คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  4  มิถุนายน  2017

 เรื่อง “พระเจ้ามาสถิตอยู่ในมนุษย์

เราเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

หัวข้อในวันนี้ แน่นอนที่สุด ผมก็จะใช้ชื่อว่า “พระเจ้ามาสถิตอยู่ในมนุษย์ เราเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์”

จากวันศุกร์ประเสริฐ ปีนี้ ก็ตรงกับวันที่ 14 เมษายน ที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน จนสิ้นพระชนม์และทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ก็คือวันที่ 16 เมษายน  ก็คือวันอีสเตอร์ ในปีนี้ ครบรอบ 1,988 ปี เมื่อวันอาทิตย์ที่ 16 เมษายน แล้วก็ได้ปรากฏพระองค์เอง ดำเนินชีวิตอยู่กับเหล่าสาวกเป็นเวลา 40 วัน พอครบ 40 วัน พระองค์ก็ทรงถูกรับขึ้นสู่สวรรค์ ต่อหน้าต่อตาบรรดาสาวกมากมาย และประทับนั่งที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ในวันที่ 25 พฤษภาคมที่ผ่านมา และในช่วง 40 วัน ที่พระเยซูยังทรงอยู่กับเหล่าสาวก พระองค์ได้ทรงบอกพวกเขาว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งบันทึกไว้ในหนังสือกิจการ 1:3-5 ย้อนหลังกลับไป 1,988 ปี

กิจการ 1:3-5 “³ ครั้นพระองค์ทรงทนทุกข์ทรมานแล้ว ได้ทรงแสดงพระองค์แก่คนพวกนั้น ด้วยหลักฐานหลายอย่าง พิสูจน์ว่าพระองค์ทรงพระชนม์อยู่ และได้ทรงปรากฏแก่เขาทั้งหลาย ระหว่างสี่สิบวัน และได้ทรงสนทนากับเขา ถึงเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า ⁴ เมื่อพระองค์ได้ทรงพำนักอยู่กับอัครทูต จึงกำชับเขา มิให้ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็ม แต่ให้คอยรับตามพระสัญญาของพระบิดา  คือพระองค์ตรัสว่าตามที่ท่านทั้งหลายได้ยินจากเรานั่นแหละ ⁵ เพราะว่ายอห์นให้รับบัพติศมาด้วยน้ำ แต่ไม่ช้าไม่นาน ท่านจะรับบัพติศมา ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์”

 

แล้วต่อด้วยข้อ 8-9

กิจการ 1:8-9 “⁸ ท่านทั้งหลายจะได้รับฤทธิ์อำนาจ เมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์เสด็จมาเหนือพวกท่าน และพวกท่านจะเป็นพยานฝ่ายเรา ในกรุงเยรูซาเล็ม และทั่วแคว้นยูเดียกับสะมาเรีย จนถึงสุดปลายแผ่นดินโลก” ⁹ หลังจากตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ก็ทรงถูกรับขึ้นไป ต่อหน้าต่อตาพวกเขา และมีเมฆมาปกคลุมพระองค์ จนพวกเขามองไม่เห็นพระองค์”

 

ย้อนกลับไป 1,988 ปี นึกถึงภาพในวันนั้น สมมติว่าท่านเป็นสาวกคนหนึ่ง ในวันนั้นด้วย ในวันที่ 40 ก่อนที่พระเยซูจะถูกรับขึ้นไปสวรรค์ ต่อหน้าต่อตาสาวก พระองค์ได้สัญญาว่าจะประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ ให้มาสถิต อยู่กับมนุษย์

ตอนที่พระเยซูกำชับว่า “อย่าไปไหน? ให้รออยู่ในเยรูซาเล็ม เพื่อรอรับพระวิญญาณบริสุทธิ์นั้น”

พระเยซูไม่ได้บอกว่าให้รอกี่วัน? บอกให้ไปรอเฉยๆ ที่กรุงเยรูซาเล็ม เขาก็เชื่อ ทำตาม รอไปครบ 10 วันพอดีเลย  นับจากวันที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย  พระคัมภีร์ภาษาฮีบรูเรียกว่าวันเพ็นเทคอสต์ มาดูว่าเกิดอะไรขึ้น? กิจการ 2:1-4 ย้อนหลังไป 1,988 ปี

กิจการ 2:1-4 “¹ เมื่อวันเทศกาลเพ็นเทคอสต์มาถึง พวกสาวกรวมตัว อยู่ในสถานที่แห่งเดียวกัน ² ในทันใดนั้น มีเสียงมาจากฟ้า เหมือนเสียงพายุแรงกล้า ดังก้องทั่วตึกที่เขานั่งอยู่นั้น  ³ และพวกเขาเห็นบางสิ่ง ที่คล้ายเปลวไฟ ลักษณะเหมือนลิ้น แผ่กระจายอยู่บนตัวพวกเขาทุกคน ⁴ พวกเขาทั้งหมดก็เต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ จึงเริ่มต้นพูดภาษาอื่นๆ ตามที่พระวิญญาณทรงให้พูด”

 

นี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันเพ็นเทคอสต์ ที่พระวิญญาณบริสุทธิ์มาสถิตอยู่กับมนุษย์ คือพระเจ้า ในรูปแบบของพระวิญญาณ มาสถิตอยู่กับมนุษย์ เป็นครั้งแรก หลังจากที่มนุษย์ตกลงไปในความบาป เมื่อหลายพันปีก่อน

ท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมพระเจ้าให้พระเยซูลอยขึ้นไปในสวรรค์ด้วย ไหนๆ ก็ให้เป็นขึ้นจากความตายแล้ว และให้อยู่กับมนุษย์ตั้ง 40 วัน ก็อยู่ไปตลอดเลยไม่ได้หรือ? แต่ท่านรู้ไหมว่าถ้าพระเยซูยังอยู่กับเรา ยังเดินอยู่บนโลกนี้กับเรา แล้วพระองค์จะไปอยู่กับทุกคนบนโลกใบนี้ ตรงโน้นตรงนี้ มันคงวุ่นวายไปหมดเลย  พระองค์มีสิ่งที่ดีกว่า ที่มนุษย์คิด พระองค์บอกว่าพระองค์จำเป็นต้องถูกรับขึ้นไปอยู่สวรรค์ แล้วหลังจากพระองค์ถูกรับขึ้นไปแล้ว พระองค์จะประทานพระวิญญาณมาอยู่กับเราทุกคน เอเมน ยอห์น 16:7-8 ได้บันทึกไว้อย่างนี้

ยอห์น 16:7-8 “⁷ เราบอกความจริงแก่พวกท่านว่าการที่เราจะจากพวกท่านไป ก็เพื่อผลดีของพวกท่าน ถ้าเราไม่ไป องค์ที่ปรึกษาก็จะไม่มาหาพวกท่าน แต่ถ้าเราไป เราจะส่งพระองค์มาหาพวกท่าน ⁸ เมื่อพระองค์เสด็จมา พระองค์จะทรงทำให้โลกสำนึกในความผิด ในเรื่องบาป ความชอบธรรม และการพิพากษา”

 

คือให้มนุษย์ทั้งหลาย รู้ว่าอะไรคือความชอบธรรมที่แท้จริง อะไรที่เรียกว่าบาปที่แท้จริง? อะไรคือรอดจากบาป? อะไรคือชีวิตนิรันดร์? ถ้าพระวิญญาณไม่ได้เข้ามาสถิตอยู่ ไม่มีใครสอนเราได้หรอก ไม่มีทางเลย แม้ทุกวันนี้ ที่เราเรียนรู้กันอยู่ ก็เพราะพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นผู้สำแดงความจริงให้กับเราได้รู้ทางวิญญาณของเรา ไม่ใช่ความคิด แบบมนุษย์

นี่คือความหมายสำคัญของวันเพ็นเทคอสต์ ที่เรามาร่วมระลึกถึงในวันนี้  คือวันที่พระเจ้าได้ทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์มาสถิตอยู่กับมนุษย์ เป็นครั้งแรก ตามพระสัญญาของพระองค์ คือพูดง่ายๆ พระเจ้า 3 พระภาค ที่เรารู้จักกันดี คือพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระเยซูและพระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทั้ง 3 พระองค์นี้ เป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นตรีเอกานุภาพ สติปัญญาแบบมนุษย์ ไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ แต่พระคัมภีร์บอกรวมกันเป็นหนึ่ง ทั้ง 3 พระภาคนี้ สามารถเข้ามาสถิตอยู่ในร่างกายของมนุษย์ได้แล้ว เอเมน พระเจ้าอยู่กับเรา พระคัมภีร์ไบเบิ้ลทั้งเล่ม ตั้งแต่ปฐมกาล In the beginning จนถึงหน้าสุดท้าย วิวรณ์ Revelation การสำแดงความรู้ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ผ่านทางวิญญาณของมนุษย์ ให้รู้ว่าแผนการของพระเจ้า คืออะไร? สำเร็จลงอย่างไร?

ถ้าเผื่ออาดัมและอีฟไม่ทำบาป ไม่เป็นศัตรูกับพระเจ้า ก็ไม่ต้องมีแผนการนี้เลย  เพราะฉะนั้น ทั้งเล่มนี้ เพื่อช่วยมนุษย์ เรื่องเดียวเลย เริ่มต้นตั้งแต่ในปฐมกาล ที่บันทึกเรื่องราวของมนุษย์คู่แรก คืออาดัมและเอวา ที่ได้ล้มลงในความบาป จากการไม่เชื่อฟังพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า เป็นกบฏต่อพระเจ้า ต้องการอยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า ส่งผลให้มวลมนุษยชาติ ซึ่งเป็นลูกหลานของอาดัมและเอวา ต้องตกอยู่ในคำสาปแช่ง ตกอยู่ในความบาป เป็นศัตรูกับพระเจ้า กบฏต่อพระเจ้า สืบทอดกันต่อๆ มา เหมือนเชื้อเอดส์ แล้วพระเจ้าก็ได้ทรงจัดเตรียมพระบุตรของพระองค์ คือพระเยซูคริสต์ ที่จะสละสภาพ ฐานะ เป็นพระเจ้านั้น ยอมลงมาเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อไถ่บาปให้กับมนุษย์ โดยการตายที่ไม้กางเขน เป็นแพะรับบาปให้กับมนุษย์ บันทึกแผนการนี้ไว้ตั้งแต่หนังสือปฐมกาล ตั้งแต่หน้าแรก ตั้งแต่คำแรก เริ่มต้นเลย ภาษาฮีบรู เมื่ออ่านครบถ้วนบริบูรณ์ จะพูดถึงพระเยซูทั้งสิ้น  ทั้งเรื่องเลย  หลายอันเราไม่เข้าใจ แต่หลายอันพระวิญญาณบริสุทธิ์ สำแดงให้เราเห็นแล้ว นี่คือพระเยซู

นี่คือเรื่องบอกล่วงหน้า แต่จริงๆ ทุกคำในนั้นบอกล่วงหน้าทั้งสิ้น ถึงเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์จะมาเกิด เพื่อไถ่บาปให้กับมนุษย์ เพื่อจะพามนุษย์ให้พ้นจากคำสาปแช่ง ทั้งหมดเป็นอย่างนี้ เรื่องราวในพระคัมภีร์ ไบเบิ้ล พันธสัญญาเดิม ก็เป็นส่วนในแผนการของพระเจ้า ในการไถ่บาปให้กับมนุษย์ เริ่มตั้งแต่การเตรียมชนชาติอิสราเอล ให้เป็นตัวแทนของมนุษยชาติบนโลกใบนี้ เป็นประชากรของพระองค์ พูดกับอิสราเอล ก็เหมือนพูดกับมนุษย์บนโลกใบนี้ นั่นเอง

หล่อหลอมจิตใจของพวกเขา ก็คือของชาวยิว ให้มีความเชื่อ และวางใจในพระองค์สืบต่อๆ กันมา เพื่อจัดเตรียมให้มีพงศ์พันธุ์ความเชื่อที่เป็นแบบมนุษย์ เพื่อจะให้พระเยซู ที่เป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ได้ ผ่านทางคนที่เชื่อในพระองค์ คือแมรี่กับโยเซฟ ถ้าเขาไม่มีความเชื่อ พื้นฐานแน่นพอ ใครจะไปเสี่ยงขนาดนั้น อยู่ดีๆ จะมาให้อุ้มบุญ สมัยนั้น ซึ่งมีสิทธิ์ตายได้ทันที ถูกเอาหินขว้าง หาว่าล่วงประเวณี ถูกไหม?

แล้วทำไมพระเยซูต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็เพื่อว่าพระเยซูจะได้มาเป็นหนึ่งในพวกมนุษย์ทั้งหลาย เป็นตัวแทนของเรา  นอกจากกลุ่มที่พระเจ้าวางไว้ว่าอิสราเอลเป็นหัวหน้า เป็นกลุ่ม ตัวแทนของมวลมนุษยชาติ แล้วพระเยซูเกิดในอิสราเอล เป็นยิว เป็นหัวหน้าของยิวอีกทีหนึ่ง ก็เลยเป็นหัวหน้าของมนุษย์ทั้งหลาย เป็นตัวแทนของมนุษยชาติบนโลกใบนี้ เมื่อเป็นหัวหน้า เป็นตัวแทน ก็สามารถที่จะมารับบาปแทนมนุษย์ได้ นี่คือแผนการที่พระเจ้าวางไว้ จนมาถึงจุดสำคัญของหนังสือไบเบิ้ล คือตอนที่แผนการของพระเจ้า ที่จะมาช่วยมนุษย์ ได้ถูกทำให้สำเร็จ ที่ไม้กางเขน

ตอนที่พระเยซูถูกตรึงตายอยู่ที่ไม้กางเขน ตอนบ่าย 3 โมง ก่อนที่พระองค์จะยกเลิกวิญญาณ ยอมสละวิญญาณออกไป ยอมรับเอาความบาปทั้งหลายของเรา พระองค์บอกสำเร็จแล้ว คำว่า “สำเร็จแล้ว” มันสำเร็จไปครึ่งเดียวเอง คือมนุษย์ได้รับการชำระให้สะอาดหมดจด พ้นจากความบาป ความบาปไปอยู่ที่พระเยซูแล้ว แต่แผนการของพระเจ้าไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ชำระให้มนุษย์พ้นจากบาปอย่างเดียว แต่จะพามนุษย์กลับคืนมาสู่ที่เดิมของเขา เขาเป็นลูกพระเจ้า พระเจ้าจะพาเขากลับมาที่บ้านของพระองค์ กลับมาเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์เหมือนเดิม กลับมาคืนดีกับพระองค์ โดยการชำระให้สะอาดก่อน  แล้วถึงมาสถิตอยู่ด้วยได้ พอพระองค์บอกว่าสำเร็จแล้ว ทันทีทันใดนั้น ฟ้ามืด ถล่ม พระเจ้าก็เสด็จออกไปจากพระเยซู พระเจ้าสถิตอยู่กับพระองค์ตลอดเวลา ตอนนี้อยู่ไม่ได้แล้ว เพราะพระเยซูกลายเป็นบาปแล้ว รับเอาบาปแทนมนุษย์ไป พระเยซูบอก …

“ไฉน จึงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย”

พระองค์ก็ตายแทนเราบนไม้กางเขน ในวันที่ 3 พระเยซูได้เป็นขึ้นมาใหม่ เป็นวันอีสเตอร์ ทำให้เราทั้งหลายที่เป็นผู้ที่ตามหัวหน้าของเรา คือพระเยซู เมื่อพระเยซูเป็นขึ้นมาใหม่ เราทั้งหลายก็ได้รับการเป็นขึ้นมาใหม่เหมือนกัน การเป็นขึ้นมาใหม่ตรงนี้ คือการกลับใจไปคืนสู่พระเจ้าเหมือนเดิม พ้นจากบาปแล้ว พระเจ้าสามารถสถิตอยู่กับเราได้แล้ว ณ วินาทีนั้น  แต่ด้วยเหตุผลอะไร เราไม่ทราบ แต่ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้า เสด็จไป เก็บข้าวของ เก็บข้าวของอยู่กี่วัน? 10 วัน แล้ววันที่ 50 เก็บเรียบร้อยปุ๊บ ย้ายบ้าน ไม่ต้องอยู่ในวิหารแล้ว  เข้ามาอยู่ในร่างกายของมนุษย์ได้ พระคัมภีร์จึงบอกว่า …

“ท่านไม่ทราบหรือว่าร่างกายของท่าน เป็นวิหารของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า เป็นวิหารของพระเจ้าแล้ว”

ถ้าท่านยอมนะ แต่ถ้าท่านไม่ยอม ใครเขาจะยอมมาอยู่เล่า บังคับไม่ได้ พระเจ้าให้ท่านเป็นอิสระ เพราะฉะนั้น วิธีการที่ท่านจะยอมให้พระเจ้ามาอยู่ด้วย เพียงแค่ท่านเชื่อในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต ที่ประวัติศาสตร์บันทึกเอาไว้ว่ามันเป็นจริงทางวิญญาณ มันเกิดขึ้น เป็นผลสืบเนื่อง ที่ทำให้มนุษย์ได้รับตรงนี้ ถ้าท่านเชื่อในข่าวดีนี้ว่าพระเจ้าได้มาสถิตอยู่กับท่าน ท่านก็เป็นวิหารของพระเจ้า มันก็สำเร็จตามที่พระเยซูประกาศบนนั้น สำเร็จแล้ว สำเร็จ 2 ช่วง คือ …

(1) ไถ่บาปให้เรียบร้อยแล้ว

(2) ท่านสะอาดแล้ว พระเจ้ามาสถิตกับท่านได้แล้ว

ในลูกา 24:44-46 “⁴⁴ พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เราบอกไว้ เมื่อยังอยู่กับท่านทั้งหลาย คือทุกสิ่งต้องสำเร็จ ตามที่เขียนไว้เกี่ยวกับเรา ในหนังสือบัญญัติของโมเสส หนังสือผู้เผยพระวจนะ และในหนังสือสดุดี” ⁴⁵ จากนั้น พระองค์ทรงเปิดใจเขา เพื่อพวกเขาจะสามารถเข้าใจพระคัมภีร์ ⁴⁶ พระองค์ตรัสบอกพวกเขาว่า “นี่คือสิ่งที่เขียนไว้ คือพระคริสต์ต้องทนทุกข์ และเป็นขึ้นจากตาย ในวันที่สาม”

 

ฮาเลลูยา “ทุกสิ่งต้องสำเร็จ ตามที่เขียนไว้เกี่ยวกับเรา ในหนังสือบัญญัติของโมเสส หนังสือผู้เผยพระวจนะ และในหนังสือสดุดี”

นี่หมายถึงหนังสือพระคัมภีร์เดิมทั้งหมด  คือพระเยซูกำลังบอกว่าเรื่องราวที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ทั้งหมดนั้น ล้วนเล็งมาถึงเรา เป็น Climax มันต้องสำเร็จ มันต้องเกิดขึ้นจริง เป็นไปตามนั้น  ไม่ว่าเริ่มต้นตั้งแต่การประสูติ การทนทุกข์ทรมาน การสิ้นพระชนม์ การเป็นขึ้นจากตาย การปรากฏพระองค์เอง หลังความตาย และคำตรัสของพระองค์ในวันสุดท้าย คือวันที่ 40 ก่อนถูกรับขึ้นไปบนสวรรค์ ที่บอกว่าไม่ช้า ไม่นาน ท่านจะรับบัพติศมาด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ สิ่งนี้ก็เกิดขึ้นจริงๆ แล้ว เป็นไปตามหนังสือพระคัมภีร์ที่บันทึกเอาไว้ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย ในวันเพ็นเทคอสต์ในวันนี้  ที่เรามารวมกันระลึกถึงวันครบรอบ 1,988 ปี การได้รับบัพติศมาด้วยพระวิญญาณ

การรับบัพติศมา ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ สิ่งที่เกิดขึ้น ก็คือวิญญาณของคนๆ นั้น จะได้รับการชุบขึ้นมาใหม่ เหมือนกับการเคลื่อนไหวทางด้านเคมีอะไรบางอย่าง ในยุคปัจจุบัน พูดอย่างนั้น การบัพติศมาแปลว่าการจุ่มลงไป เหมือนท่านเทอะไรบางอย่างลงไป การถูกชุบขึ้นมาใหม่ เขาเรียกว่ามีปฏิกิริยาอะไรบางอย่าง ทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นใหม่ ในนี้บอกว่าวิญญาณของมนุษย์คนนั้น  จะได้รับการชุบขึ้นมาใหม่ เปลี่ยนจากวิญญาณที่เรียกว่าตายแล้ว ก็คือไม่รู้จักพระเจ้า เป็นกบฏต่อพระเจ้า ต่อสู้พระเจ้า เย่อหยิ่งกับพระเจ้า กลายสภาพมาเป็นวิญญาณใหม่ คือวิญญาณที่ได้รับการเจิม ได้รับฤทธิ์เดชจากพระเจ้า ทำให้สภาพของวิญญาณนั้น มีลักษณะเหมือนพระเยซู หรือเราเรียกว่ามีพระฉายเหมือนพระเจ้า “เหมือน” นะ ไม่ใช่พระเจ้า เหมือนพระเยซู ไม่ใช่เราเป็นพระเยซู วิญญาณเหมือนกัน พูดง่ายๆ เหมือนกับว่าพอเราบัพติศมาในพระวิญญาณบริสุทธิ์ เหมือนเรา  เข้าไปอยู่ในครอบครัวใหม่ ครอบครัวหนึ่ง ที่มีชื่อว่าครอบครัวของพระเจ้า เป็นทางการ เข้ามาอยู่ในครอบครัวของพระคริสต์

ในครอบครัวพระคริสต์นี้ มีชื่อเราอยู่ในทะเบียนบ้าน หัวหน้าบ้าน ชื่อพระคริสต์ ชื่อเล่น ชื่อพระเยซู บ้านพระคริสต์ คือมีพระเยซูเป็นหัวหน้าครอบครัว เราเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ 2 เข้าใจไหม?  ตอนแรกผมนึกว่าผู้อาศัย ไม่ใช่ เรามีสิทธิเท่ากับพระเยซู คือครอบครองบ้านหลังนี้ร่วมกัน ภาษาไทยเขาเรียกว่าหัวหน้าครอบครัวที่ 2 เรามีสิทธิที่จะไปขอน้ำขอไฟ มิเตอร์ต่างหากแยกมาได้ เพราะเราเป็นหัวหน้าครอบครัว ไม่อย่างนั้น เขาให้เฉพาะหัวหน้าครอบครัวเท่านั้นเอง เราไปขอไม่ได้ เราเป็นผู้อาศัย แต่ถ้าในทะเบียนบ้านเขียนว่าเราเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ 2 เรามีสิทธิ์ขอมิเตอร์อีกอันหนึ่ง อะไรที่เป็นสิทธิของหัวหน้าครอบครัวที่จะมีได้ เราได้ด้วย เอเมน

เหมือนเราทำกับข้าวอย่างดี ให้ลูกกิน ลูกบอกเกรงใจ ให้พ่อกินเถอะ พ่อบอก พ่อกินอิ่มแล้ว ไม่อย่างนั้นจะเททิ้ง เรากินครึ่งท้อง ปล่อยให้หิว เกรงใจพ่อ พ่อจะเขกกระบาลเรานะ พอเรากินอิ่ม พ่อดีใจ ลูบหลัง ดีมาก  กินเข้าไปเยอะๆ นะ ก็ยิ้มแย้มแจ่มใส นี่แหละความรู้สึกของพระเจ้า  ให้เราเข้าไปเป็น หัวหน้าครอบครัวที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ที่ 5 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 8 ที่ 9 ที่ 10 ฯลฯ

1 โครินธ์ 12:13 “เพราะเราทั้งหมด ก็รับบัพติศมาโดยพระวิญญาณองค์เดียว เข้าเป็นกายเดียวกัน ไม่ว่าเราจะเป็นยิวหรือกรีก เป็นทาสหรือเป็นไท และเราทั้งหมด ก็ได้รับพระวิญญาณองค์เดียวกัน”

 

และการที่เราได้อยู่ในพระคริสต์ ได้รับการถูกสร้างใหม่ในพระคริสต์ ได้เป็นส่วนหนึ่ง ในครอบครัวพระคริสต์ เราก็จะมีลักษณะชีวิตเหมือนพระเจ้า เพราะเราถือว่าเราได้เป็นลูกของพระเจ้า มีความบริสุทธิ์ สะอาดเหมือนพระเจ้า สามารถอยู่กับพระเจ้าได้ เหมือนที่พระเยซูบอกว่าพระองค์อยู่ในพระเจ้า และพระเจ้าอยู่ในพระองค์ ยอห์น 14:20 พระเยซูตรัสเอง

ยอห์น 14:20 “ในวันนั้น พวกท่านจะตระหนักว่าเราอยู่ในพระบิดาของเรา และพวกท่านอยู่ในเรา และเราอยู่ในพวกท่าน”

 

พระเยซูบอกว่าพระองค์อยู่ในพระเจ้า พระเจ้าอยู่ในพระองค์ และเราอยู่ในพระคริสต์ สรุป คือเราอยู่ในพระเจ้า และพระเจ้าอยู่ในเรา ทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวกัน

กิจการ 2:17-18 “¹⁷ พระเจ้าตรัสว่าในวาระสุดท้าย เราจะเทพระวิญญาณของเราลงเหนือประชากรทั้งปวง บุตรชายบุตรสาวของเจ้า จะเผยพระวจนะ คนหนุ่มของเจ้าจะเห็นนิมิต คนชราของเจ้าจะฝันเห็น ¹⁸ เมื่อถึงเวลานั้น เราจะเทวิญญาณของเรา ลงมาเหนือผู้รับใช้ของเราทั้งชายและหญิง และพวกเขาจะเผยพระวจนะ”

 

แผนการพระเจ้าสำเร็จแล้ว พระเจ้าบอกไว้ล่วงหน้าว่าเราจะเทพระวิญญาณ คือเอาวิญญาณเรามาอยู่กับมนุษย์ มนุษย์จะพูดถ้อยคำพระเจ้า จะให้พระเจ้าใช้ ให้พระเจ้ามาสถิตอยู่กับเขา นำพาเขาไป  เหลือเชื่อนะ เพราะเหตุนี้ ถ้าไม่ได้รับการเปิดตาวิญญาณ เรียกว่า Revelation หรือการสำแดงความรู้ทางวิญญาณ ไม่มีวันเข้าใจ

ในหนังสือ 2 โครินธ์ 5:17 อาจารย์เปาโลได้รับการสำแดงจากพระเจ้าว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ปฏิกิริยาที่เราบัพติศมา แปลว่าจุ่มลงไป ใส่ลงไป กดลงไป ในพระเจ้า วิญญาณเรากดลงไปในพระเจ้า จุ่มลงไปในพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า  จนบังเกิดใหม่

2 โครินธ์ 5:17 “เหตุฉะนั้น ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆ ก็ล่วงไป นี่แน่ะ กลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น”

 

ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ก็คือผู้ใดที่บัพติศมา แปลว่าจุ่มลงไป มุดลงไป ดำลงไป ถูกจุ่มลงไปในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่ วิญญาณของคนนั้น ก็ถูกสร้างใหม่ สิ่งสารพัดเก่าๆ ในวิญญาณ ก็ล่วงไป นี่พูดถึงทางวิญญาณทั้งสิ้น  ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับที่ตามองเห็น ที่เป็นร่างกาย ตัวจริงๆ ของเรา คือวิญญาณ

ชีวิตจริงๆ ของมนุษย์ที่จะอยู่ตลอดไป สำคัญที่สุด คือวิญญาณของเรา ร่างกายที่เราเห็นนั้น มันไม่ใช่ตัวจริง วิญญาณของเราตัวที่ทำพิธีทางศาสนาต่างๆ นั่นแหละคือวิญญาณของเรา สัตว์ไม่มีวิญญาณ เพราะสัตว์ไม่ร่วมกันทำพิธีทางศาสนา ไม่ว่าอะไรก็ตาม ไม่มีสัตว์ที่ไหนต้องมาร่วมกัน แล้วสวดมนต์ ไม่มี กี่ปีๆ ก็จะไม่มี แต่ว่ามนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุด มนุษย์ที่อยู่ในถ้ำ ก็จะร่วมกันทำพิธีทางวิญญาณ อย่างเช่น คนป่าทำพิธีเกี่ยวกับหมอผี  แต่จริงๆ เขาทำพิธีทางวิญญาณ ทางศาสนาของเขา ในสมัยโน้น มีมนุษย์เท่านั้น ที่แสวงหาทางวิญญาณว่า …

“ฉันมาจากไหน? และฉันจะไปไหน?”

แล้วทำอะไรบางอย่าง ทางวิญญาณ วิญญาณของเราจะเหมือน หรือจะเป็นลูกพระเจ้า สะอาดหมดจด ปราศจากตำหนิ ปราศจากบาป สามารถเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าได้ เพียงแต่มันยังอยู่ในร่างกายเก่าเท่านั้น รอวันเวลาที่จะได้รับร่างกายใหม่ ที่พระเจ้าสัญญาไว้ ในพระคัมภีร์เรียกว่าร่างกายสวรรค์

กาลาเทีย 3:26-28 “²⁶ ท่านทั้งหลายล้วนเป็นบุตรของพระเจ้า โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ ²⁷ เพราะพวกท่านทั้งปวง ผู้ได้รับบัพติศมา เข้าส่วนในพระคริสต์แล้ว ได้คลุมกายของท่านด้วยพระคริสต์ ²⁸ ไม่มียิวหรือกรีก ทาสหรือไท ชายหรือหญิง เพราะพวกท่านทั้งปวง เป็นหนึ่งเดียวในพระเยซูคริสต์”

 

ไม่มียิว ไม่มีกรีก ไม่มีทาส ไม่มีไท ไม่มีชายหรือหญิง แปลว่าอะไร? คำว่ายิว ทาส ไท เป็นคนไทย เป็นคนอเมริกัน เป็นคนจีน เขาดูกันที่หน้าตาเป็นอย่างไร? แต่ในทางวิญญาณ เหมือนกันหมด เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน สิ่งที่สำคัญที่สุด และเป็นเงื่อนไขเดียว ที่ทำให้เราได้รับสภาพใหม่นี้ ซึ่งเรียกว่าสภาพถูกชุบให้บังเกิดใหม่ ในพระคริสต์นี้ วิธีจะทำได้ ก็มีทางเดียว ในพระคัมภีร์เขียนว่าด้วยความเชื่อในข่าวดีของพระเยซูคริสต์เท่านั้น และใช้สิทธิของเขาในข่าวดีนี้

ข่าวดีนี้ ก็คือพระเจ้าวางแผนการให้พระเยซูมาไถ่บาปให้กับมนุษย์ ชำระมนุษย์ให้สะอาดหมดจด ให้เรียบร้อย เพื่อพระเจ้าจะมาสถิตอยู่ได้ และถ้ามนุษย์ได้ยินตรงนี้ แล้วบอก …

“ฉันอยากได้ ฉันจะใช้สิทธิ์ของฉัน”

ทันทีทันใด เขาได้รับสิทธิทันทีเลย ได้รับเดี๋ยวนั้นเลย ไม่ต้องรอให้ตาย ค่อยได้ ได้นาทีนั้น วินาทีนั้น ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในรถ ก็ได้ จะอยู่ในห้องน้ำ ก็ได้

“ฉันรู้จักแล้ว ฉันเป็นลูกพระเจ้า ฉันเชื่อแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว”

มันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ข้อ 27 บอกว่า “พวกท่านทั้งปวง ผู้ได้รับบัพติศมาเข้าส่วนในพระคริสต์แล้ว”

ตรงนี้ ไม่ได้หมายถึงการลงน้ำ ที่เราทำกันเป็นพิธี ในโบสถ์หรือที่ไหนก็ตาม การรับบัพติศมา ตรงนี้ คือการได้รับทันที คือได้เชื่อในข่าวประเสริฐ ข่าวดีของพระคริสต์ และผลที่ตามมา ท่านก็จะได้รับการคุมกายของท่าน  กายทางวิญญาณของท่าน โดยพระคริสต์ จำที่ผมบอกพระคริสต์ ก็คือพระเยซูคริสต์ ท่านและพระคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกัน ท่านและพระเยซู พระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นหนึ่งเดียวกัน เมื่อท่าน ถูกจุ่มลงไป ถูกกด ถูกใส่ลงไปในพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า 1 ยอห์น 1:3-4 จึงบันทึกไว้อย่างนี้

1 ยอห์น 1:3-4 “³ เราประกาศให้ท่านทราบถึงสิ่งที่เราได้เห็นและได้ยิน เพื่อท่านจะได้ร่วมสามัคคีธรรมกับเราด้วย และการสามัคคีธรรมกับเรา คือการสามัคคีธรรมกับพระบิดา และกับพระบุตรของพระองค์ คือพระเยซูคริสต์ ⁴ เราเขียนข้อความเหล่านี้มา เพื่อให้ความชื่นชมยินดีของเราทั้งหลายเต็มบริบูรณ์”

 

ตั้งใจอ่านตรงนี้ให้ดีๆ คำว่า “สามัคคีธรรม” ภาษาอังกฤษใช้คำว่า “Fellowship” ความหมาย ก็คือได้เข้าสู่การเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นเนื้อเดียวกัน มันแปลว่าตรงนี้ เป็นเนื้อเดียวกัน เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ ที่พระเยซูบอกว่า …

“สามัคคีธรรมกับเรา”

คือการสามัคคีธรรมกับพระบิดา การเป็นเนื้อเดียวกัน เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซู คือการเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าพระบิดา ผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ความหมายตรงนี้ คือการได้เข้าเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซู กับพระคริสต์ ก็เท่ากับได้เข้าเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าด้วย ตรงนี้หมายถึงอย่างนั้น ซึ่งอาจารย์ยอห์นได้รับประสบการณ์มา จึงบอกเราอย่างนั้น

เราอยู่ในพระคริสต์ พระคริสต์อยู่ในเรา สรุปก็คือเราอยู่ในพระเจ้า และพระเจ้าอยู่ในเรา กลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน เหมือนน้ำกับน้ำ ไม่ใช่น้ำมันกับน้ำ ถ้าน้ำกับน้ำ มันเข้ากันได้ แต่ถ้าน้ำมันกับน้ำ ต่อต้านกัน แล้วอาจารย์บอกว่า …

“ท่านทั้งหลาย ทั้งหมดที่เชื่อในข่าวประเสริฐนี้ ก็ร่วม Fellowship ร่วมสามัคคีธรรมกันและกัน ในพระคริสต์”

ก็ไม่ได้หมายถึงว่าเราจะได้มาคุยกันเรื่องพระคริสต์ ไม่ใช่ นั่นเป็นส่วน เป็นผล แต่เหตุเกิดขึ้นในวิญญาณ คือท่านที่มาเชื่อข่าวดีในพระคริสต์ ไม่ว่าใครก็ตาม ที่ไหนก็ตาม ท่านก็ได้เข้ามาร่วมอยู่ในการเป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา หมายถึงผมกับพระเยซูเป็นหนึ่งเดียวกัน พระเจ้ากับพระบิดาก็เป็นหนึ่งเดียวกัน เราทั้งหลายทั้งหมดในโลกนี้ เป็นหนึ่งเดียวกัน เรียกว่าคริสตจักรสากล เอเมน ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เขาก็เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกันกับเราเหมือนกัน ไม่ใช่คริสตจักรสากล แปลว่าไปที่ไหน? คนนี้เป็นคริสเตียน คนนั้นเป็นคริสเตียน ไม่ใช่ นั่นเป็นกฎเกณฑ์ พิธีกรรมของมนุษย์ที่จะพูดมา แต่ในทางวิญญาณมันเป็นอย่างนี้ ถ้าเขาเชื่อในข่าวประเสริฐ ทันทีทันใดนั้น เขาไม่เคยเห็นหน้าเราเลย  แต่เขาก็ได้ Fellowship กับเราแล้ว เขาก็ได้เป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา ไม่ได้เจอหน้ากันเลย แล้วเป็นหนึ่งด้วยกันได้ยังไง? ไม่รู้ พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น วิญญาณเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ร่วมเป็นใหญ่ๆ ก้อนหนึ่ง เรียกว่าพระคริสต์ ซึ่งมีพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นประธานใหญ่เลย แล้วเราทั้งหลายเชื่อในพระองค์นั้น ไม่ใช่ผู้อาศัย เป็นผู้ครอบครอง บ้านหลังนี้ ร่วมกับพระเยซู

นี่ มนุษย์ทุกคน ไม่ว่าเขาจะนับถือศาสนาอะไร? ไม่ว่าเขาจะเป็นคนประเทศอะไร? ไม่ว่ากรีก หรือยิว หรือไทย หรือเป็นทาส คือข้างนอกทั้งสิ้น แต่ข้างในเหมือนกันหมด ก็คือมันดำอยู่ แล้วต้องรอให้เขารับสิทธิของเขา ต้อนรับพระเยซู ที่ไม้กางเขน ทำให้กับเขาแล้ว ถ้าเขาไม่ใช่ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร?  แต่ถ้าเขารับสิทธิของเขา ทันทีพอเขาใช้สิทธิ์ปุ๊บ ร่างกายเดิม ยังคงมีสีผิว เพราะว่าเป็นคนแอฟาริกา สีผิวยังอยู่ แต่วิญญาณเขาสะอาดแล้ว พอสะอาดปุ๊บ พระวิญญาณบริสุทธิ์ ก็เริ่มทำให้เขาเป็นนิวครีเอชั่น ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อมกัน เขาก็เป็นหนึ่งเดียวกันกับคนไทย คนที่เป็นชาวป่า อยู่อะเมชอน เขาไม่เหมือนเรา สีผิวก็ไม่เหมือนเรา  แต่พอเขาเชื่อในพระเยซู เขาก็เป็นหนึ่งเดียวกับเรา  ถ้าเราไม่ยอมรับสิทธิ์นี้ พระวิญญาณบริสุทธิ์ ก็ไม่ทำอะไร เพราะทำไม่ได้

โคโลสี 1:21-22 “²¹ พระ‍องค์​ทรง‍ฉีก ​กรม‍ธรรม์​ ซึ่ง​ได้ผูก‍มัด​เรา​ ด้วย​บัญ‌ญัติ​ต่างๆ ซึ่ง​ขัด‍ขวาง​เรา และ​ได้​ทรง​หยิบ​เอา​ไป​เสีย​ให้​พ้น​ โดย​ทรง​ตรึง​ไว้​ที่​กาง‌เขน “ครั้งหนึ่งพวกท่านเคยแยกขาดจากพระเจ้า และเป็นศัตรูกับพระองค์อยู่ในใจ เพราะพฤติการณ์ชั่วของท่าน ²² แต่บัดนี้ทรงให้ท่านคืนดีกับพระองค์ โดยการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์ เพื่อถวายท่านให้เป็นผู้บริสุทธิ์ ปราศจากตำหนิ และพ้นจากข้อกล่าวหาต่อหน้าพระองค์”

 

วิญญาณที่สกปรกขัดขวางเรา เราไปไหนไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าเราทำดี หรือเราทำชั่ว ไม่ใช่ เราเกิดมาเป็นอย่างนี้ เพราะเราเป็นคนเลว พระเจ้าไม่ได้เกลียดใครเลย สงสารมากด้วยว่าเขาเกิดมาเป็นอย่างนี้ อยากจะช่วยเราเต็มที่ ช่วยทุกอย่าง ช่วยหมด อะไรก็ได้ จนกระทั่งประทานพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระองค์เอง มาช่วยเขา แล้วทุกวันนี้ ก็พยายามที่จะง้อเขา บอกเขา ฟังข่าวดีสิ เชิญเถิดๆ แค่นั้นเอง ไม่ต้องทำอะไรเลย มนุษย์ก็ถามว่าไม่ต้องทำอะไรจริงๆ เหรอ จริงๆ แค่นี้เอง

เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้ ให้ท่านนึกถึงภาพนี้ พระองค์ได้ทรงเอาสิ่งที่ขัดขวางเรา ทำให้เรามาหาพระเจ้าไม่ได้ เอามันออกไปแล้ว โดยตรึงไว้ที่ไม้กางเขน  เพราะฉะนั้น ให้ท่านเห็นภาพไม้กางเขน  แล้วนึกว่าท่านเป็นใคร? ตัวจริงของท่าน คือวิญญาณของท่าน วิญญาณของท่านเป็นหนึ่งเดียวกับวิญญาณของพระเจ้า พระบิดา พระเจ้า พระบุตร พระเจ้า พระวิญญาณ และวิญญาณที่เป็นของผู้เชื่อในพระองค์  ในมหาจักรวาลนี้ทั้งหมด เป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นก้อนเดียวกัน ใหญ่ๆ เลย วิญญาณท่านเชื่อมเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ทุกวันนี้ มันเป็นอย่างนั้น ให้ท่านเห็นภาพ รอวันที่ร่างกายที่ท่านอยู่ทุกวันนี้ มันสลายไปเท่านั้นเอง ท่านก็จะเข้าไปในพระคริสต์ อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ ด้วยร่างกายใหม่ ที่พระเจ้าให้ไว้  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

************************

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  21  พฤษภาคม  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า”

ตอน 18 “เป็นไปตามแผนการพระเจ้าทุกอย่าง”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า ตอนที่ 18 วันนี้อยากจะให้ท่านได้เห็นภาพ และมั่นใจว่าอะไรก็ตามที่พระเจ้า ทรงบอกไว้ล่วงหน้า เผยพระวจนะไว้ มันก็จะเกิดขึ้นเป็นไปตามนั้นจริงๆ คำเผยพระวจนะ หรือคำบอกล่วงหน้า ที่มีมาตั้งแต่สมัยพันธสัญญาเดิม ตั้งแต่เริ่มต้นใหม่ บันทึกไว้เป็นหลักฐาน เป็นร้อย เป็นพันปี มาถึงวันนี้ สิ่งที่เผยพระวจนะล่วงหน้า ตั้งแต่หน้าแรก จนถึงหน้าสุดท้าย มันเกิดขึ้นตามนั้นจริงๆ แล้ว ตามประวัติศาสตร์ที่เราได้เห็น ที่เราได้อ่าน ได้เรียนรู้ 80 – 90% ชี้ให้ท่านเห็น เพราะฉะนั้น อีกหลายๆ อย่าง ที่บอกไว้ในพระคัมภีร์ อีกประมาณ 20% มันก็ต้องเกิดขึ้น เป็นไปตามนั้น เช่นเดียวกัน เอเมน

การบรรยายในวันนี้ มีชื่อตอนว่า “เป็นไปตามแผนการพระเจ้าทุกอย่าง” วันนี้เราจะมาทำความเข้าใจให้ละเอียด ในความหมายของถ้อยคำพระเจ้า ที่มีมาถึงดาเนียล หลังจากที่ดาเนียลอธิษฐาน ทูลขอ การช่วยกู้จากพระเจ้า  ในการนำอิสราเอลให้พ้นจากการเป็นเชลยที่บาบิโลน ในบทที่ 9

ที่มีคำว่า “70 ของ 7”   “62 ของ 7”  “1 ของ 7” จริงๆ ในพระคัมภีร์ไม่มีคำว่า “ของ” เหมือนเราพูด 7  11  เลข 7 แปลว่า “ครบถ้วนบริบูรณ์”

สมมติใครถามท่านว่า “คริสตจักรของเราจะมีที่ใหม่ แล้วก็สร้างสถานนมัสการให้ใหญ่กว่านี้ นั่งสบาย มีที่จอดรถ จอดได้ง่ายๆ เห็นบอกจะสร้าง สร้างเมื่อไร?”

ท่านตอบว่า “ไม่รู้”

ก็ได้หมด 7 วันก็ได้ 7 ปีก็ได้ … 7 แปลว่าเมื่อถึงเวลานั้น เวลาครบถ้วนบริบูรณ์ เวลาสมบูรณ์ เวลาสมควร มันก็จะเกิดขึ้น เป็นไปตามแผนการของพระเจ้า

ก่อนที่จะเข้าเรื่อง 70 ของ 7 ย้อนกลับไปเริ่มต้น ราวๆ ปี 605 ก่อนพระเยซูเกิด คำเผยพระวจนะ คำบอกล่วงหน้าของเยเรมีย์ ผู้รับใช้ บอกว่า …

“อาณาจักรยูดาจะล่มสลาย และชาวยิวจะถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยที่เมืองบาบิโลน”

ตัวเอก คืออิสราเอล สถานที่เอก คือเยรูซาเล็ม เป็นเมืองหลวง

มาดูว่าเยเรมีย์ พูดเผยพระวจนะนี้อย่างไร? เยเรมีย์ 20:4-5

เยเรมีย์ 20:4-5 “⁴ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ‘เราจะทำให้เจ้าเป็นที่สยดสยอง ทั้งแก่ตัวเจ้าเอง และแก่เพื่อนฝูงทั้งปวงของเจ้า ตาของเจ้าเอง จะเห็นพวกเขาล้มตายด้วยคมดาบของเหล่าศัตรู เราจะมอบยูดาห์ไว้ในเงื้อมมือกษัตริย์บาบิโลน ซึ่งจะกวาดต้อนพวกเขาไปยังบาบิโลน หรือฆ่าทิ้ง ⁵ เราจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งปวงของกรุงนี้ แก่ศัตรูของพวกเขา ได้แก่ผลิตผลทั้งปวง ทรัพย์สินมีค่า และสมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ ศัตรูจะปล้นและริบไปยังบาบิโลน”

 

ประมาณเกือบ 20 ปี หลังคำเผยพระวจนะ คือประมาณ 600 ปีก่อนคริสตกาล กรุงเยรูซาเล็ม ก็ถูกรุกราน โดยกองทัพกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน และชาวยิวถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยจริงๆ พวกบาบิโลนได้เผาทำลายกรุงเยรูซาเล็ม รวมทั้งวิหารในกรุงเยรูซาเล็มก็ถูกเผาทำลายหมดด้วย เป๊ะเลย และในพระคัมภีร์อิสยาห์ก็มีคำเผยพระวจนะอย่างนี้ เกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับบาบิโลน หลังจากนี้ หลังจากที่เยเรมีย์เผยพระวจนะไว้ อิสยาห์มาเผยพระวจนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในอิสยาห์ 13:17-19

อิสยาห์ 13:17-19 “¹⁷ ดูเถิด เราจะเร่งเร้าชาวมีเดีย ผู้ไม่แยแสเงินและไม่ใส่ใจทอง มาต่อสู้กับพวกเขา ¹⁸ ธนูของเขาจะสังหารพวกคนหนุ่ม เขาจะไม่ปรานีเด็กอ่อน หรือเวทนาสงสารผู้เยาว์ ¹⁹ บาบิโลน มณีแห่งอาณาจักรทั้งหลาย ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของชาวบาบิโลน จะถูกพระเจ้าล้มล้าง เหมือนเมืองโสโดมและโกโมราห์”

 

คำเผยพระวจนะบอกว่าบาบิโลนจะถูกลบล้างโดยชาวมีเดีย เปอร์เซีย และสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ตามประวัติศาสตร์ ก็คือในปี 539 ก่อนคริสตศักราช กษัตริย์ไซรัสได้นำทัพ บุกยึดกรุงบาบิโลนสำเร็จ บอกล่วงหน้าแล้ว และระหว่างที่ชาวยิวยังเป็นเชลยอยู่ที่บาบิโลนอยู่นั้น ก็ยังมีคำเผยพระวจนะมายังเยเรมีย์ ซึ่งอาศัยอยู่ เป็นหนึ่งในจำนวนเชลย เยเรมีย์เปิดเผยอีกว่าพระเจ้าจะทรงปลดปล่อยให้ชาวยิวเป็นอิสระ หลังจากที่เป็นเชลยครบ 70 ปี ในเยเรมีย์ 9:10 บันทึกเอาไว้

เยเรมีย์ 9:10 “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เมื่อเป็นเชลยในบาบิโลนจนครบเจ็ดสิบปีแล้ว เราจะมาเยือนเจ้า และทำตามสัญญาแห่งพระคุณ ที่จะนำเจ้ากลับคืนมาที่นี่”

 

นี่เป็นหนึ่งในจำนวนคำสัญญาที่พระเจ้าบอกล่วงหน้า จริงๆ บอกล่วงหน้าเรื่อยๆ เยอะแยะ พระเจ้าสัญญาไว้ว่าจะให้ไปเป็นเชลย 70 ปี จากนั้น ก็จะทรงปลดปล่อยให้เป็นไท และให้กลับบ้านเกิด เยรูซาเล็ม เมื่อถ้อยคำพระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น มันก็ต้องเกิดขึ้นตามนั้นเป๊ะ ทั้งเวลา ทุกอย่างเป๊ะหมดเลย 2 พงศาวดาร 36:22-23

2 พงศาวดาร 36:22-23 “²² ในปีที่หนึ่งของรัชกาลกษัตริย์ไซรัส แห่งเปอร์เซีย องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกระทำให้พระดำรัสของพระองค์ ที่ตรัสผ่านทางเยเรมีย์สำเร็จ โดยองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดลพระทัยกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย ให้ออกประกาศทั่วราชอาณาจักรของพระองค์ และให้บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรความว่า ²³ กษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซียตรัสดังนี้ว่า “‘พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้ประทานราชอาณาจักรทั้งสิ้นของโลกนี้แก่ข้าพเจ้า และได้ทรงมอบหมายให้ข้าพเจ้า สร้างพระวิหารถวายแด่พระองค์ที่เยรูซาเล็ม ในเขตยูดาห์ ผู้ใดในหมู่พวกท่านที่เป็นประชากรของพระเจ้า ขอให้พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเขา สถิตกับเขา และให้เขากลับไปเถิด”

 

“ในปีที่ 1 ของรัชกาลกษัตริย์ไซรัส แห่งเปอร์เซีย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำให้พระดำรัสของพระองค์ ที่ตรัสผ่านทางเยเรมีย์สำเร็จ”

ก็คือพระองค์ทรงบอกล่วงหน้าไว้แล้ว และพระองค์ทรงทำให้สำเร็จ พระองค์ควบคุมทุกอย่าง พูดคำไหน ก็เป็นอย่างนั้น ใครจะมาขวางพระองค์ได้

“โดยองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดลพระทัยกษัตริย์ไซรัส”

เห็นไหม? เพราะฉะนั้น  มีใครไม่ชอบท่านตอนนี้ไหม? คิดในใจ แสดงว่าพระเจ้าดลใจให้เขาไม่ชอบหน้าเรา พระเจ้าควบคุมทุกอย่างจริง กษัตริย์ยังควบคุมได้เลย แล้วประสาอะไรกับคนธรรมดาจะควบคุมเขาไม่ได้ เพราะฉะนั้น อย่าไปโกรธเลย

กษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซียมีความโปรดปรานชาวยิว ปล่อยให้ชาวยิวไปเป็นอิสระ พระเจ้าทรงดลใจ พระเจ้าสามารถทำอะไรกับเราก็ได้ ตอนนี้ ท่านก็รู้วิธีแก้ไขปัญหาแล้วว่าต้องทำอย่างไร? ก็เข้าไปหาพระเจ้าผู้ทรงควบคุม บังคับ บัญชาการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด ท่านอยากจะได้อะไร?  ที่คิดว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้น แล้วอธิษฐานฝากสิ่งนั้นไว้กับพระองค์ แล้วพระองค์จะทำสิ่งนั้นให้กับท่านดีที่สุด เกินกว่าที่ท่านจะตั้งใจไว้ว่าอยากจะได้อย่างนี้ พระเจ้าอาจจะให้ท่านเยอะ และดีกว่านั้นอีกมากมาย เอเมน

ในปีที่ 1 แห่งรัชกาลกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย ตอนที่กษัตริย์ไซรัสออกพระราชกฤษฎีกานี้ อยู่ในระหว่างปี 538 ก่อนคริสตศักราช และตรงนี้คือจุดเริ่มต้นของคำตอบของดาเนียล จากพระเจ้า ในบทที่ 9 ตอนที่ดาเนียลอธิษฐานกับพระเจ้าอยู่นั้น เป็นตอนที่กำลังอ่านพบในพระคัมภีร์เดิม คำเผยพระวจนะของเยเรมีย์ว่าพระเจ้าจะให้อิสราเอลเป็นเชลยอยู่ในบาบิโลน 70 ปี แล้วนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ 66 ปี อีกไม่กี่ปีก็จะครบ 70 แล้ว ดาเนียลก็เลยเร่งรีบอธิษฐานกับพระเจ้าใหญ่เลย   และพระเจ้าก็ตอบคำอธิษฐานเขา    ผ่านทางทูตสวรรค์กาเบรียล   ดาเนียล 9:24-27

ดาเนียล 9:24-27 “²⁴ เจ็ดสิบของ ‘เจ็ด’ ทรงกำหนดไว้แล้วสำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้ยกเลิกการล่วงละเมิด ลบล้างบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ที่สุด ²⁵ “จงรับรู้และเข้าใจข้อนี้เถิด คือตั้งแต่มีพระราชกฤษฎีกาให้กอบกู้และสร้างเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมีเจ็ดของ ‘เจ็ด’ และหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ จะมีการสร้างถนนหนทางและคูเมือง แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก ²⁶ หลังจากหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้จะถูกประหาร และจะไม่เหลืออะไร ประชาชนของผู้ครอบครองจะมาทำลายกรุงนั้นและสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดไว้ ²⁷ ผู้นั้น จะยืนยันคำมั่นสัญญากับคนเป็นอันมากเป็นเวลาหนึ่งของ ‘เจ็ด’ แต่กลางของ ‘เจ็ด’ นั้นเอง เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายต่างๆ แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ จะตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนอันเป็นต้นเหตุของวิบัติไว้ที่ด้านหนึ่งของพระวิหาร ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความเริศร้าง จวบจนวาระสุดท้ายมาถึงเขา ตามที่กำหนดไว้”

 

ข้อที่ 24 “70 ของ 7 ทรงกำหนดไว้แล้วสำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้ยกเลิกการล่วงละเมิด ลบล้างบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมผู้ที่บริสุทธิ์ที่สุด”

ดาเนียลอธิษฐานกับพระเจ้าว่าจะครบกำหนด 70 ปีแล้ว ตามสัญญาที่พระเจ้าบอกไว้ล่วงหน้า  ขอทรงเมตตาด้วยเถิด ให้อิสราเอลได้กลับไปเยรูซาเล็ม ตามที่พระองค์ทรงสัญญาไว้ด้วยเถิด  แต่พระเจ้าตอบว่าแผนการของพระองค์ ตามเวลาที่พระองค์ทรงกำหนดไว้นั้น คือแผนการสำหรับมวลมนุษยชาติ ที่พระองค์ทรงกระทำ ดีกว่าที่ดาเนียลขอ ก็คือพระองค์กำลังทำการลบล้างความบาป เอาความชั่วร้ายออกไปจากมวลมนุษย์ ออกไปจาก DNA ของมนุษย์ DNA ทางวิญญาณนะ ให้มันจบสิ้นไปสักทีหนึ่ง เอาความบาป คำสาปแช่งออกไปจากมนุษย์ มนุษย์ไม่ต้องรับโทษของความบาป อีกต่อไป และจะได้กลับมาเป็นผู้ชอบธรรมถาวรนิรันดร์ นี่คือสิ่งที่พระเจ้าบอกคร่าวๆ กับดาเนียลว่าพระองค์เตรียมอย่างนั้นไว้ ถ้อยคำตรงนี้ เป็นแผนการของพระเจ้า เราจะแบ่งเป็น 3 ช่วง

ช่วงที่ 1 คือ 7 ของ 7

ช่วงที่ 2 คือ 62 ของ 7

ช่วงที่ 3 คือ 1 ของ 7

ช่วงที่ 1 คือช่วง 7 ของ 7 เริ่มต้นตั้งแต่ที่กษัตริย์ไซรัสได้ออกพระราชกฤษฎีกา ให้อิสราเอลในขณะนั้น ยังเป็นเชลยอยู่ที่บาบิโลน สามารถกลับไปฟื้นฟู ประเทศของตัวเองได้ คือที่เยรูซาเล็ม ก่อนหน้านั้น ไปไม่ได้ ออกจากเมืองก็ไม่ได้ ช่วงนั้นอยู่ในราวปี 538 ก่อนคริสตศักราช ตามคำเผยพระวจนะ ที่เราได้อ่านไปตอนต้น และหลังจากที่ออกกฤษฎีกา ใน 538 ก่อนคริสตศักราชแล้ว ประมาณ 2 ปีต่อมา คือราว 536 ก่อนคริสตศักราช ชาวยิวก็ได้กลับกรุงเยรูซาเล็ม บูรณะบ้านเมือง และสร้างวิหารขึ้นมาใหม่ ช่วงแรกของ 7 ของ 7 นี้ ก็จะไปจบที่ … จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมี 7 ของ 7

และผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ให้เป็นผู้ครอบครองในข้อนี้ หมายถึงเอสรา เป็นหัวหน้าผู้ครอบครองอิสราเอลในสมัยนั้น เป็นปุโรหิต ไม่ใช่เป็นกษัตริย์ ซึ่งในเอสรา บทที่ 7 มีบันทึกเอาไว้ ตามประวัติศาสตร์

