราเลย นี่คือความพิเศษ

ฉะนั้น พวกเราทั้งหลาย หลายครั้งเราก็อยู่ในความทุกข์ยากลำบากเหมือนกัน  ที่โยเซฟต้องผ่าน แต่เรารู้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วยกับเรา อยู่ในเรา  ในพระเยซูคริสต์ แม้บางครั้ง  เราไม่อยากที่จะเผชิญกับสถานการณ์อย่างนั้นเลย ความทุกข์ยากลำบากอย่างนั้น เราอธิษฐานทูลขอพระเจ้าในสิ่งที่เราอยากได้ ในสิ่งที่เราต้องการให้เป็น มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ต้องรู้สึกฟ้องผิด ทำไมอธิษฐานแบบนี้  จะเอาสบายเสมอ (ทุกคน) มันเป็นอย่างนี้แหละ มีใครอยู่ดีๆ อธิษฐานว่า …

“พระเจ้าอยากจะทุกข์มากกว่านี้อีกนิดหนึ่งได้ไหม? ขอความทุกข์หน่อยหนึ่ง ขอปัญหาเยอะขึ้นอีกนิดหนึ่ง”

ไม่มี ไม่ใช่มนุษย์แล้ว ถ้ามนุษย์มันต้องอย่างนี้ทุกคน อยากให้มันจบๆ ปัญหา อยากให้มันหลุดปัญหาไป คือมันเจ็บปวดจริงๆ

“ขอเถอะ พระเจ้าช่วยด้วย”

แต่อย่างที่บอก เหมือนพระเยซูที่สอนเรา แต่สุดท้าย ก็ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า นี่คือของแท้ ถ้าพระเจ้าอยู่ในตัวเขาจริงๆ จะเป็นอย่างนี้

พระเยซูเองก็เป็นตัวอย่าง ในการอธิษฐานเช่นนี้ เช่นเดียวกัน ในสวนเกทเสมเน ไม่อยากเลย ไม่อยากจะจากพระเจ้า แยกจากพระเจ้า ไม่อยากจะรับบาปของมนุษย์ ไม่ไหวแล้ว แต่ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์แล้วกัน วางใจในพระองค์ พระเยซูคริสต์สอนให้เราอธิษฐานตามอย่างพระองค์ ขออย่าได้เป็นตามความประสงค์ของลูก แต่ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ เพราะเรารู้ว่าน้ำพระทัยของพระองค์ เป็นการรวมทั้งหมดที่ยิ่งใหญ่ ที่พระองค์ทรงทำให้ดีทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนได้ดีหมด

นี่คือเหตุผลที่พระเยซูสอนเราให้อธิษฐานตรงนี้  ให้เป็นไปตามน้ำพระทัย เพราะรู้ว่าพระองค์ทรงครอบครองทุกสิ่ง จัดเตรียมทุกอย่าง ยิ่งใหญ่เกินกว่ามนุษย์จะเข้าใจ พระองค์ทรงทำได้ทุกอย่าง เพราะฉะนั้น วางไว้ให้พระองค์ มอบให้พระองค์ไปเลย เอเมน

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 3 เมษายน 2016 เรื่อง “การเป็นขึ้นมาใหม่” โดย นคร เวชสุภาพร

วันนี้ก็เป็นวันครบรอบหนึ่งสัปดาห์ของการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูคริสต์ ซึ่งเรามาเริ่มต้นด้วยถ้อยคำในพระคัมภีร์  ที่จะตอกย้ำให้เราเห็นถึงความสำคัญของวันศุกร์ประเสริฐ  และวันอีสเตอร์ ที่เราได้รับพระพรจากพระเจ้าร่วมกัน ที่เราได้มาร่วมกันระลึกถึงสิ่งนี้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และได้เฉลิมฉลองกันไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

และวันนี้จะใช้หัวข้อเรื่อง ชื่อว่า “การเป็นขึ้นมาใหม่” เรียนเพื่ออะไร?  เพื่อเราทั้งหลายจะได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เมื่อเกือบ 2,000 ปีที่ผ่านมา วันศุกร์ประเสริฐและวันอีสเตอร์ วันสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์ ที่ไม้กางเขนและวันเป็นขึ้นมาใหม่นั้น มันเกี่ยวข้องโดยตรงกับชีวิตของเราอย่างไร?  เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเราอย่างไร? เราในที่นี่ ไม่ได้หมายถึงเราทั้งหลายที่นั่งอยู่ที่นี้  ที่รู้จักพระเยซูแล้ว ที่รู้ว่าข่าวดีนี้ เป็นอย่างไรแล้ว ไม่ใช่แค่นั้น  เราหมายถึงมนุษยชาติทั้งปวงด้วย

เราจะเริ่มต้นจากหนังสือโรมนะครับ เปิดไปที่หนังสือโรม 6:5-9

โรม 6:5-9 “5 ถ้าเราได้มีส่วนร่วมกับพระองค์ ในการตายเหมือนพระองค์ แน่นอน เราจะมีส่วนร่วมในการเป็นขึ้นจากตายเหมือนพระองค์ 6 เพราะเรารู้ว่าตัวเก่าของเรา ถูกตรึงไว้กับพระองค์แล้ว เพื่อกายบาปนั้นจะถูกขจัดไป เพื่อเราจะไม่เป็นทาสบาปอีกต่อไป 7 เพราะว่าผู้ใดที่ตายแล้ว ก็เป็นอิสระจากบาป 8 ถ้าเราตายกับพระคริสต์แล้ว เราเชื่อว่าเราจะมีชีวิตกับพระองค์ด้วย 9 เพราะเรารู้ว่าในเมื่อทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากตายแล้ว พระองค์จะไม่มีวันตายอีก ความตายไม่มีอำนาจเหนือพระองค์อีกต่อไป”

 

