คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 24 กันยายน 2017 เรื่อง “ความจริง จะทำให้เราเป็นไท” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 24 กันยายน 2017

เรื่อง “ความจริง จะทำให้เราเป็นไท”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง เรากำลังเรียนรู้เรื่องโลกวิญญาณใช่ไหม? ถูกไหม? จำได้หรือเปล่าท่านเป็นอะไร? คุยกันได้ วันนี้จะสาธิตให้ต่อ ถ้าตอบไม่ถูก ก็จะไม่สาธิตให้ ท่านเป็นวิญญาณ ใช่ไหม? วิญญาณก็ต้องอาศัยในโลกของวิญญาณ สิ่งที่เรามองเห็นอยู่นี้ หน้าตาเรา คือวัตถุใช่ไหม? เพราะเราเห็น คือโลกวัตถุ เก้าอี้ อะไรต่างๆ นี่เรียกว่าโลกฝ่ายวัตถุใช่ไหม? นี่คือที่เราได้เรียนรู้กันในพระคัมภีร์สอนเราอย่างนั้น

พระคัมภีร์เป็นเรื่องความจริง ความจริงจะทำให้เราเป็นไท แค่รู้ความจริงนิดหนึ่ง ก็เป็นไทนิดหนึ่ง รู้มากขึ้น ก็เป็นไทมากขึ้นนิดหนึ่ง ความจริงรู้เยอะๆ ก็เป็นไทมากขึ้นเยอะๆ นี่คือเคล็ดลับเท่านั้นเอง และอันดับแรกที่เราควรรู้ความจริงนี้ ทำให้เราเป็นไท ก็คือรู้ว่ามันมีโลกฝ่ายวิญญาณจริงๆ มีจริงๆ พอในใจเรารู้ความจริงๆ ทำให้เรารู้ว่ามันมีจริงๆ เห็นไหม? มันตื่นเต้น

ซึ่งพระคัมภีร์ก็ได้บอกตั้งแต่หน้าแรกมาตั้งนานแล้ว บอกเป็นหลายพันปีแล้วว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหมือนโลกกลม คล้ายๆ อย่างนั้น

เรามาเรียนรู้เรื่องโลกวิญญาณ ตกลงเชื่อไหมว่ามีโลกวิญญาณจริงๆ โลกที่เรามองไม่เห็น มันมีจริงๆ เชื่อไหม? ที่เรามองไม่เห็น จับต้องมองไม่เห็น จับต้องก็ไม่ได้ มองก็ไม่เห็น มันมีโลกนั้นจริงๆ เชื่อไหม? เชื่อ แล้วโลกนั้น เป็นโลกที่อยู่นิรันดร์ แต่โลกที่เรามองเห็นได้ วัตถุสิ่งของ มันอยู่แค่ชั่วคราว เดี๋ยวมันก็ไปแล้ว นึกออกใช่ไหม?

แล้วเอาเก้าอี้มาทำไม? เอาเก้าอี้มา เพื่อจะพิสูจน์ว่าข้อพระคัมภีร์นี้ เป็นจริง และอธิบายข้อพระคัมภีร์นี้ให้ท่านได้รู้ คืออยู่ในหนังสือเอเฟซัส 2:1-6 เดี๋ยวลองอ่านดู ท่านจะรู้ซึ้งมากขึ้น เมื่อผมสาธิตให้ท่านเห็นว่าพอท่านรู้เรื่องโลกฝ่ายวิญญาณ ท่านอ่านถ้อยคำนี้ ซึ่งอาจจะเคยอ่านมาก่อนหน้านี้ หลายครั้งแล้ว ในชีวิตคริสเตียน แต่ตอนนี้ ท่านรู้ว่าเข้าใจมากขึ้น? หมายถึงอย่างนี้เอง? เรื่องเป็นอย่างนี้เองหรือ?  เข้าใจแล้ว

นี่เป็นอย่างนี้นะ อันนี้สีดำ อันนี้สีขาว  แสดงว่าถูกต้องตาไม่บอดสี

สีขาว สัญลักษณ์ เราก็รู้อยู่แล้ว บริสุทธิ์ สะอาด ก็ต้องเป็นพระเจ้า ถูกไหม?

สีดำ ตรงกันข้าม ก็คือมาร มันหนีไม่พ้น

นี่ (สีขาว) ก็คือสว่าง  … นี่ (สีดำ) ก็คือมืด เราเรียนรู้มาตลอด ในโลกฝ่ายวิญญาณว่าในโลกฝ่ายวิญญาณ พระเจ้าสอนเราว่ามี 2 อาณาจักรเท่านั้นเอง โลกฝ่ายวิญญาณ มีอยู่ 2 อาณาจักร โลกทางวัตถุมีหลายอาณาจักรมาเลย มีทวีปโน้น ทวีปนี้ ประเทศโน้น ประเทศนี้  แต่โลกฝ่ายวิญญาณมีแค่ 2 อาณาจักร ยังไงก็มี 2 เชื่อหรือไม่เชื่อ? เราไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า เราไม่ได้เป็นคริสเตียน ในโลกฝ่ายวิญญาณมีกี่อาณาจักร ก็มี 2 เราไม่เชื่อ เราไม่สนใจเลย เรื่องโลกวิญญาณมีกี่อาณจักร ก็มี 2 เราไม่เชื่อเลยว่าโลกมันกลม โลกมันกลมไหม? กลม ถูกไหม? เราไม่เชื่อ เราไม่ได้เป็นคริสเตียน ในโลกฝ่ายวิญญาณ มีไหม? มี … มีกี่อาณาจักร? มี 2 นี่คือความจริง ต่อให้จะเชื่อหรือไม่เชื่อ มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

ในโลกฝ่ายวิญญาณ มี 2 อาณาจักร เราเรียนรู้แล้ว อาณาจักรหนึ่งเรียกว่าอาณาจักรของความสว่าง อีกอาณาจักรหนึ่งเรียกว่าอาณาจักรของความมืด อาณาจักรแห่งแสงสว่างเป็นของพระเจ้า อาณาจักรแห่งความมืดมารครอบครอง เห็นไหม? จบแล้ว กลับบ้านได้  เราต้องการเรียนรู้แค่นี้เอง  แล้วเราไปเรียนอะไรมันมากมาย จนกระทั่งเรางงไปหมด อะไรไม่รู้เรื่องเลย  ยิ่งภาษายากๆ อันนี้มันง่ายๆ

นี่สิ่งที่พระเจ้าต้องการให้มนุษย์เรียนรู้ อันดับแรกเลย ไม่ต้องมีศาสนา ไม่ต้องมีอะไรมาเกี่ยวข้องเลย ก็คือรู้แค่นี้ก่อน มันมีจริงๆ นะโลกฝ่ายวิญญาณ  มีแค่ 2 อันเอง บอกมาตลอดทั้งเล่ม มีอยู่แค่นี้

คราวนี้เราก็มารู้ว่าในข้อพระคัมภีร์ที่ผมบอกเมื่อสักครู่นี้ จะพูดถึงว่าเจ้า 2 อาณาจักรนี้เราไปเกี่ยวข้องตรงไหน? คนที่เชื่อพระเจ้า หรือคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า มันเกี่ยวข้องตรงไหน? เราอยู่ในตำแหน่งไหน? ในอดีต หรือในปัจจุบัน เราอยู่ที่ไหน? เราต้องอยู่ในที่ใดที่หนึ่งแน่นอน ถ้าตรงนี้มันเป็นจริง ถูกไหม? มันจะบอกว่าเราไม่เชื่อหรอก ไม่อยู่ทั้งสองแห่ง เป็นไปได้ไหม? ก็เหมือนกับคนที่บอกว่า …

“ผมไม่เชื่อว่าโลกกลมหรอก  ผมจะเดินทางไปให้มันตกขอบโลกให้ได้”

แล้วตกไหม? ไม่ตก เพราะมันโค้งไปเรื่อยๆ เดินกลับมาที่เดิม ถูกไหม? เหมือนกัน

“ผมไม่เชื่อหรอก ไม่สนใจหรอก”

แต่จะสนใจหรือไม่สนใจ มันก็มี 2 อาณาจักร  คนที่บอกไม่สน เขาก็อยู่ในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นอันนี้ หรืออันนั้น ถูกหรือเปล่า?  ถูกไหม? เขาจะต้องอยู่ในนี้ แห่งหนึ่งใดแห่งหนึ่งเหมือนกัน

เพราะฉะนั้น ถามตัวเราเอง ในขณะนี้ว่าท่านอยู่ที่ไหน? ท่านอยู่ที่ไหน? จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม สมมติว่าท่านเชื่อก่อนเลยว่าตรงนี้มีจริงๆ แล้วท่านอยู่ที่ไหน?  และเดี๋ยวไม่เชื่อค่อยว่ากัน ท่านต้องอยู่ที่ไหนที่หนี่งแน่ในนี้ ท่านแน่ใจไหมว่าท่านอยู่ที่ไหน? คนในนี้ท่านแน่ใจไหมว่าท่านอยู่ที่ไหน? ถามว่าคนที่นั่งอยู่ที่นี่ มั่นใจว่าท่านอยู่ที่ไหน? อยู่ในความสว่าง ตั้งแต่เกิดหรือเปล่า? ไม่อยู่ แล้วก่อนหน้านี้ ท่านอยู่ที่ไหน? ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน? ในความสว่าง แน่ใจ เพราะอะไร?  เพราะว่าถ้อยคำพระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น

บอกว่าพอเรามรับเชื่อในสิทธิในพระเยซูที่ได้ไถ่บาปให้กับเรา เรามาอยู่ตรงนี้แล้ว  เรามาอยู่ตรงนี้แล้ว อยู่ด้วยวิธีอะไร? พระเยซูทำให้ อยู่ด้วยวิธีอะไร? ในพระคัมภีร์บอกตอนนี้นะ เมื่อเรารับเชื่อพระเยซูคริสต์ แต่ก่อนเราอยู่อย่างนี้ เราบอก …

“พระเยซูลูกเชื่อในการไถ่บาปของพระองค์แล้ว”

อันนี้เอาง่ายๆ ก่อนนะ ไม่อธิบายอย่างละเอียด

“ลูกเชื่อว่าพระองค์มีจริงๆ แล้วส่งพระเยซูมาไถ่บาปให้ลูก ลูกเชื่อ เอาบาปลูกไปแล้ว ลูกสะอาดหมดจดแล้ว”

ไม่ใช่แค่นี้อย่างเดียว ไม่ใช่ยืนอย่างนี้ เราสะอาดหมดจดแล้ว  เราไม่ได้เดินเอง พอเราบอก เราเชื่อพระเจ้า แล้วพระเจ้าไถ่บาปเราแล้ว โดยพระเยซูคริสต์ พอเราพูดจบด้วยความเชื่อปุ๊บ สมมตินะพระเจ้าพาเราย้าย นี่พระเจ้าพาเรามานะ สบาย  … สบายไหมอย่างนี้  สบายกว่าที่เมื่อกี้ไหม? อย่างนี้เรียกว่าหายเหนื่อยและเป็นสุข สบายไหม? อยู่กับใคร? นั่งอยู่กับใคร? ความสะอาดทั้งหมดเลย ความบริสุทธิ์ทั้งหมดเลย พระเจ้า พระบิดา พระเจ้า พระบุตร พระเยซูคริสต์ พระเจ้า พระวิญญาณบริสุทธิ์ ทั้งหมด ทั้งผืนนี้ แล้วยังทูตสวรรค์ล้อมรอบ ทูตสวรรค์ไม่ได้มาเกี่ยวกับผ้านี้หรอก ทูตสวรรค์อยู่ล้อมรอบ คอยเป็นเหมือนคนรับใช้เรา เป็นผู้รับใช้เรา รับใช้ครอบครัวพระเจ้า  เราเข้ามาเป็นลูกของพระเจ้า เป็นครอบครัวพระเจ้า

เพราะฉะนั้น เราสามารถทำอย่างนี้ได้ กระดิ๊กขาก็ได้  แต่ก่อนนี้เราอยู่ที่นี่ เรากระดิ๊กขาไม่ได้เลยนะ นี่คือเมื่อเรารับเชื่อในพระเยซูคริสต์ เราเป็นอย่างนี้ ใครคลุมเราอยู่? พระเจ้า พระเจ้า 3 พระภาคคลุมเราอยู่ ไม่คุมนะ  ทั้งคลุมและคุม คลุมไม่เท่าไร? แต่คุมเรา ก็คือควบคุมเราเลย จับเราเลย  อยู่กับพระองค์เลย กลัวอะไรไหม?  อยู่กับเราเลย พระคัมภีร์ใช้คำว่าครอบงำเรา  ใช้คำเดียวกันกับตะกี้นี้ก่อนหน้านี้ ที่เราอยู่ทางนี้ ยึดตัวเรา สนิทอยู่กับเราเลย นำพาเราตลอดไป แต่ตอนที่เรายังไม่จากโลกนี้ไป ตัวนี้  ไม่ใช่ตัวจริงที่ท่านเห็นผม มันไม่ใช่ตัวจริงของผม ตัวจริงของผมมองเห็นไหมตะกี้นี้บอกแล้ว โลกฝ่ายวิญญาณมองเห็นไหม? ไม่เห็น ตัวผมท่านมองไม่เห็น แต่ตัวที่ท่านเห็นอยู่นั้น เป็นร่างกายที่ไม่ใช่ตัวจริงของผม วันหนึ่งมันต้องลงไปเป็นดิน มันต้องเสื่อมสลายไป แต่ตัวจริงผมเป็นวิญญาณนั่งอยู่ตรงนี้เหมือนกัน ท่านมองไม่เห็น เห็นไหม? ไม่เห็น ก็มันเป็นวิญญาณจะเห็นได้อย่างไร? เห็นไหม? ไม่เห็น แต่ร่างกายที่ท่านอยู่ เป็นโลกฝ่ายวัตถุ ซึ่งมันต้องเสื่อมละลายไป วันหนึ่ง นึกออกหรือยัง? มันต้องแก่ไป มันต้องตายไป แต่วิญญาณผมทำไม? นั่งยิ้มแป้นตลอด เป็นลูกพระเจ้า เจริญเติบโตขึ้นทุกวัน คุยกับพระเจ้ากระหนุงกระหนิง นึกออกใช่ไหม?

เรามาดูว่าแต่ก่อนเราอยู่ที่นี้ หน้าตามันเป็นอย่างไร?  ดูจากอะไรรู้ไหม? ดูจากพระคัมภีร์ เพราะพระคัมภีร์บอก พ่อเราสอนความจริงให้กับเราว่า …

“ลูกเอ๋ย มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้  โลกฝ่ายวิญญาณมันเป็นอย่างไร?”

ลองดูนะ ตะกี้นี้ที่บอก เอเฟซัส 2:1-2 บอกว่าอย่างไร? อ่านข้อแรกก่อน

เอเฟซัส 2:1-2 “1 ส่วนท่านทั้งหลายได้ตายแล้วในการล่วงละเมิด และในบาปทั้งหลาย 2 ซึ่งท่านเคยทำ เมื่อดำเนินชีวิตตามวิถีของโลกนี้ และวิถีของเจ้าแห่งย่านฟ้าอากาศ ซึ่งเป็นวิญญาณที่บัดนี้ทำการอยู่ในบรรดาผู้ที่ไม่เชื่อฟัง”

 

ผมจะแปลภาษาเดิมให้ท่านได้เห็นชัด

“ท่านทั้งหลาย แต่ก่อนนี้ ท่านตายแล้ว”

แต่ท่านเห็นผมไหม? ยังอยู่ไหม? นครยังอยู่ไหม? อยู่ แล้วบอกตายได้อย่างไร?  ตายในที่นี่ คือวิญญาณผมไม่ได้อยู่กับพระเจ้า ไม่ได้อยู่ตรงนี้ นี่แปลว่าตาย มิได้หมายถึงแต่ก่อนผมตาย ไม่ใช่ ผมยังเป็นคนเดิมอยู่ ร่างกายผมก็เหมือนเดิม อาจจะหนุ่มกว่านี้นิดหนึ่ง หนุ่มกว่า 30 ปี แต่ก็ยังเป็นนครที่สามารถจับต้องมองเห็นได้ด้วยตา ทุกคนสามารถจับต้องมองเห็นได้ มองเห็นผมได้ด้วยตา แต่วิญญาณของผมเห็นไหม? ไม่เห็น

ในนั้นบอกว่าวิญญาณของผมอยู่ในการล่วงละเมิด คือบาป เพราะฉะนั้น อยู่กับพระเจ้าไม่ได้ ตาย เราเรียกว่าตาย

คราวนี้ท่านจะเข้าใจคำว่าตาย … คำว่า “ตาย” ในที่นี่ หมายถึงวิญญาณมันตาย วิญญาณที่ท่านมองไม่เห็นข้างในผม มันตาย ตายคือถูกตัดขาดออกจากพระเจ้า มีกำแพงกั้นตรงนี้ ไม่เห็นความสว่าง มีแต่ความมืด คุยกับพระเจ้าไม่ได้ ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น

แล้วดูนะ ในนั้นบอกว่า … “ท่านเคยดำเนินชีวิต”

ผมกำลังดำเนินชีวิตตามวิถีของโลกนี้ โลกของวัตถุนิยม  วัตถุต่างๆ บนโลกใบนี้ ตามเนื้อหนังที่ผมเห็น วิญญาณผมก็ไม่เชื่อ เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ไม่สนใจเลย สนใจแต่เนื้อหนังข้างนอก เท่าที่เห็น

“และวิถีของจ้าวแห่งย่านฟ้าอากาศ ซึ่งเป็นวิญญาณที่บัดนี้ทำการอยู่ในบรรดาผู้ที่ไม่เชื่อฟัง”

ภาษาเดิมตรงนี้ ก็คือมาร … มารซาตาน ผมดำเนินชีวิตอยู่ใต้จ้าวแห่งย่านอากาศ ก็คือโลกฝ่ายวิญญาณที่คลุมโลกนี้อยู่ ที่เรียกว่าความมืด นำโดยมารซาตาน ผมกำลังอยู่ในการครอบครองของมัน และมันก็คลุมผมเลย ดำหมด มันไม่ได้คลุมผมอย่างเดียว มันคุมผม บังคับผม ทุกอย่างผมเป็นทาสมันทุกอย่าง ผมไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเลย อย่างไรผมก็ดำตลอด เห็นหรือยัง? ผมดำอย่างนี้ มันคุมผมอยู่ตลอด ผมเป็นทาสมัน มาร ตามองเห็นเนื้อหนัง ร่างกายผมยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างกันปัจจุบัน แต่วิญญาณผมเป็นอย่างนี้

เอเฟซัส 2:3 “ครั้งหนึ่งเราเคยใช้ชีวิตร่วมกับพวกนั้น บำเรอตัณหาแห่งวิสัยบาปของเรา สนองความอยากกับความคิดของมันตามวิสัย เราจึงควรแก่พระพิโรธเหมือนคนอื่น”

 

“ครั้งหนึ่ง ก็คือครั้งนี้ อดีตนครเคยใช้ชีวิตร่วมกับพวกนั้น (คือพวกมาร) บำเรอตัณหาแห่งวิสัยบาปของเรา (การกระทำบาปสบายๆ) สนองความยากของกิเลสตัณหาเนื้อหนัง ตามวิสัย (ภาษาเดิม ภาษาไทย มีฉบับเดิมๆ เวอร์ชั่นแรกๆ ของเมืองไทย เขาแปล แต่เดี๋ยวนี้เขาเห็นว่ามันหยาบคาย เขาเลยเอาออกไป แต่จริงๆ มันตรงเป๊ะ มันไม่หยาบหรอก มันชัดเจน คือตามสันดาน) ก็คือเนเจอร์ ก็คือธรรมชาติในวิญญาณที่ตาย มันสมควรแก่ความพิโรธ ก็คือมันไม่สามารถเข้ากับพระเจ้าได้ ไม่ใช่พระเจ้าพิโรธเราหรอก หมายถึงเข้ากันไม่ได้ เข้าไปก็เด้งๆ เข้าไปถูกคอนซูม คือถูกเผาผลาญหมดเลย  เพราะว่าพลังความบริสุทธิ์ของพระเจ้ายิ่งใหญ่มาก เข้าใกล้พระเจ้าไม่ได้ มีอะไรบางอย่างกั้นตรงนี้อยู่ มีม่านเหล็กกั้นตรงนี้อยู่ นี่แปลว่าพระพิโรธ คือเราเข้าไปไม่ได้ เพราะโดยเนเจอร์ คือธรรมชาติของวิญญาณของเรา ของผม เป็นบาป คือต่อต้านกับพระเจ้า ไม่ชอบพระเจ้า เป็นทาสของมาร อยู่พวกมาร ทำอะไรพวกมารหมด อะไรที่ตรงข้ามกับพระเจ้า ผมทำหมดทั้งสิ้น (วิญญาณ) ต่อให้ข้างนอกทำดีบ้าง แต่วิญญาณมีสันดานบาป ไม่ได้ด่าตัวเอง พระคัมภีร์บอก”

พูดพร้อมกันนะ “อดีตเรามีสันดานบาป”

ไม่กล้าพูดหรือ? สันดาน พูดเรื่อยๆ มันชักชินปาก ไม่เห็นมีอะไรเลย  สันดาน ก็คือธรรมชาติ นึกออกใช่ไหม?

เอเฟซัส 2:4-5 “4 แต่เนื่องด้วยความรักใหญ่หลวงที่ทรงมีต่อเรา พระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระเมตตาอันอุดม 5 จึงทรงให้เรามีชีวิตอยู่กับพระคริสต์ แม้เมื่อเราได้ตายแล้วในบาป คือท่านทั้งหลายได้รับความรอดโดยพระคุณ”

 

ด้วยพระคุณความเมตตาของพระเจ้า ผ่านทางพระเยซูคริสต์ ทำให้เราที่ตายแล้ว วิญญาณเราตายอยู่ กลับกลายเป็นมีชีวิตขึ้นมา แม้ว่าอดีตเราเคยตายลงในบาปไปแล้ว พระเจ้าพาเราข้ามมาฝั่งนี้  ที่เรารับเชื่อพระเยซูปุ๊บ เราย้ายมาตรงนี้

นี่ไงข้อนี้  ถามว่าที่เขียนว่า “ด้วยความรักใหญ่หลวง และความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา” เพราะเราไม่ได้ทำอะไรเลย  เราไม่ได้ทำอะไรสักนิดหนึ่ง เมตตาช่วยเราฟรีๆ นี่เขาถึงเรียกว่าพระคุณใหญ่หลวง

เอเฟซัส 2:6 “และพระองค์ทรงให้เราเป็นขึ้นมากับพระคริสต์ และในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าทรงให้เรานั่งในสวรรคสถานกับพระคริสต์”

 

ต้องกระดิ๊กขานิดหนึ่ง เพื่อให้ท่านเห็นว่ามันเป็นจริงตามนั้น เมตตาของพระเจ้า  โดยพระคุณ แปลว่าท่านไม่ต้องทำอะไร ให้ฟรีๆ พระองค์ทรงให้เราเป็นขึ้นมา วิญญาณเราเป็นขึ้นมากับพระเยซู และในพระเยซู พระเจ้าได้ให้เรามีสิทธินั่ง ในโลกวิญญาณ นั่งอยู่ที่สวรรคสถานกับพระเยซู … พระเยซูบอกว่าพระองค์เป็นหนึ่งเดียวกับพระบิดา คือพระเจ้า และพระวิญญาณบริสุทธิ์ เพราะฉะนั้น ทั้ง 3 พระภาค เป็นหนึ่งเดียวกัน เพราะฉะนั้น เรานั่งอยู่กับ 3 พระภาคอยู่อย่างนี้  ตรงพระคัมภีร์เป๊ะ

เพราะฉะนั้น จบตรงที่ท่านรู้ไหมว่าอดีต ย้อนกลับมาอดีตผมนั่งอยู่ตรงนี้ (ฝั่งมืด) ย้อนกลับมาว่าพระคัมภีร์บอกว่าอดีต ผมดำอย่างนี้ ผมนั่งอยู่กับมาร วิญญาณผมมืดตลอด ร่างกายที่ท่านเห็น ผมไปทำดีบ้าง? ทำไม? ทำ ผมอาจจะช่วยคนบ้าง? ทำดีไหม? ดี ทำคิดดีไหม? ดีบ้าง แต่ข้างในวิญญาณที่มองไม่เห็น มันทำไม? มันดำ พระคัมภีร์บอกไม่มีใครดีสักคนหนึ่งเลย  ทุกคนล้วนแต่ชั่ว บาป เพราะข้างนอกอาจจะได้ทำดีบ้าง  แต่วิญญาณมันบาป เข้าใจใช่ไหม? ข้างนอก อาจทำอะไรสิ่งที่เรียกว่าดี มนุษย์เห็นผมทำดี แต่ข้างในมันจะดีอย่างไร? ข้างในมันก็เป็นบาป  ไม่มีใครช่วยผมได้ เพราะมารมันรัดเอาไว้ ผมอาจจะทำดีบ้าง แต่ผมเป็นคน นี่พระคัมภีร์พูดอย่างนี้ ผมอาจจะทำสิ่งที่ดีบ้าง? แต่ผมเป็นคนบาป

พอผมรับเชื่อพระเยซู นี่ข่าวดีเหรอ ข่าวดีเรื่องพระเยซูมาเหรอ พระเยซูไถ่บาปให้กับผมแล้ว ผมไม่ต้องอยู่ตรงนี้แล้ว พระเยซูช่วยผมได้  แค่ผมรับสิทธิของผมในพระเยซู ที่ทำให้ผมเท่านั้น พระเยซูทำให้ผมจริงๆ หรือ? วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว  ผมเชื่อเรื่องนี้แล้ว  เชื่อที่ไหนก็ได้  เชื่อในห้องน้ำ  เชื่อที่บ้าน เชื่อที่โน้นที่นี้ก็ได้ ไม่เกี่ยวกับไปรับบัพติศมาในน้ำ ไม่เกี่ยวกับมาโบสถ์ ไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น  วันนี้ผมได้ยินข่าวดีเรื่องนี้ พระเยซูมาช่วยผมจริงๆ ผมเชื่อแล้วล่ะ

พอเชื่อปุ๊บ พระเจ้า พระเยซูก็ย้ายผมมาฝั่งดี (ฝั่งความสว่าง) พอย้ายมาตรงนี้ปุ๊บ ผมอยู่กับพระเจ้า วิญญาณผมสะอาดขาวบริสุทธิ์อย่างนี้เลย ขาวมากเลย  2 โครินธ์ 5:17 บอกผมขาว ใหม่เอี่ยมเลย ดูสิ จงมองให้เห็นเถิด ทั้งสิ้นใหม่หมดเลย ที่วิญญาณ

พระคัมภีร์จึงบอกว่า … “จงมองให้เห็นเถิด”

เพราะว่ามนุษย์ ตาวิญญาณมองไม่เห็น แต่มองในวิญญาณจะเห็นว่ามันขาวจริง ตามพระคัมภีร์บอก สะอาดหมดจดเลย ตอนนี้วิญญาณผมทำไม? ใสกริ๊งเลย ใสปิ้งเลย  เหมือนพระเจ้า บริสุทธิ์สะอาดเป๊ะ เป็นผู้ชอบธรรมเหมือนพระเจ้า  มีเนเจอร์ มีสันดานที่เปลี่ยนไป สันดานผมไม่ใช่สันดานบาปอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นสันดานที่เป็นเหมือนพระเจ้า มีเนเจอร์ มีธรรมชาติเหมือนพระเจ้าแล้วตอนนี้ ข้างใน มองไม่เห็น แต่มีเนเจอร์เป็นเหมือนพระเจ้า พระเจ้าให้ผมร่วมเนเจอร์เดียวกับพระองค์ มีธรรมชาติเดียวกับพระองค์ เป็นลูกของพระองค์ แต่ข้างนอกผมคนเดียวหรือเปล่า? เปลี่ยนไปไหม? นอกจากดูหนุ่มขึ้นนิดหนึ่ง แล้วมีอะไรเปลี่ยนไปหรือเปล่า? ไม่มีเลย แถมแก่ลงอีก สิวก็ขึ้นเยอะขึ้น ผมก็หงอกมากขึ้น แต่ที่มองไม่เห็นทำไม? พระคัมภีร์บอก โลกฝ่ายวิญญาณผมทำไม? ใสสะอาดกริ๊งเลย สะอาดบริสุทธิ์เลย

ถามว่าตอนนี้ ผมข้างในบริสุทธิ์แล้ว ตัวข้างนอก ออกไปทำอะไรต่างๆ ทำสิ่งที่ชั่วบ้างไหม? ทำ ผมเป็นผู้บริสุทธิ์  สะอาด ที่บางครั้งทำชั่วบ้าง ก็ตะกี้เราก็ใช้คำว่าชั่ว แต่ตอนนี้ไม่กล้าพูด อดีตที่ตะกี้ผมบอกว่าผมเป็นคนทำ บางครั้งผมทำสิ่งที่ดีมาก ถูกไหม? แต่ข้างในผมชั่ว แต่ตอนนี้ข้างในผมสะอาดหมดจดบริสุทธิ์ แต่ผมทำชั่วบ้าง แล้วมันเกี่ยวไหมว่าผมทำชั่ว แล้วผมจะไปลงที่นี่ (ฝั่งมืด) วิญญาณกับร่างกายผมไม่เกี่ยวกัน เข้าใจใช่ไหม? ถ้าเกี่ยวกับเมื่อไร? พระเจ้าก็ไม่ต้องมาช่วยผมแล้ว  ผมนั่งอยู่นี้ ผมดำๆ อยู่ ผมก็ทำความดีๆ แล้วผมก็ย้ายของผมมา ย้ายได้ไหม? ไม่ได้ เพราะข้างในมันเปลี่ยนไม่ได้ มันก็มืดอยู่วันยังค่ำ แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อย้ายมาฝั่งนี้ (ฝั่งความสว่าง) คุณจะเป็นใครก็ตาม คุณจะไปคิดอะไรต่างๆ มากมายก็ตาม คุณก็เป็นคุณอยู่นั้น เป็นวิญญาณที่มันเป็นบริสุทธิ์ มันสะอาดแล้ว นี่คือข่าวดีที่มาถึงมนุษย์ทุกคน รับไปเถิด ง่ายๆ แค่นี้ ปรบมือขอบคุณพระเจ้าของเรา เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*********************

 

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 17 กันยายน 2017 เรื่อง “จงฝักใฝ่ในเรื่องวิญญาณ” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 17 กันยายน 2017

เรื่อง “จงฝักใฝ่ในเรื่องวิญญาณ”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง

ให้บอกคนข้างๆ สิว่า … “คุณเป็นวิญญาณ”

คราวนี้ให้บอกตัวเอง … “จงฝักใฝ่ในเรื่องวิญญาณเยอะๆ มากๆ ทุกวินาที จงฝักใฝ่ในโลกวิญญาณ เพราะฉันเป็นวิญญาณ”

ไม่อย่างนั้นเราลืมอยู่เรื่อย  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน เราจะเห็นว่าทำให้เราทั้งหลายมันอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกหวั่นไหว ถ้าเราไม่มองไปที่โลกวิญญาณ เราจะหวั่นไหว เราจะเริ่มตั้งคำถามว่า …

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

แบบนี้ ทำไม? มีแต่ข่าวร้ายๆ ข่าวความไม่สงบ ข่าวระเบิด ข่าวก่อการร้าย ตามที่ต่างๆ มีให้เห็นไม่เว้นในแต่ละวัน ในทุกมุมโลกเลย จนทุกวันนี้ แทบจะพื้นที่สงบไม่ได้เลย และยังถูกซ้ำเติมด้วยภัยธรรมชาติอีก ตอนนี้ที่อเมริกาก็ภัยธรรมชาติ ที่ตุรกี มีทุกแห่ง เยอะแยะ ทั้งพายุ น้ำท่วม แผ่นดินไหว อากาศเปลี่ยนแปลง อุณหภูมิเปลี่ยนแปลง วุ่นวายไปหมดเลย มลภาวะ นี่ยังนับไม่หมดนะ ยังไม่นับจำนวนที่ต้องเผชิญกับปัญหาส่วนตัวอีก นี่ยังไม่เกี่ยว เป็นปัญหาข้างนอกนะ และยังมีปัญหาตัวมีอะไร? ท่านลองคิดสิ ท่านมีปัญหาอะไรอยู่ตอนนี้ การเงินมีปัญหาไหม? บางคนมี บางคนไม่มี สุขภาพมีปัญหาไหม? มีทุกคนเลย  ทำไมเดี๋ยวนี้เจ็บป่วยกันเยอะ แล้วโรคก็แปลกๆ ด้วยนะ  ไม่ใช่โรคของเราเองคนเดียว แล้วยังแถมคนที่เรารักยังเป็นโรคอีก โรคแปลกๆ ไปหมอ หมอก็เป็นโรคเหมือนกัน ไม่รู้ใครรักษาใคร ยุ่งไปหมดเลย แล้วรักษาไม่หายด้วย มลพิษแทบจะรอบตัวหมด แทบจะกินอะไรไม่ได้ อันนี้ก็เป็นพิษ อันนั้นก็เป็นพิษ แล้วจะกินอะไร? ก็ไม่รู้เหมือนกัน ทุกคนต้องระวังตัวเสี้ยววินาทีเลย

สรุป คือชีวิตเราบนโลกใบนี้ มันทุกข์ลำบากรายล้อมไปหมดเลย วิกฤตปัญหาเยอะแยะมากมายเต็มไปหมด ทั้งปัญหาระดับโลก ระดับประเทศ ระดับสังคม จนกระทั่งถึงระดับครอบครัว ตัวเราเองด้วย นี่ปัญหาเยอะแยะ

แล้วคำถามที่ตามมากับปัญหาเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เชื่อพระเจ้าทั่วโลก คืออะไรครับ? พอได้เห็นอย่างนี้ปุ๊บ ความรู้สึก อาจจะไม่ตั้งคำถามมาจากคำพูดของตัวเอง  แต่ในใจอาจจะถามว่าแล้วทำไมพระเจ้าจึงปล่อย อนุญาตให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น และมันเกิดขึ้นได้อย่างไร? มีพระเจ้าจริงหรือ?  บางคนก็คิด ยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกิดขึ้นกับปัญหาตัวเอง มันอดไม่ได้ที่ถาม แล้วมีพระเจ้าจริงหรือ? แล้วทำไมปล่อยให้อย่างนี้ เกิดขึ้นกับเรา หรือกับฉันได้

พระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าทรงรักโลกและมนุษย์ยิ่งนัก ทรงประทานพระเยซูคริสต์ให้กับเรา แล้วทำไมโลกมันเลวร้ายขนาดนี้ รักโลก รักเรา แล้วทำไมปล่อยให้เป็นอย่างนี้ ไม่เว้นแต่ละวัน ที่มีความชั่วร้ายบนโลกใบนี้ ใครที่กำลังเผชิญกับปัญหาอย่างนี้อยู่ หรือใครก็ตามที่กำลังเผชิญปัญหาร้ายแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับส่วนตัว ก็จะคิดอย่างนี้เสมอ ไม่ว่าจะพูดหรือไม่พูดก็ตาม มันอดคิดไม่ได้

