วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1428

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  6  สิงหาคม  2023

เรื่อง “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”

“พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 6

โดย นคร   เวชสุภาพร

            วันนี้เรามาเรียน “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” วันนี้ตอนที่ 6 ก็ยังคงเน้นอยู่ตรงนี้อยู่ เพราะเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าเราจับรากฐานตรงนี้ได้ หัวใจของข่าวประเสริฐทั้งหลาย เราจะเข้าใจมากยิ่งขึ้น  และจะไม่ถูกหลอก

            พระเยซูตรัสไว้ในหนังสือมัทธิว ตอนที่เดินอยู่บนโลกใบนี้ รวมๆ หมด บอกไว้อย่างนี้ว่าการทำศาสนกิจ  คือการรักษาบทบัญญัติของชาวยิว หรือถ้าเผื่อไม่ใช่ชาวยิว ก็คือการรักษาศีลธรรม บทบัญญัติทางศาสนา อะไรต่างๆ เหล่านี้ เป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่จำเป็น  แล้วเราก็ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  ที่จะอยู่ร่วมกันด้วยสันติสุข และมีความทุกข์น้อยที่สุด รวมกัน เป็นสิ่งที่ดี แต่มันดีไม่พอ  ที่จะสามารถทำให้ท่านได้ เข้าไปอยู่ในสวรรค์ เป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระเจ้าได้  เราไม่สามรถทำสิ่งเหล่านั้นได้  นี่พูดกับชาวยิวนะ  แต่ท่านไม่ควรละเลยต่อความเมตตา ความรักที่อยู่ในใจ คือพูดง่ายๆ ว่าท่านไม่ควรละเลยสิ่งที่เป็นโลกฝ่ายวิญญาณ ที่อยู่ในวิญญาณของท่าน วิญญาณของท่านเป็นบาป สกปรก เราต้องยอมรับความจริงเหล่านี้ นี่คือสิ่งที่พระเยซูพูดบ่อยๆ ในคำเทศนาบนภูเขา  ตอนที่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ 3 ปี

            เพราะฉะนั้น เราอย่าเข้าใจผิด คิดว่าพระเยซูมาสอนให้ชาวยิว รักษาบทบัญญัติอย่างเคร่งครัด ไม่ได้ตั้งใจจะมาสอนตรงนี้ แต่กำลังมาชี้ให้เขาเห็นว่าเขาจำเป็นที่จะต้องดูแล เรื่องวิญญาณที่อยู่ภายในของเขาที่สกปรก เป็นบาปอยู่  เพราะว่าการรักษาบทบัญญัติ ตามประเพณี ตามศาสนาของยิวนั้น ไม่สามารถที่จะช่วยให้เขาได้บังเกิดใหม่ เป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อมได้ พระองค์ก็ไม่ได้สอนนะ เรียกว่าประกาศ

            ประกาศว่าพระองค์ เป็นพระเมสิยาห์  นี่คือหน้าที่ของพระองค์ที่มาทำบนโลกใบนี้ คือจะมาช่วยเหลือมนุษย์บนโลกใบนี้  พระองค์ คือพระบุตรของพระเจ้าที่พระเจ้าสัญญาไว้ตั้งแต่โบราณ พระองค์จึงประกาศว่าพระองค์ คือพระเมสิยาห์ หรือภาษากรีก คือพระคริสต์ พระเมสิยาห์ คือภาษาฮีบรู แปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด  พระคริสต์ แปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด ก็คือผู้ที่ถูกเจิมตั้ง ที่ถูกเลือกสรรเอาไว้ ตั้งแต่โบราณมาแล้วว่าจะมาช่วยเหลือมนุษย์  เรียกว่าพระคริสต์ เรียกว่าพระเมสิยาห์  ที่พระเจ้าได้สัญญาไว้ให้กับบรรพบุรุษของชาวยิว

            พระองค์เป็นพระบุตรของพระเจ้าจริงๆ มาช่วยให้มนุษย์ได้รับความรอด จากโทษของความบาป ซึ่งไม่มีทางที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ นอกจากจะพึ่งและวางใจในพระองค์ และได้บังเกิดใหม่ มาเป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระเจ้าเท่านั้น

            นี่คือประเด็นที่พระองค์มาประกาศ ตอนเดินอยู่บนโลกใบนี้ 3 ปี เน้นไปที่ชาวยิวเท่านั้น ทั้งคำเผยพระวจนะ ที่ได้พูดถึงเรื่องเกี่ยวกับพระองค์นั้น  ที่พูดไว้ทั้งหลาย เป็นพันๆ ปีมาแล้ว พระองค์ก็ยกเอาถ้อยคำเหล่านั้นมาพูดให้พวกเขาฟัง แล้วก็ทำอัศจรรย์ต่างๆ มากมาย สิ่งเดียวที่พระองค์ต้องการ ก็คือบอกว่าที่ทำทั้งหมดนั้น เพื่อให้ท่านทั้งหลายเชื่อและวางใจว่าพระองค์เป็นผู้นั้นจริงๆ เป็นพระเมสิยาห์ เป็นพระเจ้าที่มาช่วยเหลือเขาทั้งหลาย  และบอกเขาทั้งหลายว่าสิ่งเดียวที่พระบิดาต้องการจากพวกท่าน (พระบิดาของชาวยิวนะ) ไม่ใช่รักษาบทบัญญัติทั้งหมดเหล่านั้น แต่ให้ท่านวางใจว่าเราเป็นผู้นั้น เป็นพระเมสิยาห์จริงๆ เพราะนอกจากจะวางใจในเราแล้ว ไม่มีทางที่ท่านจะได้รับความรอดไปสวรรค์ได้เลย แม้แต่นิดเดียว  เป็นไปไม่ได้เลย

            พระองค์ คือพระเมสิยาห์ พระบุตรของพระเจ้า ตามที่พระเจ้าได้สัญญาไว้ ตั้งแต่บรรพบุรุษของชาวยิว แล้วบริบทนี้  เราเรียนกันมา 6 ตอนแล้ว เรารู้ว่ากำลังพูดกับชาวยิวเท่านั้น  หลังจากไม้กางเขนแล้ว พระองค์ก็จะใช้ชาวยิวนี้ ที่วางใจในพระองค์ ที่ได้บังเกิดใหม่แล้ว ออกไปประกาศข่าวดีนี้ ให้กับคนต่างชาติอื่นๆ ทั่วโลกต่อไป ก็คือข่าวดีเดียวกันกับที่พระองค์ทรงประกาศให้กับชาวยิว ในขณะที่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้  เหมือนกันเลย โดยที่พระองค์บอกว่าให้ประกาศ เริ่มต้นที่กรุงเยรูซาเล็ม ไปจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลก

            ข่าวดีนี้ให้เชื่อและวางใจในพระองค์ว่าพระองค์เป็นพระเมสิยาห์  เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  จากบาป ที่พระเจ้าได้ทรงสัญญาไว้ตั้งแต่บรรพบุรุษแล้ว บัดนี้ มาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว แล้วมาช่วยให้รอด  จงวางใจในพระองค์ นี่คือข่าวดี ที่พระองค์ใช้ให้ชาวยยิวออกไปประกาศ  หลังจากที่พระองค์กระทำสำเร็จแล้ว ที่ไม้กางเขน

            ดังนั้น สิ่งต่างๆ ที่พระเยซูประกาศทั้งหมด ในบริบทที่เรากำลังเรียนรู้กันใน 3 ปีก่อนที่จะถูกตรึงที่ไม้กางเขนนั้น  มันจึงเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น วิญญาณมนุษย์จะได้บังเกิดใหม่ เพราะฉะนั้น สิ่งที่พระองค์พูดทั้งหมด  ใน 3 ปีนั้น  และมาประกาศทีหลังอีกนั้น ก็คือเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณ เกี่ยวกับการบังเกิดใหม่ของมนุษย์  เกี่ยวกับการอัศจรรย์ของมนุษย์ ซึ่งรวมสรุปเรียกว่าข่าวดี

            ข่าวดี คือการบังเกิดใหม่ในวิญญาณของมนุษย์ ตามองไม่เห็น  แต่มันมีอยู่จริง มันเป็นจริง ซึ่งพระเยซูต้องการเน้นตรงนี้มากๆ คือเกี่ยวกับการบังเกิดใหม่ของวิญญาณของมนุษย์ที่สกปรกและเป็นบาปอยู่ เป็นหลุมศพอยู่ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องได้รับการบังเกิดใหม่ด้วยฤทธิ์เดช จากพระเจ้าเท่านั้น  จึงจะกระทำได้  เพราะฉะนั้น ข่าวประเสริฐ ข่าวดีของพระเยซู เป็นฤทธิ์เดช  ทำให้เกิดการอัศจรรย์ การบังเกิดใหม่เลยทันที  มันไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำดี กระทำไม่ดี รักษาศีลหรือไม่รักษาศีล มันคนละเรื่องกัน อย่าเข้าใจตรงนี้ผิด แล้วจะมาบอกว่าพระเยซูไม่สนใจเรื่องเกี่ยวกับการประพฤติบนโลกใบนี้เลย  มันคนละเรื่อง คนละประเด็นกัน สนใจ สนใจมากด้วย  สนใจมากถึงขนาดล้วงลึกเข้าไปถึงวิญญาณของเรา มนุษย์ทุกคนเลยว่าเขาจะทำดี  ให้ครบถ้วนได้อย่างไร? ก็โดยการได้บังเกิดใหม่นั่นเอง

            เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอุปมา ที่พระองค์ทรงยกตัวอย่าง การใช้ข้อพระคัมภีร์เดิม เพื่อสนับสนุนสิ่งที่พระองค์ทรงพูดนั้น หรือคำเผยพระวจนะเดิมที่บอกไว้ล่วงหน้า ตั้งแต่บรรพบุรุษหลายพันปีมาแล้ว ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการบังเกิดใหม่  และเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น ทั้งหมดเลย อ่านเมื่อไรก็ตาม จะตีความอะไรก็ตาม ก็ต้องให้ตีความไปในเรื่องโลกวิญญาณทั้งสิ้น อย่าตีความตามโลกวัตถุ ตามความคิดสติปัญญาของมนุษย์ ตามเหตุผลความเข้าใจของเรา มันเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น

            อย่างเช่นตอนหนึ่งในนั้น พระเยซูยกตัวอย่าง เรื่องเกี่ยวกับเถาองุ่น  พระองค์เป็นต้นองุ่น  เราเป็นกิ่งก้าน ในหนังสือยอห์น 15:4-6 ลองดูนะ เวลาอ่าน ทำความเข้าใจ ต้องรู้ว่าตอนนี้กำลังพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับอะไร? เรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ  อย่าอ่าน แล้วก็เข้าใจ เรื่องเกี่ยวกับวัตถุ ให้ทำอันโน้นอันนี้ ไม่ใช่ กำลังพูดถึงเรื่องโลกวิญญาณว่ามันจะเกิดอย่างนี้ขึ้น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการกระทำของเราเลยแม้แต่นิดเดียว มันเกี่ยวกับการกระทำของพระเจ้าว่าถ้าท่านเข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์เมื่อไร? ในโลกวิญญาณพระเจ้าจะทำอย่างนั้นเกิดขึ้น เป็นอย่างนี้เกิดขึ้น ลองอ่านดู …

        ยอห์น 15:4-6 “4 จงมาอาศัยอยู่ในเรา (เป็นส่วนหนึ่งของเรา) และเราจะอาศัยอยู่ในพวกท่าน (เป็นส่วนหนึ่งของท่าน) กิ่งก้าน จะให้ผลตามลำพังไม่ได้ นอกจากว่าจะต่อติดอยู่กับเถาองุ่นฉันใด พวกเจ้าจะออกผลเองไม่ได้ นอกจาก เจ้าจะอาศัย ต่อติดอยู่ในเรา ฉันนั้น 5 เราเป็นเถาองุ่น (ลำต้น) ท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้านต่างๆ ของลำต้นนั้น ใครก็ตามที่อาศัย (ต่อติด) อยู่ในเรา และเรา อาศัย (ต่อติด) อยู่ในเขา ผู้นั้น ก็จะออกผลสมบูรณ์ดีมาก หากแยกห่างจากเรา (ไม่ได้อาศัยต่อติดในเรา) ท่านทั้งหลายจะทำอะไร ก็ไม่เกิดผลดีเลย 6 ถ้าผู้ใดไม่อาศัยต่อติดอยู่ในเรา (แต่ยังอาศัยต่อติดอยู่ในลำต้นเดิม คืออาดัม ซึ่งตายอยู่ในบาป) เขาก็เหมือนกิ่งก้าน ที่จะถูกโยนทิ้งให้แห้งตาย รังแต่จะมีคนเก็บไปเผาไฟทิ้ง (พินาศในบึงไฟ)”

            นี่ผมเติมให้นิดๆ หน่อยๆ เพื่อจะให้ท่านเห็นถึงมันเกี่ยวกับเรื่องโลกวิญญาณ ไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำ ไม่ได้สอนให้ทำ แต่สอนให้วางใจในพระองค์ว่าเป็นใคร? เชื่อในพระองค์ เราลองมาวิเคราะห์กันที่อ่านเมื่อสักครู่นี้

            ข้อ 4 “จงมาอาศัยอยู่ในเรา” เห็นไหมครับ? จงมาอาศัยอยู่ในเรา  อาศัยอยู่ในพระองค์อย่างไร?  ไม่เข้าใจ  แปลตรงตัวเลย  แบบภาษาเดิมเลย แปลว่าจงมาอาศัยอยู่ในเรา  คนไม่เข้าใจ ก็พยายามที่จะคิดแบบสติปัญญามนุษย์ ให้เข้าใจ ก็เลยไปแก้  แทนที่จะเป็นอาศัยอยู่ในเรา ก็เปลี่ยนเป็น “จงมาติดสนิทอยู่ในเรา” เห็นไหม?  เพราะติดสนิทมันยังทำได้ ก็คือไปวิหารบ่อยๆ  อธิษฐานบ่อยๆ พูดคุยกับพระองค์บ่อยๆ อย่างนี้เราทำได้ใช่ไหม?

            แต่บอกว่า “ให้ไปอาศัยอยู่ในพระองค์” ทำได้ไหมล่ะ  ทำไม่ได้แล้วนะ  เพราะฉะนั้น ไม่เอา เปลี่ยนเป็นถ้อยคำที่เราแปล แล้วเราสามารถทำได้ดีกว่า เพราะว่าเราอยากทำ ซึ่งมันหลงประเด็นทันทีเลย  “จงมาอาศัยอยู่ในเรา” อาศัยอยู่ในเรา แปลว่าจงเข้ามามีส่วนอยู่ในเราเลย นี่ยิ่งหนักใหญ่เลย นี่โลกวิญญาณใหญ่เลย เข้าไปมีส่วนอยู่ในพระองค์อย่างไร? เหมือนที่พระองค์ทรงบอกว่า …

            “เจ้าจะไม่มีทางเข้าสวรรค์ได้ ถ้าเจ้าไม่กินเนื้อเรา ดื่มเลือดของเรา”

            คนรับไม่ได้ หนีพระองค์ไปเยอะเลย ในหนังสือมัทธิวเขียนไว้ เพราะเราพยายามที่จะเข้าใจแบบมนุษย์ แต่พระองค์กำลังอธิบายเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณ  เรื่องเกี่ยวกับการบังเกิดใหม่ ตอนนี้เรารู้แล้วนะว่าพอเรารู้ถึงพื้นฐานของความเป็นจริงของสิ่งที่พระองค์ทรงประกาศเหล่านี้ เราก็จะเข้าใจถ้อยคำพระเจ้ามากขึ้นว่าเข้าใจแล้ว

            “จงมาอาศัยอยู่ในเรา เป็นส่วนหนึ่งของเรา และเราจะอาศัยอยู่ในพวกท่าน เป็นส่วนหนึ่งของท่าน” ก็คือวิญญาณของเรา เข้าไปอยู่ในวิญญาณของพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกัน วิญญาณของพระองค์ ก็อยู่ในวิญญาณของเราทันที เป็นหนึ่งเดียวกันเลย

            เราอ๋อ! ตามเลย เพราะมาจากพื้นฐานที่เรารู้ว่าเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณแน่นอนเลย ถึงแม้ว่าความคิด สติปัญญาของมนุษย์จะไม่สามารถที่จะล้วงลึกเข้าไปถึงว่ามัน คืออย่างไร? แต่อย่างน้อย ตามถ้อยคำพระเจ้า เราเอเมนได้ เพราะว่าเรารู้แล้วว่านี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณ  พระองค์บอกอย่างนั้น แล้วเราก็เชื่อและวางใจตามนั้น และอีกอย่างหนึ่ง คือเรารู้ เพราะอยู่ในใจ พระวิญญาณบริสุทธิ์จะสอนเรา บอกเรา

            “กิ่งก้านจะให้ผลตามลำพังไม่ได้ นอกจากว่าจะติดอยู่กับเถาองุ่นฉันใด พวกเจ้าจะออกผลเองไม่ได้” เห็นไหมครับ? เราก็คือกิ่งก้าน เราจะเห็นภาพเลย  กิ่งก้านเอามาเสียบไว้กับลำต้น ก็คือต่อกิ่งเข้าไป เป็นเนื้อเดียวกันเลย พระเยซูยกตัวอย่างอย่างนี้  ให้เราพอที่จะเข้าใจในเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณ ถามว่าพอเข้าใจ มันลึกซึ้งเหมือนจริงไหม? มันไม่เหมือนจริงหรอกกับโลกวิญญาณ แต่อย่างน้อยที่สุด ได้เห็นภาพว่าเหมือนเราเป็นกิ่ง จากต้นเดิม คือต้นอาดัม ตัดจากต้นอาดัมมาถึงปุ๊บ มาเสียบเข้าไปอยู่ในต้นของพระเยซูคริสต์ เราได้เข้าไปอยู่ในพระคริสต์เลย  และขณะที่อยู่ในพระคริสต์ พระคริสต์ก็อยู่ในเรา เป็นหนึ่งเดียวกัน อ๋อ! เหมือนตะกี้ที่เราอ๋อ! กัน

            “เจ้าจะอาศัยติดอยู่ในเราฉันนั้น” เห็นไหมครับ?  พอเสียบเข้าไปปุ๊บ ก็ติดอยู่เลย ตอนนี้ติดอยู่ที่ไหน? วิญญาณเราก็ติดอยู่ในวิญญาณของพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกัน  ตรงนี้แหละ เรียกว่าบังเกิดใหม่

            ข้อ 5 “เราเป็นเถาองุ่น” หมายถึงพระเยซูคริสต์ เราเป็นลำต้น ก็คือเป็นเถาองุ่น  “ท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้านต่างๆ ของลำต้นนั้น ใครก็ตามมนุษย์คนไหนก็ตามที่อาศัยต่อติดอยู่ในเรา และเราอาศัยต่อติดอยู่ในเขา ผู้นั้น ก็จะออกผลสมบูรณ์ดีมาก” ก็คือเราเข้าไปอยู่ในต้นของพระคริสต์ เพราะฉะนั้น มันจะออกผล มันจะออกผลที่ลำต้นของมัน มันไม่ได้ออกผลที่กิ่ง ลำต้นดีปุ๊บ ผลมันก็ออกมาดี พระเจ้านำกิ่งเราไปต่อติดเข้าไปในพระเยซู เราทำหรือเปล่า? เราไม่ได้ทำ ทำไม่ได้ด้วย ทำอย่างไร? อาศัยอยู่ในพระเยซู ทำไม่ได้ เราได้แต่เชื่อและวางใจ ให้พระเจ้าเป็นผู้กระทำ และตรงนี้เรียกว่าอัศจรรย์นั่นเอง เรียกว่าการบังเกิดใหม่

            ข้อ 5 ตะกี้ คือเราเป็นเถาองุ่น  เป็นลำต้น ท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้านต่างๆ ของลำต้นนั้น ใครก็ตามที่อาศัยต่อติดอยู่ในเรา  และเราอาศัยต่อติดอยู่ในเขา ผู้นั้น ก็จะออกผลสมบูรณ์ดีมาก หากแยกห่างจากเรา คือไม่ได้ต่อติดอยู่ในเรา ก็คืออยู่ในลำต้นเดิมนั่นเอง ลำต้นเดิม ก็คือลำต้นอาดัม  อยู่ในบรรพบุรุษที่เป็นบาปอยู่ หากแยกห่างจากเรา ไม่ได้ต่อติด อาศัยอยู่ในเรา ท่านทั้งหลายจะทำอะไร ก็ไม่เกิดผลดีเลยในโลกวิญญาณ เห็นไหมครับ

            จะรักษาบทบัญญัติของโมเสสให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ให้ดีอย่างมากมาย ทำดีเยอะแยะมากมาย ท่านก็ไม่สามารถได้รับผลดีในโลกวิญญาณ หรือได้รับความรอดทางวิญญาณได้เลย ถ้าไม่ได้ต่อติดอาศัยอยู่ในพระคริสต์นั่นเอง

            ข้อ 6 “ถ้าผู้ใดไม่อาศัยต่อติดอยู่ในเรา แต่ยังอาศัยต่อติดอยู่ที่ลำต้นเดิม คือที่อาดัม ซึ่งตายอยู่ในบาป  เขาก็จะเป็นกิ่งก้านที่ตายไปด้วย  เพราะลำต้นมันตายอยู่ ก็จะถูกโยนทิ้งให้แห้ง รังแต่มีคนเก็บไปเผาไฟทิ้ง” ก็คือบึงไฟนรกนั่นเอง พอมองเห็นภาพไหม?

            จะเห็นได้อย่างไร? พื้นฐานต้องเข้าใจก่อนว่าที่พระเยซูกำลังพูด กระดุมเม็ดแรก คือเรื่อง เกี่ยวกับการบังเกิดใหม่ในโลกวิญญาณ ไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำใดๆ เลย  ถ้าเราเข้าใจผิด เราก็จะเอา ข้อพระคัมภีร์ตรงนี้มาบอกว่าพระเยซูต้องการให้เราติดสนิทกับพระองค์เยอะๆ เราจะได้เกิดผล เพราะฉะนั้น เราต้องอธิษฐานเยอะๆ เราต้องอ่านพระคัมภีร์มากๆ เราต้องคุยกับพระเยซูบ่อยๆ

            ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ไม่ใช่มันไม่ดีนะ มันดี แต่มันคนละประเด็นกัน ทำให้เกิดผลหรือไม่ ในโลกวิญญาณนั้น มันคนละเรื่องกัน สิ่งเหล่านั้น มันทำให้เกิดผล การอธิษฐานบ่อยๆ การมาโบสถ์บ่อยๆ  การอ่านพระคัมภีร์บ่อยๆ ดีไหม? ดี เกิดเป็นผลอะไร? เกิดเป็นผล คือกระทำให้เรารับรู้ความจริงมากขึ้น  เราเจริญเติบโตในความจริงมากขึ้น  เราเจริญเติบโตในการเป็นลูกพระเจ้า เข้าใจถ้อยคำพระเจ้ามากขึ้น แต่มันไม่สามารถทำให้เราได้รับความรอดจากบึงไฟนรกได้เลย การรอดจากบึงไฟนรก ได้รับความรอดนิรันดร์นั้น ได้รับโดยผ่านทางการอาศัย ต่อติด เข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์ โดยการเปิดใจ วางใจในพระเยซูคริสต์ และได้รับการบังเกิดใหม่นั่นเอง

            เพราะฉะนั้น ชัดสุด คืออย่าหลงประเด็น  อย่าเข้าใจผิดในคำสอนบนภูเขาของพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์กำลังมาแนะนำให้เราทำอันโน่นทำอันนี่ ไม่มีเลย ยกตัวอย่างเช่น ที่เราได้ยินกันบ่อยๆ แล้วเอาไปใช้ผิดๆ บ่อยๆ เช่น พระองค์ทรงสอนไว้ว่าถ้าทำบาป แล้วอยากทำให้บริสุทธิ์ ทำอย่างไร? ตัดมือทิ้ง ถ้าตาทำให้เกิดการทำบาป ให้ควักลูกตาทิ้ง ถ้าเป็นคนโลภ ไม่ติดสนิทกับพระเจ้าเพียงพอ ให้ขายทรัพย์สมบัติทุกอย่างให้หมด แล้วให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับคนที่มาขอ โดยไม่ต้องถาม ให้เขาเลย ให้ผู้อื่นเอาเปรียบถึงที่สุด  เวลาอดอาหาร ก็อย่าให้ใครเห็นว่าเรากำลังอดอาหาร  หรือกำลังอธิษฐาน ก็ต้องแอบๆ อย่าให้คนเห็น หรือถวายทรัพย์ ก็ไม่ต้องประกาศนำหน้า อะไรอย่างนี้ ก่อนที่จะไปถวายสัตวบูชาที่วิหาร ให้ยอมคืนดีกับเพื่อนบ้านเสียก่อน  ก่อนที่จะมาถวาย  แล้วทำเสร็จเรียบร้อย ก็ไปรายงานตัวต่อสภาเซนเฮดริน สภาหัวหน้าปุโรหิตของชาวยิว  อะไรอย่างนี้  สิ่งที่เราสามารถรู้ได้จากบริบทนี้ ก็คือกำลังพูดกับชาวยิวเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราชาวต่างชาติเลย เราไม่รู้เรื่องเหล่านี้ เราไม่รู้จักเซนเฮดริน เราไม่รู้จักปุโรหิตอะไรต่างๆ เหล่านั้น นี่คือบทบัญญัติของชาวยิว

            พระองค์กำลังมาบอกอะไร? มาสอนให้ชาวยิวทำอย่างนี้เหรอ? ไม่ได้มาสอนให้ชาวยิวตั้งใจทำอย่างนี้ให้มันดีๆ  แต่พระองค์กำลังมาบอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดี แต่มันไม่สามารถช่วยเหลือให้ชาวยิวได้รับความรอด ในโลกฝ่ายวิญญาณได้เลย มันคนละเรื่องกัน ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามานี้ เป็นเรื่องของชาวยิวทั้งสิ้น อยู่บนพื้นฐานประเพณี วัฒนธรรมทางศาสนาของยิว ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราคนต่างชาติ ซึ่งไม่ใช่ชาวยิวเลยแม้แต่นิดเดียว  นี่เป็นตัวย้ำยืนยัน

            เพราะฉะนั้นเราจะสังเกต ในหนังสือพันธสัญญาใหม่ทั้งเล่มเลย หลังจากที่พระเยซูทำภารกิจสำเร็จแล้ว  ที่ไม้กางเขน จดหมายฝากทุกฉบับของอัครทูตต่างๆ ไม่มีคนไหนเขียน แนะนำให้ผู้เชื่อใหม่กระทำตามอย่างนี้เช่นเดียวกัน ไม่มีคนไหนเลยมาเขียนบอกว่าถ้าทำบาป ให้ตัดมือทิ้ง ให้ควักลูกตาออก ไม่มีเลย ถ้าอดอาหาร อย่าให้ใครเห็น  ไม่มีเลย มีแต่บอกว่าให้ทำตามพระวิญญาณที่สถิตอยู่ภายใน ให้ทำทุกสิ่งจากใจที่ได้บังเกิดใหม่แล้วนั้น ให้ทำให้สมกับที่บังเกิดใหม่ เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว อะไรต่างๆ เหล่านั้น

            เพราะฉะนั้น ต้องจับประเด็นตรงนี้ให้ชัดเจนว่ามันคืออะไร?  เพื่อว่าจะได้เห็นภาพที่พระเยซูกำลังประกาศข่าวดีอยู่นี้ว่ามันคืออะไร? ผมพยายามย้ำยืนยัน แล้วก็พูดซ้ำบ่อยๆ เลย 6 ตอน หรือตอนอื่น เรื่องอื่น ก็จะซ้ำอยู่เรื่องนี้  อธิบายให้เข้าใจ เพราะเราหลงทางมาเยอะแล้ว  เพราะฉะนั้น ต้องจับประเด็นตรงนี้ให้ชัดเจน จะเห็นภาพว่าพระเยซูกำลังประกาศข่าวประเสริฐว่าคืออะไร? อะไรที่มาบอกว่าไม่ได้มาสอนเรื่องการกระทำ มันคืออะไร? พระเยซูบรรยายบัญญัติต่างๆ เหล่านั้น ก็คือตะกี้ที่กำลังพูด บัญญัติของชาวยิวเหล่านั้น เป็นบัญญัติของชาวยิว ซึ่งพวกชาวยิวไม่สามารถทำได้ครบถ้วนบริบูรณ์ไง เขาตั้งใจทำดีที่สุด แต่ทำไม่ได้ดี พระเยซูจึงยกตัวอย่างให้มันชัดๆ ให้มันสุดโด่งเลยว่าทำไม่ได้ ถ้าท่านจะทำได้ท่านต้องตัดมือทิ้ง ควักลูกตาออก ท่านละความโลภไม่ได้หรอก ถ้าท่านอยากจะละความโลภ ท่านต้องขายทรัพย์สมบัติทั้งหมดเลย ถ้าท่านรักผู้อื่น  คิดเมตตาต่อผู้อื่น ท่านต้องเมตตาถึงขนาด ท่านต้องให้หมดเลย ไม่มีการบอกไม่ ใครมาขออะไรให้หมด อะไรประมาณนั้น

            ซึ่งกำลังพูดถึงว่าเขาทำไม่ได้หรอก การจะรักษาความบริสุทธิ์ของตนเอง ด้วยการประพฤติ ทำไม่ได้ การจะเข้ามาอาศัยอยู่ในพระเยซูคริสต์นั้น ทำด้วยตัวเองไม่ได้หรอก ต้องบังเกิดใหม่เท่านั้น ก็คือเพื่อจะย้ำยืนยันให้เขาได้รู้ว่าเขาจำเป็นต้องวางใจในพระเมสิยาห์ พระองค์ต้องการชี้ให้เขาเห็นว่าเขาทั้งหลายเป็นคนบาปที่ป่วยหนัก เพื่อเขาจะได้กลับใจใหม่ หันมาหาความช่วยเหลือจากพระองค์เท่านั้น เลิกพึ่งพาความพยายามจะกระทำความดี เพื่อที่จะไปอยู่ในสวรรค์หลังความตาย เลิกซะ หันมาพึ่งพา วางใจในพระองค์ และนี่คือความจริงของบริบทคำสอนบนภูเขาของพระเยซูคริสต์ คือเป็นการประกาศข่าวดี และสาระสำคัญของข่าวดี ก็คือการบังเกิดใหม่  รวมทั้งหมด 3 ปีที่พูดไป

            ประเด็น ก็คือข่าวดี เรื่องการบังเกิดใหม่ และเมื่อบังเกิดใหม่แล้ว พระคริสต์ ก็จะเข้ามาสถิตอยู่ด้วยภายในวิญญาณ ซึ่งเป็นสิ่งที่พระเจ้าสัญญาไว้ ตั้งแต่บรรพบุรุษ หลายยุค หลายสมัยมาแล้ว  พระเยซูประกาศข่าวดี เกี่ยวกับฤทธิ์เดชอำนาจของพระเจ้า

            ตรงนี้ต้องเป็นพื้นฐานของเราตลอดเวลา ที่เราจะอ่านในหนังสือพระคัมภีร์ ไม่อยากบอกว่าพระคัมภีร์ใหม่เลย เพราะตอนนั้น คือ 3 ปีที่พระเยซูตระเวนประกาศ ในมัทธิว มาระโก ลูกา ยอห์น มันไม่ใช่พระคัมภีร์ใหม่ มันยังไม่ใหม่เลย เพราะพระเยซูยังไม่สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ช่วงประกาศนั้น  เราต้องรู้ว่าพื้นฐาน ก็คือพระองค์ประกาศข่าวดี เกี่ยวกับฤทธิ์เดชอำนาจของพระเจ้า ที่ทำให้คนได้เกิดใหม่  และเกิดใหม่มาเป็นอะไร?  เกิดใหม่ เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อม เข้าส่วนร่วมในพระสิริของพระเจ้า  โดยแค่วางใจ เชื่อมั่นในการเป็นพระเมสิยาห์ของพระองค์เท่านั้นจริงๆ มีแค่นี้เอง พูดยกตัวอย่าง อุปมานี้ ทำอัศจรรย์ตรงนั้น ทั้งหมด รวมความแล้วต้องการเพียงสื่อให้ชาวยิวได้เห็นตรงนี้ แค่นี้เอง

            การบังเกิดใหม่ ได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับวิญญาณของพระองค์เรียกว่าอะไร? ตอนนี้เรารู้แล้ว กระดุมเม็ดแรกเราถูกแล้ว การบังเกิดใหม่เข้าร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ เรียกว่าบัพติศมาไง เราจะเห็นชัดแล้ว เรียกว่าบัพติศมาเข้าส่วนร่วมในสง่าราศี พระสิริของพระองค์ และนี่ก็คือการบังเกิดใหม่นั่นเอง การบังเกิดใหม่ ได้รับวิญญาณใหม่ ใจใหม่ และร่างกายได้รับการชำระด้วยโลหิตของพระเยซู และรอการเปลี่ยนแปลงใหม่ เป็นร่างกายที่มีสง่าราศี เหมือนพระองค์ เมื่อพระองค์ปรากฏ เราทั้งหลาย  ก็จะปรากฏด้วย ในวันหนึ่งข้างหน้า นี่คือข่าวดีที่พระเยซูมาประกาศ ก่อนที่จะทำภารกิจสำเร็จบนไม้กางเขน  และหลังจากภารกิจเสร็จแล้ว ก็ยังคงประกาศเหมือนเดิม ลักษณะเดียวกันทั้งสิ้น ไม่ได้เกี่ยวกับการกระทำอะไรเลย ไม่ได้เกี่ยวกับการจะให้เรามาทำอะไรเลย

            พระเยซูเรียกเราทั้งหลาย ที่วางใจในพระองค์ และบังเกิดใหม่ว่าเป็นลูกแห่งการเป็นขึ้นจากตาย คือมีส่วนร่วมเข้าไปบัพติศมาในพระองค์ปุ๊บ ก็มีส่วนร่วมในการเป็นขึ้นมาจากตาย พระองค์จึงเรียกเราว่าเป็นลูกแห่งการเป็นขึ้นจากความตาย พระองค์ต้องการชี้ให้มนุษย์ได้เห็นว่ามนุษย์สามารถหมดเวรหมดกรรม ไม่ต้องชดใช้เวรกรรมของตนเองด้วยวิธีใด? ก็ด้วยการเชื่อและวางใจในพระองค์ ก็โดยวิธีต้องตายจากตัวเดิมเสียก่อน แล้วมาเกิดใหม่ (มาเกิดใหม่จริงๆ) ไม่ใช่อุปมา เกิดใหม่จริงๆ ในวิญญาณ ให้พระเจ้ากำจัดตัวเก่าที่เป็นตัวบาป และทำให้เราได้บังเกิดใหม่ เข้าสวรรค์ได้ นี่คือสาระที่พระองค์ทรงมาประกาศ

            พระเยซูไม่ได้มาสอนเราทำดี เพื่อจะได้เข้าสวรรค์ได้ แต่มาบอกข่าวดีให้กับท่าน เรื่องความเป็นจริงของกฎของโลกวิญญาณว่าท่านต้องตายจากตัวเก่า ซึ่งเป็นบาปนี้ ต้องตายไปก่อน ต้องตายๆ และจะได้เกิดใหม่ในพระคริสต์ พระเจ้าสามารถทำได้ แล้วพระเยซูก็ทิ้งท้ายว่าท่านเชื่อไหมว่านี่เป็นอัศจรรย์ พระองค์ต้องการให้เราเชื่อ ท่านเชื่อไหม?

            ไม่อย่างนั้นพระองค์จะยกตัวอย่างว่าถ้าท่านอาศัยอยู่ในเรา หมายถึงว่ามันขึ้นอยู่กับท่านนะ ท่านจะเชื่อไหม? ถ้าท่านเชื่อเรา วางใจในเรา ท่านจะได้รับการบังเกิดใหม่  เพราะฉะนั้น พระเยซูประกาศ เน้นเรื่องบังเกิดใหม่  เมื่อเปิดใจต้อนรับพระองค์ รับบัพติศมาในพระคริสต์ เข้าร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ พระองค์ก็เข้ามาสถิตอยู่กับคนๆ นั้น เป็นหนึ่งเดียวกัน เรียกว่าบัพติศมา พระองค์ประกาศก่อนที่จะกระทำจนสำเร็จ หลังสำเร็จแล้ว ก็ประกาศอย่างนี้เหมือนเดิม เช่นเดียวกัน

            นี่คือหัวใจของข่าวดี หรือข่าวประเสริฐ คือฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าที่ทำให้คนได้บังเกิดใหม่ เข้าส่วนร่วมในพระสิริของพระเจ้า  และพระเจ้าเข้ามาสถิตอยู่กับผู้นั้น ให้กับใครก็ได้ ที่เปิดใจต้อนรับสิทธิ ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคนยิว หรือคนต่างชาติก็ตาม สิทธินี้เกิดขึ้นทันที นี่คือข่าวดีที่พระองค์นำมาประกาศให้กับชาวยิวก่อน แล้วก็ชาวต่างชาติทีหลัง

            และหลังจากที่พระองค์ทรงกระทำสำเร็จแล้ว  ก็สั่งสาวกให้ไปกระทำการประกาศข่าวดีนี้ในลักษณะเหมือนกันเลย  เดี๋ยวผมจะยกตัวอย่างให้ท่านสังเกตเห็น ประกาศให้เชื่อและวางใจในตัวพระองค์ว่าเป็นพระมาซีฮาห์ ไม่ได้มาประกาศให้กระทำดี รักษาบทบัญญัติ รักษาศีลธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีนะ ผมพยายามเน้นตรงนี้เรื่อยๆ หลายคนชอบบอกว่าเราไม่เห็นความสำคัญของการกระทำตามบทบัญญัติ ตามศีลธรรม มันคนละเรื่องกัน นี่เรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณ  ความรอดทางโลกวิญญาณ  ลองสังเกตดู กิจการของอัครทูต 2:38 ดูสิว่าสาวกเขาทำการประกาศลักษณะเดียวกันไหม?  สอนให้คนทำ หรือมาประกาศให้คนเชื่อและวางใจในพระเยซูว่าเป็นพระเมสิยาห์ …

        กิจการ 2:38 “เปโตรตอบว่า “พวกท่านทุกคนจงกลับใจใหม่ และรับบัพติศมาในพระนามของพระเยซูคริสต์ เพื่อรับการทรงอภัยโทษบาปของท่าน และพวกท่านจะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นของประทาน”

            เห็นไหม? นี่เป็นการประกาศครั้งแรกเลยของเปโตร อัครทูต เมื่อเขาได้บังเกิดใหม่ เป็นคริสเตียน ออกไปประกาศ  ก็ประกาศเหมือนกันอย่างนี้ …

            “พวกท่านจงกลับใจใหม่ และรับบัพติศมา ก็คือบังเกิดใหม่ ในนามของพระคริสต์ คือเข้าไปอยู่ในพระคริสต์ เพื่อได้รับการอภัยโทษจากบาปของท่าน แล้วท่านจะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นของประทาน ก็คือพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า พระวิญญาณของพระคริสต์ก็จะเข้ามาสถิตอยู่ภายในท่าน”

            เห็นไหมเป็นการประกาศเกี่ยวกับเรื่องฤทธิ์เดช การบังเกิดใหม่  ไม่ได้มาประกาศให้ทำอะไรสักอย่างเลย แทนที่สมมติว่า …

            “พวกท่านทั้งหลายจงเลิกกระทำความชั่ว  เลิกขโมย  เลิกฆ่าคนตาย  รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีๆ”

            ไม่ได้มาประกาศอย่างนั้น นี่กำลังชี้ให้เห็น พระเยซูประกาศให้กับชาวยิวก่อน ภายใต้พื้นฐานของขบนธรรมเนียมประเพณีและศาสนายิว  ที่รักษาบัญญัติของโมเสส และพระเยซูก็ประกาศข่าวดีให้กับคนต่างชาติภายหลัง บนรากฐานของธรรมเนียมประเพณีและศาสนาของแต่ละชาติ แต่ลักษณะการประกาศเหมือนกัน ศาสนาไม่ใช่ไม่ดี เป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่เพียงพอ เพราะไม่มีฤทธิ์อำนาจในการช่วยให้รอด  แต่ข่าวดีเรื่องพระเยซูคริสต์ เป็นฤทธิ์เดชอำนาจที่ช่วยให้ทุกคนที่เป็นคนบาป ได้รับความรอด โดยการบังเกิดใหม่ คือรอดจากบาป โดยผ่านทางความเชื่อ วางใจในพระเมสิยาห์ พระคริสต์เท่านั้น ซึ่งเป็นพระคุณให้เปล่าๆ ให้ฟรีๆ ทั้ง 2 พวก ไม่ว่าจะเป็นพวกยิวหรือชาวต่างชาติก็ตาม ให้ฟรีๆ  โดยไม่ได้พึ่งพาความประพฤติของเขาเลย เห็นไหม? นี่คือข่าวดี  ไม่เกี่ยวกับการประพฤติเลย

            ผลของข่าวดี เมื่อใครก็ตามที่เชื่อก็จะได้ผลเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นยิวหรือไม่ได้เป็นยิว ก็ได้รับผลเหมือนกัน ก็คือได้รับการบังเกิดใหม่ สะอาด บริสุทธิ์ เข้ามาอาศัยอยู่ในพระคริสต์ร่วมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระวิญญาณของพระเจ้า คือท่านอยู่ในพระคริสต์ และพระคริสต์อยู่ในท่าน  นี่คือข่าวดี ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการกระทำ

            สรุปเรื่องราวสั้นๆ ที่เราผู้เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ ที่ได้มาบังเกิดใหม่ เป็นคริสเตียนควรรับรู้เรื่องย่อๆ คือแต่เดิมนั้น พระเจ้าให้อิสราเอล ซึ่งเป็นตัวแทนของมวลมนุษยชาติ ถือรักษาบทบัญญัติไว้ แต่อิสราเอลไม่สามารถทำได้ พวกเขาไม่ซื่อตรง เพราะว่ามีวิญญาณที่เป็นคนบาป  มีใจมักกบฏ ไม่เชื่อฟัง และละเมิดบัญญัติอยู่ตลอด พระเจ้าก็เลยส่งพระบุตรมาเป็นตัวกลาง ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า  เพื่อให้มนุษย์ได้กลับคืนดีกับพระเจ้าได้ และพระองค์ได้ให้วิญญาณใหม่และใจใหม่ ใจที่เชื่อฟัง จารึกไว้ในใจของมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้น เพื่อพวกเขาจะได้สามารถเชื่อและวางใจในพระองค์ จากวิญญาณข้างในได้ บัญญัติอันเดิมเป็นบทบัญญัติสมัยโมเสส จารึกไว้ในแผ่นหิน ให้รักษาเอาไว้  ซึ่งรักษาไม่ได้ เพราะธรรมชาติ ใจ วิญญาณมันเป็นบาปอยู่ มันต้องแก้ไขวิญญาณในใจนั้น  และพระเจ้าก็สัญญาไว้ว่าวันหนึ่งจะเปลี่ยนจิตใจใหม่ให้ จะเปลี่ยนวิญญาณให้ใหม่ ในฮีบรู 8:10-11 ได้บันทึกไว้อย่างนี้ …

        ฮีบรู 8:10-11 “10 นี่คือพันธสัญญา (ใหม่) ที่เราจะทำกับพงค์พันธุ์อิสราเอล (มวลมนุษย์) หลังจากสมัยนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ เราจะใส่บทบัญญัติของเราในจิตใจของพวกเขา จารึกบนหัวใจของพวกเขา เราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา และพวกเขาจะเป็นประชากรของเรา 11 ผู้คนจะไม่สอนพี่น้องของตนอีกต่อไปว่า “จงรู้จักองค์พระผู้เป็นเจ้า” เพราะพวกเขาทุกคนจะรู้จักเรา (ภายในวิญญาณของเขา) ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุด ไปจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด”

            นี่คือคำสัญญาที่พระเจ้าให้ไว้กับบรรพบุรุษของอิสราเอล แล้วพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระเจ้าก็เข้ามาทำให้สัญญานี้สำเร็จเรียบร้อย เกือบ 2,000 ปีมาแล้ว โดยการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ ในวันที่ 3 แล้วพระเจ้าก็เริ่มบทบัญญัติใหม่นี้ ในพันธสัญญาใหม่กับมวลมนุษยชาติทันที ก็คือได้รับวิญญาณใหม่และใจใหม่ ถ้าเขาเชื่อและวางใจในข่าวดีของพระเยซูคริสต์ 1 ยอห์น 3:23 …

        1 ยอห์น 3:23 “และนี่เป็นพระบัญญัติ (ใหม่) บัญญัติเดียวของพระองค์ คือว่าให้เราทั้งหลายวางใจ ในพระนามของพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระองค์ และให้เรารักซึ่งกันและกัน ตามที่พระองค์ได้ทรงบัญญัติไว้ (ในใจ) แก่เรา”

            นี่คือพันธสัญญาใหม่ คือเมื่อท่านได้บังเกิดใหม่ ด้วยความเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้า เป็นพระมาซีฮาห์  พระผู้ช่วยให้รอด  ท่านก็จะได้รับวิญญาณใหม่  และใจใหม่ และดำเนินชีวิตด้วยใจใหม่และวิญญาณใหม่ตรงนี้แหละ ยอห์น 13:34 ได้บันทึกไว้อย่างนี้ว่า …

        ยอห์น 13:34 “เราให้บัญญัติใหม่เพียงบัญญัติเดียวไว้แก่เจ้าทั้งหลาย คือให้เจ้ารักซึ่งกันและกัน เราได้รักเจ้าทั้งหลายมาแล้วอย่างไร เจ้าจงรักกันและกันด้วยอย่างนั้น”

            นี่คือสภาพของคนที่ได้บังเกิดใหม่  อยู่ในพระคริสต์ เข้าบัพติศมาในพระเยซูคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์แล้ว ตอนที่เราบังเกิดใหม่ พระเยซูได้แบ่งปันชีวิตนิรันดร์ให้กับเรา  เพราะเราได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์แล้ว พอเราบังเกิดใหม่ ด้วยวิญญาณนิรันดร์ของพระเจ้า  ที่เป็นของพระเยซูคริสต์ ที่มอบให้กับเราทั้งหลาย  เพราะฉะนั้น เราทั้งหลายจึงมีวิญญาณที่เป็นลักษณะเหมือนพระเจ้า  คือเป็นความรัก ที่เป็นเหมือนพระเจ้า อยู่ภายใน เราจึงมีลักษณะเป็นความรัก เหมือนพระเยซู แล้วเราก็สามารถแบ่งปันความรักที่เหมือนพระเจ้านี้ให้แก่คนอื่นๆ ได้ อย่างเป็นธรรมชาติ จากวิญญาณและใจใหม่ที่ได้รับนั้น เห็นไหมครับ? ออกมาเป็นธรรมชาติเลย ก็ไม่เกี่ยวกับการต้องพยายามทำอะไรดี มันเป็นธรรมชาติ จากใจใหม่ 1 ยอห์น 5:3 …

        1 ยอห์น 5:3 “เพราะนี่แหละ เป็นความรักต่อพระองค์ คือที่เราทั้งหลายประพฤติตามพระบัญญัติ (ใหม่) ของพระองค์ และพระบัญญัติของพระองค์นั้นไม่เป็นภาระ”

            นี่เป็นเหตุที่อาจารย์เปาโลเขียน บอกอยู่เสมอๆ เมื่อชาวต่างชาติหรือแม้กระทั่งชาวยิวก็ตาม ที่ได้บังเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์แล้ว  ที่ได้เชื่อและวางใจในพระเยซูแล้ว โลกวิญญาณได้เปลี่ยนไป วิญญาณเขาได้เป็นวิญญาณใหม่ เหมือนพระเจ้าเลย อาจารย์เปาโลจึงใช้คำนี้ว่า …

            “ท่านไม่รู้หรือว่าความรักแท้ที่เหมือนพระเจ้า เป็นลักษณะธรรมชาติ ที่อยู่ในวิญญาณในใจของท่านอยู่แล้ว  และท่านก็ได้บังเกิดใหม่ ท่านเพียงแค่ฝึกฝน ยอมปล่อยให้ธรรมชาติของความรักนี้ ฉายแสงออกมาเป็นความประพฤติเท่านั้นเอง แบ่งปันออกไปให้กับผู้อื่น เหมือนกับที่พระเยซูได้แบ่งปันให้กับเราแล้ว”

            เห็นไหม? นี่คือสิ่งที่พระเยซูต้องการให้เราทำ ทำอะไร? ฝึกฝนในการเอาความรักที่เป็นแสงสว่าง ที่อยู่ในวิญญาณของเรา ให้มันฉายแสงออกไป ฉายแสงไปที่ความมืดบนโลกใบนี้  ท่านอยู่บนโลก ท่านไม่ใช่ของโลก ท่านเป็นความสว่าง ไปที่ไหนก็เอาความสว่างนี้ไปด้วย พูดง่ายๆ เป็นภาระไหม? ไม่เป็นภาระ

            ความรักเป็นลักษณะธรรมชาติของวิญญาณและจิตใจของเรา คริสเตียน ไม่ว่าจะยิวหรือไม่ยิวก็ตามที่ได้เกิดใหม่ เราแค่รับรู้ความจริงนี้ แล้วฝึกฝน ตามธรรมชาติความรักที่เหมือนพระเจ้านี้ ให้ฉายแสงออกมาเท่านั้น ยกตัวอย่าง ไปถึงไหน หงุดหงิด  คอยตำหนิว่าคนอื่น ฝึกทำไม? …

            “ไม่ใช่ ฉันเกิดใหม่แล้ว ฉันเป็นแสงสว่างแล้ว ฉันเป็นความรักแล้ว มีหงุดหงิดได้อย่างไร?”

            แล้วก็ให้ความรักที่อยู่ในใจนั้น สำแดงออกมาซะ ฝึกฝนไปเรื่อยๆ มันก็จะสงบขึ้นไปเรื่อยๆ นี่มันเป็นอย่างนั้น  ซึ่งสามารถทำได้ โดยเป็นธรรมชาติ ภายใน ไม่เป็นภาระเลย เพราะว่ามันเป็นธรรมชาติ ที่เราคริสเตียน ที่ได้บังเกิดใหม่แล้ว เป็นอยู่จริงๆ ในวิญญาณของเรา

            นี่คือสิ่งที่พระเยซูมาทำให้ และนำมาประกาศให้ เป็นธรรมชาติ เหมือนเป็นปลา ก็ว่ายน้ำตามธรรมชาติ  เป็นนก ก็บินตามธรรมชาติ  เป็นงู ก็เลื้อยตามธรรมชาติ  เป็นคริสเตียนที่บังเกิดใหม่ ก็เป็นความรักตามธรรมชาติ ดำเนินชีวิตตามธรรมชาติ  ไม่ได้เดือดร้อน จับนกไปว่ายน้ำ ไม่เป็นธรรมชาติแล้ว เพราะฉะนั้น เมื่อเราเป็นคริสเตียน เราเป็นความรัก ก็ให้ฉายแสงความรักนี้ออกมาเท่านั้น  พระเจ้าอวยพรครับ

*****************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            พระเจ้าอยู่ที่ไหน? ยามลูกทุกข์ยากลำบาก?

            เราอาจถามพ่อแห่งฟ้าสวรรค์แบบกันเองได้ … “พระเจ้าอยู่ที่ไหน  ลูกกำลังประสบกับความทุกข์ลำบากมากเหลือเกิน ในขณะนี้ …?”

            แล้วพระเจ้าก็ตอบว่า … อิสยาห์ 41:10 … “อย่ากลัวเลย เพราะพ่ออยู่กับลูก อย่าท้อแท้ เพราะพ่อเป็นพระเจ้าของลูก พ่อจะทำให้ลูกเข้มแข็งขึ้น และจะช่วยลูก พ่อจะชูเจ้าไว้  ด้วยมือขวาอันชอบธรรมของพ่อ  (คือพระเยซูคริสต์)”

            และ …  ฮีบรู 13:5 … “จงพอใจในสิ่งที่ลูกมี ลูกเป็นอยู่  ในขณะนี้ พ่อสัญญากับลูกว่า   “พ่อจะไม่มีวันทอดทิ้งลูกเหมือนเด็กกำพร้า  พ่อจะไม่มีวันละทิ้งลูก  ให้อยู่ตามลำพัง”

            และเมื่อได้ยินพ่อพูดอย่างนั้นแล้ว   เราที่เป็นลูกก็จะสามารถตอบ ได้อย่างมั่นใจได้ว่า … ฮีบรู 13:6 … “องค์พระผู้เป็นเจ้า พ่อของลูก ทรงเป็นผู้ช่วยเหลือลูก ลูกจะไม่กลัว ความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้น ใครจะทำอะไรฉันได้เล่า?”

            พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1427

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  30  กรกฎาคม  2023

เรื่อง “หนังสือเอเฟซัส” ตอน 29

โดย วราพร  คงล้วน

            วันนี้เรามาต่อเอเฟซัส บทที่ 4 ข้อที่ 21 บอกว่า …

        เอเฟซัส 4:21 “แน่ทีเดียว   ท่านได้ฟังเรื่องพระองค์  และรับคำสอนในพระองค์  ตามความจริง  ซึ่งอยู่ในพระเยซู”

            สัปดาห์ที่แล้ว เราจบลงที่ข้อที่ 20 …

        เอเฟซัส 4:20 “ส่วนท่านไม่ได้เรียนรู้จักพระคริสต์อย่างนั้น”

            อาจารย์เปาโลพูดถึงลักษณะเดิมก่อนที่ผู้เชื่อเหล่านี้ มาเชื่อพระเจ้า มีลักษณะแบบไหน? แล้วอาจารย์เปาโลก็ตบท้ายบอกว่าจริงๆ แล้วพวกท่าน เมื่อมาเชื่อวางใจในพระเจ้าแล้ว ท่านก็ไม่ได้เรียนรู้จักพระคริสต์อย่างนั้น คือพระเยซูคริสต์ได้ให้เราบังเกิดใหม่แล้ว ให้วิญญาณใหม่ ความคิดจิตใจใหม่ให้กับพวกเราแล้ว ตอนนี้สิ่งที่พวกเราผู้เชื่อควรจะเข้ามาเรียนรู้ คือเรียนรู้ว่า ณ เวลานี้ พระเจ้าได้ให้เราเป็นอะไรบ้าง? แล้วเราก็ค่อยๆ ฝึกฝนให้เป็นไปตามธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าให้กับพวกเรา

            ฉะนั้น ตรงนี้อาจารย์เปาโลก็เลยบอกว่าเมื่อท่านได้ยินเรื่องราวเหล่านี้แล้ว ตามความจริง ซึ่งอยู่ในพระเยซูคริสต์ อย่างที่เราบอกสัปดาห์ที่แล้ว ที่อาจารย์เปาโลบอก … “อย่าพูดโกหกนะ” หลายคนก็เข้าใจว่าพูดถึงเราโกหกกัน อาจารย์เปาโลบอกอย่าทำ แต่ความจริงตรงนี้ อาจารย์เปาโลบอกไม่โกหก คือให้พูดตามความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้าบอกว่าเราเป็นใครแล้ว เราก็เอเมนตามนั้น นี่คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลจะสื่อให้เรารู้

        เอเฟซัส 4:22 “เกี่ยวกับวิถีชีวิตเดิมนั้น ท่านได้รับการสอนให้ทิ้งตัวตนเก่าของท่าน   ซึ่งกำลังถูกทำให้เสื่อมโทรมไป  โดยตัณหาอันล่อลวงของมัน”

            เกี่ยวกับวิถีชีวิตเดิม ทำไมอาจารย์เปาโลต้องย้ำเรื่องวิถีชีวิตเดิม เราจำเป็นจะต้องรู้ความจริงอันหนึ่งที่มันเกิดขึ้นในชีวิตผู้เชื่อ ทันทีที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ วิญญาณเราเปลี่ยนใหม่แล้ว วิญญาณเป็นเหมือนพระเยซู 100% เลย ความคิดจิตใจเราก็เป็นเหมือนพระเยซู 100% แต่ส่วนที่เราต้องพัฒนา เมื่อเราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราก็ค่อยๆ มาเรียนรู้ว่าลักษณะชีวิตของลูกพระเจ้าควรจะทำแบบไหน? นี่คือการเรียนรู้นะ

            ฉะนั้น อาจารย์เปาโลบอกว่าให้เราทิ้งตัวตนเก่า หมายความว่ามันเป็นความเคยชินเก่ามากกว่า เพราะว่าจริงๆ แล้วตัวตนเก่าเราไม่อยู่แล้วนะ พระเจ้าบอกว่าตัวตนเก่าของเราได้ตายไปพร้อมกับพระเยซูคริสต์แล้ว  เราเป็นคนใหม่ในพระเยซู สะอาด บริสุทธิ์ หมดจดเหมือนพระเจ้าเลย สะอาด จนขนาดที่พระเจ้า พระบิดา  พระบุตร พระวิญญาณบริสุทธิ์ สามารถเข้ามาสถิตอยู่ในเราได้ ถ้าเรายังสกปรก เหมือนก่อนที่เรามาเชื่อพระเจ้า  พระเจ้าไม่สามารถเข้ามาอยู่ในเราได้เลย พี่น้องต้องเข้าใจตรงนี้

            คำว่า “ตัวตนเก่า” ตรงนี้ หมายถึงความเคยชินเก่าๆ ที่มันยังอยู่ในเรา  มันยังคอยล่อลวง  ทำให้เราสามารถที่จะทำตามมันได้ ฉะนั้น ตรงนี้ให้เราทิ้งซะ ลักษณะเหมือนเราใส่เสื้อผ้า อย่างที่บอกให้ถอดเสื้อเก่าทิ้ง แล้วก็สวมเสื้อใหม่  เสื้อใหม่ที่พระเจ้า พระเยซูคริสต์ให้กับพวกเรา  เป็นเสื้อใหม่ที่ถูกแขวนไว้ในตู้ใหม่ หลังจากที่เราบังเกิดใหม่แล้ว เสื้อใหม่ของเรา คืออะไร? ความสะอาด ความบริสุทธิ์  ความชอบธรรรม ความดีงาม ความรัก ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ทั้งหมดนี้ คือเสื้อใหม่ที่พระเจ้าเปลี่ยนให้เราเรียบร้อยไปแล้ว คือพระเจ้าเตรียมไว้ในตู้เลย เราไม่ต้องไปหา แล้วก็ไม่ต้องพยายามทำให้มันเกิดขึ้น ไม่ต้องไปตัดด้วย คือพระเจ้าตัดให้เรียบร้อยแล้ว แขวนอยู่ในตู้ แค่ว่าเราเลือกที่จะหยิบเสื้อตัวไหนออกมาใส่เท่านั้นเอง ที่เหมาะสมกับกาลเทศะ เหมาะสมกับเวลา หรือจังหวะแต่ละจังหวะที่เราไปพบเจอใคร? อะไร?  อย่างไร?  ตรงนี้ เราค่อยๆ เรียนรู้ เพื่อที่เราจะรับรู้ว่าตอนนี้เรามีเสื้อตัวนี้อยู่นะ  ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเรามีเสื้อแห่งความดีงามอยู่ พระเจ้าเตรียมไว้ให้เราแล้ว พอเราจะออกไปข้างนอก เราก็ไปฉวยเอาเสื้อขาดวิ่น คือเสื้อความอิจฉา ริษยา เสื้อความเห็นแก่ตัว ใส่ แล้วก็เดินออกไปเลย แล้วเราก็ทำให้คนอื่นมองเห็น …

            “เป็นคริสเตียน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”

             แล้วพี่น้องเชื่อไหมว่าคริสเตียนก็จะสามารถทำอย่างที่คนที่ไม่ได้เป็นคริสเตียนทำได้ เพราะ ว่าถูกหลอกไง  เราถูกหลอกที่ยังไปทำตามความเคยชินเก่าๆ ที่เราเคยเป็น แล้วเราก็หลงไปทำตามมัน แต่ให้พี่น้องเชื่อเถิด เราทำได้ไม่นานหรอก  เพราะว่าธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าใส่ให้เราใหม่ อยู่ข้างใน มันจะคอยบอกเรา เราไม่สบายใจหรอก เราไม่มีความรู้สึกดีที่เราจะไปทำสิ่งที่ชั่วร้าย หรือเราจะไปทำสิ่งที่เป็นความเคยชินเดิมๆ ที่เราเคยทำอยู่ มันติดนิสัยไง  เหมือนติดนิสัย เวลาคนถามอะไรปุ๊บ เราจะปฏิเสธไปก่อนเลย

            “ไปไหนมา?”