ถ้อยคำตรงนี้ พูดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับพระเยซูในวันศุกร์ประเสริฐและวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้เกิดขึ้นแล้ว และมันเป็นผลมาถึงชีวิตของพวกเราทุกคนด้วย มันได้เกิดขึ้นแล้วกับชีวิตของเราด้วย แต่ข้อพระคัมภีร์ได้บอกไว้ว่าถ้าเราได้มีส่วนร่วมกับพระองค์ ในการตายเหมือนพระองค์ และแน่นอน เราจะมีส่วนร่วมในการเป็นขึ้นจากการตายเหมือนพระองค์ด้วย พระองค์เป็นตัวแทนใช่ไหมครับ? เราตายกับพระคริสต์แล้ว เราเชื่อว่าเราจะมีชีวิตกับพระองค์ด้วย ทั้งหมดนี้ พระเยซูคริสต์เป็นตัวแทนให้กับพระองค์

คำแรก คือคำว่า “ถ้า” ถ้า ก็คือถ้าท่านเชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นใคร? เชื่อข่าวดีของพระเยซูคริสต์ เชื่อว่าที่พระองค์ทรงพูดมาทั้งหมดนั้น เป็นความจริง พระองค์เป็นตัวแทนของมนุษยชาติ เพื่อเป็นแพะรับบาป รับโทษแทนพวกเราทุกคน ถ้าท่านเชื่ออย่างนี้ ท่านก็มีส่วนร่วม ในการตายของพระองค์บนไม้กางเขน เมื่อวันศุกร์ และได้เป็นขึ้นจากความตายร่วมกับพระเยซูคริสต์ในวันอาทิตย์ด้วย เราตายและเราเป็นขึ้นมาใหม่ร่วมกับพระเยซูคริสต์ ถ้าเราเชื่ออย่างนี้ บรรทัดสุดท้ายเขียนว่าอย่างไร?  เราเชื่อว่าเราจะมีชีวิตนิรันดร์กับพระองค์ด้วย ถ้าเราเชื่ออย่างนี้ การเป็นขึ้นมาจากความตายในวันที่ 3 เราก็เป็นด้วย  และเรามีชีวิตร่วมอยู่กับพระองค์ ก็คือเราเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์นั่นเอง

เชื่อในนี้ คืออะไร?  ก็คือข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ที่พระเยซูบอกให้เราประกาศออกไป เรื่องพระเยซู ถ้าใครเชื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นกับเขา ถ้าไม่เชื่อ ก็ไม่เกิด เพราะในนั้นเขียนว่า “ถ้า” พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ผ่านมา 2,000 ปีแล้ว ก็เป็นเรื่องของพระองค์ เราก็อยู่ส่วนเรา เพราะเราไม่เชื่อไง แค่นี้เอง และเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน  เราเองก็ถูกตรึงและตายไปพร้อมกับพระองค์ด้วย และเมื่อวันอาทิตย์ พระเยซูทรงเป็นขึ้นจากความตาย  เราก็เป็นขึ้นจากความตาย เหมือนกับพระองค์ด้วย นี่ตามพระคัมภีร์เป๊ะเลย หลายคนเริ่มงงว่าตายอย่างไร? เป็นขึ้นมาอย่างไร? อาทิตย์ที่แล้วก็นั่งอยู่ วันนี้ก็นั่งอยู่เหมือนเดิม ถูกไหม?

ตามที่พระคัมภีร์บอกว่ามนุษย์ทุกคนเป็นคนบาป และต้องได้รับโทษของความบาป คือความตาย ความตายตรงนี้ หมายถึงตายและตาย ตาย 2 อัน วันนี้เราจะมาขยายความตรงนี้นะครับ ให้ละเอียดเลย ให้ทุกคนเข้าใจว่าความหมายตามพระคัมภีร์ของการตายและตาย คืออะไร? การเป็นขึ้นจากความตายของเรา มีลักษณะเป็นอย่างไร? ร่วมกับพระเยซูคริสต์เป็นอย่างไร? วันนี้ท่านจะเห็นทะลุปุโปร่ง เรื่องข่าวประเสริฐตรงนี้

เรามาเริ่มต้นดูถ้อยคำพระเจ้าที่บอกเราว่าแผนการของพระเจ้า ในเรื่องการตายและการเป็นขึ้นมาใหม่ของพระเยซูคริสต์นั้น จริงๆ แล้ว เป็นแผนการสำหรับเราทั้งหมดเลย ที่พระเยซูต้องตาย ก็เพราะเรา คือมวลมนุษยชาติได้ตายไปก่อนแล้ว และเพราะพระเจ้าต้องการให้เราได้เป็นขึ้นจากความตาย คือมวลมนุษยชาติเป็นขึ้นจากความตาย  จึงทรงให้พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นจากตายก่อน เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ที่ต้องเกิดขึ้น ก็เพราะเรา ก็คือมวลมนุษยชาติ จึงจำเป็นต้องให้มีอย่างนี้เกิดขึ้น  1 โครินธ์ 15:15-20

1 โครินธ์ 15:15-20 “15 ความจริง คือถ้าพระเจ้าไม่ได้ทรงให้คนตายเป็นขึ้นมา พระองค์ก็ไม่ได้ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นมา 16 เพราะถ้าพระเจ้าไม่ทรงให้คนตายเป็นขึ้นแล้ว พระองค์ย่อมไม่ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นเช่นกัน 17 และถ้าพระองค์ไม่ได้ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากตาย ความเชื่อของท่านก็ไร้ผล ท่านยังคงอยู่ในบาปของตน 18 แล้วบรรดาผู้ที่ล่วงลับไป ในพระคริสต์ก็พินาศไปด้วย 19 ถ้าเรามีความหวังในพระคริสต์เพียงเพื่อชีวิตนี้ เราก็น่าสมเพชกว่าคนทั้งปวง 20 แต่นี่ ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากตายจริงๆ เป็นผลแรกของบรรดาผู้ที่ล่วงลับไป”