ซึ่งวันนี้จะมาหนุนใจท่าน สรุปคำตอบสั้นๆ  อธิบายให้ท่านฟังตามหลักพระคัมภีร์ว่าความชั่วร้ายต่างๆ เหล่านี้ ที่เราพูดกันเมื่อสักครู่นี้ ที่มันเกิดมากขึ้นทุกวันๆ มันมาจากไหน? มาจากพระเจ้าหรือ? แล้วพระเจ้าอนุญาตให้มันเกิดขึ้นหรือ? ทำไมมันต้องเกิดขึ้นกับฉันด้วย? ทำไม? คิดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่สรุปพอให้ท่านมีกำลังใจ ที่จะทำในสิ่งต่างๆ เหล่านี้ และสามารถอดทนอยู่บนโลกใบนี้ ด้วยความทุกข์และสันติสุขข้างในได้ โรม 8:18-25 ผมแปลให้ท่านจากภาษาเดิมจริงๆ อธิบายให้ละเอียดขึ้น

โรม 8:18-25 “18 ข้าพเจ้าเห็นว่าความทุกข์ยากของเราในปัจจุบัน เทียบไม่ได้เลยกับพระเกียรติสิริ ซึ่งจะทรงสำแดงในเรา 19 สรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างจดจ่อรอคอยให้บรรดาบุตรของพระเจ้าปรากฏ 20 เพราะสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างได้ถูกทำให้ผิดเพี้ยนไร้ค่าไป ไม่ใช่โดยความสมัครใจของมันเอง แต่โดยความตั้งใจของผู้ที่บังคับให้มันต้องตกอยู่ในภาวะดังกล่าว ด้วยมีความหวัง 21 ว่าสรรพสิ่งเหล่านั้นจะได้รับการปลดปล่อย จากการผูกมัดให้ต้องเสื่อมสลาย และจะถูกนำเข้าสู่เสรีภาพอันรุ่งโรจน์ของบรรดาบุตรของพระเจ้า 22 เรารู้ว่าสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างกำลังคร่ำครวญ ราวกับเจ็บท้องจะคลอดบุตรจนถึงปัจจุบันนี้ 23 ไม่เพียงเท่านั้นแม้แต่เราเอง ผู้มีผลแรกของพระวิญญาณก็ยังคร่ำครวญอยู่ภายใน ขณะที่เราจดจ่อรอคอยการทรงรับเราเป็นบุตร คือการไถ่ร่างกายของเราให้รอด 24 เพราะว่าในความหวังนี้ เราได้รับความรอดแล้ว แต่ความหวังที่เห็นได้นั้น ไม่ใช่ความหวังเลย ใครเล่าหวังในสิ่งที่ตนเองมีอยู่แล้ว? 25 แต่ถ้าเราหวังในสิ่งที่เรายังไม่มี เราย่อมรอคอยสิ่งนั้น ด้วยความอดทน”

 

“ไม่มีความหวัง” คืออะไร? รอดพ้นจากเนื้อหนังร่างกายที่มันต้องตาย มันต้องทุกข์ทรมานนี้ โลกใบนี้นั้นเอง

สังเกตข้อ 20 ที่บอกว่า … “เพราะสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง ได้ถูกทำให้ผิดเพี้ยน ไร้ค่า ไม่ใช่โดยความสมัครใจของมันเอง แต่โดยความตั้งใจของผู้ที่บังคับให้มันต้องตกอยู่ในภาวะดังกล่าว”

โลกใบนี้ทั้งใบ มันมีชีวิตนะ พระเจ้าสร้างให้มันมีชีวิต ทั้งสัตว์ พืช วัตถุต่างๆ มีชีวิต มันไม่อยากจะเป็นอย่างนี้หรอก มันทรมานมาก มันก็อยากจะได้รับการปลดปล่อยเหมือนกัน พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น

ตรงนี้ คำอธิบายความชั่วร้ายทั้งหมดมาจากไหน? อยู่ตรงนี้ เราจะเห็น มันถูกบังคับโดยอะไร? สรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง ก็คือทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเจ้าได้สร้าง ตั้งแต่สมัยปฐมกาล ไปฟังดู ไปอ่านดู ล้วนเป็นสิ่งที่พระเจ้าบอกว่าอย่างไร? ตอนสร้างพระองค์บอกว่าดี … ดีหมดเลย  แต่มันถูกทำให้ผิดเพี้ยนไป (แปลจากภาษาเดิม) เสียหายไป เน่าไป เละไป เน่าเละไป ก็ไม่ได้มาจากพระเจ้าเป็นผู้กระทำ พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างชัดเจน แต่ต้นตอของผู้ที่ทำให้มันเกิดความเสียหายนี้ ก็คือมนุษย์ บรรพบุรุษของเรา  มนุษย์คนเดียว คนแรก คนเดียวเท่านั้น ที่มีชื่อว่าอาดัม ซึ่งถูกหลอกโดยมาร

นี่คือแก่นสารของความทุกข์ลำบาก และความชั่วร้ายทั้งหมด ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เพราะโลกทั้งใบนี้ ได้ตกอยู่ภายใต้ความชั่วร้าย ที่เรียกว่าความบาป คำสาปแช่ง ผลของความบาป

สาปแช่ง คือไม่มีพรนั่นเอง ไม่ดี เสียหาย อันเป็นผลมาจากการล่วงละเมิดของมนุษย์เพียงคนเดียวที่มีชื่อว่าอาดัม  ต่อพระเจ้าของเขา  อาดัมไปเอาเชื้อบาป เชื้อสกปรก ทำให้โลกนี้เน่าเละไปหมดเลย รวมทั้งมนุษย์ทั้งหลายก็เละไปหมด ถ้าพระเจ้าไม่มาช่วย ประทานพระเยซูคริสต์มาช่วยเรา เราจะอยู่อย่างนี้ ตลอดไปนิรันดร์ ความทุกข์ลำบาก ความเน่าเละ

การที่มนุษย์ล้มลงไปในความบาป  ทำให้ถูกตัดสินพิพากษา คือเป็นศัตรูกับพระเจ้า เข้าสู่ความตาย อนิจจัง ไร้ค่า ไร้ประโยชน์ ไม่แน่นอน ไม่หยั่งยืน ไม่มีจุดหมาย นี่ความหมายเดิมแปลว่าอย่างนี้

มนุษย์ล้มลงในความบาป แล้วเกิดอันนี้ขึ้น รวมความ ก็คือมนุษย์ต้องเป็นความทุกข์ ต้องอยู่กับความทุกข์ยากลำบาก ความชั่วร้าย ความเศร้าโศก ที่มนุษย์ทุกคนต้องเผชิญกับชีวิตของเขาบนโลกใบนี้ และตลอดไป  ถ้าเผื่อไม่มีพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด

เวลาบอกว่าพระเยซูคริสต์มาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด รอดจากที่ผมพูดทั้งหมดนี้ ความเน่าเละ ทั้งวิญญาณก็เละ ทั้งโลกก็เละ ตัวเราก็เละ ข้างนอกก็เละ สิ่งรอบข้างเละหมด ทั้งโลกเละหมดเลย ไปในทางเสื่อมโทรม ไปในทางตาย ไปสู่ภาวะทุกข์ลำบากทั้งนั้น

ในข้อ 23 บอกว่า “ไม่เพียงเท่านั้นแม้แต่เราเอง ผู้มีผลแรกของพระวิญญาณยังคร่ำครวญอยู่ภายใน ขณะที่เราจดจ่อรอคอยการทรงรับเราเป็นบุตร คือการไถ่ร่างกายของเราให้รอด”

ก็คือเราที่เชื่อพระเยซูคริสต์แล้ว เรามีผลแรกของพระวิญญาณ ก็คือพระวิญญาณก็เข้ามาอยู่กับเราเลย ทันทีทันใด ในวินาทีนั้น ที่เรารับเชื่อว่าพระเยซูเป็นพระผู้ช่วย เป็นพระผู้ไถ่ปุ๊บ พระวิญญาณเข้ามาเป็นผลแรก เราเกิดใหม่ในวิญญาณทันที นั่นแหละ คือตัวเรา ผู้มีผลแรกของพระวิญญาณ ขนาดเราเกิดใหม่แล้วนะ เป็นลูกพระเจ้านะ ก็ยังคร่ำครวญอยู่ภายใน ข้างในมันทุกข์ทรมาน เพราะอึดอัดอยู่ในร่างกายเก่านี้ ที่ต้องเจ็บป่วย ทั้งทุกข์ ต้องลำบาก ต้องกังวล ต้องทำบาปอีก ต้องสู้กับมันทุกอย่าง

นี่แหละ คือความทรมานของมนุษย์ แม้ว่าจะเป็นคริสเตียน ก็เป็นอย่างนี้ นี่เห็นชัดเลยนะ แม้กระทั่ง เราเป็นประชากรของพระเจ้า  เป็นลูกพระเจ้าแล้ว เรายังไม่ได้รับการยกเว้นว่าจะไม่ทุกข์ มันอยู่บนโลกใบนี้ มันเป็นความทุกข์ น่าจะดีใจด้วยว่าถ้าเป็นทุกข์อย่างนั้นจริง แสดงว่าพระคัมภีร์เป็นจริง เพราะพระคัมภีร์บันทึกไว้ตั้งแต่ปฐมกาลแล้วว่าพระเยซูจะมา เชื่อไหม? เชื่อ แต่ก่อนพระเยซูจะมาบอกแล้ว พระเยซูมา เพราะโลกนี้ ตกอยู่ในความบาป ตกอยู่ในความทุกข์ยาก ถ้าเชื่อ ต้องได้ 2 อัน จะได้อันเดียวไม่ได้ เชื่อว่าพระเยซู พระเจ้าส่งมาได้ แต่ก็ต้องเชื่อด้วยว่าส่งมา เพราะว่าโลกมันตกลงไปในความบาป ยังไง เราก็ต้องอยู่ในความทุกข์ หนีไม่พ้น มีวิธีหนีได้อย่างเดียว ก็คือไปอยู่กับพระเจ้า อธิษฐานขอพระเจ้าทุกวัน รับไปเร็วๆ แล้วทำไหมล่ะ ก็ไม่ทำอีกแหละ ใช่ไหม?

เราต้องเผชิญกับความทุกข์ลำบากแน่นอน เพราะฉะนั้น มันมีวิธีการ แม้ว่าเราเป็นคริสเตียนก็ตาม  เราไม่มีสิทธิ์ เราไม่มีอำนาจ พูดง่ายๆ ที่จะหนีจากความทุกข์ยากลำบากที่เราต้องเผชิญบนโลกใบนี้ได้ ไม่มีทาง แต่เรามีความหวัง

ถามว่าเรามีความหวังอย่างไร? ในการรอคอยวันที่ได้รับการปลดปล่อยให้พ้นจากความทุกข์ ความบาปบนโลกใบนี้ เราอยู่ เรารู้ว่ามันแป๊บเดียว เดี๋ยวมันก็ต้องทิ้งร่างนี้ … ทิ้งร่างนี้ แล้วเป็นอย่างไร? เราหลุดรอดพ้นสบายแล้ว เราจบงานจบการเสียทีหนึ่ง เราได้พักเสียทีหนึ่ง เราเห็นชัดเจน เรามีร่างกายใหม่รอเราอยู่ เรามีโลกใหม่รอเราอยู่ เราจึงมีความหวัง คริสเตียนจึงมีความหวัง

แล้วความหวังตรงนี้ ทำให้เกิดความอดทน อยู่ได้ อดทนหน่อย พูดกับกระจก …

“กระจกเอ๋ย อดทนหน่อย อีกไม่นานเลย แป๊บเดียวเอง อดทนนิดหนึ่งๆ”

อย่างนี้แหละ เขาเรียกขอบคุณพระเจ้า พอรู้ความจริง ความจริงจะทำให้เราเป็นไท เราสงบได้ ถ้าเราไม่รู้ความจริง เราก็นึกว่าพระเจ้าทำไมปล่อยให้อันนี้เกิดๆ เราก็จะมัวแต่กังวล ทำไมเป็นอย่างนี้ๆ ความหวังในอนาคตตามถ้อยคำพระเจ้า เราก็แห้งหายไป ไม่ชัดเจน ไม่เห็นชัด มันรางไปทุกที เพราะมัวแต่มามองสิ่งที่มองเห็นได้  ที่เกิดความทุกข์ยากๆ ไม่มองไปที่พระเจ้า พระองค์สัญญาไว้อย่างไร? และเราเกิดใหม่อย่างไร? เราเป็นวิญญาณอย่างไร? วิญญาณเราเกิดใหม่แล้วนะเนี้ย เราเป็นลูกพระเจ้าแล้ว เราจะเป็นลูกพระเจ้าตลอดไป เอเมน

นี่ก็มาหนุนใจกัน เพราะฉะนั้น โดยวิธีนี้เอง ที่เราจะสามารถอดทนอยู่กับความทุกข์ยากลำบากอยู่บนโลกใบนี้ได้ ซึ่งต่อจากนี้ไป ต่อจากพระคัมภีร์ตะกี้ในโรม บทที่ 8  ข้อที่ 28 เป็นข้อที่เราจำกันได้ ท่องกันได้หมดเลย ในโรม 8:28 จึงรวมที่ตะกี้ ที่เราอ่านเมื่อสักครู่นี้ พอมาถึงข้อ 28 บอกว่า … พระเจ้าทรงกระทำให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ มันไม่ว่าดีหรือเลว ไม่ว่าทุกข์ลำบาก ไม่ว่าน้ำท่วม ทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นระเบิดที่เขาระเบิดมา ไม่ว่าจะเป็นภูเขาระเบิด น้ำท่วม เฮอร์ริเคนอะไรต่างๆ พระเจ้าให้เราได้รับรางวัลดีๆ ทำงานประสบผลสำเร็จ ได้เงิน ร่ำรวยมาก มีสุขภาพแข็งแรงมาก  พระเจ้าทำให้สิ่งทั้งหมดนี้ ร่วมกันให้เกิดเป็นผล สำหรับผู้ที่รักพระองค์ ก็คือผู้ที่เชื่อพระองค์ ผู้ที่พระองค์ทรงเรียกมา ตามพระประสงค์ของพระองค์ เรียกมาในพระเยซูคริสต์ เอเมน ก็คือเราทั้งหลาย

เราไม่สามารถรักพระเจ้าได้หรอก จะบอกให้ฟัง คำนี้ มันแปลว่าพระเจ้าให้เราได้รับความรอดแล้ว วิญญาณเราเกิดใหม่ เราจึงรักพระเจ้าได้ ไม่อย่างนั้นคุณไม่มีทางรักพระเจ้าหรอก อย่าดีใจว่าฉันรักพระเจ้า พระเจ้าทำให้คุณรักพระองค์ ถ้าไม่มีวิญญาณเกิดใหม่เหมือนพระเจ้า ไม่มีการรักของแท้ รักใครก็ไม่เป็น อย่าว่าแต่รักพระเจ้าเลย  รักตัวเองยังไม่ได้เลย รักคนข้างๆ ก็ไม่ได้ มันของเทียมทั้งนั้น

ความรักแท้ มีอยู่ที่เดียว คือในวิญญาณพระเจ้า แล้ววิญญาณพระเจ้าได้ใส่เข้ามาในวิญญาณเรา ให้วิญญาณเราใหม่ พระคัมภีร์บอกให้วิญญาณเราใหม่แล้ว โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ พอวิญญาณเราเกิดใหม่ เราจึงรักเป็น เราจึงมีรักแท้ คราวไม่ใช่รักพระเจ้าแท้ๆ แล้ว แต่รักใครก็ได้ แท้หมดทั้งโลกเลย เอเมน

พอเรารู้ความจริง ก็ว่ากันไป แล้วก็หนุนใจชูใจกันไปแต่ละวันๆ ว่านี่คือความหวังใจของเราทั้งหลาย ที่เรียกว่าผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*************************

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 10 กันยายน 2017 เรื่อง “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท” ตอน 2 “อาณาจักรแห่งความสว่าง” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  10  กันยายน  2017

 เรื่อง “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท”

ตอน 2 “อาณาจักรแห่งความสว่าง”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

สวัสดีครับ การบรรยายในวันนี้ เป็นตอนต่อจากครั้งที่แล้ว ซีรี่ย์ชุด “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท” ความจริง คือถ้อยคำพระเจ้านั่นเอง  ความจริงนี้ จะทำให้เราเป็นไท จากความกลัว ความวิตกกังวล ในทุกๆ เรื่อง ก็คือในอนาคตนั่นเอง ยกตัวอย่างง่ายๆ กลัวว่าอนาคตตายแล้วจะไปไหน? ไปอยู่อย่างไรตอนหลังความตาย นี่คือความกลัวที่อยู่ลึกๆ ในใจมนุษย์ทุกคน จะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ตาม

หรือกังวลว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร? จะกินอยู่อย่างไร? ถ้าเกิดเศรษฐกิจไม่ดี ภัยพิบัติ ธรรมชาติอย่างรุนแรง แล้วเราจะอยู่อย่างไร? นี่คือความวิตกกังวลเล็กๆ น้อยๆ หรือมาก แล้วแต่บุคคล ที่แอบอยู่ในใจของมนุษย์ทุกคนเหมือนกัน คือเรากลัวอนาคตนั่นเอง ไม่รู้อะไรเป็นอะไร? แต่ถ้าเรารู้ความจริงในถ้อยคำพระเจ้าที่บอกเราอย่างนี้  เราจะคลายความวิตกและคลายความกลัวไปมากเลย

สัปดาห์ที่แล้ว เราเริ่มต้นกันด้วยความจริง เรื่องโลกฝ่ายวิญญาณ ที่พระเจ้าได้บอกความจริงกับเรา ในไบเบิ้ล ในพระคัมภีร์นี้ ให้เราทราบถึงเรื่องเกี่ยวกับโลกฝ่ายวิญญาณที่ตามนุษย์เรามองไม่เห็น มันมีอยู่จริงๆ

เชื่อจริงหรือ? ตอนนี้เกิดเรื่องอะไรบางอย่าง ขัดผลประโยชน์กัน หรือขัดแย้งกัน ทำไมทะเลาะกันใหญ่เลย  ไม่ได้นึกถึงโลกฝ่ายวิญญาณเลยนะตอนนั้น นึกแต่เรื่องเดี๋ยวนี้  ฉันเดี๋ยวนี้เป็นอย่างไร?  มันก็แปลก

นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราต้องมาเรียนรู้เรื่องนี้ ทำไมพระเจ้าต้องบอกเราเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้ เป็นต้นเหตุของทุกอย่าง เคยได้ยินเรื่องนี้ไหม? คุณยายหาเข็ม ผมนำเรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟังหลายครั้ง คือถ้าเราไม่รู้ความจริง เราไปแก้ที่ไม่ใช่ต้นเหตุของมัน แก้อย่างไร ก็ไม่ถูก ไม่มีอะไรสำเร็จเลยในชีวิต

คุณยายหาเข็มตกในห้องนอน คุณยายก็หาอยู่นั่นแหละ หาไม่เจอ

ลูกมาถึงก็บอกว่า “คุณยายหาอะไร?”

คุณยายก็บอก “หาเข็ม ที่ตกอยู่ในห้อง”

“และหาเจอไหม?”

“ไม่เจอ”

คุณยายบอก “ฉันมองไม่เห็น ช่วยจูงไปหน้าบ้านหน่อย หน้าบ้านสว่าง จะได้หาเจอ ไปช่วยกันหาหน่อย”

ลูกก็บอกว่า “ถ้าจูงไปหน้าบ้าน จะหาเจอได้อย่างไร? ก็มันตกในนี้”

“อ้าว! ข้างในมันมืด มองไม่เห็น ไปข้างนอกสว่างๆ มันจะได้เห็นไง”

ตามเหตุผลมันก็ถูก ต้องไปหาที่สว่างๆ แต่ที่สว่างๆ เข็มมันไม่ได้ตกตรงโน้น มันตกในห้องนอน เพราะฉะนั้น ต้องเปิดไฟในห้องนอน แล้วค่อยหา

ถ้าเราไม่รู้ต้นเหตุ ยังไงก็ไม่เจอต้นตอของปัญหาที่เกิดขึ้น ในพระคัมภีร์บอกเราว่ามนุษย์ทุกๆ คน เป็นวิญญาณ ดังนั้นมนุษย์ทุกคนก็อาศัยอยู่ในโลกวิญญาณด้วยเช่นเดียวกัน เพราะเราเชื่อแล้วว่ามี วิญญาณของมนุษย์มาจากพระเจ้า เพราะฉะนั้นตัวตนจริงๆ ของเรา ก็คือวิญญาณ อาศัยในโลกวิญญาณจริงๆ ตัวตนทางร่างกาย ก็อยู่ในโลกฝ่ายวัตถุ ที่ตาเรามองเห็น วิญญาณก็อยู่ในโลกฝ่ายวิญญาณของเขา ตามธรรมชาติของเขา ที่พระเจ้าสร้างเขามา คือความจริง ถ้าเราไม่รู้ความจริง เริ่มต้นอย่างนี้เสร็จแน่

สมัยก่อนเราคิดว่าเรามีวิญญาณ ไม่ใช่มี ถ้ามีมันหายไปได้ ถ้ามีมันหมดไปได้ ถ้ามี มีคนขโมยไปได้ แต่ถ้าเป็นขโมยไปไม่ได้ ที่ผมยกตัวอย่างบ่อยๆ เหมือนเราเป็นผู้ชาย มีใครมาขโมยเอาผู้ชายของผมไปไหม? ไม่มี คุณเป็นผู้หญิง มีใครขโมยความเป็นผู้หญิงไปได้ไหม? ไม่ได้ เพราะมันเป็นไง และพระคัมภีร์บอกว่าโลกฝ่ายวิญญาณมีอยู่ 2 แห่ง หรือเรียกว่า 2 อาณาจักร คืออาณาจักรแห่งความมืด และอาณาจักรแห่งความสว่าง

เพราะฉะนั้น วิญญาณมนุษย์ทุกคนต้องอยู่ในที่ใดที่หนึ่ง อาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง ในโลกวิญญาณนี้อย่างแน่นอน หนีไม่พ้น ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ไม่ว่าจะได้ยินหรือไม่ได้ยินก็ตาม พระเจ้าสอนเราว่ามันเป็นอย่างไรบ้างในโลกวิญญาณ ที่เรามองไม่เห็น เราก็จะแก้ปัญหาและดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง บนโลกใบนี้ และเป็นโลกทั้งฝ่ายวัตถุที่เราเห็นด้วยตา และโลกวิญญาณด้วยเช่นเดียวกัน ซึ่งทำงานร่วมกัน

เดิมเราอยู่ในอาณาจักรของความมืด แล้วก็ได้ย้ายเรา  มาอยู่ในอาณาจักรของความสว่าง ผ่านทางความเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ผ่านทางการไถ่บาปของพระเยซูคริสต์ ในโคโลสี 1:12-13 ครั้งที่แล้วเราได้เรียนกัน

โคโลสี 1:12-13 “12 ขอบพระคุณพระบิดา ผู้ทรงทำให้พวกท่านเหมาะสมที่จะมีส่วนในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งความสว่าง 13 เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากอาณาจักรแห่งความมืด และทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์”

 

ถ้าอ่านตรงนี้  แปลว่าอาณาจักรแห่งความมืดมาก่อน แล้วค่อยมีสว่างทีหลัง ถูกหรือเปล่า? แต่ถ้าย้อนกลับไป ตั้งแต่ปฐมกาล ตอนพระเจ้าสร้างโลกใหม่ๆ ตอนที่พระคัมภีร์บอกไว้ว่าโลกถูกปกคลุมไปด้วยการเคลื่อนไหวของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า พระวิญญาณ ก็คือพระเจ้า  … พระเจ้าปกคลุมอยู่เหนือโลกใบนี้ ก่อนที่พระองค์จะทรงสร้าง และพระเจ้า คือพระสิริของพระองค์ พระสิริ ก็คือความสว่าง ก็คือพระเจ้านั่นเอง พระเจ้าปกคลุมอยู่ ก็แสดงว่าในปฐมกาล ก่อนที่จะถูกสร้างโลกใบนี้ โลกใบนี้เต็มไปด้วยความสว่าง

มีแต่อาณาจักรของความสว่าง เพราะพระเจ้าปกคลุมอยู่หมดเลย แล้วความมืดเข้ามาตอนไหน? โรม 3:23 เป็นอันเล็กๆ อันหนึ่งที่ได้เห็นว่าความมืดมันเข้ามาได้อย่างไร?  จำได้ใช่ไหม? ความสว่าง คือพระองค์ คือตัวตนของพระเจ้า ซึ่งพระองค์เต็มไปด้วยพระสิริ … พระสิริ คือฤทธิ์อำนาจ คือสง่าราศี ความสง่างาม ความยิ่งใหญ่ ความสว่างไสว

โรม 3:23 “เพราะว่าทุกคนทำบาป และเสื่อมจากพระเกียรติสิริของพระเจ้า”

 

“เสื่อมจากพระเกียรติสิริ” แปลว่าเสื่อม ก็คือหายไป พระสิริของพระเจ้า คือความสว่าง ได้หายไป

“เพราะว่าทุกคนทำบาป และเสื่อมจากพระเกียรติสิริของพระเจ้า” ถ้าแปลตามตะกี้ที่เราเรียนกัน ก็คือ “เพราะว่าทุกคนทำบาป และเสื่อมจาก … หลุดออกไป … ขาดออกไปจากความสว่างของพระเจ้า”

เสื่อมจากพระสิริ ก็คือพระสิริหายไป ตัวตนของพระเจ้าก็หายไป เมื่อตัวตนของพระเจ้าหายไป พระเจ้าเป็นความสว่าง ความสว่างก็เลยหายไปด้วย  เพราะฉะนั้น เมื่อพระสิริหาย ความสว่างก็หาย ความมืดก็เข้ามาแทนที่

ไม่ว่าท่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม นี่คือความจริงในพระคัมภีร์บอก อาดัมคือต้นพันธุ์ของมนุษย์ทั้งปวง และมนุษย์ทั้งหมดบนโลกใบนี้  มีชีวิตอยู่ในตัวอาดัม คล้ายๆ กับว่าตอนก่อนผมเกิด ชีวิตผมก็อยู่ในพ่อผม ก่อนพ่อจะเกิด ชีวิตของพ่อก็อยู่ในปู่ผม ก่อนปู่จะเกิด ชีวิตของปู่ก็อยู่ในทวดของผม ก่อนทวดจะเกิด ชีวิตของทวดก็อยู่ในทวดทวดของผม ไปเรื่อยๆ ท่านพอจะเห็นภาพไหม

แต่พออาดัม เอาเชื้อหนึ่งเข้ามา ซึ่งผมอยากจะเรียกในยุคปัจจุบันนี้ว่าไวรัส เพราะว่ามันจะชัดมาก พอบอกไวรัส ตามองไม่เห็น แต่รู้ว่ามันมีตัวตนอยู่จริงๆ มีฤทธิ์อยู่จริงๆ มันทำอะไรบางอย่างได้  ทำให้เราตายก็ได้ ทำให้เราปวดท้องก็ได้ ผมเลยอยากใช้คำว่าไวรัส อาดัมไปเอาไวรัสตัวหนึ่งเข้ามา ที่มีชื่อว่าไวรัสบาป หรือเชื้อบาป ท่านนึกถึง HIV ก็ได้ เพราะอาดัมคนเดียวเอาบาปเข้ามา  โลกทั้งหมด ก็กลายเป็นความมืด เพราะบาปมันเข้ามา

บาปทำให้เกิดสิ่งหนึ่ง คือต่อต้านพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า ไม่ชอบพระเจ้า เกลียดพระเจ้า ไม่อยากได้พระเจ้า เคยอยู่กับพระเจ้าดีๆ ไล่พระเจ้าออกไป ประมาณนั้น  พระเจ้าอยู่ไม่ได้ พระเจ้าเป็นพ่อเรา บางคนบอกพระเจ้าทิ้งลูก ไม่ใช่ ลูกนั่นแหละทิ้งพ่อ ฟังให้ดีๆ พระเจ้าถูกไล่ออกไปนั่นเอง จากนั้น ความสว่าง ก็คือพระองค์ คือพระเจ้าถูกกำจัดออกไป ถูกขจัดออกไป โดยศัตรูที่มีชื่อว่ามาร ส่งเชื้อไวรัสบาปเข้ามาสู่เผ่าพันธุ์มนุษย์ ทำให้มนุษย์ตกอยู่ในความมืด

ความมืด คือศัตรูของความสว่าง  ไม่ชอบพระเจ้า  อยู่ตรงข้ามกัน เข้ากับพระเจ้าไม่ได้ นี่แหละ คือความมืด ตั้งแต่นั่นเป็นต้นมา โลกวิญญาณ ก็เหลืออาณาจักรเดียวเหมือนกัน แต่เป็นอาณาจักรมืด หมายถึงโลกวิญญาณที่ปกคลุมอยู่เหนือโลกใบนี้ มนุษย์ทุกคน ก็ตกลงไปอยู่ในอาณาจักรความมืดนี้ ติดเชื้อกันมาทุกคน

อยากจะอธิบายตรงนี้ให้ชัดเจนอีกนิดหนึ่งว่าโลกที่เรากำลังพูดถึงอยู่นี้ เรากำลังย้อนกลับไปตอนที่พระเจ้าสร้างโลกใหม่ๆ  ตามที่มีบันทึกไว้ในหนังสือปฐมกาล หยุดอยู่แค่นี้ เราไม่ได้ย้อนไปก่อนปฐมกาลอีก พระเจ้าทรงอยู่ก่อนปฐมกาล ตั้งแต่มีมหาจักรวาล จักรวาล หรือแม้แต่โลก ซึ่งพระเจ้าสร้าง

เพราะก่อนที่พระเจ้าจะสร้างโลกที่มีอาดัม เอวาเป็นมนุษย์คู่แรก พระองค์อาจจะเคยสร้างโลกอื่นๆ มาก่อนแล้วก็ได้ ในปฐมกาล บทที่ 1 พูดไว้

ปฐมกาล 1:1 “ในปฐมกาล พระเจ้าทรงสร้างทุกสิ่งในฟ้าสวรรค์และโลก ขณะนั้น โลกยังไม่มีรูปทรง และว่างเปล่า”

 

ตรงนี้ ภาษาเดิมแปลว่า “ขณะนั้น โลกเสียหายอยู่” ก็แสดงว่ามันมีโลกก่อนหน้าที่ถูกสร้างนี้  ถูกหรือไม่ถูก? ต้องการพูดแค่ให้รู้ว่าพระเจ้าเรายิ่งใหญ่ขนาดไหน?

