คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 30 ธันวาคม 2018 เรื่อง “การกิน การอยู่ก็สำคัญ” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 30 ธันวาคม 2018

เรื่อง “การกิน การอยู่ก็สำคัญ”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง จะมาฝากข้อเตือนใจ พระคัมภีร์บอกไว้ว่าความรักของพระเจ้าที่มีต่อเราทั้งหมด มันเหลือล้นมาก อันนี้ไม่ต้องพิสูจน์นะ เป็นความเชื่อที่เห็นชัดเจน ที่พระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวมาสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน ตายเพื่อมนุษย์ทั้งหลาย  เพื่อเราทั้งหลาย มันพิสูจน์แล้วว่าพระองค์ทรงรัก เมตตา หวังดีต่อเราจริงๆ จริงใจ

คราวนี้ ความหวังดี พระองค์ก็ทรงกระทำตามที่แผนการของพระองค์ทรงวางไว้ ซึ่งเป็นกฎ เป็นระเบียบหมดเลยนะ พระองค์ฝืนกฎระเบียบของพระองค์เองก็ไม่ได้ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎระเบียบ ยกตัวอย่างเช่นพระเยซูถูกส่งมาบนโลกใบนี้ เพื่อมนุษย์ได้รับความรอด จากบาป ถูกไหม? รอดจากนรกใช่ไหม? แล้วถามว่าทุกคนต้องทำอย่างไร? ทุกคนก็ต้องทำตามกฎระเบียบ คือต้องไปใช้สิทธิของเขา พระเจ้าไม่มาบังคับ บีบคอเขาให้เขาเชื่อ อย่างนี้ ยกตัวอย่าง มันเป็นกฎระเบียบ

พระเจ้าคงน้ำตาไหลมากเลย ถ้าคนไม่ใช้สิทธิของเขา ไม่เชื่อในพระเยซู ไม่รู้ทำอย่างไร? นี่เราก็รู้ๆ กันอยู่ แล้วเรื่องอื่นล่ะ เหมือนกันแหละ เรื่องพรก็เหมือนกัน  พรหลายๆ อย่างที่เราขอ  พระคัมภีร์ก็บอกไว้อย่างนั้นว่ามันมีกฎ มีระเบียบของมัน พระเจ้าอยากให้เราได้สิ่งที่ดีที่สุด ก็เลยประทานถ้อยคำของพระองค์ สอนเราในพระคัมภีร์ ทั้งเรื่องโลกวิญญาณ เรื่องโลกวัตถุ

โลกวิญญาณก็จะมีกฎของโลกวิญญาณเอง  ยกตัวอย่างโลกวิญญาณ เชื่อพระเยซู แล้วได้รับความรอดแล้ว ได้รับการอภัยจากบาป  100%  ได้รับแน่นอน  อภัยให้แน่นอน ได้รับความรอดแน่นอน ได้บังเกิดใหม่แน่นอน นี่คือกฎของโลกวิญญาณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตามใบโลกใบนี้ ถ้ากฎของโลกวิญญาณ คือคุณเชื่อว่าพระเยซูคริสต์ เป็นพระบุตรของพระเจ้า เกิดเป็นมนุษย์และตายที่ไม้กางเขน เพื่อคุณ และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 คุณได้เกิดใหม่แน่นอน ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตามบนโลกใบนี้ เห็นไหม? นี่คือกฎ

ในทำนองสลับกัน คือไม่ว่าคุณเชื่อในโลกวิญญาณอย่างไรก็ตาม แต่ถ้าคุณทำอะไร บนโลกใบนี้ ตามกฎของโลกใบนี้ มันมีอยู่ว่าคุณทำอะไร? คุณก็ต้องเก็บเกี่ยวในสิ่งนั้นเหล่านั้น พระเจ้าอยากจะช่วยเราเต็มที่ ก็ประทานถ้อยคำให้กับเรา สอนเรา เพื่อให้เราเป็นอิสระ ความจริงจะทำให้เราเป็นไท ถ้อยคำพระเจ้าบอกว่าความจริงจะทำให้เราเป็นไท

เกริ่นมาตั้งเยอะ ทุกคนคิดว่าจะพูดอะไรน่า? จะพูดว่าพระเจ้าสอนเราหลายๆ อย่าง ให้เรากระทำ แล้วมันจะเป็นพรกับชีวิตของเรา คือการบังคับเนื้อหนัง กิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนัง ร่างกายของเรา ซึ่งยังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ถ้าเราบังคับมันได้มาก เราก็ได้พรมาก ถ้าเราบังคับมันได้น้อย เราก็ได้พรน้อย  เราก็เสียประโยชน์ไป

อย่างเช่นเปาโลบอกว่าอะไรที่มันเป็นประโยชน์ เป็นการเสริมสร้าง ก็จงทำไปเถอะ  เป็นคริสเตียน ไม่มีกฎข้อห้าม คืออยากจะทำ เชิญเลย แต่คิดดูให้ดีๆ ว่าที่ทำไป มันมีประโยชน์หรือเปล่า? ถ้ามันมีประโยชน์ ก็ทำ ถ้าไม่มีประโยชน์ ก็อย่าทำเลย ถ้าทำแล้วทำไม? ตกนรกหรือ? ไม่ตกหรอก ถ้าทำแล้ว ไม่มีความสุข ไม่ได้รับความรอด หรือเหมือนรอดด้วยไฟ ทรมาทรกรรม

ยกตัวอย่าง สำคัญมาก วันนี้มากเตือนให้ ทุกๆ ปี ก็พูดเตือนตรงนี้แหละ แล้วก็เตือนอยู่เรื่อยๆ ทุกคนก็ยังอยู่ในกิเลสตัณหาตรงนี้มากที่สุด  แล้วทำให้เกิดเรื่องเดือดร้อนมากขึ้นทุกวันๆ ในยุคปัจจุบันนี้ เยอะขึ้นทุกวันๆ พูดเพื่อเตือนทุกคน แล้วเตือนตัวเองด้วย เตือนคนรักด้วย บางครั้ง เราเตือนมากไป ก็หาว่ายุ่งนะ แต่มันต้องเตือน ก็คือเรื่องของสุภาษิต 23:2 ใครจำได้บ้าง?

สุภาษิต 23:2 “ถ้าเจ้าตะกละเห็นแก่กิน ก็จงเอามีดจ่อคอหอยตนเองไว้”

 

ถ้าเจ้าตะกละ ก็คืออยากกิน ใช่ไหม? จำได้ใช่ไหม? เตือนแล้วใช่ไหมว่าง่ายๆ ที่จำได้ง่ายๆ ไม่ใช่มาเรียนเรื่องสุขลักษณะ หรือว่าสุขภาพในปัจจุบัน อะไรเป็นอะไร? ยากเย็นเข็ญใจ ง่ายๆ จำไว้เลย เตือนไว้บอกว่าเป็นผลสรุปเรียบร้อยแล้วว่าแป้งและน้ำตาล มันอันตรายต่อชีวิตเรามาก มันคือยาเสพติด ยิ่งกินยิ่งติด แล้วมันบ่อนทำลายร่างกายเรา ทำให้แก่ และตายก่อนวัยอันควร มันทำให้เราต้องทรมานกับสุขภาพร่างกาย โรคหลายโรค ทุกโรคเลยล่ะ มันทำให้เราอ่อนแอลง และโรคเหล่านั้น ก็รุมเราได้ เชื้อโรคอะไรต่างๆ ความเสียหายของร่างกาย อย่างนี้เป็นต้น

ก็ต้องเตือนทุกปี พอเดือนมกราคมก็ทำได้อยู่ พอเดือนธันวาคมฉ่ำเลย กินหมด อะไรที่มันหวาน สำหรับร่างกายแล้ว อย่างที่บอก มันไม่มีคำว่าแป้ง มันมีแต่น้ำตาลกับน้ำตาล  กินน้ำตาลมันก็เป็นน้ำตาล กินแป้งไป ร่างกายมันบอกไม่รู้หรอกว่าเป็นแป้ง มันก็คือน้ำตาล จะกินอะไรเข้าไป มันคือน้ำตาลหมด และสิ่งเหล่านี้เป็นอันตรายต่อชีวิตเรามาก เตือนแล้วหลายครั้ง

เชตใหม่ ปีหน้าเริ่มต้น อยากลดความอ้วน ก็ลดน้ำตาล แป้ง แล้วก็คอยสังเกตอันหนึ่งที่เคยบอกไว้ มี 3 อันทีชัดๆ คือแป้ง น้ำตาล และน้ำมันที่ผ่านกรรมวิธี นี่เขาก็พิสูจน์มาแล้วว่าสิ่งเหล่านี้เป็นพิษ มันเป็นพิษ สนใจหน่อยเถอะ กินน้ำมันมะพร้าวดีๆ ไม่อยากกิน มีกลิ่นบ้างล่ะ กลิ่นไม่หอม ไม่หวาน ไม่มัน ไม่อร่อย กลับไปกินน้ำมันพืชเหมือนเดิม น้ำมันถั่วเหลืองเหมือนเดิม แล้วมันก็เป็นพิษต่อร่างกาย

นี่แหละคือที่ตะกี้นี้บอก “ถ้าเจ้าตะกละ” ตะกละ หมายถึงมันอยาก เราต้องสู้กับมันด้วยสติปัญญา ถ้อยคำพระเจ้า และคำอธิษฐานด้วย  และความรู้อย่างนี้ เรามาเล่าสู่กันฟัง เป็นแบบพี่น้องง่ายๆ  ไม่ต้องเรียนสูง ก็รู้แล้วว่าน้ำมันผ่านกรรมวิธี ตามซุปเปอร์มาเก็ตที่วางอยู่ อะไรที่มันใส อยู่ได้เป็นปีๆ หลายๆ ปี ก็ไม่เสีย พวกนั้น แล้วจะไปหาข้อมูลเหล่านี้ เดี๋ยวนี้หาง่ายจะตายในอินเตอร์เนต เยอะแยะไปหมด

สนใจสิ่งเหล่านี้ เพื่อเราจะได้ประโยชน์ ได้การเสริมสร้างขึ้นในชีวิตของเรา และคนที่เราดูแลอยู่ ในครอบครัวเรา อาจจะมีสามี ภรรยา ลูก พ่อแม่ หลาน คนที่เราดูแลอยู่ อย่างที่โบสถ์ ตั้งแต่แนะนำไปเมื่อ 3-4 ปีก่อน เดี๋ยวนี้สะอาดหมดจด ทุกคนรับประทานอย่างมีความสุข อาจจะยังมีแป้งบ้าง แต่อย่างที่บอกว่าให้เอาไปลดส่วนตัว เราไม่ได้บังคับ แต่ให้รู้ ค่อยๆ ลดลง กินให้มันน้อยๆ หน่อย ไม่ใช่กินไม่ได้ แต่กินให้มันน้อยๆ หน่อย แต่น้ำมันไม่มีแล้ว น้ำมันที่นี่ น้ำมันมะพร้าวตลอด แถมบริการให้สมาชิกในราคาถูกอีกต่างหาก พยายามยัดเยียดให้ไปกินให้ได้  หลายคนก็ติดเป็นนิสัย แล้วก็ได้ผลไปแล้ว ก็ดีใจด้วย แต่หลายคน รวมทั้งวัยรุ่นต่างๆ เตือนไว้ พยายามเตือนไว้ วัยรุ่นวันนี้ วันหน้า ก็คือเป็นผู้ใหญ่ จะเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งแรง หรือเจ็บป่วย  อ่อนแอ ก็อยู่ตรงนี้  การกินสำคัญ

จากประสบการณ์และเห็นชัดๆ เลย ดูผู้คนหลายๆ คน ผมให้การกินเป็นเบอร์หนึ่ง ออกกำลังกายเป็นเบอร์ 2 เบอร์ 3 เบอร์ 4 ไม่ออกกำลังกายยังได้เลย  กินให้ถูกต้อง กินให้ดีๆ เพราะกินให้ถูกต้อง กินให้ดีๆ สุขภาพแข็งแรง มันอยากจะออกกำลังกายเอง ทำงานโน้นทำงานนี้ อยากจะออกกำลังกายเอง มันเป็นไปเอง แต่บังคับให้ออกกำลังกาย ไปออกกำลังกาย แต่กินไม่ดี วันนี้ลดไป 1 ขีด กินไป 1 กิโลฯ มันจะไปรอดได้อย่างไร? ในที่สุด ป่วย ต่อให้อยากออกกำลังกาย แต่ป่วย มันก็ไม่ไหวแล้ว ออกกำลังกายไม่ได้  เห็นไหม? เสียผลประโยชน์ เสียสุขภาพ ได้รับความรอดไหม? คนละเรื่องกัน รอด ไปสวรรค์ แต่ไปแบบเหมือนถูกรนด้วยไฟ เหมือนผ่านไฟไป  ร้อนรนเลย อย่างนี้  เลยอยากจะเตือน และเตือนอีก เตือนทุกๆ ปี

3 สิ่งนี้ ง่ายๆ เอาง่ายๆ ก่อนเลย 3 สิ่งนี้ที่ควรลดให้มันน้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ แล้วก็คอยสังเกต คอยหาความรู้เรื่องเกี่ยวกับ 3 สิ่งนี้ คือ …

(1) แป้ง

(2) น้ำตาล

(3) ไขมันต่างๆ

แป้ง น้ำตาล และน้ำมันที่ใช้ น้ำมันผัดข้าว อย่างคุณไปสั่งอาหารตามสั่ง ตามร้าน ตอนเที่ยงหรือตอนเย็น

“ผัดกะเพราะไก่จานหนึ่ง”

คิดในใจเลย 3 สิ่งนี้ มีอยู่ในนั้นหรือเปล่า? มีเยอะน้อยเท่าไร? คิด ถ้าคิดได้ปุ๊บ ไม่รอดแน่ หิว แต่น้ำมันเห็นเลย น้ำมันถั่วเหลือง มันคงจะดูดลงไปในข้าว ข้าวก็เป็นแป้งอีกต่างหาก มีไก่อยู่นิดเดียว คิดสะระตะ จำได้วันนั้น พาสเตอร์เตือนแล้ว เพราะฉะนั้น อดทน แทนที่จะสั่งไก่ผัดกะเพรา กลายเป็นไข่ต้ม 2 ฟอง รองท้องได้ไหม? ไข่ต้ม 2 ฟอง หมดเลย หายไปเลย ข้าวหายไป น้ำมันไม่ดีหายไปแล้ว สมมติตอนนั้น เราไม่มีทางเลือก ไปเจอร้านนี้ แล้วก็หิวแล้ว และไม่มีอย่างอื่นให้เลือก ไข่ต้มก็ยังได้ เห็นไหม? มันต้องใส่ใจไง ไม่ใช่ผมทำได้ทุกอย่างนะ ผมก็พูดเหมือนเปาโล …

“ไม่ใช่ข้าพเจ้าได้ทุกอย่าง แต่ข้าพเจ้ารู้ว่าต้องทำอะไร?”

ทุกวันนี้ก็พยายามอยู่ และจนตาย ก็คงไม่ครบถ้วนบริบูรณ์หรอก ไม่เหมือนวิญญาณที่สมบูรณ์แบบแล้ว เนื้อหนังมันไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็พยายามทำ ให้มันได้ทรมานน้อย มันจะได้ทุกข์น้อยๆ หน่อย เอเมน

จำได้ไหม? นี่ยกตัวอย่างให้ฟัง ท่านก็ไปดัดแปลงเองว่าไปเจออะไร? ที่ไหนอย่างไร? ท่านระวัง 3 สิ่งนี้ให้ดีๆ ไปในร้านอาหาร หรือว่าไปในร้านสะดวกซื้อ จะไปซื้อน้ำกินขวดหนึ่ง มองไปเลย แป้งและน้ำตาล ไม่เอา มองไป แป้ง น้ำตาลๆ ไม่เอา มันหิวน้ำ  ไม่เอาๆ อันนี้เย็นๆ หยิบได้ เป็นอะไร? น้ำเปล่า ซึ่งคนหยิบน้อยที่สุดเลย หารู้ไม่ว่าน้ำเปล่า เป็นพิษน้อย บางคนบอกไปซื้อทำไมน้ำเปล่า ที่บ้านก็มีกิน แต่ไหนๆ จะมาซื้อทีหนึ่ง ก็ซื้อที่มันหวานๆ หน่อยสิ เอาพิษเข้าตัว ลืมไปว่า 5 บาท 10 บาท ที่เราไปซื้อน้ำขวดหนึ่ง  มันเพิ่มความสุข หรือเพิ่มความทุกข์ให้กับเรา เราจะเสีย 10 บาทอยู่แล้ว ไม่ใช่เสีย 10 บาทแล้ว ต้องซื้อน้ำหวานๆ สิ ที่บ้านไม่มี อย่างนี้

เพราะฉะนั้น ลองเปลี่ยน  นี่คือหนึ่งในจำนวนการเปลี่ยนความคิด จะรู้สึกหิวข้าว จะทานอะไร จะจับอะไรใส่ปาก นึกถึง 3 สิ่งนี้ให้ดีๆ แป้ง น้ำตาล น้ำมัน มีไหม? กรอบๆ ฉีกออกมากรอบๆ นั้น มันทำมาจากอะไร? คิด เราจะกินอะไรเข้าไป คิด อย่า ทำตามที่พระคัมภีร์บอกตะกละ แล้วจ่อคอหอยไว้เลย ก็เพราะอะไร? เพราะมันคือความตายกำลังเข้ามา เราไม่ได้กลัวตายหรอก แต่เรากลัวความตาย  พระเจ้าไม่ได้ให้เรากลัวความตาย ความตายเราไม่กลัวเลย เราไปสวรรค์แน่ แต่เราไม่อยากให้ชีวิตมันต้องเป็นภาระคนอื่น แล้วตัวเราเองก็ทุกข์ทรมานด้วย ไม่จำเป็น

ความจริงถ้อยคำพระเจ้าเหล่านี้ เป็นประโยชน์ในชีวิตของเรา  เพื่อเราจะได้รักษาชีวิตเป็นที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า เหมือนกับอันอื่นๆ ที่เราอยากจะทำให้มันดีๆ อันนี้ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากในชีวิตเรา ซึ่งเราปล่อยปละละเลย เราไม่นึกว่าสิ่งเหล่านี้ พระเจ้าจะสนใจ สนใจหมด แต่ในพระคัมภีร์บอกหมดเลย อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ อะไรเป็นประโยชน์ก็จงทำไปเถิด อะไรเสริมสร้าง ก็จงทำ อะไรไม่เป็นประโยชน์ ไม่เสริมสร้าง ก็จงอย่าทำ ความจริงจะทำให้ท่านเป็นไท นี่คือความจริงที่เขาพิสูจน์มาแล้ว ที่เขาวิจัยมาแล้ว ทั่วโลกยอมรับว่าสิ่งเหล่านี้ คือถูกต้อง สุขภาพดี ไม่ใช่ ท่านทดลองๆ เอาทดลองสักปีหนึ่ง จากอีก 2 วันข้างหน้า  ขึ้นปีหน้าปุ๊บ  ทั้งปีเลย ลองงดน้ำตาลหมดเลย ดูสิว่ามันเป็นอย่างไร?  กินน้ำมันมะพร้าวดูสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิสูจน์ได้ใน 2 เดือนยังได้  ดูว่ามันจริงไหมว่าสุขภาพมันดีขึ้นหรือไม่? เอเมน

ปีหนึ่ง มาคุยกันครั้งหนึ่ง อย่าหาว่ามายุ่งเรื่องส่วนตัว ฉันจะกิน แต่อยากจะเห็นท่านมีสุขภาพที่ดีที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้ สำหรับเราที่เป็นมนุษย์ธรรมดา และพระเจ้าประทานสติปัญญาให้กับเรา ก็ค่อยๆ เรียนรู้ไป นิดหนึ่ง หน่อยหนึ่ง อดทน ลด ละ กิเลสของเราไปบ้าง ความอยากอะไรต่างๆ ไม่ใช่ชีวิตทรมาน แต่เป็นชีวิตที่มีสติ ไม่ใช่ไม่ทานเลยขนมหวาน ทานบ้าง แต่อย่าเยอะ สติของเรา กินเพื่ออยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน กินเพื่อให้มันมีชีวิตอยู่ วันหนึ่งก็ทิ้งร่างกายนี้ แล้วแต่พระเจ้าจะใช้มานานเท่าไร? กินเพื่ออยู่ กินเดะเลย  อันนี้ก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองตะกละไป เอเมน

 

*****************************

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 23 ธันวาคม 2018 เรื่อง “เหตุจากวันคริสต์มาส เราจึงได้บังเกิดใหม่” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  23  ธันวาคม  2018

 เรื่อง “เหตุจากวันคริสต์มาส เราจึงได้บังเกิดใหม่”

โดย นคร  เวชสุภาพร

 

Merry Christmas ครับ … “ขอให้ท่านได้พบสันติสุข และความสงบทางใจ  จากการเสียสละของพระเยซูคริสต์  ที่ได้ทรงไถ่บาปให้ท่าน”

วันนี้เป็นวันที่เราจะมาระลึกถึงวันประสูติของพระเยซู ทรงเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ ชื่อเยซูคริสต์ ถามว่าทำไมพระเยซู ซึ่งมีสภาพเป็นพระเจ้า ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์? เหตุผล ก็คือเพื่อมาไถ่มนุษย์ ก็ต้องเกิดเป็นมนุษย์ ให้รอดพ้นจากโทษของความบาป ซึ่งคือความตายในวิญญาณ และได้รับการบังเกิดใหม่

พระคัมภีร์บอกว่ามนุษย์ทุกคนเป็นคนบาป และต้องได้รับโทษของความบาป ถูกตัดขาดจากพระเจ้า ตายในวิญญาณ ไม่รู้จักกับพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า ไม่สามารถอยู่ร่วมกับพระเจ้าได้ ไม่สามารถเข้าไปในอาณาจักรสวรรค์ของพระเจ้าได้ นี่คือโทษหรือคำสาปแช่งของบาป ซึ่งมนุษย์ทุกคนตกอยู่ในบาป พระคัมภีร์ได้บันทึกไว้อย่างนั้น และมีเพียงหนทางเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้มนุษย์รอดพ้นจากโทษนี้ได้ ก็คือมนุษย์ต้องบังเกิดใหม่

บังเกิดใหม่ เป็นคำภาษาโบราณ เขาเขียนพระคัมภีร์มาตั้งหลาย 100 ปีแล้ว ใช้คำว่า “บังเกิด” หนทางเดียวที่จะทำให้มนุษย์รอด ก็คือต้องเกิดใหม่ เหมือนกับใครที่ต้องทำอะไรยากๆ บางคนอยากจะเป็นนักร้อง ร้องก็เพี้ยนๆ หรืออาจจะร้องดีบ้างนิดหน่อย แต่อยากจะเป็นนักร้องดังๆ ที่เขาร้องเพลงเก่งๆ เหมือนโอเปร่า ซึ่งทำอย่างไรก็ไม่ได้ คนรอบข้างก็รู้ เขาเลยบอกว่า …

“อย่างนี้ เธอต้องไปเกิดใหม่ซะ”

บางคนชัดเจนเลยนะ อยากเป็นนักกีฬา รูปร่างไม่ไห้

“ฉันอยากเป็นๆ”

คนรำคาญ เลยพูดไป “โน่น อย่างเธอ ถ้าเป็นได้ ต้องไปเกิดใหม่ซะ”

ยิ่งนิสัย ยิ่งชัดเจน บางคนขี้เกียจจนเป็นนิสัย หรือขี้เกียจจนเป็นสันดาน ผู้คนรอบข้างจึงบอกว่า …

“ถ้าจะไปเปลี่ยนนิสัยเขานะ ให้เขาไปเกิดใหม่เถอะ”

มันเป็นไปไม่ได้ เป็นสำนวนที่ทำให้เรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์ที่จะทำได้แล้ว เราเรียกว่าไปเกิดใหม่ซะ มนุษย์อยากไปสวรรค์ แต่ไปไม่ได้ พระเยซูบอกว่าไปเกิดใหม่ซะ พระเยซูไม่ได้พูดประชด พระองค์พูดจริงๆ ว่าเพื่อมนุษย์จะได้บังเกิดใหม่ ไปสวรรค์ได้นั่นเอง