            “เปล่า ไปสุขุมวิทมา”

            “กินข้าวหรือยัง?”

            “ยัง ไปกินร้านนี้”

            มันติดเป็นนิสัย แล้วมันก็ออกมาโดยอัตโนมัติ  โดยปกติที่เราทำจนเกิดความเคยชิน แต่อาจารย์เปาโลสอนเราว่าให้เราเรียนรู้จักธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าใส่ให้กับเรา แล้วก็ค่อยๆ ฝึกฝน

            คำว่า … “ค่อยๆ ฝึกฝน” หมายความว่าไม่ได้ทันที ที่เราสามารถเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนจากคนที่เคยเห็นแก่ตัวมากๆ กลายเป็นคนเอื้อเฟือเผื่อแผ่ทันที มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ต้องค่อยๆ พัฒนา เหมือนเด็กหัดเดิน ไม่ใช่ลุกขึ้นมาปุ๊บ วิ่งเลย ไม่ใช่ ต้องค่อยๆ เตาะแตะ ต้องค่อยๆ เกาะ ค่อยๆ เดินทีละก้าว  สองก้าว จนขาแข็งแรงปุ๊บ เขาสามารถวิ่งได้ นั่นคือธรรมชาติของมนุษย์ที่พระเจ้าให้เราเห็น

            ธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงในวิญญาณใหม่ของเราก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน คริสเตียนยังคงทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเป็นจริง ที่เขาเป็นจริงๆ ณ เวลานี้ในวิญญาณได้ตลอดเวลา ถ้าเราเผลอ ถ้าเรายอมให้อิทธิพลของโลกใบนี้ หรือความเคยชินเก่าๆ ยังคงโน้มนำเรา ให้เราทำตามมัน เราก็จะมีโอกาสทำตามมัน

            พอเราทำตามปุ๊บ อย่างที่บอกไง เหมือนปลาที่ต้องอยู่ในน้ำ พอเผลอ ลืมตัว กระโดดขึ้นบนบก แป๊บเดียวเอง ปลาไม่มีน้ำ มันจะดิ้นผลักๆ หาน้ำ เพื่อที่จะลง คริสเตียนเหมือนกัน ถ้าเราเผลอไปทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับธรรมชาติใหม่ ที่ ณ เวลานี้เราเป็นแล้วนะ  พระเจ้าบอกว่าเราสะอาด เราดีงาม เราชอบธรรม เราบริสุทธิ์ ถ้าเราทำสิ่งที่ตรงกันข้ามปุ๊บ เราจะไม่รู้สึกว่าสบายใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เราอาจจะสบายใจนะ ก่อนที่เรามาเชื่อพระเจ้า ถ้าใครมาด่าเราปุ๊บ ไม่ได้เราต้องด่ากลับ เขาด่าเราคำเดียว เราด่าสัก 3 คำ

            “อุ๊ย สะใจ”

            “สะใจตรงไหน?”

            “เราได้ด่าเขาเยอะกว่าอีก”

            อะไรประมาณนั้น  นั่นคือวิถีชีวิตเดิม ก่อนที่เรามาเชื่อพระเจ้า มันเป็นแบบนั้น  แต่ว่าพอเรามาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ อาจารย์เปาโลก็บอกเราว่าอย่าไปทำ เพราะว่ามันไม่ได้เป็นวิถีทางของพระเจ้า แต่ไม่ได้หมายความว่าห้ามปุ๊บ เราจะเลิกได้ทันที เราจะค่อยๆ เลิก เราจะแปลกใจกับตัวเราเองว่าถ้าเป็นเมื่อก่อน เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเรา บ้านแตกแน่ๆ  แต่ ณ เวลานี้ เราเชื่อพระเจ้า เรื่องเดียวกัน เกิดขึ้น บ้านไม่แตก อยู่ในความสงบ อาจจะมีรวนนิดหนึ่ง คลื่นใต้น้ำ อยู่ข้างใน แต่เรายังสามารถควบคุมได้อยู่ เป็นบางครั้ง  แต่บางครั้ง เราก็วีนแตกเหมือนกัน  ฉะนั้น ไม่ว่าเราจะวีนแตกหรือไม่แตก พระเจ้าไม่ได้สนใจดูตรงนั้นเลย  แต่พระเจ้าสนใจว่า …

            “ณ เวลานี้ เธออยู่ในพระคริสต์แล้ว เธอเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เธอจะสามารถค่อยๆ ฝึกฝนพัฒนาตัวเอง ให้เป็นเหมือนพระเจ้ามากขึ้นๆ ทุกวันๆ”

            แน่นอนเลย พี่น้องไม่ต้องกังวลว่าคริสเตียนจะสามารถไปทำชั่วเหมือนเดิม หรือทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับธรรมชาติใหม่ของตัวเอง  เหมือนเดิมทุกวันทุกเวลา  มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว  โดยความเป็นจริงในวิญญาณของเรา  เราเป็นเหมือนพระเจ้าเลย เราอยากทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้าตลอดเวลา แต่เราสามารถที่จะเผลอได้ตลอดเวลาเช่นเดียวกัน พระเจ้าจึงบอกเราว่าให้เรารับรู้ความจริง จดจ่อกับความจริงว่าตอนนี้เราเป็นใคร? เราเป็นอย่างไร? ตลอดเวลา? เพื่อถ้าเราหลุดจากความเป็นจริง จริงๆ เราจะได้รู้ว่าอันนี้ไม่ใช่ๆ รีบ หยุดชะงัก แล้วก็ถอยห่างออกมา มันเป็นลักษณะแบบนี้นะ เราจะเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกว่าลมหายใจเราจะหยุด และวิญญาณเราออกจากร่าง

            พี่น้องอย่าคาดหวังว่าเมื่อเราเป็นคริสเตียนแล้ว เราจะสามารถทำดี 100% ตามธรรมชาติใหม่ที่เราเป็นบนโลกใบนี้ ไม่มีทาง  เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่ว่าเราจะสามารถทำดีได้มากขึ้นๆ  อดทนได้มากขึ้น เอื้อเฟือเผื่อแผ่คนอื่นได้มากขึ้น เรียนรู้ที่จะให้มากขึ้น มากกว่าที่จะเอาจากคนอื่นตลอดเวลา มันจะมากขึ้นเรื่อยๆ พอมากขึ้นเรื่อยๆ  เราก็พัฒนา พอเราได้เปลี่ยนแปลงความคิดจิตใจของเราใหม่ เปลี่ยนแปลงความคิดตรงสมอง ตรงนี้  ที่อาจารย์เปาโลบอกว่าให้เรามอบถวายความคิดของเรา

            คือความคิดตรงนี้เป็นสนามรบ ที่สามารถรับสื่อ สื่อจากข้างนอกเข้ามา หรือสื่อจากพระวิญญาณมา เหมือนกัน ที่นี่ถ้าเรารับสื่อจากพระวิญญาณมาก ความคิดตรงนี้ก็จะเปลี่ยนไปตามพระวิญญาณมาก แล้วถ้าความคิดเราเปลี่ยนปุ๊บ มันจะส่งผลอันหนึ่ง คือทำให้เรากระทำตามความคิดตรงนี้แหละ ถ้าใครจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง มันต้องคิดก่อน แล้วค่อยทำ อยู่ดีๆ เราบอกว่าเราเอาไม้ไปตีหัวใคร? เรายังไม่ทันคิดเลย มันไม่จริง เราแค่คิดว่าเราไม่คิด แต่มันคิดไปแล้ว คิดถึงจะทำ สมองมันจะสั่งเราทำ

            ความคิดตรงนี้ คือสนามรบของคริสเตียน ที่เราจะเอาความคิดเราไปจดจ่ออยู่ที่ไหน? จดจ่ออยู่ที่โลกใบนี้  ระบบของโลกนี้ ส่งเข้ามา หรือจดจ่อกับสิ่งที่พระเจ้าส่งมาให้กับเรา เมื่อเราจดจ่อกับสิ่งที่พระเจ้าส่งมามาก ความคิดเราเปลี่ยนไปตามฝั่งของพระเจ้ามากเท่าไร? พฤติกรรม หรือการกระทำของเรา ก็จะส่งผลออกมาตามธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าให้กับเรา ได้มากขึ้นๆ เราจะสู้กันอย่างนี้แหละ จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต วิญญาณเราออกจากร่างปุ๊บ เราไม่ต้องสู้แล้ว

            นี่คืออีกเหตุผลหนึ่ง ที่ทำไมอาจารย์เปาโลบอกว่าอยู่เพื่อพระคริสต์ ตายได้กำไร เมื่อเราเชื่อวางใจในพระเจ้า เรารู้แหละ แน่นอนเรารอดแน่ เราไม่ต้องไปห่วงแล้วว่าตายไป เราต้องไปตกนรก หรือตายไป เราต้องไปยืนอยู่ต่อหน้าบัลลังก์พิพากษา พระเจ้าจะพิพากษาเราว่า …

            “วันนั้น เธอไปด่าใคร? อะไร?”

            ไม่เกี่ยวเลย เพราะว่าเมื่อเราจากโลกนี้ไปแล้ว ทันทีที่วิญญาณเราออกจากร่าง มีแค่ 2 ส่วนที่ไปอยู่สวรรค์กับเรา

            ส่วนแรก คือวิญญาณใหม่ ที่พระเจ้าให้กับเรา ไปอยู่กับพระเจ้า

            ส่วนที่ 2 คือความคิดจิตใจใหม่ ที่พระเจ้าให้กับเรา ไปอยู่กับพระเจ้า

            ส่วนร่างกาย ความคิดที่สามารถแปลสภาพทุกวันๆ ตรงนี้ ที่เราคุยกันว่าให้ความคิดจดจ่ออยู่กับถ้อยคำของพระเจ้าตรงนี้  ส่วนตรงนี้จะไม่ตามเราไป มันจะตายไปพร้อมกับร่างกายเนื้อหนังนี้ของเรา  เราจะไปแค่ 2 ส่วนเอง แล้วเมื่อไปถึงสวรรค์ เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำไป เพราะมันไม่ได้อยู่ในความคิดของเราเลยว่าเราเคยไปด่าใครไว้  เราเคยไปทำสิ่งที่ไม่ดีอะไรไว้  ไม่มีติดตามเราไป เราจำไม่ได้ แล้วพระเจ้าบอกว่าพระเจ้าไม่จดจำความผิดของเราเลย เมื่อเราไปอยู่บนสวรรค์ เราก็จะเป็นเหมือนพระเจ้า สะอาด บริสุทธิ์  หมดจด ชอบธรรม เหมือนพระเยซูคริสต์เลย นี่คือสิ่งที่มันเกิดขึ้นจริง ในโลกวิญญาณ และอนาคตข้างหน้าพวกเราก็จะได้ไปรับร่างกายใหม่

            นี่อาจารย์เปาโลบอกตายได้กำไรทันที กำไรตรงที่เราไม่ต้องดิ้นรนแล้วไง พอวิญญาณเราออกจากร่างปุ๊บ ชีวิตนี้แฮปปี้เลย จบ ไม่ต้องดิ้นรนอยู่บนโลกใบนี้ ในขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราต้องดิ้นรน เรายังต้องต่อสู้กับระบบของโลกนี้  ที่ส่งเข้ามาในความคิดของเราตลอดเวลา สู้กันระหว่างความคิดที่พระวิญญาณส่งมากับความคิดของโลกนี้ส่งมา เราสู้กันตลอดเวลา แล้วเราเป็นคนกลาง เราเป็นผู้ที่จะตัดสินใจว่าเราจะทำตามพระเจ้า หรือทำตามโลกนี้ เราตัดสินใจได้ พระเจ้าเอเมนกับเราทุกเรื่องเลยนะ ถ้าเราตัดสินใจที่วันนี้ เราอยากจะทำตามโลกนี้ เราอยากจะเกเร พระเจ้าก็ต้องเอเมน คือพระเจ้าไม่บังคับเราไง พระเจ้าเอเมนแบบเป็นห่วง …

            “ลูกเอ๋ย ลูกไปตัดสินใจอย่างนั้น เดี๋ยวลูกก็จะเจ็บตัว” … เจ็บตัวบนโลกใบนี้

            ฉะนั้น เราก็ยังต้องต่อสู้จนถึงลมหายใจสุดท้าย เราก็ขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์บอกว่าพระองค์ทรงดูแลเรา เมื่อพระองค์ทรงเริ่มต้นการงานดี … การงานดีที่พระเจ้าทรงเริ่มต้นในชีวิตของเรา ก็คือทำให้เราได้บังเกิดใหม่  เข้ามาในอาณาจักรของพระเจ้า เปลี่ยนวิญญาณใหม่ให้กับเรา ความคิดจิตใจใหม่ให้กับเรา  นี่คือการเริ่มต้น พอเริ่มต้นปุ๊บ พระเจ้าก็จะรักษาวิญญาณของเราตรงนี้ไว้ ไม่ว่าขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราจะหัวหกก้มขวิดขนาดไหน? พระเจ้าก็ยังคงจะรักษาวิญญาณเราตรงนี้ไว้ เราไม่ต้องกังวลว่าถ้าเกิดเราทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตกลงวิญญาณเราจะรอดไหม?  ไม่ต้องห่วงตรงนั้นเลย รอดแน่นอน พระเจ้าบอกเกิดแล้วเกิดเลย รอดแล้วรอดเลย แต่ว่าถ้าเรายังคงใช้ชีวิตแบบตามใจตัวเอง หรือเรียกว่าความเคยชินเดิมๆ เราก็จะเจ็บตัว เจ็บตัวบนโลกใบนี้ แทนที่เราจะอยู่อย่างมีสันติสุขมากขึ้น พระเยซูยังบอกว่า …

            “อยู่บนโลกนี้ ท่านจะประสบกับความทุกข์ยาก”

            อย่างไรก็ทุกข์ยาก แล้วถ้าเราไปทำตามระบบของโลกนี้ ที่นำเสนอมา เราก็จะทุกข์ยากมากกว่าเดิม แทนที่จะทุกข์น้อยลง เราก็จะทุกข์เพิ่มขึ้น ซึ่งพระเจ้าก็ไม่อยากให้ผู้ที่พระองค์ทรงรัก ดังแก้วตาดวงใจ ขณะที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ทุกข์มากกว่าที่มันควรจะเป็น แล้วในขณะเดียวกัน ถ้าเราดำเนินชีวิตตามธรรมชาติใหม่ที่เราเป็นปุ๊บ อันหนึ่งเลย เราจะสำแดงพระเยซูคริสต์ให้คนอื่นได้สามารถสัมผัสจับต้องได้ ให้คนอื่นเขามีความรู้สึกว่าเป็นคริสเตียนนี้ดีนะ พระเจ้าดีๆ เราอยากจะมารู้จักกับพระเจ้าองค์นี้ ที่ทำไมคนนี้เขาเปลี่ยนได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่เดี๋ยวนี้สุดยอดเลย อะไรอย่างนี้ เราก็จะได้สำแดงพระเยซูคริสต์ออกไป คนอื่นเขามอง แล้วก็น่าติดตามนะ แต่ว่าถ้าเรามาเชื่อพระเจ้า แล้วเรายังคงดำเนินชีวิตตามความเคยชินเดิม ความรอดเราไม่หลุดนะ ยังไงเราก็รอด แต่เราก็จะไม่ได้สำแดงพระสิริของพระเจ้า ผ่านทางชีวิตของเรา  เราก็ไม่สามารถที่จะรับใช้พระเจ้าได้เต็มที่

            งานรับใช้ ไม่ได้หมายความว่าพี่น้องต้องพยายามไปหางานทำ ไม่ต้อง งานรับใช้ คือสำแดงลักษณะชีวิตใหม่ที่พระเจ้าให้กับเรา เปลี่ยนแปลงเราแล้ว ออกไปทุกวันๆ แหละ เราไปเจอเพื่อน? เจอคนข้างนอก? คนได้สัมผัสความรักที่พระเจ้าให้กับเรา  ข้างในมันถูกถ่ายทอดออกไป ให้กับคนรอบข้าง ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคริสเตียน หรือไม่ได้เป็นคริสเตียน เขาจะสัมผัสได้จริงๆ ว่า …

            “คนนี้แปลก ไม่เหมือนชาวบ้าน เขามีอะไรดี”

            คนก็จะมาศึกษาว่าคนนี้ดี อะไรประมาณนั้น เราก็จะได้มีโอกาสประกาศเรื่องของพระเยซูคริสต์ ให้กับคนรอบข้างได้รับรู้ความจริงตรงนี้ด้วย ข้อ 23 …

        เอเฟซัส 4:23-24 “23 เพื่อรับการสร้างท่าทีความคิดจิตใจขึ้นใหม่ 24 และเพื่อสวมตัวตนใหม่   ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างขึ้น   ให้เป็นเหมือนพระองค์ ในความชอบธรรมและความบริสุทธิ์ที่แท้จริง”

            “ท่าที ความคิดจิตใจขึ้นใหม่” ต้องมีการสร้าง ค่อยๆ สร้าง ค่อยๆ สะสม  ไม่ได้เปลี่ยนวิญญาณ เปลี่ยนความคิดจิตใจปุ๊บ  เราจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่เลย ไม่ใช่ ต้องค่อยๆ สะสม สะสมจากสิ่งที่เราได้ยินได้ฟังทุกวันว่า …

            “ตอนนี้ฉันเป็นคนดีพร้อมแล้วนะ ตอนนี้ฉันเชื่อพระเจ้าแล้ว ฉันเป็นลูกพระเจ้าแล้ว ฉันเป็นทายาทร่วมกับพระเยซูคริสต์แล้ว ฉันเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ฉันสะอาด ฉันบริสิทธิ์  ฉันดีพร้อม”

            นี่คือสิ่งที่มันเป็นจริง แล้วการที่เราพูดอย่างนี้ เราไม่ได้เยินยอตัวเอง …

            “เธอดีตรงไหน? ไหนบอกว่าเธอดีพร้อม เมื่อกี้ฉันยังเห็นเธอทำสิ่งที่ไม่ดีอยู่เลย”

            “ไม่เกี่ยว อันนั้นเรื่องของโลกวัตถุ แต่ในวิญญาณฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันยอมรับ ฉันเอเมนกับพระเจ้า พระเจ้าบอกว่าฉันเป็นอย่างนี้ ฉันตามนี้เลย”

            เขาเรียกว่ายืนหยัด พอเรายืนหยัดมากเท่าไร? ข้างในวิญญาณเรา ความคิดเราจะเปลี่ยน เปลี่ยนจากการที่คอยฟ้องผิดตัวเอง …

            “ฉันมันเลว”

            ใครบอกว่าเราเลว  พระเจ้าบอกว่าเราเป็นคนดีพร้อม แต่เราด่าตัวเองว่า …

            “ฉันมันเลว เมื่อกี้ฉันยังคิดไม่ดีอยู่เลย ฉันอย่างโน้น อย่างนี้”

            เมื่อไรที่เราคิดแบบนี้ แปลว่าเรากำลังปฏิเสธสิ่งที่พระเจ้าบอกว่าเราเป็น มันอันตราย พระเจ้าบอกว่าเราดี แต่เราเถียงพระเจ้าบอกว่า …

            “ไม่จริงหรอก พระองค์เจ้าข้า ลูกยังเลวอยู่เลย  ลูกยังทำไม่ดีอยู่เลย”

            พระเจ้าบอกว่า “พระเยซูทำให้เธอดีแล้ว วิญญาณเธอดีเหมือนพระเยซูคริสต์เลย พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนครั้งเดียว พระโลหิตของพระเยซูหลั่งลงครั้งเดียว ชำระล้างความผิดบาป อดีต ปัจจุบัน อนาคต พระเจ้าชำระให้หมด แล้วเรายังบอก …

            “ฉันมันแย่ๆ”

            มารทำงานผ่านระบบของโลกนี้ มันพยายามที่จะหลอกคริสเตียน ให้เราไม่สามารถรับรู้ความจริงที่พระเจ้าบอกเรา แล้วตัวเราเองนั่นแหละ เป็นคนทำให้ข่าวประเสริฐของพระเจ้าไม่ชัดเจน เมื่อพระเยซูบอกว่าเราเป็นคนดีพร้อมแล้ว เราเอเมนตามนั้นเลย แม้ว่าในขณะนี้เรายังไม่เห็นดีเลย ช่างมัน มันเป็นเรื่องของโลกนี้ แต่วิญญาณฉันดีพร้อมเหมือนพระเจ้าแน่นอน ตามนี้แหละ นี่เป็นการยืนยันถ้อยคำของพระเจ้า  พระเจ้าก็จะค่อยๆ สร้างความคิดของเราขึ้นมาใหม่ ให้ความคิดเราเห็นพ้องต้องกันกับถ้อยคำของพระเจ้า

            มีถ้อยคำอันหนึ่งบอกว่าเราจะจับเอาความคิด ที่ยกตัวขึ้นต่อต้าน ขัดขืนถ้อยคำของพระเจ้า เราจะลงโทษมัน วิธีลงโทษความคิดนี้ ไม่ใช่ด้วยการที่เราจับความคิด แล้วมาตีๆ ไม่ใช่ การลงโทษความคิดที่พยายามต่อต้าน ขัดขืนพระเจ้า หรือพยายามไม่เชื่อฟังพระเจ้า จับมันให้อยู่ โดยวิธีทำอะไร? วิธีทำตรงกันข้าม เมื่อความคิดนี้ มันส่งเข้ามาว่า …

            “คนนี้เขาคิดไม่ดีกับเธอ เธอต้องโต้ตอบไปเลย ด้วยความคิดที่ไม่ดีกับเขาด้วย”

            เราจับความคิดตรงนี้ ลงโทษมันด้วยวิธี …

            “เธอไม่ต้องมาเสี้ยม แม้ว่าเขาจะคิดไม่ดีกับฉัน แต่ฉันจะคิดดีกับเขา เพราะว่าพระเจ้าที่อยู่ในฉัน คือความดี”

            นั่นแหละ คือวิธีแค่นี้ มันง่ายๆ นะ ไม่ได้สอนคริสเตียนว่าต้องไปสู้รบปรบมือกับใคร? ไม่ต้อง แค่ยึดความคิดนี้ ให้มั่น แล้วก็ทำลายป้อมปราการที่มันพยายามส่งเข้ามาเสี้ยมเรา ให้เราไปทำตามมัน เราไม่ยอม เพราะว่าตอนนี้ พระเจ้าบอกว่าเรามีอำนาจพอ พระเจ้าที่สถิตอยู่ในเรา พระองค์มีกำลังพอที่จะช่วยเราได้ เมื่อก่อน ก่อนที่เรายังไม่ได้มาเชื่อพระเจ้า  เราไม่มีกำลัง เราเหมือนหมูในอวย หรือเหมือนไก่อยู่ในกำมือ เราขัดขืนมันไม่ได้เลย มันว่าอย่างไร? เราต้องตามนั้น  แต่ ณ ปัจจุบัน เมื่อเราเชื่อวางใจในพระเจ้าแล้ว พระเจ้าบอกว่าเรามีแรงที่จะสู้มัน เราจะไม่ยอมมัน ถ้าโลกนี้ส่งอะไรเข้ามา ฟังแล้ว ข้างในวิญญาณเราจะรู้ว่าอันนี้ ทะแม่งๆ  ไม่ใช่วิถีทางของพระเจ้า  เราปฏิเสธไปเลย การปฏิเสธตรงนี้แหละ คือการจับมันมาลงโทษ

            ยกตัวอย่าง ถ้ามีเพื่อน 2 คน คนหนึ่งชอบมาพูดอะไรไม่รู้เกี่ยวกับบุคคลที่ 3 ที่มันไม่ดีให้เราฟัง ฟังบ่อยๆ พอฟังมากๆ เราจะเอนเอียงไปตามที่เขาบอก แต่ว่าถ้าเรายืนมั่นอยู่  ไม่ว่าคนนั้นจะมาเสี้ยมอย่างไร? เรามีตามอง เรามีสติปัญญาที่จะพินิจพิจารณาว่าบุคคลที่ 3 ที่คนนี้มาเล่าให้เราฟัง เขามีลักษณะชีวิตแบบไหน? เราดูออก เป็นเพื่อนเหมือนกัน เรารู้ว่า …

            “คนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอพูด ฉันจะไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของเธอ ที่จะทำให้ฉัน เขี่ยให้ฉันผิดใจกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง”

            นี่คือลักษณะเดียวกัน คือเราไม่ยอม เราไม่ทำตามมัน แล้วถ้าเราไม่ยอมบ่อยๆ เพื่อนคนนี้ ที่ชอบเสี้ยม เขาจะเลิกเอง เพราะไม่มันเลย  ความรู้สึก …

            “ไม่มันเลย ยุก็ไม่ขึ้น ฉันพูดจนปากฉีกไปถึงรูหู ไม่ขึ้น บอกจะทำให้ผิดใจกับเพื่อนคนนี้ ไม่เห็นผิดใจกันเลย ไม่เอาดีกว่า เหนื่อย”

            เขาก็เลิกรากันไป  ลักษณะเดียวกัน  มารมันไม่มีอำนาจ แต่ว่ามันทำงานผ่านระบบของโลกนี้  พยายามส่งข้อมูลเข้ามาในความคิดของพวกเราผู้เชื่อ  ถ้าเราอือออตามมันปุ๊บ มันได้ใจ  อือออได้ครั้งแรก มันจะมาอีกครั้งและจะส่งข้อมูลมาเรื่อยๆ  แล้วเราก็ติดกับ เราก็จะทำตามมัน  แต่ถ้าเราปฏิเสธไม่ยอมมัน …

            “เธอจะพูดอะไร ฉันไม่สนใจ ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ฉันมีจุดยืนของฉัน”

            พอเขาเสี้ยมเราบ่อยๆ แล้วไม่เกิดผลอะไร เราไม่ต้องทำอะไรเลย เราอยู่เฉยๆ  เขาจะเบื่อเอง แล้วเขาก็จะทิ้งเราไป เหมือนที่อาจารย์เปาโลบอกว่าจงต่อสู้ขัดขืนมัน แล้วมันจะทิ้งเราไป วิธีต่อสู้ขัดขืน ไม่ใช่ไป ถือดาบไปฟันมันนะ ไม่ใช่ วิธีต่อสู้ขัดขืน คือ …

            “ฉันไม่สนใจ ฉันไม่ตามเธอ เธออยากจะพูดอะไร เชิญตามสบาย  ฉันไม่แคร์กับสิ่งที่เธอพูดเลย”

            นานๆ เข้า เขาไม่รู้สึกสนุก แต่ถ้าเราตามมัน เดือดเนื้อร้อนใจ สนุก คราวหน้ามีมาใหม่  แล้วก็จะมีมาเรื่อยๆ  นี่คือกลของมาร ถ้าเรารู้กลอุบายของมารปุ๊บ เราก็จะสามารถชนะมันได้ คือตัวเราเองจริงๆ เราอยู่นิ่งๆ แหละ เฉยๆ  พระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ในเรา พระองค์จะให้กำลังเรา  ให้แค่รู้ว่าลักษณะการทำงานของระบบของโลกนี้ ผ่านทางการเสี้ยมสอนของมารซาตาน ที่พยายามที่จะทำให้เราขัดใจกับพระเจ้า พยายามทำให้เราใช้วิธีการของระบบโลกนี้ ไปดำเนินชีวิต ซึ่งพระเจ้าบอกอย่าไปทำตามนั้น เพราะว่าลักษณะชีวิตใหม่ของเรา ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว ข้อที่ 25 …

        เอเฟซัส 4:25 “เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงทิ้งสิ่งจอมปลอมเสีย และพูดความจริงต่อกัน เพราะเราทั้งปวงล้วนเป็นอวัยวะในกายเดียวกัน”

            ทันทีที่เราเชื่อพระเจ้า ในพระคัมภีร์บอกว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกัน  ไม่ต้องไปทำอะไร มันโดยอัตโนมัติ เพราะว่าทันทีที่เราเชื่อพระเจ้าปุ๊บ พระวิญญาณบริสุทธิ์เข้ามาผ่าตัดวิญญาณของเรา เข้ามาอยู่ในพระเยซูคริสต์ เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ พอเรากับพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกันปุ๊บ ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเยซูคริสต์ทรงเป็นศีรษะ และผู้เชื่อทุกคน ใครก็ตามที่ตัดสินใจ เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ทั่วโลกใบนี้  เขาเป็นอวัยวะเดียวกันกับเรา เอเมน เขาเป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา โดยอัตโนมัติ แล้วเราก็รักเขาโดยอัตโนมัติ ที่อาทิตย์ที่แล้วเราบอก เรารักเขาเลย  ไม่มีเหตุผล เพราะพระเจ้าบอกว่าพระองค์เป็นความรัก ความรักของพระเจ้าอยู่ในเรา เมื่อความรักอยู่ในเขาด้วย เขาเป็นความรัก เราก็เป็นความรัก เราก็รักเขา เขาก็รักเราเลยเช่นกัน

            ฉะนั้น ตรงนี้ พระเจ้าบอกเราว่าเราทุกคนเป็นอวัยวะเดียวกันในพระกายของพระคริสต์ แต่ว่าพระเจ้าจะทรงเลือกแต่ละคนให้เป็นอวัยวะชิ้นส่วนไหนในร่างกายของพระคริสต์นี้ แล้วแต่พระองค์เลย ตามน้ำพระทัย ก็คือพระเจ้าจะให้ใครเป็นหู ตา จมูก ลิ้น กาย ปาก เป็นเส้นผม  เป็นคิ้ว พระเจ้าเป็นผู้เลือก แล้วพระเจ้าจะให้ใครเป็นหัวใจ ตับ ไต ไส้ พุง พระเจ้าก็เป็นผู้เลือกอีก เมื่อพระเจ้าเลือกปุ๊บ พระเจ้าก็ใส่ความสามารถ ไม่ใช่เลือกมาโชว์เฉยๆ เลือกปุ๊บ พระเจ้าใส่ความสามารถ เราจะเห็นว่าอวัยวะในร่างกายของมนุษย์ แต่ละชิ้นส่วนมีหน้าที่ของมัน  และมีความสามารถพิเศษของมันด้วย  ซึ่งแต่ละอวัยวะจะทำงานตามความเหมาะสม เมื่อทำงานตามความเหมาะสมปุ๊บ ร่างกายนั้น ก็จะแข็งแรง นี่คือหลักการทั่วไป

            ฉะนั้น พระเยซูคริสต์ก็บอกว่าพวกเราต่างเป็นอวัยวะเดียวกัน  เมื่อเราเป็นอวัยวะเดียวกันปุ๊บ ให้เราทิ้งสิ่งจอมปลอม ก็คืออย่าพูดอะไรที่มันไม่เป็นไปตามความจริงของถ้อยคำของพระเจ้า นึกออกไหม? ถ้าความจริงของพระเจ้าบอกว่าเราเป็นอิสระแล้ว เราอย่าพยายามไปพูดให้ผู้เชื่อมีความรู้สึกว่า …

            “ตอนนี้ฉันยังอยู่ในพันธนาการอยู่เลย ฉันไม่เห็นอิสระเลย”

            อันนั้นเท่ากับเรากำลังโกหกพระกายของพระคริสต์ ถ้าเราโกหกพระกายของพระคริสต์ ก็เท่ากับเราโกหกตัวเองแหละ เพราะเราอยู่ร่างกายเดียวกัน ซึ่งอาจารย์เปาโลบอกอันนี้อย่าทำ

        เอเฟซัส 4:26 “ในยามโกรธ อย่ากระทำบาป” อย่าให้ถึงดวงอาทิตย์ตกแล้วท่านยังโกรธอยู่”

            จะเล่าให้ฟัง สมัยก่อนดิฉันเข้าใจว่าถ้อยคำตรงนี้ อาจารย์เปาโลสอน …

            “เธอโกรธใครนะ ตะวันตกดิน รีบๆ หายโกรธนะ  ไม่อย่างนั้น มันจะมีปัญหา”

            เราก็เข้าใจว่ามันต้องรีบๆ อะไรประมาณนั้น คือเป็นคริสเตียนโกรธได้นะ  ไม่ใช่โกรธไม่ได้  เรายังเป็นมนุษย์อยู่ แล้วเรายังอยู่ในเนื้อหนังอยู่ เราโกรธได้ แต่พี่น้องลองคิดดูว่าการโกรธนานๆ มันมีประโยชน์สำหรับร่างกายเราไหม? อาจารย์เปาโลบอก …

            “ท่านทำสิ่งสารพัดได้ ไม่มีใครห้ามหรอก แต่มันมีประโยชน์ไหม?”

            มาคิดแค่นี้นะ  ถ้าทำแล้วไม่มีประโยชน์ ทำไปทำไม?  แค่นี้เอง มันง่ายๆ ถ้าทำแล้วมันไม่มีประโยชน์ ทำไปทำไม ทำแล้ว ทำให้คนอื่นเดือดร้อนไหม? ถ้าคนอื่นไม่เดือดร้อน  แล้วทำให้ตัวเองเดือดร้อนไหม? เวลาโกรธตัวเองเดือดร้อนนะ มันไม่มีความสุขเลย

            ดิฉันเคยโกรธ โกรธมากด้วย คนอาจจะคิดว่าดิฉันเกิดมา สงสัยโกรธไม่เป็น หัวเราะตลอดเวลา โกรธเป็นนะคะ โกรธแล้วมันไม่ได้มีความสุข  คือตัวเราเองไม่มีความสุขจริงๆ แล้วพอโกรธนานๆ เราก็นั่งคิดโกรธทำไม? โกรธไปไม่เห็นมีประโยชน์อะไรเลย เลิกโกรธดีกว่า อะไรประมาณนี้

            แล้วเวลาเราโกรธ ถ้าโกรธแล้ว ในพระคัมภีร์บอกอย่าทำบาป เพราะความโกรธตรงนี้ มันจะนำเรา  พอเราโกรธ เรากำลังเปิดประตูให้กับมารมันมาทำงาน หรือระบบโลกนี้เข้ามาทำงานได้ มันสามารถทำ เอาความโกรธตรงนี้ของเรานี่แหละ ให้เราไปทำสิ่งที่มันไม่ดี พอโกรธปุ๊บ ร้อยแปดพันเก้าในสมองเราก็คิดแล้ว คิดชั่ว ความชั่วมันมาเลย แต่ว่าถ้าเราจมปลัก ให้มันอยู่ตรงนี้ เราก็ทำร้ายตัวเอง มันไม่ได้มีผลอะไรกับคนอื่นเลยนะ มันทำร้ายตัวเราเอง แทนที่เราจะมีความสุขในทั้งวันนี้  เราไปโกรธซะแล้ว ตั้งแต่เช้าจรดเย็น เรายังไม่หายโกรธเลย ความสุขที่มันควรจะมี มันหายไป แค่นั้นเอง  แล้วพระเจ้าก็ไม่อยากให้เรา อยู่บนโลกนี้ มันก็ทุกข์อยู่แล้ว แล้วยังจะไปทำตัวเองให้ทุกข์มากกว่านี้ เพื่ออะไร? มันไม่มีประโยชน์อะไร? อาจารย์เปาโลก็สอนอย่างนี้ มันเป็นประโยชน์สำหรับเรานั่นแหละ ไม่เกี่ยวอะไรกับใครเลย

        เอเฟซัส 4:27 “และอย่าให้โอกาสแก่มาร”

            นี่คือเหตุผล โกรธเยอะๆ เราก็ให้โอกาสมารที่จะทำให้เราคิดตามมัน ทำตามมัน โกรธเยอะๆ เดี๋ยวเราคิดแล้ว แค้นนี้ต้องชำระ  เดี๋ยวไปจัดการสักหน่อย ดูแล้วหมั่นไส้ พอโกรธเยอะ ความคิดมันมาทุกอย่างเลย แล้วเราก็วางแผนในสมองแล้ว ถ้าเจอคราวหน้า เราจะเอาไม้ไปตีหัว ให้เข็ดเลย หัวร้างข้างแตกไปเลย มันก็คิดได้เรื่อยเปื่อย ไปเรื่อย

            ถามว่าที่ในพระคัมภีร์ข้อนี้ อาจารย์เปาโลพูดกับใคร? ไม่ได้พูดกับคนไม่เชื่อ พูดกับผู้เชื่อ แล้วเราก็จะห๊า! ผู้เชื่อยังมีพฤติกรรมแบบนี้อยู่หรือ? มันยังมี ผู้เชื่อยังสามารถมีพฤติกรรมแบบนี้ได้ ถ้าเรายอมให้อิทธิพลของความบาปบนโลกใบนี้มาโน้มนำเรา ทำให้เราเกิดอาการแบบนี้ตามมัน ซึ่งพระเจ้าบอกตอนนี้ข้างในเราเป็นความดีงาม เราเป็นความรัก ความรักสามารถลบล้างความผิดมากมายได้ ถ้าเรารับรู้ว่าตอนนี้เราเป็นความรัก ความรักสามารถทำให้ระงับความโกรธที่มันอยู่ในใจของเราได้ มันได้จริงๆ

            ฉะนั้น ผู้เชื่อทุกคนอย่าเปิดโอกาสให้มาร แต่ถ้าเราเปิดโอกาสไปแล้ว ทำอย่างไร? ลุกขึ้นมาสิ แค่นั้นเอง เปิดไปแล้ว เจ็บไปแล้ว ทุกข์ร้อนไปแล้ว ก็ลุกขึ้นมาเริ่มต้นใหม่กับพระเจ้า มันไม่มีผลอะไรกับวิญญาณของท่าน ชัดเจนนะ อีกครั้งหนึ่ง จะย้ำไม่มีผลอะไรกับวิญญาณของท่าน แต่มีผลกับการดำเนินชีวิตที่อยู่บนโลกใบนี้ ท่านอยากจะสุขมาก หรือทุกข์มากแล้วแต่ เรามีสิทธิ์เลือก ถ้าเราอยากจะทุกข์มาก ก็ไปหาเรื่องคนเยอะๆ เดี๋ยวเราทุกข์เองนั่นแหละใช่ไหม? แต่ถ้าเราอยากจะสุขมาก อยู่อย่างสงบนะ ในพระคัมภีร์บอกว่าไม่ว่าอะไรก็ตาม ที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสงบกับคนทั้งปวง แค่นั้นเอง

            วิธีอยู่อย่างสงบ มันขึ้นอยู่กับเรา เราจะทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ก็ได้ หรือเราจะทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ก็ได้ นึกออกไหม?  เราสามารถทำได้ด้วยตัวของเราเอง พระเจ้าจะให้กำลังเรา

        เอเฟซัส 4:28 “ผู้ที่เคยลักขโมยก็อย่าลักขโมยอีก แต่จงทำงานใช้มือของตนกระทำ สิ่งที่มีประโยชน์ เผื่อจะมีอะไรแบ่งปันให้คนขัดสน”

            คริสเตียนยังขโมยได้ไหม? มีเนอะ ความเคยชินเก่าที่มันติดตัวมา อาจารย์เปาโลก็สอนว่า … คำว่า “สอน” หมายความว่าคนนั้นกลับใจใหม่ บังเกิดใหม่มาเชื่อพระเจ้าแล้วนะ จากนั้น อาจารย์เปาโลค่อยมาสอนว่าหลังจากที่เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราควรจะประพฤติ ปฏิบัติอย่างไร? ให้สมกับการเป็นลูกพระเจ้า สมฐานะเป็นราชบุตร ราชธิดาของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด นี่คือวิธีการ เชื่อก่อน แล้วค่อยมาสอนให้ทำ อาจารย์เปาโลตรงนี้ ก็เลยสอน

            คนที่มาเชื่อพระเจ้าก่อนหน้านั้น สมมติ อย่างโจรบนไม้กางเขน  เขาเป็นโจรอยู่ เขากลับใจมาเชื่อพระเจ้า แต่เขาไม่ได้อยู่นาน เชื่อปุ๊บ เขาก็ตาย ไปอยู่กับพระเจ้าเลย …

            “วันนี้ท่านจะได้อยู่ในบรมสุขเกษมกับเรา”

            แต่ถ้าสมมติโจรคนนี้ เขากลับใจใหม่ แล้วเขายังไม่ได้ตาย เขายังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ถ้อยคำตรงนี้ พระเจ้าก็จะสอนเขา  อาจารย์เปาโลก็จะสอนเขาว่า …

            “ต่อแต่นี้ไป เป็นลูกพระเจ้าแล้วนะ อย่าเป็นโจรอีกนะ แล้วค่อยๆ พัฒนาปรับปรุง”

            คนที่เป็นโจรอยู่ในคุก พอหลังจากที่กลับใจเชื่อพระเจ้า เขากลับตัวกลับใจ เขาทำคุณงามความดีในคุก แล้วเขาก็จะได้รับการลดหย่อนผ่อนโทษ นี่คือปกติ ไม่ได้หมายความว่าพอเรามาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ   เป็นโจร  ติดคุกอยู่  พระเจ้าก็เสกให้เราไม่ต้องติดคุกเลย  กลับบ้านเลย  มันไม่ใช่   คือแต่ละคนต้องรับผลในสิ่งที่ตัวเองทำ  นั่นคือในถ้อยคำพระเจ้าบอกเราชัดเจน   แล้วอาจารย์เปาโลบอกว่า …

            “เมื่อก่อนนะ ก่อนที่เธอมาเชื่อพระเจ้า เธอเคยขโมย ตอนนี้มาเชื่อพระเจ้าแล้ว เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว กลับใจใหม่แล้ว ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง แก้ไขตัวเองนะ ก็อย่าไปขโมยอีกนะ”

            แต่ว่าสอนอย่างนี้ บางทีความเคยชิน  มันก็ไปขโมยอีก จริงไหม? แต่เชื่อเถอะ ขโมยคนนี้จะขโมยน้อยลงๆ จนเขาเลิกขโมย  แล้วเขาก็จะไปทำสิ่งที่ดี เพื่อช่วยเหลือคนอื่น นี่คือลักษณะการเปลี่ยนแปลงความคิดจิตใจใหม่ของผู้ที่เชื่อและวางใจในพระองค์

        เอเฟซัส 4:29 “อย่าหลุดปากเอ่ยสิ่งที่ไม่สมควร แต่จงกล่าววาจาอันเป็นประโยชน์ เพื่อสร้างเสริมผู้อื่นขึ้น  ตามความจำเป็นของเขา  จะได้เป็นผลดีแก่ผู้ฟัง”

            พอเราเป็นลูกพระเจ้าแล้ว อาจารย์เปาโลก็ให้เราฝึกฝนพัฒนา ก่อนที่เราจะพูด ให้เราคิด คิดก่อนพูด แล้วเราคิด หมายความว่าถ้าประโยคที่เราจะพูด มีประโยชน์กับคนอื่นไหม? ถ้ามีประโยชน์กับคนอื่น เราก็พูด ถ้าพูด แล้วไม่มีประโยชน์อะไร? ไม่เกี่ยวกับใครเลย? เราก็ไม่ต้องพูด แล้วเวลาเราไม่พูด คนก็ไม่ได้ว่าเราเป็นใบ้หรอก แต่ถ้าเราพูดในสิ่งที่ไม่เหมาะสม ไม่สมควรพูด มันก็ทำให้คนที่ได้ยินได้ฟัง ระคายเคือง ไม่ได้เกิดผลดีอะไรกับผู้ที่ได้ยินได้ฟังเลย

            ฉะนั้น ตรงนี้ พระเจ้าก็จะค่อยๆ ฝึกฝนเรา สอนเรา ให้เรารู้จักยั้งคิด รู้จักที่จะพินิจพิจารณา รู้จักที่จะอดทน ยับยั้งชั่งใจว่าก่อนที่เราจะพูดอะไร? เราคำนวณก่อน  มาดูก่อนว่าที่เราพูดมันโอเคไหม? ถ้าไม่โอเค อย่าพูดดีกว่า พูดไป ก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรกับใคร? เก็บไว้แล้วกัน ซึ่งไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะทำได้ ดิฉันเหมือนกัน บางทีดิฉันก็พูดก่อนคิดนั่นแหละ มันความเคยชินของเราเก่าๆ  หลายครั้งเราพูดออกไป เราเสียใจ ไม่น่าพูดเลย พูดทำไม? พูดแล้วทำให้คนนี้เขาเสียใจ เราก็เสียใจเหมือนกัน  ถ้าเราพูดแล้วทำให้คนอื่นเสียใจ ข้างในเราเสียใจมากกว่า แต่ว่าเมื่อเราพูดไปแล้ว มันเก็บกลับมาไม่ได้ เราก็รับผล ผลมันเกิดขึ้นทันตาเลย ข้างในเราไม่สบายใจ เราเสียใจ เราไม่มีสันติสุข นี่คือผลที่มันเกิดขึ้นทันทีเลย

        เอเฟซัส 4:30 “และอย่าทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าเสียพระทัย โดยพระวิญญาณนี้ทรงประทับตราท่านแล้ว สำหรับวันแห่งการทรงไถ่ให้รอด”

            พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงประทับตราเราแล้ว ทันทีที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระวิญญาณบริสุทธิ์เข้ามาอยู่ในเรา

            การทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เสียพระทัย คืออะไร? คือเราไม่ยอมทำตามพระวิญญาณ เมื่อเราไม่ยอมทำตามพระวิญญาณ พระเจ้าเสียใจ พระเจ้าอยากให้เราทำตาม เพื่ออะไร? ไม่ใช่พระเจ้าอยากให้ทุกคนต้องเชื่อฟังฉัน ไม่ใช่ แต่ถ้าเราเชื่อฟัง ทำตามพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า มันจะเป็นผลดี สำหรับเราเอง ฉะนั้น ถ้าเรายอมให้โลกนี้ โน้มนำเรา ให้ทำตามระบบของโลกใบนี้  เราก็ทำให้พระวิญญาณเสียพระทัย  ฉะนั้น อาจารย์เปาโลก็บอกอย่าทำให้พระวิญญาณเสียพระทัย  คำนี้ เป็นการเสนอแนะ ไม่ได้เป็นข้อบังคับ เสนอแนะว่าอย่าทำ แต่ถ้าเผลอทำ มันเป็นอะไรไหม? ไม่มีผลกับวิญญาณของเรา เหมือนเดิม แต่ว่าข้างในเรา ขาดสันติสุขไง เห็นไหม?  เราทำออกไปปุ๊บ  ทันที เรารู้แหละ เพราะพระวิญญาณที่อยู่ในเรา จะบอกเราเอง

        เอเฟซัส 4:31 “จงขจัดความขมขื่นทั้งสิ้น  ความเกรี้ยวกราด  และความโกรธแค้น การทะเลาะ  และการนินทาว่าร้าย  พร้อมทั้งการมุ่งร้ายทุกรูปแบบ”

            อันนี้เป็นความเคยชินเดิม ก่อนที่เรามาเชื่อพระเจ้า มันจะมีโอกาสตามเรามา  แต่อาจารย์เปาโลบอกว่า ณ เวลานี้ เราเชื่อพระเจ้าแล้ว เราก็เอาพวกนี้ทิ้งไป เหมือนในหนังสือโครินธ์บอกว่า …

            “เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายอยู่ในพระคริสต์ ท่านเป็นผู้ที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งเก่าๆ ก็ล่วงไป สิ่งใหม่เข้ามาแทนที่”

            สิ่งเก่า คือความเคยชินเก่าๆ ที่มันยังติดเรามา มันจะค่อยๆ ล่วงไป มันจะค่อยๆ หายไป ค่อยๆ หลุดไป สิ่งใหม่เข้ามาแทนที่  คือความเป็นจริงในธรรมชาติใหม่ที่พระเจ้าให้กับเรา มันเข้ามาแทนที่เรื่อยๆ มากขึ้นๆ เหมือนเราเทน้ำเข้าไปในขวด ถ้าร่างกายเราเป็นขวดน้ำขวดหนึ่ง แล้วเราบังเกิดใหม่แล้วจริงๆ ร่างกายเราถูกชำระให้บริสุทธิ์ หมดจดเรียบร้อยไปแล้ว  แต่ความเป็นจริง คือความคิดเดิมของเรายังอยู่

            ความคิดเดิมของเราเหมือนอยู่ในขวดนี้อยู่ ความคิดเดิมเรา มีกี่เปอร์เซ็นต์ สมมติว่าพอเราได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ ความคิดเดิมเรายังมี 50/50 ก็เหมือนขวดนี้ มีน้ำโคลนอยู่ 50%  แล้ววิธีไล่น้ำโคลนออกไปจากขวด ก็คือเอาน้ำสะอาดใส่เข้าไป เพื่อไล่น้ำสกปรกออกไป มันจะค่อยๆ ถูกนำออกไป ออกไปจนมันใสขึ้นๆ

            เมื่อเรารับรู้ความจริงของพระเจ้ามากขึ้นเท่าไร? ร่างกายของเรา ก็จะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ได้มากขึ้นเท่านั้น  เราจะทำให้พระเจ้า พระวิญญาณบริสุทธิ์เสียพระทัยน้อยลงเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามบอกเหมือนเดิม ขณะที่เราดำเนินชิวีตอยู่บนโลกใบนี้  เราก็ยังคงมีโอกาสทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เสียใจ เหมือนเดิม แต่ว่าพี่น้องไม่ต้องเอาประเด็นตรงนี้มาเป็นหลัก แล้วก็มาทุกข์ใจ  ไม่ต้อง ถ้าเผลอทำไป ก็ลุกขึ้นมาใหม่  เริ่มต้นใหม่กับพระเจ้าได้ทุกวัน ความรักมั่นคงของพระเจ้าใหม่ สดเสมอ อยู่ทุกเช้าวันใหม่  พระเจ้าให้กับพวกเรา

        เอเฟซัส 4:32 “จงเมตตาและสงสาร   เห็นใจกันและกัน   ให้อภัยต่อกัน   เหมือนที่พระเจ้าทรงอภัยท่านในพระคริสต์”

            ให้เราให้อภัยให้แก่กันเหมือนกับพระเจ้าให้กับเรา ใครทำก่อน? พระเจ้าอภัยให้เราก่อน หลังจากนั้น พระเจ้าก็แนะนำนะ ไม่ใช่บังคับ แนะนำว่า …

            “ให้อภัยคนอื่นเถอะ เหมือนฉันให้อภัยเธอแล้วไง เธอก็ให้อภัยคนอื่นเถิด”

            แต่ว่าถ้าเรายังให้อภัยไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร ค่อยๆ ฝึกฝน ค่อยๆ พัฒนา ค่อยๆ รับรู้ความจริง แล้วเดี๋ยวเราจะให้อภัยได้เอง เรื่องนี้เป็นเรื่องอัตโนมัติ เหมือนกับพระเจ้าบอกว่าให้ท่านทั้งหลายรักซึ่งกันและกัน เหมือนที่เราได้รักท่านแล้ว ความรักพระเจ้าใส่เข้ามาก่อน แล้วพระเจ้าก็สอนเราว่าให้เอาความรักตรงนี้แหละไปให้กับคนอื่น ก็คืออย่างที่บอก เราไม่ต้องทำอะไรเลย คือวัตถุดิบ พระเจ้าเตรียมให้เราหมดแล้ว มีพร้อมใช้ตลอดเวลา  อยู่ตรงที่ว่าพวกเราผู้เชื่อจะหยิบมันไปใช้ไหม?  แค่นั้นเอง ถ้าเราค่อยๆ หยิบทีละนิดทีละหน่อย  ทีละวันไปใช้ ความรักตรงนี้ ความเป็นเหมือนพระเจ้า มันจะค่อยๆ เริ่มมากขึ้นๆ ทุกวันๆ เอเมน พระเจ้าอวยพรค่ะ

*****************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            พระเยซูประกาศว่า … “เราเป็นอาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิว และผู้ที่วางใจในเรา จะไม่กระหายอีกเลย”

            ยอห์น 6:32-35 … “32 พระเยซูก็ตรัสกับเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่ามิใช่โมเสสที่ให้อาหารจากสวรรค์นั้นแก่ท่าน  แต่พระบิดาของเราประทานอาหารแท้ ซึ่งมาจากสวรรค์ ให้แก่ท่านทั้งหลาย 33 เพราะว่าอาหารของพระเจ้านั้น คือท่านที่ลงมาจากสวรรค์ และประทานชีวิตให้แก่โลก” 34 เขาทั้งหลายจึงทูลพระองค์ว่า  “ท่านเจ้าข้า โปรดให้อาหารนั้นแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายเสมอไปเถิด” 35 พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราเป็นอาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิว และผู้ที่วางใจในเรา จะไม่กระหายอีกเลย”

            ถ้อยคำนี้พระเยซูกำลังเล็งถึงผู้ที่จะเปิดใจยอมรับพระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด และได้รับการบัพติศมาในวิญญาณเข้าร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์

            เปรียบเสมือนต้องกินเลือดและเนื้อของพระองค์ พระเยซูทรงทำมหาสนิทกับเหล่าสาวกพระเยซูบอกว่าขนมปังเล็งถึงพระกายของพระองค์ที่ต้องแตกหัก  น้ำองุ่นเล็งถึงเลือดของพระองค์ที่หลั่งออก เพื่อชำระเราให้บริสุทธิ์

            พระเยซูทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต ชีวิตของพระเยซูที่เรียกว่าชีวิตนิรันดร์ ที่ได้มาจากพระเจ้า ตอนที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตายในวันที่สาม พระเจ้าทรงประทานชีวิตนิรันดร์คืนให้พระเยซู และพระเยซูทรงแบ่งชีวิตนิรันดร์ให้พวกเรา (ผู้เชื่อ)

            ชีวิตนิรันดร์มีอยู่ที่เดียว คือมีในพระเจ้าเท่านั้น คุณสมบัติของชีวิตนิรันดร์ ก็คือ …

                        – เป็นแสงสว่าง

                        – เป็นความรัก

                        – เป็นการให้อภัย

                        – เป็นความอดทน

                        – เป็นฤทธิ์เดช

                        – เป็นความบริสุทธิ์

                        – เป็นความสะอาด ไร้เดียงสา

                        – เป็นอะไรที่ดีงามเยอะแยะไปหมด

            รวมทั้งหมดนี้ เรียกว่า “ชีวิตนิรันดร์”

            พระเยซูบอกว่ามากินพระองค์ จะได้อิ่มสบาย หายเหนื่อยเป็นสุข หายหิว มนุษย์หิวกระหายหาพระเจ้า เมื่อเราเชื่อมต่อกับชีวิตของพระเยซูคริสต์แล้ว เราก็จะเลิกแสวงหาอีกต่อไป เพราะเราพบแล้ว เราได้รับความครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว ผ่านทางความเชื่อในสิ่งที่พระเยซูคริสต์กระทำบนไม้กางเขน เราได้บัพติศมาเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูแล้ว

            พระเยซูคริสต์อยู่ในเราแล้ว  เราเป็นชีวิตนิรันดร์เหมือนพระเยซู เรียบร้อยไปแล้ว ขอบคุณพระเจ้า  พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1426

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  23  กรกฎาคม  2023

เรื่อง “หนังสือเอเฟซัส” ตอน 28

โดย วราพร  คงล้วน

            วันนี้เรามาต่อในหนังสือเอเฟซัส เรายังอยู่ในเอเฟซัส บทที่ 4 ต่อข้อที่ 15 คราวที่แล้วเราจบลงที่ข้อที่ 14 บอกว่า …

        เอเฟซัส 4:14 “เมื่อนั้นเราจะไม่เป็นทารกอีกต่อไป ถูกกระแสซัดไปซัดมา ถูกพัดไปทางโน้นทางนี้ โดยลมปากแห่งคำสอน และโดยกลลวงอันฉ้อฉลแยบยลของมนุษย์”

            พูดถึงของประทานที่พระเจ้าได้ทรงประทานให้กับพวกเราทุกๆ คน เพื่อที่จะสอนเราให้สามารถเข้าใจถึงความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า เพื่อเราจะได้เจริญเติบโต พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ปุ๊บ เราก็รู้จักแยกแยะ ผิดชอบชั่วดี รู้จักแยกว่าอันนี้เป็นของพระเจ้า อันนี้ไม่ใช่ เราจะได้ไม่แถไปตามที่ใครมาว่าอะไร ใช่ๆๆๆ  แล้วตามเขาไป  เรามาต่อข้อที่ 15 …

        เอเฟซัส 4:15 “แต่โดยการพูดความจริงด้วยความรัก เราจะเติบโตขึ้นในทุกสิ่งสู่พระองค์ผู้เป็นศีรษะคือพระคริสต์”

            “แต่ให้เราพูดความจริงด้วยความรัก” ความรักมีในพวกเราทุกๆ คน ผู้ที่เชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว เมื่อเราบังเกิดใหม่  พระเจ้าทรงเป็นความรัก แล้วเมื่อพระองค์เป็นความรัก พระองค์ผู้นี้แหละ ได้เข้ามาสถิตอยู่ในเรา ฉะนั้น ความรักแบบอากาเป้ แบบพระเจ้า ก็เข้ามาอยู่ในเราด้วย เรากับพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกัน เมื่อเรามีความรักของพระเจ้าปุ๊บ ในข้อนี้ อาจารย์เปาโลบอกว่าให้เราพูดความจริง ด้วยความรัก หลายครั้ง เราเข้าใจว่าคำว่า “พูดความจริง” คืออย่าโกหกกัน

            เวลาเจอหน้ากัน เพื่อนถาม … “กินข้าวหรือยัง?”