เอสรา 7:6, 10 “⁶ เอสราผู้นี้ เดินทางมาจากบาบิโลน เอสราเป็นครูผู้เชี่ยวชาญในบทบัญญัติของโมเสส ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลประทาน กษัตริย์ประทานทุกอย่างตามที่เขาทูลขอ เพราะพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเขา อยู่เหนือเขา ¹⁰ เพราะเอสราได้อุทิศตนในการศึกษาและปฏิบัติตามบทบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้า และเพื่อสอนกฎหมาย และบทบัญญัตินั้น ในอิสราเอล”

 

เอสรา เป็นเชื้อสายของอาโรน และเป็นปุโรหิต ที่ถูกกวาดต้อนไปอยู่บาบิโลนด้วย  และเป็นผู้ที่ร่วมนำเชลยชาวยิว เดินทางกลับเยรูซาเล็ม ร่วมกันฟื้นฟูบ้านเมือง และก่อสร้างวิหารขึ้นมาใหม่ ฟื้นฟูการนมัสการพระเจ้าอีกครั้งหนึ่งในเยรูซาเล็ม ซึ่งรกร้างไป 70 ปี เป็นหัวหน้า ก็คือผู้ครองชาวอิสราเอลในสมัยนั้น ตรงตามคำเผยพระวจนะเป๊ะ ซึ่งช่วงเวลาตรงนี้ อยู่ราวปี 460 – 440 ก่อนคริสตกาล ตรงเป๊ะอีกแล้ว บอกมาก่อนล่วงหน้าแล้ว

จากนั้น มาถึงช่วงที่ 2 คือช่วง 62  7   ที่บอกว่าจะมีการสร้างถนนหนทาง และคูเมือง แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก มาดูสิว่าประวัติศาสตร์เกิดอะไรขึ้น  ในขณะนั้น  คือหลังจากที่ชาวยิวกลับมาเยรูซาเล็มแล้ว ในช่วงแรก ก็พากันบูรณะรื้อฟื้นบ้านเมือง สร้างวิหาร สร้างคูคลอง และที่บอกว่าทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก เรามาเรียงดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในประวัติศาสตร์ ในเยรูซาเล็มในขณะนั้น

ตอนที่ยิวเดินทางกลับบ้าน จากบาบิโลน เยรูซาเล็มก็ยังเป็นเมืองขึ้นของเปอร์เซียอยู่ ตอนนี้เปอร์เซียมาครอบครอง มีอำนาจปกครองแทน แล้วเปอร์เซียก็มอบหมายให้เหล่าปุโรหิต ผู้เป็นหัวหน้าดูแลประชากร คือเป็นใหญ่ในยิวขณะนั้น ก็เริ่มต้นที่เอสรา ปุโรหิตเป็นใหญ่ จนกระทั่ง ประมาณ 332 ปีก่อนคริสตกาล กองทัพกรีก นำโดยอเล็กซานเดอร์มหาราช ก็สามารถพิชิตอาณาจักรเปอร์เซียลงได้ ทำให้ยิวต้องตกมาอยู่ใต้อำนาจของกรีก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็บอกไว้ล่วงหน้า ในหนังสืออื่นๆ อีกมากมาย

พอเปอร์เซียหมดอำนาจไป  กรีกเข้าครอบครองเยรูซาเล็ม ชาวยิวก็ต้องขึ้นตรงกับกรีก กษัตริย์อเล็กซานเดอร์ในช่วงนั้น  ต้องการแผ่ขยายอำนาจและวัฒนธรรมของกรีกไปทั่วโลก กะว่าจะครองโลกเลย ทำให้พวกยิวที่เป็นชาตินิยมไม่พอใจ และเป็นห่วงอนาคตของลูกหลานเผ่าพันธุ์ยิว จึงได้มีการจัดตั้งกองทัพประชาชนที่มีชื่อว่า “แมคคาบี” เพื่อต่อต้านกรีก โดยเฉพาะ และลอบสังหารข้าราชการกรีกที่ส่งมาบริหารเยรูซาเล็ม เป็นเหตุให้มีการข่มเหงชาวยิวอย่างหนัก ชาวยิวก็สู้ เขาก็ต้องใช้ไม้แข็ง ในการปกครอง เมืองขึ้น พูดง่ายๆ มีทั้งการเผาเมืองเยรูซาเล็ม และปล้นวิหาร เป็นชนวนให้เกิดสงครามระหว่างกรีกกับยิว และในที่สุด ปี 165 ก่อนคริสตกาล ยิวก็สามารถเอาชนะกรีกได้ และสามารถตีเอานครเยรูซาเล็มกลับมา จากกรีกได้สำเร็จ พูดง่ายๆ กรีกเริ่มเสื่อมอำนาจลง เนื่องจากอเล็กซานเดอร์มหาราช สิ้นพระชนม์ตั้งแต่เยาว์วัยและแม่ทัพที่อยู่ด้วยกันตอนนั้น ก็เริ่มแย่งอำนาจกัน แบ่งอาณาจักร

และต่อมา ในปี 143 ก่อนคริสตกาล อาณาจักรยูดา ก็ได้รับการสถาปนาให้เป็นเอกราช ชาวยิวจึงได้กลับมามีอิสรภาพอีกครั้งหนึ่ง ในรอบหลายร้อยปี ที่ผ่านมา แต่หลังจากนั้น เกิดการแตกแยกในอาณาจักรยิวด้วยกันเอง เป็นช่วงก่อนพระเยซูเกิดประมาณ 100 กว่าปี คราวนี้ ว่างจากช่วงที่คนมาครอบครอง เพราะฉะนั้น ก็ตีกันเอง แบ่งออกเป็น 3 ฝ่าย

ฝ่ายแรก เรียกว่า “พวกธรรมจารย์” คือพวกที่เคร่งครัดศาสนาและบทบัญญัติของโมเสส

ฝ่ายสอง เรียกว่า “ฟาริสี” เป็นชาตินิยม ต่อต้านกรีก

ฝ่ายสาม เรียกว่า “สะดูสี” จะเป็นพวกที่นิยมกรีก

ความขัดแย้งใน 3 กลุ่มนี้ ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นสงครามกลางเมืองรบพุ่งกันเอง ระหว่างพวกสะดูสีและพวกฟาริสี และในขณะที่บ้านเมืองกำลังวุ่นวายแตกแยกอยู่นั้น ขณะที่กำลังตีกันไปตีกันมา ซึ่งอยู่ในประมาณช่วงเวลา 63 ปีก่อนคริสตกาล อาณาจักรหนึ่งก็เริ่มมีอำนาจขึ้นมาเรื่อยๆ อาณาจักรนั้น คือพระเจ้าบอกไว้ล่วงหน้าแล้ว ที่เป็นรูปเหมือนสัตว์ประหลาด มีฟันเป็นเหล็ก ก็คือโรมัน เริ่มมีอำนาจมาแทนกรีก โรมันได้เข้ายึดครองอาณาจักรยูดา และเปลี่ยนชื่อให้เป็นยูเดีย จากนั้น ยิวก็ตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรโรมัน และถูกกดขี่ข่มเหงจากกรีก ต่อเนื่องจนมาถึงโรมัน หนักขึ้นไปอีก

นี่คือความหมายของช่วงที่ 2 ที่เรียกว่า 62  7  หรือ 62 ของ 7 ที่บอกว่าจะมีการสร้างถนนหนทาง และคูเมืองต่างๆ ในเยรูซาเล็ม แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก ฟื้นไม่ไหว ถูกข่มเหงรังแกอย่างหนัก

จากนั้นเข้าสู่ช่วงเวลาที่ 3 คือช่วงสุดท้าย 1 ของ 7 หลังจาก 62 ของ 7  ในพระคัมภีร์บันทึกไว้ ตะกี้นี้ เราอ่าน คำเผยพระวจนะบอกว่า …

“หลังจาก 62 ของ 7 ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้จะถูกประหาร และจะไม่เหลืออะไร กลางของ 7 นั้น เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชา และของถวายต่างๆ”

ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ ในข้อนี้  ก็คือพระเยซูคริสต์ นี่หลังจาก 62 ของ 7 หลังจากโรมันเข้ามาครอบครองเยรูซาเล็ม ชาวยิวตกเป็นทาสของโรมัน ในนี้พูดถึงผู้ที่ถูกเจิมตั้ง ที่ถูกบันทึกไว้ล่วงหน้า ก็คือพระเยซูคริสต์

เหตุการณ์ช่วงนี้อยู่ในยุคอาณาจักรโรมัน เริ่มต้นจากจักรพรรดิออกัสตัสซีซาร์ ที่เรารู้จักกันดี เป็นจักรพรรดิ องค์แรกของจักรวรรดิโรมัน พระเยซูคริสต์ทรงประสูติในสมัยจักรพรรดิองค์นี้ ตามที่ลูกาบันทึกไว้ว่า …

“อยู่มาคราวนั้น มีรับสั่งจากมหาจักรพรรดิซีซาร์ ออกัสตัส ให้จดทะเบียนสำมะโนครัวทั่วทั้งแผ่นดิน นี่เป็นครั้งแรกที่มีการจดทะเบียนสำมะโนครัว”

พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างนั้น พระเยซูเกิดตอนนี้ ท่านจะมองเห็นภาพชัดขึ้น ตอนที่พระเยซูเกิด ทุกคนดีใจ นึกว่าพระเยซูจะมาเป็นหัวหน้า นำทัพสู้รบกับเขาอีก พระเยซูไม่ได้ตั้งใจเอาดาบมาตีกับดาบ พระองค์ตั้งใจมาไถ่เราทางวิญญาณมากกว่า เขาไม่เข้าใจ ท่านพอจะเห็นภาพไหม?

ในนี้บอกว่า “กลางของ 7 เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายต่างๆ”

กลางของ 7 ก็คือช่วงสุดท้ายของเหตุการณ์นี้  เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชา และของถวายต่างๆ หมายถึงการสิ้นพระชนม์ บนไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ ที่ได้ลบล้างเอาความผิดทั้งหมดของมวลมนุษยชาติออกไป มนุษย์ไม่ต้องถวายเครื่องบูชาอีกต่อไปแล้ว เพื่อขออภัยโทษ หรือขอพรจากพระเจ้า ไม่ต้องอีกต่อไปแล้ว ซึ่งเหตุการณ์นี้ อยู่ตรงกลางของ 7 คืออยู่ตรงกลางของช่วงสุดท้าย  เพราะฉะนั้น ก็พอจะอนุมานได้ว่าเริ่มต้นของช่วง 1 ของ 7 ก็คือการประสูติของพระเยซูคริสต์ ในยุคของจักรพรรดิออสกัสตัสซีซาร์นั่นเอง และช่วงตรงกลางของช่วงสุดท้ายนี้ คือพระเยซูตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิตและชำระเรา มนุษย์ทั้งปวงให้พ้นจากความบาปผิด นั่นเอง ตรงเป๊ะ และเป็นไปตามถ้อยคำเมื่อตะกี้ ที่บันทึกไว้ว่า …

“ประชาชนของผู้ครอบครอง จะมาทำลายกรุงนั้น และสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกัน จนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดเอาไว้”

บอกล่วงหน้าว่าจะเป็นอย่างนั้น  ก็คือในประวัติศาสตร์ ที่บอกว่าหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์แล้ว ชาวยิวก็ยังถูกข่มเหงรังแกอย่างหนักตลอดมา จากโรมัน ราวปี ค.ศ. 54 – 68 พระเยซูเสด็จเข้าไปสู่สวรรค์แล้ว หลายปีแล้ว เป็นสมัยของจักรพรรดินีโร หรือเนโร ซึ่งตรงกับสมัยของอัครสาวกตามประวัติศาสตร์ เป๊ะเลย ช่วงนั้น อัครสาวกเปโตร เปาโล กำลังประกาศอยู่

ประวัติศาสตร์ บันทึกไว้ว่าจักรพรรดิเนโร ปกครองบ้านเมืองอย่างบ้าคลั่ง กระหายเลือด จนได้ชื่อว่านีโร จอมโหด และในยุคนี้เอง ที่คริสเตียนถูกข่มเหงรังแกอย่างหนัก เมื่อครั้งที่เปลวเพลิงเผาผลาญกรุงโรม 6 วัน 6 คืน เนโรสั่งให้เวนคืนที่ดิน มาสร้างพระราชวังทองคำ คนเขาก็นินทากันว่าสงสัยเนโรเป็นคนวางเพลิงเอง เป็นทางการเมือง เนโรได้ยินอย่างนั้น ก็เลยหาทางแก้ โดยเอาแพะมารับบาป ก็คือเอาความผิดโยนให้ชาวยิว บอกว่ายิวเป็นคนกบฏ ยิวเป็นคนเผาเมือง เพราะฉะนั้น ต้องจัดการลงโทษยิวอย่างหนัก อิสราเอลก็ได้รับการลงโทษ ข่มเหงรังแกอย่างหนัก จนเกิดการประหารหมู่คริสเตียน ด้วยข้อหาไปเผากรุงโรม ซึ่งเปาโลก็ถูกคุมขังในโรม สมัยนั้น และในที่สุด ก็ถูกประหาร ในช่วงสมัยของจักรพรรดิเนโรตรงนี้แหละ

ในช่วงปี ค.ศ.66 ชาวยิวได้รวมตัวกันก่อกบฏต่อต้านการปกครองของรัฐบาลโรมัน ทนไม่ไหว ที่เนโร ได้มอบหมายให้นายพลเวสปาเชียน แม่ทัพใหญ่รวมกับบุตรชาย ชื่อทิตัส นำทัพไปปราบกบฏชาวยิว ที่เยรูซาเล็ม ที่ยูเดีย ต่อมาเวสปาเชียนได้ครอบครองอำนาจต่อจากเนโร ถูกเรียกตัวกลับไปเป็นจักรพรรดิ ก็มอบอำนาจต่อให้ทิตัสเป็นผู้ดูแลต่อ จนมาถึงปี ค.ศ.70  เวสปาเชียนได้มอบอำนาจให้ทิตัส นำกำลังปิดล้อมกรุงเยรูซาเล็มด้วยกองทัพที่ใหญ่มาก เพราะนานแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว โมโหมาก จนชาวยิวไม่สามารถเดินเข้าออกกรุงเยรูซาเล็มได้ เพราะถูกปิดล้อมไว้หมดเลย เอาไม้ในป่าแถบๆ นั้นมา ปักล้อมไว้ ไม่ให้ใครออกเลย ใครออกมาหาข้าวหาปลา หาเสบียง จับได้ ก็ตรึงไม้กางเขนเลย ชาวยิวล้มตายมหาศาลก่อนที่จะถูกตี ล้อมและฆ่าเผ่าพันธุ์ในที่สุด ในปี ค.ศ.70 ซึ่งพระเยซูบอกนิมิตไว้ล่วงหน้าแล้วว่ามันจะเป็นอย่างนั้น แม้กระทั่งหินก้อนหนึ่ง ที่สร้างวิหาร ก็จะไม่เหลือ ถูกทำลายหมดเลย เพราะว่าเขาจะเอาทอง เผาทองละลาย พอทองละลายลงมา อยู่ในซอกหินต่างๆ พอจะเอาทอง ก็ต้องทุบ ต้องรื้อหิน โค่นหินลงมาหมด เพื่อเอาทองในซอกต่างๆ เหล่านั้น ไม่เหลือสักก้อนหนึ่ง

จนสุดท้าย ทิตัสได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิต่อจากเวสเปเชียน แต่ก็ครองอำนาจอยู่ได้แค่ 2 ปีเท่านั้น ก็เสียชีวิตจากโรคร้าย โรคประหลาด โรคอะไรไม่รู้ ตรงตามถ้อยคำพระเจ้าที่บอกไว้แบบเป๊ะๆ เลย ทุกอย่างบอกไว้ และมันก็เป็นไปตามนั้น

ในบทที่ 9 ข้อที่ 24 จนถึงข้อที่ 27 ที่บอกว่า …

“ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ จะถูกประหาร และไม่มีอะไรเหลือ”

นี่หมายถึงพระเยซู ถูกประหารชีวิต ตายที่ไม้กางเขน นี่คือช่วงสุดท้ายของนิมิตนี้ พระเยซูถูกใช้และถูกประหาร ที่ไม้กางเขน และจะไม่เหลืออะไร? ก็คือไม่มีใครอยู่กับพระองค์ ทุกคนก็หนีหมด รวมทั้งพระเจ้าก็หนีด้วย เพราะพระองค์เป็นบาปแล้ว

“ประชาชนของผู้ครอบครองจะมาทำลายกรุงนั้น” ก็คือกองทัพของผู้ครอบครอง ตามประวัติศาสตร์ คือกองทัพของทิตัส ของโรมัน จะมาทำลายกรุงนั้น  และสถานนมัสการ เกลี้ยงเลย

“วาระสุดท้ายจะมาถึงเหมือนน้ำท่วม” ก็คือฆ่าหมดเลย ลูกเล็กเด็กแดงฆ่าหมด

“สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และวิบัติตามที่กำหนดไว้” มันต้องเป็นไปตามนั้น

“ผู้นั้นจะยืนยันคำมั่นสัญญาเป็นอันมาก เป็นเวลา 1 ของ 7” ผู้นั้น หมายถึงพระเยซู จะทำพันธสัญญา ให้กับมวลมนุษยชาติ เป็นเวลาสมบูรณ์ครบถ้วนที่พระเจ้าวางไว้ 1 ของ 7 นั่นเอง

“แต่กลางของ 7 นั้นเอง เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายบูชาต่างๆ” ที่ตะกี้นี้บอกไปแล้ว ไม่ต้องถวายของต่างๆ ให้กับพระเจ้าอีกต่อไปแล้ว พระเยซูเป็นแพะรับบาปให้กับมวลมนุษยชาติไปหมดแล้ว

ต่อด้วย “แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ จะตั้งสิ่งสะอิดสะเอียน อันเป็นต้นเหตุของวิบัติไว้ที่ด้านหนึ่งของวิหาร”

นี่หมายถึงทิตัส หมายถึงโรมัน ทำสิ่งที่สะอิดสะเอียนต่อวิหารของพระเจ้า พังวิหารของพระเจ้าเลย

ในนี้บอก “ซึ่งเป็นเหตุทำให้เกิดความเริดร้าง” ก็คือวิหารของพระเจ้า ในเยรูซาเล็มถูกเผาหมด

“จวบจนวาระสุดท้ายมาถึงเขา” ก็คือทิตัสในที่สุด อีก 2 ปีต่อมาก็เสียชีวิต ด้วยโรคประหลาด

มันเป๊ะๆ ผมจะย้อนให้ท่านอ่านพระคัมภีร์ตรงนี้นิดหนึ่ง ที่บอกว่า …

“เจ็ดสิบของ ‘เจ็ด’ ทรงกำหนดไว้แล้วสำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้ยกเลิกการล่วงละเมิด ลบล้างบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ที่สุด”

นี่หมายถึงรวมทั้งหมดเลยว่าพระเจ้าตอบมนุษย์ผ่านดาเนียลว่าพระเจ้ากำลังจะทำอย่างนี้ คือสิ่งที่เกิดขึ้นที่ไม้กางเขนนั่นเอง ตอนที่พูดกับดาเนียล พระเจ้าตอบมานี้ ประมาณ 500 กว่าปี ก่อนที่พระเยซูจะเกิด พอพระเยซูคริสต์เกิด ทุกอย่างที่บนไม้กางเขน คือที่พูดนี้ทั้งหมดเลยว่ายกเลิกการล่วงละเมิด การลบล้างบาป คือดาเนียลเป็นตัวแทนของมนุษย์ เป็นตัวแทนของอิสราเอล ดาเนียลอธิษฐานกับพระเจ้า

“เราสัญญากับพระองค์ว่าไม่ทำ เราก็ทำอีกแล้ว เราชั่ว เลวจริงๆ มันแย่จริงๆ”

“เรา” สำหรับดาเนียลแล้ว หมายถึงตัวเขาและชาวอิสราเอล แต่ในพระคัมภีร์จริงๆ หมายถึงมนุษย์ทั้งปวง เป็นอย่างนี้ เพราะมนุษย์เต็มไปด้วยคำสาปแช่ง เพราะมนุษย์มีเชื้อบาปอยู่ในตัว เขาเป็นคนบาป เขาก็ต้องเป็นอย่างนี้แหละ เพราะฉะนั้น ดาเนียลจึงอธิษฐาน (พอผมพูดถึงดาเนียล ขอให้ท่านคิดถึงมนุษย์ทุกคน)

“ขออภัยให้ลูกด้วยเถิด อภัยให้ชาวอิสราเอลอีกทีหนึ่งเถิด ขอทรงช่วย ด้วยเถิด”

เปรียบเทียบกับบุตรน้อยหลงหาย ขอแค่เศษอาหาร ไม่กลับไปแล้ว ไม่อยากอยู่ข้างนอกแล้ว ขอกลับไปบ้าน อภัยด้วยเถิด ขอไปเป็นทาส แต่พระเจ้าตอบคำอธิษฐานให้ดาเนียล ให้กับมนุษยชาติบนโลกใบนี้ ดีกว่าที่เราคิดตั้งมากมาย ดีกว่าตั้งเยอะ

ดาเนียลขอว่า “โปรดอภัยให้ด้วย”

พระเจ้าตอบว่า “ฉันอภัยให้เธอ 70×7”

70×7 แปลว่าสมบูรณ์ครบถ้วน คือพระเจ้าบอกว่า …

“ฉันให้เธอ 70×7 เลย คือไม่ให้อภัยอีกแล้ว เธอไม่ต้องมาขออภัย ฉันอีกแล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องขอแล้ว เพราะว่าความชั่วร้ายได้ถูกเอาออกไปหมดแล้ว”

เวลาเข้าไปหาพระเจ้า ไม่ต้องขออภัยให้ฉันอีกแล้ว ไม่มีการลงโทษใดๆ กับผู้ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์แล้ว เพราะเป็นอิสระแล้ว  พระเยซูเอาความชั่ว ความบาปออกไปแล้ว เอเมน

ท่านจะเห็นภาพแล้วว่าขณะที่มนุษย์ โดยดาเนียลเป็นตัวแทน เขาวิงวอนขอเศษอาหาร พระเจ้าให้เป็นเจ้านายเลย ให้กลับมาเป็นลูก  และเป็นทายาท  เป็นผู้ครอบครองบ้านทั้งหมดเลย ทั้งสวรรค์ทั้งหมดเป็นของเขา มันต่างกันขนาดไหน?  นี่หมายถึงอย่างนั้น

พระเจ้าบอกว่า “เราจะเอาบาปของเจ้าออกไปเลย”

สมมติบาปเป็นก้อนอะไรบางอย่างที่เรากอดไว้ ตอนนี้พระเยซูเอาไปแล้ว มันไม่ได้อยู่ที่เราแล้ว ไปขออภัยบาปอะไรอีก ก่อนที่พระเยซูจะมาเกิด ท่านทำผิดบาป  จากวิญญาณของท่านที่เป็นคนบาป แล้วมันก็ออกมาทางเนื้อหนัง ช่วยตัวเองไม่ได้ เรียกว่าอ่อนแอ พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น จึงต้องพึ่งพระเจ้า พอพระเจ้าส่งพระเยซูคริสต์มาเอาบาปเราออกไปแล้ว วิญญาณเราสะอาดหมดจดแล้ว เราเป็นของพระเจ้า บริสุทธิ์ ไม่มีบาปอีกเลย แม้แต่นิดเดียว ท่านไม่สามารถทำบาปได้อีกเลย แม้แต่นิดเดียว เอเมน (ภายในท่านไม่สามารถทำบาปได้) แต่ร่างกายข้างนอก มันมีเชื้อบาปอยู่ มันก็เผลอไปทำในสิ่งที่เคยทำบนโลกใบนี้ เผลอไปทำวิสัยของมัน วิสัยบาป

เพราะฉะนั้น โรม บทที่ 7 จึงบอก “ข้าพเจ้าน่าสมเพชอย่างไร?” มี 2 ร่างอยู่ในตัว แต่ขอบคุณพระเจ้า ด้วยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ เราเป็นอิสระแล้ว วิญญาณเราเป็นของพระเจ้า วิญญาณเราสะอาดหมดจดแล้ว มันหมายถึงตรงนี้ พระองค์เอาบาปออกไปแล้ว ก็คือคำเผยพระวจนะที่เราอ่านกันว่ายกเลิกการล่วงละเมิด ลบล้างบาป ลบล้างความชั่ว คือเอาสิ่งเหล่านี้ออกไป และนำความชอบธรรมมั่นคงนิรันดร์มาให้ ทูตสวรรค์กาเบรียลบอกดาเนียลอย่างนั้น

พอตอนนี้ท่านจะเห็นภาพเลยว่าในพระเยซูคริสต์ เราเป็นคนชอบธรรม แปลว่าไม่ผิด ไม่ใช่นักโทษ ไม่มีการลงโทษอีกต่อไป เราเป็นคนถูกต้อง ดีงามแล้ว จบเลย

1 โครินธ์ 5:17 บอกว่า “ในพระเยซูคริสต์เราเป็นผู้ที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งเก่าๆ ก็ล่วงไป นี่แน่ะ เป็นสิ่งใหม่ทั้งสิ้น”

 

ถามว่าที่ไหน? ที่วิญญาณของเรา เมื่อเราเชื่อพระเยซูคริสต์ พระเยซูตายที่ไม้กางเขน เพื่อเรา หลั่งพระโลหิต ล้างบาปเราแล้ว ตอนนี้เราถูกสร้างขึ้นมาใหม่ เอเมน

มันหมายถึงตรงนี้มากกว่า คำเผยพระวจนะนี้ มาถึงดาเนียลแล้ว และอิสราเอล และมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ในโรม บันทึกไว้อย่างนี้ว่าเราทั้งหลายได้ตรึงตัวบาปของเรา ไว้กับพระเยซูคริสต์ที่ไม้กางเขนแล้ว ไม่มีบาปในตัวเราอีกแล้ว บัดนี้ ชีวิตของเราอยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่ในวิญญาณของเรา รอรับร่างกายใหม่ในอนาคต เอเมน มันหมายถึงตรงนี้

ในพระเยซูคริสต์ เราจึงถูกชำระ โดยฤทธิ์เดชอำนาจแห่งพระโลหิตพระเยซู บันทึกไว้อย่างนั้น ในพระคัมภีร์ และใน 1 เปโตร2:24 บอกว่า …

“โดยตัวของพระองค์เอง ได้แบกรับเอาความบาปทั้งหลายของเราไว้ที่พระองค์ บนไม้กางเขน เพื่อเราทั้งหลายจะได้ตายต่อบาป และมีชีวิตมาสู่เป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า ด้วยรอยแผลเฆี่ยนของพระเยซู เราทั้งหลายได้รับการรักษาให้หายแล้ว”

หายจากโรคบาป ในวิญญาณของเรา และวันหนึ่งในอนาคตข้างหน้า เมื่อสิ้นโลกนี้ไปแล้ว เมื่อหมดภารกิจบนโลกใบนี้แล้ว สิ่งที่จะออกจากร่างของเราไป ก็คือวิญญาณของเรา ร่างกายก็ทิ้งไปสู่ดิน จบ วิญญาณเราเป็นอิสรภาพ ไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์สถาน รับร่างกายใหม่จากพระเจ้า ซึ่งไม่มีเชื้อบาปอีกต่อไป นั่นคือสิ่งที่เราหวังไว้ พระเจ้าบอกว่ามันจะเป็น ซึ่งมันเป็นแค่ 10% 20% ของที่เหลือเท่านั้นเอง 80 – 90% มันเป็นไปตามคำเผยพระวจนะนี้ทั้งหมดแล้ว เพราะฉะนั้น สิ่งที่เหลือทั้งหมด ก็ควรเป็นไปตามนี้ด้วย เช่นเดียวกัน เป๊ะๆ

เพราะฉะนั้น ในพระคัมภีร์จึงบอกว่าในพระเยซูคริสต์ เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว และเป็นผู้ชอบธรรมตลอดไป ไม่ว่าวันนี้ พรุ่งนี้ ท่านจะทำอะไรผิด ไม่ว่ามะรืนนี้ท่านจะทำอะไรไม่ถูกต้องไม่ได้เกี่ยวกับความชอบธรรมของท่านที่อยู่ในวิญญาณของท่านเลย เข้าใจไหม? ถ้าท่านพึ่งในการกระทำของท่านอยู่ ท่านก็กลับมาเป็นคนบาปเหมือนเดิม อาจารย์เปาโลกำลังพยายามอธิบายอย่างนี้ ให้ผู้คนได้ฟัง เขาไม่เข้าใจ เพราะเขาถือกฎบัญญัติเดิม เขาจะทำด้วยตัวเอง แต่พระเจ้าบอก …

“เธอทำด้วยตัวเองไม่ได้ เธอทำไม่ไหว เธอต้องพึ่งฉัน”

เวลาจะพึ่งฉัน ทำอย่างไร? ก็พึ่งในพระเยซู โดยพึ่งในกฎแห่งวิญญาณ แห่งชีวิตในองค์พระเยซูคริสต์ ที่โรม 8:1 บันทึกเอาไว้ว่า …

“ไม่มีการลงโทษใดๆ สำหรับผู้ที่อยู่ในกฎของวิญญาณในชีวิต ในองค์พระเยซูคริสต์นี้ เพราะกฎของวิญญาณแห่งชีวิต ทำให้เขาเป็นอิสระจากกฎของความบาปและความตาย”

คุณจะอยู่กฎไหน? เลือกเอาข้างหนึ่ง คุณเลือกกฎนี้ คุณก็ทำด้วยตัวเอง ก็ต้องตัดสินด้วยการกระทำของตัวเอง แต่ถ้าคุณอยู่ในกฎของความเชื่อ คุณก็เชื่อพระเยซูลูกเดียว

“ไม่รู้ ฉันเชื่อพระเยซูลูกเดียว ฉันจะทำอะไรในอดีต ฉันไม่รู้ เมื่อวานฉันไปปล้นเขาอยู่เลย วันนี้ ฉันอยู่บนไม้กางเขน บอกฉันเชื่อพระเยซูลูกเดียว”

พระเยซูบอก “พรุ่งนี้เจ้าจะอยู่กับเราในสวรรค์”

“ฉันจะอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์” หมายถึงตรงนั้น

พระเยซูบอก “เราเอาบาปของเจ้าออกไปแล้ว”

พระเยซู “เอาบาปของฉันออกไปแล้ว”

ความเชื่อหมายถึงตรงนี้

และต่อจากคำว่า “และนำความชอบธรรมมั่นคงนิรันดร์มาให้”

ในข้อ 24 สุดท้าย บอกว่า “เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมผู้บริสุทธิ์ที่สุด”

ตรงนี้ เจ็บสุดเลย  นี่คือไฮไลท์ของนิมิตนี้  ของพรนี้ ของข่าวดีนี้ พระเจ้าให้กาเบรียลมาบอกดาเนียล ซึ่งเป็นตัวแทนของมนุษยชาติ ได้รับความชอบธรรม โดยพระเยซูแล้วนะ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ ก็คือเพื่อทำให้คำพยากรณ์ และนิมิตที่พูดถึงพระเยซูคริสต์ว่าจะมาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน มาหลั่งพระโลหิต ชำระบาปให้มนุษย์ เพื่อช่วยมนุษย์ให้พ้นจากความบาปนั้น  พูดมาตั้งแต่เริ่มต้นหน้าแรกปฐมกาล จนถึงหน้าสุดท้ายวิวรณ์นั้น มันสำเร็จ ประทับตรา หมายถึงทำให้สำเร็จ โดยพระเยซูคริสต์นี่แหละ เอเมน เมื่อกลางของ 7 สุดท้ายแห่งคำเผยพระวจนะ ในบทที่ 9 ของดาเนียลนี้  ที่ตรงกลาง ที่บอกว่าพระเยซูคริสต์จะมาลบล้างความบาป เลิกล้มความชั่วร้าย นำเอาความชอบธรรมนิรันดร์มาให้ มันหมายถึงตรงนี้ และมันก็สำเร็จ 500 ปีต่อมา พระเยซูตายที่ไม้กางเขนจริงๆ  และมันก็เป็นไปตามนี้จริงๆ และมันก็เป็นอย่างนั้น มาถึงทุกวันนี้ 2,000 ปีแล้ว

เห็นไหม? มีเหตุ มีผล มีรองรับทุกอย่าง เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ พูดมาหลายพันปีแล้วใช่ไหมว่าพระเยซูจะมาเหยียบหัวมาร เหยียบแล้วที่ไม้กางเขน ปลดมาร และพวกศักดิเทพ อิทธิเทพ ประจานความพ่ายแพ้ของมัน ที่ไม้กางเขน  ในหนังสือโคโลสีบอกไว้อย่างนั้น

“เพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ที่สุด” ไม่ใช่สถานที่ จะเล็งถึงเพื่อเจิมผู้ที่บริสุทธิ์ที่สุด เมื่อพระเยซูเอาความชอบธรรมมา ก็คือคำพยากรณ์ต่างๆ พระเยซูคริสต์ที่ไม้กางเขน พระองค์ทรงประทับตรานิมิตว่ามันสำเร็จแล้ว ตรงไม้กางเขน พระองค์ทรงบอกว่า …

“เสร็จแล้ว … Testelesti … จ่ายหมดแล้ว … สำเร็จแล้ว”

แล้วก็สิ้นพระชนม์จบ แล้วพระองค์ก็เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม ประทับตรา เพื่อเจิมผู้ที่บริสุทธิ์ที่สุด พอพระองค์เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าทรงยกพระเยซูคริสต์ขึ้นสูงสุด ประทานสิทธิอำนาจทั้งหมด ให้กับพระองค์ และทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ภายใต้เท้าของพระองค์ พระองค์ทรงครอบครองอยู่เหนือทุกสิ่ง ตัวนี้แหละ คือผู้บริสุทธิ์ที่สุด ที่ถูกเจิมตั้งไว้ สุดท้าย

เมื่อเราเชื่อในพระเยซูคริสต์ พระเยซูเท่ากับเป็นหัวหน้าของมนุษย์  เป็นผู้ทำทุกอย่างแทนเราหมดเลย พระองค์ตายที่ไม้กางเขน ก็เท่ากับเราตายด้วย พระองค์ชนะ เท่ากับเราชนะด้วย  พระองค์ทรงถูกยกขึ้นมา เราก็ถูกยกด้วย  พระองค์นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์พระเจ้าในสวรรค์สถาน เราก็นั่งด้วย ทำไมเราต้องคลานเข้าไปล่ะ นี่ไม่ได้หมายถึงเราไปเย่อหยิ่งในพระเจ้านะ ไม่ใช่ ผมกำลังพยายามพูดให้ท่านเห็นถึงสิทธิอำนาจว่ามันเป็นอย่างนี้  เรารักพระเจ้า เรารักพระเยซู เราเคารพพระเยซู คนละเรื่องกับเรื่องสิทธิอำนาจ ที่เราจะต้องใช้ต่อไป ต้องรู้ต่อไป  เพราะนี่เป็นข่าวดี เราจะต้องบอกข่าวดีกับลูกหลานต่อไป ถ้าเราทำข่าวดีให้มันน้อยลง ให้มันเบาลงเรื่อยๆ ไปถึงเหลนเรา ข่าวดี มันเลยเป็นข่าวชักไม่ค่อยดีแล้ว เพราะเราต้องทำเองแล้ว ท่านพอเข้าใจไหม? ข่าวเต็ม 100 ท่านเอาไปทำให้ค่อยๆ ลดลงๆ จากคนรุ่นหนึ่ง ไปถึงคนรุ่น 10 อาจจะเหลือข่าวดีแค่ 1% เองว่ามาเชื่อพระเยซู แล้วตาย เผื่อได้ไปสวรรค์ อย่างนี้ไม่ใช่ข่าวดี ข่าวดีของพระเยซูต้อง 100% เต็ม

พระคัมภีร์จึงบอกว่า By Grace through faith แปลว่าโดยพระคุณ ท่านถึงรอด By Grace แปลว่าโดยพระคุณ พระคุณแปลว่าให้ฟรีๆ แต่แค่นั้น ไม่รอด ต้อง Through faith ก็คือผ่านทางความเชื่อศรัทธาจึงจะได้ มันต้อง 2 อันคู่กัน นี่คือข่าวดี

โคโลสี 1:14 บันทึกไว้อย่างนี้ “พระเยซูทรงยกเลิกหนังสือสัญญาที่ผูกมัดเราด้วยกฎเกณฑ์ต่างๆ ซึ่งขัดขวางและต่อต้านเรา พระองค์ทรงเอาหนังสือนี้ออกไปตรึงที่กางเขน”

ถ้าพระคัมภีร์อีกเวอร์ชั่นหนึ่ง บอกว่า “พระองค์ทรงฉีกพันธสัญญานี้ ที่ผูกมัดเราไว้ ด้วยบาปเวรกรรม ความชั่วร้ายต่างๆ ที่มาตั้งแต่บรรพบุรุษของเรา แล้วก็ตรึงไว้ที่ไม้กางเขน เพื่อเราจะได้เป็นอิสระ จากมันเสียทีหนึ่ง จากบาปเวรกรรมเสียทีหนึ่ง”

หมายถึงตรงนั้น  เอเมน และตอนนี้มันอยู่ที่นั่นมา 2,000 ปีแล้ว นี่คือข่าวดีที่ไปถึงเราทุกคน มนุษยชาติบนโลกใบนี้

เพราะฉะนั้น ไม้กางเขน คือสัญลักษณ์ เห็นไม้กางเขน ไม่ใช่เห็นความเศร้าโศกเสียใจ แต่เห็นพระคุณของพระเจ้า และเห็นกรมธรรม์ที่บังคับให้เราต้องใช้เวรกรรม ที่เกิดมา เมื่อไรจะใช้เวรกรรมหมดสักที บาปเวรกรรมนั้น  มันถูกตรึงที่ไม้กางเขน ไม่ได้อยู่ในตัวเราอีกต่อไปแล้ว อย่าให้ใครมาหลอกเราอีกต่อไปว่ามันอยู่ที่ตัวเรา เราต้องทำ ล้างมันออกไป  พระเยซูล้างให้หมดแล้ว พระเยซูลบออกไปหมดแล้ว พระเยซูยกออกไปหมดแล้ว ด้วยโลหิตของพระองค์ และชีวิตของพระองค์ ชัดเจนที่ไม้กางเขน เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

***********************

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  14  พฤษภาคม  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า”

ตอน 17 “ประวัติศาสตร์ตามนิมิตของดาเนียล”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            ทบทวนกันสักนิดในดาเนียล บทที่ 9 เริ่มจากดาเนียลไปอ่านเจอพระคัมภีร์เดิมเยเรมีย์ว่ากรุงเยรูซาเล็มจะถูกทิ้งร้าง และชาวอิสราเอลต้องไปเป็นทาสที่เมืองบาบิโลน เป็นเวลา 70 ปี แล้วตัวเองก็อยู่บาบิโลนมาตั้ง 66 ปีแล้ว เหลือเพียงแค่ 4 ปี ก็จะได้เป็นอิสระแล้ว

ตอนบาบิโลนยึดเยรูซาเล็ม เป็นช่วงเวลาราว 605 ปีก่อน ค.ศ. คือก่อนพระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์ ตอนที่ดาเนียลกำลังอธิษฐานอยู่ ในหนังสือดาเนียล บทที่ 9 ที่เรากำลังบรรยายอยู่นี้ ก็อยู่ในช่วงประมาณ 539 ปีก่อนคริสตราช ก่อนพระเยซูคริสต์เกิด ตามคำเผยพระวจนะก็เหลือแค่ 4 ปี ดาเนียลก็อดอาหาร อธิษฐาน วิงวอน ขอการอภัยจากพระเจ้า ในใจดาเนียลตอนนั้น คงตื่นเต้น เพราะก่อนหน้านี้ คำเผยพระวจนะที่พระเจ้าบอกว่าเยรูซาเล็มต้องถูกยึด กลายเป็นเมืองร้าง เป็นเมืองขึ้น  ชาวอิสราเอลต้องถูกต้อนไปเป็นเชลย สิ่งนี้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ เพราะตัวเขาเองก็เป็นหนึ่งในเหตุการณ์นั้น  คือถูกต้อนไปเป็นเชลยจริงๆ

เริ่มต้นดาเนียล 9:21-27 “²¹ ขณะที่ข้าพเจ้ายังอธิษฐานอยู่นั้น กาเบรียล ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเห็นในนิมิตครั้งก่อน เหาะมาหาข้าพเจ้าอย่างรวดเร็ว ในเวลาถวายเครื่องบูชายามเย็น ²² เขากล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ดาเนียลเอ๋ย เรามาเพื่อให้ท่านประจักษ์แจ้งและเข้าใจ ²³ ทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน พระเจ้าก็ประทานคำตอบซึ่งเราได้นำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง ฉะนั้น จงใคร่ครวญเนื้อความและเข้าใจนิมิตนั้น  ²⁴ “เจ็ดสิบของ ‘เจ็ด’  ทรงกำหนดไว้แล้วสำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้เลิกการล่วงละเมิด เลิกทำบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์และเพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ที่สุด ²⁵ “จงรับรู้และเข้าใจข้อนี้เถิด คือตั้งแต่มีพระราชกฤษฎีกาให้กอบกู้และสร้างเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมีเจ็ดของ ‘เจ็ด’ และหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ จะมีการสร้างถนนหนทางและคูเมือง แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก ²⁶ หลังจากหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้จะถูกประหารและจะไม่เหลืออะไร  ประชาชนของผู้ครอบครอง จะมาทำลายกรุงนั้นและสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดไว้   ²⁷ ผู้นั้น จะยืนยันคำมั่นสัญญากับคนเป็นอันมากเป็นเวลาหนึ่งของ ‘เจ็ด’ แต่กลางของ ‘เจ็ด’ นั้นเอง เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายต่างๆ แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ จะตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนอันเป็นต้นเหตุของวิบัติไว้ที่ด้านหนึ่งของพระวิหาร ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความเริศร้าง จวบจนวาระสุดท้ายมาถึงเขา ตามที่กำหนดไว้”

 

เขาบอกทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน พระเจ้าประทานคำตอบ ซึ่งเรานำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง “ท่าน” ก็คือดาเนียล เป็นตัวแทนของอิสราเอล … อิสราเอลเป็นที่รักยิ่งของพระเจ้า อิสราเอลเป็นตัวแทนของมนุษย์บนโลกใบนี้ ท่านเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงรักยิ่ง ถูกหรือไม่ถูก? คำตอบนี้มาถึงเราด้วย เอเมน

ครั้งที่แล้ว เราได้ย้ำกันตรงประเด็น ในข้อที่ 23 ที่บอกว่า “ดาเนียลเอ๋ย เรามาเพื่อให้ท่านประจักษ์แจ้งและเข้าใจ ทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน พระเจ้าประทานคำตอบ ซึ่งเรานำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง ฉะนั้น จงใคร่ครวญและเข้าใจในนิมิตนั้นเถิด”

พระเจ้ากำลังบอกมนุษย์ทั้งหมดว่าจงใคร่ครวญและฟังนะ นี่เป็นจริง ฉันทำเพื่อเธอ ทูตสวรรค์บอกว่าทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน  พระเจ้าก็ประทานคำตอบให้แล้ว อธิษฐานยังไม่ทันเสร็จเลย แค่เริ่ม

“ข้าแต่ …”

ตอบแล้ว จบแล้ว  เวลาเราอธิษฐาน

“ข้าแต่พระเจ้า …”

แค่เริ่มต้นอธิษฐาน พระเจ้าตอบแล้ว พระเจ้ารู้ล่วงหน้าหมดแล้ว คิดอะไรอยู่ในใจ จะอธิษฐานขออะไร? พระองค์ก็ได้เตรียมคำตอบไว้ให้ดีที่สุดกว่าที่ที่มนุษย์จะคิดได้ด้วยซ้ำ พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น และแผนการของพระเจ้า จัดเตรียมไว้ให้นั้น  จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ ดาเนียลอาจจะแค่ทูลขอให้ประเทศของเขา ชนชาติของเขา คืออิสราเอล ได้มีโอกาสกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนจริงๆ ตามคำเผยพระวจนะ และขอพระเจ้าเมตตาช่วยเหลือชาวอิสราเอล และลูกหลานของเขา ประชาชนของเขา  อย่าดื้อกับพระเจ้าอีกเลย  อย่าทำบาปอีกเลย อย่าเป็นปฏิปักษ์กับพระเจ้าอีกนะ เขาคงคิดว่าอย่างนั้น แต่พระเจ้าบอกว่าสิ่งที่พระองค์เตรียมไว้ให้นั้น ดีกว่านี้  และเป็นแผนการของพระองค์ที่ดีที่สุด

ภาษาฮีบรู ตรงนี้แปลว่าทูตสวรรค์มาบอกว่าพระเจ้าได้เตรียมคำตอบนั้น จงฟังให้ดีๆ คำตอบนั้น เป็นสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับเจ้า พูดคำนี้เลย

จำได้ไหมครับว่าตัวอย่างในครั้งที่แล้ว ที่บอกว่าคำตอบของพระเจ้า ก็เหมือนคำตอบของพ่อ ในเรื่องบุตรน้อยหลงหาย ที่ลูกชายกลับมาขอเป็นลูกจ้าง เพื่อแลกกับเศษอาหาร แต่พ่อก็บอกว่าอย่ามัวแต่ขอเศษอาหารเลย มาเป็นลูกเราดีกว่า จัดงานเลี้ยงไว้ให้เลย  แล้วยังแถมเป็นเจ้าของมรดกต่างๆ เป็นทายาทเลย ไม่ต่างกัน เรามนุษย์คิดแค่จะไปเป็นทาส ถ้าพระเจ้าจะให้เป็นบุตรเลย ไม่เป็นบุตรธรรมดา เป็นทายาท เป็นทายาทแปลว่ามีมรดกให้ด้วย เป็นเจ้าของคฤหาสน์เลย  ยกตัวอย่างให้เห็นว่าพระเจ้าเตรียมสิ่งดีให้กับมนุษย์เสมอ

และประเด็นที่เราจะมาดูกัน ในวันนี้ ก็คือคำตอบของกาเบรียล ซึ่งเป็นแผนการของพระเจ้า ซี่งจัดเตรียมไว้ให้มนุษย์ทุกคน

นี่ก็คือส่วนหนึ่งของข่าวดี ที่เราจะต้องได้ยินได้ฟัง จะได้ไปบอกคนอื่น ที่เขายังไม่รู้ ยังไม่ได้มาเชื่อพระเยซู ยังไม่ได้มาเป็นคริสเตียน เขาจะได้ยินข่าวดีนี้ เพราะข่าวดีนี้ พระเจ้าต้องการให้มนุษย์ทุกคนได้ มนุษย์สำคัญที่สุดบนโลกใบนี้ ในสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างทั้งสิ้น เพราะว่ามนุษย์เป็นลูกของพระองค์ เป็นพระฉายของพระองค์นั่นเอง ก่อนที่จะมาดูรายละเอียดว่าคำตอบที่กาเบรียลนำมาบอกให้ฟังนั้น  หมายถึงอะไร? ผมจะอ่านประวัติศาสตร์ก่อน

ประวัติศาสตร์ คือเรื่องจริงที่มันเกิดขึ้นแล้ว มีร่องรอยหลักฐานที่จดบันทึกไว้ทั้งหมด เราเรียกว่าประวัติศาสตร์ ผมจะอ่านประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเรื่องกรุงเยรูซาเล็ม

 

ประวัติศาสตร์เมืองเยรูซาเล็ม

ไม่ได้เกี่ยวกับเฉพาะชาวยิว ที่เรารู้ว่าตอนนี้อยู่เยรูซาเล็ม ไม่ได้หมายถึงเกี่ยวพันกับชาวคริสต์ แต่เกี่ยวพันกับมนุษย์ทั้งโลก รวมทั้งเราด้วย

เยรูซาเล็ม  เป็นเมืองหลวงทางศาสนาของประชากรกว่าครึ่งหนึ่ง ของมวลมนุษยชาติ ….สำหรับชาวยิว  เยรูซาเล็ม เป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังในอนาคต  ..  สำหรับชาวคริสต์ เยรูซาเล็ม เป็นเมืองที่ เป็นพยานถึงการสิ้นพระชนม์  และการคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์

เยรูซาเล็ม ได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในโลก อีกทั้ง ยังเป็นเมืองแห่งความทารุณโหดร้ายแห่งสงคราม   ที่ประตูเมืองแห่งนี้  มีการสู้รบ  มากกว่าเมืองใดใดในโลก … เมืองเยรูซาเล็ม  เคยถูกล้อมมากกว่า 50 ครั้ง  เคยถูกยึด 36 ครั้ง   และเคยถูกทำลายมาแล้ว กว่า 10 ครั้ง  … ไม่มีการบันทึกไว้ชัดเจนว่า  กรุงเยรูซาเลมเริ่มมีขึ้นมาเมื่อใด   ครั้งแรกที่พระคัมภีร์กล่าวถึงเมืองนี้  ก็คือในสมัยอับราฮัม โดยมีชื่อว่า “ซาเล็ม”  ซึ่งแปลว่า  “สันติสุข”

ในศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสตกาล กษัตริย์เดวิด ได้ยึดเมืองนี้  และตั้งเป็นเมืองหลวง  โดยนำหีบพันธสัญญามาตั้งไว้ … พระเจ้านำดาวิด บอกให้ดาวิดทำอย่างนี้

ปี 965-922 ก่อนคริสตกาล กษัตริย์ซาโลมอน โอรสของกษัตริย์เดวิดได้ปรับปรุงเมืองนี้ และสร้างพระวิหาร แห่งพระเจ้าสูงสุด

วิหารเริ่มสร้างขึ้น  ตอนสมัยดาวิด ยังใช้พลับพลา สร้างด้วยมือ แบบโมเสส พอลูก คือซาโลมอน สร้างเป็นวิหาร เป็นอิฐ เคลื่อนที่ไม่ได้ เรียกว่าวิหารของซาโลมอน ในกรุงเยรูซาเล็ม

ประมาณ 600 ปี ก่อนคริสตกาล อาณาจักรบาบิโลน ได้ยึดกรุงเยรูซาเลม ทำลายพระวิหารและกวาดต้อนชาวยิวไปเป็นทาสที่เมืองบาบิโลน ทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นเมืองร้าง

ประมาณ 540 ปี ก่อนคริสตกาล ชาวยิวได้กลับสู่กรุงเยรูซาเลม และสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ … ซึ่งเรากำลังจะเรียนต่อไป

ประมาณ 332 ปี ก่อนคริสตกาล กษัตริย์อเล็กซานเดอร์มหาราช แห่งกรีก  ได้ยึดกรุงเยรูซาเล็ม

ประมาณ 168  ปี ก่อนคริสตกาล  กษัตริย์อันติโอกัส ได้ทำลายกำแพงเมืองเยรูซาเลม

ประมาณ 63  ปี ก่อนคริสตกาล  อาณาจักรโรม ได้ยึดเมืองเยรูซาเล็ม

ประมาณ 37  ปี ก่อนคริสตกาล  เฮโรด ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์ของชาวยิว  พระองค์ได้ทำการปรับปรุง กรุงเยรูซาเล็มให้กลับมาสวยงาม และได้สร้างกำแพงและพระวิหาร … ใช้ชื่อว่าวิหารของเฮโรด ขึ้นใหม่ อย่างสวยงามกว่า (ช่วงที่พระเยซูมาเป็นมนุษย์ ก็คือในสมัยกษัตริย์เฮโรดนี้)

ท่านเข้าใจแล้วนะ พระเยซูเกิดช่วงนี้ ช่วงเฮโรดเป็นกษัตริย์ของชาวยิว ที่ถูกแต่งตั้ง โดยโรม

พระคัมภีร์มีบันทึกไว้ว่าเฮโรด มีพระราชโองการ ให้ประหารเด็กทุกคนในหมู่บ้านเบธเลเฮม เพราะทรงหวาดกลัวว่าเด็กที่เกิดใหม่จะเติบโตขึ้นมาเป็น “กษัตริย์แห่งชาวยิว” เพราะเข้าใจผิดว่าคำเผยพระวจนะบอกล่วงหน้า ในช่วงนี้ จะมีบุคคลหนึ่งมาเกิด เป็นกษัตริย์ของชาวยิว แต่ความหมายตรงนี้ คือกษัตริย์ทางวิญญาณ หมายถึงพระเยซู แต่เฮโรดตกใจ กลัวว่าจะเป็นกษัตริย์ ธรรมดา ไม่เข้าใจหรอก ก็กลัวไว้ก่อน คิดว่าจะมาเป็นกษัตริย์แทนเขา ก็เลยตัดสินใจฆ่า ตั้งแต่อายุ 2 ขวบลงมา

ปี ค.ศ.70  กรุงเยรูซาเลมถูกทำลายโดยกองทัพ โรมัน  นำโดย ทีตัส

หลังปี ค.ศ.70 ชาวยิวได้รวมตัวก่อกบฎต่อต้านการปกครองของรัฐบาลโรมัน ส่งผลให้จักรพรรดิ์เวสปาเซียน มีพระบัญชาให้ทีตัส แม่ทัพใหญ่ แห่งกองทัพโรมัน ปิดล้อมกรุงเยรูซาเล็มจนชาวยิวไม่สามารถเดินทางเข้าออกจากกรุงเยรูซาเล็มได้ ประมาณกันว่ามีชาวยิวเสียชีวิต ในสงครามครั้งนี้ กว่าล้านคน

ปี ค.ศ.132-135 จักรพรรดิเอเดรียน ได้สร้างกรุงเยรูซาเลมขึ้นใหม่ และสร้างสถานนมัสการตามแบบอย่างของโรมัน ตั้งชื่อว่า “เอลีอา กาปีโตลียา” ในช่วงนี้ พวกยิวถูกห้ามเข้าเมืองเด็ดขาด หากจับได้จะมีโทษประหารชีวิต

ปี ค.ศ.330  จักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 ผู้กลับใจมาเชื่อพระเยซู เป็นจักรพรรดิ์โรมัน ได้เปลี่ยนกรุงเยรูซาเลมให้เป็นเมืองคริสต์

ปี ค.ศ.614 ชาวเปอร์เซียยึดกรุงเยรูซาเลม และทำลายวัดวาอารามต่างๆ

ปี ค.ศ.636  เยรูซาเลมตกอยู่ภายในอำนาจของอาหรับ ซึ่งได้รักษาอำนาจนี้เป็นเวลา 500 ปี

ปี ค.ศ.1099 กรุงเยรูซาเลมถูกยึดจากสงครามครูเสด และกลายเป็นที่ตั้งของอาณาจักรละติน

ปี ค.ศ.1517 เมืองตกอยู่ในเงื้อมมือของชาวเติร์ก และอยู่ในการปกครองตลอด 400 ปี

ปี ค.ศ.1917 พันธมิตรได้ยึดกรุงเยรูซาเลม และให้อยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษ ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 1 – 2

พอจบสงครามโลก ครั้งที่ 2 เริ่มเข้าที่แล้ว หลายคนก็เป็นอยู่ในตอนนี้ว่าผ่านสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อพันธมิตรชนะ ก็ได้ยื่นข้อเสนอให้ศาลในขณะนั้น  ที่พิพากษาเรื่องเกี่ยวกับกรณีสงคราม กรณีต้องจ่ายค่าใช้หนี้ คนไหนแพ้

สรุปแล้ว ตอนนั้น ได้มีทำพันธสัญญาเกิดขึ้น และได้อนุญาตให้ชาวอิสราเอลทั้งหมด ที่ไม่ได้มีประเทศอยู่ ตั้งหลายปีมาแล้ว สามารถกลับมายังประเทศของตนเองได้ ที่ประเทศอิสราเอลในปัจจุบันนี้ เข้ามารวมตั้งประเทศอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง จากไม่มีแล้ว หายไปแล้ว  เป็นศูนย์ไปแล้ว เหมือนประเทศเกิดใหม่อีกที มีแต่ประชากร แต่ไม่มีประเทศ ประชากรไปอยู่ไหน? อยู่ในประเทศโน้นประเทศนี้ อยู่ในอเมริกา อยู่ในยุโรป อยู่ในประเทศไทยก็มี ยิวทั้งหลายทั่วโลก ก็แห่กันกลับไปตั้งรกราก กลับไปอยู่ที่เดิม ทุกวันนี้ ตอนนั้น ปี ค.ศ.1948

ปี ค.ศ.1948 เกิดสงครามระหว่างยิวและอาหรับ … ไปตั้งแล้ว อาหรับ ประเทศที่อยู่ข้างๆ อยู่ดีๆ มาได้อย่างไร? ก็เห็นว่ามีพวกมากกว่า ก็เลยพยายามที่จะเข้าไป ขับไล่ชาวยิว ชาวอิสราเอล