เรากลับมาที่โลกใบนี้ต่อ โลกใบนี้ที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้นในสมัยปฐมกาล สรุปก็คือเริ่มแรก เดิมที โลกถูกปกคลุมไปด้วยพระสิริของพระเจ้า ที่มีแต่ความสว่าง ความดีงาม ความบริสุทธิ์ของพระเจ้าปกคลุมอยู่ ต่อมา อาดัมทำบาป

คำว่า “ทำบาป” คืออาดัมนำเชื้อไวรัสตัวหนึ่ง ที่มีชื่อว่าไวรัสบาปเข้ามา ทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์ จากนั้นเป็นต้นมา ต้องถูกอาการของความบาป ทำให้มนุษย์เกิดความเกลียดพระเจ้า ไม่อยากได้พระเจ้า ต่อต้านพระเจ้า พระเจ้าต้องหายไป หนีไป ออกไป ก็กลายเป็นความมืดเข้ามาแทนที่ ความมืดเป็นศัตรูของพระเจ้า ที่เรียกว่ามนุษย์กบฏต่อพระเจ้า กบฏ คือต่อต้านพระเจ้า

ตอนที่พระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระเจ้าได้ถูกกำหนดให้มาเกิดเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้ เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว ตามคำบอกก่อนล่วงหน้าของพระเจ้า ตายที่ไม้กางเขน ชำระบาปให้กับเรา รักษาเราในพระคัมภีร์บอกว่าโดยรอยแผลเฆี่ยนของพระองค์ พระองค์ทรงรักษาเราหายแล้ว หายจากไวรัสบาป เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว พระองค์ทรงตายที่นั่น  และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 เป็นการประกาศชัยชนะว่ามี 2 อาณาจักรแล้ว ต่อไปนี้มนุษย์มีทางเลือกแล้ว คืออาณาจักรแห่งความสว่างได้เข้ามาแล้ว

อาณาจักรแห่งความมืด ก็ยังคงเป็นมารกับสมุนของมารดูแลควบคุมอยู่ เหมือนเดิม และอาณาจักรแห่งแสงสว่าง มีพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทั้ง 3 พระภาคนี้เป็นหนึ่งเดียวกัน ควบคุมอยู่เหนืออาณาจักรแห่งความสว่างนี้ และรวมทั้งผู้รับใช้ของพระองค์อีกมากมาย ที่พระองค์ทรงสร้าง เพื่อรับใช้มนุษย์ ที่มีชื่อว่าทูตสวรรค์ ควบคุมดูแลอยู่เหนืออาณาจักรนี้ ที่มีชื่อว่าอาณาจักรแห่งแสงสว่าง

ตอนอาดัมทำบาป อาดัมอยู่ในความมืด พระสิริพระเจ้าหายไป ก่อนหน้านี้ อยู่ในความสว่าง เห็นพระเจ้า คุยกับพระเจ้าได้ ไม่กลัวพระเจ้า แต่พอมันมืดปุ๊บ DNA ติดเชื้อปุ๊บ เชื้อนี้เกิดผลทันที

ในพระคัมภีร์เขียนว่าอาดัมกับเอวากลัว เกิดมาไม่เคยกลัวเลย เป็นครั้งแรกในชีวิตของมนุษย์ และเริ่มต้นเผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยความกลัวอย่างนี้แหละ เราทั้งหลายยังมีเชื้อของอาดัมอยู่ เราจึงกลัว เราจึงกังวลไง ก่อนหน้านี้ อาดัมและเอวาไม่เคยกังวลอะไรเลย  เพราะพระเจ้าอยู่ ก็คุยกับเขา  สัตว์นี้ชื่ออะไร? นั่นชื่ออะไร? พระเจ้าก็บอกเธอตั้งชื่อสิ อาจจะถามพระเจ้าตลอดเวลา ดวงดาว ดาวลูกไก่ เราสร้างเอง เราสร้างให้กับลูก สำหรับเล่นตอนนอน สมมติให้ฟัง ให้ท่านเห็นภาพว่าง่ายๆ ไม่มีอะไรยาก ในการเรียนรู้เรื่องพระเจ้า มันคือชีวิต เหมือนครอบครัวหนึ่ง แต่บังเอิญเกี่ยวกับเรื่องโลกวิญญาณ ซึ่งเราถูกปิดบังตา จนกระทั่งเกินเลยไปมาก จนกระทั่งคิดไม่ออกว่ามันเป็นอย่างไร? จริงๆ ก็คือเทียบกับชีวิตของเราทุกวันนี้ ในครอบครัวเป๊ะ

เสร็จแล้วอยู่ในความมืดนี้ พระเจ้าเหมือนเจ็บใจมากๆ แต่ไม่เคยเกลียดมนุษย์เลย  ท่านเห็นภาพว่าจะไปเกลียดมนุษย์ได้อย่างไร? เขาติดเชื้อ เขาไม่สบาย  เหมือนลูกเราเกิดไปติดเอดส์มา เราจะไปโมโหเขา ไปโกรธเขาเหรอ เขาไม่สบายอยู่ พระเจ้าเจ็บแค้น แค้นมารมากกว่าแค้นลูกตัวเอง มารมันหลอก แต่พระเจ้าก็วางแผนไว้ เพื่อช่วยมนุษย์หลุดออกมาให้ได้ หนึ่งในจำนวนนั้น ที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ปฐมกาล บอกว่า …

“หน่อเชื้อของหญิงจะเหยียบหัวเจ้า”

ก็คือพระเยซู หน่อเชื้อของหญิงจะเกิดจากหญิงพรหมจารีย์ ที่ชื่อแมรี่ เหยียบหัวมาร มีอำนาจทำลายสิ่งต่างๆ สิ่งที่ถูกโกงไป เอากลับคืนให้หมด

เลยมาถึง 2,000 ปี แผนการของพระเจ้าที่วางไว้ให้พระเยซูมาเกิด เพื่อรักษามนุษย์ให้หายจากโรคบาปนี้  ก็สำเร็จ เราจึงรู้ว่าดี บนไม้กางเขน พระเยซูพระบุตรของพระเจ้า ได้ถูกทำให้เป็นบาป โดยพระเจ้า คือเอาบาปของเราทั้งหมด ใส่ไว้ในพระเยซู พระเยซูซึ่งเป็นตัวแทนของมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ เพราะเป็นมนุษย์คนหนึ่ง เหมือนอาดัมเป็นตัวแทนของเรา พระเยซูก็เป็นตัวแทนของมนุษย์ ดังนั้น พระเยซูจึงจำเป็นต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ เพราะจะได้เป็นตัวแทนมนุษย์ไง ตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต ชำระบาปให้กับมนุษย์ทั้งปวง และเป็นขึ้นมาใหม่ เป็นมนุษย์คนแรก ที่เป็นขึ้นจากความตาย ในวันที่ 3 ในโลกวิญญาณเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น พอเป็นขึ้นมาในวันที่ 3 สถาปนา จ่ายครบหมดแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา 2,000 ปีที่แล้ว ความสัมพันธ์กลับมา มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ในโลกที่มองไม่เห็น เรียกว่าโลกฝ่ายวิญญาณที่ครอบอยู่เหนือโลกใบนี้นั้น มีทางเลือกแล้ว มี 2 อาณาจักร เรียกว่าอาณาจักรของความสว่าง เข้ามาสู่ความมืด ความมืดต้องเผ่นไป ไปไกลๆ เลย ไปไหน? ไปไหนก็ได้ อยู่แถวๆ นี้ อย่ามายุ่ง เอเมน มนุษย์มาอยู่กับพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระเยซูคริสต์ มาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ มีเงื่อนไขอยู่แค่นี้เอง คือ …

(1) ต้องเป็นมนุษย์เท่านั้น เป็นวิญญาณไม่ได้ เพราะพระเยซูมาเป็นตัวแทนให้กับมนุษย์ ในพระคัมภีร์บันทึกอย่างนั้น

(2) ต้องเป็นมนุษย์ที่เชื่อในการกระทำของพระเยซู ถ้าไม่เชื่อ ก็ไม่ได้เข้า ถ้าเชื่อก็ได้ครับ คือต้องเป็นมนุษย์ที่เชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ ข่าวดี ก็คือพระเยซู พระบุตรพระเจ้า พระองค์ทรงประทานให้มาช่วยมนุษย์ โดยการรับบาป ไถ่บาปให้กับมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน และพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม เอาความรอดจากบาป รักษามนุษย์ให้หายจากเชื้อไวรัสบาป เอามาให้กับมนุษย์ทุกคนที่เชื่อ ใครไม่เชื่อ ก็ไม่ได้

นี่คือข่าวดีที่มีมาถึงมนุษย์ทุกคน ซึ่งผู้ใดได้ยินแล้ว เชื่อและยอมรับ ความจริงนี้ แล้วรับสิทธิของตัวเอง ให้พระเยซูมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอดประจำตัว ซึ่งพระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของทุกคนอยู่แล้ว เรายอมรับ รับสิทธิของเรานั่นเอง ผู้นั้น ก็จะได้รับการย้ายจากอาณาจักรของความมืด เข้าไปสู่อาณาจักรของความสว่างทันที เพราะอาณาจักรแห่งความสว่างอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ใช่รอให้มา  ส่วนผู้ใดที่ได้ยินข่าวประเสริฐนี้แล้ว และไม่เชื่อ ก็ยังอยู่ที่อาณาจักรของความมืดเหมือนเดิม พระเยซูไม่ได้มาพิพากษาอะไรเลย คนนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม  สองเงื่อนไขของการเข้ามาอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง

มีตรงไหน? บอกว่าเราต้องทำอะไร? หรือเราต้องจ่ายเท่าไร? มีไหม? เราต้องสะสมอะไรบางอย่างที่ดีๆ เพื่อแลกกับการเข้าไปอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่างนี้ มีไหม? ไม่มี

พระคัมภีร์จึงเรียกว่า By grace แปลว่าโดยพระคุณ แปลว่าให้ฟรีๆ ให้เปล่าๆ แม้ว่าจะทำไม่ดีมา ก็ให้เปล่าๆ ให้ฟรีๆ ไม่ต้องจ่ายอะไร? แล้วเมื่อเข้ามาอยู่ในอาณาจักรของความสว่างแล้ว ถามว่าเกิดอะไรขึ้น?

ขณะที่ท่านกำลังนั่งอยู่นี้ ในโลกวิญญาณ มันเป็นอย่างนี้ ถ้าท่านเชื่อตรงนี้ ไม่กลัวอะไรแล้ว ท่านไม่ต้องบอกว่า …

“ขอพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย”

พระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าสถิตอยู่แล้ว

และยังมีกองทัพทูตสวรรค์อีกมากมาย เตรียมพร้อมจะรบ เพื่อนครคนเดียวเลย  ถ้าเผื่อจำเป็นนะ ถ้าคุณพิชิตจำเป็นต้องใช้อะไรบางอย่าง ที่ต้องใช้ทูตสวรรค์สัก 1 ใน 3 ของทูตสวรรค์ทั้งหมด อาจจะมีเป็นล้านๆ ตน ถ้าจำเป็นนะ เขาก็จะทำงานให้คุณพิชิต โดยมีพระเยซูเป็นแม่ทัพ แล้วคุณพิชิตพอใจไหม? หรือจะให้ศิษยาภิบาลอธิษฐานเพิ่มไหม?  ท่านเห็นภาพแล้วใช่ไหม? ท่านก็จะไม่ต้องพึ่งมนุษย์ที่มีบารมี เก่ง ไม่มีใครเก่งเลยสักคน ทุกคนเท่ากันหมด ต่างก็เป็นลูกของพระเจ้า ในพระเยซูคริสต์ ลูกแห่งความสว่างเท่ากันหมดเลย  เราก็จะพึ่งพระเจ้าผู้เดียว ความจริงแค่นี้  ก็ทำให้เราเป็นไทมากมายมหาศาลแล้ว สามารถถอนหายใจได้แล้ว  เอเฟซัส 5:8

เอเฟซัส 5:8 “เพราะเมื่อก่อน ท่านเป็นความมืด แต่เดี๋ยวนี้ ท่านเป็นความสว่าง ในองค์พระผู้เป็นเจ้า จงดำเนินชีวิตอย่างลูกของความสว่าง”

 

การดำเนินชีวิตอย่างลูกของความสว่าง ก็คือการดำเนินชีวิตให้เป็นไปตามกองทัพพระเจ้า ที่หนุนหลังเราอยู่ตลอดเวลา อยู่กับเราตลอด ตามพระประสงค์ของพระองค์นั่นเอง แปลว่าอย่างนี้ ในชีวิตเชื่อและวางใจ ให้พระองค์นำไป  พระประสงค์ในชีวิตของเรา คืออะไร?  เอเฟซัส 2:10

เอเฟซัส 2:10 “เพราะว่าเราเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ที่ทรงสร้างขึ้น ในพระเยซูคริสต์  เพื่อให้ประกอบการดี ซึ่งพระเจ้าได้ทรงดำริไว้ล่วงหน้า เพื่อให้เรากระทำ”

 

อ่านข้อนี้แล้ว ต้องทำความเข้าใจให้ดีก่อนว่าการกระทำดีใดๆ ก็ไม่สามารถนำเราไปสู่อาณาจักรของความสว่างได้ ไม่สามารถรอดจากเชื้อบาปได้ ต้องผ่านทางความเชื่อในพระเยซูที่ไถ่บาปให้เราที่ไม้กางเขนเท่านั้น แต่พระเจ้าได้ทรงนำเราสู่อาณาจักรแห่งความสว่างนี้ โดยผ่านทางพระเยซูคริสต์ ผ่านให้เราฟรีๆ ประทานความรอดให้กับเรา เพื่อเราจะสามารถกระทำดีได้ จากนี้ต่อไป

ความหมาย คือเมื่อเราได้เข้ามาอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ก็เข้ามาสถิตอยู่กับเรา ให้ใจใหม่กับเรา  คอยดูแลเรา คอยเป็นพี่เลี้ยงเรา ตามพระคัมภีร์บอกไว้ คอยช่วยเหลือเรา คอยให้กำลังเรา เพื่อให้เราสามารถ จากนี้ต่อไปดำเนินชีวิตอย่างลูกของความสว่าง คือดำเนินชีวิตตามน้ำพระทัยพระเจ้า พระประสงค์พระเจ้า ซึ่งเป็นการประกอบการดีตามสายตาพระเจ้า ลูกแห่งความสว่างจะสำแดงการกระทำดีออกมา เป็นผลมาจากการได้รับความรอดด้วยพระคุณ ทำดี เพราะได้รอดแล้ว เพราะเหตุแห่งความเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเจ้า พระเยซูคริสต์ เป็นการเปลี่ยนแปลงทางวิญญาณอย่างหนึ่ง คือที่ย้ายจากธรรมชาติของอาณาจักรของความมืด มาสู่อาณาจักรของความสว่าง เราย้ายตัวเองไม่ได้ พระเจ้าย้ายเรา ที่วิญญาณของเรา ใน 2 โครินธ์ 5:17 ได้บันทึกอย่างนี้

2 โครินธ์ 5:17 “เหตุฉะนั้น ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆ ก็ล่วงไป นี่แน่ะ กลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น”

 

นี่กำลังพูดถึงวิญญาณของมนุษย์ ที่เชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์แล้ว วิญญาณเขาจะได้รับสิ่งหนึ่ง คือได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่แล้ว เกิดใหม่แล้ว เอี่ยมเลย เต็มด้วยพระสิริของพระเจ้า เต็มด้วยแสงสว่างของพระเจ้า ฉายแสงเลย ทันที มันหมายถึงตรงนี้ ในวิญญาณท่านใหม่เอี่ยมเลย  เป็นลูกพระเจ้า 100% เลย

พระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่กับเราในฐานะเราเป็นลูกของพระเจ้า ที่พระเจ้าประทานให้เป็นพี่เลี้ยงเรา จะคอยขัดเกลาความคิดเดิมๆ ของเรา คิดให้ถูกต้อง แต่วิญญาณถูกต้องอยู่แล้ว ไม่มีการผิดเพี้ยน พระวิญญาณจะทำงานจากภายใน ออกมาภายนอก เป็นการกระทำที่ถูกต้อง ดีงาม ตามน้ำพระทัยพระเจ้า ตามพระประสงค์ของพระเจ้า

นี่คือผลจากที่เราเชื่อในข่าวประเสริฐ แล้วเราได้รับความรอดจากบาป แล้วมันจะเกิดมาเป็นผลว่าเราจะออกไปทำตามน้ำพระทัยพระเจ้า ทำสิ่งที่เรียกว่าดีในสายพระเนตรพระเจ้า พระเยซูคริสต์จึงตรัสว่าท่านเป็นลูกแห่งความสว่าง เป็นลูกของพระเจ้า เป็นตะเกียงส่องแสง ที่พระเจ้าสามารถใช้งานได้ พระองค์ใช้แน่นอน มัทธิว 5:14-16 บันทึกไว้

มัทธิว 5:14-16 “14 ท่านทั้งหลายเป็นความสว่างของโลก นครซึ่งอยู่บนภูเขาจะปิดบังไว้ไม่ได้ 15 เมื่อจุดตะเกียงแล้ว ไม่มีผู้ใดเอาถังครอบไว้ ย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียง จะได้ส่องสว่างแก่ทุกคนที่อยู่ในเรือนนั้น 16 ท่านทั้งหลายก็เหมือนกับตะเกียง จงส่องสว่างแก่คนทั้งปวง เพื่อว่าเมื่อเขาได้เห็นความดีที่ท่านทำ  เขาจะได้สรรเสริญพระบิดาของท่าน ผู้ทรงอยู่ในสวรรค์” เอเมน

 

ท่านทั้งหลายเป็นความสว่างของโลก นครซึ่งอยู่บนภูเขาจะปิดบังไว้ไม่ได้ เมื่อจุดตะเกียงแล้ว”

พระเจ้าจุดตะเกียงแล้ว เพื่อให้แสงส่องสว่างกับทุกคนที่เดินไปมา เพื่อเขาจะได้เห็นทาง จะได้เดินไม่สะดุด ไม่เดินล้ม เมื่อมาเปรียบเทียบกับชีวิตประจำวันของเรา เราจะได้เห็นชัดขึ้น พระเจ้าจุด ก็เพื่อว่าจะได้เอาไปใช้ เป็นแสงสว่าง เพราะฉะนั้น เมื่อพระเจ้านำเราไปสู่ความสว่าง คือจุดตะเกียงให้เราแล้ว ติดแล้ว สว่างแล้ว พระองค์จะไม่ครอบเอาไว้หรอก แต่พระองค์จะเดินถือตะเกียงนั้นไป ตรงไหนที่มันมืดๆ ถ้าสว่างแล้วไม่ไป ไปที่มืดๆ เพราะที่มืดๆ ต้องการความสว่าง สว่างแล้วเอาเข้าไป มันไม่มีประโยชน์หรอก ที่ต้องการความสว่าง คือที่มืดที่สุด ถ้ามืดนิดๆ ก็ไม่ต้องการความสว่าง ที่มืดสนิทเลย ยิ่งต้องการความสว่าง ความสว่างเพียงนิดเดียว เข้าไปอยู่ในความมืดสนิทเลยนะ ยังมีฤทธิ์เลย

เพราะฉะนั้น เมื่อเราเป็นลูกแห่งความสว่างที่ได้เริ่มเติบโตขึ้นในพระเจ้า เราก็จะเป็นตะเกียงที่ส่องสว่าง ที่พระเจ้าจะใช้เราได้ ให้ไปส่องสว่างให้กับบรรดาผู้คนที่อยู่ในความมืด แล้ววิธีการส่องสว่างทำอย่างไร?

“ท่านทั้งหลาย ก็เหมือนตะเกียง ส่องสว่างแก่คนทั้งปวง เพื่อว่าเมื่อเขาได้เห็นความดีที่ท่านทำ เขาจะได้สรรเสริญพระบิดาผู้ทรงสถิตในสวรรค์สถาน”

ฟังนะครับ นี่คือความหมายของการประกาศข่าวดี หรือข่าวประเสริฐ โดยการกระทำของเรา โดยผ่านทางการนำของพระเจ้า ไม่ใช่ของเราเองเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่มีใครได้รางวัลในสิ่งนี้เลย พระเจ้าใช้เราเท่านั้นเอง

ขณะที่เราเห็นตอนเที่ยงวัน กลางวัน อยู่กลางถนน คนนั้นอาจจะอยู่ในความมืดนะ ในโลกวิญญาณ เข้าใจใช่ไหม?  ตอนนี้ยกตัวอย่างให้เห็นชัดเจน ง่ายยิ่งขึ้น พระเจ้าจะนำเราไปส่องสว่างในที่มืดอยู่

แล้วพระเจ้าก็จะนำเขา ไปที่มืด เพื่อนำแสงสว่างให้คนที่อยู่ในความมืด ได้เห็นแสงสว่างในการกระทำของเขาเมื่อตะกี้นี้ ไม่มีเครดิตอะไรเลยนะ เพราะพระเจ้าใช้เขา เขาไม่ได้มีบารมีมากกว่าใคร? เขาไม่ได้มีผลประโยชน์มากกว่าใคร? ไม่มีรางวัลมากกว่าใคร? ไม่ว่าจะเป็นเปาโล เปโตร ก็ไม่ได้มีรางวัลมากกว่าเรา ไม่ว่าผมหรือใครก็ไม่มีรางวัลมากกว่าท่าน แล้วแต่พระเจ้าจะใช้ไป แล้วในที่สุด เขาเข้าไปเป็นแสงสว่าง คนที่อยู่ในความมืดก็ออกมาด้วย อาจจะก่อนที่จะเห็นแสงสว่าง ซึ่งพระเจ้าใช้อยู่ แล้วแต่พระเจ้า เราไม่รู้ ก่อนเห็นแสงสว่าง อาจจะเห็นความดีของเขา แล้วถึงเห็นแสงสว่างก็ได้ แล้วแต่พระเจ้าจะใช้ใครไปหาใคร? อย่างไร? …

“ท่านทั้งหลายก็เหมือนตะเกียง ส่องสว่างแก่คนทั้งปวง เพื่อว่าเมื่อเขาได้เห็นความดีของท่าน หรือการดีของท่าน ที่ท่านทำ เขาจะได้สรรเสริญพระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์สถาน”

คนที่ถูกนำออกจากความมืด โดยแสงสว่าง เริ่มสรรเสริญพระเจ้าแล้ว คำว่าสรรเสริญพระเจ้า ก็คือนมัสการพระเจ้าได้ เพราะว่าเขากลับมาอยู่ในทางของพระเจ้า กลับมาเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว ชีวิตของคนที่อยู่ในความมืด เปลี่ยนไปแล้ว เป็นลูกแห่งความสว่าง ต่อไปนี้เขาสรรเสริญพระบิดาเจ้า ตลอดชีวิตของเขาแล้ว เอเมน ขอบคุณพระเจ้า

เราจึงเห็นว่าทุกอย่างไม่ได้เกี่ยวพันกับมนุษย์ เกี่ยวพันกับพระเจ้าอย่างเดียว และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกฝ่ายวิญญาณจริงๆ มันสำคัญมาก ทั้งหมดที่พูดมาถึงตอนนี้ เพื่อจะย้ำยืนยันกับท่านว่าจริงๆ แล้วพระเจ้าสอนเราอย่างนี้ว่ามันมีโลกฝ่ายวิญญาณอยู่จริงๆ และมีอาณาจักรเพียง 2 อาณาจักรเท่านั้น คืออาณาจักรของความสว่าง และอาณาจักรของความมืด และตัวตนแท้จริงของมนุษย์ทั้งหลาย ก็คือเป็นวิญญาณ ซึ่งเราไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาฝ่ายร่างกาย ไม่ว่าจะเชื่อพระเจ้าหรือไม่เชื่อ ไม่ว่าจะอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่างหรืออาณาจักรแห่งความมืด ท่านก็เป็นวิญญาณ

เมื่อเราเชื่อและรับสิทธิของเราในการไถ่บาปของพระเยซูคริสต์ พระเจ้าจะย้ายวิญญาณของเราออกจากอาณาจักรหนึ่งของโลกวิญญาณ เขาเรียกว่าอาณาจักรแห่งความมืด เข้ามาสู่อาณาจักรแห่งแสงสว่างของพระเจ้าทันทีเลย  2 โครินธ์ 4:16-18 บันทึกไว้อย่างนี้ว่า …

2 โครินธ์ 4:16-18 “16 เพราะฉะนั้น เราจึงไม่ท้อใจ ถึงแม้กายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป แต่ตัวตนภายในของเรากำลังฟื้นขึ้นใหม่ทุกวัน 17 เพราะความทุกข์ลำบากเล็กๆ น้อยๆ เพียงชั่วคราวของเรา ทำให้เราได้รับศักดิ์ศรีนิรันดร์ ซึ่งเหนือกว่าสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด มากมายนัก  18 ขณะที่เราไม่จับจ้องอยู่กับสิ่งที่มองเห็น แต่อยู่กับสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะสิ่งที่เรามองเห็นนั้น อยู่เพียงชั่วคราว ไม่จีรังยั่งยืน แต่สิ่งที่เรามองไม่เห็นนั้นเป็นถาวรนิรันดร์”

 

ถ้าท่านรู้ความจริงตรงนี้ แล้วก็เกิดสิ่งนี้ขึ้น แล้วท่านปฏิบัติตาม 2 โครินธ์ 4:16-18 เป็นอย่างไร? นี่คือความจริง

เพราะฉะนั้น เราจึงไม่ท้อใจ ถึงแม้กายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป กำลังตายไป ร่างกายนี้กำลังทรุดโทรม เดี๋ยวก็เจ็บป่วย เพราะมันถูกเชื้อไปแล้ว เดี๋ยวมันก็ต้องตาย ในนี้บอกว่าแต่ตัวตนภายใน คือวิญญาณของเราจริงๆ นั้น กำลังฟื้นขึ้นใหม่ทุกวัน เป็นใหม่สะอาด แจ๋วเลย  รอไปอยู่กับพระเจ้าในวิญญาณเราดีใจตลอดเลย เพราะความทุกข์ลำบากเล็กๆ น้อยๆ เพียงชั่วคราวของเรา ทำให้เราได้รับศักดิ์ศรีนิรันดร์ ซึ่งเหนือกว่าสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ถ้าเราเห็นอย่างนี้ได้ ถ้าเราเชื่อความจริงได้ การทุกข์ลำบากบนโลกใบนี้ ที่พระเจ้ายังใช้เราอยู่ หลังจากที่เราเชื่อพระเจ้าแล้ว เป็นตะเกียงแล้ว มันกลายเป็นเล็กน้อยเลย พระเจ้าใช้เถิด เปาโลจึงไม่กลัวตาย ให้เขาไปตัดคอก็ได้  ถ้าพระเจ้าอนุญาตให้เขาตัดคอ ก็ตัดเลย เปโตรถึงไม่กลัวเลย ถ้าพระเจ้าจะให้เขาถูกตรึงที่ไม้กางเขน  เขาไม่แคร์เลย เพราะเขารู้ว่าคืออะไร? เขารู้ในโลกวิญญาณชัดเจน เขาถึงบอกตายก็ได้กำไร? ตายก็ดีกว่า? พักผ่อนเสียที ถ้าอยู่ ก็ทำงานให้พระเจ้าไป ก็แล้วแต่พระเจ้าจะนำไปทำอะไร?

เห็นไหม? มันเหลือเชื่อนะ นี่คือความจริงทั่งสิ้น ร่างกายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป กำลังป่วย กำลังเจ็บไข้ มันควรจะดีใจนะ ถ้าเราทะลุเข้าไปในโลกวิญญาณนี้ชัดๆ มากๆ ทุกครั้งที่เราเกิดความเจ็บป่วย หรือแก่ลง มองกระจก เราจะมีความยิ้มแย้มแจ่มใส เราใกล้ที่จะได้พักผ่อนสักที ถ้าแข็งแรงมากๆ ทำงานต่อ

ในนี้บอกว่าเราสามารถมีความรู้สึกอย่างนี้ได้ ก็ต่อเมื่อขณะที่เราไม่จับจ้องในสิ่งที่มองเห็น ก็คือในขณะที่เราไม่จ้องมองอยู่แต่โลกวัตถุ เราคิดว่ามีแค่โลกวัตถุ แต่อยู่กับสิ่งที่มองไม่เห็น คือจดจ้องไปก็เห็นแต่โลกวิญญาณตลอด เห็นโลกวัตถุต่ำกว่าโลกฝ่ายวิญญาณ เห็นโลกวัตถุสำคัญน้อยกว่าโลกวิญญาณ มันหมายถึงอย่างนี้

เพราะสิ่งที่เรามองเห็นอยู่นั้น คือโลกใบนี้ วัตถุต่างๆ ที่เรามองเห็นนั้น มันอยู่ชั่วคราว ไม่ว่าจะลาภ ยศ สรรเสริญ เกียรติยศ ชื่อเสียง สุขภาพแข็งแรง มันอยู่ชั่วคราวทั้งนั้น มันหลอกเรา ถ้าเราไปติดอยู่กับมัน เสร็จเลย มันไม่จีรังยั่งยืนถาวร แต่สิ่งที่เรามองไม่เห็น ก็คือโลกฝ่ายวิญญาณนั้น มันมีอยู่จริงๆ และมันอยู่ถาวรนิรันดร์ และเราเป็นลูกของพระเจ้า และเราอยู่กับพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ และทูตสวรรค์อีกมากมาย และจะอยู่กับพระองค์อย่างนี้ ตลอดไป เอเมน

สำหรับคนที่ไม่ได้เชื่อในข่าวประเสริฐ ไม่ได้เชื่อในข่าวดีของพระเยซู ก็อย่างที่บอกว่าวิญญาณก็ยังอยู่ในอาณาจักรของความมืด ก็ยังต้องรับโทษของความบาปอยู่ดี และอยู่ในความตายทางฝ่ายวิญญาณ อยู่ในความมืดที่ไม่มีพระเจ้า ไม่มีแสงสว่างนิรันดร์ สำหรับเราที่อยู่ในแสงสว่าง ถึงบอกว่าถ้าเผื่อเราเรียนรู้เรื่องนี้มากๆ ลึกซึ้งในเรื่องนี้มากๆ เราจะวางใจในพระองค์ จะหลุดจากความกลัว ความวิตกกังวล ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม มันสามารถทำได้ ไม่ยาก เพียงแต่เปลี่ยนมุมมองของเราเท่านั้น เขาถึงบอกว่าให้มองไปที่เบื้องบน  ที่พระเยซูคริสต์สถิตอยู่ในพระเจ้า ในสวรรค์สถาน โลกฝ่ายวิญญาณนี้ นึกแต่โลกฝ่ายวิญญาณนี้ มองแต่โลกฝ่ายวิญญาณนี้ เอเมน

ลองหลับตา นิ่งๆ คิดตามที่ท่านได้เรียนมาวันนี้ แค่นี้นิดเดียวเอง เขาเรียกว่าใคร่ครวญความจริง ต้องนิ่งๆ และคิดตามว่า …

“ในโลกฝ่ายวิญญาณ และวิญญาณฉันตอนนี้ เป็นวิญญาณที่เรียกว่าแสงสว่าง อยู่ในอาณาจักรของความสว่าง ฉันเป็นลูกของพระเจ้า ฉันอยู่ในความสว่าง ฉันเป็นลูกของพระเจ้า วิญญาณตัวตนแท้จริงของฉัน เต็มไปด้วยพระสิริของพระเจ้า เข้ากับพระเจ้าได้ และยังมีกองทัพทูตสวรรค์อีกมากมายคอยทำงานให้กับฉันบนโลกใบนี้ ดูแลตลอดเวลา ไม่ว่าฉันจะไปไหน? ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมทั้งสิ้น และวิญญาณของฉันจะอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถานอย่างนี้ ในฐานะเป็นลูกของพระองค์นิรันดร์กาล ตลอดไป เมื่อร่างกายนี้ทรุดโทรมไป ทิ้งไป มันเป็นส่วนดี คือวิญญาณฉันจะได้เข้าไปอยู่ในโลกวิญญาณเต็มที่ ไม่มีอะไรกีดขวางอีกต่อไป และรับร่างกายวิญญาณ ร่างกายใหม่ ที่ไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ทุกข์ทรมาน ไม่มีอิทธิพลของเชื้อไวรัสบาป ที่จะมาทำอะไรฉันได้อีกแล้ว และฉันจะอยู่กับพระเจ้าอย่างนั้นตลอดไป ซึ่งเราเรียกกันว่าอาณาจักรสวรรค์นั่นเอง เอเมน”

ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

***********************

 

 

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 3 กันยายน 2017 เรื่อง “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท” ตอน 1 “อาณาจักรแห่งความมืดกับความสว่าง” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  3  กันยายน  2017

 เรื่อง “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท”

ตอน 1 “อาณาจักรแห่งความมืดกับความสว่าง”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

วันนี้เราจะมาเริ่มการบรรยายในซีรี่ย์ชุดใหม่ ชื่อชุดว่า “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท” พระเยซูบอกว่าท่านจะรู้ความจริง และความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท? ท่านเป็นใครที่สมควรรู้ความจริง ก็คือท่านเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงรักมาก ส่งพระบุตรองค์เดียวของพระองค์มา บอกความจริงกับท่านว่าความจริง คืออะไร?

พระคัมภีร์ทั้งเล่ม เป็นเรื่องเกี่ยวกับความจริงทั้งสิ้น ความจริงที่มนุษย์ไม่รู้ และมีความจริงมากมาย ในพระคัมภีร์เล่มนี้ ถ้าเราได้เรียนรู้และเข้าใจอย่างถูกต้องแล้ว ชีวิตเราจะเป็นไทจริงๆ เป็นอิสรภาพจริงๆ พระเยซูบอกว่า Indeed แปลว่าจริงๆ You shall be setfree.  ท่านจะถูกทำให้เป็นอิสระ แล้วพระเยซูบอกว่า …

“เราเป็นความจริง”

คำว่า “เป็นอิสระ” หรือ “เป็นไท” ตรงนี้ คือเป็นไท จากความกลัว จากความวิตกกังวล และถ้าถามทุกคนว่าท่านกลัวอะไรมากที่สุด? ผลที่ได้มา 5 อันดับแรก ที่มนุษย์กลัวมากที่สุด คือ …

อันดับที่ 1      กลัวความตาย

อันดับที่ 2      กลัวความยากจน  ขัดสน

อันดับที่ 3      กลัวความเจ็บปวด   หรือเจ็บป่วย

อันดับที่ 4      กลัวผี

อันดับที่ 5      กลัวความมืด

มันถูกหมดเลย วิจัยดีมาก และในทางจิตวิทยา ตามหลักวิชาการบอกว่าต้นเหตุหลัก ที่สำคัญที่สุด ที่ทำให้มนุษย์มีความกลัว มีความวิตกกังวลมากที่สุด เพราะเราไม่มีคำตอบ เพราะเราไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร? ยิ่งไม่รู้ ยิ่งกลัว รู้สะเลย กลับไม่กลัว นี่คือสิ่งที่เราจะมาเรียนกัน พระเยซูจึงบอกรู้ความจริง ความจริงจะทำให้เราเป็นอิสระจากความกลัว คนกลัวตาย ก็เพราะว่าไม่รู้ว่าตายแล้วเป็นอย่างไร?  จะไปไหน?  จะต้องเผชิญอะไรหลังจากความตาย

คนที่กลัวความยากจน ขัดสน ก็เพราะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่รู้ เกิดเศรษฐกิจไม่ดีขึ้นมา อนาคตจะกินอะไร? นุ่งห่มอะไร? ดื่มอะไร? อยู่อย่างไร? ทำให้เขาเกิดความรู้สึกกลัวความขัดสน ถ้าขัดสน ใครจะช่วยเรา ถ้าตอนไม่มีกิน มันก็กลัว พอกลัวมากๆ ก็กลายเป็นโลภ ก็สั่งสมใหญ่เลย  ทำบาปทุกอย่าง ก็เพราะว่ากลัว

ทำไมผู้คนมากมายถึงชอบเรื่องพยากรณ์ ชอบเรื่องทำนายโชคชะตา ก็เพราะอยากรู้ว่าจะตายเมื่อไร? อยากรู้ว่าเมื่อไรจะรวยซะที? อยากรู้ว่าสุขภาพที่กำลังเสื่อมโทรม ที่เป็นโรคภัยไข้เจ็บอยู่  เมื่อไรมันจะหายซะที เพราะกลัว

คนที่กลัวความมืด กลัวผี ก็เพราะเขาไม่รู้ว่าในความมืดนั้น มีอะไรอยู่ พอกลัว ก็เกิดจินตนาการไปต่างๆ นานา จนกลายเป็นความกลัว จากใบกล้วย ก็กลายเป็นนางตานีได้ จากผลกล้วย  ก็กลายเป็นตัวเลขได้ นั่นไม่ใช่ความกลัว นั่นเป็นความโลภมากกว่า

เราจะมาเริ่มต้นค้นคว้า และเรียนรู้ไปด้วยกัน ในซีรี่ย์นี้ ความจริงจะทำให้เราเป็นไท

ตอนที่ 1 เราจะมาเรียนรู้ความจริง เกี่ยวกับอาณาจักรแห่งความมืดและอาณาจักรแห่งความสว่าง ซึ่งอาณาจักรแห่งความมืดกับความสว่างตรงนี้ ไม่ได้หมายถึงบนโลกวัตถุว่าห้องนี้สว่าง ห้องนั้นมืด แต่เราพูดถึงเรื่องโลกฝ่ายวิญญาณ ซึ่งสำคัญมาก

อาณาจักรในโลกฝ่ายวิญญาณที่พระคัมภีร์บอกว่ามีอยู่จริงๆ  แต่ความสามารถในตาเนื้อทางร่างกาย เราไม่เห็น และถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็น แต่ลึกๆ ในใจของมนุษย์ก็เชื่อว่าโลกวิญญาณมีอยู่จริงๆ เพราะมนุษย์ทุกคนแสวงหาอะไรบางอย่าง ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทางวิญญาณ เพราะเขารู้ว่าตัวเองเป็นวิญญาณ และวิญญาณของเขามาจากวิญญาณที่ใหญ่ๆ ในใจลึกๆ ข้างในมันรู้ ก็เลยพยายามที่จะหาอะไรบางอย่าง ถามว่าจะเชื่อไหม? ก็ไม่ชัดเจน เพราะไม่รู้ความจริงเรื่องนี้ ตามพระประสงค์ของพระเจ้าเดิม มนุษย์ถูกสร้างให้รับรู้และมองเห็นได้ในโลกวิญญาณ นี่คือความจริง พระคัมภีร์บันทึกไว้ พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้สามารถมองเห็นทะลุเข้าไปในวิญญาณได้ ตอนเริ่มต้นใหม่ๆ แต่พอความบาปเข้ามา ก็ทำให้ตาฝ่ายวิญญาณมืดบอดไป ที่เคยมองเห็น ก็เลยกลายเป็นไม่เห็น ที่เราได้ยินบ่อยๆ คือตาในวิญญาณมันบอดไป มองไม่เห็นแล้ว พอมองไม่เห็น ก็เลยคิดว่ามันคงไม่มีจริง เพราะมองไม่เห็นพระเจ้า นึกว่าไม่มีพระเจ้ามั้ง แต่ในใจลึกๆ รู้สึกว่า …

“มีอะไรบางอย่าง ฉันคงมาจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ฉันรู้ว่ามีโลกฝ่ายวิญญาณ เมื่อฉันจากโลกนี้ไป วิญญาณฉันจะไปที่ไหนสักแห่ง”

คือไม่ค่อยแน่ใจ เพราะไม่รู้ความจริง จนกว่าพระเจ้าจะเปิดตาฝ่ายวิญญาณของคนๆ นั้น ให้ได้รับรู้ความจริง ทางโลกวิญญาณนี้ และเชื่อในสิ่งนี้ แม้ตาฝ่ายร่างกายอาจจะไม่เห็นอยู่ แต่ท่านเชื่อแล้ว เพราะพระเจ้าเปิดตาวิญญาณของท่านให้รับรู้ ให้เริ่มต้นเห็น ท่านจึงเริ่มเชื่อ

พระคัมภีร์จึงบอกว่าถ้าท่านเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น พระเจ้าพอพระทัย ชื่นชมยินดีมากแล้ว แค่นี้ ไม่ทันไรเลย ชื่นชมแล้ว เพราะโอกาสที่ท่านจะได้ไปในทางที่ดีมีเยอะแยะ เพราะพระเจ้ารักเรา

ฮีบรู 11:1-3 จึงบันทึกไว้อย่างนี้ “1 ความเชื่อ คือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ และมั่นใจในสิ่งที่เรามองไม่เห็น 2 เพราะความเชื่อนี้เอง ที่คนในสมัยก่อน ได้รับการทรงชมเชย 3 โดยความเชื่อ เราจึงเข้าใจว่าจักรวาลมีขึ้น โดยพระบัญชาของพระเจ้า ดังนั้น สิ่งที่มองเห็นอยู่ จึงไม่ได้เกิดจาก สิ่งที่เราเห็นได้ด้วยตา”

 

การเชื่อและมั่นใจในสิ่งที่มองไม่เห็น ที่ทำให้พระเจ้าพอพระทัยและชื่นชม ก็คือเชื่อว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ คือเชื่อว่ามีพระเจ้าจริงๆ พอเรารู้ว่ามีพระเจ้าจริงๆ แค่นี้พระเจ้าดีใจมากเลย และการแสดงออกในความเชื่อว่าพระเจ้ามีอยู่จริงๆ  หรือทรงพระชนม์จริงๆ ก็คือเชื่อว่าทุกสิ่งที่มีอยู่ ที่ตาเรามองเห็น พระเจ้าเป็นผู้สร้างทั้งสิ้น ไม่นับสิ่งที่มองไม่เห็น คือมองทุกอย่าง เท่าที่มองเห็นบนโลกใบนี้ ทั้งดวงดาวต่างๆ เท่าที่เห็นนี้ ยังไม่นับที่มองไม่เห็น เชื่อว่ามีผู้สร้าง พอมีผู้สร้างปุ๊บ มันจบที่พระเจ้าหมด ไม่ว่าตั้งแต่สมัยไหน จนถึงสมัยนี้ หรือสมัยโน้นก็ตาม ทุกคนก็ต้องจบตรงที่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร?  จึงเรียกว่า “พระเจ้า” พระเจ้า แปลว่าผู้ยิ่งใหญ่ ผู้นั้น ที่อยู่ในโลกฝ่ายวิญญาณ เพราะไม่รู้ชื่อ ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร?