            เราเกรงใจ ก็ตอบว่า … “กินแล้วๆ”

            จริงๆ ยังไม่กินหรอก ท้องร้องจ๊อกๆ อย่างนี้เขาเรียกว่าโกหกใช่ไหม? เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเราจะไปโกหกใคร ความจริงตรงนี้ หมายถึงความจริงในพระวจนะของพระเจ้า ความจริงที่พระเยซูคริสต์บอกเราว่าเราเป็นใครแล้วในพระเยซูคริสต์

            ความจริงที่พระเจ้าบอกกับเรา ในถ้อยคำของพระองค์ว่าเมื่อพระเยซูคริสต์ได้กระทำสำเร็จเรียบร้อยบนไม้กางเขน ทุกอย่างได้สำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว ใครก็ตามที่เปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอดแล้ว เขาได้อะไรบ้าง?  เขาเป็นอย่างไร? ณ เวลานี้ สถานะของผู้เชื่อเป็นอย่างไร? นี่คือความจริง

            ฉะนั้น ให้เราพูดความจริง ด้วยความรัก คือพูดความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า พอถ้อยคำของพระเจ้าบอกว่าอย่างไร? เราก็พูดว่า “เอเมน” … เอเมน แปลว่าใช่ เรายอมรับ พระเยซูบอกว่า …

            “ตอนนี้เราสะอาดบริสุทธิ์แล้ว”

            เราก็ … “เอเมน ใช่ เราสะอาดบริสุทธิ์”

            “ตอนนี้ เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว”

            เราก็ … “เอเมน ใช่ ฉันเป็นผู้ชอบธรรม”

            “ตอนนี้เรากับพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว”

            เราก็ … “เอเมน ใช่ ถูกต้อง เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าแล้ว”

            ตอนนี้ผู้เชื่อ เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์เลย พระเจ้าได้เปลี่ยนวิญญาณใหม่ให้กับเรา วิญญาณที่เป็นชีวิตนิรันดร์ ที่เป็นเหมือนพระเจ้าเป๊ะเลย ทั้งหมดที่พูดนี้ ในโลกวิญญาณหมดเลย อย่าไปมองโลกวัตถุ ถ้าเรามองโลกวัตถุ …

            “จริงหรือ? บอกเราสะอาดบริสุทธิ์จริงหรือ? เราชอบธรรม เราดีพร้อมจริงหรือ?  เรายังทำไม่ได้เต็มที่เลย”

            อันนั้น เรื่องของการประพฤติบนโลกใบนี้ แต่ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า  พระเจ้าบอกเราว่าตอนนี้เรา เป็นอย่างนี้จริงๆ เราได้อยู่ในพระคริสต์ แล้วพระคริสต์ได้อยู่ในเรา เรียบร้อยไปแล้ว  เราก็เอเมน นี่คือความจริงหมดเลย แล้วความจริงที่พระเจ้าบอกเรา คือเรามีวิญญาณใหม่เหมือนพระเจ้าไม่พอนะ เรามีความคิดจิตใจ เหมือนพระเจ้าด้วย คือพระเจ้าเปลี่ยนใหม่เลย ณ เวลานี้ แม้ว่าความคิดที่เราอาจจะหลงไปเชื่อตามระบบของโลกนี้  แล้วคิดต่างจากที่มันควรจะเป็น ซึ่งพระเจ้าบอกว่าความคิดตรงนี้ให้เราจับมันให้มั่น แล้วเอามันมาอยู่ที่ถ้อยคำของพระเจ้า เพื่อความคิดของเราจะได้เปลี่ยนแปลงใหม่ ตามในถ้อยคำโรมบอกว่าให้เราได้รับการเปลี่ยนแปลงความคิดจิตใจใหม่ เมื่อความคิดจิตใจเราได้รับการเปลี่ยนแปลง ให้เป็นเหมือนพระเจ้ามากขึ้น  เราก็จะสามารถประพฤติ ปฏิบัติตามถ้อยคำของพระเจ้ามากขึ้น สามารถสำแดงตัวตนจริงๆ ที่ตอนนี้ เราเป็นอยู่ คือความดีงามของพระเจ้า ความรักของพระเจ้า  เป็นแสงสว่าง เป็นเกลือ สามารถสำแดงออกไป ให้ผู้คนได้เห็น อย่างชัดเจน ความจริงตรงนี้

            เราจะเติบโตขึ้นในทุกสิ่ง สู่พระองค์ผู้เป็นศีรษะ ในพระคัมภีร์ตรงนี้  อาจารย์เปาโลกำลังเน้นย้ำ ให้เราเห็นว่าพวกเราทุกคน เป็นอวัยวะในพระกายของพระเยซูคริสต์ โดยมีพระเยซูคริสต์ทรงเป็นศีรษะ

            ที่ต้นๆ ที่บอกว่าพระเจ้าทรงเรียกบางคนเป็นอัครทูต เป็นผู้เผยพระวจนะ เป็นผู้ประกาศข่าวประเสริฐ เป็นศิษยาภิบาลและเป็นอาจารย์ นี่คือส่วนต่างๆ ในร่างกายของพระเยซูคริสต์ โดยมีพระเยซูคริสต์เป็นศีรษะ คือพระองค์ทรงเป็นจุดศูนย์กลางของผู้เชื่อทั้งหมด  ไม่ว่าผู้เชื่อที่อยู่ในคริสตจักรแห่งนี้ คือคริสตจักรอภิสุทธิสถาน หรือผู้เชื่อที่อยู่ในคริสตจักรอื่น หรืออยู่ในประเทศอื่น ไม่ว่าจะเป็นประเทศอะไรก็ตาม ทั่วโลก ทันทีที่เขาเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นผู้ช่วยให้รอดปุ๊บ ในโลกวิญญาณ เรากับเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน เรากับเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน  เรากับเขารักกันเลย โดยอัตโนมัติ โดยที่เราไม่ต้องพยายามไปทำตัวให้รักเขา ในโลกวิญญาณเรารักเลย พระเจ้าบอกว่าพระองค์เป็นความรัก เมื่อเรากับพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกัน พระองค์เป็นความรัก เราก็รักคนอื่นที่เป็นของพระองค์เช่นเดียวกัน ฉะนั้น ตรงนี้ คือความจริงในโลกวิญญาณ ที่เราจำเป็นจะต้องรับรู้ว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกันกับผู้เชื่อทั้งหมดบนโลกใบนี้

            มีจุดหนึ่งที่น่าสังเกตมาก คือเวลาเดินทางออกไปข้างนอก แล้วเราตามรถคันหนึ่งที่มีรูปปลา พี่น้องนึกภาพรูปปลาออกไหม? เป็นสัญลักษณ์ของคริสเตียน พอเราเห็นรถคันข้างหน้าเราติดรูปปลาปุ๊บ ข้างในเรามีความสุข ถามว่าทำไมสุขล่ะ เขาไม่รู้จักกับเรา  เราก็ไม่รู้จักกับเขาด้วย แต่มีความสุข ข้างหน้า คือคริสเตียน เราเป็นพี่น้องกัน คือมันเกิดจากข้างในวิญญาณเราจริงๆ  เห็นปุ๊บ มีความสุขเลย

            หรือเวลาเราไปซื้อของ คุยไปคุยมา อ้าว! คนที่ขายของเป็นคริสเตียน เป็นพี่น้องเรา ดีใจ อยากอุดหนุน อะไรอย่างนี้ มันเป็นเรื่องที่แปลก แต่เป็นเรื่องที่จริงมันเกิดขึ้นจริงๆ กับพวกเรา พอเรารู้จักเรื่องราวความจริงของพระเจ้า เราก็จะไม่แปลกใจเลย เพราะพระเจ้าบอกว่าทันทีที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เราเป็นความรัก เรารักพี่น้องทั้งหมดบนโลกใบนี้ ใครก็ตามที่เป็นลูกของพระเจ้า ที่วางใจในพระเจ้า เขากลับใจใหม่ปุ๊บ เรารักเขาเลย โดยไม่มีเงื่อนไขด้วย แล้วเราก็อยากจะช่วยเหลือ ถ้าสามารถทำอะไรให้กับเขา เราก็อยากทำ

            หรือในขณะเดียวกัน ความรักตรงนี้ ที่อยู่ข้างในเรา  ทำให้เราสามารถเอื้อเฟือเผื่อแผ่ ไม่ใช่เพียงแต่พี่น้องคริสเตียนเท่านั้น กับคนอื่นด้วย  คนที่ไม่ใช่คริสเตียน เวลาเราไป เราก็อยากจะช่วยเหลือ ไม่ว่าความช่วยเหลือนั้นจะเล็กหรือใหญ่  แต่เราก็อยากจะทำ

            สมมติคนกำลังเดินทาง แล้วเขาไม่รู้ว่าเขาควรจะนั่งรถสายไหน? เขาจะไปโน่นมานี่ เราก็มีความรู้สึกว่าเราอยากจะช่วยเขา เราก็แนะนำเขาได้ คือเขาไม่ได้ขอเราเลย แต่เราอยากจะแนะนำ เราเห็นเขาเลิกลักๆ อยู่ที่ป้ายรถเมล์ เราก็จะไปถาม …

            “ขึ้นสายอะไรค่ะ? จะไปไหนค่ะ?”

            อะไรอย่างนี้  แล้วเราก็แนะนำเขาได้ นี่คือส่วนหนึ่งที่มันออกมาเองโดยอัตโนมัติในชีวิตประจำวัน ที่เราทำอยู่ ตรงนี้แหละ คือความจริงที่พระเจ้าบอกเรา ผ่านทางอาจารย์เปาโลว่าเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ ในข้อ 16 …

        เอเฟซัส 4:16 “จากพระองค์ทั่วทั้งกายซึ่งประสาน และยึดเข้าด้วยกัน โดยเส้นเอ็นทุกเส้นนั้นเจริญเติบโต และเสริมสร้างตัวเองขึ้นในความรัก ขณะที่แต่ละส่วนทำหน้าที่ของตน”

            “ทำหน้าที่ของตน” ด้วยความรัก เราคุยกันแล้วใช่ไหม? พระเจ้าทรงประทานของประทานให้แต่ละคนที่แตกต่างกัน แต่ไม่ว่าของประทานที่พระเจ้าให้กับเรา เป็นของประทานที่คนอื่นมองเห็น หรือเป็นของประทานที่คนอื่นดูแล้วยิ่งใหญ่มากเลย อย่างอาจารย์เปาโล พระเจ้าให้ของประทานเยอะมากเลยนะ ไปประกาศกับคนต่างชาติ ไปวางมือรักษาโรค เอาผ้าเช็ดหน้าวางปุ๊บ คนหายโรคเลย อะไรอย่างนี้ แต่ว่างานรับใช้ของอาจารย์เปาโลเขาจะได้รับรางวัลเท่ากับคนๆ หนึ่งที่มาเชื่อใหม่ เพิ่งกลับใจใหม่ เป็นลูกของพระเจ้า เขามีค่าในสายพระเนตรของพระเจ้าเท่ากัน เพราะว่าพระเจ้าเองเป็นผู้ประกอบกิจอยู่ภายในผู้เชื่อทุกๆ คน แล้วพระองค์เป็นผู้จัดสรร ให้แต่ละคนเป็นอะไรก็ได้ ตามชอบพระทัยของพระเจ้าด้วย ไม่ใช่ตามใจเรา

            ถ้าเป็นเรา เราก็อยากเป็นของประทานอะไรสักอย่างหนึ่ง ที่คนเห็น พอมองปุ๊บ เห็นชัดเจนเลย กับของประทานบางอย่างที่มองไม่เห็นเลย แต่พระเจ้าบอกว่าทุกส่วนในร่างกายสำคัญเท่ากัน ตา หู จมูก ใบหน้า เรามองเห็น พอเราเดินมาปุ๊บ เราเห็นเลยหน้า เห็นตัว คนนี้ไม่พิการ มีแขน ขา ครบถ้วนทั้งหมด มีนิ้ว ครบหมด หน้าตาโอเคเลย เรามองเห็น แต่ส่วนที่เรามองไม่เห็น ก็คือตับ ไต ไส้ พุง เส้นเลือด หัวใจ ปอด ม้าม ทุกอย่างมันอยู่ภายในร่างกายเรา แต่ทุกส่วนนี้ เป็นส่วนที่สำคัญ เท่าๆ กันหมด ถ้าสมมติว่าอวัยวะในร่างกายเรา ตับ ไต ไส้ พุง เกิดรวนขึ้นมา

            “ฉันไม่ได้หน้าเลย ไม่มีใครเห็นฉันเลย ฉันทำงานแทบตาย ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่มีใครเห็นเลย ไม่ทำดีกว่า”

            ประท้วง นั่งเฉยๆ ลำไส้ไม่ทำงาน ไม่ลำเรียงอาหารไปเลี้ยง เส้นเลือดไม่ทำงาน ไม่ส่งเลือดสูบฉีดไปที่หัวใจ หรืออะไรต่อมิอะไรรวนไม่ทำงานปุ๊บ ผลที่เกิดมา ก็คือร่างกายของคนๆ นั้น ป่วย นึกภาพออกไหม? เจ็บป่วย รวนขึ้นมา เราก็ไม่สบาย ดังนั้น ในถ้อยคำของพระเจ้าบอกว่าเราทุกคน เป็นอวัยวะทุกชิ้นส่วน ในพระกายของพระคริสต์ ซึ่งถ้าแต่ละชิ้นส่วน ได้ทำงานตามความเหมาะสมแล้ว ร่างกายนี้ ก็จะได้เจริญเติบโตและแข็งแรง โดยมีจุดศูนย์กลางของพวกเราทุกๆ คน อยู่ที่พระเยซูคริสต์ ฉะนั้น พระเยซูคริสต์จะเป็นผู้ขับเคลื่อนทุกอย่างในอวัยวะของพระคริสต์นี้ เพื่อทำงานไปตามความเหมาะสม ในข้อที่ 17 บอกว่า …

        เอเฟซัส 4:17 “ฉะนั้น ข้าพเจ้าขอบอกและยืนยันกับท่านในองค์พระผู้เป็นเจ้าว่าแต่นี้ ไปท่านอย่าดำเนินชีวิตแบบคนต่างชาติอีกเลย ซึ่งคิดแต่สิ่งไร้สาระ”

            ตอนนี้ อาจารย์เปาโลเริ่มมาบอกว่าในเมื่อเราได้บังเกิดใหม่แล้ว เราเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์แล้ว เรามีธรรมชาติใหม่ที่เป็นเหมือนพระองค์เลย เป็นความดีงาม สะอาดบริสุทธิ์ เป็นความรัก ฉะนั้น ต่อแต่นี้ไป เริ่มสอนแล้วนะ เริ่มสอนเรื่องการประพฤติ เราจะสังเกตว่าก่อนหน้าที่เราเชื่อ ต่อให้สอนขนาดไหน เราก็ทำไม่ได้  เราทำไป ก็ผิดไป เราทำไป ก็พลาดไป กำลังไม่พอ ฉะนั้น ตอนที่พระเยซูคริสต์มาประกาศข่าวประเสริฐให้กับคนยิว พระเยซูคริสต์ไม่ได้สอนคนยิวว่าให้ทำอย่างโน้นทำอย่างนี้  แต่บอกอยู่คำเดียวว่าให้แสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน  ก็คือให้มารู้จักพระเจ้าก่อน ให้เขามาอยู่ในพระคริสต์ก่อน  ให้เขามาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าก่อน ต่อจากนี้ไป พระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ข้างในเรา จะขับเคลื่อน ในชีวิตของเรา ต่อจากนี้ไป ก็จะมาสอน

            ก็คือไม่เชิงสอนหรอก แนะนำว่าตอนนี้เราควรจะทำอะไรบ้าง? ตอนนี้ธรรมชาติใหม่ของเรา สถานะใหม่ของเราเป็นอย่างไร? แล้วเราควรจะทำอะไรบ้าง? แต่คำว่า “ควร” ตรงนี้ หมายความว่าเมื่อเราเป็นผู้เชื่อแล้ว ต่อให้เราทำได้แค่ไหน? หรือทำไม่ได้เลย ก็ไม่มีผลกับวิญญาณของเรา  แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือข้างในเราเปลี่ยนแล้ว พอข้างในเราเปลี่ยนแล้ว เราก็อยากจะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า เราไม่อยากที่จะเข้าไปอยู่ในชีวิตเดิม ที่ความเคยชินเดิมอีกต่อไป แต่ความเคยชินเดิมเหล่านี้ไม่มีอำนาจ หรือไม่มีอิทธิพลเหนือเราเลย เราต้องรู้ความจริงตรงนี้ เราไม่ได้อยู่ใต้บังคับของกฎเหล่านี้อีกต่อไป

            ก่อนหน้านั้น ก่อนที่เราจะมาเชื่อพระเจ้า  เราอยู่ภายใต้กฎของความบาปและความตาย เราอยู่ภายใต้อิทธิพลของโลกใบนี้  หลายอย่างเราไม่อยากทำ แต่พอเผลอปุ๊บ เราก็ทำไป แต่พอเรากลับใจใหม่ มาอยู่ในพระคริสต์ปุ๊บ เราไม่ได้อยู่ภายใต้กฎเหล่านี้แล้ว เราสามารถที่จะต่อสู้ ขัดขืนมัน สามารถที่จะบอกว่า …

            “ไม่เอา ฉันไม่ทำตามเธอ”

            ทำได้นะ  แต่ส่วนใหญ่ผู้เชื่อ ไม่เข้าใจเรื่องนี้ แล้วยังคิดว่าเราต้องยอมมันอยู่ แต่ถ้อยคำของพระเจ้าบอกว่าไม่ต้องยอมมัน ตอนนี้ เราดำเนินชีวิตอยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่ในพระวิญญาณ เรามีอิสระเสรีภาพที่จะตัดสินใจ พระเจ้ายังให้เราตัดสินใจอยู่ว่าเราจะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า หรือเราจะทำตามสิ่งล่อลวงบนโลกนี้ ที่ส่งเข้ามา หรือความเคยชินเก่าๆ ที่เราเคยทำ เราสามารถตัดสินใจทำได้ พระเจ้าอนุญาตด้วย แต่ว่าพระองค์ก็ลุ้นกับเรานั่นแหละว่า …

            “ลูกเอ๋ยๆ อย่าไปเดินทางเก่านะ แล้วลูกจะเจ็บตัว”  … เจ็บตัวบนโลกนี้แหละ ไม่ได้เจ็บตัวอะไรในโลกหน้า

            ฉะนั้น เมื่อเราวางใจ เมื่อเราเปิดใจ เมื่อเรากลับใจเชื่อในพระเจ้าแล้ว  เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ก็ให้เราดำเนินชีวิตในพระคริสต์ “ในพระคริสต์” ก็คือพระเยซูคริสต์อยู่ในเรา ดำเนินชีวิตตามที่พระเจ้าบอกเรา

            แล้วเรามาดูว่าลักษณะของคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า ในสมัยก่อน เรายังไม่ได้กลับใจใหม่ มีลักษณะแบบไหน? ในข้อที่ 18

        เอเฟซัส 4:18 “ความเข้าใจของเขามืดมัวไป (เมื่อก่อนเขายังไม่เข้าใจเรื่องของพระเจ้าเลย) และเขาแยกห่างจากชีวิตฝ่ายพระเจ้า เนื่องด้วยความไม่รู้อันเนื่องมาจากจิตใจที่แข็งกระด้างของเขา”

            สมัยก่อนเราก็เป็น ตัวดิฉันเอง ได้ยินเรื่องราวของพระเจ้ามานานมากเลย ตั้งแต่เรียนหนังสือนั่นแหละ มีคนมาคุยเรื่องพระเจ้าให้ฟัง แล้วเพื่อนที่เขาไม่ได้เป็นคริสเตียนนะ  เวลาคริสตมาส เขาก็จะชวนไปโบสถ์ โบสถ์ไหนก็ได้ ก็คือเวลาคริสตมาส โบสถ์ไหน คนเข้ามา เขาก็ต้อนรับหมด เป้าหมายที่ดิฉันกับเพื่อนๆ ไปโบสถ์ เพราะว่าเราอยากจะไปกินอาหารฟรี เพราะวันคริสตมาส อาหารเยอะมาก แล้วของดีๆ ทั้งนั้น  พอถึงปีเราก็ไป แต่ว่าเราไม่ได้สนใจเลยว่าเรื่องของพระเยซูคริสต์เป็นอย่างไร? เพราะถึงเวลากินเสร็จ เขาก็ชวนเราเข้ามาในห้องประชุม เพื่อฟังเรื่องของพระเจ้า เราก็หาเรื่องบ่ายเบี่ยงไป กลับบ้านเถอะ แล้วเราก็ชวนกันกลับบ้าน อะไรประมาณนี้

            แต่ว่าพอถึงวันหนึ่ง เรื่องของพระเจ้าที่ได้ยิน ได้ฟังมาเป็นสิบๆ ปี จนมีครอบครัว มีลูก ก็ยังได้ยินเรื่องพระเจ้าอยู่ พระเจ้าก็เตรียม คือพี่สาวมาเชื่อพระเจ้า แล้วเขาก็คุยเรื่องพระเจ้าให้ฟัง เราก็ต่อต้าน คือต่อต้านสุดฤทธิ์เลย …

            “อย่ามายุ่งกับฉัน ขอความกรุณาอย่ายุ่ง เลิกพูดเรื่องพระเยซูคริสต์ อยากเอาลูกไปโบสถ์ เอาไปเลย อย่ามายุ่งกับฉัน”

            มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ  เพราะว่าข้างในเราต่อต้าน เราเป็นศัตรูกับพระเจ้า เราพยายามที่จะไม่ยอมรับเรื่องราวของพระเจ้า เรากระด้างกระเดื่องกับพระเจ้า จิตใจ ความคิดเรามืดมัวไปหมดเลย อย่าพูดคำว่าพระเยซูคริสต์ ห้ามพูดเด็ดขาด พูดปุ๊บมีเรื่องทะเลาะกัน ทะเลาะกับพี่สาว อย่าพูดๆ

            แล้วเราก็ขอบคุณพระเจ้า ในพระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าตามหาเรา  เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลกนี้ยิ่งนัก ในพระธรรมยอห์น 3:16-18 จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อผู้ที่วางใจในพระบุตรจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์

            พระเจ้ารักมนุษยชาติ พระองค์วางแผนการมาเป็นพันๆ ปี เพื่อที่จะนำมนุษย์ทั้งหมดบนโลกใบนี้ กลับมาหาพระองค์ กลับมาสู่อ้อมแขนของพระองค์ ครอบครัวของพระองค์ ได้เข้ามาสู่ชีวิตนิรันดร์เหมือนเดิม  เหมือนครั้งแรกที่พระเจ้าสร้างอาดัมกับเอวา เข้ามาเสวยสุขกับพระเจ้า แต่มนุษย์ถูกปิด

บังตาใจ ดื้อรั้น กระด้างกระเดื่องกับพระเจ้าตลอดเวลา แต่เราขอบคุณพระเจ้า ที่พระองค์มีความหวังในพวกเราทุกๆ คน ไม่เคยถอดใจเลย พระองค์ก็ส่งคนของพระองค์ คนแล้วคนเล่า ลากยาวมาเป็นยี่สิบปี กว่าที่จะเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด เป็นช่วงเวลายาวนานมาก แต่พระองค์ไม่เคยถอดใจจากเรา

            ถ้าเราเป็นมนุษย์ เราทิ้งไปแล้ว ไม่เอาแล้ว ไม่ตามแล้ว แต่เราขอบคุณพระเจ้า พระองค์ตามเรา พระองค์มองทะลุเข้าไปในวิญญาณของเรา พระองค์รู้จักทุกคนบนโลกใบนี้ รู้ว่าคนนี้ แม้ว่าตอนนี้ ดูเหมือนกระด้างกระเดื่อง แต่ภายในจิตใจ เขาสามารถที่จะรับการฝึกฝนจากพระเจ้า ได้รับการช่วยเหลือจากพระเจ้า แล้วพระองค์ก็เรียกคนๆ นั้น ส่งข้อมูลเรื่องราวของพระเจ้ามาเป็นระยะๆ

            พี่น้องจะสังเกต ก่อนที่เราจะมาเชื่อพระเจ้า เราจะได้ยินข้อมูลของพระเจ้ามาเป็นระยะๆ ถ้าเราต่อต้านมาก ข้อมูลนั้นจะทิ้งห่างไปไกลนิดหนึ่ง ไปดูห่างๆ ก็ได้ แล้วก็ถึงเวลาที่เราได้เปิดใจต้อนรับพระองค์จริงๆ คือวางใจ ยอมรับความช่วยเหลือจากพระเจ้า  เราก็ไม่รู้ว่าวันที่เราเดินออกมารับเชื่อพระเจ้า ใช่วันที่เราเปิดใจจริงหรือเปล่า เราไม่รู้ ในโลกวิญญาณ เราอาจจะเปิดใจไปก่อนหน้านั้น ก็ได้ แค่พฤติกรรมเราว่าวันนี้เราขอเดินออกมารับเชื่อ ก็แล้วกัน แต่ว่าสิ่งที่สำคัญ คือเมื่อเรายอมให้พระเจ้าเข้ามาผ่าตัดวิญญาณของเรา พระองค์ได้ทำขบวนการของพระองค์ ทำให้เราสามารถที่จะบังเกิดใหม่ เข้ามาในอาณาจักรของพระเจ้า

            พอเราบังเกิดใหม่ เข้ามาในอาณาจักรของพระเจ้าปุ๊บ สิ่งที่เปลี่ยนแปลง คือเรารักพระเจ้ามาก  ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น พี่น้องสังเกตไหม? ตอนที่เรามาเชื่อใหม่ๆ เรารักพระเจ้ามาก  เราอยากจะอยู่กับพระเจ้าตลอด 24 ชั่วโมง เรารู้สึกหิวกระหายพระเจ้ามากเลย นี่คือสิ่งที่พระเจ้าทำการงานในวิญญาณของเรา  เพราะว่าพระเจ้าเปลี่ยนวิญญาณใหม่ให้กับเรา เป็นวิญญาณแห่งความรัก

            ในพระคัมภีร์เขียนว่า “จงรักพระเจ้าด้วยสุดจิต สุดใจ สุดกำลัง และสุดความคิดของท่าน”

            ตรงนี้ เราทำเองไม่ได้ ไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถรักพระเจ้าได้ขนาดนี้ จนกว่าคนๆ นั้น ได้เปิดใจยอมให้พระเจ้าเข้ามาทำงานในวิญญาณของเขา เปลี่ยนวิญญาณใหม่ เป็นวิญญาณแห่งความรัก รักพระเจ้าเลย รักแบบสุดจิต สุดใจเลย รักโดยที่เราไม่ต้องพยายามเลย พระเจ้าให้มาเลย เราเคยสงสัยไหมว่าทำไมเรารักพระเจ้าได้ขนาดนี้  ทำไมตั้งแต่เราเปิดใจต้อนรับพระเจ้า เราไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างอื่นเลย เรียกว่าขบวนการอะไร ที่เกี่ยวกับวิญญาณ เราไม่อยากทำแล้ว เพราะว่าวิญญาณเราได้บังเกิดใหม่ เป็นเหมือนพระเจ้าแล้ว เราได้เป็นอิสรภาพเหมือนพระเยซูคริสต์แล้ว เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์แล้ว พวกนี้อยู่ในโลกวิญญาณหมดเลย  เราจึงจำเป็นต้องมาเรียนรู้ความจริงเหล่านี้ ข้อที่ 19 …

        เอเฟซัส 4:19 “เขาปราศจากความยั้งคิดใดๆ ปล่อยตัวตามกามราคะ ลุ่มหลง มัวเมาในความเสื่อมทรามทุกแบบด้วยตัณหาไม่สิ้นสุด”

            นี่คือสภาพ ลักษณะชีวิตของคนที่ยังไม่รู้จักกับพระเจ้าก่อนหน้านั้น  แต่ในพระคัมภีร์พูดถึง ไม่ได้หมายถึงว่าทุกคนเป็นแบบนี้ แต่ว่าสิ่งที่มันสำคัญ ก็คือก่อนที่เราเชื่อพระเจ้า ทุกคนเป็นคนบาป อยู่ในบาป อยู่ในอาดัม วิญญาณเราถูกตัดขาดจากพระเจ้า  วิญญาณเราไม่สามารถมาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าได้เลย  แล้วไม่ว่ามนุษย์คนนั้นจะแสวงหาขนาดไหนก็ตาม  ทำความดีมากขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถที่จะเข้ามาถึงพระเจ้าได้เลย ตามที่พระคัมภีร์บอกไว้  ตามที่พระเยซูคริสต์บอกไว้ว่าถ้าเราคิดที่จะทำดี มาถึงพระเจ้า ได้สวรรค์ คือเราต้องทำดี 100% สอบให้ผ่าน 100% ตลอดเวลา ไม่ว่างเว้น แม้ความคิด ในพระคัมภีร์ พระเยซูบอกแค่คิด ก็บาปแล้ว  แล้วมีใครบ้างที่จะไม่คิด  นั่งอยู่เฉยๆ ก็คิด คิดไปร้อยแปดพันเก้า คิดโน่นคิดนี่ คิดแบบเราควบคุมความคิดไม่ได้ เราจับความคิดให้อยู่นิ่งไม่ได้เลย ต่อให้ตอนนี้เราเชื่อพระเจ้าแล้วก็ตาม ความคิดมันก็วิ่งมาตลอดเวลา ความคิดทั้งจากที่เราเรียนรู้จากถ้อยคำของพระเจ้า ความคิดทั้งจากโลกนี้ส่งเข้ามา จากสื่อต่างๆ ที่เราไปดู มันส่งเข้ามาตลอดเวลา

            ฉะนั้น พอความคิดเหล่านั้นมันมาเยอะๆ เข้า เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะยืนนิ่งๆ แล้วก็ดูว่าความคิดนั้น ใช่มาจากพระเจ้าไหม? ความคิดนั้น ไม่ได้มาจากพระเจ้า เราไม่เอามัน ไปไกลๆ เลย บอกได้นะ

            “ไสหัวแกไป ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไม่ต้องมาโน้มนำฉัน ไม่ต้องมาพยายามทำให้ฉัน เรียกว่าไปทำตามแก ฉันไม่เอา ฉันจะทำตามพระเจ้า”

            แต่ต่อให้เราทำขนาดนี้ มีโอกาสเผลอไหม? มีนะ บางทีเราก็เผลอไปทำตามระบบของโลกนี้ แต่ว่าพระเจ้าผู้อยู่ในเราจะคอยช่วยเหลือเราตลอดเวลา ในข้อที่ 20 บอกว่า …

        เอเฟซัส 4:20 “ส่วนท่านไม่ได้เรียนรู้จักพระคริสต์อย่างนั้น”

            ในข้อที่ 18-19 พูดถึงลักษณะชีวิตของคนที่ไม่มีพระเจ้า ฉะนั้น พอถึงข้อที่ 20 อาจารย์เปาโลบอกว่า “แต่ท่านไม่ได้เรียนรู้จักพระคริสต์อย่างนั้น” แปลว่าเมื่อท่านเข้ามาอยู่ในพระคริสต์แล้ว สิ่งต่างๆ เหล่านี้ ความเคยชินต่างๆ เหล่านี้ มันไม่มีผลอะไรกับชีวิตของท่านเลย ท่านไม่จำเป็นต้องไปทำตามมัน ให้มาเรียนรู้ความจริงในถ้อยคำของพระเจ้าว่า ณ เวลานี้ เราเป็นใครในพระเยซูคริสต์ ลักษณะชีวิตใหม่ของเราเป็นอย่างไร? แล้วเราก็ทำตาม พอเราเรียนรู้เยอะๆ เข้า ก็จะส่งผลออกมาเป็นความดีงาม

            ดูง่ายๆ เลย เด็ก เวลาอยู่กับเรา สมมติว่าลูกเราเล็ก อยู่กับเรา เราก็พยายามพูดคุยเพราะๆ กับเขาใช่ไหม? …

            “สวัสดีครับ? เป็นไงบ้างครับ? วันนี้กินข้าวแล้วหรือยังครับ? อิ่มไหมครับ? วันนี้ไปโรงเรียน คุณครูสอนเรื่องอะไรครับ?”

            เราก็ครับตลอดเวลา พอเราพูดครับปุ๊บ เขาก็ครับตามเรา พอเราไม่ครับ ไปโรงเรียนปุ๊บ มีภาษาแปลกๆ มา พูดจาไม่เพราะมาด้วย ไม่มีหางเสียงด้วย มีแถมมาด้วย แถมมาจากตรงไหน? จากการอยู่ด้วยกันกับคนอื่น แล้วก็ซึมซับเอาส่วนที่เขาพูด สมมติว่าเพื่อนพูดไม่เพราะ ไม่มีหางเสียง ไม่มีคำว่า “ครับ” กลับมาบ้าน  เขาจะพูดตามตรงนั้นเลย  พูดกับเรา เขาจะไม่มีคำว่า “ครับ” แต่ว่าไม่เป็นไร เขาเป็นอย่างนั้น เราก็ใส่เข้าไปใหม่ …

            “เป็นอย่างไรบ้างครับ? ครับด้วยสิครับ”

            เหลนดิฉัน “ครับ” ต้องครับตลอดเวลา “เวลาพูดกับผู้ใหญ่ต้องครับนะครับ” แล้วพอเราครับปุ๊บ เขาก็ครับตาม ถ้าเราไม่ครับ เขาก็ไม่ครับเหมือนกัน ก็คือมันเป็นการซึมซับจากภายนอก

            เราเป็นคริสเตียนเหมือนกัน ถ้าเราไปเสพข่าวข้างนอกเยอะๆ เครียดๆ  เราก็ซึมซับ พอซึมซับมากๆ แทนที่เราจะมีสันติสุขในพระเจ้า พระเจ้าบอกให้เราดำเนินชีวิตในพระวิญญาณ  เราจะมีสันติสุข ไปเสพข่าวเยอะๆ มา เครียดๆ หน้ายุ่งเป็นยุงตีกันเลย ซึ่งมันเกินความจำเป็นของเรา เสพข่าว เสพได้นะ แต่อย่าเยอะไป พอเยอะไป เราเก็บสะสมมาไว้ มันก็ไม่เป็นประโยชน์อะไร สำหรับชีวิตของเราเลย อันนี้แน่นอน เป็นสิ่งที่อาจารย์เปาโลบอกไว้ ข้อที่ 21-23

        เอเฟซัส 4:21-23 “21 แน่ทีเดียว   ท่านได้ฟังเรื่องพระองค์  และรับคำสอนในพระองค์  ตามความจริง  ซึ่งอยู่ในพระเยซู 22 เกี่ยวกับวิถีชีวิตเดิมนั้น ท่านได้รับการสอนให้ทิ้งตัวตนเก่าของท่าน   ซึ่งกำลังถูกทำให้เสื่อมโทรมไป  โดยตัณหาอันล่อลวงของมัน 23 เพื่อรับการสร้างท่าทีความคิดจิตใจขึ้นใหม่”

            การสร้างท่าที ความคิดจิตใจขึ้นใหม่ คือขึ้นอยู่กับเราเข้ามาเรียนรู้ถ้อยคำของพระเจ้า เรียนรู้มากๆ ท่าทีความคิดตรงนี้เราจะเปลี่ยน ถ้าเราเสพสิ่งที่ดีๆ ความคิดตรงนี้เราจะเปลี่ยน เราจะเริ่มคิดตามสิ่งที่ดีๆ ที่เราไปเรียนรู้มา  แต่ถ้าเราไปเรียนรู้สิ่งที่ไม่ดี ความคิดเราก็เปลี่ยนเหมือนกัน  เปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดีเช่นเดียวกัน ข้อที่ 24 …

        เอเฟซัส 4:24 “และเพื่อสวมตัวตนใหม่   ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างขึ้น   ให้เป็นเหมือนพระองค์ ในความชอบธรรมและความบริสุทธิ์ที่แท้จริง”

            สวมตัวตนใหม่ ถ้าเราพูดลักษณะอีกอันหนึ่ง ก็คือความเคยชินเก่าๆ เหมือนกับเสื้อผ้าเก่าที่มันขาดวิ่น ที่มันขาดเป็นรูโบ๋ แล้วเราเผลอ เราลืมไป เราแขวนไว้ที่ราวตากผ้า  ไม่ทิ้ง พอเผลอ เราก็ไปหยิบเอามาใส่ พอใส่แล้ว มันไม่งาม ใครจะไปใส่ผ้าขาดวิ่นออกไปข้างนอก คนดูมา ก็ไม่งาม

            ฉะนั้น อาจารย์เปาโลก็แนะนำเราว่าให้ทิ้งตัวเก่า สิ่งที่มันเคยชินเก่าๆ เหมือนเสื้อผ้าเก่า อย่าเอามาสวม ให้ถอดทิ้งไป แล้วมาสวมเสื้อใหม่ เสื้อใหม่ที่พระเจ้าใส่ให้กับพวกเรา ก็คือเป็นธรรมชาติใหม่ ที่เป็นเหมือนพระเจ้าเลย พอเราสวมเสื้อใหม่ปุ๊บ ออกไปมันสง่างาม ใช่ไหม? ดูดี มีราคา สง่าราศี ดูแล้ว ทุกคนมีความสุข ทำไมคนนี้ถึงน่ารักอะไรขนาดนั้น

            นี่คือสิ่งที่พระเจ้าได้ทำให้กับพวกเราเรียบร้อยไปแล้ว  หลังจากที่เรากลับใจใหม่ เราก็ค่อยๆ มาเรียนรู้ธรรมชาติ ที่เป็นธรรมชาตินิรันดร์ ชีวิตนิรันดร์ ที่เป็นเหมือนพระเยซูคริสต์ว่าเป็นอย่างไร? เพื่อเราจะได้นำเอาธรรมชาตินี้ พอเราเรียนรู้เยอะๆ มันจะออกไปเอง เราไม่ต้องพยายามนะ มันจะออกไปเอง ลักษณะเหมือนเราปลูกต้นไม้  แล้วเราค่อยๆ รดน้ำ พรวนดิน พอถึงฤดูกาลของมัน มันจะออกดอก ออกผล แตกใบ แล้วก็ให้ชื่นชม ลักษณะเดียวกัน ชีวิตคริสเตียนเหมือนกัน รดน้ำ พรวนดิน คือเรารับรู้ความจริงของพระเจ้าว่าตอนนี้เราเป็นอย่างไร? กินอาหารให้ถูกส่วน กินแบบเต็มที่ วิตามินกินหมดเลย  แล้วเราก็แข็งแรง พอแข็งแรง ถึงฤดูกาลของมัน มันก็จะเจริญเติบโตขึ้น มันจะส่งผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ที่อยู่ในเราแล้ว  ไม่ต้องไปหาที่ไหน? ส่งผลออกไป ให้คนอื่นได้สามารถสัมผัส จับต้องได้

            นี่คือสิ่งที่อาจารย์เปาโลบอกไว้ พระเยซูคริสต์ได้ทำงานผ่านทางอาจารย์เปาโล แล้วก็สอนเรา เคล็ดลับที่สำคัญที่สุด คือเราเกิดก่อน แล้วพระเจ้าจะสอนเราทำทีหลัง แต่บางทีเราก็เผลอ เราคิดว่าเราต้องทำ เพื่อเราจะได้เกิด

            การบังเกิดใหม่เข้ามาเป็นลูกของพระเจ้า เราทำเองไม่ได้พระเจ้าเป็นผู้กระทำ เมื่อเราบังเกิดใหม่ เข้ามาเป็นลูกของพระเจ้าปุ๊บ หลังจากนั้นพระเจ้าก็จะค่อยๆ สอนเราว่าเราควรจะทำอะไร? แบบไหน? อย่างไร?

            คำว่า “ควร” หมายความว่าพระเจ้าไม่บังคับเรา พระเจ้าให้เราตัดสินใจว่าเราจะยอมทำตาม ที่พระเจ้าบอกไหม? ยอมตามน้ำพระทัยของพระเจ้าไหม? ถ้าเรายอม พระเจ้ายิ้มแก้มปริเลย ทำไมพระเจ้ายิ้มแก้มปริ พระเจ้าไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเราเลยนะ พี่น้องนึกออกไหม? แต่ที่พระเจ้ายิ้มแก้มปริ เพราะพระเจ้ารู้ว่าถ้าเราทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ ชีวิตเราจะสงบสุข สันติสุขเต็มเปี่ยม เป็นสันติสุขที่จริงๆ ที่พระเจ้าให้กับเรา เรียบร้อยแล้ว มีเต็มเปี่ยม แต่ถ้าเราทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า สันติสุขตรงนี้ มันจะเด้งขึ้นมาให้เราสัมผัส สัมผัสว่ามีความสุขมากเลย เวลาเราทำอะไรตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ข้างในวิญญาณ พระพรมาเต็มที่เลย พระพรแรก คือมีความสุข สุขมากเลย แต่ถ้าเราไม่ยอมทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า เราดื้อ เราจะทำตามการล่อลวงของข้างนอก ทำปุ๊บ เกิดผลเหมือนกันนะ ทุกข์ ความทุกข์มันมาทันทีเลย ข้างในวิญญาณเราจะรู้เองว่าอันนี้ ไม่ใช่ๆ

            เหมือนเราแต่งตัวสวยๆ แล้วโดนรถวิ่งแบบแรงเลย ยิ่งหน้าฝนด้วย ขี้โคลนสาดเต็มตัวเลย โอ้โห! ทุกข์ เราต้องทำอย่างไร? รีบกลับบ้าน ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ให้สะอาดสะอ้าน  แล้วมีความสุข แฮปปี้ นั่นแหละ ภาพเดียวกันในโลกวิญญาณ พระเจ้าอวยพรค่ะ

***********************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            มนุษย์เรา ประกอบด้วย 3 ส่วน คือวิญญาณ  ความคิดจิตใจ  และร่างกาย เพราะฉะนั้น  เนื้อหนังไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตัวเราเลย

            โรม 6:12-14 … “12 เหตุฉะนั้น อย่ายอมให้บาป (มัน)  ครอบงำกาย (ภายนอก) ที่ต้องตายของท่าน  ซึ่งทำให้ต้องเชื่อฟังตัณหาของมัน 13 อย่ายอมยกอวัยวะของท่านให้แก่มัน ให้เป็นเครื่องใช้ในการทำบาป  แต่จงยอมถวายตัวของท่านแด่พระเจ้า  เหมือนหนึ่งคนที่เป็นขึ้นมาจากความตายแล้ว  และจงยอมให้อวัยวะ ต่างๆ ในร่างกายของท่านแด่พระเจ้า  เป็นเครื่องใช้ในการชอบธรรม  14 เพราะว่าบาปมันไม่ได้เป็นเจ้านายที่มีอิทธิพล  ครอบงำท่านทั้งหลาย ด้วยตัณหาของเนื้อหนังต่อไปแล้ว  เพราะว่าท่านทั้งหลายมิได้อยู่ใต้ธรรมบัญญัติ (ไม่ได้เป็นทาสบาปแล้ว) แต่อยู่ใต้พระคุณ (ได้บังเกิดใหม่แล้วในพระเยซูคริสต์)”

            เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่าตามที่มีบันทึกในพระคัมภีร์ มนุษย์เรา ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ …

                        1. “วิญญาณ” (ซึ่งเป็นตัวตนที่แท้จริง)  หรือ “Spirit”

                        2. “ความคิดจิตใจ”  หรือ “Soul”

                        3. “ร่างกาย” หรือ “Body”

            คำว่า “วิญญาณ” หรือ “Spirit” มาจากคำว่า “Pneuma” ในภาษากรีก  ที่แปลว่า “ลมหายใจ” หรือ “อากาศ”

            “ความคิดจิตใจ” หรือ “Soul” มาจากภาษากรีก คำว่า “Su ke” ซึ่งเป็นรากศัพท์ของคำว่า “Psychology”  หมายถึงความคิด หรือความรู้สึกทางจิตใจ

            ส่วน “ร่างกาย” หรือ “Body” ก็คืออวัยวะทุกส่วนที่ประกอบเป็นร่างกายมนุษย์ เป็นร่างกายที่เราใช้  ในขณะที่ยังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  จนกว่าจะถึงวันที่เราได้รับร่างกายใหม่

            มาถึงคำว่า “เนื้อหนัง” หรือ “Flesh” พอใช้คำว่า “เนื้อหนัง” หลายคนเลยเข้าใจผิด คิดว่าเนื้อหนัง หมายถึงร่างกายเรา

            อย่างที่บอกเมื่อกี๊ว่ามนุษย์เรา ประกอบด้วย 3 ส่วน คือวิญญาณ  ความคิดจิตใจ  และร่างกาย

เพราะฉะนั้น  เนื้อหนัง  ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตัวเราเลย

            ถ้าเราเปรียบว่าทั้ง 3 ส่วนของตัวเรา (วิญญาณ  ความคิดจิตใจ และร่างกาย) ประกอบเข้าด้วยกัน   เป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ 1 เครื่อง คือ เป็น “Hardware”

            เนื้อหนัง หรือ “Flesh”  ก็จะเปรียบเสมือน “Software” หรือโปรแกรมภายนอกที่ถูกเขียนขึ้นแล้วใส่เข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ ที่จะเป็นตัวบอกว่า “Hardware” ควรจะทำงานอย่างไร?

            เนื้อหนัง  ก็ทำงานลักษณะเดียวกับ “Software” คือจะเป็นตัวคอยโน้มน้าวความคิดของสมองของเรา  ให้ทำตามมัน ที่เราเรียกว่าตามกิเลสตัณหาของเนื้อหนัง  และตราบใดที่เรายังอยู่ในร่างกายนี้  เจ้าเนื้อหนังตัวนี้  ก็จะทำตัวเป็นปรสิต  หรือกาฝาก แอบซ่อนอยู่ในร่างกายของเรา ซึ่งถ้าเมื่อไหร่ที่เราเผลอ  มันก็จะแสดงตัวออกมา  และมีกำลังสามารถล่อลวงชักจูงให้เราทำตามกิเลสตัณหาของมัน คือทำ สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความต้องการแท้จริงของเราในวิญญาณที่เกิดใหม่แล้ว  ที่มีพระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่ด้วยภายในนั้น  ซึ่งเราเรียกว่าล้มลงในความบาปนั่นเอง

            และวิธีการที่เราจะเอาชนะ เจ้าตัวปรสิตนี้ได้  ก็คือมันเป็น software ใช่มั๊ย เหมือน เวลาที่เราใช้คอมพิวเตอร์ พอซื้อเครื่องใหม่ ก็ต้อง refresh s/w ใหม่ ล้างเอาโปรแกรมเก่าออก  แล้วใส่โปรแกรมใหม่เข้าไปแทนที่ได้ software ดี เครื่องก็ทำงานดีได้ software ไม่ดี  เครื่องก็ทำงานไม่ดี

            Software เก่า  ที่เป็นเนื้อหนัง  ก็คือโปรแกรมเดิมของเรา คือความคิดเดิมๆ  ความประพฤติเดิมๆ   นิสัยเดิมๆ

            วิธีการ ก็คือต้องหมั่นล้างโปรแกรมเนื้อหนังออก  และใส่โปรแกรมใหม่เข้าไปแทนที่โปรแกรมใหม่ ก็คือความจริงในเรื่องข่าวประเสริฐแห่งพระคุณในพระเยซูคริสต์  ที่จะทำให้เราเป็นไท และวิธีล้างโปรแกรมเนื้อหนัง เพื่อลดทอนอิทธิพลกำลังของเจ้าปรสิตนั้น ก็คือการจดจ่อ ความคิดของเราไปที่เบื้องบน  คือความจริงในโลกวิญญาณว่า …

            “เราคริสเตียนเป็นใครในพระเยซูคริสต์”

            พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1425

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  16  กรกฎาคม  2023

เรื่อง “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”

“พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 5

โดย นคร  เวชสุภาพร

            “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15” พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?”  มาตอนที่ 5 แล้ว เรารู้แล้วว่าพระเยซูกำลังพูดกับคนยิว ชนชาติยิว ที่ยังไม่ได้เกิดใหม่ ยังไม่ได้เป็นคริสเตียน ที่พูด เพราะไม่มีมนุษย์ผู้ใดได้บังเกิดใหม่ เป็นคริสเตียนเลยในขณะนั้น สักคนเลย เพราะว่าพระเยซูยังไม่ได้ถูกตรึงบนไม้กางเขน ยังไม่ได้หลั่งพระโลหิต สิ้นพระชนม์ และยังไม่ได้เป็นขึ้นจากความตาย งานของพระองค์ยังไม่สำเร็จเลย

            พระเจ้าได้เลือกชนชาติยิว พวกแรกจากมวลมนุษย์ ที่จะติดต่อกับพระองค์ เพื่อแผนการที่พระองค์วางไว้ เพื่อไถ่มวลมนุษย์ทั้งหมดเลย ทั้งยิวและไม่ใช่ยิว ซึ่งคนที่ไม่ใช่ยิว คนยิวเขาเรียกเราว่าคนต่างชาติ ไถ่ทั้งคนยิวและคนต่างชาติ

            พระเจ้ามองลงมา มนุษย์มีอยู่แค่ 2 พันธุ์เท่านั้นเอง จริงๆ พันธุ์เดียวเท่านั้นแหละ แต่มีอยู่ 2 พวก คือพวกยิวกับพวกต่างชาติ  นี่พระองค์มองมาในโลกวิญญาณ  มีอยู่แค่นี้เอง เป็นมนุษย์เหมือนกันหมด แต่พวกหนึ่งพระองค์เรียกว่าพวกยิว อีกพวกหนึ่งเรียกว่าพวกต่างชาติ จะได้จำแม่นๆ นี่คือพื้นฐาน

            พระองค์ทรงวางแผนการ เพื่อจะช่วยมนุษย์ทั้งหมดให้รอด ก็มีพวกยิว พวกต่างชาติ รอดจากอะไร? รอดจากโทษของความบาป ซึ่งพระองค์ก็เลยประทานบทบัญญัติให้กับชาวยิวถือปฏิบัติตาม เป็นพันธสัญญาแรกก่อน ชาวต่างชาติยังไม่ต้องรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ ซึ่งเราเรียกกันว่าพันธสัญญาเดิม และสัญญากับชาวยิวว่าให้รอ พระองค์จะกระทำพันธสัญญาใหม่ให้ บอกกับชาวยิวว่าให้รอ

            พันธสัญญาใหม่ที่พระองค์บอกให้รอนั้น ก็คือรอพระเยซูคริสต์ พระเมสิยาห์ พระเมษโปดกของพระเจ้า ที่จะมาไถ่มนุษย์ทั้งปวงนั่นเอง สัญญาให้กับชาวยิว แล้วพระองค์ก็ทำตามสัญญาจริงๆ คือพระเยซูมาบังเกิดจริงๆ เลย ซึ่งเรากำลังเรียนอยู่นี้ พระเยซูกำลังประกาศอยู่นี้

            พระเยซูมา เพื่อประกาศปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า และนำของขวัญ คือสวรรค์มาให้กับมนุษย์ทุกคน พระองค์มาประกาศบอกว่าที่พระเจ้าสัญญาไว้ นี่เรามาแล้ว มาเพื่อประกาศ พระเยซูไม่ได้มาสอน ให้คนพยายามทำดี ไม่ได้มาสอนให้ชาวยิวในขณะนั้นทำดี แล้วก็ไม่ได้มาสอนให้มวลมนุษย์ทั้งหมดทำดี เดี๋ยวลองฟังต่อไป ไม่ได้มาบอกให้ชาวยิวว่าพยายามทำดีให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ให้สุดความสามารถเลย แล้วพระเจ้าจะได้เห็นใจ สามารถเข้าสวรรค์ได้ ซึ่งหลายคนคิดเช่นนั้น หลายคน คือทั้งชาวยิวและไม่ใช่ยิว หลายคนก็คิดเช่นนั้นว่าพระเจ้าคงจะทำอย่างนี้มั้ง  แต่พระองค์ไม่ได้มาทำอย่างนั้นเลย เพราะว่าพระองค์มาประกาศ และบอกชาวยิวว่า …

            พระองค์บอกกับชาวยิวอย่างนี้ อาหารที่เป็นมลทิน กินเข้าไป แล้วก็ถ่ายออกมา ไม่เป็นอันตรายหรอก แต่ว่า …

            “แต่พิษจากความบาปและความตาย จากในวิญญาณ ที่เป็นคนบาปและอยู่ในความตาย ในฝ่ายวิญญาณส่งให้ถึงพินาศนิรันดร์ในนรก”

            นี่พระองค์ชี้อย่างนี้แหละ อย่างนี้เรียกว่าสอนหรือประกาศ  ท่านคิดเอาเองก็แล้วกันว่าสอนศีลธรรมหรือประกาศ กำลังชี้ให้เขาเห็นว่าเขาทำไม่ได้  เขาจำเป็นต้องพึ่งพระเจ้า พิษจากความบาปและความตายจากวิญญาณ ที่เป็นอยู่ข้างในท่านมันอันตรายมาก ท่านรักษาตัวท่านเองไม่ได้หรอก พิษตัวนี้จะทำให้ท่านตาย พินาศในนรกนิรันดร์

            นี่คือส่วนหนึ่งในการประกาศข่าวประเสริฐของพระเยซู พระองค์ทรงยกตัวอย่างอย่างนี้เสมอๆ เพื่อชี้ให้เห็นถึงว่าในใจ ในวิญญาณของเขา เป็นหรือมีสภาพเช่นไร? มันสกปรกอยู่ มันเป็นคนบาปและคนตาย มันสกปรก โสโครก เรียกว่าตายทั้งวิญญาณและจิตใจ ช่วยตัวเองไม่ได้ เป็นคนป่วยหนัก

            พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด จากความพินาศ เนื่องจากความบาป  ไม่ใช่เป็นพระผู้สอนบทบัญญัติ หรือศีลธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีงาม  และจำเป็นมาก สำหรับการดำเนินชีวิต บนโลกใบนี้เท่านั้น  เน้นตรงนี้ให้อีกที เพราะว่าบางท่านไม่เข้าใจตรงนี้ นึกว่าพระเยซูไม่ได้มาสอนศีลธรรมหรอก ใช่ แล้วทำไมพระองค์ไม่มาสอนบทบัญญัติ ศีลธรรม พระองค์บอกว่ามันเป็นสิ่งดีงามและจำเป็นในชีวิต  แต่จำเป็นในชีวิตบนโลกใบนี้เท่านั้น มันทำให้เกิดความเสียหาย  หรือเกิดความดีงาม เฉพาะการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ที่จับต้องมองเห็นได้เท่านั้น  แต่ไม่สามารถทำให้ผู้ใดบริสุทธิ์ ดีพร้อม และเกิดผลในโลกวิญญาณ  คือเข้าไปอยู่ในสวรรคสถานได้หลังความตายเลยสักคนหนึ่ง

            เห็นไหม? ไม่ใช่บอกว่าอย่าทำ แต่กำลังบอกว่าอะไรสำคัญกว่า แล้วพระองค์ก็ชี้ให้เห็นว่าเขาจะอยู่ในสวรรค์หลังความตายได้ ต้องพึ่งพา วางใจในพระองค์เอง พระองค์เป็นพระเจ้า พระเมสิยาห์ ที่พระเจ้าได้จัดเตรียมไว้ให้กับท่าน  ที่สัญญาไว้ตั้งแต่บรรพบุรุษ มีทางเดียวเท่านั้น ที่ท่านจะไปสวรรค์ได้ คือมาทางเราเท่านั้น เพราะว่าวิญญาณของท่านและมนุษย์ทุกคนอยู่ในความตาย ความบาป  ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้หรอก ท่านตายอยู่ ท่านจะช่วยเหลือตัวเองได้อย่างไร? ลองคิดตามเหตุผลก็ได้

            อย่างเช่นที่ผมยกตัวอย่างอยู่บ่อยๆ คนหัวใจวาย ช็อคตายไปแล้ว  แล้วเราเอาหนังสือทางด้านสุขภาพ เอา 5 วิธีการในการรักษาหัวใจให้แข็งแรง จะได้ไม่ช็อคตาย มันมีประโยชน์อะไรสำหรับเขา มันมีประโยชน์ตอนเขามีชีวิตอยู่เท่านั้นเอง แต่ตอนนี้วิญญาณเขาตายอยู่ สิ่งที่เขาต้องการ คือเขาต้องการคนมาช่วย  อัศจรรย์ ชุบชีวิตให้เขาเป็นขึ้นมาใหม่  พอเป็นขึ้นมาแล้ว มาสอนเขาทีหลังว่า …

            “ต่อไปนี้นะ ออกกำลังกาย อย่ากินอาหารมันๆ เยอะเกินไป อย่ากินหวานเยอะเกินไปนะ เดี๋ยวเป็นโรคหัวใจ  อย่าคิดมาก อย่าเครียดนะ”

            เขาก็เริ่ม … “ทำอย่างนี้จะได้แข็งแรงเหรอ”

            สิ่งที่เร่งด่วน ก็คือชุบชีวิตให้คนนั้นเป็นขึ้นจากความตายก่อน แล้วค่อยๆ ฝึกสอน ให้เขาทำทีหลัง นั่นแหละ คือสิ่งที่พระเยซูกำลังทำอยู่ 3 ปี ประกาศให้กับชาวยิว

            อีกตัวอย่างหนึ่งที่ยืนยันว่าพระองค์พูดกับชาวยิวเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา ที่เป็นชาวต่างชาติเลย ในบริบทนี้นะ ในช่วง 3 ปีก่อนถูกตรึง 3 ปีที่เดินประกาศ พูดกับชาวยิวเท่านั้น ย้ำอีกทีหนึ่ง ยังไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเราที่เป็นพวกต่างชาติ ที่ไม่ใช่ยิวเลย ดูในลูกา 4:16-21 ที่ผมยกมาเป็นตัวอย่างอีกหนึ่งอัน ในสัปดาห์นี้ …

        ลูกา 4:16-21 “16 แล้วพระองค์ (พระเยซูคริสต์) เสด็จมาถึงเมืองนาซาเร็ธ ที่ซึ่งพระองค์ทรงเจริญวัยขึ้น พระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาในวันสะบาโตเช่นเคย และทรงยืนขึ้นเพื่อจะอ่านพระธรรม 17 เขาจึงส่งคัมภีร์อิสยาห์ ผู้เผยพระวจนะให้แก่พระองค์ เมื่อพระองค์ทรงคลี่หนังสือนั้นออก ก็ทรงพบข้อที่เขียนไว้ว่า 18 “พระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับข้าพเจ้า เพราะว่าพระองค์ทรงเจิมตั้งข้าพเจ้าไว้ เพื่อนำข่าวดีมายังคนยากจน พระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้ามาประกาศอิสรภาพแก่พวกเชลย ประกาศแก่คนตาบอดว่าจะได้เห็นอีก ปล่อยผู้ถูกบีบบังคับให้เป็นอิสระ 19 และประกาศปีแห่งความโปรดปรานขององค์พระผู้เป็นเจ้า” แล้วพระองค์ทรงม้วนหนังสือส่งคืนให้แก่เจ้าหน้าที่ 20 แล้วประทับลง และตาของทุกคนที่อยู่ในธรรมศาลาก็จ้องดูพระองค์ 21 พระองค์จึงเริ่มต้นตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “พระคัมภีร์ตอนนี้ที่พวกท่านได้ยินกับหู ก็สำเร็จแล้วในวันนี้

            เห็นไหมครับ? พระองค์มาประกาศปีแห่งความโปรดปราน พระองค์มาประกาศว่าที่พระเจ้าสัญญาไว้ตั้งแต่บรรพบุรุษนั้น มาแล้วตอนนี้ สำเร็จแล้ว มาวางใจในเรา ไม่ได้มาสอน  มาเพื่อประกาศข่าวดี  เพื่อจะบอกทาง ชี้ทางให้เขาได้มีโอกาสเข้าสู่สวรรค์ได้ โดยได้รับการบังเกิดใหม่ในวิญญาณ  เป็นคนดีจริงๆ  ข้างในวิญญาณ ไม่ใช่เป็นคนทำดี  แล้ววิญญาณสกปรก ไม่ใช่เป็นคนทำดี แต่ข้างนอก แต่ข้างในเป็นหลุมศพ  ไม่ใช่ข้างนอกฉาบด้วยปูนขาว แล้วข้างในเป็นหลุมศพ  เหม็นมาก ไม่ใช่ข้างนอกทำดี ข้างในเป็นคนบาป ช่วยอะไรไม่ได้ อย่างนี้มากกว่า พระองค์จึงไม่ได้สอน ไม่ว่าจะเป็นคนยิวหรือคนต่างชาติ ก็ตาม ทีหลังนะ ให้ทำดีตามศีลธรรม พระองค์มาชี้ให้เขา บอกทางให้เขาว่าเขาจะเข้าสวรรค์ได้อย่างไร?  ประกาศความโปรดปรานของพระเจ้า ความโปรดปราน แปลว่าประกาศทางของพระเจ้า ให้ฟรีๆ พระองค์มาทำหน้าที่นี้ คือประกาศให้มารับของขวัญ คือสวรรค์จากพระเจ้า มาประกาศตรงนี้

            แล้วก็รู้ว่าก่อนหน้านี้  เขาดำเนินชีวิตกันอย่างไร? มนุษย์อยากจะไปสวรรค์ด้วยวิธีใด? ด้วยวิธีการพึ่งพาตนเอง ก็เลยบอกเขาว่าให้มารับของขวัญ จากพระเจ้าฟรีๆ โดยการวางใจในพระองค์ และก่อนที่จะมารับ ให้เลิกพึ่งการกระทำดีของตน และหันมาพึงพระองค์ พระเมสิยาห์ ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้เท่านั้น  เลิกพึ่งความพยายามกระทำดีของตน

            ทุกคนก็ “โอ้โห! สอนอย่างนี้ ก็ไม่ถูกศีลธรรม”

            เดี๋ยวก่อน ฟังให้จบ  พวกชาวยิว ตอนสมัยที่ฟังพระเยซูตรงนี้ ก็ฟังไม่จบ  แล้วก็ไปกล่าวหาพระเยซู พวกเราวันนี้ ก็อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย  อย่าเพิ่งกล่าวหาผมว่าผมพูดอะไรเนี้ย ไม่ต้องพยายามทำดีหรือ? ตั้งใจฟังให้ดีๆ พระองค์กำลังจะบอกว่าให้เลิกพึ่งการพยายามทำความดีของตน ไม่ได้หมายความว่าให้เลิกพยายามกระทำดีของตน นิดเดียว  ไม่ได้เลิกพยายามทำดี  พยายามทำดี มันดีอยู่แล้ว  แต่เลิกพยายามทำดี  พึ่งในความดีนั้น เพื่อจะไปสวรรค์ อันนี้ต้องเลิก ไม่อย่างนั้น  ไม่ได้อยู่ในสวรรค์แน่

            พยายามกระทำดีของตน เลิกซะ ทุกคนก็ตกใจ เลิกกระทำดี เพื่อ … ตรงนี้แหละสำคัญ ทำดีนั้น จะทำให้เราไปสวรรค์ ไม่ได้ไปแน่ ให้เลิกคิด  มันหมายถึงตรงนี้  แต่พยายามทำให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ได้เกิดใหม่ เป็นเหมือนพลเมืองของสวรรค์ ที่เป็นลูกของพระเจ้า ที่บริสุทธิ์  ชอบธรรม ดีพร้อมแล้ว ด้วยการวางใจในพระเมสิยาห์  พระผู้ช่วยให้รอด พระเยซูคริสต์ต่างหาก

            นี่คือบทสรุปของพระเยซูคริสต์ พูดให้ฟังว่าเลิกกระทำดี  เพื่อจะพึ่งในความดีของตนเอง แล้วก็จะไปสวรรค์ เพราะการกระทำดี มันไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น มาพึ่งพระเจ้า พึ่งพระองค์ พระเมสิยาห์ พระเยซูคริสต์ไถ่บาปให้ท่าน แล้วท่านจะได้รอด ไปสวรรค์ พอไปสวรรค์ อยู่ในสวรรค์ได้แล้ว เป็นลูกของพระเจ้าได้แล้ว ท่านก็กลับมาพยายามกระทำดีมากๆ  ให้สมกับเป็นลูกพระเจ้า  แล้วมีพลังการกระทำดีอยู่ในตัว เป็นธรรมชาติ อยู่ในตัวที่เป็นลูกพระเจ้านั่นเอง เลิกล้มการพยายามกระทำดี เพื่อไปสวรรค์

            ชาวยิวที่ได้ฟัง ที่เคร่งศาสนา รักษาบัญญัติ กระทำดี มีศีลธรรม ก็ลุกขึ้นมาด้วยความเย่อหยิ่งเลย กล่าวหาพระเยซู แน่นอน เพราะตัวเองทำอยู่ หาว่าพระเยซูมาต่อต้านการกระทำดีของเขา ไม่เข้าใจความหมาย เป้าหมายที่พระองค์ต้องการสื่อให้เขาได้เห็น และเข้าใจว่าอย่ายึดถือความดีนั้น  ให้กระทำดีนั่นแหละดีแล้ว  แต่มันไม่สามารถช่วยท่านไปสวรรค์ได้หรอก คุ้นๆ ไหม?