เกิดสงครามระหว่างยิวและอาหรับ กรุงเยรูซาเลมถูกแบ่งดินแดนเป็นเยรูซาเลมตะวันตก ปกครองโดยอิสราเอล และเยรูซาเลมตะวันออก ปกครองโดยจอร์แดน

ปี ค.ศ. 1967 มีสงคราม 6 วัน อิสราเอลได้ยึดเยรูซาเลมตะวันออก ซึ่งเคยอยู่ภายใต้การปกครองของจอร์แดน  และประกาศให้เยรูซาเล็มเป็นเมืองหลวงของประเทศอิสราเอล

นี่คือประวัติศาสตร์ ให้ท่านเห็นภาพการเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น อย่างที่ผมบอกท่าน เมื่อพูดถึงเยรูซาเล็มเมื่อไร? ท่านจงนึกถึงภาพ เหมือนเยรูซาเล็มเป็นตัวดำเนินเรื่องระหว่างพระเจ้า ติดต่อกับมนุษย์อย่างไร? จะพาให้มนุษย์หลุดพ้นจากความบาป คำสาปแช่ง เยรูซาเล็ม เหมือนสถานที่การดำเนินเรื่อง สำหรับบุคคลที่แสดง ก็คือชาวยิว อิสราเอล

ประวัติศาสตร์ที่ผมพูดมานี้ คือแผนการของพระเจ้า ที่เปิดเผยในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล และหนึ่งในนั้น เรากำลังเรียนในหนังสือดาเนียล บทที่ 9 นี้

พระคัมภีร์ทั้งเล่ม คือการบอกล่วงหน้า ถึงแผนการล่วงหน้าของพระเจ้า ที่จะมาช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นจากความบาป ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย  แล้วเฉพาะเรื่องของดาเนียล ที่เรากำลังเรียนอยู่ตอนนี้ มันช่วง 600 ปีก่อนพระเยซูคริสต์จะเกิด  หรือประมาณ 2,600 ปีนับย้อนไปจากนี้

คราวนี้เรามาเข้าเรื่องในพระคัมภีร์ดาเนียล  บทที่ 9   มาดูว่าสิ่งที่ทูตสวรรค์กาเบรียลได้ตอบดาเนียลนั้น มีความหมายอย่างไร?  และตรงตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงอย่างไรบ้าง? ฟังแล้วเต็มไปด้วยความเชื่อ เต็มไปด้วยความหวังใจ เต็มไปด้วยความชุ่มชื่นใจว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่จริงๆ เรานึกว่าเรามาเชื่อพระเยซู ดีใจแล้ว เราไม่นึกว่าเรื่องราวของพระองค์ละเอียดยิ๊บ และจะยิ่งใหญ่อย่างนี้จริงๆ เลย เราก็เคยเชื่อว่าพระองค์ทรงครองโลกทั้งหมด ดูแลทุกอย่าง แต่พอเรามาเห็นรายละเอียดต่างๆ ที่พระองค์ทรงทำ และให้มันเกิดขึ้นจริงๆ ที่ผ่านมาแล้ว มีหลักฐานด้วย  เรายิ่งเกิดความชุ่มชื่นใจ รู้สึกพระเจ้ายิ่งใหญ่กว่าเดิม จริงๆ เท่าเดิมแหละ แต่ความรู้สึกยิ่งใหญ่กว่าเดิม เรานั่นแหละเปลี่ยน พระเจ้าไม่ได้เปลี่ยน

เริ่มที่ข้อ 24 ที่บอกว่า “จงใคร่ครวญเนื้อความและเข้าใจนิมิตนั้น เจ็ดสิบของ ‘เจ็ด’ ทรงกำหนดไว้แล้ว สำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้เลิกการล่วงละเมิด เลิกทำบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์และเพื่อเจิมผู้บริสุทธิ์ที่สุด”

มีคนที่เขาศึกษาพระคัมภีร์เคยบอกไว้ว่าในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลทั้งหมด ในข้อนี้ ที่เรากำลังจะตีความ ยากที่สุด  ยากตรงที่ “70” ของ “7” หลายคนก็พยายามจะเชื่อมโยงภาษาเดิมบ้าง? นับวัน นับเดือน นับปีให้ได้ บางทฤษฎีก็เรียก “70” ตรงนี้ว่าเป็น 70 สัปดาห์ 70 สัปตะ 70 ทศวรรษ อะไรก็ว่าไป ผมก็ได้ค้นคว้าและศึกษามาหลายทฤษฎีแล้ว แล้วก็ได้สรุปว่า 70 นี้ ไม่รู้เหมือนกัน  ไม่มีใครฟันธงสักคนว่าเป็นอย่างไร? ทุกคนที่เขาศึกษาทุกยุคทุกสมัย หลายร้อยปีแล้ว สรุป …

หนึ่งอาจจะเป็นอย่างนี้

สองอาจจะเป็นอย่างนี้

สรุปมา 9 ข้อ แล้วก็บอกว่าใน 9 ข้อ ไม่แน่อาจจะข้อไหน? จบ เลิก เก็บสมุด กลับบ้าน เสียเวลาไป 20 กว่าปี อะไรประมาณนั้น เพราะฉะนั้น ผมเสียเวลาน้อยกว่าเขา ก็สรุปว่าไม่รู้เหมือนกัน

บางคนบอกไว้อย่างนี้ว่ามันอาจเป็นเพียงแค่สัญลักษณ์ ที่บ่งบอกถึงความสมบูรณ์ครบถ้วน ซึ่งผมเชื่อ ผมชอบอันนี้มากกว่า

สรุปแล้ว คือเป็นสัญลักษณ์อันหนึ่ง เป็นตัวเลขที่บอกถึงความครบถ้วน ความบริบูรณ์ ความสมบูรณ์ เพราะพระคัมภีร์มีหลายแห่งที่ใช้เลข 7 เพื่อบอกความหมายในลักษณะอย่างนี้ เช่น พระเจ้าทรงใช้เวลาสร้างโลก 6 วัน และหยุดพักในวันที่ 7 คือมันครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว วันสะบาโต คือวันที่ 7 เพราะมันครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว ที่พระเยซูบอกให้เราอภัยให้คน 70×7 ก็คือเป็นการยกโทษให้แบบสมบูรณ์ ยกโทษแน่นอน คือเราไม่ได้คิดอะไรเลย

คำว่า “ยกโทษแน่นอน” ก็คือเราไม่ได้คิดโกรธเขาเลย แม้แต่นิดหนึ่ง เมื่อเราเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์ เราไม่มียกโทษให้ใครแล้ว เพราะมันไม่มีโกรธ ไม่มีถือโทษ แล้วจะไปยกโทษอะไรเล่า เข้าใจหรือเปล่า?  เหมือนเราเกิดใหม่ในพระคริสต์ เราเกิดใหม่ พระเจ้าไม่ต้องอภัยให้เราแล้ว เราไม่ต้องมานั่ง พระเจ้าขออภัยให้ลูกด้วย เพราะอภัยให้ 70×7 ไปแล้ว แปลว่าอภัยให้เรา 490 ครั้งเหรอ ไม่ใช่ แปลว่าอภัยให้เราแบบครบถ้วนบริบูรณ์ไปแล้ว  ไม่ต้องมาขออีก เข้าใจไหม?  ผมเชื่ออย่างนี้มากกว่า คำว่า “7” ตรงนี้ คือครบถ้วนบริบูรณ์

เพราะฉะนั้น ตัวเลข 7 ในที่นี้ ก็คือช่วงเวลาที่พระเจ้ากำหนดไว้ คือแผนการพอดี ครบ เท่าไรไม่รู้ มีพระองค์ผู้เดียวที่ทราบ คือพระบิดา เหมือนที่เราเรียนรู้เรื่องราวก่อนหน้านี้ บทที่ 8 ที่บอกวาระ ครึ่งวาระ สองวาระ สามวาระ แล้วเราก็สรุปวาระ ก็คือช่วงเวลา ก็มีเวลาหนึ่ง จบ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ใจความที่สำคัญของความหมายในข้อนี้ มันไม่ได้อยู่ที่ระยะเวลา แต่อยู่ที่ มันเกิดอะไรขึ้น  และมันเกิดขึ้นตามนั้นจริงไหม และสิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้น มีความหมาย มีความสำคัญต่อเรา  มนุษย์บนโลกใบนี้อย่างไรบ้างต่างหาก ตรงนี้สำคัญที่สุด เพราะฉะนั้น อย่าทิ้งตรงนี้ เสียเวลาไปนั่งหา 7777

นี่ข่าวสารมาจากพระเจ้า มาถึงมนุษย์ทุกคน มาถึงเราด้วย  70 ของ 7 ทรงกำหนดไว้แล้ว สำหรับพี่น้องร่วมชาติ ก็คือเวลาช่วงหนึ่ง ได้กำหนดแล้ว พี่น้องร่วมชาติ นครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้เลิกการล่วงละเมิด เลิกทำบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ เพื่อเจิมผู้บริสุทธิ์ที่สุด

คำว่า “เลิกการล่วงละเมิด” เลิกทำบาปตรงนี้  ภาษาไทยอาจจะใช้คำที่ไม่ค่อยจะตรงนักกับความหมายเดิม เพราะถ้าแปลตามภาษาเดิม ตรงนี้หมายถึงพระเจ้าเตรียมการลบล้าง การทำให้สิ้นสุดของความบาป และคำสาปแช่งที่ต้องชดใช้ เนื่องจากเหตุแห่งการทำบาป

ภาษาอังกฤษ คือ To finish the transation to make and ate of end. ก็คือเอาความบาปออกไป เอาการลงโทษออกไป  พระเจ้าเตรียมตรงนี้ไว้ให้ จะเห็นภาพชัดเจน  ความหมายของข้อนี้ ก็คือในช่วงเวลาที่พระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้ สำหรับมวลมนุษยชาติ พระองค์จะทรงลบล้างความบาป ความชั่วร้ายให้จบสิ้นไปสักทีหนึ่ง ไม่ใช่จากอิสราเอลอย่างเดียว  ไม่ใช่จากชีวิตของดาเนียลอย่างเดียว แต่จากชีวิตของมวลมนุษยชาติ มนุษย์ไม่ต้องรับโทษของความบาปอีกต่อไป ก็คือคำสาปแช่งนั่นเอง และจะได้กลับมาเป็นผู้ชอบธรรมอย่างถาวรนิรันดร์ มาเป็นลูกของพระเจ้า

กลับมาที่ 70 ของ 7 อีกทีหนึ่ง ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถรู้ได้ว่าจริงๆ แล้ว คือระยะเวลาเท่าไร? แต่จากระยะเวลาที่เราอ่านในข้อที่ 24-27 พอสรุปได้ว่าเหตุการณ์ตรงนี้ ถูกแบ่งออกเป็น 3 ช่วงใหญ่ๆ พระเจ้าบอกว่ามันแบ่งออกเป็น 3 เหตุการณ์

ช่วงที่ 1 ในพระคัมภีร์เขียนว่า 7 ของ 7 แปลว่าไม่รู้ ต้องการแค่นี้

ช่วงที่ 2 เรียกว่า 62 ของ 7 ระยะเวลาเท่าไร? ไม่รู้

ช่วงที่ 3 เรียกว่า 1 ของ 7 นานเท่าไร? ไม่รู้

มาดูกันว่าแต่ละช่วงเกิดอะไรขึ้นบ้าง? เริ่มต้นจากช่วงที่ 1 ในข้อ 25 คือตั้งแต่มีพระราชกฤษฎีกาให้กอบกู้และสร้างเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมีเจ็ดของ ‘เจ็ด’

7 ของ 7 เริ่มต้นตอนที่กษัตริย์ไซรัสได้ออกพระราชกฤษฎีกาให้ชาวยิว ชาวอิสราเอล ที่เป็นเชลยอยู่ สามารถกลับไปยังบ้านเกิดเมืองนอน ไปกอบกู้ ไปฟื้นฟูประเทศของตัวเองได้ ที่เยรูซาเล็ม ซึ่งพระคัมภีร์ได้บันทึกเอาไว้ในเอสรา 1:1-3

เอสรา 1:1-3 “¹ ในปีที่หนึ่งของรัชกาลกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำให้พระดำรัสของพระองค์ ที่ตรัสผ่านทางเยเรมีย์สำเร็จ โดยองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดลใจกษัตริย์ไซรัส แห่งเปอร์เซีย ให้ออกประกาศทั่วราชอาณาจักรของพระองค์ และให้บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ความว่า ² “กษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย ตรัสดังนี้ว่า “‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ ได้ประทานราชอาณาจักรทั้งสิ้นของโลกนี้แก่ข้าพเจ้า และได้ทรงมอบหมายให้ข้าพเจ้า สร้างพระวิหารถวายแด่พระองค์ ที่เยรูซาเล็มในเขตยูดาห์ ³ ผู้ใดในหมู่พวกท่านที่เป็นประชากรของพระเจ้า ขอให้พระเจ้าของเขาสถิตกับเขา และให้เขากลับไปยังเยรูซาเล็มในยูดาห์ และสร้างพระวิหารของพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล พระเจ้าผู้ประทับในเยรูซาเล็ม”

 

นี่คือกฤษฎีกาที่ออกโดย “ไซรัส” เรากลับมาดาเนียล 9:25 “ตั้งแต่มีพระราชกฤษฎีกาให้กอบกู้และสร้างเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมีเจ็ดของ ‘เจ็ด’”

จะมีช่วงเวลานี้  เพราะฉะนั้น ช่วงแรก คือ 7 ของ 7 จะเริ่มต้นที่การออกพระราชกฤษฎีกาของกษัตริย์ไซรัส และไปสิ้นสุดที่ผู้ที่พระเจ้าเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง

เรามาดูตรงนี้ว่าคือใคร? คำว่า “ผู้ที่พระเจ้าเจิมตั้งไว้” ภาษาเดิมใช้คำว่า “Annointed one” คือผู้ที่ถูกเลือกไว้ว่าจะใช้ แปลแค่นี้นะ ซึ่งส่วนใหญ่ชอบไปแปลว่าพระเยซู พระคัมภีร์เดิมไม่ได้หมายถึงพระเยซูผู้เดียว เยอะแยะไปหมดเลย อาโรน ก็เป็น Annointed one โมเสสก็เป็น Annointed one ดาวิดก็เป็น Annointed one คือผู้ที่ถูกเจิม เรียกเอาไว้ ใช้อะไรบางอย่าง ที่พระเจ้าจะใช้เป็นพิเศษแค่นั้นเอง ซึ่งจริงๆ แล้วคำว่า “ปุโรหิต” หรือ “ผู้เผยพระวจนะ” ก็เป็นผู้ที่พระเจ้าเจิมไว้ ตั้งไว้เหมือนกัน และในข้อนี้ เป็นไปได้ว่าน่าจะหมายถึงเอสรา … เอสราเป็น Annointed one ได้ เพราะว่าเขาอยู่ในตระกูลปุโรหิต อยู่ในเชื้อสายอาโรน อาโรนเป็นต้นตระกูลของกลุ่มชนชาติอิสราเอลที่พระเจ้าเลือกเป็นพิเศษให้เป็นปุโรหิต พระเจ้าจะใช้เฉพาะญาติพี่น้องวงศ์ตระกูลนี้ เป็นปุโรหิต และเอสราก็เป็นเชื้อสายของอาโรนด้วย จบไปแล้ว หนึ่งช่วง

ช่วงที่ 1 ก็คือตั้งแต่ออกกฤษฎีกาให้กลับไปกรุงเยรูซาเล็มได้ จนกระทั่งเจอคนที่จะเป็นคนนำทัพ คือเอสรา กลับไปสร้างกรุงเยรูซาเล็มใหม่ กลับไปรื้อฟื้นการนมัสการ กลับไปรื้อฟื้นวิหารของพระเจ้าในกรุงเยรูซาเล็ม

มาถึงช่วงที่ 2 หกสิบสองของเจ็ด จะมีการสร้างถนนหนทางและคูเมือง แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก  พระเจ้าบอกแล้วเป็นอย่างไร? จำประวัติศาสตร์ของเมืองเยรูซาเล็มที่ผมได้อ่านให้ฟัง เมื่อตอนต้นได้ไหมครับ? เยรูซาเล็มถูกยึด ถูกทำลาย แล้วก็ได้รับการสร้างใหม่ แล้วก็ถูกทำลายอีก แล้วก็สร้างใหม่อีก ชาวยิวถูกข่มเหงรังแก นับครั้งไม่ถ้วน สงครามหลายครั้งทำลายชีวิตชาวอิสราเอล ชาวยิวไปมากมายมหาศาล และนี่คือหนึ่งในจำนวนนั้น คือความหมายของช่วงที่ 2 “62 ของ 7” ที่บอกว่าจะมีการสร้างถนนหนทางคูเมือง แต่ในช่วงนี้เป็นช่วงทุกข์ยากลำบาก

พอช่วงแรกจบลงที่เอสราพาคนกลับไปรื้อฟื้น หลังจาก 70 ปี ได้เงินสนับสนุนจากรัฐบาลของไซรัส จากเปอร์เซีย ก็ไปสร้างเมือง สร้างอะไรต่างๆ เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาใหม่ สวยสดงดงาม จบ

เริ่มช่วงที่ 2 ที่สวยสดงดงาม ก็เริ่มมีคูคลองเมือง อะไรต่างๆ พอเริ่มมีคูคลองเมืองปุ๊บ เริ่มต้นทุกข์ยากลำบากแล้ว เพราะความโปรดปรานที่พระเจ้าให้ผ่านทางกษัตริย์ไซรัส แห่งเปอร์เซีย และมีเดียที่ครอบครองขณะนั้น มีเดียเปอร์เซียเริ่มแพ้สงคราม คนที่เข้ามาครอบครองบาบิโลน และครอบครองไปถึงเยรูซาเล็ม ในแถบนั้นทั้งหมด ก็คือกรีก อเล็กซานเดอร์มหาราชเข้ามา พอเปลี่ยนมือปุ๊บ ความโปรดปรานหมดไปด้วย ก็เริ่มถูกรังแก … รังแกมาก รังแกน้อย แล้วแต่พระเจ้าจะให้ใครมาครอบครอง แต่ไม่เคยเป็นอิสระเลย เป็นทาสเขามาตลอด ถูกเขาแกล้งตลอด ถูกเขาข่มเหงตลอด

อเล็กซานเดอร์มาครอบครองแป๊บเดียวเอง เพราะอเล็กซานเดอร์ เสียชีวิตไปอย่างเร็วมาก ยังพระชนม์น้อยมาก ทหารคนสนิทที่อยู่กับอเล็กซานเดอร์ ก็แย่งอำนาจกัน แบ่งกันครอบครอง ที่เป็นหัวใหญ่ๆ เลยของกรีก ก็มี 2 ขั้วใหญ่ๆ ขั้วหนึ่งเรียกว่าทอลามี คือตระกูลทอลามี อยู่อียิปต์ และอีกขั้วหนึ่งเรียกว่าเซรูซิส อยู่ซีเรีย แล้วทั้งสองอันนี้ ตรงกลาง คือเยรูซาเล็ม เขาสองกลุ่มบางทีก็ทะเลาะกัน แย่งกันไปแย่งกันมา แย่งอำนาจกัน ก็เชื้อสายกรีกนั่นแหละ แต่แย่งอำนาจกัน และมีเยรูซาเล็มเป็นที่รองรับอารมณ์ เวลาจะรบกันก็ต้องเดินผ่านอิสราเอล เยรูซาเล็ม เวลาใครจะตีใครก็ต้องเดินผ่านเยรูซาเล็ม 2 ประเทศนี้ 2 หัวขั้วนี้ แย่งชิงอำนาจกัน เยอะแยะยาวนานเลย  และมีหลายครั้งที่ฆ่า ปล้นเยรูซาเล็ม ปล้นพระวิหาร มีเงินมีทองอยู่ในนั้น อย่างนี้เป็นต้น

ต่อจากกรีก คือโรมัน … โรมันชนะอียิปต์ ชนะซีเรีย ก็มาครอบครองเยรูซาเล็ม อันนี้ท่านพอจะเห็นภาพแล้ว โรมันเข้ามา ก็มาข่มเหงอีกแหละ

ในช่วงที่ 2 จะมีการสร้างถนนหนทาง และคูเมือง และทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก ก็คือถูกข่มเหงรังแก โดยคนที่เข้ามาครอบครองใหม่ทั้งนั้น ช่วงที่ 2 ก็จะมาจบตรงที่โรมันเข้ามาครอบครอง

ช่วงที่ 3 ช่วงนี้สำคัญ ช่วงสุดท้าย ในพระคัมภีร์ใช้ช่วงว่า “1 ของ 7” นานเท่าไร? ไม่รู้ ตรงนี้ตื่นเต้นที่สุด ในข้อที่ 26-27 บันทึกอย่างนี้ไว้

ข้อ 26-27 “หลังจากหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ จะถูกประหาร และจะไม่เหลืออะไร ประชาชนของผู้ครอบครองจะมาทำลายกรุงนั้น และสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดไว้”

ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ ในข้อนี้ ในภาษาเดิม ภาษาฮีบรู หมายถึงพระมาซีฮาห์ หมายถึงพระเยซูคริสต์ โดยตรงเลย ใช้คำนี้เป๊ะเลย  ที่บอกว่าจะถูกประหาร จะไม่เหลืออะไร? ฟังให้ดีนะ ก็คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนไม้กางเขน เมื่อวันศุกร์ประเสริฐ พระเยซูถูกประหาร ถูกฆ่า ถูกตรึงที่ไม้กางเขน โดยไม่มีใครอยู่ข้างพระองค์เลย ตรงนี้มันแปลว่าอย่างนี้ พระองค์ถูกทอดทิ้ง แม้กระทั่งพ่อ คือพระบิดา ก็ทอดทิ้งพระองค์ พระเจ้าไม่สามารถอยู่ได้ พระเจ้าต้องออกจากพระองค์ไป เพราะพระองค์รับโทษบาปทั้งหลายของเราไว้ที่ตัวพระองค์ บนไม้กางเขน เป็นตัวแทนของความบาปของเรา พระเจ้าอยู่กับความบาปไม่ได้ ไม่ได้เกลียด แต่อยู่ไม่ได้ พระเจ้าต้องละพระองค์ไป พระองค์อยู่คนเดียวเลย รับโทษบาปของเราผู้เดียวเลย มนุษย์ก็ไม่เข้าใจ นี่มันหมายถึงตรงนี้ จำได้ไหมที่พระเยซูอยู่ไม้กางเขน แล้วบอกว่า …

“เอลี เอลี ลามา สะบักธานี พระบิดา พระบิดา ไฉน จึงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย”

มันหมายถึงตรงนี้นั่นเอง นี่มันตรงเป๊ะ ที่พระเจ้าบอกไว้อย่างไร? ผู้ที่พระเจ้าเจิมตั้งไว้ จะถูกประหาร และจะไม่เหลืออะไร ก็คือไม่เหลือผู้รอบข้างเลย สาวกไป ก็ยังโอเค เขาไม่เข้าใจ  แต่พระเจ้าที่อยู่กับพระองค์มาเป็นเวลานาน ตั้งแต่ก่อนกำเนิดโลกนี้ ไม่เคยห่างกันเลย เป็นหนึ่งเดียวกันมาตลอด พระองค์ยังไปเลย พระองค์ไม่เหลือใครแล้ว

“ประชาชนของผู้ครอบครอง จะมาทำลายกรุงนั้น และสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกันไป จนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดไว้”

ตามประวัติศาสตร์ที่บอกว่าหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์ บนไม้กางเขน หลั่งพระโลหิตและเป็นขึ้นมาในวันที่ 3 ตรงนั้นอยู่แถวๆ ค.ศ.30 ใน ค.ศ.30 ชาวยิวก็ยังคงถูกข่มเหงอย่างหนัก ตลอดมา จากโรมัน ผมเชื่อว่าเป็นแผนการของพระเจ้า ที่ให้เกิดสิ่งนี้ เพราะยิวเอง ก็ไม่ค่อยจะนิ่ง พระเยซูบอกว่าใครใช้ดาบ ก็ต้องตายด้วยดาบ ถ้ามาทางพระเยซูไม่ใช่วิธีนี้  แต่ยิวเอง ก็พยายามที่จะช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากการเป็นทาสเขา นึกว่าพระเจ้าจะมาช่วยเขาให้รอดจากการเป็นทาส หมายถึงการเป็นทาสจากมนุษย์ แต่ “ทาส” ที่พระเยซูบอก หมายถึงทาสทางฝ่ายวิญญาณ ทาสของความบาป แต่เขานึกว่าช่วยเขา เหมือนกับสมัยกษัตริย์ดาวิดที่ถูกเจิมตั้งไว้ ประเทศอิสราเอลเป็นประเทศมหาอำนาจ เขาคิดว่าอย่างนั้น เขาพยายามดื้อ พยายามกบฏ จำบารับบัสได้ไหม? ที่คนเลือกให้ปล่อย ปิลาตบอกนี่โจรชัดๆ ไปปล่อยเขาทำไม? พระเยซูบริสุทธิ์ ไปตรึงเขาทำไม? แล้วปุโรหิตเอง ฟาริสีที่เป็นปุโรหิตของอิสราเอล ชาวยิวขณะนั้น ตะโกนบอกว่า …

“เอาเขาไปตรึง”

“คุณแน่ใจนะว่าเอาเขาไปตรึง”

“เอาเขาไปตรึง”

แล้วปิลาตบอก “ถ้าคุณบอกเอาเขาไปตรึง คุณรับผิดชอบเองแล้วกัน ผมไม่เกี่ยว ผมล้างมือนะ ผมไม่ได้เป็นคนตรึงเขา”

ตรงตามพระคัมภีร์เป๊ะอีกแล้วว่าผู้ที่จะมอบแกะรับบาปนี้ได้ ต้องเป็นปุโรหิตของพระเจ้า เขามอบพระเยซูไป  แล้วคนเหล่านั้น อยากจะช่วยตัวเอง แม้กระทั่งยูดาส หนึ่งในสิบสองของสาวกพระเยซู เป็นพรรคชาตินิยม ก็คือเขายุ่งเกี่ยวอยู่กับพรรคของเขา คือพวกชาวยิวที่อยากจะต่อต้านกับโรมันที่มาข่มเหงรังแก โดยใช้ดาบ แล้วเขาก็นึกว่าพระเยซูคงมาเป็นผู้สนับสนุนเขา เพราะมีคนติดตามพระเยซูเยอะ พระเยซูไม่ทำอะไรเลย ทนไม่ได้ ช่วยเหลือตัวเองดีกว่า

ให้ท่านเห็นภาพ สิ่งเหล่านี้ทำให้โรมันเกิดความเหลืออด เหลือแค้น เดี๋ยวก็ดื้ออีกแล้ว เดี๋ยวก็กบฏอีกแล้ว พอไปทำอะไรนิดหนึ่ง ไม่พอใจ ก็กบฏอีก แล้วเรื่องที่กำลังพูดอยู่นี้ ในที่สุด พอพระเยซูสิ้นพระชนม์ เข้าไปอยู่ในสวรรค์แล้ว มันก็เกิดการขัดแย้งกันระหว่างชาวยิวกับผู้ครอบครองเมือง ที่ต่อจากปิลาตมา

พูดง่ายๆ ก็เกิดความขัดแย้งระหว่างวิธีการปกครองของโรมันกับชาวยิว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องเกี่ยวกับศาสนา ความเชื่อ วิหารของพระเจ้า เพราะฉะนั้น ชาวยิวเลยรวมหัวกัน เอาดาบมาสู้ ตอนแรกๆ ยิวชนะหลายครั้ง จนกระทั่งเนโร ซึ่งเป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิโรมันในขณะนั้น ส่งกองทัพมา นึกว่าสู้ง่ายๆ แพ้อีก ในที่สุด ก็ส่งกองทัพใหญ่มาสู้รบ นำโดยนายพลติตัส ฆ่าไม่เหลือเลย

ที่พระคัมภีร์เขียนไว้ในข้อที่ 27 ที่บอกว่า “ประชาชนของผู้ครอบครอง (ก็คือกองทัพของจักรวรรดิโรมัน) จะมาทำลายกรุงนั้น และสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม (ก็คือฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ฆ่าหมดเลย ทั้งเด็ก คนแก่ ชาย หญิง เพราะโมโหมาก แค้นมาก ไม่ใช่สงครามธรรมดา) สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และวิบัติตามที่กำหนดไว้ (ก็คือพระเจ้ารู้ล่วงหน้าบอกไว้แล้ว)”

พระเยซูก็ได้เผยพระวจนะถึงเรื่องนี้ด้วย คือเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ที่กำลังพูดนี้ คือ 40 ปีหลังจากที่พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นจากความตาย บวกกับ ค.ศ.30 ก็คือ ค.ศ.70 เป็นปีที่โศกนาฏกรรมของอิสราเอล ของเยรูซาเล็ม ตามประวัติศาสตร์ที่บอกว่าหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูแล้ว ชาวยิวก็ยังคงถูกข่มเหงรังแกอย่างหนักตลอดมา 40 ปี จนถึงสุด ตามพระคัมภีร์ที่เผยพระวจนะไว้

ในหนังสือมัทธิว พระเยซูเอง ก็ได้ตรัสคำทำนายถึงเหตุการณ์นี้ ที่เกิดขึ้นระหว่างช่วงใกล้ๆ ปี 70 บันทึกไว้ในมัทธิว 24:6-19

มัทธิว 24:6-19 “⁶ ท่านจะได้ยินข่าวสงครามและข่าวลือเรื่องสงคราม จงระวัง อย่าตื่นตกใจ สิ่งเหล่านั้นต้องเกิดขึ้น แต่ยังไม่ถึงจุดจบ ⁷ ประชาชาติต่อประชาชาติ อาณาจักรต่ออาณาจักรจะสู้รบกัน จะเกิดการกันดารอาหารและแผ่นดินไหวในที่ต่างๆ ⁸ สิ่งทั้งปวงนี้ คือขั้นเริ่มต้นของความเจ็บปวดก่อนคลอดบุตร ⁹ “แล้วท่านจะถูกมอบไว้ให้เขาข่มเหงและประหัตประหาร ชนชาติทั้งปวงจะเกลียดชังท่านเพราะเรา ¹⁰ ครั้งนั้น หลายคนจะหันเหจากความเชื่อ จะทรยศหักหลังและเกลียดชังซึ่งกันและกัน ¹¹ แล้วจะมีผู้เผยพระวจนะเท็จมากมาย มาหลอกลวงประชาชนเป็นอันมาก ¹² เนื่องจากความชั่วร้ายเพิ่มทวีขึ้น ความรักของคนส่วนใหญ่จะเย็นชาลง ¹³ แต่ผู้ที่ยืนหยัดจนถึงที่สุด จะได้รับการช่วยให้รอด ¹⁴ และข่าวประเสริฐเรื่องอาณาจักรของพระเจ้านี้ จะถูกประกาศไปทั่วโลก เป็นพยานแก่มวลประชาชาติ แล้วยุคนี้จะสิ้นสุด ¹⁵ “ฉะนั้นเมื่อท่านเห็น ‘สิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน อันเป็นต้นเหตุของวิบัติ’ ในสถานบริสุทธิ์ ดังที่ได้ตรัสไว้ ผ่านทางผู้เผยพระวจนะดาเนียล ¹⁶ แล้วให้ผู้ที่อยู่ในยูเดียหนีไปที่ภูเขา ¹⁷ ผู้ที่อยู่บนดาดฟ้าหลังคาบ้านของตน อย่าลงมาหยิบสิ่งใดออกจากบ้าน ¹⁸ ผู้ที่อยู่ตามทุ่งนา อย่ากลับมาเอาเสื้อคลุม ¹⁹ วันเหล่านั้น น่าหวาดกลัวยิ่งนัก สำหรับหญิงมีครรภ์และแม่ลูกอ่อน”

 

ในดาเนียล 9:27 ได้บอกว่าการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์เกิดขึ้นตรงกลางช่วง 1 ของ 7 บันทึกไว้อย่างนี้ว่า … “ผู้นั้นจะยืนยันคำมั่นสัญญากับคนเป็นอันมาก เป็นเวลาหนึ่งของ ‘เจ็ด’ แต่กลางของ ‘เจ็ด’ นั้นเอง เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายต่างๆ แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ  จะตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน อันเป็นต้นเหตุของวิบัติ ไว้ที่ด้านหนึ่งของพระวิหาร ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความเริศร้าง จวบจนวาระสุดท้ายมาถึงเขา ตามที่กำหนดไว้”

ตรงนี้แปลว่าอย่างนี้ นี่คือความหมายที่บันทึกไว้ในหนังสือฮีบรูว่าการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์เพียงครั้งเดียว ได้ลบล้างความผิดบาปของมวลมนุษยชาติได้ทั้งหมด และตลอดไป ทำให้มนุษย์กลับมาเป็นผู้บริสุทธิ์ แบบถาวรนิรันดร์ … ตรงนี้หมายถึงพระเยซู จะยืนยันคำมั่นสัญญากับคนเป็นอันมาก ก็คือมวลมนุษยชาติ เป็นเวลา 1 ของ 7 ก็คือครบถ้วนบริบูรณ์ แต่กลางของ 7 (คือระหว่างประกาศนั้น) ช่วงกึ่งกลางนั้น เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชา และของถวายต่างๆ ก็คือเมื่อตายที่ไม้กางเขนเสร็จแล้ว ก็เอาโลหิตไปถวายพระเจ้า ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด แล้วก็สั่งยุติเครื่องบูชา คือต่อไปนี้ ไม่ต้องมาไถ่บาปตัวเองอีกแล้ว ตรงนี้แปลว่าอย่างนั้น

ตรงนี้บอกล่วงหน้า ถึงเหตุการณ์ที่พระเยซูจะตายที่ไม้กางเขนและหลั่งพระโลหิตชำระบาปให้กับเราทั้งหลาย และมนุษย์ทุกคน รวมทั้งอิสราเอลมาหาพระเจ้าได้ โดยไม่ต้องเสียอะไรอีกแล้ว พูดง่ายๆ  ฮีบรู 10:11-14 ก็พูดถึงเรื่องนี้ คือพระเยซูทำเรียบร้อยแล้วทั้งหมด แล้วเปาโลได้รับการสำแดงจากพระเจ้า จากพระเยซู ได้เห็นในนิมิต ความหมายเดียวกันกับที่พระเจ้าได้ให้กาเบรียลมาบอกกับดาเนียลได้รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างนี้

ฮีบรู 10:11-14 “¹¹ วันแล้ววันเล่า ที่ปุโรหิตทุกคนยืนปฏิบัติศาสนกิจ ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่เขาถวายเครื่องบูชาแบบเดียวกัน ซึ่งไม่สามารถลบล้างบาปให้สิ้นไปได้เลย ¹² แต่เมื่อปุโรหิตองค์นี้ ถวายเครื่องบูชาลบล้างบาปครั้งเดียว สำหรับตลอดไป แล้วก็ประทับลงที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ¹³ นับแต่นั้นมา พระองค์ทรงรอคอยจนกว่าเหล่าศัตรูของพระองค์จะถูกทำให้เป็นแท่นวางพระบาทของพระองค์ ¹⁴ เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำให้บรรดาผู้ที่กำลังรับการทรงชำระให้บริสุทธิ์นั้น บรรลุความสมบูรณ์พร้อมเป็นนิตย์ โดยการถวายบูชาครั้งเดียว”

 

นี่คือความหมายของดาเนียล 9:27 ในช่วงแรกของข้อนี้

สำหรับช่วงที่ 2 ที่บอกว่า “แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ จะตั้งให้เกิดสิ่งสะอิดสะเอียน เป็นต้นเหตุของความวิบัติไว้ที่ด้านหนึ่งของวิหาร ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความเริศร้าง จวบจนสุดท้ายมาถึงเขาตามกำหนดไว้”

ตรงนี้หมายถึงนายพลติตัส ที่จักรวรรดิโรมัน เอสฟาเซียนส่งมา เพื่อที่จะทำลายกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อที่จะมารบกับชาวยิวในขณะนั้น และเขาก็ทำลายได้จริงๆ  สิ่งที่เขาทำ ก็คือเขาได้ทำลายวิหาร แล้วไปตั้งพระของเขา ซึ่งเป็นรูปเคารพมาบูชาในวิหารของชาวยิว ทำให้ชาวยิวยิ่งโกรธมาก รวมกันสู้ แบบถวายชีวิต ยิ่งสู้ ยิ่งแย่ ในที่สุด ก็ถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไปหมดเลย ซึ่งพระเยซูก็ได้บอกล่วงหน้าแล้วว่ามันจะเกิดอย่างนี้ขึ้น

ชาวยิวในสมัยก่อน ได้รับรู้เรื่องราวผ่านทางผู้เผยพระวจนะอย่างนี้ แต่เขาก็อยู่ด้วยความเชื่อ เพราะเขาไม่มีประวัติศาสตร์ บอกล่วงหน้า ไม่เหมือนเรา เราเห็นสิ่งต่างๆ เหล่านี้ โดยเรียนรู้เทียบประวัติศาสตร์ว่าเกิดขึ้นจริงตามนั้น เราได้เปรียบกว่ามากเลย

เพราะฉะนั้น พวกเราในวันนี้ มันก็ไม่น่าจะยากเลย ในการที่จะเชื่อมั่นในพระเจ้าว่าส่วนที่เหลือทั้งหมด ที่พระคัมภีร์เผยพระวจนะ โดยพระเจ้าบอกไว้ล่วงหน้า มันเหลืออีกนิดเดียว มันก็ต้องเป็นไปตามนั้นแน่ๆ

ถ้อยคำทั้งหมดนี้ ที่มาถึงเราในวันนี้ ก็เพื่อที่จะย้ำยืนยันเราทุกคน เหมือนกับที่ทูตสวรรค์นำความหมาย นำข่าวดีนี้มาบอกกับดาเนียลว่า …

“ประชากรของพระเจ้าเอ๋ย เรามาเพื่อท่านจะได้ประจักษ์แจ้ง และเข้าใจ ทันทีที่ท่านได้เริ่มอธิษฐาน พระเจ้าก็ประทานคำตอบ ซึ่งเราได้นำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง”

ประชากรของพระเจ้า ก็คือมนุษย์เอ๋ย พระเจ้ารักท่านมาก รักจริงๆ รักอย่างสุดหัวใจเลย ท่านขอเพียงแค่ได้พระพรบนโลกใบนี้นิดเดียวเอง แต่พระเจ้าประทานให้ท่านอยู่ในสวรรค์ ท่านขออาจจะได้อยู่ในสวรรค์ แต่พระเจ้าบอกว่าท่านอยู่ในสวรรค์แล้ว เป็นเจ้าของสวรรค์ด้วย  ครอบครองสวรรค์เลย  ท่านอาจจะขอว่าพระเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอเพียงแค่ได้เกิดใหม่ไปเป็นมนุษย์ที่มีความร่ำรวย อย่าเกิดเป็นสัตว์เลย พระเจ้าบอกว่า …

“ฉันมีอย่างอื่นที่ดีให้กับเธอ ก็คือเธอไม่ต้องเกิดอีกเลย ไม่ต้องทุกข์อีกเลย ฉันมีร่างกายใหม่ให้กับเธอ มีโลกใหม่ให้กับเธอ”

บางคนอาจจะขอว่า “ชาติหน้าให้รวยๆ หน่อย ไม่ต้องอดอยาก เหมือนปัจจุบันนี้”

พระเจ้าบอกว่า “ฉันจะให้เธอรวยกว่านั้นอีก รวยทั้งร่างกาย จิตใจ รวยทั้งวิญญาณ เธอไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องโศก ไม่ต้องมีโรคภัยอีกต่อไป มันเป็นไปได้จริงๆ ฉันให้เธอแล้ว ผ่านทางพระเยซูคริสต์” หมายถึงอย่างนั้น

พระคัมภีร์บอกว่า “โดยพระองค์เอง พระเยซูคริสต์ ได้แบกรับเอาความบาปทั้งหลายของเราไว้ที่ตัวพระองค์เองที่ไม้กางเขน เพื่อเราทั้งหลายจะได้ตายต่อบาป และมีชีวิตมาอยู่ในความชอบธรรม โดยรอยแผลเฆี่ยนของพระเยซู เราได้รับการชำระ ได้รับการรักษาให้หายแล้ว”

หายจากโรคภัยไข้เจ็บ ที่เป็นมะเร็งหรือ! ไม่ใช่ หายจากการเป็นบาป  มาเป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า สามารถอยู่กับพระเจ้าได้นิรันดร์กาลแล้ว ไปอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า เป็นเจ้าของสวรรค์ ไม่ได้อยู่ในฐานะเป็นทาส แต่อยู่ในฐานะเป็นเจ้าของสวรรค์ ไม่ได้อยู่ในฐานะผู้อาศัยด้วย แต่อยู่ในฐานะของผู้บริหาร ร่วมกับพระเยซูคริสต์

ดังนั้น เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตั้งแต่วันที่พระเจ้าสร้างโลก จนมาถึงเหตุการณ์บนไม้กางเขน  รวมทั้งเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น นับจากนี้ต่อไป ล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นแผนการของพระเจ้า ที่จะนำเอาความรอดจากบาป และชีวิตนิรันดร์มาให้กับมนุษยชาติที่พระองค์ทรงรักยิ่งมากเลย อยากจะพูดคำนี้ ไปถึงท่านทั้งหลายที่ฟังอยู่ว่าข่าวนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อให้คริสเตียนฟังอย่างเดียวเท่านั้น คริสเตียนเขาได้ไปแล้ว

แต่ข่าวดีนี้ มีสำหรับคนที่ยังไม่ได้ยินข่าวดี หรือได้ยินแล้วยังเฉยๆ อยู่ จึงอยากบอกว่ามันสำคัญมาก ทำไมต้องมีไม้กางเขน ไม้กางเขน คือสัญลักษณ์เท่านั้นเอง ที่ทำให้นึกถึงสิ่งที่พระเจ้าทำให้กับเราเรียบร้อยไปแล้ว ก็คือพระเยซูคริสต์ตายที่ไม้กางเขนจริงๆ เป็นขึ้นมาใหม่จริงๆ ในวันที่ 3 พระองค์ได้แบกรับเอาบาปทั้งหลายเราไปแล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว เพียงแต่ใช้สิทธิของเรา เปิดใจของเรา

“ฉันเอาๆ”

แค่นี้เอง จบแล้ว นี่คือข่าวดี ข่าวประเสริฐ บางคนบอกข่าวดี ประกาศเมื่อตอนที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย นั่นก็ถูก แต่จริงๆ มีข่าวดีมาตั้งแต่วันแรกแล้ว ตั้งแต่ปฐมกาลมาแล้ว ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย ก็เป็นข่าวดีทั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ให้ไม้กางเขนเป็นสัญลักษณ์แห่งการเตือนใจ ให้เรานึกถึงถ้อยคำแห่งความจริงของพระเจ้าที่บอกเราในเรื่องราวความจริง เกี่ยวกับการไถ่บาปของพระเยซูคริสต์ ในคำบรรยายนี้ทั้งหมด วางภาระเราลง วางความเห็นว่าตัวเองถูก ตัวเองดี วางความหยิ่งยโส ความจองหองลงไว้กับพระเจ้า แล้วก็ดำเนินชีวิตด้วยความถ่อมใจ เข้ามาหาพระองค์ ถ้ายังไม่รู้ ก็พระเจ้า เขาพูดถึงเรื่องนี้ อยากจะรู้ อยากจะได้ เดี๋ยวท่านก็จะเจอเอง และให้เราวางใจในพระเจ้า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จากนี้ต่อไป ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีต่างๆ เรารู้ตอนจบแล้ว ตอนจบเราชนะ ตอนจบเราไปอยู่ในสวรรค์แล้ว ขอพระเจ้าทรงใช้เรา ให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ นี่คือคำอธิษฐานของเรา ต่อไปนี้ไม่ต้องอธิษฐาน

“ขอพระเจ้าช่วยลูกด้วย”

ไม่ต้องขออะไรมากเลย ขออย่างเดียว

“พระเจ้าขอใช้ลูกให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ให้เป็นไปตามที่ถวายเกียรติแด่พระองค์ในแผนการใหญ่ๆ ของพระองค์ ให้ลูกมีส่วนร่วมอยู่ในนั้น เพราะลูกรู้แล้ว”

เอเมน ขอบคุณพระเจ้า  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

***********************

 

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  7  พฤษภาคม  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า”

ตอน 16 “คำอธิษฐานของดาเนียล”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            วันนี้เราก็ต่อ “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า” ตอนที่ 16  เราจะมาดูเรื่องราวของดาเนียลกันต่อ ในหนังสือดาเนียล มีอยู่ทั้งหมด  12 บท เราเรียนรู้ผ่านกันไปแล้ว 8 บท วันนี้จะมาต่อในบทที่ 9 และทั้งหมดที่เราเรียนมา 15 ตอน จากดาเนียลทั้ง 8 บท ทั้งเรื่องราวตามพระคัมภีร์ ทั้งสืบเสาะเรื่องในประวัติศาสตร์มาควบคู่กันด้วย  สรุปสุดท้ายของทุกบททุกตอน ก็ย้ำกันตรงนี้แหละว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ครอบครองยิ่งใหญ่สูงสุด  ทรงเป็นผู้ครอบครองสรรพสิ่งทั้งหลาย ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ พระองค์ทรงเป็นผู้กำหนด และเป็นผู้อนุญาตให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น พระองค์จะเป็นผู้กระทำ ให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เป็นผลดีสำหรับเราทั้งหลาย ที่รักพระองค์ เอเมน ที่เราใช้คำว่าพระเจ้าเป็นผู้กำกับที่ดีของโลกละครโลกนี้นั่นเอง เอเมน

เราจะมาเรียนรู้จักชีวิตของดาเนียลในบทที่ 9 มีชื่อตอนว่า “คำอธิษฐานของดาเนียล” ผมจะเล่าพื้นฐานให้ท่านฟังก่อน เพื่อว่าท่านฟังถ้อยคำพระเจ้าในพระคัมภีร์จะได้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ตั้งแต่ปฐมกาลมา พื้นฐาน คือมนุษย์ตกลงไปในความบาป ตกอยู่ในคำสาปแช่ง และพระเจ้าต้องการช่วยมนุษย์ให้หลุดพ้นออกจากคำสาปแช่ง

แล้ววิธีการของพระองค์ คือวางแผนไว้ แล้วแผนนั้น เริ่มต้นเขียนให้เรารู้ก่อนล่วงหน้า ในปฐมกาล  บอกเป็นแผนผังเลยว่าจะเกิดอันนี้ขึ้น สิ่งที่เรียกว่าจะเกิดต่อในอนาคต เราเรียกว่าคำเผยพระวจนะ เราเรียกว่านิมิต ความฝันที่บอกถึงอนาคต เพื่อว่าทุกคนจะได้รู้ว่าพระเจ้าควบคุมอยู่ นี่เกิดขึ้นจริงๆ ใช่พระเจ้าแล้ว ทุกคนก็รอคอยวันนั้น วันที่พระเจ้าบอกว่ามนุษย์จะเป็นอิสรภาพจากความบาปและคำสาปแช่ง

แผนการของพระเจ้าเป็นอย่างนี้ พระองค์เริ่มต้นดิวกับมนุษย์ ให้มนุษย์ได้รู้ข่าวดีนี้ ข่าวดีที่พระเยซูจะมาปลดปล่อยให้มนุษย์เป็นอิสรภาพ จากความบาปและคำสาปแช่ง เริ่มต้นบอกข่าวดีนี้ตั้งแต่ตอนปฐมกาล

โดยเลือกตัวแทนมนุษย์ เพื่อจะติดต่อสื่อสาร กลุ่มนี้เราเรียกกันว่าชาวยิว หรืออิสราเอล คือมนุษย์กลุ่มหนึ่งที่พระเจ้าเลือกไว้เป็นตัวแทนของมนุษย์ทั้งหลายที่จะกระทำแผนการนี้ให้สำเร็จ

อิสราเอลทั้งกลุ่ม พระองค์ไปพูดกับทุกคนไม่ได้ พระองค์จึงเลือกอีกกลุ่มหนึ่งออกมา เป็นตัวแทนของกลุ่มนี้อีกทีหนึ่ง เพื่อที่จะมาใกล้พระองค์ เรียกว่าผู้รับใช้ เรียกว่าปุโรหิต หรือไม่ก็กษัตริย์ หรือไม่ก็ผู้รับใช้ที่เป็นผู้เผยพระวจนะ อย่างนี้เป็นต้น

ปุโรหิตจะทำหน้าที่ทางฝ่ายวิญญาณโดยเฉพาะ อยู่ในวิหาร ที่ทำด้วยมือ วิหาร ก็คือวัด อยู่ในวัด ทำพิธีอะไรต่างๆ ที่พระเจ้ากำหนดไว้ เพื่อจะเล็งให้เห็นถึงอนาคตที่พระเยซูจะมาไถ่มนุษย์ให้พ้นจากความบาปและคำสาปแช่ง ความทุกข์ทรมาน ในกลุ่มปุโรหิต ก็จะมีหัวหน้าอีกคนหนึ่ง ใหญ่สูงสุด เรียกว่ามหาปุโรหิต มหาปุโรหิต คือตัวแทนของมนุษย์ ทุกคน ที่จะติดต่อกับพระเจ้า ปุโรหิต ไม่ใช่ตัวแทนเฉพาะชาวยิว  พระเจ้าเล็งไปถึงมนุษย์ทุกคนของกลุ่มชาวยิว กลุ่มชาวยิวเป็นตัวแทนของมนุษย์ทุกคนเลย รวมทั้งเราทั้งหลายคนไทยด้วย  จะมีชาติไหนไม่รู้ จะรวมหมดเลย มหาปุโรหิตเป็นตัวแทน ติดต่อกับพระเจ้า พระเจ้าก็เริ่มแล้ว ในฐานะที่มนุษย์คนนั้นเป็นทาส

คำว่าทาสในที่นี้ เป็นเหมือนคนที่อยู่ในคุกตะราง ติดต่อพระเจ้าไม่ได้ ตกอยู่ในความบาปและความตาย ที่เรียกว่าคำสาปแช่ง หนึ่งในคำสาปแช่ง ก็คือมนุษย์ไม่สามารถเห็นพระเจ้าได้ ไม่สามารถติดต่อพระเจ้าได้ พอมนุษย์บาป พระเจ้าบริสุทธิ์อยู่ด้วยกันไม่ได้ เข้าใกล้กันไม่ได้ ตายเลย ไม่ใช่พระเจ้าต้องการฆ่าเขานะ แต่ตาย โดยคุณภาพ เหมือนกับที่บอกว่าทหารไปจับแค่หีบพันธสัญญา ที่เล็งถึงการทรงสถิตของพระเจ้า แตะปุ๊บ ตายเลย  พระเจ้าไม่ได้ฆ่าเขา  แต่ฤทธิ์อำนาจที่อยู่ในความบริสุทธิ์ ในหีบนั้น กับความสกปรกของมนุษย์ แตะปุ๊บ ช็อตตาย เหมือนเราเอามือไปจับไฟฟ้าแรงสูง การไฟฟ้าไม่ได้ฆ่าเรานะ เราไปจับไฟฟ้าแรงสูง แล้วถูกดูดตาย นายกรัฐมนตรีที่กำกับดูแล ไม่ได้ฆ่าเรา แต่ความเป็นจริงของธรรมชาติฆ่า เพราะว่าไฟฟ้าแรงสูง แรงเยอะ เรารับไม่ไหว ถ้าเราไปจับแบตเตอร์รี่ 12 โวลท์ก็ไม่เป็นไร?