เช่นเดียวกัน มนุษย์ที่เป็นคนบาป ถูกตัดขาดออกจากพระเจ้า ในวิญญาณตายอยู่ คือเกิดมาไม่รู้จักพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า อยู่ในความมืด แต่อยากจะเป็นผู้บริสุทธิ์ สะอาด และอยากจะไปอยู่ในสวรรค์หลังความตาย เป็นไปได้ไหม? เป็นไปไม่ได้ ก็ต้องไปเกิดใหม่ซะ แล้วในพระคัมภีร์บอกไปเกิดใหม่ได้จริงๆ ความสำคัญของคริสตมาส คือตรงนี้ มนุษย์สามารถเกิดใหม่ได้แล้ว พระเยซูมาแล้ว

และเพราะตัวการที่ทำให้มนุษย์ต้องกลายเป็นคนบาป ก็คือมนุษย์ด้วยกันเอง คืออาดัมและเอวาต้นพันธุ์ของมนุษย์ทั้งปวง บรรพบุรุษของเรา  ซึ่งตกลงไปในความบาป และนำพาเอาลูกหลานเหลนโหลนของมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ลงไปในคำสาปแช่งของความบาปนี้ด้วยเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้น ผู้ที่จะมาไถ่มนุษย์ให้รอดพ้นจากความบาปนี้ได้ ก็คือมนุษย์ด้วยกัน พระเยซูทรงเป็นพระเจ้า จึงจำเป็นต้องมาเกิดในร่าง ในชีวิตที่เป็นมนุษย์เหมือนๆ กับเราทั้งหลาย พระคัมภีร์บอกว่าพระองค์ทรงมาเกิด เพื่อร่วมชาติพันธุ์กับเรา ร่วมเป็นมนุษย์กับเรา เพื่อจะได้เป็นตัวแทนของเรา  ไถ่บาปให้กับมวลมนุษยชาติได้นั่นเอง

นี่คือคำตอบที่ว่าทำไมพระเยซูต้องมาเกิดเป็นมนุษย์? ก็เพื่อไถ่มนุษย์ เผ่าพันธุ์เดียวกันนั่นเอง

“วันคริสตมาส คือวันที่สวรรค์ลงมาตั้งอยู่ พระเจ้าผู้สถิตในสวรรค์ สามารถลงมาสถิตอยู่ในร่างกายของมนุษย์ได้ โดยลงมา เพื่อชำระมนุษย์ให้สะอาด บริสุทธิ์ เหมือนพระองค์ เพื่อพระองค์จะได้เข้ามาอยู่ในร่างกายของมนุษย์ได้”

เขาอธิษฐานกันมาอย่างนี้ตั้งแต่สมัยโบราณ อธิษฐานขออะไร?  “พระเจ้าผู้สถิตในสวรรค์สถาน ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่ยกย่องสักการะบูชา ขออาณาจักรของพระองค์มาตั้งอยู่ สวรรค์เป็นอย่างไร? ขอให้เป็นอย่างนั้น บนโลกใบนี้”

ขอมาเป็นพันๆ ปีเลย จนกระทั่ง พระเยซูมาบังเกิดในวันคริสตมาส เมื่อ 2,000 ปี นั่นแหละ พระเยซูบอกสวรรค์มาแล้ว ที่ขอกันมาตลอด รอกันมาตลอด ตั้งหลายพันปี บัดนี้สวรรค์มาที่นี่แล้ว สวรรค์อยู่ในใจของเธอ  ใจคือในวิญญาณของเธอ เพราจะให้เธอบังเกิดใหม่ พระเจ้าจะลงไปสถิตอยู่กับเธอ เธอจะเป็นสวรรค์ที่เดินอยู่บนโลกใบนี้ เอเมน

พอท่านไปไหนวันคริสตมาส ท่านจะได้เห็นภาพว่าอะไรเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ บ้านในโลกวิญญาณ พระคัมภีร์จะพูดถึงโลกวิญญาณอย่างเดียวเลย อ่านพระคัมภีร์ เรียนรู้พระคัมภีร์ ต้องมองทะลุไปถึงว่าอะไรเกิดขึ้นในโลกวิญญาณ

ถามว่าโลกวิญญาณ คืออะไร? คือโลก โลกหนึ่งที่มีอยู่จริงๆ เหมือนกับที่เราเห็นอย่างนี้ เพียงแต่ความสามารถของตาของเรา ถูกทำให้เสียหายไป เนื่องจากคำสาปแช่งของความบาป ทำให้มองไม่เห็นเท่านั้นเอง เหมือนมันมีหมอกบังอยู่ แค่นั้นเอง

ถามว่าภูเขามีอยู่จริงไหม? มีอยู่ มองไปไม่เห็นภูเขา ทำไมไม่เห็น เพราะว่าหมอกหนา มันบัง ช่วงนี้ยิ่งเห็นชัดเลย หมอกมันบังอยู่ แต่ภูเขามีไหม? มี บ้านมีไหม? มี แต่ทำไมมองไม่เห็นบ้าน เพราะว่ามันมืด ดวงอาทิตย์ลับโลกไปแล้ว ดวงจันทร์ยังไม่ขึ้น ผมเลยมองไม่เห็นว่ามีบ้าน แต่จริงๆ มันมีบ้านอยู่ไหม? มีอยู่

ในทำนองเดียวกัน พระคัมภีร์บอกโลกวิญญาณมีจริงๆ เพียงแต่เรามองไม่เห็น เพราะตาเราไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะมองทะลุเข้าไปในโลกวิญญาณได้ แต่มีอยู่จริงๆ เพียงแต่เหมือนกับลายแทงหรือว่าแผนที่ให้บอกว่าอะไรบ้างที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ

เรามาเรียนรู้ต่อที่บอกว่าวันคริสตมาส คือวันที่สวรรค์ลงมาตั้งอยู่ ในโลกวิญญาณนี้ ลักษณะเป็นอย่างไร? ภาพมันเป็นอย่างไร? ที่ตาเรามองไม่เห็น มันมีอยู่จริงๆ ไม่ว่าท่านจะปฏิเสธเท่าไร? ก็ตาม ถ้ามีอยู่จริง มันก็เป็นจริง ถ้าบ้านมันมีอยู่จริง มันก็เป็นจริง แม้ว่าตาเรามองไม่เห็น เราบอกว่าไม่มีๆ แต่มันก็มี เพราะมันมีอยู่จริงๆ เพียงแต่เรามองไม่เห็น พระคัมภีร์จึงบอกว่านี่คือโลกฝ่ายวิญญาณ ที่บังเกิดขึ้น และเกี่ยวพันกับวันคริสตมาสอย่างนี้แหละ ผมนำมาแค่นิดเดียวเอง เลือกเอาเฉพาะ 22 ข้อที่ต่อเนื่องกัน เรื่องเดียวเลย อ่าน แล้วท่านจะเห็นภาพเลย โลกวิญญาณมันเกิดอะไรขึ้นในวันคริสตมาส หนังสือเอเฟซัส บทที่ 2 ทั้งบทนี้ เริ่มข้อ 1 – 3 ก่อน

เอเฟซัส 2:1-3 “1 ส่วนท่านทั้งหลาย ได้ตายแล้วในวิญญาณ จากการล่วงละเมิด และในบาป ถูกตัดขาดจากความสัมพันธ์กับพระเจ้า จากความบริสุทธิ์ของพระเจ้า 2 ซึ่งท่านเคยดำเนินชีวิตตามวิถีของบาปของโลกนี้ และตามการครอบงำของเจ้าแห่งย่านฟ้าอากาศ (มาร) ซึ่งเป็นวิญญาณ ที่บัดนี้ ทำการอยู่ในบรรดาผู้ที่ไม่เชื่อ (ไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาปของพระเยซู) 3 ครั้งหนึ่งเราเคยมีชีวิตเหมือนกับผู้คนเหล่านั้นที่ไม่เชื่อ (ไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาปของพระเยซู) และทำตามตัณหาของวิสัยบาปของเรา สนองความอยากกับความคิดของมัน ตามธรรมชาติบาปของวิญญาณที่ตายของเรา (ซึ่งไม่บริสุทธิ์ ไม่มีพระลักษณะของพระเจ้า) เราจึงควรแก่การถูกลงโทษสาปแช่ง เหมือนคนอื่นๆ ที่ไม่เชื่อ และไม่ได้ใช้สิทธิ์ในการไถ่บาป ที่พระเยซูได้กระทำให้”

 

นี่คือสภาพของโลกวิญญาณ  ก่อนที่มนุษย์จะสามารถได้รับการบังเกิดใหม่ คือก่อนที่มีวันคริสตมาสแรกของโลกใบนี้ เมื่อ 2,000 ปีก่อน ก่อนที่พระเยซูจะถูกจับที่ไม้กางเขน คือก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิดเป็นมนุษย์นั่นเอง  พระเยซูคริสต์เกิดเป็นมนุษย์ พออายุประมาณ 33 ปี พระองค์ทรงถูกตรึงที่ไม้กางเขน และไถ่บาปให้กับมนุษย์ และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม ก่อนหน้าที่พระเยซูคริสต์จะมาเกิด สภาพเป็นอย่างนี้ สภาพก่อนมนุษย์ได้รับการบังเกิดใหม่ วิญญาณของมนุษย์ทั้งหลาย เป็นวิญญาณที่ตายอยู่

ตายในที่นี้ ก็คือตายต่อพระเจ้า และมีชีวิตอยู่ในบาป เพื่อมาร คือเป็นทาสมาร คอยรับใช้มาร ก็คือไม่รู้จักพระเจ้า เป็นศัตรูกับพระเจ้า เข้ากันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว พระเจ้าเป็นขาว เราก็เป็นดำ พระเจ้าเป็นความสว่าง เราก็เป็นความมืด ไม่มีอะไรที่เหมือนพระเจ้าเลย แม้แต่นิดเดียว เข้าใกล้พระเจ้าไม่ได้เลย อยู่ในโลกของความมืด ที่มีมารคอยควบคุม เป็นทาสมารตลอด นั่นคือวิญญาณของมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาบังเกิดเป็นมนุษย์ ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมาไถ่บาปให้กับมนุษย์ที่ไม้กางเขน เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว สภาพเป็นเช่นนี้

ที่เราอ่าน บอกว่า  “ซึ่งวิญญาณ บัดนี้ทำการงานอยู่ในบรรดาคนที่ไม่เชื่อ” ก็คือมาร ในนี้บอก “ครั้งหนึ่ง เราเคยมีชีวิตเหมือนผู้คนเหล่านั้น ที่ไม่เชื่อ” นี่กำลังพูดถึงคนที่เชื่อว่าสมัยก่อนที่เรายังไม่เชื่อพระเจ้า เรายังไม่ได้ถูกไถ่ เรายังไม่ได้รับสิทธิของเรา  เรากระทำทุกสิ่งทุกอย่าง ทำตามตัณหา คือความอยากของวิสัยบาป

“วิสัยบาป” คือธรรมชาติบาป เนเจอร์ของบาป หรือพูดตามภาษาไทยดั้งเดิม ซึ่งไม่หยาบ แต่คนเอามาทำเป็นหยาบ ก็คือคำว่า “สันดาน” ตามสันดานของเรา เป็นอย่างนั้น เหมือนที่ตะกี้เราพูดกันใช่ไหม? สันดาน แก้ไม่ได้หรอก มีทางเดียว ต้องเกิดใหม่ มันเรื่องจริงๆ วิญญาณเราเป็นสันดานบาป วิสัยบาป เนเจอร์หรือธรรมชาติบาป เพราะฉะนั้น เราไม่สามารถทำอย่างอื่นได้เลย เพราะข้างใน เหมือนที่พระเยซูบอกต้นไม้ดี ก็ให้ผลดี ต้นไม้เลว ก็ให้ผลเลว นี่เราเป็นต้นไม้ไม่ดี รากมันมาจากวิญญาณของเราไม่ดี  สกปรกอยู่ เป็นบาปอยู่ อย่างไร เดี๋ยวก็บาป ยังไง เดี๋ยวก็ทำไม่ดี ไม่มีผลดีเลย ข้อพระคัมภีร์บอกไว้ว่า … “แต่เพราะความรัก ความเมตตาของพระเจ้า ทำให้เราได้รับการบังเกิดใหม่ เป็นชีวิตที่ตายต่อมาร ตายต่อบาป และมีชีวิต อยู่ในพระคริสต์กับพระเจ้า รับใช้พระเจ้า

เห็นไหมว่าตรงข้ามกันเลย  ตะกี้นี้เราตายต่อพระเจ้า และมีชีวิตอยู่ในบาป เพื่อมาร ตอนนี้กลับกัน พอเรามารู้จักพระเจ้า ได้บังเกิดใหม่ เป็นชีวิตที่ตายต่อบาป ตายต่อมาร แต่มีชีวิตอยู่ในพระเจ้า เอเฟซัส 2:4-7 ได้บันทึกไว้อย่างนี้

เอเฟซัส 2:4-7 “4 แต่เนื่องด้วยความรักใหญ่หลวงที่ทรงมีต่อเรา พระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระเมตตาอันอุดม 5 จึงได้ทรงกระทำให้วิญญาณของเรา กลับมีชีวิตอยู่กับพระคริสต์ แม้ในขณะที่ วิญญาณเราได้ตายแล้วในบาป … คือท่านทั้งหลายได้รับความรอด (จากการลงโทษจากคำสาปแช่ง) โดยพระคุณ” 6 “และพระองค์ได้ทรงให้วิญญาณของเรา เป็นขึ้นมากับพระคริสต์ … และในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าได้ทรงให้เรานั่งในสวรรค์สถานกับพระคริสต์ 7 เพื่อในยุคต่อๆ ไปพระองค์จะได้ทรงสำแดงความอุดมแห่งพระคุณอันหาใดเปรียบ ซึ่งได้ทรงแสดงด้วยพระกรุณาที่มีต่อเราในพระเยซูคริสต์”

 

นี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ ความรักของพระเจ้า คือความเมตตาของพระเจ้าที่เห็นลูกๆ ของพระองค์ที่เสียศูนย์ เสียชีวิตดีงามที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นมา ตกลงไปในความบาป ตกลงไปในความตาย อยู่เป็นทาสของมาร ทำอะไรก็ไม่ได้ มีแต่ความชั่วร้ายตลอด เพราะข้างใน หัวใจเขา คือวิญญาณของเขาเป็นความมืด เป็นความบาป เป็นทาสของมาร ทำอะไรไม่ได้เลย พระเจ้าเมตตา รัก วางแผนมาตั้งนาน เพื่อจะช่วยนั่นเอง  ช่วยด้วยวิธีที่เราอ่าน เนื่องด้วยความรักอันใหญ่หลวงของพระเจ้า ที่มีต่อเรา เปี่ยมด้วยพระคุณอันอุดม ได้ทรงกระทำให้วิญญาณของเรากลับมีชีวิตอยู่กับพระคริสต์ คือทำให้วิญญาณเรา เกิดใหม่นั่นเอง มีทางเดียวเท่านั้น ต้องเปลี่ยนหัวใจใหม่ พระเจ้าเปลี่ยนให้เราจริงๆ โดยผ่านทางพระเยซู ผ่านทางวันคริสตมาสแรกของโลก จึงได้ทรงกระทำให้วิญญาณของเรา กลับมีชีวิตกับพระคริสต์ หลุดพ้นจากคำสาปแช่ง ให้เกิดใหม่ เป็นขึ้นมากับพระคริสต์ และในพระคริสต์ พระเจ้าให้เรานั่งในสวรรค์สถานกับพระคริสต์ ก็คือให้เรามีตำแหน่ง ความบริสุทธิ์ สะอาด เป็นลูกของพระองค์ มีสิทธิ์เท่าๆ กันกับพี่ชายของเรา ก็คือพระเยซู ที่เป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ เป็นเจ้าของวันคริสตมาส  ยิ่งรู้ความจริงมากเท่าไร? ยิ่งลึกซึ้งและซาบซึ้งในความรัก ความเมตตา และเข้าใจถึงความหมายของวันคริสตมาสอย่างถ่องแท้ ลึกเข้าไปข้างใน มันซึ้งมากเลย มนุษย์สามารถบังเกิดใหม่ได้  ก็โดยความเชื่อ พระคัมภีร์บอกเชื่อด้วยใจ และพูดด้วยปาก เชื่อว่าพระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อมาเป็นตัวแทนมนุษย์ ยอมตายที่ไม้กางเขน เพื่อรับโทษของบาป ให้กับมวลมนุษย์ และทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ซึ่งคือข่าวประเสริฐนั่นเอง

“ข่าวประเสริฐ” คือข่าวดี มาสำหรับมนุษย์ว่าบัดนี้ มนุษย์ทุกคนสามารถหลุดพ้นจากความบาป ความตายในวิญญาณได้แล้ว ก็คือโดยการเชื่อในพระเยซู เพื่อว่าจะได้บังเกิดใหม่ แต่ก่อนพูดเล่นๆ กัน แต่เดี๋ยวนี้ เกิดได้จริงๆ เขาถึงเรียกว่าข่าวดี

เมื่อใดที่ความเชื่อนี้ หยั่งรากลึกลงไปในวิญญาณของใครก็ตาม คนนั้นก็จะได้รับการบังเกิดใหม่ในวิญญาณของเขา วิญญาณจะได้รับการเปลี่ยนแปลง เป็นเหมือนที่พระเจ้าบอก ได้รับชีวิตใหม่ หัวใจใหม่ วิญญาณใหม่ สถานที่อยู่ใหม่ อาณาจักรใหม่ ซึ่งเรียกว่าอาณาจักรสวรรค์นั่นเอง ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นในโลกวิญญาณ  ท่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม  เพราะตามองไม่เห็น พระคัมภีร์กำลังบอกถึงสิ่งที่มีอยู่จริงในโลกวิญญาณ เอเมน

เพราะฉะนั้น ใครที่เชื่อและรู้ว่าสิ่งนี้เป็นจริง ก็ได้ประโยชน์จากสิ่งนี้ ใครที่ไม่เชื่อ ซึ่งมันมีเป็นจริงอยู่แล้ว ก็เสียประโยชน์ไป และเสียหายอย่างสูงสุดด้วยในชีวิตนี้ รวมถึงชีวิตหน้า ตลอดไปด้วย นี่คือข่าวดี พระเจ้าจะให้หัวใจใหม่ให้กับเรา จะให้วิญญาณใหม่กับเรา  ซึ่งเรียกว่าบังเกิดใหม่ แต่เป็นการยากมากสำหรับมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ที่จะได้รับความรอดจากบาป ที่เกิดมาเป็นผู้ชอบธรรม โดยการบังเกิดใหม่ บริสุทธิ์ สะอาด เหมือนพระเจ้าได้ โดยไม่ต้องทำอะไรเลย ยิ่งบอกไม่ต้องทำอะไร ยิ่งยากใหญ่ เพราะว่าไม่ต้องทำอะไรไง เพราะมนุษย์ตกอยู่ในความบาป จึงมีความคิดแบบความบาป ซึ่งพระคัมภีร์เรียกว่าเย่อหยิ่ง

“เฮ้อ! เป็นไปได้อย่างไร? ได้มาฟรีๆ อย่างนี้เหรอ”

ยิ่งได้เยอะ ยิ่งมีความรู้สึก “ฉันไม่สมควรจะได้ ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอน ถามจริงๆ มีอะไรแอบแฝง วางแผนไว้ในใจหรือเปล่า?  มาให้ฉันตั้งเยอะขนาดนี้”

เราไม่เคยคิดว่า “เป็นไปได้  แล้วมีคนทำให้เราได้อย่างนี้จริงๆ ยิ่งไม่เชื่อใหญ่ เป็นไปไม่ได้หรอก มีแต่เขาโกงกันทั้งนั้นแหละ เขาหลอกลวงทั้งโลก อยู่ดีๆ จะมีคนมาตายเพื่อฉันที่ไม้กางเขน เพื่อให้ฉันได้ชีวิตใหม่ ไม่ต้องทำอะไร? ก็สามารถไปสวรรค์ได้ อย่างนี้เหรอ ไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้หรอก นี่เขาทำดีแทบตาย เขายังไม่ได้ไปสวรรค์เลย”

มนุษย์คิดอย่างนี้เสมอ เขาเรียกกันว่าเข้าสวรรค์ ทางมันแคบ แต่ไม่เข้าสวรรค์ ไปนรก ทางมันกว้าง เพราะเราคิดอย่างนี้  ถ้าไปสวรรค์ต้องยากๆ แต่จริงๆ ไม่ พระเจ้าบอก …

“เธอทำไม่ได้ แค่บอกอย่าทำชั่ว ก็ทำไม่ได้แล้ว ไม่ต้องรักษากฎระเบียบมากมายขนาดไหน?”

มีใครที่เกิดมา ไม่เคยทำชั่วเลย ไม่มี พอบอกว่า “ถ้างั้นให้ฟรีๆ”

ให้ฟรีๆ ก็ไม่เอา ขอทำอะไรบ้างสิ มันจึงเชื่อยาก แต่จริงๆ ในพระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น พระเจ้าให้ฟรีๆ เลย ง่ายๆ ถามว่าให้ฟรีๆ เพราะอะไร? เพราะไม่มีทางที่เธอจะทำได้ พระเยซูบอก …

“ไม่มีทางที่เธอจะไปสวรรค์ได้  วิญญาณเธอจะสะอาดบริสุทธิ์เหมือนพระเจ้า เป็นไปไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น ไปเกิดใหม่ซะ ฉันมา เพื่อพวกเธอได้เกิดใหม่ได้ไง” นี่เรื่องจริง

พระคัมภีร์ได้ย้ำยืนยันว่าความรอดนี้ เป็นพระคุณพระเจ้า ไม่ใช่ จากการกระทำของเราเอง ถ้าเป็นการกระทำของเราเองแน่นอน ต้องมีบางคนทำได้ บางคนอาจจะทำไม่ได้ แต่นี่ไม่มีทางทำได้เลย สักนิดหนึ่ง ไม่มีใครรักษาความบริสุทธิ์ได้ ให้เหมือนพระเจ้า อาจจะเป็นคนดี … ดีที่สุด ในจำพวกคนทั้งหลาย ที่เป็นคนบาปด้วยกัน แต่สำหรับมาตรฐานของพระเจ้า คือเต็มร้อย เขาเรียกว่าสมบูรณ์ ดีพร้อม 100% บางคนอาจจะทำได้ 10% สอบตก บางคนอาจจะทำได้ 51% ดีใจ พระเจ้าคงรับ พระเจ้าบอก …

“ไม่ เกณฑ์ของเรา คือต้องเต็มร้อย  ต้องได้ 100% ถึงจะผ่าน แล้วมีใครทำได้ ไม่ได้เลย”

“เราทำได้  20 เราเก่งกว่านาย”

“เราทำได้ 50 เราเก่งกว่านาย”

“เราทำได้ 60 เราพยายามตลอดเลย เราเป็นผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางมนุษย์แล้วนะ”

พระเจ้ามองมา ตกหมด ตกคือตก ไม่มีการมาสอบตกมาก ตกน้อย ไม่มี ตกที่1 ตกที่ 2 ไม่มี มีแต่ตกหมด ขึ้น ก็ขึ้นหมด ได้ 100 เท่ากัน ไม่มีใครได้มากกว่านี้ บางอย่างดูเหมือนง่าย แต่มันกลับเป็นยาก เพราะในความเป็นจริง มนุษย์ทำสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เลย มนุษย์ไม่สามารถรักษาความบริสุทธิ์ของเขาให้ได้เหมือนพระเจ้าเลย แม้แต่นิดเดียว พอบอกไม่ได้ ก็มาพึ่งพระเจ้าอย่างเดียว ไม่ต้องคิด  ก็ทำไม่ได้อีก เพราะชินของเก่า ฉันต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อช่วยพระเจ้าก็ยังดี พระเจ้าบอกไม่จำเป็นเลย ให้เชื่ออย่างเดียว เธอทำไม่ได้อยู่แล้ว  พระเยซูมาทำแทนทั้งหมด เอเฟซัส 2:8-9 จึงบันทึกไว้อย่างนี้

เอเฟซัส 2:8-9 “8 เพราะโดยพระคุณความเมตตา และความโปรดปรานของพระเจ้า ที่ได้นำท่านเข้ามาอยู่ในพระคริสต์ ท่านทั้งหลายจึงได้รับความรอดพ้น จากการถูกตัดสินลงโทษเนื่องจากบาป และได้รับชีวิตนิรันดร์ผ่านทางความเชื่อ 9 ความรอดนี้ ไม่ได้เป็นผลจากการพยายามทำด้วยตัวท่านเอง แต่เป็นพระคุณของพระเจ้าที่ได้ประทานให้ ไม่ใช่ความรอดโดยการประพฤติ หรือความพยายามที่จะรักษาบทบัญญัติของพระเจ้า เพื่อจะไม่มีใครโอ้อวด และแอบอ้างความดี ในความรอดของตนได้”