 

พวกเรามักจะคุ้นเคยกับคำสอนที่บอกว่า …

“เหตุเพราะพระคริสต์ตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย พวกเราจึงได้รับความรอดและเป็นขึ้นมาใหม่ด้วย”

ฟังดูเหมือนกัน การตายของพระเยซูเป็นเหตุ และความรอดที่เราได้รับ เป็นผล ใช่ไหม?  มันก็ไม่ได้ผิดอะไรนะครับ เพียงแต่วันนี้ผมจะพาท่านไปดูอีกมุมหนึ่ง ถ้อยคำที่เราอ่านไปเมื่อกี้นี้บอก นี่พระคัมภีร์เขียนไว้อย่างนี้นะ

“ถ้าพระเจ้าไม่ได้ทรงให้คนตาย เป็นขึ้นมา พระองค์ก็ไม่ได้ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นมา”

อ่านประโยคนี้แล้ว ท่านลองคิดตามดูว่าอันไหนเป็นเหตุ และอันไหนเป็นผล

“ถ้าพระเจ้าไม่ได้ให้คนตายเป็นขึ้นมา”

“คนตาย” ตรงนี้หมายถึงเรา มวลมนุษยชาตินั่นเอง เพราะผลของความบาป เพราะโทษของความบาป คือความตาย มนุษย์อยู่ในความตายทุกคน ซึ่งรวมทั้งเราทั้งหลายที่นั่งอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าพระเจ้าไม่ได้ทรงให้คนตายเป็นขึ้นมา พระคัมภีร์บันทึกอย่างนั้น พระองค์ก็ไม่ได้ให้พระคริสต์เป็นขึ้นมา พูดง่ายๆ ถ้าพระเจ้าไม่ได้ทรงให้มวลมนุษยชาติมีโอกาสเป็นขึ้นจากความตาย พระองค์ก็ไม่ได้ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นมา ก็แสดงว่าเหตุเพราะพระเจ้าทรงต้องการให้มนุษย์ทุกคนที่ตายไป เนื่องจากโทษของความบาป ได้เป็นขึ้นจากความตาย เพราะฉะนั้น ผล ก็คือพระคริสต์จึงต้องมาตาย ที่ไม้กางเขนและเป็นขึ้นมาจากความตาย ในวันที่สามไง

ถ้าตัดคำว่า “ไม่” ออกไปนะ ถ้อยคำตรงนี้ก็จะได้เป็นแบบนี้ว่า …

“เพราะพระเจ้าทรงต้องการให้คนตายเป็นขึ้นมา พระองค์จึงทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นมา”

เพราะฉะนั้น เหตุการณ์ ก็คือพระองค์ต้องการให้เราเป็นขึ้นจากความตาย พระเยซูคริสต์จึงต้องเป็นขึ้นจากตาย เมื่อวันอีสเตอร์ สัปดาห์ที่ผ่านมา เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว

มาดูต่อกันข้อ 20 บอกว่า “แต่นี่ ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากตายจริงๆ เป็นผลแรกของบรรดาผู้ที่ล่วงลับไป”

คำว่า “บรรดาผู้ที่ล่วงลับไป” ตรงนี้จริงๆ แล้ว ในพระคัมภีร์ภาษาเดิม ภาษาอังกฤษ ส่วนใหญ่เขาจะใช้คำว่า sleep ที่แปลว่า “นอนหลับ” พระคัมภีร์ภาษาไทยบางฉบับ ก็ใช้คำว่า “ล่วงหลับ” ก็คือหลับ เหมือนกลางคืน เราหลับไปอย่างนั่นแหละ เมื่อพูดถึงคำว่าตาย พวกเราทุกคนก็นึกถึงโลงศพ คิดถึงสุสาน คิดถึงร่างกายที่หมดลมหายใจ คิดถึงงานศพ  คิดถึงงานไว้อาลัย คิดถึงความเน่าของร่างกายนี้ไป หยุดทำงาน

แต่จริงๆ แล้ว ในพระคัมภีร์ที่เราใช้คำว่าตายตรงนี้ หมายถึงทางฝ่ายวิญญาณ อย่างเดียวเลย ถ้าพระเยซูพูดคำว่า “ตาย” ในพระคัมภีร์หมายถึงตายทางด้านวิญญาณ มิได้หมายถึงร่างกายหยุดลมหายใจ  ไม่ทำงานอีกต่อไป สมองไม่ทำงาน เน่า เฟะ อะไรอย่างนี้

ส่วนการสิ้นสุดชีวิต ทางร่างกาย การหยุดทำงานของอวัยวะต่างๆ ของร่างกาย  สมองไม่ทำงาน หัวใจหยุดเต้น นี่เห็นชัด เราเรียกกันว่าตาย  ถูกไหม? พระคัมภีร์จะใช้คำว่า “ล่วงหลับ” ไม่ใช้คำว่า “ตาย” เพื่อให้มันแยกกัน มัทธิว 9:23-26

มัทธิว 9:23-26 “23 เมื่อพระเยซูมาถึงบ้านของหัวหน้าที่ประชุมชาวยิว ก็เห็นคนเป่าปี่ และคนมากมายกำลังร้องไห้กันอยู่ 24 พระองค์บอกว่า “ออกไปให้หมด เด็กคนนี้ยังไม่ตาย แต่กำลังหลับอยู่” พวกนั้นต่างพากันหัวเราะเยาะพระองค์ 25 เมื่อคนพวกนั้น ถูกไล่ออกไปหมดแล้ว พระเยซูเข้าไปในห้องของเด็ก จับมือเธอ แล้วเธอก็ลุกขึ้นมา 26 เรื่องนี้ได้เลื่องลือกันไปทั่วแคว้นนั้น”