            นี่ 2,000 ปีแล้วนะ  ที่พระเยซูเดินอยู่บนโลกใบนี้  แล้วทุกวันนี้ พวกเราคริสเตียน  พระวิญญาณนำเรา บอกเราเป็นอย่างนี้ แล้วคนไม่เข้าใจ ก็จะกล่าวหาเราอย่างนี้เหมือนกัน  ไม่ต่างกัน  พระเยซูบอกว่า …

            “อย่ายึดถือความดีตรงนั้น  เธอทำความดีตรงนั้นแหละดีแล้ว  แต่ให้แสวงหาอาณาจักรของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์เสียก่อน”

            เห็นไหม? ท่านทำดีอย่างนั้น ดีแล้ว ถูกแล้ว เราต้องทำดี  เพราะเราเป็นลูกพระเจ้า ให้เป็นลูกพระเจ้าเสียก่อน  เข้าสวรรค์ได้เสียก่อน  ให้หาสวรรค์ให้เจอเสียก่อน  เข้าสวรรค์ด้วยวิธีการผ่านทางความเชื่อในพระบุตร  คือวางใจในพระองค์ ที่เป็นพระเมสิยาห์ ที่พระเจ้าส่งมาเกิดตามสัญญา เดินอยู่ตรงนี้แล้ว …

            “เชื่อเราสิๆ ด้วยความรักทั้งสิ้นเลย”

            ผมมั่นใจ 100% เลย ด้วยความรักที่พระเยซูพูดต่างๆ เหล่านี้ ไม่ได้พูดเพื่อประชด แต่เพื่อชี้ให้มนุษย์ โดยเฉพาะช่วงนั้น ชาวยิวได้เห็นถึงความเป็นจริงว่าเป็นอย่างนี้

            เรากลับมาภาพเมื่อตะกี้นี้ที่พระองค์ประกาศปีแห่งความโปรดปราน ในหนังสือลูกา ที่เราอ่านว่ามันหมายความว่าอย่างไร?  ในช่วง 3 ปีนั้น  พระองค์จะทำอย่างนี้ตลอด  ประกาศเรื่องนี้ตลอด

            ลูกา 4:16 “แล้วพระองค์เสด็จมาถึงเมืองนาซาเร็ธ ที่ซึ่งพระองค์ทรงเจริญวัยขึ้น” คือมาที่บ้านเกิดของตนเอง มาทำอะไร? มาประกาศให้ญาติๆ ได้รู้ถึงข่าวดีนี้  ข่าวดีต้องไม่เหมือนเดิมแน่ อันเดิม คือท่านต้องทำด้วยตนเอง  ข่าวดีนี้ท่านไม่ต้องทำแล้ว  มาวางใจในเรา

            “พระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลา ในวันสะบาโตเช่นเคย ยืนขึ้นอ่านพระธรรม อ่านถ้อยคำตรงนี้” ก็คือถ้อยคำในพระคัมภีร์เดิม  ที่เราบอกว่าเดิม แต่ในสมัยนั้น คนยิวเขาบอกอ่านพระคัมภีร์เฉยๆ  อ่านพระคัมภีร์ที่พระเจ้าให้ยึดถือมาตลอด คือบัญญัติโมเสส พระคัมภีร์เขียนถึงอะไร? เขียนถึงพันธสัญญาว่าพระเจ้าให้พระบัญญัติอย่างนี้ แล้วพระเจ้าสัญญาว่าๆๆๆๆ สัญญาว่าจะทำพันธสัญญาใหม่ จะส่งพระบุตรของพระองค์ลงมาช่วย พระเมสิยาห์ พระคริสต์ลงมาช่วย แล้วพระองค์ก็หยิบหนังสือพระคัมภีร์ พระบัญญัตินั้นขึ้นมา แล้วก็อ่านอิสยาห์ บทที่ 61 ก็คือผู้เผยพระวจนะ ในสมัยอดีต ก่อนที่พระเยซูจะอ่าน 600 ปี จริงๆ พระคัมภีร์เดิมก็พูดถึงเรื่องที่พระเยซูจะมาเกิด เป็นพันธสัญญา ตลอดเลย นี่คือหนึ่งในจำนวนนั้น

            นี่เขียนไว้ สัญญาว่าพระเมสิยาห์จะมา พระผู้ช่วยให้รอด สัญญาไว้ มาแน่นอน สรุปให้ฟังสั้นๆ ตอนนี้มาแล้ว อยู่ที่นี่แล้ว สำเร็จแล้ววันนี้ เราคือผู้นั้น  แล้วเกิดอะไรขึ้น รับไม่ได้ ญาติๆ คนใกล้ชิดทั้งนั้น รับไม่ได้ เพราะว่าเห็นพระเยซูตั้งแต่เด็ก วิ่งเล่น เป็นช่างไม้ 30 ปีไม่ได้ทำอะไร เชื่อไม่ได้ว่าพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  เพราะฉะนั้น อย่างที่บอกแหละว่าดูถูกพระเยซู

            ที่ผมยกขึ้นมาเป็นตัวอย่างนี้ ก็เพื่อให้ท่านเห็นว่าสิ่งที่พระเยซูทำ พูด เป็นภาพพระเยซูกำลังพูด คลุกคลี ประกาศข่าวดี ชี้ให้เห็นถึงทางรอด ไปสวรรค์ ให้กับชาวยิวเท่านั้น ซึ่งเรื่องที่พูดทั้งหมด เกี่ยวกับเรื่องโลกวิญญาณทั้งสิ้น ทั้งหมดเลย อย่างเช่น ประกาศปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า

            ปีแห่งความโปรดปราน ภาษาเดิมตรงนี้ คือปีแห่งการนิรโทษกรรมเผยพระวจนะมา 600 ปีแล้ว ในข้อความนี้ว่าปีแห่งการนิรโทษกรรม คือปีที่พระเจ้าจะส่งพระเมสิยาห์ มาเกิดเป็นมนุษย์ มาปลดปล่อยมนุษย์ แจกฟรี เรารู้ใช่ไหม? นิรโทษกรรม คือใครทำผิดอะไรมา ยกให้หมดเลย  เป็นพระคุณ ประกาศพระคุณนั่นแหละ โดยพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระองค์ นี่คือหัวใจ เห็นภาพเลยว่าพระองค์มาประกาศ

            มาประกาศให้พี่น้องชาวยิวได้เชื่อ แล้วกลับใจใหม่ซะ เลิกพึ่งพาการกระทำของตนเอง แล้วกลับใจมาวางใจในพระองค์ ง่ายๆ อย่างนี้ มันไม่ได้เกี่ยวกับพวกเราที่เป็นคนต่างชาติ ที่ไม่ใช่ยิวเลย นึกภาพนะ นี่คือสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำตลอด 3 ปีก่อนที่จะถูกตรึงที่ไม้กางเขน ก่อนที่จะเป็นขึ้นจากความตาย  ทำงาน การไถ่บาปให้กับมวลมนุษย์สำเร็จ

            เห็นชัดไหมครับว่าพวกเราที่เป็นคนต่างชาติ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพันธสัญญาเดิมนี้เลย ที่พระเยซูยกตัวอย่าง อ่านให้เขาฟังนี้ เสร็จแล้ว ประกาศปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า พระองค์สัญญากับชาวยิว ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา ซึ่งมีผลกับเราด้วยก็จริง แต่ไม่ได้เกี่ยวกับเราในหนังสือที่บันทึกเอาไว้นี้เลย

            ท่านลองคิดดูสิ ถ้าท่านฟังดู แล้วเอามาเป็นของตัวเอง ท่านจะรู้เรื่องได้อย่างไร?  เราเป็นคนต่างชาติ เราไม่รู้ว่าธรรมศาลาคืออะไร? วันสะบาโตคืออะไร? ใครคืออิสยาห์? ที่พระเยซูพูด แต่พวกชาวยิวเขารู้หมด  เขารู้ตั้งแต่เล็กๆ แล้ว วันสะบาโต คือวันเสาร์ ต้องเข้าธรรมศาลา คือสถานที่ที่จะมาเรียนถ้อยคำพระเจ้า เหมือนเราเข้าโบสถ์ แต่สำหรับชาวยิว โดยเฉพาะ คนไม่ยิว ไม่รู้เรื่อง ยิ่งบอกว่าหนังสืออิสยาห์บันทึกไว้อย่างนี้ ยิ่งไม่รู้เรื่องใหญ่เลย อิสยาห์คือใคร? เพราะฉะนั้น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราเลย เราเป็นคนต่างชาติ ไม่รู้จักกับพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ที่เขากำลังพูดถึง ไม่เข้าใจถึงพันธสัญญาเดิมที่เขาทำกันไว้กับชาวยิว เราเป็นคนต่างชาติที่ยังอยู่ในความเชื่อเดิมๆ ของเรา ในศาสนา ในรูปเคารพต่างๆ ในความเชื่อแบบเทพ แบบผีสางนางไม้ เยอะแยะไปหมด ชาวยิวเขาเรียกพวกเราว่าคนต่างชาติ พวกป่าเถื่อน ไม่ศิวิไลซ์ ไม่รู้จักพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด เพียงพระองค์เดียว ผู้ที่มีชีวิตอยู่ ที่ดูแลทุกอย่าง เป็นผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งหลายที่มองเห็น เขาบอกพวกเราเป็นคนตาบอด พวกนอกสวรรค์ พูดง่ายๆ เขานึกว่าเขาอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า อยู่ใกล้ชิดพระเจ้า เขาสูงกว่าเราเยอะมาก เขาไม่คบกับเราด้วยซ้ำไป  พวกเราเป็นมลทิน เห็นไหม? เขากำลังคุยกับชาวยิว เราไปแอบอ่านของเขา แล้วเราเอามาใช้กับตัวเราเอง ก็หนักสิ

            คราวนี้เราลองมาดูถ้อยคำแห่งความจริงที่พระเยซูพูดกับคนต่างชาติ ท่านอาจจะสงสัย มีด้วยเหรอ พระเยซูพูดกับคนต่างชาติ ก็บอกแล้วไงว่าพระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย แล้วก็ข่าวดีเรื่องพระเยซูคริสต์มาไถ่บาปมนุษย์ ได้ถูกประกาศให้กับคนต่างชาติ คนต่างชาติได้มาเชื่อในพระเยซู แล้วได้บังเกิดใหม่ พอบังเกิดใหม่แล้ว วิญญาณเขาสะอาดหมดจดแล้ว พระเจ้าก็เข้ามาสถิตอยู่ในตัวเขา พระวิญญาณของพระคริสต์ก็สถิตอยู่ในตัวเขา พระเยซูคริสต์ก็สถิตอยู่ในตัวเขา เวลาจะประกาศ จะพูดเรื่องถ้อยคำพระเจ้าใครพูด? พระเยซูคริสต์ พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระคริสต์เป็นผู้พูดผ่านทางคนๆ นั้นที่เชื่อ ดูสิว่าพระเยซูคริสต์พูดอะไรกับเรา เราซึ่งเป็นคนต่างชาติ ที่ไม่ใช่ยิว ที่กลับใจมาพึ่งพระองค์แล้ว เป็นคริสเตียนที่เกิดใหม่แล้ว เห็นไหม มันต่างกันนะ ตะกี้พูดกับชาวยิวยังไม่เกิดใหม่เลย ยังไม่ได้เป็นคริสเตียน แต่ตอนนี้พูดกับเราที่เป็นคนต่างชาติ ที่เป็นคริสเตียนแล้ว มาดูข้อมูล ดูหลักฐาน คำพูด สื่อให้เราได้เห็น  แตกต่างกับเมื่อตะกี้นี้ ฟ้ากับเหวเลย แต่เป็นเรื่องเดียวกันทางโลกฝ่ายวิญญาณ คือเรื่องของการได้เข้าสวรรค์ โดยพระคุณ ด้วยข่าวดีของพระเจ้าเท่านั้น เอเฟซัส 2:11-19 …

        เอเฟซัส 2:11-19 “11 เหตุฉะนั้น ท่านจงระลึกว่าแต่ก่อน ท่านเป็นคนต่างชาติ คือไม่ใช่ชาวยิวโดยกำเนิด และบรรดาผู้ที่เรียกตนเองว่า “พวกที่เข้าสุหนัต” (ซึ่งกระทำทางกายด้วยมือมนุษย์) (คือชาวยิว) เรียกท่านว่า “พวกไม่เข้าสุหนัต” 12 จงระลึกว่าตอนนั้น ท่านได้ถูกแยกจากพระคริสต์ ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพระองค์ ไม่ได้เป็นพลเมืองยิว และเป็นคนต่างด้าว อยู่นอกพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ ไม่มีความหวัง และอยู่ในโลกโดยปราศจากพระเจ้า 13 แต่บัดนี้ ในพระเยซูคริสต์ ท่านทั้งหลายซึ่งเมื่อก่อนอยู่ไกลพระเจ้า ได้ถูกนำเข้ามาใกล้แล้ว โดยพระโลหิตของพระคริสต์ 14 เพราะพระองค์เอง ทรงเป็นสันติสุขของเรา ผู้ทรงทำให้เราสองพวก คือพวกยิวและพวกคนต่างชาติ ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นร่างกายเดียว และทรงทำลายสิ่งกีดขวาง คือกำแพงแห่งความเกลียดชังที่กีดกั้นลง 15 โดยทรงล้มเลิกบทบัญญัติทั้งหมดของชาวยิว (ในพันธสัญญาเดิม) ซึ่งประกอบด้วยข้อบังคับและกฎระเบียบต่างๆ ด้วยพระกายของพระองค์(พระเยซูคริสต์) จุดประสงค์ของพระองค์ ก็เพื่อยุบสองพวกสองฝ่าย และสร้างขึ้นใหม่เป็นหนึ่งเดียวในพระองค์ (พระเยซูคริสต์) เช่นนี้แหละจึงทรงทำให้มีสันติสุข 16 และในกายเดียวนี้ ทั้งสองพวกจึงกลับคืนดีกับพระเจ้า โดยไม้กางเขน ซึ่งพระองค์ทรงใช้ทำลายความเป็นศัตรูกันให้หมดสิ้นไป 17 พระองค์เสด็จมาประกาศสันติสุขแก่ท่านทั้งหลายที่อยู่ไกล (หมายถึงพวกต่างชาติ) และสันติสุขแก่ผู้ที่อยู่ใกล้ (หมายถึงพวกยิว) 18 เพราะโดยพระองค์ เราทั้งสองพวก สามารถเข้าถึงพระบิดา โดยพระวิญญาณองค์เดียวกัน 19 ดังนั้น ท่านจึงไม่ใช่คนต่างด้าวแปลกถิ่นอีกต่อไป แต่เป็นพลเมืองเดียวกับประชากรของพระเจ้า และเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้า”

            นี่พระองค์ก็กำลังพูดถึงโลกฝ่ายวิญญาณ เหมือนกัน เหมือนกับตะกี้นี้ ที่พูดตอนเดินอยู่บนโลกใบนี้ ก่อนจะถูกตรึงที่ไม้กางเขน ตอนนี้หลังตรึงแล้ว ก็พูดเหมือนกัน อย่างที่ผมบอกว่าเรื่องข่าวดีของพระเจ้า เรื่องเกี่ยวกับพระเจ้า เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ ตั้งแต่หน้าแรก ถ้อยคำแรก จนถึงถ้อยคำสุดท้ายของพระคัมภีร์ทั้งเล่ม เป็นเรื่องเกี่ยวกับฝ่ายวิญญาณทั้งสิ้น

            ข้อ 11-12 บอกว่า “เหตุฉะนั้น ท่านจงระลึกว่าแต่ก่อนนี้ท่านเป็นคนต่างชาติ” เห็นไหมครับ เรารู้แล้ว ผมปูพื้นให้ท่าน เข้าใจตรงนี้แล้ว

            “ท่านเป็นคนต่างชาติ คือไม่ใช่ยิวโดยกำเนิด และบรรดาผู้ที่เรียกตนเองว่า “พวกที่เข้าสุหนัต” ซึ่งกระทำทางกายด้วยมือมนุษย์ ก็คือชาวยิว ชาวยิวเขาทำพันธสัญญากับพระเจ้า สมัยโน้น ก่อนที่พระเยซูจะมาเกิด โดยการเข้าสุหนัต

            “พวกยิวเรียกท่านว่า “พวกไม่เข้าสุหนัต” ก็คือพวกที่อยู่นอกพันธสัญญา  สัญลักษณ์ของพันธสัญญาเดิมกับยิว พระเจ้าให้ทำ คือการขลิบปลายอวัยวะเพศชาย ซึ่งต่างชาติไม่เกี่ยว ก็เลยเรียกต่างชาติว่าคนนอกพันธสัญญา คือไม่มีพระเจ้านั่นเอง

            “จงระลึกว่าตอนนั้น ท่านได้ถูกแยกจากพระคริสต์” ไม่อยู่ในพันธสัญญา ก็คือแยกออกมา ไม่มีการสามัคคีธรรม ไม่มีการติดต่อกันกับพระเจ้า สรุป ตอนนั้นท่านไม่รู้จักพระเจ้า ท่านถูกแยกออกจากพระคริสต์ เห็นหรือเปล่า ใช้คำว่าพระคริสต์เลย ก็แสดงว่าตอนนั้น พระคริสต์ก็สำแดง หรือว่าทำการงานอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าจะเรียกว่าพระคริสต์ หรือพระวิญญาณ เผยพระวจนะ หรือพระเจ้าพระบิดา  พระองค์กระทำการงานร่วมกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน  แยกกันทำงานตามหน้าที่ ลักษณะการงานต่างกัน  เห็นไหมครับ?

            “ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพระองค์ ไม่ได้เป็นพลเมืองยิว” เห็นหรือยัง? ไม่ได้เป็นประชาชนยิว

            “และเป็นคนต่างด้าว อยู่นอกพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ ไม่มีความหวัง” เพราะพระเจ้าไม่ได้สัญญาอะไรกับเรา  แต่ชาวยิว พระเจ้าสัญญาว่าเดี๋ยวจะมีพระคัมภีร์ใหม่ พระเจ้าจะส่งพระเมสิยาห์มาช่วย เห็นไหม และขณะเดียวกัน พระเจ้าไม่สถิตอยู่กับเขาด้วย อยู่ที่โฮลี่ ออฟ โฮลี่ส์ อยู่ที่อภิสุทธิสถาน  พลับพลาที่โมเสสสร้างขึ้น เป็นวิหารของพระองค์อยู่บนโลก ในขณะนั้น พวกต่างชาติเหล่านั้น ในนี้บอกว่า …

            “และอยู่ในโลกโดยปราศจากพระเจ้า” ชัดหรือยัง? ปราศจากพระเจ้า ไม่รู้จักพระเจ้าเลย  แต่พวกชาวยิวเขารู้จัก

            ข้อ 13 “แต่บัดนี้” บัดนี้ คือตอนนี้ ตอนที่หลังจากพระเยซูคริสต์เป็นขึ้นจากความตายแล้ว หลังจากนั้นแล้ว แล้วเราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ พระมาซีฮาห์ พระผู้ช่วยให้รอดเช่นเดียวกันแล้ว บัดนี้ ก็คือหลังจากเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์แล้ว ตั้งแต่บัดนี้ ในพระเยซูคริสต์ แสดงว่าเปิดใจต้อนรับพระเยซูปุ๊บ เราเข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์เลย

            “แต่บัดนี้ ในพระเยซูคริสต์ ท่านทั้งหลายซึ่งเมื่อก่อนอยู่ไกลพระเจ้า ได้ถูกนำเข้ามาใกล้แล้ว โดยพระโลหิตของพระคริสต์” ก็คือแต่ก่อนนี้ เราไม่รู้จักพระเจ้า อยู่ไกลมากเลย  ไกลสุดเลย ไม่รู้จักพระเจ้าที่เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้แต่องค์เดียว ที่สร้างสรรพสิ่งทั้งหลาย บัดนี้ ด้วยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ว่าหลั่งพระโลหิตชำระบาปให้เรา ทำให้เราสามารถบริสุทธิ์ สะอาดได้นั้น เราได้รับการเข้าไปอยู่ในพระองค์ บริสุทธิ์ สะอาด รู้จักพระองค์ ใกล้ชิดมากเลย เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์เลย  คืออยู่ในพระองค์ทันที

            ข้อ 14 “เพราะพระองค์เอง ทรงเป็นสันติสุขของเรา” รู้ไหมว่าสันติสุขคืออะไร?  ไม่ใช่ความสงบนะ  เพราะพระองค์เองเป็นสันติสุขของเรา คือพระองค์เอง เป็นความรอดนิรันดร์ ในจิตวิญญาณ ในใจของเรา และรับรู้ว่าเราได้รับความรอดแล้ว เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราไม่กลัวชีวิตหลังความตายแล้ว เรามีความหวัง 100% เราหายเหนื่อยและเป็นสุขแล้ว ขอบคุณพระเจ้าของเรา เพราะพระองค์เอง เป็นผู้ทำให้เราหายเหนื่อยและเป็นสุข เป็นสันติสุขของเรา คือพระเยซูคริสต์

        “ผู้ทรงทำให้เราสองพวก คือพวกยิวและพวกคนต่างชาติ” เห็นไหมครับ มี 2 พวกเอง มนุษย์ “ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน” ต่างคน ต่างมาเชื่อพระเยซูเหมือนกัน ต่างคนต่างมาวางใจในพระเยซูเหมือนกัน หลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขน เป็นขึ้นจากความตายแล้ว มนุษย์ทุกคนไม่ว่าจะยิวหรือไม่ยิว ก็ต้องผ่านทางพระเยซูคริสต์ เพื่อจะได้เข้ามาอยู่ในสวรรค์ คืออยู่ในพระคริสต์ได้เหมือนกัน

            “ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นร่างกายเดียว และทรงทำลายสิ่งกีดขวาง คือกำแพงแห่งความเกลียดชังที่กีดกั้นลง” ทำลายสิ่งกีดขวาง กำแพงความเกลียดชัง ก็คือทำลายความรู้สึกที่ชาวยิวมีต่อเราว่าเป็นคนด้อย เป็นคนไม่มีพระเจ้า เป็นคนป่าเถื่อน แล้วเราก็มองชาวยิวว่าเย่อหยิ่งเหลือเกิน ทำเป็นแน่ ไม่ค่อยเข้ากันนะ อยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่คบกันด้วยซ้ำไป

            นี่ก็คือหนึ่งในจำนวนที่ถูกทำลายไปด้วยการบังเกิดใหม่ในพระเยซูคริสต์ แล้วอีกอันหนึ่ง ทำลายสิ่งกีดขวาง ก็คือทำให้กลับคืนดีกับพระเจ้า แทนที่จะเป็นศัตรูกับพระเจ้า ชาวยิวที่ไม่เชื่อในพระเยซู เป็นศัตรูกับพระเจ้า และชาวต่างชาติที่เป็นศัตรูกับพระเจ้าอยู่ เพราะไม่รู้จักพระเจ้า ได้ถูกทำลาย กลับมาเป็นลูกพระเจ้า เป็นมิตรกับพระเจ้า ตรงนี้ด้วย

            ข้อ 15 ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น โดยอะไร? … “โดยทรงล้มเลิก” ใครล้มเลิก “พระเยซูคริสต์ทรงล้มเลิกบทบัญญัติทั้งหมดของชาวยิว” 3 ปีก็บอกแล้วไง อย่ามายึดถือบทบัญญัติ กำลังจะล้มเลิกๆ พระเจ้าพระบิดากำลังจะเลิกแล้ว ถ้าขืนยึดอยู่ต่อไป ท่านตายแน่

        “ทรงล้มเลิกบทบัญญัติทั้งหมดของชาวยิวในพันธสัญญาเดิม” ผมใส่ให้ในพันธสัญญาเดิม ก็คือสำหรับเราและสำหรับชาวยิว ในขณะที่เป็นคริสเตียนแล้ว มีพันธสัญญาใหม่ เขาก็เรียกพันธสัญญาสมัยก่อนว่าพันธสัญญาเดิม  “เดิม” มันเลยโผล่ขึ้นมา

        “ซึ่งประกอบด้วยข้อบังคับและกฎระเบียบต่างๆ ด้วยพระกายของพระองค์ (พระเยซูคริสต์) จุดประสงค์ของพระองค์ ก็เพื่อยุบสองพวกสองฝ่าย และสร้างขึ้นใหม่เป็นหนึ่งเดียวในพระองค์ (พระเยซูคริสต์) เช่นนี้แหละจึงทรงทำให้มีสันติสุข” ด้วยพระกาย การสิ้นพระชนม์ การหลั่งพระโลหิตของพระองค์ที่ไม้กางเขน  ได้ทำลายบทบัญญัติต่างๆ เหล่านั้น เลิกล้มบทบัญญัติเหล่านั้น ให้มาบังเกิดใหม่ มาถือพันธสัญญาใหม่ เพราะเดี๋ยวจะไปถึงพันธสัญญาใหม่แล้ว ต้องจำให้แม่นๆ

            ข้อ 16 “และในกายเดียวนี้ ทั้งสองพวก” ทั้งสองพวกคือชาวยิวกับชาวต่างชาติ “ในกายเดียวกันนี้” คือในพระคริสต์ ไม่ว่าจะยิวหรือไม่ยิว ก็อยู่ในพระคริสต์ เมื่อมาเชื่อในพระคริสต์ ก็อยู่ในสวรรค์แล้ว สวรรค์ก็คือพระคริสต์นั่นแหละ อยู่ที่เบื้องขวาของพระเจ้าในสวรรค์ ในพระคริสต์ เกิดใหม่ในพระคริสต์ เป็นกายเดียวกันในพระคริสต์ ได้รับความรอดในพระคริสต์

        “และในกายเดียวกันนี้ ทั้งสองพวกจึงกลับคืนดีกับพระเจ้า” เห็นไหม จึงกลับคืนดีกับพระเจ้า คือพ้นบาป เป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อม เข้ากับพระเจ้า เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าได้เลย แฮปปี้ ผ่านอะไร? “โดยไม้กางเขน ซึ่งพระองค์ทรงใช้ทำลายความเป็นศัตรูกันให้หมดสิ้นไป” เป็นศัตรูกับพระเจ้าหมดสิ้นไปเลย  โดยการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ ทำให้มวลมนุษย์กลับคืนดีกับพระเจ้า นี่คือความโปรดปรานของพระเจ้าจริงๆ แทนที่จะเป็นศัตรูกัน กลับมาเป็นลูก แทนที่จะเป็นคนบาป ไม่เชื่อฟัง ที่ต่อต้านพระเจ้า กลายมาเป็นลูกที่เชื่อฟัง น่ารัก น่าเอ็นดูของพระเจ้าเรียบร้อยแล้ว  โดยไม่ต้องทำอะไรเลย เอเมน

            ข้อ 17 “พระองค์เสด็จมาประกาศสันติสุขแก่ท่านทั้งหลายที่อยู่ไกล” ใครประกาศ คือพระองค์ พระเยซู อย่างที่ผมบอกแล้วไงว่า 3 ปีก่อนที่จะทำงานสำเร็จ  พระองค์ประกาศกับชาวยิว พวกแรก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันกับเราเลย อ่าน ฟัง แล้วจะได้รู้ว่าพื้นฐานเป็นอย่างไร? เพื่อจะได้ไม่หลงทาง  ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราเลย 3 ปีนั้น พอหลัง 3 ปี งานสำเร็จเรียบร้อยที่ไม้กางเขนแล้ว คราวนี้ ประกาศกับคนต่างชาติที่ไม่ใช่ยิว ประกาศเรื่องเกี่ยวกับอะไร? เรื่องเกี่ยวกับสวรรค์มาตั้งอยู่ สวรรค์เรียกอีกชื่อหนึ่งว่าสันติสุข ใครแบกภาระหนักและเหน็ดเหนื่อยมาหาเรา เราจะให้เขาหายเหนื่อยและเป็นสุข คนไหนที่อยู่ในโลกใบนี้เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก เหมือนอยู่ในนรกเลย มาหาเรา เราจะให้เขาเข้าไปอยู่ในสวรรค์ คือสันติสุขในพระคริสต์ หายเหนื่อยและเป็นสุข

        “พระองค์เสด็จมาประกาศสันติสุขแก่ท่านทั้งหลายที่อยู่ไกล คือคนต่างชาติ ไม่รู้จักพระเจ้า ไกลโพ้นเลย  และสันติสุข คือสวรรค์ แก่ผู้ที่อยู่ใกล้ ก็คือยิว” อยู่ตั้งแต่บรรพบุรุษเลย  รู้จักสนิทสนม  ทุกวันสะบาโต วันเสาร์ก็ไปวิหาร  ถึงเวลาบ่าย 3 โมง วันละ 3 ครั้ง ก็ไปวิหาร นมัสการ ถึงเทศกาล ก็ไปทำพิธีถวายสัตวบูชา อะไรก็ว่าไป สนิทสนมกับพระเจ้า พระเจ้าอยู่ด้วย  คนต่างชาติอยู่ไกลมาก ไม่รู้เรื่องเลย พระเจ้าอะไรไม่รู้เรื่อง ทำพิธีอะไร? เรายังบูชาภูเขาไฟอยู่เลย นึกว่าภูเขาไฟเป็นพระเจ้า  นึกว่าฟ้าผ่าเป็นพระเจ้า นึกว่าต้นไม้ใหญ่ๆ เป็นพระเจ้า นึกว่าสัตว์เหล่านี้เป็นพระเจ้า สร้างรูปอะไรต่างๆ “เรา” หมายถึงคนต่างชาติ ตั้งแต่สมัยอดีต

            ข้อ 18 “เพราะโดยพระองค์ เราทั้งสองพวก สามารถเข้าถึงพระบิดา โดยพระวิญญาณองค์เดียวกัน”

            ขอบคุณพระเจ้า เห็นชัดเลยนะ  “เพราะโดยพระองค์” คือใคร? ก็ผู้ที่มาพูดให้ฟัง มาประกาศให้ฟัง  …

            “เรานั่นแหละ คือพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ ที่พระเจ้าสัญญาไว้ ผ่านทางเราเท่านั้น ท่านถึงจะไปถึงพระบิดาได้ นอกจากทางเรา ท่านไปหาพระเจ้าไม่ได้ นอกจากทางเรา ท่านเข้าสวรรค์ไม่ได้เลย ไม่มีทางเลย  ไม่ว่าท่านกระทำดีแทบตาย ก็เข้าไม่ได้ ผ่านทางเราเท่านั้น ไม่ใช่ผ่านทางใครก็ตาม  แต่ต้องผ่านทางเรา พระเมสิยาห์ คือพระเจ้าที่มาเกิดเป็นมนุษย์ มีผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ เราทำการอัศจรรย์เยอะแยะมากมายขนาดนี้ ท่านยังไม่เชื่อเราอีกหรือ? บรรพบุรุษของท่านตั้งเยอะแยะมากมาย รอเราอยู่ แล้วเรามาทำทุกอย่าง ตามที่บทบัญญัติในพระคัมภีร์เดิม ได้บอกไว้ล่วงหน้าว่าเราจะมาอย่างไร? ตรงหมดเลย ท่านยังไม่เชื่ออีกหรือ?” นี่พูดกับชาวยิว

            ท่านควรจะเป็นหลักได้รับความรอด ก่อนคนต่างชาติอีก แต่ที่ไหนได้ ท่านกลับดื้อ และเย่อหยิ่งในความดีของตนเอง ในการสะสมความดี นึกว่าเราทำดีเยอะแยะมากมายกว่าคนต่างชาติตั้งเยอะ เรารักษาบัญญัติอย่างนี้ เราควรจะไปสวรรค์ก่อนแล้ว ไม่มีทางหรอกที่คนต่างชาติจะไปสวรรค์ได้ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิดหนึ่ง ไม่รู้จักพระเจ้าด้วย อิจฉาเขาอีก ตัวเองก็ไม่ได้รับความรอด         นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ในพระคัมภีร์ก็มีสัญญาไว้ว่าในที่สุดแล้ว เขาก็จะเชื่อในข่าวประเสริฐนี้

        ข้อ 19 “ดังนั้น ท่านจึงไม่ใช่คนต่างด้าวแปลกถิ่นอีกต่อไป” ทำไมพูดอย่างนั้น แต่ก่อนนี้เราไม่ใช่พลเมืองยิว พลเมืองยิว พระเจ้าถือว่าเป็นประชากรของพระองค์ แม้ว่าเขาจะอยู่บนโลกใบนี้ เหมือนกับเราทั้งหลาย  แต่เขารู้จักพระองค์ เขาอยู่ในพันธสัญญาเดิม  เขารักษาบทบัญญัติที่พระเจ้าให้ไว้ พระเจ้าถือว่าเขาเป็นประชากรของพระองค์ เราไม่ได้เป็นประชากรของพระองค์ เราเป็นประชากรของใครรู้ไหม? มีอยู่ 2 พวก …

            –  พวกหนึ่งเรียกว่าพวกยิว  เรียกว่าประชากรของพระองค์  ของพระเจ้า

            –  และอีกพวกหนึ่งเรียกว่าพวกต่างชาติ เรียกว่าประชากรของโลกนี้

            มีอยู่แค่ 2 อย่างเอง โลกนี้ ซึ่งเป็นศัตรู ต่อต้าน ปฏิเสธพระเจ้า มันเป็นอย่างนี้

        “แต่เป็นพลเมืองเดียวกับประชากรของพระเจ้า” ก็คือเป็นเหมือนกับชาวยิว สมัยก่อนที่เล็งให้เห็นถึงการไถ่ การเป็นลูกของพระเจ้า ฝ่ายวิญญาณในอนาคต

            เพราะในนี้เขียนว่า “แต่เป็นพลเมืองเดียวกับประชากรของพระเจ้า และเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้า” พระเจ้าให้ชาวยิวในสมัยก่อนเป็นเหมือนประชากรของพระเจ้า  เป็นครอบครัวของพระเจ้า เล็งให้เห็นถึงโลกฝ่ายวิญญาณในอนาคตว่าประชากรของพระเจ้า จะเป็นหนึ่งเดียวในโลกฝ่ายวิญญาณ เขาทั้งหลายจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน  อยู่ในบ้านหลังหนึ่ง ที่เรียกว่าครอบครัวของพระคริสต์ ในพระคริสต์ ถ้าเราอยู่ในพระคริสต์ เราก็เป็นคนของพระคริสต์ เราก็เป็นสมาชิกในครอบครัวของพระคริสต์  เราก็มีพระบิดาเดียวกัน คือพระบิดาผู้สถิตในสวรรคสถานของพระเยซูคริสต์นั่นเอง

            เพราะฉะนั้น เราซึ่งเป็นพวกต่างชาติ ที่หันมาวางใจในพระเยซูคริสต์ ได้เป็นคริสเตียน ได้บังเกิดใหม่แล้ว อยู่ในพันธสัญญาใหม่แล้ว  อยู่ในพระคริสต์แล้ว  ไม่ได้อยู่ และไม่เคยอยู่ใต้บทบัญญัติของพันธสัญญาเดิมเลย  ก็ คือบทบัญญัติในสมัยโมเสส เราเป็นคริสเตียน อยู่ในพันธสัญญาใหม่อยู่แล้ว

            คำถาม คือแล้วทำไมจึงไปเอากฎบัญญัติในพันธสัญญาเดิม บทบัญญัติของโมเสสของชาวยิวนั้น มาสอนให้คริสเตียนผู้เชื่อปฏิบัติ ทั้งๆ ที่พระเยซูก็ได้มายกเลิกแล้วด้วยซ้ำไป  ที่ผมกำลังพูด เหมือนกับที่พระเยซูคริสต์ประกาศเมื่อ 3 ปี ก่อนที่พระองค์จะทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ให้กับชาวยิว ให้เขาเลิก

            พูดอีกครั้งหนึ่งก็ได้ เราที่เป็นคริสเตียนในปัจจุบัน หลังจากพันธสัญญาใหม่ หลังจากที่พระเยซูกระทำงานสำเร็จเรียบร้อยแล้วบนไม้กางเขน ตามที่พระองค์ทรงสัญญาไว้  เราเกิดใหม่เป็นคริสเตียน เต็มประตูแล้ว แล้วก็อยู่ในพระคริสต์ อย่างที่เราวิเคราะห์ตามข้อพระคัมภีร์เมื่อตะกี้นี้ ในเอเฟซัสด้วยกันแล้ว ไฉนจึงเอากฎบัญญัติในพันธสัญญาเดิม บทบัญญัติของโมเสส ของชาวยิวนั้น มาประพฤติ มาปฏิบัติ มาสอนให้คริสเตียน ผู้เชื่อปฏิบัติ ทั้งๆ ที่พระเยซู ก็ได้มาบอกว่ายกเลิกแล้วด้วยซ้ำไป ถึงไม่ยกเลิก ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย เราไม่รู้ด้วยว่าบัญญัติมีอะไรบ้าง?  แต่เราพยายามกลับไปเรียนรู้ในสิ่งที่เขายกเลิกแล้ว เราก็ไปทำ

            เพราะฉะนั้น คำอธิษฐาน ในมัทธิว 6:9-15 ที่เรากำลังเรียนรายละเอียดอยู่ในซีรี่ย์นี้  เป็นคำอธิษฐานอยู่ภายใต้บทบัญญัติในพันธสัญญาเดิม ในสมัยโมเสส

            ย้ำอีกครั้งหนึ่ง และคำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 นี้ ที่ดังมาก เป็นคำอธิษฐานภายใต้บทบัญญัติในพันธสัญญาเดิม ในสมัยโมเสสทั้งสิ้นใช่หรือไม่? ใช่ แล้วเราควรจะทำอย่างไร?

            แต่เราผู้เป็นคริสเตียน อยู่ในพันธสัญญาใหม่ในพระคริสต์แล้ว  อยู่ในพันธสัญญาใหม่ บัญญัติใหม่ พันธสัญญาใหม่ ในพระคริสต์คืออะไร? เราควรจะเรียนรู้ตรงนี้มากกว่า ในพระคริสต์ ในบ้านใหม่ บทบัญญัติว่าไว้อย่างไร? ไม่ใช่อยู่บ้านใหม่ แล้วไปเอาบ้านเก่ามารวมความ เหมือนที่พระเยซูยกตัวอย่างว่าเอาถุงหนังเก่ามาใส่ไวน์ใหม่ ถุงหนังก็ขาด รับไม่ได้ เอาผ้าเก่าไปปะผ้าใหม่ ก็ขาด เอาพระคัมภีร์เดิมมา แล้วเราอยู่ในพระคริสต์ก็อึดอัด ขาดเหมือนกัน ไม่มีสันติสุขเหมือนกัน

            บัญญัติใหม่ ในพันธสัญญาใหม่ ในพระคริสต์คืออะไร? ที่เราควรแนะนำ และให้คริสเตียน ผู้เชื่อทุกคน  ได้รับรู้ ได้เรียนรู้ และได้ฝึกฝน กระทำตาม ทั้งคริสเตียนที่เป็นยิวด้วย  และไม่ใช่ยิว คือคนต่างชาติ ควรจะทำอย่างนี้ จากนี้ต่อไป ซึ่งเป็นหน้าที่ของเปาโลและอัครทูต ประกาศ สอน หลังจากที่พระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนแล้ว และเป็นขึ้นจากความตายในวันที่ 3 แล้ว นี่ต่างหาก เพราะคำสอนเหล่านั้น  เป็นคำสอนมาจากพระวิญญาณเดียวกัน คือพระวิญญาณของพระคริสต์

            อยากรู้ไหมว่าในพระคริสต์ เรามีบทบัญญัติใหม่ที่ต้องถือไว้ อยากจะบอกว่า “ต้องถือ” เลยนะ ตอนนี้บอกว่าต้อง จะได้รู้ว่าต้องมันหายไปเพราะอะไร? บทบัญญัติที่พระเยซูคริสต์ให้กับเรา คนที่อยู่ในพระคริสต์ ฟังให้ดีๆ  นี่คือบัญญัติที่ต้องถือไว้ ยอห์น 13:34 …

        ยอห์น13:34 “เราให้บัญญัติใหม่เพียงบัญญัติเดียว ไว้แก่เจ้าทั้งหลาย คือให้เจ้ารักซึ่งกันและกัน เราได้รักเจ้าทั้งหลายมาแล้วอย่างไร  เจ้าจงรักกันและกันด้วยอย่างนั้น”

            บทบัญญัติในโมเสสมี 613 ข้อ พระเยซูบอกบทบัญญัติของคนที่อยู่ในพระคริสต์ มาเชื่อเราแล้ว บทบัญญัติเหลือกี่ข้อ? ตอบเองแล้วกัน

            เมื่อเราบังเกิดใหม่ พระเยซูได้แบ่งปันชีวิตนิรันดร์ของพระองค์ให้กับเรา  และชีวิตที่เป็นของพระองค์ ที่เป็นชีวิตนิรันดร์ ได้มาจากตอนที่พระองค์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และพระเจ้าได้ชุบพระเยซูให้เป็นขึ้นจากความตาย และประทานชีวิตนิรันดร์ให้กับพระเยซูคริสต์ เป็นขึ้นจากความตาย  และชีวิตนิรันดร์นั้น พระเยซูก็แบ่งให้กับใครก็ตาม มนุษย์ทุกคน ที่วางใจในพระองค์ เข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ เข้ามาแชร์ คือให้เข้าร่วม รับไปด้วย ชีวิตนิรันดร์

            ชีวิตนิรันดร์มีลักษณะอะไร? พูดง่ายๆ รวมๆ คือมีลักษณะเป็นความรัก ที่เหมือนพระเจ้า ได้ให้กับเราแล้ว  แล้วเราก็จะแบ่งปันความรักนี้ เหมือนที่พระเยซูแบ่งปันความรักให้กับเรา  เราก็จะให้ความรักนี้ถ่ายทอดออกมา ให้แก่คนอื่นได้ เป็นไปตามธรรมชาติ  จากวิญญาณและใจใหม่ที่เป็นเหมือนพระองค์แล้ว

            อันนี้ต้องเหนื่อยไหม?  ต้องรักษาบัญญัติไหม? ต้องรักษาบัญญัติ แต่มันเป็นธรรมชาติของฉัน เหมือนบอกปลา …

            “เธอต้องรักษาบัญญัติของเธอนะ  เธอต้องอยู่ในน้ำนะ”

            ปลาบอกสบาย  … “ฉันอยากอยู่ๆ แล้ว เพียงแต่ฉันถูกหลอกขึ้นมาดิ้นอยู่บนบก ที่จริงฉันอยากอยู่ในน้ำอยู่แล้ว” เอเมนไหม?

            บัญญัติของพระองค์ คือไม่เป็นภาระ พระองค์บอกแล้ว  … “แอกของเราก็พอเหมาะ ภาระของเราก็เบา” บัญญัติ 613 ข้อ มาเหลือข้อเดียว  แล้วแถมให้ความสามารถจบแล้ว ง่ายนิดเดียวเลย

            หลังจากที่พระองค์ได้ทรงตระเวนประกาศให้กับชาวยิว เป็นเวลา 3 ปีแล้ว ก็ถูกตรึงบนไม้กางเขน สิ้นพระชนม์ แล้วเป็นขึ้นจากความตาย ในวันที่ 3 เริ่มต้นพันธสัญญาใหม่ ตามที่พระองค์ได้ทรงประกาศเอาไว้แล้ว 3 ปีนั้น บอกไว้แล้ว ผู้ใดที่เปิดใจต้อนรับข่าวดีนี้  ที่พระองค์ประกาศนี้  ไม่ว่าจะเป็นยิวหรือไม่ใช่ยิวก็ตาม  ก็จะได้รับการบังเกิดใหม่ เข้าสู่สวรรค์ในพระคริสต์ อยู่ในสวรรค์ที่เรียกว่าพระคริสต์ทันที ได้อยู่ในพระคริสต์ และได้ชีวิตนิรันดร์ เป็นชีวิตนิรันดร์ เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ดีพร้อม เหมือนพระคริสต์เลยทีเดียว ง่ายนิดเดียว

            นี่คือสิ่งที่พระองค์ทรงเดินอยู่บนโลกใบนี้ 3 ปี แล้วก็ให้ชาวยิวได้เห็นก่อนว่า … “จงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า  และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน ทางของเราแคบนะ  แต่เข้าไปแล้ว มันกว้าง” ทางมันแคบ เพราะว่ามันง่ายเกินกว่าที่ท่านคิด “แล้วได้บังเกิดใหม่ทางวิญญาณ” พอเปิดใจแล้ว ได้เกิดใหม่ทางวิญญาณ  อันเกิดใหม่ทางวิญญาณ เกิดจากหน่อเชื้ออมตะของพระเจ้า  ที่เรียกว่าชีวิตนิรันดร์ ได้เป็นลูกของพระเจ้า  เป็นความรักเหมือนพระเจ้า  ในวิญญาณใหม่และใจใหม่ที่พระองค์ทรงสัญญาเอาไว้  ตั้งแต่พระคัมภีร์เดิมแล้ว แล้วก็ดำเนินชีวิตด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์  ที่เข้ามาสถิตอยู่ด้วย ข้างในเรา  ตอนเราเปิดใจต้อนรับพระเยซู พระวิญญาณนี้ก็จะนำทางเรา ในความรักแบบพระเจ้าอย่างนี้ จะสอนเรา บอกเรา นำพาเราด้วยความรักอย่างนี้ ดำเนินชีวิตด้วยความรักอย่างนี้ ตามธรรมชาติอย่างนี้ ไปจนกระทั่งถึงตายหรือ? ไม่ใช่ ไปจนกระทั่งถึงหลังความตาย  ก็คือนิรันดร์ ไปอยู่กับเราจนถึงนิรันดร์ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงแล้ว  เกิดแล้วเกิดเลย เป็นลูกพระเจ้าแล้ว เป็นลูกพระเจ้าเลย อยู่กับพระเจ้าแล้วอยู่เลย อยู่ในพระคริสต์แล้ว ไม่มีไปไหนอีกแล้ว  เอเมน อยู่ในพระคริสต์แล้ว ย้ายจากอยู่ในนรก ย้ายจากอาดัมมาอยู่ในพระคริสต์แล้ว  เพราะฉะนั้น ไม่มีความเปลี่ยนแปลง

            สิ่งที่ควรจะรับรู้ สำหรับคริสเตียน ผู้ที่อยู่ในพระคริสต์แล้ว ควรจะจำได้มากกว่าจำคำอธิษฐาน ในมัทธิว 6:9-15 น่าจะจำตรงนี้แทน นี่คือจำนวนหนึ่งที่ควรจะเป็นบทภาวนา เป็นบทอธิษฐาน ให้จดจำให้ได้ สำหรับผู้คนที่วางใจในพระเยซูคริสต์ และเป็นคริสเตียนแล้ว …

            “ฉันอยู่ในพระคริสต์ เป็นชีวิตนิรันดร์  เป็นผู้ชอบธรรม   บริสุทธิ์   ดีพร้อมเหมือนพระคริสต์  และพระคริสต์อยู่ในฉัน  เป็นความหวังแห่งพระสิริ  ที่ฉันได้ร่วมรับกับพระองค์ ตั้งแต่บัดนี้ บนโลกนี้ จนถึงโลกหน้า นิรันดร์ วิญญาณภายในฉัน จึงเป็นความรัก เป็นสง่าราศีของพระเจ้า ฉันจึงสามารถดำเนินชีวิตด้วยความรักนี้ อย่างง่ายดายตลอดไป เอเมน”

            พระเจ้าอวยพรครับ

********************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            ใครจะฟ้องร้องบรรดาผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกไว้ ในพระเยซูคริสต์?