ตอนนี้ท่านรู้แล้ว เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ เวลาปุโรหิตในพระคัมภีร์ทำอะไร? ท่านจงเล็งไปถึง มนุษย์ทุกคนทำ เวลาพระเจ้าพูดกับปุโรหิต หรือพูดเผยพระวจนะไปยังผู้เผยพระวจนะ ผู้รับใช้ พระเจ้ากำลังพูดกับมนุษย์ทุกคน พระเจ้าบอกจะช่วยมนุษย์ทุกคน พระเจ้าบอกสาปแช่ง มนุษย์ทุกคน และถามว่าพระเจ้าตั้งใจจะสาปแช่งไหม? ไม่ได้ตั้งใจ ก็เหมือนอย่างที่บอก แตะไปแล้ว แตะเข้าไปสู่ความบริสุทธิ์ ฤทธิ์อำนาจของสายไฟฟ้าแรงสูงก็เข้ามาทำลายเรา ก็เหมือนเรา ตกลงไปในความทุกข์ลำบากแล้ว มันเป็นกฎ เป็นระเบียบ เราต้องเป็นอย่างนั้น  ศาลไม่ได้ตั้งใจจะจับเราติดคุก ตำรวจไม่ได้ตั้งใจจับเราติดคุก แต่กฎหมายระบุไว้อย่างนั้นว่าถ้าเราไปตีหัวชาวบ้าน หรือฝ่าไฟแดง เราจะถูกจับ ตำรวจที่มาจับเรา เป็นแค่ทำตามบทบาทเท่านั้นเอง พระเจ้าทำตามกฎหมายของพระองค์ เมื่อมนุษย์ทำบาป เมื่อมนุษย์เป็นกบฏ ไม่ฟังพระเจ้า ไม่อยู่ในระเบียบวินัย ก็ต้องโดนลงโทษ และการโดนลงโทษนั้น ก็เรียกว่าคำสาปแช่งนั่นเอง

เมื่อมีเผยพระวจนะมา อันนี้หมายถึงเราและมนุษย์ทุกคนด้วย ซึ่งทั้งหมดนี้จะเล็งไปถึงพระเยซูคริสต์มาตายที่ไม้กางเขน  หลั่งพระโลหิตชำระบาปให้กับเรา ก็คือหัวหน้ามนุษย์ พระองค์จึงต้องเกิดมาเป็นมนุษย์ เพื่อจะไปเป็นตัวแทนให้กับพวกเรา มนุษย์ทั้งหลาย ไม่ใช่เป็นตัวแทนของชาวยิว ไม่ใช่เป็นตัวแทนของคนเป็นคริสเตียน แต่เป็นตัวแทนของมนุษย์ทุกคน

“พระเยซูเป็นตัวแทนของมนุษย์ทุกคน รวมทั้งฉันด้วย”

ก่อนจะเข้าเรื่องดาเนียลในวันนี้ ผมจะสรุปให้ฟังก่อน เรื่องบุตรน้อยหลงหาย ในพระคัมภีร์ที่พระเยซูยกตัวอย่าง ชายคนหนึ่งมีบุตร 2 คน อยู่มาวันหนึ่ง ลูกชายคนเล็ก ก็ลุกขึ้นมา ขอแบ่งมรดกจากพ่อ เพราะต้องการไปเผชิญชีวิตด้วยตัวเอง พูดง่ายๆ อยากอยู่ด้วยตัวเอง ไม่ฟังพ่อแล้ว จะไปท่าเดียว ไม่เชื่อฟังต่อไปแล้ว นึกว่าตัวเองแน่ กบฏต่อพ่อนั่นเอง พ่อก็เลย ให้สมบัติไป อยากได้เอาไป ให้ไปส่วนหนึ่งตามที่เขาควรจะได้ ปรากฏว่าลูกคนนี้ เอาเงินทองไปผลาญจนหมด เรียกว่าสำมะเรเทเมา แย่มาก เสียชื่อพ่อด้วย จนในที่สุด ไม่เหลืออะไร จนต้องไปอาศัยเลี้ยงหมู กินข้าวหมูแทน ชีวิตลำบากมาก ทุกข์ยาก จนกระทั่งนึกขึ้นมาได้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขสบาย เราเป็นถึงลูกเศรษฐีนะ สำนึกตัวได้ ก็เลยอยากจะกลับไปหาพ่อ แต่ก็กลัวว่าพ่อจะไม่รับ กลัวว่าเราทำผิดเยอะขนาดนี้  วันนั้นที่พ่อพูด แล้วเราเถียง เราแย่มาก ทำตัวไม่ดีด้วย พ่อเราชื่อเสียงเสียหมด

เพราะฉะนั้น ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไป แต่ก็คิดในใจว่าก็ไม่มีที่ไหน อย่างไรก็ต้องกลับไป ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ทำผิดเอาไว้เยอะ ก็เลยตั้งใจว่าจะขอกลับไป บอกพ่อว่า …

“พ่อ ไม่ต้องอภัยให้ ขอเป็นแค่ลูกจ้างก็พอ”

ปรากฏว่าเมื่อกลับไปถึงบ้าน พ่อเห็นลูกชายเดินมาแต่ไกล ก็ดีใจมาก เข้ามาสวมกอด พอลูกชายกำลังจะคุกเข่า บอกว่า …

“พ่อขอเป็นทาส”

ยังไม่ทันจะพูดเลย  พ่อบอกว่า “ไม่ต้องพูดๆ”

ลูกตกใจ นึกว่าพ่อไม่ให้เราอยู่ ไม่ใช่ ไม่ต้องพูด ไม่มีการอภัยเด็ดขาด เพราะไม่ได้คิดเลยว่าเขาทำอะไรผิด พ่อไปเรียกคนรับใช้มา ไปเอาแหวนกับเสื้อคลุมมาให้เขา แหวนกับเสื้อคลุม คือสิทธิอำนาจในการเป็นบุตร และในการครอบครองในบ้านหลังนั้น ยังไม่ได้ทำความดีอะไรเลย ทำความชั่วมาตลอด อยู่ดีๆ เดินเข้ามาปุ๊บ เอาไปเลย มาเป็นลูกเหมือนเดิม แล้วครอบครองบ้านหลังนี้เลย แล้วให้คนใช้ ไปจัดงานเลี้ยงเลย ล้มวัวเลย เพราะว่าลูกของฉันคนนี้ เขาตายไปแล้ว แต่ตอนนี้ เหมือนมีชีวิตกลับคืนมาใหม่ ดีใจ

พระเยซูเล่าให้เราฟังว่าพระเจ้าคิดอย่างนี้ ผมเชื่อว่าคนที่มาเป็นคริสเตียนแล้ว มาเชื่อพระเจ้าแล้ว รู้จักพระเจ้าแล้ว ได้รับการไถ่จากพระเยซูแล้ว ก็จะมีคำอธิษฐานเหมือนเมื่อตะกี้นี้ มีความรู้สึกเหมือนกับเป็นลูกคนที่ไปทำชั่วมา และจะกลับมาขอแค่เป็นทาส ก็พอแล้ว เพราะผมรู้ว่าทุกคนคิดว่าตัวเองหลงหายไป ไปทำอะไรที่แย่ๆ มากๆ แม้เรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว เชื่อพระเยซูแล้ว หลายครั้ง เรายังทำแย่อยู่เลย พอแย่ทีหนึ่ง เราก็รู้สึกฟ้องผิด

“พระเจ้ายกโทษให้ลูกด้วย แย่เหลือเกิน”

แต่ผมอยากจะบอกท่านว่าทุกครั้งที่ท่านทำผิดพลาดไป พระเจ้าก็จะทำแบบนี้ พระองค์เข้าใจดีว่าเราเป็นมนุษย์ที่อยู่ในร่างกายบาปนี้อยู่ เราก็เผลอ เดี๋ยวๆ ก็คิดหลงทางไป เดี๋ยวก็ทำผิดไป อยู่เสมอๆ พระองค์ทรงเข้าใจ แต่เมื่อเราเป็นคริสเตียนแล้ว เราเป็นลูกของพระองค์แล้ว เพราฉะนั้น หลายครั้งที่เราพลาดพลั้งไปทำอะไรผิด แล้วก็สำนึกได้ มันก็เหมือนกับบุตรน้อยหลงหาย เรื่องนี้เลย คือคิดว่าพระเจ้าคงโกรธ คงผิดหวังในตัวเรามากเลย ไร้ค่า แล้วก็สารภาพบาปกับพระเจ้า

“ลูกผิดไปแล้ว ขอโปรดให้อภัยลูกด้วย  ลูกแย่จริงๆ และลูกเลวที่สุด”

พระเจ้าไม่อยากให้เราคิดอย่างนั้น เดี๋ยวฟังเรื่องนี้ต่อไป ดาเนียลที่เราจะเรียนรู้กันในวันนี้ ก่อนที่พระเยซูจะเกิดประมาณ 500 ปี พระเจ้าตอบเขาว่าอย่างไร?  เหมือนเมื่อตะกี้ เราเล่าเรื่องบุตรน้อยหลงหาย  พระเจ้าตอบว่า …

“แค่กลับมา พ่อก็ดีใจแล้ว อย่ามามัวขออภัยโน่นนั่นนี่เลย”

เพียงอยากได้แค่เศษอาหาร            พ่อไม่ใช่ให้แค่เศษอาหาร พ่อให้บ้านทั้งหลังไปเลย เข้ามาเลย ครอบครองไปเลย นี่เป็นของเจ้าอยู่แล้ว เรารอเจ้ามาตั้งนานแล้ว เราตั้งใจช่วยเจ้ามาตั้งนานแล้ว รอให้เจ้ากลับมา พอเจ้ากลับมา ก็ดีใจ

แค่นี้ คือสิ่งที่พระเจ้าจะทำกับเราทั้งหลาย ที่คิดว่าเราแย่ เราไม่ดี

เรื่องราวของดาเนียล ตั้งแต่บทที่ 1 ที่บาบิโลนได้เข้ายึดครองกรุงเยรูซาเล็ม ในปี 605 ก่อน ค.ศ. และกวาดต้อนเอาชาวยิวมาเป็นเชลย ดาเนียล และเพื่อนอีก 3 คน คือชัดรัด เมชาค อาเบดเนโก เป็นเชลยรุ่นแรก ในบทที่ 9 เป็นช่วงเวลาประมาณ 66 ปีหลังจากที่ชาวยิวถูกกวาดต้อนมา ตอนที่บาบิโลนเข้ายึดกรุงเยรูซาเล็ม ช่วงนั้นดาเนียลยังเป็นเด็กหนุ่มๆ อยู่ อายุประมาณ 14-15 เวลานี้ผ่านมา 66 ปีแล้ว เวลานี้ดาเนียลก็มีอายุประมาณ 80 กว่าๆ

ดาเนียล 9:1-2 “¹ ในปีที่หนึ่งแห่งรัชกาลกษัตริย์ดาริอัส โอรสของเซอร์ซีส (ทรงมีเชื้อสายมีเดีย) ซึ่งได้ครองอาณาจักรบาบิโลน ² ในปีแรกแห่งรัชกาล ข้าพเจ้าดาเนียล เข้าใจจากพระคัมภีร์ เกี่ยวกับพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งตรัสกับผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ว่ากรุงเยรูซาเล็มจะเริศร้างอยู่เจ็ดสิบปี”

 

อายุ 80 ดาเนียลกำลังอ่านพระคัมภีร์เดิม สมัยก่อน ไม่มีพระคัมภีร์ใหม่ กำลังอ่านผู้เผยพระวจนะ ชื่อเยเรมีย์ พบถ้อยคำตรงนี้ว่ากรุงเยรูซาเล็มจะถูกทิ้งร้าง เป็นเวลา 70 ปี ในเยเรมีย์ 25:1บันทึกไว้อย่างนี้ว่า …

เยเรมีย์ 25:11 “ดินแดนทั้งหมดนี้ จะกลายเป็นซากทิ้งร้างว่างเปล่า และชนชาติเหล่านี้ จะรับใช้กษัตริย์บาบิโลน เป็นเวลาเจ็ดสิบปี”

 

เขาได้อ่าน คำเผยพระวจนะนี้บอกไว้ก่อน ตั้งแต่ก่อนเขาจะมาเป็นเชลยอีก แล้วมันก็เป็นจริงตามนั้นด้วย ตอนนี้ดาเนียลอยู่บาบิโลนมา เป็นเวลา 66 ปีแล้ว เพราะฉะนั้น เหลือเวลาอีก 4 ปีเอง ดาเนียลต้องตื่นเต้นแน่ๆ มาดูว่าอะไรเกิดขึ้นต่อ ดาเนียล 9:3-6

ดาเนียล 9:3-6 “³ ข้าพเจ้าจึงขะมักเขม้นอธิษฐานวิงวอนต่อพระเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยการถืออดอาหาร สวมเสื้อผ้ากระสอบและคลุกขี้เถ้า ⁴ ข้าพเจ้าอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าและทูลสารภาพบาปว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่และน่าครั่นคร้าม ผู้ทรงรักษาพันธสัญญาแห่งความรักต่อบรรดาผู้ที่รักพระองค์ และเชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์ ⁵ ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำผิดทำบาป ทำชั่วและกบฏต่อพระองค์ หันหนีจากบทบัญญัติและพระบัญชาของพระองค์ ⁶ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้เชื่อฟังเหล่าผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของพระองค์ ซึ่งกล่าวในพระนามของพระองค์แก่บรรดากษัตริย์ เจ้านาย บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย ตลอดจนประชากรของแผ่นดิน”

 

หลังจากที่ดาเนียลนับไปนับมาอยู่ว่าเหลือเวลาอยู่อีกแค่ 4 ปี ก็จะได้เป็นไท กลับไป เมืองเดิม คือเยรูซาเล็มแล้ว ดาเนียลขะมักเขม้นอธิษฐาน การถืออดอาหาร สวมเสื้อผ้ากระสอบและคลุกขี้เถ้า อดอาหาร คือประเพณี วัฒนธรรมอันหนึ่งของชาวยิว ที่สำแดงถึงความถ่อมใจ

นี่คือวิธีการอธิษฐาน สารภาพบาปกับพระเจ้าในสมัยพระคัมภีร์เดิม คือช่วงที่พระเยซูยังไม่มาไถ่บาป ผมบอกพื้นฐานท่านไปแล้ว คือช่วงที่มนุษย์ยังอยู่ในคำสาปแช่งอยู่ ติดต่อกับพระเจ้าไม่ได้ สกปรก

ดาเนียลเป็นตัวแทนของมนุษย์ทั้งปวง พระเจ้ากำลังติดต่อกับมนุษย์ทั้งปวง ผ่านทางดาเนียล เวลาพระเจ้าพูดกับดาเนียล ก็คือพระเจ้าพูดกับมนุษย์ทุกคน รวมทั้งฉันที่อยู่ที่นี่ด้วย เวลาดาเนียลอธิษฐาน ดาเนียลก็เป็นตัวแทนของพวกเราทุกคนบนโลกใบนี้ ที่กำลังอธิษฐาน นี่คือภาพรวม ดาเนียลก็คร่ำครวญ กำลังสารภาพบาปกับพระเจ้าว่า …

“ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำผิดบาป ทำชั่ว และกบฏต่อพระองค์ หันหนีจากบทบัญญัติ และพระบัญชาของพระองค์”

ถูกต้องเป๊ะเลย มนุษย์เป็นอย่างนี้จริงๆ เมื่อมนุษย์สำนึกในใจของตัวเอง ถ้าเขาไม่ปฏิเสธ เขาจะรู้ว่าตัวเองเป็นคนบาป  เมื่อไรจะชดใช้บาปกรรมหมดสักที แล้วเขาบอกว่า …

“ข้าพระองค์ทั้งหลาย”

ตรงนี้ หมายถึงบรรดาชาวอิสราเอล และประชากรทั้งหมดบนโลกใบนี้ แต่เฉพาะของดาเนียลเขาคิดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเฉพาะเขากับชาวอิสราเอลเท่านั้น แต่จริงๆ แล้วบอกว่าพระเจ้าให้อิสราเอลเป็นตัวแทน เล็งเห็นถึงมนุษย์บนโลกใบนี้

“ข้าพระองค์ทั้งหลาย” ตรงนี้หมายถึงบรรดาชาวอิสราเอลทั้งหลาย ที่ถูกกวาดต้อนมาเป็นเชลยนั้น ดาเนียลสำนึกผิดต่อพระเจ้าบอกว่าเป็นเพราะชาวยิวทำผิดต่อพระเจ้า ไม่เชื่อฟังพระเจ้า เป็นกบฏ จึงเป็นการสมควรแล้วที่จะได้รับการลงโทษแบบนี้ ก็เหมือนเราทั้งหลาย  ก่อนที่เราจะมาเชื่อพระเจ้า ถ้าเรายังไม่เชื่อพระเจ้า เราก็จะอธิษฐานอย่างนี้  หรือมนุษย์ทั้งปวง ก็จะรู้ว่าตัวเองเป็นคนบาป มันสมควรแล้วที่เป็นอย่างนี้ แม้กระทั่งเรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว เรายังอธิษฐานอย่างนี้เลย

เพราะหลายคน เวลามารู้จักพระเจ้า ก็จะได้รับการสอนอย่างนี้ อธิษฐานตามแบบอย่างของคนที่อยู่ในพระคัมภีร์เดิม พระเยซูมาที่ไม้กางเขน บอกข่าวดีให้เราแล้ว เรายังอธิษฐานเหมือนเดิม พระองค์มีความชื่นชมยินดีไหม? ถ้าเรายังเป็นทาสอยู่ พระองค์อุ้ม ยกเราขึ้นมา ใส่เสื้อผ้าให้เรา เราก็ลงไปคุกเข่า ยังเป็นทาสๆ พระองค์พาเราลงไปกินข้าวตอนเช้าอย่างดี มีคนมาเสิร์ฟให้ เราตื่นเช้า เราก็โดดออกหน้าต่าง แล้วตะโกน แล้วก็โหนเชือกลงมา แล้วก็โดดตุ๊บๆ เหมือนลิง แล้วก็เข้ามาสู่หน้าต่างของห้องทานข้าวเช้า แล้วก็มานั่งที่โต๊ะ แล้วช้อนส้อมก็ไม่ใช้ เรายังคุ้นเคยกับชีวิตเก่าๆ ตอนอยู่ในป่า แต่พระเจ้าเอาเราออกมาแล้ว ไม่ใช่ทาร์ซานแล้ว

มาดูกันต่อดาเนียลอธิษฐานกันต่ออย่างไรอีก จะใช่ลักษณะเดียวกับเราอธิษฐานกับพระเจ้าทุกวันนี้หรือเปล่า? นี่พระคัมภีร์เดิมนะ เราทั้งหลายนั่งอยู่ที่นี่ เราพระคัมภีร์ใหม่แล้ว เราเป็นคริสเตียนแล้ว พระเจ้าพระเยซูมาไถ่เราแล้ว

ดาเนียล 9:7-11 “⁷ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงชอบธรรม แต่ทุกวันนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายต้องอับอายขายหน้า ไม่ว่าชาวยูดาห์ ชาวกรุงเยรูซาเล็ม และปวงชนอิสราเอลทั้งใกล้และไกล ในประเทศต่างๆ  ซึ่งพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกระจัดกระจายไป เพราะเราไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อพระองค์ ⁸ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายตลอดจนบรรดากษัตริย์ เจ้านาย และบรรพบุรุษต้องอัปยศอดสู เพราะได้ทำบาปต่อพระองค์ ⁹ องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายทรงเปี่ยมด้วยความเมตตา และทรงให้อภัย แม้ว่าข้าพระองค์ทั้งหลายกบฏต่อพระองค์ ¹⁰ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้เชื่อฟังพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย และไม่ได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติที่พระองค์ประทาน ผ่านทางผู้เผยพระวจนะ ผู้รับใช้ของพระองค์ ¹¹ อิสราเอลทั้งปวง ได้ล่วงละเมิดบทบัญญัติของพระองค์ และหลงเตลิดไป ไม่ยอมเชื่อฟังพระองค์ ฉะนั้น คำสาปแช่งและโทษทัณฑ์ทั้งปวง ซึ่งบันทึกไว้ในบทบัญญัติของโมเสสผู้รับใช้ของพระเจ้า จึงตกแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย เพราะข้าพระองค์ทั้งหลาย ได้ทำบาปต่อพระองค์”

 

ผมเติมให้ท่านนิดหนึ่ง ท่านจะเห็นชัดขึ้น “อิสราเอลทั้งปวง” ผมจะเปลี่ยนเป็น “มนุษยชาติทั้งปวง”

“มนุษยชาติทั้งปวง ได้ล่วงละเมิดบทบัญญัติของพระองค์ และหลงเตลิดไป ไม่ยอมเชื่อฟังพระองค์ ฉะนั้น คำสาปแช่งและโทษทัณฑ์ทั้งปวง ซึ่งบันทึกไว้ในบทบัญญัติของโมเสสผู้รับใช้ของพระเจ้า จึงตกแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย เพราะข้าพระองค์ทั้งหลาย ได้ทำบาปต่อพระองค์ ได้กบฎต่อพระองค์ เป็นปฏิปักษ์ต่อพระองค์ เป็นศัตรูกับพระองค์ หนีพระองค์ไป” เอเมน ถูกหรือไม่ถูก? เป๊ะ

ดาเนียลเริ่มเกริ่นในคำอธิษฐานก่อนว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงชอบธรรม แต่ทุกวันนี้ข้าพระองค์ทั้งหลายต้องอับอายขายหน้า”

เหมือนคำอธิษฐานของหลายๆ คนที่สำนึกแล้ว รู้ตัวแล้วว่าทำไม่ดีเลย ไม่งามเลย สมควรได้รับโทษ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้ มันกำลังทำให้อับอายขายหน้า ไม่ใช่ตัวเอง พระเจ้า เมื่อเราสำนึกได้ เรารู้สึกว่าอับอายขายหน้าพระเจ้ามากว่านี่หรือเป็นประชากรของพระเจ้า ทำไมอยู่ในสภาพอย่างนี้  ไหนอิสราเอล เป็นประชากรของพระเจ้า ดูสิ กลายเป็นทาสเขาไปแล้ว ถูกกวาดต้อนมาเป็นเชลย ไม่มีสง่าราศีเลย  เห็นไหม?  ท่านลองนึกภาพที่ผมบอกสิ พิมพ์ภาพนี้ไปยังมนุษยชาติทั้งปวง จะเห็นภาพเลย นี่หรือมนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้าง เป็นพระฉายของพระองค์ พระฉายของพระองค์เป็นอย่างนี้เหรอ ทั้งโลภ ทั้งทำชั่วอย่างรุนแรง ทั้งโกหก หลอกลวง ปลิ้นปล้อน นี่หรือ! พระฉายของพระองค์ นี่หรือ! พระองค์ทรงสร้างเขา มารคงหัวเราะเยาะ เป๊ะเหมือนกัน

ตรงที่บอกว่าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ทรงเปี่ยมด้วยความเมตตา และทรงให้อภัย แม้ว่าข้าพระองค์ทั้งหลายกบฏต่อพระองค์ ในภาษาอังกฤษใช้คำนี้ชัดขึ้น เป็นพหูพจน์ คือให้เห็นว่ามันมีมาก ก็คือมีหลายๆ ครั้ง หรือเกิดขึ้นบ่อยๆ ไม่ใช่ครั้งเดียว ทำผิดมาแล้วหลายครั้ง สำนึกผิดแล้วหลายครั้ง พระเจ้าก็ให้อภัยหลายๆ ครั้ง เหมือนกัน ตามมาตลอด  มันหมายถึงอย่างนี้ ก็แสดงว่ามันเป็นวงจรว่ามนุษย์ต้องทำผิดแน่นอน และพระเจ้าก็ต้องอภัยให้แน่นอน เพราะพระเจ้ารู้ว่ามนุษย์อ่อนแอ เมื่อผิด ก็ผิดอยู่ดี จะไปไหนพ้น มันอยู่ในความบาป

“วันหนึ่ง ฉันจะส่งลูกชาย พระเยซูมา วันหนึ่ง คือแผนการฉันจะพุ่งไปที่พระเยซูมาตายที่ไม้กางเขน ในวันศุกร์ประเสริฐนั่นแหละ เพื่อชำระบาป จะได้หมดเวร หมดกรรมสักที รออีกหน่อย”

อะไรประมาณนั้น  ถ้าทุกวันนี้ ทำผิดล่ะ  ทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ เป็นไปตามกฎแหละ ไม่รู้จะทำอย่างไร? ยังอยู่ในชนัก คุ้นๆ ไหมว่าคำอธิษฐานนี้ ก็คือเราทั้งหลายที่อธิษฐาน

“โอ้! พระเจ้าลูกผิดไปแล้ว ลูกสำนึกบาป อภัยให้ลูกด้วย ลูกสัญญาว่าจะไม่ทำอีก รับรองลูกไม่ทำอีกเลย”

แล้วทำไม?  ทำ  พอเราทำ แล้วพระเจ้าให้อภัยไหม?  ให้ ให้กี่ครั้ง?  70×7 ก็คือ 490 ครั้งต่อหนึ่งความผิด  วันนี้โกหก ให้อภัย โกหก เกิน 490 หรือยัง ถ้ายังไม่เกิน โกหกได้ต่อ วันนี้ไปโกงเขา  โกงเขามากี่ครั้งแล้ว 490 ครั้งหรือยัง? ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น 70×7 คือความหมายว่าให้อภัยอย่างครบถ้วนบริบูรณ์ คืออย่างไรก็ให้อภัย ให้อภัยอย่างอันลิมิต ครบบริบูรณ์  ก็คือจนสุดของการอภัย ไม่มีการยกเลิก มันหมายถึงอย่างนั้น นี่คือวงจรของมนุษย์ที่เป็นคนบาป และวงจรการให้อภัยของพระเจ้า เพระพระองค์รู้ว่ามนุษย์อ่อนแอ อยู่ในความบาป อยู่ในคำสาปแช่ง ช่วยตัวเองไม่ได้  พระคัมภีร์พูดอย่างนั้น  หนังสือโรมบอกว่ามนุษย์อ่อนแอช่วยตัวเองไม่ได้ พระเจ้าทรงเมตตาทรงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ พระเยซูมาช่วยเรา เพราะเราช่วยตัวเองไม่ได้ นี่คือความหมายในคำอธิษฐานที่ดาเนียลรู้ตัวว่าที่ผ่านมา บรรพบุรุษของชาวยิวเคยทำผิดบาปต่อพระเจ้ามากแค่ไหน? นับครั้งไม่ถ้วนขนาดไหน? กี่ครั้งก็ตาม พระเจ้าก็อภัยอยู่เรื่อยๆ ในพระคัมภีร์ บางครั้ง ให้ท่านเห็นว่าชาวยิวทำผิด ทำอะไรต่างๆ พระเจ้าทรงกริ้ว

“พระเจ้าทรงกริ้ว” สำหรับผมเป็นอย่างนี้ จะถูกจะผิดไม่รู้ ท่านฟังก็แล้วกัน ตะกี้ผมยกตัวอย่างให้ท่านดูใช่ไหม? เหมือนไฟฟ้าแรงสูงมันวิ่งผ่าน แล้วเราเอามือไปจับ พอเราจับปุ๊บ ไฟฟ้ามันกริ้วเรามาก ดูดเราตายเลย เราไม่ควรไปจับมันเลย ในทำนองเดียวกัน พระเจ้ากริ้วมาก มนุษย์ไม่ควรทำบาป แต่ทำ เหมือนกัน คือกริ้ว ผมคิดว่าเป็นลักษณะอย่างนี้ ไม่ใช่พระเจ้าโหดร้าย ถ้าโหดร้าย ไม่เตรียมพระเยซูไว้หรอก แต่จริงๆ แล้ว คือแผนการแห่งความรักทั้งสิ้น ตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร? ทรงกริ้ว ก็คือมันเป็นเรื่องที่มนุษย์กับพระเจ้าเข้ากันไม่ได้ ถ้าทำผิดกฎก็ต้องได้รับโทษ คือคำสาปแช่งนั่นเอง เรามาดูเลวีนิติ 26:32-35 บันทึกไว้ว่า …

เลวีนิติ 26:32-35 “³² เราจะทิ้งให้แผ่นดินเริศร้าง จนศัตรูของเจ้า ที่เข้ามาพักอาศัยตกใจ ³³ เราจะทำให้พวกเจ้ากระจัดกระจายไป ท่ามกลางชนชาติต่างๆ เราจะชักดาบออกจากฝักรุกไล่เจ้า ดินแดนของเจ้า จะถูกทิ้งร้าง และเมืองต่างๆ จะถูกทำลาย ³⁴ แล้วแผ่นดินจะได้ชื่นชมกับปีสะบาโตของมัน ³⁵ ตลอดช่วงที่ถูกทิ้งร้าง ซึ่งเจ้าตกอยู่ในดินแดนของศัตรู แผ่นดินจะได้พักสงบ และชื่นชมกับสะบาโตของมัน ชดเชยกับที่ไม่ได้หยุดพัก ในช่วงสะบาโต ขณะที่เจ้าอาศัยอยู่ในแผ่นดิน”

 

นี่คือแผนการของพระเจ้า และความจริงที่มนุษย์ตกอยู่ในความบาป คำสาปแช่ง ที่พระเจ้าให้มนุษย์ได้เรียนรู้ นี่คือสิ่งที่พระเจ้าได้ตรัสไว้ว่าจะให้สิ่งเหล่านี้ เกิดขึ้น ดินแดนของเจ้าจะถูกทิ้งร้าง และเมืองต่างๆ จะถูกทำลาย และเหตุการณ์เหล่านี้ ก็เกิดขึ้นจริงๆ ตรงเป๊ะตามที่พระองค์บอกไว้ ก็คือเยรูซาเล็มก็ถูกทิ้งร้าง โดยถูกบาบิโลนเข้ายึดครอง และทำลาย กวาดต้อนผู้คนไปเป็นเชลย จนกลายเป็นเมืองร้าง ตรงตามคำเผยพระวจนะเป๊ะเลย บอกให้เป็นอย่างนี้ ก็เป็นอย่างนี้ แต่ทั้งหมดนี้ ก็อยู่ในแผนการของพระเจ้าที่จะไถ่มนุษย์ทั้งหมดหลุดพ้นออกจากคำสาปแช่ง ท่านจงเห็นภาพใหญ่ๆ  เวลาอ่าน ท่านจะได้เข้าใจ ไม่อย่างนั้น เราจะรู้สึกว่าพระเจ้าทำไมโหดร้ายอย่างนี้ ไม่เลย พระเจ้าเราเป็นพระเจ้าแห่งความรัก พระเจ้าแห่งความดีงาม พระเจ้าแห่งความเมตตา พระเจ้าแห่งความสงสาร สงสารเรามาก คิดดูว่าพระเยซูยกคำนี้ ท่านคิดว่าอย่างไร?

“ท่านทั้งหลาย ที่เป็นคนบาป  (มีทั้งหงุดหงิด มีทั้งโกรธ มีทั้งเห็นแก่ตัว) ยังรู้จักรักลูกของตัวเอง ให้ของดีๆ กับลูก และพระเจ้า (ไม่ใช่คนบาป) เป็นพระเจ้าผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก จะรักท่านทั้งหลายมากขนาดไหน? ลองคิดดู” ท่านก็รู้ว่าขนาดไหน?  เรามาดูในดาเนียล 9:12-19

ดาเนียล 9:12-19 “¹² พระองค์ทรงทำตามที่ตรัสไว้แล้วว่าจะนำภัยพิบัติยิ่งใหญ่ มายังข้าพระองค์ทั้งหลาย และผู้ครอบครองทั่วใต้ฟ้า ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เสมอเหมือนที่เกิดกับเยรูซาเล็ม ¹³ ภัยพิบัติทั้งปวงนี้ เกิดกับข้าพระองค์ทั้งหลาย ตามที่บันทึกไว้แล้ว ในบทบัญญัติของโมเสส ถึงกระนั้น ข้าพระองค์ทั้งหลาย ก็ไม่ได้แสวงหาความเมตตาจากพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย โดยหันกลับจากบาป และไม่ได้ใส่ใจในความจริงของพระองค์เลย ¹⁴ องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงรีรอที่จะนำภัยพิบัตินี้ มายังข้าพระองค์ทั้งหลาย เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายทรงชอบธรรมในทุกสิ่งที่ทรงกระทำ ถึงเพียงนี้แล้ว ข้าพระองค์ทั้งหลายยังไม่ยอมเชื่อฟังพระองค์ ¹⁵ “ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้ทรงนำประชากรของพระองค์ออกจากอียิปต์ ด้วยพระหัตถ์อันทรงอานุภาพ และผู้สถาปนานามของพระองค์ ซึ่งยืนยงตราบเท่าทุกวันนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำผิดทำบาปไปแล้ว

¹⁶ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อให้สอดคล้องกับการกระทำ อันชอบธรรมทั้งปวงของพระองค์ ขอโปรดทรงหันเหพระพิโรธ จากเยรูซาเล็มเมืองของพระองค์ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ เพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย และความชั่วช้าของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย เป็นเหตุให้เยรูซาเล็มและประชากรของพระองค์กลายเป็นที่เหยียดหยามของคนทั้งปวงที่อยู่โดยรอบ ¹⁷ “ข้าแต่พระเจ้า บัดนี้ ขอทรงสดับคำอธิษฐานวิงวอนของผู้รับใช้ของพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อเห็นแก่พระองค์เอง โปรดเหลียวแลสถานนมัสการอันเริศร้างของพระองค์ด้วยความโปรดปรานเถิด ¹⁸ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเอียงพระกรรณสดับฟัง โปรดทอดพระเนตรความเริศร้างของกรุง ซึ่งใช้พระนามของพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายทูลวิงวอนต่อพระองค์ ไม่ใช่เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายชอบธรรม แต่เพราะพระเมตตายิ่งใหญ่ของพระองค์ ¹⁹ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงสดับ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงอภัย ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงสดับและทรงช่วย ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงล่าช้า เพื่อเห็นแก่พระองค์เอง เพราะนครของพระองค์ และประชากรของพระองค์ ใช้พระนามของพระองค์”

 

ช่วงที่มนุษย์อยู่ในความบาป และพระเยซูยังไม่มาไถ่ เมื่อคนไหนสำนึกบาป เขาจะอธิษฐานอย่างนี้แหละ เพราะเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนบาป ท่านลองใส่อย่างที่ผมบอก ตัวแทน ใส่มนุษย์ลงไป ตรงหมดเลย คำอธิษฐานนี้ ก็คือคำอธิษฐานของอาดัมกับอีฟ มนุษย์คู่แรก บรรพบุรุษของเรา ก็ต้องอธิษฐานอย่างนี้

“ข้าพระองค์ทำอย่างนี้ พามนุษย์ลูกหลานของฉันตกลงไปในความบาปหมดเลย แย่เลย”

แต่นี่เป็นเรื่องของดาเนียลส่วนหนึ่ง ท่านต้องเข้าใจให้ชัดว่าพระเยซูไม่ได้มาช่วยแค่คนยิว คนอิสราเอลเท่านั้น  แต่เล็งไปถึงมนุษย์ทั้งหมดบนโลกใบนี้

ดาเนียลอธิษฐานกับพระเจ้าด้วยความถ่อมใจ เป็นเพราะบรรพบุรุษของอิสราเอลได้กระทำผิดต่อพระเจ้า กบฏ ไม่เชื่อฟัง ทำผิดต่อบทบัญญัติของพระเจ้า หันเหไปจากบทบัญญัติของพระเจ้า สมควรแล้วที่จะต้องได้รับโทษอย่างนี้ ที่เป็นอยู่นี้ แต่ก็ขอเมตตา พระเจ้าช่วย อภัยให้ด้วย นี่คือความเป็นจริง เพราะพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ เป็นพระเจ้าแห่งความยุติธรรม พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น เมื่อพระองค์ตรัสคำไหนแล้ว ต้องเป็นคำนั้น พระองค์เป็นผู้พิพากษาของมหาจักรวาล เมื่อพระองค์ตรัสแล้ว ก็ต้องเป็นอย่างนั้น พิพากษาแล้วก็ต้องเป็นอย่างนั้น ถ้ากบฏ ไม่เชื่อฟัง เป็นปฏิปักษ์ต่อพระเจ้า ก็ได้รับโทษ คือคำสาปแช่ง เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อพระองค์ตรัสแล้วว่าจะทำให้เยรูซาเล็มต้องถูกทำลาย กลายเป็นเมืองร้าง ผู้คนต้องทุกข์ทรมานในต่างแดน สิ่งนั้น ก็ต้องเกิดขึ้น แต่เกิดขึ้น เพื่อเป็นผลดีทีหลัง และมันก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆ ตามที่ได้บันทึกไว้แล้ว ตรงเป๊ะ

“แต่เพื่อพระนามของพระองค์ ขอทรงโปรดให้อภัยแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายสักครั้งเถิด”

ดาเนียลกำลังอยู่ในช่วง 4 ปีสุดท้าย ที่พระเจ้าสัญญาว่าครบ 70 ปีแล้วจะให้กลับไปเยรูซาเล็ม ดาเนียลอธิษฐาน มันจะถึงเวลาแล้ว โปรดให้อภัยเมื่อครั้งที่แล้ว และต่อไปอีก ช่วยเหลือที่จะไม่ทำอีกเถิด

สังเกตดูให้ดีๆ นะ ดาเนียลไม่ได้อธิษฐานว่า “ขอทรงโปรดให้อภัย เพื่อเห็นแก่ข้าพระองค์ หรือเพื่อเห็นแก่ชาวยิว แต่ขอทรงโปรดให้อภัย เพื่อพระนามของพระองค์จะได้ไม่เสื่อมเสีย”

“เพื่อพระนามของพระองค์จะไม่เสื่อมเสีย” คือเพื่อพระเจ้าจะได้รับเกียรติ เพราะว่าพระองค์เป็นผู้สร้างมนุษยชาติ เป็นผู้สร้างเราทั้งหลายอิสราเอล พระองค์เป็นพระเจ้าของเรา ถ้าเราแย่ พระองค์ก็เสียเกียรติ แล้วมนุษย์เป็นอย่างนี้ ไม่มีความรัก มีแต่ความเกลียดชังกัน ฆ่ากันอย่างนี้เหรอ พระเจ้าเสียเกียรติ แต่เรามารู้จักพระเจ้า เราดำเนินชีวิตด้วยความรักในพระเจ้า พระเจ้าได้รับเกียรติ มนุษย์ต้องเป็นอย่างนี้ เต็มไปด้วยความรัก อภัย เสียสละ แม้ชีวิตของตัวเองให้กับคนอื่นก็ได้  พระเจ้าได้รับเกียรติ ตรงนี้ หมายถึงอย่างนั้น

มาดูต่อว่าหลังจากดาเนียลอธิษฐานแบบนี้แล้ว พระเจ้าตอบอย่างไร?  มนุษย์ทุกคนกำลังบอกว่า …

“แย่ ฉันเป็นคนบาป ฉันไม่ดี ฉันทำผิดอีกแล้ว ทำผิดอีกๆๆๆ ขออภัยๆๆๆ”

ดูสิว่าพระเจ้าตอบว่าอย่างไร? ดาเนียล 9:20-27

ดาเนียล 9:20-27 “²⁰ ขณะข้าพเจ้าอธิษฐานสารภาพบาปของตัวเอง และของชนอิสราเอล พี่น้องร่วมชาติ และทูลอ้อนวอนพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพเจ้า เพื่อภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ ²¹ ขณะที่ข้าพเจ้ายังอธิษฐานอยู่นั้น กาเบรียล ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเห็นในนิมิตครั้งก่อน เหาะมาหาข้าพเจ้าอย่างรวดเร็ว ในเวลาถวายเครื่องบูชายามเย็น ²² เขากล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ดาเนียลเอ๋ย เรามาเพื่อให้ท่านประจักษ์แจ้งและเข้าใจ ²³ ทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน พระเจ้าก็ประทานคำตอบ ซึ่งเราได้นำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง ฉะนั้น จงใคร่ครวญเนื้อความและเข้าใจนิมิตนั้น ²⁴ “เจ็ดสิบของ ‘เจ็ด’ ทรงกำหนดไว้แล้ว สำหรับพี่น้องร่วมชาติ และนครศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ให้เลิกการล่วงละเมิด เลิกทำบาป ลบล้างความชั่ว และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้ เพื่อประทับตรานิมิตและคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ที่สุด ²⁵ “จงรับรู้และเข้าใจข้อนี้เถิด คือตั้งแต่มีพระราชกฤษฎีกาให้กอบกู้และสร้างเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จวบจนผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งให้เป็นผู้ครอบครองนั้นจะมาถึง จะมีเจ็ดของ ‘เจ็ด’ และหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ จะมีการสร้างถนนหนทางและคูเมือง แต่ทำในช่วงทุกข์ยากลำบาก ²⁶ หลังจากหกสิบสองของ ‘เจ็ด’ ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้จะถูกประหารและจะไม่เหลืออะไร ประชาชนของผู้ครอบครองจะมาทำลายกรุงนั้นและสถานนมัสการ วาระสุดท้ายจะมาเหมือนน้ำท่วม สงครามจะขับเคี่ยวกันไปจนถึงจุดจบ และมีวิบัติตามที่กำหนดไว้ ²⁷ ผู้นั้นจะยืนยันคำมั่นสัญญากับคนเป็นอันมากเป็นเวลาหนึ่งของ ‘เจ็ด’ แต่กลางของ ‘เจ็ด’ นั้นเอง เขาจะสั่งยุติการถวายเครื่องบูชาและของถวายต่างๆ แล้วผู้ที่ก่อให้เกิดวิบัติ จะตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนอันเป็นต้นเหตุของวิบัติไว้ที่ด้านหนึ่งของพระวิหาร ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความเริศร้าง จวบจนวาระสุดท้ายมาถึงเขา ตามที่กำหนดไว้”

 

หลังจากที่ดาเนียลอธิษฐานเสร็จแล้ว พระเจ้าก็ส่งทูตสวรรค์กาเบรียลมาตอบคำอธิษฐานให้ ตรงเนื้อหาในคำตอบ เป็นเรื่องราวที่ถ้าผมอธิบายให้ท่านฟัง ท่านจะต้องตื่นเต้น และไชโยโห่ฮิ้วเลยนะ ถึงขั้นเรียกว่าขนลุกเลย  เพราะมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ แบบเป๊ะของเป๊ะๆ อีกทีหนึ่งเลย มีหลักฐานทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ที่บันทึกไว้เลยว่ามันเป็นไปตามที่อ่านมาทั้งหมดเลย แต่มันต้องเล่าละเอียด แต่ไม่ยากนะ ง่ายๆ

ดาเนียล 26:22-23 “²² “ดาเนียลเอ๋ย เรามาเพื่อให้ท่านประจักษ์แจ้งและเข้าใจ ²³ ทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน พระเจ้าก็ประทานคำตอบ ซึ่งเราได้นำมาบอกท่าน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง”

 

ดาเนียลเป็นตัวแทนของอิสราเอล … อิสราเอลเป็นตัวแทนของมนุษย์ทั้งหมด เพราะฉะนั้น  ผมจะลองใส่ดู ท่านจะได้เห็นภาพ

พระเจ้าตอบแล้วนะ “มวลมนุษย์เอ๋ย เรามาเพื่อให้ท่านประจักษ์แจ้งและเข้าใจ ทันทีที่พวกท่านเริ่มอธิษฐาน เรียกร้องในใจของท่าน พระเจ้าก็ประทานคำตอบ ซึ่งเราได้นำมาบอกมวลมนุษย์ เพราะมวลมนุษย์เป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง” เอเมน

เพราะมวลมนุษย์เป็นผู้ที่ทรงรักยิ่ง แล้วจริงไหม? จริง

“ฉะนั้น จงใคร่ครวญเนื้อความและเข้าใจนิมิตนั้น 70 ของ 7 ทรงกำหนดไว้แล้ว สำหรับมนุษยชาติ (ร่วมโลกใบนี้) และนครศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์บนโลกใบนี้ ให้ยกเลิก”

จำที่ผมฉีกกรมธรรม์ได้ไหม?

“มันได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ให้ยกเลิกการล่วงละเมิด (คือความผิดที่ได้ไปล่วงละเมิด) ยกเลิกความบาป การเป็นปฏิปักษ์ต่อพระเจ้า และให้ลบล้างความชั่วที่เคยทำไว้ทั้งหมด ที่เป็นคำสาปแช่งทั้งหมด ให้ยกเลิกหมดเลย มันได้ถูกกำหนดไว้ว่าจะทำอย่างนั้น และนำความชอบธรรมอันมั่นคงนิรันดร์มาให้”

ชอบธรรมมั่นคง ก็คือบริสุทธิ์มั่นคง ไม่เป็นคนบาปอีกต่อไป

“เพื่อประทับตรานิมิต และคำพยากรณ์ และเพื่อเจิมสถานที่บริสุทธิ์ ก็คือร่างกายของท่านเป็นวิหารของพระเจ้า”

เห็นภาพไหม? นี่คือข่าวดีที่มาถึงมนุษย์ ผมถึงบอกว่าต้องเริ่มต้นด้วยการเรียนรู้พื้นฐานทั้งหมดนี้ อย่าไปเล็งว่าเป็นของอิสราเอลเท่านั้น เป็นของมนุษย์ทั้งหลาย  ท่านใส่มนุษย์เข้าไป มันจะเห็นภาพเป๊ะเลย

ทูตสวรรค์บอกว่าทันทีที่ท่านเริ่มอธิษฐาน  ทันทีที่มนุษย์อธิษฐาน ทันทีทันใดเลย พระเจ้าก็ประทานคำตอบให้แล้ว พระองค์ทรงรู้ล่วงหน้าหมดแล้วว่าเราอธิษฐานขออะไร? เราลำบากตรงไหน? พระองค์ทรงเตรียมคำตอบไว้ให้เรียบร้อยแล้วด้วย ก่อนที่ดาเนียลจะอธิษฐาน หรือก่อนที่เราจะอธิษฐาน พระองค์ทรงรู้ว่าเราทุกข์ลำบากขนาดไหน? มนุษย์ ที่ตกลงไปในความบาป ตกอยู่ในคำสาปแช่ง มันทรมานขนาดไหน? พระองค์ทรงรู้แล้ว แค่เราจะค้นหาสัจจะธรรมในชีวิต ก็จะเจอพระองค์

พระคัมภีร์จึงบอกว่า “พระเจ้ามองตลอดทะลุแผ่นดินโลกนี้ เพื่อมองหาผู้คนเหล่านั้น ที่แสวงหาพระองค์ด้วยความจริงใจ”

ขอให้เรามีความจริงใจเท่านั้น เราก็จะเจอพระเจ้า ผมมาเจอพระเจ้า ก็เพราะความจริงใจ ไม่ใช่ เพราะเราเก่ง เพราะเราฉลาด แต่เพราะเราไม่รู้จะไปไหน? เราหาพระเจ้า เราเกิดมาจากใคร? เราเป็นใคร? วิญญาณข้างในเราเรียกร้อง เราก็จริงใจ เราก็เจอพระเจ้า เพราะพระเจ้าเตรียมคำตอบให้เราแล้ว ก่อนที่เราจะอธิษฐาน ตอบก่อนที่เราจะอธิษฐาน รู้ว่าเราต้องการอะไรข้างใน ขอให้เรากล้าเข้ามาหาพระองค์ด้วยความจริงใจ พระเจ้าพระเยซู คือใคร? พระเจ้า คือใคร? ที่เคยได้ยินมา อยากรู้จัก พระองค์จะสำแดงพระองค์ให้กับคนนั้น ได้รู้จัก เพราะว่าพระองค์เมตตาสงสารต่อมนุษยชาติอย่างมาก ที่ตกลงไปในความบาป ลูกของพระองค์ทั้งนั้น  และที่สำคัญ คือแผนการที่พระองค์ทรงเตรียมไว้ให้นั้น มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

ดาเนียลอาจทูลขอเพียงแค่เรื่องที่เห็นอยู่ตรงหน้า ก็คือขอแค่สามารถพาชาวอิสราเอลกลับไปบ้านเกิดเมืองนอน กลับไปรื้อฟื้นเยรูซาเล็ม กลับไปพบกับความสงบอีกครั้งหนึ่ง แต่พระเจ้าบอกว่าพระองค์เตรียมไว้ให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุด  พระคัมภีร์เดิมตรงนี้ แปลได้ว่า The best ให้คำตอบ คือขอเศษอาหาร พระองค์ให้ดีที่สุดเลย  คำตอบของพระเจ้า ก็เหมือนกับที่พ่อของลูกชายที่หลงหายไป ตอบเขา … เขาจะขอไปกินเศษอาหาร เป็นทาส แต่พ่อบอกว่าให้ดีกว่านั่นอีก ให้เป็นเจ้าของบ้านเลย  กลับมาเหมือนเดิม ไม่ได้คิดลงโทษ จัดงานเลี้ยงให้อีกต่างหาก แถมให้ฐานะกลับคืน เป็นบุตรเหมือนเดิม เป็นราชบุตรเหมือนเดิม  เราทั้งหลายที่เชื่อในพระเยซู เราทั้งหลายกลับมาเป็นบุตรของพระเจ้า

เพราะฉะนั้น ที่ผมบอกไว้ตอนต้นว่าฟังเรื่องนี้จบแล้ว เราอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในท่าทีในการอธิษฐาน เราไม่ต้องหงอ อย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเราจะกลายเป็นคนเย่อหยิ่ง ไม่ใช่ แล้วพระเจ้าก็ไม่ได้ต้องการอย่างนั้น พระเจ้าต้องการให้เรารู้ตัวตนของเรา ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ที่ได้รับการไถ่นั้น  เป็นอย่างไร? ให้เรามีความมั่นใจ ไม่ใช่อยู่ในบ้านแบบหงอๆ กลัวๆ แต่ให้เราอยู่ในบ้านด้วยความมั่นใจว่าอยู่ในบ้านหลังนี้ ที่มีชื่อว่าพระคริสต์ เรามีฐานะเป็นบุตร เป็นทายาทครอบครอง เราอาจจะทำเผลอไปบ้าง เราอาจจะทำเหมือนสมัยก่อนบ้าง อาจจะเป็นทาร์ซานที่ยังติดนิสัยอยู่ในป่าบ้าง ไม่เป็นไร พระเจ้าค่อยๆ ส่งคนมาเทรนเรา ฝึกเรา สอนเราทีละวันๆ เดี๋ยวเราก็กลับมาเป็นผู้ดีเองแหละ เอเมน และสอนด้วยวิธีอะไร? ท่านจะรู้เอง ชีวิตทุกวัน เราได้รับการสอนจากพระเจ้าตลอด พระวิญญาณจะนำพาเราทุกวันๆ สอนให้ทาร์ซานกลับใจสักทีหนึ่ง เอเมน ถ้าท่านไม่ค่อยให้อภัย เกลียดคนเรื่อยๆ พระเจ้าก็สอนไปๆ วันหนึ่ง ท่านก็เริ่มให้อภัยได้มากขึ้น เริ่มเห็นอกเห็นใจคนอื่นได้มากขึ้น มันต้องเป็นอย่างนี้

นั่นแหละ พระเจ้าต้องการแค่นี้เอง แต่ท่านต้องมั่นใจก่อน ไม่อย่างนั้น ท่านจะถูกเปลี่ยนไม่ได้  ถ้าท่านยังมาเป็นทาสอยู่ จะสอนท่านได้อย่างไร? วันๆ ท่านก็คอยแต่จะโหนต้นไม้ลงมาจากบนหลังคา พระเจ้าบอกเมื่อไรจะลงมา เป็นลูกเราสักที เป็นลิงอยู่นั่นแหละ เข้าใจใช่ไหม? ผมยกตัวอย่างให้ท่านฟัง ชีวิตเราจะเปลี่ยนไป พระคัมภีร์บอกไว้ใน 1 เปโตร 2:24

1 เปโตร 2:24 “พระเยซูทรงแบกรับบาปเราไว้บนไม้กางเขน บนต้นไม้ เพื่อว่าการตายต่อบาปของเรานั้น เราจะได้เป็นผู้ชอบธรรม ด้วยรอยแผลเฆี่ยนของพระองค์ เราได้รับการรักษาให้หายแล้ว คือหายจากการเป็นบาปแล้ว” เอเมน

 

เราชอบธรรมแล้ว เราก็ยังบอกว่าตัวเองบาป เราเคยเป็นคนบาป แต่เดี๋ยวนี้เราเป็นผู้ชอบธรรม เอเมน

ดังนั้น การอธิษฐานของเราจะเปลี่ยนไป ท่าทีเราจะเปลี่ยนไป สัปดาห์ที่แล้ว ทุกอย่างทำมา ในพระคัมภีร์เดิมเขียนคำนี้เยอะที่สุดเลย  วันหนึ่งพระเจ้าจะฉีกกรมธรรม์นั้น จะปลดโซ่ตรวนที่มันยึดเราไว้ เอาโซ่ตรวน เอากรมธรรม์ที่พิพากษาเราเป็นคนบาป เป็นคนได้รับคำสาปแช่ง เป็นคนเลว คนชั่วนั้น พระองค์จะตรึงมันไว้ที่ไม้กางเขน ในโคโลสี 2:14 แล้วพระเยซูก็ทำสำเร็จแล้วที่ไม้กางเขน  คือฉีกกรมธรรม์ แล้วตรึงไว้ที่ไม้กางเขน โซ่ที่ตรึงเรา เอาโซ่นั้นไปพันธนาการที่ไม้กางเขน เราเป็นอิสระแล้ว เราอ่านโคโลสี 2:14 พร้อมกัน

โคโลสี 2:14 “พระองค์ทรงฉีกกรมธรรม์ซึ่งได้ผูกมัดเรา ด้วยบัญญัติต่างๆ ซึ่งขัดขวางเราและได้ทรงหยิบเอาไปเสียให้พ้น โดยทรงตรึงไว้ที่กางเขน” เอเมน

 

ให้พูดจนเข้าไปในวิญญาณจิตของท่าน ให้มันลึกๆ ว่ามันอยู่ตรงนั้น ไม่ได้อยู่ที่ท่านอีกแล้ว  ท่านไม่เกี่ยวอะไรอีกแล้ว ต่อให้ท่านทำบาปวันนี้ ท่านก็ไม่ใช่คนบาป มันเป็นนิสัยเดิม มันเป็นความเคยชินเดิม ท่านยังอยู่ในความบริสุทธิ์ของพระคริสต์เหมือนเดิม แล้วก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป ทาร์ซานจะไปปีนต้นไม้บ้าง เขาก็ยังเป็นลูกของพระเจ้า ที่พ่อเจ้าของบ้าน พาเขาออกมาอยู่ในราชวังแล้ว บางครั้ง เขาจะไปปีนต้นไม้บ้าง? บางครั้งเขาปีนหลังคาบ้าง? เพราะเขาเคยปีนมาก่อน นานๆ เขาก็จะรู้ว่าต่อไปนี้พระเจ้าบอกมีลิฟต์ ทำไมไม่ใช้ลิฟต์ เขาก็หัดใช้ลิฟต์ ทุกวันนี้เราก็กำลังหัดใช้ลิฟต์อยู่ บางครั้งเราเพลินไป เราก็ขอปีนต้นไม้หน่อย ขอลงจากชั้น 4 ลงมากินข้าว แทนจะลงลิฟต์มา เราก็สไลด์ที่เท้าบันไดลงมา เหมือนเด็กๆ เล่นลงมา แล้วเราก็ล้มหัวทิ่มลงมา เจ็บตัวอีก เราก็นึกว่าพระเจ้าตีเรา ไม่ได้ตีเลย ก็เราไปเล่นอย่างนั้น มันก็โดนสิ นึกภาพออกไหม?

บัดนี้ โซ่ตรวนที่ตรึงเราไว้ ได้ถูกทำลายเรียบร้อยแล้ว ที่ไม้กางเขน และการเป็นขึ้นมาใหม่ของพระองค์ในวันที่ 3 พระคัมภีร์จึงบันทึกไว้ในหนังสือเอเฟซัส 2:8 บอกว่า …

เอเฟซัส 2:8 “เราทั้งหลายได้รับความรอดจากโซ่ตรวนเหล่านี้ ด้วยความเชื่อในพระคุณของพระเจ้า”

ไม่ใช่ด้วยการกระทำดีของพวกเรา แต่ด้วยพระคุณของพระเยซูคริสต์ ที่ทำให้กับเราบนไม้กางเขนนั้น และในอดีตเราเรียกร้องขอแค่การยกโทษ แต่พระเจ้าให้พระคุณแทน ไม่ใช่พระคุณธรรมดา แต่เป็นพระคุณที่อัศจรรย์มากเลย คือให้ตลอดเวลา เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*************************

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  16  เมษายน  2017

 เรื่อง “อีสเตอร์ … วันประกาศชัยชนะ

และการครอบครองอาณาจักรนิรันดร์”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            วันแห่งการเฉลิมฉลองวันแห่งการประกาศอิสรภาพ ครั้งยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดของมวลมนุษยชาติทั้งปวง ไม่ใช่ประเทศไทยประเทศเดียว คือประกาศอิสรภาพทางฝ่ายวิญญาณ ที่ประกาศโดยพระเยซูคริสต์ โดยการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เรียกว่าศุกร์ประเสริฐ และทรงเป็นขึ้นใหม่ในเช้าวันนี้ เรียกว่าวันอีสเตอร์

การประกาศอิสรภาพฝ่ายวิญญาณนี้ เริ่มประกาศตั้งแต่วันที่พระองค์ทรงถูกตรึง ตายที่ไม้กางเขน และผ่านไป 3 วัน พระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตายแรก ย้อนหลังไป ใครรู้ว่าเมื่อไร? ผมมีอะไรมาบอกท่าน เป็นเกล็ดความรู้เล็กน้อย

ส่วนใหญ่ก็จะบอกว่าปีนี้ 2017 เพราะฉะนั้น อีสเตอร์แรก ก็คือ 2,017 ปีมาแล้ว ไม่ใช่นะ จริงๆ แล้ว เริ่มนับปี ค.ศ.1 เมื่อพระเยซูมีอายุ 4 ขวบ และตอนที่พระเยซูถูกตรึง และสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขน ได้มีบันทึกว่าพระองค์มีอายุ 33 ปี คือถูกตรึงที่ไม้กางเขน เมื่อ ปี ค.ศ. 29

สรุป คือวันอีสเตอร์แรกผ่านมาแล้ว 1988 ปี คือ 2017 – 29 นั่นเอง ยังไม่ถึง 2,000 ปีเลย  เกือบๆ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์ 1988 ปีมาแล้ว  ทำให้มนุษยชาติทั้งปวง ได้รับอิสรภาพทางฝ่ายวิญญาณอย่างแท้จริง และเป็นแผนการของพระเจ้าตั้งแต่เริ่มสร้างโลกมาแล้ว ตั้งแต่ตอนมนุษย์ตกลงไปในความบาป มีบันทึกอยู่ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล บอกล่วงหน้า ซึ่งมีภาษาไบเบิ้ลว่าเผยพระวจนะ คือพระเจ้าบอกล่วงหน้าผ่านทางมนุษย์ ที่เป็นผู้รับใช้ตอนนั้น ให้บันทึกไว้ว่าเราเตรียมแผนการอย่างนี้ไว้ จะเกิดอะไรขึ้น? บอกล่วงหน้า ซึ่งพระเยซูคริสต์ได้ตรัสเรื่องนี้ไว้ด้วยพระองค์เองไว้ล่วงหน้าว่าพระองค์เอง ได้ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว สำหรับวันอีสเตอร์ วันศุกร์ประเสริฐ พระองค์รู้แล้วว่าพระองค์จะมาทุกข์ทรมานที่ไม้กางเขนอย่างไร? ขนาดไหน? ทรมานอย่างไร? และเพื่ออะไร? ดูสิว่าพระองค์ทรงตรัสเอง ยกมาหนึ่งตอน ให้ท่านได้เห็นกัน ลูกา 4:16-19

ลูกา 4:16-19 “¹⁶ พระองค์เสด็จมายังเมืองนาซาเร็ธ ที่ซึ่งทรงเติบโตขึ้น  และในวันสะบาโต พระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาอย่างที่ปฏิบัติเป็นประจำ และทรงยืนขึ้นอ่านพระธรรม ¹⁷ เขาส่งม้วนพระคัมภีร์อิสยาห์ให้พระองค์ เมื่อพระองค์ทรงคลี่ออกมา ก็พบข้อความที่เขียนไว้ว่า  ¹⁸ “พระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า เพราะพระองค์ทรงเจิมตั้งข้าพเจ้าไว้ ให้ประกาศข่าวดีแก่ผู้ยากไร้  พระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้า มาประกาศอิสรภาพแก่ผู้ถูกจองจำ  และให้คนตาบอดมองเห็น  ให้ปลดปล่อยผู้ที่ถูกกดขี่  ¹⁹ ให้ประกาศปีแห่งความโปรดปราน ขององค์พระผู้เป็นเจ้า”

 

บันทึกไว้ตั้งแต่สมัยโน่น ผู้เผยพระวจนะที่มีชื่ออิสยาห์ นี่คือหนึ่งในจำนวนนั้น จริงๆ เผยพระวจนะ คือบอกล่วงหน้า แล้วบันทึกไว้ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ตั้งแต่วันแรก หน้าแรก เรียกว่าปฐมกาล Beginning พูดถึงพระเยซูมาตลอด เฉพาะตรงนี้บอกว่าบันทึกไว้สมัยผู้เผยพระวจนะ พระเจ้าใช้ 1 คน คนนี้ชื่อว่าอิสยาห์ บันทึกไว้ว่าพระเจ้าทรงเจิมตั้งพระเยซูคริสต์ให้มาประกาศแก่มวลมนุษยชาติทั้งหลาย เฉพาะตอนนี้บอกก่อนล่วงหน้า ประมาณ 700 ปีก่อนที่พระเยซูคริสต์ถูกตรึงที่ไม้กางเขน และจะเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 วันอีสเตอร์แรกนั่นแหละ

พระเยซูอ่านตรงนี้ให้เราฟัง บันทึกไว้ล่วงหน้า 700 ปีก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิดเป็นมนุษย์ ตอนที่เราอ่าน พระเยซูคริสต์เกิดเป็นมนุษย์แล้ว 30 ปี ไม่ได้ทำอะไรเลย เป็นช่างไม้อย่างเดียว เงียบๆ พออายุ 31 หน้าที่ของพระองค์มาแล้ว คือเริ่มต้นประกาศว่าพระองค์เป็นใคร? มาทำไมบนโลกใบนี้? มาเพื่ออะไร? สวรรค์คืออะไร? พระเจ้าเตรียมสวรรค์ให้กับมนุษย์ทุกคนอย่างไร? พระเจ้าเตรียมความหวัง เตรียมความรอดให้กับมนุษย์ทุกคนอย่างไร? จากนี้ต่อไป? ถ้าท่านเห็นภาพตรงนี้ ท่านจะอ่านพระคัมภีร์อย่างสนุกสนานและเข้าใจง่ายๆ ไม่ยากเย็นอะไรเลย  คือพระเยซูมา เพื่อจะมาบอกเราทั้งหลายว่าจะประกาศอิสรภาพแล้ว จะเป็นอิสระจากความบาปความตายแล้ว จะมีความหวัง และตายแล้ว ไม่ต้องกลัว จะเป็นขึ้นมาใหม่ จะได้อยู่กับพระเจ้า กลับไปหาพระเจ้า จะรู้จักพระเจ้าได้

พอพระองค์อายุ 30 ก็เริ่มต้น เดินเข้าไปในธรรมศาลา คำว่าธรรมศาลา คือที่ชุมนุมของคนที่เชื่อพระเจ้า ในกลุ่มชาวยิวในขณะนั้น เพราะว่าวิหารของพระเจ้าเข้าไปไม่ได้แล้ว ถูกปิดไว้ ห้ามใช้ โดยกฎหมายทางโรมัน เขาเหล่านี้จึงออกมาประชุมนอกวิหาร

นอกวิหาร คือที่ประชุม ธรรมศาลา ก็เหมือนกับโบสถ์เรา ที่มาเรียนรู้กันในวันเสาร์ วันสะบาโต วันนั้น วันแรก ที่ไม่มีใครรู้จักพระองค์เลยว่าเป็นใคร? รู้เพียงแต่ว่าเป็นลูกโยเซฟ ลูกมารีย์ เป็นช่างไม้ จบ แต่วันนั้นพระองค์ทรงเดินเข้าไป แล้วก็หยิบพระคัมภีร์ขึ้นมา ปกติคนที่จะอ่านพระคัมภีร์ที่อยู่ในหนังสือม้วน จะต้องเป็นคนที่มีความรู้มาก ต้องศึกษา เขาเรียกว่าเป็นนักปฏิบัติธรรมในสมัยนั้น เขาต้องขึ้นมา แล้วอ่าน แล้วพระเยซูเป็นใครก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็ขึ้นมาขออ่าน คนก็ยื่นให้อ่าน พระองค์ก็เปิดมา ท่านคิดดู เต็มไปหมดเลย  5 เล่มของพระคัมภีร์เดิมเยอะมาก พระองค์เปิดมาหน้านี้ หน้าที่เราอ่านเมื่อสักครู่

พระองค์บอกว่าพระองค์มาประกาศข่าวดี แก่ผู้ยากไร้ เอาตอนนี้ก่อน พอพระองค์อ่านจบนะ คนถามว่าแล้วทำไมมาอ่านอย่างนี้? พระองค์บอกฉันเอง คือคนๆ นี้ ที่พระคัมภีร์เขียน  อ่านเมื่อตะกี้นี้ คนตกใจ แตกฮือ หาว่าพระเยซูหมิ่นประมาณพระเจ้า

“อะไร นี่คือพระบุตรพระเจ้าที่พระองค์จะส่งมา เป็นมาซีฮา แล้วเธอเป็นใคร? เธอเป็นลูกช่างไม้”

เขาไม่เชื่อ เป็นเรา เราก็ไม่เชื่อ ลูกช่างไม้ อยู่ดีๆ มาบอกว่า …

“เราเป็นพระเจ้า”

ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เป็นช่างไม้ อยู่ดีๆ มาประกาศเรื่องนี้ แล้วหลังจากนั้น จึงเริ่มต้นทำอัศจรรย์ เริ่มต้นประกาศข่าวดี อีก 3 ปี จนกระทั่งถูกตรึงที่ไม้กางเขน ท่านจะเห็นภาพว่าพระเยซูทำสิ่งนี้เกิดขึ้น  ทำให้ศัตรูของพระองค์ โผล่ขึ้นมาเต็มเมืองเลย คนตกใจ หาว่าพระองค์ทรงหมิ่นประมาณ จะจับพระองค์ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว จะเอาไปลงโทษแล้ว ดูสิว่าพระองค์พูดถึงเรื่องอะไร?