ที่บอกว่า “โดยความเชื่อ เราจึงเข้าใจว่าจักรวาลมีขึ้น โดยพระบัญชาของพระเจ้า เพราะฉะนั้นสิ่งที่มองเห็นอยู่ จึงไม่ได้เกิดจากสิ่งที่เราเห็นได้ด้วยตา”

ถามว่าตรงไหนสำคัญกว่าจากพระคัมภีร์ที่อ่านไปเมื่อสักครู่นี้ สิ่งที่มองเห็นอยู่ คือสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ที่เราเห็นอยู่ ต้นไม้ ใบหญ้า มนุษย์ทั้งหลาย รถราอะไรต่างๆ เหล่านี้ สิ่งที่เรามองเห็นอยู่ จึงไม่ได้เกิดจากสิ่งที่เราเห็นได้ด้วยตา ก็คือไม่ได้เกิดจากสิ่งที่เราเห็นๆ อยู่นี้ ก็คือเกิดจากสิ่งที่เรามองไม่เห็น คือโลกฝ่ายวิญญาณ

คำว่า “จักรวาล” ตรงนี้ ไม่ใช่เพียงแค่โลก ที่ตะกี้นี้บอก ตามองเห็น มือจับต้องได้เท่านั้น แต่โลกที่เรากำลังอาศัยอยู่นี้ ยังมีโลกที่เราไม่สามารถมองเห็น หรือจับต้องด้วยร่างกายนี้ได้ ครอบอยู่ด้วย  พระคัมภีร์บอกไว้ว่าสิ่งที่ครอบอยู่ คือโลกฝ่ายวิญญาณนั่นเอง แค่นี้ก็เป็นอิสระแล้ว นี่คือความจริง โคโลสี 1:12-14 ดูว่าความจริงคืออะไร?

โคโลสี 1:12-14 “12 ขอบพระคุณพระบิดา ผู้ทรงทำให้พวกท่าน เหมาะสมที่จะมีส่วนในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งความสว่าง  13 เพราะพระองค์ ได้ทรงช่วยเรา ให้พ้นจากอาณาจักรแห่งความมืด และทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์ 14 ในพระบุตรนี้ เราได้รับการไถ่บาป คือการอภัยโทษบาปของเรา”

 

“ผู้ทรงทำให้พวกท่านเหมาะสม ที่จะมีส่วนในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า”

เขาเรียกเป็นภาษาแบบกฎหมายเลย  เหมือนสัญญา หรืออะไรบางอย่างที่เป็นเอกสาร ในนี้บอกว่าผู้ทรงทำให้พวกท่านเหมาะสมที่จะมีส่วน ในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งความสว่าง เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากอาณาจักรแห่งความมืด โลกฝ่ายวิญญาณ ก็มี 2 อาณาจักร คืออาณาจักรแห่งความสว่าง และอาณาจักรแห่งความมืด ที่เรามองเห็นอยู่ ก็คือโลกนี้ที่เราจับต้องมองเห็นได้

ข้อที่ 13 กับ 14 บันทึกไว้อย่างนี้ “13 เพราะพระองค์ ได้ทรงช่วยเรา (เราคือมนุษย์ทุกคน) ให้พ้นจากอาณาจักรแห่งความมืด และทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์ 14 ในพระบุตรนี้ (พระเยซู) เราได้รับการไถ่บาป คือการอภัยโทษบาปของเรา”

 

ในนี้บอกว่า “เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเรา” แปลว่าทำเสร็จแล้ว รอมาเอา จบ ไม่ใช่จะทรงช่วยเรา แต่ได้ช่วยเราแล้ว

อาณาจักรของพระบุตร คืออาณาจักรแห่งความสว่าง อาณาจักรของพระเยซู เราได้รับการไถ่บาป ก็คือเราได้รับการไถ่ตัว ออกจากอาณาจักรหนึ่ง ที่มีชื่อว่าอาณาจักรแห่งความมืด ออกมาสู่ความสว่าง

และเมื่อเราได้รับการไถ่ออกมาจากอาณาจักรแห่งความมืดแล้ว เราก็ถูกย้ายมาอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง ที่เรียกว่าอาณาจักรแห่งพระบุตร คือพระเยซู มีแค่นี้ ถ้าท่านไม่อยู่ในความสว่าง ท่านก็อยู่ในความมืด ไม่มีใครสามารถบอกว่า …

“ฉันไม่อยู่ทั้งสองอันเลย ฉันไม่เชื่อ เพราะฉะนั้น ฉันขออยู่ตรงกลาง คือเทาๆ ไม่สว่างไม่มืด สลัวๆ โรแมนติกดี” ไม่มีนะครับ

“ฉันขออยู่ระหว่างกลางของ 2 อาณาจักรนี้”

ไม่มี ไม่อันใดก็อันหนึ่ง ไม่สว่าง ก็มืด และมืด ก็ไม่มีการว่าอยู่แค่มืดนิดเดียว ไม่มี และอยู่แค่สว่างนิดเดียว ไม่มี มืดก็คือมืด สว่างก็คือสว่าง ท่านเป็นคนไทย ท่านก็เป็นคนไทย ท่านเป็นคนอังกฤษ ท่านก็เป็นคนอังกฤษ ท่านจะบอกว่า …

“ฉันเป็นคนไทยเหมือนกัน แต่เป็นคนไทยนิดเดียว” ไม่มี

ถ้าท่านถือบัตรประชาชนเป็นคนไทย ท่านก็คือคนไทย เอเมน เห็นภาพไหมครับ? โรม 5:10-11 บันทึกไว้อย่างนี้

โรม 5:10-11 “10 เพราะถ้าเรายังได้คืนดีกับพระเจ้า โดยการสิ้นพระชนม์ของพระบุตรของพระองค์ ในขณะที่เราเป็นศัตรูกับพระองค์ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเราได้คืนดีกับพระองค์แล้ว เราก็จะได้รับความรอด โดยพระชนม์ชีพของพระองค์อย่างแน่นอน 11 ไม่เพียงเท่านี้ แต่เรายังชื่นชมยินดีในพระเจ้า โดยทางองค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเราด้วย บัดนี้ พระองค์ทรงทำให้เราคืนดีกับพระเจ้าแล้ว”

 

ในขณะที่เราเป็นศัตรูกับพระองค์ ก็คือตอนที่เรายังไม่เชื่อ เราเป็นศัตรูกับพระเจ้า

คำว่า “ศัตรู” ตรงนี้ ไม่ได้หมายความว่าศัตรูที่มาตีกัน ทะเลาะกัน ไม่ใช่ แต่หมายถึงสิ่งที่ตรงกันข้าม  เข้ากันไม่ได้ เช่น ความมืดเป็นศัตรูกับความสว่าง เข้ากันไม่ได้ คำว่าศัตรูแปลว่าอย่างนี้  เรากับพระเจ้าไม่สามารถที่จะเข้ากันได้ เรากับพระเจ้าไม่สามารถเป็นหนึ่งเดียวกันได้

แต่ “โดยพระเยซูคริสต์ เราได้คืนดี” ก็ตรงกันข้ามกับศัตรู ดีกันแล้ว เข้ากันได้แล้ว ไม่ได้เป็นศัตรูแล้ว

เรามาลองสมมติว่าคริสตจักรเราตอนนี้ คือโลกฝ่ายวิญญาณ ตัวจริงๆ ท่าน คือวิญญาณ

โลกฝ่ายวิญญาณ มีตั้งแต่พระเจ้าทรงสร้างโลกใหม่ๆ พระคัมภีร์บอกว่าพระสิริของพระเจ้า  คือความสว่างของพระเจ้า ความดีงาม สง่าราศีของพระเจ้า รัศมีของพระเจ้าทรงปกคลุมอยู่เหนือโลกนี้ รวมทั้งพวกเราที่อยู่ที่นี่ด้วย คือในโลกฝ่ายวิญญาณ เป็นอย่างนี้หมด แล้วจู่ๆ บรรพบุรุษของเรา คืออาดัม ก็ได้นำเอาเชื้อหนึ่ง ที่เรียกว่าความบาปเข้ามา  เหมือนเอดส์กระจายจากคนหนึ่ง ไปทีเดียวเลย มนุษย์ทั้งเผ่าพันธุ์ทั้งหมด ตกลงไปในความบาป แล้วเกิดความตายขึ้น

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โลกวิญญาณทั้งหมด ถูกครอบด้วยอาณาจักรหนึ่ง ที่เรียกว่าอาณาจักรของความมืด ไม่มีความสว่างเลย  ก่อนพระเยซูเกิด ประชากรของพระเจ้าที่พระเจ้านำพา ผ่านทางโมเสส ก็อยู่ในความมืดเหมือนกัน พระเจ้ายังต้องมีม่านกั้น ไม่ให้คนเข้ามาหาพระองค์ เพราะว่าแสงสว่างกับความมืดมันเข้ากันไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะเกิดความพิโรธ “พิโรธ” คือเป็นศัตรูกัน  เข้ากันไม่ได้ พระเจ้าก็วางแผนที่จะช่วยมนุษย์

จนย้อนจากนี้ไปประมาณ 2,000 ปีที่แล้ว แผนการพระเจ้าที่ให้พระบุตา คือพระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อช่วยให้มนุษย์มีทางเลือกใหม่ มีแสงสว่างเข้ามาบนโลกใบนี้ ซึ่งพระคัมภีร์เดิม บอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าพระบุตรจะถูกส่งมา เพื่อเป็นแสงสว่าง ตอนนี้มืดหมดเลย เสร็จแล้ววันนั้นเกิดขึ้น ไม่ใช่วันที่พระเยซูนอนอยู่รางหญ้า อันนั้นเป็นสัญลักษณ์เฉยๆ ว่ามีดาวเกิดขึ้น อันนี้พระเยซูเป็นความสว่างจริง แต่ความสว่างยังไม่ได้เข้ามา จนวันที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน แล้วพระองค์สิ้นพระชนม์ ก่อนสิ้นพระชนม์ พระองค์บอกว่าสำเร็จแล้ว ไถ่บาปเสร็จแล้ว และอยู่ในอุโมงค์ 3 วัน และวันที่ 3 พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่จากความตาย วันที่เป็นขึ้นมาจากความตาย วันนั้นแหละ โลกใบนี้จึงถูกปกคลุมด้วยแสงสว่างอีกครั้งหนึ่ง

ถามว่าแล้วอาณาจักรแห่งความมืดตะกี้นี้ไปไหน? นั่นไง ห้องคอนโทล ห้องนั้นยังมืดอยู่ ถามว่าแสงสว่างไปไหน? อยู่นี่แล้วไง (ห้องประชุม) แต่ทำไมห้องนั้นยังมืดอยู่ ก็เพราะในห้องนั้น เขายังไม่ย้ายเข้ามาอยู่ในนี้ มันขึ้นอยู่กับตัวเขาว่าเขาจะย้ายมามั๊ย ถ้าเขาเปิดประตู แล้วก็ต้อนรับพระเยซู แล้วก็ออกมา เขาก็มาอยู่ในแสงสว่างกับเรา

นี่คือหลักพระคัมภีร์ทั้งเล่ม ผมพยายามยกตัวอย่างให้ง่ายๆ ให้ท่านเห็นชัดๆ ในโลกวิญญาณมันเป็นอย่างนี้ ทุกวันนี้มันยังเป็นอย่างนี้อยู่ คือแสงสว่างเข้ามาแล้ว เคยได้ยินเพลงนี้ หรือข้อพระคัมภีร์นี้ไหม?

“ความมืดต้องเผ่นไป  เมื่อแสงสว่างเข้ามา”

เผ่นไปนะ ไม่ใช่หายไป  มันก็ไปอยู่ของมัน มันยังไม่สิ้นสุดการงานของพระเจ้าที่ครบถ้วนบริบูรณ์ แต่อาณาจักรของพระเจ้า เริ่มต้นตั้งแต่วันที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตายแล้ว เมื่อ 2,000 ปีก่อน แล้วใครที่ยังอยู่ในอาณาจักรของความมืดอยู่ ก็คือผู้ที่ยังไม่เชื่อในข่าวดี ที่พระเยซูทำที่ไม้กางเขน  ที่เป็นขึ้นจากความตาย ในวันที่ 3  เขาอาจจะเคยได้ยินมา แต่เขาไม่เชื่อ เขาก็ยังดำเนินอยู่ในอาณาจักรความมืดต่อไป  เพราะเขาไม่ได้ต้อนรับพระเยซูมาเป็นผู้ช่วยให้รอด จากอาณาจักรของความมืดมาสู่ความสว่าง ถ้าเขายอมเชื่อ เขาก็ได้ ท่านเห็นภาพไหม?

ที่ยกตัวอย่างแบบนี้  เพราะว่าโลกฝ่ายวิญญาณ ที่เรากำลังศึกษากันอยู่นี้ เราไม่สามารถเห็นได้ด้วยตา ถึงต้องพยายามยกตัวอย่างให้ท่านเห็นภาพชัด แล้วท่านต้องเอาไปเล่าต่อไปเรื่อยๆ ให้มันชัดขึ้นทุกวันๆ เพราะว่าโลกฝ่ายวิญญาณ มันต้องอาศัยความเชื่อ และในขณะเดียวกัน ก็ต้องยกตัวอย่างอะไรบางอย่างให้เราเห็นภาพ มันถึงเข้าใจมาก ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นนั่นเอง พระคัมภีร์จึงบอกว่าเราต้องใช้ความเชื่อ เมื่อพระคัมภีร์บอกอย่างนั้น และเรารู้ว่าทุกสิ่งที่กล่าวไว้ในพระคัมภีร์เป็นจริงๆ ต่อให้ไม่ยกตัวอย่างให้เห็น พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนี้  เราก็เชื่อตามนั้น

“จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ จะยกตัวอย่างหรือไม่ยก ฉันเชื่อตามพระคัมภีร์ พระคัมภีร์บอกอย่างนี้ ฉันก็เชื่อ พระคัมภีร์บอกตอนนี้ฉันอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง ฉันก็บอกว่าฉันอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง  พระคัมภีร์บอกว่าฉันนั่งอยู่กับพระเยซูคริสต์  เบื้องขวาของพระเจ้า  ในสวรรค์สถาน ฉันก็นั่งอยู่ ใครจะมาว่าอย่างไร ฉันไม่รู้ ฉันกำลังนั่งอยู่ ใครหาว่าฉันบ้า ฉันไม่รู้ ฉันรู้ว่าพระคัมภีร์บอกว่าฉันนั่งอยู่ ฉันก็นั่งอยู่จริงๆ ในขณะที่ฉันนั่งอยู่ในโบสถ์ แต่ในทางโลกวิญญาณ ที่ครอบอยู่นั่น ฉันนั่งอยู่กับพระเยซูคริสต์ที่เบื้องขวาของพระเจ้า”

ฮีบรู 11:6  จึงบันทึกอย่างนี้ “ถ้าไม่มีความเชื่อ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้พระเจ้าพอพระทัย เพราะผู้ที่จะมาหาพระเจ้า ต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงอยู่ และประทานบำเหน็จแก่คนเหล่านั้น ที่แสวงหาพระองค์อย่างจริงจัง” เอเมน

 

ตะกี้ที่ผมพูด พระองค์ดีใจมากเลยที่ใช้ความเชื่อ

“เชื่อฉันดีแล้ว เพราะถ้าเธอเชื่อสายตาเธอ เธอไม่ได้ไปถึงไหนเลย มัวแต่นั่ง ไม่ไปไหน?”

พระเจ้าสอนเราว่า … “มีอาณาจักรหนึ่ง โลกหนึ่ง มิติหนึ่ง ซึ่งเรียกว่าโลกฝ่ายวิญญาณ ซึ่งความสามารถของตาเธอ ตามนุษย์ ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่มันมีอยู่จริงๆ ลูกเอ่ย และเป็นโลกที่มีอิทธิพลต่อฝ่ายวัตถุนี้อย่างมากมาย ซึ่งเรามองไม่เห็นด้วยตา”

โลกที่เรามองเห็นอยู่  คือโลกวัตถุนี้  พระคัมภีร์บอกว่าเป็นแค่ชั่วคราว แป๊บเดียว เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไปแล้ว แต่ในโลกฝ่ายวิญญาณที่กำลังพูดถึง ที่พระเยซูบอกให้เราดู ที่พระเยซูเป็นหัวหน้า ให้เราเห็น มันอยู่ถาวรนิรันดร์ ที่เขาพูดกันตามพระคัมภีร์ 1,000 ปีของเรา เท่ากับ 1 วันของพระเจ้า แว๊บ ไปแล้ว 1,000 ปี = 1 วัน เพราะฉะนั้น อายุยาวมาก 100 ปี เท่ากับกี่นาที? แป๊บเดียว เราอยู่กันไม่กี่นาทีของพระเจ้า พระคัมภีร์จึงบอกว่าชีวิตมนุษย์ เหมือนลมหายใจ วันหนึ่งผ่านไปแล้ว ยังไม่ถึงวันเลย ผ่านไปแล้ว แต่โลกวิญญาณมันอยู่ตลอด ยาวนานมาก

สิ่งต่างๆ ของโลกใบนี้ ที่ได้เกิดขึ้นแล้ว ประวัติศาสตร์อะไรก็ว่าไป  ที่กำลังเกิดขึ้น บนโลกใบนี้ และทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้ และที่จะเกิดขึ้นบนโลกใบนี้อีก เกิดขึ้นจากต้นเหตุในโลกวิญญาณก่อนเสมอ ท่านเชื่อไหม? เชื่อ เพราะพระคัมภีร์เขียนไว้อย่างนั้น

นี่คืออันดับแรกที่มนุษย์ทุกคนควรจะรู้ และต้องรู้ เพื่อแก้ปัญหาชีวิต เพื่อดำเนินชีวิตให้ถูกต้อง แม่นยำในโลกใบนี้ คือรู้ตื้นลึกหนาบางของชีวิต ของตัวเราเอง ของโลกใบนี้ ว่ามันคืออะไร? เป็นอย่างไร?  ปัญหามันคืออะไร?  ถ้าเรารู้แหล่งว่ามันเป็นมาจากตรงนี้ เราก็แก้ถูก  ถ้าเรามัวแต่คิดว่าบนโลกใบนี้เกิดอย่างนี้ขึ้น เพราะอย่างนี้ มันมีเหตุผลมากมาย ใช่หมด ถูกหมด แต่ลึกกว่าเหตุผล ที่มนุษย์คิดไว้ มันมีอยู่บนโลกวิญญาณอีกทีหนึ่ง ทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น  เชื่อยากจริงๆ เอะอะอะไรก็จะใช้ความคิดของเราอยู่เสมอ เพราะมันเห็นจริงๆ มันถูกแหละ แต่ก่อนที่เขาจะทำ มีอะไรบางอย่างในโลกวิญญาณที่มองไม่เห็นด้วย มันเชื่อยาก เราจึงจำเป็นต้องบังคับตัวเราเอง ให้เชื่อฟังถ้อยคำพระเจ้า ภาษาพระคัมภีร์บอกว่านำเอาเนื้อหนังเรา ที่ชอบคิดเอง จับมันเป็นตัวประกัน แล้วสั่งมันว่า …

“จงเชื่อตามถ้อยคำพระเจ้า”

เหมือนเราดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  ก็เลยต้องทำอย่างนี้ ดูเหมือนยาก แต่ฝึกๆ ไป ก็จะไม่ยาก บางครั้งต้องสะบัดหน้า แล้วบอกว่า “ไม่ใช่” มันมีอะไรบางอย่างข้างบน ขณะที่เขาทะเลาะกันจะเป็นจะตาย ดูเหมือนคนนี้ทำผิด ดูเหมือนคนนั้นทำถูก หาเหตุผลแทบตาย เราต้องสะบัดหน้า แล้วแก้ปัญหาในโลกนี้อย่างนี้ แต่เรารู้ว่าบางอย่างเกิดขึ้นในโลกวิญญาณ ทำให้เกิดเรื่องอย่างนี้ เข้าใจไหม?  ซึ่งมันยาก ถ้าเราไม่รู้ความจริง ตรงนี้

ถ้าเราไม่รู้ว่ามีโลกวิญญาณจริงๆ พระคัมภีร์ยกตัวอย่าง เราก็จะเหมือนคนตาบอด อยู่บนโลกใบนี้  ก็เดินแบบสะเปะสะปะ ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ไม่รู้อะไรอยู่กับเรา ชนอะไรก็ไม่รู้ พระคัมภีร์จึงบอกว่าพระเจ้าเปิดตาวิญญาณเรา ให้ตาเราสว่างขึ้น ให้รับรู้ถึงความจริงในโลกวิญญาณก่อนอื่นเลย  ไม่อย่างนั้นจะนำเราต่อไปได้อย่างไร?  พอท่านมารับเชื่อพระเจ้า พอท่านเข้ามาสู่อาณาจักรแห่งแสงสว่าง พระเจ้าทำสิ่งแรกกับท่าน คือเปิดตาฝ่ายวิญญาณของท่าน  ท่านเชื่อไหมว่าเป็นอย่างนี้

นี่คือความเป็นจริงในโลกวิญญาณ ถ้าตาฝ่ายวิญญาณไม่เปิด ท่านจะเดินสะเปสะปะมาก

แล้วพระคริสต์ก็นำหน้าเราไป พระหัตถ์พระองค์ทรงจูงมือข้า แล้วเราเต็มใจไหม?  “เต็มใจเดินตาม ด้วยความเปรมปรีดิ์ พระหัตถ์พระองค์ทรงนำทุกที” แต่ส่วนใหญ่เราจะร้อง “ไม่ค่อยเต็มใจเดินตาม” เพราะเรามองไม่เห็น เราอยากจะหาเหตุผล แล้วก็เดินด้วยตัวเอง นี่แหละเนื้อหนัง มันเป็นอย่างนี้

พอใจมนุษย์คนหนึ่งที่เริ่มต้นเชื่อว่ามีโลกฝ่ายวิญญาณ มีมิติวิญญาณ มีอีกอาณาจักรหนึ่ง ที่เรียกว่าอาณาจักรวิญญาณ และมีพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ที่นั่น ไม่ต้องเรียนรู้อะไรมาก แค่นี้ พระเจ้าก็ดีใจมากๆ แล้ว และมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวบนโลกใบนี้ ที่เป็นวิญญาณ สัตว์ไม่มีวิญญาณ มีแต่สัญชาตญาณ พืชไม่มีวิญญาณ มีแต่ชีวิต ก้อนหินไม่มีวิญญาณ มีแต่ชีวิตเหมือนกัน ท่านจะเห็นว่าไม่เหมือนกัน สัตว์ก็มีชีวิต แต่ไม่มีวิญญาณ แต่ก็ยังสูงกว่าต้นไม้ พืช  ต้นไม้ก็ไม่มีวิญญาณ มีแต่ชีวิต แต่ลำดับเตี้ยกว่า เพราะเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ แต่สัตว์ยังเดินไปได้ ต้นไม้ไฟไหม้มา มันก็อยู่กับที่ สัตว์ยังรู้จักวิ่งหนี แต่ไม่มีวิญญาณ ไม่รู้จักคิด มีแต่สัญชาตญาณ พอไปก้อนหินยิ่งแย่กว่า มีชีวิตเหมือนกัน แต่เป็นชีวิตที่ต่ำกว่าต้นไม้อีก ก็คือมันไม่มีอะไรเลย

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตเดียว ที่เป็นวิญญาณ ท่านเคยเห็นสัตว์รวมตัวกันทำพิธีกรรมทางวิญญาณ หรือทางศาสนาไหม?  ยกตัวอย่างรวมตัวกันสวดมนต์ รวมตัวกันอธิษฐาน ไม่เคยเห็น ตั้งแต่สมัยมนุษย์ยังไม่นุ่งผ้าเลย  ใส่ใบไม้ใบหญ้าปกปิดแค่นั้น ก็ทำพิธีทางวิญญาณแล้ว เขาให้หมอผีทำอะไรบางอย่าง เพื่อให้ผลหมากรากไม้เติบโตดี นี่ไง  ในยอห์น 12:46-48 บอกว่า …

ยอห์น 12:46-48 “46 เราเข้ามาในโลก ในฐานะที่เป็นความสว่าง เพื่อทุกคนที่เชื่อในเราจะไม่อยู่ในความมืด 47 “ส่วนผู้ที่ได้ยินคำของเรา แล้วไม่ปฏิบัติตาม เราไม่พิพากษาเขา เพราะเราไม่ได้มา เพื่อพิพากษาโลก แต่เพื่อช่วยโลกให้รอด 48 มีผู้พิพากษา สำหรับคนที่ปฏิเสธเรา และไม่ยอมรับถ้อยคำของเราอยู่แล้ว คือถ้อยคำที่เรากล่าวนั้นเอง จะตัดสินลงโทษเขา ในวันสุดท้ายนั้น”

 

พระเยซูอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง ส่วนมารอยู่ในอาณาจักรของความมืด ความสว่างเข้ามา แต่ความมืดไม่ได้หายไป โลกนี้ยังอยู่ในความมืด แต่พระองค์นำเอาความสว่างมา ใครอยากจะอยู่ในความสว่าง ก็ไปหาพระองค์ คำพูดของพระเยซูได้บอกเราแล้วว่าเราอยู่ในความมืด และพระองค์มาช่วยเราให้เข้าไปอยู่ในความสว่าง ซึ่งตัวเราเองไม่สามารถที่จะทำด้วยตัวเราเองได้  เราไม่สามารถย้ายตัวเราเองได้ พระเยซูเป็นความสว่าง เป็นความจริง

นี่คือข่าวดีของพระเยซู ผู้ใดได้ยินแล้ว เชื่อและปฏิบัติตาม แปลว่าเชื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แบบวิทยาศาสตร์ แบบประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่เกิดขึ้น  ก็ทำตามแค่นั้นเอง คือยอมรับให้พระเยซูมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอดประจำตัว ก็จะได้รับความรอดจากความมืด คือรับสิทธิที่พระเยซูทำให้ที่ไม้กางเขน รับเฉยๆ แค่นั้นเอง ไม่ต้องทำอะไรเลย

คุณสมบัติ ที่พระเยซูตั้งไว้ว่าคนที่เข้ามาอยู่ในแสงสว่าง ผ่านทางพระองค์ได้ ขอให้เป็นมนุษย์เท่านั้นเอง ไม่ต้องเอาความดีความชอบ ฉันทำอันนั้น ฉันเป็นอันนี้ ไม่ต้องเลย เลวเท่าไร ก็ไม่พูดถึง ดีเท่าไร ก็ไม่พูดถึง จะจ่ายเท่าไร ก็ไม่พูดถึง จะไม่จ่ายเลย ก็ไม่พูดถึง จะว่าฉันมาก่อน ก็ไม่พูดถึง จะดูถูกฉันก่อน ก็ไม่สนใจเลย เพราะฉันทำให้ไปนานแล้ว มารับไป ฟรี แม้ว่าตอนนี้จะอยู่บนโลกใบนี้อยู่ แต่โลกฝ่ายวิญญาณที่ครอบอยู่ มี 2 อาณาจักรนั้น  เขาจะย้ายจากความมืด เข้าไปอยู่ในความสว่าง พระคัมภีร์ที่บันทึกไว้อย่างนี้ทั้งหมดเลย

ส่วนผู้ใดที่ได้ยิน แล้วไม่เชื่อ ไม่ยอมรับพระเยซูมาเป็นผู้ช่วยให้รอด ประจำตัว ไม่เชื่อในสิ่งที่พระเยซูพูด ก็จะไม่ได้รับความรอดนั้น คือไม่ได้เข้ามาอยู่ในความสว่าง ก็ยังคงอยู่ที่เดิม คือ อาณาจักรของความมืด พระเยซูไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด มาช่วยเฉยๆ ไม่ได้ไปตัดสินอะไร เขาก็ยังอยู่ที่เดิม เอเฟซัส 5:8 บันทึกไว้อย่างนี้

เอเฟซัส 5:8 “เพราะเมื่อก่อนท่านเป็นความมืด แต่เดี๋ยวนี้ ท่านเป็นความสว่าง ในองค์พระผู้เป็นเจ้า จงดำเนินชีวิตอย่างลูกของความสว่าง”

 

พระเยซูบอกเราว่า …

“เมื่อก่อนท่านเป็นความมืด” ไม่ใช่มีความมืด

“แต่เดี๋ยวนี้ท่านเป็นความสว่าง” ไม่ใช่มีความสว่าง

เราเป็นความสว่าง ถ้าเมื่อก่อนเรามีความมืด เราคงสามารถใช้เวลาในการขจัดความมืดให้ออกไปจากชีวิตได้ ทีละนิดทีละหน่อย แล้วคงสามารถพยายามที่จะสั่งสมความสว่างให้มีขึ้นในชีวิตได้ ในทำนองเดียวกัน ยกตัวอย่าง เราเกิดเป็นผู้หญิง หรือเป็นผู้ชาย เราไม่ใช่เกิดมามีผู้หญิง หรือมีผู้ชาย เพราะฉะนั้น เราจึงไม่สามารถที่จะเอาเพศหญิง เพศชายออกไปจากชีวิตเราได้ เพราะมันเป็น ถึงแม้ว่าเราจะพยายาม หรือใช้เทคโนโลยีอะไรก็ตาม มันก็ดูเหมือนเท่านั้น ไม่ใช่ของจริง ของจริงเป็นอย่างไร?  มันก็เป็นอย่างนั้น  แล้วใครล่ะ ที่จะสามารถช่วยมนุษย์ให้หลุดพ้นจากอาณาจักรของความมืด มาสู่อาณาจักรของความสว่างได้ หลุดพ้นจากโทษของความบาปได้ ในโคโลสี 1:12-14 บันทึกอย่างชัดเจน นี่คือสิทธิที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ กระทบลงมาถึงโลกฝ่ายวัตถุ คือมนุษย์ทุกคนที่เดินอยู่บนโลกใบนี้ด้วยว่ามันเป็นอย่างนี้ สิทธิที่เกิดขึ้นเมื่อ 2,000 ปีก่อน มาดูว่าพระเจ้าบอกว่าอย่างไร?