            โคโลสี 2:10 … “แล้วเมื่อท่านอยู่ในพระคริสต์ ท่านก็เป็นชีวิตที่เต็มบริบูรณ์เหมือนกัน พระคริสต์เป็นศีรษะเหนือกฎบัญญัติต่างๆ (ที่กล่าวโทษเรา) เหนือพวกผู้ครอบครอง  (ผู้นำทางศาสนา ที่ใช้บัญญัติโจมตีกล่าวโทษเรา)  และเหนือเหล่าพวกทูตสวรรค์ทั้งสิ้น ที่มีฤทธิ์อำนาจในจักรวาล”

            เมื่อเราเปิดใจยอมรับ ให้พระเจ้าเข้ามาผ่าตัดวิญญาณ พอวิญญาณเราย้ายเข้ามาอยู่ในพระคริสต์แล้ว เราก็เป็นลูกของพระเจ้า ได้เป็นชีวิตนิรันดร์ที่กำเนิดจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าที่ครบถ้วนบริบูรณ์เหมือนพระคริสต์เลย

            พระเยซูคริสต์บริสุทธิ์เท่าไร เราก็บริสุทธิ์เท่านั้น

            พระเยซูคริสต์ เป็นผู้ชอบธรรมเท่าไร เราก็เป็นผู้ชอบธรรมเท่านั้น

            พระเยซูคริสต์ดีพร้อม ไร้ตำหนิ ไร้มลทินใดๆ เลย เราก็ดีพร้อม ไร้ตำหนิ ไร้มลทินใดๆ เหมือนพระองค์เลย

            เราเป็นชีวิตนิรันดร์  วิญญาณที่เกิดใหม่ของเรา เต็มไปด้วยสง่าราศีเหมือนพระเยซูคริสต์เลย

            ดังนั้น อย่ายอมเชื่อมาร ที่คอยพยายามกล่าวโทษฟ้องร้องเราทั้งหลาย ผู้ชื่อในพระเยซูคริสต์ ที่ได้บังเกิดใหม่แล้วว่าเรายังเป็นคนบาป ทำสิ่งที่เป็นบาปอยู่เลย ไม่ได้เป็นผู้ชอบธรรม ไม่บริสุทธิ์สมกับเป็นลูกของพระเจ้า ทำสิ่งนั้นผิด ทำสิ่งนี้ผิด ยังไม่ได้ทำสิ่งนี้ ยังไม่ได้ทำสิ่งโน้น ไม่ว่าจะส่งข้อกล่าวโทษโดยตรงมาที่ความคิดของเรา หรือฟ้องเราผ่านทางใคร หรือสื่ออะไรที่ไหนบนโลกใบนี้ก็ตาม  อย่าถูกหลอก แต่จงเชื่อในพระเจ้า ที่ได้บอกกับเรา ย้ำยืนยันกับเราไว้ใน …

            โรม 8:1-2 …  “1 เหตุฉะนั้น  บัดนี้  จึงไม่มีการลงโทษใดๆ แก่บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในพระเยซูคริสต์  (เปิดใจรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดจากบาป) 2 เพราะว่าโดยทางพระเยซูคริสต์ กฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต  ได้ปลดปล่อยท่าน  ให้เป็นอิสระ  จากกฎแห่งบาปและความตาย (คือกฎแห่งการพึ่งพาการกระทำดีของตนเอง)”

            โรม 8:33-34 …  “ใครจะฟ้องร้องบรรดาผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกไว้? ก็พระเจ้าเองทรงนับว่าเราเป็นผู้ชอบธรรม ใครจะกล่าวโทษได้อีก? พระเยซูคริสต์ผู้ทรงสิ้นพระชนม์และยิ่งกว่านั้น พระเจ้าทรงให้พระองค์เป็นขึ้นจากตายแล้ว บัดนี้พระองค์ประทับอยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า และทรงกำลังอธิษฐานวิงวอนแทนเราด้วย”

พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1424

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  9  กรกฎาคม  2023

เรื่อง “หนังสือเอเฟซัส”  ตอน 27

โดย วราพร  คงล้วน

            เรามาต่อในหนังสือเอเฟซัส คราวที่แล้วเราจบลงที่บทที่ 4 ข้อ 11 พูดถึงของประทาน ที่พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานให้กับผู้เชื่อทั้งหมด อย่างที่เราคุยกันว่าความรอด พวกเราได้เท่ากัน ก็คือทันทีที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดปุ๊บ เราได้เข้ามาอยู่ในพระเยซูคริสต์ ได้เป็นลูกของพระองค์ เป็นทายาทของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์ อันนี้เราได้เท่ากัน  ได้รับความรอด มีชีวิตนิรันดร์เหมือนเดิม เหมือนกับครั้งแรกที่มนุษย์ไม่ได้ล้มลงในความบาปเลย อันนี้เราได้เท่ากัน  เพราะว่าความรอดเป็นพระคุณ  หลังจากที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ ได้รับความรอดเรียบร้อยไปแล้ว  พระเจ้าก็ทรงเตรียมธรรมิกชน ผู้ที่เชื่อวางใจในพระเจ้าให้แต่ละคนทำหน้าที่ที่แตกต่างกัน ความรอดได้เท่ากัน แต่หน้าที่ในการดำเนินอยู่บนโลกใบนี้ ที่พระเจ้าได้มอบหมายให้กับแต่ละคนแตกต่างกัน  แต่ไม่ว่าจะแตกต่างกันขนาดไหนก็ตาม รางวัลได้เท่ากันเหมือนเดิม ศิษยาภิบาลกับผู้เชื่อคนหนึ่งที่เพิ่งเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอดวันเดียว จะได้รางวัลจากพระเจ้าเท่ากัน ไม่ว่าศิษยาภิบาลคนนั้นจะทำงานหนักหนาสาหัสขนาดไหน? รับใช้พระเจ้ายิ่งใหญ่ขนาดไหน?  แต่พระเจ้าบอกว่าเราได้รับรางวัลเท่ากัน เพราะผู้ที่ทำงานอยู่ในชีวิตของพวกเราทุกๆ คน คือพระเยซูคริสต์ พระวิญญาณบริสุทธิ์  ที่ทรงนำเราแต่ละคน

            เราก็เรียนไปแล้ว ในข้อที่ 11 บอกว่า … “พระเจ้าทรงให้บางคนเป็นอัครทูต บางคนเป็นผู้เผยพระวจนะ บางคนเป็นผู้เผยแผ่ข่าวประเสริฐ บางคนเป็นศิษยาภิบาล และบางคนเป็นอาจารย์”

            ก็คือมีเพียงบางคนที่พระเจ้าเลือกมาใช้เฉพาะเจาะจง  ที่พระองค์จะให้เขาได้มีโอกาสปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า แต่ส่วนคนอื่น พระเจ้าก็ให้หน้าที่แต่ละคนที่แตกต่างกัน เป็นอวัยวะในพระกายของพระคริสต์ เหตุผลที่พระเจ้าให้สิ่งต่างๆ เหล่านี้ เพื่อเน้นให้เรารู้ว่าในพระเยซูคริสต์เราเป็นหนึ่งเดียวกัน  เมื่อเราเป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสต์ปุ๊บ สิ่งที่เราควรทำ คือให้เราดำเนินชีวิตในพระวิญญาณ ในพระคริสต์ ที่พระเยซูคริสต์อยู่ในเรา และพระองค์ทรงนำเรา

            ของประทานเหล่านี้ ที่เราคุยกัน เพื่ออะไร? ในข้อที่ 12 บอกว่า …

        เอเฟซัส 4:12 “เพื่อเตรียมประชากรของพระเจ้าสำหรับงานรับใช้ เพื่อว่าพระกายของพระคริสต์จะได้รับการเสริมสร้างขึ้น”

            พอบอกว่าเตรียมธรรมิกชน ประชากรของพระองค์ เพื่อสำหรับงานรับใช้ปุ๊บ ทุกคนก็คิดแล้ว เตรียมเราเพื่องานรับใช้ เราต้องรับใช้อะไรดี เราต้องคิดแล้ว เราจะออกไปประกาศ หรือเราจะต้องออกไปทำโน่นทำนี่ เยอะแยะมากมาย มันไม่เกี่ยวกันเลยเนอะ เตรียมธรรมิกชนหรือประชากรของพระองค์ สำหรับงานรับใช้ เพื่อว่าพระกายของพระคริสต์จะได้ถูกเสริมสร้างซึ่งกันและกัน

            การเตรียมผู้คนของพระองค์จากถ้อยคำแห่งความจริง ในถ้อยคำของพระเจ้า บอกกับประชากรของพระองค์ให้รับรู้ว่า ณ เวลานี้ เราเป็นใครในพระเยซูคริสต์ ณ เวลานี้ พระเยซูคริสต์ได้ทำอะไรให้กับพวกเราสำเร็จเรียบร้อยไปแล้ว แล้วผู้คนที่ได้ยินได้ฟังความจริงเหล่านี้ เขาจะเจริญเติบโต เมื่อเจริญเติบโตปุ๊บ เขาก็พร้อมที่จะให้พระเจ้าใช้ ใช้อะไรบ้าง? ใช้ตามน้ำพระทัยของพระองค์ ใช้เพื่อเราจะได้ฉายแสงแห่งความจริงนี้ออกไป ฉายแสงแห่งพระลักษณะชีวิตที่พระเจ้าใส่เข้ามาในวิญญาณของพวกเราเรียบร้อยไปแล้ว ก็คือฉายความสว่างของพระเจ้าออกไป นี่คืองานรับใช้ของผู้คนของพระองค์

            แล้วงานรับใช้เหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเราว่าเราต้องพยายามดิ้นรน เพื่อไปทำ แต่พระเจ้าจะเป็นผู้นำเราเองว่าเราควรจะทำอะไรอย่างไร? ในแต่ละวัน แล้วผลที่มันเกิดขึ้น เกิดจากอะไร? ผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ผลของการบังเกิดใหม่ ผลของธรรมชาติใหม่ที่ดีพร้อม เหมือนพระเยซูคริสต์นั้น เกิดขึ้น ก็เพราะว่าเราได้รับรู้ความจริง เรียนรู้ความจริงว่า ณ เวลานี้ พระเจ้าได้ประทานอะไรให้กับเราเรียบร้อยไปแล้ว เรียนรู้ความจริงเข้าไปทุกวันๆ

            พระเจ้าบอกว่า … “ตอนนี้เธอเป็น “เธอเป็น” นะจ๊ะ ไม่ใช่ “เธอทำ” “เธอเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว ตอนนี้เธอสะอาดบริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระเจ้าแล้ว ตอนนี้เธอเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ตอนนี้เธอได้รับวิญญาณใหม่ที่เป็นเหมือนฉันเรียบร้อยไปแล้ว ตอนนี้ความคิดจิตใจของเธอ วิญญาณของเธอได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่เหมือนฉันเรียบร้อยไปแล้ว”

            เมื่อเรารับรู้ความจริง … “อ๋อ! ใช่แล้วๆ ตอนนี้เราเป็นเหมือนพระเจ้าแล้ว พระเจ้ามีลักษณะเป็นอย่างไร? เราก็รับรู้ความจริง และสำแดงพระลักษณะแบบนั้น ที่อยู่ในตัวเราออกไปให้ผู้คนได้เห็น ได้ฉายแสงสว่างของพระเจ้าออกไป”

        เอเฟซัส 4:13 “จนกว่าเราทั้งหมดจะบรรลุความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในความเชื่อ และในความรู้ถึงพระบุตรของพระเจ้า จนเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ คือเต็มถึงขนาดความไพบูลย์ของพระคริสต์”

            ตรงนี้ หลายคนอาจจะคิดว่าความรอด เราต้องค่อยๆ พัฒนา เพื่อที่จะได้รับความรอด หรือค่อยๆ พัฒนา เพื่อที่เราจะได้เป็นลูกของพระเจ้า ไม่ใช่นะ การเป็นลูกของพระเจ้า คือเกิดมาเป็น พอเราวางใจพระเจ้า บัพติศมาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ปุ๊บ เราเป็นลูกพระเจ้าเลยทันที หลังจากที่เราเป็นลูกพระเจ้า แล้ว เราค่อยๆ มาเรียนรู้ พัฒนาความเป็นลูกของพระเจ้า ให้เพิ่มพูนมากขึ้น

            เรายกตัวอย่างเด็กอีกแล้ว สมมติว่าเรามีลูกคนหนึ่ง เด็กคนนี้คลอดออกมาในครอบครัวของเรา ยกตัวอย่างอีสตันก็ได้เนอะ หลานเรา อีสตันเกิดเข้ามาในครอบครัวของเวชสุภาพร เขาเกิดเข้ามาแล้ว เขาเป็นลูกของบ้านนี้เรียบร้อยไปแล้ว เขาไม่ต้องพยายามที่จะพัฒนาตัวเอง  เพื่อที่จะสำแดงว่าเขาเป็นลูกของบ้านนี้  เขาเป็นแล้ว  แต่สิ่งที่อีสตันจะพัฒนา ก็คือเรียนรู้ว่าความเป็นมนุษย์เขาทำอย่างไร?

            คือทุกคนเข้ามาในครอบครัว ไม่ว่าครอบครัวไหนก็ตาม ก็คือมนุษย์ใช่ไหม? มนุษย์คนหนึ่ง เขาเจริญเติบโตอย่างไร? เขาจะทำอะไรแบบไหน? ตามแบบอย่างที่คุณพ่อคุณแม่ ปู่ย่าตาทวดที่อยู่ในบ้าน ที่เขามองเห็นทุกวันๆ เขาเรียนรู้จากทุกสิ่งที่เขาได้ยินได้ฟัง ได้เห็นและได้สำแดงออกไป นี่คือเด็กคนหนึ่ง

            พวกเราผู้ที่เชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ วิญญาณเราได้เข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าเรียบร้อยไปแล้ว เราเป็นเหมือนพระเจ้าเลย แต่ให้พัฒนา สำแดงความเป็นหนึ่งเดียวกันออกไป คือไม่ต้องพยายามหาความเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว เพราะพระเจ้าบอกว่าทันทีที่เราเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ เราบัพติศมาเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้าเรียบร้อยไปแล้ว ไม่ต้องแสวงหาการเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่ว่าให้พัฒนาความเป็นหนึ่งเดียวกันที่มันมีอยู่ในตัวเราแล้ว ให้มันสำแดงออกไป ให้ผู้คนรอบข้างเขาได้สามารถสัมผัส แล้วก็เห็นพระเยซูคริสต์ในชีวิตของเรา นี่คือสิ่งที่ถ้อยคำของพระเจ้าบอกไว้ ที่อาจารย์เปาโลพยายามเน้น ให้รับรู้ตรงนี้ พัฒนาให้คนอื่นได้เห็นว่าเราเป็นบุตรของพระเจ้าแล้วนะ แค่สำแดงความเหมือนพระเจ้าที่อยู่ข้างในเราออกไป ให้คนอื่นได้เห็น จนกว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่

            คำว่า “ผู้ใหญ่” คือผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ  รับรู้ความจริงมากเท่าไร เราก็จะเปลี่ยนแปลงเหมือนพระเจ้ามากเท่านั้น ถ้าเรารับรู้ความจริงน้อย เราก็เปลี่ยนแปลงเหมือนพระเจ้าน้อย  เราก็จะมีความเคยชินเก่าๆ มันจะมีเยอะกว่า แต่ถ้าเรารับรู้ความจริงว่าตอนนี้ ความเคยชินเก่าๆ มันไม่มีอิทธิพลในชีวิตของเราแล้วนะ เพราะว่าวิญญาณตัวเก่าของเราได้ตายไปพร้อมกับพระเยซูคริสต์แล้ว ความบาปที่เคยมีอยู่ในตัวเก่าของเราได้ตายไปพร้อมกับพระเยซูคริสต์แล้ว ณ เวลานี้ เราเป็นคนใหม่ เราได้บังเกิดใหม่ มีชีวิตใหม่ มีชีวิตนิรันดร์ ที่เป็นเหมือนพระเจ้าเลย ไม่มีบาปเลย วิญญาณของผู้เชื่อทุกคน ณ เวลานี้ ไม่มีบาปเลยนะพี่น้อง

            ฉะนั้น เมื่อวิญญาณเราไม่มีบาป เราก็ไม่ต้องสารภาพบาปกับพระเจ้า จริงไหม? ไม่มีบาปแล้วนะ แต่ว่าทำไมคริสเตียนยังทำบาปอยู่  ก็เพราะยังอยู่บนโลกใบนี้ไง เรายังอยู่ภายใต้กฎของความบาปและความตายอยู่ ยังวนเวียนอยู่แถวนี้  แต่เราไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจกฎนี้แล้ว เรามีกำลังที่จะสู้มัน พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ในเรา จะเสริมกำลังเรา ให้เราสามารถต่อสู้ ขัดขืน ไม่ยอมมัน ไม่ยอมให้มันส่งข้อมูล มาหลอกเรา ให้เราทำอะไรก็ตาม ที่ตรงกันข้ามกับน้ำพระทัยของพระเจ้า แต่ต่อให้เราต่อสู้ ขัดขืนอย่างไร? เราก็มีโอกาสเผลอใช่ไหม? วันดีคืนดี คริสเตียนไปด่าคน เป็นไหม? เจอแบบไม่ไหว เหตุการณ์อย่างนี้มันหยุดไม่ได้ ขอด่าสักหน่อย อะไรอย่างนี้  ก็ด่าออกไปเลย

            หรือบางที คริสเตียน ผู้ที่เชื่อนะ ไม่ได้พูดถึงคนไม่เชื่อ  คนไม่เชื่อ เขาทำของเขาอยู่แล้ว  พูดถึงคนที่เชื่อแล้ว  มีวิญญาณใหม่แล้ว พระเจ้าสถิตอยู่ในเขาแล้ว  เขายังมีโอกาสที่จะหมั่นไส้ใครก็ได้

            “คนนี้น่าหมั่นไส้จริงๆ เอาไม้ตีหัวซะเลย”

            มีโอกาสทำไหม? มีโอกาส หลายคนบอกว่าเป็นคริสเตียนทำไมโกงเขาได้ล่ะ เป็นคริสเตียนแล้ว มีโอกาสโกงเขาได้ไหม? มีโอกาส เพราะว่าคริสเตียนคนนั้นยอมให้อิทธิพลของโลกใบนี้โน้มนำ ดึงเขาไปทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเป็นจริงที่เขาเป็นอยู่ ความเป็นจริงที่เขาเป็นอยู่ คือตอนนี้ เขาเป็นคนดีพร้อม สะอาด บริสุทธิ์ ชอบธรรมเหมือนพระเจ้า วิญญาณเขานะ เป็นอย่างนั้น แต่เขายังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ โอกาสที่จะถูกดึงไปมีเยอะ ฉะนั้น สิ่งที่พระเจ้าต้องการ หรือสิ่งที่อาจารย์เปาโล หรือผู้รับใช้ในยุคสมัยเดิม  ที่เขาพยายามเน้นย้ำ ก็คือให้เราจดจ่อ จดจำถ้อยคำของพระเจ้า ให้เรารับรู้ความจริงว่า ณ เวลานี้เราอยู่ในสถานะแบบไหน? ณ เวลานี้เราอยู่ในสถานะเป็นลูกของพระเจ้า เป็นทายาทร่วมกับพระเยซูคริสต์ ณ เวลานี้เราเป็นคนชอบธรรม “เป็น” นะ ไม่ใช่ “มี” เราเป็นความรักเหมือนพระเจ้าเลย เราเป็นความดีงาม เราสะอาด เราบริสุทธิ์ เหมือนพระเจ้าเลย ณ เวลานี้ ความเป็นจริงในโลกวิญญาณ เราเป็นอย่างนั้น พอเรารับรู้ความจริงมากขึ้นเท่าไร?  เราก็จะยอมให้พระเจ้าใช้เรามากขึ้นเท่านั้น อนุญาตให้พระเจ้าใช้ทุกอย่างในร่างกายของเรา ความคิด จิตใจ ตา หู จมูก ลิ้น กายของเรา มอบให้พระเจ้า แล้วพระเจ้าก็จะสามารถใช้เราให้สำแดงตัวตนจริงๆ ที่ ณ เวลานี้ ที่เราเป็นอยู่ ออกไปให้ผู้อื่นได้สามารถ สัมผัสและรับรู้ได้ เขาเรียกว่าให้เราฉายแสงออกไป

            ตรงนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเราอีก  เราพยายามทำด้วยกำลังของเราเอง มันไม่ได้ เพราะว่าพระเจ้าผู้อยู่ในเรา  พระองค์ทรงประกอบกิจอยู่ภายในเรา  พระองค์ทรงโน้มนำจิตใจของเรา ทรงคอยบอก คอยเตือนเรา เราเคยรู้สึกไหม บางครั้งเราทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แล้วข้างในเราไม่ไหว ทำไมเราไม่ไหว ผะอืด ผะอม เหมือนเราแพ้ แพ้อาหาร เราผะอืดผะอม เพราะว่า ณ เวลานี้ วิญญาณใหม่ของเราสะอาด บริสุทธิ์  แล้วไง สะอาด บริสุทธิ์  เราไปคลุกขี้ดิน เราไม่ไหวแล้ว ไปคลุกขี้ดิน มันคันเขยอไปหมดเลย เราต้องรีบลุกขึ้น แล้วก็ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ให้มันสะอาด นี่คือธรรมชาติใหม่ของผู้เชื่อ

            ฉะนั้น โอกาสที่เราจะไปโดนโคลนกระเด็นใส่ หรืออะไร?  แบบสิ่งสกปรกเข้ามาเกาะมันมี แต่ว่าธรรมชาติใหม่ของผู้เชื่อ เป็นเหมือนพระเจ้า เราจะไม่ยอมจมปรักอยู่กับสิ่งที่สกปรกเหล่านั้นตลอดเวลา  มันไม่มีทางอยู่แล้ว หลายคนคิดว่าถ้าเราไม่สอนเรื่องจริยธรรม เรื่องความดีงาม ให้กับผู้เชื่อ แล้วอย่างนี้คริสเตียนก็ได้ใจไหม? ทำอะไรก็ได้ใช่ไหม? ทำบาปก็ไม่ถูกลงโทษใช่ไหม?  อย่างนั้นก็สบาย เราไปทำให้มันสบายใจเลย

            จริงๆ เราไม่กลัวเรื่องนี้เลย เพราะมันไม่มีทาง มันเป็นไปไม่ได้  เมื่อเราได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ บังเกิดใหม่ มันเป็นไปไม่ได้ ที่เรายังคงอยากจะอยู่ในที่เดิมอยู่  อยู่ในบาปอยู่ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ทุกคนจะตะเกียกตะกาย คือจะดิ้นรน  เพื่อที่จะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า แต่อยู่ที่กำลังเราพอไหม? เหมือนปกติ นี่ธรรมชาติใหม่เลยนะ  ธรรมชาติปลาก็จะว่ายน้ำ ปลาต้องอยู่ในน้ำ ไม่มีปลาตัวไหน ที่มีความสุขมากเลย เวลากระโดดออกจากน้ำ แล้วก็มาดิ้นผลักๆ บนบก มันไม่มีทาง นอกจากเวลาฝนตกน้ำท่วม หลงระเริง ว่ายมาที่ถนน พอน้ำลดปุ๊บ อ้าว! อยู่บนถนนแล้วทำอย่างไร? ดิ้นผลักๆ …

            “ไม่ได้แล้วๆ ต้องหาน้ำลงให้ได้” เป็นภาพเดียวกัน

            ผู้เชื่อได้รับวิญญาณใหม่แล้ว ได้รับความคิดจิตใจใหม่แล้ว ได้เป็นเหมือนพระเจ้า  100% แล้ว จะไม่สามารถจมปลักอยู่ในความบาปได้นาน มันเป็นไปไม่ได้ พอทำผิดปุ๊บ เรารู้ว่าไม่ใช่ๆ เราต้องรีบถอยตัวออกมา  แล้วเราก็พยายามทำให้ตัวเราเองเข้ามาอยู่ในพระองค์ให้ได้ แต่จริงๆ แล้วเราอยู่ในพระองค์อยู่แล้วล่ะ แค่ว่าความเป็นจริงในขณะที่เราดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ อย่างที่บอกไง พระเจ้าซื้อชีวิตเราแล้ว พระเจ้าเป็นเจ้าของชีวิตเราแล้ว  แต่อันหนึ่งที่อยากให้พระเจ้าบังคับเรามากเลยว่าพอซื้อชีวิตเราแล้ว  เราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว พระเจ้าตีกรอบเราเลย ใช้รีโมตคอนโทรลเลยว่า …

            “เป็นอย่างนี้ๆ ทุกวันตื่นขึ้นมา เธอจะรักฉัน เธอจะเชื่อฉัน เธอจะประพฤติตามที่ฉันบอกทุกประการ”

            แต่ความเป็นจริงในวิญญาณ คือเรารักพระองค์แล้วนะ เราเชื่อฟังพระองค์ 100% เลย แต่ร่างกายเรา ขณะที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เรายังมีโอกาส ที่จะดื้อกับพระเจ้าได้ เราอยากให้พระเจ้าบังคับเรามากเลย เพราะเราไม่อยากดื้อกับพระเจ้า แต่พระเจ้าของเราน่ารักที่สุด  คือพระองค์ไม่บังคับเรา  แม้พระองค์เป็นเจ้าของชีวิตเรา พระองค์ซื้อเราเรียบร้อยแล้ว แต่พระองค์ยังให้อิสรภาพกับผู้เชื่อทุกคนที่จะตัดสินใจ อิสรภาพตรงนี้แหละ  ที่พระเจ้าให้เราว่าแต่ละวัน แต่ละนาที  แต่ละวินาที เราจะตัดสินใจอย่างไร?  เราจะตัดสินใจตามที่พระเจ้าบอกเรา หรือเราจะตัดสินใจตามที่โลกนี้ส่งข้อมูลเข้ามาหาเรา  เราเป็นคนตัดสินใจ  แล้วเมื่อเราตัดสินใจปุ๊บ เราก็จะเก็บเกี่ยวผลด้วยนะ การตัดสินใจของเราทุกอย่าง เราจะเก็บเกี่ยวผลบนโลกใบนี้ด้วย

            เมื่อเราตัดสินใจทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ ทำตามธรรมชาติใหม่ ยอมให้พระเจ้าใช้ ยอมให้พระเจ้าดูแล นำพา ให้ส่งผลของความเป็นตัวตนจริงๆ ของเราออกไปให้ผู้คนได้เห็น ได้รับรู้ ได้สัมผัส ได้ประกาศพระนามของพระเยซูคริสต์ ถ้าเราทำอย่างนั้น สิ่งที่เกิดขึ้น อันดับแรกเลย พระพร คือเรามีความสุขไง พี่น้องรู้สึกไหม? เวลาเราทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า เรามีความสุข แต่พอเราดื้อ มันมีโอกาสดื้อไหม? มีโอกาสดื้อตลอดเวลา  ทุกวินาทีอีกต่างหาก พอเราดื้อปุ๊บ  เราก็ …

            “ไม่เอา พระองค์เจ้าข้า ไม่อยากเป็นคนดี ขอทำตามใจตัวเองหน่อย”

            พอเราทำออกไปปุ๊บ สิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกัน มันเป็นผลนะ ข้างในเราทุกข์ พวกเราเป็นไหม? มันทุกข์ไง  เขาเรียกเห็นผลทันตา มันทุกข์ พอทุกข์ทำอย่างไร? ทุกข์แล้วไม่ต้องไปจมปลักกับความทุกข์นั้น แค่บอก …

            “พระเจ้าขอช่วยลูกด้วย ในคราวต่อไปถ้าลูกจะดื้อ ขอพระเจ้าให้กำลังที่ลูกจะไม่ดื้อ  หรือลูกจะดื้อน้อยลง” อะไรประมาณนี้

            สิ่งที่เราทำบนโลกใบนี้ ไม่ว่าพฤติกรรมอะไรทั้งหมด ที่เราทำอยู่บนโลกใบนี้ มีอยู่คำเดียว คือมันไม่มีผลอะไรกับความรอดของเราเลย พระเจ้าไม่ได้สนใจเลย นี่ต้องบอกว่าพระเจ้าไม่ได้สนใจว่าเราทำอะไร? แต่พระเจ้าสนใจว่าเราอยู่ไหน?

            คำว่า “เราอยู่ไหน?” พี่น้องนึกภาพออกไหม?  ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เธออยู่ไหน?  ตอนนี้เราอยู่โบสถ์โฮลี่ ที่แพรกษา ไม่ใช่ มันไม่เกี่ยวกับตรงนี้

            เราอยู่ไหน? หมายความว่าวิญญาณของเรา ณ เวลานี้ อยู่ที่ไหน? วิญญาณของผู้คนบนโลกใบนี้ ณ เวลานี้ อยู่ที่ไหน? แล้ววิญญาณของพวกเราผู้เชื่อทั้งหลาย ที่เรานั่งอยู่ที่นี่ คือวิญญาณเราอยู่ในพระคริสต์ เมื่อวิญญาณเราอยู่ในพระคริสต์ปุ๊บ อย่างไรเราก็ปลอดภัย ปลอดภัยในด้านของวิญญาณ คือสิ่งที่พระเจ้าบอกว่าเมื่อพระองค์ทรงเริ่มต้นการงานดีไว้ในชีวิตของเรา พระองค์ก็จะคอยดูแล นำพา ย่างเท้าตลอดชีวิตของเรา จนถึงจุดหมายปลายทาง ก็คือวันที่ลมหายใจเราออกจากร่าง วิญญาณเราได้ไปพบกับพระเจ้า ที่สวรรคสถาน ก็คือที่เดิมนั่นแหละ ณ เวลานี้ ในโลกวิญญาณ เราอยู่กับพระเจ้าบนสวรรคสถานแล้วใช่ไหม? พระคัมภีร์บอกเราอย่างนี้นะ เราก็เชื่อตามนี้

            พระคัมภีร์บอกว่าเราอยู่ในพระเยซูคริสต์ พระเยซูคริสต์อยู่ในเรา  และ ณ เวลานี้ พระเจ้าได้ทรงให้พระเยซูคริสต์ได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า  ที่สวรรคสถาน เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เราก็อยู่กับพระเยซูคริสต์ อยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า ที่สวรรคสถานเหมือนกัน คือที่เดียวกัน เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว แยกกันไม่ได้  ณ เวลานี้ ที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราต้องใช้ความเชื่อใช่ไหม? เชื่อตามที่ถ้อยคำพระเจ้าบอก

            แต่จะมีวันหนึ่ง เมื่อถึงวาระของแต่ละคน ซึ่งเราไม่รู้หรอกว่าพระเจ้าจะให้เราแต่ละคนอยู่บนโลกใบนี้ นานสักแค่ไหน? หรือค่ำคืนนี้ พระเจ้าอาจจะบอกดิฉันว่า …

            “วราพรจบงานแล้ว กลับบ้านได้”

            แล้วพรุ่งนี้ก็จะส่งข่าวถึงสมาชิกว่าเรามีงานไว้อาลัยที่โบสถ์ นั่นแน่ะ คือความจริงในโลกวิญญาณ แล้วผู้เชื่อ เราสามารถพูดเรื่องนี้ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ที่เราไม่เชื่อพระเจ้า หรือถ้าอยู่บ้านคนจีน ยิ่งห้ามพูดคำว่า “ตาย” อัปมงคล ก็จะโดนผู้ใหญ่ดุ พูดอะไรเรื่องตายๆ พูดไม่ได้นะ แต่พอเรามาเชื่อพระเจ้าปุ๊บ เรามีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่มันเกิดขึ้นในวิญญาณของเรา คือความตาย คือประตูที่เราจะเดินเข้าไปสู่สวรรค์ ในสถานที่ที่เราจะไปอยู่กับพระเจ้านิรันดร์กาลจริงๆ ตอนนี้ เราจะได้เห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า เราจะไม่ต้องซ่อนอยู่ในพระเยซูคริสต์แล้ว  เราจะสามารถออกมาเห็นตัวตนใหม่ของเราเองจริงๆ ก็คือร่างกายใหม่ ที่เต็มด้วยสง่าราศี  ที่พระเจ้าสัญญาว่าวันหนึ่งข้างหน้า เมื่อลมหายใจเราออกจากร่าง เราจะไปสวมร่างกายใหม่นี้ ที่เต็มไปด้วยสง่าราศี

            ฉะนั้น ความตายจึงไม่ได้เป็นสิ่งที่น่ากลัว สำหรับผู้เชื่อเลย ไม่มีความน่ากลัวเลย เหมือนที่อาจารย์เปาโลบอก “อยู่ก็เพื่อพระคริสต์ ตายก็ได้กำไร” เราเป็นคริสเตียน ตายปุ๊บ กำไรทันที  กำไรตรงไหน? ตรงที่เราไม่ต้องมาเผชิญกับปัญหาต่างๆ บนโลกใบนี้อีกแล้ว

            เพราะพระเยซูบอกว่าในขณะที่อยู่บนโลกใบนี้ ท่านทั้งหลายจะประสบกับความทุกข์ยาก พระเยซูก็ไม่ได้บอกว่าอยู่บนโลกใบนี้ ท่านจะประสบกับความสุขสบาย  แฮปปี้จิงกะเบลทุกวัน พระเยซูไม่ได้บอกอย่างนั้น บนโลกใบนี้ เราประสบกับความทุกข์ยาก แต่ความทุกข์ยากเหล่านี้ ถ้าเทียบกับนิรันดร์กาล ที่พระเจ้าได้จัดเตรียมให้กับเรา มันเทียบไม่ได้เลย เพราะว่าโลกนี้ แค่ชั่วคราว แป๊บเดียวเอง โลกนี้ไม่ใช่ที่อาศัยถาวรของเรา แต่โลกหน้าต่างหาก สวรรค์นิรันดร์กาลที่ผู้เชื่อทุกคนรอคอย ที่จะไปอยู่กับพระเจ้า  ที่สวรรคสถาน

            เหมือนอาจารย์เปาโลจะบอกว่า … “ข้าพเจ้าไม่สนใจอะไรแล้ว ข้าพเจ้าโน้มตัวไปข้างหน้า เพื่อที่จะไปฉวยรางวัล ที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้กับเรา ผู้เชื่อทุกคน”

            ความหวังของผู้เชื่อทุกคนจดจ่ออยู่ที่โลกหน้า ในสิ่งที่พระเยซูคริสต์ทรงสัญญาไว้กับเรา ขณะที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราก็ดำเนินชีวิตปกติ ในพระวิญญาณ ทุกวันตื่นขึ้นมาพระวิญญาณนำเราทำอะไร เราก็ทำ ถ้าเราทำอะไรบางอย่างที่เราไม่รู้สึกว่าฟ้องผิดข้างใน แปลว่าพระวิญญาณนำเรา  แต่ถ้าเราทำแล้วแย่ๆ อย่างนี้ แปลว่าไม่ใช่แล้วล่ะ คือข้างในวิญญาณเราจะรับรู้จริงๆ ว่าอันนี้ไม่ใช่ แต่เราต้องการฝืนพระวิญญาณ

            ในข้อ 13 ที่บอกว่า … “จนกว่าเราทั้งหลายจะบรรลุความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในความเชื่อ ในความรู้ถึงพระบุตรของพระเจ้า  แล้วจนกว่าเราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่”

            คำว่า “เติบโตเป็นผู้ใหญ่” คือเต็มถึงขนาดความไพบูลย์ของพระเยซูคริสต์

            เติบโตขนาดไหนที่เป็นผู้ใหญ่  ก็คือรับรู้ความจริงของพระเจ้า เพิ่มพูนมากขึ้นๆ  เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น พอเป็นผู้ใหญ่ปุ๊บ สิ่งที่สำแดงของการเป็นผู้ใหญ่ อันดับแรกเลย คืออดทนมากขึ้น จริงไหม? เราจะอดทนมากขึ้น  ผู้ใหญ่จะอดทนได้มากกว่าเด็ก ยิ่งเด็กทารกนี่ไม่มีความอดทนเลย เด็กทารกเราเห็นไหม? ถ้าเด็กตัวเล็กๆ หิวปุ๊บจะร้องแบบลั่นบ้านเลย แล้วคนในบ้านก็จะวิ่งตาตั้งเลย หานม หาอะไรให้กิน แต่พอโตขึ้นๆ เขาก็จะเรียนรู้จักว่าทำอย่างนี้ไม่ได้ โตขึ้นแล้ว ไม่ใช่จะร้องโวยวายตลอดเวลา ไม่ได้ ต้องเรียนรู้ที่จะรอนิดหนึ่ง แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นๆ อดทน รู้จักรอคอยพระเจ้ามากขึ้น

            ตอนที่เราเชื่อพระเจ้าใหม่ๆ ทำไมบางครั้ง เราไม่ทันอธิษฐานขอเลย พระเจ้าก็ส่งของที่เราแค่คิดมาเลยทันที  แต่พอเราเชื่อพระเจ้านานๆ ขอแล้วทำไมยังไม่ได้อีก อะไรแบบนี้ ตกลงความเชื่อเรายังมีอยู่ไหม? ตกลงพระเจ้ายังรักเราอยู่ไหม? ตกลงอะไร เราก็โดนคำถามร้อยแปดพันเก้า ที่อยู่บนโลกใบนี้ ส่งเข้ามาๆ แต่ให้เรารับรู้ความจริงอย่างหนึ่งว่าพระเจ้าไม่เคยทิ้งเราไปไหน? พระเจ้าอยู่ในเรา  แล้วพระองค์คอยตอบคำอธิษฐานของเรา เมื่อเราโตขึ้น คำอธิษฐานไม่ใช่ทุกอย่างที่เราอยากได้ เป็นน้ำพระทัย แต่ถ้าบังเอิญสิ่งที่เราอยากได้เป็นน้ำพระทัย พระเจ้าก็ให้ แต่ถ้าไม่ได้เป็นน้ำพระทัย พระเจ้าก็ไม่ได้ให้ พระเจ้าไม่ได้ทำให้เราเสียผู้เสียคน อยากได้อะไรให้หมดเลย  เด็กอายุ 5 ขวบ ขอพ่อ …

            “พ่อๆ ออกมอไซด์ให้คันหนึ่งสิ ขอบิ๊กไบร์ทด้วย”

            แล้วพ่อก็บ้าจี้ตาม รักลูกมากเลย ออกมอไซด์ให้ทันที

            “ลูกมา เดี๋ยวพ่อสอนให้ขี่”

            ขี่เสร็จ ฉายเดี่ยวเลย เป็นอะไร? ตายลูกเดียว ออกไปก็ชนรั้วตาย อะไรอย่างนี้ มันเป็นไปไม่ได้ พระเจ้าไม่ทำอย่างนั้น

            ฉะนั้น พระเจ้าดูความเหมาะสมว่าอะไรควร อะไรไม่ควร อะไรคือสิ่งที่เหมาะสำหรับเรา เมื่อเราอธิษฐานขอ พระเจ้าก็ให้สิ่งที่พระเจ้าสัญญา ก็คือพระองค์จะจัดเตรียมทุกสิ่ง ที่จำเป็นสำหรับชีวิตของเรานะ จำเป็น

            ฉะนั้น ในวิญญาณ พระเจ้าได้เตรียมทุกอย่างให้เราเรียบร้อยไปแล้ว ส่วนของโลกใบนี้ ก็แล้วแต่น้ำพระทัย พระองค์อยากจะอวยพรเราแบบไหน พระองค์ก็ทำของพระองค์เอง โดยที่มันไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย พี่น้องนึกออกไหม?  โดยที่เราไม่ต้องไปเลียนแบบใคร …

            “คนนั้นทำแบบนี้ พระเจ้าอวยพร เราต้องไปทำบ้าง?” มันไม่เกี่ยวกันเลยนะ

            ดังนั้น พระเจ้าพอใจจะอวยพระพรใคร พระองค์ก็จะอวยพระพรคนนั้น  นี่คือน้ำพระทัยของพระเจ้า พี่น้องไม่ต้องไปคอยจ้องคนโน้นคนนี้ ให้รับรู้อย่างเดียวว่าพระเจ้ารักเรามาก มากขนาดไหน? มากขนาดยอมสละชีวิตของพระองค์เอง ตายบนไม้กางเขน เพื่อเรา พระเจ้ารักเราขนาดนี้ พอไหม?  ถ้ามาแลกกับความทุกข์ทรมานที่เรากำลังเผชิญอยู่ ณ เวลานี้ ร่างกายก็ไม่แข็งแรง เจ็บป่วยอีก เป็นโน่นเป็นนี่ เศรษฐกิจก็ไม่ดี ขายของก็ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ไปทำงานเงินเดือนลดอีก อะไรอย่างนี้ เราจะยอมให้สิ่งต่างๆ เหล่านี้ทำให้เราท้อใจไหม?  ท้อได้นะ แต่ว่าไม่ทำให้เราถอดใจ อธิษฐานกับพระเจ้า พระเจ้ารู้ทุกอย่าง

            ฉะนั้น ปัญหาไม่ได้เกิดเฉพาะคริสเตียน  ปัญหามันเกิดขึ้นทั่วโลก แต่พระเจ้าบอกว่าพระองค์ผู้ทรงสถิตอยู่ในเรา พระองค์จะทรงนำพาย่างเท้าของเรา อย่างไรพระองค์ก็พาเราผ่าน ผ่านรูปแบบไหนเราไม่รู้แหละ แต่พระเจ้าพาเราผ่านแน่นอน เหมือนกับคนที่เจ็บป่วย  คนที่เจ็บป่วยอธิษฐานขออะไร? ส่วนใหญ่เราป่วย เราขออะไร? …

            “พระองค์เจ้าข้า ขอพระองค์ทรงรักษาลูกด้วย รักษาให้หายเลยนะ ลูกเป็นมะเร็ง ขอรักษาลูกให้หายเลย”

            เราก็อธิษฐานแบบนี้ใช่ไหม? แต่พระเจ้าก็จะตอบคำอธิษฐานของเราตามน้ำพระทัยของพระองค์ มันมีอยู่แค่ว่าถ้าเราอธิษฐาน แล้วเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า ที่พระองค์จะรักษาเราหาย  เราหายได้ หายได้ผ่านยา ผ่านหมอ ผ่านอะไรก็ได้ แต่ให้พี่น้องรับรู้ว่าต่อให้เราหายวันนี้ วันหนึ่งเราก็ต้องตาย นี่คือความจริง หายวันนี้ วันหนึ่งข้างหน้า ไม่ตายด้วยโรคมะเร็ง เราก็แก่ตาย มีค่าเท่ากัน แต่ว่าบางครั้ง พระเจ้าก็ไม่รักษาเรา พระองค์เห็นว่าพอแล้ว พระเจ้าให้งานเราทำบนโลกใบนี้ สำเร็จแล้ว ครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว ได้เวลากลับไปพักผ่อนกับพระองค์ ได้แล้ว ไม่ต้องทุกข์ทรมาน อยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว พระองค์ก็อนุญาตให้เราจากโลกนี้ไป หลายคนก็คิดว่า …

            “โอ้! พระองค์ใจร้ายจัง แทนที่พระองค์จะรักษาเรา ทำไมมาเอาชีวิตเราไป”

            แต่ว่าพี่น้องให้รับรู้ความจริง ทุกอย่างที่พระเจ้าให้กับเรา คือสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับเรา ดีมากๆ ด้วย ก็คือตาย เราจะได้กำไร อยู่เราก็ต้องดิ้นรนต่อไป  นี่คือเรื่องปกติบนโลกใบนี้  แต่ถ้าพระเจ้าให้เราอยู่ พระองค์ผู้อยู่ในเรา พระองค์จะทรงเสริมกำลังเรา ให้เราสามารถที่จะไปได้ ถูลู่ถูกัง ยังไงเราก็ไปได้  ตามน้ำพระทัยของพระเจ้า

        เอเฟซัส 4:14 “เมื่อนั้นเราจะไม่เป็นทารกอีกต่อไป ถูกกระแสซัดไปซัดมา ถูกพัดไปทางโน้นทางนี้ โดยลมปากแห่งคำสอน และโดยกลลวงอันฉ้อฉลแยบยลของมนุษย์”

            ในพระคัมภีร์ตรงนี้ อาจารย์เปาโลพูดถึงสิ่งที่ผู้รับใช้ ของประทานที่พระเจ้าให้ เพื่อสอนความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า พอสอนความจริงในถ้อยคำของพระเจ้า  เหมือนเรากินนมถูกต้อง กินอาหารถูกต้อง เราก็เจริญเติบโตตามวัย เราก็จะแข็งแรง แต่ถ้าเราไปกินนมผิด กินอาหารผิดสำแดง ร่างกายเราก็เจ็บป่วย  เราก็ไม่แข็งแรง เราก็เจริญเติบโตไม่ค่อยสมส่วนอะไรเท่าไร?  แต่สิ่งที่อาจารย์เปาโลพูดถึงเกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณของเราว่าเมื่อเรารับรู้ถ้อยคำแห่งความจริงของพระเจ้า เราจะได้บรรลุถึงความเป็นหนึ่งใจเดียวกัน บรรลุถึง โตเป็นผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ พอโตเป็นผู้ใหญ่ปุ๊บ  เราก็มีความยับยั้งชั่งใจใช่ไหม? ผู้ใหญ่ เขารู้จักแยกแยะ เด็กไม่รู้จักแยกแยะ ถ้าเป็นเด็ก ใครพูดอะไรก็ตามไป คนนี้มาบอกว่าตรงนี้ดี เราก็ไป ตรงนั้นดี ก็ไป เด็กแยกแยะไม่ออกว่าอะไรคือความจริง อะไรคือความเท็จ แต่ถ้าเราได้รับถ้อยคำแห่งความจริงของพระเจ้าทุกวันๆ สถาปนาลงไปทุกวันๆ จน มันหยั่งรากลงไป พอหยั่งรากลงไป ตอนนี้เรามั่นคงแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว เราก็จะไม่ถูกกระแสของโลกใบนี้ ที่มันส่งเข้ามาหลอกลวง อาจจะส่งมาเหมือนเป็นถ้อยคำพระเจ้า แต่เป็นถ้อยคำปลอมปน มันไม่ใช่ เราก็จะแยกแยะออกว่าอันนี้ไม่ใช่แล้ว

            ยกตัวอย่างพระเยซูบอกว่าพระองค์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  พระองค์หลั่งพระโลหิตครั้งเดียวเป็นพอ ได้ชำระล้างความผิดบาปของพวกเราทั้งหมด ทั้งสิ้น หมายความว่าอดีต ปัจจุบัน อนาคต มันจบแล้ว  นี่คือความจริงที่พระเยซูบอก แต่ว่าถ้ามีใครมาบอกเราว่า …

            “ไม่จริงๆ ยังไงเธอทำบาป เธอก็ต้องสารภาพบาป เธอยังเป็นคนบาปอยู่เลย”

            อันนั้นไม่จริง อันนั้นเป็นกระแสของโลกนี้ที่เข้ามา ทำให้เราหลงเชื่อ  เราไม่เป็นคนบาปอีกแล้ว  พระเจ้าบอกเรา เมื่อเราบังเกิดใหม่ ตัวบาปของเรา ได้ตายไปพร้อมกับพระเยซูคริสต์แล้ว เราได้บังเกิดใหม่เข้ามาเป็นตัวตนใหม่ เป็นมนุษย์พันธุ์ใหม่ เหมือนพระเยซูคริสต์แล้ว เหมือนพระเจ้าแล้ว เรามีธรรมชาติใหม่ มีวิญญาณใหม่เหมือนพระเจ้าแล้ว ตัวเราเองไม่มีบาปเลย ถ้าใครมาบอกเราว่า …

            “ท่านเป็นคนบาป”

            ไม่ต้องรับ เพราะว่านั่นคือคำโกหก ตรงนี้แหละ ความจริงของพระเจ้าจะไม่ทำให้เราสงสัยว่า …

            “ใช่ๆ เรายังบาปอยู่หรือ? รีบๆ ไปสารภาพบาป”

            ไม่ใช่เลย  เราไม่ได้เป็นคนบาปแล้ว พระเจ้าบอกอย่างนั้น ไม่ว่าถ้อยคำอะไรก็ตาม ที่เราได้ยินได้ฟังผ่านปากของใครก็ตาม ที่มาบอกเราตรงกันข้ามกับสิ่งที่พระเจ้าบอกเราชัดเจนว่าความรอด เรารอดแล้วรอดเลย เราเข้ามาเป็นลูกของพระเจ้า เป็นแล้ว เป็นเลย  ไม่ว่าเราทำอะไร ไม่มีผลอะไรที่จะทำให้เราหลุดไปจากทางของพระเจ้าได้เลย แล้วถ้าเราได้ยินคำอะไรก็ตามที่บอกเราว่า …

            “เธอทำอย่างนี้ เดี๋ยวหลุดจากทางของพระเจ้า พระเจ้าไม่เอาเธอแล้วนะ เดี๋ยวเธอก็ไม่รอดหรอก เดี๋ยวเธอก็ตกนรกหรอก”

            อันนั้น คือคำโกหก มันไม่จริง พอไม่จริง เราแยกแยะได้ เราก็ไม่รับมัน

            นี่คือผลของคนที่เจริญเติบโตในด้านวิญญาณ ที่จะสามารถรับรู้ว่าอะไรคือคำโกหกหลอกลวง อะไรคือความจริงที่พระเจ้าบอกเรา เพื่อเราจะได้สามารถที่จะยืนหยัดอยู่ในความเชื่อ ที่พระเจ้าบอกเราว่าเราเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว เราเป็นทายาทของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์แล้ว เราสะอาด บริสุทธิ์ หมดจดเหมือนพระเจ้าแล้ว เราเป็นความรักแล้ว เราเป็นผู้ชอบธรรมแล้ว เราได้นั่งอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้าร่วมกับพระเยซูคริสต์เรียบร้อยไปแล้ว เอเมน พระเจ้าอวยพรค่ะ

*******************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            เชื้อบาปได้เข้ามาในโลก เพราะคนๆ เดียว  และความตายก็เกิดมา เพราะเชื้อบาปนั้น และความตายก็ได้แผ่ไปถึงมวลมนุษย์ทุกคน

            โรม 5:12 … “เหตุฉะนั้น เช่นเดียวกับที่เชื้อบาปได้เข้ามาในโลก เพราะคนๆ เดียว และความตายก็เกิดมา เพราะเชื้อบาปนั้น  และความตายก็ได้แผ่ไปถึงมวลมนุษย์ทุกคน เพราะมนุษย์ทุกคนทำบาป”

            เชื้อบาปก็เหมือนไวรัสทางวิญญาณ ที่ทำให้มนุษย์ถึงตายแน่นอน ซึ่งเกิดมาจากคนคนเดียว คืออาดัม  ถ้าเราไม่ยอมรับความจริง ก็คือปฏิเสธการรับการรักษานั่นเอง

            1 ยอห์น 1:8-10 … “8 ถ้า​เราปฏิเสธว่า​เรา​ไม่​ได้เป็นคนบาป เรา​ก็​หลอกลวง​ตนเอง และ​ไม่​มี​ความ​จริง​อยู่​ใน​ตัว​เรา 9 ถ้า​เรายอมจำนนรับว่าเราเป็นคนบาป และเรา​สารภาพ​บาป​ของ​เรา พระ​องค์​เป็น​ผู้​รักษา​คำมั่น​สัญญา​ และ​มี​ความ​เที่ยงธรรม พระ​องค์​จะ​ยกโทษ​บาป​ทั้งหมดแก่​เรา และ​ชำระ​เรา​ให้​บริสุทธิ์ พ้น​จาก​ความ​ไม่​ชอบธรรม​ทั้ง​ปวง 10 ถ้า​เรา​พูดว่า​เรา​ไม่​เคย​ทำ​บาปเลย ก็​เท่า​กับ​เรา​ทำ​ให้​พระ​องค์​เป็น​ผู้​โกหก และ​ถ้อยคำของ​พระ​องค์​ (คือพระเยซู) ก็ไม่ได้อยู่​ใน​ตัว​เรา”

            ถ้าท่านยอมรับความจริงว่าพระเจ้าสามารถรักษาท่านให้หาย ผ่านทางพระเยซูคริสต์  ฉะนั้น ยอมจำนนต่อความจริง แล้วรับการรักษาเถิด

            วิธีรักษา …

            โรม 10:9-10 …  “9 นั่นคือถ้าท่านยอมรับด้วยปากของท่านว่า “พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า” และเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าทรงให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย ท่านก็จะได้รับความรอด 10 เพราะท่านเชื่อด้วยใจ จึงทรงให้ท่านเป็นผู้ชอบธรรม  และเพราะท่านยอมรับด้วยปาก จึงทรงให้ท่านรอด  (รอดจากความพินาศ ในวิญญาณหลังความตาย) ได้เข้าอาศัยอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้านิรันดร์”

            พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1423

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  2  กรกฎาคม  2023

เรื่อง “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”

“พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 4

โดย นคร   เวชสุภาพร

            วันนี้ “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15” “พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอนที่ 4 จริงๆ แล้วอยู่ในบริบทเดียวกันทั้งหมดกับถ้อยคำ หรือคำสอนของพระเยซู ตลอดช่วงเวลา 3 ปีที่พระองค์ตระเวนประกาศข่าวดี  ไม่ได้มาสอนศีลธรรม ให้กับชาวยิว  ที่ยังไม่ได้เป็นคริสเตียน ยังไม่ได้บังเกิดใหม่  เพราะเวลานั้น พระเยซูคริสต์ยังทำภารกิจไม่สำเร็จ

            ภารกิจของพระเยซูคริสต์ คือการไถ่บาปให้กับเรา ให้เราได้บังเกิดใหม่  การสิ้นพระชนม์ของพระองค์ บนไม้กางเขน  และการเป็นขึ้นจากความตายในวันที่ 3 ณ เวลานั้น ภารกิจนี้ยังไม่สำเร็จ พระเยซูจึงตระเวนประกาศว่ายังไม่สำเร็จ  แต่กำลังจะสำเร็จ ประกาศว่าอาณาจักรสวรรค์กำลังจะมาตั้งอยู่บนโลกใบนี้ ก็หมายถึงว่าเมื่อพระองค์ทรงสิ้นพระชนม์ บนไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 สวรรค์ได้มาตั้งอยู่แล้วนั่นเอง  เพราะฉะนั้น ตอนที่ตระเวนประกาศนั้น  สวรรค์กำลังจะมาตั้งอยู่แล้ว ที่ประกาศ ณ ช่วงนั้น ภารกิจยังไม่สำเร็จ พระเยซูบอกว่าสวรรค์กำลังจะลงมา แต่สิ่งที่เรากำลังพูดกันอยู่ กำลังวิเคราะห์กันอยู่วันนี้ ขณะนี้ ปัจจุบันนี้ ผ่านมา 2,000 ปีแล้ว ภารกิจสำเร็จแล้วหรือยัง? สำเร็จแล้ว ก็หมายถึงสวรรค์ลงมาตั้งอยู่บนโลกใบนี้ เรียบร้อยไปแล้วนั่นเอง เอเมน นี่เห็นชัดเจนเลย

            ขอย้ำอีกทีหนึ่งว่าคำอธิษฐาน ในมัทธิว บทที่ 6 ที่เรากำลังวิเคราะห์นี้ รวมทั้งคำสอน  คำประกาศของพระเยซู ตลอดทั้ง 3 ปีที่เดินอยู่บนโลกใบนี้นั้น คือถ้อยคำที่พระองค์กำลังพูดกับใคร? ชาวยิว  ที่ยังไม่ได้กลับใจใหม่ ที่ยังไม่เชื่อพระเจ้า พระเยซูคริสต์ว่าเป็นพระผู้ช่วยให้รอด เพราะยังไม่มีพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ ยังคงยึดในการกระทำตามธรรมบัญญัติ พันธสัญญาเดิม  พูดง่ายๆ คือยังไม่ได้เป็นคริสเตียน เพราะฉะนั้น พวกเราที่กำลังวิเคราะห์กันอยู่ในปัจจุบันนี้  เราเป็นคริสเตียนที่กลับใจใหม่แล้ว ได้บังเกิดใหม่แล้ว  อยู่ในยุคพระคุณแล้ว หรือว่ายุคที่เรียกว่าพันธสัญญาใหม่แล้ว ก็คืออยู่ในหลังไม้กางเขนนั่นเอง หลังที่พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนแล้ว เป็นขึ้นจากความตายแล้ว สวรรค์มาตั้งอยู่แล้ว แล้วเราก็อยู่ในสวรรค์แล้ว

            เพราะฉะนั้น เราต้องศึกษาถ้อยคำเหล่านี้ ในมุมมองที่แตกต่างออกไป เอเมนไหม? ผมพยายามย้ำตรงนี้บ่อยๆ มากๆ มันสำคัญที่สุดเลย ไม่อย่างนั้นเราจะสับสนเรื่องข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์มาก เมื่อเราสับสนข่าวประเสริฐ จะทำให้ไม่ศักดิ์สิทธิ์เท่าที่ควร ทั้งๆ ที่ควรจะศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้น เพราะความจริงได้ถูกลบเลือนออกไป ความจริงได้ถูกผสมด้วยความจริงต่างๆ ที่ไม่ได้เป็นความจริง ทำให้เกิดเหมือนไม่บริสุทธิ์ ดีพร้อม ไม่เป็นนมที่บริสุทธิ์ แต่เป็นนมที่เจือปนพิษ

            เพราะฉะนั้น จากคำถามที่ตั้งมาตามซีรี่ย์นี้ว่าคำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 ที่เรารู้จักกันดี พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?  เราสามารถตอบได้ทันทีว่า …

            “เปล่าเลย  ไม่ใช่ ไม่ได้มาสอนให้เราทำตามสักหน่อย”

            ทั้งคำอธิษฐานตรงนี้ รวมทั้งคำสอน คำประกาศอื่นๆ ของพระเยซู ในช่วง 3 ปีนี้ พระองค์กำลังเตือนชาวยิวเหล่านั้นที่ยังไม่ได้เชื่อ ให้พวกเขากลับใจใหม่ อย่าพึ่งพาตนเองในการรักษาบทบัญญัติ เพื่อจะได้เข้าสวรรค์ แต่ให้หันมาวางใจในพระองค์ เป็นพระเมสิยาห์ที่พระเจ้าสัญญาไว้ เพราะปัญหามันอยู่ที่วิญญาณของพวกเขาเป็นบาป เขาจึงต้องตายและเกิดใหม่เท่านั้น

            นี่คือบทสรุปสั้นๆ เนื้อๆ ของข่าวดีที่พระองค์มาประกาศ ในช่วง 3 ปีนี้ สรุปสั้นๆ  เนื้อหาสาระมีอยู่แค่นี้เอง สังเกตอย่างที่ตะกี้นี้ที่ผมบอกว่าการอยู่ในบาปกับคำว่าเกิดใหม่ในวิญญาณนี้ มันต่างกันลิบลับเลย เห็นไหมครับ?  เราเป็นคริสเตียนเกิดใหม่ในวิญญาณ แต่ตอนที่พระเยซูประกาศอยู่นี้ ยังไม่มีคริสเตียนเลย  ยังไม่มีใครเกิดใหม่ในวิญญาณ เป็นคนบาปและตายอยู่ พระเยซูกำลังมาชี้ให้พวกเขาเห็นว่ามนุษย์นั้นตายและอยู่ในบาป จำเป็นต้องตายจากบาป และมาเกิดใหม่ นี่คือเรื่องย่อๆ เนื้อๆ ของข่าวดี  ที่พระองค์มาประกาศช่วง 3 ปีนั้น

            ผมจะยกตัวอย่าง หนึ่งในถ้อยคำของพระเยซูในบริบทนี้ ที่เรากำลังวิเคราะห์นี้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วก็ยก สัปดาห์นี้ก็จะยกอีก จะยกไปเรื่อยๆ ให้เราเห็นได้ชัดๆ ว่าทั้งบริบทนี้ คือทั้ง 3 ปีที่พระองค์ทรงประกาศนี้ พระองค์ไม่ได้มาสอนให้เราทำ  แต่มาชี้ให้เห็นถึงรายละเอียด เมื่อตะกี้นี้ที่ผมบอก สรุปให้ฟัง เช่นยกตัวอย่างตอนหนึ่ง ถ้อยคำของพระเยซูในมัทธิว บทที่ 16 ที่พระองค์กำลังพูดกับชาวยิว ที่ยังไม่เชื่อ ต้องเน้นตรงนี้บ่อยๆ ยังเป็นคนบาปอยู่ในวิญญาณ ยังไม่เป็นคริสเตียน ยังไม่ได้บังเกิดใหม่  พระองค์กำลังพูดกับพวกเขาอย่างนี้  เพื่อท่านจะได้เห็นชัดขึ้น เพื่อจะได้อ่าน จะได้อ๋อ! พระเยซูกำลังชี้ ให้พวกเขาเห็นว่าเขาเป็นคนบาป ที่วิญญาณของเขา ปัญหาอยู่ที่วิญญาณของเขา เป็นคนบาป

            ก่อนจะอ่าน เน้นอีกทีที่จะอ่านนี้ พระเยซูกำลังพูดกับชาวยิว ที่ยังไม่ได้เกิดใหม่ ยังไม่ได้เป็น คริสเตียน มัทธิว 16:24-26 …

        มัทธิว 16:24-26 “24 พระเยซูจึงตรัสกับบรรดาสาวกของพระองค์ว่า “ถ้าใครต้องการจะติดตามเรา ให้คนนั้นปฏิเสธตนเอง รับกางเขนของตน แบกและตามเรามา 25 เพราะว่าใครต้องการจะเอาชีวิตรอด คนนั้นจะเสียชีวิต  แต่ใครยอมเสียชีวิต เพราะเห็นแก่เรา คนนั้นจะได้ชีวิตรอด 26 เพราะเขาจะได้ประโยชน์อะไร ถ้าได้สิ่งของหมดทั้งโลก แต่ต้องเสียชีวิตของตน หรือคนนั้นจะนำอะไรไปแลกชีวิตของตนกลับคืนมา”

            เรามาวิเคราะห์กัน วิธีวิเคราะห์ ที่อ่านให้เข้าใจ อย่างที่บอก เน้นมาหลายครั้งแล้ว ต้องรู้ว่าพูดกับใคร? คราวนี้เรารู้แล้ว พูดกับชาวยิวที่ยังไม่ได้เชื่อ ยังไม่ได้บังเกิดใหม่ ยังไม่ได้เป็น  คริสเตียน อยู่ในสภาวะตายในวิญญาณ  เรารู้แล้วตอนนี้ แต่ตอนนั้น พวกเขาไม่รู้ พระเยซูจึงพูดอย่างนี้ให้เขาฟัง หมายถึงอะไร ทั้งหมดเมื่อตะกี้นี้ มัทธิว 16:24-26 หมายถึงอะไร? หมายถึงใครที่ยอมรับว่าตนเอง เป็นคนบาป ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ให้แบกวิญญาณที่เป็นบาปอยู่นั้น เดินตามพระองค์ไปที่ที่พระองค์ถูกตรึงกางเขน คือเนินเขากลโกธา แล้วร่วมถูกตรึงตายบนไม้กางเขน พร้อมกับพระองค์ แล้วจะได้เป็นขึ้นจากความตาย พร้อมพระองค์ ได้บังเกิดใหม่พร้อมพระองค์นั่นเอง