“เรามา เพื่อประกาศข่าวดีแก่ผู้ยากไร้”

ท่านนึกว่าผู้ยากไร้หมายถึงคนจนเหรอ ในเมื่อพระเยซูประกาศแล้ว ทำไมคนจน ก็ยังจนอยู่ เราเชื่อพระเยซู เรายังจนอยู่ เรารู้สึก ทั้งที่เราจน แต่เราก็ไม่จน เพราะเรามีพอมีพอกินของเรา เรามีความหวัง แต่ทำไมเรายังจนตามลักษณะนั้น

เพราะประกาศข่าวดีกับผู้ยากไร้ ตรงนี้ คือแก่ผู้ที่ Poor in spirit ภาษาเดิมแปลว่าวิญญาณมันตาย วิญญาณที่อยู่ในความบาป ความตาย สกปรก มันหมายถึงอย่างนั้น  นี่แหละวิญญาณที่ยากไร้ ไม่ใช่ยากไร้ทางตามองเห็น พูดง่ายๆ ว่าสิ่งที่พระเยซูพูดทั้งหมดนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวัตถุสิ่งของที่จับต้องมองเห็นได้ในโลกใบนี้เลย ตามความคิดของมนุษย์ชอบคิดอย่างนี้ พอบอกยากจน คือคนจน ไม่ใช่ วิญญาณคุณยากไร้มาก ทุกวันนี้เรามาเชื่อพระเยซู วิญญาณเรารวยไหม? รวยมหาศาล

ต่อไปบอกว่า “มา เพื่อประกาศอิสรภาพแก่ผู้ที่ถูกจองจำ” ประกาศให้คนที่อยู่ในคุกเหรอ พวกที่ทำผิดกฎหมายเหรอ ไม่ใช่ ทั้งเล่มเลย พระคัมภีร์เกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น อย่าอ่าน แล้ววิเคราะห์ แล้วสรุปเป็นเรื่องเกี่ยวกับความคิดของมนุษย์ที่จับต้องมองเห็นได้ ถ้าท่านใส่เกี่ยวกับวิญญาณ ท่านจะเห็นภาพชัดเจนเลย แม้กระทั่งคำว่าความรอดในพระเยซูคริสต์ รอดจากรถชนกันเหรอ ไม่ใช่ รอดจากจมน้ำตายเหรอ ไม่ใช่ รอดจากบาป โทษของความบาป เราต้องใช้เวร ใช้กรรม เมื่อเราตายไปแล้ว รอดจากตรงนั้นแหละ ก็คือรอดทางฝ่ายวิญญาณ

ประกาศอิสรภาพ แก่ผู้ที่จองจำ ก็คือประกาศอิสรภาพ แก่ผู้ที่วิญญาณถูกครอบงำ ด้วยความผิดบาป เป็นทาสของความตาย ทาสของความบาป ไม่ทำบาป ก็ไม่ได้ พยายามๆ ในที่สุด ก็ทำทำแล้ว ก็ไม่สบายใจ แต่ทำไมทำ นั่นแหละคือลักษณะของการถูกจองจำ ที่เราสามารถเห็นได้ในชีวิตของเรา ไม่อยากทำ แต่สู้มันไม่ไหว ก็คือถูกจองจำ

ต่อไปอะไรอีก “ให้คนตาบอดมองเห็น” ไม่ได้หมายถึงคนตาบอด แล้วพระเยซูมา เพื่อให้เขามองเห็นทุกคน ไม่ใช่ ทุกวันนี้ มีคริสเตียน ที่เชื่อพระเจ้า ยังตาบอดจริงๆ แต่ตาทางฝ่ายวิญญาณ มันบอด ก็คือให้คนตาบอดทางฝ่ายวิญญาณ เพราะเขาบาป เขาไม่สามารถเห็นพระเจ้าได้ เขาไม่สามารถรู้จักพระเจ้าได้ เหมือนเราในอดีตที่ไม่รู้จักพระเจ้า ไม่เห็นพระเจ้า พูดเรื่องพระเจ้าให้เราฟัง พูดเรื่องพระเยซูให้เราฟัง เราก็ไม่อยากฟัง  เราไม่ชอบทันทีเลย ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่ชอบ อย่ามาพูดเรื่องนี้เลย พูดเรื่องอื่น เรื่องอะไรเราก็ฟังได้ทั้งสิ้น อย่าพูดเรื่องพระเยซูได้ไหม? ทั้งๆ ที่ไม่มีเหตุผล  เพราะตาเรามองไม่เห็นไง แต่ทุกวันนี้ อยากจะพูด บอกไม่ให้เราอธิษฐาน เราก็อธิษฐาน  คนว่าเราบ้าไปแล้ว พูดคนเดียว เราก็บอกว่าเราก็จะอธิษฐานต่อไป ในเพลง Amazing Grace บอก But now I see บัดนี้ฉันเห็นแล้ว ไม่ใช่บอกว่าแต่ก่อนฉันตาบอด เปล่า แต่ก่อนตาเห็น แต่ฉันไม่เห็นพระเยซู แต่เดี๋ยวนี้ ตาฉันได้เห็นพระเจ้าแล้ว ผ่านทางข่าวประเสริฐของพระเยซู ฉันได้รู้จักพระองค์ ตรงนี้หมายถึงอย่างนั้น พระเยซูมา เพื่อให้ตาฝ่ายวิญญาณเราได้ถูกเปิดออก และได้เห็นพระเจ้า ได้รู้จักพระเจ้า และสามารถคุย มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า มาเป็นลูกของพระองค์ได้ เอเมน

ปลดปล่อยผู้ที่ถูกกดขี่ หมายถึงถูกปลดปล่อยจากการกดข่มขี่ทางฝ่ายวิญญาณ คือปลดปล่อยคนที่อยู่ใต้อำนาจความบาป ความตาย โดยการนำของมารซาตาน ให้เขามีอิสรภาพ เขาอยู่ในกำมือของมาร เขาอยู่ในการนำพาชีวิตของมาร เขาอยู่ในความมืด เหล่านี้ เรียกว่าถูกกดขี่ข่มเหงโดยมารทั้งสิ้น ให้ทำชั่ว ทำสิ่งที่ไม่ดี ทั้งๆ ที่ไม่อยากทำ แล้วสุดท้าย พระองค์มาเพื่อประกาศปีแห่งความโปรดปราน อันนี้ชอบมากเลย ถามว่าชอบ เพราะอะไร?

ปีแห่งความโปรดปราน คือประกาศเวลาแห่งการอภัยโทษ ให้กับความผิดบาปของมวลมนุษย์ทุกคน เอเมน ซึ่งรวมทั้งฉันด้วย

ปีแห่งความโปรดปราน ผมใช้คำนี้ในยุคปัจจุบันนี้ ท่านจะเห็นชัด พระเยซูมาประกาศปี (S) เพราะหลายๆ ปี อยู่ในความโปรดปรานนี้ ประกาศปีแห่งโปรโมชั่น รู้จักโปรโมชั่นไหม? ทุกคนชอบ เพราะถ้าห้างนี้เขาบอกมีโปรโมชั่น ตอนนั้น เขามีความโปรดปรานในลูกค้ามาก เขาอยากให้ท่านไปซื้อ เขาลด 50% ลดตั้ง 70% โปรดปรานมาก นี่พระเจ้าบอกปีแห่งความโปรดปราน ต่อไปนี้ ไม่ต้องเอาหัวหมูมา ไม่ต้องเอาแพะมา ไม่ต้องเอาไก่มา ไม่ต้องมาติดสินบนฉันเลยแม้แต่นิดเดียว เอาไป พระเจ้าบอกลด 100% มาเอาไปฟรีๆ เลย  ความรอดจากบาป ก่อนหน้านี้ ยังต้องเอาเลือดสัตว์ไป เอาอะไรไปต่างๆ ต่อกันทุกปี ต่อไปนี้ไม่ต้องเลย เอาไปฟรีๆ  นี่เขาเรียกว่าปีแห่งความโปรดปรานแก่มนุษย์ทั้งปวง อย่างนี้ไม่เรียกว่าข่าวดี แล้วเรียกว่าอะไร?

ซึ่งรวมทั้งหมดทั้งมวลนี้ ที่พระเยซูมาทำ ก็คือว่าพระเจ้าทรงเจิมตั้งพระเยซูคริสต์ไว้ เพื่อให้มาเป็นผู้ประกาศอิสรภาพ หรือประกาศการอภัยโทษให้แก่มวลมนุษยชาติทั้งปวง ให้ได้รับอิสรภาพจากการเป็นทาสของความบาปและความตาย ให้ได้กลับคืนดีกับพระเจ้า เรียกว่าประกาศปีแห่งนิรโทษกรรม คุ้นๆ ไหมตอนนี้เอามาใช้บ่อย นิรโทษกรรม ใครทำอะไรผิดมายกให้หมดเลย จึงเรียกว่าข่าวดี เป็นข่าวดีจากชัยชนะที่ไม้กางเขน ตามเหตุการณ์ในวันศุกร์ประเสริฐก่อนจะสิ้นพระชนม์ วันศุกร์ที่ผ่านมา ย้อนไปอีก 1988 ปี ที่ไม้กางเขน วันศุกร์นั้น ก่อนวันอีสเตอร์ 3 วัน พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน  จนกระทั่งถึงบ่าย 3 โมง ด้วยความทุกข์ทรมาน

พระองค์ได้ตรัสคำสุดท้าย เป็นภาษาฮีบรูอ่านมา Testelesti แปลว่าเป็นอิสรภาพแล้ว สำเร็จแล้ว  จ่ายให้หมดแล้ว

พระองค์ถูกตรึงตั้งแต่ 3 โมงเช้า พอถึงเที่ยงปุ๊บ ฟ้ามืดครึ้มไปหมดเลย ผมเชื่อว่าตอนนั้นเหมือนสุริยุปราคา มืดไปหมดทั้งแผ่นดินถึงบ่าย 3 โมง ทหารที่เฝ้าดูตกใจ ที่เขาบอกพระเจ้าแน่ๆ เขาพูดไม่ใช่เพราะเขาเชื่อหรอก แต่เขาเห็นความอัศจรรย์ ตกใจ นี่ต้องเป็นพระเจ้า ตามที่พระองค์ได้บอกไว้ ตามที่ใครๆ เขาพูดถึงในช่วงนั้น มีคนที่เชื่อพระเจ้าในช่วงนั้นเขาพูดถึง คือพระบุตรพระเจ้าแน่ๆ คนนี้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ก่อนบ่าย 3 โมงพระองค์พูดว่าสำเร็จแล้ว หรือจ่ายหมดแล้ว แปลว่าวันสุดท้ายพระองค์ทำเสร็จ

พระองค์ทรงประกาศข่าวดี เป็นคนแรก พระองค์บอกสำเร็จแล้ว ที่ทำมาทั้งหมด ปลดปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว เสร็จแล้ว แล้วคนต่อๆ ไป พระองค์ก็สั่งเขาให้ไปประกาศข่าวดี ประกาศว่ามนุษย์ได้รับอิสรภาพแล้ว สำเร็จแล้ว เพราะฉะนั้น มีหน้าที่ออกไปประกาศว่า …

“สำเร็จแล้ว จบแล้ว”

ท่านก็ว่าไป อะไรจบ ท่านก็อธิบายให้เขาฟัง ก็คือสรุปแล้ว คือจบแล้ว คือมนุษย์ได้รับอิสรภาพ ไม่ต้องชดใช้หนี้บาป เวรกรรมอีกต่อไป ตรงนี้คือชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่พระเยซูคริสต์ได้ประทานให้กับเราทั้งหลาย ผู้ที่เชื่อในพระองค์ เราจึงเรียกว่า “วันแห่งชัยชนะ” หรือ “Easter day” เป็นวันที่เรามาระลึกถึงชัยชนะ ผู้นำทัพของเรา คือพระเยซูคริสต์ได้รับชัยชนะเหนือความบาปและความตาย พระองค์ทรงชนะที่ไม้กางเขน และยืนยันชัยชนะของพระองค์ ประทับตราด้วยการเป็นขึ้นจากความตาย ถ้าพระองค์ประกาศชัยชนะ แล้วพระองค์ตายไปตลอดเลย อันนี้ มันก็น่าตะขิดตะขวางใจ แต่พระองค์ตายแล้ว ชำระเราเรียบร้อยแล้ว แค่นั้นไม่พอ วันที่ 3 วันอีสเตอร์ พระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตาย ปั้มตราหนี้ที่จ่ายไปแล้ว เป็นใบเสร็จ แล้วส่งให้พวกเราทุกคนเลย คนที่เชื่อในพระองค์ มนุษย์ทุกคน

“เอาไปเลยใบเสร็จ จ่ายให้แล้วนะ”

เห็นไหม? เราก็ดีใจ ถามว่าใบนั้นคืออะไร? คือการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูคริสต์ ในวันที่ 3 อีสเตอร์ คือใบเสร็จรับเงินนั่นเอง ยืนยันว่าจ่ายแล้ว เอเมน

1 โครินธ์ 15:54-57 “⁵⁴ คำกล่าวที่ได้บันทึกไว้ จะเป็นจริง คือ ความตายก็พ่ายแพ้ ถูกกลืนหายไป ⁵⁵ “ความตายเอ๋ย ไหนล่ะชัยชนะของเจ้า? ความตายเอ๋ย ไหนล่ะเหล็กไนของเจ้า?” ⁵⁶ เหล็กไนของความตาย คือบาป และอานุภาพของบาป คือบทบัญญัติ ⁵⁷ แต่ขอบพระคุณพระเจ้า  พระองค์ประทานชัยชนะแก่เรา โดยทางองค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเรา” เอเมน

 

พระคัมภีร์มีบันทึกไว้ว่าจากชัยชนะตรงนี้  ทำให้สิทธิอำนาจทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอำนาจในสวรรค์ ในโลกก็ดี ใต้โลกด้วย ได้ถูกมอบให้กับมนุษย์ทุกคน ผ่านทางหัวหน้ามนุษย์ แม่ทัพเราชนะแล้ว เราก็ชนะด้วย พระเจ้าตากสินชนะ คนไทยที่อยู่ในกลุ่มชนะหมดเลย  ประกาศอิสรภาพต่อพม่าเลย  ไม่ใช่พระเจ้าตากสินได้ชัยชนะคนเดียว พระองค์เป็นหัวหน้าเรา ทำนองเดียวกันพระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็คือเป็นหัวหน้ามนุษย์ พระเจ้าตากสินเป็นคนไทย เพราะฉะนั้น คนไทยประกาศอิสรภาพ คนที่อยู่ไกลลิบ ไม่ได้เข้าร่วมรบกับเขาเลย ก็ได้รับชัยชนะ คนธรรมดาอย่างเรา คนบาป ไม่เหมือนพระเยซูเลย เมื่อพระเยซูประกาศชัยชนะ เราก็ได้รับชัยชนะ ที่ไม้กางเขนนั่นแหละ ประกาศโดยตัวแทนของเรา คนที่เกิดหลังจากพระนเรศวรประกาศอิสรภาพ ก็ได้รับอิสรภาพ ท่านพอมองภาพเห็นไหมครับ? เราทั้งหลาย ไม่จำเป็นต้องไปยืนอยู่ที่ไม้กางเขน เมื่อเกือบ 2,000 ปีที่แล้ว เราก็สามารถมีสิทธิรับอิสรภาพตรงนี้ได้ ในพระเยซูคริสต์ เอเมน

ตอนที่พระเยซูทรงเป็นขึ้นจากความตาย และปรากฏพระองค์ต่อสาวก พระเยซูได้ตรัสถ้อยคำนี้ ในมัทธิว 28:18-20

มัทธิว 28:18-20 “¹⁸ พระเยซูทรงเข้ามาหาพวกเขา และตรัสว่า  “สิทธิอำนาจทั้งสิ้น ในสวรรค์ และในแผ่นดินโลก ทรงมอบไว้แก่เราแล้ว ¹⁹ ดังนั้น จงไปสร้างสาวก จากมวลประชาชาติ ให้เขารับบัพติศมาในพระนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ ²⁰ สอนเขาให้เชื่อฟังทุกสิ่งที่เราสั่งพวกท่านไว้ และแน่นอน เราจะอยู่กับท่านทั้งหลายเสมอไปตราบจนสิ้นยุค”

 

นี่คือคำสุดท้าย ก่อนที่จะจากไป ก่อนที่จะไม่เห็นหน้าเห็นตา แต่จะมาในลักษณะติดต่อกันทางวิญญาณแล้ว แสดงว่าต้องพูดคำที่สำคัญมาก  ไปสร้างสาวก แปลว่าจงไปบอกคนนั้นให้มาเดินตามพระเยซู บอกคนนั้นให้มาเดินตามพระเจ้าตากสิน บอกคนนั้นให้มาเดินตามพระนเรศวร มหาราช ที่ประกาศอิสรภาพ เพราะถ้าเธอเดินตาม แปลว่าเธอได้รับชัยชนะเหมือนหัวหน้าด้วย แปลว่าแค่นี้เอง ทุกวันนี้ เราเป็นสาวกพระเยซู แปลว่าทุกวันนี้ เราเดินตามพระเยซู พระเยซูได้รับชัยชนะ เราก็ชนะด้วย

ในนี้บอก “ให้เขารับบัพติศมาในนามพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณ” ทุกคนฟัง แบบศาสนามากเลย  ต้องไปที่โบสถ์รับบัพติศมา ทำมิชชา หรือจุ่มน้ำ ทำพิธีเยอะแยะเลย เป็นคริสเตียน   ไม่ต้องมาทำอะไรเลย ผมจะแปลให้ท่านฟัง ง่ายๆ คือให้เขารับบัพติศมาในนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณ ก็คือให้เขาเข้ามาอยู่ในครอบครัวฝ่ายวิญญาณนี้ ให้เขาเข้ามาอยู่ในประเทศนี้  ให้เขาเข้ามาอยู่รวมกันกับเรา  คนไทยสมัยพระนเรศวร มหาราช อย่าบอกว่าเป็นคนป่าคนอื่น เดี๋ยวไม่ได้รับอิสรภาพ แค่นี้เอง ตั้งแต่วันที่พระเยซูเป็นขึ้นมาจากความตาย พระองค์บอกมา 1988 ปีแล้ว จะบอกต่อไปอย่างนี้ ใครก็ตามที่เป็นมนุษย์ รู้เรื่องนี้ ข่าวดีนี้ ให้เข้ามา ตามหัวหน้าเรา คือพระเยซู ให้เข้ามารับบัพติศมา คือให้เข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกันกับครอบครัวของพระองค์ คือพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร และพระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นอาณาจักรหนึ่ง เรียกว่าโลกฝ่ายวิญญาณตรงนี้

โลกฝ่ายวิญญาณ ถ้าท่านเข้าใจ ท่านจะโอ้! ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องพิธีกรรมอะไรต่างๆ มากมาย ง่ายๆ เหมือนกับชีวิตบนโลกใบนี้  อิสรภาพลักษณะเดียวกัน เพียงแต่เป็นฝ่ายวิญญาณเท่านั้น  สิทธิอำนาจทั้งสิ้น ทั้งในสวรรค์และในแผ่นดินโลก ได้ถูกมอบให้พระองค์แล้ว และเราก็ได้รับด้วย

นี่คือสิ่งที่พระเยซูทรงตรัสเอง ตอนที่อยู่กับสาวก ซึ่งถ้อยคำเหล่านี้ ได้ถูกบอกไว้ล่วงหน้า เผยพระวจนะในไบเบิ้ลทั้งเล่ม ก่อนที่พระเยซูจะเกิดมาทำสิ่งเหล่านี้

ยกตัวอย่างหนังสือดาเนียล ก็เป็นหนังสือหนึ่ง ในจำนวนผู้เผยพระวจนะ หรือนิมิตที่บอกล่วงหน้า เรื่องเกี่ยวกับพระเยซู

ดาเนียล 2:44-45 “⁴⁴ ในยุคของกษัตริย์เหล่านั้น พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์จะทรงตั้งอาณาจักรหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครทำลายล้างได้ ทั้งจะไม่ตกเป็นของชนชาติอื่น อาณาจักรนี้ จะบดขยี้อาณาจักรอื่นๆ ทั้งปวงจนราบคาบ อาณาจักรนี้ จะยั่งยืนมั่นคงตลอดกาล ⁴⁵ นี่คือความหมายของนิมิตเรื่องหิน ที่ถูกสกัดจากภูเขา ซึ่งไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์ หินซึ่งกระแทกเหล็ก ทองสัมฤทธิ์ ดินเหนียว เงิน และทองคำให้แตกกระจาย พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ทรงสำแดงให้ฝ่าพระบาททราบถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ความฝันนี้ เป็นความจริง และการตีความนี้ ก็เชื่อถือได้”

 

ที่บอกว่าจะมีหินก้อนหนึ่งถูกสกัดออกมา แต่ไม่ใช่ด้วยมือของมนุษย์ แต่ด้วยมือของพระเจ้า หินนั้นกระแทกเท้าของรูปปั้นนั้นแตกกระจาย แหลกเป็นชิ้นๆ ไม่เหลือร่องรอย แต่หินที่กระแทกรูปปั้นนั้น กลับกลายเป็นภูเขามหึมา ปกคลุมโลก นี่พูดไว้ 600 ปีก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิดเป็นมนุษย์และตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย วันอีสเตอร์แรก รูปปั้นนั้นหมายถึงบรรดาอาณาจักรใหญ่ๆ ทั้งหมดที่เราได้เรียนรู้กันมา ซึ่งจะล้มระเนระนาดไปหมด รวมทั้งอาณาจักรโรมันสุดท้ายและเชื้อสายของอาณาจักรโรมัน ที่กระจัดกระจายไปทั่วโลกอยู่ในขณะนี้ด้วย ไม่มีอีกแล้ว ประเภทยักษ์ใหญ่ มีแต่เชื้อสายของโรมัน รวมไปถึงเขาเรียกว่าแอนตี้ไคร์ซหรือปฏิปักษ์พระคริสต์ที่เราได้เรียนรู้กัน ตัวสุดท้าย ตัวใหญ่ๆ จะโผล่ขึ้นมาในยุคสุดท้าย ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาสถาปนาสวรรค์ บนโลกนี้อีกครั้งหนึ่ง

หินก้อนนี้จะกลายเป็นอาณาจักรใหญ่ พระเยซูตรัสว่าบนศิลานี้ เราจะสร้างคริสตจักรของเรา และความตายจะไม่มีชัยเหนือคริสตจักรของเราเลย คริสตจักร คือตัวท่านทั้งหลาย ที่เชื่อในพระเยซู พอเราเชื่อ รับข่าวประเสริฐของพระเยซู พระเยซูเป็นหัวหน้าเรา เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา ได้รับชัยชนะเหนือความตายแล้ว พอเราต้อนรับ ทันทีทันใด ตัวเราจะสะอาดบริสุทธิ์ เพราะพระองค์ทรงชำระบาปให้เราแล้ว พอชำระเราบริสุทธิ์สะอาดแล้ว พระเจ้าก็มาสถิตอยู่กับเราได้ เมื่อพระเยซูหรือพระเจ้ามาสถิตอยู่กับเรา เราก็กลายเป็นสถานที่ที่พระเจ้าสถิตอยู่

พระคัมภีร์บันทึกว่า “ท่านไม่รู้หรือว่าร่างกายของท่าน เป็นวิหารของพระเจ้า ที่พระเจ้าสถิตอยู่ในท่าน”

พระเจ้าสถิตอยู่ในเรา เราก็เรียกตัวเราเองว่าโบสถ์ ภาษาเป็นทางการ Church เรียกว่าคริสตจักร

“บนศิลานี้ เราจะสร้างคริสตจักร และความตายจะไม่มีอำนาจ ไม่มีชัยเหนือคริสตจักรได้เลย”

คริสตจักร คือใครก็ตามที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด และพระเยซูเข้ามาสถิตอยู่ในเขา เขากลายเป็นโบสถ์ เขากลายเป็นคริสตจักรของพระเจ้า สร้างอยู่บนศิลา คือสร้างอยู่ในความเข้มแข็งของพระเยซูคริสต์ มาเป็นประชากรของพระองค์ อยู่ในอาณาจักรของพระองค์นั่นเอง เอเมน

ตอนนี้ท่านรู้แล้วนะว่าท่านเป็นใคร? เราเป็นโบสถ์ แต่เป็นโบสถ์ก็ยังต้องมาโบสถ์ด้วยนะ โบสถ์ หมายถึงที่รวมคนของโบสถ์ โบสถ์หลายๆ โบสถ์มารวมกัน เรียกว่าโบสถ์โฮลี่ส์ เรียกว่าโบสถ์คน แต่ท่านอยู่บ้าน ท่านก็เป็นโบสถ์ เพราะฉะนั้น อยู่ 2 คน ก็เป็นโบสถ์ อยู่คนเดียวก็เป็นโบสถ์ แต่อยู่หลายๆ คนดีกว่า จะได้ไม่เหงา

อาณาจักรที่เราจะได้ครอบครองร่วมกับพระเยซูคริสต์ ก็เรียกว่าสวรรค์นั่นเอง ซึ่งเป็นที่สวยงาม มีแต่ความสุข สงบ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ ไม่มีความทุกข์ยากลำบาก ไม่มีความทุกข์ทรมาน ไม่มีเสียใจ ไม่มีความบาปอีกต่อไป ไม่มีรถชนกันตายอีกต่อไป  ไม่มีคนมาปล้นจี้อีกต่อไป  ไม่มีหนี้สินอีกต่อไป ไม่มีอะไรที่ท่านไม่อยากได้ ท่านจะมีความสุขตลอดกาล พระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น

อาณาจักรสวรรค์จึงเป็นความหวังใจของมนุษย์ทุกคน  ไม่มีเว้นแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะรู้จักพระเจ้าหรือไม่รู้จักพระเจ้าก็ตาม การทำงานของพระเยซูคริสต์ การไถ่ของพระเยซูคริสต์ การทำให้เรากลับคืนดีกับพระเจ้า ไม่ต้องชดใช้บาป  เราจึงเรียกทั้งหมดนี้ว่าข่าวประเสริฐ หรือข่าวดี

บอกมาตั้ง 1988 ปีมาแล้ว แล้วมีคนเชื่อในข่าวดีนี้เยอะแยะมากมายเลย  แต่ก็ต้องประกาศต่อไป

“มีข่าวดีมาถึงมนุษย์ทุกคน ข่าวดีมาแล้วววววว วันนี้ลดราคา 100%”

ไม่มีใครสนใจ  แปลกไหม? แต่ไม่เป็นไร พระเจ้าทรงกระทำการงานของพระองค์ ถ้าพระเจ้าทรงนำพาผมมาเชื่อในข่าวประเสริฐนี้ได้ ผมเชื่อว่านำพาทุกคนมาเชื่อได้แน่นอน ผมไกลจากข่าวประเสริฐเหลือเกิน ดูเหมือนใกล้นะ แต่มันไกลมากเลย เพราะผมไปศึกษาเรื่องอื่นเยอะแยะไปหมด พูดตรงๆ ไม่น้อยกว่าศึกษาเรื่องพระเจ้าในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล จึงรู้สิ่งอื่นเยอะแยะไปหมด นี่คือเล่มสุดท้ายที่มาศึกษา เรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ เรื่องเกี่ยวกับชีวิต เรื่องเกี่ยวกับความรอดของมนุษย์ เรื่องเกี่ยวกับบาปเวรกรรมอะไรต่างๆ ถ้าผมมาเชื่อได้ อย่างน้อยๆ หลายท่านก็คงมาเชื่อไม่ยาก เพราะลึกๆ แล้ว มนุษย์ทุกคน ในใจ หลังความตายอยากไปอยู่ในที่ที่ดีๆ ไม่อยากจะไปในที่ที่ไม่ดี เวลาคนเขาจะตาย เขาบอกว่าไปที่ชอบๆ  บางครั้งที่เราไม่ชอบ ก็ต้องไป เพราะเรานึกว่าเราชอบ

เขาบอกทุกคนรู้ว่าเมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว เขาจำเป็นต้องไปทำอะไรบางอย่าง เขาไม่แน่ใจ สิ่งนั้น คือมนุษย์รู้ว่าตัวเองเป็นคนบาป ยังไงๆ วันหนึ่งก็ต้องรู้ วันนี้แข็งแกร่งอย่างไร? แว๊บหนึ่ง ก็ต้องรู้ว่าเราก็ไม่ใช่คนดี  เราจะต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อจะลบเอาความรู้สึกว่าเป็นคนบาปนั้นออกไปให้ได้ ด้วยวิธีต่างๆ ด้วยทุกอย่าง ด้วยทุกวิถีทางเลย วันนี้เราเอาเงินไปบริจาคการกุศลอะไรสักอย่าง พอบริจาคไป รู้สึกสบายใจ แว๊บเดียวเข้ามาอีกแล้ว เราก็ไม่ค่อยสบายใจอีกแล้ว บาปยังอยู่ ตอนให้ออกไป มันรู้สึกสบายใจ แต่มันไม่ได้อยู่ถาวรนิรันดร์ มันมีความรู้สึกต้องจ่ายอะไรบางอย่าง จ่ายไม่หมดสักที ไม่พอสักที นี่คือสิ่งที่อยู่ในหัวใจของมนุษย์ทั้งหลาย ผมคิดว่าอย่างนั้น

เพราะฉะนั้น ข่าวประเสริฐหรือข่าวดีของพระเจ้า จึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนหวังอยากได้ข่าวประเสริฐ ข่าวดีตรงนี้ ให้ฟรีๆ ไม่ต้องจ่ายอะไรอีกแล้ว ไม่ต้องเสียอะไรอีกแล้ว ถ้าใครเชื่อตรงนี้ มันก็จะเป็นกำลังใจให้กับเขาในการดำรงชีวิตนี้อยู่อย่างสันติสุข สงบ รู้แล้วว่าจะไปไหน? เหมือนขึ้นรถเมล์ แล้วรู้ว่าป้ายสุดท้ายมันคือที่ไหน? สบายใจ รถเมล์คันนี้จะผ่านที่มืด ผ่านที่เปล่าเปลี่ยว ผ่านที่มีโจรอยู่ข้างๆ ทาง ก็หลับน้ำลายยืด เพราะรู้ว่าเดี๋ยวมันก็ไปสุดท้ายที่บ้านของเรา แต่ใครก็ตามขึ้นรถเมล์ แล้วไม่รู้ว่ารถเมล์นั้น จะไปไหน? หลับไม่ลง คอยผุดลุกผุดนั่ง คอยมองหน้าตา ถึงไหนแล้ว คอยถามกระเป๋ารถเมล์จะลงป้ายไหน? เพราะไม่รู้จะไปไหน? แต่คนที่บ้านอยู่สุดป้ายรถเมล์ เป็นอู่รถเมล์ สบาย นอนหลับ เดี๋ยวพอถึงที่ กระเป๋ารถเมล์จะมาปลุกเราให้ตื่น ถึงบ้านแล้วครับ โอเคลง นี่แหละคริสเตียนจะเป็นอย่างนี้ นึกในใจเป็นอย่างนี้ นี่คือความผ่อนคลาย คือคลายกังวล

พูดให้ท่านฟังว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม นี่เป็นความจริงในพระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น แล้วผมและหลายๆ คนในนี้ก็มีประสบการณ์อย่างนี้จริงๆ มันสบายจริงๆ เป็นข่าวดี เพราะไม่ต้องทำอะไรเลย

ท่านบอกว่ามันอาจจะเป็นข่าวดี สำหรับบางคน แต่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับฉัน ฉันทำไม่ไหว ฉันได้แค่นี้เอง ข่าวดีสำหรับคนที่ไม่พูดปดเลย  ไม่ไหว ฉันปดตลอดเวลา

ข่าวดีนี้มีเฉพาะสำหรับห้ามไม่ให้กินเหล้าเด็ดขาด ฉันพยายามไปสวรรค์ มากินอีกแล้ว ตกนรกอีกแล้ว มันก็ไม่ใช่ข่าวดีอีก ถูกไหม?  พูดแล้วยังมีอีกเยอะแยะ ท่านคิดในใจสิ มันอาจจะเป็นข่าวดี สำหรับคนที่ทำได้ แต่สำหรับฉัน มันไม่ใช่ข่าวดีเลย ไม่ไหว ฉันทำไม่ได้ ถ้าข่าวดีนี้มีคำว่าแต่ หรือแม้แต่ หรือต้องไม่ ท่านแย่เลย

ยกตัวอย่างข่าวดีนี้  ท่านจะได้ไปสวรรค์ ท่านจะได้รับความรอด ในพระเยซูคริสต์ ท่านต้องไม่สูบบุหรี่ สำหรับคนที่สูบบุหรี่ ฉันตายแน่ๆ ท่านรู้ไหมคนติดบุหรี่ เลิกยาก หรือยาเสพติดเลิกยาก

ข่าวดีนี้สำหรับคนที่จะไปสวรรค์ ผ่านทางความเชื่อในพระเยซูคริสต์นี้ เขาจะต้องไม่โกหกเลยแม้แต่นิดเดียว เราแย่เหลือเกิน วันนั้นเขาถามฉันว่ากินข้าวหรือยัง? ตอบว่าอิ่มแล้วค่ะ จริงๆ หิว เกรงใจเขา ไม่กล้าพูด เป็นอย่างไร สบายดีไหม? สบายดี ทั้งที่ไม่สบาย ปวดท้องอยู่ ไม่กล้าพูด

มันไม่ใช่ข่าวดีใช่ไหม? ข่าวดีควรจะเป็นอิสระ พร้อมเสมอ 100% ไม่มีข้อแม้ เพราะฉะนั้น  พระคัมภีร์จึงใช้คำว่าข่าวดี เพราะบันทึกไว้ว่าได้รับโดยความเชื่อเท่านั้น เชื่อว่าตรงนี้เป็นจริง เชื่อว่าพระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต ชำระบาปให้กับฉัน พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ยืนยันว่าพระองค์ทรงกระทำจริงๆ ฉันรับเอา ฉันเชื่อ ได้เลย ทำไมมันง่ายอย่างนี้ พระคัมภีร์บอก By grace we are save. ซึ่งเป็นหัวข้อหลักของมาติน ลูเธอร์ ที่บอกไว้ ที่มีการปฏิรูปเรื่องพระเยซูคริสต์ เมื่อประมาณ 500 ปีที่แล้ว เดือนนี้เป็นเดือนที่เขาครบรอบ 500 ปีของคริสตจักรสไตล์โปรเตสแตนส์

By grace แปลว่าด้วยพระคุณ … พระคุณ แปลว่าเอาไปฟรีๆ ไม่ต้องจ่ายอะไรเลย ทั้งที่ไม่สมควรได้ บางคนเอาไปฟรีๆ เขาทำดี แต่นี่ไม่ใช่ โจรบนไม้กางเขน ก็เอาไปฟรีๆ สมควรได้รับไหม? ไม่สมควร แต่เป็น grace เป็นพระคุณ  แล้วมีใครที่ไม่สมควรได้รับตรงนี้ ที่บอกตัวเองชั่วมาก เลวมาก ไม่มี เพราะในนี้บอกท่านเชื่อ ท่านก็ได้ นี่คือเคล็ดลับแค่นี้เอง อย่าคิดอะไรมากมาย พระคัมภีร์บันทึกเอาไว้อย่างไร? เชื่อตามนั้น แค่นี้เอง พระองค์บอกว่าด้วยพระคุณ ไม่ต้องไปคิดว่าเขาว่าทำอันโน้นไม่ได้ อันนี้ไม่ได้ เขาว่ากินเลือดไม่ได้ กินอาหารไหว้รูปเคารพไม่ได้  เขาว่าลอยกระทงไปไม่ได้ ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวาย ต้องเรียนรู้อีกตั้งเยอะ กลับมาอยู่ที่เดิม ก็เป็นทาสอยู่เหมือนเดิม ในนี้บอกว่าโดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ ท่านได้รับความรอดแล้ว จบ

เมื่อ 1988 ปีมาแล้ว จบแล้ว ใครจะพูดอะไร ก็ไม่ต้องมาศึกษา วุ่นวายกันใหญ่ กินอันนั้นได้ไหม? อยากทำ ก็เชิญ ตราบใดที่ท่านยังเชื่อเรื่องนี้อยู่ เอเมน มันง่ายอย่างนี้ ประกาศยาก คนก็ไม่มาเชื่อ ทำไม่ไหว เหนื่อย พระเยซูคริสต์จึงบอกน่าจะเอาคนประกาศไปถ่วงน้ำ ไปทำเรื่องง่ายๆ เป็นเรื่องหนักขึ้น  มาเชื่อพระเจ้าต้องลงน้ำบัพติศมา ถามว่าถ้าท่านพาเพื่อนมาเชื่อพระเจ้า ต้องมาบัพติศมาในน้ำไหม? ไม่ต้อง แต่ทำก็ดี เป็นพระพร ท่านต้องมาโบสถ์ไหม? มาประจำไหม? ไม่ต้อง แต่มาดีแล้ว  ต้องมาโบสถ์ถึงจะได้รับความรอดใช่ไหม?  ไม่ต้อง แต่มาดีไหม? ดี ท่านพอเห็นภาพไหม? ง่ายๆ แต่เราทำให้มันยาก ทุกวันนี้พระเยซูปวดหัว เพราะเราทั้งหลาย เอาไปทำให้มันยากเย็น จนคนแบกรับไม่ไหว

สมัยหนึ่ง พระเยซูตอนเดินอยู่บนโลกนี้ เรียกคนเหล่านี้ว่าฟาริสี พวกฟาริสีชอบทำอย่างนี้ เอาภาระไปให้คน จะไปสวรรค์ทีหนึ่ง แบกจนไปไม่ได้ กลับมาที่เดิม กลับมาเป็นคนที่ไม่เชื่อในพระเยซูว่าพระองค์กระทำนั่นเอง เท่ากับท่านไม่เชื่อ แม้จะบอกว่าท่านเป็นคริสเตียน แต่จริงๆ ท่านก็ไม่เชื่อ ที่ไม่เชื่อ เพราะสิ่งที่ท่านทำ สิ่งที่ท่านพูด ถ้าท่านบอกต้องเมื่อไร? ท่านจบ ส่วนบอกไม่ต้อง แล้วท่านจะไปคิดอย่างนี้ไม่ถูก ทำไม่ถูกอย่างนั้น ฉันไม่รู้ ในพระคัมภีร์ไม่ได้บันทึกเอาไว้ ในพระคัมภีร์บันทึกไว้ถึงความรอดผ่านทางความเชื่อ ในพระบุตรของพระเจ้าเท่านั้น โดยพระคุณ ด้วยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ เราได้รับความรอด เอเมน

นี่แหละ คือความหวังใจ ที่เรามาฉลองอีสเตอร์ หรือทุกๆ ปี ก็คือการมาฉลองความหวังใจว่าวันหนึ่งข้างหน้า เราจะได้รับการครอบครองอาณาจักรสวรรค์นี้ อย่างเป็นรูปเป็นร่าง ชัดเจน จริงๆ ทุกวันนี้ก็ครอบครองแล้ว ร่วมกับพระเยซูคริสต์ ในวิญญาณ  เพราะสิ่งเหล่านี้ ได้มีการบอกล่วงหน้า เป็นพันๆ ปีมาแล้ว บันทึกไว้เป็นหลักฐาน ตั้งแต่หน้าแรกเลย แล้วทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ได้เกิดขึ้น ตามที่พระเจ้าได้บอกไว้ทั้งหมด ทั้งเล่มนี้เลย เปิดมาตรงไหน? เรื่องเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์ มาไถ่มนุษย์ทั้งนั้น  เพราะฉะนั้น ความหวังสุดท้าย ที่บอกว่าพระเยซูคริสต์จะกลับมา และเราจะได้ครอบครองอาณาจักรสวรรค์นี้ ร่วมกับพระเยซูนิรันดร์นั้น ก็ต้องเป็นความจริงอย่างแน่นอน เอเมน พระคัมภีร์มีบันทึกไว้หลายแห่ง กิจการ 1:8-11

กิจการ 1:8-11 “⁸ ท่านทั้งหลายจะได้รับฤทธิ์อำนาจเมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์เสด็จมาเหนือพวกท่าน และพวกท่านจะเป็นพยานฝ่ายเราในกรุงเยรูซาเล็ม และทั่วแคว้นยูเดียกับสะมาเรียจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลก” ⁹ หลังจากตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ก็ทรงถูกรับขึ้นไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา และมีเมฆมาปกคลุมพระองค์ จนพวกเขามองไม่เห็นพระองค์ ¹⁰ พวกเขากำลังแหงนหน้าเขม้นดูฟ้า ขณะที่พระองค์เสด็จไป ทันใดนั้นมีชายสองคนสวมชุดขาวมายืนอยู่ข้างๆ พวกเขา ¹¹ และกล่าวว่า “ชนชาวกาลิลีเอ๋ย เหตุใดพวกท่านจึงยืนมองท้องฟ้าอยู่ที่นี่ พระเยซูองค์นี้ ซึ่งถูกรับไปจากพวกท่าน เข้าสู่สวรรค์นั้น จะเสด็จกลับมาอีกในแบบเดียวกันกับที่พวกท่าน เห็นพระองค์เสด็จเข้าสู่สวรรค์”

 

ตอนที่พระองค์เป็นขึ้นจากความตาย ในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เมื่อวันอาทิตย์แรก 1,988 ปี แล้วพระองค์ก็เป็นขึ้นจากความตาย แล้วก็มาประกาศข่าวดีอีกครั้งหนึ่ง ในภาพที่เห็นเป็นมนุษย์ เป็นรูปร่างจับต้องมองเห็นได้เลย เห็นรูที่ถูกแทง ที่ถูกตอก กินข้าว กินปลาได้เลย 40 วัน แล้วก็เกิดสิ่งที่อ่านไปเมื่อสักครู่ 40 วัน พระองค์จัดการเรียบร้อยแล้ว พระองค์ก็เสด็จขึ้นสู่สวรรค์

ตอนที่พระเยซูลอยขึ้นไปสู่สวรรค์ เขียนคำว่า “ลอย” พระเยซูเป็นขึ้นมาใหม่ แล้วก็เห็นต่อหน้าต่อตา เป็นรูปภาพ จับต้องมองเห็นได้ พระเยซูลอยขึ้นไปอยู่ในสวรรค์ สาวกก็เลยเชื่อแล้วว่าเป็นพระเจ้าจริงๆ เป็นขึ้นมาใหม่จริงๆ เดินอยู่กับพระองค์ คุยกับพระองค์ 40 วัน เห็นพระองค์ลอยขึ้นไป ตกใจ แล้วทูตสวรรค์จึงจำเป็นต้องมาบอก จะเหม่ออะไรเล่า มาสะกิด เป็นอะไร? เหม่อทำไม? พระเยซูผู้นี้ลอยขึ้นไปสวรรค์แล้ว และพระองค์จะกลับมาใหม่ พร้อมกับหมู่เมฆเหมือนเดิม ตามที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ ก่อนหน้านี้แล้ว

ชีวิตคริสเตียน คือชีวิตที่ฝากไว้ วันที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาใหม่ ตามที่เราอ่านเมื่อตะกี้นี้ มาสถาปนาอาณาจักรของพระองค์ ในโลกนี้ คือสวรรค์นิรันดร์กาล และเราจะครอบครองร่วมกับพระเยซู ทั้งหลายทั้งปวงที่เรา มาร่วมกันฉลองเทศกาลอีสเตอร์ ก็คือความหวังใจตรงนี้แหละ และถามว่าจะมาเมื่อไร? เมื่อไรจะสถาปนาให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ก็เมื่อมนุษย์ที่พระองค์ทรงเลือกสรรเอาไว้นั้น ที่จะมาครอบครองร่วมกับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถานนั้น รวมทั้งเราทั้งหลายที่นั่งอยู่ที่นี่ วันที่คนสุดท้ายมาเชื่อ ก็วันนั้นแหละ มัทธิว 24:30-31 บันทึกไว้ตรงนี้ ท่านจะเห็นภาพชัดขึ้น พระเยซูตรัสเองเลยนะ

มัทธิว 24:30-31 “³⁰ “เมื่อนั้นหมายสำคัญของบุตรมนุษย์ จะปรากฏขึ้นในท้องฟ้าและมวลประชาชาติแห่งพื้นพิภพจะร้องไห้คร่ำครวญ พวกเขาจะเห็นบุตรมนุษย์เสด็จมาบนหมู่เมฆในท้องฟ้าด้วยเดชานุภาพและพระเกียรติสิริอันยิ่งใหญ่ ³¹ พระองค์จะทรงส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มาพร้อมกับเสียงแตรดังสนั่น ทูตสวรรค์นั้น จะรวบรวมผู้ที่ทรงเลือกสรรไว้ จากทั้งสี่ทิศ จากสุดขอบฟ้าข้างหนึ่งจดขอบฟ้าอีกข้างหนึ่ง”

 

นี่พระเยซูตรัสเอง “พวกเขาจะเห็นบุตรมนุษย์” ก็คือเห็นพระเยซูคริสต์ ทำไมต้องเรียกว่าบุตรมนุษย์ เพราะเป็นหัวหน้าเรา  เป็นหัวหน้ามนุษย์ เป็นผู้มีชัยชนะ เราเป็นมนุษย์  เราจึงได้รับอย่างนั้นด้วย   พวกเขาจะเห็นบุตรมนุษย์เสด็จมาบนหมู่เมฆ  ด้วยเดชานุภาพ และเกียรติอันยิ่งใหญ่ และมวลประชาชาติแห่งพื้นพิภพจะร้องไห้คร่ำครวญ มันมีร้องไห้คร่ำครวญอยู่ 2 พวก พวกหนึ่งที่ร้องไห้คร่ำครวญด้วยความดีใจ สิ่งที่เรารอคอยกันมาตลอด มันจบสักที แต่ยังมีอีกพวกหนึ่งที่ร้องไห้คร่ำครวญว่ามันเป็นจริงตามที่ได้เคยได้ยินมา แล้วฉันปฏิเสธ ฉันต่อต้าน ฉันไม่ได้รับ ไม่รู้เหตุผล ทำไมฉันไม่รับมัน แต่มันสายไปเสียแล้ว มันหมดโปรโมชั่น  ปีแห่งความโปรดปรานที่พระเยซูมาประกาศนั้น  มันสิ้นสุดลง เมื่อพระเยซูกลับมาใหม่ จบ ที่เรากำลังอ่านอยู่นี้ และจบเมื่อชีวิตของคนๆ นั้น เกิดอุบัติเหตุ เกิดโรคภัยไข้เจ็บ ตายไปก่อน ไม่ได้ต้อนรับพระเยซู ก็ไม่ได้ต้อนรับอีกแล้ว โปรโมชั่นนี้  หมดอายุ หมดเขต ด้วยเหตุ 2 ประการนี้เท่านั้น ในวิวรณ์ได้บันทึกไว้อย่างนี้ วิวรณ์ 1:7-8

วิวรณ์ 1:7-8 “⁷ ดูเถิด พระองค์กำลังเสด็จมาพร้อมกับหมู่เมฆ และทุกนัยน์ตาจะเห็นพระองค์ แม้กระทั่งคนเหล่านั้นที่ได้แทงพระองค์ และประชาชาติทั้งมวลทั่วโลกจะเศร้าโศกเนื่องด้วยพระองค์ แล้วจะเป็นไปเช่นนั้น! อาเมน ⁸ พระเจ้าผู้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เราเป็นอัลฟาและโอเมกา ผู้ดำรงอยู่ในปัจจุบันและดำรงอยู่ในอดีตและจะเสด็จมา เราคือองค์ทรงฤทธิ์”

 

ดูเถิด พระองค์กำลังเสด็จมา หมายถึงพระเยซูกลับมาพร้อมกับหมู่เมฆ และทุกนัยน์ตาจะเห็นพระองค์ แม้กระทั่งคนเหล่านั้น  ที่ได้แทงพระองค์ ทหารโรมันที่เฝ้าอยู่นั่น เมื่อวันศุกร์ ตอนที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ ทหารคนหนึ่งบอกว่าไปทุบขาพระเยซูซะ เพราะเขาต้องเก็บ วันพรุ่งนี้จะมีงาน ก็ไปทุบขาโจร 2 คน ที่ถูกตรึงบนไม้กางเขน ร่วมกับพระเยซู เพราะยังไม่ตาย แต่พอมาถึงพระเยซู อ้าว! พระเยซูตายแล้ว ไม่ต้องทุบขาก็แล้วกัน พระคัมภีร์บอกแล้วว่าขาพระองค์จะไม่ถูกทุบ ไปดู ก็ตะโกนบอกว่า …

“ตายแล้ว ไม่ต้องทุบหรอก”

อีกคนหนึ่งก็บอกว่า “เอาให้มั่นใจ เดี๋ยวโดนเจ้านายเล่นงาน”

ดังนั้น ทดลองดู โดยการแทงที่สีข้าง จะได้รู้แน่ๆ ว่าตายจริงๆ ก็เอาหอกสูงๆ แทงที่สีข้างพระเยซู

ในนี้บอกว่าแม้กระทั่งคนเหล่านั้น ที่ได้แทงพระองค์ ที่ได้ตรึงพระองค์ คนเหล่านั้น นี่พระเยซูพูด จากคนที่แทงพระองค์ คนที่ตอกตรึงพระองค์ นี่ผ่านมา 1,988 ปีมาแล้ว พระเยซูยังไม่กลับมาใหม่เลย แต่ในนี้บอกว่าพระองค์จะกลับมาใหม่ สมมติว่าวันพรุ่งนี้ ปีหน้า คนที่แทงพระองค์เหล่านั้น จะเห็น ก็หมายถึงคนที่แทงพระองค์ ตอนนี้ที่ตายไปแล้ว มีอายุ 1,900 กว่าปีแล้ว แสดงว่าเขายังอยู่ เขาเป็นวิญญาณที่ยังรออยู่ วันหนึ่งเขาจะเห็นพระเยซูคริสต์ที่เขาแทงนั่นแหละ กลับมา นี่พระคัมภีร์พูดอย่างนั้น ถ้าพูดสิ่งอื่นถูกต้อง สิ่งเหล่านี้ก็ถูกต้องด้วยเช่นเดียวกัน แล้วมันน่ากลัวไหมล่ะ คนแทงพระเยซูคนนั้น เขาก็จะเห็น

ใครที่ต่อต้านพระเยซู วันนั้นเขาจะเห็น ใครที่บอกว่าพระเยซูไม่เป็นจริง ไม่ใช่จริง หรือหัวเราะเยาะพระเยซู วันนั้น เขาจะเห็น ใครที่ข่มเหงพระเยซู ก็คือข่มเหงน้องๆ หรือพี่น้องของพระเยซู คือคริสเตียนทั้งหลาย วันที่พระเยซูคริสต์กลับมา เขาจะเห็น และเขาจะโศกเศร้า คร่ำครวญอย่างมาก

“ฉันไม่น่าเลย”

ใครที่ข่มเหงท่าน เนื่องจากข่าวประเสริฐของพระเยซู เขาจะได้เห็น ใครที่บอกว่า …

“ไม่จริงๆ ฉันไม่เชื่อหรอก”

วันหนึ่งเขาจะได้เห็น ไม่ใช่วันหนึ่ง หมายถึงอยู่บนโลกใบนี้ และตาย แล้วจะได้เห็นไม่ใช่ หมายถึงวิญญาณต่อไป เขาก็จะเห็น เพราะเขาไม่ได้ตายจริง วิญญาณยังอยู่ เพียงแต่วิญญาณออกจากร่างกายไปเท่านั้น  ร่างกายเขาฝังไป  แต่วิญญาณตัวจริงๆ ของเรา ที่พระเจ้าสร้างขึ้นมา เป็นวิญญาณส่วนหนึ่งที่พระเจ้าให้เรามานั้น จะอยู่ตลอดไป แต่อยู่ที่ไหน? อย่างไร? นั่นคือความน่ากลัวของข่าวประเสริฐ ข่าวดีนี้ และอีกแง่มุมหนึ่ง เราเชื่อและวางใจ เรามีความหวัง เพราะพระเยซูคริสต์ที่เราเชื่อนั้น พระองค์ได้ทรงตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิตชำระบาปให้กับเรา ไม่ใช่แค่นั้น ไม่ใช่ตายไปเฉยๆ แต่วันที่สาม พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่จริงๆ เรารู้อยู่ในหัวใจเราจริงๆว่าตอนนี้ พระองค์ทรงพระชนม์อยู่ และสถิตอยู่ในหัวใจของเรา เพราะพระองค์สถิตอยู่ตามที่พระองค์บอกจริงๆ ท่านรู้ บางครั้งกำลังหงุดหงิด อาจจะไม่รู้ แต่พอหายหงุดหงิด มันรู้ ไม่รู้จะบอกคนที่ไม่รู้อย่างไร? บอกเปิดหัวใจท่าน ต้อนรับพระเยซู ท่านจะรู้ เหมือนที่ฉันรู้ มันต้องใช้ประสบการณ์ มันไม่สามารถที่มาเรียนกันได้ อธิบายอย่างไร? ก็ไม่สามารถเข้าใจได้ จนกว่าท่านจะไปชิมด้วยตัวเอง