 

ชัดไหม? โดยพระคุณ ความเมตตาของพระเจ้า ความโปรดปรานของพระเจ้า  ที่ได้นำท่านเข้ามาสู่พระคริสต์ พระเจ้าพาเราเข้าไปสวรรค์ ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคนดีในสายตาของมนุษย์ หรือเป็นคนชั่ว ในสายตาของมนุษย์ก็ตาม เขาทั้งหลายเหล่านั้น ต้องพึ่งในพระคุณของพระเจ้า ผ่านทางพระเยซูคริสต์อย่างเดียวเท่านั้น ถ้าเขาจะเข้าสวรรค์ไปหาพระเจ้า และอยู่กับพระเจ้าได้นิรันดร์ จะได้บังเกิดใหม่ได้

ความรอดนี้ ไม่ได้เป็นผลจากการพยายามทำด้วยตัวของท่านเอง แม้แต่นิดเดียว คนละเรื่องเลย ว่ากันตามจริง พระเยซูตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 งานสำเร็จเรียบร้อยแล้ว เรายังไม่เกิดเป็นมนุษย์เลย แต่ทำให้เราไปแล้ว คิดดู แค่นี้ ในนี้บอกว่า …

“เพื่อจะไม่มีใครโอ้อวด แอบอ้างในความดี ในความรอดของตน”

“เห็นไหม? ที่ฉันได้รับความรอด และมาเป็นคริสเตียนได้ เพราะฉันทำดีมาตลอด ฉันรู้ว่าพระเจ้ามองเห็น”

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พระเยซูไม่ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ก็ได้ ให้มนุษย์ทำกันเอง ไม่ใช่ พระเยซูมาเพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ ซึ่งเป็นคนชั่วทุกคน เป็นคนเลวทุกคน เป็นคนบาปทุกคน เราคิดเองว่าเราบาปน้อยกว่าคนนี้ คนนี้บาปมากกว่า แต่พระเยซูบอกเท่ากันหมดเลย  เพราะฉะนั้น พระองค์มาเพื่อคนบาปทั้งปวง รวมทั้งฉันด้วย นี่เป็นพระคุณ

บางครั้งเราพยายามหาทางกตัญญูต่อพระเจ้า ที่ช่วยเรารอดจากบาป และรับเราเป็นลูกของพระองค์ แต่ในความกตัญญูของเรานั้น มันไม่เป็นไปตามพระประสงค์ หรือความต้องการของพระเจ้า เพราะพระเจ้าต้องการจากเราเพียงอย่างเดียว คือให้เราไปอยู่ในพระคริสต์ จบ ต้นไม้ดีแล้ว เดี๋ยวมันดีเอง

ความประสงค์ของพระเจ้า น้ำพระทัยของพระเจ้า คือให้เราเชื่อในพระบุตร ที่พระองค์ทรงส่งมาเกิดบนโลกใบนี้ เพื่อช่วยเหลือเรา ผู้ไม่มีแรงจะทำ แต่พระองค์ทำให้เรา คือเชื่อในพระเยซูคริสต์ เจ้าของวันคริสตมาส ให้เรารักษาวันคริสตมาสให้ดีๆ จบ

บางคนบอกว่าน้ำพระทัยของพระเจ้า คืออันโน้น อันนี้ ไม่ให้เราไปไหว้รูปเคารพ ไม่อยากให้เราทำอันนี้ ไม่ใช่เลย เอาต้นเหตุเลย ได้ต้นเหตุ เดี๋ยวข้างล่างก็ได้หมด พระเยซูจะพูดอย่างนี้เสมอ น้ำพระทัยพระเจ้า คือทำตามพระประสงค์ของพระองค์ ที่ได้ส่งเรามา คือเชื่อในเราว่าเราเป็นใคร? พระองค์จะพูดอย่างนี้ เชื่อในเราๆ พระเยซูไม่ได้มาสอนคนทำความดี พระเยซูมาสอนให้เรากลายเป็นคนดีพร้อม ในวิญญาณของเรา  เมื่อเรามาเป็นลูกของพระเจ้าแล้ว คิดดูนะ เราเป็นลูกของพระเจ้า สิ่งเดียวที่พ่อเราต้องการจากเรา ก็คือให้เราอยู่กับพระองค์ เชื่อฟังพระองค์ว่า …

“เธอมองไม่เห็น แต่ฉันมองเห็น  ฉันจะบอกเธอ ให้เธอเชื่อ พระคริสต์แค่นั้นเอง เธอรอดจากบาปได้เพราะเขา วันคริมาสเกิดขึ้น  เพื่อ 2 สิ่งนี้” ก็คือ …

(1) พระเจ้ามีนามว่าพระเยซูคริสต์ ตายที่ไม้กางเขน

(2) เกิดใหม่ในวันที่ 3

สองอันนี้ แค่นั้นเอง ตายที่ไม้กางเขน รับโทษบาปแทนเรา เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 สำคัญกว่า ก็คือบังเกิดใหม่ การเป็นขึ้นมาใหม่ของพระเยซูคริสต์ ทำให้เราทั้งหลาย สามารถบังเกิดใหม่ พร้อมพระองค์ได้ เป็นผู้ชอบธรรมของพระเจ้า บริสุทธิ์ สะอาด ศักดิ์สิทธิ์ ปราศจากตำหนิใดๆ เลย ในวิญญาณของเรา เหมือนหรือเท่าๆ กันกับความสะอาด ศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซู

เอเฟซัส 2:10 “เพราะเราทั้งหลายเป็นผลงานศิลปะชิ้นเอก ที่ประณีตยอดเยี่ยมของพระเจ้าที่สร้างสรรค์ขึ้นในพระเยซูคริสต์ ซึ่งวิญญาณได้บังเกิดใหม่ พร้อมที่จะให้พระเจ้าใช้ เพื่อทำการดีต่างๆ ซึ่งพระเจ้าได้เตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว เพื่อเราจะได้ดำเนินชีวิตที่ดี เป็นไปตามแผนการของพระองค์”

 

การกระทำของพระเจ้า ผ่านทางพระเยซูคริสต์ ที่ตายด้วยความทุกข์ทรมานบนไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 ไม่ใช่ เพื่อให้เรา หรือมนุษย์ทุกคน สามารถทำความดี สามารถสั่งสมความดีไว้มากๆ เพื่อจะได้ไปอยู่ในสวรรค์ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เพื่อให้มนุษย์ทุกคน สามารถเป็นคนดีพร้อม บริสุทธิ์ สะอาด ชอบธรรม 100% เท่ากับพระเจ้า เป็นลูกของพระเจ้าเท่ากับพระเยซูคริสต์ โดยการบังเกิดใหม่เท่านั้น ไม่ใช่ โดยการเปลี่ยนศาสนา ไม่มีประโยชน์ โดยการเปลี่ยนนิสัย ก็ไม่มีประโยชน์ ต้องเปลี่ยนวิญญาณของท่าน เพราะฉะนั้น มนุษย์เปลี่ยนวิญญาณเอง ไม่ได้ จึงต้องพึ่งพระเจ้า พระเจ้าจะเปลี่ยนวิญญาณให้กับท่าน มันหมายความว่าอย่างนี้ นี่คือข่าวประเสริฐ นี้คือข่าวดี ไม่อย่างนั้น เราก็จะวนอยู่กับการแสวงหาที่ไปไม่ถึงฝั่งเหมือนเดิม  มันจะเป็นความชอบธรรมที่บริสุทธิ์ สะอาด เป็นของพระเจ้า ไม่ใช่ความสะอาดบริสุทธิ์ที่มนุษย์ตั้งขึ้นมาเองว่าอย่างนี้สะอาด อย่างนี้บริสุทธิ์ ไม่ใช่ เป็นความชอบธรรม บริสุทธิ์ สะอาด ชนิดที่เป็นของพระเจ้า ที่ประทานให้กับมนุษย์ทั้งหลายที่เชื่อ ใครไม่เชื่อ ก็ไม่ได้

โรม 3:23-24 บันทึกไว้อย่างนี้ “23 เพราะว่ามนุษย์ทุกคนได้ทำบาป และถูกตัดขาดจากพระสิริของพระเจ้า 24 แต่ได้รับการชำระให้สะอาดบริสุทธิ์ เป็นของประทานจากพระคุณของพระเจ้า ผ่านทางการไถ่ ในพระเยซูคริสต์

 

มนุษย์ทุกคนได้เป็นคนบาป และทำบาป และถูกตัดขาด จากพระสิริของพระเจ้า คือไม่รู้จักพระเจ้า ตายในวิญญาณ ตาบอดในวิญญาณ ไม่รู้เรื่องเลย อยู่กับมารตลอด โดยธรรมชาติ โดยสันดาน ต้องถูกลงโทษ แต่ได้รับการชำระให้สะอาด โดยพระคุณของพระเจ้า ผ่านทางการไถ่ คือการตายที่ไม้กางเขน เหมือนกับพระเยซูคริสต์ชำระหนี้ ด้วยชีวิตของพระองค์ และซื้อพวกเรา กลับคืนมา และในวันที่สาม พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ ไถ่บาป สะอาดหมดจดแล้ว การเป็นขึ้นมาใหม่ของพระองค์ ก็คือพระเจ้าให้เราเป็นขึ้นพร้อมกับพระองค์ด้วยเช่นเดียวกัน

โรม 4:5 “ส่วนคนที่ไม่ได้อาศัยการประพฤติ แต่วางใจพระเจ้า ผู้ทรงทำให้คนชั่วเป็นผู้ชอบธรรม พระองค์ทรงถือว่าความเชื่อของเขา เป็นความชอบธรรม”

 

ความชอบธรรม แปลว่าสามารถติดต่อกับพระเจ้าได้ กอดคอกับพระเจ้าได้ เป็นพ่อลูกกัน เข้ากับพระเจ้าได้ คุยกับพระเจ้าได้ เขาเรียกว่านมัสการ … นมัสการ คือการมีปฏิสัมพันธ์ การรู้จัก สนิทสนม นมัสการพระเจ้า แปลว่าติดต่อกัน หรือแปลอีกนัยหนึ่งว่าเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้า การไถ่ สามารถทำให้เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้า โดยที่เป็นพระคุณของพระเจ้า ที่พระเจ้าเป็นผู้กระทำ มนุษย์เราไม่ได้ทำอะไรเลย แม้แต่นิดเดียว ผ่านทางความเชื่อเท่านั้น พระองค์ทรงถือว่าความเชื่อของเขา เป็นความชอบธรรม แค่เชื่อเท่านั้นเอง

เพราะฉะนั้น ผู้ที่เชื่อแล้ว บังเกิดใหม่แล้ว จะมีธรรมชาติ หรือเรียกว่าเนเจอร์ หรือเรียกว่าสันดาน หรือเรียกว่าวิสัย ก็ได้ อันเดียวเท่านั้น เมื่อเขาเกิดใหม่แล้ว คือสันดานบริสุทธิ์ เนเจอร์บริสุทธิ์ ธรรมชาติบริสุทธิ์ วิสัยบริสุทธิ์ เหมือนพระเจ้า อยู่ในวิญญาณของเขา เป็นตัวตนจริงๆ ของมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ มนุษย์ทุกคนเป็นวิญญาณ มีความคิดจิตใจ และอาศัยในร่างกายที่เราเห็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น วิญญาณและความคิดจิตใจของเขาจะอยู่ตลอดไป ถ้าเขาเกิดใหม่ ไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ ตั้งแต่เป็นมนุษย์ เขาก็จะอยู่กับพระเจ้าอย่างนั้น ตลอดไป เพียงแต่ว่าเปลี่ยนร่างกายใหม่เท่านั้นเอง เขาทิ้งร่างกายเก่าไป พระเจ้าเตรียมร่างกายใหม่ให้กับเขา แต่วิญญาณ ยังเป็นวิญญาณเดิม วิญญาณที่ได้บังเกิดใหม่ในพระคริสต์ (หรือไม่?) เท่านั้นเอง นี่คือข่าวดี

ความสะอาดบริสุทธิ์นี้ ในพระคัมภีร์ใช้คำว่า “วิสุทธิชน” แปลว่าคนที่เป็นโฮลี่ ไม่ใช่เป็นสมาชิกที่นี่ โฮลี่ ที่แปลว่าบริสุทธิ์ ที่เราไม่กล้าใช้ คนนั้น ได้ถูกทำให้เป็นผู้บริสุทธิ์ เพียงแค่เชื่อและวางใจในเจ้าของคริสตมาส คือพระเยซูคริสต์ว่าพระองค์เป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ ที่พระเจ้าทรงประทานให้กับมนุษย์ มาช่วยเหลือมนุษย์ และทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม

ยอห์น 3:16 “เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระบุตรนั้นจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์”

 

ก็คือได้รับการบังเกิดใหม่ และจะอยู่ในการบังเกิดใหม่นั้น นิรันดร์ ไม่กลับมาเป็นคนสกปรก ไม่อยู่ในความบาป อีกต่อไปเลย แม้แต่นิดเดียว

เอเฟซัส 2:11-13 “11 เหตุฉะนั้น ท่านจงระลึกว่าแต่ก่อนท่านเป็นคนต่างชาติ คือไม่ใช่ชาวยิวโดยกำเนิด และบรรดาผู้ที่เรียกตนเองว่า “พวกที่เข้าสุหนัต” (ชาวยิว) เรียกท่านว่า “พวกไม่เข้าสุหนัต” 12 จงระลึกว่าตอนนั้นท่านได้ถูกแยกจากพระคริสต์ ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพระองค์ ไม่ได้เป็นพลเมืองยิว และเป็นคนต่างด้าว อยู่นอกพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้  ไม่มีความหวัง และอยู่ในโลกโดยปราศจากพระเจ้า 13 แต่บัดนี้ ในพระเยซูคริสต์ท่านทั้งหลาย ซึ่งเมื่อก่อนอยู่ไกลพระเจ้า ได้ถูกนำเข้ามาใกล้แล้ว โดยพระโลหิตของพระคริสต์”

 

“เหตุฉะนั้น ท่านจงระลึกว่าแต่ก่อนท่านเป็นคนต่างชาติ” ในนี้กำลังพูดถึงผู้เชื่อที่ไม่ใช่เป็นชาวยิว แต่พระเจ้าเรียกท่านเข้ามา และแผนการของพระเจ้า คือเลือกทั้งยิว ทั้งไม่ใช่ยิว พวกยิวนึกว่าพระเจ้าเป็นของเขาคนเดียว พระเยซูเป็นของเขาประเทศเดียว ชนชาติเดียว ชนชาติอื่น ถือว่าไม่รู้จักพระเจ้าทั้งสิ้น  ถือว่าเป็นคนนอกรีต เป็นพวกต่างชาติ แต่เปาโลมาประกาศว่าพระเยซูเป็นของมนุษย์ทุกคน

ยิวก็ต้องการเหมือนกับที่คนต่างชาติต้องการ แม้ว่าเขาจะรู้จักพระเจ้ามาก่อนก็ตาม แต่เมื่อพระเยซูคริสต์มาเกิดเป็นมนุษย์ มาตายที่ไม้กางเขน และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม เขาก็จำเป็นต้องเชื่อในข่าวดี เหมือนกันกับคนที่ไม่ใช่ยิว อยู่ดีๆ เขาจะได้รับความรอด เพราะการประพฤติเก่าๆ ตามบัญญัติ ไม่ใช่ เขาต้องเชื่อว่าพระเยซูเป็นพระบุตรของพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ มาตายบนไม้กางเขน หลั่งพระโลหิต และทรงเป็นขึ้นมาใหม่ ในวันที่สาม และการเชื่อแค่นี้ เขาก็ได้รับความรอดเท่าๆ กันกับคนที่ไม่ใช่ยิว

เอเฟซัส 2:14-18 “14 เพราะพระองค์เอง ทรงเป็นสันติสุขของเรา ผู้ทรงทำให้เราสองพวก  ยิวและคนต่างชาติ ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นร่างกายเดียว และทรงทำลายสิ่งกีดขวาง คือกำแพงแห่งความเกลียดชังที่กีดกั้นลง 15 โดยทรงล้มเลิกบทบัญญัติทั้งหมดของชาวยิว ซึ่งประกอบด้วยข้อบังคับและกฎระเบียบต่างๆ ด้วยพระกายของพระองค์ จุดประสงค์ของพระองค์  ก็เพื่อยุบสองฝ่าย และสร้างขึ้นใหม่ เป็นหนึ่งเดียวในพระองค์ เช่นนี้แหละ จึงทรงทำให้มีสันติสุข 16 และในกายเดียวนี้ ทั้งสองพวกจึงกลับคืนดีกับพระเจ้า โดยไม้กางเขน ซึ่งพระองค์ทรงใช้ทำลายความเป็นศัตรูกันให้หมดสิ้นไป 17 พระองค์เสด็จมาประกาศสันติสุขแก่ท่านทั้งหลายที่อยู่ไกล และสันติสุขแก่ผู้ที่อยู่ใกล้ 18 เพราะโดยพระองค์ เราทั้งสองพวกสามารถเข้าถึงพระบิดา  โดยพระวิญญาณองค์เดียวกัน”

 

ในอดีต คนยิวเขาเกลียดพวกเรา เขาถือว่าเราเป็นคนนอกรีต ไม่เชื่อพระเจ้า แต่พระเยซูเปิดเผยให้เขา ตอนที่มาเกิดเป็นมนุษย์ ตายที่ไม้กางเขนว่าแผนการของพระเจ้า คือเลือกมนุษย์เท่ากันหมด ไม่ว่าจะเป็นยิวหรือต่างชาติ ทุกคนต้องผ่านทางความรอดเดียว คือผ่านทางพระเยซูคริสต์ ที่ตายที่ไม้กางเขน และแบกรับเอาความบาป และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สามเท่านั้น พระเจ้าได้ทำผ่านทางพระเยซูคริสต์ คือทำให้ 2 พวกนี้ ทั้งยิวและไม่ใช่ยิวนี้ กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นครอบครัวเดียวกัน เป็นประเทศเดียวกัน ในโลกวิญญาณ ที่เรียกว่าประเทศพระคริสต์ เรียกว่าในพระคริสต์ ในประเทศนี้ ทุกคนมีค่าเท่ากันหมด หรือคนชนชาติใดก็ตาม เป็นลูกของพระเจ้า ในพระคริสต์ โดยผ่านทางพระเยซูคริสต์ที่ได้ไถ่บาป และเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม ผู้คนในประเทศนี้ ในพระคริสต์ ได้บังเกิดใหม่กันทุกคน เอเมน

เอเฟซัส 2:19-20 “19 ดังนั้น ท่านจึงไม่ใช่คนต่างด้าวแปลกถิ่นอีกต่อไป แต่เป็นพลเมืองเดียวกับประชากรของพระเจ้า และเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้า 20 ท่านได้รับการสร้างขึ้น  บนฐานรากของเหล่าอัครทูตและผู้เผยพระวจนะ โดยมีพระเยซูคริสต์เอง เป็นศิลามุมเอก”

 

ท่าน คือคนต่างชาติที่ไม่ใช่ยิว บัดนี้ พระเจ้าที่ยิวเขาเคารพนับถือก่อนที่พระเยซูคริสต์จะมา ตอนนี้เป็นพระเจ้าของท่านด้วย  เป็นพ่อของท่านด้วย  และเป็นพ่อเดียวกันนั่นแหละ ท่านไม่ใช่เป็นคนต่างชาติอีกต่อไปแล้ว ท่านได้รับการทรงสร้างขึ้น บนรากฐานของเหล่าอัครทูต

การสร้างขึ้น บนรากฐานจากเหล่าอัครทูต คือผู้ที่ประกาศข่าวดีของพระเยซู วันที่พระเยซูเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 แล้วก็ลอยเข้าไปอยู่ในสวรรค์แล้ว และให้เหล่าอัครทูตเหล่านี้ ประกาศข่าวประเสริฐ อัครทูตเหล่านี้ ก็ไปประกาศ ให้ผู้คนทั้งที่เป็นยิวและไม่ใช่ยิว ได้ยินข่าวประเสริฐ พอเชื่อ ก็ได้บังเกิดใหม่ ผู้คนที่บังเกิดใหม่เหล่านี้ อยู่บนรากฐานของเหล่าอัครทูตและผู้เผยพระวจนะ คือผู้เผยพระวจนะ ตั้งแต่สมัยโมเสสอาโรน จนถึงยอห์น บัพติศโต คนที่ให้ลงน้ำ ผู้เผยพระวจนะเหล่านี้ ได้พูดถึงพระเยซูมาตลอด เป็นหลายๆ พันปีว่าพระองค์จะมาทำอย่างนี้ พูดเป็นนัยบ้าง พูดเป็นคำเผยพระวจนะ พูดเป็นความฝัน พูดเป็นนิมิต ตลอด หมายถึงอย่างนี้ และโดยมีพระเยซูคริสต์เอง เป็นศิลามุมเอก ก็คือผู้เผยพระวจนะเหล่านี้ พูดมาทั้งหมดเลย รวมทั้งพอพระเยซูคริสต์มาเกิดจริงๆ ปุ๊บ มาตายที่ไม้กางเขน เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่สาม เข้าไปอยู่ในสวรรค์แล้ว อัครทูตก็พูดเรื่องพระองค์อีก  พระเยซูคริสต์เป็นศิลามุมเอก หมายถึงพระเยซูคริสต์เป็นแกนหลักของเรื่องนี้

เอเฟซัส 2:21-22 “21 ในพระองค์ ทุกส่วนของอาคารทั่วทั้งหมดต่อกันสนิท และประกอบกันขึ้นเป็นวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ ในองค์พระผู้เป็นเจ้า 22 และในพระองค์ ท่านก็เช่นกัน กำลังรับการ ทรงสร้างขึ้นด้วยกัน ให้เป็นที่ประทับของพระเจ้า ในวิญญาณ”

 

เพราะฉะนั้น มนุษย์ทั้งหมดในโลกนี้ ทั้งคนยิวและไม่ใช่ยิว ถูกประกอบกันเป็นวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า ที่พระเจ้ากำลังสร้างขึ้นใหญ่โต วิหารนี้ พระเจ้าใช้ชื่อว่าในพระคริสต์ ในโลกวิญญาณ เหมือนกับอาณาจักร เหมือนกับประเทศๆ หนึ่ง ใหญ่ๆ ซึ่งตรงนี้ ภาษาไทยเรียกว่า “สวรรค์” ในพระคริสต์ ก็คือสวรรค์นั่นเอง พระเจ้าจับท่านเข้ามาอยู่ในพระคริสต์ ก็คือจับท่านเข้ามาอยู่ในสวรรค์ ใครจะมาอยู่ในพระคริสต์ได้ เขาต้องบังเกิดใหม่ ใครจะบังเกิดใหม่ได้ เขาต้องเชื่อว่าผู้ที่ทำให้เขาบังเกิดใหม่ได้ คือพระเจ้า ผ่านทางความเชื่อ ที่พระองค์ทรงกระทำในพระเยซู ตอนที่พระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน หลั่งพระโลหิตชำระบาปให้กับเรา แล้วพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 พระเจ้าพระบิดาชุบพระเยซู ให้เป็นขึ้นมาใหม่ในวันที่ 3 และเราก็เป็นขึ้นมาใหม่กับพระองค์ด้วยเช่นเดียวกัน เพราะพระองค์เป็นมนุษย์ ตัวแทนของเรา  ขณะที่เราตายที่ไม้กางเขน พร้อมกับพระองค์ นี่คือมนุษย์ทั้งหลาย รวมทั้งเราด้วย

แต่พระเยซูตรัสว่า … “ไม่มีใครจะเอาแกะออกจากคอกของพระองค์ได้ ไม่มีมนุษย์หน้าไหน? หรือฤทธิ์เดชอำนาจใดๆ จะเอาเจ้าออกจากมือของเราไปได้”

ฟิลิปปี 1:6 บอกว่า “ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าพระเจ้าผู้ทรงเริ่มต้นการงานดีในท่านแล้ว จะกระทำต่อไป จนกระทั่งสำเร็จ จนกว่าจะถึงวันของพระเยซูคริสต์ จอมเจ้านายของเรา”