            เห็นไหม? มันตรงกับข่าวประเสริฐเลย ตรงกับข่าวดี พระเยซูกำลังมาชี้ให้เขาเห็นว่าเขาต้องเกิดใหม่ ไม้กางเขน คือสัญลักษณ์ที่ชาวยิวรู้ดี มาตั้งแต่อดีต บรรพบุรุษแล้ว ไม้กางเขน ก็คือสัญลักษณ์แห่งการสาปแช่ง แห่งความตาย เพราะความบาป นี่ จึงให้เขาแบกไม้กางเขน  แบกความสาปแช่ง และความตายที่อยู่ในวิญญาณนั้น ไปที่เนินเขาหัวกะโหลก กลโกธา นี่คือเป็นเนินเขา นอกกรุงเยรูซาเล็ม  เป็นสถานที่ที่เขาเอาไว้ทิ้งซากศพ ที่ถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้าในวิหาร ในกรุงเยรูซาเล็ม และเอาซากอะไรต่างๆ มาทิ้งตรงนี้ เขาเรียกว่าหุบเขาแห่งความตาย แปลว่าอย่างนั้น เป็นที่ที่เหม็นหึ่งไปด้วยคำสาปแช่ง ไม่มีใครอยากจะไปเลย มันเป็นที่อโคจรเลยล่ะ ชาวยิวรู้ดี เห็นไหม? พระเยซูยกตัวอย่างง่ายๆ …

            “มา ตามเราออกไปที่ไหน? ที่กลโกธา ทำอะไร? แบกกางเขนของเจ้าไป”

            คือสัญลักษณ์ของสถานที่ที่คนจะไปตายที่นั่น เพื่อตัวเก่าและวิญญาณเก่าที่เป็นคนบาป ที่ถูกสาปแช่งอยู่ในตัวเจ้านั้น จะได้ตายไป บนไม้กางเขนนั้น ตายไป เพื่อจะได้บังเกิดใหม่ ท่านหรือพวกท่านจะไม่สามารถบังเกิดใหม่ได้เลย เข้าสวรรค์ไม่ได้เลย ถ้าท่านไม่ตายก่อน แล้วจะบังเกิดใหม่ได้อย่างไร?  และบังเกิดใหม่ด้วยอะไร?  ด้วยฤทธิ์เดชอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ที่ชุบให้ท่านเป็นขึ้นจากความตาย พร้อมๆ กับพระเยซูคริสต์ นี่คือความหมายอย่างนั้น

            “ถ้าใครต้องการจะติดตามเรา ให้คนนั้นปฏิเสธตนเอง”

            ปฏิเสธตนเอง คือเลิกพึ่งพาความรอบรู้ของตนเอง  เลิกพึ่งพาการกระทำดีของตนเอง เพื่อจะเข้าสวรรค์ ด้วยความดีของตนเอง เลิกซะ แล้วมาวางใจในเรา พระเยซูคริสต์เป็นพระมาซีฮาห์  แทนที่จะไม่ปฏิเสธตัวเอง แต่มาปฏิเสธเรา ก็คือพูดง่ายๆ แทนที่จะมาพึ่งเรา กลับพึ่งตนเอง เลิกพึ่งตนเองเถิด มาพึ่งเรา มีอยู่แค่นี้เอง ชัดเลย

            คราวนี้เรากลับมาวิเคราะห์    หลังจากคำพูดนี้ประมาณ 3 ปี พระเยซูกระทำการไถ่บาปให้กับมวลมนุษย์ สำเร็จเรียบร้อยแล้ว  โดยการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  ถูกฝังไว้ในอุโมงค์และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 แล้ว พระเยซูก็พูดกับคริสเตียน จากนี้ ถึงเรื่องนี้ เรื่องเดียวกันนี้ เรื่องที่ประกาศเมื่อสักครู่นี้ พระเยซูได้พูดกับคริสเตียน ผู้เชื่อที่ได้บังเกิดใหม่แล้ว เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อมในวิญญาณแล้ว  โดยพูดผ่านทางอัครทูตเปาโล พระเยซูเข้ามาสถิตอยู่กับผู้เชื่อแล้ว  ผู้ที่ถูกแต่งตั้งให้มาประกาศ พระเยซูก็พูดผ่านทางเขา ตอนหนึ่งในนั้น ที่ยกมาตอนนี้ ก็คือพูดผ่านทางอัครทูตเปาโล ในหนังสือโรม 6:3-6 ดูสิพระเยซูพูดเรื่องเดียวกันนี้ แต่ความหมายเป็นอย่างไร? …

        โรม 6:3-6 “3 ท่านไม่รู้หรือว่าเราทั้งปวงที่เชื่อ (พระเยซูคริสต์) ก็ได้ถูกนำเข้าไป เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ (รับบัพติศมาโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า)  ก็ได้เข้าส่วนร่วม ในความตายของพระองค์ (ที่ไม้กางเขน) ในการบัพติศมานั้น 4 ดังนั้น เราจึงได้ถูกฝังไว้กับพระองค์  โดยการได้บัพติศมาเข้าส่วนร่วมในความตาย เพื่อว่าเราเองก็จะได้มีชีวิตใหม่ (บังเกิดใหม่) เช่นเดียวกับที่พระเจ้าได้ทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากตาย (บังเกิดใหม่) โดยฤทธิ์อำนาจแห่งพระวิญญาณ และพระเกียรติสิริของพระบิดา 5 ฉะนั้น ถ้าเราได้มีส่วนร่วม เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ในการตาย แน่นอน เราจะมีส่วนร่วม เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ในการเป็นขึ้นจากตาย (บังเกิดใหม่) ด้วยเช่นกัน 6 เพราะเรารู้ว่าตัวเก่าของเรา (ที่อยู่ในบาปในอาดัม) ได้ถูกตรึงไว้กับพระองค์แล้ว เพื่อตัวบาปเก่านั้น จะได้ถูกขจัดไป (ตายจากบาป)  เพื่อเราจะไม่เป็นทาสบาปอีกต่อไป”

            พูดง่ายๆ ก็คือถ้าท่านทำตามเมื่อสักครู่นี้ ที่พระเยซูพูดกับชาวยิว ถ้าท่านปฏิเสธตัวเอง  ไม่พึ่งพาตนเอง  แล้ววางใจในเรา แบกกางเขนของท่าน  แบกความบาป คำสาปแช่งในวิญญาณของท่าน แล้วตามเรามา  สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในชีวิตของท่าน ท่านจะได้รับชีวิตใหม่ ถ้าท่านรักชีวิตของตนเอง  โดยการกระทำด้วยตนเอง ท่านจะเสียชีวิต แต่ถ้าท่านรักชีวิตตนเอง และวางใจในเรา ท่านจะได้รับชีวิตกลับมา นั่นหมายถึงอย่างนั้น

            เราลองมาวิเคราะห์กันดู พอท่านแบกกางเขนของท่านตามเรามาแล้ว ท่านได้บังเกิดใหม่แล้ว พระเยซูก็สอนอีกแบบหนึ่งว่าท่านไม่รู้หรือว่า ก็คือท่านที่แบกกางเขน ตามเรามาแล้ว  มาเป็นหนึ่งเดียวกันกับเราแล้ว มาตายพร้อมกับเราที่ไม้กางเขนแล้ว ท่านไม่รู้หรือว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกวิญญาณแล้ว ท่านไม่รู้หรือว่าเราทั้งปวงที่เชื่อพระเยซูคริสต์ ก็ได้ถูกนำเข้าไปเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ การนำเข้าไปอยู่ในพระเยซูคริสต์นั้นเป็นหน้าที่ของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ซึ่งพระคัมภีร์เรียกกันว่าบัพติศมาในพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ก็คือการเข้าส่วนร่วมในการตายของพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ที่ไม้กางเขน

            ดังนั้น เราจึงได้ถูกฝังไว้กับพระองค์ โดยการบัพติศมาเข้าส่วนร่วมในการตาย  เพื่อว่าเราจะได้มีชีวิตใหม่ บังเกิดใหม่เช่นเดียวกับพระเจ้า ที่พระเจ้าทรงให้พระคริสต์เป็นขึ้นจากความตาย  พูดง่ายๆ พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นจากความตาย  เราก็เป็นด้วยนั่นเอง คือการแบกกางเขนของเรา ความบาปของเราไปที่กลโกธา ตายพร้อมพระเยซู ก็คือการเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ยอมรับว่าพระองค์เป็นพระมาซีฮาห์  เป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ ตายบนไม้กางเขน เมื่อเราเปิดใจต้อนรับนั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์จะเข้าไปในวิญญาณของเรา  เข้าไปในร่างกายของเรา อันดับแรก คือ เข้าไปฆ่าเราให้ตายทางวิญญาณ โดยเอาวิญญาณบาปของเรา ไปตายพร้อมกับพระเยซูที่ไม้กางเขน  ถูกตรึงอยู่ที่นั่น ตายพร้อมกับพระองค์

            เพราะเรารู้ว่าตัวเก่าของเรา ที่อยู่ในบาป อยู่ในอาดัม เป็นคนบาปสกปรกนั้น  ได้ถูกตรึงไว้กับพระองค์แล้ว เพื่อตัวเก่าตัวบาปนี้จะได้ถูกขจัดออกไป คือได้ถูกฆ่าให้ตายไป ตายจริงๆ เลย แล้วจะได้เป็นขึ้นมาใหม่ จากความตาย พร้อมพระเยซูคริสต์ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ เราได้เกิดใหม่แล้วจริงๆ เป็นคริสเตียน คือวิญญาณสะอาดหมดจดบริสุทธิ์ ดีพร้อม เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซู เป็นอวัยวะชิ้นหนึ่งของพระเยซู สะอาดหมดจด กาลาเทีย 2:20 พระองค์ก็ชี้แจงให้เห็นชัดเจนว่าชีวิตของคริสเตียนบริสุทธิ์ สะอาดขนาดไหน? ชีวิตของคริสเตียน คือชีวิตที่ดำเนินด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ชีวิตของพระเยซูคริสต์ เป็นชีวิตของเรา  ที่กำลังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  ในขณะนี้ กาลาเทีย 2:20 …

        กาลาเทีย 2:20 “ข้าพเจ้าเองไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหาก ที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินอยู่โดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้า ผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เอง เพื่อข้าพเจ้า”

            เห็นไหมครับแตกต่างกันลิบลับเลย ตอนแบกกางเขนไปนั้น เป็นคนสกปรก เป็นคนตาย  คนถูกสาปแช่ง ตอนนี้เป็นคริสเตียนแล้ว เป็นผู้เชื่อแล้ว สะอาด หมดจด เหมือนพระเยซูเลย มีชีวิตเหมือนพระเยซู พระเยซูสถิตอยู่ด้วย

            และพระเยซูตรัสว่า … “ผู้ใดแบกภาระหนักและเหน็ดเหนื่อย จงมาหาเรา เราจะให้ผู้นั้น หายเหนื่อยและเป็นสุข”

            เราคุ้นๆ กันดี อยู่ในบริบทนี้เหมือนกัน  คำว่า “แบกภาระหนัก” ตรงนี้ ก็หมายความอันเดียวกันนั่นแหละกับที่พระเยซูบอก “แบกกางเขนของตน แล้วตามเรามา” อยู่ในบริบทเดียวกัน พูดตอนไหน? พูดตอนที่เขายังไม่เชื่อ พระเยซูยังทำภารกิจไม่สำเร็จ พูดกับชาวยิวนั่นแหละ “ผู้ใดแบกภาระหนักและเหน็ดเหนื่อย” ก็คือแบกกางเขนของตนเอง แบกเอาความบาป ความตายที่อยู่ในวิญญาณ เหนื่อยขนาดไหน?  “เราจะให้ผู้นั้นหายเหนื่อยและเป็นสุข”

            ผู้ที่แบกภาระหนัก หรือแบกกางเขนของตน ก็คือผู้ที่แบกหนี้บาปเวรกรรมของตน ชาวยิวในสมัยนั้น มาแบกภาระหนัก พระองค์กำลังชี้ว่าแบกความสาปแช่ง แต่ในยุคต่อๆ มา ยุคปัจจุบัน หรือว่ายุคหลังจากนั้น คือประชาชาติทั่วไปที่ไม่ใช่ชาวยิว เราจะคุ้นๆ กับคำนี้ดีว่า …

            “คนเราเกิดมา ต้องชดใช้หนี้บาป เวรกรรม”

            มันอยู่ในจิตใจของมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้  เพราะฉะนั้น แบกกางเขนของตน ก็คือผู้ที่แบกหนี้บาป เวรกรรมของตน ที่จะต้องชดใช้ ต้องได้รับโทษจากความบาป หลังความตาย ต้องอยู่ในความพินาศ เนื่องจากเป็นคนบาป มนุษย์รู้ดี ตอนนี้ มนุษย์ทุกคนแล้ว ถ้าเขาไม่ได้เชื่อและวางใจในพระเยซู

            เพราะฉะนั้น ความหมายในบริบทนี้ คือ … “ผู้ใดที่กำลังแบกหนี้บาป เวรกรรมอยู่ จงมาหาเรา วางใจในเรา วางใจในข่าวดีที่เราประกาศให้ เราจะให้ผู้นั้นหลุดพ้นจากหนี้บาปเวรกรรม หายเหนื่อยและเป็นสุข  แสดงว่ากำลังพูดกับคนที่เหน็ดเหนื่อย ก็คือพูดกับมนุษย์ทุกคนที่ยังไม่เชื่อ ไม่ได้พูดกับคนที่เชื่อแล้ว ถูกไหมครับ?

            เราวิเคราะห์กันอย่างละเอียดเลยนะ แต่ว่าเราเข้าใจผิด เราสับสน  ถ้าเราตีความผิด ไปเข้าใจว่าที่พระเยซูพูดว่า “จงแบกกางเขนและตามเรามา” พระองค์กำลังพูดกับเราคนที่เป็นคริสเตียนแล้ว แล้วบอกว่ามาเชื่อพระเจ้าแล้ว ก็ยังต้องแบกกางเขน ยังต้องมีภาระที่ต้องทำเพิ่มอีก ถ้ายังต้องทำอีก จะหายเหนื่อยและเป็นสุขได้อย่างไร? จริงไหมครับ? คิดเองเลยอันนี้ พระเยซูมุสาหรือ?

            พระองค์บอกว่า “ผู้ใดแบกภาระหนักและเหน็ดเหนื่อย มาหาเรา เราจะให้ผู้นั้นหายเหนื่อยและเป็นสุข”

            แล้วเราเป็นคริสเตียนแล้ว เราเป็นสุขแล้ว แล้วเราก็บอกว่า “เรายังแบกภาระหนักและเหน็ดเหนื่อยเลย เราต้องทำเพิ่มเติมเข้าไป” เรากำลังพูดกับอะไรที่ปฏิเสธพระองค์ พระเมสิยาห์หรือไม่?

            สรุป ก็คือผู้ที่รู้ตัวว่าเป็นคนบาป จงแบกกางเขน หนี้บาปของตน เดินตามพระเยซูไป ไปตายร่วมกับพระองค์ที่ไม้กางเขน  และจะได้เป็นขึ้นมาใหม่พร้อมกับพระองค์ หายเหนื่อยและเป็นสุข จบบริบูรณ์ ฮาเลลูยา

            มันควรจะเป็นอย่างนั้นนะ คนที่เป็นคริสเตียน ผลของเขา ที่เขามาเปิดใจรับเชื่อพระเยซูแล้ว และวางใจในพระเยซู ควรจะเป็นอย่างนี้ ชีวิตจะได้สบาย หายเหนื่อยและเป็นสุขจริงๆ ไม่ใช่ พอมาเป็นคริสเตียนแล้วหนักกว่าเดิมอีก แต่ก่อนที่ไม่เคยต้องทำ เดี๋ยวนี้ต้องทำด้วย หนักกว่าเดิมอีก อย่างนี้เป็นต้น

            เพราะฉะนั้น คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ? ตามหัวข้อที่เราได้ตั้งชื่อซีรีย์นี้ขึ้นมา คำตอบ ก็คือย้ำอีกทีว่าเปล่าเลย ไม่ได้มาสอนให้ทำ มาประกาศ ในช่วง 3 ปี ก่อนถูกตรึงที่ไม้กางเขน ที่พระองค์ทรงประกาศอยู่นี้ พระองค์ไม่ได้มาสอนศีลธรรม ให้ทำอันโน้นอันนี้ ถูกต้องดีงาม อะไรต่างๆ เหล่านั้น ก่อนหน้าพระองค์และหลังพระองค์ มีคนมาสอนเยอะแยะ มนุษย์ก็รู้ดีด้วยว่าทำอะไรดี ไม่ดี พระองค์ไม่ได้มาสอน แต่พระองค์ได้ชี้ให้เห็น มาประกาศความจริงให้เห็นว่ามนุษย์ เป็นคนป่วยในวิญญาณ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไม่ใช่การป่วยภายนอกที่มนุษย์คิดว่าประพฤติอย่างนี้แย่ เป็นบาป แค่นั้น แต่มันมีปัญหาอยู่ที่วิญญาณของเขา โดยประกาศผ่านทางชาวอิสราเอลก่อน ชาวยิวก่อน

            ที่เรากำลังวิเคราะห์ติดตามอยู่นี้ ซึ่งในอดีต พระเจ้าได้ให้บทบัญญัติกับพวกเขา คือชาวยิว เป็นเหมือนกระจกเงา ก็คือบัญญัตินั้น กฎเกณฑ์ต่างๆ นั้น อย่าทำอันนี้ อย่าทำอันนั้น ให้ทำอันนี้ ให้ทำอันนั้น  เป็นเหมือนกระจกเงา เพื่อดูตัวเองว่าเป็นคนป่วย เพื่อจะได้รู้ว่าตัวเองป่วย เพราะทำตามบทบัญญัติไม่ได้ เดี๋ยวก็ละเมิดๆ แต่พระเยซูนำเอาเครื่องมาเสริมให้เห็นชัดขึ้น ไม่ได้มาลบล้างบทบัญญัติ แต่มาเสริมบทบัญญัติให้ชัดขึ้น คือแทนที่บทบัญญัติเป็นกระจกเงาใช่ไหม? พระเยซูเอาเครื่องเอ็กซเรย์มาเลย กระจกเงาเห็นแต่ภายนอกว่าเป็นคนบาป ยังไม่แน่ใจใช่ไหม? เอาเครื่องเอ็กซเรย์มาเลย เอ็กซเรย์ดูข้างใน จะได้เห็นชัดเจน เข้าไปอยู่ภายในเขาเลยว่าป่วยจริงๆ หนักด้วย เรื้อรังด้วย เป็นมะเร็งในวิญญาณ เขาต้องรีบรักษา รักษาด้วยตนเองไม่หาย ก่อนหมดลมหายใจ เขาต้องรีบไปหาหมอ แล้วหมอ ก็คือพระเยซู

            เพราะฉะนั้น พระองค์มาชี้ให้เขาเห็น และให้เลิกล้มความตั้งใจที่จะรักษา ด้วยความสามารถของตนเอง ให้เลิกซะ พระองค์ทรงยกตัวอย่างให้เขาเห็น ชัดเจนเลย ในบริบทนี้ทั้งหมด  ทั้ง 3 ปีนี้ ชัดเจน ยกตัวอย่างเช่น คิดอิจฉาริษยา ว่ากล่าวคนอื่นว่าไอ้บ้า ไอ้โง่ ยกตนเองขึ้นสูงกว่าคนอื่น  ดีกว่าคนอื่น  คิดกำหนัดในใจ คิดโลภ แม้เพียงนิดเดียว ก็ไม่รอดแล้ว เหล่านี้ทั้งหมด คือภาพ ไม่ได้มาสอนให้ทำ  แต่ภาพที่พระเยซูชี้ให้เขาเห็นว่าในวิญญาณของเขามันป่วยหนักจริงๆ ช่วยตัวเองไม่ได้หรอก ไม่มีทาง ที่จะเป็นไปได้ในการช่วยเหลือตัวเองให้หาย จากโรคมะเร็งร้าย คือความบาปในวิญญาณของเขา โดยการประพฤติของเขา  โดยการรักษาบทบัญญัติ บทบัญญัติมีไว้สำหรับเป็นกระจกเงาให้เขาดูว่าเขาเป็นคนบาป ช่วยไม่ได้หรอก

            รวมทั้งถ้อยคำที่บอกว่าจงอภัยให้กับผู้อื่นก่อน พระเจ้าจึงจะอภัยให้กับท่าน ความหมาย ก็คือทำไม่ได้อยู่แล้ว ไม่มีทางเลยที่ท่านจะทำได้ คือการให้อภัยโทษผู้อื่นก่อน โดยการพึ่งพาการกระทำด้วยตนเอง  เพราะว่าการไม่ให้อภัยมันอยู่ที่วิญญาณของท่าน ที่เป็นวิญญาณบาป วิญญาณแห่งความเกลียดชัง สกปรก โสโครก พระองค์จึงยกตัวอย่างเหมือนเอาอูฐลอดรูเข็ม  อย่างที่ผมอธิบายให้ฟังหลายตอนแล้ว

            ถามว่าพระองค์มาสอนให้กระทำหรือ? ไม่ใช่ มาชี้ให้เห็นว่าเป็นคนบาป และก็ชี้ให้เห็นว่าเพราะความบาปมันอยู่ในวิญญาณของท่าน ท่านที่เป็นคนบาป เพราะวิญญาณท่านบาป ไม่ใช่เพราะความประพฤติของท่านบาป นี่ก็ชี้ให้เห็นตรงนี้ ไม่ได้ชี้ว่าตรงนี้บาป ไม่ทำ แต่ชี้ให้เห็นว่าท่านจะรักษาความประพฤติให้ดีอย่างไร? รักษาให้ตายอย่างไรก็ตาม ไม่มีทางล้างความบาปออกจากวิญญาณของท่านได้ เป็นไปไม่ได้เลย  เพราะวิญญาณเป็นต้นตอชีวิตของท่าน วิญญาณเป็นบาป เมื่อท่านสิ้นลมหายใจ วิญญาณออกจากร่าง วิญญาณก็เป็นบาป และใครจะช่วยท่านได้ การพึ่งพา การกระทำของตนเอง มันช่วยไม่ได้หรอก เพราะวิญญาณท่านเป็นคนบาป

            วิธีแก้ ก็คือท่านต้องให้วิญญาณนี้เปลี่ยนซะ นอกจากพระเจ้าแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนได้ และพระเจ้าเปลี่ยนด้วยวิธีฆ่าท่านให้ตาย ฆ่าวิญญาณเก่าท่าน กำจัดออกไป ผ่าตัดวิญญาณเก่าท่านออกไป แล้วเอาวิญญาณใหม่ใส่เข้ามา ใจใหม่ใส่เข้ามา ไม่มีใครทำได้ นี่เราเห็นภาพชัดเจนเลย นี่คือสิ่งที่พระเจ้าผ่านทางพระเยซูคริสต์ มาชี้ให้มนุษย์ได้เห็น โดยผ่านทางชาวยิวก่อน ในช่วง 3 ปีนั้น แล้วก็มาชี้ให้มนุษย์เห็นเหมือนกันอย่างนี้ ผ่านทางอัครทูตต่างๆ ผู้เชื่อต่างๆ หลังจากที่พระองค์ทรงทำภารกิจสำเร็จแล้ว พระองค์จึงบอกว่าสำหรับมนุษย์ก็เหลือกำลัง แต่สำหรับพระเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นไปได้เสมอ

            การตายต่อบาปของเรา หมายถึงการที่ตัวบาปของเราตายไปเลย ถ้าเรายังเป็นบาปอยู่ เราก็เป็นทาสของความบาป เพราะตัวเป็นบาป  แต่ถ้าเราตายต่อบาป เราก็เป็นอิสระ หมายถึงอย่างนี้

            ถ้าชาวยิวคนไหนไม่เชื่อ  ไม่วางใจในพระองค์ว่าเป็นพระเมสิยาห์ พูดง่ายๆ ว่าปฏิเสธพระองค์ แต่เชื่อความสามารถของตัวเอง รักษาความดีได้ ก็ต้องอธิษฐานอย่างมีเงื่อนไขตามพันธสัญญาเดิม ในมัทธิว 6:9-15 อย่างนี้ต่อไป มันหมายถึงอย่างนั้น ไม่ได้สอนให้ทำ  แต่กำลังจะบอกว่าถ้าท่านไม่เชื่อเราว่าเป็นพระมาซิฮาห์ ท่านก็ต้องอธิษฐานอย่างนี้ต่อไป ก็คือรอคอยสวรรค์ รอคอยการอภัยโทษจากพระเจ้า โดยผ่านทางการรักษาบทบัญญัติ ด้วยความพยายามของตนเอง ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ ในสายพระเนตรของพระเจ้า ตามมาตรฐานของพระเจ้าได้เลย  ไม่มีทางเป็นไปได้เลย แม้แต่นิดเดียว ด้วยความพยายามของตนเอง ที่จะทำการเปลี่ยนวิญญาณของตนเอง ให้เป็นคนบริสุทธิ์ ดีพร้อม เข้าสวรรค์ได้ เป็นไปไม่ได้  ถ้าไม่เชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระมาซิฮาห์ ก็ต้องอธิษฐานอย่างนี้ต่อไป

            นี่พระเยซูกำลังชี้ให้เห็น ไม่ใช่เอาคำอธิษฐานนี้มา แล้วมาเป็นคำอธิษฐานของเรา เราเป็นคริสเตียนแล้ว มันไม่ใช่ของเรา เป็นของคนที่ปฏิเสธพระเยซูมากกว่า

            เพราะฉะนั้น ถ้าไม่เชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด เป็นพระมาซิฮาห์ ก็อธิษฐานแบบนี้ แบบไหน? แบบมัทธิว 6:9-10 ลองอ่านดู …

        มัทธิว 6:9-10 “9 ฉะนั้น ท่านควรจะอธิษฐานดังนี้ว่า “‘ข้าแต่พระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้สถิตในสวรรค์ ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เทิดทูนสักการะ 10 ขอให้อาณาจักรของพระองค์ได้รับการสถาปนาไว้ ขอให้พระประสงค์ของพระองค์สำเร็จในโลก เช่นเดียวกับในสวรรค์”

            จำกันแม่นเลย ตอนนี้ท่านจะอธิษฐานลงไหม? ท่านเป็นคริสเตียนแล้ว เป็นผู้เชื่อแล้ว พระองค์กำลังบอกว่าคนที่ไม่เชื่อพระองค์ว่าเป็นพระเจ้า คนที่ไม่เชื่อว่าพระองค์เป็นพระมาซิฮาห์ พูดผ่านทางชาวยิวก่อน ก็ต้องอธิษฐานอย่างนี้แหละ

            “ขอสวรรค์ลงมาตั้งอยู่” ขอไปเรื่อยๆ ขอทุกวัน สวรรค์ลงมาตั้งอยู่แล้ว ก็ยังขออยู่ นึกภาพออกไหม? พระองค์พูดตรงนี้ให้กับชาวยิว ในขณะที่ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ พระเมสิยาห์  คือพระองค์เอง คือพระคริสต์ ก็จะทำสำเร็จบนไม้กางเขนแล้ว อาณาจักรของพระเจ้า คือสวรรค์ จะได้รับการสถาปนาตั้งอยู่บนโลกใบนี้แล้ว อีกไม่กี่วันข้างหน้า และทางเดียวที่จะเข้าสวรรค์นี้ได้ คือวางใจในพระองค์ว่าเป็นพระเมสิยาห์ ทางเดียวเท่านั้นจริงๆ เพราะพระเจ้ากำลังจะยกเลิกพันธสัญญาเดิม ผ่านทางสัตวบูชานั้นเรียบร้อยแล้ว พระองค์จะยกเลิก ไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว  เห็นไหม ถ้าท่านไม่วางใจในพระเมสิยาห์ คือเรา ท่านก็ต้องอธิษฐานตามอย่างคนที่ไม่เชื่อ อย่างนี้ต่อไป รอต่อไป ข้อต่อไป มัทธิว 6:11 …

        มัทธิว 6:11 “ขอโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายในวันนี้”

            ก็ขอต่อไป แต่ถ้าท่านวางใจในเราว่าเป็นพระเมสิยาห์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด ท่านก็จะได้รับการบังเกิดใหม่ในวิญญาณ เป็นลูกของพระเจ้า ผู้ทรงเลี้ยงดู ดั่งลูกแกะของพระองค์ แล้วพระวิญญาณของพระเจ้า จะเข้ามาสถิตอยู่ภายในท่าน นำพาชีวิตท่านตลอดเวลา ท่านจะไม่ขัดสนสิ่งดีใดๆ เลย พระองค์ทรงสัญญาไว้เช่นนั้น เอเมน เห็นหรือยัง? ข้อต่อ 12 …

        มัทธิว 6:12 “ขอทรงยกหนี้ให้ข้าพระองค์ทั้งหลาย เหมือนที่ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยกหนี้ให้ ผู้ที่เป็นหนี้ข้าพระองค์ทั้งหลายเช่นกัน”

            อันนี้ยิ่งชัดใหญ่เลย อีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยการหลั่งพระโลหิตของพระเยซูคริสต์บนไม้กางเขน ท่านทั้งหลาย ชาวยิวเอ๋ย  ผู้ที่วางใจในพระองค์ คือในเรานั้น  จะได้รับการชำระหนี้บาปทั้งสิ้น จะได้รับการอภัยโทษ จากบาปทั้งสิ้น โดยพระคุณ ความรักของพระเจ้าผ่านทางพระโลหิต การตาย สิ้นพระชนม์ของเรา ไม่ใช่โดยความประพฤติว่าท่านต้องให้อภัยคนอื่นก่อน ท่านยังไม่ได้อภัยให้คนอื่นก่อนเลย ไม่เป็นไร แต่พระเจ้าอภัยให้ท่านแล้ว โดยที่เราตายที่ไม้กางเขน  เพื่อท่าน ท่านเชื่อไหม? ท่านวางใจในเราไหม? เห็นหรือยัง? ข้อ 13 ต่อ …

        มัทธิว 6:13 “และขออย่าให้ข้าพระองค์ทั้งหลาย ล้มลงเมื่อถูกทดลอง แต่ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากมารร้าย”

            ท่านถูกทดลองให้ทำบาป แน่นอน มนุษย์ทุกคน ถูกทดลองให้ทำบาป แล้วทำอย่างไร? ต้องขออภัยจากพระเจ้า ต้องถูกลงโทษ  แต่เมื่อท่านเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์  ท่านจะได้รับการบังเกิดใหม่ และพระเจ้าเข้ามาสถิตอยู่ภายในท่าน ท่านจะเป็นอิสระจากการถูกลงโทษ เนื่องจากบาปเลย ไม่ว่าจะล้มลงในความบาปสักกี่ครั้ง ก็ตาม ไม่ว่าจะไม่ผ่านการทดลองสักกี่ครั้งก็ตาม ไม่ว่าจะมีการทดลองสักกี่ครั้ง ถ้าล้มลงก็ตาม พระเจ้าได้อภัยให้กับท่านหมดก่อนเรียบร้อยแล้ว โดยพระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน เรียบร้อยไปก่อนที่ท่านจะทำอีกด้วยซ้ำ ก่อนที่ท่านจะล้มลง เอเมน นี่คือพันธสัญญา มารและวิญญาณชั่วทั้งหลายไม่สามารถแตะต้องท่านได้อีกแล้ว มันไม่สามารถกล่าวหาท่านได้อีกต่อไปว่าท่านเป็นคนบาป  เพราะบาปท่านได้ถูกลบออกไปเรียบร้อยแล้ว ตัวท่านตายแล้ว ท่านไม่เป็นทาสของความบาปอีกต่อไปแล้ว ท่านเกิดใหม่ อยู่ในพระเยซูคริสต์ อยู่ในเราแล้ว เอเมนไหม? ข้อ 14-15 …

        มัทธิว 6:14-15 “เพราะถ้าท่านอภัยให้ผู้ที่ทำผิดต่อท่าน  พระบิดาของท่านในสวรรค์  จะทรงอภัยให้ท่านด้วย แต่ถ้าท่านไม่ยอมอภัยบาปผิดของผู้อื่น พระบิดาก็จะไม่อภัยบาปผิดของท่านเช่นกัน”

            ถ้าท่านวางใจในเราว่าเป็นพระเมสิยาห์ พระคริสต์  ที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ให้กับท่าน ท่านจะได้รับการบังเกิดใหม่  จากหน่อเชื้ออันบริสุทธิ์ เป็นอมตะนิรันดร์ของพระเจ้า เรียกว่าวิญญาณนิรันดร์ ท่านจะเป็นความรักเหมือนพระเจ้า ท่านจะเป็นความชอบธรรม เป็นคนชอบธรรมบริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระเยซูคริสต์ เป็นคนให้อภัยจากใจที่บังเกิดใหม่นั้น เหมือนพระเยซูเลย ข้างในใจท่านสะอาด บริสุทธิ์ เหมือนพระเยซูเลย รักและเมตตา และให้อภัยผู้คนเหมือนพระองค์เลย  แต่ถ้าท่านไม่เชื่อว่าพระองค์ทรงเป็นพระเมสิยาห์ เป็นพระคริสต์ ถ้าท่านไม่เชื่อวางใจในเรา ที่พระเจ้าทรงโปรดประทานให้กับท่าน ให้กับมนุษย์ทุกคน ตามที่ได้สัญญาไว้  เพื่อช่วยให้มนุษย์รอดพ้นจากการถูกลงโทษ เนื่องจากบาป ในการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู และการหลั่งพระโลหิตของพระองค์ เพื่อไถ่มวลมนุษย์ บนกางเขน ซึ่งจะกระทำในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ ถ้าท่านไม่เชื่อ หรือท่านเชื่อ  ท่านก็จะได้รับอย่างที่ตะกี้นี้ ที่พระองค์ทรงชี้ให้เห็นในบริบทนี้ ทั้ง 3 ปีนี้ ชี้ให้เห็นแค่นี้เองว่าถ้าท่านพึ่งในตนเอง จะเกิดอะไรขึ้น? ถ้าพึ่งในเรา วางใจในเราจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าท่านปฏิเสธเรา เป็นพระเมสิยาห์ แล้วยอมรับตัวเองว่าท่านช่วยตัวเองได้ จบเห่ แต่ถ้าท่านปฏิเสธตนเอง ช่วยตนเองไม่ได้ เป็นคนบาป แต่ไม่ปฏิเสธเรา คือยอมรับเราว่าเป็นพระเมสิยาห์ ช่วยเหลือได้ เราก็จะช่วยให้เจ้าได้รับความรอด

            เห็นไหม? นี่คือบทสรุปของบริบทที่เรากำลังวิเคราะห์มานี่แหละ ถ้าท่านยังคงเชื่อมั่น วางใจในการกระทำดี เพื่อจะเป็นผู้ชอบธรรมด้วยตนเองได้ พระเยซูก็แนะนำให้ท่านอธิษฐานและพยายามทำตามมัทธิว 6:9-15 นี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าที่ท่านจะเห็นความจริงว่าพระองค์มาชี้ว่าท่านทำไม่ได้ ท่านอย่าเย่อหยิ่ง จองหอง ยอมรับความจริงว่าท่านทำไม่ได้ๆ อย่าบอกว่าทำได้ ดีที่สุด อย่างน้อยดีกว่าคนนั้น คนนี้ คนนั้นยังทำสู้ฉันไม่ได้เลย ไม่ได้ทั้งหมดนั่นแหละ คนทำน้อยก็ไม่ได้ ท่านเองทำเยอะก็ไม่ได้ เพราะคนทำน้อย วิญญาณเขาก็บาป คนทำมาก วิญญาณเขาก็บาป มันบาปเท่ากันหมดแหละ ทุกคนอยู่ในอาดัม อยู่ในความบาปหมด ต้องพึ่งในพระองค์ เพียงผู้เดียวเท่านั้น ไม่ว่าจะบาปมาก บาปน้อย ทำดีมาก ดีน้อยก็ตาม รักษาศีลได้มาก รักษาศีลได้น้อย ก็อยู่ในความบาป เหมือนๆ กันเท่านั้น ในสายพระเนตรของพระเจ้า เป็นเช่นนั้น นี่คือความจริง

            เพราะฉะนั้น จงอธิษฐานตามมัทธิว 6:9-15 ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดความเย่อหยิ่ง จนกระทั่งยอมรับว่ามันเป็นไปไม่ได้  ทำไม่ได้แน่นอน แล้วท่านก็จะกลับใจใหม่ หันมาพึ่งพาในเรา ในพระองค์ พระเยซูคริสต์ ซึ่ง ณ เวลานั้น มันอาจจะสายเกินไปแล้ว เพราะท่านอาจจะตายก่อน

            ชาวยิวอาจจะอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 จนกระทั่ง หลังจากที่พระเยซูคริสต์สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน แล้วเป็นขึ้นมาใหม่ ในวันที่ 3 ทำสำเร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ยังคงอธิษฐานอย่างนี้อยู่ เขายังคงไม่เชื่ออยู่ เขายังคง …

            “ข้าแต่พระบิดาผู้ทรงสถิตในสวรรค์ ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เคารพสักการะ บูชา ขออาณาจักรของพระองค์มาตั้งอยู่ๆๆๆ ขอน้ำพระทัยของพระองค์สำเร็จบนโลกใบนี้ สวรรค์เป็นอย่างไร? ให้โลกเป็นอย่างนั้น”

            แล้วยังขออยู่  แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น ก็แสดงว่าเขาปฏิเสธ สิ่งที่พระเยซูคริสต์ ทำสำเร็จเรียบร้อยแล้ว ที่ไม้กางเขน คือการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ เพื่อไถ่บาป ให้กับมวลมนุษย์ และการเป็นขึ้นจากความตาย เขาปฏิเสธที่จะแบกกางเขนของตนเอง ยอมรับว่าตนเองเป็นคนบาป  แล้วเดินตามพระองค์ไปที่ไม้กางเขน  วางใจในพระองค์ มอบชีวิตให้กับพระองค์ เพื่อให้พระบิดากำจัด ขจัด ฆ่าวิญญาณตัวที่เป็นบาปของท่านให้ตายไป พร้อมพระเยซูคริสต์บนไม้กางเขนนั้น เพื่อท่านจะได้บังเกิดใหม่  มาเป็นลูกของพระเจ้า เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระคริสต์ นี่คือการกลับใจใหม่ หันมาวางใจในพระคริสต์ ได้บังเกิดใหม่ เป็นคริสเตียนอย่างชัดเจน

            และถ้าท่านกลับใจใหม่อย่างนี้  หันมาวางใจในพระเยซูคริสต์ และได้บังเกิดใหม่อย่างนี้  เป็น คริสเตียนแล้วอย่างนี้  ท่านก็ควรจะอธิษฐานแบบใหม่ ตามพันธสัญญาใหม่ในพระคริสต์ เอเมนไหม? เพราะถ้าท่านยังอธิษฐาน  แล้วมันไปตรงกับสิ่งที่พระเยซูคริสต์พูดในบริบททั้ง 3 ปีนั้น ท่านกำลังบอกพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์พูดไม่จริง  เรากำลังปฏิเสธพระเยซูหรือเปล่า? พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ไถ่บาปให้กับเรา และเป็นขึ้นใหม่ในวันที่ 3 พระองค์บอกว่าให้เราแบกความบาปผิดของเราไปที่ไม้กางเขนนั้น แล้วไปยอมตายพร้อมพระองค์ และเป็นขึ้นมาใหม่พร้อมกับพระองค์ เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ มีวิญญาณที่เหมือนกับพระองค์ กลายเป็นผู้ชอบธรรมบริสุทธิ์  ดีพร้อม เหมือนพระองค์

            สิ่งเหล่านี้ควรจะนำมาอธิษฐาน แทนที่จะขออาณาจักรของพระองค์มาตั้งอยู่ สวรรค์ลงมาตั้งอยู่ …

            “ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่ทรงนำสวรรค์ลงมาตั้งอยู่แล้ว ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่ทรงชำระบาปให้กับลูกเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่ลูกได้อยู่กับพระองค์ในสวรรคสถาน ได้บังเกิดใหม่พร้อมพระองค์แล้ว เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระองค์แล้ว” อย่างนี้ใช่ไหม?

            น่าจะอธิษฐานตามพันธสัญญาใหม่ อย่างนี้ เรียกว่าเชื่อและวางใจ

            “ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่ลูกได้อาศัยอยู่ในพระองค์ ได้เป็นหนึ่งเดียวกันกัพระองค์ ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่ฉันได้อยู่ในพระเยซู และพระเยซูก็อยู่ในฉัน  เป็นหนึ่งเดียวกัน ขอบคุณพระเยซู ที่ทำให้ฉันผู้เป็นคนบาป ได้เป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระองค์ เพราะเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์บริสุทธิ์ สะอาด ดีพร้อมเหมือนพระองค์ขอบคุณพระเยซูคริสต์ ที่ได้ให้ชีวิตนิรันดร์ เป็นเหมือนพระเจ้าให้กับฉัน”

            เราควรจะอธิษฐานอย่างนี้ ถูกต้องไหมครับ ตามสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำให้เราสำเร็จเรียบร้อยแล้ว บนไม้กางเขน คือการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ และการเป็นขึ้นจากความตายของพระองค์ และเราทั้งหลายก็มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมกับชัยชนะนี้ของพระองค์ โดยการเดินตามพระองค์ท่านั้นเอง ไปตายพร้อมพระองค์ แล้วเป็นขึ้นจากตายพร้อมพระองค์ แค่นั้นเอง พระเจ้าอวยพรครับ

*****************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            มนุษยชาติแสวงหาการได้อยู่ในสวรรค์ เพราะอะไร?

            สวรรค์ คือสถานที่แห่งหนึ่งในโลกวิญญาณ สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ

            ตัวตนจริงๆ ของมนุษย์ทุกคน คือวิญญาณจะต้องอยู่ในสถานที่ใดที่หนึ่งในโลกวิญญาณอย่างแน่นอน คือมืดหรือสว่าง ไม่ได้อยู่กับพระเจ้า หรืออยู่กับพระเจ้า ทุกข์ตลอดสุขตลอด นรกหรือสวรรค์

            มนุษยชาติแสวงหาการได้อยู่ในสวรรค์เพราะอะไร? เพราะจิตใต้สำนึกรู้ว่าตนเองเป็นคนบาป ไม่สามารถเข้ากับพระเจ้าได้นั่นเอง

            โรม 5:12 …  “ฉะนั้น เช่นเดียวกับที่บาปเข้ามาในโลก เพราะมนุษย์คนเดียว และบาปนำความตายมา และโดยทางนี้เอง ความตายจึงมาถึงมวลมนุษย์ เพราะทุกคนได้ทำบาป”

            ไม่ต้องทำอะไรก็เท่ากับได้ทำผิดบาป เป็นนักโทษกบฏแล้ว เกิดมาก็ตายทางวิญญาณ  เป็นศัตรูกับพระเจ้าแล้ว เกิดมาก็อยู่ฝ่ายมารที่ชั่วร้าย เป็นคนอธรรมแล้ว

            โรม 5:15 … “แต่​ของขวัญ​ที่​พระเจ้า​ให้​เปล่าๆ​ นั้น มัน​แตกต่าง​กัน​ เพราะ​ใน​ทาง​หนึ่ง​ ขณะ​ที่​ความผิด​ของ​คนๆ​ หนึ่ง คืออาดัม ทำ​ให้​คน​จำนวน​มาก​ต้อง​ตาย แต่​ใน​อีก​ทาง​หนึ่ง ความ​เมตตา​กรุณา​ของ​พระเจ้า​ และ​ของขวัญ​ที่​ผ่าน​มา​ทาง​ความ​เมตตา​ของ​คน​คน​เดียว​ คือ​พระเยซู​คริสต์นั้น ก็​เป็น​ประโยชน์​กับ​คน​มากมาย”

            แต่ผ่านทางพระเยซูคริสต์ มนุษย์สามารถบังเกิดใหม่ บริสุทธิ์ กลับคืนดีกับพระเจ้า มาอยู่ในสวรรค์ เป็นผู้ชอบธรรมได้ โดยไม่ต้องอาศัยการกระทำของตนเองเลย เช่นเดียวกัน

            โรม 5:16 …  “แน่นอน​ผล​จาก​ของขวัญ​นั้น  แตกต่าง​อย่าง​มาก​จาก​ผล​ของ​ความผิด​ที่​อาดัม​ได้​ทำ  เพราะ​การ​ทำ​ผิด​เพียง​ครั้ง​เดียว ​(ของอาดัม) ทำ​ให้​ทุก​คน​ต้อง​ถูก​ตัดสิน​ว่า​ผิด แต่​ของขวัญ​นั้น​ ทำให้​คน​เรา​ ได้รับ​การ​ตัดสิน​ว่า​ไม่​ผิด ทั้งๆ​ ที่​ทำ​ผิด​ตั้ง​หลาย​ครั้ง”

            (เมื่อมนุษย์ไม่สามารถทำให้ตนเองบริสุทธิ์ ไม่สามารถบังเกิดใหม่ด้วยตัวเองได้  พระเจ้าจึงกระทำให้ฟรีๆ  เรียกว่าของขวัญ)

            พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  ไม่ใช่เป็นพระผู้สอน พระเยซูมาประกาศ ไม่ใช่มาสอนผู้คน

            คนกำลังจมน้ำ คนกำลังเป็นลมหมดสติ ต้องการความช่วยเหลือ เพราะทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ ไม่ต้องการให้ใครมาสอน หรือแนะนำให้ทำอะไร เพื่อหลุดพ้นจากสภาวะนั้นๆ ใช่หรือไม่)

            โรม 6:23 … “เพราะว่าค่าตอบแทนที่ได้จากบาป คือความตาย แต่ของขวัญจากพระเจ้า คือชีวิตนิรันดร์ในพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา”

            พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1422

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  25  มิถุนายน  2023

เรื่อง “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”

“พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 3

โดย นคร  เวชสุภาพร

            เราอยู่ในซีรี่ย์ที่มีหัวข้อเรื่องว่า “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15” “พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?”  ตอนที่ 3 เหมือนเคย

            หลังจากที่ผ่านไปแล้ว 2 ตอน เราก็ได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วว่าในบริบทของคำอธิษฐานตรงนี้ ท่านฟังมา 2 ตอนแล้ว ท่านสามารถที่จะตอบได้แล้วว่าคำอธิษฐานตรงนี้ พระเยซูไม่ได้มาสอนให้เราทำตาม  เพราะมนุษย์ไม่มีใครสามารถทำได้ครบหรอก

            “พระเยซูไม่ได้มาสอนให้เราทำตาม”

            เพราะว่าจิตใจของมนุษย์ไม่สามารถให้อภัยด้วยความบริสุทธิ์ จากใจจริง เพราะในวิญญาณนั้นเป็นคนบาป ข้างในธรรมชาติ  เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เป็นธรรมชาติอยู่ภายในวิญญาณในใจ พระเยซูยกตัวอย่าง ก็คือหลุมศพ ฉาบด้วยปูนขาว คือการกระทำดีภายนอก พระองค์ต้องการชี้ให้เห็นความจริง ให้เห็นถึงความบาปที่อยู่ในวิญญาณของมนุษย์ ซึ่งพระองค์กำลังพูดกับชาวยิวที่กำลังฟังอยู่ บอกกับชาวยิวที่หลงตัวเองว่าเป็นคนพิเศษจากพระเจ้า  โดยการรักษาบทบัญญัติ  เพราะว่าที่พระเจ้าได้ให้อภัยกับท่าน ไม่ใช่เพราะท่านรักษาบทบัญญัติได้ครบหรอก แต่เป็นเพราะพระเมตตาของพระเจ้าที่ให้ท่านสามารถที่จะกลบเกลื่อนบาปโทษของความบาปของท่านได้แบบชั่วคราว แบบปีต่อปี ซึ่งพระองค์ทรงสัญญาไว้ตั้งแต่บรรพบุรุษ แต่ขณะเดียวกัน ท่านก็ยังคงสถานะธรรมชาติในวิญญาณเป็นคนบาป ที่ได้รับการอภัยโทษชั่วคราว ปีต่อปีจากพระเจ้า โดยผ่านทางการถวายโลหิตของสัตว์ เรียกว่าสัตวบูชา ตามพันธสัญญาเดิม  ที่พระเจ้าได้ให้ไว้กับบรรพบุรุษของเขา

            บรรพบุรุษของอิสราเอล คือชาวยิวที่เป็นต้นพันธสัญญา  คืออับราฮัม พระเจ้าบอกว่าที่อับราฮัมทำตามบทบัญญัติต่างๆ เหล่านั้น ไม่ได้ทำให้อับราฮัมและลูกหลานของอับราฮัม คือชาวยิวนั้น เป็นผู้ชอบธรรมนะ แต่พระองค์ทรงตรัสบอกว่าความชอบธรรมของอับราฮัม พระองค์ทรงนับจากที่เขาเชื่อต่างหาก ไม่ใช่เขาประพฤติ อับราฮัมนับเป็นความชอบธรรมจากความเชื่อ ไม่ใช่ความประพฤติ เขาเป็นต้นกำเนิดของชาวยิว ที่ทำตามบทบัญญัติเหล่านั้น  แต่บทบัญญัติเหล่านั้น ไม่ได้ทำให้เขาเป็นผู้ชอบธรรม แต่พระเจ้าเมตตาให้อภัยเขาชั่วคราว  และนับเขาเป็นผู้ชอบธรรม เพราะความเชื่อเหมือนอับราฮัม

            ด้วยความเชื่อศรัทธาว่าในโลกที่มองไม่เห็น  มีพระเจ้าจริงๆ พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด  ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งทั้งหลายที่มองเห็นทั้งหมดนี้ และมองไม่เห็นด้วย สรรพสิ่งทั้งหลายที่มองเห็นทั้งหมดและมองไม่เห็นนั้น ถูกสร้างขึ้น โดยผู้หนึ่งที่เรียกว่าพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด และใครเชื่อแบบนี้ พระเจ้านับเขาว่าเป็นผู้ชอบธรรม นี่ท่านจะได้รู้แบล็คกราว์นของคำว่า “เป็นผู้ชอบธรรม” ในช่วงนั้น  แต่วิญญาณเขาก็ยังเป็นวิญญาณบาปอยู่ เพียงแต่พระเจ้านับเขาเป็นผู้ชอบธรรม เพราะด้วยความเชื่อ

            ซึ่งพระเมตตาตามพันธสัญญาเดิม ที่ให้ไว้กับอับราฮัมนี้ พระเยซูกำลังบอกว่ามันกำลังจะถูกยกเลิก มันกำลังจะสิ้นสุดลง  มันกำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเร็วๆ นี้ ในอีกไม่นานนี้ เปลี่ยนจากการกลบเกลื่อนชั่วคราว จากการลงโทษเนื่องจากบาปปีต่อปี มาเป็นการลบ ไม่ใช่กลบเกลื่อนแล้วนะ ลบเอาโทษของความผิดบาป ออกไปเลยแบบถาวรนิรันดร์  ซึ่งต้องผ่านทางการบังเกิดใหม่  พระเยซูกำลังมาพูดให้เขาฟังอย่างนี้  กำลังอธิบายให้เขาฟังว่าสิ่งที่กำลังจะเปลี่ยนแปลง คือท่านต้องบังเกิดใหม่แล้ว เหลืออยู่ทางเดียว คือเกิดใหม่ในวิญญาณของท่าน พระเจ้าจะให้วิญญาณใหม่ ให้ใจใหม่กับท่านที่สะอาด บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระองค์ เหมือนตั้งแต่เมื่อไร? ตั้งแต่ตอนดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้เลย พระองค์กำลังจะอธิบายให้เขาฟังว่าสิ่งนี้มันกำลังจะเกิดขึ้น พระเยซูกำลังประกาศว่าเพราะฉะนั้น ท่านอย่าพึ่งพาในการกระทำดีของตนเอง ก็คือทำตามบทบัญญัติ ที่ท่านทำมาตั้งแต่อดีต และทำจนกระทั่งแทนที่จะรู้ว่าตัวเองนั้นได้รับการอภัย เพราะความเชื่อศรัทธาในพระเจ้า ไม่ใช่เพราะการกระทำ พอทำมานานๆ แทนที่ท่านจะนมัสการขอบคุณพระเจ้าผู้ทรงมีพระเมตตา อภัยให้กับท่าน เพราะว่าท่านนับว่าเป็นผู้ชอบธรรม เพราะความเชื่อว่ามีพระเจ้า นมัสการพระเจ้า กลายเป็นท่านกำลังนมัสการตัวเอง พึ่งพาตัวเอง  และภูมิใจในตัวเองว่า …

            “ฉันทำดี พระเจ้าจึงให้ฉันเป็นผู้ชอบธรรม”

            ท่านพอเข้าใจใช่ไหมว่าเปลี่ยนจากบุคคล มาเป็นบูชากฎ เปลี่ยนจากบูชานมัสการพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า มาเป็นขอบคุณกฎ กฎ คือฉันทำได้ พึ่งพาตนเอง พอฉันทำได้ ก็เย่อหยิ่ง แล้วก็บูชากฎ นี่แหละคือรูปเคารพที่อยู่ในใจพวกเขา

            พระเยซูกำลังจะมาบอกว่าให้เขาหันกลับ กลับใจจากรูปเคารพเหล่านี้ จากการพึ่งพาตนเองเหล่านี้ ไม่พึ่งพาตนเอง แล้วก็กลับมาหาพระเจ้าว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ กลับมาวางใจ พึ่งในพระองค์ ซึ่งพระเจ้าเป็นผู้ส่งมา  เป็นทางใหม่ ทางเดียวนี้เท่านั้น  ที่ท่านจะสามารถได้รับการอภัยโทษรอดพ้นจากความบาป และรอดพ้นจากการถูกลงโทษ เนื่องจากบาป หลังความตายได้ ถ้าท่านยังบูชาตัวเองและนมัสการการกระทำดีของตัวเอง ท่านไปไม่รอดแน่

            เพราะฉะนั้น สิ่งที่พระเยซูอธิบายในบริบทนี้  ที่บอกว่าไม่ต้องพึ่งพาการกระทำของตนเอง  แต่ให้พึ่งพาพระองค์เท่านั้น พระเยซูกำลังเล็งถึงโลกฝ่ายวิญญาณทั้งสิ้น ว่ากันตามจริงแล้ว พระคัมภีร์ไบเบิ้ล ตั้งแต่พระคัมภีร์เดิม จนมาถึงพระคัมภีร์ใหม่ ตั้งแต่หน้าแรก จนถึงหน้าสุดท้าย เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น

            จะตีความหมายอะไร? ต้องคิดถึงโลกฝ่ายวิญญาณ ฉะนั้น พระเยซูกำลังเล็งถึงโลกฝ่ายวิญญาณ ซึ่งเกี่ยวกับการเข้าแผ่นดินสวรรค์ของพระเจ้า เข้าอาณาจักรของพระเจ้า  ไม่ได้หมายถึงการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ถ้าท่านเข้าใจตรงนี้ ท่านจะตีความหมาย และรู้ความหมายของสิ่งที่พระคัมภีร์บันทึกเอาไว้นั้น ได้ชัดเจนถูกต้องมากขึ้น เช่น พระเยซูบอกว่า …

            “จงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์เสียก่อน”

            พระองค์กำลังเล็งถึงอะไร? โลกฝ่ายวิญญาณ คำว่า “แสวงหาความชอบธรรม” ตรงนี้ ก็หมายถึงแสวงหาการบังเกิดใหม่ ความชอบธรรมตรงนี้ไม่ได้แปลว่าแสวงหาการกระทำ แสวงหาความดีงาม ความชอบธรรมตรงนี้ หมายถึงการบังเกิดใหม่ ความชอบธรรมที่มาจากพระเจ้า ความชอบธรรมที่เป็นของพระเจ้า  ที่พระเจ้าประทานให้ ผ่านทางพระองค์ ก็คือการบังเกิดใหม่นั่นเอง

            เพราะการบังเกิดใหม่นี่ ทำให้เรามีเชื้อสายเป็นลูกของพระเจ้า เป็นวิญญาณของพระเจ้า ได้บังเกิดใหม่ ตรงนี้เรียกว่าวิญญาณของคนชอบธรรม ท่านพอมองเห็นไหมครับ? สิ่งเหล่านี้ มันต้องมาจากความรู้พื้นฐานว่าพระเยซูกำลังเล็งถึงโลกฝ่ายวิญญาณ  ไม่ใช่ความประพฤติ การปฏิบัติ ท่านจะเขวไปอีกทางหนึ่งเลย  ซึ่งพระองค์กำลังจะมาบอกว่าอย่าไปพึ่งพาการไปปฏิบัติ อย่าไปเพ่งมองดูแต่การปฏิบัติ แต่จงมาเพ่งมองดูที่ความเชื่อว่าพระองค์เป็นใคร? และมาทำอะไร? เห็นไหม? โลกวิญญาณทั้งสิ้น อย่างที่พระองค์ทรงตรัสอีกว่าถ้าทำต้นไม้ให้ดีก่อน ผลก็ออกมาดี แต่ถ้าทำต้นไม้เลว ผลออกมาก็เลว ผลจะเลวหรือจะดี เกิดจากชนิดของต้นไม้

            ต้นไม้ คืออะไร? ถามแล้วตอนนี้ ผมบอกใบ้ให้ท่าน ท่านเริ่มจะรู้แล้วตอนนี้  พระองค์พูดถึงเกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น  ต้นไม้ ก็คือวิญญาณ ถ้าวิญญาณข้างในดี ผลออกมา ก็ดี ถ้าวิญญาณข้างในไม่ดี ผลออกมา ก็ไม่ดี ผล คือความรอด ในวิญญาณของท่าน ไม่ดีแน่ ท่านจะเริ่มเข้าใจ สิ่งที่พระเยซูพูดมากขึ้น เข้าใจหลักการพื้นฐานตรงนี้  ช่วยท่านเยอะ มันเป็นกฎของวิญญาณ กฎก็คือกฎ กฎแปลว่าอะไร? กฎแปลว่าพระเจ้าวางไว้ แล้วพระองค์ทรงดูแลให้เป็นไปตามกฎ ใครประพฤติตามกฎ เขาก็ได้ตามกฎ ใครไม่ประพฤติตามกฎ เขาก็ไม่ได้ตามกฎ

            กฎในสวรรค์ ก็คือใครจะอยู่ในสวรรค์ได้ ต้องดีพร้อมเหมือนพระเจ้าเลย 100% เพราะฉะนั้น ใครที่ผิดพลาด  จากกฎฝ่ายวิญญาณนี้ แม้แต่นิดเดียว คือมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ไม่บริสุทธิ์นิดเดียว ก็ต้องได้รับโทษตามกฎนี้เหมือนกัน คือเข้าสวรรค์ไม่ได้ ไม่ว่าจะไม่บริสุทธิ์ แค่ 1%  หรือไม่บริสุทธิ์ 50% ไม่มีใครดีกว่าใคร? ก็คือไม่บริสุทธิ์เท่ากัน ถูกไหม? จะบาป ฆ่าคนตาย หรือฆ่าช้างตาย มีค่าเท่ากัน ถ้ายกตัวอย่างนี้ยิ่งชัดเลย ท่านจะฆ่าวัวตาย  หรือตบยุ่งตาย มีค่าเท่ากัน นี่เอามาเทียบในสายตามนุษย์นะ  ท่านจะฆ่าคนตาย หรือบอกว่าไอ้บ้า มีค่าเท่ากัน คือวิญญาณท่านต้องสะอาดบริสุทธิ์ 100% ถึงจะเข้าสวรรค์ได้

            นี่คือกฎบัญญัติในโลกวิญญาณ ที่บันทึกไว้  และมีบันทึกไว้ว่าคนที่จะเข้าสวรรค์ได้ จะต้องได้รับการบังเกิดใหม่เท่านั้น ที่จะทำให้คนนั้นบริสุทธิ์เหมือนพระเจ้าได้ เขาต้องเป็นลูกพระเจ้า  เป็นวิญญาณนิรันดร์ที่เกิดจากพระเจ้า มีความคิดจิตใจที่บริสุทธิ์ ต้องดีพร้อมเหมือนพระเยซู ซึ่งมีใครทำได้บ้าง พึ่งพาตนเอง ทำไม่ได้ ไม่มีทางเลย นอกจากเชื่อในพระเยซู ก็คือเชื่อในพระเมสิยาห์ ก็คือเชื่อในผู้พูด ก็คือพระเยซูที่มาชี้ให้เขาเห็น  ก็คือถ้าเชื่อในพระเยซู เขาก็จะตายกับพระเยซู ถูกฝังไว้กับพระเยซู และเป็นขึ้นจากความตายพร้อมกับพระเยซู ซึ่งพระเจ้าเป็นผู้กระทำสิ่งเหล่านี้  กระบวนการเหล่านี้ คือการบังเกิดใหม่เหล่านี้ทั้งหมด ด้วยพระองค์เอง ผ่านทางพระเยซูคริสต์ เพราะฉะนั้น เขาทั้งหลายต้องพึ่งในพระเจ้าเท่านั้น นี่คือในบริบทนี้ พระองค์กำลังชี้ให้ชาวยิวได้เห็น ได้เข้าใจในโลกฝ่ายวิญญาณ

            การดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ก็มีกฎหมาย ที่เราต้องปฏิบัติตาม กฎของโลกวัตถุ ก็เป็นกฎ แต่มันแตกต่างจากโลกฝ่ายวิญญาณ  ซึ่งไม่ใช่บอกว่าฉันเชื่อพระเจ้าแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ในกฎของโลกวัตถุนี้อีกต่อไป  กฎบัญญัติทางโลกวิญญาณกับกฎบัญญัติแบบโลกนี้ มันคนละเรื่องกันเลย แต่พระเยซูกำลังชี้ให้เห็นถึงกฎทางโลกวิญญาณเท่านั้น

            ทางโลกวิญญาณ ใครที่เชื่อพระเยซู วางใจในพระเยซู ก็ได้รับการอภัยจากความผิดบาปหมดทั้งสิ้นแล้ว ไม่มีการกล่าวโทษอีกแล้ว ถ้าเชื่อพระเยซู ความรอด จากโทษของความบาป ความผิด  ที่เราได้รับนั้น เป็นความรอดนิรันดร์ วางใจในพระเยซู ได้ความรอดนิรันดร์ รอดตั้งแต่เดี๋ยวนี้ จนถึงหลังความตาย  จนถึงนิรันดร์ เอเมนไหม? พูดถึงเรื่องโลกวิญญาณ เราไปสวรรค์แน่นอน เราอยู่ในสวรรค์แล้วตอนนี้ด้วย  แต่ในการดำเนินชีวิตบนโลกนี้  เรายังอยู่ภายใต้กฎระเบียบ เขาเรียกว่ากฎของวัตถุ ตามธรรมชาติของโลก และตามกฎหมายบ้านเมือง ใครที่ทำผิดกฎเหล่านี้ ต่อให้เป็นผู้เชื่อที่อยู่ในกฎของโลกวิญญาณแล้วก็ตาม ก็ต้องได้รับโทษตามกฎหมาย ตามกฎธรรมชาติของโลกใบนี้ด้วย  ไม่มีใครพิเศษกว่ากันเลย  เท่ากันหมด  ไม่ว่าจะเป็นคนเชื่อพระเจ้า  หรือไม่เชื่อ  หรือแม้กระทั่งไม่เชื่อพระเจ้า ทำดีมากหรือทำดีน้อยบนโลกใบนี้ ฟังให้ดีนะ แล้วอะไรดีล่ะ  นั่งเรือไป เรือแตก ไม่มีชูชีพ  อยู่กลางทะเล  ถ้าไม่มีใครมาช่วย ไม่ช้าไม่นาน  ก็ต้องจมน้ำตาย  ถูกไหม?  หรือว่าคนทำดีนั้น ได้นานกว่า หรือว่าคนที่จม จมเหมือนกันนะ ถูกไหม?  หรือว่าถูกฟ้าผ่าตาย  ฟ้าผ่าเฉพาะคนที่สาบานไว้ว่า …

            “นี่คือความจริง ถ้าไม่เชื่อ ฉันขอให้ฟ้าผ่าตาย”

            เดินออกไปเลย ฟ้าผ่า นี่สงสัยสาบานไว้  ไม่ว่าจะคนดีหรือไม่ดี ถ้าทำผิดกฎของวัตถุของโลกใบนี้ เอามือถือเดินออกไปกลางฝนฟ้ากำลังคะนอง เป็นสื่อล่อ แล้วก็ถูกฟ้าผ่าตาย  แล้วเราก็ไปตรวจดูกันใหญ่เลยว่าเขาทำดีหรือไม่ดี? เขาทำบุญไว้เยอะหรือไม่เยอะ? หนักกว่านั้น คือเขาเชื่อพระเจ้าหรือไม่เชื่อพระเจ้า? เขาเชื่อทำไมเขาเป็นอย่างนี้? เขาอธิษฐานเยอะแยะ ทำไมเขาถูกฟ้าผ่าตาย? คุ้นๆ ไหม?