 

นี่คือหลักฐานชัดเจน  คนทั่วไปบอกว่าตาย ก็คือตายจริงๆ เด็กคนนี้หยุดลมหายใจแล้ว แต่พระเยซูบอกว่าหลับ

ดูอีกตอนหนึ่ง พระเยซูเสด็จไปรักษาลาซารัส คือลาซารัสกำลังป่วย และพระเยซูซึ่งขณะนั้นอยู่คนละเมือง ได้ข่าว แต่ทรงทราบแล้วว่าร่างกายของลาซารัสหยุดการทำงานไปแล้ว ภาษามนุษย์ก็คือตายไปแล้ว  และพระองค์จะไปทำการปลุกร่างกายนั้นให้เป็นขึ้นมาใหม่ คือพูดง่ายๆ ว่าจะไปชุบชีวิตลาซารัสที่ตายไปแล้ว อยู่ในหลุมฝังศพ มาดูว่าพระเยซูใช้คำว่าอะไร? ยอห์น 11:11-14

ยอห์น 11:11-14 “11 หลังจากที่พระองค์พูดอย่างนั้นแล้ว ก็บอกพวกศิษย์ว่า “ลาซารัสเพื่อนของพวกเรากำลังหลับอยู่ แต่เราจะไปที่นั่น เพื่อปลุกเขาขึ้นมา 12 เหล่าสาวกของพระองค์ทูลตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า หากเขาหลับ อาการก็คงจะดีขึ้น” 13 พระเยซูได้ตรัสถึงความตายของลาซารัส แต่พวกสาวกคิดว่าทรงหมายถึงการนอนหลับธรรมดา 14 ดังนั้น พระองค์จึงทรงบอกพวกเขาตรงๆ ว่า “ลาซารัสตายแล้ว”

 

พวกสาวกไม่รู้ เพราะเหตุการณ์อยู่คนละเมือง ไกลกัน แต่พระเยซูรู้แล้ว ตอนที่พูดนั้น ลาซารัสอยู่ในอุโมงค์ฝังศพแล้ว ภาษามนุษย์ก็คือตายนั่นเอง  แต่พระองค์ใช้คำว่า “หลับ”

อีกตัวอย่างหนึ่งในพระคัมภีร์เดิม ก็มีพูดถึงคนที่ตายทางฝ่ายร่างกาย ก็คือร่างกายหยุดทำงาน หยุดหายใจแล้ว สมองเริ่มไม่ทำงาน หายใจเฮือกสุดท้าย  หมดไปแล้ว  พระคัมภีร์ใช้คำว่า “ล่วงหลับไป” 1 พงศ์กษัตริย์ 2:10

1 พงศ์กษัตริย์ 2:10 “จากนั้น ดาวิดก็ทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ และถูกฝังไว้ในเมืองดาวิด”

 

หลับอะไรไปอยู่กับบรรพบุรุษ ตามมนุษย์เรียกว่าตาย แต่พระคัมภีร์ใช้คำว่า “หลับ” เดี๋ยวจะรู้ว่าทำไมพระคัมภีร์ แยกให้เห็นชัดเจน เพื่อเล็งไปถึงเมื่อพระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ในวันศุกร์ และเป็นขึ้นมาใหม่ ในวันที่สาม อีสเตอร์

ถ้อยคำของอาจารย์เปาโล ที่เราได้ยินกันบ่อยๆ ในการทำพิธีไว้อาลัย ก็เรียกคนที่จากไปอยู่กับพระเจ้า ก็คือจากไปอยู่ก่อนแล้ว ก็คือเจ้าของงานศพ ก็คือคนที่มนุษย์เราเรียกว่าตายแล้ว  ดูสิว่าเปาโลใช้คำว่าอะไร?  1 เธสะโลนิกา 4:13

1 เธสะโลนิกา 4:13 “พวกเราอยากให้พี่น้องเข้าใจเรื่องเกี่ยวกับคนที่ล่วงหลับไปแล้ว ท่านจะได้ไม่เศร้าโศกเสียใจ เหมือนกับคนอื่นๆ ที่ไม่มีความหวัง”

 

สมองหยุดทำงาน ร่างกายหยุดทำงานทั้งหมด นิ่งเลย ตัวเริ่มแข็ง เพราะว่าหัวใจก็ไม่เต้นแล้ว พระคัมภีร์ทั้งหมดใช้คำว่า “หลับ”

พระเยซูเก็บคำว่า “ตาย” ไว้ใช้กับสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นเยอะ ก็คือการตาย ทางวิญญาณ ที่ต้องถูกตัดขาดจากพระเจ้า ถูกพระเจ้าทอดทิ้ง แยกกับพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า  เป็นคนละข้างกับพระเจ้า อย่างนี้แหละเรียกว่า หลับกับตายมันแตกต่างกันอย่างนี้แหละ

ตอนที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน  ก่อนที่จะหมดลมหายใจ พระองค์ได้ตะโกนร้องเสียงดังว่า

“เอลี เอลี ลามาสะบักธานี”  ซึ่งแปลว่า “พระเจ้าของข้าพระองค์  ไฉนทรงทอดทิ้ง ข้าพระองค์เสีย”

ก็คือไฉนพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ตาย … ตาย แปลว่าถูกทอดทิ้ง แยกออกจากพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้าแล้วตอนนั้น  ตะโกนแบบนี้ ก็เพราะพระเยซูได้กลายเป็นคนบาปแล้ว เพราะได้แบกรับเอาบาปทั้งหลายของมนุษยชาติไว้ ที่ตัวของพระองค์ ที่บนไม้กางเขน และเมื่อเป็นคนบาป  ก็ต้องได้รับโทษของความบาป โทษความบาป คือความตาย