โคโลสี 1:12-14 “12 ขอบพระคุณพระบิดา ผู้ทรงทำให้พวกท่าน เหมาะสมที่จะมีส่วนในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งความสว่าง 13 เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเรา ให้พ้นจากอาณาจักรแห่งความมืด และทรงนำเรา เข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์ 14 ในพระบุตรนี้ เราได้รับการไถ่บาป คือการอภัยโทษบาปของเรา”

 

เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากความมืด คือทำสำเร็จแล้ว ย้ายเราแล้ว เราใช้สิทธิของเราเท่านั้นเอง ถึงบอกว่าไม่ต้องจ่ายอะไร?  เพราะพระเยซูทำหมดแล้ว ได้ทำแล้ว นี่คือสิทธิ์ที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ มันเป็นอย่างนี้จริงๆ เพราะเป็นโลกที่สำคัญกว่าโลกวัตถุบนนี้  เพราะมันยาวนาน  ไม่ว่าท่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม แต่พระเจ้าได้บอกความจริงให้เราทราบถึงเรื่องเกี่ยวกับโลกฝ่ายวิญญาณว่ามีอยู่จริงๆ จริงยิ่งกว่าโลกฝ่ายวัตถุ ที่มองเห็นด้วยตานี้อีก และโลกฝ่ายวิญญาณนี้ มีเพียง 2 อาณาจักรเท่านั้น คืออาณาจักรแห่งความสว่างและอาณาจักรแห่งความมืด และมนุษย์ทุกคนต้องอยู่ในอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง ในโลกวิญญาณนี้อย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรแห่งความมืด หรืออาณาจักรแห่งความสว่าง นี่คือความจริง

และนี่คือสิ่งที่บอกว่าความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท พระองค์ไม่ได้มาเพื่อพิพากษามนุษย์ ลงโทษมนุษย์ แต่พระองค์นำเอาความสว่างมาช่วยเรา ก่อนที่พระเยซูมา เราอยู่ในความมืด เราไม่มีทางออกเลย ไม่ว่าจะเป็นยิว ไม่ยิว อิสราเอล ประชากรของพระเจ้า หรือต่างชาติ ทุกคนอยู่ในความมืดหมด แต่ตอนนี้ ตั้งแต่ที่พระเยซูตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม แสงสว่างได้เข้ามาแล้ว พระคัมภีร์บอกว่าตอนที่พระองค์มา แสงสว่างได้เข้ามา ตอนพระเยซูเกิด ก็ทำให้มีดวงดาวพิเศษดวงหนึ่ง

นั่นเป็นสัญลักษณ์เฉยๆ ว่าพระองค์ คือแสงสว่าง แต่ในพระคัมภีร์ทั้งเล่ม เขียนอยู่แล้วว่าวันนั้น แสงสว่างจะเข้ามาบนโลก แสงสว่างจะส่องเข้ามา หลังจากวันที่พระเยซูคริสต์ตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 นั่นเอง โลกที่เคยมืดมาตลอด เป็นหลายพันปี เพราะก่อนหน้าความมืดจะเข้ามานั้น มันไม่มีวันไม่มีเวลา มนุษย์ยังอยู่นิรันดร์อยู่ตอนนั้น ถ้าอาดัมไม่ได้นำเอาไวรัสบาปเข้ามา มนุษย์ก็ยังอยู่ในนิรันดร์ตลอด ไม่มีการนับวันนับคืน ไม่ต้องตาย แต่เข้ามาปุ๊บ ก็ต้องนับ 1 ทันที เพราะความตายเข้ามาแล้ว โลกที่เคยอยู่ในความมืดมาตลอด

ตอนนี้มีให้เลือกแล้ว คือมีอาณาจักรเกิดขึ้นแล้ว คืออาณาจักรแห่งความสว่าง ท่ามกลางความมืด แต่ก่อนนี้ไม่มี เพิ่งจะมีเมื่อประมาณ 2,000 ปีนี่เอง มีให้เลือกแล้ว มันไม่ได้เกี่ยวกับเปลี่ยนศาสนา ไม่ใช่เลย จะอยู่บนโลกใบนี้ จะเป็นศาสนาอะไร? จะเป็นใครอย่างไร? จะทำอะไรก็เชิญเถอะ ประเพณีเป็นอย่างไรก็ว่ากันไป ยิ่งพูดยิ่งชัด มันคนละเรื่องเลย เรากำลังพูดถึงวิทยาศาสตร์ สูงกว่าวิทยาศาสตร์อีก คือเข้าไปในมิติหนึ่ง ที่เรียกว่าโลกวิญญาณ มันมีอยู่จริงๆ ท่านนักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย ถ้าท่านลองอ่านในบันทึก ในพระคัมภีร์นี้ดู วันหนึ่งท่านก็จะได้เห็นเหมือนกับที่บอกว่าดวงดาวมองไม่เห็น แล้วบอกว่าไม่มี หรือที่พระคัมภีร์บอกโลกกลม ท่านบอกโลกแบน วันหนึ่งท่านจะเจอความจริง เรื่องนี้เช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้น ท่านก็ตัดสินใจเองว่าท่านจะเลือกหรือไม่เลือก อะไรที่เป็นความจริง มันก็เป็นความจริงวันยังค่ำ ไม่ว่าท่านจะปฏิเสธหรือไม่? ตามหลักการพระคัมภีร์แล้ว ผมก็จะสรุปให้ท่านฟังคร่าวๆ

ในอาณาจักรแห่งความสว่าง มีพระเจ้าพระบิดา  พระเจ้าพระบุตรพระเยซู  พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นหนึ่งเดียวกัน และมีเหล่าทูตสวรรค์ หัวหน้าทูตสวรรค์ มีชื่อว่ามีคาเอลกับกาเบรียล และกองทัพทูตสวรรค์อีกมากมาย 66.6% ของทูตสวรรค์ที่พระเจ้าได้สร้างขึ้นมาทั้งหมด ในพระคัมภีร์บอกว่าทูตสวรรค์ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อรับใช้มนุษย์  ทำงานร่วมกัน เพื่อมนุษย์อย่างเดียวเลย ยกเว้นทูตสวรรค์ที่ตกกระป๋อง ที่กบฏ คือลูซีเฟอร์ หรือมีอีกชื่อหนึ่ง เมื่อตอนตกกระป๋อง ชื่อซาตาน และมันก็หลอกบรรดากองทัพทูตสวรรค์ที่ตามมันไปอีก 33.33%  ของเราเยอะกว่าตั้งเยอะเลย ไม่นับถึงพระเจ้านะ

ทูตสวรรค์เหล่านี้ คอยดูแลเรา ดูแลลูกๆ ของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งแสงสว่าง เพราะเขายินดีให้ดูแลไง ไปอยู่ในความมืด แล้วเขาจะไปดูแลได้อย่างไร? มันคนละที่กัน ทุกคนที่มาเชื่อพระเจ้า เป็นลูกแห่งความสว่าง

และทั้งหมด กองทัพใหญ่ๆ นี้ ทั้งทูตสวรรค์ ทั้งพระเจ้าผู้บัญชาการ พระเยซูผู้ได้รับสิทธิอำนาจจากพระเจ้า อยู่ที่เบื้องขวาพระเจ้า ในโลกวิญญาณ กำลังดูแล นำพาลูกๆ หรือประชากรในแสงสว่าง ด้วยความรักแท้ จริงใจ ซื่อตรง เพราะเป็นพ่อ มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเรา เหมือนที่พระเยซูบอกว่าท่านเคยเป็นคนบาปใช่ไหม? ท่านเคยคิดไหมว่าท่านเคยเป็นคนบาป ท่านเคยคิดไหมที่จะให้สิ่งที่ไม่ดีกับลูกของตัวเอง ท่านยังไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย แล้วพ่อผู้สถิตในสวรรค์สถาน จะให้สิ่งที่ดีกับท่านขนาดไหน? พระเยซูพูดเอง

เพราะฉะนั้น พระเจ้าและกองทัพที่พูดมาตะกี้ทั้งหมดในโลกวิญญาณ กำลังกำหนดอะไรต่างๆ ให้กับนครได้สิ่งที่ดีที่สุด  เอเมน ถ้าท่านเชื่อว่าในโลกฝ่ายวิญญาณมีจริง และกำหนดโลกใบนี้อยู่ ผมต้องได้อะไรก็ตามที่มันดีที่สุด แต่ไม่ใช่ตามสายตาของผมนะ ตามน้ำพระทัยพระเจ้า แต่ดีที่สุดสำหรับผม เพราะโลกใบนี้มันแป๊บเดียว พระเจ้ามองที่นิรันดร์มากกว่า ที่ผมจะไปอยู่กับพระองค์นิรันดร์ เอเมน

เมื่อเราได้มาอาศัยในอาณาจักรแห่งความสว่างของพระเยซูคริสต์นี้แล้ว จงวางใจว่ากองทัพของพระเจ้า และ 3 พระภาคของพระเจ้า คือพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์สามารถควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา ให้เป็นผลดีกับเราอย่างแน่นอน และประชากรของพระองค์ทุกคน ก็จะได้สิ่งที่ดีอย่างแน่นอน ไปจนถึงนิรันดร์ มันต้องเห็นอย่างนี้ให้ได้ มันถึงเผชิญกับทุกสิ่งได้ ทุกสิ่งที่เราเผชิญอยู่ในโลกวัตถุนี้ ที่เรามองเห็นอยู่วันนี้ ที่มีผลกระทบมาถึงชีวิตของเรา เป็นสิ่งที่เกิดผลดีกับเราอย่างแน่นอน เพราะพระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างนั้น แม้เราจะเห็นว่ามันไม่ดี แต่มันดี เราสามารถวางใจได้ ถามว่าที่ผมพูดมาอย่างนี้ วางใจได้ไหม? กองทัพใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่ม ทำงานเพื่อเรา พระเยซูจึงตรัสว่า …

“ผู้ใดแบกภาระหนัก และเหน็ดเหนื่อยจงมาหาเรา เราจะให้ผู้นั้นหายเหนื่อยและเป็นสุข”

ใครที่รู้สึกเหนื่อยในการอยู่ในอาณาจักรแห่งความมืดมาก่อน รีบๆ ย้ายมาอยู่อาณาจักรแห่งความสว่าง จะได้หายเหนื่อยและเป็นสุข เอเมน พระเจ้าพระบิดา นำโดยพระเยซูและกองทัพทั้งปวงของความสว่าง  กำลังนำพาเราทุกวัน ทุกเสี้ยววินาที ซึ่งเป็นประชากรของพระองค์ อาณาจักรแห่งความสว่างนี้ ไปสู่จุดหมายปลายทาง คือสันติสุข สุขนิรันดร์ในสวรรค์สถาน  แต่โดยขั้นตอนสุดท้าย คือการปลดแอกเรา ปลดวิญญาณเรา ออกจากร่าง ซึ่งอยู่ใต้สภาพของเนื้อหนัง ที่เราเห็นนี้ แก่ลงทุกวัน เหี่ยวลงทุกวัน เดี๋ยวก็ตายแล้ว ถูกไหม? ขั้นตอนสุดท้าย คือปลดแอกวิญญาณของเรา นำวิญญาณเราออกจากร่าง

กองทัพที่อยู่ในโลกวิญญาณ ทำทุกอย่าง เมื่อถึงวันที่พระองค์ทรงใช้เรา หมดหน้าที่แล้ว นำวิญญาณเราออกจากร่าง ซึ่งอยู่ภายใต้สภาพเป็นเนื้อหนังที่เก่าๆ ไปสู่อาณาจักร ไปสู่มิติในโลกวิญญาณ เพื่อรอรับร่างกายใหม่ ร่างกายทางวิญญาณใหม่ ที่เป็นอิสรภาพจากอิทธิพลบาป ไม่เน่า ไม่เปื่อย ไม่แก่ ไม่ต้องทาหน้า ไม่ต้องย่นอีกต่อไป นี่มันเป็นจริงๆ ทั้งหมด ความจริง ทำให้เราเป็นไท

เปาโลจึงบอกว่าถ้ามีชีวิตอยู่ในร่างกายนี้ ก็จะอยู่เพื่อปฏิบัติ เพื่อพระคริสต์ ไม่ใช่ เพื่อไปทำงานรับใช้ ไม่ใช่หมายถึงอย่างนั้น เฉพาะความหมายนี้นะ ความหมายนี้ เพื่อจะได้อยู่ปฏิบัติตามพระคริสต์ เชื่อฟัง พูดง่ายๆ เป็นประชากรของพระองค์ ทำตามที่พระองค์ทรงนำ นั่นเอง แต่ถ้าออกจากร่างนี้ไป คือตาย เปาโลบอกได้กำไร ได้พักผ่อน หมดงานสักทีหนึ่ง เอเมน

ความกลัวจะหมดไปได้ ก็โดยวิธีเอาความจริงนี้เข้าไปเยอะๆ สมองเราไม่สามารถว่างได้ มันต้องมีที่หนึ่ง ใส่ให้มันอยู่ ความจริงหรือการหลอกลวง ถ้าเราใส่ความจริง ถ้อยคำพระเจ้าไปเยอะๆ การหลอกลวงในโลกใบนี้ มันก็น้อยลงไป  แต่ถ้าเราไม่ใส่ มันก็มีที่ว่าง ทางโน้นก็เข้ามา มันไม่มีการอยู่เฉยๆ ไม่ว่ามืดหรือสว่าง มีอิทธิพลต่อชีวิตบนโลกใบนี้เสมอ มันยังอยู่หมด ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

**************************

 

 

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 27 สิงหาคม 2017 เรื่อง “เราเป็นความสว่าง” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 27 สิงหาคม 2017

เรื่อง “เราเป็นความสว่าง”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟังต่อว่าเมื่อเดือนที่แล้ว พระเจ้ามีโอกาสพาไปดูธรรมชาติในเทือกเขาต่างๆ ในแถบสแกนดิเนเวีย ก็ได้เห็นการทรงสถิตของพระเจ้า และได้เห็นอะไรบางอย่างที่พระเจ้าเปิดตาใจของเราอีกนิดหนึ่ง สอนเราในเรื่องถ้อยคำของพระองค์ ขณะที่นั่งรถไฟความเร็วสูง ประมาณ 300 กิโลเมตร/ชั่วโมง เร็วมาก แต่เรานั่งอยู่ในรถไฟ เหมือนช้าๆ มองออกไปข้างนอกเหมือนช้าๆ มันนิ่งมากเลย ถึงขนาดเขามาเสิร์ฟน้ำ เอาน้ำวางไว้บนโต๊ะ น้ำไม่หกเลย  น้ำแทบจะไม่สั่นเลย มันนิ่งมาก เหมือนเรานั่งอยู่กับที่ นั่งอยู่ในห้อง

พระเจ้าก็สอนเราว่าให้เราดูสิว่านี่คือมิติต่างๆ ที่อะไรบางอย่างที่พอจะอธิบายให้เราได้เข้าใจอีกนิดหนึ่ง ถึงเรื่องสิ่งที่พระเจ้าสอนเรา ให้ผมสังเกตอะไรรู้ไหม? สังเกตดูสิว่าป้ายเขาบอกว่ารถไฟกำลังวิ่ง 300 กิโลเมตร/ชั่วโมง แสดงว่ารถไฟ วัตถุที่เรียกว่ารถไฟ กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูง 300 กิโลเมตร/ชั่วโมง แต่เจ้าแก้วน้ำ วัตถุที่มีชื่อเรียกว่าแก้วน้ำ ความรู้สึกของวัตถุนี้ มันอยู่เฉยๆ มันไม่ได้ทำอะไรเลย

ตอนที่ผมเข้าห้องนอน เดินย้อนกลับไป รถไฟไปทางเหนือ ผมไปทางใต้ ผมไปเข้าห้องน้ำ ผมกำลังเดินด้วยความเร็ว 1 กิโลเมตร/ชั่วโมง ช้าๆ ถูกไหมครับ? ผมกำลังเคลื่อนไหว เห็นไหม? เวลาเดียวกัน เวลาที่ผมกำลังพูด ณ เสี้ยววินาทีนั้น เห็นๆ เลย เท่าที่เห็น วัตถุ 3 สิ่งนี้อยู่ในเวลาเดียวกัน แต่คนละมิติ สำหรับรถไฟ กำลังวิ่งลิ้นห้อยเลย สมมตินะ  แต่ในขณะเดียวกัน แก้วน้ำมันบอกไม่มีอะไรเลย มันไม่ได้ไปไหนสักหน่อยเลย  ฉันก็อยู่กับที่ฉันเฉยๆ สำหรับผมที่ลุกขึ้นมาเดิน ถ้าผมนั่งอยู่เฉยๆ ก็เหมือนแก้วน้ำ แต่ผมลุกขึ้นมาเดิน ผมก็เดินก็เคลื่อนไหวอยู่ 1 กิโลเมตร/ชั่วโมง มาถามผม

ผมก็เถียงหัวชนฝา … “ผม 1 กิโลเมตร/ชั่วโมง”

ไปถามแก้วน้ำ แก้วน้ำก็เถียงหัวชนฝา … “ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมอยู่เฉยๆ”

ขณะเดียว ไปถามรถไฟ … “ใครบอก ฉันวิ่ง 300 กิโลเมตร/ชั่วโมง”

แต่ทั้งหมดนั้น ก็ไปถึงจุดหมายเดียวกันหมดเลย คือปลายทาง ที่สถานีรถไฟ แล้วพระเจ้าสอนอะไร? พระเจ้าสอนหนังสือฮีบรู บทที่ 11 แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฮีบรู บทที่ 11 ตัวหลักใหญ่ ก็คือพระเจ้าพอใจในผู้คนที่เชื่อในพระเจ้าว่ามีชีวิตอยู่ คือเชื่อว่ามีพระเจ้าบนโลกใบนี้ และเชื่ออะไรอีก เชื่อว่ามีพระเจ้า สิ่งทั้งหลายที่มนุษย์มองไม่เห็น ที่เรียกว่าวัตถุ มันเกิดขึ้นจากสิ่งที่มองไม่เห็น สิ่งที่มองไม่เห็น มีอำนาจเหนือสิ่งที่มองเห็น แค่นี้เอง

ข้อความในฮีบรูนี้ขึ้นมา ทำให้ผมเห็น พระเจ้ากำลังจะบอกว่ามันมีโลกวิญญาณจริงๆ นะลูกเอ๋ย ใครก็ตามที่รู้จักพระเจ้า แล้วพระเจ้าพอใจในมนุษย์คนนั้นมาก นี่แค่เริ่มต้นเชื่อว่ามันมีโลกวิญญาณจริงๆ มันมีอีกมิติหนึ่งจริงๆ ซึ่งมิติ ถ้าเราไม่เข้าใจ ที่มองไม่เห็น มันมีอำนาจเหนือกว่ามิติที่เรามองเห็น วัตถุต่างๆ บนโลกใบนี้ มันมีอีกอันหนึ่ง ที่มันใหญ่กว่า เป็นผู้สร้าง เป็นผู้กำหนด มีอิทธิพลเหนือกว่าสิ่งที่เรามองเห็น

พอสอนแค่นี้ปุ๊บ ความกระจ่างในเรื่องถ้อยคำพระเจ้าต่างๆ ในพระคัมภีร์ มันก็โอ้โห เขาเรียกว่าความรู้มันขึ้นมา ความรู้ในทางพระเจ้า พระเจ้าสอนเราให้เห็น มิน่านะ มนุษย์พยายามถูกอะไรบางอย่าง ให้เฝ้ามองแต่สิ่งที่มองเห็นตลอดเวลา เฝ้ามอง จ้องแต่สิ่งที่มองเห็นตลอดเวลา ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ความต้องการทั้งหมด ไปอยู่ในสิ่งที่มองเห็นตลอดเวลา ในขณะซึ่งสิ่งที่มองไม่เห็นนั้น สำคัญยิ่งกว่ามากนัก

พระคัมภีร์จึงบอกตั้งแต่หน้าแรกเลยว่ามนุษย์เป็นวิญญาณนะ มนุษย์ไม่ใช่วัตถุ มนุษย์เป็นวิญญาณ … วิญญาณ คือในมิติของวิญญาณ  และพระคัมภีร์ทั้งเล่ม เกี่ยวกับเรื่องวิญญาณทั้งหมดเลย อ่านดูต้องอ่านทางวิญญาณทั้งสิ้น  นี่แหละได้เห็น ผมจึงมิน่า พระเยซูพูดในถ้อยคำของพระองค์ว่า …

“ท่านทั้งหลายเป็นความสว่างของโลก”

ในหนังสือมัทธิว 5:14-15 พระเยซูจึงบอกว่า … “ท่านเป็นความสว่างของโลก” … ไม่ใช่มีความสว่าง ท่านเป็นความสว่าง “เป็น” กับ “มี” ไม่เหมือนกันนะ

ในเอเฟซัสบอกไว้ว่าอย่างไร? ในเอเฟซัส 5:8 บอกว่า … “เพราะว่าเมื่อก่อนท่านเป็นความมืด” …  ก่อนที่เราจะรับเชื่อพระเยซู เข้าบัพติศมาเข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่ในจริงๆ นะ ตอนนี้เราอยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่กับพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์จริงๆ ก่อนหน้านั้น เราเป็นความมืด

เป็นอย่างไร? พอเราเข้าใจตรงนี้ เราถึงเข้าใจว่า “เป็นความมืด” เป็นอย่างไร? … “เพราะเมื่อก่อนท่านเป็นความมืด แต่เดี๋ยวนี้ท่านเป็นความสว่างในองค์พระผู้เป็นเจ้า จงดำเนินชีวิตของลูกของความสว่าง”

แสดงว่าตอนนี้เราเป็นความสว่างแล้ว แต่ก่อนนี้ ก่อนเราเชื่อพระเยซู เราเป็นความมืด เราไม่ได้มีความมืด แต่เราเป็นความมืด แต่เดี๋ยวนี้เราเป็นความสว่าง ไม่ใช่มีความสว่าง

สมมติว่าถ้าเผื่อ เมื่อก่อนนี้ เรามีความมืด สมมตินะ ถ้าเรามีความมืด เราก็คงจะสามารถช่วยเหลือตัวเองให้ลดความมืดให้มันน้อยลงได้ สั่งสมอะไรบางอย่างให้มันน้อยลง หรือแต่ก่อนนี้ เรามีความสว่าง เราก็ทำสว่างให้มันมากขึ้นได้ แต่ไม่ใช่ นี่เราเป็น เราไม่สามารถทำให้มากขึ้น หรือน้อยลงได้ เพราะเราเป็นอย่างนั้น  เหมือนเราจุดตะเกียง หรือจุดเทียน พอเราจุดเทียนปุ๊บ เทียนมันสว่าง เทียนมันติดสว่างขึ้นมา สว่างเพราะใคร? เพราะผมไปจุดมัน สามารถให้มันลุกโชติช่วงด้วยตัวเองไม่ได้ ผมจุดไว้เท่านี้ มันบอกผมจะเบ่งให้แสงมันเยอะขึ้น มันทำไม? ไม่ทำ มันก็สว่างแล้ว ในทำนองเดียว ผมเป่ามันดับ มันก็ดับแล้ว มันไม่สามารถที่จะบอกว่าผมจะดับน้อยลงหน่อย ดับนิดหนึ่ง ดับน้อย ดับก็คือดับ สว่างก็คือสว่าง ท่านรอดแล้ว ท่านเป็นความสว่าง ก็คือเป็นความสว่าง

แล้วพระเจ้าก็ให้ผมสังเกตเห็นว่าก็เหมือนกับที่มนุษย์เป็นผู้หญิง และเป็นผู้ชาย ท่านพยายามเป็นผู้หญิงได้ไหม? เกิดมาท่านพยายามเป็นผู้หญิงได้ไหม? ได้ มีหลายคนทำ แต่มันเป็นจริงไหม? มันก็ไม่เป็นจริง มันดูเหมือน แต่มันไม่ใช่ของจริง ของจริง คือมันเป็นอย่างไร? มันก็เป็นอย่างนั้น

ผมเกิดมามีผู้ชายนะ ถ้าผมมีผู้ชาย ผมก็พยายามเอาผู้หญิงเข้ามา ทำให้ผู้ชายน้อยลงได้  แต่ผมเกิดมาเป็นผู้ชาย ท่านเกิดมาเป็นผู้หญิง มัน “เป็น”  มันไม่ใช่ “มี” มันเลยทำอะไรไม่ได้ มันต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ท่านพอมองเห็นอะไรไหมว่าผมกำลังพูดถึงเรื่อง 2 โลกต่างๆ ที่พระคัมภีร์ทั้งเล่ม ถ้าเผื่อใครจับเคล็ดลับตรงนี้ได้ จะอ่านพระคัมภีร์ได้เห็นชัดเจนมากยิ่งขึ้น ทะลุปรุโปร่งมากยิ่งขึ้น และมันจะมีสันติสุข ถาวรนิรันดร์ เพราะว่าสวรรค์มันอยู่ที่นี่แล้ว อยู่ตอนนี้เลย ณ วินาทีนี้แล้ว สวรรค์เข้ามาตั้งแต่เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว ตั้งแต่พระเยซูตายที่ไม้กางเขน เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 สวรรค์อยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องไปหาที่ไหนแล้ว อยู่ที่นี่จริงๆ เหมือนที่ตะกี้นี้ที่ผมเล่าตอนแรกใช่ไหม? มันเป็นเพียงแต่เป็นมิติหนึ่งเท่านั้นเอง โคโลสี 1:12-14  ท่านลองอ่านดูนะ  …

โคโลสี 1:12-14 ก็เหมือนกันบอกไว้อย่างนี้ … “12 ในการขอบพระคุณพระบิดา ผู้ทรงทำให้พวกท่านเหมาะสมที่จะมีส่วนในกรรมสิทธิ์ของประชากรของพระเจ้า ในอาณาจักรแห่งความสว่าง 13 เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากอาณาจักรของความมืด     และทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์ 14 ในพระบุตรนี้เราได้รับการไถ่บาป คือการอภัยโทษบาปของเรา”

 

เข้ามาเป็นลูกของพระเจ้า ถามว่าอยู่ที่ไหน? ในอาณาจักรแห่งความสว่าง  คือมิติหนึ่ง อยู่เดี๋ยวนี้เลย อยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่าง

เพราะพระองค์ได้ช่วยเราแล้ว ให้พ้นจากอาณาจักรของความมืด ขณะที่เรายังอยู่ที่เดิม อยู่ประเทศไทย อยู่เมืองไทย อยู่กรุงเทพ นั่งอยู่ที่นี่เหมือนเดิม แต่เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในอาณาจักรแห่งความสว่างแล้ว แต่ก่อนเราอยู่อาณาจักรของความมืด

เหมือนตะกี้ที่ผมบอกไหม? เหมือนที่รถไฟ แก้วน้ำ และผมเดินบนรถไฟไหม? เหมือนกันเลย ในวินาทีเดียวกัน ตอนที่เรารับเชื่อพระเยซู ตอนนั้น เราได้พ้นจากอาณาจักรของความมืด และพระองค์ทรงนำเราเข้ามาสู่อาณาจักรของพระบุตรที่รักของพระองค์ ในพระบุตรนี้ เราได้รับการไถ่ คือการอภัยโทษบาปของเรา

เห็นไหมเนี้ย ขอบคุณพระเจ้า  มันชัดเจนไหม?  เพราะฉะนั้น พระคัมภีร์จึงบอก เตือนเรา ให้เรามองไปที่เบื้องบน “เบื้องบน” หมายถึงที่พระเยซูคริสต์สถิตอยู่ ณ เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์สถาน ที่สวรรค์ ถามว่ามองไปถึงเมื่อไร? รอตายแล้ว ไปมอง ไม่ใช่ มองเดี๋ยวนี้ว่าเราอยู่ที่นั่นแล้วตอนนี้ เราอยู่ที่เบื้องขวา จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ ก็ให้เชื่อว่าพระเจ้าสอนเราในเรื่องที่เป็นโลกวิญญาณ เป็นประโยชน์ต่อชีวิตเราว่า …

“ความจริง ลูกเอ๋ย ข้างนอกมันเป็นอย่างนี้ ในมิติต่างๆ มันเป็นอย่างนี้ ลูกไม่ต้องเข้าใจหรอก ถึงเข้าใจ ก็เข้าใจไม่ได้มาก เชื่อแล้วกัน”

นี่ไง ถึงต้องใช้ความเชื่อ มันหมายถึงอย่างนี้ เอเมน เพราะถ้าเราได้ตรงนี้ เราจะได้ทุกอย่างบนโลกใบนี้เลย คำว่า “ได้ทุกอย่าง” ไม่ใช่เกี่ยวกับวัตถุสิ่งของแล้ว เพราะเราเข้าไปอยู่ในมิติของโลกวิญญาณแล้ว เรารู้แล้ว เราก็ไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย เพราะเรารู้ว่าขณะที่เรากำลังเตรียมตัวจะไปนั้น เราก็อยู่ที่นั่นแหละ เรากำลังจะย้ายมิติหนึ่ง ออกจากร่างนี้ เราไม่รู้ไม่เข้าใจ แต่พระคัมภีร์บอกเราว่ามันดีกว่าร่างกายเก่านี้เยอะ เราจะเข้าไปในมิติหนึ่ง อยู่ที่นี่ อยู่ที่เดิม ไม่ได้ไปไหนเลย เอเมน สวรรค์อยู่ที่นี่แล้ว สวรรค์เป็นของเรา สวรรค์อยู่ที่นี่แล้ว พระเยซูประกาศเสมอเลย ตั้งแต่วันแรก เดินมาบนโลกใบนี้ สวรรค์มาแล้ว สวรรค์กำลังมา สวรรค์อยู่ที่นี่ อยู่ที่ไหน? อยู่ในใจของท่าน คืออยู่ในวิญญาณของท่าน ท่านอยู่ในสวรรค์แล้ว เอเมน

พูดมาทั้งหมดนี้ อยากให้ท่านตื่นเต้นไปกับผมเท่านั้นเอง ท่านจะมองเข้าไปในอากาศเหมือนเดิม ท่านจะมองเข้าไปในบ้านเหมือนเดิม มองไปที่ผนังเหมือนเดิม มองออกจากรถเหมือนเดิม มองในสวนเหมือนเดิม แต่ท่านมองทะลุไปอีกอันหนึ่งว่าพระคัมภีร์เป็นจริง เข้าใจแล้ว ท่านจะเป็นอย่างนั้นแหละ คือท่านสามารถมองทะลุอีกมิติ โดยผ่านทางถ้อยคำของพระเจ้า พระเจ้าจะสอนเรา

เปาโลจึงบอกว่าข้าพเจ้าอธิษฐานวิงวอนพระเจ้าอยู่เสมอ ขอพระเจ้าทรงเปิดตาฝ่ายวิญญาณให้กับท่าน ประทานวิญญาณแห่งสติปัญญา ประทานวิญญาณแห่งการสำแดงความรู้ เปิดตาวิญญาณให้กับท่านได้รู้ว่าอะไรยิ่งใหญ่ในอาณาจักรของพระเยซูคริสต์ ที่พระองค์ได้ทรงชุบพระเยซูให้เป็นขึ้นจากความตาย และนั่งอยู่ที่เบื้องขวาของพระองค์ สูงยิ่งกว่าเหนือสิทธิอำนาจใดๆ เทพผู้ครอง ศักดิเทพทุกอย่างบนโลกใบนี้ทั้งหมด สูงส่งมากเลย และให้เรานั่งอยู่กับพระองค์ที่เบื้องขวานั้น เอเมน ขอบพระคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเยซูคริสต์ เข้าใจไม่เข้าใจไม่รู้ เชื่อเอา เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*************************

 

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม 2017 เรื่อง “ควันหลงวันแม่ 2017” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม 2017

เรื่อง “ควันหลงวันแม่ 2017”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

สวัสดีครับ ยังมีควันหลงของวันแม่อยู่น๊า เมื่อวานเป็นวันแม่ สัปดาห์ที่แล้ว เราทำพิธีไปแล้ว ก็มีควันหลงนิดหนึ่ง

เมื่อพูดถึงความรักของแม่นั้น ท่านนึกถึงใคร? นึกถึงลูก ไม่ใช่  นึกถึงความรักของแม่ นึกถึงพระเจ้านะ พระเจ้าเป็นผู้ใส่ความรักของพระองค์ให้กับแม่ แล้วมีเพศเดียว สถานะเดียวในโลกนี้ ที่มีความรักที่ลึกซึ้ง ที่พระเจ้ามีต่อมนุษย์ เพราะเป็นเพศเดียวที่ให้กำเนิดลูก นึกออกใช่ไหม? คือพ่อให้กำเนิดจริง แต่พ่อไม่เห็นชัดๆ จากต้องตั้งท้องตั้ง 8-9 เดือน เขาเรียกว่าจากเนื้อของเนื้อ จากเลือดของเลือด จากกระดูกของกระดูก คือแม่จะใกล้ชิดมาก เพราะฉะนั้น จะเห็นความรักของพระเจ้าต่อมนุษย์ชัดมาก ในความรักที่อยู่ในเพศแม่

ผมได้เอาความรักของแม่มานิดหนึ่ง เนื่องในเทศกาลวันแม่ ถ้อยคำของพระเจ้าลึกซึ้งมาก แล้วมาเทียบโยงกับวันแม่แล้ว ทำให้บรรยากาศลึกซึ้งขึ้น วันนี้เอามาเล่าให้ท่านเป็นควันหลง แล้วผมได้เอาเพลงหนึ่งมา จำได้ไหมเพลง “ใครหนอ” …

จะเอาโลกมาทำปากกา และเอานภามาแทนกระดาษ

เอาน้ำหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณไม่พอ

นี่คือความรัก ที่แม่มีให้กับลูก จนผู้คนเห็น ซึ่งตรงนี้ ผมนึกถึงความรู้สึกของคนเป็นพ่อก็ตาม คนเป็นลูกก็ตาม เป็นแม่เองก็ตาม จะรู้เลยว่าถ้อยคำเหล่านี้ มันใช่จริงๆ เอามาใช้กับพ่อ บางทีไม่ค่อยเข้าเท่าไร? ที่ร้องไปตะกี้ เอาโลกมาทำปากกา เพราะความรู้สึกมันห่างไกลนิดหนึ่ง พูดตรงๆ ไม่ใช่เข้าข้างแม่นะ ความเป็นแม่ชัดกว่าเยอะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมได้สนิทกับครูที่แต่งเพลงนี้มาก รู้ว่าท่านเอาความรักของแม่มาทำเป็นเพลงนี้ นั่นคือครูน้อย สุรพล นึกถึงท่าน สนิทกันมาก ช่วงหนึ่ง เมื่อ 20 กว่าปีก่อน ตอนทำเพลง ก็ไปให้ท่านแต่งเพลง สนิทกันมาก หลับตา ยังนึกถึงภาพ ท่านบอกว่าแต่งเพลงนี้มา เพราะว่าเห็นทุกอย่าง เห็นชีวิต เอาชีวิตประจำวัน เอาความรักที่แม่ห่วงใยลูกมากขนาดไหน? เขาเรียกว่าลูกในไส้ พ่อไม่สามารถบอกลูกในไส้ได้ แต่แม่บอกลูกในไส้ ลูกในท้อง  ท่านบอกว่าเอาคำต่างๆ เอามาจากกิริยาบท หรือว่าชีวิตประจำวันของแม่ ความรักของแม่ที่มีต่อลูกทั้งหลาย โดยเฉพาะในยุคสมัยก่อน ถ้าแต่งเพลงนี้ตั้งแต่ 2507 ประมาณนั้น  ตั้งแต่ผมอายุ 10 กว่าขวบ 12-13 ขวบ คิดดูสิ กี่ปีมาแล้ว ได้คุยกับท่าน

ท่านได้บอกว่านึกถึงภาพอย่างนี้ จริงๆ ทั้งเพลง ผมเอาเฉพาะท่อนนี้มาให้ท่านเห็นว่า “จะเอาโลกมาทำปากกา” นึกถึงว่าแม่รักลูกขนาดไหน?  ประกาศพระคุณไม่พอ แม่มีการกางมุ้งนอน ให้ดูหนัง 4 จอ ที่เราคุยกัน ตอนนั้นคือความเป็นจริง แม่เป็นผู้กางมุ้ง แล้วพาลูกไปนอน สมัยก่อนไม่มีมุ้งลวด เหมือนปัจจุบัน นอนต้องกางมุ้งกันยุง แล้วก็ให้ลูกนอน ดูแลยุงไม่ไต่ ไรไม่ให้ตอมอะไรประมาณนั้น

จำได้เลย ท่านอธิบายว่าเพลงนี้ แต่งเป็นอย่างนั้นๆ คืออิน ครูน้อยพูดนิดหนึ่ง ท่านอัจฉริยะในเรื่องแต่งเพลงจริงๆ ยอดมาก สนิทกันมาก นึกภาพท่านได้เลย ท่านเรียกผมว่านคร

“นคร เธอเป็นคนน่ารักจริงๆ นะ พาครูไปกินข้าวมันไก่หน่อยสิ”

ตอนพูดนั้น คือ 5 ทุ่มนะ ข้าวมันไก่ตอนพาไปทานประตูน้ำ 5 ทุ่ม ชีวิตเพิ่งเริ่มต้น ก็ขอบคุณพระเจ้า สำหรับเพลงนี้

ทำไมผมเอาเพลงนี้มาให้ท่านได้เห็น เพราะผมอยากให้ท่านเห็นความรักของพระเจ้าถึงบรรดามนุษย์ทั้งปวง โดยที่ผ่านทางความรักของแม่ที่เราเห็นในปัจจุบัน ที่ครูน้อย สุรพลเห็น แล้วเอามาแต่งเป็นเพลง ที่เราเห็นปัจจุบัน ที่เห็นการกระทำ เขาเรียกว่าเป็นธรรมชาติ ที่พระเจ้าใส่ลงไปในผู้ที่เป็นแม่ทุกคน เป็นอย่างนี้หมดเลย

และในพระคัมภีร์เขียนไว้อย่างไร? ผมเลยไปค้นพระคัมภีร์ที่เทียบความรักของพระเจ้าที่มีต่อบรรดามนุษย์ทั้งปวง โดยผ่านทางเพศแม่ ผมจะอ่านให้ท่านดู ในอพยพ 19:4 บันทึกไว้อย่างนี้

อพยพ 19:4 “‘พวกเจ้าเองได้เห็นสิ่งที่เรากระทำแก่ชาวอียิปต์แล้ว และเห็นวิธีที่เราพาเจ้ามาเหมือนลูกนกอินทรีบนปีกแม่ของมัน และนำเจ้ามาถึงเรา”

 

นี่พระเจ้ากำลังบอกถึงว่าพระองค์ทรงนำพาประชากรของพระองค์อย่างไร? เหมือนลูกนกอินทรีบินบนปีกแม่ของมัน คือแม่กางปีกออก แล้วลูกแปะไว้ข้างหลัง บนปีก แล้วไปเลย ท่านกลัวอะไร พระเจ้ากำลังถามท่านว่าท่านกลัวอะไร ตอนนี้ ท่านอยู่บนปีกของพระเจ้า ท่านกลัวอะไร?