            หรือตกต้นไม้ตายยิ่งชัดใหญ่เลย คริสเตียนที่ไม่ระวัง ไม่เคารพต่อกฎของโลกวัตถุนี้ ก็คือกฎของแรงดึงดูดของโลก ปีนต้นไม้ขึ้นไป โดยไม่มีเชฟตี้ ไม่มีอะไรเลย เชื่อพระเจ้าอย่างเดียว  แล้วตกมาตายไหม?  มีโอกาสตกไหม? ตกแน่นอน กับคนที่ไม่เชื่อพระเจ้าเลย ปีนต้นไม้ขึ้นไป แต่เคารพในกฎแห่งแรงดึงดูดของโลก รู้ว่าสิ่งเหล่านี้อันตราย  มีคนเตือนไว้ เคารพต่อสิ่งเหล่านี้ ก็เลยเซฟตี้ไว้ เอาเข็มขัดนิรภัย รัดไว้ด้วย ตกลงมา ตายไหม?  ไม่ตาย เพราะเข็มขัดช่วยไว้  หรือพระเจ้าช่วย? ใครช่วยไว้ เข็มขัด เพราะเขาทำถูกกฎไง?  นี่ชัดเจนเลย

            หรืออย่างคนที่อยู่ในประเทศไหนก็ได้  ที่มีกฎบัญญัติว่าอย่างไร? ก็ทำตามกฎบัญญัติเหล่านั้น เขาก็ไม่ต้องรับโทษใช่ไหม? แต่ถ้าอยู่ในประเทศนี้ หรือประเทศไหนก็ได้ เขามีกฎอย่างนี้อยู่ แล้วเราไม่เคารพกฎเขา เราไปทำละเมิดกฎเขา โดนหรือไม่โดน? โดน แล้วเราไปอ้างว่าเราเป็นคริสเตียนนะ ได้หรือเปล่า? มันคนละกฎกัน เขายังไปสวรรค์อยู่ แต่เขามีความทุกข์มากขึ้นบนโลกใบนี้ นี่ยกตัวอย่างให้ฟัง เพราะมันมีตัวอย่างเยอะแยะ ถือโอกาสมาทำความเข้าใจกับท่าน ให้ท่านได้เห็น บางทีท่านอาจจะวิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เชื่อ กับคริสเตียนในปัจจุบัน มันสับสน ระหว่างโลกวิญญาณกับโลกวัตถุ สับสนระหว่างกฎของวิญญาณกับกฎของวัตถุ มาตีสลับกัน จนกระทั่ง ยุ่งมาก ท่านเลยไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร? ทำไมคริสเตียนเกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้นกับเขา ยกตัวอย่างเช่น ในช่วงโควิด 19 ที่หนักๆ ที่ผ่านมา ที่กำลังแพร่ระบาดอย่างรุนแรง ทำให้เราได้เห็นอะไรบางอย่าง ที่มีผู้ที่แยกไม่ออกระหว่างโลกวิญญาณกับโลกวัตถุชัดเจนเลยนะ เวลาเกิดวิกฤตอะไร จะเห็นชัดเจนว่าโลกวิญญาณ โลกวัตถุมันสลับวุ่นวายกันหมด เช่น กฎหมายออกมาบอกว่าให้รักษาระยะห่าง ให้ social distancing ให้สวมหน้ากากอนามัยทุกครั้งที่ออกจากบ้าน ช่วงที่โควิดกำลังระบาดหนักๆ ตายกันเป็นเบือ ให้ละเว้นการไปในที่ชุมชน  มีคนจำนวนมากๆ  เราเคยได้ยินใช่ไหม? ซึ่งจากข่าวที่ออกมา เราก็ได้เห็นผู้เชื่อ หรือคริสเตียนหลายแห่ง ที่ไม่ยอมทำตามกฎนี้  โดยใช้เรื่องพระเจ้า ใช้เรื่องโลกวิญญาณเข้ามาเป็นข้ออ้างว่า …

            “นี่ฉันเชื่อพระเจ้า พระเจ้าปกปักษ์คุ้มครองฉันได้”

            คริสตจักรบางแห่ง ก็ถูกตัดสินลงโทษ ตามกฎหมาย นี่ไม่เกี่ยวกับโลกวิญญาณนะ  คริสตจักรบางแห่งถูกตัดสินว่าการประกาศให้สมาชิกในคริสตจักร  ไม่ทำตามกฎหมายบ้านเมือง  ที่เขาออกมา มันเดือดร้อนคนอื่นเขาด้วย ถูกลงโทษนะ ยกตัวอย่างอย่างนี้เป็นต้น

            เราเคยได้ยินใช่ไหม? ที่ออกข่าวมา คริสเตียนหลายคน ในหลายคริสตจักรต้องเสียชีวิต เพราะความเชื่อแบบผิดๆ  ผิดอย่างไร? ก็คือบอกว่า …

            “พระเจ้าปกปักษ์คุ้มครองดูแลฉันได้ ในนามพระเยซู พระเจ้าทรงรักษาฉันให้หายได้ ในนามพระเยซูฉันสั่งอะไรออกไป ฉันมีฤทธิ์เดชอำนาจในนามพระเยซู ฉันสั่งไวรัสโควิดอย่ามาแตะต้องฉันเด็ดขาด”

            เราเรียนรู้ตรงนี้มาเยอะแล้ว เราก็พอจะเข้าใจ เราอาจจะคิดว่ามันเป็นไปได้เหรอ? แล้วมันเป็นไปได้ไหม? มันเป็นไปแล้วจริงๆ ซึ่งผมเองก็พบกับตัวอย่างนี้เหมือนกัน ในช่วงที่ระบาดหนักๆ  ก็พบกับคริสเตียนกลุ่มหนึ่งที่รู้จักกัน ก็ได้พูดคุยกัน พอคุยกันไปได้สักพัก ผมใส่หน้ากากอนามัยอยู่ แล้วเขาไม่ใส่

            ผมก็เลยถามว่า … “ทำไมไม่ใส่หน้ากากอนามัย”

            เขาบอก … “ไม่ใส่หรอก เชื่อในพระเจ้า เรามีฤทธิ์อำนาจใหญ่กว่าเชื้อโรคโควิด โควิดทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

            ผมก็เลยเงียบๆ ผมไม่ได้ตามเขา ผมก็ใส่ของผมไป ผมก็พูดไป ท่านลองคิดดูสิ ซึ่งมันอาจจะเกิดขึ้น เขาอาจจะไม่ติดก็ได้ แต่สิ่งที่เขาทำ อาจจะทำให้คนที่ไม่ติด ไม่ควรจะติด กลับกลายเป็นติดก็ได้ อาจจะ นี่ผมกำลังพูดถึงว่าอาจจะ เขาอาจจะนำเชื้อไป โดยที่ตัวเองไม่มีอาการ อาจจะนำเชื้อไปให้คนทางบ้านก็ได้  เราไม่รู้ ช่วงที่โควิดกำลังรุนแรง แล้วทางรัฐบาล ผู้เชี่ยวชาญทั้งโลก เตือนแนะนำให้ทำอะไรบ้าง? ยกตัวอย่างให้ท่านฟัง

            เพราะฉะนั้น เราควรจะรู้ว่ากฎของวิญญาณ เขาเป็นอย่างหนึ่ง กฎของโลกวัตถุนี้เป็นอย่างหนึ่ง  อย่างในพระคัมภีร์ในหนังสือ 1 เปโตร สอนเราว่าอย่าทนทุกข์ทรมาน เพราะทำชั่ว หรือจากการประพฤติที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายบ้านเมือง แต่ถ้าทนทุกข์เพราะพระคริสต์ ถูกข่มเหงเพราะพระคริสต์ ก็ไม่เป็นไร ก็ยินดี มันจำเป็น มันเกิดขึ้น อย่างนี้ เห็นชัดเลยนะ ยกตัวอย่างให้ท่านดูใน 1 เปโตร 4:15-16 ท่านจะเห็นชัดเจนระหว่าง 2 กฎนี้ …

        1 เปโตร 4:15-16 “15 ถ้าท่านทนทุกข์  ก็อย่าให้ทนทุกข์  ในฐานะที่เป็นฆาตกร  ขโมย  หรืออาชญากรประเภทต่างๆ  หรือแม้แต่เป็นคนชอบยุ่งเรื่องของผู้อื่น 16 แต่ถ้าท่านทนทุกข์ในฐานะที่เป็นคริสเตียน ก็อย่าละอาย แต่จงสรรเสริญพระเจ้าที่ท่านได้รับการเรียกขานตาม”

            เห็นไหมมันแยกกัน 2 กฎชัดเจนเลย นี่กำลังพูดถึงคริสเตียนผู้เชื่อแล้ว  อยู่ในกฎโลกวิญญาณ แต่ขณะเดียวกัน อยู่ในโลกวัตถุ ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ก็ต้องอยู่ภายใต้กฎของโลกใบนี้ด้วย

            ในนี้บอกว่า “ถ้าท่านทนทุกข์ ก็อย่าให้ทนทุกข์ ในฐานะเป็นฆาตกร” คริสเตียนเป็นฆาตกรได้ด้วย  “หรือเป็นขโมย หรืออาญชากรประเภทต่างๆ” คริสเตียนประพฤติอย่างนี้ได้หรือ? ตอบสิ ได้หรือไม่ได้? ได้ ก็นี่เขียนไว้  ถูกหลอกจากกิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนัง ก็สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ และทำให้มันเกิดทุกข์ แม้แต่เป็นคนชอบยุ่งเรื่องของผู้อื่น เห็นไหม? คริสเตียนยังปฏิบัติอย่างนี้เลยนะ ปฏิบัติแล้วเกิดอะไรขึ้น? ในโลกวิญญาณเขายังเป็นคริสเตียน  เขาได้รับความรอดนิรันดร์ ไปอยู่ในสวรรค์แน่นอน 100% แต่กำลังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ด้วยความทุกข์ที่ไม่จำเป็น ทุกข์เกินความจำเป็น  อยู่บนโลกใบนี้ ก็มีความทุกข์ตามปกติอยู่แล้ว แต่นี่ไปทำสิ่งต่างๆ ที่ละเมิดกฎของโลกใบนี้ ยกตัวอย่างเช่น การฆ่าคนตาย การขโมย การเป็นอาชญากรประเภทต่างๆ หรือแม้แต่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นเขา อย่างนี้ก็ทำให้มันทุกข์มากขึ้น ท่านพอเห็นหรือยัง? อาจารย์เปโตรบอกว่าถ้าท่านทุกข์มากขึ้น เพราะว่านี่โลกวิญญาณแล้วนะ  ถ้าถูกข่มเหง ข่มเหงแปลว่าอะไร? ข่มเหงเพราะความเชื่อเป็นลูกพระเจ้า วิญญาณของท่านเป็นลูกพระเจ้าแล้ว วิญญาณของท่านอยู่กับพระเจ้าแล้ว วิญญาณของท่านเป็นศัตรูกับระบบของโลกใบนี้กับวิญญาณที่อยู่ในโลกใบนี้ ซึ่งเป็นวิญญาณมืดบอด วิญญาณบาปที่อยู่ตรงกันข้ามกัน ท่านอาจจะถูกข่มเหงรังแก ก็คือการเป็นศัตรูกัน จากภายในในโลกวิญญาณ  เห็นไหมมันต่างกันแล้ว  ท่านอาจจะถูกข่มเหงจากผู้คนรอบข้าง  ที่เขายังไม่เชื่อ อาจจะมาจากครอบครัว คนใกล้ชิด คนที่อยู่ในที่ทำงานเดียวกัน  เพื่อนฝูงที่เคยรักกัน  พอรู้ว่าเราเปลี่ยนแปลงมาเชื่อพระเยซู เริ่มรู้สึกทำอะไรแปลกๆ กับเรา อะไรต่างๆ อย่างนี้ เรียกข่มเหง นี่เรื่องโลกวิญญาณทั้งสิ้น

            คราวนี้เรากลับมาตามหัวข้อเรื่อง กลับมาที่มัทธิว 6:9-15 ที่เรากำลังทำความเข้าใจให้ถูกต้องตามบริบทอยู่นี้ ซึ่งมันเกี่ยวกับโลกวิญญาณ ไม่ได้เกี่ยวกับโลกวัตถุ ครั้งที่แล้วเราได้เรียนรู้กันถึงข้อพระคัมภีร์ก่อนหน้า ก็คือบทที่ 5 จำได้ใช่ไหมที่ผมบอกว่าถ้าเราจะวิเคราะห์หรือตีความ ข้อพระคัมภีร์ตรงไหน?  แล้วเราอยากจะรู้ลึกซึ้ง ในบริบทว่ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เพื่อจะได้ตีความหมายได้ถูกต้อง  เราต้องย้อนกลับไปดูที่ก่อนข้อความนั้น  ในบริบทเขาพูดถึงอะไร?  และหลังจากข้อความนั้น ในบริบทเขาพูดถึงอะไร? มันจะมีความกระจ่างมากขึ้น

            ตอนนี้เราจะวิเคราะห์เรียนรู้กันในข้อพระคัมภีร์หลังบทที่  6 ครั้งที่แล้วเราวิเคราะห์กันตามข้อพระคัมภีร์ก่อนบทที่ 6 ก็คือบทที่ 5 วันนี้หลังบทที่ 6 ก็คือบทที่ 7 ซึ่งพระเยซูก็ได้เตือนพวกเขา ก็คือชาวยิวเหมือนเดิม ในบริบทเดียวกันกับมัทธิว 6:9-15 นี่แหละ เหมือนกัน ถ้าสรุป 2 ตอน ก็คือสรุปสั้นๆ บริบทนี้คืออะไร?  พระเยซูกำลังเตือนว่าอย่าพึ่งพาในการกระทำของตนเอง  จงกลับใจใหม่ หันมาพึ่งพาในพระองค์ เป็นพระมาซีฮาห์ที่พระเจ้าทรงประทานให้ ง่ายนิดเดียว แค่นี้เอง เกี่ยวกับโลกวิญญาณใช่ไหม? ใช่ ไม่ใช่กำลังมาบอกท่านว่าให้ท่านไปทำงานต่างๆ ให้พึ่งพระเยซู อันนั้นพึ่งทางวิญญาณ ทำงานต่างๆ พึ่งในพระเยซู พึ่งในคำอธิษฐาน ไม่ใช่กฎ แต่กฎคือตรงนี้  พระองค์กำลังพูดถึงกฎทางโลกวิญญาณ ซึ่งแก้ไขไม่ได้ เปลี่ยนแปลงไม่ได้

            เพราะฉะนั้น ก่อนที่จะวิเคราะห์ เราต้องฝังฐานไว้เลยว่าพระองค์กำลังพูดกับชาวยิว ที่ยังไม่ได้เชื่อ ยังไม่ได้เกิดใหม่ บอกเขา เตือนเขาว่า …

            “อย่าพึ่งพาในการกระทำด้วยตนเอง รักษาบทบัญญัติ แต่จงกลับใจใหม่ หันมาพึ่งเรา เราเป็นพระเมสิยาห์”

            แค่นี้  แล้วท่านจะรู้ว่ามันควรจะตีความหมายอย่างไร? ในมัทธิว บทที่ 7 ผมเลือกข้อนี้มา มันชัดหน่อย มัทธิว 7:21 …

        มัทธิว 7:21 “ไม่ใช่ทุกคนที่เรียกเราว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า’ จะได้เข้าอาณาจักรสวรรค์ แต่คนที่ทำตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา ผู้สถิตในสวรรค์เท่านั้น (คือวางใจในเรา ที่พระเจ้าส่งมา) ที่จะได้เข้า”

            พระเยซูกำลังพูดถึงพวกเขา “พวกเขา” คือชาวยิว ที่ไม่ยอมรับความจริง ทั้งๆ ที่ใจ ก็รู้ว่าสิ่งที่พระองค์พูดนั้นมันจริง  ยังไม่ยอมรับ และพวกชาวยิว หรือเป็นคนที่ยังไม่ได้เกิดใหม่ ยังไม่ได้เป็น คริสเตียนเลย ยังไม่ได้ทำตามพระประสงค์ของพระบิดา แต่คนที่ทำตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา ผู้สถิตในสวรรค์เท่านั้น ถึงจะเข้าสวรรค์ได้ คนที่ทำตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา ก็คือคนที่วางใจในเรา ที่พระเจ้าส่งมา

            คนที่ทำตามพระประสงค์ของพระบิดา ซึ่งพระประสงค์ของพระบิดา ที่เขายังไม่ได้กระทำเลย ตอนที่พูดอยู่นี้ พระประสงค์ของพระบิดานั้น มีอยู่สิ่งเดียว พระองค์ทรงตรัสไว้ อธิบายให้ฟังชัดเจน คือให้พวกเขาวางใจในพระเยซูว่าเป็นพระเมสิยาห์  เป็นพระบุตรของพระเจ้า ที่พระบิดาประทานให้มา ช่วยเหลือมนุษย์ให้รอดพ้นจากความบาป ตามพันธสัญญาที่ให้ไว้ ตั้งแต่นานมาแล้ว

            นี่คือสิ่งที่พระเยซูอธิบายให้เขาฟัง ในบริบทนี้นะ นี่ไม่ได้ยกข้อความในพระคัมภีร์มา เขาถามพระเยซู โต้ตอบกัน ตอนที่พระเยซูอธิบายให้เขาฟัง ชี้ให้เขาเห็น  เขาถามว่าเราจะต้องทำอะไรบ้าง? ในการที่จะได้เข้าสวรรค์กับพระเจ้า พระเยซูพูดกับเขาบอกว่า …

            “สิ่งเดียวเท่านั้นที่ท่านต้องทำ  เพราะพระเจ้าต้องการให้ท่านทำ ก็คือวางใจในพระบุตร จงวางใจในเรา อย่างเดียวเท่านั้นเอง”

            สิ่งที่ผมกำลังมาชี้ให้ท่านเห็น ข้อสำคัญ คือไม่ได้พูดกับคนที่เป็นคริสเตียน ฟังให้ดีๆ ตะกี้นี้ที่อ่าน ไม่ได้พูดกับคนที่เป็นคริสเตียน  หรือคนที่ได้วางใจในพระมาซิฮาห์แล้วว่าเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  ถูกไหม?  พูดง่ายๆ คือไม่ได้พูดกับคนที่เป็นคริสเตียนเลยนะ …

            “ไม่ใช่ทุกคนที่เรียกว่าพระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า จะได้เข้าอาณาจักรสวรรค์”

            พูดกับชาวยิว และเป็นคนที่ไม่ได้เป็นคริสเตียน ยังไม่ได้เชื่อวางใจในพระมาซีฮาห์  คือพระเยซูคริสต์  พระบุตรของพระเจ้า ที่ได้ตายที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิตและเป็นขึ้นจากความตาย ในวันที่ 3 ซึ่งพระองค์ยังไม่ได้ทำให้สำเร็จเลย  แต่กำลังจะไปทำ ตอนนี้ไปพูดให้เขาฟัง ให้เขาเตรียมพร้อมไว้  เพราะฉะนั้น คำพูดที่พูดเมื่อสักครู่นี้ กำลังพูดกับคนที่ไม่เชื่อ แล้วมันน่าเศร้าไหมล่ะ คนที่เชื่อแล้ว นำไปใช้ มันจะเกิดอะไรขึ้น? ท่านลองคิดตามไปนะ

            เราจะมาอ่านต่อไป มัทธิว 7:22-23 ท่านจะเห็นภาพชัดเจนเลยว่าถ้าเราเอามาใช้ผิด มันจะเกิดอะไรขึ้น? …

        มัทธิว 7:22-23 “22 หลายคนจะพูดกับเราในวันนั้นว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า พวกข้าพระองค์ เผยพระวจนะในพระนามของพระองค์ ขับผีในพระนามของพระองค์ และทำการอัศจรรย์มากมายมิใช่หรือ’ 23 เมื่อนั้นเราจะบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า ‘เราไม่เคยได้รู้จักเจ้าเลย เจ้าคนทำชั่ว จงไปให้พ้น’”

            เห็นไหม? พูดกับคนที่ยังไม่เชื่อ แล้วคนที่เชื่อแล้วไปอ่าน แล้วบอกว่า .. “นี่พูดกับฉัน” … แล้วมันเกิดอะไรขึ้น พระเยซูกำลังไล่ฉันไปให้พ้น  กลับบ้านไป เสียใจใหญ่เลย ชักไม่แน่ใจในความรอดของตนเองแล้ว เรามาวิเคราะห์กัน

            “หลายคนจะพูดกับเราในวันนั้นว่า …”

            ตามบริบทนี้ หลายคน ก็คือคนยิว กำลังพูดกับคนยิว เราจะเอามาใช้กับพวกเราที่ไม่ใช่ยิว ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้ บริบทนี้ กำลังพูดกับใคร? “ชาวยิวหลายคนจะพูดกับเราในวันนั้น” ท่านจะได้แปลตรงนี้ได้ถูกต้องเสียก่อน แล้วจะเอาไปใช้ ดัดแปลงมาใช้กับเราทีไม่ใช่ชาวยิวทีหลัง ค่อยว่ากัน เพื่อท่านจะได้รู้ความหมายที่พระเยซูกำลังพูดนั้นหมายถึงอะไร? …

            “หลายคน คือชาวยิวจะพูดกับเราในวันนั้นว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า’”

            นี่ก็ชี้ให้เห็นถึงชาวยิวอีกแหละ “พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า” มาจากคำว่า “พระเจ้า พระเจ้า พระเจ้า พระเจ้าจอมเจ้านาย” ก็ชาวยิวเขารู้จักพระเจ้าผู้นี้ แต่เราชาวต่างชาติไม่รู้จัก  ก็กำลังพูดถึงชาวยิวไง พระเจ้าเจ้าข้า พระเจ้าจอมเจ้านาย นี่คือคำเดิม ภาษาเดิม  ที่บันทึกในพระคัมภีร์ คำนี้เป็นคำของคนยิว ที่เขาเรียกพระเจ้าในพระคัมภีร์เดิม … “พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า” คือเขารู้จักพระเจ้าองค์นี้ดี  แล้วเขาก็บอกพระเจ้าบอกว่า …

            “พวกข้าพระองค์เผยพระวจนะในพระนามของพระองค์ ขับผีในนามของพระองค์ และทำการอัศจรรย์มากมายมิใช่หรือ?”

            พวกเขากำลังบอกพระเจ้าว่าอย่างไร? … “พระเจ้าเราได้ทำตามบัญญัติมากมายเลย รักษาบทบัญญัติตั้งเยอะแยะมากกว่าคนอื่น มากกว่าคนบาปตั้งเยอะแยะ เราเป็นฟาริสี เราเป็นธรรมาจารย์ เรารักษาบทบัญญัติอย่างดีงาม เราอดอาหารเยอะกว่าเขาตั้งเยอะ เราถวายสิบลดมากกว่าเยอะ เราเคร่งครัดในบทบัญญัติต่างๆ เราดูดีมากเลย ในสายตาของคนบนโลกใบนี้ เขากำลังพูดอย่างนั้น พูดกับใคร? พูดกับพระเจ้า พูดตอนไหน? เราจะมาค้นคว้าในข้อที่ 23 บอกว่า …

            “เมื่อนั้น เราจะบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า ‘เราไม่รู้จักเจ้าเลย เจ้าคนทำชั่ว จงไปให้พ้น’”

            เมื่อนั้น ก็คือเมื่อวันพิพากษามาถึง หลังความตาย  เมื่อวิญญาณเขาออกจากร่าง  และวิญญาณเขาไม่ได้บังเกิดใหม่  เป็นวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์ เรียกว่าเป็นวิญญาณของคนชั่วคนบาป  ไม่ได้ทำชั่ว แต่ทำชั่วที่อยู่ในใจอยู่ในวิญญาณของเขา เมื่อถึงวันพิพากษาเขาจะมาอ้างตัวว่าเขาทำอันโน้นอันนี้ เขาพึ่งพาตนเอง  พึ่งพาบทบัญญัติ พระเยซูบอกสายไปแล้ว ทำไมเขาเรียกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะเขาพบพระเยซูแล้ว วันพิพากษา วันที่วิญญาณเขาออกจากร่าง เขาพบพระเยซูแล้ว เขารู้ว่า …

            “นี่เป็นจริงนี่นา”

            “อะไรเป็นจริง ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันเป็นผู้นั้น เป็นพระเมสิยาห์ พระเจ้าส่งฉันมา ฉันเป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ มาช่วยท่าน แล้ววันพิพากษา ฉันจะเป็นผู้พิพากษาเองว่าท่านไปรอดหรือไม่รอด บอกแล้วตั้งแต่วันนั้น ตอนนี้เพิ่งรู้ใช่ไหม?”

            รู้เพราะว่าวิญญาณออกจากร่างแล้ว ตายไป ก็จะเห็นพระเยซูคริสต์เป็นพระเจ้า ปฏิเสธไม่ได้แล้ว ตกใจ ตกใจแล้วทำอย่างไร? อ้างในสิ่งที่ตัวเองคิดไว้ แล้วพึ่งพาตนเอง พึ่งพาในการกระทำดีของตนเอง ตอนที่มีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้น จึงเกิดสิ่งที่ตะกี้นี้ผมบอก คือกฎก็ต้องเป็นกฎ มันไม่รู้จะทำอย่างไร?  แม้จะกระทำดีมากมายสักเท่าไร?  คนที่ไม่ได้พึ่งพาในพระบุตร พระเยซูคริสต์ ก็คือยังไม่ได้เป็นคริสเตียน ยังไม่บังเกิดใหม่ ยังทะนงตนที่จะพึ่งพาในการกระทำดีของตนเอง เพื่อจะได้ไปสวรรค์ เมื่อถึงวันนั้น วันพิพากษาหลังความตาย พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้น

            “สิ่งเหล่านี้” คืออะไร? คือฟีลิปปี 2:10-11  นี่บันทึกไว้ชัดเจนเลย …

        ฟีลิปปี 2:10-11 “ทุกชีวิตในสวรรค์ บนแผ่นดินโลกและใต้แผ่นดินโลก จะคุกเข่าลง นมัสการพระนามของพระเยซู และทุกลิ้นจะยอมรับว่าพระเยซูคริสต์ คือองค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อเป็นการถวายพระเกียรติสิริ  แด่พระเจ้าพระบิดา”

            ทุกชีวิต เมื่อจากโลกนี้ไป จะเห็นเลย ยอมรับว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าจริงๆ แต่มันสายไปแล้ว ยอมรับว่าอะไร?  เพราะเห็นกับตา เห็นกับตัวตน เห็นตาต่อตา เห็นหน้าต่อหน้าแล้วว่าเป็นพระเยซู เป็นความจริง สายไปแล้ว นี่คือกฎ กฎนี้ใช้กับมนุษย์ทุกคน  ไม่มีพิเศษ  แม้ว่าพระองค์จะทรงรักชาวยิว มากขนาดไหนก็ตาม  แม้ว่าพระองค์จะเตือนแล้วเตือนอีก มากขนาดไหนก็ตาม พระองค์ทรงรักและเป็นห่วงพวกเขา  แต่ถ้าเขาไม่ทำตาม ไม่เชื่อฟัง  เขาก็ได้รับในสิ่งที่มันจำเป็นต้องเกิดขึ้นตามกฎ เมื่อถึงวันพิพากษาหลังความตาย มนุษย์ทุกคน ไม่ใช่ชาวยิวอย่างเดียวคราวนี้ ทุกคนจะต้องคุกเข่าลง และยอมรับ ยอมจำนนว่าพระเยซูคริสต์ เป็นพระเจ้าจริง ซึ่งถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว แม้เขาเหล่านั้นที่ยังไม่เชื่อ จะยังคงอ้างความดีที่พวกเขาทำมาในอดีต  แต่มันก็ไม่เกิดผลใดๆ เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะพระองค์ทรงเตือนแล้วไง

            ในบริบทนี้ คือพวกเขาเหล่านั้น ก็คือชาวยิวที่ไม่เชื่อฟังพระองค์ เขาเหล่านั้น ยังคงหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะพึ่งพาในความดีที่ตนเองกระทำ ในการรักษาบทบัญญัติของพระเจ้าให้ได้ พึ่งในการรักษากฎบัญญัติ กฎหมายทางศีลธรรม จริยธรรม เพื่อจะได้ผ่านการพิพากษา และเป็นผู้ชอบธรรมบริสุทธิ์ ดีพร้อม ไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ได้ ซึ่งพระเยซูก็เตือนแล้วว่ามันเหมือนเอาอูฐลอดรูเข็ม มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ สาวกถามว่าแล้วใครเล่าที่จะรอดได้ พระองค์ตอบว่าอย่างไร? เอาอูฐลอดรูเข็ม ลอดไม่ได้หรอก ไม่มีใครทำได้เลย พวกเราก็ทำไม่ได้ “พวกเรา” คือสาวกพระเยซู พวกเปโตร แล้วใครจะทำได้ล่ะ พระเยซูตอบว่า …

            “ฝ่ายมนุษย์ก็เหลือกำลัง แต่ฝ่ายพระเจ้าทำได้ทุกสิ่ง”

            ก็คือพระเจ้าทำได้ครับ ก็คือมาวางใจในเรา แล้วเจ้าจะเกิดใหม่ พอแล้ว จบ เจ้าเกิดใหม่เองไม่ได้หรอก เอาอูฐลอดรูเข็มง่ายกว่า

            เพราะฉะนั้น เมื่อวันพิพากษา หลังความตายมาถึง แม้คนพวกนี้ ตามบริบทนี้ คือชาวยิวที่เย่อหยิ่งจองหอง ยังพึ่งพาตนเอง ยังทะนงตนในการรักษาบทบัญญัติของตนเอง  ยังไม่ยอมที่จะมาวางใจในพระเยซูคริสต์ แม้คนพวกนี้ คือพวกชาวยิวยังไม่เป็นคริสเตียน ที่ยังไม่เชื่อ

            “แม้คนเหล่านี้ จะคุกเข่าลงกราบ และยอมจำนนว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระเจ้าจริงๆ”

            แม้คนเหล่านี้ คือพวกชาวยิวที่เย่อหยิ่งจองหองเหล่านี้  ที่ยังไม่ได้เป็นคริสเตียนเหล่านี้ จะคุกเข่าลงกราบวันแห่งการพิพากษา วันที่วิญญาณเขาออกจากร่าง  เขาได้เห็นพระเยซูด้วยตาเป็นๆ แล้ว เขาตกใจมาก เขารู้แล้ว ยอมรับว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าจริงๆ พระเยซูก็จะพูดกับเขา ซึ่งพระองค์ไม่อยากจะพูดสิ่งนี้เลย แต่มันเป็นกฎ ต้องชี้ให้เห็น เวลาเราจะเตือนใคร ตามกฎ เราต้องชี้ให้เห็นจริงๆ ไม่ใช่ไปว่าเยาะเย้ยหรอก แต่กำลังเตือนเขา ระวังนะ เดี๋ยวก็จมน้ำตายหรอก ระวังนะ เดี๋ยวก็ตกลงมาตายหรอก ระวังตัวด้วย เอาเชฟตี้ไว้หน่อยไหม? เหมือนกัน แต่เขาไม่เชื่อเรา แล้วเกิดเหตุขึ้น  เพราะเราเกลียดเขาเหรอ เปล่า พระเยซูก็พูดกับเขาว่า …

            “เราไม่รู้จักเจ้าเลย ไปให้พ้น”

            ไปให้พ้น ก็คือเจ้าไม่สามารถอยู่กับเราได้  เราเข้ากันไม่ได้ เจ้าไม่บริสุทธิ์ เพียงพอในการอยู่กับเราในสวรรค์ เจ้าไม่เคยมีความสัมพันธ์ สนิทสนมเป็นหนึ่งเดียวกันกับเราเลย เจ้าไม่เคยบังเกิดใหม่ในวิญญาณ ก็คือไม่เคยเปิดใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอด  พระเมสิยาห์เลย  ไม่เคยพึ่งพาในพระองค์ พระเจ้า พระเมสิยาห์เลย  ก็ไม่มีใครช่วยท่านได้เลย  เพราะว่าท่านต้องการที่จะพึ่งตนเอง  มันเป็นไปไม่ได้  ท่านเหมือนคนป่วยที่ทะนงตนว่าไม่ป่วย จะรักษาตนเอง  ในที่สุดก็ตาย แต่ถ้าท่านเป็นคนป่วย และรู้ตัวเองว่าป่วย และช่วยตัวเองไม่ได้  ท่านก็แสวงหาหมอ

            หมอ ก็คือพระเยซูคริสต์ ท่านก็จะมาหาพระเยซู พระเยซูก็จะรักษาท่านให้หาย พระเยซูก็บอกแล้วว่าโรคที่ท่านเป็นอยู่นั้น ท่านพึ่งพาตนเองรักษาไม่หายหรอก เพราะท่านเป็นโรคเรื้อรังทางวิญญาณ เรียกว่าโรคบาป  ถ้าท่านรู้ตัวว่าท่านบาป ท่านไปหาหมอ เราเป็นหมอผู้เดียวที่จะรักษาท่านให้หายจากโรคบาปได้  แต่ถ้าท่านเย่อหยิ่ง ท่านคิดว่าท่านรักษาตนเองได้ กินยา เดี๋ยวก็หายแล้ว ท่านมีอาการดีขึ้นกว่าคนอื่นที่เป็นโรคบาป ท่านเป็นนิดเดียว เดี๋ยวท่านก็รักษาได้  ในที่สุด ท่านก็จะตาย เราเตือนท่านแล้ว

            พระเยซูเตือนแล้วเตือนอีกว่าให้วางใจในพระองค์เถิด การจะเข้าสวรรค์ได้นั้น การบังเกิดใหม่ในวิญญาณนั้น ต้องดำเนินการในขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่ บนโลกใบนี้และวางใจในเราขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่เท่านั้น เพราะว่าหลังจากความตายแล้ว หลังจากวิญญาณท่านออกจากร่างแล้ว มันสายไป ท่านต้องให้หมอรักษาตอนที่ท่านดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ท่านตายแล้ว ค่อยมาให้หมอรักษาได้ไหม? ไม่ได้ เพราะท่านตายแล้ว  วิธีเดียว ก็คือท่านต้องตัดสินใจ เลิกที่จะพึ่งพาความพยายามของตนเองในการที่จะรักษาบทบัญญัติ เลิกที่จะพึ่งพาความดี ตามกฎบัญญัติที่มนุษย์มองเห็นกันนี้ ท่านทำดีได้ แต่ท่านอย่าพึ่งพาในความดีที่ท่านทำว่าความดีเหล่านี้จะช่วยท่านให้ผ่านพ้นกฎทางวิญญาณ คือหลังความตาย จะไปอยู่ในสวรรค์ มันไม่ได้ มันคนละกฎกัน  เพราะถ้าท่านทำดี ท่านอาจจะได้ผลดีในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ แต่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับกฎของวิญญาณ

            กฎของวิญญาณ คือกฎวิญญาณที่ให้ชีวิตไม่ตาย อยู่ในพระเยซูคริสต์เท่านั้น ท่านต้องตัดสินใจให้เร็วที่สุด ในขณะที่ท่านดำเนินชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ เพราะถ้าท่านขืนรอ จนกระทั่งท่านหมดลมหายใจ  มันสายไปแล้ว นี่พระเยซูกำลังเตือนชาวยิว  ซึ่งเป็นผู้ที่ยังไม่เชื่อ  ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันกับเรา ที่ไม่ใช่ยิวเลย  คนที่ไม่ใช่ยิวมาอ่านดู ก็อาจจะไม่รู้เรื่อง เพราะหลายอย่าง เป็นสิ่งที่ชาวยิวเขานับถือ เขาเชื่อศรัทธา เขาดำเนินชีวิตมาอย่างนั้น เราต้องรู้ตรงนี้ก่อน  เราจะรู้เคล็ดลับแล้วว่าความจริง ก็คือนี่ไม่ได้พูดกับคนที่เป็นคริสเตียน

            และถ้าเราเอามาใช้กับปัจจุบัน คนที่เป็นคริสเตียนแล้วก็ไม่เกี่ยวเรื่องนี้ รอดแล้วก็รอดเลย เห็นหรือยังครับ นี่กำลังพูดถึงคนที่ยังไม่เชื่อ ที่เป็นชาวยิวก่อน แล้วค่อยเอามาใช้กับคนที่ไม่ใช่ชาวยิว  และไม่เชื่อด้วย ในคนต่างชาติ ทีหลัง เราซึ่งเป็นคนต่างชาติที่เป็นคริสเตียน เชื่อแล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย แม้แต่นิดหนึ่ง ถ้าเราเอาเหล่านี้มาใช้ มันเป็นขยะในชีวิตเรา แล้วลากเราไปสู่ความทุกข์ ที่ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้น  พระเจ้าอวยพรครับ

******************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            ท่านไม่รู้หรือว่า…? ท่านอยู่ในพระคริสต์ ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ในสากลโลกทั้งที่เห็นและมองไม่เห็น

            โคโลสี 1:16 … “เพราะโดยพระองค์ (พระเยซูคริสต์) ทุกสิ่งถูกสร้างขึ้น ทั้งในฟ้าสวรรค์และบนแผ่นดินโลก ทั้งสิ่งที่มองเห็นได้ และไม่อาจมองเห็นได้ ไม่ว่าบรรดาเทพผู้ครองบัลลังก์  หรือเทพผู้ทรงเดชานุภาพ  หรือเทพผู้ครอง หรือเทพผู้ทรงอำนาจ ทุกสิ่งถูกสร้างขึ้นโดยพระองค์และเพื่อพระองค์”

            “เทพ” คือวิญญาณนั่นเอง ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณที่มองไม่เห็น เป็นวิญญาณที่มีสิทธิอำนาจครองบัลลังก์ วิญญาณที่ทรงเดชานุภาพ วิญญาณที่เป็นผู้ครอบครอง วิญญาณเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยพระองค์ เพื่อพระองค์

            สิ่งเหล่านี้  คือสิ่งที่มองไม่เห็นทั้งหมด ไม่ว่าจะมีอำนาจขนาดไหน เป็นวิญญาณทูตสวรรค์แบบดีหรือแบบเลวก็ตาม ทั้งหมดพระเยซูคริสต์เป็นผู้สร้างเขาขึ้นมา

            เพราะฉะนั้น พระองค์ผู้ทรงสร้างสิ่งเหล่านี้ ทรงยิ่งใหญ่กว่าแน่นอน และเราอยู่ในพระคริสต์ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดในสากลโลก ทั้งที่เห็นและมองไม่เห็น

            เอเมน ขอบคุณพระเจ้า  พระเจ้าอวยพรครับ

วารสาร Holy  News   ฉบับที่  1421

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  18  มิถุนายน  2023

เรื่อง “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”

“พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 2

โดย นคร  เวชสุภาพร

            เข้าสู่คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15 ซีรี่ย์นี้ที่เริ่มต้นสัปดาห์ที่แล้ว เป็นตอนที่ 1 วันนี้เป็นตอนที่ 2 “คำอธิษฐาน มัทธิว 6:9-15”  “พระเยซูกำลังสอนให้เราทำตามหรือ?” ตอน 2

            เราได้เรียนรู้กันตอนที่ 1 สัปดาห์ที่แล้ว จำอะไรไม่ได้ อย่างน้อยที่สุด ขอให้จำตรงนี้ได้ว่าในคำอธิษฐานที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้ พระเยซูกำลังพูดกับชาวยิว  ซึ่งเป็นแผนการของพระเจ้า  ที่จะประกาศข่าวดี ข่าวประเสริฐ  เรื่องเกี่ยวกับความรอด พระเมสิยาห์ พระเยซูคริสต์ ให้กับชาวยิวก่อน  แล้วค่อยตามมาประกาศผ่านทางเปาโล ให้กับชาวต่างชาติ ที่ไม่ใช่ยิวทั่วโลก จนมาถึงเราทุกวันนี้

            “ต่างชาติ ที่ไม่ใช่ยิว”

            อันนี้ ทีหลัง เพราะฉะนั้น เรารู้แล้วว่าที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้  เป็นถ้อยคำของพระเยซูคริสต์ที่กำลังพูดกับชาวยิวก่อน เกี่ยวกับข่าวประเสริฐ แล้วพอชาวยิวได้รับเรียบร้อยแล้ว พระองค์จึงค่อยมาประกาศกับพวกเราชาวที่ไม่ใช่ยิว ทีหลัง ซึ่งพระคัมภีร์บันทึกเอาไว้ในหนังสือโรมก็มี หนังสือกาลาเทียก็มี เอเฟซัสก็มี บอกว่า เป็นแผนการล้ำลึกของพระเจ้าในพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่ปฐมกาลแล้ว

            ในหนังสือโคโลสีบอกว่าเป็นแผนการอันลึกล้ำที่มีค่ามากมายสูงสุด สำหรับมนุษย์ทั้งหลาย  ที่พระองค์ทรงแอบซ่อนเอาไว้ในพระคริสต์ ไม่มีใครรู้เลย และพระองค์มาเปิดเผยตอนไหน? ตอนที่พระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ และสิ้นพระชนม์ ตายที่ไม้กางเขน เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 แผนการนี้จึงได้ถูกประกาศ เปิดเผยออกมา แผนการ ก็คือความรอดผ่านทางพระเยซูคริสต์ พระเมสิยาห์ที่พระองค์ทรงประทานให้กับมนุษยชาติ ให้กับชาวยิวก่อน แล้วก็ให้กับคนต่างชาติทีหลัง ทำไมผมต้องเน้นตรงนี้ เพราะว่าตรงนี้เป็นพื้นฐาน ที่เราจำเป็นต้องเรียนรู้ ควรจะเรียนรู้ ไม่อย่างนั้นเราจะสับสนวุ่นวาย อ่านตรงนี้ก็นึกว่าเป็นของเรา อ่านตรงนั้น ก็นึกว่าเป็นของเรา  แล้วมันไม่ใช่  มันก็ยุ่งวุ่นวายไปหมด

            ถ้าเรารู้ขั้นตอนว่ามันเป็นอย่างนี้ เวลาอ่านพระคัมภีร์เดิม ก็รู้ว่าพระคัมภีร์เดิมเน้นไปที่ใคร? เน้นไปที่ชาวยิว เราจะรู้ทันทีแล้ว โดยพื้นฐาน

            แล้วพระคัมภีร์ใหม่ หลังจากที่พระเยซูตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาจากความตายแล้ว พระคัมภีร์เน้นที่ใคร? เน้นที่ชาวต่างชาติ

            เราอ่าน เราจะได้รู้ว่าอันนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา ไม่ได้เน้นถึงเรา เราจะมาใช้สำหรับเราได้ แต่มันไม่ใช่โดยตรงนะ อะไรต่างๆ เหล่านี้  เหมือนกัน เหมือนข่าวประเสริฐในพระคัมภีร์ใหม่ หลังจากที่พระเยซูเป็นขึ้นจากความตาย  ก็เช่นเดียวกัน เป็นของเรา  แต่ชาวยิวมาอ่าน ก็ต้องระมัดระวังนะว่านี่เป็นของเรา ชาวยิวก็ต้องอีกแบบหนึ่ง แต่พื้นฐานเดียวกัน คือพระเยซูคริสต์เป็นพระมาซีฮาห์ ที่พระเจ้าทรงประทานให้กับมนุษยชาติ เพื่อช่วยให้มนุษยชาติรอดพ้นจากความบาปและคำสาปแช่ง ที่มาจากบรรพบุรุษ นี่คือพื้นฐาน

            เราทบทวนครั้งที่แล้วหน่อย เราเรียนรู้อะไรได้บ้าง? จากครั้งที่แล้ว นอกจากว่าพูดกับชาวยิวแล้ว อันนี้ต้องจำได้แล้วนะ พอใครพูดถึง หรือได้ยินถึงคำอธิษฐานของพระเยซูที่เขาว่ากัน ในมัทธิว  6:9-15 นี้เมื่อไร?  เราจะได้รู้ว่าอันนี้กำลังพูดกับชาวยิวนะ แล้วรู้อะไรอีก สัปดาห์ที่แล้วเราเรียนรู้แล้วว่าพระเยซูกำลังสอนให้ชาวยิวทำ? ชาวยิวทำอยู่แล้ว  เพราะฉะนั้น พระองค์ไม่ได้มาสอนให้ทำ แต่พระองค์กำลังมาเตือนชาวยิวว่าอย่าทะนงตน พึ่งตนเอง ในการรักษาบทบัญญัติของพระเจ้าให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ซึ่งท่านทำอยู่นั้น ท่านไม่มีทางทำสมบูรณ์ครบถ้วน เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระเจ้า มันเป็นไปไม่ได้เลย  เพราะเป้าหมายของพระเจ้าที่จะช่วยท่านรอด คือท่านต้องบริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระเจ้าเลยนะ  ท่านทำด้วยตัวเองไม่ได้หรอก

            พระองค์ทรงยกตัวอย่างสั้นๆ อุปมาเหมือนอูฐลอดรูเข็ม  เอาอูฐลอดรูเข็ม มันเป็นไปไม่ได้  ท่านไม่มีทางที่จะทำจนสมบูรณ์ครบถ้วนได้ เป็นผู้ชอบธรรมได้อย่างนั้น ตามเกณฑ์ของพระเจ้าแน่นอน และถ้าท่านพึ่งในตนเอง ท่านก็มีค่าเท่ากับกำลังฝืนใจตนเอง เพราะใจมันเป็นบาปอยู่ พระองค์กำลังมาชี้ว่าในใจของท่าน ในวิญญาณของท่านเป็นบาป ท่านก็รู้อยู่ เพราะว่าท่านทำไม่ได้ครบถ้วนบริบูรณ์ แต่ท่านก็เย่อหยิ่งบอกว่า …

            “ทำได้  ฉันจะทำ”

            พระเยซูกำลังมาชี้อย่างนั้น และเลยบอกว่าท่านทำไปให้ตาย ก็เหมือนเอาอูฐลอดรูเข็ม พยายามเท่าไรมันก็ไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว กลับใจใหม่เถิด พอพูดอย่างนี้ปุ๊บ คนที่ฟังอยู่ โดยเฉพาะคนที่เชื่อพระองค์นะ คนที่ไม่เชื่อ ก็เย่อหยิ่ง จองหอง

            “ฉันทำได้”

            กลับไปด้วย เหมือนมีอะไรติดคอหอยอยู่ กลืนไม่ลง รู้ว่าพระองค์พูดจริง ฉันทำไม่ได้  แต่ในใจเย่อหยิ่งจองหอง  เพราะเป็นคนบาป  รับไม่ได้  กลับไปด้วยความฉุนเฉียว โกรธพระเยซูอีก  พวกที่เชื่อฟังพระเยซูในช่วงนั้น ก็คือพวกที่เรียกว่าสาวก  สาวกไม่รู้พูดอะไรมา ก็เชื่อไว้ก่อน อย่างเช่นพวกเปโตร ยอห์น ที่เดินตามพระเยซู เมื่อได้ยินดังนั้นว่าเอาอูฐลอดรูเข็ม ไม่มีทางเข้าสวรรค์ได้ ด้วยการพึ่งพาตนเอง รักษาบทบัญญัติอย่างนี้ ฟาริสีเอย สะดูสีเอย ธรรมาจารย์เอย นักเคร่งศาสนาต่างๆ เหล่านี้ พระเยซูบอกไม่มีทางได้หรอก พวกเปโตร คนเก็บภาษี มัทธิว เป็นชาวบ้าน ชาวช่อง เป็นชาวประมง เขาเชื่อพระเยซูว่าเป็นพระมาซิฮาห์ แต่เขาไม่เข้าใจที่พระเยซูพูด ขนาดฟาริสี ธรรมาจารย์ นักเคร่งศาสนาที่เขามองเห็นด้วยตา คนนี้เคร่งมากๆ เลย รักษาบทบัญญัติอย่างดี อย่างละเอียดเลย พระเยซูบอกว่ายังทำไม่ได้หรอก เข้าสวรรค์ไม่ได้  แล้วพวกเขาจะเข้าสวรรค์ได้อย่างไร? เขายังทำไม่ได้ ขนาดนั้นเลย รักษาบทบัญญัติ ยังไม่ได้เลย รักษาวันสะบาโตยังไม่ได้เลย อดอาหารถึงขนาดนั้นยังไม่ได้ ไปวิหารก็ไปบ้าง ไม่ไปบ้าง แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร? ใครจะเข้าสวรรค์ได้ ก็เลยถามพระเยซูเป็นส่วนตัว …

            “พระเยซูถ้าอย่างนั้น ใครจะเข้าสวรรค์ได้ล่ะ ถ้าทำถึงขนาดนั้น เอาอูฐลอดรูเข็มยังทำไม่ได้เลย”

            พระเยซูบอกว่า … “แต่ว่าถ้าไปด้วยกันกับพระเจ้า มันเป็นไปได้ เพราะสำหรับพระเจ้าแล้ว ทุกสิ่งเป็นไปได้”

            นี่มันคู่กัน ท่านจำแค่ 2 อย่าง พระองค์กำลังมาบอกว่าทำด้วยตัวเอง เป็นไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปด้วยกันกับพระเจ้า  ตามแผนการของพระเจ้า พระเจ้าทำได้ทุกสิ่ง คือพระเจ้าสามารถทำให้ท่านสามารถเกิดใหม่ได้ไง นี่คือสรุปสั้นๆ นะ

            ถ้าท่านทำด้วยตัวเอง รักษาบทบัญญัติด้วยตัวเอง ท่านไม่มีทางที่จะเกิดใหม่ได้หรอก ท่านก็อยู่ในความบาปนั่นแหละ เหมือนเอาอูฐลอดรูเข็ม  แต่ท่านมาเชื่อในพระเจ้า ไปกับพระเจ้า พระเจ้าวางแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว คือมาวางใจในเรา ท่านจะได้รับการบังเกิดใหม่  เป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อมเลย  ไม่ต้องทำอะไรเลย เอเมน นี่คือเบื้องหลังในสิ่งที่พระเยซูกำลังทำ

            ถ้าท่านพึ่งในพระเจ้า พระเจ้าก็สามารถทำให้ท่านบังเกิดใหม่ เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อม เหมือนพระเจ้าได้ เพราะพระเจ้าทำได้ทุกสิ่ง  ทำให้ท่านสามารถเกิดใหม่ได้ ก็แสดงว่าผู้คนที่จะเข้าสวรรค์ได้ ต้องได้รับการบังเกิดใหม่ ซึ่งพระเยซูก็พูดตรงนี้ ในการเตือน การสอนนี้เช่นเดียวกัน ท่านต้องเกิดใหม่ ท่านถึงจะบริสุทธิ์ ดีพร้อมได้ ท่านทำด้วยตัวเอง ท่านไม่มีทางเกิดใหม่ได้ นั่นคือสิ่งที่เป็นเป้าหมาย

            และทุกอย่างที่พระองค์กำลังพูดกันอยู่นี้ ที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้ พระองค์กำลังพูดถึงสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นในโลกวิญญาณ อย่าสับสน เกี่ยวกับโลกวิญญาณทั้งสิ้น เพราะว่าตัวตนของมนุษย์แท้ๆ จริงๆ  ที่จะอยู่นิรันดร์ อยู่ตลอดไปเลย ไม่ว่าจะอยู่ในสวรรค์หรือในนรก ก็ตาม อยู่ที่ไหนก็ตาม ที่เรามองเห็นกันอยู่ มันเป็นร่างกาย แต่ตัวจริงๆ ที่เรามองไม่เห็น คือวิญญาณของเรา เป็นตัวตนแท้ๆ จริงๆ ของมนุษย์ทุกคน เราจำเป็นต้องรู้สิ่งเหล่านี้ และตัวตนจริงๆ และในวิญญาณของเราจริงๆ นั้น เป็นบาปอยู่ เรียกว่าเป็นคนบาป คนอธรรม เป็นคนสกปรก เป็นหลุมศพ พระเยซูยกตัวอย่าง จึงจำเป็นต้องพึ่งพระองค์ ซึ่งเป็นพระเมสิยาห์ ซึ่งแปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด  ที่พระเจ้าทรงประทานให้มาช่วยเท่านั้น ท่านถึงจะรอดได้

            เพราะวิญญาณท่านเป็นบาปอยู่ ทำอย่างไรมันก็บาป  ท่านไม่มีทางทำอะไร แล้วพระเจ้าอภัยบาปให้กับท่านได้หมด อภัยบาปในที่นี้ ก็คือยกหนี้บาป ก็คือการลบเอาบาป  ออกไปจากวิญญาณของท่าน  ท่านทำไม่ได้หรอก ด้วยตัวเอง  ทำให้ตายอย่างไร? พระเจ้าอยากจะช่วย ก็ช่วยไม่ได้  เพราะวิญญาณท่านบาปอยู่ มีทางเดียวเท่านั้น คือท่านต้องตายจากบาปนั้นและเกิดใหม่ ซึ่งพระองค์ก็ทรงสอน  ทรงเตือน ทรงชี้ให้เห็นสิ่งเหล่านี้ เพราะว่าเขาเป็นยิว พระองค์จึงพูดยกตัวอย่างบนพื้นฐานของธรรมเนียมปฏิบัติ บทบัญญัติ และประเพณีวัฒนธรรมของยิว ซึ่งเขาคุ้นเคยกันอยู่แล้ว  ไม่ว่าจะเป็นอุปมาอูฐลอดรูเข็มก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอุปมาต่างๆ ที่พระองค์ทรงยกตัวอย่างก็ตาม หรือบัญญัติต่างๆ ที่พระองค์ทรงยกขึ้นมาก็ตาม ทั้งหมดนั้นเป็นประเพณี การกระทำ เป็นศาสนายิว บัญญัติของยิวที่ยิวเขาคุ้นเคยอยู่แล้ว ชาวต่างชาติอย่างเราไม่รู้เรื่อง  ไม่เข้าใจ  เพราะว่าไม่ได้พูดกับคนต่างชาติ แต่พูดกับชาวยิว