 

ตายตรงนี้ ก็คือตายทางวิญญาณ  ไม่ได้เกี่ยวกับการหลับอะไรเลย   ท่านเห็นชัดแล้วใช่ไหม?  คือวิญญาณของพระเยซูได้ตายไปแล้ว ถูกตัดขาดจากพระเจ้า ถูกพระเจ้าทอดทิ้ง ติดต่อกับพระเจ้าไม่ได้แล้ว  เป็นศัตรูกับพระเจ้าอีกต่างหาก ตาบอด ไม่รู้จักพระเจ้าแล้ว  ตลอดชีวิตของพระเยซูที่เดินบนโลกใบนี้  ก็มีครั้งนี้แหละ ที่พระเยซูไม่สามารถติดต่อกับพระเจ้าได้ พระเจ้าอยู่ห่างไกลเหลือเกิน  เพราะวิญญาณของพระเยซูได้ตายไปแล้ว

นี่คือตั้งแต่ก่อนที่พระเยซูจะสิ้นลมหายใจ วิญญาณตายก่อนแล้ว และถึงตายทางร่างกายทีหลัง ถ้าเราศึกษาในพระคัมภีร์จะพบว่าอันที่จริงแล้ว อาจจะพูดได้ว่าพระเยซูได้รับโทษของความบาป  ตั้งแต่ก่อนหน้าที่อยู่บนไม้กางเขนแล้ว พระเยซูติดต่อกับพระเจ้าไม่ได้ตั้งหลายชั่วโมง พระเจ้าออกห่างพระเยซูตั้งแต่คืนวันพฤหัสแล้ว วิญญาณของพระเยซูเริ่มตายไปแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่จะถูกตรึงบนไม้กางเขนเสียอีก เรารู้ได้ไง? ในพระคัมภีร์ได้บันทึกว่าตั้งแต่คืนวันพฤหัส ก่อนที่พระเยซูจะถูกจับไปตรึงไม้กางเขน ที่พระเยซูไปอธิฐานกับพระเจ้าที่สวนเกเสมเน พระองค์อธิษฐาน 3 ครั้ง ทำไมต้อง 3 ครั้ง ? เพราะพระเจ้าหายไปแล้ว ตลอด 33 ปี พระเยซูเกิดเป็นมนุษย์แล้วเดินบนโลกใบนี้ มาถึงเหตุการณ์ในสวนเกเสมเน พระเยซูคุยกับพระเจ้าตลอด พระเยซูทรงบอกเสมอว่า …

“สิ่งที่เราพูด เราพูดตามพระบิดาของเรา พระบิดาบอก เราก็พูด”

แต่ตอนนี้ทำไมต้องอธิฐาน 3 ครั้ง เพราะว่าพระองค์ถูกทอดทิ้งแล้ว พอมาถึงคืนวันพฤหัสก่อน วันศุกร์ประเสริฐ พอเริ่มแผนการชำระบาปให้กับมวลมนุษยชาติ โทษแห่งความบาปทั้งหมดของมวลมนุษยชาติ ก็ต้องมาตกอยู่ที่พระเยซูคริสต์ เพียงผู้เดียวเท่านั้น พระองค์จึงต้องรับโทษของความบาป คือความตายทางวิญญาณ ในขณะที่ร่างกายบนโลกนี้ พระองค์ยังคงมีชีวิตอยู่ พระคัมภีร์บอกค่าจ้างของความบาป คือความตายทางฝ่ายวิญญาณ ร่างกายของพระองค์ยังเดินอยู่บนโลกนี้ แต่วิญญาณพระองค์ถูกทอดทิ้งแล้ว พระเจ้าละพระองค์แล้ว พระองค์เริ่มเป็นศัตรูกับพระเจ้าแล้ว ตั้งแต่คืนวันพฤหัสแล้ว และพอมาถึงวันที่ 3 ที่พระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตาย การเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูคริสต์ ในวันอีสเตอร์ เป็นการเป็นขึ้นมาใหม่ ทั้งจากความตายทางฝ่ายวิญญาณ และเป็นการเป็นขึ้นใหม่จากการตายแบบล่วงลับไป คือตายฝ่ายร่างกายด้วย หลับไปแล้วก็ฟื้นขึ้นมาด้วย และวิญญาณที่ตายไปเป็นศัตรูกับพระเจ้า กลับมาคืนดีกับพระเจ้า ยอห์น 6:39-40

ยอห์น 6:39-40 “39 พระประสงค์ของพระบิดา ผู้ทรงใช้เรามานั้น ก็คือให้เรารักษาบรรดาผู้ที่พระองค์ได้ทรงมอบไว้กับเรา มิให้หายไปสักคนเดียว แต่ให้ฟื้นขึ้นมา ในวันที่สุด 40 เพราะนี่แหละ เป็นพระประสงค์ของผู้ที่ทรงใช้เรามานั้น ที่จะให้ทุกคนที่เห็นพระบุตร และเชื่อในพระบุตร ได้มีชีวิตนิรันดร์ และเราจะ ให้ผู้นั้น ฟื้นขึ้นมาในวันสุดท้าย” เอเมน

 

แผนการพระเจ้า ยิ่งเรียนรู้มากปีเท่าไร ไม่จบสิ้นเลย สนุกสนาน ลึกซึ้งเท่าไร เราจะเห็นความยิ่งใหญ่ ความอัศจรรย์ ความเหลือเชื่อในสิ่งที่พระเจ้าทำให้กับเรา คือเมื่อพระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม พระคัมภีร์พูดอย่างไร? นี่แหละเป็นพระประสงค์ของผู้ที่ใช้เรามา ก็หมายถึงพระเจ้า เป็นพระประสงค์ของพระเจ้า ที่ใช้เรามานั้น ที่จะให้ทุกคน