เมื่อท่านเกิดแล้ว เริ่มต้นการงานดีแล้ว ไม่ต้องห่วง แค่นี้เอง จบ ไม่ต้องไปบังคับทำอันโน้น อันนี้ ต้องมาอย่างนั้น อย่างนี้ หนีตะเหลิดเปิดเปิงหมด ทั้งที่ยังไม่ทันไรเลย มา ย้ายจากอันนั้นมาเข้า ย้ายจากอันนี้มาเข้า เหนื่อย มาเข้าอันนี้เหนื่อยกว่าเก่าอีก รับไปฟรีๆ มันของฟรี ประทานพระคุณให้ โดยเราไม่ต้องทำอะไรเลย จริงๆ เชื่ออย่างเดียว รักษาความเชื่อนี้ไว้ แล้วเล่าสู่กันฟัง ประกาศให้เขาฟัง มาเกิดใหม่ดีกว่า เอเมน  ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

*************************

 

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม 2018 เรื่อง “ก่อนวันคริสตมาส” ตอน 2 โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม 2018

เรื่อง “ก่อนวันคริสตมาส” ตอน 2

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง เรามา Merry Christmas กันก่อน

ภาษาไทยบอกว่าอย่างไรครับ? …“ขอให้ท่านได้พบสันติสุขและความสงบทางใจ จากการเสียสละของพระเยซูคริสต์ ที่ได้ทรงไถ่บาปให้ท่าน”

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาทองของการประกาศข่าวดีของพระเยซู ที่พระเจ้าทรงสถาปนาไว้บนโลกใบนี้ มากขึ้นทุกวันๆ เห็นชัดเจนว่าเป็นของพระเจ้าจริงๆ คือเทศกาลคริสตมาส

เราจะไม่มาดูเรื่องประวัติศาสตร์ว่าใช่วันที่ 25 จริงไหม? วันที่ 24 จริงไหม? ไม่ใช่สิ พระเยซูเกิดแถวๆ เดือนเมษายน อะไรต่างๆ บางแห่งเขาก็ฉลองเดือนมกราฯ ก็มี เราไม่ได้สังเกต เราไม่ได้สนใจตรงนั้น เราสนใจว่าปีหนึ่ง ทั้งโลกมีการระลึกถึงสิ่งสำคัญที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว ซึ่งพระเจ้าได้วางแผนก่อน 2,000 ปีอีก ตั้งหลายพันปีมาก่อนที่จะเกิดขึ้นว่าวันคริสตมาสจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้น คือพระเจ้าจะมาเกิดเป็นมนุษย์ ชื่อพระเยซู จะมาช่วยเหลือมนุษย์ให้พ้นจากความบาปและความตาย ในวิญญาณของเขา  ในชีวิตของเขา  นี่คือข่าวดี

ข่าวดี คือพระเยซูเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ และตายที่ไม้กางเขน  และข่าวดีนี้จะถูกประกาศออกไป ตั้งแต่พระเยซูกำลังจะทำให้สำเร็จที่ไม้กางเขนแล้ว เกิดมาเป็นมนุษย์ พระเยซูก็บอกแล้วว่าพระองค์มาทำไม? เริ่มประกาศข่าวประเสริฐไป ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จนถึงทุกวันนี้ 2,000 กว่าปีแล้ว ก็ประกาศข่าวประเสริฐนี้มาตลอด คนก็รับรู้ รับรู้ข่าวดีของพระเจ้า มี 2 พวก …

พวกหนึ่งที่รับรู้ คือรับรู้ในลักษณะเป็นประวัติศาสตร์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แต่ไม่มีผลอะไร?  สำหรับวิญญาณจิตเลย  เพราะว่าเขารู้เฉยๆ เขารู้ … รู้เรื่องพระเยซู รู้ดีกว่าคนที่เป็นคริสเตียนบางคนอีก เขารู้

ถามว่าเขารู้เพราะอะไร?  เขารู้ เพราะเขาศึกษา ก็รู้เรื่องแหละ ไม่ได้ยากเย็นอะไร? แต่ข่าวดีของพระเจ้า มันต้องใช้ความเชื่อเอา และเกิดผลทางวิญญาณ ที่พระเยซูบอก มันไม่มีทางอื่น พระเยซูมาเดินบนโลกนี้ เมื่อ 2,000 กว่าปีก่อน รู้ว่าสิ่งเหล่านี้ จะเกิดขึ้น พระเยซูเลยเตือนก่อนเลย เตือนใคร? เตือนพี่น้องของพระองค์ในทางเนื้อหนังนะ ในทางมนุษย์ พี่น้องของพระองค์ ก็คือชาวยิว พระเยซูก็เตือนชาวยิวก่อนเลยว่าจะเป็นอย่างนี้แหละ ข่าวประเสริฐ เรื่องราวจะเป็นอย่างนี้ พระเจ้าบอกเรื่องราวไว้ตั้งแต่โน้น  ตั้งแต่ก่อนเราจะมาเกิด  ตั้งหลายพันปีแล้วใช่ไหม? พวกท่านก็รู้ดี ท่านคือพวกยิว ท่านก็อ่านหนังสือเหล่านี้ เยอะแยะ ศึกษา ตั้งใจ แต่พอตัวจริงมาถึง ท่านกลับไม่เชื่อ ในหนังสือยอห์น 5:39-40 ได้บันทึกเอาไว้ว่าพระเยซูพูดว่าอย่างไร? ฟังดูนะ เอาใช้กับพวกเราได้ด้วย นี่พระเยซูพูดกับชาวยิว นึกภาพนะ ชาวยิว  ในสมัยนั้น รู้เรื่องพระคัมภีร์จะตาย เพราะว่าเขาเป็นคนของพระเจ้าเลย ที่พระเจ้าเลือกสรรไว้ตั้งหลายพันปีก่อน ติดสนิทกับพระเจ้า รักษาบทบัญญัติ ศึกษาบทบัญญัติของพระเจ้าอย่างมากมาย ใกล้ชิดพระเจ้ามาก ดูสิพูดว่าอย่างไร? …

ยอห์น 5:39-40 “39 ท่าน (คือพวกยิวนะ) ขยันศึกษาพระคัมภีร์ เพราะท่านคิดว่าโดยพระคัมภีร์ ท่านจะได้ชีวิตนิรันดร์ พระธรรมเหล่านั้น คือพระคัมภีร์ที่เป็นพยานเกี่ยวกับเรา 40 กระนั้นพวกท่านก็ไม่ยอมมาหาเรา เพื่อจะได้ชีวิต”

 

นึกว่าการปฏิบัติเช่นนั้น การเคร่งครัดทางศาสนายิว ดูเอาจริง เอาจัง จะทำให้เขารอด พระเยซูบอกอย่างนั้น

ศึกษาเรื่องเดียวกับเราแล้ว ท่านนึกว่าการกระทำอย่างนั้น พระเจ้าจะให้ชีวิตนิรันดร์กับท่าน พอตัวจริง ก็ศึกษาเรื่องของเรา พระเยซูมาแล้ว พระเยซูบอก เรานะ พระเจ้าส่งมา  เพื่อช่วยท่าน กับไม่เชื่อ แล้วรู้ไหม? รู้เรื่องราวทั้งหมดเลย แต่ขาดอย่างเดียว คือขาดความเชื่อว่าพระองค์เป็นใคร แค่นั้นจบ จบแล้ว

ไม่ใช่เชื่อว่าพระเยซูรักษาโรค ทำการอัศจรรย์ เรียกคนง่อยให้สามารถลุกขึ้นมาเดินได้ ไม่ใช่อย่างนั้น ไม่เชื่อว่าพระเจ้าส่งพระเยซูมาช่วยมนุษย์ให้พ้นจากความบาป เขาไม่เชื่อว่าพระเยซู เป็นพระมาซีฮาห์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเขา ทั้งๆ ที่เขามีความรู้มากมาย

ที่มาคุยเรื่องนี้ เพราะ 2-3 วันก่อนนี้ ได้มีโอกาสคุยกับคนที่มีอาชีพ เรื่องเกี่ยวกับการท่องเที่ยว เป็นไกด์ จริงๆ ก็พอจะได้รู้เรื่องนี้บ้างพอสมควรแล้ว เวลาไปเที่ยว ชอบคุยกับคนที่เป็นไกด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไปเที่ยวแถบตะวันออกกลาง ไปอิสราเอล ก็ชอบคุยเรื่องพระเจ้าใช่ไหม? ท่านรู้ไหมว่าคนไปเที่ยวอิสราเอล ไม่ว่าเชื่อพระเจ้าหรือไม่เชื่อ ไปเที่ยวอิสราเอล ไกด์ที่นั่นนะ เก่งมาก เก่งยิ่งกว่าด๊อกเตอร์คนที่เรียนพระคัมภีร์ที่เป็นคริสเตียนด้วยซ้ำ จำแม่นหมดเลย อะไรเป็นอะไร เพราะเป็นชีวิตของเขาเองด้วย ชีวิตของบรรพบุรุษของเขา  ปู่ย่าตายายเขา เป็นยิว  ส่งทอดกันมา เขาเรียนด้วย เขาไปเรียนจบมหาวิทยาลัย แล้วมาทำทัวร์ พูดเป็นฉาก รู้หมดเลย ถามอะไร หลักฐานเป็นอย่างไร? ปีค.ศ.ไหน? ใครมาตรงนี้? ไปตรงนั้น รู้หมดเลย แต่เขาขาดอย่างเดียว คือขาด เขาไม่เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระมาซีฮาห์ เป็นพระผู้ช่วยให้รอด  มีอย่างนี้จริงๆ

เอามาเล่าสู่กันฟัง เพื่อเราจะสังเกตว่าเอามาดัดแปลงใช้กับชีวิตคริสเตียนว่าเรามีชีวิตคริสเตียนแบบที่เราเชื่อพระเยซูจริงๆ ว่าเป็นใคร? หรือว่าเราต้องไปค้นหา แล้วถึงเอามาเป็นหลักฐานว่าเราเชื่อพระเยซู ถ้าเราเอาไปค้นหาพระคัมภีร์ ไม่ใช่ผมไม่ส่งเสริมการอ่านพระคัมภีร์  สนับสนุนให้ยิ่งอ่านยิ่งดี ยิ่งศึกษายิ่งดี แต่เป็นตัวประกอบให้กับความเชื่อของเรา ไม่ใช่เอามาเป็นตัวหลัก เข้าใจใช่ไหม? ถ้าเอามาเป็นตัวหลัก ท่านตายแน่ เพราะหลายอย่างในนั้น ท่านไม่เข้าใจ มันต้องเป็นตัวรอง

เหมือนที่เราคุยกันใช่ไหม? ยายแก่ๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิดหนึ่ง แต่เขารู้จักพระเยซู เขาจึงได้รับความรอด เขาไม่รู้เรื่องพระคัมภีร์เลย ยายแก่ๆ เขารู้จักพระเยซู ถามว่าเขารู้จักพระเยซูได้อย่างไร? ก็เพราะเขาไปผ่าตัด

หมอมาถามว่า … “เจ็บไหม?”

“ไม่เจ็บค้า ขอบคุณพระเจ้า” นี่เขารู้จักพระเยซู

“ยาย น่าสงสารจริงเลยยาย ฟันหรอหมดปากเลย กินข้าวได้เหรอ”

ยายหัวเราะ … “ขอบคุณพระเจ้าค่ะ ยังเหลืออีก 2 ซี่ และขอบคุณพระเจ้ามากกว่านั้น คือซี่หนึ่งอยู่ข้างล่าง และอีกซี่หนึ่งอยู่ข้างบน มันยังเคี้ยวกันได้ไง ถ้ามันอยู่ข้างล่างหมด เคี้ยวไม่ได้เลยนะ”

นี่ไง หาเรื่องขอบคุณพระเจ้า เรารู้ว่าคนนี้รู้จักพระเจ้าแน่ ทั้งๆ ที่พระคัมภีร์ไม่รู้เลย ข้อนี้อยู่ไหน? ข้อนั้นอยู่ไหน? หรือนั่งข้างหน้านี้ กำลังชูมือสรรเสริญพระเจ้า ร้องไปเมื่อตะกี้นี้ ฮาเลลูยา เราอยู่ข้างหลังมองไปคนนี้คงจะได้รับพระพรพระเจ้าเต็มที่ในชีวิต เลิกเสร็จปุ๊บ เดินมาดูข้างหน้า คนที่เราเห็นชูมือนั้นนะ เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ แต่ไม่มีขา พิการทั้ง 2 ขาเลย อย่างนี้แหละ คนที่เชื่อพระเจ้าจะเป็นอย่างนี้ ไม่รู้ว่าพระคัมภีร์ คืออะไร? แต่รู้ว่า …

“พระเจ้าสถิตอยู่กับฉัน พระเจ้าให้ฉันบังเกิดใหม่ ฉันรักพระเจ้า ฉันรู้จักพระองค์”

ไม่ใช่ … “ฉันมีความรู้เรื่องพระองค์” ไม่ใช่

“ฉันรู้จักพระองค์ แต่ไม่มีความรู้เรื่องพระองค์มากมายนัก ไม่รู้ พ.ศ.ไหน? มาเกิดอย่างไร? ไม่รู้เรื่องเลย แต่ฉันรู้จักพระเยซู เพราะพระเยซูสถิตอยู่กับฉัน คุยกันทุกวัน คุยกันอย่างไร?  เดินไป ก็คุยไป อันนั้น ก็คุยไป อันนี้ ก็คุยไป มีอะไร ฉันก็คุยกับพระเยซูทุกวัน” นี่คือการรู้จักพระเยซู

ในยอห์น 3:16 บันทึกไว้อย่างนี้ว่าพระเยซูเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงประทานให้กับโลกใบนี้ เพราะว่าทรงรักโลกนี้ พระเจ้าทรงรักโลก จนประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่มีความรู้เรื่องพระบุตรนั้น จะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์ ถูกหรือไม่ถูก? ไม่ถูก

ยอห์น 3:16 “เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  เพื่อทุกคนที่เชื่อในพระบุตรนั้น จะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์”

 

พระเยซูถูกประทานโดยพระเจ้า พระเยซูเป็นพระเจ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอดพ้นจากบาป รอดพ้นจากนรก แต่มนุษย์คนนั้นจะต้อง เชื่อในพระเยซูว่าเป็นใคร แค่เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าผู้มาเกิดเป็นมนุษย์   ที่พระเจ้าประทานให้มาช่วยเหลือมนุษย์ แค่นี้พอแล้ว ไม่ต้องรู้ว่าวันเกิดคริสตมาสวันไหน? พ.ศ.อะไร? อย่างไร? มาเกิดลักษณะเป็นอย่างไร?  เกิดแล้วมีโหราจารย์กี่คน? 3 คน หรือ 2 คน ในประวัติศาสตร์มี 3 คน แล้วก็ไม่ต้องบอกว่าเป็นขึ้นมาจากความตายเป็นอย่างไร? แล้วศพตอนนี้อยู่ที่ไหน?  แล้วอย่างนั้น อย่างนี้ อย่างไง แล้วมันจริงหรือไม่จริง อันนั้นเป็นเรื่องประกอบ รู้ก็ดี ไม่รู้ ก็ไม่เป็นไร แค่ที่รู้ก็พอ คือรู้จักพระเยซูว่าเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเราที่พระเจ้าประทานให้เรา แค่นี้ ก็พอแล้ว

นี่คือหัวใจของการประกาศเรื่องพระเจ้า ก็คือชีวิตที่รู้จักพระเยซูจริงๆ อย่างที่เรารู้ การประทานชีวิตนิรันดร์ที่พระเจ้าประทานให้เราผ่านทางพระเยซู ก็คือให้พระเยซูเข้ามาสถิตอยู่กับเรา มาทำให้เราบังเกิดใหม่ นั่นแหละ ไม่ใช่มาเกิดใหม่ เพราะเรารู้เรื่องพระเยซู ไม่ใช่ แต่เพราะเราเชื่อ แต่ถามว่าเราเชื่อเพราะอะไร? เพราะเราได้ยินเรื่องราวของพระเยซู อย่างนี้ถูก เราเชื่อ เราบังเกิดใหม่ เพราะเราได้ยินข่าวประเสริฐ อย่างนี้ถูก ไม่ใช่เราได้รับความรอด เพราะเราไปเรียนพระคัมภีร์ ไม่ใช่ เราได้รับความรอด เพราะมีคนมาประกาศ อย่างนี้ก็ไม่ใช่อีก เรารอด เพราะมีความมาประกาศ และเราเชื่อ … เชื่อว่าพระเยซูเป็นใคร? อย่างนี้ ไม่ใช่ คนมาประกาศ คนเชื่อ เพราะว่าจริงๆ แล้ววันนี้เทศกาลคริสตมาส เขาฉลองกันทั่วโลกเลย ใครๆ ก็ฉลอง อย่างนี้ต้องมีพระเจ้าแน่ๆ

เพราะฉะนั้น เราเชื่อพระเยซู ไม่ใช่ แต่เราเชื่อด้วยหัวใจว่าพระเยซูเป็นพระเจ้า มาเกิดเป็นมนุษย์ ต่อให้สัปดาห์ต่อไป  หรือปีต่อไป ไม่มีคริสตมาสในโลกนี้อีกเลย ก็จะเชื่อพระเยซู เอเมน ต้องอย่างนี้ บางทีเราพูดไป มีหลักฐานอะไรต่างๆ เราก็จะไปติดยึดกับหลักฐาน วัตถุเหล่านั้น แล้วก็บอกว่า …

“ฉันเชื่อพระเยซู เพราะหลักฐาน”

วันหนึ่งหลักฐาน ก็ถูกลบเลือนหายไปได้ มันสูญสิ้นไปได้ แต่ถ้อยคำพระเจ้าบอกแล้วว่าพระองค์ไม่สูญสิ้น พระองค์สถิตอยู่ วานนี้ วันนี้ และสืบๆ ไปเป็นนิตย์ พระองค์บอกว่าถ้าเราเชื่อพระองค์ พระองค์จะมาสถิตอยู่กับเราตลอด ไม่มีใครหน้าไหนจะเอาเราออกไปพระหัตถ์ของพระเจ้าได้ ไม่มีฤทธิ์เดชอำนาจใด จะเอาเราออกไปจากความรักของพระเจ้าได้ ถ้าเราบังเกิดใหม่ในพระเยซู ด้วยความเชื่อแล้ว เอเมน

เข้าใจนะ คราวนี้ เราอ่านพระคัมภีร์ เราเรียนรู้จักพระคัมภีร์ เราก็ต้องเรียนรู้ในท่าทีนี้ว่าเรียนรู้ เพื่อมาเสริม เสริมความเชื่อของเรา  เสริมความสนุกสนาน เขาเรียกว่าจรรโลงชีวิตให้มีความสุข แต่ถ้าไม่รู้ ก็ไม่เป็นไร แต่รู้ แล้วแต่น้ำพระทัยพระเจ้าว่าให้เรารู้ เพื่อไปบอกคนอื่นว่าการมาเชื่อพระเยซู เขาเชื่อกันอย่างไร?  อย่างนี้เป็นต้น

ถ้าพระเจ้าไม่นำเราไปเรียนรู้อะไรมากมาย ก็ไม่ต้องไปเรียนรู้ ก็ได้เรียนรู้ปัจจุบันนั้น มันหนักกว่าเยอะ ยิ่งกว่าด๊อกเตอร์อีก เรียนรู้วันหนึ่งตื่นขึ้นมา ไม่สบายบ้าง ทำงานเจ๊งบ้าง โมโหเข้าบ้าง โกรธเขาบ้าง แล้วก็ไม่อยาก แล้วไปทำ อย่างนี้ ยิ่งกว่าเรียนตลอดชีวิตของเรา ซึ่งเป็นการเรียนรู้จักพระเยซู โดยชีวิตประจำวัน พระเจ้าสอนเราเป็นวินาที อยู่กับเราตลอดเวลา นี่แหละ คือของแท้ เอเมน

นี่แหละ คือของแท้ ทุกคนไม่หนี ถ้าเขาได้เกิดใหม่ในพระเจ้า พระเจ้าเข้าไปสถิตอยู่กับเขา วิญญาณเขาเป็นของพระเจ้าแล้ว เขาไม่มีทางหนีไปไหน พระเจ้าจะนำเขาไป โดยสอนเขาไปทีละวันๆ

อย่างที่บอกใช่ไหม? เราเชื่อพระเยซูแล้ว เราเกิดใหม่ ชีวิตนิรันดร์ คือชีวิตที่บังเกิดใหม่ วิญญาณใหม่ เป็นวิญญาณนิรันดร์ แปลว่าวิญญาณที่อยู่ตลอดกาลหรือ? ไม่ใช่ ต่อให้ไม่เชื่อพระเจ้า วิญญาณก็อยู่ตลอดกาลอยู่แล้ว แต่ตายตลอดกาล อยู่ในนรกตลอดกาล แต่วิญญาณนิรันดร์ หมายถึงวิญญาณที่เป็นแบบเหมือนพระเจ้าเลย ชนิดเรียกว่าเป็นของพระเจ้า สะอาดบริสุทธิ์เหมือนพระเจ้า เรียกว่าลูกๆ ของพระเจ้า นี่จะได้ชีวิตอย่างนั้น จะได้วิญญาณอย่างนั้น บังเกิดใหม่ วิญญาณบังเกิดใหม่ เป็นลูกของพระเจ้า สะอาดบริสุทธิ์ แล้วมีความคิดจิตใจที่สะอาดและบริสุทธิ์ ชำระโดยฤทธิ์อำนาจพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ ที่ไม้กางเขน สะอาดหมดจดเรียบร้อย มีความคิดจิตใจ และอาศัยอยู่ในร่างกายนี้ เพียงชั่วคราว ร่างกายที่อ่อนแอ ยังเจ็บไข้ได้ป่วยอยู่ ยังแพ้เชื้อโรคอยู่ ร่างกายที่ยังแพ้กิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนังอยู่ ซึ่งมารสามารถส่งผ่านทางความบาปเข้ามากระตุ้นเราได้ ในเนื้อหนัง ให้ทำในสิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูกต้อง แต่มันไม่ใช่ตัวจริงของเรา เพราะร่างกายนี้ มันอยู่แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่ตัวจริงของเรา มันเข้ามาไม่ได้แล้ว ก็คือความคิดจิตใจที่สะอาดหมดจดบริสุทธิ์ และวิญญาณที่เป็นเหมือนพระเจ้า อยู่กับพระเจ้า

วิญญาณและความคิดจิตใจเราจะได้รับร่างกายใหม่ในอนาคต และมันเป็นความหวังใจนิรันดร์ของเราทั้งหลาย รอวันพระเยซูกลับมา ก็คือวันนี้แหละ วันแห่งชัยชนะของเรา ก็คือวันที่ทิ้งร่างกายนี้ไป และวิญญาณเราออกจากร่างไป นั่นแหละ คือวันแห่งชัยชนะ พระคัมภีร์จึงบอกว่าตายดีกว่าอยู่ หมายถึงออกจากร่างกายนี้ดีกว่า แต่ถ้าอยู่ในร่างกายนี้ ก็ขอให้พระเจ้าใช้ไป อยู่ก็อยู่เพื่อพระคริสต์ รับใช้พระเจ้าไป พระเจ้าสถิตอยู่ นำไปไหน ก็ประกาศ ให้คนเขารู้จักพระเจ้า ไปทีละวัน หมดหน้าที่ ก็กลับบ้าน กลับไปทำอะไร? กลับไปอยู่ในสวรรค์ พักผ่อน รอร่างกายใหม่จากพระเจ้า ซึ่งไม่ใช่ร่างกายที่อ่อนแออีกต่อไป เป็นร่างกายที่ไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ต้องเจ็บป่วย ไม่ต้องมีกิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนัง ไม่ต้องไปสู้กับบาปอีกต่อไป สบายตลอดชั่วนิตย์นิรันดร์ เอเมน