มีอีกอันหนึ่ง  อันนี้สะใจมากเลย อ่านแทบร้องไห้เลยนะ โฮเซยา 13:8 ดูสิ พระเจ้าตรัสไว้อย่างนี้เลยนะ พระเจ้าตรัสว่า …

โฮเซยา 13:8 “เหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป เราจะเข้าโจมตีและฉีกพวกเขาออก เราจะเป็นดั่งราชสีห์ที่กลืนกินพวกเขา สัตว์ป่าจะฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ”

 

นี่หมายถึงศัตรูของลูกของพระเจ้า พระเจ้าจะปกป้องลูกของพระองค์ จากศัตรูที่มาทำร้ายลูก เป็นเหมือนแม่หมีที่รักลูกมาก แล้วลูกถูกขโมยไป คุณเคยดูสารคดี หมีกริซลี เขาบอกหมีกริซลีดุมาก เวลาไปถ่ายรูป ต้องระวังมากๆ แต่ถ้าบอกว่าถ้ามันตบลูก ขณะที่มันเลี้ยงลูกอยู่นะ ต้องไปไล่ๆ เลย มันจะโกรธ มันจะเกรี้ยวกราดมากๆ มันจะหวงและห่วงลูกของมันมาก มันจะทำร้าย แบบไม่เลือกหน้า

เหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป เราจะโจมตี และฉีกพวกเขาออก ฉีกศัตรูของลูกออกไป เรากลัวอะไร ตอนนี้เราประสบปัญหาอะไรบ้าง เรากลัวอะไรไหม? ความจนจะมาฉีกเราเหรอ สุขภาพร่างกายจะทำร้ายเราใช่ไหม?  นรกจะมาทำร้ายเราหรือเปล่า? มารซาตานจะทำร้ายเราหรือ? พระเจ้าบอก …

“เราจะปกปักษ์พวกเจ้า เหมือนแม่หมีที่ปกปักษ์ลูก เราจะฉีกศัตรูของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ”

พูดอย่างนี้เลย แสดงให้เห็นว่ามาสิ เราดูแลลูกของเราอย่างไร? เวลาเราพูดถึงพระเจ้าๆ บางทีเรากลัวพระเจ้า พระเจ้าไม่เคยตั้งใจมาทำร้ายลูกเลย มีแต่ปกปักษ์คุ้มครองดูแลลูก แต่ทำร้ายศัตรูอย่างเหี้ยมโหด นี่คืออย่างนั้น

สุดท้ายอีกอันหนึ่ง อันนี้ก็เจ็บแสบเหมือนกัน ตอนที่พระเยซูจะถูกตรึงที่ไม้กางเขน ถูกฟาริสีรุมว่ากล่าวพระเยซู ต่อต้านพระเยซู เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง? พระเยซูสงสารมากเลย พระองค์มา เพื่อจะช่วยลูกของพระองค์ ช่วยเขานะ ไม่ใช่ช่วยเขาแค่คนอิสราเอลสมัยนั้นเท่านั้น แต่ช่วยถึงมนุษย์ทั้งหมดในโลกนี้เลย รวมทั้งเราในปัจจุบันและอนาคตอีก เราจะช่วยพวกเขาให้รอดจากความบาปในใจ รู้ว่ามาทำอะไร? แล้วไปเจออย่างนี้ พระเยซูถอดใจและตรัสอย่างนี้ อยากจะมาช่วยเขาใช่ไหม? อยากจะมาช่วยลูกๆ ทุกคน คือมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ให้รอดจากบาป ไม่ต้องลงนรกใช่ไหม?  แล้วเขาไม่เข้าใจ บรรพบุรุษของเราสมัยนั้น คือสมัยอิสราเอล 2,000 ปีก่อนนั้น เขาไม่เข้าใจ พระเยซูจึงระบายอารมณ์ออกมาว่า …

“โอ … เยรูซาเล็มเอ๋ย เจ้าผู้เข็ญฆ่าเหล่าผู้เผยพระวจนะ และเอาหินขว้างบรรดาผู้ทรงส่งมาหาเจ้า เราปรารถนาอยู่เนืองๆ ที่จะรวบรวมลูกๆ ของเจ้ามา เหมือนแม่ไก่ที่กกลูกๆ ไว้ใต้ปีก แต่เจ้าไม่ยอมเลย เราต้องการเข้ามาช่วยมนุษย์ทั้งหลายต่อจากเจ้า รวมทั้งลูกหลานของเจ้าเยอะแยะมากมาย เข้ามาได้รับความรอด แต่เจ้าไม่ยอมเลย”

และพระองค์พูดถึงคนที่จะช่วยเหลือ รวมทั้งเราทั้งหลาย มนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ใช้อะไรแทน ลูกๆ ที่เราจะรวบรวมมาเหมือนแม่ไก่ที่จะมาปกไว้ด้วยปีกของไก่ เข้ามาซุกอยู่กับพระองค์ นี่คือความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา  เหมือนไหม? เหมือนเด๊ะ แล้วธรรมชาติเหล่านี้ พออ่านปุ๊บ เรารู้ทันที เพราะว่าเป็นเพศแม่

ฉะนั้น วันนี้เลยอยากให้เราระลึกถึงความรักของพระเจ้า ระลึกถึงความรักของแม่ โอเค ทั่วๆ ไป ก็รู้กันหมด แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ เป็นควันหลง เอาความรักของพระเจ้ามาเทียบกับความรักของแม่มาให้เห็นกัน ที่ได้เทิดทูนกัน เอาน้ำหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณความรักของพระเจ้ายิ่งไม่พอ ต้องใช้คำนี้เลย ยิ่งไม่พอใหญ่

สุดท้าย ข้อความสุดท้าย เรารู้จักกันนี้ ข้อความนี้ ในหนังสือยอห์น 3:16 ซึ่งเป็นพระคัมภีร์ที่ดังมากๆ

ยอห์น 3:16-17 บันทึกว่า “16 เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก (หมายถึงมนุษย์ทุกคน) จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระบุตรนั้น  จะไม่พินาศ  แต่มีชีวิตนิรันดร์” 17 เพราะพระเจ้าไม่ได้ทรงส่งพระบุตร (คือพระเยซู) ของพระองค์มาในโลก เพื่อพิพากษาลงโทษมนุษย์เลย   แต่เพื่อช่วยมนุษย์บนโลกใบนี้ให้รอดจากบาป รอดจากนรก  โดยทางพระเยซู พระบุตรนั้น”

 

ผู้ใดที่เชื่อในพระเยซู ก็ไม่ถูกพิพากษา ไม่ต้องลงไปในนรก แต่ผู้ใดไม่เชื่อ ก็ถูกพิพากษาอยู่แล้ว เพราะว่ามันเป็นโทษอยู่แล้ว ไม่ได้มาเพิ่มเลย เพราะเขาไม่เชื่อในพระนามของพระเยซู พระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า จึงต้องรับโทษเหมือนเดิม พระเยซูมาเพื่อไถ่คนที่ได้รับโทษ ให้พ้นโทษ คนที่อยู่บาปอยู่นั้น ให้พ้นบาป ส่วนคนที่ไม่เชื่อ ก็ยังบาปเหมือนเดิม ไม่ได้โทษเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเลย

เห็นไหมความรักของพระเจ้ายิ่งใหญ่ มาเพื่อช่วย พูดตลอด ในพระคัมภีร์พูดตลอด ตั้งแต่อดีตที่เราได้ยกถ้อยคำบางคำออกมาอ่านเมื่อตะกี้นี้  พระเจ้ารักเราขนาดไหน? เพราะฉะนั้น ให้เราเห็นสิ่งต่างๆ เหล่านี้ เห็นความรักของแม่ในปัจจุบัน ก็นึกถึงความรักยิ่งใหญ่กว่านั้นอีก คือต้นแบบของความรักที่อยู่ในแม่ ก็คือความรักที่อยู่ในพระเจ้า ที่มีต่อบรรดามนุษย์โลกนี้ทุกคน เอเมน

 

*********************************

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม 2017 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” ตอบจบ ตอน 23 “วาระสุดท้าย ตอน 2” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  13  สิงหาคม  2017

เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” ตอบจบ

ตอน 23 “วาระสุดท้าย ตอน 2”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

วันนี้จะเป็นตอนสุดท้ายของการบรรยาย “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” วันนี้เป็นตอนที่ 23  ดาเนียล 12:7 …

ดาเนียล 12:7 “ชายผู้สวมเสื้อผ้าลินิน ซึ่งอยู่เหนือแม่น้ำ ก็ชูมือทั้งสองข้างขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์และข้าพเจ้าได้ยินเขาปฏิญาณอ้างพระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่เป็นนิตย์ว่า “จะเป็นหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ เมื่ออำนาจของประชากรของพระเจ้าหมดสิ้นลง ในที่สุด สิ่งทั้งปวงนี้ ก็จะสำเร็จสมบูรณ์”

 

“เมื่ออำนาจของประชากรของพระเจ้าหมดสิ้นลง” คือเมื่อพลังการต่อสู้ของฝ่ายพระเจ้า ของคริสเตียนหมดลง แพ้ สิ่งทั้งปวงนี้ ก็จะสำเร็จ สมบูรณ์

ก็คือในยุคสุดท้าย ผู้คนของพระเจ้าจะถูกข่มเหงรังแก ถูกทำลายล้าง จนไม่มีอำนาจเหลืออยู่เลย ถูกโจมตี ถูกทำสงคราม จนพ่ายแพ้อย่างยับเยิน ถึงเวลานั้น สิ่งเหล่านี้ ก็จะสำเร็จ สมบูรณ์

คำว่า “สำเร็จ, สมบูรณ์” ภาษาฮีบรูเดิม แปลว่าอวสาน จบ ครบบริบูรณ์ โลกที่วิปริตนี้ จะจบสิ้นอย่างบริบูรณ์ เริ่มโลกใหม่ ฟ้าใหม่ เมื่อถึงเวลานั้น ประชากรของพระเจ้าจะได้รับชัยชนะนิรันดร์ ได้ครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์นิรันดร์กาล ได้ครอบครองสวรรค์ ที่พระเจ้าจัดให้ใหม่ โลกที่ถูกสร้างใหม่ โลกที่ตบแต่งขึ้นมาใหม่ โลกเก่าหมดไปแล้ว บัดนี้เป็นโลกใหม่ ผู้ที่เชื่อในพระองค์จะครอบครองร่วมกับพระคริสต์นิรันดร์ นั่นแหละคือความหวังของเรา

แต่เวลานั้น ที่จะมาถึงเมื่อไร? ไม่มีใครรู้ พระเจ้าแค่ต้องการให้เรารับรู้เท่านั้นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น  แต่ไม่ต้องการให้รู้ว่าเมื่อไร?

คำว่า “หนึ่งวาร” “สองวาระ” หรือว่า “ครึ่งวาระ” ก็เป็นเพียงแค่กำหนดเวลาของพระเจ้า ซึ่งมันเกินกว่าความเข้าใจหรือความคิดและสติปัญญาของมนุษย์ว่ามันคืออะไร?

ดาเนียลก็เหมือนพวกเรานี่แหละ พอได้รับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ก็อยากรู้ต่อไปอีกว่าแล้วเมื่อไรมันจะเกิดขึ้นอีกนะ เพราะได้รู้คำตอบแล้วว่าเป็นวาระหนึ่ง ครึ่งวาระ หรือวาระอะไรก็แล้วแต่ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทูตสวรรค์ก็เลยบอกดาเนียลอย่างนี้ว่าไม่เข้าใจใช่ไหม? ไม่เป็นไร? มาดูดาเนียล 12:9-12 เรามาต่อวันนี้

ดาเนียล 12:9-10 “9 เขาผู้นั้นตอบว่า ‘ดาเนียลเอ๋ย จงไปตามทางของท่านเถิด เพราะถ้อยคำเหล่านี้ ถูกเก็บงำและประทับตราไว้ จวบจนวาระสุดท้าย 10 คนเป็นอันมากจะถูกถลุง และได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ ปราศจากตำหนิ ส่วนคนชั่วยังคงทำชั่วต่อไป ไม่มีคนชั่วคนใดจะเข้าใจ แต่ผู้มีปัญญาจะเข้าใจ 11 “ตั้งแต่ยกเลิกการถวายเครื่องบูชาประจำวัน จนถึงวาระที่สิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน อันเป็นต้นเหตุของวิบัติ ถูกตั้งขึ้นเป็นเวลา 1,290 วัน 12 ผู้ที่รอคอยและอยู่จนครบ 1,335 วันก็เป็นสุข”

 

จุดสูงสุดของหนังสือดาเนียล ทั้ง 12 บท มาอยู่บทที่ 12 ตอนท้าย เพราะฉะนั้น ท่านต้องตั้งใจฟังเป็นพิเศษ มากกว่า 12 บทที่เรียนมาแล้ว นี่คือสิ่งที่ท่านต้องจำไว้ นี่คือความหวังให้เราเห็นชัดเจน นี่คือคำตอบของทูตสวรรค์

          “ดาเนียลเอ๋ย จงไปตามทางของท่านเถิด  เพราะถ้อยคำเหล่านี้ ถูกเก็บงำและประทับตราไว้ จวบจนวาระสุดท้าย”

นี่คือคำตอบ ไม่เข้าใจเลย อยากจะเข้าใจมากกว่านี้  นี่ดาเนียลได้รับคำตอบจากพระเจ้าแล้ว ก็เหมือนผู้ใหญ่คุยกับเด็กว่าคงประมาณนี้นะ

“เด็กน้อยดาเนียลเอ๋ย เจ้าฟังอย่างไรก็คงไม่เข้าใจหรอก อย่าไปสนใจเรื่องวันเวลาเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องลี้ลับ ฟังแล้วก็เก็บไว้ แล้วก็ใช้ชีวิตไปเถอะ จะทำอะไร ก็ไปทำ เพราะอีกไม่กี่วัน เจ้าก็จะต้องตายแล้ว เก็บเรื่องไว้สำหรับอนาคต เราจะติดต่อกับลูกหลานของเจ้าในอนาคตต่อไปภายหน้า”

อะไรประมาณนั้น ไว้พอถึงเวลา มันก็จะเกิดขึ้นเองแหละ ก็คือถึงเวลา ลูกหลานของเจ้า ในอนาคตเขาจะรู้เอง คือเรานั่งอยู่ที่นี่  ดาเนียลที่พูดอยู่นี้  ประมาณ 2,000 กว่าปี แต่ยังมีเพิ่มเติมอีกในข้อ 11, 12

ดาเนียล 12:11-12 “11 “ตั้งแต่ยกเลิกการถวายเครื่องบูชาประจำวัน จนถึงวาระที่สิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน อันเป็นต้นเหตุของวิบัติ ถูกตั้งขึ้นเป็นเวลา 1,290 วัน 12 ผู้ที่รอคอยและอยู่จนครบ 1,335 วันก็เป็นสุข”

 

จริงๆ ไม่อยากจะบอกเป็นวันเลย เพราะมันก็ไม่รู้อยู่ดี จริงๆ พระเจ้าให้รู้แค่นี้ น่าจะพอแล้วนะ นี่ทูตสวรรค์แถมอีกนิดหนึ่ง ผมอ่านถ้อยคำตรงนี้  ก็ยังคิดเองว่าเหมือนทูตสวรรค์แหย่ดาเนียลเล่นๆ อยากรู้มาก เอาตัวเลขให้ เมื่อกี้ยังบอกว่าคือวาระหลายวาระเป็นกำหนดเวลาที่พระเจ้าวางไว้ เป็นโค้ด ไม่สามารถเข้าใจได้หรอก แล้วมาตรงนี้กลับมาบอกเป็นตัวเลข 1,290 วัน 1,335 วัน ซึ่งจริงๆ มันอาจจะเป็นโค้ดก็ได้ ท่านรู้ไหม? 2,000 กว่าปีนี้ มีผู้ทำทฤษฎีเรื่องเกี่ยวกับวัน มันจะเกิดขึ้นเมื่อไร? นับไม่ถ้วน ทุกทฤษฎีก็ผิดหมด ก็ยังมีคนอยากรู้จริงๆ 1290,  1335 แปลว่าอะไร?  ยิ่งมาถึงยุคปัจจุบัน ยุคที่ข้อมูลท่วมโลก แบบปัจจุบัน อินเตอร์เนตแบบนี้ พยายามค้นหากันใหญ่ เอาอันโน้นมาใส่อันนี้ เอาตัวเลขมาใส่ เอาเครื่องคอมพิวเตอร์ช่วย

มีนักศาสนศาสตร์เยอะแยะไปหมด ที่จะพยายามตีความจากตัวเลขในพระคัมภีร์ แล้วพยายามจะหาให้ได้ว่าจริงๆ แล้วมันเป็นเวลาเท่าไรกันแน่ ความพยายามแบบนี้  เหมือนเรากำลังพยายามจะต่อภาพจิ๊กซอ ประมาณแสนชิ้น เป็นรูปอะไรก็ไม่รู้ แถมแสนชิ้นที่ให้มา มันหายไป 6,000 ชิ้น ต่อรูปอะไรก็ไม่รู้นะ สมมติว่าเป็นรูปท้องทะเล มันเหมือนกันหมด ต่อให้ถูกไหมล่ะ มันเหมือนอย่างนั้น แต่คนเราก็อยาก พระเจ้าบอกแล้ว ก็ยังอยากทำอยู่ จริงๆ แล้ว ถ้าพระเจ้าบอกตัวเลข กำหนดเวลาว่าเป็นกี่วัน? กี่เดือน? กี่ปี? ตรงนี้ ไม่ได้หมายความว่าให้เรามาตีความว่าจะเป็นระยะเวลาเท่านั้น เท่านี้แน่นอน แต่ย้ำให้เราแน่ใจว่ามันมีเวลากำหนดแน่นอน จากพระเจ้า พระองค์ทรงควบคุมอยู่ ดูอยู่ตลอดเวลา มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่เจ้ารู้ไป ก็ไม่มีประโยชน์ แล้วรู้ว่าใจเจ้าอยากจะรู้ ก็เลยบอกได้แค่นี้ มันเหมือนเวลาคนถามผม ผมฟังคนร้องเพลง เราเป็นนักดนตรี เราเรียนดนตรีมา เรียนรู้วิชาการดนตรี มันก็มีความรู้นิดหนึ่งติดตัวมา คนที่ไม่ได้เรียน เขาก็ไม่รู้

“เอ๊ะ! คุณร้องตรงนี้ มันเพี้ยนนะ”

เขาบอก “มันเพี้ยนอย่างไร? ผมฟังแล้วไม่เห็นเพี้ยน”

“แต่เราว่ามันเพี้ยนนะ”

แล้วเอาอะไรมาบอกว่าเพี้ยน เราก็ใช้วิชาความรู้ ที่มันเพี้ยน โน้ตทั้งหมด ควรจะเป็นตัวเดิม แต่คุณร้องไป มันเร็วไปนิดหนึ่ง ตัวชาร์ปไปนิดหนึ่ง ไม่ถึงครึ่งเสียง แต่ประมาณเกือบๆ ครึ่งเสียง แล้วถ้าคุณร้องเอื้อนอีกนิดหนึ่ง ลากนิดหนึ่งให้ครบตัวชาร์ปจริงๆ ก็จะตรงนะ ถามว่าเขาเข้าใจที่ผมอธิบายไหม? เขาไม่ได้เรียนรู้ เขาไม่เข้าใจ ผมบอกเขาว่ามันเพี้ยน ก็เพี้ยนจริงๆ เขามั่นใจในผมว่าผมมีความรู้ ไม่ใช่อยู่ดีๆ บอกว่าเพี้ยน เขาก็อาจจะไม่เชื่อผม ผมก็อธิบายให้ฟัง ถามว่าอธิบายนั้น เขารู้เรื่องไหม? ไม่รู้ แต่เขามีความมั่นใจและความเชื่อถือผมมากขึ้น ในทำนองเดียวกัน ผมว่าพระเจ้าก็จะอย่างนั้นแหละ พระองค์ทรงรู้ควบคุมทุกอย่าง อธิบายอย่างละเอียดเลย ถามว่าเข้าใจไหม? ไม่เข้าใจ แต่รู้ว่าพระองค์ยิ่งใหญ่ พระองค์วางไว้เป๊ะๆ แน่นอน

และเมื่อครบกำหนดตามที่พระเจ้าวางไว้นั้น วาระสุดท้าย ก็คือตอนอวสาน จะมาถึงอย่างแน่นอน ตามที่พระเจ้ากำหนดเวลาไว้ อาณาจักรของพระคริสต์จะเจริญเติบโตขยายกว้างขวางไปเรื่อยๆ จนคลุมโลกใบนี้เลย เชื่อไหม? เชื่อ เมื่อไร? ไม่รู้ คริสตจักรถูกข่มเหงอย่างรุนแรง แต่เลยมา 2,000 ปี ทุกวันนี้คลุมโลกเลย ยิ่งไปดูตะวันออก ยุโรปทั้งหมด  มีแต่ไม้กางเขนเต็มไปหมด คริสตจักรเต็มไปหมด

ผมจะบอกให้ท่านฟังว่ามีคนเชื่อในพระเยซู เข้ามาอยู่ในอาณาจักรของพระเยซูมากขึ้นทุกวัน  แต่ละวินาทีเลย แต่โรมันไม่มีแล้ว เหลือแต่ซากของจักรวรรดิโรมัน ตามกำหนดไว้ของพระเจ้า

มีคนถามพระเยซูว่าแล้วเหตุการณ์เหล่านี้จะเกิดขึ้นเมื่อไร? พระเยซูก็ไม่รู้เหมือนกัน ในมัทธิว 24:36-39 …

มัทธิว 24:36-39 “36 ไม่มีใครรู้วันเวลาที่เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น แม้แต่ทูตสวรรค์หรือพระบุตรก็ไม่รู้ พระบิดาเท่านั้นที่ทรงทราบ 37 ในสมัยของโนอาห์เป็นอย่างไร เมื่อบุตรมนุษย์มาก็เป็นอย่างนั้น 38 เพราะในวันเวลาก่อนน้ำท่วมโลก ผู้คนกินดื่ม แต่งงาน และยกให้เป็นสามีภรรยากัน จนถึงวันที่โนอาห์เข้าในเรือ 39 พวกเขาไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น จนถูกน้ำท่วมกวาดล้างไปหมด เมื่อบุตรมนุษย์มา ก็จะเป็นเช่นนั้นแหละ”

 

นี่พระเยซูตรัสเอง ไม่มีใครรู้วันเวลา  ที่เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น คือวาระสุดท้าย แม้แต่ทูตสวรรค์หรือพระบุตรก็ไม่รู้ พระบิดาเท่านั้นที่ทรงทราบ

คำว่า “เหตุการณ์เหล่านั้น” ก็คือเหตุการณ์ที่กำลังจะมาถึงในวาระสุดท้ายก่อนที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่โลกใหม่จะถูกสถาปนาขึ้น และมนุษย์ทุกคนต้องเข้าสู่การพิพากษาในขณะนั้น พระคัมภีร์ไบเบิ้ลได้บันทึกอย่างชัดเจนเลย จะมีกำหนดให้มนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ตายเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น และวิญญาณออกจากร่างได้แค่ 1 ครั้ง และวิญญาณนั้นยังอยู่ ไม่ได้สูญสิ้นไป แต่รอการพิพากษา ไม่ว่าทำดีหรือทำชั่ว ก็จะไปยืนอยู่หน้าบัลลังก์ของพระเจ้าเพื่อรอการพิพากษา แต่สำหรับคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ พระคัมภีร์เตือนเอาไว้เลยว่าเมื่อถึงวันนั้น ไปยืนอยู่หน้าบัลลังก์ของผู้พิพากษา เราทั้งหลายไม่มีชั่วแล้ว เพราะว่าชั่วตรงนี้ คือบาป … บาปเรา พระเยซูเอาไปหมดแล้ว จึงเตือนเราให้เชื่อตรงนี้ เตือนผู้ที่ยังไม่เชื่อ ให้เชื่อตรงนี้  เตือนผู้ที่เชื่อแล้ว อย่าทิ้งตรงนี้ไป เราเชื่อในพระเยซู เราได้รับการชำระบาป … บาปได้ถูกเอาออกไปแล้ว ไม่มีความชั่วใดๆ ในโลกใบนี้เลย นอกจากบาปอย่างเดียว

เมื่อพูดถึงการทำชั่ว พูดถึงคนชั่ว ก็คือบาปทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นเอาแทนไปได้เลยว่ามีแต่ดีกับบาป และไปยืนต่อหน้าของพระเจ้าในวันสุดท้าย  ไม่มีคนไหนที่เป็นคนดีเลยสักคน พระคัมภีร์ได้บันทึกเอาไว้ พระเจ้ามองมา ไม่มีดีเลย  เพราะทุกคนเป็นคนบาป ยกเว้นบาปนั้น ได้ถูกชำระแล้ว โดยการหลั่งโลหิตโดยพระบุตร คือพระเยซูคริสต์ ไม่มีการหลั่งโลหิต ไม่มีการชำระบาป ไม่มีการจ่าย สตังค์ คืนให้กับแบงค์ … แบงค์ไม่ยกหนี้ให้กับเรา … เรายังคงเป็นหนี้แบงค์อยู่ ไม่ว่าเราจะไปกราบสักเท่าไร? เราจะบอกเราอุทิศตนทำความดี จากนี้ต่อไปเท่าไร? ไม่ว่าเราจะไปขอขมาเขาเท่าไร? ขอโทษแล้วขอโทษอีก น้ำตาเป็นสายเลือด บอกว่า …

“ไม่ทำอีกแล้วๆ”

แบงค์ก็บอกว่า “สงสารเจ้า แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร? ต้องขึ้นสู่พิพากษา เอาเงินมาคืน จึงจบกัน”

พระเจ้าก็เหมือนกัน สำหรับพระเจ้าเลือด คือชีวิต ต้องเอาชีวิตมาเท่านั้น ถึงได้รับการยกโทษ พระคัมภีร์เขียนไว้อย่างนั้น ไม่ว่าจะร้องไห้สักกี่ครั้ง? ไม่ว่าจะอดอาหารสักเท่าไร? ไม่ว่าจะทำดีมากสักเท่าไร? ไม่ว่าจะสะสมความดีขนาดไหน? ไม่ว่าจะเสียสละมากขนาดไหน? จะขายบ้านขายช่อง ขายชีวิตตัวเองก็ได้ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย พระเจ้าอยากจะช่วย แต่ทำไม่ได้ เอาอย่างเดียวมาเท่านั้น คือชีวิต และชีวิตให้มาแล้ว คือพระเยซูคริสต์หลั่งพระโลหิต ยอมสละชีวิตของตัวเอง ยอมไถ่บาปให้กับเรา นั่นแหละคือสิ่งที่พระเจ้าต้องการ ไปหาพระเยซูซะ

วาระสุดท้าย  คือวาระที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาใหม่  และมนุษย์จะรับการพิพากษา  อย่างที่ตะกี้อธิบายไป ส่วนเหตุการณ์มันจะเกิดขึ้นเมื่อไร? ไม่มีใครรู้ มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ อาจจะเกิดขึ้นสัปดาห์หน้าก็ได้ อาจจะเกิดขึ้นปีหน้าก็ได้ อาจจะเกิดขึ้นอีก 100 ปีก็ได้ เราไม่รู้

ในข้อนี้ยังบอกว่า “ในสมัยของโนอาห์เป็นอย่างไร?  เมื่อบุตรมนุษย์มา ก็เป็นอย่างนั้น”

เป็นการขยายความเพิ่มเติม ให้เห็นภาพชัดเจนว่ากำหนดเวลาที่พระเยซูคริสต์จะเสด็จกลับมานั้น ไม่มีใครสามารถบอกได้ เหมือนตอนเกิดน้ำท่วมโลกในยุคโนอาห์ มนุษย์ก็ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ทั่วๆ ไป แต่มีพวกเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าแถวๆ นี้ พระเจ้าบอกกำลังมาแล้ว ถามว่าเขารู้มากกว่าคนอื่นได้อย่างไร? เพราะเขาจดจ่อ เชื่อในพระเจ้า ก็คือโนอาห์และครอบครัว พระเจ้าบอกว่าแถวๆ นี้แหละ เขาไม่รู้หรอกว่าพรุ่งนี้ฝนจะตกไหม? เขาก็ต่อเรือไป เขาต่อเรือ เพราะเขาเชื่อว่าน้ำจะต้องท่วมแน่ๆ

คนเหล่านี้ คือคนที่ได้รับความรอด ก็เหมือนคริสเตียน เราเชื่อ เราไม่รู้ เราไม่คาดหวังหรอกว่าอาจจะเป็นพรุ่งนี้ อาทิตย์หน้า เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่จะมาเมื่อไรก็ตาม เราพร้อมหรือยัง? พรุ่งนี้พระเยซูมา พร้อมหรือยัง? วันนี้ท่านยังไม่ได้อธิษฐานเลย ตะกี้ยังไม่ได้ถวายทรัพย์เลย เมื่อกี้ขึ้นรถเมล์มา ยังด่าเขาอยู่เลย  ยังหงุดหงิดกับเขาเลย ยังว่าเขาอยู่เลย แถมป้ายรถเมล์ตั้งไกล กว่าจะเดินเข้ามาถึงโบสถ์ มาสายเลย บ่น มาตลอดทางเลย  แล้วพระเยซูมาเลย พร้อมไหม? พร้อม

ถามว่า “ทำไมพร้อม?”

“เพราะพระเยซูไถ่บาปให้ฉันแล้ว ฉันไม่ได้ไปอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า เพราะว่าฉันทำดี ฉันทำเอง แต่เพราะฉันเชื่อในพระเยซูว่าเป็นพระผู้ไถ่บาปให้กับฉัน เอเมน”

พระคัมภีร์ตรงนี้จึงอธิบายให้เราเห็นภาพว่าวาระสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต มันก็จะเป็นแบบนี้แหละ เหมือนที่พระเยซูอธิบายเทียบกับโนอาห์ โผล่ออกมาทันที เราเป็นพวกที่ถือตะเกียงมีน้ำมันอยู่ เราก็สบาย เราเป็นผู้ที่เชื่ออยู่แล้ว คนอื่นอาจจะไม่รู้ตัว แต่เรารู้ตัวตลอดเวลา เพราะเราเชื่อในพระเยซูว่าพระองค์เป็นพระผู้ไถ่บาป เพราะเราเชื่อในพระเยซู และรู้จักถ้อยคำพระเจ้าในพระคัมภีร์ที่บอกว่าพระเยซูเป็นใคร? และช่วยเรารอดด้วยวิธีใด ตรงนี้ต่างหาก ที่ทำให้เราพร้อมและเชื่ออยู่ตลอดเวลา และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเราเชื่อในพระเยซูแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์มาสถิตอยู่กับเรา เราเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ วิญญาณเราสะอาดหมดจด

จำที่ผมเคยพูดได้ไหม? วิญญาณเราไม่ได้มีแสงสว่าง วิญญาณเป็นความสว่างอยู่ตลอด เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะหลับหรือตื่นอยู่ เรารู้ตลอดเวลา พร้อมตลอดเวลา มันหมายถึงอย่างนั้น  และถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้กำหนดเวลาอย่างชัดเจนว่าพรุ่งนี้ มะรืนนี้ เราก็ไม่สนใจ เพียงแค่เรารู้และมั่นใจว่าสิ่งนี้ มันจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน คือความทุกข์ยากลำบากอย่างแสนสาหัส มันจะเกิดขึ้นแน่นอน ตามพระคัมภีร์ได้บอกไว้ และหลังจากที่ความทุกข์ลำบากอย่างแสนสาหัสแล้ว หมายถึงความพ่ายแพ้ของคริสเตียน อย่างราบคาบบนโลกใบนี้แล้ว นั่นแหละ คือจุดสำคัญ กลับเปลี่ยนเลย คือการเสด็จกลับมาของพระเยซูคริสต์ เพื่อนำเอาชัยชนะนิรันดร์มาให้กับพวกเราทุกคนที่เชื่อในพระองค์ นี่ต่างหากที่เป็นสิ่งที่สำคัญ

ในข้อที่ 8 ที่บอกว่า “คนเป็นอันมากจะถูกถลุง และได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ ปราศจากตำหนิ”

“คนเป็นอันมาก” ในบริบทนี้ หมายถึงบรรดาผู้เชื่อทั้งหลาย คริสเตียนทั้งหลาย

ที่ข้อก่อนหน้านี้บอกว่า “ต้องถูกข่มเหงรังแก และต้องเผชิญความทุกข์ยากลำบากอย่างแสนสาหัส แบบที่ไม่เคยมีปรากฏมาก่อน”

ก็คือเป็นการถลุงให้เขาบริสุทธิ์ คนที่ไม่เชื่อ กลับเชื่อ นี่พระคัมภีร์บอกอย่างนั้น ขณะที่ยุคสุดท้ายมาถึงคนที่ไม่เชื่อถูกถลุง กลับกลายเป็นมาเชื่อพระเจ้า เพราะเห็นถ้อยคำพระเจ้าที่บอกนิมิตนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะเกิดขึ้นอย่างนั้น กลับใจใหม่มาเชื่อพระเยซู ยิ่งถลุงเท่าไร? ยิ่งเชื่อ เหมือนที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เมื่อสมัยจักรพรรดิ์เนโร ในยุคเริ่มต้นแรกๆ ของจักรวรรดิ์โรมัน ที่ข่มเหงคริสเตียนอย่างหนัก ยิ่งข่มเหง ยิ่งเอาคริสเตียนไปตรึงไม้กางเขน  เผาทั้งเป็น ยิ่งฆ่าตายเท่าไร? ยิ่งมีคนเชื่อมากขึ้น  เพราะมันเป็นการงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับเหตุผลมนุษย์เลย ในอนาคตมันก็จะเป็นลักษณะอย่างนี้  แต่มากกว่า ถ้าพวกเราที่นั่งอยู่ตรงนี้ ยังมีชีวิตอยู่จนถึงวาระสุดท้าย ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะกลับมา

สมมติ นั่งอยู่ตรงนี้อีกชั่วโมงหนึ่ง พระเยซูกลับมา ถามว่าใครจะถูกข่มเหงรังแก ก็คือเราทั้งหลาย เพราะฉะนั้น เราจึงรู้ว่ายังไม่ได้มาวันพรุ่งนี้หรอก เพราะวันนี้เรายังไม่ถูกข่มเหงรังแกอย่างหนัก หรือบางคนโดนหนัก อันนั้นไม่ใช่ อันนั้นยังไม่หนักพอ อันนี้มันหนักทั่วไป  หนักเฉลี่ยกัน ทุกคนโดนหมด แต่เราก็รู้ว่าพวกเราในนี้ ที่จะถูกข่มเหงรังแก แต่ก็คือพวกคริสเตียน พวกที่เป็นของพระเจ้า พวกที่พระเจ้าบอกรักมาก ปกปักษ์คุ้มครองดูแลเขานั่นแหละ แล้วทำไมอนุญาตให้เรื่องนี้เกิดขึ้น เพราะว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของพระเจ้า ที่ให้พระเยซูคริสต์กลับมาใหม่ด้วย เอเมน

แล้วท่านคิดว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง ท่านจะทนได้ไหม?  ทนได้แน่นอน เพราะเรามั่นใจว่า …

(1) มันเป็นเพียงความทุกข์ยากลำบาก เพียงชั่วคราวเท่านั้น เพราะพระเจ้าบอกเราก่อนแล้วว่ามันมีกำหนดเวลาของมัน และมันมีจุดจบของมัน กำหนดไว้แล้วโดยพระเจ้า

(2) สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นมันคุ้มค่ามากมหาศาล  เอเมน

พระเจ้าบอกให้เรามีความหวังใจแบบนี้ว่ามันทุกข์ยากลำบากแสนสาหัสจริง แต่มันแค่สั้นๆ มันจบนะ หลังจากจบ แล้วสุขนิรันดร์

เพราะเมื่อครบตามวาระที่พระเจ้าวางไว้ ชัยชนะ ก็จะเป็นของเราผู้ที่เชื่อในพระองค์ สุดท้ายแล้ว เราจะเป็นผู้ที่ชนะนิรันดร์ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร? เราก็ชนะนิรันดร์เท่านั้น ช่วงแรกเป็นความทุกข์ใจ ทรมาน แต่ทุกข์ใจ เพื่อที่จะไปสู่ความมีชัยนิรันดร์ถาวร

ยกตัวอย่างเหมือนเราไปหาหมอนวดจับเส้น สมมติเราเป็นอัมพาต เส้นปวดเมื่อย เขาต้องจับให้ถูกเส้น พอถูกเส้นเขาจะขยี้ หมอนวดนะมัน แต่คนไปรักษาเจ็บ แล้วหมอนวดก็จะบอกว่ามันถูกเส้นแล้ว ยิ่งเจ็บ มันยิ่งหายเร็ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เดินได้แล้ว แขนขาก็เป็นปกติแล้ว ไม่ต้องทนปวดตลอดชีวิต แล้วมันเป็นจริงตามนั้น นี่แผนไทย นี่เรื่องจริง เห็นไหม?