“ทุกคน” หมายถึงทุกคนที่เป็นมนุษย์ ที่เห็นพระบุตร ก็คือเชื่อในเรื่องพระเยซู ได้มีชีวิตนิรันดร์ และเราจะให้ผู้นั้นฟื้นคืนมาในวันสุดท้ายด้วย เอเมน 2 อย่างเลย พระประสงค์ของพระเจ้า คือผู้ที่เชื่อในพระบุตรจะได้มีชีวิตนิรันดร์ และฟื้นขึ้นมาในวันสุดท้าย

สรุปว่าผู้ที่เชื่อในพระบุตร จะได้ 2 อย่าง

(1) คือจะได้มีชีวิตนิรันดร์ คือทางวิญญาณ ไม่มีการตายอีกต่อไป ซึ่งตายตรงนี้แปลว่าถูกทอดทิ้ง เป็นศัตรูกับพระเจ้า ถูกแยกกับพระเจ้า ถูกสาป ลงโทษ กบฏต่อพระเจ้า พวกกบฏทั้งหลาย  นี่คือตำแหน่งของเรา  แต่ถ้าเราเชื่อพระบุตร เชื่อในพระเยซูคริสต์ ในการตายของพระองค์บนไม้กางเขน และการเป็นขึ้นมาใหม่ของพระองค์ในวันที่สาม สิ่งนี้เป็นของเรา คือชีวิตนิรันดร์เป็นของเรา ต่อไปนี้ เราจะไม่ได้เป็นศัตรูกับพระเจ้าตลอดกาล เราจะไม่ถูกแยกจากพระเจ้า จะไม่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งตลอดกาล เราจะไม่ถูกสาปแช่งตลอดกาล ยอห์น บทที่ 11 จึงบันทึกไว้อย่างนี้ ยอห์น 11:25-26

ยอห์น 11:25-26 “25 ทุกคนที่ไว้วางใจเรา แม้จะตายไปแล้ว ก็จะกลับมีชีวิตขึ้นมาใหม่อีก 26 และทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และไว้วางใจในเรา ก็จะไม่มีวันตาย” เอเมน

 

เอาใหม่ ไม่พอ อ่านไม่ค่อยได้อารมณ์เท่าไร? อ่านอีกทีหนึ่ง แหม! มันควรจะค่อยๆ

คำว่า “ไม่มีวัน” หมายถึงนิรันดร์ ไม่ได้หมายถึง 80 ปี 100 ปี 120 ปี ที่อยู่บนโลกใบนี้ ขอบคุณพระเจ้า

(2) สิ่งที่ผู้เชื่อในพระบุตรจะได้รับอย่างที่ 2 คือผู้นั้น เมื่อล่วงหลับไปแล้ว หมายถึงเมื่อร่างกายหยุดการทำงานทั้งปวง ลมหายใจสุดท้ายแล้ว ก็จะได้ฟื้นขึ้นมาใหม่ หรือเป็นขึ้นมาใหม่ ในวันสุดท้าย คือได้รับร่างกายใหม่ ร่างกายฝ่ายวิญญาณ ที่เต็มไปด้วยพระสิริของพระเจ้า ที่พระคัมภีร์บันทึกไว้ สะอาดหมดจด เมื่อถึงวันสุดท้ายของโลกนี้ เข้าสู่โลกหน้า โลกใหม่ เมื่อพระเยซูคริสต์ เสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง เอเมน ซึ่งในวิวรณ์บันทึกไว้ วิวรณ์ 11:3-4

วิวรณ์ 11:3-4 “3 บัดนี้ ที่ประทับของพระเจ้า มาอยู่กับมนุษย์แล้ว พระองค์จะสถิตกับพวกเขา    เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของพระองค์ และพระเจ้าเอง จะทรงอยู่กับพวกเขา และเป็นพระเจ้าของพวกเขา 4 พระองค์จะทรงซับน้ำตาทุกๆ หยดของพวกเขา จะไม่มีความตาย หรือการคร่ำครวญ หรือการร่ำไห้ หรือความเจ็บปวดรวดร้าวอีกต่อไป เพราะระบบเก่าได้ผ่านพ้นไปแล้ว”

 

วิวรณ์ คือหนังสือที่บอกถึงเหตุการณ์อนาคต เมื่อโลกใหม่ของพระเจ้ามา เมื่อสิ้นสุดของโลกนี้แล้ว สมมติ เมื่อแกนของโลก มันเอียง แตกหมดแล้ว สมมติ เมื่อดวงอาทิตย์มันดับไปหมดแล้ว โลกไม่สามารถอยู่ได้  สมมติ เมื่อดวงหางวิ่งมาชนโลก หมดเลย สิ่งนี้จะเกิดขึ้น เมื่อตะกี้ท่านอ่าน จะเกิดขึ้น

“เมื่อวันที่โลกมันแตกไปแล้ว บัดนี้ ที่ประทับพระเจ้ามาอยู่กับมนุษย์”

“บัดนี้ ที่ประทับของพระเจ้ามาอยู่กับ … (ใส่ชื่อท่าน) แล้ว พระองค์จะสถิตกับพวกสมาชิกของคริสตจักรโฮลี่ที่เชื่อในพระเจ้าทั้งหมด รวมทั้งคนอื่นด้วย ตุ๊กจะเป็นประชากรของพระเจ้า และพระเจ้าเองจะทรงอยู่กับเบิร์ดและครอบครัว และเป็นพระเจ้าของนครและครอบครัว พระองค์ทรงซับน้ำตาทุกหยดของ … (ใส่ชื่อเอง ตอนที่คิดว่ามันทุกข์นะ) จะไม่มีความตายอีกต่อไป”

ไม่ต้องมาลุ้นแล้วว่า “ฉันจะอยู่กับพระเจ้าอีกนานเท่าไร?”