นี่คือความหวังใจของข่าวประเสริฐ และคือข้อมูลที่เราทั้งหลายควรจำไว้และเรียนรู้ ไม่ยากเลย จำแค่เรื่องราวเหล่านี้ แล้วเอาไปบอกคนเขา บอกแค่นี้ ไม่ต้องไปบอกอย่างอื่น เอเมนว่าจะเราพึ่งพระเยซูด้วยวิธีนี้ วิธีใด? ก็คือวิธีนี้ โดยความเชื่อเท่านั้น เชื่อ แล้วถึงจะได้ เชื่อเท่านั้น เชื่อแล้วได้เลย ได้เมื่อไร? ได้เดี๋ยวนี้เลย ไม่ต้องรอตาย แล้วถึงจะได้ไปสวรรค์ เชื่อปั๊บ  วิญญาณเกิดใหม่ปุ๊บ อยู่ในสวรรค์ปั๊บ เดี๋ยวนี้เลย เพียงแต่ยังอาศัยอยู่ในร่างกายเดิมเท่านั้นเอง เอเมน

ประกาศไหม? ปีหนึ่งประกาศครั้งหนึ่งเท่านั้นเอง ช่วงเดือนธันวาคมนี้ กระตุ้นกันทีหนึ่ง ก็ไปประกาศตามชีวิตของเรา ไม่ต้องเร่งรีบ แต่เป็นไปตามที่พระเจ้านำเรา เพราะพระเจ้าสถิตอยู่กับเราเสมอ ตื่นขึ้นมา ก็นำพาเราตลอด จนกระทั่งหลับ ในกลางคืน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

************************

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม 2018 เรื่อง “ก่อนวันคริสตมาส” ตอน 1 โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม 2018

เรื่อง “ก่อนวันคริสตมาส” ตอน 1

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง เรามา Merry Christmas กันก่อนได้ไหม? เหลืออีกไม่กี่สัปดาห์ ก็จะถึงวัน คริสตมาส ตอนนี้ไปที่ไหน อย่างที่บอกพระคัมภีร์ได้ถูกทำให้สำเร็จ โดยการประกาศข่าวประเสริฐของพระองค์ พระเยซูคริสต์ไปทุกแห่ง มันมากขึ้นทุกปี ไม่มีน้อยลงไป มีแต่มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ชื่นชมยินดีกันทั่วโลก มากขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะพระคัมภีร์บอกไว้อย่างนั้น มันเป็นจริงตามนั้นว่าข่าวประเสริฐของพระเยซูจะต้องถูกประกาศไปทั่วโลก และจะถึงวันสิ้นสุด พระองค์จะกลับมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง นี่คือความหวังของเรา

เพราะฉะนั้น เวลาคริสตมาสผมชอบไปเดินตามห้าง ไม่ได้ไปซื้อของและไม่ได้ตั้งใจไปเอาแอร์ เอาบรรยากาศ เดินดู แล้วมีความสุขดี เพราะขนาดคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า เขายังมีความสุขเลย แล้วมากกว่านั้นสักเท่าใด ที่เราเชื่อพระเจ้าแล้ว เราบังเกิดใหม่ในวิญญาณแล้ว เรารู้ข่าวประเสริฐ คืออะไร? มองอะไรไป ก็เห็นถ้อยคำพระเจ้าในนั้น ฟังเพลง ก็ฟังถ้อยคำพระเจ้า อยู่ในเพลงเหล่านั้นหมด เพลงที่เปิดนั้น ทั้งหมดเลย พูดถึงข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ทั้งนั้น

วันนี้จะมาเล่าให้ฟังว่าพระคัมภีร์บอกไว้อย่างไร? พระเยซูบอกว่าบันทึกไว้อย่างไร? มันต้องเป็นไปตามนั้นแน่นอน และมันเป็นจริงๆ แล้วมันอัศจรรย์ที่ว่าพระคัมภีร์ไบเบิ้ล เฉพาะพระคัมภีร์ตัวไบเบิ้ลได้ถูกพิมพ์และขายออกไปแล้ว ประมาณ 5,000 ล้านเล่ม ตกแล้วคนในโลกนี้ น่าจะมีคนละ 1 เล่ม ประมาณเกือบๆ 1 เล่ม เยอะที่สุด ขายดีที่สุด  เป็นหนังสือขายอันดับดีที่สุดของโลก มาเป็นหลายปีแล้ว ตลอดเลย ไม่มีใครทำลายสถิตของไบเบิ้ลได้เลย แล้วไบเบิ้ลนี้ ท่านเชื่อไหมว่าเรื่องราวในไบเบิ้ล เป็นเรื่องทั้งหมดกี่ปี? ใครรู้บ้าง? ตั้งแต่โมเสสเป็นคนเขียนเริ่มต้น เฉพาะเรื่องที่เขียนมาถึงปัจจุบัน ที่เราได้อ่านกันในพระคัมภีร์ใหม่

พระคัมภีร์ใหม่ เขียนสำเร็จ ประมาณสัก 100 ปีในช่วงพระเยซูถูกตรึงที่ไม้กางเขน ประมาณนั้น หนังสือนี้ถูกเขียนถึงสมัยโมเสส ประมาณ 4,000 ปี ช่วงระยะเวลาของหนังสือเล่มนี้ ที่เขียนนะ ไม่ใช่เรื่องราวนะ เรื่องราวเกินกว่าเยอะเลย ตั้งแต่ปฐมกาล ไม่มีวันเวลาด้วย นับไม่ถ้วนปี เป็นเลยล้านๆ ปี นับไม่ถ้วน ตั้งแต่พระคัมภีร์เล่มต้น แต่เฉพาะเริ่มเขียน จนจบหนังสือเล่มนี้ ใช้เวลา 4,100 ปี เขียนหนังสือเล่มนี้เล่มเดียว ประกอบด้วยเล่มเล็กๆ 66 เล่ม

เริ่มต้นเล่มแรก ก็คือหนังสือปฐมกาล หนังสือสุดท้าย คือวิวรณ์ เป็นการสำแดงล่วงหน้าว่าจะจบโลกนี้อย่างไร? ขึ้นต้นและจบสุดท้าย 66 เล่มใช้เวลา 4,100 ปี เขียนนะ ไม่ใช่เรื่องนะ เรื่องยาวกว่านั้น แต่เขียน เฉพาะเขียนอย่างเดียว ตั้งแต่โมเสสเขียนมาถึงยอห์น 4,100 ปี ใน 4,100 ปี มีคนเขียนทั้งหมดตั้ง 40 คน ปกติหนังสือเล่มหนึ่ง เขาเขียนคนหนึ่ง หรือไม่ก็ 2 คน นี่เขียน 40 คน 4,100 ปี ปรากฏว่าเป็นเรื่องเดียวกันหมดเลย เป็นไปได้อย่างไร? เขาพิสูจน์แล้ว พิสูจน์อีกว่าเรื่องนี้ คนเขียนขึ้นมาเอง คนแต่งขึ้นมาใหม่  มันพิสูจน์อย่างไรก็ไม่ออก ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะมาเขียน แล้วมันตรงกันได้อย่างไร? โมเสสเขียนมาตรงกันกับสิ่งที่ยอห์นเขียน เมื่อ 4,000 ปีผ่านมาแล้ว จะเป็นไปได้อย่างไร? แล้วไม่ได้ตรงแบบธรรมดา ตรงแบบเป๊ะๆ เลย นี่คืออัศจรรย์

สิ่งหนึ่งที่เราได้เรียนรู้กันมาว่าพระเจ้าแห่งอัศจรรย์ เพราะฉะนั้น พระคัมภีร์ไบเบิ้ล จึงเป็นเหมือนกับพระเจ้ารู้อยู่แล้ว  มนุษย์ก็อย่างนี้แหละ จริงๆ ไม่ต้องใช้พระคัมภีร์ก็ได้ แต่เดี๋ยวก็ไปเถียงกัน ไปว่ากัน วุ่นวาย คนนี้ถูก ฉันว่าฉันเป็นอย่างนี้ ฉันมีพระวิญญาณอยู่ในฉัน เอาอย่างนี้แล้วกัน เอาตรงกลาง ไปพิสูจน์เอง แล้วกันว่ามันเขียนไว้ในนี้มีไหม? มีหรือไม่มี ถ้าไม่มี ก็บอกว่าไม่มี มันผิด ถ้ามี ก็บอกว่ามี อย่าไปซีซั่วใส่เข้าไป อย่าไปแต่งเติมลงไป  เห็นไหม?

พระเจ้าทรงทราบก่อนล่วงหน้า ตั้งนานแล้วจึงได้เตรียมชายคนหนึ่ง ให้ไปเรียน โดยที่เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องไปเรียน นอกจากเตรียมสติปัญญาให้เขาเรียนแล้ว เรียนเก่งๆ ในเรื่องภาษาแล้ว ไม่พอ ยังต้องให้เรียนรู้จักเรื่องวิญญาณ เรื่องจิตใจ เตรียมใจเขาไว้ เตรียมความเชื่อเขาไว้ เริ่มต้น คนนั้น ก็คือโมเสส เตรียมโมเสสตั้งแต่โมเสสไม่รู้เรื่อง เล็กๆ ออกมา เกิดเหมือนเป็นกำพร้าเลยนะ แต่เตรียมเขาไว้แล้ว ให้ไปเรียน เรียนอย่างดี แบบลูกกษัตริย์เลย ลูกฟาโรห์เลย เรียน เพื่อจะได้เรียนรู้ และได้มาเป็นคนเขียน เริ่มต้นพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ซึ่งเขียนยากที่สุด ตอนเริ่มต้น ทั้งหมด 66 เล่มเล็ก รวมเป็นเล่มใหญ่ไบเบิ้ล เขียนโดยคน 40 คนบวกกับ 1 วิญญาณ ก็คือวิญญาณพระเจ้า พระเจ้าดลใจให้คนๆ นั้น 40 คนเขียน เป็นเรื่องเดียว เพราะฉะนั้น ใครเป็นคนเขียน พระวิญญาณเขียน มันจึงเรื่องเดียวกันไง

มันจึงเป็นเรื่องเดียวกันหมด เพราะว่าพระวิญญาณเป็นผู้เดียว แต่ผ่านทางคน 40 คนใน 40 สมัย ยุคประมาณ 4,100 ปี จึงเรื่องเดียวกันหมดเลย  อัศจรรย์ใหญ่ พระเจ้าเตรียมหมดเลย เตรียมคนแรก คือโมเสส เตรียมคนสุดท้าย คือยอห์น  เก่งด้วยกันทั้งคู่ เก่งแบบนักประวัติศาสตร์ นักจดบันทึก นักค้นคว้า นักเขียน คงไม่เตรียมเปโตรเป็นคนสุดท้าย เพราะเปโตรเป็นชาวประมง นึกออกใช่ไหม? หรือคงไม่เตรียมซาอูลเป็นแรก แต่เตรียมโมเสสเป็นคนแรก เราจึงได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

นี่พูดนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นว่าทั้งหมดนี้  เป็นเรื่องๆ เดียวที่เขียนขึ้นมา ถามว่าเรื่องนั้น คือเรื่องอะไร? เรื่องเกี่ยวกับทำอย่างไรมนุษย์จะได้ไปสวรรค์ ก็คือต้องเกิดใหม่ แค่นี้เอง ทั้งเล่มบอกแค่นี้เองว่ามนุษย์จะไปสวรรค์ ต้องไปอย่างไร? และเขาต้องเกิดใหม่ ผู้ที่มาบอกคนสุดท้าย ก็คือพระเยซู

พระเยซู คือผู้เผยพระวจนะคนสุดท้าย ที่มาเดินอยู่บนโลกใบนี้ แล้วพูดเรื่องนี้ คือพระเยซู หลังจากนั้น ไม่ต้องมีแล้ว เพราะหลังจากพระเยซู ทุกคนเป็นผู้เผยพระวจนะหมด เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์จะเข้าไปอยู่ในร่างกายของเขา ทุกคนเป็นผู้เผยพระวจนะหมด ผู้เผยพระวจนะคนสุดท้ายไม่ใช่มาลาคี แต่เป็นพระเยซู ไม่ใช่ยอห์น บัพติศโต ที่เป็นคนให้บัพติศมาในน้ำ แต่เป็นคนหลังยอห์น บัพติศโต บอกว่า …

“คนที่มาข้างหลังฉัน จะเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ใหญ่กว่าที่ฉันจะไปผูกเชือกรองเท้า ด้วยซ้ำไป เขา คือเยซู เจ้าของวันคริสตมาสนั่นเอง”

เห็นไหม? แค่คิดแค่นี้ ที่คิดได้ทั้งหมดนี้ ไปเดินเล่นนะ ไม่ได้ไปค้นคว้าอะไร? เราไปเดินเล่นเท่านั้น ขอบคุณพระเจ้าจริงๆ เลยนะ ถามว่าที่เดินเล่นนี้ คิด ใครคิด พระวิญญาณคิด เดินเล่นทำอะไร? คุยกับพระเจ้าไป คุยด้วย กินไอศกรีมไป  ไม่ได้อยู่ในห้องอธิษฐานหรอก นั่นแหละ คืออธิษฐานที่ลี้ลับของมนุษย์ ก็คือพระเจ้าสถิตอยู่กับเรา เราอธิษฐานกับพระองค์ทุกเมื่อ คุยกับพระองค์ทุกอย่างได้ ไม่ใช่จะคุยกับพระองค์ ต้องเอาอย่างนี้ ท่านคิดไป พระเจ้าก็คิดตามท่าน พระเจ้านำท่าน ท่านยังไม่รู้เลย มองก็ไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร? เหมือนอย่างที่ผมเคยเทน้ำร้อนลงไปในถุงชา แล้วผมถามว่าไหนล่ะ ตัวไหนชา ตัวไหนน้ำ ไม่เห็นเลย แยกไม่ออก มันเป็นหนึ่งเดียวกัน เหมือนกันวิญญาณเรากับวิญญาณพระเจ้า เป็นหนึ่งเดียวกัน พระผู้ไถ่ของเรา ท่านทำอะไร พระเจ้าอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา อยู่ตรงนั้นแหละ จะทำผิด ทำถูก ทำอย่างไร? อยู่ตรงนั้นแหละ ท่านจะรู้หรือไม่รู้ สำนึกหรือไม่สำนึก พระเจ้าอยู่ตรงนั้นแหละ รู้ไหมว่าพระองค์อยู่ด้วยตรงนั้นหรือไม่? พระองค์ก็อยู่ตรงนั้นแหละ อยู่แล้ว ก็อยู่เลย และอยู่ตลอดไป พระองค์บอกว่าไม่มีใครหน้าไหน? ใหญ่ขนาดไหนที่จะมาเอาท่านออกไปจากมือของฉันได้ เอเมน

ขอบคุณพระเจ้านะ นี่คือวันคริสตมาสที่ใหญ่ที่สุด และเป็นความหวังเดียวของมนุษย์บนโลกใบนี้เท่านั้นเอง มองไป มีความสุขในวันคริสตมาส แต่ก็แอบทุกข์ใจไม่ได้ ไม่ใช่เราทุกข์ใจ แต่พระวิญญาณทุกข์ใจ ทุกข์ใจตรงไหน? แหม! อยากให้คนอื่นได้รู้อย่างที่เรารู้นะ มันง่ายมากเลยข่าวประเสริฐ ข่าวดีของพระเจ้ามันง่ายๆ จริงๆ ง่ายจนกระทั่งกลายเป็นสิ่งที่มนุษย์ เป็นหินก้อนสะดุดให้กับมนุษย์ เพราะมันง่ายเกินไป มนุษย์ทุกคนเกิดมามีบาป อยากจะทำอะไรก็ตาม เพื่อล้างบาปตัวเอง ฟ้องผิดตลอดมาว่า …

“ฉันบาปๆ”

ก็เลย อยากจะหาอะไรทำ เพื่อจะลบบาปตัวเอง ตั้งแต่กำเนิด ทุกคน ทุกชาติ ทุกภาษา เป็นอย่างนี้หมด มันจึงกลายเป็นประตูใหญ่ ที่พระเยซูบอก ประตูใหญ่ คือทุกคนอยากจะทำๆ มีประตูเล็กๆ ประตูเดียวที่ผ่านทางพระเยซู ที่บอกว่าไม่ต้องทำอะไรเลย มาเลย บาปผิดอะไรต่างๆ สกปรกอะไรต่างๆ ก็เข้าได้ เข้าสวรรค์เลย  ไม่มีใครอยากเข้า เพราะทุกคนอยากทำด้วยตัวเอง เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนบาป อยากจะล้าง ล้างไม่ออก ก็ล้างใหญ่เลย พยายามไปบอกคนอื่นให้ช่วยกันล้าง ข่าวประเสริฐ ข่าวดีของพระเยซูมาถึงเราวันคริสตมาส ก็คือไม่ต้องลาเลย ล้างอย่างไรก็ไม่หมด มาหาฉัน ง่ายนิดเดียว  เชื่อแล้ว ก็เข้าไปเลย  ไม่เอา ขอไปทำเองดีกว่า มันเป็นอย่างนี้ มันจึงน่าเศร้า

พอเรารู้ความจริงอย่างนี้  พอเรามาเชื่อพระเจ้าแล้ว เราจึงทำมันง่ายอย่างนี้ เราจึงขอบคุณพระเจ้า เราจึง Amazing grace แต่ Amazing สำหรับเรา คือทำไมคนเขาไม่เชื่อ ก็พระเยซูบอกแล้ว ทุกคนไปทางกว้างหมด ไปประตูกว้างหมด ประตูเล็ก ไม่ค่อยมีใครมา ใครเข้าสวรรค์ ต้องเข้าประตูเล็ก ประตูเล็กคืออะไร? ไม่ค่อยมีใครมาหรอก เพราะไม่มีใครจะยอมเชื่อพระเยซู 100% จะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง จะไปทำด้วยตัวเอง พยายามๆ พยายามไม่ได้ ก็ไปบอกคนอื่นพยายาม พยายามจนตาย บอกง่ายๆ ไม่เอา

นี่คือความทุกข์ทรมานช่วงคริสตมาส เวลาเราคิดถึงสิ่งต่างๆ เหล่านี้ พระคัมภีร์จึงได้บันทึกว่าให้เราปกป้องคุ้มครองดูแลข่าวประเสริฐให้ดีๆ สิ่งเดียวที่เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ คือข่าวประเสริฐจะต้องถูกประกาศออกไป ข่าวประเสริฐ คือข่าวดี ข่าวดีจริงๆ นอกเหนือจากข่าวดีแล้ว มันคือข่าวร้าย ถ้าไม่มาพึ่งพระเยซูทางเดียว ถือว่าเป็นข่าวร้ายทั้งหมด อะไรที่ต้องทำด้วยตัวเอง  เป็นกฎ เป็นระเบียบอะไรต่างๆ เหล่านั้น เป็นข่าวร้ายทั้งหมด ข่าวดี คือประตูแคบ เล็กๆ เอง คือไม่ต้องทำอะไรเลย โจรบนไม้กางเขน ก็เข้าสวรรค์ได้ ไม่ต้องเป็นฟาริสีที่รักษาศีล รักษากฎระเบียบตั้ง 2-3 พันข้อ 500 ข้อ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นเลย ใครก็ได้ที่เชื่อวางใจในพระเยซู เจ้าของคริสตมาสเท่านั้น

สิ่งเหล่านี้ คือหน้าที่ของเราทุกคนที่ต้องประกาศออกไป คริสตมาสจึงมีไว้ เพื่อประกาศ ที่เราเห็นกัน ที่แจกของ มีของขวัญอะไรต่างๆ เหล่านั้น  คือหน้าที่ที่พระเจ้านำพาผ่านมนุษย์ เพื่อประกาศ จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม เขากำลังประกาศ เพลงเหล่านี้ ที่ถูกดลใจโดยพระวิญญาณ  เพลง Silent night, Holy night อะไรต่างๆ ที่เราฟังอยู่ทุกวันนี้ คือสิ่งหนึ่งที่เป็นการประกาศ ต้องประกาศ จะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม พวกเราที่นี่ก็ได้อิทธิพลมาจากข่าวประเสริฐอย่างนี้แหละ จนถึงวันนี้ เรามาถึงความรอดแล้ว ก็ส่งกันต่อๆ ไป  ความรัก ความหวังดี คือการให้ ให้ที่ดีที่สุด คือให้ชีวิตกับเขา เราทำได้แล้ว เพราะเราบังเกิดใหม่แล้ว ด้วยวิธีการบอกเขาในเรื่องข่าวดีของพระเยซู ข่าวดีของพระเยซู คืออะไร? เอเมน

 

************************

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 2 ธันวาคม 2018 เรื่อง “วันพ่อ” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 2 ธันวาคม 2018

เรื่อง “วันพ่อ”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง วันนี้เป็นวันพิเศษ ที่เราจัดเป็นวันพ่อ ได้มาระลึกถึงพระคุณของพ่อด้วยกัน อันดับแรก ก็คือระลึกถึงพระคุณของพ่อฝ่ายวิญญาณของเรา  คือพระเจ้า ผู้ทรงประทานพระเยซูคริสต์ พระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อเราทั้งหลาย มนุษย์ทุกคนจะได้รับความรอด จะได้ถูกรับเข้ามาเป็นลูกของพระองค์เหมือนกัน  เพราะฉะนั้น วันนี้เป็นวันที่ 1 ปี ก็มาระลึกถึงวันนี้

และขณะเดียวกัน วันพ่อแห่งชาติ มีประโยชน์ต่อชีวิตของเรามาก คือทำให้เราระลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่อีกอันหนึ่งที่ลืมไม่ได้เลย คือพ่อผู้ให้กำเนิด ที่เป็นมนุษย์ ซึ่งในพระคัมภีร์บอกว่าพ่อที่เป็นมนุษย์ ก็เลียนแบบ มีความรัก เหมือนกับพ่อที่เป็นพระเจ้า เพียงแต่ว่าพระเจ้าใส่ความรักของพระองค์ลงมาในคนที่เป็นพ่อ เพียงแต่ว่าพ่อเป็นมนุษย์ ตกลงไปในความบาป เสียหายไป บางทีรัก อยากจะรักมาก แต่มันทำไม่ได้ เพราะว่าความอ่อนแอของเนื้อหนังร่างกาย มันทำให้ไม่สามารถที่จะแสดงความรักอย่างที่ควรจะเป็น หรืออย่างที่อยากจะทำได้

ฉะนั้น วันนี้จึงเป็นวันที่เราน่าจะมาระลึกถึงว่าจริงๆ แล้วไม่มีทางไม่รักหรอก เพราะว่าพระเจ้าบอกว่าความรักของพระเจ้าใส่ลงไปในผู้ที่ให้กำเนิด ที่เป็นมนุษย์ คือผู้ที่เป็นพ่อ เพราะฉะนั้น เขาต้องรักเราแน่นอน  เพียงแต่บางทีบางอย่างเขาปฏิบัติไม่ได้ เราก็ต้องรู้ เราก็ต้องเข้าใจ ก็มาทำความเข้าใจกันในวันนี้ วันนี้คริสตจักรก็จัดเป็นวันพิเศษ เป็นความระลึกถึงพระคุณของพ่อด้วยกัน

 

*****************

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน 2018 เรื่อง “Thanksgiving Worship and Prayers” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน 2018

เรื่อง “Thanksgiving  Worship and Prayers”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง ถ้าสังเกตจะเห็นว่านมัสการจะมีแต่เพลงขอบคุณ เพราะอะไร?  เพราะว่าเดือนนี้เป็นเดือนขอบคุณพระเจ้า ประจำปีของทุกๆ ปี คือเป็นเดือนที่มีวันขอบคุณพระเจ้าอยู่ในนั้น แล้วเราก็นำสิ่งนี้ นำโอกาสนี้มา ระลึกถึงพระคุณพระเจ้าร่วมกัน วันนี้ ก็เลยเป็นพิเศษ นมัสการพิเศษ เน้นเรื่องการขอบคุณพระเจ้า เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่ และรู้ว่าพระคุณของพระเจ้า ต่อชีวิตเรานั้น เป็นเช่นไร เดี๋ยวอีกสักครู่หนึ่ง จะให้ต่างคนต่างขอบคุณส่วนตัว แต่จะขอแนะแนวให้ก่อนว่าเราควรจะขอบคุณพระเจ้าตรงไหน? มี 2 อันเท่านั้นเอง ความหวังในโลกนี้ และในโลกหน้า

ในพระเจ้ามี 2 อย่าง ความหวังปัจจุบันนี้ ตอนนี้ ที่ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ พระเจ้าสัญญากับเราว่าอย่างไร?  ดูแลเราอย่างไร? และความหวังในชีวิตหน้า ความหวังในชีวิตนิรันดร์ ที่เราจะอยู่ในสวรรค์สถานกับพระเจ้านิรันดร์กาล พระเจ้าสัญญากับเราไว้อย่างไร? และพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าที่สถิตอยู่ในวิญญาณของเรา ในใจของเรา ยืนยันกับเราอย่างไรว่า 2 สิ่งนี้เป็นจริง นี่แหละ เราขอบคุณพระเจ้าใน 2 อย่างนี้

เอาอย่างแรกก่อน เราควรขอบคุณพระเจ้าเรื่องความหวังในปัจจุบัน คือพระเจ้าบอกว่าแม้นกในอากาศ มองสิ นกในอากาศมันเคยอดตายไหม? มันไม่ได้ทำมาหากินอะไร? มันไม่ได้หว่านข้าว ไม่ได้เก็บเกี่ยว พระเจ้าเลี้ยงนกเอาไว้ แล้วท่านล่ะ ท่านในที่นี่ คือใครที่เป็นลูกพระเจ้า ที่เชื่อในพระเยซู ท่านเป็นลูกของพระเจ้า สำคัญกว่านกนั้นตั้งเท่าไร? เห็นนกบินอยู่บนฟ้าทุกชนิด มีข้าว มีปลากิน อยู่ได้ดี ชีวิตของท่านพระเจ้าดูแลให้อย่างมากมาย ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะเอาอะไรกิน วันนี้ พรุ่งนี้ จะทำอย่างไร? พระเจ้าดูแลให้ เห็นไหม? สัญญา

สัญญาที่สอง บอกว่าไม่มีสิ่งชั่วร้ายใดๆ ไม่มีความโหดร้ายใดๆ ไม่มีอิทธิพลใดๆ ไม่มีอาวุธใดๆ มาทำร้ายท่าน เอาท่านออกไปจากมือพระเจ้าได้ เพราะพระเจ้าสถิตอยู่กับท่านตลอดเวลา ไม่ว่าท่านจะรู้หรือไม่รู้ ก็ตาม ท่านเดินไปไหนมาไหนบนโลกใบนี้ พระเจ้าอยู่กับท่านตลอดเวลา เห็นไหม?