            อันนี้ก็เป็นหลักฐานอีกอันหนึ่งว่าสิ่งที่เรากำลังวิเคราะห์กัน มันเป็นจริงว่ากำลังพูดกับชาวยิว  เพราะฉะนั้น พูดสิ่งต่างๆ นี้  เรื่องเกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณีชาวยิวทั้งหมดเลย การพูดทุกอย่าง  เป็นเรื่องเกี่ยวกับชาวยิวทั้งสิ้น รวมทั้งคำอธิษฐานที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้ คือมัทธิว 6:9-15  ก็เช่นกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับชาวยิว  เพราะฉะนั้น ถ้าเราบอกว่ามาคุยกับเรา เราก็จะไม่รู้เรื่องใหญ่เลย  เพราะว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย บัญญัติต่างๆ เหล่านี้ ไม่ใช่เราถืออยู่ ไม่เกี่ยวกัน

            พระองค์จึงเอามาเปรียบเทียบให้เห็นถึงความเป็นไปไม่ได้ของชาวยิว ที่มีประเพณีบนพื้นฐานของบทบัญญัติ ที่พระเจ้าให้ไว้ตั้งแต่สมัยโมเสส เราก็ไม่รู้จักอีกแหละว่าโมเสสเป็นใคร? แต่ชาวยิว พอบอกโมเสสเขารู้ พอบอกอับราฮัม เขารู้ อย่างนี้เป็นต้น ซึ่งพระองค์กำลังชี้ให้ชาวยิวเขาได้เห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่เขาจะพึ่งพาตนเองในการรักษาบทบัญญัติเหล่านั้น ให้ได้ครบถ้วนตามเกณฑ์ที่พระเจ้าวางไว้  เพื่อจะเข้าสู่สวรรค์ ซึ่งกำลังมาตั้งอยู่ เห็นไหม? ก็แสดงว่าชาวยิวเหล่านี้ เขารอคอยสวรรค์มาตั้งอยู่ตั้งนานแล้ว ถูกไหม? พระองค์จึงมาบอกว่าที่รออยู่นั้นกำลังมา

            เคยสั่งของทางอีเมล์ไหม?  แล้วเขาก็จะมาบอกเราว่าที่สั่งไว้ กำลังจะมา  แล้วในที่สุด พอถึงวันมา เขาจะมาบอกเราอีกว่าสิ่งที่รอมาแล้ว พระเยซูกำลังบอก กำลังมา ซึ่งสวรรค์ที่กำลังมา และในที่สุด พอถึงวันมา ก็จะมาบอกเราอีกว่ามาแล้ววันนี้ จะส่งให้  พอใกล้ๆ ถึงเวลาส่ง จะมีคนโทรศัพท์มาบอก …

            “รับของด้วยนะครับ อยู่บ้านไหมครับ สิ่งที่รอมาแล้ว”

            พระเยซูบอกสวรรค์ที่กำลังมา จะเข้าสวรรค์ได้ ไม่ใช่ด้วยความประพฤติของท่าน ชาวยิว  ไม่ใช่ด้วยการรักษาบทบัญญัติของท่าน ที่บรรพบุรุษของท่านสั่งมาตั้งนานแล้ว ให้ประพฤติอย่างนี้ ตามที่พระเจ้าได้สั่งไว้ ตอนนี้ สิ่งที่รอคอยมาถึงแล้ว ซึ่งมันดีกว่าตั้งเยอะ คือต้องผ่านทางพระเมสิยาห์  คือพระคริสต์

            พระเมสิยาห์ แปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด  ที่พระเจ้าทรงตั้งไว้  ซึ่งภาษากรีก คือพระคริสต์ พระเมสิยาห์ เป็นภาษาฮีบรู ซึ่งแปลเป็นไทย แปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด  พระคริสต์ แปลว่าพระผู้ช่วยให้รอด ต้องผ่านทางพระมาซิฮาห์ คือพระองค์ที่มาเกิดเป็นมนุษย์เท่านั้น  ถึงจะเข้าสู่สวรรค์ได้

            แล้วพระองค์ก็ทรงยกตัวอย่างเช่น ท่านบอกว่าท่านรักษาบทบัญญัติได้ นี่คือบทบัญญัติของชาวยิว  คือไม่ฆ่าคน แต่พระเยซูบอกว่าท่านบอกว่าท่านทำได้ ท่านรักษาบทบัญญัติได้ ท่านไม่ฆ่าคนเลย  แต่เราบอกว่าไม่ใช่ไม่ฆ่าคนอย่างเดียว  ท่านต้องไม่คิดเกลียดชัง ริษยาคนอื่น เพราะการเกลียดชัง ริษยาคนอื่น  ก็เท่ากับฆ่าคนตาย เป็นบาปเท่าๆ กัน เป็นคนบาปเหมือนกัน พระองค์ทรงชี้ให้เขาเห็นว่าท่านทำได้  แต่ในวิญญาณท่านเหมือนกัน คือท่านคิด ก็คือข้างในท่าน มีความโกรธ เกลียด ข้างนอกท่านอาจจะบังคับตัวเองไม่ฆ่าคน แต่ในใจคิดริษยา ก็เท่ากับทำบาป ฆ่าคนตายเหมือนกัน

            พระเยซูต้องการทำอะไร? ต้องการชี้ให้เขาเห็นว่ามนุษย์เป็นคนบาป จากภายในวิญญาณ  เป็นเหมือนหลุมศพ ที่ฉาบด้วยปูนขาวอยู่ภายนอก คือข้างนอก ทำดูดี รักษากฎบัญญัติได้ แต่ข้างใน ทำอย่างไร มันก็เป็นหลุมศพ สกปรก เป็นคนบาป ที่ท่านบอกว่าไม่ว่ากฎระเบียบอะไร ท่านทำได้ทุกอย่าง ท่านกำลังเย่อหยิ่งจองหอง  เพราะท่านทำไม่ได้อยู่แล้ว  ท่านไม่สามารถทำตามกฎเกณฑ์ทั้งหมด ที่พระเจ้าวางไว้ ท่านเอง ก็รู้อยู่ บทบัญญัติของชาวยิว มีไว้ตั้ง 600 กว่าข้อ ก็ทำไม่ได้ครบอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังดื้อ ที่จะเถียงพระเยซูว่า …

            “ฉันทำได้”

            แทนที่จะมาเชื่อฟังพระองค์ พระองค์บอกว่าทำไม่ได้ ก็ทำไม่ได้ เย่อหยิ่งไง ยังฝืน ทั้งๆ ที่ในใจตัวเองก็รู้ว่าทำไม่ได้

            เพราะฉะนั้น พระเยซูบอกว่ากฎเกณฑ์เหล่านี้ ที่พระเจ้าให้ไว้ตั้งแต่สมัยโมเสส ให้ท่านยึดถือเอาไว้  เหตุผล ก็คือไม่ใช่ เพื่อช่วยท่านให้รอด จากการเป็นคนบาป แต่เพื่อชี้ให้ท่านเห็นว่าท่านเป็นคนบาป มันกลับกัน หัวเป็นท้าย ท้ายเป็นหัวเลยนะ พระเจ้าให้บทบัญญัติเหล่านี้กับท่าน ไม่ใช่ เพื่อให้ท่านทำ แล้วท่านจะได้กลายเป็นคนชอบธรรม เป็นคนไม่บาป เปล่า พระองค์เอาบทบัญญัติ ให้ท่านถือไว้ เพื่อท่านจะได้รู้ว่าท่านเป็นคนบาปจริงๆ เพราะท่านทำไม่ได้  พอนึกออกนะ

            พระองค์ทรงตั้งใจจะให้กฎเกณฑ์เหล่านี้  ชี้ให้มนุษย์เห็นว่าตนนั้นเป็นคนบาป ไม่สามารถพึ่งพาตนเอง ทำให้ได้ครบตามที่ใจต้องการ ทุกคนรู้หมด นี่สามารถเอามาใช้ได้กับคนต่างชาติ คือมนุษย์ทุกคน เป็นอย่างนี้หมด  เพราะฉะนั้น บทบัญญัติที่พระเจ้าให้ไว้กับมนุษย์ ถ้าเป็นอิสราเอล ก็บทบัญญัติ  613 ข้อ ที่โมเสสบันทึก ให้เขียนออกมา บทบัญญัติของชาวต่างชาติ  ก็คือจิตใต้สำนึกของเราข้างใน รู้ว่าดี แต่ทำไม่ได้  แต่เย่อหยิ่งว่า …

            “ฉันทำได้ ฉันจะรักษาบทบัญญัติให้ได้”

            แต่ในที่สุด ก็รู้ว่าทำไม่ได้ครบ แล้วก็อ้อมแอ้มๆ ตัวเองบอกว่าหยวนน่า อย่างน้อย ก็ยังทำดีกว่าคนอื่น ใช่ไหม? คุ้นๆ ไหม?

            อ้าว! ก้มหน้านิดหนึ่ง แล้วก็พูด … “อย่างน้อย ก็ยังดีกว่าคนอื่น ฉันก็ยังทำได้เยอะกว่าเขา”

            พูดว่า … “ไม่ได้พูดกับฉันหรอก กำลังพูดถึงชาวยิว”

            อย่างนี้ต้องไปโบ้ยให้ชาวยิว  อ้าว! พูดกับชาวยิวจริงๆ แล้วชาวยิวก็พูดอย่างนี้จริงๆ พวกฟาริสี พวกธรรมาจารย์ พวกนักเคร่งศาสนา เขาได้ยินอย่างนี้ เขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนบาปอย่างนั้นจริงๆ เขาก็อ้อมแอ้มๆ บอก …

            “ก็ยังดีน่า” ยังดีอย่างไร? “อย่างน้อย ฉันก็ยังทำดีกว่าพวกเขา พวกคนเก็บภาษี คนเป็นโสเภณี คนเป็นชาวประมง ไม่รักษาบทบัญญัติ ฉันยังทำดีกว่าเขาเลย”

            นี่เขาพูดอย่างนี้จริงๆ แทนที่จะรู้ตัวเองว่าพระองค์มาบอกว่าบาปเท่าๆ กัน ผิดข้อเดียว ก็เท่ากับบาปเท่าๆ กันหมด

            เพราะฉะนั้น บทบัญญัติเหล่านี้ มันจึงเหมือนกระจกเงา เหมือนกับเครื่องเอ็กซ์เรย์ … กระจกเงา เอ็กซ์เรย์มีไว้ทำอะไร? กระจกเงา มีไว้มองดู เพื่อจะได้รู้ว่าหน้าเรามีโรค มีสิว มีอะไรสกปรก มีหนองอะไรต่างๆ จะได้เห็น แต่กระจกรักษาเราไม่ได้ เหมือนไปเอ็กซ์เรย์ปอด  เอ็กซ์เรย์หัวใจดูว่ามันเป็นอะไร? เป็นมะเร็งที่ปอดหรือเปล่า?  เป็นมะเร็งที่ปอด เอ็กซ์เรย์ทำให้หายได้ไหม? ไม่ได้ แต่มันมีประโยชน์ไหม? มีประโยชน์ มันช่วยชี้ให้เราเห็นว่าเราเป็นคนป่วย บทบัญญัตินี้ ก็เป็นเหมือนสิ่งเหล่านี้ เหมือนเอ็กซ์เรย์ เหมือนกระจกเงา ชี้ให้เราได้เห็นว่าเราเป็นคนบาป เราต้องการหมอ เราเป็นคนป่วย เราต้องการหมอ หน้าเราเป็นหนองอยู่ เราต้องไปหาหมอรักษาสิว  ปอดเราเป็นมะเร็ง เราต้องการหมอรักษามะเร็ง ไม่ใช่ไอ เพราะเป็นหวัด แต่ไอ เพราะเป็นมะเร็ง อย่างนี้เป็นต้น

            นี่คือหน้าที่ของบทบัญญัติที่พระเจ้าได้ให้ไว้กับชาวยิว แล้วพระเยซูก็จะพูดอย่างนี้เสมอ บทบัญญัติ กฎเกณฑ์นี้เขียนไว้ สำหรับชาวยิว ก็คือเขียนอยู่ในแผ่นหินใช่ไหม? แล้วก็มาเป็นหนังสัตว์ 613 ข้อ สำหรับชาวยิว รักษาไม่ได้หมดหรอก อันนี้แน่นอน อันนี้เขียนแค่บางส่วนนะ  613 ข้อ คนต่างชาติเขียนที่ไหน? เขียนไว้ในจิตใต้สำนึก เต็มไปเลย  และจิตใต้สำนึกตรงนี้  ก็จะมีมนุษย์ในบางช่วง ในบางยุค  ก็พยายามจะเขียนออกมา เป็นกฎศีลธรรม กฎทางศาสนาต่างๆ ให้เรายึดถือไว้ แล้วทำได้ไหม?  ไม่หมด ยังไง มันก็ไม่หมด เพราะว่าวิญญาณมันบาปอยู่

            พระเยซูยกตัวอย่างใช่ไหม? บอกพวกท่านชาวยิว ทำเป็นเก่ง รักษาบทบัญญัติได้ …

            “ฉันไม่ได้ฆ่าคน”

            บอกแล้วใช่ไหม? แค่คิด ริษยาเขา ก็เท่ากับฆ่าคนตาย

            “ฉันไม่ได้ล่วงประเวณี สามารถรักษาบทบัญญัติ ไม่ล่วงประเวณีได้”

            พระเยซูบอก … “ท่านอาจจะบังคับตนเองไม่ทำอย่างนั้นได้บ้าง  แต่อยากจะบอกว่าแค่ท่านคิด หรือมีความรู้สึกอะไรอย่างนั้น  ประมาณนั้น ก็เท่ากับท่านทำแล้วล่ะ”

            ไม่มีใครทำได้  พระองค์ก็เลยบอกว่าเพราะฉะนั้น ถ้าท่านคิด หรือรู้สึกล่วงประเวณี  ก็เท่ากับได้ทำการล่วงประเวณีแล้ว เพราะฉะนั้น วิธีแก้ พระองค์เลยคิดย้อนกลับไป เหมือนพูดแย้งกลับไปแทงใจดำว่าเพราะฉะนั้น ถ้าท่านจะทำ ไม่ล่วงประเวณี ถ้าท่านจะทำไม่ครบถ้วนบริบูรณ์ ถ้ารู้ว่าต้องคิดหรือรู้สึก ก็เท่ากับล่วงประเวณีแล้ว  ท่านไม่อยากล่วง ท่านก็ต้องกำจัดเอาอวัยวะนั้นทิ้ง ตาทำให้ท่านคิดล่วงประเวณี ท่านต้องควักลูกตาออก มือสัมผัสแล้วเกิดอารมณ์กำหนัด ตัดมือทิ้ง นั่นแหละ ถ้าท่านจะพึ่งพาตนเอง  มันต้องทำอย่างนั้นแหละ

            นี่แหละ คือสิ่งที่พระเยซูพูดออกมา เพราะต้องการชี้ให้เขาเห็น  เพราะฉะนั้น ถ้าท่านอยากจะไปสวรรค์ ก็มีคนไปสวรรค์ได้ ก็พิการหมดแหละทุกคน  ต่อให้พิการหมด ก็ยังไปไม่ได้  มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณจะตัดมือทิ้ง ควักลูกตาออก มันช่วยอะไรวิญญาณไม่ได้เลย ต้องพึ่งในพระมาซีฮาห์เท่านั้น พระเจ้าทรงเข้าใจ และรักท่านมากมาย จึงได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ คือฉัน คือพระเยซู มาเกิดเป็นมนุษย์  เป็นพระเมสิยาห์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  เพื่อมากำจัดบาป  เพื่อมาลบล้างบาป เพื่อมาเอาบาปออกไปจากวิญญาณของท่าน โดยการทำให้วิญญาณของท่านตายต่อบาป และเกิดใหม่  เป็นผู้ชอบธรรมอย่างไรล่ะ ปรบมือขอบคุณพระเจ้า

            นี่กำลังพูดกับชาวยิว ซึ่งทำไมต้องชาวยิวก่อน เพราะชาวยิว พระองค์ทรงเตรียมแผนการนี้ให้เขาตั้งแต่แรก ตั้งแต่หลายพันปีก่อนแล้ว ซึ่งต่างชาติยังไม่รู้เรื่องเลย แต่บรรพบุรุษของชาวยิวรู้เรื่องเหล่านี้หมด ควรจะเข้าใจแล้วว่านั่นมันเป็นอย่างนี้นะ นี่พระองค์ทรงพูดเหมือนเดิมกับหลายพันปีก่อน ก่อนที่พระองค์จะทรงมาเกิดเป็นมนุษย์  พระเจ้าเผยแผนการนี้ เป็นคำเผยพระวจนะมาตลอด หลายพันปีว่ามันจะเป็นอย่างนี้แหละ พระองค์ก็เลยเหมือนกับว่าไม่พอใจนิดๆ ว่ามันน่าจะเชื่อและวางใจในเราเถิด ไม่ได้พูดกับชาวต่างชาติ  แต่มาพูดกับชาวยิวที่คุ้นเคย น่าจะเป็นอย่างนั้น

            ซึ่งเรื่องที่เรากำลังวิเคราะห์อยู่ คือมัทธิว 6:9-15 ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งในทำนองนี้ ซึ่งเขียนบันทึกอยู่ในพระคัมภีร์ที่เราถือกันอยู่นี้ ต่อจากที่ตะกี้นี้ผมเล่าให้ฟังทั้งหมด เป็นส่วนหนึ่งในนี้ ในช่วงเวลาที่พระเยซูกำลังประกาศนี้ ก็คือพระองค์มาชี้ให้เห็นว่าท่านทั้งหลาย ไม่สามารถรักษาบทบัญญัติให้ครบถ้วนบริบูรณ์ได้ โดยไม่มีผิดพลาดเลย แม้แต่จุดเดียว  ท่านทั้งหลายไม่มีทางทำให้ตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระเจ้าได้ ดังนั้น อย่าเย่อหยิ่ง จองหอง อวดดีในการกระทำดี คือรักษาบทบัญญัติด้วยตนเองอย่างมากมาย แล้วก็เปรียบกับคนอื่นว่าคนอื่นทำได้น้อย ฉันทำได้เยอะ แต่ท่านจงกลับใจใหม่ หันมาวางใจในพระองค์เท่านั้น อย่าวางใจในตนเอง

            นี่คือบทสรุปของข้อความที่พระเยซูกำลังพูด ที่เรากำลังวิเคราะห์อยู่นี้ สรุปสั้นๆ เป็นอย่างนี้ อย่าเย่อหยิ่ง พูดกับใครครับ? ไม่ได้พูดกับเรานะ  พระองค์ไม่ได้กำลังว่าเรา เราไม่เย่อหยิ่งอยู่แล้ว เพราะเราไม่รู้เรื่อง  แต่พวกชาวยิวรู้เรื่องหมด ตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกฟาริสี พวกธรรมาจารย์ พวกคงแก่เรียน เคร่งศาสนายิว รักษาบทบัญญัติมาตั้งแต่บรรพบุรุษเขารู้ดีมากๆ เลย รู้เยอะๆ เลย  แต่เขาเหมือนแกล้งไม่รู้ เขาเย่อหยิ่ง พระเยซูเลยพูดสิ่งเหล่านี้ให้เขาฟัง เตือนแล้ว เตือนอีก กำลังพูดกับชาวยิว

            เพราะฉะนั้น พอเรารู้เป็นชาวยิว เราจึงรู้ว่ามันเป็นไปได้ มันน่าจะพูดแดกดัน หรือจี้ใจดำอย่างนี้  แต่สำหรับชาวต่างชาติ  พระองค์ทรงเมตตากรุณามากเลย เพราะว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย สำหรับชาวยิวแล้ว ชาวต่างชาติ คือหมู คือสุนัข สังคมเขารังเกียจ เขาถือว่าเราเป็นมนุษย์ประเภท 2  ประเภทด้อยค่า พวกบาบาเลียน คือพวกป่าเถื่อน ไม่มีศาสนา คำว่าศาสนาของเขา หมายถึงไม่มีพระเจ้า เพราะฉะนั้น เราควรรู้สิ่งต่างๆ เหล่านี้

            สิ่งหนึ่งที่เราควรรู้ ก็คือเราควรรู้ว่าในช่วง 3 ปีนี้ พระเยซูประกาศอยู่นี้  ที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้ เป็นช่วงที่ยิวยังอยู่ในพันธสัญญาเดิม นี่เป็นยุคตาต่อตา ฟันต่อฟัน ยุคที่ชาวยิวต้องรักษาบทบัญญัติของพระเจ้า ถึงจะได้รับการอภัยโทษ เป็นผู้ชอบธรรมได้ ยุคที่พระเยซูยังไม่ตายที่ไม้กางเขน ยังกระทำงานนี้ไม่สำเร็จ ถูกไหม? พระเยซูมาเกิดเป็นมนุษย์ก็จริง แต่ไม่ได้ไปตายที่ไม้กางเขน  ในช่วง 3 ปีนี้ ซึ่งพอท่านฟังอย่างนี้ปุ๊บ วิเคราะห์อย่างนี้แล้ว  ท่านก็จะคิดเหมือนผมคิด เพราะฉะนั้น จริงๆ แล้วพันธสัญญาใหม่ หรือเราเรียกกันว่าพระคัมภีร์ใหม่ สำหรับคนที่เป็นคริสเตียน เป็นคนต่างชาติ  ที่เราถือกันอยู่ ที่เราใช้กันอยู่นี้  ที่เขาเขียนไว้ว่าพระคัมภีร์ใหม่ จริงๆ แล้วพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ น่าจะเริ่มที่หนังสือกิจการ ไม่ใช่เริ่มต้นที่หนังสือมัทธิว

            เพราะว่ามัทธิว มาระโก ลูกา ยอห์น  4 เล่มนี้ เป็นหนังสือเหมือนบันทึกประวัติศาสตร์ ในช่วง 3 ปีของพระเยซูคริสต์ ที่มาเกิดเป็นมนุษย์ และประกาศข่าวดีของพระองค์บนโลก ยังไม่ได้ตายบนไม้กางเขน  ยังไม่ได้เป็นขึ้นจากความตาย  เพราะฉะนั้น มนุษย์ทั้งหลายทั้งหมด รวมทั้งชาวยิวด้วย ก็ยังอยู่ในพันธสัญญาเดิม อยู่ในพันธสัญญาตาต่อตา ฟันต่อฟัน ต้องรักษาบทบัญญัติอยู่ ถูกไหม? มันน่าจะเป็นอย่างนั้น  เพราะฉะนั้น น่าจะเริ่มต้นที่พระเยซูตายบนไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย ซึ่งก็คือหนังสือกิจการนั่นเอง ไม่ใช่เริ่มต้นที่พระเยซูเกิดเป็นมนุษย์ และดำเนินอยู่บนโลกใบนี้ 33 ปี เป็นมนุษย์เฉยๆ หลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน และเป็นขึ้นจากความตาย  พระองค์เป็นพระเจ้า พระบุตร กลับมาเป็นพระเจ้าแล้วครับ แต่ตอน 33 ปี พระองค์ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ เป็นเหมือนผู้เผยพระวจนะคนหนึ่งของพระเจ้า และพระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่กับพระองค์ ประกาศข่าวดี ในฐานะพระเมซิยาห์ พระเจ้าที่เตรียมท่านไว้ เห็นไหมครับ? สิ่งเหล่านี้ถ้าเราเรียนรู้และมีพื้นฐานตรงนี้อยู่ ทำให้เราอ่านพระคัมภีร์ และสามารถที่จะเข้าใจบริบท เข้าใจว่ามันคืออะไร?

            ไปอ่านพระคัมภีร์เดิม ก่อนที่พระเยซูจะทำงานให้สำเร็จ ตั้งแต่ปฐมกาลถึงหนังสือกิจการ ไม่ใช่ถึงหนังสือมัทธิว  เป็นเกี่ยวกันกับช่วงที่พระเจ้าใช้กฎหมายเดิม กฎหมายเก่า เรียกว่าบทบัญญัติเก่าอยู่เลย รวมทั้งชาวยิวเช่นเดียวกัน  เพราะฉะนั้น เริ่มต้นใหม่ที่กิจการ เวลาเราอ่านพระคัมภีร์เดิม เราจะได้รู้ว่าเราจะวิเคราะห์ข้อความในพระคัมภีร์เดิม นี่พูดถึงเราแล้วนะ เราในปัจจุบัน ตอนนี้เราอยู่ในยุคพระคัมภีร์ใหม่  เพราะฉะนั้น เราอ่านข้อความต่างๆ ในหนังสือพระคัมภีร์ ในยุคพระคัมภีร์เดิม เราก็ควรที่จะแปลความหมายบนพื้นฐาน สายตามองของพระคัมภีร์ใหม่ที่เราเข้าไปร่วมด้วย มันถึงจะได้ถูกต้อง ไม่อย่างนั้นมันจะสะเปะสะปะ กฎหมายเขาเลิกไปแล้ว เราก็ไปเอามาใช้ กฎหมายใหม่มี ไม่ใช้ อะไรต่างๆ เหล่านั้น

            คราวนี้ พอมายุคพันธสัญญาใหม่ พระคัมภีร์เรียกว่ายุคพระคุณ เห็นไหม? ต่างกันไหม? ยุคพระเดช คือตาต่อตา ฟันต่อฟัน  ตอนนี้มายุคพระคุณแล้ว มันต่างกันลิบลับ  มาถึงพระคัมภีร์ใหม่ พันธสัญญาใหม่ เรียกว่ายุคพระคุณ  คือยุคหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระองค์บนไม้กางเขน  และเป็นขึ้นจากความตาย นี่เรียกว่ายุคพระคุณ พระเยซูก็จะมาชี้ให้ชาวยิว และพวกเราชาวต่างชาติด้วย ได้เห็นถึงบทบัญญัติในพระคัมภีร์ บทบัญญัติ คือกฎทางฝ่ายวิญญาณ ในพระคัมภีร์ใหม่ ในยุคใหม่ ในยุคพระคุณ ที่พระองค์ทรงทำสำเร็จเรียบร้อยแล้ว บนไม้กางเขน  พระองค์ทรงชี้ให้เรา สอนให้เราชาวต่างชาติ เหมือนกับที่ทรงชี้ให้ชาวยิว ได้รับรู้ ก่อนที่พระองค์จะทรงสิ้นพระชนม์ บนไม้กางเขน ที่เรากำลังวิเคราะห์อยู่ ท่านก็ถามว่า …

            “อ้าว! พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน  แล้วเป็นขึ้นจากความตาย เข้าไปอยู่ในสวรรค์แล้ว แล้วจะมาชี้ให้เราพวกต่างชาติ  มาสอนเรา เหมือนกับสอนชาวยิวได้อย่างไร? ไม่ได้เดินอยู่บนโลกใบนี้แล้ว”

            เดี๋ยวก่อน เพราะท่านคิดเหมือนกับที่ชาวยิวเขาคิด  แต่พอดูในยุคพระคัมภีร์ใหม่ ท่านอ่านในพระคัมภีร์ใหม่ ท่านจะรู้ว่าพระเยซูชี้ให้เราคริสเตียน ผู้เชื่อ ชาวต่างชาติ  ได้รู้ถึงความจริงในโลกฝ่ายวิญญาณ  ในกฎใหม่ต่างๆ เหล่านี้ ในลักษณะของคนต่างชาติ  บนพื้นฐานของคนต่างชาติ  โดยผ่านทางอัครทูต ผู้รับใช้ต่างๆ ที่พระองค์ทรงสถิตอยู่ภายใน แล้วก็ประกาศ สอน เหมือนเดิม  พระองค์เป็นผู้ทำการงานในอัครทูตเปาโล สอนเราเรื่องเกี่ยวกับการดำเนินชีวิต ให้สมกับการบังเกิดใหม่ เป็นลูกพระเจ้าแล้ว เมื่อวางใจ เมื่อเชื่อในพระองค์ ต้อนรับพระองค์เป็นพระเมซิยาห์ ที่จะมาเกิดใหม่ พระองค์ก็จะสอนวิธีว่าเราควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร? ให้สมกับที่เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว ก็คือให้ทุกคนรักกัน มีความสามัคคีกัน ไม่โกรธกัน ไม่เคืองกัน ไม่ทะเลาะวิวาทกัน ให้อภัยกัน ไม่อิจฉากัน

            และก็จะจบลงตรงนี้ สังเกตนะว่าพระเยซูสอน ในยุคพระคุณให้กับคริสเตียนแล้วนะ หลังที่พระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตายแล้ว คริสเตียนได้บังเกิดใหม่แล้ว พระองค์ทรงสอนอย่างไร?  ซึ่งตรงกันข้ามกับเมื่อตะกี้นี้  ที่เราวิเคราะห์กัน กำลังพูดกับชาวยิวในยุคพันธสัญญาเดิม  เรื่องเกี่ยวกับคำอธิษฐานของพระองค์ ที่เรากำลังวิเคราะห์กันอยู่นี้ ในเอเฟซัส 4:32 ท่านสังเกตดูนะ …

        เอเฟซัส 4:32 “จงเมตตาและสงสาร เห็นใจกันและกัน ให้อภัยต่อกัน เหมือนที่พระเจ้าทรงได้อภัยแก่ท่านในพระคริสต์แล้ว”

            ผู้ที่เชื่อพระเยซูและบังเกิดใหม่แล้ว พระเยซูบอกว่า “จงเมตตาและสงสาร เห็นใจกันและกัน ให้อภัยต่อกัน เหมือนที่พระเจ้าทรงได้อภัยแก่ท่านในพระคริสต์แล้ว”

            จากข้อนี้ ถามท่านว่าใครให้อภัยใครก่อน? ก่อนที่เราจะให้อภัยคนอื่น พระเจ้าให้อภัยเราก่อนแล้ว ถูกหรือเปล่า? พระเจ้าได้ให้อภัยเรา  และรับเราเป็นลูกก่อนแล้ว แล้วเราจึงอภัยให้กับคนอื่นได้ เพราะเราได้บังเกิดใหม่ในพระคริสต์แล้ว โดยการอภัยจากพระเจ้าก่อน รับเราก่อน ให้เราได้เกิดใหม่ เกิดจากหน่อเชื้อนิรันดร์ วิญญาณนิรันดร์ของพระเจ้า วิญญาณเราจึงได้เป็นความรักเหมือนพระเจ้า  ได้เป็นผู้ให้อภัยเหมือนพระเจ้า เป็นผู้ชอบธรรม บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระเจ้าแล้ว ทั้งๆ ที่ความประพฤติของเรายังผิดๆ ถูกๆ อยู่เลย ใช่หรือไม่ใช่? ชัดไม่ชัด? ชัด อะไรมาก่อน? พระองค์ทรงอภัยให้เรา  รับเราเป็นลูกก่อน ไม่ว่าเราจะประพฤติอย่างไรก็ตาม  ถูกหรือไม่ถูก? แล้วอ่านข้อความเมื่อสักครู่นี้เห็นชัดไหม? ชัดเจนเลย โคโลสี 3:13  ที่ผมยกขึ้นมานี้ ก็เช่นเดียวกัน  ยิ่งเห็นชัดใหญ่เลยว่าใครให้อภัยใครก่อน พึ่งพาในตนเองไหม?  ไม่ได้พึ่งเลย เพราะเป็นยุคใหม่ ยุคพระคุณ ผ่านทางการช่วยเหลือของพระเมซิยาห์ คือพระเยซูคริสต์ที่สิ้นพระชนม์ และเป็นขึ้นจากความตาย  โคโลสี 3:13 …

        โคโลสี 3:13 “จงอดทน อดกลั้นต่อกันและกัน และไม่ว่าท่านมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน ก็จงยกโทษให้กัน ท่านจงยกโทษให้กัน เหมือนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงยกโทษให้ท่านแล้ว”

            นี่กำลังพูดกับเราคนต่างชาติชัดๆ เลย คนต่างชาติที่กลับใจใหม่ หันมาเชื่อฟังพระเยซูคริสต์ วางใจในพระเยซูคริสต์ แทนที่จะวางใจในตนเอง พึ่งพาในการรักษาบทบัญญัติ ก็คือรักษาศีลธรรมตามศาสนา รักษาหลักข้อเชื่อตามหลักศาสนา รู้ว่าตัวเองทำไม่ได้หมด หันมาเชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์ ให้ชำระบาปให้ พระเยซูก็ชำระบาปให้แล้ว พอชำระบาปให้แล้ว เราก็ได้บังเกิดใหม่ เป็นลูกพระเจ้าแล้ว พระเยซูก็ทรงสอนเราอย่างนี้ว่า …

            “เมื่อเราเป็นลูกพระเจ้าแล้ว ก็จงอดทนอดกลั้นต่อกันและกัน และไม่ว่าท่านมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน ก็จงยกโทษให้กัน เหมือนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงยกโทษให้ท่านแล้ว

            ใครยกโทษก่อน? พระเจ้ายกโทษให้เราเรียบร้อยแล้ว เราจึงได้เป็นลูกพระเจ้า พอเป็นลูกพระเจ้าแล้ว วิญญาณเราเปลี่ยนไปเป็นเหมือนพระเจ้า พระเจ้าจึงบอกว่านั่นแหละ เราสามารถทำได้ จากวิญญาณเราสะอาดหมดจดแล้ว ข้างนอกก็ฝึกฝนในการให้อภัย ฝึกฝนแปลว่าทำได้หมดไหม?  ไม่หมด ไม่หมดไม่เป็นไร? เพราะวิญญาณเราเกิดใหม่แล้ว  เห็นไหม ต่างกันกับพันธสัญญาเดิมพูดกับชาวยิวใช่ไหม?

            ชาวยิว คือท่านต้องให้อภัยคนอื่นก่อน แล้วพระเจ้าจึงจะอภัยให้ท่าน แล้วทำได้ไหม? ไม่ได้ สังเกตเมื่อสักครู่นี้ที่เราอ่าน …

            “และไม่ว่าท่านมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน”

            อยากถามว่าตอนนี้พระเยซูพูดกับใคร? ทดสอบการแปลพระคัมภีร์หน่อยว่าท่านต้องรู้ว่าเรื่องนี้กำลังคุยกับใคร?  พระเยซูพูดผ่านทางเปาโล พูดกับคนที่เป็นคริสเตียนว่า …

            “ท่านมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน”

            “คริสเตียนมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน” ก็แสดงว่าคริสเตียนยังคงมีความประพฤติที่ครบถ้วนบริบูรณ์ไหม? ไม่ นี่พระเยซูพูดเองนะ ท่านที่เป็นคริสเตียนแล้ว บังเกิดใหม่เป็นลูกพระเจ้าแล้ว ท่านมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประการใดต่อกัน จงฝึกฝนในการอภัยให้กัน  เพราะว่าพระเจ้าได้ให้อภัยท่าน วิญญาณเกิดใหม่ ท่านเป็นลูกพระเจ้าแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ในท่านแล้ว  ท่านมีกำลังตรงนี้แล้ว ฝึกฝน ทำได้หรือไม่ได้ ทำได้มากหรือได้น้อย  ไม่เป็นไร เพราะอย่างไรท่านก็เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว พระองค์อภัยให้ท่านแล้ว นี่เขาถึงเรียกว่าพระคุณ ความรอดจึงเป็นความรอดนิรันดร์ ความรอดฟรีๆ รอดแล้วรอดเลย  ก็เป็นเพราะอย่างนี้

            โดยพระคุณของพระเจ้า เราจึงได้รับการบังเกิดใหม่ เป็นลูกของพระองค์ ก็เป็นความรักเหมือนพระองค์ ก็เป็นความเมตตากรุณา เป็นคนที่ให้อภัยเสมอ เป็นธรรมชาติอยู่ในวิญญาณตลอดเวลาเช่นเดียวกัน มันเป็นธรรมชาติ ที่เราเกิดใหม่ในวิญญาณของเรา มันเป็นอย่างนี้  และวิญญาณตัวนี้ ที่เป็นธรรมชาติ บริสุทธิ์ สะอาด ดีพร้อมนี้ ก็คือเป็นวิญญาณที่จะอยู่ไปนิรันดร์  เมื่อจากโลกนี้แล้ว วิญญาณออกจากร่าง ทิ้งร่างนี้ไว้ วิญญาณไป วิญญาณธรรมชาติเป็นอะไร?  เป็นลูกพระเจ้า สะอาด บริสุทธิ์ ดีพร้อมเหมือนพระเจ้านั้น ควรจะอยู่ที่ไหน? ท่านคิดเอาเองแล้วกัน

            วิญญาณท่านออกจากร่าง ท่านควรจะไปอยู่ที่ไหน?  มันชัดเจนเลย แทบจะไม่ต้องบอกแล้ว ท่านตอบเองได้เลยว่าก็อยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า อยู่ตั้งแต่เมื่อไร? ก็อยู่ตั้งแต่เดี๋ยวนี้  ตั้งแต่ดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ ก็อยู่แล้ว  เพียงแต่ตอนจากร่างนี้ไปปุ๊บ พระเจ้าสัญญาว่าจะเตรียมร่างกายใหม่ไว้ให้กับท่าน เหมือนเสื้อผ้าสวมใส่ ซึ่งเป็นร่างกายที่เหมือนพระเยซูคริสต์อีกต่างหาก ขอบคุณพระเจ้า เอเมน มันง่ายนิดเดียวเลย ความรอด ข่าวประเสริฐของพระเจ้า มันง่ายอย่างนี้จริงๆ ง่ายจนกลายเป็นทางแคบ คนส่วนใหญ่คิดว่ามันง่ายเกินไป มันไม่น่าใช่ มันต้องยากๆ หน่อย มันต้องฝึกฝน ทรมานตัวเอง  ต้องอันโน้นอันนี้ ต้องให้ดีพร้อม ผิดนิดหนึ่งก็ไม่ได้ คิดพลาดก็ไม่ได้ คิดก็ต้องสะอาดหมดจด จับความคิดให้มันสะอาดหมดจด ทำก็ต้องทำให้ดี พลาดนิดหนึ่งก็ไม่ได้ กินเหล้านิดหนึ่งก็ไม่ได้ คิดกันใหญ่เลย สูบบุหรี่หน่อยหนึ่งก็ไม่ได้  อันโน่นก็ไม่ได้ อันนี่ก็ไม่ได้  ก็คิดพยายามที่จะทำๆ รักษาบทบัญญัติ รักษาเคร่งในศาสนา มันไม่สามารถเปลี่ยนวิญญาณได้เลย นี่ชัดเจน

            แล้วสมมติว่าถ้าใครที่ต้องการชัดเจน ที่ยังไม่ได้ต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  ก็คือยังไม่ได้เกิดใหม่ ยังคงอยู่ใต้บทบัญญัติเดิมอยู่ ยังคงพึ่งพาตนเองอยู่ ยังคงพึ่งในการกระทำให้ตัวเองบริสุทธิ์ สะอาด ดีพร้อม สมบูรณ์แบบ เพื่อจะไปอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าหลังความตาย ซึ่งพระองค์ก็บอกแล้วบอกเล่าว่าไม่มีใครทำได้ บอกกับชาวยิวก่อน แล้วก็มาบอกกับเราทีหลัง ที่ไม่ใช่ชาวยิว มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราเองก็รู้ตัวว่ามันเป็นไปไม่ได้  แต่ถ้าผู้ใดรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ และได้ยินข่าวประเสริฐ ที่พระเยซูพูดนี้ จะผ่านทางเปาโล หรือผ่านทางผู้เชื่ออื่นๆ ที่รู้จักข่าวดีนี้

            พูดง่ายๆ ว่าข่าวดีเรื่องพระเยซูคริสต์นี้ รอดโดยพระคุณนี้ มาถึงเขา และเขาเชื่อ ผู้ใดเชื่อในข่าวดี ข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ ผู้นั้น ก็ได้รับการชำระล้างให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่านทางพระโลหิตของพระเยซูที่หลั่งที่ไม้กางเขน  และได้รับการอภัยในความบาปผิดทั้งหมด ทั้งบาปในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต หมดเกลี้ยงเลย โดยไม่ได้ขึ้นอยู่กับการกระทำ และความประพฤติของเขาเลย ตามที่เราได้เรียนรู้มา เขาไม่ต้องพึ่งพาการกระทำอะไรเลย แม้แต่นิดเดียว พระเยซูทำให้สำเร็จหมดเรียบร้อยแล้ว เพราะว่าพระองค์ทรงรัก และพระเจ้าทรงประทานให้กับมนุษย์ฟรีๆ ตามยอห์น 3:16 พระเยซูตรัส ประกาศดังลั่นเลย  ตอนที่เดินอยู่บนโลกใบนี้ …

            “เพราะพระเจ้าทรงรักมนุษย์และโลกนี้ยิ่งนัก จึงได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  เพื่อว่าผู้คนที่วางใจในพระบุตรนั้น จะไม่ไปสู่ความพินาศ หลังความตาย แต่จะเข้าสู่สวรรค์ ได้รับชีวิตนิรันดร์ ก็คือชีวิตของพระเจ้านั่นเอง”

            ในกาลาเทีย 3:10-11 ได้บันทึกไว้อย่างนี้ว่า …

        กาลาเทีย 3:10-11 “10 เพราะว่าคนทั้งหลาย ซึ่งพึ่งการประพฤติตามธรรมบัญญัติ ก็ถูกสาปแช่ง เพราะพระคัมภีร์เขียนไว้ว่าทุกคนที่ไม่ได้ประพฤติตามข้อความทุกข้อ ที่เขียนไว้ในหนังสือธรรมบัญญัติ ก็ถูกสาปแช่ง 11 เป็นที่แน่ชัดว่าไม่มีใครถูกชำระให้ชอบธรรม ในสายพระเนตรของพระเจ้า ด้วยธรรมบัญญัติได้เลย เพราะว่าคนชอบธรรมจะมีชีวิตอยู่ โดยความเชื่อ”

            เห็นไหมครับ พอเราอ่านตรงนี้ บนพื้นฐาน เรียนรู้ว่ายุคไหนเป็นยุคไหน? เราจะรู้ว่าที่กำลังอ่านอยู่นี้ กำลังพูดกับใคร? อ้าว! ไม่ใช่ชาวยิวแล้วนะ พูดกับคนที่ไม่ใช่ชาวยิว  เพราะว่าเขียนหลังจากพระเยซูเป็นขึ้นจากความตายแล้ว ยุคนี้แล้ว ยุคคนต่างชาติ  พูดกับคนต่างชาติ เห็นไหมเราจะได้เข้าใจมากขึ้น พูดอย่างไร? พูดอะไร?  ก็พูดเหมือนตอนพูดกับชาวยิว  แต่คนละยุคกัน พูดประกาศ เพื่อเตือน  ไม่ใช่มาสอนให้ทำ มาเตือน มาบอก มาชี้ให้เห็นในโลกวิญญาณว่าทุกคนที่ไม่ได้ประพฤติตามข้อความทุกข้อ ที่เขียนไว้ในหนังสือบทบัญญัติ ก็ถูกสาปแช่ง ก็เหมือนกับตอนที่พูดกับชาวยิวว่าอภัยให้กับคนอื่นก่อน แล้วพระเจ้าถึงจะอภัยให้ท่าน  ท่านทำไม่ได้หรอก  นี่ก็เหมือนกัน

            “เพราะว่าคนชอบธรรม” ก็คือคนที่จะบริสุทธิ์ ดีพร้อม จะไปอยู่ในสวรรค์ได้นั้น คนชอบธรรมจะมีชีวิตอยู่โดยความเชื่อ  ใครเป็นคนพูด? พระเยซูพูด พูดกับใคร? พูดกับคนต่างชาติที่มีชีวิตอยู่ หลังจากที่พระองค์เป็นขึ้นจากความตายแล้ว ประกาศผ่านทางอัครทูตคนหนึ่งที่เป็นชาวยิว ที่กลับใจใหม่ มาเชื่อพระเยซูคริสต์ และพระเยซูแต่งตั้งเขาเป็นอัครทูต เพื่อนำเอาข่าวประเสริฐนี้ไปประกาศให้กับคนต่างชาติ พระองค์ทรงประกาศผ่านทางเขา  พระองค์ให้ชีวิตใหม่กับเขา และเข้าไปสถิตอยู่กับเขา นำพาชีวิตของเขา เท่ากับพระองค์ทรงประกาศให้กับคนต่างชาตินั่นเอง

            เห็นไหมครับ? บทบัญญัติเดิม พระคัมภีร์เขียนไว้ว่าทุกคนที่ไม่ได้ประพฤติตามข้อความทุกข้อ ทุกจุด ทุกขีดในหนังสือธรรมบัญญัตินั้น ก็ถูกสาปแช่ง คือพินาศในบึงไฟนรก หลังความตายนั่นเอง แต่บทบัญญัติใหม่ในพระเยซูคริสต์ คืออะไร? ท่านอยากรู้ไหมว่าพระเยซูมาบอกว่าตอนนี้มีบทใหม่แล้ว ตอนที่พูดกับชาวยิว ตอนพันธสัญญาเดิม ท่านทำไม่ได้หรอก ท่านถูกสาปแช่งแล้ว แต่ยังไม่ได้มีกฎใหม่  ก็เลยบอกว่าวางใจในเราสิ แล้วได้เกิดใหม่ จบแค่นั้น

            แต่หลังจากที่พระองค์ทรงเป็นขึ้นจากความตาย มาพูดกับชาวต่างชาติ เพิ่มเติมขึ้น  เพราะว่าพระองค์ทรงทำสำเร็จแล้ว  โรม 8:1-2 บอกชัดเจนเลยว่ามันเป็นอย่างนี้แหละ ทำให้สำเร็จเรียบร้อยแล้วที่ไม้กางเขน เป็นขึ้นจากความตายแล้ว บัดนี้ อยู่ในกฎใหม่แล้ว มาเลยๆ พี่น้อง หมายถึงมนุษย์ที่เป็นชาวต่างชาติ  ได้ยินได้ฟังคำนี้แล้ว พระเยซูบอกเข้ามาเลยๆ มาอยู่ที่นี่ เข้าสวรรค์ พ้นจากความพินาศ …

        โรม 8:1-2 “1 เหตุฉะนั้น บัดนี้ จึงไม่มีการพิพากษาลงโทษให้พินาศ หลังความตาย แก่บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในพระเยซูคริสต์ (เปิดใจรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอดจากบาป) 2 เพราะว่าโดยทางพระเยซูคริสต์ กฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต ได้ปลดปล่อยท่านให้เป็นอิสระ จากกฎแห่งบาปและความตาย (คือกฎแห่งการพึ่งพาการกระทำดีของตนเอง เพื่อจะพ้นจากโทษของความบาป)”

            “เหตุฉะนั้น บัดนี้ ไม่มีการพิพากษาลงโทษให้พินาศ หลังความตาย แก่บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในพระเยซูคริสต์” … ก็คือคนที่เปิดใจรับพระเยซูคริสต์ เป็นพระผู้ช่วย เป็นพระมาสิฮาห์ ชำระบาปให้กับเขา เห็นหรือยัง? ก่อนหน้าที่พูดกับชาวยิว ไม่มีตรงนี้ว่าได้อาศัยอยู่ในพระเยซูคริสต์ ไม่ได้บอก แต่ตอนนี้ได้บอกแล้ว

            แล้วก็บอกเหตุผล ข้อ 2 ว่า “เพราะว่าโดยทางพระเยซูคริสต์ กฎของพระวิญญาณแห่งชีวิต” … ก็คือกฎใหม่นั้น ซึ่งตอนพูดกับชาวยิวตอนนั้น ยังไม่มีกฎใหม่นี้อยู่ แต่กฎใหม่กำลังจะมา กฎใหม่มาพร้อมสวรรค์ที่พระองค์บอกว่าสวรรค์กำลังมาตั้งอยู่ ก็คือกฎใหม่ในการเข้าสวรรค์กำลังจะมา แต่ยังไม่มา ยังขาดอีก 3 ปี แต่ตอนนี้หลัง 3 ปีแล้ว  ทำสำเร็จแล้ว ก็เลยบอกว่า … “กฎของวิญญาณแห่งชีวิตได้ปลดปล่อยท่านให้เป็นอิสระ จากกฎแห่งบาปและความตาย” กฎแห่งความบาปและความตาย ก็คือกฎเดิม ตอนนั้นที่คุยกับชาวยิว ชาวยิวถืออยู่ กฎแห่งการรักษาบทบัญญัติต่างๆ เหล่านั้น กฎแห่งการพึ่งพาตนเองในการกระทำดี

            สำหรับชาวต่างชาติ ก็คือการกระทำดีตามศาสนา ตามศีลธรรม ตามจิตใจที่บอกอยู่ในใจว่าทำอย่างนี้ดี ต้องพึ่งในการกระทำของตนเอง สำหรับชาวยิว ก็คือกฎแห่งการรักษาบทบัญญัติของโมเสส กฎของวิญญาณแห่งชีวิตในพระเยซูคริสต์ ที่เราเชื่อและได้บังเกิดใหม่นั้น ทำให้เราเป็นอิสระ ถ้าเป็นชาวยิว ก็เป็นอิสระจากกฎของบทบัญญัติของโมเสส ถ้าเป็นคนต่างชาติ ก็เป็นอิสระจากกฎของศีลธรรมที่อยู่ในใจเรา เรารู้ จะศีล 5 ศีล 7 ศีล 8 ศีล 20 ศีล 217 ศีลเท่าไรก็แล้วแต่ เรารู้ว่าเรารักษา ศีล 5 ยังไม่ได้เลย คนได้ศีล 5 ก็พยายามทำศีล 8 ต่อไป พอได้ศีล 8 ก็ทำศีล 20 ต่อไป  คนได้รับศีล 20 ทำอย่างนี้อีกต่อไป ทำเป็น 217 คนทำ 217 ก็ต้องทำอย่างนี้อีก ต้องละไว้ตรงนี้อีก  เพื่อที่จะไปสวรรค์หลังความตาย แต่พระเยซูคริสต์บอกมาวางใจในพระองค์ และได้บังเกิดใหม่ เป็นอิสระจากสิ่งเหล่านี้ ไปอยู่ในสวรรค์ เดี๋ยวนี้เลย บนโลกใบนี้

            พระเยซูจึงประกาศเตือนอย่างชัดเจนในมัทธิว 6:14-15 ในตอนท้ายของบทนี้  ไว้อย่างนี้ว่า …

        มัทธิว 6:14-15 “14 เพราะถ้าท่านอภัยให้ผู้ที่ทำผิดต่อท่าน พระบิดาของท่านในสวรรค์จะทรงอภัยให้ท่านด้วย 15 แต่ถ้าท่านไม่ยอมอภัยบาปผิดของผู้อื่น พระบิดาก็จะไม่อภัยบาปผิดของท่านเช่นกัน”

            ถ้าท่านอภัย ทำได้ พระเจ้าก็จะอภัยให้ท่าน ชำระท่านให้สะอาด หมดจด บริสุทธิ์ ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าทำไม่ได้ แต่ถ้าท่านไม่ทำ  ทำไม่ได้ ท่านก็ยังเป็นคนบาปเหมือนเดิม แต่ถ้าท่านไม่ยอมอภัยความบาปผิดให้กับผู้อื่น  ซึ่งทำไม่ได้อยู่แล้ว  พระบิดาก็ไม่ให้อภัยบาปผิดของท่านเช่นกัน

            แต่ในยุคพระคุณ ที่เราเรียนรู้เมื่อสักครู่นี้  พระองค์กำลังบอกว่าให้กลับใจใหม่ มาเชื่อในพระองค์ วางใจในพระองค์เถิด วางใจในพระองค์แล้ว ต่อให้ท่านอภัยให้กับคนอื่นไม่ได้ กำลังฝึกฝนในการอภัยให้คนอื่นไม่ได้ ยังรู้สึกคิดริษยา อิจฉาอยู่ แล้วก็อภัยไม่ได้ พยายามแล้ว พยายามอีก นอนไม่หลับ อยากจะอภัย ก็อภัยไม่ได้ แต่วางใจในพระเยซูคริสต์ ได้บังเกิดใหม่ในวิญญาณ  หลังความตาย ก็ไปอยู่ในสวรรค์ อยู่กับพระเจ้า เพราะเป็นผู้บริสุทธิ์พร้อม โดยความเชื่อ ในพระคุณของพระเยซูคริสต์ ผ่านทางพระเยซูคริสต์นั่นเอง

            เพราะฉะนั้น สรุปวันนี้ ก็คือพระเยซูกำลังเตือนชาวยิวว่าอย่าคิดว่าตัวเองแน่ และสามารถรักษาบทบัญญัติ เพื่อเป็นผู้ชอบธรรมในสายพระเนตรของพระเจ้า ท่านจะไปไม่รอด จงหันมาพึ่งพา วางใจในพระองค์ พระเมสิยาห์เถิด นี่สำหรับชาวยิว

            แล้วสำหรับชาวที่ไม่ใช่ยิว ชาวต่างชาติ พระองค์กำลังเตือนว่าอย่าคิดว่าตัวเองทำได้ ในการรักษาศีลธรรม ความดีงาม  แม้ว่าคนทั้งหลายจะเห็นว่าดีก็ตาม  อย่านึกว่าท่านรักษา เคร่งในศาสนาที่ท่านยึดถืออยู่ และเป็นสิ่งที่ดี สำหรับสังคม ใครๆ ก็รู้ว่าดี ถูกต้อง แต่มันก็ช่วยไม่ได้ในเรื่องกฎของวิญญาณ เพราะว่าท่านไม่สามารถทำดีจนครบถ้วนบริบูรณ์  ตามสายพระเนตร ตามเกณฑ์ของพระองค์ได้  เพราะว่าใจของท่าน วิญญาณของท่านเป็นบาปตั้งแต่กำเนิด  ต้องได้รับการรักษา ต้องได้รับการเปลี่ยนวิญญาณใหม่ ต้องได้รับการบังเกิดใหม่เท่านั้น ท่านจึงจะสามารถรอดพ้นจากการพิพากษาลงโทษในความพินาศหลังความตายได้

            สรุป พระองค์ไม่ได้มาสอนให้เราทำบทบัญญัติเหล่านั้น ไม่ได้มาสอนให้เรารักษาบทบัญญัติเหล่านั้น  ไม่ได้มาสอนชาวยิวให้รักษาบทบัญญัติของโมเสส ไม่ได้มาสอนชาวต่างชาติ ให้มารักษาบทบัญญัติทางศาสนาของแต่ละกลุ่ม แต่ละก้อน แต่ละประเทศ แล้วแต่ แต่ละความเชื่อ แต่พระองค์มาเตือนให้เห็นถึงความเป็นไปไม่ได้ ในการพึ่งตนเอง  เพื่อที่จะไปสวรรค์หลังความตาย แต่เตือนให้กลับใจใหม่ หันมาวางใจในพระองค์ และข่าวประเสริฐของพระองค์เถิด แล้วเราค่อยต่อสัปดาห์หน้าให้ลึกขึ้นกว่านี้ พระเจ้าอวยพรครับ

************************

จากใจคณะศิษยาภิบาล

            แผนการของพระเจ้า ตั้งแต่ก่อนสร้างโลก คือมนุษย์ทั้งหลายจะได้รับการทรงชำระให้บริสุทธิ์

 ปราศจากบาป สะอาดสมบูรณ์ดีพร้อมตลอดไป โดยการถวายพระกายของพระเยซูคริสต์ สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน เป็นเครื่องบูชาเพียงครั้งเดียวเป็นพอ

            โคโลสี 1:14 … “ในพระบุตร (พระเยซูคริสต์)  เราได้รับการไถ่บาป (ชำระให้สะอาดบริสุทธิ์) และได้รับการอภัยโทษบาปทั้งสิ้นที่เราทำ (เราได้รับการไถ่ หมดเวรหมดกรรม เพราะได้อยู่ในพระคริสต์ ไม่ใช่เพราะการประพฤติดี หรือการอธิษฐานสารภาพบาปทุกครั้งที่เราทำบาป เพราะพระเยซูชำระหนี้บาปของเราหมดเรียบร้อยแล้ว)”

            เมื่อเรายอมให้พระเจ้าเข้ามาบัพติศมาเรา เข้าไปเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูคริสต์ ผ่านทางความเชื่อในสิ่งที่พระเยซูคริสต์ได้กระทำเพื่อเรา บนไม้กางเขนแล้ว ความบาปของเราได้รับการลบออกไปทั้งหมดเลย โดยการบังเกิดใหม่

            เราได้รับการชำระให้สะอาด บริสุทธิ์ดีพร้อม เป็นผู้ชอบธรรมเหมือนพระเยซูคริสต์เลย เราจึงเข้ามาอยู่ในพระเยซูคริสต์ในสวรรค์ได้

            และในพระเยซูคริสต์นี้ เรายังได้รับการอภัยในความบาปทุกครั้ง ที่เราอาจถูกล่อลวง จากกิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนัง ให้กระทำในร่างกายนี้อีกด้วย

            ทั้งหมดนี้  เป็นพระคุณความรักจากพระเจ้า ที่ทรงกระทำให้เราเปล่าๆ โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ แค่ยอมมารับสิทธิของตนเท่านั้น โดยไม่ได้เกี่ยวกับการประพฤติดี หรือการอธิษฐานสารภาพบาปของเราเลย

            ก่อนที่เราจะสารภาพบาปนั้น  พระเจ้าได้ประทานอภัยโทษให้กับเราล่วงหน้าแล้ว เพราะพระโลหิตของพระเยซู  ได้ชำระหนี้บาปเวรกรรมทั้งสิ้นของเราหมดแล้ว

            ฮีบรู 10:14 … “และโดยพระประสงค์นี้  (แผนการของพระเจ้า ตั้งแต่ก่อนสร้างโลก) เราทั้งหลายจึงได้รับการทรงชำระให้บริสุทธิ์ สะอาด สมบูรณ์ ดีพร้อมแล้วตลอดไป โดยการถวายพระกายของพระเยซูคริสต์ (สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน) เป็นเครื่องบูชาเพียงครั้งเดียวเป็นพอ”

            พระเจ้าได้ตรัสว่า … สดุดี 103:11-12 … “11 เพราะว่าฟ้าสวรรค์สูงเหนือแผ่นดินเพียงใด ความรักของพระองค์ ที่มีต่อผู้ที่ยำเกรงพระองค์ ก็ยิ่งใหญ่เพียงนั้น  12 ตะวันออกไกลจากตะวันตกเพียงใด พระองค์ก็ทรงยกเอา การล่วงละเมิดของเรา ออกไปไกลเพียงนั้น”

            พระเจ้าอวยพรครับ