ไม่ต้องมาลุ้นว่า “ฉันจะมีนิสัยเป็นอย่างไร? แล้วพระเจ้าจะทอดทิ้งหรือไม่?”

ไม่ต้องมาลุ้น เพราะในนี้บอกว่า “จะไม่มีความตายอีกต่อไป”

เมื่อไม่มีความตายอีกต่อไป พระคัมภีร์ตรงนี้ จึงบันทึกว่าผลของการไม่มีความตาย คือผลของการไม่ถูกละทิ้งจากพระเจ้า ก็คืออยู่กับพระเจ้าตลอดกาล แล้วเกิดอะไรขึ้น  ผลของมัน ก็คือจะไม่มีการคร่ำครวญ การร่ำไห้ หรือการเจ็บรวดร้าวอีกต่อไป เพราะระบบเก่าๆ คือบนโลกใบนี้ ที่เราอยู่กันมาตลอด  มันจบหมดแล้ว  เพราะระบบที่พระเยซูบอกว่าเมื่ออยู่บนโลกใบนี้ มันก็ต้องมีความทุกข์เป็นธรรมดา มีความลำบากเป็นธรรมดา มันจบไปแล้ว เอเมน นี่คือความหวังของความเชื่อ ในเรื่องพระเจ้า มันมีเหตุ มีผลอย่างชัดเจน พระคัมภีร์ได้พูดไว้อย่างละเอียดยิ๊บเลย

1 เธสะโลนิกา 5:9-10 “9 เพราะพระเจ้าไม่ได้เลือกพวกเราให้มาถูกพระองค์ลงโทษ แต่ให้มารับความรอด ผ่านทางพระเยซูคริสต์เจ้าของพวกเรา 10 พระเยซูตายเพื่อพวกเรา ดังนั้น เมื่อพระองค์มา ไม่ว่าพวกเราจะตื่นอยู่ หรือล่วงหลับไปแล้ว พวกเราก็จะมีชีวิตอยู่กับพระองค์”

 

“ไม่ว่าพวกเราที่เชื่ออยู่ในขณะนี้จะตื่นอยู่ หรือหลับไป”

พวกเราที่เชื่อในพระเยซูจึงไม่กลัวตาย แต่อาจจะกลัววิธีตาย ตอนนี้วิธีตายก็ไม่กลัวแล้ว เพราะมั่นใจขึ้น ตามถ้อยคำพระเจ้า เพราะพระเยซูอยู่กับเราด้วย ขณะที่อยู่ในห้อง ICU เราอาจจะสงสารเขา ปรากฏว่าเขาอาจจะนั่งคุยกับพระเยซูทุกคืน ยิ้มอยู่ เพราะพระเยซูอยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะตื่นอยู่หรือหลับ

เพราะเรารู้ว่าการตาย ทางฝ่ายร่างกาย หรือการหมดลมหายใจบนโลกใบนี้ เป็นเพียงแค่การหลับไปเท่านั้น หลังจากอวัยวะทุกส่วนในร่างกายนี้ ถึงเวลาหยุดการทำงานแล้ว แล้วเรา ก็ไปอยู่กับพระเยซูนิรันดร์ ไปอยู่ในสวรรค์นิรันดร์ของพ่อของเรา

นี่คือเหตุที่คนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์จริงๆ แล้ว เมื่อถึงวันนั้นจริงๆ ยิ้มอยู่ข้างใน เขาไม่อยากจะอยู่หรอก แต่เขาก็ขอให้เป็นตามน้ำพระทัย เขาไม่รู้ว่าพระเยซูจะใช้อะไรเขาต่อไป ขณะที่เขายังมีลมหายใจ ก็คือขณะที่ร่างกายยังไม่เน่าเปื่อย ยังทำงานอยู่บ้าง พระเจ้าสามารถใช้ร่างกายนั้นให้เป็นประโยชน์ ในการประกาศข่าวดีได้ เพราะสิ่งเดียวเท่านั้น ที่พระเจ้าต้องการให้มนุษย์ทำ ก็คือประกาศข่าวดี

 

“แล้วประกาศได้อย่างไร? เขาหลับอยู่ แล้วก็ใส่สายยางเยอะแยะ”

พระเจ้าทำได้ หลายคนที่มาเชื่อพระเจ้า เพราะว่าญาติผู้ใหญ่ คุณพ่อ คุณแม่ที่เชื่อในพระเจ้าแล้ว พูดอะไรไม่ได้แล้ว อยู่ในห้อง ICU มา 2 ปีแล้ว ลูกมาเชื่อเอาไม่กี่วัน ก่อนที่พ่อจะจากโลกนี้ จะหยุดลมหายใจ ไม่ได้พูดอะไรเลย แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ที่พระเจ้าทำงานในครอบครัวคนนั้น ลูกของเราได้เห็นอะไรบางอย่าง ที่พระเจ้าต้องการให้เขาเห็น ผ่านทางพ่อของเขาเอง ที่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาล ท่านเห็นอะไรไหม? นั่นเป็นการประกาศข่าวดี ถ้าไม่ใช้ ท่านก็ไม่ต้องห่วงหรอก พระเยซูพาท่านไปพักผ่อน เขาถึงเรียกว่าไปพักไง การล่วงหลับไป ก็คือการไปพักผ่อนนิรันดร์ พอเห็นภาพหรือยัง? ต้องกลัวอีกไหม? นิดหนึ่ง ก็ค่อยๆ เรียนรู้กันไป

คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเรา ถ้าเราเชื่อในเรื่องนี้ มันมีแต่พระพรตลอดเวลา อยู่บนโลกใบนี้ พอมาเชื่อพระเจ้า ตายทางฝ่ายวิญญาณ ไม่ตายแล้ว  แฮปปี้แล้ว แค่นี้ยกภูเขาออกจากอกแล้ว