นี่ 2 เรื่องแค่นี้  และท่านก็เห็นแล้วว่าพระเจ้าบอกว่าเราเป็นผู้จัดเตรียม จัดหาทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ท่านจำเป็นต้องใช้สอย จากคลังทรัพย์อันมั่งคั่งของพระองค์ในพระเยซูคริสต์ เมื่อท่านเข้ามาอยู่ในพระเยซูคริสต์ เป็นลูกของพระเจ้าแล้ว พระองค์จะดูแลเลี้ยงดูท่าน ไม่มีวันขัดสน พระเจ้าบอกไว้อย่างนั้น  คนมาเชื่อพระเจ้าไม่เคยขัดสน

คำว่า “ขัดสน” บางคนก็บอกว่ายังขาดแคลนเงิน เรารู้สึกขาดแคลน แต่เราไม่ขัดสน เรามีพอกินพอใช้ มีน้อยก็ใช้น้อย มีมากก็ใช้มาก บางคนมีน้อยใช้มากอีกต่างหาก เพราะมันมาจากไหนก็ไม่รู้ ก็ใช้ไป ให้ออกไป

แล้วอะไรที่จำเป็น เงินซื้อไม่ได้ อย่างที่ผมเคยบอก เงินซื้อไม่ได้หลายเรื่องเลย เงินซื้อไม่ได้ แต่พระเจ้าจัดเตรียมให้เราได้ สันติสุข ความสงบสุข เงินซื้อได้ไหม? ไม่ได้ และอีกหลายๆ เรื่อง  ความสัมพันธ์ ผู้คนรอบข้างที่ดีงาม จิตใจที่ดีงาม ซื้อได้ไหม? ไม่ได้ สิ่งเหล่านี้ พระเจ้าจัดเตรียมให้กับเรา นี่คือความหวังใจอยู่บนโลกใบนี้ ไม่ต้องห่วง เราสามารถเผชิญทุกสิ่งได้ ผ่านทางพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงเสริมกำลัง ผู้ทรงนำพาเราผ่าน  นี่สัญญาไว้อย่างนั้น

แล้วก็มีตัวอย่าง เช่น เปาโลก็เป็นตัวอย่างว่าพระเจ้านำพาเขาผ่าน ผ่านหมดทุกอย่าง ตอนอด ก็ผ่าน ตอนมีก็ผ่าน ตอนแข็งแรงดี ก็ผ่าน ตอนสุขภาพไม่ดี ก็ผ่าน ผ่านเพราะอะไร? เพราะพระเยซู พระเจ้าเสริมกำลังให้เขา เขาผ่าน เอเมน

สองสิ่งนี้เหมาะสมที่จะนำมาคิดในการขอบคุณพระเจ้าประจำปี จริงๆ ประจำวันของเราด้วยซ้ำ ประจำชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่ปีหนึ่ง ครั้งหนึ่งที่เรานำมาเน้นให้ท่านได้ปฏิบัติ ได้คิดถึงสิ่งเหล่านี้ ก็จะมีพระพรมากยิ่งขึ้น

ใช้เวลานี้ในการขอบคุณพระเจ้าส่วนตัว ท่านก็อธิษฐานขอบคุณพระเจ้าอย่างที่ผมบอกมา ขอบคุณพระเจ้าสำหรับความหวังเดี๋ยวนี้  ปัจจุบันบนโลกใบนี้ เดินบนโลกใบนี้ ไม่ต้องห่วงแล้ว

สองความหวังในโลกหน้า เมื่อท่านจากโลกนี้ไป ไม่ต้องกลัวตายเลย ตาย คือกำไรชีวิต เริ่มต้นใหม่ เข้าไปในสวรรค์สถาน หลุดรอดพ้นจากความทุกข์ยากลำบากตลอดไปเลย 2 สิ่งนี้ให้เราขอบคุณพระเจ้านะ …

“พระเจ้าเราขอบคุณพระองค์ร่วมกัน ขอบคุณพระองค์ที่หลายครั้ง ที่เราไม่รู้ว่าเราจะเผชิญปัญหานั้นได้อย่างไร? หลายครั้งที่ปัญหานั้น ไม่สามารถที่จะแก้ไขได้จริงๆ โดยสายตาของมนุษย์ เหมือนทางตัน แต่แล้วพระหัตถ์ของพระองค์ก็เข้ามาในวินาทีนั้น ช่วยให้รอดไปอีกครั้งหนึ่ง บินขึ้นมาใหม่เหมือนนกอินทรีพร้อมกับพระองค์ ลูกทั้งหลายขอบพระคุณพระองค์ ที่ทรงจัดเตรียมทุกสิ่งทุกอย่างไว้ให้ และมันเป็นสิ่งดี สำหรับลูกทั้งหลาย ที่จะดำเนินชีวิตเป็นที่ถวายเกียรติแด่พระองค์ด้วย

ขอทรงนำพวกเราทั้งหลายต่อไป แบบนี้ด้วยเถิด และขอบคุณพระองค์ สำหรับชีวิตนิรันดร์ในพระเยซูคริสต์ ที่พระองค์ทรงประทานให้ ทุกครั้งที่เรานึกถึงความตาย ความเจ็บปวด อีกด้านหนึ่ง คือความปิติยินดีที่เราจะได้พักผ่อน อยู่กับพระองค์ในสวรรค์สถานนิรันดร์กาลเสียทีหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครสามารถให้ความคิด ความสงบ การเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านี้ได้ นอกจากความหวังใจในพระเยซูคริสต์เท่านั้น เราขอบคุณพระองค์ สิ่งเหล่านี้ ไม่สามารถซื้อได้ ไม่สามารถแสวงหาด้วยมนุษย์ทั้งหลาย ด้วยกำลังของมนุษย์  แต่เป็นของประทานจากพระองค์ ผ่านทางพระเยซูคริสต์

เราทั้งหลายขอบคุณพระเจ้า สำหรับปีนี้ และปีต่อๆ ไป เราขอบคุณพระเจ้า สำหรับวันขอบคุณพระเจ้าที่ผ่านมา เมื่อวันพฤหัสฯ ขอบคุณพระเจ้าสำหรับประเทศไทย ที่พระองค์ทรงให้เราได้มาเกิดที่นี่ อยู่ที่นี่ มีสันติสุข ความสงบสุขที่นี่ เป็นประเทศที่ปลอดภัย เจริญรุ่งเรือง อุดมสมบูรณ์ และมีอิสรภาพ เสรีภาพในการทำหลายสิ่งหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการแสวงหาความจริงในองค์พระเยซูคริสต์

ขอบคุณพระเจ้า สำหรับสถาบันพระมหากษัตริย์ที่ทรงประทานให้ในประเทศนี้ ที่ให้เราได้อยู่ร่วมกันเหมือนกันเหมือนครอบครัวใหญ่ๆ ครอบครัวหนึ่ง มีความผูกพันซึ่งกันและกัน

ขอบคุณพระเจ้า สำหรับครอบครัวที่ดีงาม ที่พระองค์ทรงประทานให้เราได้อยู่อาศัยในคริสตจักร เหมือนครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง ที่เราได้รู้จัก เป็นพี่เป็นน้อง หนุนจิตชูใจซึ่งกันและกัน โดยท่ามกลางการเคลื่อนไหวของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ เราขอบคุณพระเจ้า

ขอบคุณพระองค์ที่ทรงเลี้ยงดูเรา ไม่เคยขัดสน ไม่เคยขาดแคลน ไม่เคยอดตาย มีกินมีใช้ตลอดเวลา

ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงแก้ไขให้หลายเรื่อง หลายสิ่งนั้น ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร? เหตุการณ์อย่างไร? แต่รู้ว่าไม่สามารถที่จะมีใช้มาช่วยเราในขณะนั้นได้ แต่พระองค์ก็มาช่วยเราทุกที ทุกครั้ง ตลอดเสมอมา เราขอบคุณพระองค์

และขอบคุณพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ทรงประทานความมั่นใจ ยืนยันในจิตใจของเราว่าเราเป็นลูกของพระองค์ สะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากบาป และเราเหมาะสมที่จะไปอยู่ในสวรรค์กับพระองค์ในสวรรค์สถานนิรันดร์ เมื่อเราทิ้งร่างนี้แล้ว ในวันหนึ่งข้างหน้า ขอบคุณพระเจ้าในสิ่งนี้

ขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่งที่พระองค์ทรงประทานให้ ขอชีวิตเราเป็นที่ถวายเกียรติแด่พระองค์เถิด ขอบคุณพระองค์ร่วมกัน ในนามพระเยซู  เอเมน

 

*********************

 

 

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน 2018 เรื่อง “อุปมาคำสอนของพระเยซู” ตอน 8 “การให้อภัย” โดย นคร เวชสุภาพร

คำบรรยายวันอาทิตย์ที่  25  พฤศจิกายน  2018

 เรื่อง “อุปมาคำสอนของพระเยซู”

ตอน 8 “การให้อภัย”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            มาถึงอาหารฝ่ายวิญญาณ อุปมาคำสอนของพระเยซู ตอนที่ 8 “การให้อภัย” 7 ตอนที่ผ่านมา วนเวียน เน้นย้ำกันอยู่ในเรื่องของการบังเกิดใหม่ ซึ่งพระคัมภีร์บอกว่าเป็นหนทางเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้มนุษย์ ซึ่งเป็นคนบาป โดยกำเนิด สามารถเข้าไปในแผ่นดินสวรรค์ได้ และพระคัมภีร์ทั้งเล่ม อุปมาคำสอนของพระเยซู ก็พูดเกี่ยวกับเรื่องการบังเกิดใหม่ หรือการเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์เหล่านี้ ทั้งนั้นเลย วันนี้เจะสอนเกี่ยวกับเรื่องการให้อภัย  ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการบังเกิดใหม่ และจะเข้าไปอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ได้อย่างไร?

สมมติว่ามีเพื่อนมาพูดจาไม่ดีกับเรา  หรือว่าเขามาโกงเรา  หรือหักหลังเรา  เราจะสามารถยอมได้สักกี่ครั้งที่จะไม่โต้ตอบเลย  นิ่งเลย  เอาง่ายๆ เพื่อนที่ใกล้ชิดเราที่สุดเลย ลูกเราดื้อกับเรา ไม่เชื่อฟังเรา แถม (หักหลังเราอีก) มีนะ จะเกิดเหตุอะไรก็ตาม ไม่รู้ เราจะให้อภัยลูกที่รักที่สุด สักกี่ครั้ง ถ้าเขาทำผิด เหมือนเดิมอีก เราคงได้ยินคำพูดอย่างนี้บ่อยๆ ว่า …

“ครั้งนี้ยอมให้ก่อนนะ แต่อย่าให้มีครั้งที่สอง”

หรือไม่ก็บอกว่า “หลายครั้งมาแล้วนะ ต่อไปนี้ไม่ได้แล้วนะ” คือไม่ยอมอีกแล้ว ถูกไหม?

เรามาดูคำตอบดีกว่า ในพระคัมภีร์ พระเยซูตอบเรื่องการให้อภัยนี้ไว้อย่างไร? มาตรฐานของพระเจ้า เรื่องการอภัยนี้อยู่ตรงไหน? เราจะต้องยกโทษ ผู้ที่กระทำผิดต่อเราสักกี่ครั้งดี? มัทธิว 18:21-22

มัทธิว 18:21-22 “21 เปโตรมาทูลถามพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า หากพี่น้องทำบาปต่อข้าพระองค์ ข้าพระองค์ควรจะยกโทษให้เขากี่ครั้งดี สักเจ็ดครั้งหรือ! 22 พระเยซูตรัสว่า “เราบอกท่านว่าไม่ใช่เจ็ดครั้ง แต่เจ็ดสิบ  เจ็ดครั้ง”

 

ตามมาตรฐานของมนุษย์ทั่วไป เราคิดว่าการอภัยเพียงแค่ครั้งสองครั้ง หรืออย่างมาก 3 ครั้งก็ อภัยได้เยอะแล้วนะ เหมือนคำพูดที่บอกว่าความอดทนของเรามีขีดจำกัด

เปโตรมาถามพระเยซูว่า “หากพี่น้องทำบาปกับข้าพระองค์ … ข้าพระองค์ควรจะยกโทษให้เขากี่ครั้งดี สัก 7 ครั้งหรือ?”

ซึ่งถ้าเอาตามมาตรฐานของมนุษย์ เปโตรคงคิดว่าที่คิดว่า 7 ก็น่าจะสุดยอดของคนดีแล้วนะ  อดทนมาได้ 7 ครั้ง ถือว่าเยี่ยมมากแล้ว …

“ฉันทำเยี่ยมแล้วนะ  สัก 7 ครั้งได้ไหม?”

กะว่าจะได้รับคำชม “เปโตร ดีมากเลย เธอทำได้ตั้ง 7 ครั้ง”

แต่นี่เรากำลังพูดถึงจำนวนครั้งที่เราต้องอภัยกับคนๆ เดียว กับความผิดเรื่องเดียวกันนะครับ พูดง่ายๆ คือต่อให้มีใครมาทำผิดต่อเรา เรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ซากๆ ถึง 7 ครั้ง เราก็ยังไม่โกรธ รอให้มีครั้งที่ 8 แล้วค่อยโกรธ ยากมากเลยนะ พระเยซูบอกว่า …

“เราบอกท่านว่าไม่ใช่ 7 ครั้ง แต่ 70 … 7 ครั้ง”

ตรงนี้ ไม่ได้หมายความ 77 นะ ภาษาอังกฤษ ภาษาเดิม แปลว่า Seventy time seven แปลว่า 70×7 = 490 ครั้งต่อหนึ่งเรื่อง  ถ้าเขาโกงเรา … เราต้องอภัยให้เขา ให้เขาโกงเราประมาณ 490 อายตัวเองมาก นึกว่าตัวเองแน่ อภัยให้ 7 ครั้ง พระเยซูตอบกลับมา  พูดง่ายๆ พระเยซูกำลังบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ มันไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้  ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าเหตุการณ์ที่เปโตรถามพระเยซู เป็นช่วงเวลาก่อนการถูกตรึงที่ไม้กางเขนของพระเยซู ก่อนที่พระเยซูจะบอกว่า …

“สำเร็จแล้ว”

การไถ่บาปของมนุษย์สำเร็จแล้ว เป็นช่วงเวลาก่อนที่จะมีวันเพ็นเตคอส คือวันเกิดใหม่ของมนุษย์ พระวิญญาณลงมาสถิตอยู่กับมนุษย์  คือทำให้วิญญาณมนุษย์ได้เกิดใหม่ เป็นครั้งแรกของโลกนี้ เมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว ช่วงเวลาที่พูดกับเปโตรตอนนี้ ไม่ได้เป็นช่วงหลังเพ็นเตคอส แต่ก่อนหน้า มนุษย์ยังไม่เกิดใหม่ มนุษย์ยังไม่ได้รับการชำระล้างจากบาป ยังอยู่ใต้กฎแห่งธรรมบัญญัติเดิมอยู่ คือพระเยซูตอบเปโตรว่าถ้าจะทำตามกฎบัญญัติ ตามมาตรฐานของพระเจ้าเดิมๆ ในการให้อภัยจากพระเจ้า ต้องทำขนาดไหน? เดิมๆ คือกฎในสมัยโมเสสให้ไว้ และคำตอบของพระเยซู ก็คือต้องทำแบบชนิดที่ว่าต้องไม่มีขอบเขต ต้องอภัยตลอดเลย ไม่มีที่สิ้นสุด

พระเยซูกำลังจะบอกว่าเมื่อผู้คนของพระเจ้า หรือว่าประชากรของพระเจ้า ยอมทำตามพระเจ้าทุกอย่าง จากใจ จากวิญญาณของเขา พระเจ้าถึงจะรับได้ ถ้าเขาทำด้วยกำลังของเขา และเขาทำไม่ได้  ก็ถือว่าสอบตกหมด ไม่ว่าจะทำได้มากหรือน้อย ไม่ว่าจะ 7 ครั้ง 70×7 ครั้ง 70×20 ครั้งก็ตาม เขาก็สอบตกหมดทั้งสิ้น ซึ่งเรื่องเหล่านี้ อยู่ในพระคัมภีร์ทั้งหมดเลย

พระเยซูบอกว่าการให้อภัย ตามมาตรฐานของพระเจ้า คือต้องให้อภัย 70×7 ครั้ง ต่อหนึ่งคน ต่อหนึ่งเรื่อง เปโตรฟังแล้ว อึ้ง ซึ่งตรงนี้แหละ น่าจะเป็นประเด็นคำตอบที่แท้จริง ที่พระเยซูบอกว่าต้องอภัย 70x7 = 490 เป็นเพียงอุปมาเปรียบเทียบ เพื่อจะให้เห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้ มนุษย์ไม่มีใครทำอย่างนี้ได้หรอก แต่มนุษย์คิดว่าทำได้ 90% ยอดเยี่ยมแล้ว แข่งกันใหญ่เลย มัทธิว 18:23-27 บอกไว้ว่า …

มัทธิว 18:23-27 “23 เหตุฉะนั้น อาณาจักรสวรรค์เป็นเหมือนกษัตริย์องค์หนึ่ง ซึ่งประสงค์จะสะสางบัญชีกับข้าราชบริพาร 24 เมื่อเริ่มสะสางคนหนึ่ง ซึ่งเป็นหนี้อยู่หลายสิบล้านเหรียญเดนาริอัน ถูกนำตัวมาพบ 25 เนื่องจากเขาไม่สามารถชำระหนี้ กษัตริย์จึงสั่งให้เอาตัวเขากับภรรยาและบุตร ตลอดจนข้าวของทุกอย่างไปขาย เพื่อมาใช้หนี้ 26 “ข้าราชบริพารคนนั้น ก็คุกเข่าลง วิงวอนต่อหน้าพระองค์ว่า ‘ขอทรงผัดผ่อนให้ข้าพระองค์เถิด แล้วข้าพระองค์จะใช้หนี้ให้จนครบ’ 27 กษัตริย์ทรงสงสาร จึงยกหนี้ให้ และปล่อยตัวไป”

 

คำอุปมาของพระเยซูในเรื่องนี้ จะถูกยกมาใช้บ่อยมาก เวลาที่จะสอนเรื่องเกี่ยวกับการให้อภัย หรือการยกโทษให้กับผู้ที่กระทำผิดต่อเรา  ในข้อ 22 ที่เราอ่านตอนต้น  ตอนที่พระเยซูตอบว่าต้องให้อภัย 70×7 หรือ 490 ครั้ง ก็เป็นอุปมาเปรียบเทียบให้เห็นภาพว่ามันเป็นไปไม่ได้ จำนวน 490 ครั้ง เป็นการแทนความหมายว่าเป็นการอภัยแบบไม่มีวันสิ้นสุด เป็นการอภัยแบบสมบูรณ์ คือต้องอภัยตลอดไปนั่นเอง

มาถึงข้อที่ 24 บอกว่า “อาณาจักรสวรรค์เหมือนกษัตริย์องค์หนึ่งที่จะสะสางบัญชีกับข้าราชบริพาร แล้วมีข้าราชบริพารคนหนึ่งเป็นหนี้อยู่หลายสิบล้านเหรียญ ก็เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นว่าเป็นหนี้ จำนวนมหาศาล ที่เกินกว่าใครจะชำระหนี้ได้หมด เกินกว่ามนุษย์ธรรมดาทั้งหลายจะทำได้

ถ้อยคำตรงนี้ กำลังจะให้เราเห็นภาพว่าหนี้ความบาปและความตายของมนุษย์ที่รับมาจากอาดัม บรรพบุรุษของเรา ที่จะต้องชดใช้นั้น มันใหญ่ มากมายมหาศาล เกินกว่ากำลังของมนุษย์จะใช้หนี้ของตัวเองได้ คือมันเป็นไปไม่ได้เลย

คือต้องทำความเข้าใจก่อน ตอนที่เปโตรถามพระเยซู เป็นตอนที่พระเยซูยังไม่ถูกตรึง เปโตรยังไม่ได้เกิดใหม่ เปโตรยังไม่เข้าใจถึงสิ่งต่างๆ เหล่านี้ว่าเกิดใหม่มันคืออะไร? เปโตรยืนอยู่บนกฎบัญญัติเดิม ตั้งแต่สมัยโมเสส เรื่องนี้ เกิดขึ้นในขณะที่พระเยซูกำลังพูดกับชาวยิว ชาวยิวจะเข้าใจหมดเลยว่าที่พระเยซูพูดหมายความว่าอย่างไร? นี่คือกฎระเบียบของชาวยิวทั้งสิ้น พระเยซูกำลังบอกเปโตรว่าถ้าจะทำตามกฎบัญญัติ ตามมาตรฐานของพระเจ้า ในเรื่องการอภัย ต้องทำขนาดนี้ คือขนาดสุดๆ 100% 70×7 คือบริบูรณ์จริงๆ คือทำไม่ได้

ในนี้บอกว่าเมื่อข้าราชบริพารคนนั้น เป็นหนี้ แล้วคุกเข่าของเขา อ้อนวอนต่อกษัตริย์ กษัตริย์ก็สงสาร ยกหนี้ให้ โดยไม่คิดอะไรเลย เรามาอ่านต่อว่าหลังจากนั้น เกิดอะไรขึ้น มัทธิว 18:28-35

มัทธิว 18:28-35 “28 แต่เมื่อข้าราชบริพารผู้นั้น ออกมาพบเพื่อนข้าราชบริพารด้วยกัน ซึ่งติดหนี้เขาอยู่หนึ่งร้อยเหรียญเดนาริอัน จึงจับคนนั้นเค้นคอและขู่เข็ญว่าจงจ่ายหนี้คืนมา 29 เพื่อนข้าราชบริพารนั้น ก็คุกเข่าอ้อนวอนเขาว่า ‘ขอผัดผ่อนหนี้ให้ก่อน แล้วข้าพเจ้าจะใช้หนี้ให้’ 30 “แต่เขาไม่ยอม กลับนำคนนั้นไปเข้าคุก จนกว่าเขาจะใช้หนี้ 31 เมื่อข้าราชบริพารคนอื่นๆ เห็นเหตุการณ์ก็สลดใจนัก จึงพากันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ และกราบทูลทุกอย่างที่เกิดขึ้น 32 “กษัตริย์จึงตรัสเรียกข้าราชบริพารคนนั้นมา และตรัสว่า ‘ไอ้ข้าชั่วช้า เรายกหนี้ของเจ้าทั้งหมดให้ ก็เพราะเจ้าวอนขอต่อเรา 33 ไม่ควรหรือ ที่เจ้าจะเมตตาเพื่อนข้าราชบริพารด้วยกัน เหมือนที่เราเมตตาเจ้า?’ 34 กษัตริย์กริ้วนัก จึงทรงมอบตัวเขาให้พัศดีไปทรมาน จนกว่าจะใช้หนี้ครบ 35 “เช่นนี้แหละ พระบิดาของเราในสวรรค์ จะทรงกระทำแก่ท่านแต่ละคนเช่นนั้น หากท่านไม่ยกโทษให้พี่น้องจากใจของท่าน”