นี่คือความหวังใจทั้งหมดของข่าวดีหรือข่าวประเสริฐ ที่เรามาย้ำยืนยันในหัวใจของข่าวประเสริฐนี้ว่าพระองค์ทรงอยู่จริงๆ และสวรรค์สถานที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้ให้กับเรานั่น มีจริงๆ และเราจะร่วมครอบครองกับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถานนิรันดร์กาล นี่ก็เป็นจริงด้วยแน่นอน เอเมน

ไม่ว่าพระองค์จะกลับมาใหม่ หรือเราจะกลับไปหาพระองค์ คือตาย ก็ตาม ทุกอย่างก็เป็นไปตามนี้ คือเราจะครอบครองร่วมกับพระเยซูคริสต์ในสวรรค์สถานนิรันดร์ เอเมน ท่านอยากได้อย่างไหนมากกว่า เราอาจจะอยากให้พระเยซูมาพรุ่งนี้เลย แล้วคนอื่นๆ ที่เรารู้จักเขายังไม่เชื่อเลย ก็ต้องยอมทนหน่อย อาจจะมีชีวิตที่ลำบากบ้าง? อะไรบ้าง? พระเจ้ากำลังใช้เราอยู่ ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งที่มาเชื่อพระเยซู แล้วพระเยซูสถิตอยู่ในเขาแล้ว จะอยู่บนโลกด้วยความทุกข์ยากลำบาก โดยไม่มีเหตุผล แล้วไม่มีแม้แต่คนเดียวเลย ที่พระเจ้าไม่ใช้ ถ้าไม่ใช้ท่าน พระองค์ก็เอาท่านกลับไปอยู่กับพระองค์แล้ว ไปพักผ่อน แต่ถ้ายังใช้ท่านอยู่ ท่านก็ต้องอยู่บนโลกใบนี้ บางครั้งใช้เรา ในสิ่งที่เราต้องทุกข์ทรมาน ท่านรู้ไหมว่าคนป่วยที่อยู่ ICU ทุกข์ทรมาน แต่พระเจ้าทรงใช้เขาอยู่ อะไรบางอย่าง เราไม่รู้ เราไม่เข้าใจ แต่พระองค์มีแผนการที่เกินกว่าที่เราจะคิด และ ณ เวลานั้น เมื่อพระเจ้าใช้เราอย่างนั้น ในพระคัมภีร์บอก เราจะทนได้ แปลว่าไปสบายๆ  ไม่ใช่ ไม่สบายหรอก แต่ว่าทนได้ คือมันทุกข์ มันทรมาน แต่มันผ่านได้ พอเข้าใจ ไม่ใช่เดินแบบสบายๆ แต่เดินบนหนาม บนอะไร แล้วในที่สุด ตายตรงหนามเลยไหม? ไม่ตายตรงหนาม ต้องผ่านไปได้ เลือดสาดเหมือนกัน ถ้าพระเจ้าจะใช้แบบนั้น ก็แบบนั้น ทุกคนมีค่าเท่ากันหมด คือถูกใช้เท่ากันหมด

การฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์ การเป็นขึ้นมาใหม่ของพระเยซูคริสต์ การทรงอยู่ของพระเยซูคริสต์ จึงเป็นความมั่นใจในการดำเนินชีวิตของพวกเราทั้งหลาย ผู้ที่อยู่ในพระองค์ โดยแบบ By grace we are save. คือโดยพระคุณ เราได้รับความรอด ด้วยความเชื่ออย่างเดียวเท่านั้น อย่าไปคอยสังเกตตรงโน้น ตรงนี้  การกระทำอะไรต่างๆ เหล่านั้น นิ่ง แล้วดูถ้อยคำพระเจ้า นี่คือหัวใจของข่าวประเสริฐ คือโดยพระคุณ ผ่านทางความเชื่อในพระเยซู เราได้รับความรอดตรงนี้ เอเมน จำตรงไหนไม่ได้ จำแค่นี้ไว้ ท่านจำคำสรรเสริญพระเยซูไม่ได้ ยังดีกว่าจำตรงนี้ไม่ได้ ท่านจำคำว่า “ฮาเลลูยา”ไม่ได้ ยังไม่เป็นไรเลย  ท่านอย่าลืมตรงนี้ แล้วกัน ลมหายใจสุดท้ายท่าน

“By grace we are save. ด้วยพระคุณ ด้วยความเชื่อ ฉันได้รับความรอด”

พอถึงพระคุณปุ๊บ ในสมองท่านจะกระจาย แปลออกมาเต็มๆ เลย  ด้วยความเชื่อปุ๊บ ในสมองท่านเต็มๆ เลย ท่านได้รับความรอดปุ๊บ ท่านเห็นภาพเต็มๆ เลยวันนี้ที่เราได้เรียนรู้กัน

“สวรรค์เป็นของฉัน อันนั้นก็เป็นของฉัน อันนี้ก็เป็นของฉัน”

วันอีสเตอร์ยิ่งใหญ่ขนาดไหน? นี่แหละทำให้ท่านชื่นชมยินดีอย่างมากมายในทุกๆ อีสเตอร์ เพราะตรงนี้ สบายใจไหม? ฟังอย่างนี้สบายใจไหม? นี่แหละคืออิสรภาพ  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

***********************

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  2  เมษายน  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์ คือพระเจ้า”

ตอน 15 “นิมิตของดาเนียลเกี่ยวกับแกะและแพะ”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            เรายังอยู่ในซีรี่ย์ “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์ คือพระเจ้า” วันนี้เป็นตอนที่ 15 ยังอยู่ในเรื่องราวของดาเนียล จุดมุ่งหมายที่เรามาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือดาเนียลอย่างละเอียด ก็เพื่อย้ำยืนยันมั่นใจว่าพระเจ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ทรงครอบครองอยู่เหนือสรรพสิ่ง และทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ พระองค์เป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น ทุกอย่างอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ นี่คือหัวใจในการเรียนรู้ จากหนังสือของดาเนียล

ยังจำเรื่องราวของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้ไหม? เป็นกษัตริย์ที่เหี้ยมโหด  สร้างปฏิมากรทองคำ แล้วก็ฮึกเหิมว่าตัวเองยิ่งใหญ่ บังคับให้ผู้คนกราบไหว้ ลบหลู่พระเจ้าอีกต่างหาก ขึ้นไปยืนบนดาดฟ้าพระราชวัง ซึ่งเป็นสวนที่ตัวเองคิดว่าสวยงามที่สุดในโลก แล้วก็ผยอง พูดว่าตัวเองเป็นคนที่สร้างอาณาจักรของตัวเองยิ่งใหญ่อย่างนี้ สวนก็สวยงามอย่างนี้  ประกาศความเหิมเกริม เทียบพระเจ้า เพื่อให้เกียรติตัวเอง ไม่ได้ถวายเกียรติแด่พระเจ้า พระเจ้าก็เลยสั่งสอน ทำให้ต้องไปใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ในป่า จนครบวาระตามที่พระเจ้ากำหนด วาระ เราก็ไม่รู้นานเท่าไร? แต่จนครบวาระที่พระเจ้าวางไว้ ครบกำหนดปุ๊บ สุดท้ายเลยต้องยอมจำนน และเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่สูงสุด ผู้ทรงควบคุมทุกอย่าง และพระเจ้าก็ดลใจให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์เขียนสิ่งที่เขาได้ บันทึกว่าพระเจ้าคือใคร? เขียนโดยคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า คนที่กราบไหว้พระอื่น  แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าใครใหญ่สูงสุด เขียนเพื่อคนทั้งหลายบนโลกใบนี้ได้อ่าน รวมทั้งเราทั้งหลายที่อยู่ในนี้ ในดาเนียล 4:34-35 สังเกตความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

ดาเนียล 4:34-35 “³⁴ เนบูคัดเนสซาร์แหงนหน้าขึ้นมองดูฟ้าสวรรค์ สติสัมปชัญญะก็กลับคืนมา เราจึงถวายสรรเสริญองค์ผู้สูงสุด เราเทิดพระเกียรติและถวายพระเกียรติสิริ แด่พระองค์ผู้ทรงดำรงอยู่เป็นนิตย์ ราชอำนาจของพระองค์ดำรงนิรันดร์ ราชอาณาจักรของพระองค์ ยืนยงตลอดทุกชั่วอายุ ³⁵ มวลประชาชาติในโลกนี้ล้วนไร้ค่า พระองค์ทรงมีอำนาจ ที่จะทำต่อเหล่าทูตสวรรค์ และต่อมวลประชาชาติ ตามชอบพระทัยของพระองค์ ไม่มีผู้ใดสามารถยับยั้งพระหัตถ์ของพระองค์ หรือกล่าวกับพระองค์ได้ว่า “พระองค์ทำอะไรนี่?”

 

นี่คือความยิ่งใหญ่ คิดดูสิว่าคนที่ไม่รู้จักพระเจ้าจากอัศจรรย์ที่พระเจ้าทำให้เขาเห็นเลยกับตาว่าเป็นอย่างนี้ แล้วให้เขามีประสบการณ์เลย บันทึกสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา เพื่อให้คนที่ยังไม่รู้จักพระเจ้าได้ยินได้ฟังว่าพระองค์คือใคร?

สำหรับคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า ท่านลองคิดดู ฟังตรงนี้ แล้วคิดอย่างไร? เราเรียนรู้จากหนังสือดาเนียลไป 14 ตอนแล้ว ทุกตอนก็ย้ำกันอยู่อย่างนี้ว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ควบคุม ครอบครองทุกสิ่ง ทรงเป็นผู้กำกับใหญ่ของโรงละคร คือโลกใบนี้นั่นเอง เพราะฉะนั้น จงนิ่งเสียและรู้เถิดว่าพระองค์เป็นพระเจ้า วันนี้เป็นตอนที่ 15 จะมีชื่อตอนว่า “นิมิตของดาเนียลเกี่ยวกับแกะและแพะ” อยู่ในหนังสือดาเนียล 8:1 ว่า …

ดาเนียล 8:1 “ในปีที่สามแห่งรัชกาลเบลชัสซาร์ ข้าพเจ้าดาเนียล เห็นนิมิตอีกครั้งหนึ่ง …”

 

“เห็นนิมิตอีกครั้งหนึ่ง” เบลชัสซาร์ คือกษัตริย์องค์สุดท้ายของอาณาจักรบาบิโลน ก่อนที่จะถูกโค่นล้มโดยเปอร์เซีย ซึ่งคืนก่อนที่จะถูกโค่นล้ม ก็คือพระเจ้าส่งอักษรประหลาดบนผนัง แล้วก็ให้ดาเนียลมาอ่าน

ในบทที่ 7 ที่เราเรียนรู้กันไปครั้งที่แล้ว เรื่องสัตว์ประหลาดทั้ง 4 ตัว เป็นความฝันแรกของดาเนียล ในสมัยรัชกาลเบลชัสซาร์ ซึ่งผ่านมา 3 ปี ดาเนียลก็ฝันอีก คราวนี้ฝันเห็นแกะกับแพะ แต่ความหมายยังวนเวียนอยู่เกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักรต่างๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต

ผมเล่าให้ฟังย้อนนิดหนึ่ง ตั้งแต่เริ่มต้นที่ดาเนียลทำนายฝันให้เนบูคัดเนสซาร์ เรื่องรูปปั้น หรือปฏิมากรขนาดใหญ่ …

ที่มีศีรษะทำด้วยทองคำ คืออาณาจักรบาบิโลน

หน้าอกและแขนทำด้วยเงิน คือมีเดียเปอร์เซีย

ท้องและต้นขาทำด้วยทองสัมฤทธิ์ คืออาณาจักรกรีก

ขาทำด้วยเหล็ก คืออาณาจักรโรมัน นี่คือ 4 อาณาจักรเด่นๆ ชัดๆ

และในบทที่ 7 ที่ดาเนียลฝันเห็น ที่เราเรียนไปสัปดาห์ที่แล้ว ดาเนียลฝันเห็นสัตว์รูปร่างหน้าตาประหลาด 4 ตัว ก็เกี่ยวพันกับรูปปั้นนี้

สัตว์ตัวแรกที่เห็น ก็คือสิงโตมีปีกเหมือนนกอินทรีย์ ก็คือส่วนศีรษะของรูปปั้นปฏิมากรนี้ คือบาบิโลน

ตัวที่สอง คือหมีคาบซี่โครง 3 ซี่ เทียบได้กับหน้าอกและแขนของรูปปั้นนี้ ก็คือมีเดียเปอร์เซีย ที่จะมาโค่นล้มบาบิโลน

ตัวที่สาม คือเสือดาว มีสี่หัว สี่ปีก เทียบกับส่วนท้องและต้นขาของรูปปั้น ก็คืออาณาจักรกรีก ที่จะมาโค่นล้มเปอร์เซีย

ตัวสุดท้าย เป็นสัตว์ประหลาด น่ากลัว มีเขาสิบเขา ก็คือส่วนขาของรูปปั้น ที่ทำด้วยเหล็ก ที่เล็งถึงอาณาจักรโรมันนั่นเอง

ทั้งหมดนี้ เป็นการบอกอนาคตล่วงหน้า ตั้งแต่ 600 ปีก่อน ค.ศ. ก่อนพระเยซูจะมาเกิด พูดง่ายๆ จนถึงบัดนี้ นับมาก็คือ 2,600 ปีมาแล้ว บอกก่อนล่วงหน้าว่าจะเกิดอย่างนี้ มันเกี่ยวพันมาถึงเรา และอนาคตต่อไป พวกเราที่นั่งอยู่ที่นี่ อยู่ในยุคของลูกหลานของโรมัน จากโรมันจะไม่มี ใหญ่ขนาดนี้อีกแล้ว และไม่มีจริงๆ อาณาจักรสุดท้าย ก็คือโรมัน และจากโรมันก็กลายขยาย เป็นอาณาจักรต่างๆ ที่เราได้เรียนรู้กันบ้างในบทก่อนๆ ว่าโรมันก็แผ่ขยายอาณาเขตไปจนกระทั่งตัวเองเล็กลง  แต่ว่าลูกหลานที่เคยเป็นเมืองขึ้นต่างๆ ก็กลายเป็นเมืองใหญ่ๆ โตๆ ในยุโรป แล้วก็อพยพจากยุโรปไปอยู่ทวีปอื่น อย่างนี้เป็นต้น

มาถึงดาเนียล บทที่ 8 ที่เรากำลังจะเรียนรู้ในวันนี้ ดาเนียลฝันเหมือนกัน แต่ฝันสัตว์เหลือแค่ 2 ตัว คือแกะกับแพะ แกะ หมายถึงอาณาจักรมีเดียเปอร์เซีย และแพะ หมายถึงอาณาจักรกรีก เรื่องราวในบทที่ 8 นี่จะเกี่ยวกับ 2 อาณาจักรนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราจะเรียนรู้ในวันนี้ ก็คืออนาคตไม่ยาวไกลนักของโลกใบนี้ จากตอนที่ได้รับนิมิตหรือความฝันนี้ ก็อยู่ในช่วงท้ายๆ ของบาบิโลน อีกไม่นาน ก็จะมีเปอร์เซียเข้ามา อีกไม่นานจากแกะก็จะมีแพะเข้ามา แพะคือกรีก และจุดจบของกรีกจบอย่างไร? แค่นั้นเอง และเดี๋ยวเรามาดูว่าเรื่องราวในนี้ ดาเนียลเห็นล่วงหน้า พระเจ้าบอกมันคืออะไร? แล้วมันตรงไหม?

นิมิตของดาเนียลที่บันทึกไว้ในบทที่ 8 นี้ จะเป็นการบอกเหตุการณ์ล่วงหน้า อย่างที่ผมบอกเกี่ยวกับเฉพาะมีเดียเปอร์เซียและกรีกเท่านั้น ซึ่งอีก 200 ปีข้างหน้า หลังจากที่ดาเนียลได้รับนิมิตนี้  สิ่งนี้จะเกิดขึ้น

ตอนดาเนียลฝัน เป็นการทำนายเหตุการณ์ที่จะเกิดในอนาคต ในสมัยที่เขาอยู่ในยุคสุดท้ายของบาบิโลน ซึ่งบาบิโลนในตอนนั้นกำลังเรืองอำนาจสุดๆ ไม่มีใครคิดว่าบาบิโลนอาณาจักรใหญ่ยักษ์มหาศาล จะล่มสลายได้ ไม่มีใครคิดเลย  เป็นไปไม่ได้เลย

ตอนที่ดาเนียลฝัน เหตุการณ์นี้ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต มันตรงกันกับคำเผยพระวจนะ (แปลว่าบอกล่วงหน้า) ในหนังสืออิสยาห์ เกี่ยวกับเรื่องของเปอร์เซีย ซึ่งใช้ชื่อว่ากษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย  ที่จะเข้ามาครอบครองอาณาจักรบาบิโลน ก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจริง ประมาณ 100 กว่า 200 ปีประมาณนั้น อิสยาห์ 45:1-3

อิสยาห์ 45:1-3 “¹ พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงไซรัสผู้ที่พระองค์ทรงเจิมตั้งไว้ ผู้ซึ่งทรงยึดไว้ด้วยพระหัตถ์ขวา ให้พิชิตชนชาติต่างๆ ตรงหน้า และทำลายแสนยานุภาพของเหล่ากษัตริย์ เป็นผู้เปิดประตูซึ่งอยู่ตรงหน้า เพื่อไม่ให้มีประตูใดถูกปิดไว้ ² เราจะนำหน้าเจ้าไป และปราบภูเขาทั้งหลายให้ราบ เราจะทลายประตูทองสัมฤทธิ์ และตัดลูกกรงเหล็ก ³ เราจะยกสมบัติที่ซ่อนไว้ในความมืด ขุมทรัพย์ในที่เร้นลับให้แก่เจ้า เพื่อเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้เรียกเจ้ามา ตามชื่อของเจ้า”

 

ลองคิดดูนะ พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงไซรัส ผู้ที่พระองค์ทรงเจิมตั้งไว้ ตอนที่พูดไว้ไซรัสยังไม่เกิดเลย แต่พระเจ้าบอกจะมีกษัตริย์องค์หนึ่งชื่อไซรัส คนนี้เราเลือกเอาไว้ ความฝันของดาเนียล เป็นการทำนายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอนาคต สำหรับเราแล้ว ไม่ตื่นเต้นเท่าไร? เพราะไม่ใช่อนาคตของเรา  แต่เป็นประวัติศาสตร์ที่เราไปอ่าน แต่สำหรับคนสมัยนั้น ตื่นเต้นไหมเวลามันเกิด ไปเปิดดูพระเจ้าบอกล่วงหน้า 200 ปีแล้ว พระเจ้าบอกล่วงหน้ามา 600 ปีแล้วว่าจะเป็นอย่างนั้น พระเจ้าบอกล่วงหน้ามา 4 ปีแล้วว่าจะเป็นอย่างนั้น จะตื่นเต้นตรงนี้แหละ และเป็นการทำอะไรไว้ ทำให้คนมีความรู้สึกว่าเมื่อเขาเชื่อพระเจ้า ทำตามที่พระเจ้าบอกไว้ มันใช่เลย ซึ่งเราเรียกกันว่าใช่เลย ตรงนี้ เราใช้คำว่าอะไร?  มันเป๊ะๆ จริงๆ เลย  แม้กระทั่งชื่อยังใส่ลงไปไซรัส ผู้ที่เราเจิมตั้งไว้ หรือตอนกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์

“กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ที่เป็นผู้รับใช้ของเรา  เราจะมอบประชากรของเราไว้อยู่ในมือของเจ้า 70 ปี”

คืนวันที่ 5 ต่อวันที่  6 ตุลาคม ปี 539 ก่อนคริสตราช คือสมัยก่อนพระเยซูจะมาเกิด 539 ปี มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ในอาณาจักรบาบิโลน  ในคืนแห่งความหายนะนี้ กรุงบาบิโลนถูกพิชิตโดยกองทัพของมีเดียและเปอร์เซีย ซึ่งนำโดยกษัตริย์แห่งเปอร์เซียที่รู้จักกันว่าไซรัส มหาราช กษัตริย์องค์นี้มียุทธวิธีรบเหนือชั้นจริงๆ  ประวัติศาสตร์ มีข้อมูลบันทึกไว้ว่าตอนที่ไซรัสตัดสินใจที่จะพิชิตบาบิโลน  ในเวลานั้น อาณาจักรบาบิโลนเจริญรุ่งเรืองถึงขั้นที่เรียกว่านครที่น่าเกรงขามที่สุดในตะวันออกกลาง และอาจจะเรียกได้ว่ารุ่งเรืองสูงสุด ก็ได้ในขณะนั้น

กรุงบาบิโลนมีแม่น้ำยูเฟติสไหลผ่าน และมีคูคลองทุกสาย นอกกำแพงเมือง ที่ตระหง่าน เต็มไปด้วยน้ำ เมืองนี้จึงดูเหมือนถูกป้องกันไว้อย่างหนาแน่น จนไม่น่าจะมีใครสามารถพิชิตได้ ทหารของไซรัสได้เปลี่ยนทิศทางของแม่น้ำยูเฟติส จึงทำให้ระดับน้ำที่เป็นคูคลองป้องกันเมือง มันลดลง แล้วเหล่าทหารก็ลุยข้ามแม่น้ำ เข้าไปตีเมืองได้อย่างง่ายดาย

นักประวัติศาสตร์ชาวกรีกเคยกล่าวไว้ว่าชาวบาบิโลนรู้สึกมั่นใจ ในความปลอดภัยของเมืองนี้มาก ดังนั้น ในคืนนั้น คืนที่ถูกโจมตี ผู้คนส่วนใหญ่จึงกำลังเลี้ยง กินกันอย่างสนุกสนาน ไม่เว้นแม้แต่กษัตริย์ ซึ่งเรารู้ว่ากษัตริย์องค์นั้น ก็คือเบลชัสซาร์ ในคืนนั้น คืนที่พระเจ้าส่งนิ้วมาเขียนอักษรปริศนาบนผนัง และในคืนวันนั้น กองทัพของไซรัส ก็เข้ายึดกรุงบาบิโลน ที่ไม่มีใครนึกเลย แม้กระทั่งชาวบาบิโลนก็ยังไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครทำอย่างนี้ได้ แต่ถ้าพระเจ้าบอกได้ ก็ต้องได้ ได้โดยอัศจรรย์ ได้โดยไม่คิดว่าจะได้ มันก็เป็นไปได้ พูดถึงอนาคตแค่นิดเดียว ถ้าค้นคว้าไปเรื่อยๆ  นี่คือสิ่งที่พระเจ้าต้องการให้เราเรียนรู้ แล้วยังมั่นใจว่าพระเจ้าอยู่กับเรา พระเจ้ายิ่งใหญ่จริงๆ เรารู้จักพระเจ้าองค์นี้ ไม่ผิดแล้ว สิ่งที่พระเจ้าสัญญากับเรา สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น เหมือนกันเป๊ะๆ

นี่คือบันทึกทางประวัติศาสตร์ มันก็ตรงกับคำเผยพระวจนะที่บอกไว้ล่วงหน้า โดยพระเจ้า ไม่ผิดเพี้ยนตามที่เราอ่านในหนังสืออิสยาห์ ที่เราอ่านเมื่อตะกี้ว่าพระเจ้าจะให้ไซรัส ผู้ที่พระองค์เจิมตั้งไว้ พิชิตชนชาติต่างๆ และทำลายแสนยานุภาพของเหล่ากษัตริย์ เป็นผู้เปิดประตู ซึ่งอยู่ตรงหน้า เพื่อไม่มีประตูใดถูกปิดไว้ ในประวัติศาสตร์ยังบอกด้วยว่าไซรัสได้ยึดกรุงบาบิโลน ในปี 539 ก่อน ค.ศ. และไม่นานหลังจากนั้น เขาปลดปล่อยชาวยิวให้เริ่มได้รับอิสรภาพ ได้กลับไปยังประเทศของตัวเองในปี 537 ก่อน ค.ศ. ซึ่งเป็นเวลาที่ครบกำหนด 70 ปีพอดี ที่ตกเป็นเชลย คนที่พระเจ้าจะใช้ให้ส่งกลับ ก็คือกษัตริย์ไซรัส แห่งเปอร์เซีย ตรงเป๊ะอีกแล้ว

เพราะฉะนั้น เรื่องพระเยซูคริสต์ตอนท้าย ก็ต้องเป๊ะๆ ตอนที่เราจะไปอยู่ในสวรรค์สถาน ก็ต้องเป๊ะๆ  ตอนที่เราครอบครองร่วมกับพระเยซูในสวรรค์สถาน ก็ต้องเป๊ะๆ มาดูอีกข้อหนึ่ง เยเรมีย์ 25:12

เยเรมีย์ 25:12 “องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แต่เมื่อครบเจ็ดสิบปีแล้ว เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและชนชาติของเขา ซึ่งก็คือแผ่นดินของชาวบาบิโลน เพราะความผิดของพวกเขา เราจะทำให้ดินแดนของเขาถูกทิ้งร้างตลอดไป”

 

แล้วมันทิ้งร้างไหม? ทิ้งร้างตลอดไป  บาบิโลนถูกตี แล้วจากนั้น บาบิโลนก็หายไปจากแผนที่เลย ค่อยๆ จางหาย ไม่เหลือเลย  … เรากลับมาที่ดาเนียล บทที่ 8 กันต่อ ดาเนียล 8:2-4

ดาเนียล 8:2-4 “² ในนิมิตนั้น ข้าพเจ้าเห็นตัวเองอยู่ที่ป้อมชั้นในเมืองสุสา ในแคว้นเอลาม  ข้าพเจ้าอยู่ริมคลองอุลัย ³ ข้าพเจ้ามองไปเห็นแกะผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่ริมลำคลอง แกะนี้มีสองเขา เขาข้างหนึ่งยาวกว่าอีกข้างหนึ่ง แต่งอกขึ้นมาทีหลัง ⁴ ข้าพเจ้ามองดูแกะผู้ตัวนั้น ขวิดไปทางตะวันตก  ทางเหนือและทางใต้ ไม่มีสัตว์ใดต่อกรกับมันได้ และไม่มีสิ่งใดช่วยให้พ้นจากอำนาจของมัน มันทำอะไรตามใจชอบและยิ่งใหญ่ขึ้น”

 

และพระเจ้าก็ส่งทูตสวรรค์มาบอกความหมายแด่ดาเนียลไว้อย่างนี้ ดาเนียล 8:19-20 เป็นการแปลความฝัน

ดาเนียล 8:19-20 “¹⁹ “เรากำลังจะแจ้งให้เจ้าทราบถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ในเวลาแห่งพระพิโรธในภายภาคหน้า เพราะนิมิตนี้ เกี่ยวข้องกับกาลอวสานซึ่งกำหนดไว้แล้ว ²⁰ แกะผู้สองเขาที่เจ้าเห็น คือบรรดากษัตริย์มีเดียและเปอร์เซีย”

 

“พระพิโรธ” อย่าไปนึกถึงพระพิโรธตอนสุดท้าย บทที่ 7 ครั้งที่แล้ว ที่พูดถึงเขาที่งอกออกจากมาจากกรุงโรม จำได้ไหม? คือพวกแอนตี้ไคร์ซ หรือปฏิปักษ์พระคริสต์ตัวใหญ่ ซึ่งอยู่ในยุคสุดท้าย  ยังไม่เกิดขึ้น  เรากำลังรอวันนั้นอยู่ วันที่พระเยซูคริสต์จะกลับมา ตรงนี้ไม่ใช่

พระพิโรธตรงนี้ คือความโกรธของพระเจ้าที่มีต่อ … เขาคิดมีอยู่ 2 ทาง ก็คือพระพิโรธมีต่อเขาเล็กๆ อีกอันหนึ่งเกิดขึ้นมาในช่วงนี้ แต่ไม่ได้ออกมาจากโรมัน แบบในอนาคต ที่จะมาครอบครองเปอร์เซีย ที่จะโผล่ออกมาจากกรีก เพราะช่วงระยะเวลาแค่นั้นเอง พระเจ้าพิโรธ

หรือบางคนเขาบอกพิโรธ อาจจะเป็นเพราะว่าประชากรของพระเจ้าในช่วงนั้น พอได้รับอิสรภาพจากการเป็นทาส หรือถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยในบาบิโลน ถูกปล่อยไป ก็ไม่เข็ด ไปไหว้รูปปั้น รูปเคารพที่พระเจ้าบอกอย่าไหว้ พูดง่ายๆ ไม่เชื่อฟังพระเจ้า หนีไปจากพระเจ้าอีกแล้ว ไปไหว้รูปเคารพ เขาว่าอาจจะเป็นพระพิโรธอย่างนั้นก็ได้ แล้วแต่จะคิด ได้ทั้งสองทาง

ในข้อนี้เขาบอกว่าแกะในนิมิตดาเนียล ก็คืออาณาจักรมีเดียเปอร์เซีย ที่กำลังแผ่ขยายอำนาจเวลานั้น  กำลังมาตีบาบิโลน ตอนที่ได้รับนิมิต

ยุคของกษัตริย์ไซรัส มหาราช กำลังไล่ตีเมืองต่างๆ และไม่มีใครสามารถต้านทานอำนาจ บารมีของไซรัสได้  นี่คือแปลความฝันตะกี้ จนกระทั่งมีเดียเปอร์เซียได้รุ่งเรืองอำนาจที่สุดในสมัยนั้น ตามประวัติศาสตร์ที่ได้บันทึกไว้ ที่เราได้เล่าสู่กันฟัง นี่หมายถึงตอนนั้น

ดาเนียล 8:5-7 “⁵ ขณะข้าพเจ้าครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ ทันใดนั้น มีแพะผู้ตัวหนึ่ง ซึ่งมีเขาโดดเด่นอยู่ระหว่างตา วิ่งห้อข้ามพื้นพิภพ มาจากทางตะวันตกอย่างรวดเร็ว เท้าของมันไม่แตะดิน ⁶ มันรี่เข้าใส่แกะผู้สองเขา ซึ่งข้าพเจ้าเห็นยืนอยู่ริมคลองนั้น และพุ่งชนด้วยความโกรธอย่างยิ่ง ⁷ ข้าพเจ้าเห็นมันขวิดแกะผู้อย่างโกรธจัด จนเขาทั้งสองของแกะหักไป แกะสู้ไม่ได้ จึงล้มลงกับพื้น และถูกแพะเหยียบย่ำ ไม่มีใครช่วยแกะนั้นได้”

 

ความหมายของแพะตัวผู้ ที่มาโค่นล้มแกะอยู่ในข้อ 21 บอกไว้ตรงๆ ชัดเลยว่าแพะผู้ คือกษัตริย์กรีก และเขาใหญ่ระหว่างตา  คือกษัตริย์องค์แรกของกรีก  ก็คืออเล็กซานเดอร์มหาราช ซึ่งคนสมัยนั้น อาจจะไม่รู้เรื่องหรอก เพราะว่ามันยังไม่เกิด แต่เราเกิดแล้ว เราฟังจากประวัติศาสตร์ เรารู้แล้ว ก็คืออเล็กซานเดอร์มหาราช แห่งอาณาจักรกรีกที่ได้นำกองทัพทหารเข้าโจมตีและโค่นล้มมีเดียเปอร์เซีย ได้สำเร็จตามที่พระคัมภีร์บอกว่าแพะตัวนี้  ได้ขวิดแกะผู้อย่างโกรธจัด จนกระทั่งเขาทั้งสองของแกะหักไป  แกะสู้ไม่ได้ จึงล้มลงกับพื้น และถูกแพะเหยียบย้ำ ไม่มีใครช่วยแกะนั้นได้ แพะตัวผู้นี้ได้ขวิดแกะอย่างโกรธจัด เพราะว่ามีเดียเปอร์เซีย เคยไปรุกราน บ้านเกิดเมืองนอนของแถบนั้น  เรียกว่าพวกเอเธนส์ สปาร์ต้า พวกมาซิโดเนีย มาซิโดเนีย คือบ้านเกิดของพ่อและบรรพบุรุษของ อเล็กซานเดอร์มหาราช

เรียกว่าโมโหจัด เคยรังแกเรา เที่ยวนี้ไปซัดให้มันเต็มที่ หมายถึงอย่างนั้น ท่านจะได้รู้ว่าพระเจ้าบอกเหตุการณ์ล่วงหน้า เล่าให้ฟังเป็นความฝัน เป็นนิมิต ละเอียดยิ๊บ ที่เล่าให้ท่านฟังมันนิดๆ หน่อยๆ

โกรธจัด ขวิดจนเขาทั้งสองของแกะหักไป แกะก็คือเปอร์เซีย เขาทั้งสอง ก็คือกษัตริย์สององค์ที่ครอบครองร่วมกัน ก็คือมีเดียเปอร์เซีย

และแกะสู้ไม่ได้ จึงล้มลงกับพื้น ถูกแพะเหยียบย้ำ ไม่มีใครช่วยเขาได้ เหตุการณ์ตอนนั้น อยู่ในราวประมาณ 400 ปีก่อน ค.ศ. ตอนที่พูด เห็นนิมิต ฝันนี้ 600 ปีก่อน ค.ศ. นี่ประมาณ 400 เพราะฉะนั้น หายไป 200 ปีเกิดขึ้น  ซึ่งมีบันทึกไว้ นี่ประวัติศาสตร์ 400 ปีก่อน ค.ศ. มีบันทึกไว้ว่ากษัตริย์อเล็กซานเดอร์มหาราช ได้นำกองทัพทหารกว่า 36,000 นายเข้าประชิด ตีมีเดียเปอร์เซียได้ เป็นผลสำเร็จ โดยมีเดียเปอร์เซียสูญเสียกองทัพทหาร ซึ่งล้มตายในสงครามครั้งนี้ กว่า 20,000 นาย ในขณะที่กองทัพกรีก สูญเสียกำลังเพียงแค่ไม่กี่ร้อยนาย เป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ ใครอยู่เบื้องหลัง? พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด พระคัมภีร์บอกว่าเพื่อแผนการของพระองค์ เพื่อถวายเกียรติสิริแด่พระองค์ และเป็นสิ่งดีสำหรับผู้ที่รักพระองค์เสมอ

ดาเนียล 8:8-12 “⁸ แพะตัวนั้นยิ่งใหญ่มาก แต่เมื่อมันผยองตนขึ้น และเรืองอำนาจสุดขีด เขาอันใหญ่ของมันก็หัก และมีเขาโดดเด่นสี่อันงอกขึ้นแทนที่ ชี้ไปยังทิศทางลมทั้งสี่แห่งฟ้าสวรรค์ ⁹ มีเขาเล็กๆ งอกขึ้นจากเขาหนึ่งในสี่เขานี้ แล้วงอกขึ้นเรื่อยๆ แผ่อำนาจไปทางใต้ ทางตะวันออก และสู่ดินแดนอันงดงาม ¹⁰ มันเติบใหญ่ขึ้น จนถึงบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ แล้วเหวี่ยงดาวบางดวงร่วงลงมาที่พื้นโลก และเหยียบย่ำเสีย ¹¹ มันหยิ่งผยอง ตีเสมอองค์ราชันแห่งกองทัพสวรรค์ โดยเลิกล้มการถวายเครื่องบูชาประจำวันแด่พระองค์ และทำให้สถานนมัสการของพระองค์ตกต่ำ ¹²  เนื่องจากการกบฏนี้ กองกำลังของประชากรของพระเจ้า และการถวายเครื่องบูชาประจำวัน ก็ถูกมอบไว้ในมือของมัน มันทำอะไร ก็เจริญรุ่งเรืองทุกอย่าง และสัจธรรมถูกเหวี่ยงลงกับพื้น”

 

คือฟังอย่างนี้แล้ว คล้ายๆ กับเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่เราเรียนรู้เรื่องบทที่ 7 ที่เกี่ยวกับอาณาจักรโรมัน ที่มีเขาเล็กๆ งอกออกมา ก็คือแอนตี้ไคร์ซตัวหนึ่ง ซึ่งมันเกิดขึ้นมาเยอะแยะ แต่ไม่ใช่ตัวใหญ่สุดในยุคสุดท้าย ที่เกิดมาจากเชื้อสายของอาณาจักรโรมัน อันนี้ คือตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง ซึ่งต่อต้านพระคริสต์ ทุกอย่างทำเหมือนกัน แต่ทำแบบเล็กๆ มีผลเล็กๆ เท่านั้นเอง ตัวนี้เกิดจากอาณาจักรของกรีก ผู้ที่มีอำนาจในอาณาจักรของกรีก 1 ท่าน คือหลังจากที่แพะผู้ คือกรีก ได้โค่นล้มแกะ คือมีเดียเปอร์เซียแล้ว กรีกก็ได้เป็นมหาอำนาจในขณะนั้น ขยายอำนาจออกไปไกลมาก ไปถึงอินเดีย ยุคของกษัตริย์ อเล็กซานเดอร์ มหาราช ซึ่งเป็นกษัตริย์องค์แรกของกรีกนั้น เป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุด และตรงพระคัมภีร์เลย แต่กษัตริย์อเล็กซานเดอร์เรืองอำนาจอยู่แค่ไม่กี่ปี คือประมาณอายุ 33 ตายแล้ว

พระคัมภีร์บอกว่าเขา ที่ระหว่างตานี้ คืออเล็กซานเดอร์ เขานี้เข้มแข็งมาก คือยิ่งใหญ่มาก แต่มันอายุสั้น แป๊บเดียว ไปแล้ว เขาถูกหักออก ก็คือสิ้นอายุ ตอนอายุ 33 แล้วก็ไม่มีทายาทเหลืออยู่เลย คือการตายของอเล็กซานเดอร์ เขาพากองทัพตีลุยไปถึงอินเดีย ไปสู้กับช้าง จนรบชนะช้าง รบชนะกองทัพอินเดีย จากชื่อแปลกๆ ไปถึงปันจาก ชื่อแบบอินเดีย ชนะ แล้วจะไปต่ออีก ปรากฏว่าพวกแม่ทัพต่างๆ บอกเหนื่อยแล้ว ไม่ไหวแล้ว ตีมาตลอดทาง พอเถอะ อยากกลับบ้านแล้ว หมายถึงแผ่อาณาจักรไปมากๆ แล้ว พอแล้ว กลับเถอะ ในที่สุด อเล็กซานเดอร์ก็ยอม แต่ในใจอยากจะรบต่อ คือเขาอายุยังน้อย 32, 33 รบมาตั้งแต่อายุ 16 คิดดูสิ อยากจะรบ ขนาดเดินทางกลับบ้าน ยังแวะข้างทาง ตีเมืองเล็กเมืองน้อยตามไปด้วย ย้อนกลับมากรุงบาบิโลน ที่เคยตีไว้ได้ ก็มาพักที่กรุงบาบิโลน ก่อนที่จะกลับเมือง ปรากฏว่าพออยู่ที่บาบิโลน เขาว่าไม่สบาย ติดเชื้อหรือถูกวางยา ในที่สุดก็ตายที่บาบิโลน

กรีกซึ่งมีการนำทัพโดยอเล็กซานเดอร์มหาราช ก็เริ่มสั่นคลอน  เพราะว่าผู้นำ คืออเล็กซานเดอร์ตายไปแล้ว ตายเร็ว ไม่ได้วางผังไว้เลยว่าให้อำนาจกับใคร? เขาเล่ากันว่าตอนที่อเล็กซานเดอร์ อยู่ที่บาบิโลน กำลังจะสิ้นพระชนม์ มีคนเข้าไปทูลว่าต้องยกอาณาจักรให้ใคร? ใครจะเป็นผู้สืบต่อดี แล้วอเล็กซานเดอร์ตอบว่าให้กับคนที่แข็งแรงที่สุด  เพราะฉะนั้น จากนั้นต่อมา แม่ทัพ 4 คนที่เหลือต่างแย่งชิงอำนาจกันว่าใครแข็งแรงกว่า จึงแยกเป็น 4 ส่วน ในนิมิตที่เห็น ก็คือเขาเล็กๆ 4 เขาที่งอกขึ้นมาแทนที่นั่นเอง ดาเนียล 8:22-25 อันนี้บอกก่อนล่วงหน้า ประมาณ 200 ปี โดยดาเนียลได้รับความฝันในนิมิตจากพระเจ้า

ดาเนียล 8:22-25 “²² เขาสี่อัน ซึ่งงอกแทนอันที่หัก คือ สี่อาณาจักร ซึ่งก่อกำเนิดขึ้นจากชาตินั้น แต่ไม่มีอำนาจเทียบเท่า ²³ “ในปลายรัชกาลกษัตริย์เหล่านั้น เมื่อพวกกบฏชั่วร้ายอย่างเต็มที่  จะมีกษัตริย์องค์หนึ่งขึ้นมา ซึ่งมีหน้าตาถมึงทึง และเจ้าเล่ห์เพทุบาย ²⁴  เขาจะเข้มแข็งมาก แต่ไม่ใช่โดยอำนาจของเขาเอง เขาจะทำให้เกิดความเสียหายย่อยยับ อย่างน่าตกใจ และจะทำสิ่งใดก็สำเร็จลุล่วง เขาจะทำลายบรรดาผู้ทรงอำนาจ และประชากรของพระเจ้า ²⁵ เขาจะทำให้การล่อลวง แพร่ขยายมากขึ้น และถือว่าตนเองเหนือกว่าผู้อื่น เขาจะทำลายคนทั้งหลาย ขณะที่พวกเขารู้สึกมั่นคง และเขาถึงกับท้าทายองค์จอมเจ้านาย แต่เขาจะถูกทำลายโดยอำนาจ ซึ่งไม่ได้มาจากมนุษย์”

 

นี่ก็เล่าถึงเขาเล็กๆ ที่ผมบอกว่าแอนตี้ไคร์ซ ปฏิปักษ์พระคริสต์ ผู้นำที่จะมาต่อต้านพระเจ้า ข่มเหงประชากรของพระเจ้า ซึ่งคือชาวยิวในสมัยนั้น อะไรจะเกิดขึ้น จากหนึ่งในสี่ของผู้ที่กำลังแย่งอำนาจ หลังจากอเล็กซานเดอร์สิ้นพระชนม์ เขา 4 เขา ที่งอกขึ้นมาแทนที่เขาอันใหญ่ที่หักไป ก็คือมีแม่ทัพ 4 คนไปครอบครองในสถานที่ต่างๆ แต่ไม่ได้แบ่งกันจริงๆ แบ่งกันว่า …

“อย่าเผลอนะ ถ้าเผลอฉันขยายอำนาจ”  อะไรประมาณนั้น

คือแบ่งไปด้วย แย่งไปด้วย และหนึ่งในสี่นั้น ก็คือปัดโทเลมี ไปครอบครองอยู่ที่อียิปต์

และช่วงเวลาที่ชาวยิวได้รับความเดือดร้อนมากที่สุด ในยุคกรีกตอนปลาย ก็คือยุคที่ 1 ใน 4 ของแม่ทัพของอเล็กซานเดอร์ เริ่มแข็งแกร่งขึ้นมา ชื่อเซลูคัด เขาค่อยๆ ตี ค่อยเพิ่มอำนาจขึ้นเรื่อยๆ เขาเป็นหนึ่งในจำนวนแม่ทัพกรีก ในสมัยอเล็กซานเดอร์ เขาขยายอาณาเขตไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเขามีผู้สืบทอดอำนาจคนหนึ่ง จำไว้นะ ตัวนี้ ชื่อนี้  คือเขาเล็กๆ ที่มาข่มเหงชาวยิวในสมัยนั้น คนนี้ได้อำนาจ มาจากโลกฝ่ายวิญญาณ มีอำนาจพิเศษ ในตัวเขา ทำสิ่งที่ชั่วร้าย ก็คือยุคของอันทิโอกัส ที่ 4 เป็นผู้นำ ในขณะนั้น

อันทิโอกัส ที่ 4 เขารับสินบนโกงพระวิหารของพระเจ้า คือสมัยนั้น เยรูซาเล็ม ตั้งแต่อยู่บาบิโลน เป็นทาส แล้วก็เป็นทาสมาตลอด จนไม่มีอะไรเลย จนกระทั่ง สงครามโลกครั้งที่ 2 จึงมีประเทศ มารวมกัน จนถึงปัจจุบันนี้ มาตั้งประเทศได้ เมื่อปี ค.ศ.1948

ก่อนหน้านี้ ผู้นำอื่นๆ ยังเกรงใจ ยังดูแล เป็นเมืองขึ้นเฉยๆ แต่อันทิโอกัส ที่ 4 เริ่มโกงเงินพระวิหาร คือเล่นการเมือง เอาผลประโยชน์จากพระวิหารของพระเจ้า มีเรื่องภาษี มีเรื่องทรัพย์สมบัติต่างๆ แล้วต่อมาอันทิโอกัส ก็ได้นำทัพ ไปโจมตีปัดโทเลมีที่อียิปต์ ปรากฏว่าปัดโทเลมีไปทำสัญญากับอาณาจักรโรมัน ซึ่งกำลังเริ่มต้นเรืองอำนาจขึ้น อันทิโอกัส ที่ 4 ก็แพ้ เพราะไม่มีคนช่วย แพ้สงคราม ต้องจ่ายเขา และขณะเดียวกัน ก็ถอนทัพกลับมา เจ็บใจด้วย อายเขาด้วย  แค้นใจ จึงระบายความแค้น และถือโอกาสปล้นพระวิหารของพระเจ้า ในกรุงเยรูซาเล็ม คือปล้นสะดมผู้คน ออกคำสั่งห้ามชาวยิว ทำพิธีทางศาสนา ห้ามฉลองเทศกาลต่างๆ และเผาหนังสือธรรมบัญญัติทั้งหมด ก็คือเผาหนังสือ 5 เล่ม พระคัมภีร์เดิมทั้งหมด เผาหมดเลย ห้ามชาวยิวเข้าสุหนัต คือห้ามทำพิธีทางศาสนา เหมือนปิดโบสถ์ เผาหมดเลย ใครขัดขืน ฆ่าตายหมด นี่แหละถูกข่มเหงรังแก อย่างที่ตะกี้นี้บอก เขาเล็กๆ นี้ ก็คืออันทิโอกัส ที่ 4

อันทิโอกัส ที่ 4 พยายามทำลายทุกสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของยิว ซึ่งทำให้ยิวเจ็บปวด ทุกข์ใจมากๆ อย่างแสนสาหัส ในขณะนั้น ถูกย่ำยีหัวใจ ย่ำยีเฉพาะชีวิตของพวกเขา ไม่เท่าไร? ย่ำยีพระเจ้าที่เขารักและบูชาอยู่ มันทนไม่ได้ บางคนก็ยอมพลีชีวิต ไม่ปฏิเสธพระเจ้า ยอมตาย เขาไม่ให้อธิษฐาน ก็อธิษฐาน เขาไม่ให้อ่านพระคัมภีร์ ก็อ่าน เขาไม่ให้ซุกซ่อนบันทึกธรรมบัญญัติของพระเจ้า ก็ซุกซ่อนไว้ จับได้ ก็ถูกฆ่าตาย เขาก็ยอม นี่คือความเชื่อของชาวยิวในขณะนั้น ที่ไม่ยอมแพ้ ยอมเสียสละชีวิต เพื่อสำแดงความเชื่อ ตามที่บันทึกตามนิมิตที่เราอ่านเมื่อตะกี้ บอกว่าจนกระทั่งอันทิโอกัส ที่ 4 สิ้นพระชนม์ แบบทุกข์ทรมาน แบบประหลาดๆ คล้ายๆ กับกษัตริย์เฮโรด ในสมัยพระเยซูนั่นแหละ  คือพระเจ้าเอาเขาออกไปนั่นเอง

ทั้งหมดที่ผมเล่า ก็เพื่อให้ท่านเห็นภาพชัดเจนว่าเรื่องราว ในพระคัมภีร์ที่เป็นการทำนายเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น มันได้เกิดขึ้นจริงๆ ตามนั้น ทุกประการเลย และในข้อสุดท้ายของดาเนียล 8 :26 บอกไว้อย่างนี้

ดาเนียล 8:26 “นิมิตเกี่ยวกับวันและคืน ซึ่งบอกท่านแล้วนั้น จะเป็นจริง แต่จงประทับตราเก็บไว้ เพราะเกี่ยวกับอนาคตอันไกล”

 

นี่คือวาระ อีกวาระ อีกครึ่งวาระ อีกสองวาระ ปิดไว้ ไม่ให้รู้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไร? แต่ให้รู้ว่าจะเกิดขึ้นอย่างนี้แล้วกัน พระเจ้าได้บอกความหมายต่างๆ อธิบายความหมายของนิมิตให้ฟัง เพื่อให้ประชากรของพระองค์ได้รับทราบล่วงหน้าว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพื่อให้ประชากรของพระองค์เชื่อมั่น และวางใจว่าสิ่งเหล่านี้ พระเจ้ารู้หมดแล้ว เป็นผู้วางแผนทั้งหมด ดูแลอยู่ ที่ไม่บอกเวลา ก็เพราะว่าถ้าบอกแล้ว เราก็จะไปจดจ่อตรงเวลานั้น แล้วเราก็จะไม่ไปทำตามแผนการของพระเจ้า เราก็จะไม่ไปไหนเลย  เพราะเราก็จะนั่งรอว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร? ในมัทธิว 24:36 จึงบันทึกไว้อย่างนี้

มัทธิว 24:36 “ไม่มีใครรู้วันเวลาที่เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น แม้แต่ทูตสวรรค์ หรือพระบุตรก็ไม่รู้ พระบิดาเท่านั้น ที่ทรงทราบ”

 

นี่พระเยซูกำลังพูดถึงยุคสุดท้าย ที่พระเยซูจะกลับมาใหม่ กลับมาพร้อมกับเมฆ เหล่าสาวกถามพระเยซู …

“เมื่อไรพระองค์จะกลับมา สร้างโลกใหม่ ที่เราจะอยู่ด้วยกัน ครอบครองในสวรรค์สถาน ไม่มีบาปอีกแล้ว ที่จะอยู่กับพระบิดา เห็นพระบิดาหน้าต่อหน้า เราจะทุกข์ลำบากอย่างนี้ถึงเมื่อไร?”

พระเยซูก็บอกว่า  “ไม่มีใครรู้หรอกเวลา แม้แต่เราก็ยังไม่รู้เลย พ่อเท่านั้นที่รู้”

เพราะฉะนั้น  เมื่อหลายสิ่งหลายอย่างที่พระองค์บอกนั้น เป็นความจริงทุกอย่าง ที่เราได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ และได้อ่านพระคัมภีร์บอกล่วงหน้าแล้ว และได้เห็นอย่างนั้นจริงๆ และมันก็เป็นจริงๆ ตามนั้น เพราะฉะนั้น สุดท้าย ตามพระคัมภีร์บอก มันก็จะเป็นจริงด้วย จริงไหม?

นี่เรากลับมาที่นิมิตใหญ่แล้วนะ นิมิตใหญ่ที่ดาเนียลเห็น ตั้งแต่สมัยนิมิตที่พระเจ้าให้ผ่านทางกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ จนกระทั่งถึงนิมิตที่ตัวเองได้ เมื่อตอนบทที่ 7 นิมิตใหญ่ หลังจาก 4 อาณาจักรนี้จะมีก้อนหิน ซึ่งไม่ได้ทำด้วยมือ มาจากพระเจ้า ก้อนหินนี้จะถูกขว้างไปที่เท้าของรูปปั้นนั้น ทำให้รูปปั้นนั้นพังทลายลงมาหมดเกลี้ยงเลย แล้วหินนั้น ก็จะค่อยๆ ใหญ่ขึ้นๆ จนเป็นอาณาจักรครอบครองโลกนี้เลย  นั่นคืออาณาจักรของพระเยซูคริสต์ ที่เราจะครอบครองร่วมกับพระองค์ ซึ่งเรียกว่าสวรรค์สถานนิรันดร์กาลนั่นเอง มันก็ต้องเป็นจริงตามนั้นด้วยเช่นกัน เพราะเป็นจริงมาแล้ว 95% เพราะฉะนั้นอีก 5% มันก็ต้องจริงเป๊ะๆ มันไม่มีทางอื่น มันชัดเจน มันละเอียดอ่อนจริงๆ

ชีวิตที่เราอยู่บนโลกใบนี้ ขณะนี้  ไม่ว่าทุกข์ยากลำบากมากหรือน้อยก็ตาม ทุกวันที่ท่านตื่นขึ้นมา และมีลมหายใจอยู่ ท่านกำลังรับใช้พระเจ้าอยู่  เสร็จสิ้นงาน ก็คือหมดลมหายใจ ท่านอย่าไปนึกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย นั่นแหละ กำลังทำอยู่ เพราะฉะนั้น แล้วแต่พระองค์จะใช้เราในลักษณะเช่นใด ขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ทรงใช้เราเป็นภาชนะที่ดี คือรู้จักพระเจ้าแล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ใช้เราเป็นภาชนะที่ไม่ดี เป็นภาชนะที่ทุกข์ทรมาน ก็คือใช้เรา ขณะที่เราไม่รู้จักพระเจ้าด้วย แย่เลย เข้าใจใช่ไหมครับ หมายถึงอะไร?