หรือท่านเคยไปทำฟันไหม? ท่านกลัวที่สุด คือเสียงกรอฟัน เมื่อไรมันจะจบสักที แล้วหมอฟันก็ชอบมาถามตอนนั้น เจ็บไหม? เสียวไหม? ขอโทษทีนะ แล้วเราจะพูดได้อย่างไร? ปากติดอยู่ จะเปิดปากบอก ไม่ไหวแล้ว ก็เปิดไม่ได้ พูดไม่ออก แต่เรารู้ว่าหลังจากนั้น ฟันเราก็ไม่ผุ เราไม่ปวดตลอดไป เราจะหาย เราทนได้ มันอีกแป๊บเดียว เราก็นั่งนับ เดี๋ยวก็จบแล้ว เหงื่อแตก หมอก็มาซับๆ อีกแป๊บเดียวๆ พอเสร็จปุ๊บ โล่ง

หรือตัวอย่างสุดท้าย  ยิ่งในช่วงวันแม่จะเห็นชัด ก็คือแม่ที่ตั้งท้องลูก คลอด เจ็บปวดสุด ไหนจะแพ้ท้อง นอนก็ไม่ได้ เพราะยิ่งใกล้ๆ คลอด ท้องป่อง หายใจก็ไม่ออก ยิ่งไปคลอด ทรมาน บางคนร้องไห้น้ำตาเล็ด แต่พอลูกคลอดออกมา เขาอุ้มลูกไปให้ดู น้ำตาไหล ชื่นชมยินดี ก็ทนมาทั้งหมด ตั้ง 8 เดือน 9 เดือน 10 เดือนได้ เพราะมีความหวังว่าเขาจะชื่นชมยินดีเมื่อเห็นลูก ลูกในไส้ของเขา ที่เขาให้กำเนิด ลองให้เขาทำอย่างนั้นดู แล้วไม่มีลูก ทำจนจบสุดท้ายบอกไม่มีอะไรหรอก ทำเล่นๆ ไม่มีกำลังใจเลย คงไม่มีใครยอมทนถึงขนาดนั้นหรอก ที่ทนเพราะว่ามีความหวังรอไว้สุดท้าย พระเจ้าก็เหมือนกัน พระคัมภีร์จะชอบยกตัวอย่างนั้นว่าความทุกข์ทรมาน วาระสุดท้าย เหมือนหญิงคลอดบุตร มันทรมานจริง แต่มันมีความสุข รออยู่ข้างหน้า

สรุปรวมทั้งหมดแล้ว สิ่งที่จะทำให้เราสามารถเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากลำเค็ญในยุคสุดท้ายมีอยู่ 2 ปัจจัย ก็คือ …

(1) เรารู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ชั่วคราว

(2) เรารู้ว่าตอนจบมันดี มีอะไรดีๆ ที่รออยู่ พูดง่ายๆ ว่ามีความหวังนั่นเอง เจ็บปวดชั่วคราว แต่ว่ามีความนิรันดร์  ตรงนี้ต่างหาก

ดาเนียล 12:13 “ส่วนท่าน จงไปตามทางของท่านจวบจนวาระสุดท้าย ท่านจะพักสงบ และเมื่อสิ้นยุค ท่านจะเป็นขึ้นมา เพื่อรับมรดกส่วนของท่าน”

 

แปลความหมายได้ว่าตอนนี้  ท่านได้รับรู้เหตุการณ์ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตบางส่วน เมื่อยุคสุดท้ายมาถึง จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ท่านก็ไม่ต้องไปสนใจมันมากนักว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไร? รู้แต่ว่าท่านตายก่อน อยู่ไม่ถึงหรอก คือพักสงบ และหลังจากนั้น ท่านก็จะได้เป็นขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง

พระเจ้าบอกดาเนียลว่า “เธอจะตายก่อนสิ้นยุคที่จะมาเกิดขึ้น เธอไม่ต้องไปวุ่นวายกับมันมาก เพียงแต่จดๆ ไว้ ปิดๆ ไว้ เดี๋ยวข้างหลังมา เขาจะมาเปิดดูเอง เดี๋ยวพระวิญญาณบริสุทธิ์จะสอนเขาเอง พอเธอตายไป หลังจากนั้น เธอก็จะได้เป็นขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง”

หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น หลังจากที่พระเยซูเป็นขึ้นมาใหม่นั้น ดาเนียลจะได้เป็นขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อรับมรดกของดาเนียล คือชัยชนะที่พระคริสต์ได้มอบให้กับท่าน คือชีวิตนิรันดร์ คือการครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์นั่นเอง คือครอบครองร่วมกับลูกๆ หลานๆ เหลนๆ ผู้ที่เชื่อในอนาคต คือปัจจุบันนี้ ก็คือคริสเตียนทั้งหลายที่ดาเนียลไม่รู้ว่ามีคริสเตียน ดาเนียลรู้ว่ามีพงศ์พันธุ์ที่จะมีประชาชาติที่จะเชื่อในพระเจ้าต่อจากเขา แต่เรารู้แล้วตอนนี้ว่าผู้ที่เป็นขึ้นจากความตาย ก่อนเรา คือใคร? เมื่อพระเยซูกลับมา เราก็จะเป็นขึ้นมาด้วย แต่ไม่ใช่เราเป็นก่อนนะ พวกดาเนียลเป็นก่อน หนังสือเธสะโลนิกาก็บอกไว้อย่างนั้น ดาเนียลจะเป็นขึ้นจากความตาย แล้วถ้าเรายังอยู่ เรายังไม่ตาย เราก็ลอยไปหาดาเนียล ไปหาพระเยซู แล้วเราก็ร่วมครอบครองพร้อมกัน ใครจะเป็นขึ้นก่อนไม่สำคัญ … สำคัญตรงที่ครอบครองร่วมกับพระเยซูคริสต์พร้อมกัน ระหว่างในอดีตจนถึงปัจจุบัน เอเมน

นี่คือความหวังของเรา นี่ดีที่สุดแล้ว นี่คือมรดก ในพระคัมภีร์เขียนตรงนี้ว่าเป็นมรดก ท่านรับมรดกของท่าน บอกดาเนียลว่า …

“เชื่อพระเจ้า แล้วตายไปเถอะ เธอพักผ่อนสงบไป เดี๋ยวถึงเวลา เธอก็มารับมรดกนิรันดร์”

เราก็เหมือนกัน ถ้าพรุ่งนี้เราตายไป พักสงบ เดี๋ยวถึงเวลา เราก็ไปรับ มรดกนิรันดร์

คำตอบของทูตสวรรค์ตรงนี้  ไม่ได้มาถึงดาเนียลแค่คนเดียว แต่มาถึงเราทุกคนในพระเยซูคริสต์ด้วยว่าเราจะได้พักสงบ คือถ้าเผื่อเราตายก่อนวันสิ้นยุค เพราะฉะนั้น ท่านอยากตายไหมตอนนี้? ตายก่อนก็ดี จะไม่ต้องเข้าสู่ความทุกข์ยากลำบาก ไม่ต้องเข้าไปสู่วาระของการข่มเหงคริสเตียน อย่างรุนแรงก่อนสวรรค์นิรันดร์ลงมา แต่เราเลือกไม่ได้ เพราะพระเจ้ากำหนดไว้แล้วว่าท่านจะได้พักเมื่อไร? เวลาทำงาน ก็ทำไป ไม่อยากทำงาน ก็ต้องทำไป  ถ้าไม่ทำ ก็จะถูกลากไปทำ

เราสรุปจากเรื่องราวทั้งหมดของดาเนียลที่เราเรียนรู้กันมา 22 ตอน ก็เพื่อจะโยงมาถึงสิ่งที่พระเจ้าต้องการจะหนุนใจพวกเราทุกคน ที่เชื่อในพระองค์ เหมือนที่พระองค์ทรงหนุนใจดาเนียลว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นภายใต้มหาจักรวาลนี้ ล้วนอยู่ในการควบคุม การกำหนดของพระองค์ทั้งสิ้น เอเมน โลกที่เรากำลังอาศัยอยู่นี้ ก็เปรียบเหมือนโรงละครโรงใหญ่ ที่พระเจ้าเป็นผู้เขียนบทและกำกับ ส่วนพวกเราแต่ละคน ก็เปรียบเสมือนตัวละครในบทบาทต่างๆ ที่พระเจ้ากำหนดไว้ให้แล้ว พวกเราก็มีหน้าที่เพียงแค่ดำเนินชีวิตไปตามบทบาทที่พระเจ้าวางไว้ ด้วยความอดทนและเชื่อฟังเท่านั้น ถ้าไม่เชื่อฟังก็ทุกข์ทรมานมาก แต่ยังไงก็ต้องไปตามนั้นอยู่ดี เพราะฉะนั้น เชื่อฟัง ก็จะได้ลำบากน้อยหน่อย เพราะต้องตามนั้นอยู่ดีเหมือนกัน และบางครั้งพระเจ้าอนุญาตให้ทุกข์ยากลำบากเกิดขึ้น ก็เพื่อนำไปสู่แผนการใหญ่ของพระองค์ ในพระเยซูคริสต์นั่นเอง คือให้พระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ ในชนชาติอิสราเอล ในช่วงอาณาจักรโรมันรุ่งเรือง  และตายที่ไม้กางเขน เพื่อไถ่บาปให้กับมนุษย์ทั้งปวงนั่นเอง นี่คือแผนการใหญ่

แผนการใหญ่ ก็คือพระเยซูต้องมาตาย ที่ไม้กางเขน แผนการใหญ่ ก็คือมนุษย์ทุกคนต้องได้รับความรอดจากบาป รอดจากนรก

แผนการใหญ่ของพระเจ้าจะไม่เกี่ยวกับคนๆ หนึ่ง บนโลกใบนี้ แต่เกี่ยวกับมนุษย์ทั้งมวล พระเจ้าทรงทราบดีว่าพระองค์ทรงกำลังทำอะไรอยู่ และทำเพื่ออะไร? ทำเพื่อใคร?  และพระองค์ทรงเป็นผู้ทรงอนุญาตให้ทุกสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ให้เป็นไปตามแผนการที่พระองค์ทรงวางไว้ทั้งสิ้น เราอาจจะไม่เข้าใจ เราอาจจะถามโน่นถามนี่ ผมจะบอกให้ ทุกครั้งที่เราไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่เราตั้งคำถาม ทุกครั้งที่เราบ่นว่าทำไม? เพราะเรากลัวและเราเห็นแก่ตัวนั่นเอง เพราะเชื้อบาปอยู่ในเรา แต่เป็นบาปที่ไม่สามารถกัดเราได้แล้ว มันยังอยู่กับเรา แต่มันไม่สามารถทำอันตรายเราได้แล้ว เพราะเราตายต่อบาปแล้ว ในพระเยซูคริสต์ เอเมน

แต่ก่อนนี้ เราไม่เชื่อพระเยซู มันทั้งข่มขู่ ทั้งกัด ทั้งกินเรา ตอนนี้มันกัดเรา กินเราไม่ได้แล้ว มันได้แค่อยู่กับเรา และเห่าไปวันๆ หนึ่ง ไม่ต้องไปกลัวมันเลย

ประเด็นสำคัญ คือบางครั้งพระเจ้าทรงอนุญาตให้ความทุกข์ยากลำบาก บางอย่างเกิดขึ้นกับประชากรของพระองค์ เพื่อนำไปสู่แผนการใหญ่ของพระองค์ แต่ละคน เข้าไปตามขนาด และหน้าที่ ตามกำหนดที่พระเจ้าวางไว้ให้แต่ละคน

การอยู่เพื่อพระคริสต์ คืออยู่เพื่อรับใช้ เพื่อแผนการใหญ่ของพระเจ้าสำเร็จ คือมนุษย์ทุกคนมาถึงซึ่งความรอด จากบาป ในพระเยซู นี่คือความหวังใจ นี่คือความต้องการของพระเจ้าตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว พระองค์ต้องการจะรวบรวมผู้คนให้มากที่สุด ซึ่งเป็นลูกของพระองค์ทั้งนั้น เป็นพระฉายของพระองค์ทั้งนั้น เข้ามาอยู่กับพระองค์ในสวรรค์สถาน ท่านเข้าใจไหม? ความทุกข์ทรมาน ที่ต้องเห็นลูกคนหนึ่งตกนรกไป มันทรมานมากมายอย่างไร? ท่านลองนึกภาพเอาเองแล้วกัน พระองค์ได้สัญญาแล้วว่าในขณะที่เราต้องอยู่ในความทุกข์ยากลำบากนั้น พระองค์จะอยู่เคียงข้างเรา และคอยช่วยเหลือเรา

ทุกถ้อยคำของพระองค์ทั้งในพระคัมภีร์เดิมและพระคัมภีร์ใหม่ จะพูดอย่างนี้เสมอว่า …

“เวลาทุกข์เราอยู่กับเจ้านะ เราจะช่วยเจ้า”

“แล้วทำไมต้องมีทุกข์อยู่บ่อยๆ”

เพราะมันจำเป็นไง ใช้งานลูก … ลูกก็ต้องเหนื่อยสิ ก็จะใช้ ถ้าไม่ใช้ ก็เอากลับไปแล้ว ถ้ายังอยู่ ก็ต้องใช้ พระเจ้าก็จะบอกเราเสมอว่าทนแค่แป๊บเดียว …

“ไหนบอกทนแป๊บเดียวไง นี่ตั้งนานแล้ว ตั้ง 4 ปีแล้ว 10 ปีแล้ว 20 ปีแล้ว”

เราเทียบ 20 ปีกับอะไร? ขึ้นอยู่กับที่เราเทียบ แต่พระเจ้าบอกทนอยู่แป๊บเดียวเอง อีกนิดเดียว เพื่อแผนการของพระเจ้าจะได้สำเร็จ พระเจ้าใช้เราอีกแป๊บเดียว พระเจ้าเทียบกับสวรรค์นิรันดร์ ที่เราจะไปอยู่กับพระองค์ เราทุกข์แค่นี้ เทียบกันไม่ติดเลย เทียบได้ตามที่พระเจ้าต้องการให้เราเทียบ เราก็จะสามารถเผชิญได้กับความทุกข์ยากต่างๆ นานา เหมือนกับผู้เชื่อต่างๆ มากมายที่พระเจ้าใช้เขา แล้วเขาก็ทนได้ เหมือนกับเปาโล เปโตร ตายก็ยังยอม ถูกตรึงที่ไม้กางเขนก็ไม่เป็นไร? เพราะเขาเทียบกับสิ่งที่เขาจะได้ในสวรรค์สถานนิรันดร์กาล ซึ่งมีอยู่แน่นอน 100% เพราะเขารู้อยู่ในใจแล้วว่าสิ่งที่พูดมาทั้งหมดนี้ มันเสร็จแล้ว สวรรค์สร้างเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว ทุกวันนี้เป็นของเราไปเรียบร้อยแล้ว เอเมน มันเป็นของเราแล้ว เลยมีกำลังใจ

พระคัมภีร์บอกโลกใบนี้วิปริต ถ้าไม่วิปริตร พระเยซูคงไม่กลับมา เพื่อจะสร้างโลกใหม่ เขาจึงบอกว่า …

“โลกนี้ไม่ใช่บ้านเรา  ฉันเพียงอาศัยชั่วคราว

สมบัติฉันสะสมไว้  ที่ในสวรรค์เบื้องบน

ทูตสวรรค์ร้องเรียกอยู่  ณ ประตูบนวิมาน

แต่ฉันรู้ว่าโลกนี้ ไม่ได้เป็นบ้านฉันเลย”

สวรรค์ใหม่ ที่พระเจ้าจัดเตรียมให้เราเรียบร้อยแล้ว  รอวันครบถ้วนบริบูรณ์  รอใคร? รอพี่น้องของเราอีก อาณาจักรพระคริสต์กำลังครอบคลุมอยู่เหนือโลกใบนี้ ตามคำทำนาย  สมัยดาเนียลไม่มีผิด และทุกคนที่เข้ามาอยู่ในพระคริสต์ถูกปรับตัวให้เป็นทหารทุกคนเลย ไม่ว่าเราจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม

แล้วเรากำลังรออะไร? เรากำลังรอร่างกายใหม่ ร่างกายที่อยู่นี้ มันกำลังจะเน่าเปื่อยไปทุกวัน มันแก่ไปทุกวัน มันจะต้องตายไปในทุกวัน ค่อยๆ ตายไป ในที่สุด จะหมดลมหายใจ แต่วิญญาณที่เกิดใหม่ มันจะมีสง่าราศี เป็นแสงสว่างเหมือนพระเยซูคริสต์ แล้วมันกำลังรอคอยร่างกายใหม่ ร่างกายสวรรค์ที่พระเจ้าสัญญาไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อถึงวันนั้น เราเป็นขึ้นมาใหม่ คือเราจะได้รับร่างกายสวรรค์ ร่างกายใหม่จากพระเจ้า ซึ่งเป็นร่างกายที่จะไม่มีความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน เหมือนทุกวันนี้ ไม่มีปัญหาอีกต่อไป นิรันดร์ ตอนนี้เราอยู่กับพระเยซู และพระเยซูก็อยู่กับเรา จะกี่วัน? กี่เดือน? กี่ปี? ขอพระเจ้าเมตตาช่วยให้เรามีความอดทนได้ พระองค์จะค่อยๆ พาเราอดทน เดินไปกับพระองค์ผ่านพ้นไปแน่ๆ เพราะไม่มีอะไรเกินกว่าที่เราจะรับได้ พระองค์ทรงสัญญาไว้เช่นนั้น วิวรณ์ 21:1-5  สุดท้าย เราจบตรงนี้ว่านี่คือความหวังของเรา

วิวรณ์ 21:1-5 “1 และข้าพเจ้าเห็นฟ้าใหม่และโลกใหม่ เพราะฟ้าเดิมและโลกเดิมได้ดับสูญไปแล้ว ทะเลก็ไม่มีอีกแล้ว 2 ข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่ที่พระเจ้าทรงให้เลื่อนลอยลงมาจากสวรรค์ นครนี้ได้รับการตระเตรียมไว้เหมือนเจ้าสาวแต่งกายงดงามรอรับผู้เป็นสามี 3 และข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังมาจากพระที่นั่งว่า “บัดนี้ที่ประทับของพระเจ้ามาอยู่กับมนุษย์แล้ว พระองค์จะสถิตกับพวกเขา เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของพระองค์ และพระเจ้าเองจะทรงอยู่กับพวกเขาและเป็นพระเจ้าของพวกเขา 4 พระองค์จะทรงซับน้ำตาทุกๆ หยดของพวกเขา จะไม่มีความตาย หรือการคร่ำครวญ หรือการร่ำไห้ หรือความเจ็บปวดรวดร้าวอีกต่อไป เพราะระบบเก่าได้ผ่านพ้นไปแล้ว” 5 พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้นตรัสว่า “เรากำลังสร้างสรรพสิ่งขึ้นใหม่!” และตรัสอีกว่า “จงเขียนสิ่งนี้ลงไปเพราะข้อความเหล่านี้เที่ยงแท้และเชื่อถือได้”

 

เอเมน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

***************************************

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 6 สิงหาคม 2017 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” ตอน 22 “วาระสุดท้าย ตอน 1” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  6  สิงหาคม  2017

เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า”

ตอน 22 “วาระสุดท้าย ตอน 1”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

วันนี้เรามาต่อ “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” ตอนที่ 22 ชื่อตอนว่า “วาระสุดท้าย” เรามาถึงหนังสือดาเนียล บทที่ 12 เป็นบทสุดท้าย หนังสือดาเนียลส่วนใหญ่จะบันทึก นิมิต ที่ดาเนียลได้รับจากพระเจ้า ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาต่างๆ แต่เนื้อหาสาระจะสอดคล้องกันหมดเลย

เริ่มตั้งแต่ดาเนียลถูกเรียกไปทำนายความฝัน ให้กับกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน เรื่องรูปปั้นขนาดใหญ่ ที่มีศีรษะทำด้วยทองคำ หน้าอกและแขนทำด้วยเงิน ท้องและต้นขา ทำด้วยทองสัมฤทธิ์ ขาทำด้วยเหล็ก เท้าทำด้วยหินปนดินเหนียว ซึ่งแต่ละส่วนของรูปปั้นนี้ หมายถึงอาณาจักรต่างๆ  ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ดาเนียลได้รับนิมิต ประมาณ 600 ปีก่อนพระเยซูจะเกิด แต่สำหรับเรามันกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว และมันเกิดขึ้นไปแล้ว

เริ่มตั้งแต่อาณาจักรบาบิโลน ต่อด้วยเปอร์เซีย ต่อด้วยกรีก และต่อด้วยโรมัน แต่สุดท้ายแล้ว รูปปั้นนี้ก็จะถูกหินก้อนใหญ่มากระแทก จนแตกกระจายไป  ก็คือการล่มสลายของอาณาจักรต่างๆ ทั้ง 4 อาณาจักร ก้อนหินที่มากระแทกรูปปั้นจนแตกกระจาย ก็คืออาณาจักรของพระคริสต์ ที่จะเข้ามามีอำนาจและครอบคลุม ครอบครองไปหมด เป็นการถาวรนิรันดร์

นิมิตเรื่องรูปปั้นนี้ยังเป็นการบอกเล่าเรื่องราว แบบคร่าวๆ ว่าเหตุการณ์ในอนาคตจะเป็นอย่างไร? แล้วนิมิตต่อมาของดาเนียล ก็คือความฝันเรื่องสัตว์ประหลาด 4 ตัว ที่ดาเนียลฝันเห็น คือสิงโต มีปีก  หมีคาบซี่โครง 3 ซี่ ตัวที่ 3 เสือดาว 4 หัว 4 ปีก และสัตว์ตัวที่ 4 มีลักษณะน่ากลัว สยดสยอง  จนเรียกไม่ถูกว่าเป็นอะไร? เรียกกันว่าสัตว์ประหลาดก็แล้วกัน

สัตว์ประหลาดทั้ง 4 ตัว ก็เปรียบได้กับส่วนต่างๆ ของรูปปั้น เล็งถึงอาณาจักรต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น  สัตว์ตัวที่ 4 ที่น่ากลัว ดุร้าย ประหลาดๆ ก็คืออาณาจักรโรมัน ที่ยุคนั้น โหดร้ายมาก ตามล่า ขยายดินแดนไปทั่ว ไปที่ไหนทำลายที่นั่น รุนแรง

หลังจากฝันเรื่องสัตว์ประหลาด 4 ตัวแล้ว ดาเนียลก็ยังฝันต่ออีก ในดาเนียล บทที่ 8 ความฝันเรื่องแกะกับแพะ แพะผู้ได้ขวิดแกะผู้ ด้วยความโกรธจัด จนกระทั่งแกะผู้สู้ไม่ได้ และล้มลง แพะผู้ตามนิมิตนี้ ก็คืออาณาจักรกรีก ส่วนแกะผู้ ก็คือมีเดียเปอร์เซีย ตรงตามนิมิต คืออาณาจักรกรีกได้โค่นล้ม ทำลายอำนาจของมีเดียเปอร์เซีย อย่างสิ้นเชิง และหลังจากนั้น  กรีก ซึ่งนำโดยกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ มหาราช ก็ได้กลายเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุด รุ่งเรืองที่สุด ในขณะนั้น ตอนนั้น ก่อนพระเยซูจะเกิด แต่กษัตริย์อเล็กซานเดอร์ เรืองอำนาจอยู่ไม่ได้นาน ก็ตาย ด้วยอายุเพียง 33 ปี แล้วก็ไม่มีทายาทสืบทอดบัลลังก์ต่อไป เพราะฉะนั้น อาณาจักรกรีก ก็เริ่มสั่นคลอน และก็เกิดการแตกแยก แบ่งเป็น 2 มหาอำนาจ คืออียิปต์กับซีเรีย ก็แย่งอำนาจกัน

ในบทที่ 10 นิมิตนี้  ทำให้ดาเนียลเกิดความทุกข์ใจ นอนกินไม่ได้ เป็นเวลา 21 วัน เพราะว่าในความฝันนี้ ดาเนียลได้เห็นถึงความทุกข์ทรมานที่ชาวอิสราเอลต้องเผชิญ ก็คือต่อเนื่องจากช่วงท้ายของอาณาจักรกรีก แบ่งเป็น 2 ขั้ว คือซีเรียกับอียิปต์ ก็เกิดสงครามยืดเยื้อกัน เป็นเวลากว่า 300 ปี อิสราเอลอยู่ตรงกลาง ฝั่งซ้ายเป็นทะเล ฝั่งขวาเป็นทะเลทราย เพราะฉะนั้น เวลาสู้รบกันระหว่างเหนือกับใต้ ก็ต้องผ่านตรงกลาง คือผ่านอิสราเอลแน่นอน ทำให้อิสราเอล ต้องถูกรุกรานอย่างหนักตลอดเวลา 300 กว่าปีนี้ สงครามดำเนินต่อมา จนถึงยุคของกษัตริย์แอนติโอคัส ที่ 4 หรือที่เรียกกันว่าแอนติโอคัส เอพิฟานีส์แห่งราชวงศ์เซลูซิดของซีเรีย ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อิสราเอลได้รับความเดือดร้อนมากที่สุด ทุกข์ทรมานมากที่สุด ถูกข่มเหงรังแกมากที่สุด  เพราะแอนตีโอกัส ที่ 4 เป็นกษัตริย์ที่มีจิตใจเหี้ยมโหด ทุจริตและคดโกงเงิน จากพระวิหารของยิว โดยรวมหัวกับพระ ปุโรหิตในสมัยนั้น

และตอนที่นำทัพซีเรียไปโจมตีอียิปต์ โรมันเข้ามาแทรกแซง ช่วยอียิปต์ไว้ ทำให้แอนติโอคัส ที่ 4 ตีอียิปต์ไม่สำเร็จ เจ็บใจมาก ก็เลย  เอาความแค้น ความอับอายต่างๆ มาระบายที่กรุงเยรูซาเล็ม ปล้นสะดม ทำลายทรัพย์สิน ออกคำสั่งห้ามยิวทำพิธีกรรมทางศาสนา ห้ามเข้าสุหนัต ห้ามฉลองเทศกาลต่างๆ  และสั่งเผาหนังสือธรรมบัญญัติทั้งหมด ผู้ใดขัดขืน มีโทษถึงตาย ทำสิ่งที่ไม่เคารพต่อสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แล้วยังโกงเงินไปอีกต่างหาก

เหตุการณ์ที่อิสราเอลถูกข่มเหงรังแกอย่างหนัก ในยุคของแอนติโอคัส ที่ 4 ทิพฟานีส์ ผู้นำซีเรียในยุคนั้น ก็เหมือนการจำลองเหตุการณ์ ที่จะเกิดขึ้นกับผู้เชื่อทุกคน หรือคริสเตียนทุกคนในยุคสุดท้าย คือยุคจากนี้ไป  ไม่รู้เมื่อไร? อนาคตมันไม่ได้หมายถึงหลายปี มันอาจจะอาทิตย์หน้าก็ได้ โผล่ขึ้นมาทันทีก็ได้ แต่ขึ้นมาเมื่อไร? เราจะรู้ทันที เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ในเรา

ก่อนที่พระเยซูจะเสด็จกลับมา และทำลายล้างแอนตี้ไคร์ซตัวใหญ่ ตัวนี้ออกไป เราจะต้องอยู่ในความทุกข์ยาก และถูกข่มเหงคล้ายๆ กัน หรือหนักกว่าภาพจำลอง คือตอนสมัยก่อนที่พระเยซูคริสต์จะเกิด คือในยุคแอนติโอคัส ที่ 4 ที่นิมิตของดาเนียลได้พูดตอนอยู่บาบิโลน

พระคัมภีร์บอกว่าผู้นำ หรือแอนตี้ไคร์ซตัวนี้ มันจะประกาศตัวมันเองว่ามันเป็นพระเจ้า มันเทียบพระเจ้าเลย  และมันจะโผล่ขึ้นมาในยุคสุดท้าย  และใครก็ตามที่อยู่ฝ่ายเดียวกับแอนตี้ไคร์ซนี้  ก็จะได้รับความสุขสบาย ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง สั้นๆ โดยมันจะทำงานด้วยการเอาทรัพย์สินมาหลอกล่อ เอาชื่อเสียง เอาลาภยศ สรรเสริญมาหลอกล่อ ให้คนติดกับในสิ่งเหล่านี้ สิ่งที่เป็นของโลกนี้ ใครที่ยอมทำตาม ยอมเป็นพวกมัน ก็จะได้รางวัลเหล่านี้  ได้รับการเชิดชู ได้รับอำนาจบารมี ได้รับอิทธิพล เหมือนกับได้รับการครอบครองบนโลกใบนี้ แต่ก็เป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ ตามที่พระเจ้าได้กำหนดไว้

ดาเนียล 11:40 “ในวาระสุดท้าย  กษัตริย์ฝ่ายใต้จะรบกับเขา และกษัตริย์ฝ่ายเหนือนั้น จะระดมรถม้าศึก กองทหารม้า และกองทัพเรือบุกเข้าประจัญบานกับเขา เขาจะรุกรานหลายประเทศ และกวาดล้างไปทั่ว เหมือนน้ำท่วม”

 

นี่คือท้ายของบทที่ 11 พระเจ้าเปิดเผยให้เรารู้ว่าเมื่อถึงวาระสุดท้าย  จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง? แบบคร่าวๆ แต่ไม่บอกว่าจะเกิดวันไหน? เวลาไหน?  เป๊ะๆ เพราะมันเป็นประโยชน์ต่อพวกเราเอง ที่ไม่บอกเป๊ะๆ ที่บอกว่ากษัตริย์ฝ่ายใต้จะรบกับกษัตริย์ฝ่ายเหนือตรงนี้ ก็ไม่ได้หมายถึงสงครามระหว่างซีเรียกับอียิปต์อีกต่อไปแล้ว ตรงนั้นมันเป็นประวัติศาสตร์ แต่ตอนนี้ เรากำลังพูดถึงอนาคต คือยุคสุดท้าย ที่ยังมาไม่ถึง สัญลักษณ์ของฝ่ายเหนือ คือกองทัพปฏิปักษ์พระคริสต์ ส่วนฝ่ายใต้ ก็คือกองทัพของประชากรของพระเจ้า คือกองทัพพระคริสต์ ในยุคสุดท้าย ปฏิปักษ์พระคริสต์จะข่มเหงรังแกประชากรของพระเจ้า อย่างรุนแรงที่สุด เท่าที่เคยมีมา และแผ่ขยายอำนาจออกไปอย่างกว้างขวาง ผู้ที่เชื่อในพระองค์จะต้องพบกับความทุกข์ทรมานชั่วระยะเวลาหนึ่ง  แต่สุดท้ายจะได้รับความสุขนิรันดร์ แต่ส่วนผู้ที่อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า ผู้ที่ไม่เชื่อพระเจ้า ผู้ที่หลงไปเชื่อมารนั้น จะได้รับความสุขสบายชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่สุดท้ายแล้ว จะต้องพบกับความทุกข์ทรมานนิรันดร์

เรามาดูกันต่อ ในดาเนียล บทที่ 12

ดาเนียล 12:1-4 “1 ครั้งนั้น เทพบดีมีคาเอล ผู้พิทักษ์ประชากรของท่านจะมา จะเกิดช่วงทุกข์ลำเค็ญอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ตั้งแต่มีประชาชาติขึ้น แต่ในครั้งนั้น ประชากรของท่าน คือทุกคนที่มีชื่ออยู่ในหนังสือนั้น จะได้รับการช่วยกู้ 2 คนเป็นอันมากที่ตายไป แล้วจะฟื้นขึ้น บางคนก็เข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ บางคนก็เข้าสู่ความอับอาย และถูกดูหมิ่นเหยียดหยามตลอดกาล 3 บรรดาผู้มีปัญญาจะส่องแสงเหมือนความสว่างแห่งฟ้าสวรรค์ และบรรดาผู้ที่นำคนเป็นอันมาก มาสู่ความชอบธรรมจะส่องสว่างดั่งดวงดาวชั่วนิรันดร์ 4 ส่วนท่าน ดาเนียลเอ๋ย จงม้วนและประทับตราถ้อยคำแห่งหนังสือม้วนนี้ไว้ จนถึงวาระสุดท้าย คนเป็นอันมากจะไปที่นี่ที่นั่น เพื่อเพิ่มพูนความรู้”

 

ในนี้บอกว่า “ครั้งนั้นเทพบดีมีคาเอล ผู้พิทักษ์ประชากรของท่านจะมา” แปลว่าอะไร?