“ฉันไปอยู่ในสวรรค์นิรันดร์ ใครถามฉัน จากโลกนี้ไป ฉันไปอยู่ที่ในสวรรค์แน่นอน”

แค่นี้ก็หลับสบายแล้ว แค่นี้ไม่พอ  ขณะที่ยังไม่ตาย  ทางร่างกายนี้ ขณะที่ยังดำเนินชีวิตอยู่ ยังมีลมหายใจอยู่ พระเยซูสถิตอยู่ด้วย ไปไหน ไปด้วยกันตลอดเวลา แล้วกลัวขัดสนไหม? กลัวไม่มีเงินไหม? จบไปแล้ว เรื่องนี้ กลายเป็นเรื่องเล็กๆ ขี้ประติ๋วเลย  พรุ่งนี้ทำงาน เขาไล่ออก กลัวไหม?  ไม่กลัว พระเยซูอยู่ด้วย เขาไม่ได้ไล่เราออก พระเยซูพาเราออกเอง ท่านกลัวอะไรอีกล่ะ พรุ่งนี้ไปหาหมอ … หมอบอกเป็นมะเร็ง

“ไม่ใช่ฉันเป็นคนเดียว”

“พระเยซูเป็นด้วย พระเยซูอยู่ในฉัน”

ถ้าเรารู้เรื่องนี้ โอกาสที่เราจะกลัวอะไรบนโลกใบนี้ มันหมดไป เพราะพระเยซูอยู่ด้วยเดี๋ยวนี้ และอยู่ด้วยนิรันดร์เลย กำลังเดินอยู่บนโลกใบนี้  เผชิญปัญหาอะไร? พระเยซูก็ไปกับเราด้วย ไม่ใช่พระเยซูจะพาเราไปแฮปปี้ เดินห้างตลอด ไม่ใช่ อาจให้เราเดินแดดร้อนอะไรต่างๆ มากมาย พระเยซูบอกสาวก

“เราไปก่อน ให้ไปทางนี้”

พระเยซูทราบแล้วว่าเดี๋ยวไปทางนี้ เจอพายุ แล้วใครเป็นคนบอกให้เขาไป พระเยซูสั่งให้เขาไปเจอพายุ แล้วพระเยซูมาสถิตอยู่ด้วย แล้วพาผ่านพายุนั้นไป พวกนั้นตื่นเต้นกันใหญ่

ถ้าท่านเชื่อในข่าวประเสริฐพระเยซู ท่านไม่ได้เดินคนเดียวอีกต่อไป พระเจ้า พระเยซูคริสต์อยู่กับท่าน แต่ไม่ต้องไปคิดว่าอยู่แล้ว ทำไมยังเกิดขึ้น แสดงว่าท่านไม่ได้เชื่อจริงๆ จังๆ ถ้าถามว่าง่ายๆ

“เชื่อ แล้วทำไมสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับฉัน”

“ไปถามพระเยซูเอง พระเยซูอยู่กับเธอจะมาถามฉันทำไมเหล่า ไปถามพระเยซูเอง”

พูดตรงๆ ถ้าท่านไปถามพระเยซู … พระเยซูตอบไหม? ตอบ แต่บางทีส่วนใหญ่เราไม่ได้ถามพระเยซู ถามคนโน้นคนนี้  ก็เลยลืมถามพระเยซู แต่พอเราถามพระเยซู เราก็จะไม่ถามคนอื่นแล้ว เราจะนิ่งๆ เดี๋ยวพระเยซูก็คุยกับเราเอง เราก็โอเค รับได้ กิจการจะเจ๊งสักหน่อย โอเค เขาไล่ออกจากงาน โอเค

นี่แหละการอยู่บนโลกนี้ ผมถึงบอกว่าผู้ที่ได้รับเลือก หรือผู้ที่เลือก เชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ มันสบายกว่าทุกอย่างเลย ชีวิตได้พักหายเหนื่อยและเป็นสุข ตั้งแต่เดี๋ยวนี้  ไม่ใช่รอตายแล้ว ถึงได้รับ

“ใครที่แบกภาระหนัก และเหน็ดเหนื่อย จงมาหาเรา เราจะให้ท่านหายเหนื่อยและเป็นสุข”

เป็นสุขทั้งสองอย่าง ไม่ต้องวิตกกังวล ไม่ต้องกระวนกระวายในเรื่องอื่นๆ ขอบคุณพระเจ้าลูกเดียว พระเจ้าอยู่ด้วย  ติดขัดตรงนี้  เดี๋ยวพระองค์ก็มาแก้ตรงนี้  เผชิญกันไป เดินไปกับพระเยซูตลอดเวลา ถ้าเรามีความเชื่อเต็มๆ อย่างนี้  ไม่ต้องรอไปสวรรค์ข้างหน้าแล้ว สวรรค์อยู่บนโลกใบนี้ เพราะพระคัมภีร์บอกว่าสวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ นี่สวรรค์อยู่ในเราแล้ว รอวันที่เรารับใช้พระเจ้า ให้เสร็จก่อน  เสร็จปุ๊บ เราก็ไปอยู่ในสวรรค์เหมือนเดิม ที่เดิม แล้วก็รอรับร่างกายใหม่
นี่คือความเชื่อและความหวังใจสุดๆ ของผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ พระองค์ทรงตายที่ไม้กางเขน  เพื่อเราทั้งหลาย เราก็ตายร่วมกับพระองค์ … พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม เราก็เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม พร้อมกับพระองค์ เพื่อว่าเราจะได้อยู่กับพระองค์ในสวรรค์สถานนิรันดร์กาล ร่วมกับพระบิดาของเรา ผู้เป็นพ่อแห่งฟ้าสวรรค์ เจ้าของสวรรค์ทั้งปวงนั่นเอง  เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