เพราะฉะนั้น พระเจ้าให้เราอ่าน เล่าเรียน หรือศึกษาถ้อยคำของพระองค์เหล่านี้ จากอดีตต่างๆ ก็เพื่อให้รู้ว่าความทุกข์ยากลำบากเหล่านี้ ผ่านไปได้ ถ้าเผื่อบรรพบุรุษของเราตั้งแต่สมัยยิว จนกระทั่งถึงชาวคริสเตียน 2,000 ปีมาแล้ว เขาผ่านมาได้อย่างไรความทุกข์ยากลำบากใหญ่ยิ่งกว่าเราตั้งเยอะ เขายังผ่านได้ เราก็ผ่านได้แน่ๆ เขาเป๊ะ เราก็เป๊ะๆ  เขาทุกข์ เราก็ทุกข์ เขาทุกข์เยอะกว่าเรา เราทุกข์นิดเดียวเอง ในสมัยยุคเริ่มต้นใหม่ๆ ชาวยิวที่อยู่ที่เยอรมัน ในวันคืนที่สงครามโลกครั้งที่ 2 ท่านคิดถึงฮิตเลอร์ที่ข่มเหงชาวยิวขนาดนั้น ทุกข์ทรมานกว่านี้อีกเยอะเลย ของเราอาจจะนิดเดียว แต่แน่นอนสำหรับคนทุกคนอาจจะไม่มีคำว่านิดหรอก เปรียบเทียบกันไม่ได้ สำหรับคุณนิด สำหรับผมไม่ไหวแล้ว เรามาเทียบกันไม่ได้ ถ้าพระองค์ให้เราเป็นกระถาง เราก็รับแบบกระถาง ถ้าเราเป็นชาม  เราก็รับแบบชาม ถ้าเราเป็นถ้วยตะไล เราก็รับแบบถ้วยตะไล ถ้าเราเป็นหลอด เราก็รับแค่หลอด มันก็เต็มของเราแล้ว แต่ละคนก็ไม่เท่ากัน ไม่ต้องมาวัดว่าใครใหญ่กว่าใคร? ของใครหนักกว่ากัน? เพราะฉะนั้น ให้เราวางใจพระเจ้าในสิ่งนี้

ดังนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามในขณะนี้ ไม่ว่ามันจะใหญ่ขนาดไหน? เจ็บปวดอย่างไร? หรือมันทุกข์อย่างไรก็ตาม ท่านมีความหวังใจเสมอ เมื่อท่านเรียนรู้เรื่องราวถ้อยคำพระเจ้าเหล่านี้ อยากจะบอกท่านและให้กำลังใจกับท่าน ให้ท่านมีความหวังว่าวันหนึ่ง พระเยซูคริสต์จอมเจ้านายเรา จะกลับมาใหม่ แล้ววันนั้น แอนตี้ไคร์ซปฏิปักษ์พระคริสต์จะถูกจับโยนออกไป จบ แล้ววันนั้นจะตกแต่งและปรับปรุงโลกนี้ใหม่หมดเลย รวมทั้งร่างกายเราก็ใหม่ด้วย ร่างกายที่เก่าๆ ทุกวันนี้ ทำใหม่หมดเลย ไม่ต้องไปแต่งหน้าแต่งตาแล้ว สวย หล่อตลอดเวลา ทรงผมก็สวยดี ทุกอย่างดีหมดเลย แถมไม่ป่วย ไม่ไข้ ไม่เจ็บ เอเมน

นี่คือความหวังของเราที่ตื่นมา เราควรจะเห็นภาพเหล่านี้ ซึ่งคนไม่เชื่อ ก็มองไม่เห็น แต่ถ้าเราเชื่อ เราจะเห็นกับตา สวรรค์สำหรับคนที่เชื่ออย่างเดียว ถ้าคนไม่เชื่อ จะไม่เห็นสวรรค์ โลกนี้ ก็เหมือนนรก พูดง่ายๆ เชื่อแล้ว มีใครอยากอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป ไม่อยากอยู่หรอก เพราะเรารู้แล้วว่าสวรรค์ดีกว่านี้ พระเจ้าสัญญาว่าจะตกแต่งบ้านนี้ใหม่ ร่างกายนี้ใหม่ โลกนี้ใหม่ เต็มไปด้วยความสมบูรณ์ ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความเจ็บป่วย ไม่มีความทุกข์ยาก ไม่มีความบาปอีกต่อไปนิรันดร์

พระเจ้าต้องการให้เราจดจ่ออยู่ที่เบื้องบน คือสวรรค์สถาน ที่พระเจ้าสถิตอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ในขณะนั้น ในชีวิตของเราก็ตาม ให้เรารู้ว่ามันแป๊บเดียว ก็ผ่านไปแล้ว ให้เรามีความหวังใจในความสุขนิรันดร์ ในสวรรค์สถานที่เราจะครอบครองร่วมกันกับพระเยซูคริสต์ ไม่ใช่แป๊บ ไม่ใช่พันปี ไม่ใช่หมื่นปี แต่พระคัมภีร์เขียนไว้ว่านิรันดร์ มันหมายถึงตลอดไป และในชีวิตนี้ บนโลกใบนี้ ไม่ต้องห่วง ถ้ามันทุกข์ยากลำบาก พระองค์จะพาเราผ่านความทุกข์ยากลำบากด้วยตัวของพระองค์เอง ที่สถิตอยู่กับเรา และครอบครองทุกอย่างบนโลกใบนี้ พระองค์สัญญาไว้อย่างนั้น ถ้าเราคิดว่าไม่ไหว เดี๋ยวพระองค์ก็จะพาเราผ่าน เพราะพระองค์ไหว เราไม่ไหว ไม่เป็นไร แต่พระองค์ทรงทำได้ทุกอย่าง พระองค์มีกำลัง จงจำไว้ใน 2 โครินธ์ 4:16-18 บันทึกไว้อย่างนี้ว่า

2 โครินธ์ 4:16-18 “¹⁶ เพราะฉะนั้น เราจึงไม่ท้อใจ ถึงแม้กายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป แต่จิตใจภายในของเรากำลังฟื้นขึ้นใหม่ทุกวัน ¹⁷ เพราะความทุกข์ลำบากเล็กๆ น้อยๆ เพียงชั่วคราวของเรา ทำให้เราได้รับศักดิ์ศรีนิรันดร์ ซึ่งเหนือกว่าสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดมากมายนัก  ¹⁸ ดังนั้น  เราจึงไม่จับจ้องอยู่กับสิ่งที่มองเห็น แต่อยู่กับสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะสิ่งที่เรามองเห็นนั้น  ไม่จีรังยั่งยืน แต่สิ่งที่เรามองไม่เห็นนั้น ถาวรนิรันดร์”

 

และสิ่งที่เรามองไม่เห็น ที่อยู่ถาวรนิรันดร์นั้น สรุปรวมกัน เรียกว่าสวรรค์สถาน เอเมน

 

*******************

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  26  มีนาคม  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์ คือพระเจ้า”

ตอน 14 “ชัยชนะและการครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            เรายังอยู่ในซีรี่ย์ชุด “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์ คือพระเจ้า” ตอนที่ 14 อยู่ในหนังสือดาเนียล บทที่ 7 เรื่องราวความฝันของดาเนียลเกี่ยวกับสัตว์ทั้งสี่ ซึ่งเราได้เริ่มอ่านกันไปแล้ว ในครั้งก่อน แล้ววันนี้เราจะมาสรุป และเน้นย้ำในประเด็นสำคัญที่สุดในบทนี้ โดยเฉพาะตอนช่วงท้ายๆ ของบทที่ 7 นี้ เป็นเรื่องสำคัญมาก ซึ่งบอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

คำว่า “ในอนาคต” คือตั้งแต่สมัยที่เขียนหนังสือเล่มนี้อยู่ ประมาณเกือบๆ 600 ปีก่อนพระเยซูคริสต์จะเกิด  ก่อน ค.ศ. มาถึงวันนี้ ก็ประมาณ 2,600 ปีมาแล้ว และมันจะบอกต่อไปจนกระทั่งถึงสิ้นยุคเลย

บอกไว้ด้วยว่าก่อนถึงวันสุดท้าย ที่พระเยซูคริสต์จะกลับมาใหม่นั้น จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง จะเป็นหัวข้อหลักในการบรรยายในวันนี้ คือปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากที่พระเยซูคริสต์กลับมาแล้ว มาดูปรากฏการณ์ที่บันทึกไว้ ที่พระเจ้าบอกเราล่วงหน้า ซึ่งปรากฏการณ์นั้น ก็คือพวกเราทั้งหลายที่เป็นประชากรของพระเจ้า ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์จะได้รับชัยชนะร่วมกับพระเยซู และได้ครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์ ตามที่พระเยซูบันทึกไว้ เพราะฉะนั้น การบรรยายในวันนี้ จึงมีชื่อตอนว่า “ชัยชนะและการครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์” เอเมน

เราจะมาทบทวนกันสักนิด ในดาเนียล บทที่ 7 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความฝันของดาเนียล ที่ฝันเห็นสัตว์มหึมาขนาดใหญ่ 4 ตัว แต่ละตัวมีลักษณะไม่เหมือนกัน ซึ่งสัตว์มหึมาทั้ง 4 ตัว หมายถึงอาณาจักรทั้ง 4 ที่จะรุ่งเรืองขึ้นในโลก ตั้งแต่สมัยนั้น 2,600 ปี ลักษณะเดียวกันกับนิมิตที่ดาเนียลได้อธิบายเมื่อสมัยเนบูคัดเนสซาร์ ซึ่งเป็นรูปปั้น

ในพระคัมภีร์บันทึกไว้ว่าตอนที่ดาเนียลฝันเห็นสัตว์ทั้งสี่ตัวนี้ เขาตกใจมาก เข่าอ่อนเลย ว้าวุ่นใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวที่สี่ เพราะมันดูโหดร้าย น่ากลัว ในความฝันนั้น พระเจ้าได้ส่งทูตสวรรค์มาบอกว่าเป็นอย่างนี้ ดาเนียล 7:15-22 ดูสิว่าเป็นอย่างไร?

ดาเนียล 7:15-22 “¹⁵ ข้าพเจ้าดาเนียลทุกข์ใจยิ่งนัก นิมิตที่เห็น ทำให้ข้าพเจ้าว้าวุ่นสับสน  ¹⁶ ข้าพเจ้าก้าวเข้าไปใกล้ผู้หนึ่ง ซึ่งยืนอยู่ที่นั่น ขอให้ช่วยอธิบายความหมายของสิ่งทั้งปวงนี้  ดังนั้น เขาผู้นั้นจึงบอกข้าพเจ้า และให้คำอธิบายเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ว่า ¹⁷ ‘สัตว์มหึมาทั้งสี่ คืออาณาจักรทั้งสี่ ที่จะรุ่งเรืองขึ้นในโลก ¹⁸ แต่ประชากรขององค์ผู้สูงสุดจะได้รับอาณาจักร และครอบครองตลอดไปชั่วนิจนิรันดร์’ ¹⁹ แล้วข้าพเจ้าต้องการรู้ความหมายแท้จริงของสัตว์ตัวที่สี่ ซึ่งแตกต่างจากตัวอื่นๆ และน่ากลัวที่สุด มีฟันเหล็กและมีอุ้งเล็บทองสัมฤทธิ์ สัตว์ซึ่งเคี้ยวขย้ำเหยื่อของมันและเหยียบย่ำส่วนอื่นๆ ที่เหลือจนแหลกลาญ ²⁰ และข้าพเจ้าต้องการทราบเกี่ยวกับเขาทั้งสิบบนหัวของสัตว์ตัวนั้น และเขาอีกอันหนึ่ง ซึ่งโผล่ขึ้นมา ทำให้สามเขาถูกถอนออกไป เขานั้นโดดเด่นกว่าเขาอื่นๆ มันมีตาและมีปากซึ่งคุยโอ้อวด ²¹ ขณะที่ข้าพเจ้ามองดูอยู่ เขานั้น ก็เข้าทำศึกกับเหล่าประชากรของพระเจ้า และได้ชัยชนะ ²² จนกระทั่ง องค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์เสด็จมา และประกาศคำตัดสินให้ประชากรขององค์ผู้สูงสุดชนะ และเป็นเวลาที่พวกเขาได้ครอบครองอาณาจักร”

 

ความหมายในพระคัมภีร์มีตอนหนึ่งที่ผิด เพี้ยนไปนิดหนึ่ง คือที่บอกว่า “ขณะที่ข้าพเจ้ามองดูอยู่ เขานั้น ก็เข้าทำศึกกับเหล่าประชากรของพระเจ้า” ไม่ใช่นะ “เขาเล็กๆ นั้น คือแอนตี้ไคร์ซ หรือปฏิปักษ์พระคริสต์เข้าทำศึกกับเหล่าทูตสวรรค์” ไม่ใช่มนุษย์ เดี๋ยวเรียนไปเรื่อยๆ จะรู้ จำไว้แค่นี้ว่าแอนตี้ไคร์ซ ตัวใหญ่ตัวนี้ ทำศึกกับเหล่าทูตสวรรค์ รู้ไหมทูตสวรรค์พระเจ้าส่งมา เพื่อดูแลประชากรของพระเจ้า  เพื่อให้ความสะดวกสบาย ปกปักษ์คุ้มครองดูแลประชากรของพระเจ้าให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า

ในความฝันนี้ มีผู้ที่รู้ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นทูตสวรรค์ อธิบายความหมายให้ฟังว่าสัตว์มหึมาทั้งสี่ คืออาณาจักรทั้งสี่ ที่จะรุ่งเรืองขึ้นในโลก ตั้งแต่สมัยบาบิโลน  คือยุคนี้เป็นยุคสุดท้ายแล้ว คือยุคที่พระเจ้ามาบอกล่วงหน้า จริงๆ บอกมาก่อนหน้า 2,600 ปี จนถึงปัจจุบัน และจากปัจจุบันไปจนถึงอนาคต จนสิ้นโลก จนพระเยซูกลับมา นี่คือช่วงนี้ ท่านจะได้ทราบ

สัตว์ตัวแรกที่ดาเนียลฝันเห็น คือสิงโต มีปีกเหมือนนกอินทรีย์ ถ้าเปรียบกับรูปปั้น ก็คือส่วนที่เป็นศีรษะ ทำด้วยทองคำ หมายถึงอาณาจักรบาบิโลน 2,600 ปีมาแล้ว เริ่มต้นตรงนี้

สัตว์ตัวที่สอง  ลักษณะเหมือนหมีคาบซี่โครง 3 ซี่ไว้ที่ปาก สัตว์ตัวนี้เปรียบได้กับรูปปั้น ส่วนที่สอง คือหน้าอกและแขน ซึ่งทำด้วยเงิน ที่เล็งถึงอาณาจักรมีเดียเปอร์เซีย ซี่โครง 3 ซี่ ที่หมีตัวนี้คาบเอาไว้ ก็อาจหมายถึงดินแดนหลักๆ ที่มีเดียเปอร์เซียได้ปราบมาแล้ว

สัตว์ตัวที่สาม ในความฝันของดาเนียลมีลักษณะเหมือนเสือดาว ที่หลังของมันมีปีก 4 ปีก คล้ายปีกนก สัตว์ตัวนี้มี 4 หัว เทียบกับรูปปั้นของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ก็คือส่วนท้องและต้นขา ที่ทำด้วยทองสัมฤทธิ์ เล็งถึงอาณาจักรกรีก และที่เปรียบเทียบเสือดาว ก็เพราะว่าในสมัยที่กรีกกำลังรุ่งเรืองนั้น มีการขยายอำนาจอย่างรวดเร็วมาก ดั่งเสือดาวที่วิ่งเร็วและแข็งแกร่ง ติดปีกอีกต่างหาก แข็งแกร่งดั่งทองสัมฤทธิ์ ในยุคของกษัตริย์อเล็กซานเดอร์มหาราชนั่นเอง

มาถึงตัวที่สี่ ตัวสุดท้าย ในความฝันของดาเนียล ซึ่งพระคัมภีร์กล่าวถึงสัตว์ตัวนี้ว่ามีลักษณะน่ากลัว สยดสยอง และมีฤทธิ์อำนาจมาก มันมีฟันเหล็กซี่มหึมา มันขย้ำเคี้ยวเหยื่อและเหยียบย่ำส่วนอื่นๆ ที่เหลือจนแหลกลาน สัตว์ตัวนี้ แตกต่างจากตัวอื่นๆ ตรงที่มีเขา 10 เขา เจ้าสัตว์ประหลาดตัวที่สี่นี้ เปรียบได้กับส่วนขาของรูปปั้นที่ทำด้วยเหล็ก ซึ่งเล็งถึงอาณาจักรโรม ที่ได้โค่นล้มกรีก

โรมันในยุคนั้น โหดร้ายมาก ตามล่า ขยายดินแดนไปทั่ว จึงถูกเปรียบเทียบเหมือนสัตว์ดุร้ายน่ากลัว บดขยี้แหลกลาน โหดเหี้ยมกว่าอาณาจักรอื่นๆ

ดาเนียลบอกว่าในบรรดาสัตว์ทั้งสี่ตัว อยากจะรู้ความหมายของสัตว์ตัวที่สี่มากที่สุด เพราะมันน่ากลัวที่สุด จึงอยากจะรู้จากพระเจ้าว่ามันหมายถึงอะไร? สัตว์ตัวที่สี่นี้ มีบันทึกไว้อย่างนี้ ในข้อที่ 8

ดาเนียล 7:8 “ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังคิดเรื่องเขาต่างๆ อยู่นั้น ก็มีเขาเล็กๆ อีกอันหนึ่งโผล่ขึ้นมาท่ามกลางเขาอื่นๆ และทำให้สามในสิบเขาแรกนั้น ถูกถอนออกไป เขาเล็กนี้ มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปากซึ่งคุยโวโอ้อวด”

 

คือบางทีเราฟัง หรืออ่านจากนิมิตนี้ ดาเนียลไม่สามารถอธิบายอย่างละเอียดในสิ่งที่พระเจ้าให้เขาเห็นในนิมิต ในขณะนั้น ลึกซึ้งได้ ได้แค่เขียนตรงนี้ เหมือนเราฝัน บางทีเราบอกใครว่าเราเห็นอะไรในฝัน หมายถึงอะไรมันเยอะมาก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนิมิตเห็นล่วงหน้า ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร?

เขาเล็กๆ หนึ่งอันที่โผล่ขึ้นมาจากสัตว์ประหลาดตัวนี้ มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปาก ซึ่งคุยโวโอ้อวด ซึ่งอาจจะหมายถึงผู้ที่เราเรียกกันว่าปฏิปักษ์พระคริสต์ หรือแอนตี้ไคร์ซ ที่บอกว่าจะมีผู้ที่ต่อต้านองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า คือพระเยซู ก่อนที่พระองค์จะเสด็จมา จะมีผู้ต่อต้าน อย่างที่เราเรียนครั้งที่แล้วว่าต่อต้านพระเยซู ก็คือต่อต้านคนที่เชื่อพระองค์นั่นเอง ข่มเหงพระเยซู ก็คือข่มเหงคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ มีบันทึกไว้ในข้อที่ 24-25 ดูสิว่าเขาสิบเขา กษัตริย์สิบองค์ เป็นอย่างไร?

ดาเนียล 7:24-25 “²⁴ เขาสิบเขา คือกษัตริย์สิบองค์ ที่จะมาจากอาณาจักรนี้ ภายหลังจะมีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งขึ้นมา ซึ่งแตกต่างจากองค์ก่อนๆ และจะโค่นล้มกษัตริย์สามองค์ลง ²⁵ กษัตริย์องค์นี้ จะกล่าวลบหลู่องค์ผู้สูงสุด และกดขี่ข่มเหงประชากรของพระเจ้า จะพยายามเปลี่ยนแปลงกำหนดเวลาและบทบัญญัติต่างๆ ประชากรของพระเจ้า จะตกอยู่ในกำมือของกษัตริย์องค์นี้ ตลอดหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ”

 

นี่แหละที่ทำให้ดาเนียลกังวลใจมาก ถึงขนาดนี้เลยเหรอ นี่คือความหมายของเขาสิบเขา คือจะมีกษัตริย์เกิดขึ้น 10 องค์ จากเชื้อสายของกรุงโรม อาณาจักรโรมัน ซึ่งก็น่าจะหมายถึงกษัตริย์ทางแถบยุโรป ซึ่งมีเชื้อสายอิทธิพลมาจากโรมันรุ่งเรือง นึกภาพให้ดีๆ 10 อาจจะไม่ใช่ 10 องค์จริงๆ 10 คือครบถ้วน ครบตามจำนวน ก็คือครบถ้วนตามที่พระเจ้าวางไว้ ไม่ได้หมายถึงเลข 10 จริงๆ ก็ได้ และเขาเล็กๆ ที่งอกขึ้นมา ก็คือแอนตี้ไคร์ซ หรือคนที่กดขี่ข่มเหงคริสเตียน หรือคนที่เชื่อพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่ยุคสมัยที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย และเข้าไปอยู่ในสวรรค์ใหม่ๆ ก็คือยุคเริ่มต้นโรมัน ในยุคโรมันก็มีแอนตี้ไคร์ซ

ในหนังสือยอห์น พระคัมภีร์ใหม่ก็บอกไว้ว่าวันหนึ่งข้างหน้า ยุคสุดท้าย จะมีแอนตี้ไคร์ซ ตัวใหญ่โผล่ขึ้นมา แล้วยอห์นก็บอกว่าแต่ว่าขณะนี้ ขณะที่ยอห์นพูดอยู่ คือขณะยุค 2,000 ปีแล้ว ที่พระเยซูเข้าไปอยู่ในสวรรค์ใหม่ๆ ยอห์นประกาศข่าวประเสริฐว่าแม้ว่าขณะนี้ ก็มีแอนตี้ไคร์ซ หรือผู้ที่เป็นปฏิปักษ์พระคริสต์อย่างนี้ เกิดขึ้นอยู่มากมาย ไปเรื่อยๆ ก็คือตัวเล็กๆ มาอยู่เรื่อยๆ

ยกตัวอย่างง่ายๆ ตัวเล็กๆ ก็คือจักรพรรดิเนโร ของจักรวรรดิโรมัน รุ่นแรกๆ รุ่นที่พระเยซูเป็นขึ้นมาใหม่ และเข้าไปอยู่ในสวรรค์ใหม่ๆ แล้วประชากรของพระเจ้าเริ่มประกาศข่าวดีนั้น จักรพรรดิเนโร แห่งอาณาจักรโรมัน ก็ข่มเหงคริสเตียนรุนแรงมาก จับไปย่างไฟบ้าง? จับไปให้สิงโตกินบ้าง ก็คือแอนตี้ไคร์ซตัวหนึ่ง

พระเจ้าต้องการส่งนิมิตนี้ ข่าวนี้ให้กับประชากรของพระเจ้าทุกคนตั้งแต่ตอนนั้น ไปจนกระทั่งสิ้นโลก รวมทั้งเราด้วยที่นั่งอยู่ที่นี่ ให้เรารู้ล่วงหน้า บอกเราว่ามีอะไรเกิดขึ้น บาบิโลนก็เจริญเติบโตขึ้นมา เสร็จแล้วบอกล่วงหน้าจากบาบิโลน ก็เป็นมีเดียเปอร์เซีย จากมีเดียเปอร์เซีย เป็นกรีก จากกรีก  เป็นโรมัน จากโรมันปุ๊บจะไม่มีอาณาจักรใดๆ ที่ใหญ่แบบคุมโลกแบบนี้อีกต่อไปแล้ว แล้วมันเป็นจริง ตั้งแต่อาณาจักรโรมันจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีอาณาจักรใหญ่ๆ อย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว มีแต่ดูเหมือนใหญ่ ตรงนี้ก็ใหญ่ ตรงนั้น ก็ใหญ่ กระจายกันไปหมด และส่วนที่กระจายไป ส่วนใหญ่นั้น มาจากเชื้อสายของอาณาจักรโรมทั้งสิ้น ตรงตามนิมิตนี้ทั้งหมด

แล้วขณะที่เรากำลังพูดถึงนี้ เรากำลังเล่าถึงเรื่องราวต่างๆ ในขณะที่ผมบอกท่านว่าขณะที่เรากำลังดูนิมิตที่พระเจ้าให้ ขณะเดียวกันในโลกฝ่ายวิญญาณ มีพระเจ้าบังคับอยู่ ควบคุมสถานการณ์อยู่ และขณะเดียวกัน ก็มีสงครามอยู่บนโลกใบนี้ แบบที่มองไม่เห็น คือทางโลกฝ่ายวิญญาณด้วยเช่นเดียวกัน ขณะที่บาบิโลนคุมอำนาจอยู่ ก็จะมีวิญญาณที่ไม่ดี เป็นวิญญาณที่ปกคลุมอยู่เหนือบาบิโลน ขณะเดียวกัน ทูตสวรรค์จะเข้ามาส่งข่าวให้กับดาเนียล ก็จะเจอทูตสวรรค์ที่ไม่ดี ต่อต้านไม่ให้มาส่งข่าว ต้องไปรบกันอีก คือกำลังจะบอกท่านว่าทูตสวรรค์เป็นฝ่ายเราก็มี เป็นฝ่ายที่ไม่ดีต่อต้านพระเจ้าก็มี แต่ทูตสวรรค์ที่เป็นฝ่ายเรามีมากว่า มี 2 ใน 3 ฝั่งโน้นมี 1 ใน 3 แต่ทั้งหมด ก็อยู่ในการควบคุมดูแล อยู่ในแผนการของพระเจ้า พ่อของเราทั้งสิ้น ดังนั้นไม่ต้องกลัว แต่ให้รู้ไว้ นิมิตที่ดาเนียลพูดถึง วันสุดท้ายทูตสวรรค์ฝ่ายเรา ที่ดูแลเราให้ความสะดวกสบายกับประชากรของพระเจ้า เป็นฝ่ายแพ้ ไม่ต้องตกใจกลัวเหมือนดาเนียล  ฟังต่อไปว่าอะไรเกิดขึ้น และพระเจ้าบอกอะไรเราต่อจากนี้

ในข้อที่ 25 บอกไว้อย่างนี้ว่า “กษัตริย์องค์นี้”

หมายถึงแอนตี้ไคร์ซ ปฏิปักษ์พระคริสต์ ผู้ต่อต้านพระคริสต์ กษัตริย์ หมายถึงผู้ที่มีอำนาจสูงสุด แล้วแต่จะเรียกชื่อไป เขาเรียกว่ากษัตริย์ คือผู้ที่เป็นผู้นำ ผู้นำในแต่ละประเทศ ทุกวันนี้ ต่างเรียกชื่อกันไป มีตั้งแต่กษัตริย์ก็มี นายกรัฐมนตรีก็มี ผู้สำเร็จราชการก็มี ประธานาธิบดีก็มี ซึ่งอนาคต เราไม่รู้ เขาจะเรียกชื่ออะไรต่อไป หมายถึงแอนตี้ไคร์ซเป็นผู้นำในยุคนั้น บุคคลนี้  “กษัตริย์องค์นี้ จะกล่าวลบหลู่องค์ผู้สูงสุด” หมิ่นพระเจ้า

“และกดขี่ข่มเหงประชากรของพระเจ้า”

ซึ่งหมายถึงคริสเตียนและผู้ที่เชื่อในพระเจ้า

“จะพยายามเปลี่ยนแปลงกำหนดเวลาและบทบัญญัติต่างๆ ประชากรของพระเจ้า จะตกอยู่ในกำมือของกษัตริย์องค์นี้ (หรือบุคคลผู้นี้ ผู้นำผู้นี้ แอนตี้ไคร์ซตัวนี้) ตลอดหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ”

และประชากรของพระเจ้า จะถูกมอบให้อยู่ใต้อำนาจของแอนตี้ไคร์ซตัวนี้ ซึ่งพระเจ้าบอกเป็นแผนการของพระองค์ทั้งหมด ใครเป็นผู้อนุญาตให้พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน  ถ้าพระเจ้าบอกไม่อนุญาต ทำไม่ได้

ความหมายก็คือเขาเล็กๆ ที่งอกขึ้นมานี้ ที่บอกว่าเล็งถึงปฏิปักษ์พระคริสต์ตัวนี้ จะกดขี่ข่มเหงประชากรของพระเจ้า จะพยายามทำลายแผนการของพระเจ้า จะพยายามขัดขวางงานของพระเจ้าทุกชนิด ทุกอย่าง ซึ่งอ่านตะกี้นี้ ทำสำเร็จหรือเปล่า? สำเร็จ เพราะในหนังสือตะกี้บอกว่าประชากรของพระเจ้าได้ถูกมอบให้อยู่ใต้มือของกษัตริย์องค์นี้ ก็คืออยู่ใต้อำนาจของมัน ก็สำเร็จสิ คือข่มเหงเราได้  แปลว่าประชากรของพระเจ้าแพ้

ท่านเคยดูซุปเปอร์แมนหรือเปล่า? ตอนนี้ถูกดูดพลังไปหมด นอนอยู่ในถ้ำคริสตัส แพ้คริสตัล เจอคริสตัลปุ๊บ พลังถูกดูดไปหมด แพ้ จบ หน้ากากผีชนะ ตอนนี้ พลเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกาและทั้งโลก จะเดือดร้อนไปหมดเลย เพราะว่าซุปเปอร์แมนไม่มาช่วย  ซุปเปอร์แมนเองก็ช่วยตัวเองไม่ได้ แต่ในหนังตอนจบ เขาก็เขียนให้มีคนไปช่วย ให้ซุปเปอร์แมนมีพลังมาใหม่ กลับมาชนะ ตอนจบพระเอกชนะ เรื่องนี้ประชากรของพระเจ้าเป็นพระเอก

ตอนท้ายของข้อความตะกี้บอกว่าประชากรของพระเจ้า จะตกอยู่ในกำมือของกษัตริย์องค์นี้ ปฏิปักษ์พระคริสต์ผู้นี้ แอนตี้ไคร์ซตัวนี้ ตลอดหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ

คำว่า “หลายวาระ หนึ่งวาระ และครึ่งวาระ” หมายถึงเวลาเท่าไร? มันแปลว่ามันมีกำหนดเวลาสิ้นสุด แต่ไม่แน่นอนว่าเมื่อไร? ก็คือรู้ แต่ไม่รู้ รู้ว่าเท่าไร? รู้ว่าชั่วคราว รู้ว่าแป๊บเดี๋ยว อย่างนี้เป็นต้น

และเมื่อมีกำหนดเวลา ก็แปลว่ามันไม่ได้เป็นถาวร มันไม่ได้นิรันดร์ และเมื่อไม่ใช่ถาวรนิรันดร์ ก็แปลว่าเป็นการชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น สรุปว่าประชากรของพระเจ้าจะแพ้ เป็นการชั่วคราว  ตามกำหนดเวลาที่พระเจ้าวางแผนไว้ ไม่มีใครรู้ และไม่ต้องไปพยายามหาด้วย พระเยซูก็ไม่รู้ พระเจ้ารู้แต่ผู้เดียว และหลังจากที่ประชากรของพระเจ้าตกอยู่ภายใต้การกดขี่ข่มเหงรังแกของแอนตี้ไคร์ซตัวนี้ เป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว มาดูว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้  ดาเนียล 7:26-27 นี่แหละคือข่าวดีของท่าน

ดาเนียล 7:26-27 “²⁶ แต่การพิจารณาคดีจะเริ่มขึ้นแล้ว  ฤทธิ์อำนาจของกษัตริย์องค์นั้น  จะถูกนำออกไป และถูกทำลายล้างไปอย่างสิ้นเชิง  ²⁷ แล้วประชากรขององค์ผู้สูงสุด  จะได้รับสิทธิครอบครองอำนาจ และความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรต่างๆ ทั่วใต้ฟ้า  ราชอาณาจักรของพระเจ้าจะยั่งยืนชั่วนิจนิรันดร์  ผู้ครอบครองทั้งปวงจะนอบน้อม เชื่อฟัง และนมัสการพระองค์”

 

หลังจากประชากรของพระเจ้าพ่ายแพ้ ชั่วคราวเท่านั้น แต่การพิจารณาคดี เริ่มขึ้นแล้ว  ฤทธิ์อำนาจของแอนตี้ไคร์ซตัวนั้น  ถูกปลดออก ถูกนำออกไป ถูกลบล้างอย่างสิ้นเชิง  แล้วประชากรขององค์ผู้สูงสุด ก็คือเราท่าน จะได้รับสิทธิครอบครองอำนาจ และความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรต่างๆ ทั่วใต้ฟ้า ราชอาณาจักรของพระเจ้า จะยั่งยืนอยู่นิตย์นิรันดร์ เอเมน

พระเจ้าให้ดาเนียลเห็นภาพ จึงเขียนออกมาอย่างนี้ ที่ท่านเห็น พอมาถึงเราในยุคปัจจุบัน เราก็ต้องเห็นภาพแบบเราในยุคปัจจุบัน ท่านเห็นภาพไหมว่าเจ้าแอนตี้ไคร์ซหรือปฏิปักษ์พระคริสต์ตนนี้ที่ว่ามันใหญ่มาก คับโลกนี้  ตอนนี้มันได้ยินเสียงพระเจ้ามา หดไปไม่เหลือเลย ในนี้บอกว่าสิ้นซากตลอดกาล ราชอาณาจักรของพระเจ้าจะยั่งยืนอยู่ชั่วนิจนิรันดร์ แล้วเอาอาณาจักรฤทธิ์เดชอำนาจมาให้กับฝั่งลูกของพระเจ้า คือประชากรของพระเจ้า คือเราทั้งหลายที่เชื่อในพระองค์ ไม่ใช่หนึ่งวาระ  ครึ่งวาระ ไม่ใช่ แต่ให้เรานิรันดร์ และหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น พระคัมภีร์บันทึกไว้แล้ว

“ประชากรขององค์ผู้สูงสุดจะได้รับสิทธิครอบครองอำนาจ และความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรต่างๆ ทั่วฟ้า ราชอาณาจักรของพระเจ้าจะยั่งยืนอยู่ชั่วนิรันดร์”

หลังจากนั้นบรรดาผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ เชื่อในการไถ่บาปของพระเยซู จะได้ครอบครองอาณาจักรต่างๆ ทั่วใต้ฟ้า ก็คืออาณาจักรทั้งหมดในโลกนี้  และที่สำคัญ อาณาจักรเหล่านี้ จะยั่งยืนถาวรชั่วนิรันดร์ ไม่ต้องมีหนึ่งวาระ ครึ่งวาระอีกต่อไป

นี่คือบทสรุปของนิมิตตามความฝันของดาเนียล ในบทที่ 7 ที่ผมบอกว่าสำคัญมาก ซึ่งตอนที่พระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์ ตอนที่พระเยซูเดินอยู่บนโลกใบนี้  เดินอยู่กับเหล่าสาวก พระองค์ก็ได้ตรัสย้ำยืนยันว่าเป็นอย่างนี้แหละ เอามาให้อ่านกันนิดหนึ่ง มัทธิว 25:31-34

มัทธิว 25:31-34 “³¹ เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมา ด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์ พร้อมด้วยทูตสวรรค์ทั้งหมด พระองค์จะประทับบนบัลลังก์ของพระองค์ ด้วยพระเกียรติสิริแห่งฟ้าสวรรค์ ³² มวลประชาชาติจะมาชุมนุมกันต่อหน้าพระองค์ และพระองค์จะทรงแยกประชากรออกจากกัน  เหมือนคนเลี้ยง แยกแกะออกจากแพะ ³³ แกะนั้น จะทรงให้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ ส่วนแพะ อยู่เบื้องซ้าย ³⁴ “แล้วองค์ราชัน จะตรัสกับบรรดาผู้ที่อยู่เบื้องขวาของพระองค์ว่า ‘ท่านผู้ได้รับพร จากพระบิดาของเรา มารับมรดกของท่านเถิด  คืออาณาจักรที่เตรียมไว้สำหรับท่าน ตั้งแต่ทรงสร้างโลก

 

อาณาจักรที่เตรียมไว้สำหรับท่าน … ท่านคือผู้เชื่อในพระเยซู คริสเตียน

แกะในที่นี้ ก็คือผู้ที่เชื่อและวางใจในพระองค์ ก็คือประชากรของพระเจ้า ก็คือพวกเรา พระเยซูตรัสเองเลยว่าพวกเราที่เป็นประชากรของพระเจ้า จะไปอยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้า และได้รับมรดก คืออาณาจักรที่ได้ทรงจัดเตรียมไว้ให้กับเราตั้งแต่ก่อนสร้างโลก ซึ่งอย่างที่ผมบอกตั้งแต่แรกแล้วว่านี่คือสิ่งที่พระเจ้าต้องการให้เราได้รู้ล่วงหน้าว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง คือบอกเป็นภาพเป็นฉากๆ ให้เห็นเลย พอให้รู้ล่วงหน้าถึงเหตุการณ์สำคัญหลักๆ ที่จะเกิดขึ้น เพื่อเราจะไม่ต้องตกใจกลัว เมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นจริง จะได้รู้ว่าอ๋อ! พ่อเราควบคุมอยู่ เพราะฉะนั้น จากนี้ต่อไป ท่านเดินออกไป เจออะไรที่ไม่ค่อยดี พูดกับตัวเองว่าใจเย็นๆ พ่อเราคุมอยู่ และเรามีความหวังใจว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต แต่สิ่งสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นแน่นอน ก็คือสิ่งที่เรียกว่าชัยชนะที่เราจะได้รับร่วมกับพระเยซูคริสต์ และได้ครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูคริสต์ชั่วนิรันดร์ ซึ่งแน่นอน โดยเนื้อหนังเรา แม้จะรู้อย่างนี้ การอยู่บนโลกใบนี้ เราก็อดที่จะวิตกกังวลไม่ได้ เมื่อเจอความทุกข์ยากลำบาก แต่มันจะมีวาระของมัน มันเป็นแค่เวลาชั่วคราว ถึงท่านลำบากอย่างไร? ท่านบอกไม่ไหวๆ ถึงเวลา พระเจ้าบอกพอแล้ว ท่านก็เริ่มไหวเอง มันจะเป็นอย่างนี้ แล้วตอนจบ ก็จะเป็นตามที่เราได้อ่านเมื่อสักครู่นี้ นิมิตตอนจบ ก็คือเราได้รับชัยชนะ และได้ครอบครองอาณาจักร ก็คือสวรรค์นั่นแหละ ร่วมกับพระเยซูนิรันดร์กาลแน่นอน

แต่อย่างที่บอก ถึงแม้จะให้รู้ล่วงหน้าอย่างนี้ มาหาพระเจ้าก็เหมือนเด็กๆ เหมือนลูกๆ ของพระองค์ ก็อดที่จะถามพระเจ้าไม่ได้ เมื่อไรจะถึงวันนั้น? หลายคนอดใจไม่ไหว ก็เอาวาระ ครึ่งวาระ ไปคำนวณกันใหญ่ หากันใหญ่ว่าคงวันนี้ วันนั้น ก็ได้แต่ความกังวลเพิ่มเติม เพราะไม่ถูกสักคน เพราะพระเยซูบอกไม่มีใครรู้ แล้วจะไปหาทำไม ที่หา เพราะมันกังวล มันอยากรู้ แต่พระเจ้าบอกไม่ต้องไปหาหรอก ไม่ได้ตั้งใจให้ไปสนใจว่าเวลานั้น มันคือเมื่อไร? แต่ให้สนใจแค่ว่าเมื่อเวลานั้นมาถึงจะเป็นอย่างไร? จะคุ้มค่าการรอคอยของเราไหม? และให้เชื่อวางใจว่ามีวันนั้นแน่ๆ วันแห่งชัยชนะ พระองค์สัญญากับเราแล้วว่าอย่างนั้น มันก็จะเป็นอย่างนั้นแน่นอน  เป๊ะๆ

ผมจะยกตัวอย่าง ให้ท่านเห็นว่าวาระเป็นลักษณะอย่างไร? ตอนที่โต๋เต๋เล็กๆ ก็พาเขาไปเที่ยวต่างจังหวัด สมมติบอกเขาว่าจะพาไปว่ายน้ำตกปลาที่ไหน? ต้องขับรถไปประมาณ 3 – 4 ชั่วโมง ดีใจใหญ่ พอขับรถออกไปแค่ 15 นาที ถามแล้ว ถึงหรือยัง? เมื่อไรพ่อ? โต๋ถามน้อยหน่อย แต่เต๋ถามเยอะ  เลยไปอีก 15 นาที

“พ่อเมื่อไรถึง?”

ผมก็บอกว่า “เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงจะแวะปั๊มเข้าห้องน้ำ แล้วก็จะขับรถไปอีก 2 ชั่วโมง”

เขาก็ฟัง แล้วก็หลับไป พอตื่นขึ้นมา ก็ถามอีกแล้วว่า …

“ถึงหรือยัง?  ไหนบอกว่าจะถึงแล้วไง?”

ผมก็บอกต่อไปว่า “อีกชั่วโมงกว่า”

ขับไปอีกแค่ประมาณ 10 นาที ก็น่าจะถึงแล้ว  พอ 10 นาทีต่อไป ยังไม่ทันเลี้ยวเข้าทะเลเลย ถึงหรือยัง? เด็กๆ เป็นอย่างนี้ คือเขายังไม่เข้าใจว่าที่ผมอธิบายว่าอีก 10 นาที แล้วอีก 1 ชั่วโมง แล้วก็อีกครึ่งชั่วโมง มันหมายความว่านานแค่ไหน? เพราะว่าเด็กเกินไป มันเกินความเข้าใจของเด็ก แต่พอไปถึงที่หมาย ไปถึงที่เล่นแล้ว สนุกสนาน ลืมไปเลยว่าความเบื่อหน่ายของการนั่งรถมาเป็นอย่างไร? นั่งรถนานๆ มันน่าเบื่อขนาดไหน? สนุกสนานกับที่เล่น ที่เที่ยว กิจกรรมที่เตรียมไว้ทั้งหมด

พวกเรากับพระเจ้าก็เป็นอย่างนี้แหละ พอเจอปัญหา เจอความทุกข์ ก็จะถามพระเจ้าว่า …

“เมื่อไรพระเยซูจะกลับมาสักที ไหนบอกว่าจะจบโลกนี้ มันจบเมื่อไรล่ะ เมื่อไรจะถึงเวลาที่เราได้ครอบครองอาณาจักรร่วมกับพระเยซูสักทีที่พระองค์บอกไว้”

พระเจ้าก็ตอบเราแบบเดียวกันกับที่เราตอบลูกแหละ พระเจ้าจะตอบเราว่า …

“รอแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวอีกครึ่งวาระ อีกหนึ่งวาระ อีกสองวาระ ก็จะถึงแล้ว เข้าใจไหม?”

เราก็จะตอบว่า “ไม่เข้าใจ”

แล้วพระเจ้าก็เงียบไป แล้วเราก็เงียบไป (แป๊บเดียว) เดี๋ยวก็ถามพระเจ้าใหม่

“ไหน จะถึงหรือยัง? ไหน หมดวาระหรือยัง? เมื่อไรจะถึงสักที”

เราเห็นความน่ารักของพระเจ้าหรือยัง? เป็นอย่างนี้แหละ

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว นี่ก็อีกอันหนึ่ง ผมมีโอกาสเดินทางไปนิวซีแลนด์ ที่เกาะใต้ ก่อนไป ก็คุยกันแล้วนะว่าทริปนี้ เราจะเดินทางไปแบบสมบุกสมบัน เพราะตั้งใจจะไปดูบรรยากาศช่วงหนาวที่สุดของที่นั่น เคยเห็นในรูปภาพ อยากจะไปดู มันสวยจริงๆ อย่างนั้นไหม? เดินทางก็ลำบาก นั่งเครื่องบินจากกรุงเทพฯ 10 กว่าชั่วโมง แล้วก็ต้องต่อเที่ยวบินในประเทศนั้น แบกกระเป๋าเอง เช่ารถอีก เพื่อที่จะไปเป้าหมายที่ไปดู เหมือนไปต่างจังหวัดของเขา ซึ่งเป็นฤดูหนาว มีพายุหิมะ ตอนระหว่างเดินทางมันชักเหนื่อย ผมคิดในใจว่านี่ให้มาเที่ยวหรือให้มาฆ่าตัวตาย กระเป๋าไม่ใช่เล็กๆ แบกไปแบกมา แล้วคุณคิดดูนะ รถเช่า ต้องแบกขึ้นไป 4 – 5 ใบ แล้วก็ขับไป เหนื่อย มันฝืนสังขารด้วย ยังไม่ทันถึงเลย เริ่มเห็นหิมะตกมานิดหนึ่ง ดีใจมากเลย  ลงไปถ่ายรูปกันใหญ่  แต่พอไปถึงสุดท้าย รูปแรกลบทิ้งหมด มันไม่สวยเลย มันสวยขึ้นไปเรื่อยๆ ภาพที่เห็นยิ่งกว่าในโปสการ์ดคริสตมาสที่เราดู นี่ของจริงเลย จับได้เลย แสงเวลามันผ่านเกล็ดหิมะเป็นประกาย คล้ายคริสตัล สวยงาม แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ที่เราเดินทางมาเหนื่อย มาตั้งนาน แบกของอะไรต่างๆ มันหายเหนื่อย มันรู้สึกคุ้มค่าจริงๆ แต่อย่างว่านี่มันเปลี่ยนไม่ได้ เพราะถึงแม้จะคุ้มค่าอย่างไร? สนุกอย่างไรก็ตาม พอ 10 วัน ก็เตรียมตัวเหนื่อยอีกแล้ว กลับมา มันมีวันจบของมัน คือ 10 วันกลับมา ขากลับเซ็งเลย  เพราะว่ามันไม่มีความหมายแล้ว กลับมาต้องทำงานอีก ขอบคุณพระเจ้า แต่ในสวรรค์ที่พระเจ้าบอกเรา ไม่ต้องกลับมาอีกแล้ว สวรรค์สถาน ที่เราจะไปอยู่ ที่พระเจ้าบอกรอบนโลกใบนี้แค่วาระ สองวาระ สามวาระ แค่แป๊บเดียวเอง  แล้วจากนั้นไป อยู่ที่สบาย ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเราแล้ว อาณาจักรที่เราจะครอบครองร่วมกับพระเยซู มันอยู่นิรันดร์ มีร่างกายพิเศษที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เหมือนพระเยซูคริสต์ และจะอยู่บนโลกใบนี้ เป็นโลกใหม่ที่พระเจ้าสัญญาว่าจะทำให้กับเราใหม่เอี่ยม ไม่ใช่แบบนี้ และจะอยู่กับพระองค์นิรันดร์กาล

โลกใหม่ที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ให้กับเรา ซึ่งเราเรียกกันง่ายๆ สั้นๆ ตามประสาพ่อลูกว่าสวรรค์ ของพระเจ้า สวรรค์ คืออาณาจักร อาณาจักรหนึ่ง ในพระคัมภีร์บอกว่าโลกใหม่ เพราะฉะนั้น เหมือนโลกใบนี้แหละ แต่มันใหม่ ไม่ต้องไปคิดอะไรมาก อาณาจักรสวรรค์ที่เราจะไปอยู่ข้างหน้า มันก็น่าจะเป็นความรู้สึกคล้ายๆ แบบที่เราดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ แต่ต่างกันตรงที่เราจะอยู่ถาวรนิรันดร์และอยู่อย่างมีความสุขแบบนิรันดร์ และถ้าท่านคิดว่าอยากจะสัมผัสว่าความรู้สึกเมื่อได้ไปอยู่ในสวรรค์สถานแล้วจะเป็นอย่างไร? ผมพยายามเหลือเกินว่าจะเอาความรู้สึกมาให้ท่านเห็นภาพนิดๆ ผมคิดว่าถ้าท่านฟังเรื่องนี้ จากนี้ต่อไปที่ผมจะอธิบาย ท่านพอจะสามารถเห็นรางๆ แล้วก็สัมผัสได้ว่าดีใจ มันมีจริงๆ ใช่ๆ ท่านลองสังเกตดูความรู้สึกขณะที่ดำเนินอยู่บนโลกนี้เป็นอย่างไร? ตอนนี้เป็นอย่างไร? อย่างน้อยๆ เรารู้แล้วว่าสวรรค์ที่พระเจ้าจะให้เราไปอยู่ครอบครองนั้น มันก็คือโลกใบนี้ แต่สร้างใหม่ ทำใหม่ ระบบใหม่ แต่ก็เป็นโลกใช่ไหม? โลกนี้เขาทำอะไรกัน อย่างนั้นแหละ แต่ของใหม่ ปรับปรุงใหม่ ดีกว่าเก่า

อย่างเช่น นึกภาพปัจจุบัน ความสวยงามของธรรมชาติ ความสวยงามของดอกไม้ ที่ท่านเห็นอยู่บนโลกใบนี้ เดี๋ยวนี้ ในสวรรค์จะสวยกว่านี้ และมีมากกว่านี้ เป็นล้านๆ เท่า ทุกวันนี้ท่านดูดอกกุหลาบหรือดอกอะไร?  สวยมาก มันจะสวยกว่าที่ท่านเห็นเป็นล้านๆ เท่า แล้วมีมากกว่าล้านๆ ชนิด ท่านจะมีความสุข ท่านมีความรู้สึกว่าตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง แล้วรู้สึกสดชื่น เมื่อคืนก่อนนอนก็ได้รับข่าวดีว่าลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ลูกได้งานใหม่ วันนี้นอนหลับสบาย 8 ชั่วโมงเต็มอิ่ม ตื่นขึ้นมา มีความสุขมากเลย ทุกคนต้องมีแน่นอน

ในสวรรค์มันจะเป็นอย่างนี้  ท่านจะหลับสนิท 8 ชั่วโมงอย่างนั้นทุกคน ท่านไม่ต้องพึ่งเมลาโทนิน ไม่ต้องกินคาโมมายด์พวกนี้ช่วยได้ ไม่ต้องกล่อมประสาท ท่านหลับสบายทุกคืน ตื่นขึ้นมาก็สดชื่นอย่างที่ท่านได้สัมผัสนิดๆ หน่อยๆ บนโลกใบนี้ แต่มันมากกว่านั้นอีกเป็นล้านๆ เท่า และมันไม่ได้เป็นแค่ 2 วัน 3 วัน แต่มันเป็นทุกวันๆ ในพระคัมภีร์บอก … ใหม่ทุกเช้า เร้าในดวงใจ ซาบซึ้งทุกๆ วันใหม่ พระองค์ทรงความเที่ยงตรงยิ่งนัก

ท่านลองคิดดูทุกวัน ถามว่าท่านสัมผัสได้ไหม? ถ้าใช่จริงๆ เรามีความสุขจริงๆ ใช่ไหม? หรือทุกวันนี้ ท่านเดินไปไหน? คนนี้หน้าตาไม่รับแขกเลย เซ็งมากเลย เกลียดคนนั้น ไม่ชอบคนนี้  ท่านรำคาญตัวเองไหม?  ทำไมเราเป็นคนนิสัยอย่างนี้ เดี๋ยวก็น้อยใจ เราก็รำคาญตัวเอง เดี๋ยวไปอิจฉาคนอื่นๆ เดี๋ยวไปเกลียดคนนี้ เกลียดเขาทำไม? วุ่นวายไปหมด แต่ในสวรรค์สถาน ท่านจะไม่เกลียดใครอีกแล้ว มองใครน่ารักทุกคนเลย เพราะความรักของพระเจ้าอยู่กับท่าน คนอื่นมองท่านก็น่ารัก ท่านมองคนอื่นก็น่ารัก เพราะไม่มีบาปแล้ว บริสุทธิ์หมด แล้วท่านคิดดู ทุกวันนี้ท่านมองใครน่ารักไปหมด ท่านยังมีความสุขมากเลย ท่านไปช่วยใครสักคนหนึ่งให้เขาพ้นจากความทุกข์ยากลำบากแค่นิดเดียว ท่านจะมีความเบิกบานเลย

แต่อยู่ที่นั่นท่านจะเป็นอย่างนี้ ทุกเสี้ยววินาที เต็มไปด้วยความรัก สดชื่น ทุกๆ วัน ไม่ใช่วาระหนึ่ง ครึ่งวาระ แต่เป็นตลอดไป ทุกวันอาทิตย์ท่านมาโบสถ์ บางครั้งเขานมัสการอยู่ เผอิญวันนี้เล่นเพลงนี้ เพราะจริงๆ น้ำหูน้ำตาไหล พระเจ้าอยู่นี่ เพลงนี้ซึ้งมาก ร้องเพลงนี้ดีมากเลย ดีเอาเพลงนี้มาร้องอีก พอร้องไปอีก 4-5 เที่ยว ท่านบอกเบื่อแล้ว มีเพลงอื่นไหม? ท่านบอกขอเพลงใหม่ เพราะเรายังอยู่โลกเก่า ถูกไหม? แล้วท่านนึกถึงความซาบซึ้งตอนที่ท่านมาสัมผัสเพลงนั้นใหม่ๆ แล้วมันตรงใจ ตรงกับสถานการณ์วันนี้ มันลึกเข้าไปในใจ แบบไม่รู้จะบอกว่าอย่างไรเลย มันจะเป็นความสุขอย่างนั้น มากกว่าเป็นล้านๆ เท่าในโลกวิญญาณ ในสวรรค์สถาน เพราะในสวรรค์สถานมันจะมีเพลงใหม่มาทุกเสี้ยววินาทีเลย คนที่มีหน้าที่เขียนเพลงใหม่นั้น  ก็จะเขียนตลอดเวลา และมีสติปัญญามากกว่านั้นตั้งเยอะแยะ มีเวลาเขียนทั้งวัน มีความสุขในการเขียนเพลงใหม่ทุกวัน เราก็จะได้ยินได้ฟังเพลงใหม่ทุกวัน ความรู้สึกซาบซึ้งในเพลงทุกวันๆ ทุกเสี้ยววินาที เดินไปไหนก็ร้องไปหมด ทุกเสี้ยววินาที ตอนที่ท่านได้รับในโลกใบนี้ มันเป็นอย่างไร?  มันมากกว่านั้นอีกหลายล้านเท่า

หรือแม้แต่ท่านอธิษฐานอยู่ บางครั้งในห้องส่วนตัวหรือที่ในรถก็ตาม บางครั้งที่ท่านอธิษฐาน  แล้ววันนั้นเผอิญช่วงนั้น ตอนนั้นพอดี สัมผัสว่าพระเจ้าอยู่ด้วย พระเจ้าตอบมาพอดี ท่านร้องไห้ ขอบคุณพระเจ้า พระเจ้าอยู่ที่นี่ มีความสุขไหม?  แต่ในสวรรค์สถานที่ท่านจะไปอยู่ ท่านสัมผัสพระเจ้าตลอด 24 ชั่วโมง ทุกเสี้ยววินาที ท่านจะเห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า ก็จะมีความสุขอย่างนั้นมากขึ้นกี่ล้านเท่า ทุกวันนี้เราไปสวนสัตว์ ผมชอบสัตว์มาก ทุกคนแหละ เพราะมนุษย์ พระเจ้าสร้างมาให้รักสัตว์อยู่แล้ว เพราะสัตว์เป็นเพื่อนเรา  ทุกวันนี้เรากินมันซะเลย มันก็พยายามจะกินเรา ต่างคนต่างเป็นศัตรูกัน แต่ในใจลึกๆ ก็ยังรักกัน ทุกคนจึงไปสวนสัตว์ สวนสัตว์ก็เป็นสิ่งที่ลูกเด็กเล็กแดง และผู้ใหญ่ คนแก่คนเฒ่าชอบ เรารักเขา แต่เราไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ เขาจึงมีสวนสัตว์ ใส่กรงให้เราดู แต่ที่เห็นนี้ ไม่มีกรงนะ ความใจกล้ามีแต่กระจก แล้วเราก็อยาก รู้ไหม? ในสวรรค์พระเจ้าบอกว่าท่านจะคุยกับสิงโต กอดสิงโต คุยกัน เป็นเพื่อนกัน ท่านจะมีความสุขเท่าไร? ทุกวันนี้ เวลาผมเครียดๆ ผมอยากพักผ่อน ผมก็จะไปสวนสัตว์ บางคนถามว่าไปทำไมบ่อยๆ ไม่รู้ อยากไปให้มันกินมั้ง บางทีมันหงุดหงิด อยากให้มันกินๆ ไปหมดเรื่องหมดราว มันโดดลงไปได้ไหม?  ดูแล้วสบายใจ วันหนึ่งข้างหน้า เมื่ออยู่ในสวรรค์ เราจะได้ไปเจอกับมัน เป็นเพื่อนกัน อย่างนี้ ยังมีอีกหลายเรื่อง อยากให้ท่านได้รู้ว่ามันเป็นอย่างนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่เกินเอื้อม

สวรรค์ คือเราคงไม่ไปไหน วันๆ นั่งแต่ร้องเพลง ไม่ใช่น่าเบื่อขนาดนั้นหรอก ก็เป็นอย่างที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ แต่มันดีกว่านี้ เขาเรียกว่าโลกใหม่ สวยกว่านี้ ดีกว่านี้ ยอดเยี่ยมกว่านี้ ร่างกายเรา เราไม่ต้องตื่นขึ้นมา วันนี้ปวดหัว เราจะไม่มีภูมิแพ้ เรามีแต่ภูมิชนะ เราไม่มีเป็นหวัด เราไม่มีอุบัติเหตุ เราไม่มีมะเร็ง เราไม่มีโรคเบาหวาน เราอยากกินของหวาน เชิญเลย อยากกิน กินไป แต่ถึงวันนั้น เราอาจจะไม่อยากกินก็ได้  เราอยากกินอย่างอื่นก็ได้  อาจจะมีผลไม้ที่อร่อยกว่านี้ตั้งเยอะ เพราะผลไม้ทุกวันนี้ อร่อย ยังสู้ผลไม้ในอนาคตที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้เราไม่ได้ เป็นล้านๆ เท่า ล้านๆ ชนิด อร่อยกว่าทุกวันนี้ตั้งเยอะ เพราะฉะนั้น ทุกวันนี้ อย่าไปกินเยอะเลย เตรียมไว้กินข้างหน้า ทุกวันนี้กินเยอะ ก็เป็นโรคอีก กินอร่อยเหรอ อร่อยกินไม่ได้ เดี๋ยวเป็นเบาหวาน เดี๋ยวเป็นมะเร็ง แทบจะไม่ต้องกินอะไรเลย เพราะอันนี้ก็เป็นอันนั้น อันนั้นก็เป็นอันนี้ มันเครียดไปหมดเลย มันวาระเดียว  เพราะฉะนั้น อยากกินอะไรตอนนี้ อดทนไว้ อย่าเพิ่งกิน แล้วก็พูดในใจ ขอฉันรอแค่หนึ่งวาระ สองวาระ สามวาระ แล้วถึงวันนั้น ฉันจะกลับมากินแกให้หมดเลย วันนี้ ท่านก็ต้องอดทน ถ้าท่านกินไม่เลือก มันก็จะเกิดสุขภาพไม่ดี มันก็เป็นอย่างนี้ มันก็บาป เสียหายไปหมดแล้ว พระเจ้ากำลังสร้างใหม่ แล้ววันนั้นจะมาถึง คือวันที่เราครอบครองเป็นนิตย์ร่วมกับพระองค์ในสวรรค์สถานนิรันดร์กาล เขาจึงมีเพลงนี้ให้เราร้อง “มีสถานอันงดงามเลิศนักหนา”  เอเมน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

************************

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  5  มีนาคม  2017

 เรื่อง “จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์ คือพระเจ้า”

ตอน 13 “สัตว์ทั้งสี่ในความฝันของดาเนียล”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            วันนี้เราจะมาต่อเรื่อง จงนิ่งเสียและรู้ว่าพระองค์คือพระเจ้า ตอนที่ 13 อยู่ในหนังสือดาเนียล บทที่ 7 เป็นเรื่องราวของความฝันของดาเนียล เกี่ยวกับสัตว์ทั้ง 4 การบรรยายในวันนี้ จึงมีชื่อตอนว่า “สัตว์ทั้งสี่ในความฝันของดาเนียล” ในบทที่ 7 นี้ เป็นช่วงปีแรกของรัชกาลกษัตริย์เบลชัสซาร์

เบลชัสซาร์เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของบาบิโลน เป็นกษัตริย์ที่พระเจ้าให้เจอเหตุการณ์อักษรปริศนา 3 คำ เขียนบนผนังท้องพระโรง แล้วก็เรียกให้ดาเนียล มาตีความหมาย พอรู้ความหมายปุ๊บ คืนนั้น ก็ถูกปลงพระชนม์ บาบิโลน ก็ถูกยึดไป โดยสิ้นยุคของอาณาจักรบาบิโลน เข้าสู่อาณาจักรมีเดียเปอร์เซีย แต่ช่วงเวลาที่ดาเนียลฝัน ในบทที่ 7 ที่เรากำลังจะเรียนรู้ เป็นช่วงเวลาที่ย้อนไปปีแรกของเบลชัสซาร์ที่ขึ้นครองราชย์ ดาเนียลฝันตรงนี้ แล้วเก็บไว้ เป็นนิมิตที่บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต รวมถึงเรา ไปถึงวันสิ้นโลกนี้เลย

บอกไว้ด้วยว่าก่อนที่จะถึงวันสิ้นโลก ที่พระเยซูจะเสด็จกลับมา จะเกิดเหตุการณ์อะไรบ้าง? นิมิตนี้เรียกว่าเป็นประวัติศาสตร์ ทั้งในอดีต ที่เกิดขึ้นแล้ว และขณะเดียวกัน เป็นเหตุการณ์ในปัจจุบัน ที่เรากำลังคุยอยู่นี้ รวมทั้งเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

ทั้งหมดนี้ถูกรวบรวมไว้หมดแล้ว ในบันทึกประวัติศาสตร์ของพระเจ้าที่มีชื่อว่า Holy  Bible ภาษาไทยเรียกว่าพระคัมภีร์ไบเบิ้ล หนังสือเล่มนี้แหละ บอก และส่วนหนึ่งที่เรากำลังเรียนรู้อยู่นี้ ก็คือหนึ่งในจำนวนหนังสือนี้  ไดอารี่นี้ ก็คือหนังสือดาเนียล เพราะฉะนั้น พระคัมภีร์ทั้งเล่ม ก็คืออดีต ปัจจุบัน อนาคตของมวลมนุษยชาติและสรรพสิ่งบนโลกนี้ทั้งหมด ไม่ต้องไปค้นที่ใต้ทะเล ไม่ต้องส่งจรวดไปที่ดวงดาวต่างๆ เพราะอย่างไรก็ไม่มีจบ บอกเลย หาอย่างไรก็ไม่เจอ เพราะจุดจบมันอยู่ในนี้ ถ้ามาหาในนี้อาจจะเจอ

เขาเรียกว่าพระเจ้าเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ของโลกนี้ ไว้นานแล้ว ทั้งประวัติศาสตร์ในอดีต ประวัติศาสตร์ในยุคปัจจุบันที่เรากำลังศึกษาอยู่ ทั้งประวัติศาสตร์ลูกหลานเหลนโหลนของเราในอนาคตจะศึกษาด้วย  พระเจ้าบันทึกไว้หมดเรียบร้อยแล้ว ให้เราอ่าน

เพื่อเป็นการยืนยันและเป็นการหนุนใจประชากรของพระเจ้า คือเราทั้งหลาย ผู้เชื่อในพระองค์ ที่กำลังเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากบนโลกใบนี้ว่าพระองค์ได้ชนะโลกนี้แล้ว จะได้มีกำลังใจขึ้น เอเมน

และเราซึ่งเป็นประชากรของพระองค์ ก็ได้รับชัยชนะร่วมกับพระเยซูด้วย เอเมน

นี่คือจุดมุ่งหมายที่พระเจ้าให้เราได้เรียนรู้ ให้ดาเนียลบันทึกเอาไว้ หลายคนก็มีคำถามเยอะเลย  ผมเองก็มีคำถามอย่างนี้ เคยถามไหมว่า …

“พระเจ้าอยู่ไหน?  เมื่อลูกเจ็บปวด พระเจ้าอยู่ไหน? ทำไมปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้น  มันทุกข์เหลือเกิน ไม่น่าจะเป็นอย่างนี้เลย ไหนพระองค์บอกว่า …. (แล้วแต่คุณจะใส่อะไรลงไป)”

โดนไหม? เข้าไปในหัวใจเลย ทำไมรู้? ก็รู้สิ เพราะเป็นมนุษย์เท่ากันแหละ พระเจ้าก็รักผม รักท่านเท่ากัน เพราะฉะนั้น แชร์กันไป คนละนิดคนละหน่อย ก็แล้วกัน

ในขณะที่เราเผชิญกับความทุกข์ยากลำบาก พระองค์บอกว่าพระองค์ชนะโลกแล้ว ไหนบอกทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา พระองค์จะให้เป็นผลดี

“ผลดีอย่างไร? ชนะโลกแล้วไง? ควบคุมทุกอย่างบนโลกใบนี้ ทำไมปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับเราได้อย่างไร? ไม่รักลูกหรืออย่างไร?”