เหตุการณ์ใดที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว แล้วเรียกว่าเป็นความโหดร้ายทารุณที่สุดเวลานั้น  เทียบอะไรไม่ได้กับสิ่งที่กำลังจะเกิดในยุคสุดท้าย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุคของแอนตีโอคัส ที่ 4 เมื่อสมัยประมาณ 500 กว่าปีก่อนพระเยซูคริสต์เกิด ที่บันทึกไว้ในนิมิตนี้ หรือเหตุการณ์ที่หลังจากนั้นมาอีกมากมาย ที่ประชากรของพระเจ้า ถูกข่มเหงรังแก เทียบกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในยุคสุดท้ายนี้ ไม่ได้

ผู้พิทักษ์ของท่านกำลังจะมา ถ้อยคำตรงนี้กำลังบอกเราว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง ยุคสุดท้ายมาถึง ในขณะที่เราถูกข่มเหงบนโลกใบนี้  แอนตี้ไคร์ซที่ยกตัวเองมาเป็นผู้นำ ที่ตามองเห็นว่าคนนี้เป็นใคร?

ในโลกวิญญาณ เกิดสงคราม ขณะที่เรากำลังต่อสู้กันบนโลกใบนี้  ในโลกวิญญาณต่อสู้ด้วย  เพื่อแผนการของพระเจ้า แล้วพระองค์ทรงรู้ว่ามันจะต้องไปไหนอย่างไร? พูดง่ายๆ ก็คือมาต่อสู้กับเขา แต่ความทุกข์ลำเค็ญที่คนของพระเจ้าต้องเผชิญอยู่ในยุคสุดท้ายนั้น เป็นเพียงระยะหนึ่ง ตามที่พระเจ้ากำหนดไว้เท่านั้น พอทนได้  เพราะในพระคัมภีร์สัญญาไว้ว่าไม่มีสิ่งใดที่เกินกว่าที่เราจะทนได้ พระเจ้าทรงอนุญาตให้เกิดขึ้นกับเรา 1 โครินธ์ 10:13 บอกไว้อย่างนั้นว่าเมื่อท่านเข้าไปอยู่ในความทุกข์ยากลำบากใดๆ ก็ตาม ไม่มีสิ่งใดที่ท่านทนไม่ได้ เพราะพระเจ้ารู้ว่าท่านทนได้แค่ไหน? ก็ให้ท่านแค่นั้นแหละ เอเมน

ถ้าท่านยกได้แค่ 20 กิโลฯ พระเจ้าก็ประทานให้ท่านแค่ 19.5 ให้ท่านยก ยกได้ไหม? ท่านบอกได้ แต่พอท่านยกแค่ 15 กิโลฯ ท่านก็ไม่ไหวแล้ว แต่จริงๆ ท่านได้ถึง 19.5 ถ้าอึดกว่านั้น ถ้าท่านยกแรงขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง เป็น 16 ไม่ไหว ตายแน่ๆ พระเจ้ารู้ว่าท่านยกได้จริงๆ 19.5  ท่านไม่ยอมทำ หรือท่านอาจจะไม่รู้ตัวด้วย ท่านยกไปถึง 18 ท่านก็ร้องโวยวาย จบๆ ไม่ไหวแล้วๆ ก็ยังได้อีก 1.5 จนกระทั่ง 19.5  ท่านบอกตายแน่ นั่นแหละ พระเจ้ามาพอดี พระองค์ไม่เคยมาสาย แต่ก็ไม่มาก่อน ทุกคนชอบพูด

“พระองค์ไม่เคยมาสาย”

แต่ไม่เคยมีใครพูด ถ้าไม่มาสาย ก็ต้องไม่มาก่อนด้วย ไม่ได้มาตอน 15 กิโลฯ กำลังสบายๆ ต้องมาตอน 19.5 เพราะสร้างท่านมา เพื่อยกให้ได้ 19.5 ไม่เหมือนคนข้างๆ เขายกได้ 15 เพราะฉะนั้น พอถึง 14.5 ให้เขาหยุดแล้ว

ในยุคสุดท้าย ทุกคนที่มีชื่ออยู่ในหนังสือ จะได้รับการช่วยกู้ คนเป็นอันมากที่ตายไปแล้ว จะฟื้นขึ้น บางคนก็เข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ บางคนก็เข้าสู่ความอับอายนิรันดร์ และถูกหมิ่นเหยียดหยามตลอดกาล นี่หมายถึงเมื่อถึงวันนั้น วันสุดท้าย อะไรเกิดขึ้น คนที่อยู่ในหนังสือนั้น จะได้รับการช่วยกู้ คนที่ตายไปแล้ว จะเป็นขึ้นมาใหม่

ในนี้ไม่ได้บอกว่าคนที่ตายไปแล้ว จะเป็นขึ้นมาใหม่ หมายถึงคริสเตียน แต่หมายถึงทุกคนจะต้องเป็นขึ้นมาใหม่ เพื่อรับการพิพากษา และคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ที่สะอาดหมดจดแล้ว บริสุทธิ์แล้ว ไม่มีบาปแล้ว อยู่ในฝ่ายพระเจ้าแล้ว เขาก็จะได้รับชีวิตนิรันดร์ ไม่ได้รับความอับอาย อยู่ในสวรรค์นิรันดร์กาล สำหรับคนที่ไม่ได้เชื่อพระเยซูคริสต์ ไม่ได้เชื่อในการไถ่ถอนของพระเยซู ไม่ได้มีพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด เป็นพระผู้ไถ่บาปให้กับเขา บาปก็ยังอยู่ในตัวเขา เมื่อเขาบาป  เขาถูกปรับโทษอยู่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรเขานะ ไม่ใช่พระเยซูทำเขา ไม่ใช่พระเจ้าทำเขา แต่บาปทำเขา เหมือนกฎไปทำเขา เขาก็ต้องถูกอัปเปหิไปอยู่ในที่ที่ไม่มีพระเจ้า ที่ที่ไม่มีความสุข ที่ที่มีแต่ความอับอาย ที่ที่มีแต่ความทุกข์ร้อนที่เขาพยายามสรรหาคำออกมา รวบรวมสถานที่ไม่ดีเหล่านี้ หรือว่าบึงไฟนรก  เขาต้องไปอยู่ตรงนั้น  และไม่ใช่ชั่วคราว แต่เป็นนิรันดร์กาล ในพระคัมภีร์บอกว่าอย่างนั้น แต่ผู้ที่อยู่ในหนังสือนั้นจะได้รับการช่วยกู้

ผู้ที่อยู่ในหนังสือนั้น คือผู้ที่เชื่อในพระเยซู ผู้ที่ต้อนรับข่าวประเสริฐของพระเยซู ผู้ที่รับพระเยซูมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด เชื่อข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ ตอนที่เป็นมนุษย์อยู่ว่าได้ยินมาว่าพระองค์เป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต ชำระบาปให้กับมนุษย์ทั้งปวง และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม ผู้ใดอยากรับความรอด อยากพ้นจากบาป ให้ไปหาพระองค์ และคนนั้นตัดสินใจไปหาพระองค์ และยอมกับพระองค์ รับเชื่อ รับสิทธิของเขาตรงนี้ เขาได้รับการช่วยกู้ให้รอด เป็นผู้บริสุทธิ์ เป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ทันทีทันใดนั้น ชื่อเขาได้ถูกจดไว้ในหนังสือแห่งชีวิต

หนังสือแห่งชีวิต คือหนังสือที่จดชื่อผู้ที่ได้รับชีวิตของพระเยซู ก็คือวิญญาณของพระเยซู วิญญาณเหมือนพระเยซู ก็คือเข้าไปอยู่ในครอบครัวพระเยซู ไปเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ มันมีชื่อจดอยู่ เมื่อตอนที่เขาอยู่บนโลกใบนี้ เขาได้ต้อนรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด เมื่อนั้น ชื่อจดเข้าไปทันที เท่ากับเขาได้ย้ายสำมะโนครัว พระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าได้ย้ายเขาออกจากอาณาจักรแห่งความมืด เข้ามาอยู่ในอาณาจักรแห่งแสงสว่าง ย้ายออกจากสำมะโนครัวแห่งความมืด มาสู่สำมะโนครัวแห่งแสงสว่าง ย้ายจากบ้านแห่งความมืดมาสู่บ้านแห่งความสว่าง ย้ายจากบ้านที่เต็มไปด้วยความบาป มาอยู่ในบ้านแห่งแสงสว่าง ที่มีความชอบธรรม มีพระเยซูเป็นหัวหน้าบ้าน มีเราเป็นหัวหน้าบ้านที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ที่ 5 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 9 เป็นพันๆ หมื่นๆ ล้านๆ คน เอเมน

นิมิตที่พูดมาทั้งหมดตะกี้นี้ เกิดหมดแล้ว 80, 90% นี่พูดถึง 10% สุดท้าย ที่ยังไม่ได้โผล่ออกมาให้เห็น ทุกคนที่มีชื่ออยู่ในหนังสือนั้น จะได้รับการช่วยกู้ ใครยังไม่มี อ่านตรงนี้ ก็ตกใจ ถ้ามันเกิดขึ้นมาอย่างนี้ ทำอย่างไร? คนเป็นอันมากที่ตายไปแล้ว จะฟื้นขึ้น เพื่อรับการพิพากษา เพราะฉะนั้น มันไม่ได้ตาย แล้วหายไปเลย บางคนบอกมนุษย์ตายไปแล้ว เป็นศูนย์ ไม่ใช่ พระคัมภีร์บอกตายไปครั้งเดียว หมายถึงออกจากร่างกายนี้ เพียงครั้งเดียว แต่วิญญาณจะต้องอยู่ตลอดไป เพราะวิญญาณถูกสร้างโดยพระเจ้า เป็นวิญญาณที่แบ่งมาจากวิญญาณของพระเจ้า  เป็นวิญญาณพระเจ้าในตัวเขานั่นแหละ แต่เป็นวิญญาณของพระเจ้าที่กบฏพระเจ้า เป็นวิญญาณที่บาปอยู่ ต้องได้รับการชำระกลับคืนเป็นผู้ชอบธรรม กลับมาคืนสู่พระเจ้า กลับมาบริสุทธิ์เหมือนพระเจ้าก่อน จึงจะกลับมาอยู่กับพระเจ้าได้ แค่นี้เอง

นี่คือคำอธิบายถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ในการพิพากษา เมื่อยุคสุดท้าย  ท้ายที่สุด มาถึง หมายถึงจากนี้เป็นต้นไป  อย่างที่บอกพรุ่งนี้ มะรืนนี้ ปีหน้า อะไรก็ได้หมด ทุกคนที่มีชื่ออยู่ในหนังสือนั้น ก็คือหนังสือแห่งชีวิต ที่มีรายชื่อผู้ที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซู พอเราอยู่ในพระคริสต์ เราก็กลายเป็นดองกับพระคริสต์ เหมือนกระเทียมดอง เราก็ได้เป็นกระเทียมที่ดองแล้ว ไม่มีใครสามารถทำกระเทียมดอง ให้กลายเป็นกระเทียมสดได้ ตราบใดตราบนั้น ถ้าไม่มีใครทำให้กระเทียมดองกลายเป็นกระเทียมสดได้ ก็ไม่มีใครทำให้เรา ผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซูคริสต์ กลับกลายเป็นคนบาปได้อีกต่อไป เราก็จะเป็นคนที่บริสุทธิ์สะอาดตลอดไป เราก็จะอยู่ในครอบครัวพระคริสต์ตลอดไป เอเมน ไม่ว่าเมื่อวานซืนเราจะตีคนหัวแตก ก็ตาม วันนี้ เราอยู่ในพระคริสต์ เพราะไม่สามารถทำให้เราเป็นกระเทียมอื่นได้อีกแล้ว มันก็ยังเป็นกระเทียมดอง เพราะมันดองไปแล้ว นี่แหละเขาถึงบอกฟรีและง่ายๆ  มันไม่ได้พึ่งกับตัวเรา มันพึ่งความเชื่อ

ตรงตามข้อความที่เราย้ำกันมาตลอด ว่าคนของพระเจ้าจะต้องพบกับความทุกข์ทรมานชั่วระยะเวลาหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วจะได้รับความสุขสบายนิรันดร์ ส่วนคนที่ไม่เชื่อ ยังคงเย่อหยิ่งและไม่เชื่ออยู่ จนวันสุดท้าย วันนี้อาจจะทำได้ วันนี้อาจจะดูดี แต่วันหนึ่ง เมื่อยุคสุดท้ายมาถึง ท่านจะพบกับความทุกข์นิรันดร์ เพราะฉะนั้น เตือนแล้วเตือนอีกๆ และมีหน้าที่เตือนอยู่เรื่อยๆ

ในนี้มีอยู่อันหนึ่งที่น่าสนใจและเมื่อตะกี้ที่เราอ่านในบทที่ 12 ข้อ 1 – 4 ที่บอกว่า “บรรดาผู้มีปัญญาจะส่องแสงเหมือนความสว่างแห่งสวรรค์”

“ผู้มีปัญญา” คือผู้ที่มีพระเยซูคริสต์สถิตอยู่กับเขา เขาเป็นหนึ่งกับพระองค์

ก็คือ “ฉัน” ท่านเชื่อไหมว่าท่านมีปัญญา คำว่า “ปัญญา” ตรงนี้มิได้หมายถึงท่านไปเรียนจบด็อกเตอร์ ฉันเรียนจบป.4 เอง ฉันไม่มีปัญญา ไม่ใช่ ปัญญาตรงนี้หมายถึงท่านเชื่อในพระเยซู แค่นั่นเอง ในพระคัมภีร์บอกเสมอว่าถ้าเราเชื่อในพระเยซู เรามีปัญญาเลย  แต่ในทางโลกบอกว่าเชื่อในพระเยซู เป็นพวกโง่เง่า ในพระคัมภีร์พูดอย่างนั้นจริงๆ

“ข้าพเจ้าไม่ละอายในการเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเจ้า เพราะข่าวประเสริฐของพระเจ้าเป็นฤทธิ์เดชอำนาจ”

ไม่ใช่เป็นสติปัญญาแบบมนุษย์ มารู้ๆ แต่มาเป็นฤทธิ์เดชอำนาจ เอเมน เพราะฉะนั้น บรรดาผู้มีสติปัญญา ก็คือผู้เชื่อทั้งหลาย จะส่องแสงเหมือนความสว่างแห่งฟ้าสวรรค์ เพราะว่าพระเยซูบอกว่าเมื่อเรามาเชื่อพระเจ้า เรากลายเป็นความสว่าง

เมื่อไรที่เราเชื่อพระเจ้า เปิดใจต้อนรับพระเยซู เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ เรากลายเป็นความสว่าง ไม่ใช่เรามีความสว่าง เราเป็น เมื่อเราเป็นความสว่าง เป็นตะเกียงแล้ว มันต้องสว่าง ไม่ว่าคุณจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม เป็นตะเกียง มันก็สว่าง เพราะฉะนั้น คุณจะไม่รู้ตัวว่าตอนนี้คุณกำลังประกาศข่าวประเสริฐหรือเปล่า? คุณนึกว่า ..        “ประกาศข่าวประเสริฐต้องเหมือนคุณนคร ต้องขึ้นไปพูดบนธรรมาส เรื่องข่าวประเสริฐต้องรู้เรื่องเยอะแยะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฉันต้องประกาศ”

คุณผิดไปแล้ว ตอนที่คุณเดินอยู่ในบ้าน ไม่ได้พูดอะไรสักคำ คุณกำลังประกาศอยู่ แต่ประกาศด้วยวิธีใด? ไม่รู้ พระเจ้าใช้คุณก็แล้วกัน มันหมายถึงอย่างนี้ อย่าไปนึกว่าประกาศ ต้องเรียนรู้ตรงนี้ อันนั้นอีกแบบหนึ่ง ถ้าพระเจ้าใช้คุณมาแบบนั้น คุณก็ทำแบบนั้น  แต่ถ้าพระเจ้าใช้คุณมาเป็นแม่บ้าน เป็นคนที่อยู่ในบ้าน เจอคนไม่กี่คน พระเจ้าก็ใช้คุณประกาศอยู่ แต่ประกาศอีกวิธีหนึ่ง ประกาศโดยการทำกับข้าวอร่อยๆ อาจจะเป็นอย่างนั้น ก็ได้ นี่ผมพูดเล่นๆ นะ อาจจะเป็นอย่างนั้น ก็ได้  อาจจะพระเจ้าใช้คุณในการเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ก็ได้  เพราะคุณเป็นแสงสว่าง ผมอยากจะพูดอย่างนี้

ในนี้บอกว่า “และบรรดาผู้ที่นำคนเป็นอันมากมาสู่ความชอบธรรม จะส่องแสงดั่งดวงดาวชั่วนิรันดร์”

ก็คือผู้เชื่อทั้งหลาย  เมื่อเป็นความสว่าง เขาก็นำข่าวประเสริฐไป นำเอาความสว่างนั้น ไปสู่ความมืดต่างๆ ไปที่ไหนที่มืด มันก็กลายเป็นสว่างหมด พอเข้าใจไหม? ไม่ใช่ว่าจากนี้ ต่อไป อยากจะเป็นตามข้อพระคัมภีร์นี้ นิมิตนี้ ต้องออกไปแจกใบปลิว ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าพระเจ้าเรียกท่านไปแจกใบปลิว ก็ไปเถอะ แต่หมายถึงตัวท่านเองไปไหน ก็เป็นแสงสว่างอยู่แล้ว รู้หรือไม่รู้ก็เป็น เหมือนกับเพลงที่เราร้องเมื่อตะกี้นี้

“ช่างงามจริงหนอ เท้าของผู้นำข่าวดี”

ถามว่าใคร? ไม่ต้องพูด คนนั้นก็ทำได้ คุณนำข่าวดีได้ไหม? ได้ ชีวิตคุณนำข่าวดี ชีวิตคุณเป็นแสงสว่าง คือนำแสงสว่างไป ตัวเราเป็นแสงสว่าง เดินไปที่ไหน มันสว่างอยู่แล้ว ไม่ต้องพูด มันก็สว่าง

ทั้งหมด เป็นของเราหมดเลย บางคนชอบเข้าใจตรงนี้ผิด ก็เลยนึกว่าตรงนี้ เอาไว้สำหรับขึ้นมาเทศน์ข้างบนนี้เท่านั้น คนขึ้นมาเทศน์บนนี้  คนที่มาประกาศข่าวประเสริฐบนธรรมาสนี้  นำคนมาเชื่อพระเจ้า จะส่องเหมือนดาว สว่างชั่วนิรันดร์ ไม่ใช่ พระเจ้าไม่ได้เป็นอะไรแบบลำเอียงถึงขนาดนั้น เท่ากันหมด ไม่มีใครเก่งกว่ากัน ไม่มีใครดีกว่ากัน ทั้งหมดเป็นของพระเจ้า เพื่อพระเจ้า โดยพระเจ้า ไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย มนุษย์ไม่มีอะไร จำไว้เลย อย่าถูกหลอก ส่วนใหญ่คนจะถูกหลอก ท่านจำไว้เลย ที่ใดก็ตามที่มีการยกมนุษย์ใหญ่ รีบออกมาเลย ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นความเชื่อแบบไหน? ถ้ายกมนุษย์ใหญ่ รีบออกมาเลย มนุษย์ทุกคน พระเจ้าบอก เราต่างก็เท่ากัน พระเจ้าไม่มีการลำเอียง เท่ากันทุกคน มีสิทธิเท่ากันทุกคน มีฐานะเท่ากันทุกคน แต่พระเจ้าให้ของประทานแต่ละคนต่างกัน ตามน้ำพระทัยพระเจ้า ตามการทรงนำ ตามการวางแผนการของพระเจ้าว่าคนนี้ทำอันนี้ คนนั้นทำอันนั้น ไม่ว่าจะเป็นมาร์ธา เป็นมาเรีย ก็เท่ากัน

ทูตสวรรค์มาเล่าให้ดาเนียลฟังเป็นฉากๆ  จนกระทั่งถึงบทที่ 12 วาระสุดท้ายจะเป็นอย่างนี้ คนเป็นอันมากจะไปที่นั่น เพิ่มพูนความรู้ คือในยุคสุดท้าย คนก็จะค้นหาความรู้กันใหญ่ เพราะมันมีหนังสือ มีอะไรออกมา เริ่มรู้มากขึ้น พอดาเนียลฟัง ดาเนียลก็นึกว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นเฉพาะแก่อิสราเอลเท่านั้น แต่เรามาเรียนรู้ตอนนี้  เรารู้ว่าไม่ใช่อิสราเอลอย่างเดียว แต่มันหมายถึงคนที่เชื่อในพระเจ้า ผู้ที่วางใจในพระเจ้า จนมาถึงยุคปัจจุบัน และอนาคตด้วย

ดาเนียลได้ฟัง แล้วก็ได้ยิน มันน่าหวาดกลัว น่าหวาดเสียว สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับประชากรของพระเจ้า มันอาจจะแค่แป๊บเดียว แต่ก็มีความหวั่นวิตกว่ามันน่ากลัวขนาดนั้น เชียวเหรอ ดาเนียล 12:5-6 จึงบันทึกไว้อย่างนี้

ดาเนียล 12:5-6 “5 แล้วข้าพเจ้าดาเนียลมองไปเห็นชายสองคน ยืนอยู่คนละฟากแม่น้ำ 6 คนหนึ่งกล่าวกับผู้สวมเสื้อผ้าลินิน ซึ่งอยู่เหนือแม่น้ำว่าอีกนานเท่าใด เหตุการณ์น่าประหลาดทั้งปวงนี้ จึงจะสำเร็จครบถ้วน”

 

พอดาเนียลได้ฟัง แน่นอนก็รู้สึกว่าแล้วมันทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสนะ มันนานแค่ไหน?   เป็นเราก็อยากรู้ พระเจ้าเลยให้ตอบในดาเนียล 12:7 ว่า …

ดาเนียล 12:7 “ชายผู้สวมเสื้อผ้าลินิน ซึ่งอยู่เหนือแม่น้ำ ก็ชูมือทั้งสองข้างขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์และข้าพเจ้าได้ยินเขาปฏิญาณอ้างพระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่เป็นนิตย์ว่า “จะเป็นหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ เมื่ออำนาจของประชากรของพระเจ้าหมดสิ้นลง ในที่สุด สิ่งทั้งปวงนี้ ก็จะสำเร็จสมบูรณ์”

 

5555 ในที่สุด พระเจ้าก็บอกเราจริงๆ อย่างชัดเจน แต่เป็นความชัดเจนของพระเจ้า ไม่ใช่เป็นความชัดเจนของเรา คำตอบ คือ 1 วาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ เมื่อครบตามกำหนดนี้แล้ว สิ่งทั้งปวงเหล่านี้ ก็จะสำเร็จสมบูรณ์ ก็คือได้รับการช่วยกู้ จบ เอเมน ในยุคสุดท้าย ผู้คนของพระเจ้าจะถูกข่มเหงรังแก ถูกทำลายล้าง จนไม่มีอำนาจเหลืออยู่เลย พ่ายแพ้ จนราบคาบ พูดง่ายๆ ถ้าเป็นคริสเตียน เป็นผู้เชื่อสมัยนั้น ก็จะถูกทำลายจนหมดสิ้นเลย แพ้อย่างสิ้นเชิงบนโลกใบนี้นะ ถึงเวลานั้น สิ่งทั้งปวงนี้ ก็จะสำเร็จ สมบูรณ์ แปลว่าจุดจบ อวสาน จบครบบริบูรณ์

พระคัมภีร์บอกว่ามันจะเกิดความทุกข์ยากลำบาก ทุกข์ทรมาน อย่างแสนสาหัส คนของพระเจ้าจะพ่ายแพ้และหมดอำนาจลง พ่ายแพ้อย่างยับเยินต่อกองทัพของมารซาตาน ปฏิปักษ์พระคริสต์ ผู้นำคนหนึ่ง ซึ่งเป็นใคร ก็ไม่รู้ ที่ยกตัวขึ้นมาเป็นพระเจ้าบนโลกใบนี้ ที่เห็นเป็นตัวเป็นตนเลย แล้วก็มีคนตามเขาด้วย  แล้วเข้าไปข่มเหงประเทศต่างๆ ที่เป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า หรือเป็นประเทศ คริสเตียน และคนของประเทศคริสเตียนเหล่านั้น ถูกข่มเหงรังแก พ่ายแพ้อย่างยับเยิน และเมื่อนั่นแหละ จะถึงจุดจบ ถึงอวสาน เป็นการจบสิ้นโลกใบนี้อย่างถาวร และจบสิ้นขบวนการไถ่ถอนของพระเยซู ที่ไม้กางเขน และหลั่งพระโลหิตของพระองค์ ตอนบ่าย 3 โมง ที่พระองค์ตะโกนว่า “สำเร็จแล้ว” มันเริ่มต้นสำเร็จ มันจะมาสำเร็จ ครบถ้วนบริบูรณ์ตามขบวนการอีกครั้งหนึ่ง เมื่อประชากรของพระเจ้าพ่ายแพ้อย่างสุดแล้ว พระเยซูจะกลับมาอีกครั้งหนึ่งในวันนั้น พระเยซูจะมา แล้วก็เดินเข้าไปหาแอนตี้ไคร์ซ แล้วก็ … เป่าลมใส่ … จบ

สำเร็จสมบูรณ์ แล้วประชากรของพระเจ้าก็จะได้รับชัยชนะ ได้ครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์นิรันดร์ พระเจ้าต้องการให้เรารับรู้แค่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง? เหตุการณ์ตอนอวสานหรือตอนจบจะเป็นอย่างไร? แต่ไม่ได้ต้องการให้รู้ชัดเจนว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไร? เพราะมันเป็นผลดีกับเราเอง ดาเนียล 12:8-10

ดาเนียล 12:8-10 “8 ข้าพเจ้าได้ยินแต่ไม่เข้าใจ จึงถามว่า “ท่านเจ้าข้า ทั้งหมดนี้จะลงเอยอย่างไร 9 เขาผู้นั้นตอบว่า ‘ดาเนียลเอ๋ย จงไปตามทางของท่านเถิด เพราะถ้อยคำเหล่านี้ ถูกเก็บงำและประทับตราไว้ จวบจนวาระสุดท้าย 10 คนเป็นอันมากจะถูกถลุง และได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ ปราศจากตำหนิ ส่วนคนชั่วยังคงทำชั่วต่อไป ไม่มีคนชั่วคนใดจะเข้าใจ แต่ผู้มีปัญญาจะเข้าใจ”

 

ดาเนียลได้ฟังทั้งหมดแล้ว ดาเนียลบอกไม่เข้าใจ พวกเราก็ไม่เข้าใจ เพราะพระเจ้าไม่ต้องการให้เข้าใจ ให้แค่รู้ แล้วเชื่อ วางใจในพระองค์

เจ็บเป็นเจ็บ ทุกข์เป็นทุกข์ แต่ในที่สุด เราชนะถาวรนิรันดร์ นี่คือความหวังใจของเราทั้งหลาย ผู้เป็นคริสเตียน เมื่ออ่านตรงนี้แล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่เรามีความหวัง ทุกข์ไม่มีความหวัง ทุกข์อย่างไม่มีเหตุมีผลว่าเมื่อไรมันจะจบ มันทรมาน

เมื่อปีที่แล้วผมขี่จักรยานล้ม มือไปฟาดพื้น จากนั้นมามือขวาใช้ไม่ได้ ห้อยอย่างนี้ เจ็บตลอด  ตอนแรกนึกว่าจะให้มันหายเอง มันไม่หาย  ไปเอ็กซเรย์ กระดูกไม่แตก ไม่หัก แต่เส้นเอ็นร้าว เส้นเอ็นช้ำมาก ตอนนั้นจะต้องใช้งานมือขวาเป็นพิเศษด้วย งานหนักด้วย ไม่รู้จะทำอย่างไร? ก็เลยถามหมอ … หมอบอกว่า …

“มีวิธีเดียว คือต้องฉีดยาสเตอรอย ถ้าฉีดสเตอรอยแล้วมันจะหาย ไปทำงานได้เลย หายเลย แต่ถ้าไม่จำเป็น จะไม่ฉีดให้ ถ้าคุณจำเป็น ก็ต้องฉีด”

ผมบอกว่า “จำเป็น เพราะต้องใช้งานใน 2 อาทิตย์ข้างหน้า”

“2 อาทิตย์ข้างหน้าไม่ทันหรอก ต้องฉีด”

ก็เลยต้องฉีด เข็มยังกับเซรุ่มม้า เข็มยาว ใหญ่มากเลย แล้วฉีดที่ข้อมือ แบบแทงลงไปจะๆ เห็นๆ ชัดๆ ตอนแทงไปมันเจ็บ ปวด แล้วตอนเดินยามันปวด นาน ค่อยๆ ฉีด หมอยิ้มคนเดียว ผมไม่ยิ้ม หมอก็สบาย ไม่เป็นหรอก ใครเขาก็ฉีดอย่างนี้  แล้วมันรวมเข็ม หมายถึงเขาเอา 3 – 4 เข็มมารวมเป็นเข็มเดียว ใหญ่เลย นานเลย ไม่รู้นานเท่าไร? สำหรับผมแล้ว เหมือนฉีดเป็นชั่วโมง จริงๆ ไม่ใช่ แต่ความรู้สึกเราเหมือนเป็นชั่วโมง เพราะเราเจ็บ เราเลยรู้สึกว่าแค่ 1 นาทีนั้นมันนานเหลือเกิน แต่ความหวังของเรา ก็คือหมอบอกว่าฉีดแล้ว อีก 2 วัน มันก็หาย แขนก็ใช้งานได้เลย นี่ความหวังเราไปฝากไว้ตรงนั้น เราเชื่อข้อมูลหมอไง แล้วมันก็หายจริงๆ  เราจึงทนได้ ยิ้มได้ตอนที่มันเจ็บ เพราะเรารู้ว่ามันเจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวมันก็ได้แล้ว

เหมือนกันถ้าตอนนี้ท่านพบกับความทุกข์อะไร? ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ เรื่องสุขภาพของท่าน ทุกข์เรื่องการเงิน การงาน ครอบครัว เรื่องจิปาถะบนโลกใบนี้ เพราะโลกนี้ไม่ใช่บ้านของเรา พระเยซูบอกแล้ว เมื่อเราเชื่อแล้ว โลกนี้เป็นศัตรูของเราตลอด ฉะนั้น ไม่มีอะไรสุขบนโลกใบนี้หรอก ท่านพบอะไร ก็ตาม อธิษฐาน แล้วอธิษฐานอีก ไม่เห็นมันจะดีขึ้นเลย จำไว้ พระเจ้าดูตลอดเวลา มันไม่เกินกว่าที่ท่านจะทนได้หรอก และเมื่อถึงเวลาสุดท้ายนั้น ท่านจะได้รับการพักผ่อนนิรันดร์ ไม่ว่าพระเยซูมาหรือไม่มา ท่านจะได้พักผ่อนนิรันดร์ เอเมน

นี่คือความหวังของคริสเตียน คือไม่ใช่ไม่มีความทุกข์ แม้เรามีความทุกข์ แต่เรายังมีความหวังว่ามันจะจบความทุกข์นั้น คือทุกข์อย่างมีหวัง ถูกไหม?  ถ้าทุกข์แบบไม่มีหวัง ก็ทุกข์ไป ทุกข์เพราะใช้หนี้ เวรกรรมเก่า เมื่อไรมันจะจบสักที ผมมาเชื่อพระเจ้า เพราะอย่างนี้นะ เพราะผมรับไม่ได้กับที่มีคนมาบอกผมว่าผมจะต้องใช้หนี้เวรกรรม พอผมป่วยก็บอกใช้เวรใช้กรรม แล้วผมก็ถามว่าจะใช้ถึงเมื่อไรมันถึงจะจบ ไม่รู้ ผ่อนอยู่นั่นแหละ ก็เลยไม่มีความหวัง แต่นี่พบพระเยซูแล้ว มันมีความหวังว่าผ่อนไป แต่รู้ว่าสุดท้ายแล้วบ้านนั้นเป็นของฉัน มีความหวังว่าเราทำได้ เราก็อดทน แต่นี่ผ่อนไปตลอดชีวิตเลย ไม่มีความหวังเลย เราทรมาน

เพราะฉะนั้น เมื่อเรามาเชื่อพระเจ้า มันจึงสมควรอย่างยิ่งที่เราจะขอบคุณพระเจ้า ที่พระเยซูเป็นความหวังของเราตลอด ไม่ว่าทุกข์ขนาดไหน?  พระองค์ทรงสถิตอยู่กับเรา และให้กำลังกับเราที่จะทนสิ่งต่างๆ เหล่านั้นได้ ตามที่พระองค์ทรงสัญญาไว้

ถามว่าความหวังท่าน คืออะไร? ความหวังของเราทั้งหลาย ควรจะอยู่ที่นี่ และเป็นความหวังที่สมควรเอามาเทียบกับความทุกข์ยากบนโลกใบนี้ด้วย วิวรณ์ 21:1-5 นี่ควรจะเป็นความหวังของเราทั้งหลาย ผู้ที่เชื่อในพระเยซู ทุกคนบนโลกใบนี้

วิวรณ์ 21:1-5 “1 และข้าพเจ้าเห็นฟ้าใหม่และโลกใหม่เพราะฟ้าเดิมและโลกเดิมได้ดับสูญไปแล้ว ทะเลก็ไม่มีอีกแล้ว 2 ข้าพเจ้าเห็นนครบริสุทธิ์ คือเยรูซาเล็มใหม่ที่พระเจ้าทรงให้เลื่อนลอยลงมาจากสวรรค์ นครนี้ได้รับการตระเตรียมไว้เหมือนเจ้าสาวแต่งกายงดงามรอรับผู้เป็นสามี 3 และข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังมาจากพระที่นั่งว่า “บัดนี้ที่ประทับของพระเจ้ามาอยู่กับมนุษย์แล้ว พระองค์จะสถิตกับพวกเขา เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของพระองค์ และพระเจ้าเองจะทรงอยู่กับพวกเขาและเป็นพระเจ้าของพวกเขา 4 พระองค์จะทรงซับน้ำตาทุกๆ หยดของพวกเขา จะไม่มีความตาย หรือการคร่ำครวญ หรือการร่ำไห้ หรือความเจ็บปวดรวดร้าวอีกต่อไป เพราะระบบเก่าได้ผ่านพ้นไปแล้ว” 5 พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้นตรัสว่า “เรากำลังสร้างสรรพสิ่งขึ้นใหม่!” และตรัสอีกว่า “จงเขียนสิ่งนี้ลงไปเพราะข้อความเหล่านี้เที่ยงแท้และเชื่อถือได้”

 

เอเมน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*****************************