 

อุปมาในเรื่องนี้ จะจบด้วยประโยคนี้ว่า …

“เช่นนี้แหละ พระบิดาของเราในสวรรค์จะทำกับท่านแต่ละคนเช่นนั้น หากท่านไม่ยกโทษให้พี่น้องจากใจของท่าน”

“ใจ” ตัวนี้ ก็คือวิญญาณของท่าน

“หากท่านไม่ยกโทษให้พี่น้องจากวิญญาณของท่าน ท่านก็ไม่ได้รับการยกโทษ หรืออภัยโทษจากพระเจ้าเช่นเดียวกัน”

ตอนที่พระเยซูพูดอย่างนี้ มนุษย์ยังไม่สามารถเกิดใหม่ได้ พระเยซูยังไม่ไถ่บาปให้กับมนุษย์เสร็จสิ้นบนไม้กางเขนเลย ยังไม่บอกว่าสำเร็จแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย เห็นหรือยังว่าพระเยซูกำลังสอนอุปมาเรื่องนี้ เกี่ยวกับการไปสวรรค์และการบังเกิดใหม่ พระเยซูกำลังบอกเราว่าเจ้าทำเองไม่ได้ เพื่อจะได้บอกว่า …

“มาพึ่งเราๆ ถ้าเจ้าทำเองได้ เจ้าก็ไม่มาพึ่งเรา เพราะฉะนั้น เจ้าทำเองไม่ได้ จำไว้”

พระเยซูกำลังบอกว่ากฎก็คือกฎ … กฎก็คือบัญญัติ … บัญญัติจะอยู่ตลอดไป มาตรฐานของพระเจ้ายังคงเหมือนเดิม ในบัญญัติเขียนไว้อย่างไร? ก็เป็นอย่างนั้น ไม่มีการลดหย่อน  ไม่มีคำว่าน้อยลง ตามที่พระเยซูได้พูดเอาไว้ในมัทธิว 5:17-20 ว่า …

มัทธิว 5:17-20 “17 อย่าคิดว่าเรามา เพื่อล้มล้างหนังสือบทบัญญัติ หรือหนังสือผู้เผยพระวจนะ เราไม่ได้มาล้มล้าง แต่มาเพื่อทำให้สำเร็จครบถ้วน 18 เราบอกความจริงแก่ท่านว่าตราบจนฟ้าและดินสูญสิ้นไป แม้อักษรที่เล็กที่สุดสักตัวหนึ่ง หรือขีดๆ หนึ่ง ก็จะไม่มีทางสูญหายจากหนังสือบทบัญญัติ จนกว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะสำเร็จครบถ้วน 19 ผู้ใดฝ่าฝืนบทบัญญัติเหล่านี้ แม้ข้อเล็กน้อยที่สุด และสอนคนอื่นให้ทำเช่นเดียวกัน ผู้นั้นจะได้ชื่อว่าเป็นผู้เล็กน้อยที่สุดในอาณาจักรสวรรค์ ส่วนผู้ที่ปฏิบัติและสั่งสอนตามคำบัญชาเหล่านี้ จะได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์ 20 เพราะเราบอกท่านว่าหากความชอบธรรมของท่าน ไม่มากกว่าของพวกฟาริสี และเหล่าธรรมาจารย์แล้ว ท่านจะไม่ได้เข้าอาณาจักรสวรรค์อย่างแน่นอน”

 

ในข้อ 19 บอก “ผู้ใดฝ่าฝืนกฎเหล่านี้ แม้ข้อเล็กๆ น้อยๆ ที่สุด และสอนคนอื่นให้ทำเช่นเดียวกัน ผู้นั้นจะได้ชื่อว่าเป็นผู้เล็กน้อยที่สุดในอาณาจักรสวรรค์”

“ผู้นั้นจะเป็นผู้เล็กน้อยที่สุดในอาณาจักรสวรรค์” คือไม่ได้เข้าสวรรค์

อะไรล่ะ “ผู้ใดฝ่าฝืนบทบัญญัติแค่เล็กน้อย” เขาบอกว่าอภัย ต้องอภัย 490 ครั้งต่อหนึ่งคดี เราก็บอกว่าอภัยแค่ 7 ครั้งก็เก่งแล้ว พระเจ้าคงเห็นใจเราแล้ว อันนี้ทำให้เล็กน้อย เราก็บอกว่าพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วกัน ทำให้มันได้สัก 20 ครั้ง คนนี้ก็ยอดกว่าคนนี้ นี่มันทำให้เล็กน้อย พระเจ้าบอกไม่ได้ ต้องทำให้ 490 ครั้ง ถ้าไม่เข้าใจ ไม่เป็นไร ใช้เชื่อเอา

พระเยซูมาตอกย้ำว่าความศักดิ์สิทธิ์และความเคร่งครัดของบทบัญญัติ  กฎของพระเจ้า  ยังคงอยู่ครบถ้วนบริบูรณ์ แม้ว่าพระเยซูจะมาก็ตาม กฎบัญญัติเหล่านั้น ที่ได้บันทึกเอาไว้ ยังอยู่ครบถ้วน แม้ตัวอักษรเล็กๆ หรือแม้แต่เพียงขีด ขีดเดียว ก็จะไม่หายไปจากบทบัญญัติ แต่พระองค์จะทำให้มันสมบูรณ์ ใครทำ? พระเยซูทำแทนเรา  เราทำไม่ได้  สิ่งเหล่านั้น ทำให้เสร็จ สมบูรณ์ ถึงจะได้รับการอภัยจากพระเจ้า ถึงจะได้รับพรจากพระเจ้า แต่มนุษย์ทำไม่ได้ เราจึงต้องเกิดมาเป็นมนุษย์ เพื่อมาเป็นตัวแทนของมนุษย์ ขณะที่เราทำ มนุษย์ทุกคนที่อยู่ในเรานั้น ทำด้วยกัน เอเมน

ความหมาย ก็คือเมื่อมนุษย์ไม่สามารถทำได้ คือไม่สามารถให้อภัย ตามมาตรฐานของพระเจ้าได้ มนุษย์ก็ไม่สามารถที่จะเข้าอาณาจักรสวรรค์อย่างแน่นอน พระเยซูจึงพูดแล้วพูดอีก ย้ำแล้วย้ำอีกว่าหนทางเดียวเท่านั้น ที่มนุษย์จะไปสวรรค์ได้ ก็คือต้องผ่านทางพระเยซู คือต้องบังเกิดใหม่ ในความเชื่อ ในพระเยซูเท่านั้น ถึงจะอภัยจากใจได้ เพราะใจเกิดใหม่ วิญญาณเกิดใหม่ มันอภัยจากใจ เพราะว่าบริสุทธิ์ อินโนเซ็นต์เรื่องของการโกรธกัน อินโนเซ็นต์ข้างในเลย วิญญาณสะอาดหมดจด ปราศจากบาปใดๆ ทั้งสิ้นเลย ไม่รู้จักด้วยซ้ำไปว่าการโกรธเขา การไม่ให้อภัยเขาเป็นอย่างไร? มันเป็นอย่างนั้น

ชาวยิวในสมัยนั้น อยู่ใต้กฎบัญญัติของพระเจ้าที่ตั้งเอาไว้ตั้งแต่สมัยโมเสส มีกฎบัญญัติที่ต้องปฏิบัติตาม 600 กว่าข้อ ชาวยิวต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เรื่องการให้อภัย ที่เราเรียนรู้กันอยู่นี้ ก็เป็นเพียง 1 ใน 600 กว่าข้อเท่านั้น  ที่ยกมาเป็นตัวอย่าง ให้รู้ว่าพูดตรงนี้ไป โดนทุกคน

“ฉันเป็นคนมีเมตตา ฉันอภัย ฉันไม่เคยฆ่าคนเลย ไม่เคยตีหัวชาวบ้านเขา”

พระเยซูบอก “แค่ว่าเขาไอ้บ้า แค่โกรธเขานิดเดียว ก็เท่ากับฆ่าเขาแล้ว ไม่รู้เหรอ” เป็นอย่างนี้

พระเยซูพยายามบอกว่ากฎ มันมีจริงๆ แล้วต้องทำตามจริงๆ ถึงจะรอด แต่มนุษย์ทำไม่ได้ พยายามชี้ให้เห็นว่ามนุษย์ทำไม่ได้ๆ แต่มนุษย์ก็พยายามทำให้รู้สึกว่าเอาแค่ครึ่งหนึ่งก็พอ พระเยซูบอกไม่ได้ ขีดๆ หนึ่ง จุดๆ หนึ่ง ก็จะไม่ถูกลบเลือนหายไป จนกว่าสิ่งนั้นจะถูกทำให้สำเร็จ ซึ่งพระเยซูก็ทำสำเร็จแล้วที่ไม้กางเขนแทนพวกเราทุกคน เราจึงต้องไปพึ่งพระเยซู ถ้าเราทำสำเร็จแล้ว เราพึ่งตัวเองได้ เราก็ไม่ต้องไปพึ่งพระเยซูไง ถ้าไม่พึ่งพระเยซู ก็ต้องปลอบใจตัวเองว่า …

“เราก็ทำดีที่สุดแล้ว”

พูดถึงตอนก่อนที่พระเยซูจะมาเกิด และหลังพระเยซูมาเกิด ก็ยังมีคนคิดอย่างนี้อยู่ ในพวกชาวยิว

“เราก็ทำดีที่สุดแล้ว ก็ได้แค่นี้ พระเจ้าคงเข้าใจในความพยายามของเรา และความตั้งใจของเราดีอยู่แล้ว”

นี่คือความคิดแบบมนุษย์ ที่ร้ายแรงมาก ดูเหมือนหนุนใจดี แต่มันไม่ใช่ เพราะถ้าคิดอย่างนี้เมื่อไร? พระคุณทางพระเยซูคริสต์จะหมดความหมายทันที

เปาโลก็คิดอย่างนั้นนะ อดีตที่เปาโลยังไม่ได้มาเชื่อ

“ฉันถือได้ 300 แล้ว พวกเธอทำไมไม่ถือ เธอยังได้แค่ร้อยกว่าเอง ฝึกต่อไปสิ อดทนต่อไป รักษาต่อไป แล้วกะว่าสิ้นปีหน้า ฉันจะได้เป็น 400 ข้อ”

แล้วก็มาอวดกัน แล้วไปเจอบางคนไม่ถือเลย อยู่นอกวิหาร ตีอกชกหัว พระเยซูยกตัวอย่าง …

“พระเจ้าเมตตาลูกด้วย ลูกเป็นคนเลว ลูกเป็นคนบาป ไม่มีอะไรดีเลย”

แล้วพวกฟาริสีบอก “นี่ไง พวกนี้ ตกนรกแน่นอน ไม่รักษาบัญญัติเลย ไม่ได้สนใจเลย ฉันไปสวรรค์ ฉันดีกว่าเขาตั้งเยอะ”

พอเห็นอะไรไหม? แต่พระเยซูบอกเป็นศูนย์เท่ากัน ไม่มีคำว่าดี 90% ไม่มีคำว่าดี 99% ไม่มีคำว่าดี 99.99% ไม่มี เพราะ 99.99% ก็คือจุดหนึ่งมันหายไป พระเยซูบอกจุดๆ หนึ่ง และขีดๆ หนึ่ง ก็จะไม่ถูกลบหายไป จะบอกว่าได้ตั้ง 99.99% ทำด้วยตัวเองถึงขนาดนี้ ไม่ได้ พระเยซูบอกว่าพระเจ้าต้องการ 100%

แม้กระทั่งหน้าสุดท้ายของหนังสือวิวรณ์บอกว่าใครก็ตามที่ให้จุดๆ หนึ่ง ขีดๆ หนึ่ง ลบหายไป ไม่ได้เข้าสวรรค์แน่ ก็เพราะว่าเขาพึ่งตัวเองไง เขาเอาตัวเองเป็นตัวตั้งว่า …

“ฉันทำได้เท่าไร?”

มนุษย์ก็เลยเอาความคิดตรงนี้มาแข่งขันกัน มาอวดกัน การทำความดี

“ฉันชั้นที่ 8 แล้ว เธอชั้นที่ 6 เอง ฉันกำลังพุ่งไปสู่ชั้นที่ 9 เธอยังอยู่ชั้นที่ 6 ชั้นที่ 4 ชั้นที่ 2 ไปกันใหญ่เลย”

แต่สำหรับพระเจ้าแล้วเหมือนกันหมด พระคัมภีร์บอกมนุษย์เป็นคนเลวหมด ชั่วเหมือนกันหมด ไม่มีคนดีสักคนเดียว แต่พอพระเยซูมาตายที่ไม้กางเขน ช่วยมนุษย์ทุกคนให้ได้มีโอกาสรอดจากความบาปแล้ว หนังสือเอเฟซัส บทที่ 2 บอกว่าทุกคนรอดเหมือนกันหมด

“เหมือนกัน” แปลว่ารอดด้วยพระคุณ เพื่อว่าจะได้ไม่มีใครสามารถอวดตัวได้ว่าฉันทำ แล้วฉันได้รอด …

“เป็นไปได้อย่างไร โจรบนไม้กางเขน ทำชั่วมาตลอดชีวิตเลย แค่บอกพระเยซูว่าฉันเชื่อพระองค์แล้ว  ได้รับความรอด”

มนุษย์ก็คิดแบบมนุษย์ เอาไปแข่งกัน เอาไปอวดกัน เย่อหยิ่ง คนไหนทำได้มาก ก็คิดว่าจะได้รับรางวัลจากพระเจ้ามาก ก็จะมาอวดกัน นี่พูดถึงช่วงนั้น ช่วงที่พระเยซูยังไม่ตายที่ไม้กางเขน ทำงานยังไม่สำเร็จ อวดกัน

“ทำอย่างไร ถึงจะอยู่เบื้องขวาของพระเจ้าได้”

แปลว่า “ทำอย่างไร เมื่อไปสวรรค์ถึงจะได้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ ถ้าคนอื่นเขาทำ 10 ข้อ ฉันทำสัก 15 ข้อ ได้อยู่เบื้องขวาไหม?”

ขึ้นไปยังคิดอีกว่าถ้าฉันทำเยอะๆ ฉันจะได้ดีกว่าคนอื่นเขา เถียงกันทั้งยอห์น ทั้งยากอบ ทั้งเปโตร

นี่ขนาด สาวกใกล้ๆ กัน ใครจะอยู่เบื้องขวา แต่หลังจากพระเยซูเป็นขึ้นจากความตายแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่ สาวกเหล่านี้บังเกิดใหม่แล้ว ไม่มีใครถามอีกต่อไปเลยว่าจะอยู่เบื้องขวาเบื้องซ้าย ทุกคนเท่ากันหมดเลย เหมือนที่พระเยซูยกตัวอย่างเรื่องที่เจ้าของสวนจ้างคนงานมาทำงาน จะทำ 8 โมงเช้า จะทำ 5 โมงเย็น ทำงานเวลาไหน? ได้ค่าจ้างเท่ากัน 1 เดนาริอัน ไม่ใช่คนมาทำสายๆ จะได้น้อยกว่า ทุกคนได้เท่ากัน แล้วจะมาโวยวายอะไรกัน มนุษย์ชอบคิดว่าฉันทำเยอะกว่า ฉันควรจะได้เยอะกว่า ลืมคิดว่าไปว่าที่เธอทำได้เยอะ มันก็ไม่สมบูรณ์ มันไม่เข้าข่ายการรับการอภัยโทษจากพระเจ้า ยังไง มันตกนรกอยู่ดี พระเยซูกำลังจะบอกว่า …

“ถ้าเธอยังพึ่งตัวเองอยู่ เธอไม่มีทางไปสวรรค์เลย ถ้าเธอยังถือกฎบัญญัตินั้น แล้วจะไปทำตาม ไม่ได้เลย ฉันนี่แหละจะมาทำกฎบัญญัตินั้นให้สำเร็จ เธอต้องมาพึ่งฉัน เธอต้องเชื่อในฉันเท่านั้น”

พระคัมภีร์บอกพระเจ้าเป็นพระเจ้าแห่งความยุติธรรม เป็นผู้พิพากษาของมหาจักรวาล พระองค์ต้องยุติธรรมต่อทุกเรื่อง เพราะฉะนั้น ต้องตามกฎจริงๆ ถึงจะเป็นผู้ชอบธรรม ผิดนิดหนึ่งก็ไม่ได้ จะอะลุ่มอล่วยกันก็ไม่ได้  พระเยซูบอกว่านี่คือสิ่งที่ทำให้มนุษย์จำเป็นต้องมีพระองค์ ต้องการพระองค์เพียงอย่างเดียว ถึงจะได้รับความรอดจากบาป ไปสู่สวรรค์ได้ โดยเขาต้องเกิดใหม่ โดยเขาต้องผ่านทางความเชื่อในพระองค์ … พระองค์จะมาช่วยมนุษย์ทุกคนให้หลุดพ้นจากความบาป ให้กลายเป็นผู้ชอบธรรม โดยไม่ต้องทำอะไรเลย คือแค่เชื่อ แล้วได้รับการบังเกิดใหม่

อย่างที่ผมบอกแล้ว ทั้งหมดนี้ อุปมาก็กลับมาสอนเรื่องเดิม ต้องบังเกิดใหม่ จะได้เข้าสวรรค์ได้ จบ จะเข้าสวรรค์ก็เหมือนกันหมด เข้าเท่ากันหมดเลย  เพราะตอนก่อนเข้าสวรรค์ มันก็ชั่วเท่ากันหมด พอเข้าสวรรค์ก็เท่าๆ กันหมด ไม่ใช่คนนี้ ได้รางวัลพระเจ้ามาก รับใช้เยอะ เทศนาเยอะ ประกาศเยอะ ไม่มีเท่ากันหมด เพราะการเทศน์เยอะ การประกาศเยอะ รับใช้เยอะ มันได้ทำให้คุณได้รับความรอด คุณคิดไปเองว่าคุณได้รับรางวัล เปล่าเลย คุณรอด เพราะพระคุณของพระเจ้า ฟรีๆ  ผ่านทางพระเยซูคริสต์  เหมือนกับคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนกับคนมาเชื่อเมื่อวานนี้ ตลอดชีวิตเขาขี้เหล้าเมายามาตลอด อาทิตย์ต่อไป ก็เสียชีวิตแล้ว เขาก็ไปสวรรค์เท่ากับคุณ ไม่มีใครเบอร์หนึ่ง เอเมน แค่นี้เอง

“พยายามทำต่อไปให้ดีที่สุดแล้วกัน พระเจ้าเข้าใจดี” นั่นเขากำลังปลอบใจคนอื่นแบบผิดๆ

ต้องบอกเขาเลย “ไม่ได้ เธอต้องมาพึ่งพระเยซู”

เธอทำไม่ได้หรอก อภัยให้ไม่ได้ ไปโกรธ ไปด่า มนุษย์ก็ทำอย่างนี้นะ แต่ที่เธอด่าไป ที่เธอโกรธไป มันเนื้อหนัง มันไม่ใช่ตัวเธอจริงๆ ตัวเธอจริงๆ คือวิญญาณ สามารถบังเกิดใหม่ได้ โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ผ่านทางความเชื่อ ในพระเยซูคริสต์ ที่ตายที่ไม้กางเขน เมื่อเธอเกิดใหม่ วิญญาณเธอบริสุทธิ์แล้ว ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหนังที่มันเป็นกาฝากที่อยู่ในร่างกายนี้เลยสักนิด ซึ่ง ณ วันนี้ มันยังอยู่ในร่างกาย วันหนึ่งข้างหน้า เมื่อเธอจากโลกนี้ไป วิญญาณและความคิดจิตใจของเธอที่บริสุทธิ์นั้น ไปอยู่กับพระเจ้าและได้รับร่างกายใหม่ ร่างนี้ มันตกกระป๋องไปแล้ว มันไม่เกี่ยวกัน มันไม่ใช่ตัวเธอ เธอไม่เคยโกรธใครเลย ตั้งแต่เกิดใหม่แล้ว เอเมน ถ้าท่านไม่เชื่อตรงนี้ ท่านกำลังบอกพระเยซูโกหก พระเยซูบอกว่าถ้าท่านบังเกิดใหม่  ก็คือบังเกิดใหม่ ครบถ้วนบริบูรณ์ เป็นลูกพระเจ้า สะอาดหมดจดเลย เป็นหนึ่งเดียวกัน พระเจ้าจะโกหกได้อย่างไร? ท่านกับพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกัน พระเจ้ามาสร้างบ้านอยู่ในท่าน วิญญาณท่านจุ่มลงไปในพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า จุ่มลงไปในวิญญาณพระเจ้าพระบิดา พระเจ้าพระบุตร พระเยซู พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นหนึ่งเดียวกัน สะอาดหมดจดแล้ว ท่านจะโกหกได้อย่างไร? ท่านจะโกงได้อย่างไร? ท่านจะฆ่าคนได้อย่างไร? ท่านจะเป็นคนเลวได้อย่างไร? ไม่เป็นแล้ว แต่ …

“ฉันยังอาศัยอยู่ในร่างกายนี้เพียงชั่วคราว เดี๋ยวก็ทิ้งมันไป”

ความหวังเรา ก็คือวิญญาณและความคิดจิตใจ ที่เป็นตัวตนจริงๆ ของเรา ออกจากร่างไป นั่นแหละอิสระ นั่นแหละ Freedom นั่นแหละโซ่ตรวนหักหาย ฉันได้เป็นไท (จริงๆ) แต่ตอนอยู่ในโลกนี้ หักหายในวิญญาณ แต่ร่างกายยังคงทุกข์ทรมานกับการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ เพราะเนื้อหนัง เพราะกาฝากมันเกาะอยู่ แต่พระเจ้ายังต้องใช้เนื้อหนังนี้อยู่ ให้เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เพื่อกระทำการงานของพระองค์ ซึ่งมีอย่างเดียว คือแผนการของพระเยซูทำมา และให้เราทำต่อ ก็คือการประกาศข่าวดี ให้กับผู้คนได้รู้เรื่องเกี่ยวกับการบังเกิดใหม่และการเข้าไปอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าอย่างไร? นี่แหละหน้าที่ของเรา มีแค่นี้เอง ซึ่งความเป็นจริงแล้ว มนุษย์ไม่มีทางที่จะทำด้วยตัวเองได้ ให้บริสุทธิ์ 100% ได้ มนุษย์ก็รู้ แต่ด้วยพระคุณพระเจ้าเท่านั้น ที่มนุษย์จะรอดพ้นจากโทษของความบาป ความตาย และได้รับการบังเกิดใหม่ได้ เป็นลูกของพระเจ้าได้ เขาเรียกว่าเป็นผู้ชอบธรรม คือไม่มีบาป ไม่มีการตัดสินคดีว่าเป็นคนดี คนบาป แต่ตัดสินเป็นคนดี 100% และสามารถเข้าไปอยู่ในอาณาจักรสวรรค์ของพระเจ้าได้ อยู่กับพระเจ้าได้นิรันดร์กาล ว่าไปแล้ว ก็อยู่เดี๋ยวนี้เลย เมื่อเชื่อก็อยู่กับพระเจ้าในสวรรค์แล้ว เพียงแต่เรายังติดอยู่ที่ร่างกายนี้ ต้องดำเนินชีวิตอยู่บนโลกนี้ แบบมนุษย์อยู่ เพราะว่าพระเจ้าต้องการใช้ร่างกายนี้ ให้เป็นเครื่องมือของพระองค์ในการประกาศข่าวดีต่อไป

ถามว่าเราอยู่บนโลกนี้ทำไม? ทุกข์ทรมานร่างกายก็แก่ลงไป และยังมาสู้กับกิเลสตัณหาทางฝ่ายเนื้อหนัง กาฝากนี้อีก พระเจ้าบอกยังไม่หมดงาน กำลังใช้อยู่ มีป้ายปักข้างหลังไว้ว่า “อยู่ในระหว่างการใช้งาน” แล้วร่างกายนี้อยู่ในการทรงสร้างใหม่ วันหนึ่งข้างหน้า ตัวเก่านี้ทิ้งไปเลย รอตัวใหม่ สะอาดหมดจด เอเมน ดีใจไหมตอนนี้ สบายไหม?