มันรู้สึกขัดแย้งกันมาก จริงหรือไม่จริง? จริง เราอาจจะอยู่ในสถานการณ์ ความทุกข์ยากลำบาก  ยกตัวอย่างเช่น คนในครอบครัวอาจเจ็บป่วย รักษาไม่หาย ปัญหาเรื่องเศรษฐกิจเกิดขึ้นในครอบครัว หรือเกิดขึ้นในชีวิตเรา มันไม่จบสักที ทำไมมันถึงโหดร้ายกับเราอย่างนี้ ความวุ่นวาย ยุ่งเหยิงของสังคม ทั้งบ้านเรา ประเทศไทย หรือโลกใบนี้ ทำไมมันยุ่งอย่างนี้ ไหน พระเจ้าบอกควบคุมอยู่ ทำไมไม่ให้มันสงบๆ ภัยธรรมชาติที่ไม่มีใครอยากได้ สึนามิมันเกิดมาได้อย่างไร? ภูเขาไฟระเบิด แผ่นดินไหวอย่างนี้ หรืออุบัติเหตุต่างๆ ที่ร้ายแรงมากๆ ที่ทำให้ผู้คนสูญเสียคนที่รักไปเยอะแยะมากมาย แล้วพระเจ้าอยู่ไหน ตอนที่มันเกิดอันนี้ขึ้น เห็นไหม?

พรั่งพรูเลยว่ามันจริง เราเคยคิดอย่างนั้นจริงๆ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไม่เชื่อพระเจ้ายิ่งคิดใหญ่ เขาถึงไม่อยากเชื่อ เป็นไปได้อย่างไร? แต่คนที่เชื่อ ก็ยังคงเชื่อ ทั้งๆ ที่หาคำตอบไม่ได้

“ก็ไม่รู้ ฉันก็เชื่อของฉันต่อไป ฉันก็ดำเนินชีวิตของฉันต่อไปเหมือนเดิม”

แล้วเราก็มีคำถามในใจของเรา “แล้วพระเจ้าปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? ปล่อยให้ลูกของพระองค์ คนที่รักพระองค์ต้องเจ็บปวด พระองค์ไม่เห็นเหรอ”

หรือบางครั้ง เราอาจจะคิดเหมือนชัดรัด เมชาค เอเบดเนโกว่า “หรือว่าเฉพาะเรื่องนี้ พระองค์ไม่สามารถทำได้”

แต่ถึงแม้คิดว่าพระองค์ไม่สามารถทำได้ ก็ยังเชื่อวางใจในพระองค์อยู่ดี วางใจแล้ว และคำตอบ ก็คือพระเจ้าได้ทำการอัศจรรย์ให้เราเห็น บอกเหตุการณ์ล่วงหน้าให้เรารู้ ยืนยันกับเราว่าพระองค์ทรงควบคุมครอบครองทุกอย่าง และเป็นผู้กำหนด เป็นผู้อนุญาตให้สิ่งต่างๆ เหล่านี้ เกิดขึ้นทั้งสิ้น รวมถึงนิมิตที่เรากำลังศึกษาอยู่ในหนังสือดาเนียลด้วย เพื่อเป็นการตอบคำอธิษฐาน ตอบคำถามเมื่อตะกี้ที่เราถามว่า …

“แล้วพระเจ้าไม่รู้เหรอ? ทำไม? พระองค์อยู่ไหน?”

พระองค์ตอบตรงนี้เลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่บอกไว้ในนิมิตนั้น ส่วนใหญ่เกิดขึ้นมาจริงๆ แล้ว หลายพันปี ทำให้เราได้รับรู้ เชื่อ และวางใจว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้กำหนดทุกสิ่ง เป็นผู้ควบคุมครอบครองทุกอย่างจริงๆ  และตอนจบของนิมิต ก็คือพระเยซูทรงเป็นผู้ชนะ อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและจะอยู่นิรันดร์กาล ก็คืออาณาจักรของพระเยซูคริสต์ และเราทั้งหลายที่เชื่อในพระองค์ เราก็จะได้รับชัยชนะนี้ร่วมกับพระองค์ไปด้วย เราได้ครอบครองอาณาจักรของพระเจ้า ร่วมกับพระเยซูคริสต์ด้วย ถ้าเราเชื่อวางใจในพระเยซู

เพราะฉะนั้น คำตอบของพระเจ้า ก็คือให้เราอดทน และเชื่อวางใจในพระเจ้าและมั่นใจในพระองค์ว่าในที่สุด เราชนะ หมายถึงเราต้องรอถึงวันสิ้นโลกหรือไม่? ไม่ต้อง  รอวันที่เราหมดลมหายใจจากโลกนี้ เราก็ชนะแล้ว คือวันตายของเรา ตราบใดที่เรายังอยู่ คือพระเจ้ายังใช้งานเราอยู่ คำว่า “ชนะ” แปลอย่างนั้น แต่คำว่าสิ้นโลกนั้น หมายถึงจบงาน จบเรื่องแล้ว เฉพาะเราแต่ละคน จบเมื่อหมดลมหายใจ เราก็ไปอยู่กับพระเจ้า หมดภาระ เขาถึงบอกไม่ให้เราโศกเศร้าเสียใจเมื่อใครจากไปก่อนหน้านั้น เราควรจะดีใจกับเขาด้วยซ้ำไป

นี่คือเหตุผลที่พระเจ้าประทานนิมิต และให้เรามาเรียนรู้กัน อัศจรรย์ของพระเจ้าผ่านทางนิมิตเหล่านี้ ผ่านทางการบอกล่วงหน้าเหล่านี้ เพื่อให้เรามีกำลังใจ มีความหวังในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ที่เต็มไปด้วยความเสียหาย ความวิปริตที่เรียกว่าบาปนั่นเอง บาป คือ Miss the target บาป คือไม่ได้ตรงตามเป้าหมายของพระเจ้า พระเจ้าไม่ได้ให้โลกนี้ เป็นอย่างนั้น ไม่ให้มนุษย์เจออย่างนี้ ไม่ได้สร้างมาอย่างนี้ แต่มันวิปริตไปแล้ว พระเยซูใช้คำนี้ว่า “ชนชาติแห่งความวิปริต” คือมันเพี้ยนไปหมดเลย  พระเจ้ากำลังซ่อมแซมกลับคืนสู่ที่เดิม แต่สิ่งที่อันตราย คือการที่มีบางคน หรือบางกลุ่ม หรือบางพวก ศึกษานิมิตแหล่านี้ แล้วนำไปใช้ในทางที่ผิด  คือพยายามไปตีความหมาย และพยายามคำนวณเวลา เพื่อจะค้นว่าเหตุการณ์ต่างๆ เหล่านี้ ตามนิมิต จะเกิดขึ้นเมื่อไร? เวลาไหน? ปีไหน? เดือนไหน? คือกลายเป็นโหรเลย พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้เรามาเรียนรู้เรื่องนี้ เพื่ออย่างนั้น พระคัมภีร์บอกไว้ชัดเจนเลยว่าเหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านี้ เกิดขึ้นแน่ๆ 100% แต่จะเกิดขึ้นเมื่อไร? เวลาใด? ไม่มีใครรู้ แม้กระทั่งพระเยซู ก็ไม่รู้เหมือนกัน คนไปถามพระเยซู พระเยซูบอก …

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

แล้วใครรู้?  โน่นไปถามพ่อ  อยู่ที่พ่อคนเดียว  คือพระบิดา คือพระเจ้าผู้สถิตในสวรรค์ แล้วถ้าพระเยซูไม่รู้ แล้วใครอยากรู้ล่ะท่านต้องเจอกับความผิดหวัง และพาประชากรของพระเจ้าไปสู่ความผิดหวังมากมาย

สิ่งที่พระเจ้าต้องการเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็คือให้เราพุ่งเอาความสนใจของเราไปที่ความรู้และความเข้าใจ เชื่อมั่นว่าพระเจ้าทรงควบคุม ทรงครอบครองทุกสิ่ง พระองค์ทรงเป็นผู้กำกับโรงละครโรงใหญ่นี้เอง ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น พระองค์ทรงรู้ล่วงหน้า และเป็นผู้อนุญาตให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าเราจะมองเห็นหรือมองไม่เห็นว่ามันดีกับเรา หรือดีกับประชากรพระเจ้าหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าจะคนชั่วที่ดูแล้วจะเจริญรุ่งเรืองตามทางของเขาก็ตาม คนนี้เป็นคนไม่ดี แต่ทำไมเจริญรุ่งเรือง หงุดหงิดๆ อิจฉาๆ พระเจ้าเป็นผู้อนุญาตให้เขาได้อย่างนั้น แต่ได้ไป เพื่ออะไร? เราไม่รู้ พระองค์ทรงเป็นผู้อนุญาตให้คนเหล่านี้ทั้งหมดทั้งสิ้น อยู่ในแผนการใหญ่ของพระองค์ แผนการนั้น ก็เพื่อสิ่งดีที่จะเกิดขึ้นกับเราทั้งหลายที่เชื่อและวางใจในพระองค์ และเพื่อเราจะได้ครอบครองร่วมกับพระเยซูคริสต์ในที่สุดนั่นเอง  เอเมน

เหมือนที่พระองค์ทรงใช้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ เหมือนที่พระองค์ทรงใช้เบลชัสซาร์ เหมือนที่พระองค์ทรงใช้เฮโรด ที่ข่มเหงคริสเตียน เหมือนพระองค์ทรงใช้ฟาโรห์

เพราะฉะนั้น ถ้ามีใครมาแอบอ้าง ยกนิมิตเหล่านี้ ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล แล้วมาบอกว่าวันนั้น วันนี้ ปีนั้น ปีนี้ พระเยซูจะกลับมาใหม่ เป็นวันสิ้นโลกแล้ว หรือบอกว่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่กำลังเกิดขึ้น บนโลกในขณะนี้ ตรงกับนิมิตที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์เลย  เพราะฉะนั้น ตอนนี้ ตอนนั้น จะเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ วันสุดท้ายจะมาถึงแล้ว ฟันธงเลยว่าเป็นเรื่องเทียมเท็จทั้งสิ้น อย่าไปเชื่อ เป็นเรื่องหลอกลวง  เพราะถ้าพระเยซูยังบอกว่าพระองค์ไม่รู้ ก็ไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถรู้ได้หรอก และที่บอกว่ามีเรื่องอันตราย ก็เพราะว่ามีเกิดขึ้นมาบ่อยๆ ทุกยุคทุกสมัย จึงมาเตือนท่าน อยากรู้

“เมื่อไรนะ ไหนคุณนครบอกจะมา กลับมาแน่นอน วันนี้ใช่ไหม?”

ไปใหญ่เลยคราวนี้ หลังจากประเทศนี้ คงเป็นประเทศนี้ หลังจากคนนี้ ก็เป็นคนนั้น พอบอกคนนี้ แล้วไม่ใช่ขึ้นมา ลักษณะอย่างนี้เป็นปฏิปักษ์พระคริสต์ ท่านรู้ได้อย่างไร?

อย่างเช่น มีข่าวที่เราได้ยินบ่อยๆ กับคนที่พยายามแอบอ้างการทำนายว่าสิ้นโลก เดือนนี้ ปีนั้น ระบุเลยวันที่อะไร? ปีอะไร? ค.ศ.อะไร? แล้วก็มีคนหลงเชื่อขายทรัพย์สมบัติจนหมดเลย รอวันนี้ ก็ไม่มา อาทิตย์หนึ่ง ก็ไม่มา ที่มาแล้ว คือหมายเรียกจากเจ้าหน้าที่ ล้มละลาย บางกลุ่มก็สุดโต่ง ถึงขนาดฆ่าตัวตาย ก็มี พระเยซูมาแล้ว ตายจะได้มารับทันที นี่คืออันตรายของการศึกษาเรื่องนิมิต ในทางที่ผิดๆ เตือนเราล่วงหน้า เพราะมันสนุกใช่ไหม?

เพราะฉะนั้น พวกเราผู้ซึ่งเข้าใจพระประสงค์พระเจ้า ในการเรียนรู้เรื่องนิมิตของพระเจ้าแล้ว เราก็พร้อมที่จะเรียนรู้เรื่องนี้แล้ว ประมาณ 2,600 ปี เกี่ยวข้องกับเราตอนนี้ จนกระทั่งลูกหลานเหลนโหลนของเรา ดาเนียล 7:1-14

ดาเนียล 7:1-14 “¹ ในปีแรกของรัชกาลกษัตริย์เบลชัสซาร์แห่งบาบิโลน ² ดาเนียลฝันเห็นนิมิต ขณะนอนหลับอยู่ เขาได้บันทึกความฝันไว้ดาเนียลกล่าวว่า “ในนิมิตยามกลางคืน ข้าพเจ้ามองไปเบื้องหน้า มีลมทั้งสี่ทิศจากฟ้าสวรรค์พัดกระหน่ำ ทำให้ท้องทะเลใหญ่ปั่นป่วน ³ แล้วสัตว์มหึมาสี่ตัว โผล่ขึ้นจากทะเล แต่ละตัวมีลักษณะไม่เหมือนกัน ⁴ ตัวแรกเหมือนสิงโตและมีปีก เหมือนนกอินทรี ข้าพเจ้าเฝ้าดู จนเห็นปีกของมันถูกฉีกออก มันถูกพยุงขึ้นจากพื้น ให้ยืนด้วยสองขาแบบมนุษย์ และมันได้รับจิตใจเยี่ยงมนุษย์ ⁵ “ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ตัวที่สอง ซึ่งดูเหมือนหมี มันโผล่ขึ้นมา ปากคาบซี่โครงสามซี่ไว้ มีผู้บอกมันว่า ‘ลุกขึ้นเถิด จงกินเนื้อให้อิ่ม’ ⁶ “หลังจากนั้น ข้าพเจ้ามองไป มีสัตว์อีกตัวหนึ่งเหมือนเสือดาว ที่หลังของมัน มีปีกสี่ปีกคล้ายปีกนก สัตว์ตัวนี้มีสี่หัว และมันได้รับอำนาจให้ปกครอง ⁷ “หลังจากนั้น ในนิมิตยามกลางคืน ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ตัวที่สี่ น่ากลัวสยดสยอง และมีฤทธิ์อำนาจมาก มันมีฟันเหล็กซี่มหึมา มันขย้ำเคี้ยวเหยื่อและเหยียบย่ำส่วนอื่นๆ ที่เหลือ จนแหลกลาญ สัตว์ตัวนี้แตกต่างจากตัวอื่นๆ ตรงที่มีเขาสิบเขา ⁸ “ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังคิดเรื่องเขาต่างๆ อยู่นั้น ก็มีเขาเล็กๆ อีกอันหนึ่ง โผล่ขึ้นมาท่ามกลางเขาอื่นๆ และทำให้สามในสิบเขาแรกนั้น ถูกถอนออกไป เขาเล็กนี้ มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปากซึ่งคุยโวโอ้อวด ⁹ ขณะที่ข้าพเจ้ามองดู ข้าพเจ้าก็เห็นบัลลังก์ต่างๆ จัดตั้งไว้แล้ว และองค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ประทับที่บัลลังก์ของพระองค์ ฉลองพระองค์ขาวเหมือนหิมะ พระเกศาเหมือนขนสัตว์ที่ขาวสะอาด บัลลังก์ของพระองค์ มีเปลวไฟลุกโชน และที่ล้อก็ลุกโชติช่วง ¹⁰ แม่น้ำเพลิงกำลังไหลมาจากเบื้องพระพักตร์ของพระองค์ ผู้รับใช้นับล้านคอยปรนนิบัติพระองค์ และมีคนนับล้านๆ คน ยืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ การพิจารณาคดีเริ่มขึ้น หนังสือเล่มต่างๆ ถูกเปิดออก ¹¹ แล้วข้าพเจ้าจับตาดูต่อไป เพราะคำคุยโวโอ้อวดของเขาเล็กๆ นั้น ข้าพเจ้าเฝ้าดู จนกระทั่งสัตว์นั้นถูกฆ่า ร่างของมันถูกทำลาย แล้วถูกโยนลงในไฟที่ลุกโชน ¹² สัตว์อื่นๆ ถูกยึดอำนาจไปหมดแล้ว แต่ได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกชั่วระยะหนึ่ง ¹³ ในนิมิตคืนนั้น ข้าพเจ้าเห็นผู้หนึ่งเหมือนบุตรมนุษย์ เสด็จมาพร้อมด้วยหมู่เมฆแห่งฟ้าสวรรค์ พระองค์เสด็จเข้าไปใกล้และเข้าเฝ้าองค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ¹⁴ พระองค์ได้รับสิทธิอำนาจ เกียรติสิริ และอำนาจปกครองสูงสุด ชาวโลกทุกชาติทุกภาษานมัสการพระองค์ ราชอำนาจของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดกาล ราชอำนาจที่จะไม่มีวันสิ้นสุด และพระราชอาณาจักรของพระองค์ จะไม่มีวันถูกทำลาย”

 

ความฝันของดาเนียล เริ่มจากข้อที่ 2 บอกว่า … ในนิมิตยามกลางคืน ข้าพเจ้ามองไปเบื้องหน้า มีลมทั้งสี่ทิศจากฟ้าสวรรค์พัดกระหน่ำ ทำให้ท้องทะเลใหญ่ปั่นป่วน แล้วสัตว์มหึมา 4 ตัว โผล่ขึ้นจากทะเล แต่ละตัวมีลักษณะไม่เหมือนกัน …

ดาเนียลฝันเห็นสัตว์ใหญ่มหึมา แต่ละตัวมีลักษณะไม่เหมือนกัน ซึ่งสัตว์มหึมาทั้งสี่ตัวนี้ ก็คือ มหาอำนาจทั้งสี่ ประเทศที่ใหญ่ๆ ที่เรียกว่าอาณาจักรทั้งสี่ ที่จะรุ่งเรืองขึ้นในโลก นึกย้อนกลับไป 2,600 กว่าปี ดาเนียลได้รับนิมิตนี้มา ตอนที่ได้รับนิมิต อยู่ในรัชกาลของเบลชัสซาร์ แห่งบาบิโลน

ยังจำได้ไหมครับ? นิมิตของเนบูคัดเนสซาร์ ซึ่งให้ดาเนียลเข้าไปแปล แล้วดาเนียลแปลนิมิตนั้นออกมา เป็นเรื่องสี่อาณาจักร การแปลอยู่ในรูปแบบของรูปปั้นขนาดใหญ่ ที่แต่ละส่วนทำด้วยวัตถุต่างๆ กัน เล็งถึงอาณาจักรสี่อาณาจักร มหาอำนาจสี่มหาอำนาจ

ความหมายของสัตว์มหึมาสี่ตัวนี้ มีความหมายเหมือนกันกับรูปปั้น เพียงแต่เปลี่ยน มาใช้สัญลักษณ์สัตว์แทนรูปปั้นนั่นเอง

ข้อที่ 4 ที่บอกว่าตัวแรกเหมือนสิงโต และมีปีกเหมือนนกอินทรีย์ … ข้าพเจ้าเฝ้าดูจนเห็นปีกของมันถูกฉีกออก มันถูกพยุงขึ้นจากพื้น ให้ยืนสองขา แบบมนุษย์ แล้วได้รับจิตใจเยี่ยงมนุษย์

สัตว์ตัวแรกที่ดาเนียลเห็น คือสิงโตที่มีปีกเหมือนนกอินทรีย์ ถ้าเปรียบกับรูปปั้นในความฝันของเนบูคัดเนสซาร์ ก็คือส่วนที่เป็นศีรษะที่ทำด้วยทองคำ หมายถึงอาณาจักรบาบิโลน

ในสมัยที่อาณาจักรบาบิโลนกำลังรุ่งเรือง จะเปรียบตัวเอง ดั่งสิงโต ที่มีปีกเหมือนนกอินทรีย์ นี่เรื่องจริงๆ ของสัญลักษณ์ของประเทศ หรือมหาอำนาจนั้น ในขณะนั้น

รูปปั้น สถาปัตยกรรมต่างๆ ในบาบิโลน ในสมัยนั้น ก็ใช้สัญลักษณ์แบบนั้น คือสิงโตที่มีปีก และที่บอกว่าปีกของมันถูกฉีกออก มันถูกพยุงขึ้นจากพื้น ให้ยืนสองขา แบบมนุษย์ ก็คือช่วงที่เนบูคัดเนสซาร์เย่อหยิ่งกับพระเจ้า โอหังกับพระเจ้า  และถูกทำให้ต้องไปใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ป่า จนกระทั่งสำนึกได้ แล้วถ่อมใจ กลับใจใหม่ ที่ดาเนียลรักเขามาก เห็นใจเพื่อน บอกเนบูคัดเนสซาร์เลิกนิสัยแบบนี้ เลิกทำชั่วร้ายต่างๆ เลิกข่มเหงคน ถ่อมใจลง พระเจ้าอาจจะช่วยท่านได้ แล้วเนบูคัดเนสซาร์ก็ถ่อมใจ แล้วก็ได้กลับมาเป็นเหมือนมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง กลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้งหนึ่ง

ข้อที่ 5 กล่าวถึงสัตว์ตัวที่สอง บอกว่า … ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ตัวที่สอง ซึ่งดูเหมือนหมี มันโผล่ขึ้นมา ปากคาบซี่โครง 3 ซี่ไว้ มีคนบอกมันว่า “ลุกขึ้นเถิด จงกินเนื้อให้อิ่ม”

สัตว์ตัวนี้เปรียบได้กับรูปปั้น ส่วนที่ 2 คือหน้าอกและแขน ที่ทำด้วยเงิน ที่เล็งถึงอาณาจักรมีเดียเปอร์เซียน อาณาจักรที่สอง อย่าลืมนะครับ สิ่งเหล่านี้ที่ผมอธิบายไป บอกล่วงหน้าหมด

ตอนที่ดาเนียลฝัน เป็นเวลาช่วงในยุคบาบิโลน สมัยเบลชัสซาร์ ก็คือสัตว์ตัวที่ 1 คือสิงโตมีปีก ยังเป็นยุคเหตุการณ์ปัจจุบัน หมายถึงถ้าเทียบกับความฝันที่ดาเนียลได้รับนิมิตนั้น

แต่พอมาถึงตัวที่สอง คราวนี้เริ่มเป็นนิมิตในอนาคตแล้ว บอกล่วงหน้า เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต คืออนาคตจะมีอาณาจักรมีเดียเปอร์เซีย ที่จะยกทัพมาโค่นบาบิโลน ในสมัยของกษัตริย์ดาริอัส  ซึ่งมันเป็นผลออกมาแล้ว  ซี่โครง 3 ซี่ ที่หมีคาบไว้ ก็คือที่มันชนะมาก่อน หนึ่งในนั้น ก็คือประเทศอียิปต์ ประเทศใหญ่มหาอำนาจเก่าแก่ ก็ถูกโค่นล้มโดยมีเดียเปอร์เซีย และอีกหนึ่งในจำนวนนั้น ก็คือบาบิโลน ที่ใหญ่ที่สุดในขณะนั้น  ก็ถูกมีเดียเปอร์เซียโค่นล้มอำนาจ มีเดียเปอร์เซียก็มีลักษณะเหมือนหมีที่คาบซี่โครง 3 ซี่ไว้ที่ปากของมัน

และที่บอก “ลุกขึ้นเถิด กินเนื้อให้อิ่ม” เป็นสำนวนที่ทำให้เกิดความตื่นเต้น พระเจ้าต้องการให้ประชากรของพระองค์ได้รู้เรื่องนิมิตนี้ และได้เข้าใจเรื่องนิมิตด้วย

ความตั้งใจจริง ก็คือเหมือนให้เราดูหนังสนุกๆ ตื่นเต้น แล้วเทียบกับสัตว์ประหลาดอะไรต่างๆ ท่านนึกภาพสิ เหมือนกับเด็กๆ ในยุคปัจจุบัน ดูเรื่องซุปเปอร์แมน ดูเรื่องอุลตร้าแมน จำได้หมด สมัยนั้น พระเจ้าก็ต้องการให้ประชากรของพระเจ้าได้รู้เรื่องนิมิตต่างๆ เหล่านี้ เป็นลักษณะอย่างนี้เลย  แล้วก็เปรียบเทียบให้ดูว่ามันแปลว่าอะไร?

พระเจ้าได้มอบสิทธิอำนาจให้กับมีเดียเปอร์เซีย ในการครอบครองทั่วโลกในขณะนั้นเลย ซึ่งหมายถึงลุกขึ้น “จงกินเนื้อให้อิ่ม” เอาเต็มที่เลย

ตามประวัติศาสตร์ อาณาจักรมีเดียเปอร์เซียได้ชื่อว่าเป็นอาณาจักรที่มีการแผ่ขยายอาณาจักร อำนาจการปกครองไปทั่วโลก มากกว่าอาณาจักรใดๆ ทั้งปวงที่เกิดขึ้น เป็นไปตามที่พระเจ้าบอกล่วงหน้า

ข้อที่ 6 มาถึงสัตว์ตัวที่สาม มีสัตว์อีกตัวหนึ่ง เหมือนเสือดาว ที่หลังของมันมีปีก 4 ปีก คล้ายปีกนก สัตว์ตัวนี้มี 4 หัว และมันได้รับอำนาจให้ปกครอง … ตรงนี้ ก็คือส่วนท้องและต้นขาของรูปปั้นที่ทำด้วยทองสัมฤทธิ์ ก็คือหมายถึงประเทศกรีก หรืออาณาจักรกรีก

สัตว์ตัวที่สาม คือเสือดาว ลักษณะเด่นของเสือดาว คือความรวดเร็ว  มีอำนาจ  สัตว์ที่ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ที่วิ่งเร็วที่สุด ก็คือเสือดาว เสือซีต้าร์ นี่มันวิ่งเร็วกว่าธรรมดา เพราะมันติดปีก ขนาดบาบิโลนว่าเร็วแล้วนะ แต่บาบิโลนเป็นสิงโตติดแค่ 2 ปีก อันนี้ติด 4 ปีกเลย เร็วมาก เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง ประวัติศาสตร์ก็ได้บันทึกไว้แล้วว่าสมัยกรีกรุ่งเรือง กองทัพเขาตีที่ไหน ได้ชัยชนะรวดเร็วมาก แป๊บเดียว ครอบครองไปถึงอินเดีย นี่คือลักษณะของอาณาจักร หรือประเทศต่างๆ ที่พระเจ้าบอกล่วงหน้าไว้แล้วว่ามันจะเกิดขึ้น

อาณาจักรกรีก ซึ่งในรูปปั้น ในสมัยที่ได้รับนิมิต โดยกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ เป็นทองสัมฤทธิ์ มันจะขยายอาณาจักรเร็วมากเหมือนทองสัมฤทธิ์เลย ซึ่งกษัตริย์ผู้ที่เป็นผู้นำทัพ ที่เราได้ยินและดังมาถึงปัจจุบัน เอาไปทำเป็นหนัง ก็คืออเล็กซานเดอร์มหาราช

ข้อที่ 7 มาถึงสัตว์ตัวสุดท้าย ตัวที่สี่ บอกว่า … ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ตัวที่สี่ น่ากลัวสยดสยอง และมีฤทธิ์อำนาจมาก มันมีฟันเหล็กซี่มหึมา มันขย้ำเคี้ยวเหยื่อและเหยียบย่ำส่วนอื่นๆ ที่เหลือ จนแหลกลาญ สัตว์ตัวนี้แตกต่างจากตัวอื่นๆ ตรงที่มีเขาสิบเขา …

สัตว์ตัวที่สี่นี้ ไม่สามารถระบุประเภทได้ คือไม่ใช่เสือ ไม่ใช่หมี ไม่ใช่เสือดาว เพราะเนื้อมันยังไม่เป็นเนื้อเลย มันเป็นเหล็ก มันเป็นหุ่นยนต์ 3 ตัวแรก บอกว่ามันคล้ายกับสัตว์ชนิดใด แต่ตัวนี้ระบุไม่ได้  บอกได้แค่ว่าน่ากลัว สยดสยอง มีฟันเหล็กซี่มหึมา เพราะฉะนั้น สัตว์ตัวที่สี่นี้ ก็เลยมีคนเขาพยายามจะจินตนาการ วาดรูปออกมา แต่ไม่รู้จะวาดอะไร? ถ้าในนิมิตบอกว่าเป็นเสือดาว ก็วาดเสือดาว เป็นหมี เราก็วาดหมี แต่ตัวนี้บอกเป็นอย่างนี้ แล้วท่านจะวาดอย่างไร? ก็แล้วแต่ท่านจะวาดแล้วกัน ใครที่ชอบดูหนังเรื่องอะไรที่มีสัตว์ประหลาดมากๆ ท่านต้องใส่ตามนี้นะ มันต้องมีเขาสิบเขา มีฟันเป็นเหล็ก เขียนเข้าไปแล้วกัน ให้น่ากลัว น่าเกลียดที่สุด เป็นสัตว์ประหลาด

สัตว์ตัวนี้ก็เปรียบได้กับส่วนขาของรูปปั้น ที่ทำด้วยเหล็ก ซึ่งเล็งถึงอาณาจักรโรมัน สัตว์ตัวที่สี่ คือสัตว์ประหลาด น่ากลัว น่าสยดสยอง หรืออาณาจักรโรมที่ได้โค่นอาณาจักรกรีกลง และขึ้นมารุ่งเรืองอำนาจแทน ตรงที่บอกว่าสัตว์ตัวนี้ มันมีฟันเหล็กแหลม ซี่มหึมา มันขยำเคี้ยวเหยื่อและส่วนอื่นๆ จนแหลกลาน ก็คือโรมในยุคนั้น โหดร้ายมาก และตามล่าขยายดินแดนที่เหลือจากกรีกสมัยก่อน มากกว่ากรีกอีก ไปไกล ทั่วทั้งยุโรป แอฟาริกา และทั้งเอเชีย และไปที่ไหนขยำยู่ยี่หมด เละเทะหมดเลย  สามอาณาจักรที่เหลือเขาครอบครองเฉยๆ  แต่โรมครอบครองและทำลายด้วย ผู้ที่ทำลายกรุงเยรูซาเล็มก็คือโรม คนอื่นๆ มาเขาก็ปล้นเอาทรัพย์สินไปเฉยๆ แต่นี่เขาทำลาย ยกตัวอย่างให้ฟัง

สัตว์นี้มีเขาสิบเขา หมายถึงกษัตริย์สิบองค์ หรือคำว่า “สิบ” อาจจะไม่ใช่ 10 องค์ตรงๆ แต่อาจจะหมายถึงครบ มีเชื้อสายของมัน มีลูกมีหลานได้  ไม่เหมือนตัวอื่นๆ สามตัวก่อนหน้านั้น จบแล้วจบเลย ตัวนี้จบแล้วมันมีเชื้อต่อ อย่างน้อยๆ ก็ครบถ้วนบริบูรณ์ เราก็ไม่รู้เท่าไร?

ในข้อที่ 8 บอกว่าขณะที่ข้าพเจ้ากำลังคิดเรื่องเขาต่างๆ อยู่นั้น ก็มีเขาเล็กๆ อันหนึ่งโผล่ขึ้นมาท่ามกลางเขาอื่นๆ ทำให้ 3 ใน 10 ของเขาแรกนั้น ถูกถอนออกไป เขาเล็กๆ นี้ มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปาก ซึ่งคุยโอ้อวด …

หมายถึงกษัตริย์ผู้ครองอำนาจ ที่เป็นเชื้อสาย เกิดมาจากอิทธิพลการปกครองของโรมัน มีกษัตริย์เยอะแยะมากมาย สมมติเป็น 10 องค์ แต่จะมี 3 ที่แยกออกไปก่อน และจะมีหน่อเล็กๆ กษัตริย์องค์เล็กๆ ขึ้นมา ก็คือเชื้อสายของกลุ่มที่มาจากโรมัน

เขาเล็กๆ ที่จะเกิดขึ้น ก็คือผู้ที่จะมีอำนาจเกิดขึ้นมาในเชื้อสายของโรม ทุกวันนี้มันเกิดขึ้นจริงๆ แล้ว ก็คือประเทศทั้งหมด ที่เราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้ เกือบ 100% มีอิทธิพลมาจากโรมทั้งนั้น แม้กระทั่งเมืองไทย ก็ได้มานิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่มาจากแถวยุโรปทั้งหมดเลย

เขาเล็กๆ หนึ่งอัน ที่โผล่ขึ้นมาจากสัตว์ประหลาดตัวนี้ มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปาก ซึ่งคุยโอ้อวด ตรงนี้ที่เปาโลพูดไว้ในพระคัมภีร์ใหม่ หมายถึงผู้ต่อต้านพระเยซูคริสต์ ที่เป็นหลักฐาน เป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ จังๆ เป็นผู้ที่มีอำนาจ ผู้หนึ่ง ไม่รู้ผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่อิทธิพลและฤทธิ์เดชอำนาจ ไม่ได้มาจากมนุษย์ แต่มาจากข้างบน โลกวิญญาณอีกที ตามภาษาพระคัมภีร์ เขาใช้ชื่อว่าปฏิปักษ์พระคริสต์ หรือแอนตี้ไคร์ซ จะมีกษัตริย์องค์หนึ่งขึ้นมาครอบครอง มีความใหญ่ยิ่ง และคนนี้จะต่อต้านพระเยซูคริสต์ชัดๆ

ตอนที่เปาโลยังไม่เชื่อพระเจ้า เปาโลทำอะไร? ข่มเหงคริสเตียน และเดินทางไปดามัสกัส เพื่อไปจับคนที่เป็นคริสเตียนมาติดคุก ระหว่างทางพระเยซูมาปรากฏ และพระเยซูบอกเปาโลว่า …

“ท่านข่มเหงเราทำไม?”

แสดงว่าใครที่ข่มเหงคริสเตียน เขาก็ข่มเหงพระเยซู คำว่าปฏิปักษ์พระคริสต์นี้ ก็คือคนที่ข่มเหงคนของพระเจ้า จะมีคนๆ หนึ่งที่มีความเย่อหยิ่ง มีความยิ่งใหญ่ มีอำนาจด้วย เหมือนผู้ครองอาณาจักร คล้ายกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ คราวนี้ใหญ่เลย จะรุนแรงเลย คือจะข่มเหงคริสเตียน ท่านลองดูไปแล้วกัน และคนๆ นี้ ก็เป็นเชื้อสายมาจากอิทธิพลที่มาจากสัตว์ตัวที่สี่ตัวนี้ คือโรมันที่แผ่กระจายอำนาจไปทั่วยุโรป

ที่ในนิมิตนี้บอกว่าผู้ที่จะเป็นปฏิปักษ์พระคริสต์เกิดขึ้น ก่อนที่พระเยซูจะเสด็จกลับมา จะมีการข่มเหงคนที่เชื่อพระเยซูเกิดขึ้น ก่อนที่พระเยซูจะกลับมาประกาศชัยชนะ พูดง่ายๆ ว่าใกล้ๆ จบ ที่พระเอกชนะ มันตื่นเต้น มันหวาดเสียว คือพระเอกเกือบตาย  เราผู้เชื่อเป็นพระเอก ก่อนพระเยซูมา  ไม่ใช่พูดให้ตกใจ เราเกือบตาย มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ   ขอบคุณพระเจ้าที่วันนั้นยังไม่ถึง แต่วันหนึ่งมันจะเกิดขึ้น เพราะสิ่งที่พูดมาทั้งหมด มันเกิดขึ้นหมดแล้ว มีบันทึกไว้ในข้อที่ 24 – 25 อย่างนี้

ดาเนียล 7:24-25 “²⁴ เขาสิบเขา คือกษัตริย์สิบองค์ ที่จะมาจากอาณาจักรนี้ ภายหลังจะมีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งขึ้นมา ซึ่งแตกต่างจากองค์ก่อนๆ และจะโค่นล้มกษัตริย์สามองค์ลง ²⁵ กษัตริย์องค์นี้ จะกล่าวลบหลู่องค์ผู้สูงสุด และกดขี่ข่มเหงประชากรของพระเจ้า จะพยายามเปลี่ยนแปลงกำหนดเวลาและบทบัญญัติต่างๆ ประชากรของพระเจ้า จะตกอยู่ในกำมือของกษัตริย์องค์นี้ ตลอดหนึ่งวาระ หลายวาระ และครึ่งวาระ”

 

ประชากรของพระเจ้าจะตกอยู่ในความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน ก่อนที่ชัยชนะจริงๆ สุดท้ายจะเกิดขึ้น

นี่คือความหมายของเขาสิบเขา และเขาเล็กๆ ที่งอกขึ้นมา ก็คือพวกกลุ่มผู้ต่อต้านพระคริสต์ ข่มเหงคนที่เชื่อพระเยซูคริสต์ เพราะฉะนั้น ถ้าเผื่อนิมิตทั้งหมดนี้ ตั้งแต่บาบิโลนไล่มาถึงโรม มันเกิดแล้วทั้งหมดจริง และพระเยซูคริสต์ เป็นผู้มาประกาศชัยชนะสุดท้าย อาณาจักรสุดท้าย คืออาณาจักรพระเยซูคริสต์ที่อยู่นิรันดร์ ถ้ามันเป็นจริง พระเยซูคริสต์จะมาประกาศชัยชนะนิรันดร์ ซึ่งเราก็อยู่ในชัยชนะนั่นด้วย แต่เราต้องถูกข่มเหงก่อน

มาถึงข้อที่ 9 อันนี้ไคล์แม๊กของเรื่องเลย ตั้งใจฟังนะ การบอกล่วงหน้าของพระเจ้าในเรื่องนี้ … ขณะที่ข้าพเจ้ามองดูอยู่นั้น ข้าพเจ้าก็เห็นบัลลังก์ต่างๆ จัดตั้งไว้แล้ว และองค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ประทับที่บัลลังก์ของพระองค์ ฉลองพระองค์ขาวเหมือนหิมะ พระเกศาเหมือนขนสัตว์ที่ขาวสะอาด บัลลังก์ของพระองค์ มีเปลวไฟลุกโชน และที่ล้อก็ลุกโชติช่วง …

ในพระคัมภีร์เวลามีกล่าวถึงบัลลังก์ของพระเจ้าพร้อมกับเปลวไฟ จะหมายถึงการพิพากษา ในยุคสุดท้าย มีคนตั้งข้อสังเกตว่าบัลลังก์มีล้อด้วย หมายถึงการพิพากษาของพระเจ้าคลุมไปทุกแห่ง ไม่ใช่วิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว ทุกทิศเลย  ก็คือพระองค์ทรงครอบครองและควบคุมทุกสิ่ง หนีคำพิพากษาของพระองค์ไม่พ้น

ในข้อที่ 10 – 12 เขียนไว้ดังนี้ … ¹⁰ แม่น้ำเพลิงกำลังไหลมาจากเบื้องพระพักตร์ของพระองค์ ผู้รับใช้นับล้านคอยปรนนิบัติพระองค์ และมีคนนับล้านๆ คน ยืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ การพิจารณาคดีเริ่มขึ้น หนังสือเล่มต่างๆ ถูกเปิดออก ¹¹ แล้วข้าพเจ้าจับตาดูต่อไป เพราะคำคุยโวโอ้อวดของเขาเล็กๆ นั้น ข้าพเจ้าเฝ้าดู จนกระทั่งสัตว์นั้นถูกฆ่า ร่างของมันถูกทำลาย แล้วถูกโยนลงในไฟที่ลุกโชน ¹² สัตว์อื่นๆ ถูกยึดอำนาจไปหมดแล้ว แต่ได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกชั่วระยะหนึ่ง …

ตรงนี้ หมายถึงคนนับไม่ถ้วน ไม่ใช่นับล้านๆ สมัยก่อนเขานับได้แค่นี้เอง มันนับไม่ถ้วน

คนที่ข่มเหง รังแกประชากรของพระเจ้า ในยุคสุดท้าย ถูกโยนลงไปในบึงไฟ เป็นการสิ้นสุดของความชั่วร้ายของมารซาตาน  แล้วจากนั้น ก็มาถึงวันที่พวกเรารอคอย ซึ่งบันทึกต่อมาในข้อที่ 13 กับ 14 วันแห่งความหวังของพวกเรา ถ้าท่านไม่รอคอยเรื่องนี้ แสดงว่าท่านมีความสุขดีตอนนี้ แต่ถ้าใครก็ตามที่มีความทุกข์ยากลำบาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ในใจ หรืออะไรก็แล้วแต่ นี่คือความหวังของเรา นี่คือเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น เหตุการณ์ที่เราเรียนรู้ในนิมิตของดาเนียล มันเป็นไปตามนั้น ถ้าผมคิดเองนะ มันก็ประมาณสัก 75%  เพราะสี่อาณาจักรก็โผล่มาหมดแล้ว  ลูกหลานของโรมัน ก็โผล่มาหมดแล้ว คือยุโรปทั้งหมด ที่ย้ายไปตั้งรกรากที่อื่น ก็มาจากโรมัน ดูก็ไปไกลแล้วนะ  ดังนั้น ช่วงท้ายๆ มันก็น่าจะสัก 20, 30%

ที่ผมพูดไปทั้งหมดนี้ เพื่อให้เป็นกำลังใจให้เราว่าตอนจบเป็นอย่างไร? ไม่ต้องการให้เรามานั่งคิดว่าตกลงเหลืออีกกี่เปอร์เซ็นต์ วันนี้จะเกิดอะไรขึ้นมั้ง ออกไป คอยนั่งจ้องคนนั้น คนนี้สงสัยจะเป็นเขาเล็กๆ หรือไม่? ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา

อย่างโลกโซเชียวทุกวันนี้ จะโพสต์อะไร? จะเขียนอะไร? ต้องระมัดระวัง มันไปโดนเขา โดยที่เขาไม่รู้เรื่อง เสร็จแล้วเราจะมาขอโทษทีหลัง มันช้าไปแล้ว อันนี้ ก็เหมือนกัน พระเจ้าไม่ได้บอก ก็ไม่ต้องพูด คนนี้เป็นเขาเล็กๆ คนนี้ข่มเหงคริสเตียนขนาดนี้ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ คนนี้มาจากโรม คนนี้มาจากที่นั่น อย่าไปยุ่งตรงนั้นเลย เรามายุ่งตรงนี้ดีกว่าว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรา คือความหวังของเราตรงนี้ ถ้าใครที่ยิ่งทุกข์หนักๆ ความหวังของเขาอยู่ตรงนิมิตตรงนี้ ถ้าความหวังตรงนั้น มันเกิดขึ้นมาทั้งหมด เป๊ะ บาบิโลนก็เป๊ะ มีเดียเปอร์เซียก็เป๊ะ กรีกก็เป๊ะ โรมก็เป๊ะ ประเทศยุโรปทั้งหมดได้รับอิทธิพลมาจากโรมจริงๆ ทุกวันนี้เราก็เห็นชัดๆ ซึ่งมันก็เป็นจริงๆ ด้วย มันก็เป๊ะ เพราะฉะนั้น เรื่องสุดท้ายเรื่องพระเยซูก็ต้องเป๊ะๆ แน่นอน มันจะหนีไปไหนไม่พ้น มันเกิดขึ้นมาอย่างนี้แล้วทั้งหมด แล้วที่เหลือมันจะไม่เกิดได้อย่างไร?

ในข้อ 13, 14 บอกว่า … ¹³ ในนิมิตคืนนั้น ข้าพเจ้าเห็นผู้หนึ่งเหมือนบุตรมนุษย์ เสด็จมาพร้อมด้วยหมู่เมฆแห่งฟ้าสวรรค์ พระองค์เสด็จเข้าไปใกล้และเข้าเฝ้าองค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ¹⁴ พระองค์ได้รับสิทธิอำนาจ เกียรติสิริ และอำนาจปกครองสูงสุด ชาวโลกทุกชาติทุกภาษานมัสการพระองค์ ราชอำนาจของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดกาล ราชอำนาจที่จะไม่มีวันสิ้นสุด และพระราชอาณาจักรของพระองค์ จะไม่มีวันถูกทำลาย”

คำว่าบุตรมนุษย์ปรากฏในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล 300 กว่าแห่ง และจะเป็นผู้ใดไม่ได้เลย นอกจากพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระเจ้า ซึ่งจะเสด็จมา ทำไมพระเยซูต้องเกิดมาเป็นมนุษย์ ก็เพราะพระคัมภีร์ได้บันทึกไว้อย่างนั้น เพราะพระเจ้าตั้งแผนการของพระองค์ไว้อย่างนั้น

พระบุตรของพระเจ้าจะเสด็จมาเป็นมนุษย์ คือพระเยซูคริสต์ แล้วพระองค์จะได้รับสิทธิอำนาจ พระเกียรติสิริ อำนาจปกครองสูงสุด ชาวโลกทุกชาติทุกภาษานมัสการพระองค์ ราชอำนาจของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดกาล ราชอำนาจจะไม่มีวันสิ้นสุด ราชอาณาจักรของพระองค์จะดำรงอยู่เป็นนิตย์ พระองค์จะไม่มีวันถูกทำลายเลย

พระเยซูตอนที่เป็นขึ้นจากความตาย และอยู่กับเหล่าสาวก 40 วัน วันอีสเตอร์แรกของโลก 40 วันที่พระองค์ทรงสั่งสอนมนุษย์เสร็จปุ๊บ  ก่อนที่จะเสด็จขึ้นสวรรค์ พระองค์มีสาวกมาส่ง แล้วพระองค์ตรัสกับสาวกว่าให้ออกไปทั่วโลก ไปประกาศข่าวดี เรื่องพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์เริ่มตั้งอาณาจักรบนโลกใบนี้แล้ว ไปเรียกมาเป็นประชากรของพระองค์ โดยการเชื่อวางใจในพระองค์ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขน ชำระบาปให้เราทุกคน แล้วพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ แล้วพระองค์บอกว่าสิทธิอำนาจทั้งหมดในสวรรค์ก็ดี ในโลกดี ได้ถูกมอบให้กับเราแล้ว

ตอนที่ปีลาตจะจับพระเยซูไปตรึง ตอนที่ฟาริสีจะจับพระเยซูไปฆ่า ถามพระเยซูว่าพระองค์เป็นใคร? พระองค์บอกว่า … เราคือบุตรมนุษย์ … แล้วพระองค์บอกว่าวันสุดท้าย ท่านจะเห็นบุตรมนุษย์ เสด็จลงมาจากสวรรค์ พร้อมด้วยหมู่เมฆ พระองค์ทรงรู้ว่าพระองค์ทรงกระทำอะไรอยู่ และมันจะเป็นไปตามนั้น เพราะพระคัมภีร์ได้บอกถึงเรื่องพระองค์ ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย เรื่องพระเยซูคริสต์ทั้งสิ้นเลย ตอนที่พระเยซูเดินบนโลกใบนี้  พระองค์จึงบอกว่า …

“เรากระทำทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ให้เป็นไปตามที่ได้เขียนไว้ถึงเรื่องเกี่ยวกับเรา ตั้งแต่ต้นมาแล้วว่าเรามาทำอะไร เราต้องทำตามนั้น  เพราะเป็นแผนการของพระเจ้า ช่วยเหลือมนุษยชาติ”

นี่คือที่บอกว่าไม่ว่าโลกนี้จะเป็นอย่างไร? ก็ตาม เกิดอะไรขึ้นก็ตาม น่ากลัวขนาดไหน? เลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ไม่ว่าเรากำลังเผชิญอะไรอยู่ก็ตาม ความทุกข์ยากลำบากขนาดไหนก็ตามขณะนี้ ปัญหามันจะใหญ่มากขนาดไหนก็ตาม ต่อหน้าเราขณะนี้ ขอให้เชื่อและวางใจ มั่นใจเถิดว่าพระเยซูเป็นผู้มีชัยชนะ ไม่ใช่จะชนะ แต่ชนะไปแล้ว

สิ่งต่างๆ ที่พระองค์ทรงบอกเล่าผ่านทางนิมิตทั้งหลายเหล่านี้  ก็เพื่อย้ำยืนยันให้เรามั่นใจว่าพระองค์ทรงควบคุมครอบครองทุกสิ่งจริงๆ เพื่อให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น เป็นไปตามพระประสงค์และน้ำพระทัยของพระเจ้า และเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับสรรพสิ่งทั้งหลายที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นในมหาจักรวาลนี้ ซึ่งรวมทั้งเราทั้งหลายที่เป็นลูกของพระองค์ ที่พระองค์ทรงรักที่สุด เป็นแก้วตาของพระองค์มากกว่ารักต้นไม้ ก้อนหิน สัตว์เหล่านั้น

เหตุการณ์ทั้งหลายที่ล้อมรอบตัวเรา ในทุกวันนี้ อาจจะเป็นสิ่งที่ดูแล้วมันเลวร้ายในสายตาเรา เพราะโลกมันตกอยู่ในความวิปริต ความบาปอยู่ มันยังไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงไป มันต้องใช้เวลาในการซ่อมแซมสิ่งเสียหายสึกหรอให้ดี พระเจ้ากำลังใช้เวลาอยู่ มันเลยต้องมีความทุกข์ยากลำบากบ้าง พระเยซูก็บอกแล้วว่าท่านทั้งหลายอยู่บนโลกใบนี้ จะพบกับความทุกข์ยากลำบาก เป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าเราได้ชนะโลกนี้แล้ว  ให้กำลังใจเราอีก พระองค์จึงต้องการให้เรา ประชากรของพระเจ้ามีกำลังใจ พระองค์ทรงรู้แล้วว่าใครก็ตามที่มาเชื่อพระองค์ ก็จะดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ด้วยความลำบาก ถูกกดขี่ข่มเหงมากกว่าคนอื่นๆ เขาก็ได้ เพราะหลายสิ่งหลายอย่างเราทำไม่ได้ แต่พระองค์ทรงให้นิมิต ให้อัศจรรย์ ให้ถ้อยคำเหล่านี้ บอกล่วงหน้า เป็นกำลังใจให้เรา ให้เรามีความหวัง ให้เราวางใจในพระองค์ และไม่ให้เราเชื่อพระองค์ธรรมดา แต่เชื่อโดยวางใจ

คำว่า “วางใจ” คือวางเลย ไม่ได้อยู่ที่เราอีกแล้ว วางให้พระองค์ไปเลย แปลว่าอย่างนั้น

พระองค์จึงบอกล่วงหน้าสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นนี้  โดยไม่บอกวันเวลาตอนจบว่าตรงไหน? เพราะถ้าบอกวันเวลาตอนจบ ก็ไม่สนุก ท่านวันๆ ก็ไม่ทำอะไรแล้ว มัวแต่รอตอนจบอยู่อย่างเดียว แล้วมันจะเป็นแผนการพระเจ้าได้อย่างไร? สมมติพระเจ้าให้ท่านเกิดความทุกข์ยากลำบาก เพื่อจะพาท่านไปอีกที่หนึ่ง  ท่านก็ไม่ยอมไป ท่านบอกตอนจบเป็นอย่างนี้ ก็จะรออยู่อย่างนี้ ไม่ไปไหนแล้ว พระเจ้าต้องให้อิสราเอลทุกข์ยากลำบาก จึงนำคนเดินผ่านข้ามทะเลแดง ถ้าไม่ทุกข์ยากลำบาก จะเดินทำไม? ถูกหรือไม่ถูก? พระเจ้าจึงไม่บอกตอนจบให้กับเราว่าเป็นอย่างนี้ แล้วพระเจ้าใช้เหตุการณ์ต่างๆ เหล่านั้น พาเราเดินไป เพื่อทุกคนจะเป็นผู้รับใช้หมด เป็นแผนการเล็กแผนการน้อย เป็นจิ๊กซอเล็ก เป็นจิ๊กซอชิ้นน้อยชิ้นใหญ่ เพื่อรวมกัน ให้แผนการใหญ่ของพระองค์สำเร็จ แผนการนั้น ก็คือโลกนี้ได้รับการเปลี่ยนแปลงให้กลับสู่สภาพดี โดยที่พระเยซูเป็นฝ่ายชนะ และเราทั้งหลายผู้ที่เชื่อในพระองค์ วางใจในพระองค์ เราได้เป็นประชากรของพระองค์แล้ว เราได้รับชีวิตนิรันดร์ในพระองค์ เอเมน

แล้วเหตุการณ์ตอนจบใครเป็นพระเอก ความหวังเราควรอยู่ที่พระเยซูเท่านั้น พระเยซูยิ่งใหญ่สูงสุดในชีวิตของเรา พระเยซูคริสต์คือความหวังสูงสุดในชีวิตของเรา คือพลังของเรา พระเยซูคริสต์เท่านั้น คือความดีงามของเรา คือความบริสุทธิ์ คือความรอดของเรา ไม่มีอะไรเป็นของเราเองแม้แต่นิดเดียว เป็นศูนย์เลย  เราพึ่งพระเยซูผู้เดียว เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

***********************