มิน่า พระเยซูจึงบอกว่า “ใครที่เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนักในการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ รวมทั้งชาวยิวด้วย รวมทั้งไม่ใช่ยิวด้วย รวมทั้งคนที่ทำอบายมุกทุกชนิด รวมทั้งคนที่มีความชอบธรรมมากเลย เป็นคนดีมากๆ เลย พวกนี้ทั้งหมด เหนื่อยทั้งนั้น มาหาเราสิ เราจะให้หายเหนื่อยและเป็นสุข”

หายเหนื่อย คืออย่างนี้ มอบภาระไว้ที่พระเยซู มันแปลว่าอย่างนี้ แล้วก็พึ่งในพระองค์ เอเมน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

 

************************

 

 

 

 

 

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน 2018 เรื่อง “ความหมายของการให้” โดย นคร เวชสุภาพร

คำหนุนใจ Pre Sermon วันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน 2018

เรื่อง “ความหมายของการให้”

โดย นคร  เวชสุภาพร

            สวัสดีครับพี่น้อง เดือนพฤศจิกายน ใกล้เทศกาลอะไรน๊า เทศกาลขอบคุณพระเจ้า เราก็มาเริ่มต้นคุยกันทุกปี ปีนี้พิเศษนิดหนึ่งว่าเราจะขอบคุณพระเจ้าอย่างไร ถึงจะเหมาะที่สุด รู้ไหม?  มีอันเดียว ที่ขอบคุณพระเจ้า พระเจ้าให้เราขอบคุณตรงนี้ เพื่อชีวิตเราเอง ไม่ใช่เพื่อพระองค์เลย คนที่เป็นพ่อแม่ คนที่เป็นคนให้กำเนิด ก็จะมักจะอย่างนี้เสมอ ไม่เคยคิดถึงตัวเองหรอก คิดถึงคนอื่นเสมอ บางทีสอนไป ให้ทำไป ดูเหมือนทำให้พระองค์ แต่ไม่ได้ทำให้พระองค์หรอก ส่วนประโยชน์อันใหญ่ยิ่งเกิดขึ้นกับคนทำนั่นแหละ ก็คือลูกคนนั้นที่กตัญญู พระเจ้าบอกว่าถ้าอยากจะรับใช้พระองค์ ให้มีชีวิตด้วยการให้

วันนี้ เราจะมาคุยกันเรื่องการให้ นานจะคุยทีหนึ่ง เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่บาดใจมาก ไม่อยากจะคุยเลย คุยทีไรมันสะเทือน เพราะมันสะเทือนหัวใจที่สองของเรา ซึ่งสำคัญกว่าหัวใจแรกอีก  หัวใจแรกเราอยู่ทางซ้ายหรือทางขวา? ทางซ้าย  หัวใจที่สองอยู่ซ้ายขวาเลย รู้ไหมว่าอยู่ที่ไหน? กระเป๋าตังค์ พูดถึงกระเป๋าตังค์ ทุกคน  วันนี้จะพูดถึงการให้

การให้ คือการต้องให้ออกไป หลายคนไม่เข้าใจ มาหาพระเจ้า  เวลาจะให้ จะถวาย  ทำไงรู้หรือเปล่า? ตั้งเป้าเลย อยากจะได้คืนตรงนั้น อยากจะได้คืนตรงนี้ อยากได้ตรงนั้น อยากได้ตรงนี้ เลยไม่ได้เลย เพราะว่าการให้ ให้โดยตั้งใจว่าอยากจะได้คืน ไม่ใช่ให้เลยไง เอาใหม่อีกที การให้โดยที่เราตั้งใจหวังว่าจะได้คืน ไม่ว่าจะคืนน้อย คืนเยอะ คืนอะไรก็ตาม มันก็คือไม่ได้ตั้งใจจะให้ ถูกไหม? เราเรียกว่าอะไร? ถ้าทำอย่างนั้น อย่างท่านไปตลาด

ท่านตั้งใจจะซื้อมะม่วงสักโลหนึ่ง ท่านเอาเงินให้เขา 200 เพื่ออะไร? ท่านให้เงินเขาไป 200 ท่านให้เงินเขา 200 ใช่หรือเปล่า? ไม่ได้ให้ ท่านแลกกับมะม่วงที่ท่านตั้งใจอยากได้ อย่างนั้นเขาไม่เรียกว่าให้ เห็นหรือยัง? นี่คือแง่มุมหนึ่งที่ให้เราได้สังเกตเห็น

อีกอันหนึ่ง แง่มุมหนึ่งที่ให้เห็น ก็คือขณะที่เราไปกับเพื่อนเรา เราทานข้าว 2 จาน สั่งจานหนึ่ง แล้วยังไม่อิ่ม สั่งอีกจานหนึ่งมา ปรากฏว่าสั่งอีกจานหนึ่งมา อิ่มเกินไป กินได้ครึ่งจานอิ่มแล้ว อีกครึ่งจานเราให้เพื่อน  แบ่งให้เพื่อน เราให้เธอ เราให้เขาไหม? ถามจริง เราให้หรือเปล่า? อีกครึ่งจานเราให้เขาไหม? ไม่ได้ให้ ทำไม?  เราเหลือ เราไม่ได้ตั้งใจให้เขาสักหน่อยเลย เราเหลือ เรากินไม่หมด เราจะทิ้งแล้ว ทิ้งไป ก็เสียดาย เพราะฉะนั้น ให้ดีกว่า อย่างนี้ไม่ใช่ อย่างนี้ไม่ใช่ให้ บางคนบอกฉันเสียดายนะ เอาไปให้เขาดีกว่า อย่างนี้ไม่ใช่ให้ ให้ในลักษณะของพระเจ้า ไม่ใช่แบบนี้

แค่ยกตัวอย่าง 2 อย่างนี้ เราจะได้เห็นภาพชัดเจนว่าคำว่าให้ในลักษณะพระคัมภีร์ไบเบิ้ลของพระเจ้า แปลว่าอะไร? คำที่พระเยซูพูดว่าการให้ เป็นเหตุให้เกิดความสุขมากกว่ายิ่งการรับ การให้ที่พระเยซูพูด หมายถึงอะไร? หมายถึงการแลกหรือ? หมายถึงการลงทุนหรือ? เพื่อจะหวังกำไรหรือ?  ไม่ใช่ แต่การให้เป็นลักษณะอย่างนี้ อยู่ใน 2 โครินธ์ 9:6 จะได้รู้ว่าที่แล้วมาทั้งปี หรือบางคนเชื่อพระเจ้ามาตั้งนาน ตั้ง 10 ปีแล้ว ได้ให้อะไรบ้างไหม? ปรากฏว่าคิดมาแล้ว ไม่ได้ให้เลย ทั้งหมดเป็นการลงทุน และเป็นการทิ้งขยะของเหลือ เสียดาย ไหนๆ จะทิ้งอยู่แล้ว ก็เลยไปให้คนอื่นเขา อย่างนี้ไม่ได้ให้แบบพระเจ้า

2 โครินธ์ 9:6-8 6 จงจำไว้ว่าผู้ที่หว่านอย่างตระหนี่ ก็จะเก็บเกี่ยวได้น้อย ผู้ที่หว่านด้วยใจกว้างขวาง ก็จะเก็บเกี่ยวได้มาก 7 แต่ละคนควรใหตามที่คิดหมายไว้ในใจ ไม่ใช่อย่างลังเล หรือเพราะถูกผลักดัน เพราะพระเจ้าทรงรักผู้ที่ให้ด้วยใจยินดี 8 และพระเจ้าทรงสามารถประทานพระคุณทุกประการอย่างล้นเหลือแก่ท่าน เพื่อว่าท่านจะมีทุกอย่างที่จำเป็นอยู่ทุกเวลา และท่านจะมีล้นเหลือ สำหรับการดีทุกอย่าง

 

ตะกี้ผมอ่านแบบตกร่องให้ท่านเห็น  เพื่อให้ท่านจำแม่นๆ ว่านี่คือการให้ จำไว้ ให้ต้องคิดหมายไว้ในใจว่าเราตั้งใจให้จริงๆ ให้ ก็คือให้ ไม่หวังสิ่งตอบแทน เขาถึงเรียกว่าให้ ถ้าหวังแม้แต่นิดเดียว คือจะเป็นลงทุนก็ตาม จะเป็นเศษของ ของเหลือ ก็ตาม ช่วยเอาไปเก็บที ช่วยเอาไปทิ้งขยะที นั่นแหละ เรากำลังบอกเพื่อเรา เอาไปทิ้งขยะที  แหม! ทำเป็นมีบุญคุณอีกนะ ให้เขา ตัวเองก็กินไม่ลง อย่างไรก็ต้องทิ้งอยู่แล้ว นึกออกใช่ไหม? เสื้อขาดๆ แทนที่จะเอาไปทำขี้ริ้ว แต่เอาไปให้เขา แล้วก็บอกว่าให้ ไม่จริง

ถ้าท่านอยากให้จริงๆ ยกตัวอย่างเสื้อขาดๆ คุณต้องเอาเสื้อที่คุณรักที่สุด อย่างนี้แหละ ท่านจะชัดเลยว่านี่ให้จริง เวลาให้ มันจะมีเหมือนมีดเฉือน เลือดชิบๆ นิดๆ นั่นแหละ เขาเรียกว่าให้ พระเจ้าทำเป็นตัวอย่าง ยอห์น 3:16 พระเจ้าทรงให้พระบุตร คือพระเยซูมาตายที่ไม้กางเขน เพื่อเรา นี่แหละให้ เลือดชิบๆ มีเสียสละลงไป นั่นแหละ คือการให้

“คิดหมายไว้ในใจ” คือตั้งใจไว้แล้วว่าไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เมื่อไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน ก็ไม่เสียใจเลย มีแต่สุข ตั้งแต่วันที่ตัดสินใจ ยังไม่ทันให้เลย แค่ตัดสินใจได้แล้ว

ยกตัวอย่างเช่น วันนี้เราตั้งใจจะมาโบสถ์ คิดว่าจะเอาเงินมาให้ เพื่อมีส่วนร่วมในการประกาศข่าวดีของพระเจ้า การเอาเงินมารวมกันที่โบสถ์ โบสถ์ ก็คือสถานที่ของพระเจ้า เพื่อจะเอาไปประกาศข่าวดีหลายๆ ทาง แล้วแต่ ให้ข่าวดีออกไป เป็นการงานดี ตั้งใจจากที่บ้านแล้ว ตั้งใจตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว อธิษฐานเรียบร้อยแล้ว ตั้งใจตั้งแต่ที่บ้านแล้ว วันนี้ 10 บาทนี้จะให้ออกไป จบสิ้น พออธิษฐาน เอเมนปุ๊บ มีสุขแล้ว  เพราะไม่ได้นึกว่า 10 บาทนั้น มันไม่ใช่ …

“พระเจ้า ลูกให้ไป 10 บาทแล้ว พระองค์สัญญา (เปิดพระคัมภีร์เลย 2 โครินธ์ บทที่ 9 เมื่อตะกี้) พระองค์จะให้ลูกเหลือล้น ให้ทุกอย่างที่ลูกจำเป็น โอ้! เหลือล้น มีทรัพย์สินเงินทองเยอะแยะ ลูกเหลือล้นมีมากมาย”

ไม่ใช่วิธีนั้น … ใช่ พระคัมภีร์เขียนอย่างนี้ แต่ไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะไปหวังว่าจะต้องเหลือล้นอย่างนั้น จะต้องเหลือล้นอย่างนี้  ในนี้บอกมีทุกอย่างที่จำเป็น แล้วใครเป็นคนตัดสินใจจำเป็น? ใคร? เราเหรอ ถ้าเราจำเป็น มันจำเป็นไปหมด มากกว่ารถเบนซ์ ยังจำเป็นเลย มีรถเบนซ์ก็อยากจำเป็นเป็นรถยี่ห้ออื่น ไปดวงดาว ก็จำเป็นไปดวงอื่นต่อๆ ไป ไปดวงจันทร์ได้ ก็จำเป็นที่จะไปดวงดาวพฤหัสฯ ที่ไกลออกไป ไม่มีวันจบวันสิ้น นี่คือจำเป็นเหรอ เราไม่มีทางหรอก เพราะเราอยู่ในเนื้อหนัง อยู่ในความบาป อยู่ในความอ่อนแอ เป็นไปไม่ได้หรอก ดังนั้นความจำเป็นตรงนี้อยู่ที่พระเจ้า พระองค์ทรงประทานให้เราทุกอย่างที่เราจำเป็น ถ้าเราอธิษฐานอย่างนี้ว่าเราตัดสินใจถวาย 10 บาท จบ พรุ่งนี้ให้ออกไปเลย จบแล้ว เรานอนหลับสบาย ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว เพราะว่าไม่ว่าเราจะจำเป็นอะไร เดี๋ยวพระเจ้าจัดการให้เอง อย่างนี้ คือเรียกว่าให้ เอเมนไหม? จบสักที

นึกว่าพระเจ้าเป็น ATM นึกว่าพระเจ้าเป็นสลอดแมนชีน ให้ไป 10 บาท กะจะได้ 100 นี่คิดการค้าเกินควร ตำรวจควรจำนะเนี้ย  เป็นพ่อค้าแม่ค้าที่แย่มากเลย จะเอาตั้ง 10 เท่า 100 เท่า เห็นพระเจ้าเป็นแบบหมูๆ ให้ไป 10 บาทจะเอามา 100 เอามาพัน ไม่ใช่หน้าที่เรา  นี่แหละคือเคล็ดลับของการเจริญรุ่งเรืองในทางพระเจ้า มันนิดเดียวเอง ทำได้ไหม? นานๆ พูดที ทำได้ไหม? ทำได้ อดทนหน่อย ฝึกตั้งแต่นิดๆ หน่อยๆ 10 บาท ก็ทำได้ ถ้าท่านทำ 10 ได้ 100 บาทก็ทำได้  100 บาท ต่อไปเป็นพันก็ทำได้ เห็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้าน เป็นสิบล้าน เป็นยี่สิบล้าน เป็นร้อยล้านท่านก็ทำได้ เพราะมันเริ่มจากนิดเดียว อย่ารอบอกพระเจ้า …

“พระเจ้าให้ถูกล๊อตเตอร์รี่ก่อน จะให้เลย”

ไม่มีวันให้หรอก อย่างนี้ก็โลภตลอดชีวิต ไม่มีทางเป็นไปได้เลย มันต้องมาจากนิดเดียว ถ้าน้อยท่านให้ได้ ใหญ่ก็ให้ได้ น้อยยังให้ไม่ได้เลย อย่าไปหวังเลยว่าพอมีเยอะๆ แล้วจะให้ เป็นไปไม่ได้ ทุกคน พอเป็นไปไม่ได้ นึกถึงจะเป็นไปได้ทุกที แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก …

“รอให้ฉันถูกล๊อตเตอร์รี่ก่อนเถอะ ฉันจะสร้างโบสถ์เองเลย จะถวายครึ่งหนึ่งของที่ถูกเลย”

สมมติว่าถูกจริงๆ ให้ไหม? คิดเอาเองแล้วกัน ถ้าบางคนบอกว่าให้ ถูกเลย ให้ครึ่งหนึ่ง ก็หวังพระเจ้าจะให้อะไรมาอีกไหม? ไม่มีวันจบสิ้น อย่างนี้เขาเรียกว่าโลภ ซึ่งพระเยซูบอกว่าจงระวังความโลภทุกชนิด  ทุกคนรู้วิธีการให้ แล้วแต่ในนี้บอกว่าอย่างไร? บอกว่ามีทุกอย่างที่จำเป็นอยู่ทุกเวลาด้วย 10 บาท เมื่อคืนตัดสินใจให้ไปแล้ว เงินยังไม่ได้จ่ายออกจากกระเป๋าเลย มีความสุข นี่แหละ มีความสุขมากยิ่งกว่าการรับ โอ้โห ยิ้มตลอดเลย  ยิ้มหวังว่าจะได้ เปล่า ยิ้มหวัง พระเจ้าดูแล แม้กระทั่งนกในอากาศ  พระองค์ยังดูแลเลย มากกว่านั้นสักเท่าใด ที่ลูกเป็นลูกพระองค์ พระองค์จะดูแลลูก เพราะลูกเป็นลูกที่เชื่อฟัง จบ

ลูกเป็นลูกที่ไม่โลภ แล้วแต่พระองค์ แล้วแต่ทุกอย่าง ชีวิตมีความสุข แล้วในนี้บอกว่าทุกเวลา ทุกเวลา คือคุณจำเป็นอะไร? ทุกเวลา มันไม่แน่นอน วันนี้ท่านอาจจะจำเป็นใช้เงิน แต่ในวันข้างหน้าอีก 10 ปีท่านอาจจะไม่ได้ใช้เงินแล้ว เพราะเงินท่านมีแล้ว  หรืออาจจะไม่มี แต่เงินก็ช่วยไม่ได้ ในตอนนั้น  อย่างอื่นมากกว่าที่ช่วยได้ ซึ่งผมก็ไม่รู้อะไร เงินก็ช่วยไม่ได้ ถูกไหม? แต่อาจจะเป็นคนข้างเคียงช่วยได้ อาจจะเป็นคนที่รู้เรื่องนี้โดยเฉพาะมาช่วยคุณได้ พระเจ้าจะส่งคนนั้นแหละมาหาคุณ เอาสติปัญญามาให้คุณ เงินก็จะช่วยไม่ได้ เอเมนไหม? เยอะแยะมากมาย ในชีวิตเราก็ผ่านมาเยอะ ทุกเวลา เวลาไหนก็ตาม เวลาที่เราจำเป็นต้องใช้อะไรต่างๆ มาถึงที่เลย  ใครเอามาให้ พระเจ้าจัดเตรียมให้ และท่านจะมีล้นเหลือสำหรับการดีทุกอย่าง

ล้นเหลือทำการดี ไม่ได้หมายถึงเงินนะ บางทีแรง บางทีสติปัญญา  บางทีโอกาสด้วย บางครั้งมันมีโอกาสให้ท่านทำดี มันมีโอกาส บางคนไม่มีโอกาส พระเจ้าเปิดโอกาสให้ท่านมีโอกาสทำดี ยกตัวอย่างเช่น พระเจ้าพาท่านเผอิญเดินไปเจอคนกำลังเป็นลม ล้มฟุบลงไป พระเจ้าทำการงานในใจของท่านช่วยเขา ดูแลเขาอย่างดี จนกระทั่งเขาหายดีเลย เรียบร้อยแล้ว ท่านรู้สึกมีความสุขมากเลย ที่ได้ให้ตรงนี้ออกไป ถามว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเลยว่าวันนี้ ท่านจะเดินออกจากบ้าน เคยมองดูใครล้มบ้าง ท่านไม่ได้ดู ท่านก็ทำงานชีวิตของท่านไปเรื่อยๆ อยู่ในพระเจ้าตลอดเวลา แต่พอเกิดขึ้นปุ๊บ ทันทีปุ๊บ เวลานั้นทันที ท่านต้องการอะไร? ท่านได้รับการทรงนำจากพระเจ้า เรื่องความรัก ความเสียสละ ความเสี่ยง ที่จะกล้าทำ บางครั้งมันเสี่ยงนะ เขาอาจจะอยู่กลางถนนก็ได้ ท่านต้องเสี่ยงบ้าง แต่พระเจ้าจะบอกท่านว่าให้ทำอะไรบ้าง? ในขณะนั้น  แล้วท่าน พอทำเสร็จแล้ว ท่านดูเป็นฮีโร่เลยนะ นี่คือการดี ฮีโร่ที่พระเจ้าเตรียมไว้ แต่อย่าไปรับนะ อย่าไปรับว่าเราเป็นฮีโร่ เราขอบคุณพระเจ้า แล้วก็เดินผ่านไป นั่นคือหนึ่งบทบาท ในชีวิต ไม่ได้มีเป็นหยากเยื่อเลย สำหรับเรา ขอบคุณพระเจ้า  เป็นการดีอันหนึ่ง ที่พระเจ้าทำผ่านชีวิตเรา จบ ไม่ใช่เราควรจะได้รับเกียรติ ไม่ใช่เราเลย แต่เป็นพระเจ้า แล้วก็เดินผ่านไป เห็นไหม?

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะเรา แต่เกิดขึ้นจากการฝึกฝนในการให้ด้วยความตั้งใจจริงจากข้างในว่าให้เพราะความยินดี คืออะไร? ให้จริงๆ นะ ไม่ใช่ให้เพื่อหวัง เอเมน

จากนี้ต่อไป รู้จักการให้แล้วนะ เพราะฉะนั้น ก็ถึงเวลาประมาณ 11 โมงกว่าๆ คริสตจักรก็จะมีเวลาให้ท่าน ช่วงนี้ เป็นเวลาที่แล้วแต่ท่าน จะบอกท่านเสมอว่าทำใจให้สบาย จะให้ไม่ให้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราเลย เกี่ยวกับพระเจ้า แล้วไม่ต้องให้วันนี้  เดี๋ยวนี้ก็ได้ ไปให้ที่อื่น แอบให้ อะไรก็ตาม อยู่ที่ท่าน วิธีการให้ ผมอยากจะบอกท่าน เป็นพยานกับท่านว่าคนทำอย่างนี้ เป็นได้อย่างนี้จริงๆ

ถ้าใครอยากได้พระพรที่พระเยซูบอกว่าเป็นสุขมากยิ่งกว่าการรับ ใครอยากได้ล้นเหลือ มีทุกอย่างเท่าที่จำเป็นในทุกเวลา  จงให้ๆ อย่าหยุดให้ ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร? จะแนะนำท่านว่าจงให้เถิด ยิ่งให้มากเท่าไร? ท่านยิ่งได้มากเท่านั้น คำว่า “มาก” ไม่ใช่เงินจำนวนมากๆ หมายถึงให้ตามกำลังของท่าน คนมีล้านหนึ่ง เขาให้ 10 บาท กับคนมี 10 บาท เขาให้ 10 บาท มันต่างกันเยอะเลยนะ คนมีล้านหนึ่งให้แสนหนึ่ง กับคนมี 10 บาท ให้ 9 บาท ต่างกันเยอะเลยนะ มันไม่ได้อยู่ที่เงิน มันอยู่ที่จำนวน การเสียสละของท่านออกไป  การเฉือนเนื้อของท่าน การเฉือนหัวใจของท่านเจ็บปวดขนาดไหน? ท่านยอมออกไปนั้น  ตัวนี่แหละ คือตัวกำหนดว่ามันเยอะขนาดไหน? ซึ่งมันวัดกันไม่ได้ คนมีความสามารถอยู่หนึ่งแสน มันหลอกไม่ได้หรอก ก็รู้ว่าตัวเองมีแสนหนึ่ง คนมีหนึ่งพัน ก็หลอกไม่ได้หรอกว่าตัวเองมีหนึ่งพัน เพราะฉะนั้น เขาเฉือนจากหนึ่งพัน ไปร้อยหนึ่ง 10% นะ แต่คนมีแสนหนึ่ง เฉือนร้อยหนึ่ง เฉือนออกไปห้าร้อย เฉือนออกไปพันหนึ่ง สู้คนนี้ไม่ได้เลย มี 1% เท่านั้นเอง มันเป็นตัวเปอร์เซ็นต์มากกว่า

เพราะฉะนั้น ตรงนี้ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่ง ที่ให้ท่านได้สังเกตว่าได้ให้มากมาย แล้วพยายาม คือฝึกฝน ครั้งแรกยกได้น้อย ต่อไปจะยกได้มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเป็นกฎกติกาที่พระเจ้าวางไว้  กล้ามเนื้อในการให้ออกไป มันจะเพิ่มพูนขึ้นๆ อย่าไปอยู่ดีๆ แบกหนักๆ ล้มทับตาย ทีละนิดทีละหน่อย ไม่ได้เดือดร้อนเลย  แต่เป็นการฝึกฝน เอาใจใส่ ตั้งใจจริง  เอเมน

 

*********************